Βαλκάνια, Κάθοδος των Ινδοευρωπαίων (Ελληνες, Θράκες, Ιλλύριοι)

Βαλκάνια, Κάθοδος των Ινδοευρωπαίων (Ελληνες, Θράκες, Ιλλύριοι)

Πρώτα έχουν εμφανισθεί προ περίπου 4220 ετών τα αρχαιότατα ελληνικά φύλα , τα οποία κατ αρχάς έμειναν μερικούς αιώνες στα Νοτιοδυτικά Βαλκάνια και ιδιαιτέρως στην περιοχή βορείως της ιστορικής Δυτικής Μακεδονίας και σε όλην την Ηπειρο ( επίσης στην Βόρεια Ηπειρο). Δηλαδή δεν είναι τυχαίο που το πρώτο ελληνικό μαντείο εστιαζόταν στην Δωδώνη. Κατόπιν άρχισαν να κατεβαίνουν προς το Νότο ξεκινώντας από την Θεσσαλία, όπου οι Αιολείς έχουν συγχωνευθεί με τους προινδοευρωπαίους Πελασγούς. Οι Δωριείς ήταν το τελευταίο ελληνικό φύλο που έχει εγκαταλείψει την Ηπειρο.

Οι πρόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, ενός δωρικού φύλου, προερχόμενοι από την Ηπειρο έφθασαν κατ αρχάς στην Θεσσαλία και απο εκεί κινήθηκαν τον 8ο αι. π.Χ. προς την περιοχή του θρακικού φύλου των Πίερων. Τα άλλα είναι γνωστά.

Στα παράλια της Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης οι Νότιοι Ελληνες έχουν ιδρύσει πολλες “αποικίες’, οι οποίες έχουν εκπέμψει ελληνικό πολιτισμό προς τα θρακικά φύλα. Αλλά τα ιλλυρικά φύλα δεν έχουν ενδιαφερθεί για τον ελληνικό πολιτισμό ή δεν ήταν σε θέση να τον καταλάβουν.

Περίπου το 1900 π.Χ. ακολούθησαν τα αρχαιότατα πολυάριθμα θρακικά φύλα ( πάνω από πενήντα (50 !) και εποίκησαν τις σημερινές περιοχές της Σλαβομακεδονίας (ανατολικκή περιοχή) , της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, όλη την Θράκη (από Θράκες) καθώς και όλην την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία.

Λίγο αργότερο έφθασαν τα ιλλυρικά φύλα, τα οποία εποίκησαν τα Δυτικά Βαλκάνια στις περιοχές τη Δυτικής Σλαβομακεδονίας, της Σερβίας, της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου, και της Κροατίας έως την Τεργέστη.

Προ των Ινδοευρωπαίων σε όλα τα παράλια της σημερινής Ελλάδας, της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου, της Κροατίας καθώς εν μέρει και της Ανατολικής Ιταλίας ζούσαν ήδη οι Πελασγοί.

Η ιστορία των μετακινήσεων λαών και φύλων μας διδάσκει, ότι στις συνοριακές περιοχές συντελούνται προσμίξεις διαφορετικών λαών και φύλων ως κάτι το αυτονόητο. Καθημερινή (31.1.18)

———————————————————————————————

Δαρδανοί, Κοσοβάροι

Δαρδανοί και Κοσοβάροι

Στο Κόσοβο ζούσαν Δαρδανοί, κατόπιν Σλάβοι-Σέρβοι ( εκσλαβισμός των Δαρδανών). Υστερα από τις μεγάλες ήττες των Σέρβων εκ μέρους των Τούρκων εγκατάλειψη της περιοχής, και κατόπιν έχει συντελεσθεί η εποίκηση εκ μέρους Αλβανών. Βλέπε K. Kaser, W. Petritsch, R. Pichler: Kosovo/Kosova. Mythen, Daten, Fakten. Klagenfurt/Celovec 1999.
4. Ιλλυρική Γλώσσα- Αλβανική Γλώσσα.

Υστερα από την κατάκτηση των παραλιακών περιοχών των Ιλλυρίων εκ μέρους των Ρωμαίων έχουν συντελεσθεί ο εκρωμαϊσμός και ο εκλατινισμός των κατοίκων, οι οποίοι έχουν συγχωνευθεί με του Ιλλυρίους και τους Θράκες της ενδοχώρας. Τοιουτοτρόπως έχουν δημιουργηθεί στις αρχές του Μεσαίωνα η αλβανική κουλτούρα και η αλβανική γλώσσα (θρακικά, λατινικά και ιλλυρικά (πού λίγα) στοιχεία). Στην Αλβανία σημειώνονται όμως και ιλλυρικά τοπωνύμια. Βλέπε H. H. Haarmann, Lexikon der untergegangenen Sprachen, München 2002, S. 99-100). Καθημερινή (9.9.18)

——————————————————————————————————————————–

Ιλλυρική Γλώσσα- Αλβανική Γλώσσα

Υστερα από την κατάκτηση των παραλιακών περιοχών των Ιλλυρίων εκ μέρους των Ρωμαίων έχουν συντελεσθεί ο εκρωμαϊσμός και ο εκλατινισμός των κατοίκων, οι οποίοι έχουν συγχωνευθεί με του Ιλλυρίους και τους Θράκες της ενδοχώρας. Τοιουτοτρόπως έχουν δημιουργηθεί στις αρχές του Μεσαίωνα η αλβανική κουλτούρα και η αλβανική γλώσσα (θρακικά, λατινικά και ιλλυρικά (πού λίγα) στοιχεία). Στην Αλβανία σημειώνονται όμως και ιλλυρικά τοπωνύμια. Βλέπε H. H. Haarmann, Lexikon der untergegangenen Sprachen, München 2002, S. 99-100).

——————————————————————————————————————————

Ιλλυρική, Θρακική

Μάλλον ήθελε να πει Δαρδανία. Ουσιαστικά είναι το Κοσσυφοπέδιο, αλλά περιελάμβανε και το βορειότερο τμήμα της Π.Γ.Δ.Μ. μαζί με την πόλη των Σκοπίων. Αρχίζει από Δα-, τελειώνει σε -ία, λογικό να μπερδευτεί αλλά δεν δικαιολογείται να μην το διασταυρώσει. Αλλά και το Δαρδανία δεν θα ήταν σωστό. Πιο πολύ για ονομασία του Κοσσυφοπεδίου ή ακόμα και της Αλβανίας (λόγω καταγωγής του θρακικού υποστρώματος της αλβανικής γλώσσας από τη Δαρδανία) θα ταίριαζε. Η γνήσια Ιλλυρία με ομιλητές της Ιλλυρικής (όχι το ρωμαϊκό θέμα Ιλλυρικού) υπήρξε στη σημερινή βόρεια Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Βοσνία και τη νότια Δαλματία. Οι μόνες ακριβείς ονομασίες για την Π.Γ.Δ.Μ. θα ήσαν Παιονία ή Βαρδαρία (εναλλακτικά Βαρντάρσκα ή Βαρδάρης). Εννοείται ότι το Δακία ανήκει ολοκληρωτικά στους Ρουμάνους, Πιστεύω ότι θα δημιουργούσαν αντίστοιχο με τους Έλληνες θέμα για μια τέτοια ονομασία. Εντελώς ερασιτεχνική η τοποθέτηση του Μάρδα.

Αρχαίος προς Panos Terz

Σίγουρα οι Πίερες και τα ανατολικώς του Αξιού φύλα ήσαν θρακικά (ομιλούσαν τη θρακική η οποία ήταν satem). Τα δυτικώς του Αξιού (εκτός από τους Πίερες) όπως Βοττιαίοι, Άλμωπες, Εορδαίοι, Ελίμειοι, Τυμφαίοι, Ορέστες και Λυγκηστές ήσαν ελληνόφωνα ή έστω ομιλούσαν κάποιες διαλέκτους απογόνους της πρωτοελληνικής οι οποίες ήσαν centum. Στη Ρουμανία αλλά και τη Μοισία (βορείως του Αίμου και νοτίως του Δούναβη Βουλγαρία και νότια Σερβία) ομιλούσαν τον δακομοισικό κλάδο της θρακικής. Η Δαρδανία βρισκόταν στο μεταίχμιο της θρακικής με την ιλλυρική. Υπάρχει διχογνωμία για τη γλώσσα των Δαρδάνων. Αρκετοί θεωρούν βέβαιο ότι στην ανατολική Δαρδανία ομιλούσαν τη δακομοισική διάλεκτο της θρακικής, ενώ για τη δυτική Δαρδανία υπάρχουν ευρήματα και για τις δύο γλώσσες (θρακική και ιλλυρική). Oταν οι Θράκες των πόλεων και των παραλίων περιοχών εξελληνίστηκαν ή εκλατινίστηκαν γλωσσικά, οι ορεσίβιοι Θράκες διατήρησαν τη θρακοφωνία τους έως τον 7ο με 8ο μ.Χ. αιώνα και ήσαν γνωστοί με το όνομα Βέσσοι (όχι οι παλαιότεροι Βέσσοι ή Βησσοί ιερείς της Ροδόπης, από αυτούς πήραν το όνομα). Εκείνη την εποχή η Δαρδανία ήταν από τις τελευταίες θρακόφωνες (βεσσόφωνες) περιοχές. Η ιλλυρική είχε εξαφανιστεί. Δεν υπήρχε καμία αναφορά εδώ και αιώνες. Επειδή βρισκόταν βορείως της γραμμής Jirecek απέκτησε και πλούσιο λατινικό λεξιλόγιο. Η εξέλιξη αυτής της γλώσσας είναι η αλβανική την οποία διέδωσαν από τη Δαρδανία (Κοσσυφοπέδιο) οι απόγονοι των παλαιοτέρων Δαρδάνων (οι οποίοι πια ονομάζονταν Σκιπετάρηδες) αρχικώς προς στη βόρεια Αλβανία στην οποία κατοικούσαν και απόγονοι Ιλλυριών, έχοντας απολέσει παντελώς οποιαδήποτε σύνδεση με την ιλλυρική γλώσσα και τα ιλλυρικά ήθη και έθιμα. Το ότι το υπόστρωμα της αλβανικής είναι δακομοισικό και όχι ιλλυρικό, φαίνεται καιαπό το ότι η αλβανική είναι γλώσσα satem, ενώ για την ιλλυρική υπάρχουν πολύ λιγότερα τεκμήρια, αλλά πιθανολογείται ως centum. Στη συνέχεια η διάδοση της αλβανικής συνεχίστηκε και στο νότο όπου το ορεινό τμήμα ονομαζόταν Άρβανον, απ΄ όπου υιοθετήθηκε και ο όρος Αρβανίτες. Παρόμοια ιστορία αλλά με πολύ μεγαλύτερη την επίδραση της λατινικής έχει και η ρουμανική γλώσσα. Τα βλάχικα έχουν παρόμοια επίδραση από την λατινική των Βαλκανίων, αλλά πολύ μικρότερο θρακικό-βεσσικό-δακομοισικό υπόστρωμα από τη ρουμανική, λόγω του ότι διαμορφώθηκε νοτιότερα, περίπου στις περιοχές που διερχόταν η αρχαία Εγνατία οδός.

Αρχαίος προς Panos Terz Ασχολούμαι ερασιτεχνικά (οι σπουδές μου είναι σε θετική επιστήμη) και διαβάζω όλων των ειδών της πληροφορίες, τις σταθμίζω και βγάζω συμπεράσματα που θέλω να πιστεύω ότι βασίζονται στη λογική. Τα περισσότερα που έγραψα είναι κοινώς αποδεκτά από την επιστημονική κοινότητα και με μια απλή αναζήτηση πιστεύω θα τα διασταυρώσετε. Αυτά στα οποία υπάρχουν διχογνωμίες είναι δύο. Η θρακική και όχι ιλλυρική συσχέτιση της αλβανικής και η ξεχωριστή ανάπτυξη της βλαχικής από τη ρουμανική. Και στα δύο εμπλέκεται η κρατική προπαγάνδα της Αλβανίας και της Ρουμανίας αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πλήθος κατευθυνομένων δημοσιεύσεων αλλοιώνοντας την αντικειμενική προσέγγιση. Για το πρώτο θέμα ο βασικότερος εκφραστής της θρακικής (βεσσικής) προέλευσης της αλβανικής είναι ο Γερμανός ιστορικός Gottfried Schramm.
http://www.albanianhistory….
https://de.wikipedia.org/wi…
Για το δεύτερο θέμα ένδειξη αποτελεί η διαφορά του θρακικού (δακομοισικού) υποστρώματος στις δύο γλώσσεςΗ ρουμανική έχει 170 τέτοιες λέξεις.
https://www.imxa.gr/balkans…
Η βλαχική έχει πολύ λιγότερες. Το βασικό όμως είναι η αιτία της λατινοφωνίας στα Βαλκάνια. Αν προσέξουμε οποιονδήποτε χάρτη των Βαλκανίων επί ρωμαιοκρατίας, θα διαπιστώσουμε ότι λατινοφωνία υπήρξε στα σύνορα (δηλαδή κατά μήκος του Δούναβη) λόγω ρωμαϊκών στρατοπέδων και οικισμών οι οποίοι αναπτύχθηκαν γύρω από αυτά (απόγονοι αυτών είναι οι Ρουμάνοι), αλλά και κατά μήκος των μεγάλων οδικών αρτηριών, λόγω της ανάπτυξης σταθμών αλλά και της παρουσίας ορεσίβιων αγωγιατών οδιτών όπως οι βλάχοι.
Δεν νομίζω ότι είναι παράξενο που οι που οι σλαβικές γλώσσες είναι satem.  Η κοιτίδα της πρωτοσλαβικής είναι στους βάλτους της δυτικής Ουκρανίας σε μια περιοχή η οποία νοτίως είχε τη satem θρακική, ανατολικώς τη satem ιρανική των Σκυθών και Σαρματών και βορείως την επίσης satem της πρωτοβαλτικής. ‘Oλες οι centum είναι προς τη δύση και όλες οι satem προς την ανατολή. Η μόνη εξαίρεση είναι η τοχαρική που υπήρξε η ανατολικότερη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και όμως υπήρξε centum.
Για το νέο έτος σας εύχομαι χρόνια πολλά και καλά με υγεία.»

_______________________________________________________

Δικό μου το κάτωθι κείμενο :

Πολύ σωστά, ή και Δαρδανία, Οι Δάρδανοι ήταν ένα ιλλυρικό φύλο.
Στην περιοχή των Θρακών ανήκαν η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Θράκη και η Μακεδονία προ του 8ου αι. π.Χ. Οι Πιερείς ήταν π.χ. γνήσιοι Θράκες, ο Ορφεύς ήταν ο ανώτατος θεός όλων των θρακικών φύλων.
Η αλβανική γλώσσα είναι μεν ιλλυρικής προέλευσης, αλλά εμπλουτισμένη με πολυάριθμες λατινικές λέξεις. Ιδέ Harald Haarmann, Weltgeschichte der Sprachen,ISBN: 978 3406 608025, München 2006, S.206.

Πηγή για τα σχόλια : iefimerida (29.12.17)