Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική, Μία Ομοσπονδία?
Στην Ασία και στην Αφρική εκτός από λίγες εξαιρέσεις ύστερα από την κατάπτωση του αποικιοκρατικού συστήματος τα κρατικά σύνορα έχουν οριστεί τυχαίως και έχουν τοιουτοτρόπως δημιουργηθεί κράτη μέσα στα οποία δν μπόρεσαν εξελιχθούν από διαφορετικές εθνότητες και πολλά φύλα ενιαία έθνη ως υγιής εθνική βάση των κρατών. Ενώ στην Ευρώπη πρώτα έχουν εμφανισθεί τα έθνη, τα οποία συνήθως στα πλαίσια απελευθερωτικών πολέμων έχουν εμπεδωθεί και κατόπιν έχουν διαμορφώσει τα δικά τους εθνικά κράτη, στον «Τρίτο Κόσμο» έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο, πρώτα τα κράτη συνήθως χωρίς κραική συνείδηση και κατόπιν ίσως το έθνος. Αυτό σημαίνει, ότι έχουν καταβληθεί εκ μέρους της εκάστοτε ηγεσίας συνήθως εκ μέρους δικτατόρων τεράστιες και επίμονες ποσπάθειες να διαπλαθεί από τα γένη, τα φύλα και τις θρησκευτικές και άλλες μειονότητες ένα ενιαίο εθνος με μίαν ενιαία εθνική συνείδηση ως σταθερή βαση μίας κρατικής συνείδησης. Μπορούμε νηφάλια να διαπιστώσουμε, ότι αυτό το κατά τα άλλα αναγκαίο πείραμα έχει, όπως δείχνουν τα πολυάριθμα προβλήματα στο Λίβανο, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στην Συρία καθώς και στην πλειονότητα των αφρικανικών χωρών αποτύχει.
Στο Ιράκ οι Σιϊτες έχουν ως πλειψηφία του πληθυσμού (60%) ύστερα από πολυετή καταπίεση εκ μέρουςτης θρησκευτικής μειονότητας των σουννιτών κερδίσει τις εκλογές και έχουν σχηματίσει την κυβέρνηση, αλλά λόγω έλλειψης της εθνικής και της κρατικής συνείδησης δεν ασκούν την εξουσία για το γενικό συμφέρον, αλλά πρωτίσως για το δικό τους συμφέρον, Αλλά τοιουτοτρόπως διαιωνίζονται τα προβλήματα.
. Το κρατικό πρόβλημα έγκειται όχι στην εμπέδωση τριών κρατικών μορφωμάτων, που σημαίνει στον Βορρά το κουρδικό με πετρελαιοπηγές, στη μέση το στρατιωτικά ισχυρό σουνιτικό χωρίς πετρέλαια και στο Νότο το στρατιωτικά ανίσχυρο σιιτικό με πλούσιες πετρελαιοπηγές, αλλά σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα μέσω της εμπέδωσης μίας Ομοσπονδίας : Μία κεντρική κυβέρνηση πρώτα απ όλα για την εξωτρική πολιτική, υην εθνική την άμυνα, και για την δίκαια κατανομή των εσόδων από τα πετρέλαια και τοπικές κυβερνήσεις για όλα τα άλλα πεδία.
Στο μέλλον ίσως προκύψουν παρόμοια προβλήματα και στο γειτονικό Ιράν, γιατί το ιρανικό κράτος είναι πρωτίστως τριεθνικό και δη περσικό, αραβικό και αζερμπαϊτζανικό. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να εμφανισθεί στο Ιράν το πρόβλημα της εμπέδωσης επίσης ενός ομοσπιανδιακού κράτους. Κάτι το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στα τελείως καθυστερημένα κράτη Πακιστάν και Αφγανιστάνμε τα πολλά φύλα και τις διαφορετικές εθνότητες.
Δημοσιευθέν στα Γερμανικά: Frankfurter Allgemeine Zeitung (10.8.14), Focus (10.8.14), Die Welt (11.8.14), Die Zeit (11.8.14) , Frankfurter Rundschau (11.8.14), Berliner Zeitung (11.8.14), Wiener Zeitung (11.8.14).