Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας
Πληροφορία : Το παρόν σχόλιο-μελέτη στηρίζεται εν μέρει σε ένα σχόλιό μου δημοσιευθέν ήδη το 2012 στο Βήμα. Κατ αρχάς δεν είχα σκοπό να κάνω τον κ. Πολύδωρα αντικείμενο συστηματικής έρευνας και αξιολόγησης. Αυτός όμως συνεχίζει και επαυξάνει ακάθεκτος τους πατριδοκάπηλους παροξυσμούς του. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που έχει η παρούσα μικρή μελέτη γραφεί
Μόνον μία ημέρα ο πολιτικός κ. Πολύδωρας ήταν πρόεδρος της Βουλής και όμως με υπερηχητική ταχύτητα διόρισε την κόρη του ως υπάλληλό της, γιατί στην Βουλή οι αποδοχές είναι τόσο υψηλές που έχουμε την εντύπωση , ότι η Ελλάδα είναι μάλλον ένα αραβικό εμιράτο με αστείρευτες πηγές πετρελαίου (σουρεαλισμός και αρπαχτή). Ο διορισμός της κόρης του είναι το crescendo της ηθικής κατάπτωσης και της θρασύτητας.
Εάν αυτός ο κύριος ήταν άτομο με κοινωνική συνείδηση ( προτεραιότητα του συμφέροντος του συνόλου ) και πολίτης με κρατική και νομική συνείδηση ( διαλεκτική αλληλοεξάρτηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ) καθώς και με ειλικρινή εθνική συνείδηση ( προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος ) και όχι μόνον ανέξοδες ψευτοπατριωτικές φανφάρες και κορώνες όπως το άκρως γελοίο “Συνέλληνες… ” και παρόμοια, θα ζητούσε ταχύτατα από όλο το ελληνικό Εθνος συγγνώμη για το τρομερό ολίσθημά του και θα σιωπούσε εσαεί και θα εξαφανιζόταν από την πολιτική σκηνή.
Εάν αυτός ήταν αληθινός , όχι βερμπαλιστικός φιλόπατρις, θα είχε διαπαιδαγωγήσει την κόρη του γνήσια πατριωτικά, ώστε αυτή να παρατήσει την πατρική θεσούλα και να βρεί με αξιοπρέπεια και σύμφωνα με αξιοκρατικά κριτήρια μίαν άλλην απασχόληση. Αλλοι αξιόλογοι νέοι εγκαταλείπουν την αγαπητή πατρίδα τους και φεύγουν στο εξωτερικό ( η πλειοψηφία στην Γερμανία της “μισητής” ΜΕΡΚΕΛ !) λόγω εργασίας . Αυτός κάνει ακριβώς το αντίθετο, έτσι ώστε να γίνει αντικείμενο βαθύτατης περιφρόνησης.
Τέτοιες συμπεριφορές είναι στην προηγμένη Ευρώπη αδιανόητες και ακατανόητες. Αυτός και οι όμοιοί του επιβεβαιώνουν την διαπίστωση των ειδικών επιστημόνων, ότι η Ελλάδα δεν έφθασε ακόμη στην Ευρώπη και ότι οι Νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την ποιότητα του Ευρωπαίου πολίτου. Είναι απλώς βαλκανοανατολίτες (Ιδέ στο Μπλογκ μου το άρθρο «Νεοέλλην, Βαλκανοανατολίτης».
Εδώ και μερικά χρόνια παρακολουθώ συστηματικά, από ποιάν περιοχή της Ελλάδας προέρχονται οι πιό διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Εχω διαπιστώσει νηφάλια, ότι γενέτειρα των πιό διεφθαρμένων Νεοελλήνων πολιτικών είναι η Πελοπόννησος. Μα αυτό το έχει διαπιστώσει ήδη τον περασμένο αιώνα ο σημαντικός ιστορικός Απόστολος Βακαλόπουλος στο αξιόλογο βιβλίο του “Ο χαρακτήρας των Ελλήνων, Ανιχνεύοντας την εθνική μας ταυτότητα”, 1983, 2003). Ευκαιρίας δοθείσης ας υπενθυμίσουμε, ότι στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο της Ελλάδας , στον οποίο έχουν πρωτοστατήσει οι Πελοποννήσιοι, επρόκειτο για το ποιοί θα αρπάξουν τα περισσότερα χρήματα από το πρώτο δάνειο απο την Αγγλία. Η αρπαχτή έχει παράδοση. Τί αίσχος !
Η ενασχόληση με τον κ. Πολύδωρα έχει κάπως αναβιβασθεί, γιατί δεν πρόκειται για μία μεμονομένη περίπτωση, αλλά για ένα σχεδόν μαζικό φαινόμενο, το οποίο αναδεικνύει πρωτίστως τις εξής διαστάσεις :
α) Εθνική-εθνικιστική διάσταση: βερμπαλιστικός, δηλαδή ανέξοδος υπερπατριωτισμός, ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΕΙΑ par excellence, πεπαλαιωμένος ελληνοκεντρισμός (άλλο πατριωτισμός και άλλο ενοχλητική και γελοία εθνική ομφαλοσκόπηση) και παλιμπαιδίστικη αρχαιολατρεία μάλλον του 19ου αι.
β) Εθνολογική-πολιτισμική διάσταση : Εδώ εστιάζονται στο επίκεντρο πολλά αρνητικά γνωρίσματα της νεοελληνικής νοοτροπίας, όπως π.χ. ο υπερβολικός λόγος (ρητορική), η συνωμοσιολογία, η κινδυνολογία, ο φαφλατισμός, ο σκοταδισμός ως υπόλλειμμα του Μεσαίωνα, ένας αφάνταστος σουρεαλισαμός (σύγχιση ονείρων με την πραγματικότητα ), επιπολαιότητητα (ρηχότητα, επιδερμικότητα ) της σκέψης κτλ.
γ) Πολιτικοκοινωνική διάσταση : ακραία συντηρητικότητα έως πολιτική καθυστέρηση, διακαής πόθος του μικροαστού πολιτικού να αναρριχηθεί με κάθε μέσο στο κοινωνικό επίπεδο του μεγαλοαστού, , φιλοδοξία, ματαιοδοξία, αρρωστημένος ναρκισσισμός (ισχυρός εθισμός σε αυτοπροβολή πάντα σε εύκολα πεδία) , εν μέρει αρλεκινισμός κτλ.
Συμπέρασμα : Αυτός ο τύπος πολιτικού δεν έχει ουδεμία σχέση με την σύγχρονη Ευρώπη, γι αυτό ανήκει κανονικά από χρόνια στην κάλαθο των περιττών και αχρήστων. Ευελπιστώ, ότι ο κ. Π. θα καταλάβει το μήνυμα. Το Βήμα (3.6.14)