Μεταρρύθμιση, Αλλαγή, Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης, Οικονομικός Κρατισμός
ΑΛΛΑΓΗ
Αλλαγή σημαίνει από φιλοσοφική άποψη μεταβολή, η οποία είναι συνυφασμένη με κίνηση ( Αριστοτέλης, ΓΙ,3.200β9-202β29 ) και αφορά σύμφωνα με την σύγχρονη φιλοσοφική αντίληψη την ποιοτική ουσία ενός φαινομένου. Σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες η αλλαγή μπορεί να αφορά την μεταβολή του οικονομικού , πολιτικού και κοινωνικού συστήματος και την αντικατάσταση με ένα άλλο, πράγμα που συντελείται με επανάσταση. Υπάρχει όμως και η εκδοχή να έχει ως αντικείμενα μόνον την οικονομία ή την πολιτική ή πιό συγκεκριμένα μόνον τον διοικητικό μηχανισμό ( Δημόσιο ). Δηλαδή η σημασία της έννοιας εξαρτάται από την συγκεκριμένη περίπτωση.
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Μεταρρύθμιση σημαίνει μία βαθμιαία και ειρηνική μεταβολή και βελτίωση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του ισχύοντος συντάγματος ή μόνον του διοικητικού μηχανισμού, κάτι που είναι στην Ελλάδα απολύτως απαραίτητο. Κάποιος ειδικός έχει αναφέρει στις 10.3.15 στο Βήμα τους πιό σημαντικούς τομείς για μεταρρύθμιση : μείωση δημοσίου (εξορθολογισμός, αποτελεσματικότητα, πολιτική ουδετερότητα), ιδιωτικοποιήσεις ( εδώ δεν πρόκειται να γίνει λόγω ιδεοληψιών ουδεμία ιδιωτικοποίηση), πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Φυσικά υφίστανται και άλλα πεδία μελλοντικών μεταρρυθμίσεων. Γενικά δεν επιτρέπεται να επιφέρουν οι μεταρρυθμίσεις αλλαγές του καπιταλιστικού χαρακτήρα του οικονομικού και του αστικού χαρακτήρα του κρατικού συστήματος.
ΠΡΟΟΔΟΣ ( προοδευτικός ) : Κατ αρχάς επισημαίνουμε, ότι δεν υπάρχει ούτε λογική σχέση ούτε ταύτιση των εννοιών προοδευτικός και αριστερός, ο οποίος είναι πολλές φορές άκρως συντηρητικός, όπως τα ηγετικά κομματικά στελέχη στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες.
Επί τη βάσει των συγχρόνων φιλοσοφικών απόψεων ο όρος πρόοδος σημαίνει αλλαγή των συνθηκών ζωής με σκοπό την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Οι ιδεολογίες δεν πολυενδιαφέρουν, γιατί δεν είναι σε θέση να αυξήσουν την παραγωγικότητα, η οποία επιτυγχάνεται πρωτίστως μέσω των συγχρόνων υψηλών τεχνολογιών, με εργατικότητα, οργανοτικότητα, μεθοδικότητα, συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα (όλα αυτά είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον κινέζικα) και όχι με ιδεολογική μεγαλοστομία και ”ψευτοεπαναστατικά οράματα” της κακιάς ώρας.
ΕΛΙΤ
Σύμφωνα με την άποψη συγχρόνων Κοινωνιολόγων υπάρχουν πολλών ειδών της „Ελίτ“ : οικονομική ( ολιγάρχες με καθοριστικό ρόλο σε όλην την κοινωνία), πολιτική ( ανώτατοι φορείς της εξουσίας ), διοικητική ( ιθύνοντες του δημοσίου μηχανισμού), πολιτισμική ( διανοητές, επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες ), δημοσιογραφική ( πρυτανεύοντες στα ΜΜΕ, διαμορφωτές της κοινής γνώμης ) και πατριαρχική ( οικογενειοκρατία ) μάλλον σε τριτοκοσμικές χώρες, στην Ευρώπη μόνον στην Ελλάδα Παπανδρέοι, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, μερικές φορές και στις ΗΠΑ.
Κατά την γνώμη μου η πατριαρχική μοιάζει κάπως με την δυναστική „Ελίτ“, γιατί και στις δύο παίζουν το αίμα , ο συγγενικός κρίκος και όχι οι απαραίτητες ικανότητες καθοριστικό ρόλο.Έτσι έχει ήδη συμβεί να γίνουν πρωθυπουργοί δύο διανοητικά υστερημένοι και ως προσωπικότητες υποανάπτυκτοι “διάδοχοι” με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα. Κατάπτυστοι είναι οι ψευτοπολιτικοί που τους έδωσαν το “δαχτυλίδι”.
Υστερα από την κατάρρευση της πασοκικής δυναστείας έχει η ΝΔ την μοναδική ευκαιρία να ξεφορτωθεί τις δύο πολιτικές δυναστείες και να παραδώσει την αρχηγία σε νέους, δυναμικούς και άφθαρτους πολιτικούς.
ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ
Στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτολογία υφίστανται οι εξής ερμηνείες της ελληνογενούς έννοιας „Τεχνοκρατία“, εξ ού και „Τεχνοκράτης „ :
α ) Προτεραιότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας στίς κοινωνίες των υπεραναπτυγμένων χωρών.
β ) Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής ( π.χ. η Α.Μerkel στην Γερμανία, ο Η. Kissinger στις ΗΠΑ και ο Α. Νταβούτογλου στην Τουρκία ).
γ ) Προετοιμασία και πραγματοποίηση καθοριστικών αποφάσεων και μέτρων με επιστημονικότητα, συστηματικότητα, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα ( π.χ. οι προσωπικότητες υπό β), δηλαδή όχι νεοελληνικά επιπόλαια και τσαπατσούλικα με πολύ θόρυβο και θριαμβολογία.
Στην Ελλάδα διαπιστώνουμε πρωτίστως εκ μέρους των αριστερών κομμάτων μίαν ακατανόητη υποτίμηση των Τεχνοκρατών, ακόμη και μίσος έναντι αυτών, τους οποίους μάλλον θεωρούν ανίκανους να σκέπτονται και κοινωνικά, γιατί οι Αριστεροί έχουν την πεποίθηση, ότι έχουν καπαρώσει την απόλυτη αλήθεια και πέραν τούτου τον ανθρωπισμό και την δικαιοσύνη αιωνίως.
Πηγές σε Ελίτ
Πηγές
-Lexikon zur Soziologie,Hrsg. W.Fuchs-Heinritz, R. Lautmann et alt., Opladen 1994, S. 163-164.-Kleines Lexikon der Politik, Hrsg. D. Nohlen, F. Grotz, München 20015, S. 123-124.
Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά συχνά (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida)
——————————————————————
Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου
Σύντομη θέαση χωρίς ιδεοληπτικές παρωπίδες.
Στο επίκεντρο των καθημερινών διενέξεων μεταξύ της κυβέρνησης και (στην ουσία) της Τρόϊκας εστιάζονται δύο βασικά θέματα και δη το δημόσιο και οι ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται όμως λόγω ιδεολογικών παρωπίδων για ιερότατες αγελάδες του ΣΥΡΙΖΑ.
Κριτήριο για την αλήθεια κοσμοεθωριών και ιδεολογιών είναι η πράξη. Ο κρατισμός παντός είδους, δηλαδή ο “σοσιαλιστικός”, ο καπιταλιστικός και ο τριτοκοσμικός έχουν καταρρεύσει παταγωδώς, γιατί δεν ήταν σε θέση να εξελίξει τις παραγωγικές δυνάμεις και να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Ας αναφέρουμε μόνον δύο παραδείγματα : Η σοβιετκή βιομηχανία έφθασε μόνον στα 25% της αμερικανικής βιομηχανίας. Τώρα έφθασε σύμφωνα με τον Πούτιν στα 30% ! Ενας Ολλανδός αγρότης παρήγαγε όσο 50 κολχός-αγρότες !
2. Σκοπίμως αναφέρω τον Μαρξ, γιατί τον έχω στα νειάτα μου σπουδάσει συστηματικότατα. Αυτό δεν σημαίνει, ότι είμαι μαρξιστής, αλλά η κοινωνιολογική μέθοδός του είναι έν μέρει ακόμη ενθιαφέρουσα. Ο Karl Marx έχει συγγράψει όχι μόνον το Kapital (Κεφάλαιο), αλλά και άλλες μελέτες, στις οποίες διεπίστωσε ότι δύο από τους λόγους για τις κοσμοϊστορικές επιτυχίες των αρχαίων Ελλήνων ήταν το ΑΤΟΜΙΚΟ συμφέρον και η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και όμως , στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν αυτά αποσιωποιηθεί. Ούτως ή άλλως έχει αυτός συστηματικά διαστρευλωθεί.
3. Ο καπιταλισμός μαζί με το αστικό κράτος, την δημοκρατία και τα δικαιώματα του ΑΤΟΜΟΥ και ΠΟΛΙΤΗ έχει αποδειχθεί ως το ισχυρότερο και ανώτερο πολιτικοκοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Αυτονοήτως δεν είναι τέλειος και παραδεισιακός, όπως οι έως τώρα τελείως αποτυχημένες πολιτικές και κοινωνικές ουτοπίες . Αυτό δεν σημαίνει, ότι αποκλείονται μεταρρυθμίσεις και περαιτέρω εξελίξεις.
4. Ο σημερινός εργάτης και ο σημερινός καπιταλισμός διαφέρουν φυσικά από εκείνους του 19ου αι., όταν ο Karl Marx έκανε τις γνωστές του αναλύσεις.
5. Στα τελευταία χρόνια στηρίζονται οι παραγωγικές δυνάμεις όχι στην βαρειά βιομηχανία, αλλά σε υψηλές τεχνολογίες, οι οποίες , πράγμα που είναι γνωστό, έχουν εφευρεθεί πρωτίστως στις ΗΠΑ από δημιουργικά άτομα και όχι σε κρατικά εργοστάσια .
6. Ο νεαρός Zuckerberg ( Ζαχαρόβουνο, Αμερικανοεβραίος γερμανικής καταγωγής) π.χ. εφεύρε στο σημαντικό πεδίο της επικοινωνιακής το Facebook και με υπερταχύτητα έγινε δισεκατομμυριούχος. Προ αυτού πρωτοστάτησαν οι εφευρέτες του Internet, συνέβαλαν στην ραγδαία εξέλιξη των υψηλών τεχνολογιών και ταυτόχρονα απέκτεισαν πλούτη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !
7. Ο οικονομικός κρατισμός παράγει αενάως οκνηρία και διαφθορά, δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις ικανότητες των εργαζομένων, αλλά αποτελεί τον ιδανικό βιοτόπο ίσως και τον παράδεισο για τους συνδικαλιστές. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν επιστρέψει ολοταχώς στον ιδιωτικό οικονομικό τομέα, στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και γενικά στον καπιταλισμό.
Ιδιαιτέρως οι χώρες με κονφουκιανική παράδοση ( εργατικότητα, πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα) όπως π.χ. η Κίνα και το Βιετνάμ εξελίσσονται ύστερα από μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις ραγδαίως και ιδιαιτέρως η Κίνα έχει αποκτήσει την θέση μίας οικονομικής υπερδύναμης. Επίσης και η Τουρκία κατόρθωσε μέσα σε δέκα χρόνια να αναδείξει εντυπωσιακές επιτυχίες σε διεθνή κλίμακα μέσω παρόμοιων μεταρρυθμίσεων. Το ίδιο ισχύει και για την Βραζιλία.
Τρεις από τις πολλές πηγές :
-C. Lenz, N. Ruchlak, Kleines Politik-Lexikon, ISBN 3-486-25110-4, München, Wien, 2001.
-Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, 4 Bände, J. Mittelstaß, ( Hrsg. ), ISBN 3-476-02012-6, Mannheim, 2004.
-Lexikon zur Soziologie, hrsg. von W. Fuchs-Heinritz et alt., ISBN 3-531-11417-4, Opladen 1995.
Δημοσιευθέν από τις 18.3.2013 επανειλλημμένα στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή. Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida), τελευταία φορά Καθημερινή (5.3.17).
Κ. Τερζόπουλε,
Ίσως θα ήταν δίκαιο να δώσουμε στους αριστερούς, ή αριστερίζοντες το ευεργέτημα της αμφιβολίας στο ζήτημα αυτό. Καθώς ως είθισθε στον πολιτικό, δημόσιο λόγο επικρατούν οι εύκολοι χαρακτηρισμοί και οι συνθηματικές πρακτικές, πολλές έννοιες “κολλάνε” στην καθημερινή ρητορική χωρίς ίχνος επαφής με την πραγματικότητα, ή ορθολογιστική αντιμετώπιση στη χρήση τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο όρος “τεχνοκράτες”.
Παίρνω το θάρρος να σχολιάσω, γιατί ζω στην Ελλάδα τα τελευταία 47 χρόνια και θυμάμαι με λύπη την αποδόμηση και την εξόντωση της γλώσσας, με κυριότερο τον πολιτικό λόγο! Ο συγκεκριμένος όρος έγινε ευρέως γνωστός κυρίως επί κυβερνήσεως Πασοκ. Ωσάν μπαλάκι σε παιχνίδι πινγκ-πονγκ, πήγαινε από τους βουλευτές που πρόσκειντο στον τάδε υποψήφιο διάδοχο, στους “άλλους” που αργότερα προσετερίστηκαν τον δείνα δελφίνο κ.ο.κ. Δεν άργησε να τον υιοθετήσει και το άλλου χρωματικού φάσματος και τοποθέτησης άλτερ-έγκο, υπό θέση αντιπολίτευσης στην αρχή, και ως εξουσία στη συνέχεια. Και έγινε αυτό που δεν ξανάδαμε! Η όλη κατάσταση θύμιζε τον κτηνοτρόφο σε σουρεαλιστικό σκετσάκι επιθεώρησης ο οποίος “διοικεί” το κοπάδι των προβάτων του πάνω στον γάιδαρο, με ένα λαπ-τοπ και ένα κινητό τηλέφωνο τελευταίου τύπου. Οι δε αριστερίζοντες, αριστεροί, ζεβροχέρηδες κ.ο.κ. δεν άργησαν να δαιμονοποιήσουν τον όρο. Κάτι σαν “τεχνοκράτης” – ίσον ο κουκουλοφόρος πράκτορας του άρχοντα του σκότους.
Και στη συνέχεια, ο απόλυτος υπερεαλισμός. Πέρα από την πραγματικότητα, δηλαδή. Αρχηγός κόμματος να θωπεύει τεχνολογικά “επιτεύγματα” της κυβέρνησής του (αναφέρεστε εύστοχα στην διανοητική καθυστέρηση κάποιων τέτοιων “αρχηγών” –κατά το απόγονοι, γόνοι) μέσα σε εκπαιδευτικό ίδρυμα, δίπλα στους μελλοντικούς … τεχνοκράτες! Τραγελαφικό. Και φτάνοντας στο σήμερα, που τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν έχουν … πετρέλαιο για να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς, οι αριστεροι-(υστερι)κοί “χτυπούν” αλύπητα τους “τεχνοκράτες” που λυμαίνονται το λαό, και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα, ενώ στο δεξιό τσεπάκι τους ξεπροβάλει το άι-φον-5. Και την ίδια στιγμή ξεχνούν ότι το κομμάτι αυτό στον πολιτικό τους λόγο το πρόσθεσε μία σοσιαλιστική κυβέρνηση. Και οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα ούτε τι ακριβώς είναι, ούτε σε τι ακριβώς μπορεί να χρησιμεύσει.
Μου θυμίζει ένα περιστατικό που μου είχε διηγηθεί συμμαθητής μου, του οποίου ο πατέρας ήταν φορτηγατζής. Είχαν μόλις εμφανιστεί τα τελευταίου τύπου γερμανικά φορτηγά (η φίρμα δεν έχει σημασία) που διέθεταν τα ολοκαίνουρια αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων τότε. Η ελληνική υπέρσοφη και παντογνώστρια μαστοράντζα, στην πιάτσα του επαγγέλματος των συμπαθών “τιμονιέρηδων”, διαπίστωσε με θλιβερή απογοήτευση ότι στα καινούρια θηρία έλειπαν οι γρασσαδόροι (υποδοχές κάτω από το κιβώτιο ταχυτήτων για να προσθέτει ο οδηγός γράσσο κατά βούληση). Στη θέση τους έβρισκαν ένα ανόητο και ανούσιο μεταλικό κουτί. Φυσικά, το αφαιρούσαν. Και οι δρόμοι γέμιζαν με γράσσο, επειδή είχαν καταστρέψει τους … αυτόματους γρασσαδόρους, με ανυπολόγιστης χρηματικής αξίας ζημιά για τις εταιρίες! Η προσγείωση του τεχνοκράτη στο καφενείο του χωριού…
Όταν οι κυβερνήσεις εκατέρωθεν αφαιρούσαν τους “αυτόματους γρασσαδόρους” από το κιβώτιο ταχυτήτων της ελληνικής οικονομίας, κανείς δεν ήταν σε θέση να καταλάβει που μπορεί να οδηγούσε αυτό. Και μιλούσαν οι πολιτικοί για τεχνοκράτες (οι μισοί τους θεοποιούσαν, οι άλλοι μισοί τους δαιμονοποιούσαν), και κανείς δεν κατάλαβε τίποτε, μέχρι που ήρθε το πρώτο χαράτσι. Όπως όταν ο ιδιοκτήτης του φορτηγού φώναξε τον “γερμαναρά” να επισκευάσει το κατεστραμένο φορτηγό του, και μετά ο “νάιν” του έδωσε το λογαριασμό…
Συμπέρασμα: η έλειψη παιδείας, αρχής γενομένης στον πολιτικό στοίβο και κατ’ επέκταση σε σοβαρό κομμάτι της κοινωνίας, στρεβλώνει οτιδήποτε μπορεί να λειτουργεί θετικά και επικοδομητικά σε προηγμένο επίπεδο, και το υποβιβάζει. Κάτι σαν γάιδαρος με σέλα, ή δανδής με τσαρούχια.
Θα ήθελα να προσθέσω μία διευκρίνιση στο ανωτέρω post. Ίσως ο αναγνώστης να μπερδευτεί λίγο με την αναφορά της χρήσης του όρου “τεχνοκράτης” από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις στο πρόσφατο παρελθόν. Και αυτό επειδή ο πιο έντονα χρησιμοποιημένος όρος, και μάλιστα υπό μορφή συνθήματος σε ορισμένες περιπτώσεις, για εσωτερική κυρίως κατανάλωση των κομμάτων, ήταν το “εκσυχρονιστές”. Το “τεχνοκράτης” ή “τεχνοκράτες” ήρθε ως συμπλήρωμα του πρώτου και κύριου όρου (εκσυχρονιστές – εκσυχρονισμός) και άργησε να υιοθετηθεί εκτενέστερα στον πολιτικό λόγο, μέχρι τα προηγούμενα τρία περίπου χρόνια όπου έγινε καραμέλα. Και για τον όρο “εκσυχρονιστής” ισχύουν περίπου τα ίδια, δηλαδή χρήση ενός όρου τον οποίο σκόπιμα ή μη, ο πολιτικός λόγος τον χρησιμοποιεί άστοχα, αν όχι παραπλανητικά. Οι περίφημοι “εκσυχρονιστές” απαρτίζονταν, ή στελεχώνονταν από ικανούς “τεχνοκράτες”, ευαγγελίζοντας τη γη της τεχνολογιά προηγμένης επαγγελίας. Για να “μάθουμε” –λίγα σχετικά χρόνια μετά– ότι επρόκειτο για “λογιστάδες”, πρόσωπα της όχι και τόσο φωτεινής πλευράς της οικονομίας, άτομα στα οποία φάνηκε να “ξεφορτώνουν” οι πολιτικοί παράγοντες ένα σημαντικό, έως το σημαντικότερο προσοστό από το έρμα των ατελείωτων σκανδάλων. Πετούσαν αυτό το έρμα, το “σκουπιδαριό”, βασιζόμενοι στο κενό μνήμης που κατά κανόνα χαρακτηρίζει τους ψηφοφόρους – οπαδούς των κομμάτων, και μετονομάζοντας τυχάρπαστα (ή και όχι τόσο τυχαία, αλλά αναλώσιμα) πρόσωπα, από “τεχνοκράτες” σε διεφθαρμένους λειτουργούς. Ο εκσυχρονισμός αποδείχτηκε ότι περιορίστηκε τελικά σε μεθόδους “απορόφησης” των κονδυλίων και σε “επιστημονική” εξέλιξη κάθε είδους νομιμοποίησης της απάτης. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μην μπορεί εύκολα κάποιος να απαριθμήσει τα σκάνδαλα από μνήμης(!), και κάθε χρόνος που περνάει προσθέτει και άλλα. Έχει χαθεί κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και σοβαρότητας. Πώς να μην βρουν πρόσφορο έδαφος τα “σαπρόφυτα” του πολιτικού βίου στη μορφή φασιστικών μορφωμάτων κτλ. Διαβάζουμε για τα σκάνδαλα και τις τρομερές “αποκαλύψεις” και όταν αναφέρονται κάποια ονόματα, τσουπ! νάτοι οι τεχνοκράτες, νάτοι οι εκσυχρονιστές, νάτα και τα προσφάτως χαρισματικά και ελπιδοφόρα πρόσωπα του πολιτκού γίγνεσθαι. Και όταν σημαντικά πρόσωπα της παραδοσιακής πολιτικής σκηνής που ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να είναι στα πράγματα, παραμένουν πετυχημένοι ακαδημαϊκοί, γνώστες και της ελληνικής γλώσσας, αλλά και άριστοι γνώστες των εννοιών που συζητάμε, τότε δεν γίνεται να μην αναρωτιέται ο σκεπτόμενος πολίτης για τη σκοπιμότητα της παραφθοράς ακόμα και των όρων που χρησιμοποιεί ο πολιτικός λόγος ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Παντού ανακαλύπτονται διεφθαρμένοι πολιτικοί, και ΔΕΝ είναι συλύβδην όλοι οι πολιτικοί στη χώρα μας διεφθαρμένοι (αυτό είναι αυτονόητο). Η διαφορά έγκειται σε αυτό που αναφέρετε κ. Τερζόπουλε για “Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής”. Κάτι τέτοιο συντελείται στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες του βορρά, αυξάνοντας τη διαφορά με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, του οποίου σημαιοφόρος είναι η Ελλάς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: το σκάνδαλο με την εταιρία SIEMENS αποκαλύφθηκε στην … Γερμανία, καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν δεκάδες άτομα ΕΚΕΙ, και σχεδόν κανένας άλλος αλλού! Ας μην μιλήσουμε για την Ελλάδα… Πώς θα νιώθαμε εμείς εάν με σύγχρονους ελεκτικούς μηχανισμούς αποκαλύπταμε ένα σκάνδαλο που επηρέασε άλλες χώρες, τιμωρούσαμε τους “εγχώριους” ενόχους, και παρατηρούσαμε τους άμεσα εμπλεκόμενους άλλων χωρών να ποιούν τη νήσσαν; Πόσες κατάρες και θεωρίες συνομωσίας θα ευαγγελίζονταν τα πεφωτισμένα ΜΜΕ; Λοιδωρούμε τους βόρειους (τους οποίους σε ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση δεν υπερασπίζομαι, ψύχραιμες διαπιστώσεις κάνω), αλλά δεν κοιτάμε να παραδειγματιστούμε από ένα πιο σύγχρονο πολιτικό μηχανισμό που προσπαθούν να “επιβάλουν”, ακριβώς επειδή ζούμε σε εποχές όπου είναι μάλλον ουτοπία να εμπιστεύονται τα κράτη τις ηθικές αρχές των εκπροσώπων τους. Και έρχονται οι καημένοι (γιατί καημένοι και γραφικοί έχουν καταντήσει) οι αριστεροί και αριστερίζοντες και φωνασκούν για ριζοσπαστικές επαναστατικές ασκήσεις θάρρους. Παντελή άγνοια κινδύνου. Σα να δείνεις το χαλασμένο αυτοκίνητό σου στον 15χρονο γιο σου, που πήγε σε τεχνικός λύκειο για να γίνει “μηχανικός αυτοκινήτων”, να στο φτιάξει! Ο Θεός μαζί μας…