Ρεαλισμός Ευρωπαϊκός vs Νεοελληνικού Σουρεαλισμού , Ριζοσπαστική Αριστερά, Σουρεαλισμός-Καταστροφή επιγραμματικά :

1. Πρόκειται για ένα κίνημα κατ αρχάς καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού (ποίηση) και κατόπιν επίσης φιλοσοφικού χαρακτήρα.

2. Το κίνημα έχει εμφανισθεί , όπως συνήθως, στην Γαλλία. Ακόμη και ο ορισμός έχει διατυπωθεί από Γάλλους (πρωτίστως από τον Andre Breton, Manifest du Surrealisme) . Κατόπιν έχει εξαπλωθεί σε όλον τον δυτικό κόσμο.
Αλλά μερικές απόψεις έχουν εκφρασθεί ήδη στην εποχή του Ρωμαντισμού στα τέλη του 18ου αι.

3. Περιεχόμενο και νόημα του Σουρεαλισμού : φαντασιακό, το μη συνειδητό, εξωπραγματικό, ονειροπόλο, παρανοϊκό.

4. Στην πολιτική σημαίνει ο Σ. σύγχιση των επιθυμιών και ονείρων (υποκειμενικό) με την συνήθως σκληρή πραγματικότητα (αντικειμενικό) πραγματικότητα.

5. Στη Λατινική Αμερική σημειώνεται η έκφραση (surealismo Latino).

Πηγές

-André Breton: Die Manifeste des Surrealismus („Manifestes du surréalisme“). Reinbek 2004, ISBN 3-499-55434-8.
-Peter Bürger (Hrsg.): Surrealismus, Darmstadt 1982, ISBN 3-534-06933-1.
-Maurice Nadeau: Geschichte des Surrealismus („Histoire du surréalisme“), Reinbek 2002, ISBN 3-499-55437-2.
-Werner Spies: Der Surrealismus. Kanon einer Bewegung, Köln 2003, ISBN 3-8321-7318-8.

Καθημερινή (15.1.17)

—————————————————-

Σουρεαλισμός-Καταστροφή

Οι ψευδαισθήσεις (σουρεαλισμός) ανήκουν στις εγγενείς διαχρονικές εθνικές παθογένειες των Νεοελλήνων.
Οταν όμως ο σουρεαλισμός είναι συνδυασμένος με υπεραναπτυγμένο ανορθολογισμό, βαλκανικό τσαμπουκά, παλιμπαιδίστικη προσέγγιση, πρωτόγονο λαϊκισμό, αριστερόστροφο βολονταρισμό (ετσιθελισμό) , πολιτική αμετροέπεια και ανατολίτικη επιπολαιότητα, είναι η αποτυχία στην διεθνή σκακιέρα και ιδιαιτέρως στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις προδιαγεγραμμένη.

Η αντικατάσταση της αντικειμενικής πραγματικότητας με ιδεοληπτικές ονειρώσεις ή και με ανέξοδες εθνικιστικές κορώνες , οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απομόνωση , ίσως και στην ολοσχερή καταστροφή. Καθημερινή και Το Βήμα (6.2.15).

———————————————————-

Ευρωπαϊκός ρεαλισμός και Νεοελληνικός σουρεαλισμός ιδιαιτέρως της  Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Διατυπώνουμε την γνώμη, ότι έχουμε να κάνουμε πρωτίστως με ένα πολιτισμικό πρόβλημα.
Μία από τις μεγάλες διαφορές σε ό,τι αφορά την νοοτροπία μεταξύ μας και των
άλλων Ευρωπαίων, έγκειται πρωτίστως στο εξής : Οι προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν βιώσει την Αναγέννηση, τον κοσμοϊστορικό Διαφωτισμό , την αστική Επανάσταση, το αστικό κράτος και έχουν εμπεδώσει τις βασικές ελευθερίες και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (αστικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά) και πέραν τούτου οι πολίτες των στην πλειονότητα κατέχουν κοινωνική, κρατική, νομική και φορολογική συνείδηση.

Στην Ελλάδα όμως δεν κατόρθωσε να εξελιχθεί ούτε μία αστική τάξη ευρωπαϊκής ποιότητας, ούτε μία αξιόλογη εργατική τάξη. Οι περισσότεροι πολιτικοί της ανεξάρτητα από την ιδεολογική, πολιτική και κομματική τοποθέτηση αντανακλούν ένα μη ευρωπαϊκό, αλλά στην ουσία ένα βαλκανοανατολίτικο πολιτισμικό και πολιτικό επίπεδο που είναι χειρότερο από το “βλαχαδερό”.

Δεν ήταν π.χ. τυχαίο που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου διατηρούσε άριστες σχέσεις με Άραβες πολιτικούς. Ακόμη και ο αξιότιμος κ. Μ. Θεοδωράκης είπε κάποτε , “εάν δεν μας θέλουν στην Ευρώπη, θα την εγκαταλείψουμε” ! Αλλοι πολιτικοί πάλι (π.χ. ο κ. Λαφαζάνης) ονειρευόνταν συμαχίες με την μετακομμουνιστική και άκρως αυταρχική Ρωσία.

Η πρυτανεύουσα πνευματική βάση και προϋπόθεση για αυτήν την εξέλιξη την Ευρώπη ήταν και είναι ακόμη το ιus rationis ( Δίκαιον του ορθού Λόγου = Ορθολογισμός) ως ιδιαίτερη έκφανση του ιus naturae ή ιus naturalis (μετάφραση του αρχαίου ελληνικού Φύσει δίκαιον ).

Αυτά έχουν συμβεί προ της Γαλλικής Επανάστασης στα πλαίσια του Διαφωτισμού επί τη βάσει της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και δη του Λόγου υπό το νόημα της λογικής σκέψης.
Ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός είναι μία από τις πνευματικές και επιστημονικές βάσεις για την υπεροχή του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ( η έννοια Δύση είναι παρωχημένη ) σε σύγκριση με τους άλλους κύκλους πολιτισμού.

Αλλά στην νεοελληνική παράδοση δεν εφαρμόζεται ο ορθολογισμός. Αντ` αυτού επικρατεί μεταξύ άλλων εγγενών διαχρονικών παθογενειών ο σουρεαλισμός, ακριβώς όπως στις αραβικές και στις λατινοαμερικανικές χώρες (surealismo latino). Ο σουρεαλισμός έχει ήδη εξελιχθεί σε μαζική παράνοια ( Βλέπε ιδιαιτέρως Στέλιος Ράμφος, Η Λογική της Παράνοιας, Αθήνα, 2011 ).
Είναι πασίγνωστο, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του εξορθολογισμού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Θεολόγοι της που εκπροσωπούν μία μεσαιωνική Kοσμοαντίληψη και μίαν άκρως καθυστερημένη Eικόνα του Aνθρώπου.

Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί Ελληνες επιστήμονες και διανοούμενοι του εξωτερικού επισημαίνουν  εντονότατα την ανάγκη του πραγματικού εξευρωπαϊσμού, του εκμοντερνισμού και του εξορθολογισμού της Ελλάδας, ειδάλλως θα καταστραφεί η Ελλάδα τελείως και δη ανεξάρτητα από κόμμα και κυβέρνηση.

Τώρα τελευταία διαπιστώνουμε με έντονο ενδιαφέρον, ότι υπό την πίεση των ευρωπαϊκών «Θεσμών» (Τρόϊκας), δηλαδή της εξελιγμένης Ευρώπης, λαμβάνει βαθμιαία χώραν ο εξευρωπαϊσμός του κ. Τσίπρα και μερικών συνεργατών του.

Εν τω μεταξύ έχει εξελιχθεί ο νεοελληνικός σουρεαλισμός ( σύγχιση των πολυποίκιλων ονειρώσεων και ψευδαισθήσεων με την σκληρή και θλιβερή πραγματικότητα ) σε βάση του ολέθριου λαϊκισμού ως εργαλείο αποβλάκωσης του λαού ( ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) περαιτέρω, μια που το κίνημα ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την εξουσία.

Ηδη έχει περίτρανα αποδειχθεί, ότι του λείπουν οι προϋποθέσεις για μίαν επιτυχή διακυβέρνηση της χώρας. Υφίσταται όντως μεταξύ της ανέξοδης βερμπαλιστικής ατάκας στην Βουλή ( ο κ. Τσίπρας ), της ουτοπίας από το ένα μέρος και της σκληρής πραγματικότητας από το άλλο μέρος μία δυσθεόρατη διαφορά.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ιδιότητα της αντιπολίτευσης ήταν η αέναη ατάκα, η ψευτοεπαναστατική ρητορεία και ο υπερεξυπνακισμός. Τέτοια φαινόμενα είναι συνηθισμένα σε όλα τα ουτοπικά κινήματα ανά τον κόσμο.
Τώρα όμως που οι πολιτικοί κατέχουν την εξουσία, δεν είναι λόγω των ιδεοληπτικών παρωπίδων, αγκυλώσεων , του υπερσουρεαλισμού και της αριστεροστρεφούς αυτοϊκανοποίησης ουδόλως σε θέση να εξεύρουν και να επιλύσουν τα πρυτανεύοντα προβλήματα ( πρωτίστως παραγωγή και εξαγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων).

Ακόμη εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στο προοίμιο του μεγάλου βιβλίου, το οποίο αποτελείται από πολλά κεφάλαια, τα οποία ασχολούνται κανονικά πρωτίστως με την ανοικοδόμηση της οικονομίας. Αλλά είναι διεθνώς πασίγνωστο, ότι Ριζοσπαστική Αριστερά και οικονoμία αποτελούν μία contradictio in adiecto.
Βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου και της μαζικής παράκρουσης της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα,  iefimerida,  Καθημερινή, τελευταία φορά στις 08.03.2018)