Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου
Καθοριστική αφετηρία: Η Βενεζουέλα (Μικρή Ενετία) είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Η διοργάνωση του κοινωνικοπολιτικού και οικονομικούσυστήματος καθώς και εσωτερικές διενέξεις ανήκουν στις εσωτερικές του υποθέσεις που σημαίνει, ότι άλλα κράτη δεν έχουν το δικαίωμα να αναμειχθούν σε ενδοβενεζολανικές υποθέσεις.
Το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο στηρίζεται πρωτίστως σε επτά βασικές αρχές που σε ό,τι αφορά την σημασία,τους σκοπούς και την συνθετικότητα , θεωρούνται σχεδόν ως «συνταγματικές αρχές» της διεθνούς νομικής τάξης. Σε σαυτές ανήκει σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφο 7 και η αρχή της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. Αυτή η αρχή έχει συγκεκριμενοποιηθεί και ερμηνευθεί επισήμως στο δεύτερο σε σπουδαότητα ντοκουμέντο του ΟΗΕ και δη στην Διακήρυξη των αρχών του ΟΗΕ από το 1970 : «Ουδέν κρατος και ουδεμία ομάδα κρατών έχουν το δικαίωμα, ανεξάρτητα για ποιόν λόγο, άμεσα ή έμμεσα να αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις κάποιου άλλου κράτους. Επομένως η στρατιωτική επέμβαση και άλλοι τρόποι της ανάμειξης ή εκφοβισμοί εναντίον της νομικής προσωπικότητας ενός κράτους ή εναντίον πολιτικών, οκονομικών και πολιτισμικών στοιχείων της αποτελούν παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου.» Μεταξύ άλλων απαγορεύεται η εφαρμογή οικονομικών, πολιτικών ή άλλων μέτρων εναντίον ενός άλλου κράτους που αποσκοπούν στη μείωση των κυρίαρχων δικαιωμάτων. Επίσης απαγορεύεται η βίαιη πτώση μίας κυβέρνησης μέσω υποστήριξης υπονομευτικών ή τρομοκρατικών ή στρατιωτικών ενεργειών. Επίσης επισημαίνεται το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους να διοοργανώνει χωρίς αναμείξεις εκ μέρους άλλων κρατών το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό του σύστημα.
Σην περίπτωση της Βενεζουέλας οι κάτωθι ενέργειες και πράξεις αποτελούν παραβίαση της Αρχής της μη ανάμειξης στιςεσωτερικές της υποθέσεις: επίσημη υποστήριξη της αντιπολίτευσης ιδιαιτέρως μέσω της διπλωματικής αναγνώρισης ως νόμιμη εκπρόσωπος του λαού της Βενεζουέλας, άσκηση μεγάλης πίεσης έναντι της κυβέρνησης, η οποία υπό την ιδιότητατου υποκειμένου του ΔιεθνούςΔικαίου το κράτος Βενεζουέλα διεθνώς εκπροσωπεί καθώς και η εφαρμογή οικονομικών μέτρων ενάντια στην κυβέρνηση.
Σε περίπτωση εμφυλίου απαγορεύται στην κυβέρνηση να ζητήσει βοήθεια από άλλα κράτη π.χ. από την Ρωσία, την Κίνα ή την Κουβα, αλλά σε περίπτωση αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στην Βενεζουέλα η κυβέρνησή της έχει σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ (δικαίωμα της προσωπικής και ομαδικής αυτοάμυνας) το δικαίωμα να αποτανθεί σε άλλα κράτη ζητώντας στρατιωτική βοήθεια.
Ομως η αρχή της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κράτους δεν είναι απόλυτη, γιατί μπορούν να προκύψουν συνθήκες και περιπτώσεις που δεν θεωρούνται ως εσωτερικές, αλλά ήδη ως διεθνείς υποθέσεις. Αυτό ισχύει, όταν πρόκειται για συστηματικές και βαριές παραβιάσεις των βασικών ελευθεριών τν πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και για το έγκλημα της γενοκτονίας λόγω των οποίων η διεθνής ειρήνη και η διεθνής ασφάλεια τίθενται σε μεγάλο κίνδυνο. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σε γενικές γραμμές δυνατό και επιτρεπτό να ληφθούν μέτρα ακόμη και στρατιωτικού χαρακτήρα εναντίον του κράτους που καταπατεί το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. Περί αυτού όμως αποφασίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επί τη βάσει τη ομοφωνίας. Η άποψη περί την «ανθρωπιστική επέμβαση»(humanitarian Intervention“) στρατιωτικού χαρακτήρα δεν ανταποκρίνεται στο σημερινό Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, γιατί μερικά κράτη, πρωτίστως οι ΗΠΑ την έχουν πολλάκις εκμεταλλευθεί για δικές των πολιτικές, οικονομικές και στρατηγικές επιδιώξεις παραμερίζωντας βάρβαρα το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο.
Δημοσιευθέν στα Γερμανικα: Die Zeit , Münchner Merkur (4.5.19), Tagesspiegel (26.1.19, 11,3.19) , Neue Zürcher Zeitung Facebook und Frankfurter Allgemeine Zeitung Facebook (28.1.19), Süddeutsche Zeitung (29.1.19), De Zeit (4.2.19). Zeit Facebook (4.5.19)