Συνείδηση, Εθνική, Κοινωνική, Κρατική , Νομική, Φορολογική, Περιβαλλοντική
Η εθνική συνείδηση ήταν η απαραίτητη προüπόθεση και βάση για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό.
Τον 1ο Βαλκανικό Πόλεμο κατόρθωσε η Ελλάδα μαζί με τους βαλκανικούς συμμάχους της να πραγματοποιήσει εν μέρει τη “Μεγάλη Ιδέα”. Δεν αρκέσθηκε όμως στις νίκες της και ήθελε να στείλει τους Τούρκους στην “Κόκκινη Μηλιά” , δηλαδή να τους εκδιώξει από την Μικρά Ασία έτσι ώστε αυτοί να επιστρέψουν στην Κεντρική Ασία ( sic). Πρόκειται για επίσημη πολιτική, η οποία οδήγησε, ως γνωστόν, στη Μικρασιατική καταστροφή.
Ήταν όντως ένα εθνικό κατόρθωμα που από τις διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες έχει δημιουργηθεί το Ελληνικό Έθνος και έχει σφυριλατηθεί μία ενιαία και ισχυρή εθνική συνείδηση. Αλλά ο αγώνας για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού είχε εθνοαπελευθερωτικό χαρακτήρα χωρίς ιδαίτερη κοινωνική σημασία.
Το ελεύθερο ελληνικό κράτος έχει ίσως διαπράξει ένα λάθος που έγκειται στην υπερεκτίμηση της εθνικής συνείδησης και στην τελεία υποτίμηση τις κοινωνικής, της κρατικής και της νομικής συνείδησης , πράγμα που είχε και έχει ακόμη και σήμερα ολέθριες συνέπειες. Είναι π.χ. ευκολότατο πολλοί Έλληνες να επισημάνουν ανέξοδα τον πατριωτισμό τους. Δεν συνάδουν όμως πράξεις στην καθημερινή ζωή προς όφελος της Πατρίδας. Δηλαδή η εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός έχουν εκτός από την περίπτωση της υπεράσπισης του πατρίου εδάφους πρωτίστως βερμπαλιστική σημασία.
Είναι όντως ένα τραγικό φαινόμενο να λείπει η κρατική συνείδηση, η οποία λειτουργεί στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες ως βάση γενικά για την ύπαρξη του κράτους. Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε και την έλλειψη μίας νομικής συνείδησης. Το ότι λείπει και η φορολογική συνείδηση, θεωρείται ως κάτι το αυτονόητο.
Εν ολίγοις : Είναι όπως φαίνεται εύκολο, να υπερασπίσει ο Έλληνας ηρωϊκά την Πατρίδα του. Ταυτόχρονα είναι δυσκολότατο να κάνει κάτι για την σωστή λειτουργία του κράτους και να πληρώνει τους φόρους του. Πρέπει να καταλάβει επί τέλους , ότι έχει υποχρεώσεις και απέναντι στην κοινωνία ως σύνολο ( Κοινωνική συνείδηση ).
Είναι μεγάλη απλούστευση και ψευδαίσθηση να πιστεύουν ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, ότι εμείς οι Έλληνες πάντα κάναμε κατορθώματα για την Πατρίδα και αναφέρουν τις πολεμικές νίκες.
Γι αυτό ωρίμασε ο καιρός να καταβληθούν προσπάθειες ιδιαίτερα στην εκπαίδευση με τον σκοπό να αναπτυχθούν η κοινωνική, η κρατική, η νομική , η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.
Δημοσιευθέν από τον Δεκέμβρη 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα).
—————————————————————————————————————————————————–
ευσυνειδησία , αρχαία ελληνική εὖ + συνείδησις
Η λέξη συνείδηση προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδέναι[2] < οίδα = γνωρίζω, (σύν+οιδα) = γνωρίζω καλώς, εξ ιδίας αντιλήψεως[3] που αποδόθηκε και στα λατινικά [4]με την ακριβή εννοιολογική της σημασία, ως conscientia, που σημαίνει γνωρίζω πλήρως. Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί πρώτος ο Γάλλος φιλόσοφος Ντεκάρτ και λίγο αργότερα ο John Locke (Τζον Λοκ) στα αγγλικά ως Conscience που μεταγενέστερα μεταβάλλεται σε Concience. Από την ίδια ρίζα παράγονται οι λέξεις Sence = αίσθηση, sense = έννοια, αλλά και Science = επιστήμη που στα ελληνικά σημαίνει «προσήλωση του νου»,[5] από το αυτοτελές ρήμα επίσταμαι = γνωρίζω εμπείρως. Όσον αφορά την ετυμολογία της λέξης συνείδηση και ο Γ. Μπαμπινιώτης εκφράζει την άποψη ότι προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδ-έναι του ρήματος σύνοιδα = γνωρίζω καλά, ξέρω [6].
Παραπομπές↑ Ντεκάρτ (Descartes·εξελλην. Καρτέσιος) Ρενέ, Κανόνες για την καθοδήγηση του πνεύματος (Regulae ad directionem ingenii- ημιτελές (1629)
- ↑ Ν.Π.Ανδριώτης, Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, 2001 σ.349.
- ↑ Λεξικό Ανωμάλων ρημάτων Α. Γεωργοπαπαδάκου, Θεσσαλονίκη 1958 σ.126
- ↑ Ε. Τσακαλώτος, Lexicon Latino-Graecum, (πρώτη έκδοση 1921) .
- ↑ Α.Ν.Γιάνναρη, ΕΠΙΤΟΜΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ, τόμ. Α΄ σ.836, (1888)
- ↑ Γ.Μπαμπινιώτης, ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, σελ.1720.