ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση, Tσίπρας = Chaves/Maduro ?
Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ , μπορούμε να διαπιστώσουμε τάσης σε λατινοαμερικανική σκέψη και συμπεριφορά. Και όμως πρέπει να εφαρμοστεί το μεθοδολογικό κανόνα της διάκρισης.
Μεταξύ της οικονομικά δυνατής Βραζιλίας και του πάμπτωχου Περού υπάρχουν όντως τεράστιες διαφορές. Μεταξύ της δημοκρατικής Costarica και της δικτατορικής Venezuela ισχύει το ίδιο. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, οι λατινοαμερικανικές χώρες αναδεικνύουν τα εξής κοινά γνωρίσματα :
α ) Σφοδρές οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις ; Από την μιά μεριά η ολιγαρχία και από την άλλη μεριά οι ετερογενείς υπόλοιποι, ιδίως οι ιθαγενείς ( Indigenas ) της χώρας.
β ) Εθνολογικές ανισότητες : Από την μιά μεριά πρωτίστως ο ιθαγενής πληθυσμός καθώς και οι απόγονοι των αφρικανών σκλάβων και από την άλλη μεριά όλοι οι άλλοι (λευκοί, μεστίτζες και μιγάδες). Οι περισσότερες χώρες είναι σαν καζάνι που αενάως βράζει και συχνά ξεχειλίζει.
Μεταξύ της Ελλάδας και όλων των λατινοαμερικανικών χωρών υπάρχουν κοινά γνωρίσματα :
α ) Και οι δύο δεν εβίωσαν την Αναγέννηση, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, την αστική Επανάσταση και το πραγματικό κοινωνικό κράτος του δικαίου.
β ) Και στις δύο δεν υπάρχουν το άτομο, ο πολίτης, η κοινωνική, η κρατική , η νομική και η φορολογική συνείδηση.
γ) Και οι δύο παρέλαβαν το σχήμα ( συντάγματα, νόμοι ) όχι όμως το περιεχόμενο. Μερικά λατινιαμερικανικά συντάγματα μοιάζουν με λυρικά ποιήματα και είναι τα εκτενέστερα του κόσμου.
δ ) Αμφότεροι δεν σέβονται τους νόμους και στις διεθνείς σχέσεις, δεν υλοποιούν τις υποχρεώσεις και επομένως δεν αναδεικνύουν φερεγγυότητα.
ε ) Επικρατούν τρομερές ψευδαισθήσεις, ουτοπίες και πρωτίστως ο καταστροφικός σουρεαλισμός (σύγχιση των ονείρων με την παραγματικότητα : (“surealismo latinoamericano”) που επιδρά στους ανθρώπους ως όπιο.
ζ ) Δεν έχουν πειθαρχία και αυτοπειθαρχία , αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο.
η ) Σύγχιση της ελευθερίας με την αναρχία. Απαιτούν απόλυτη ελευθερία, είναι a priori αναρχικοί και αντιεξουσιαστές.
θ ) Αντικατάσταση των έργων με τις λέξεις , δηλαδή λέγουν πολλά και πραγματοποιούν λίγα ή και τίποτα ή γενικά οι ανέξοδες λέξεις αποτελούν αυτοσκοπό.
ι ) Κύριος σκοπός και καθοριστικός κανόνας είναι η απόλαυση της ζωής σε συνδυασμό με την ήσσονα προσπάθεια. Υπάρχει και μία ισχυρή ροπή στην οκνηρία. Σε ό,τι αφορά την Κούβα, ακόμη και ο Κάστρο το έχει expressis verbis επισημάνει και έβγαλε νόμο για την “αναγκαστική εργασία”.
κ ) Στην καθημερινή ζωή σημειώνεται έλλειψη οργανοτικότητας, συστηματικότητας, μεθοδικότητας, υπομονής, επιμονής, αντοχής και δυναμικότητας.
λ ) Υπάρχει μία σχεδόν τελεία έλλειψη του αισθήματος της προσωπικής ( ιδίας ) ευθύνης. Έτσι είναι αενάως καθ οδόν για να βρουν για τα πολλά λάθη κάποιους υπαίτιους. Αυτό θα πει, ότι δεν έχουν αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση.Για τους Λατινοαμερινούς οι Gringos( Βορειοαμερικανοί ) είναι οι κύριοι υπαίτιοι για όλα τα προβλήματά τους. Στην Ελλάδα , αν το πάρουμε ιστορικά, ήταν οι Βαυαροί, οι Αγγλοι, οι Αμαρικάνοι και είναι οι Γερμανοί και ο Σόρος.
μ ) Καταγράφεται μία απίστευτη σύγχιση του ατομικού “αισθήματος δικαίου” με τη νομική συνείδηση. Το αποτέλεσμα έγκειται στην αντίληψη περί απόλυτης δικαιοσύνης, φυσικά ερμηνευμένης υποκειμενικ, βολονταριστικά κοκ.
Panos Terz , Professor Dr.Dr. Universität Leipzig, Universidad Santiago de Cali
Eduardo Buelvas Pastrana ,Professor Dr., Universität Leipzig, Universidad Santiago de Cali, Pontificia Universidad Javeriana , Bogota , Direktor del Instituto de Relaciones Internacionales y Derecho Internacional, πρώην Πρύτανης της Universidad Santiago de Cali ,
Mario A. Quintero LLM , Dr.jur., Universidad Santiago de CAli, Universität Leipzig , Universität Hamburg, Pontificia Universidad Javeriana Bogota
—————————————————
Τσίπρας,El Griego Chaves? ( Ο Ελλην Τσάβες ; ), Επαναδημοσίευση από το 2013
Η Αριστερά, όπου και να βρίσκεται, διακατέχεται από πολιτικό ρομαντισμό, ο οποίος συνήθως είναι τόσο δυνατός , ώστε να συντελείται πολλές φορές μία αυτοκαταστροφική σύγχιση των ιδεολογικών και πολιτικών φαντασιώσεών της με την όχι και τόσο ευχάριστη πραγματικότητα.
Διερωτάται κανείς, τί το κοινό υφίσταται μεταξύ της Ελλάδας και της Βενεζουέλας, μεταξύ του Τσίπρα και του Τσάβες.
Το καθοριστικό κοινό γνώρισμα έγκειται στο ό,τι και οι δύο χώρες δεν έχουν βιώσει πραγματικά την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό και την Αστική
Επανάσταση . Επομένως δεν υπάρχει ο πολίτης, ο οποίος αναγνωρίζει μεταξύ άλλων την αλληλοσύνδεση των δικαιωμάτων του με τις υποχρεώσεις του.
Εκτός τούτου δεν είναι πράγματι γνωστές η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική κασι η περιβαλλοντική συνείδηση. Πέραν τούτου το σύνταγμα δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα , γιατί στηρίζεται σε πολιτικές και συνταγματικές αρχές αρχές, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί σε προηγμένες χώρες.
Στο πεδίο της οικονομίας η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα είναι υποαναπτυγμένες και οι εισαγωγές υπερτερούν κατά πολύ των εξαγωγών.
Διαπιστώνουμε ταυτοχρόνως μία μεγάλη διαφορά : Η Βενεζουέλα ( σημασία : Μικρή Ενετία) ζει επί τη βάσει του πέτρο-πλούτου, ενώ Ελλάδα βασίζεται εδώ και τριάντα χρόνια σε αστρονομικά ποσά δανεικών, τα οποία δεν θα ξεπληρώσει ποτέ.Κατά τα άλλα οι Ελληναράδες επισημαίνουν αενάως και ανέξοδα την εθνική αξιοπρέπεια. Aλλά υπέρογκα δάνεια και εθνική αξιοπρέπεια αποτελούν στην ουσία μία contradictio in adiecto (οξύμωρον).
Η Βενεζουέλα ανέλαβε μερικές φορές στα πλαίσια του αντιιμπεριαλιστικού, δηλαδή του αντιβορειοαμερικανικού αγώνα, να ξεπληρώσει τα χρέη άλλων νοτιοαμερικανικών χωρών (πρωτίστως της Χιλής και της Αργεντινής).
Η ελληνική Αριστερά τρέφει ελπίδες , ότι σε περίπτωση που θα αναλάβει την εξουσία,η Βενεζουέλα θα την βοηθήσει οικονομικά ; Η ο Τσίπρας έχει ιδεολογικά και πολιτικά σχέδια, όπως π.χ. την δημιουργία μίας παγκόσμιας Αριστεράς υπό την ηγεσία του ; Έχουμε την εντύπωση, ότι ο Τσίπρας θαυμάζει τον Τσάβες.
Παρακάτω θα ασχοληθούμε λίγο με την Βενεζουέλα, με σκοπό να αποδείξουμε ότι μεταξύ της πραγματικότητας σε αυτη την χώρα και των αριστερών φαντασιώσεων του Chavismo υπάρχει οχι μόνον διαφορά, αλλά και αντίθεση.
Στις ΗΠΑ προέρχονται από την Βενεζουέλα μόνον 18 % των συνολικών εισαγωγών, ενώ η Βενεζουέλα εξάγει 80% της παραγωγής ακαθάρτου πετρελαίου στις ΗΠΑ, όπου αυτό καθαρίζεται σε εγκαταστάσεις στο Τέξας, οι οποίες όμως ανήκουν στην Βενεζουέλα που πληρώνει μεγάλο φόρο στις ΗΠΑ. Οι ειδικοί είναι αυτονοήτως Αμερικανοί .
Προ του Chavismo εργαζόνταν στην Βενεζουέλα 27 χιλιάδες βιομηχανικές εταιρίες, ενώ τώρα υπάρχουν μόνον 8.500. Οι περισσότεροι κάτοχοι των εταιριών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα. Τα έσοδα από την πώληση του πετρελαίου διατίθενται για την εισαγωγή βιομηχανικών προιόντων και τροφίμων. Σχεδόν τα μισά πάλι προέρχονται από τις ΗΠΑ.
Ουδόλως έγιναν επενδύσεις, δεν δημιουργήθηκαν εργοστάσια και ούτε θέσεις εργασίας. Αν και το κράτος διέθετε τεράστια χρηματικά ποσά, ο πληθυσμός της χώρας ζούσε και τώρα ζει ακόμη και χειρότερα σε μεγάλη φτώχεια.
Στον πολιτικό τομέα τα περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες έχουν καταργηθεί. Το δικαστικό σώμα αποτελείται εν τω μεταξύ μόνον από πιστούς οπαδούς του Τσάβες.
Όλοι οι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού είναι προσωπικοί φίλοι του από το παρελθόν. Γενικά επικρατεί μία αφάνταστη διαφθορά. Κατά τα άλλα η Βενεζουέλα είναι στη Νότια Αμερική απομονωμένη. Μόνο με την Κούβα η Βενεζουέλα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις.
Επειδή Ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται από ακραίες κρατικιστικές αντιλήψεις , π.χ. σκοπεύει να κρατικοποήσει όπως και ο Chavismo όλη την οικονομία, θα εγκαταλείψουν σε περίπτωση εκλογικής νίκης ταχέως οι πιό σπουδαίες επιχειρήσεις την Ελλάδα, η οποία θα διολισθήσει σύντομα στο επίπεδο μίας τριτοκοσμικής χώρας όπως η Βενεζουέλα, αλλά χωρίς τα πετρέλαια.
Εκτός τούτου απορρέει από τις γνωστές απειλές κορυφαίων πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ κατά άλλων πολιτικών το λογικό συμπέρασμα, ότι θα εξαπολυθεί μεγάλη επίθεση κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών. Αλλά ενώ ο στρατός υποστηρίζει ακόμη τον Chavismo , ο ελληνικός στρατός βρίσκεται στην άλλη πολιτική όχθη.
Panos Terz, Eduardo Pastrana
Δημοσιευθέν από το 2012 πολλάκις στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή , Τα Νέα, iefimerida, Πρώτο Θέμα).