Das Brexit-Theater (Hybris et Nemesis)
Das erinnert an dia altgriechischen Tragödien : Der Hybris ( Herausforderung der Götter und der Vernunft) der Populisten folgt die Nemesis (Strafe).
Die Briten haben en passant mitbekommen, dass ihre nachkolonialen Bäume nicht in den Himmel Albions wachsen. Diese demonstrative Verletzung des ansonsten britischen common sense (Francis Bacon) soll allen Populisten innerhalb der EU ein abschreckendes Beispiel sein. Focus (10.4.19)
————————————————————————————————
Italien und Europäische Union
Der Terminus „Regeln“ bedeutet im Grunde Normen, die im Rahmen der EU auf der Basis der Interessenkoordinierung und der Willensübereinstimmung der Mitgliedstaaten gemeinsam geschaffen worden sind. Es handelt sich nicht um irgendwelche fremde, sondern um ihre eigenen Regeln .
Historisch gesehen, bereits nach dem Westfälischen Frieden (17.Jh.) und spätestens seit der Schaffung der UN-Charta und speziell seit der Wiener Vertragsrechtskonvention von 1969 gilt der Rechtsgrundsatz pacta sunt servanda (Verträge sind einzuhalten).
Hier geht es jedoch in erster Linie um eine europäische Tradition , die den Ländern Süd-, Süd-Ost- und Osteuropas nicht unbedingt geläufig ist.
Deswegen ist es unbedingt erforderlich, auch die Traditionen, genau die sich darauf beruhenden Mentalitäten in Kenntnis zu nehmen. Organe der EU haben sich des öfteren veranlasst gesehen, manches Land auf dem Balkan mit Vehemenz auf diesen Grundsatz immerhin einer der sieben Grundprinzipien der UN-Charta und desVölkerrechts und zugleich die Hauptbasis des Internationalen Vertragsrechts aufmerksam zu machen.
Sollten vorhandene Normen nicht der dynamischen Realität entsprechen, dann können die EU-Staaten hierüber verhandeln und gemeinsam sie an die neuen Realitäten anpassen. Einseitige Maßnahmen stellen jedoch eine schwerwiegende Verletzung der Regeln dar und vermögen Chaos innerhalb der EU zu verursachen. Dies entspräche möglicherweise den Absichten einiger verantwortungsloser populistisch orientierter Politiker, jedoch nicht den legitimen Interessen der Mehrheit der EU-Mitglieder.
Italien wird sich genauso wie Griechenland den gemeinsamen Regeln beugen müssen. Die ZEIT (26.10.18)
——————————————————————————————————–
Διαφορετικές έννοιες : Εθνος, Κράτος, Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), “Παγκόσμιο Κράτος”, “Παγκόσμια Κυβέρνηση”
α) Εθνικό (μονοεθνικό,πολυεθνικό, ομοσπονδία, συνομοσπονδία) κράτος που έχει εμπεδωθεί ύστερα από την Γαλλική Αστική Επανάσταση (1789).
β) Διεθνείς Οργανισμοί κυριάρχων κρατών. Οι πρώτοι έχουν ιδρυθεί ήδη στην δεκαετία του 80 του 19ου αι.
Υστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ο πρώτος γνήσιος διεθνής οργανισμός ( Λίγκα των Εθνών) ιδρυθεί και ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει δημιουργηθεί ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών .
γ) Μόνον στην Ευρώπη έχουν εμπεδωθεί βαθμιαία ήδη στα 50χρονα διεθνείς “υπερκρατικοί” ή “υπερεθνικοί” οργανισμοί, των οποίων το αποκορύφωμα είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι η εθελοντική εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών σε όργανα του ενιαίου οργανισμού προς συμφέρον όλων. Απώτερος σκοπός είναι η ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, δηλαδή ενός πανευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους.
Επί πολλά έτη η Γερμανία ήταν οπαδός αυτής της επιδίωξης, εναντίον αυτής ήταν και είναι η Γαλλία (La Grande Nation) και μερικά μικρότερα κράτη όπως η Ελλάδα. Εναντίον της ΕΕ τοποθετούνται πρωτίστως οι υπερεθνικιστές, μεταξύ αυτών οι αυτοκληθέντες εθναμύντοτρες Ελληναράδες των ΑΝΕΛ.
Χωρίς όμως αυτήν την πολιτική ένωση δεν μπορεί να υφίσταται αυτόματα βοήθεια μεταξύ των κρατών.
δ) Μεταξύ των δύο βασικών αρχών της Χάρτα του ΟΗΕ και συγχρόνως του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και δη της Κυριαρχικής Ισότητας των Κρατών και της Ειρηνικής Διεθνούς Συνεργασίας, η δεύτερη αρχή άρχισε βαθμιαία να κερδίζει στην Ευρώπη προτεραιότητα σε τέτοιο βαθμό, που μερικοί ειδικοί αυτού του επιστημονικού κλάδου, της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων καθώς και της Πολιτικής Θεωρίας (π.χ. ο κορυφαίος Jürgen Habermas) ομιλούν ήδη για μία «μετα-εθνική νοοτροπία» η για μία «μετα-κυριαρχική εποχή», αν και αυτή η άποψη είναι σε διεθνή κλίμακα ουτοπική (ιδέ π.χ. τα κυρίαρχα εθνικά και εν μέρει εθνικιστικά κράτη ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία κτλ.).
ε) Ηδη υστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ειρηνιστές ειδικοί των προαναφερθέντων επιστημονικών κλάδων έκαναν ουτοπικές προτάσεις για την εμπέδωση ενός «Παγκοσμίου Κράτους» ή μίας «Παγκοσμίας Κυβέρνησης» φυσικά ανευ επιτυχίας.
Στην πραγματικότητα σημειώνονται στην ιστορία άλλες μορφές της παγκοσμίας εξουσίας όπως η Pax Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη), η Pax Americana, η Pax Sovietica, στην Ευρώπη εν μέρει η Pax Germanica και ύστερα από μερικά χρόνια θα εμφανισθεί δυναμικά και η Pax Cinica (Κινέζικη Ειρήνη). Καθημερινή (18.7.15)
————————————————-
ΕΕ, Μία συστηματική και νηφάλια θεώρηση χωρίς φθηνούς συναισθηματισμούς , ιδεοληπτικές και υπερεθνικιστικές παρωπίδες η Λόγος vs Λαϊκισμού
1. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ( ΕΕ ) είναι προς το παρόν το μοναδικό μεγάλο πείραμα και δη επιτυχές τέτοιου είδους σε διεθνή κλίμακα. Η σημερινή ΕΕ είναι το αποτέλεσμα μίας μακράς και εντατικής διαδικασίας, η οποία εμπεριέχει μία μεγάλη δυναμικότητα και ικανότητα μεταλλαγής και εξέλιξης. Οι αντίπαλοι της ΕΕ, αν και πολύ θορυβώδεις, είναι στη μειονότητα. Οι ΛΑΟΙ ( όχι υπό την έννοια του ΣΥΡΙΖΑ ) θέλουν και εκτιμούν την ΕΕ. Ολα τα άλλα είναι μάλλον για ανεγκέφαλους, φανατικούς της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς σε όλην την Ευρώπη και για τους αδαέστατους.
Η ΕΕ έχει έως σήμερα να αναδείξει επιτυχίες και αποτελέσματα, τα οποία ονειρεύονται και άλλες περιοχές του κόσμου. Εδώ αναφέρουμε μόνον το ενιαίο νόμισμα Ευρώ, πιό ισχυρό από το δολλάριο. Ας αναφερθεί και η ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών και αγαθών ύστερα από την εξαφάνιση των εθνικών συνόρων. Ποιός θα μπορούσε να τα φαντασθεί αυτά ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ;
Το πιό σπουδαίο όμως από όλα είναι το γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας, ότι στην Ευρώπη, στην ήπειρο των πολυάριθμων πολέμων και ιδιαιτέρως των δύο παγκοσμίων πολέμων επικρατεί εδώ και πάνω από 70 χρόνια ειρήνη. Είναι λοιπόν τυχαίο που η Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε μαγνήτη των κατατρεγμένων και δυστυχισμένων όλου του κόσμου ; Διατί δεν πάνε άραγε στον «παράδεισο» του Πούτιν ;
2. Η ΕΕ είναι πρότυπο μίμησης και για άλλες περιοχές του κόσμου, ιδιαιτέρως για την Λατινική Αμερική, η οποία άρχισε ήδη να στρέφεται προς την Ευρώπη και ταυτόχρονα να απομακρύνεται από τις ΗΠΑ. Ηδη έχουμε (είχα μεγάλη εμπλοκή) στα ευρωπαϊκά αλλά και σε λατινοαμερικανικά πανεπιστήμια συστηματικά προετοιμάσει ειδικούς από την Λατινική Αμερική για την επιστημονική στήριξη και προώθηση της ενωτικής διαδικασίας εκεί. Αυτοί οι ειδικοί είναι περιζήτητοι στην Λ.Α.
3. Εως σήμερα μόνον το Ηνωμένο Βασίλειο εγκαταλείπει την ΕΕ . Το τί λέγουν η εκάστοτε αντιπολίτευση, οι εγκληματικοί λαϊκιστές, οι ανεγκέφαλοι εξτρεμιστές και οι γελοίοι πατριδοκάπηλοι, δεν ενδιαφέρει ουδένα. Τουναντίον όχι μόνον και άλλα ευρωπαϊκά κράτη και η Τουρκία (διακαής πόθος) προσπαθούν να γίνουν μέλος της ΕΕ, αλλά έχουν ήδη εκφράσει παρόμοιες επιθυμίες και χώρες του Καυκάσου ( Αρμενία, Γεωργία και ιδιαιτέρως το Αζερμπαϊτζάν με τις αστείρευτες πετρελαιοπηγές !). Ολες οι βορειοαφρικανικές χώρες επιθυμούν να συσφίξουν τις σχέσεις με την ΕΕ σε πολλά σημαντικά επίπεδα και επιθυμούν επίσης διακαώς να αποκτήσουν ένα ιδιαίτερο status.
4. Είναι γεγονός, ότι η Ελλάδα δεν παίζει στα πλαίσια της ΕΕ ουδένα ρόλο, έχει μόνον απαιτήσεις. Γι αυτό δεν πολυενδιαφέρει η γνώμη της Ελλάδας και των δημοσιογράφων της στην Ευρώπη ουδένα. Ακόμη και στις σελίδες των εφημερίδων σημειώνεται μία τελεία έλλειψη της νηφάλειας και λογικής σκέψης, γιατί οι περισσότεροι έχουν ως μοναδική αφετηρία της θεώρησης την κρίση, η οποία δεν υπήρχε πάντα στην Ευρώπη ή κάποιος τους έχει κάνει πλύση εγκεφάλου (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ). Ηδη οι οικονομικά ισχυρές χώρες άρχισαν να ξεπερνούν βαθμιαία την οικονομική κρίση. Αλλά άλλο η τωρινή κρίση και άλλο η ΕΕ.
Και όμως, οι τρισκατάρατοι αριστεροί και δεξιοί λαϊκιστές συγχίζουν τα πάντα για μικροπολιτικούς λόγους σκοπίμως.
5. Στα πλαίσια της βαθμιαίας εμβάθυνσης της ενωτικής ευρωπαϊκής διαδικασίας θα συμβούν στο μέλλον τα εξής, τα οποία συστηματικά προετοιμάζονται ήδη από δεκαετίες μέσω βασικών ερευνών καθώς και πολυάριθμων διατριβών ( διδακτορικά και υφηγεσίες ) . Κάτι τέτοιο είναι στην χώρα του υπερεξυπνακισμού, της τσαπατσουλιάς και της επιπολαιότητας μάλλον αδιανόητο. Εδώ συντελείται η επίτευξη της επίλυσης πάντων πολυποίκιλων και πολύπλοκων προβλημάτων εν μία νυκτί και εν ριπή οφθαλμού, δηλαδή με μαγικό τρόπο.
α) Τα κράτη-μέλη ης ΕΕ θα εκχωρήσουν περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα στον ΔΙΚΟ τους οργανισμό. Ας υπενθυμίσουμε, ότι η ΕΕ έχει μία τεράστια, υγιέστατη και αξιοθαύμαστη βάση ,το Ενωτικό δίκαιο (Ευρωπαϊκό Δίκαιο) μοναδικό σε όλον τον κόσμο και σημαντικότατα όργανα, όπως π.χ. το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.τ.λ.
Στο απώτερο μέλλον θα αντικατασταθεί η ΕΕ με τις “Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης”, δηλαδή με μίαν ομοσπονδία και έτσι θα υλοποιηθεί βαθμιαία η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, το όραμα των δημιουργών μίας καινούργιας Ευρώπης. Η Ελλάδα μας δεν έχει ουδόλως συμβάλλει σε αυτήν διαδικασία, αλλά έχει λάβει τα τεράστια πακέτα της Ευρώπης και τα έφαγε όλα (“μαζί τα φάγαμε”), αντί να δημιουργήσει σύγχρονες οικονομικες δομές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ουδόλως, ότι οι βόρειοι “Μύρμηγκες” θα ταίζουν αιωνίως τους νότιους “Τζίτζικες” !
β) Θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα πανευρωπαϊκά κέντρα επιστημονικών ερευνών, όπου θα συγκεντρωθεί το επιστημονικό άνθος όλης της Ευρώπης με επιδίωξη να φθάσει η Ευρώπη ίσως και βαθμιαία να ξεπεράσει τις ΗΠΑ στα βραβεία Νομπέλ.
γ) Δημιουργία μίας ενιαίας ιθαγένειας για όλους τους πολίτες της ΕΕ.
δ) Δημιουργία μίας ενιαίας αστυνομίας.
ε) Δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού στρατού.
ζ) Η Ευρώπη είναι ήδη , αλλά θα θα εξελιχθεί ακόμη πιό εντατικά σε παγκόσμιο κέντρο του πολιτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Στο πεδίο του πολιτισμού και της κουλτούρας δεν είναι οι ΗΠΑ σε θέση να ανταγωνισθούν την Ευρώπη.
η) Η Ευρώπη θα εξελιχθεί στο μέλλον σε μία δεθνή μεγαλοδύναμη , ίσως και σε μίαν
ειρηνική υπερδύναμη στον οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό τομέα. Ετσι καθοριστικά ο συσχετισμός των δυνάμεων σε διεθνή κλίμακα θα αλλάξει. Οι ΗΠΑ άρχισαν ήδη να ανησυχούν λόγω αυτής της ευρωπαϊκής προοπτικής και στην ουσία παρενοχλούν την πρόοδο της ΕΕ. Αλλά η Κίνα υποστηρίζει εντόνως την ΕΕ.
θ) Δεν αποκλείουμε, ότι κάποτε και η κατά τα άλλα καθυστερημένη Ρωσία με τις τεράστιες πρώτες ύλες θα χτυπήσει τις πύλες της ΕΕ, αλλά θα μπορέσει να γίνει μέλος της ΕΕ μόνον ύστερα από τον απαραίτητο εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό. Τότε θα ανήκει η ΕΕ σε όλα τα πεδία στις τρεις υπερδυνάμεις του κόσμου. Τον περασμένο χρόνο έχει ο Αμερικανός Νομπελίστας των οικονομικών επιστημών Stieglitz αξιολογήσει την ΕΕ ως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ.
Το μέλλον της Ελλάδας είναι στενότητατα συνδεδεμένο με την περαιτέρω εξέλιξη της ΕΕ. Επομένως πρέπει να πραγματοποιηθούν επί τέλους ο εκσυγχρονισμός και ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδας επί τη βάσει της ευρωπαϊκής ratio ( σκέψης) και ας απαγκιστρωθεί από μεσαιωνικές κοσμο- και ανθρωποαντιλήψεις. Τα πρώτα βήματα να υλοποιηθούν στα δημοτικά σχολεία με σκοπό να δημιουργηθεί μία ευρωπαϊκή νοοτροπία. Η εποχή της καθυστερημένης βαλκανικής νοοτροπίας έχει πλέον παρέλθει. Η Ελλάδα έχασε πολλές δεκαετίες, ίσως και δύο αιώνες. Ιδού η Ρόδος , Ιδού και το πήδημα !
Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλλημμένως ( Βήμα , Τα Νέα, Καθημερινή), iefimerida (9.2.19)
=———————————————————
Η μεγάλη Γοητεία της Ευρώπης
Η Ευρώπη γοητεύει πρωτίστως μέσω της Δημοκρατίας, των αστικών ελευθεριών , των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους του δικαίου, του υψηλού βιοτικού, οικονομικού και επιστημονικού επιπέδου κτλ.
Είναι τυχαίο που η Ευρώπη μαγνητίζει εκατομμύρια ανθρώπων από όλον τον κόσμο ;
Μόνον όποιος έπαθε ιδεολογική πλύση εγκεφάλου ή έχει συστηματικά νοητικά διαστρευλωθεί ή αποβλακωθεί δεν βλέβει αυτήν την αλήθεια. Καθημερινή 2017.
————————————————
Brexit , Διαστάσεις
1.Σύμφωνα με το άρθρο 50 η ενδιαφερόμενη κυβέρνηση δέον να γνωστοποιήσει ΕΠΙΣΗΜΑ σην ΕΕ , ότι σύμφωνα με το δικό της σύνταγμα επιθυμεί να εγκαταλείψει την ΕΕ.
Κατόπιν αρχίζουν πολύ περίπλοκες και πολυδιάστατες διαπραγματεύσεις, οι οποίες διαρκούν πολλούς μήνες, ίσως και ένα έως δύο έτη. Μόνον ύστερα από την περάτωση αυτών των διαπραγατεύσεων είναι δυνατό να βγάλουμε σοβαρά συμπεράσματα γύρω από τις συνέπειες του Brexit.
2. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι γενικά ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ και ειδικά οικονομολόγοι. Οσο έγκριτες και εάν είναι οι εφημερίδες. δεν εκφράζουν συγκροτημένη γνώμη.
3. Ηδη έχει γίνει γνωστό, ότι πολλές διεθνείς επιχειρήσεις θα εγκαταλείψουν βαθμιαία το Ηνωμένο Βασίλειο. Και μόνο αυτό έχει προκαλέσει οικονομικά προβλήματα.
4. Είναι γνωστό, ότι σχεδόν 50 τοις 100 των πολιτών δεν έχουν λάβει μέρος στο δημοψήφισμα. Αυτό ισχύει ιδιατέρως για τη νεολαία. Ο πρώτος εγγονός μου έχει μετατεθεί από την επιχείρησή του για τρία χρόνια στο Λονδίνο, όπου γνώρισε πάρα πολλούς νέους Αγγλους, οι οποiοι χωρίς εξαίρεση δεν συμφωνούν με το Brexit.Γενικά άρχισε να επικρατεί η άποψη, ότι ίσως να μην πραγματοποιηθεί η έξοδος από την ΕΕ.
5. Η Ελλάδα στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομική βοήθεια πρωτίστως εκ μέρους της ΕΕ. Στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας, αυτή θα καταποντισθεί ταχέως οικονομικά. Είδαμε, τί έχει συμβεί με την “αντιμνημονιακή ” κυβέρνηση της “Ριζοσπαστικής” Αριστεράς.
6. Η εποχή των μικρών κρατών έχει παρέλθει. Μεγάλα κράτη (ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία, Ρωσία) ή υπερκρατικοί οργανισμοί (ΕΕ) παίζουν διεθνώς καθοριστικό ρόλο. Καθημερινή (23.10.16)
—————————————–
Το πρόβλημα του κ. Γιανναρά (Θεολόγος τet Φιλόσοφος, Καθημερινή) είναι και ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΟ (Ευρωπαϊκή Ενωση)
1. Υπό τον φακό της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ σημαίνει η διαδικασία της ΕΕ καθώς και του Brexit εξέλιξη και μεταλλαγή (Ηράκλειτος “Πάντα ρει” : Ολα ρέουν, μεταλλάσσονται ,εξελίσσονται).
2.Υπό τον φακό του ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ σημαίνει η διαδικασία του Brexit χρονοβόρες πολυεπίπεδες και πολυδιάστατες διαπραγματεύσεις επί τη βάσει του γενιικού κανώνα της νομικής σκέψης της Δύσης (ρωμαϊκές ρίζες) της ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ (do ut des : Reciprocity, Reciprocite, Reciprocidad).
3. Υπό τον φακό της ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ δέον να βλέπουμε την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ πραγματικότητα (εθνος, κοινωνία, κράτος) στο Ηνωμένο Βασίλειο χωρίς ιδεολογικές, υπερεθνικιστικές και θρησκευτικές παρωπίδες.
4. Υπό τον φακό της επιστημονικής ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ δέον να εξετάζουμε τα γεγονότα σύμφωνα με τους κανώνες της (Ανάλυση, Σύνθεση, Αντικειμενικότητα, Συνθετικότητα, Συστημικότητα, Διαφοροποίηση, Ρεαλιστικότητα, Ιστορικότητα, κτλ.)
Το χειρότερο απ όλα είναι η σύγχιση των επιθυμιών και των φαντασιώσεων με την πραγματικότητα. Είναι πασιφανές, ότι ο κ. Γιανναράς αισθάνεται μεγάλη αντιπάθεια σχεδόν εχθρότητα έναντι της Δύσης, η οποία αυτονοήτως στηρίζεται πρωτίστως στον “επάρατο” ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ.
5. Υπό τον φακό της ΠΟΛΙΤΟΛΟΓΙΑΣ (Πολιτικές Επιστήμες) τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ (Δημόκριτος, Επίκουρος) καθορίζουν τον βασικό κώδικα συμπεριφοράς των ανθρώπων και των εθνών (Hegel) και όχι τυχόν “συμπλέγματα” (Γιανναράς).
6. Υπό τον φακό της ΕΘΝΟΛΟΓΙΑΣ υφίστανται , σε ό,τι αφορά την ψυχοσύνθεση , μεταξύ των Βορείων και των νοτίων Ευρωπαίων τεράστιες διαφορές.
Είναι λοιπόν αναγκαιότατο να ασχοληθούμε ειδικά στα πλαίσια της ΕΕ με τη νοοτροπία και των άλλαν λαών και να μην τους αξιολογούμε αποκλειστικά με βαλακανοανατολίτικα κριτήρια. Η συνεχής εθνικιστική ομφαλοσκόπηση οδηγεί με μαθηματική συνέπεια σε τύβλωση, σε μερικούς και σε τελεία αποβλάκωση.
7. Υπό τον φακό της ΙΣΤΟΡΙΑΣ οι πολιτισμικά καθυστερημένοι λαοί αισθανόνταν πάντα μεγάλο θαυμασμό για τους εξελιγμένους λαούς. Ας υπενθυμίσουμε την γνώμη του αιγυπτίου αρχιερέα περί των Ελλήνων : Σόλων “αεί παίδες εστέ”. Αυτό εκφράζει κάποιαν ανωτερότητα έναντι του Σόλωνα ως εκπροσώπου των Ελλήνων (Αθηναίων).
Ο Σόλων πήγε όντως στο “εξωτερικό ” να μάθει. Το ίδιο έκαναν ο Δημόκριτος, ο Πυθαγόρας και άλλοι αρχαίοι Ελληνες.
Κατά τα τέλη του 19ου αι. οι πλούσιοι Νεοέλληνες έστελναν τα παιδιά τους στην ΕΥΡΩΠΗ να σπουδάσουν και να φωτισθούν. Το ίδιο έκαναν και οι Ιάπωνες, στέλνοντας τα παιδιά τους στην Ευρώπη (πρωτίστως Γερμανία ) και στις ΗΠΑ να σπουδάσουν. Αυτά επαναλαμβάμνονται και σήμερα : Οποιος θέλει να σπουδάσει τις υψηλές τεχνολογίας, σπουδάζει στις ΗΠΑ και φυσικά όχι στην Ρωσία.
Το πρόβλημα του κ. Γιανναρά , των άλλων Θεολόγων και των ιερέων της Ορθοδοξίας έχει βαθειές ρίζες, οι οποίες εστιάζονται στο θανάσιμο μίσος έναντι του ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ ( άτομον, citoyen, δημοκρατία, βασικές ελευθερίες, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας).
Ως πλατωνικός κ. Γιανναράς αναδεικνύει πέραν τούτου συχνά την ιδιαίτερη συμπάθειά του για απολυταρτχικά συστήματα και για τους πολιτικούς φορείς των (Πούτιν, Ερντογκάν) και για τους τυχόν “Μεσσίες”( π.χ. Τσίπρας), οι οποίοι θα συμβάλλουν στην επίλυση των υπαρχόντων πολυποίκιλων οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων εν μία νυκτί , με το μαγικό ραβδί και σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ως γνωστότατον , την ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ των Εβραίων : “καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς”.
Στην περίπτωση αυτή δεν είναι απαραίτητες ούτε η Εργατικότητα, ούτε η Οργανικότητα, ούτε η Μεθοδικότητα, ούτε η Συστηματικότητα, ούτε ο Σχεδιασμός. Με αυτό θέλω να επισημάνω, ότι μία θέαση των επιγείων επί τη βάσει της Θεολογίας μορεί να είναι μόνον εσφαλμένη. Αλλο επουράνια και άλλο επίγεια ζητήματα.
Chacun a sa place. Suum cuique tribuere. Καθημερινή (23.10.16)
——————————————————
Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Συνοπτικότατα
Προσέγγιση στο πολυεπίπεδο
θέμα επί τη βάσει της ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ως κανόνα της Γενικής Μεθοδολογίας των βασικών επιστημονικών ερευνών.
1. Αντικείμενο του ΕΣ
α) Η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ως διευρωπαϊκός οργανισμός, πρωτίστως η διάρθρωσή της και τα όργανά της.
β) Αποφάσεις των οργάνων της περί σημαντικών πολιτικών, οικονομικών, διπλωματικών κλπ. υποθέσεων.
γ) Εξέλιξη και διεύρυνση της ενωτικής διαδικασίας.
2. Ποιοί ειναι οι φορείς και οι εκφραστές του ΕΣ ;
Πρωτίστως μικρά κόμματα διαφορετικών πολιτικών και πολιτικών αποχρώσεων : κατ αρχάς η Ακρα Αριστερά και η Ακρα Δεξιά, εν τω μεταξύ και άλλοι κομματικοί σχηματισμοί και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.
3. Εκφάνσεις του ΕΣ
Σημειώνονται έως τώρα πρωτίστως δύο εκφάνσεις :
α) hard : απόρριψη της ΕΕ και εχθρότητα έναντι αυτής.
β) soft : ήπια κριτική στην ΕΕ. Θα μπορούσε να είναι πιο δημοκρατική. (Εποικοδομητική κριτική ).
4. Για ποιούς λόγους έχει εμφανισθεί ο ΕΣ ;
α) Η ΕΕ είναι αντίθετη με βασικές αξίες των
ευρωπαϊκών λαών.
β) Εργαλειοποίση του ΕΣ για πολιτικούς και κομματικούς σκοπούς (μικροκομματικοί λόγοι) που στην ουσία σημαίνει λαϊκισμός.
γ) Μερικά κράτη πρωτίστως από την ΑνατολικήΕυρώπη και τα Βαλκάνια είναι μέλη της ΕΕ όχι από πεποίθηση, αλλά πρωτίστως λόγω οικονομικών πλεονεκτημάτων (Ουτιλιταρισμός).
δ) Η ΕΕ είναι αντίθετη με την κυριαρχία των κρατών-μελών. Πέραν τούτου επιθυμεί η ηγεσία της ΕΕ περισσότερες κυρίαρχες εξουσίες με απώτερο σκοπό την εμπέδωση των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης».
ε) Φόβος απώλειας της εθνικής ταυτότητας λόγω της εμβάθυνσης της ενωτικής διαδικασίας. Εδώ αλωνίζουν οι λαϊκιστές .
5. Πως βλέπουν οι ευρωσκεπτικιστές τον ΕΣ ;
Αν και φαίνεται παράδοξο, οι Ευρωσκεπτικιστές επισημαίνουν τον ΕΥΡΩΡΕΑΛΙΣΜΟ τους ! Voila.
Παρατήρηση : To θέμα εμπεριέχει δυναμικό τουλάχιστον για 11 διδακτορικές διατριβές.
Πηγές (μεταξύ άλλων)
-C. Leconte: Understanding Euroscepticism, Basingstoke 2010.-Working Paper-Reihe Nr 6 im Fachgebiet Demokratieforschung am Institut für Politikwissenschaft der Philipps-Universität Marburg-Timm Beichelt: EU-Skepsis
als Aneignung europäischer Politik (PDF; 311 kB), in Berliner Debatte Initial, 2/2010.
-Frank Decker, Florian Hartleb: L’euroscepticisme en Allemagne. Les partis politiques et l’Union Européenne, in: Laure Neumayer/Antoine Roger/Frédéric Zalewski (eds.): L’Europe contestée: ‘populisme’ et ‘euroscepticisme’ dans l’Union européenne élargie, Paris: Michel Houdiard Éditeur 2008, S. 34-54.
-Florian Hartleb: Euroskeptizismus in West- und Osteuropa, in : Martin H.W.
Möllers/Robert Chr. van Ooyen (Hrsg.): Jahrbuch für öffentliche Sicherheit 2008/2009, Frankfurt a. M.: Verlag für Polizeiwissenschaft 2009, S. 479-484
Καθημερινή ( 30.10.16 και 14.1.17)
—————————————————————–
Χρήστος Γιανναράς Εχθρός της ΕΕ
Γιανναράς : “Τα ειρωνικά χαμόγελα χολής του Σόιμπλε, την ποταπή ιταμότητα του
Νταϊσελμπλουμ, τα μικρονοϊκά μηχανεύματα εμπάθειας και δολιότητας του
Ντράγκι, τον σιχαμερό καθωσπρεπισμό της Λαγκάρντ, τη γλοιώδη υποκρισία
του Γιούνκερ – όλον αυτόν τον εφιάλτη της ατιμίας που εμφανίζεται σαν «Ευρώπη» εφιάλτη της ατιμίας που εμφανίζεται σαν «Ευρώπη» υπάσσοντας το όραμα της «ενοποίησης» στην απανθρωπία και στον αμοραλισμό του …”
Το παραπάνω κείμενο εκφράζει μίσος κατά την “επάρατη” Ευρώπη ( πολιτισμός, Διαφωτισμός, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες του πολίτου, κράτος δικαίου, κοινοβουλευτισμός, ελεύθερη οικονομία, ατομικότητα, ανθρωποκενντρισμός), μία σχεδόν μεσαιωνική κοσμοαντίληψη και εικόνα του ανθρώπου καθώς και συμπλέγμαστα κατωτερότητας των καθυστερημένων Βαλκανίων ένατι της εξελιγμένης Ευρώπης.
Ξέρω, ότι και οι ορθόδοξοι θεολόγοι και ιεράρχες και άλλων βαλκανικών χωρών καθώς και της Ρωσίας του Πούτιν. γράφουν τα ίδια.
Χωρίς τα τεράστια δάνεια της μισητής ΕΕ η Ελλάδα θα είχει τελείως καταρρεύσει , και ο ελληνικός λαός θα πεινούσε , γιατί το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα δεν θα ήταν σε θέση να πληρώσει μισθούς και ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ. Καθημερινή (5.2.18)
———————————————–
Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη
Το θέμα δεν είναι τόσο απλό, όπως πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι νομίζουν εξαπατώντας τους αναγνώστες.
Τέτοια θέματα είναι πολυφασικά , πολυεπίπεδα και πολυδιάστατα. Η ενασχόληση με αυτά προüποθέτει επιστημονικές γνώσεις – οι δημοσιογραφικές γνώσεις είναι ακριβώς το αντίθετο των επιστημονικών γνώσεων – καθώς και μίαν εξελιγμένη μεθοδολογική προσέγγιση και όχι δημοσιογραφικές ελαφρότητες, επιπολαιότητες και εξυπνακισμούς για ημιαγράμματους.
Έπεται η ενασχόληση με ένα άρθρο κάποιου δημοσιογραφου. Η σχέση μεταξύ της οικονομικής και της πολιτικής ένωσης είναι ασαφής και ολίγον τι και συγχισμένη. Κατ αρχάς γίνεται λόγος για το „φιλόδοξο σχέδιο της οικονομικής και της πολιτικής ένωσης“ με οφθαλμοφανή προτεραιότητα της οικονομικής συνιστώσας της ενωτικής διαδικασίας. Λίγο πιό κάτω αναφέρει ο δημοσιογράφος μεταξύ άλλων την „πολιτικοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών … λειτουργειών“.
Έτσι έχει αντικαταστήσει το βασικό περιεχόμενο της πολιτικής ένωσης με την τελείως ασαφή „πολιτικοποίηση”.
1. Στην πραγματικότητα όμως αφορά η πολιτική ένωση πρωτίστως την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών της ΕΕ σε όργανά της με σκοπό να ενδυναμωθεί ο υπερεθνικός χαρακτήρας της έτσι ώστε η ΕΕ να έχει την δυνατότητα να ελέγχει τις εθνικές κυβερνήσεις στα σημαντικότατα δημοσιονομικά προβλήματα.
Εάν μερικά κράτη ( π.χ. ιδιαιτέρως η μεγαλόστομη Γαλλία αλλά και όλες οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου ) δεν είναι διατεθειμένα να πραγματοποιήσουν μία τέτοια εκχώρηση εξουσιών, σημαίνει ότι δεν τους πολυενδιαφέρει η ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
2. Η απόλυτη διαπίστωση του δημοσιογράφου, ότι η ΕΕ „έχει καταρρεύσει ως σύστημα αλληλεγγύης“ δεν ευσταθεί και δεν πείθει. Όταν προ περίπου δύο ετών η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί χρήματα στις διεθνείς αγορές, έχει στην κυριολεξία ικετεύσει την ΕΕ για δάνεια, τα οποία ήταν και είναι ακόμη αστρονομικά. και με πολύ χαμηλούς τόκους. Μ αυτά πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις και γενικά συντηρείται το κράτος, ειδάλλως αυτό θα είχει καταρρεύσει προ πολλού. Δεν είναι αυτό αλληλεγγύη ;
3. Ευκαιρίας δοθείσης θα εμβαθύνω κάπως την έννοια „Αλληλεγγύη „ , η οποία χρησιμοποιείται από πολιτικούς και ιδίως από δημοσιογράφους πολύ επιπόλαια και εντόνως λαϊκιστικά.
Στην ουσία της σημαίνει η αλληλεγγύη στις διεθνείς σχέσεις βοήθεια απέναντι σε φτωχές , ιδιαιτέρως σε υποανάπτυκτες χώρες.
Αλλά στην περίπτωση των δανείων εκ μέρους του ΔΝΤ έχει εισαχθεί μία ιδιαίτερη μορφή της αμοιβαιότητας στα σύμφωνα και δή ο έλεγχος της διαχείρισης των δανείων.
Μερικές χώρες είχαν αντιρρήσεις αναφέροντας τα κυριαρχικά δικαιώματά τους. Είναι όμως ιστορική αλήθεια, ότι συχνά τα δάνεια δεν χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη των οικονομιών και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ξεπληρώθηκαν τα χρέη.Οι λαοί δυστυχούσαν, αλλά οι διεφθαρμένοι πολιτικοί αποκτούσαν πλούτη με ξένα χρήματα.
Κάτι το παρόμοιο όπως το ΔΝΤ σκοπεύει να κάνουν οι χώρεςτου Βορρά προσπαθώντας να μεταβάλλουν την αλληλεγγύη σε συγκεκριμένο συμβατικό κανώνα στα πλαίσια της πραγματοποίησης της πολιτικής ενωτικής διαδικασίας. Αλλά η τοποθέτηση αυτών των χωρών είναι ένδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης απέναντι στις νοτιοευρωπαϊκες χώρες και ειδικά απέναντι στην Ελλάδα.
4. Με το πολυδιάστατο πρόβλημα των συμφερόντων στις διεθνείς σχέσεις και στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο ασχολούμαι ακριβώς από το 1970.
Για πρώτη φορά έχω διαβάσει στο άρθρο την έκφραση „αλληλέγγυα συμφέροντα“ που είναι αληθώς μία contratictio in adjecto ( οξύμωρον ), γιατί η Αλληλεγύη είναι μία έννοια της Γενικής Ηθικής και στις διεθνείς σχέσεις το πολύ μία έννοια της Φιλοσοφίας του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου η με λίαν συγκεκριμένο περιεχόμενο μία έννοια σε διεθνείς συμβάσεις.
Στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν παράλληλα συγκλινόμενα, κοινά, διασταυρωνόμενα, αντίθετα, συγκρουόμενα κτλ. συμφέροντα. Όλα τα άλλα είναι φαντασιώσεις Ελλήνων δημοσιογράφων, οι οποίοι ούτως η άλλως συγχίζουν εκουσίως τις έννοιες ή δεν κατέχουν το θέμα ή κοροϊδεύουν μάλλον τους αναγνώστες. Ιέ εδώ στο Μπλογκ μου επίσης : “Αμιλλα, Ανταγωνιστικότητα, Αλληλεγγύη”, “Αμοιβαιότητα”,”Αξιοπρέπεια του Κράτους”, “Συμφέρον, Οφελος, Χρήσιμο, Χρησιμοθηρία”, “Interessentheorie”.Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά σε εφημερίδες
(ηλεκτρονική έκδοση, Καθημερινή, Το Βήμα,Τα Νέα, iefimerida ).
————————————————-
Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα
Η δημιουργία διεθνών οργανισμών οικουμενικού ή ηπειρωτικού χαρακτήρα είναι μία αντικειμενική διαδικασία και αναγκαιότητα , κάτι το οποίο έχει ο μεγάλος γερμανός κοινωνιολόγος Karl Marx επισημάνει ήδη τον 19ο αι.
Το ίδιο ισχύει και για τις υπερεθνικές οργανώσεις καθώς και για την πακοσμιοποίηση. Σε δεύτερη θέση βρίσκονται οι υποκειμενικοί λόγοι. Η ΕΕ στηρίζεται σε αντικειμενικούς καθώς και σε υποκειμενικούς πυλώνες.
Πρόκειται για κάτι το ιδιαίτερο , το οποίο θα μπορούσε να έχει την ποιότητα ενός θαύματος. Πάνω από εβδομήντα έτη επικρατούν στην Ευρώπη ειρήνη, ασφάλεια και σχετική ευημερία. Δεν υπάρχουν στην ιστορία της ανθρωπότητας πρότυπα. Είναι διακαής πόθος πολλών κρατών να γίνουν μέλος της ΕΕ, η οποία παίζει διεθνώς τον ρόλο του μαγνήτη.
Η αρχή ήταν εύκολη, αλλά στον παρόν η ΕΕ αντιμετωπίζει προβλήματα διαφορετικού βεληνεκούς, τα οποία δεν μπορούν να επιλυθούν με υπερπατριωτικές κορώνες ( Ουγγαρία, Πολωνία ) και με εργαλεία του παρελθόντος.
Το πιό μεγάλο καθήκον είναι προς το παρόν η απόκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας ιδιαιτέρως απέναντι στην Κίνα και στις ΗΠΑ.
Σε όλες τις χώρες είναι ριζικές μεταρρυθμίσεις τελείως απαραίτητες. Ανταποκρίνεται στην ιστορική αλήθεια, ότι τα κράτη με προτεσταντική παράδοση ( δεν πρόκειται ειδικά για την πίστη ) έχουν πραγματοποιήσει δομικές μεταρρυθμίσεις εκουσίως προ δεκαετιών, ενώ τα νοτιοευρωπαϊκά κράτη στην ουσία έμεναν απαθή και αυτοικανοποιούνταν ( Ιδέ την μελέτη “Ευρώπη, Βορράς-Νότος, Σύγκριση”).
1. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πρέπει επί τέλους να γίνουν με ταχύτατο ρυθμό κάτω από την πίεση της ΕΕ τεράστιες αλλαγές, που δεν έχουν δυστυχώς πραγματοποιηθεί στα παρελθόντα 200 έτη. Ο εξέχων διανοητής Στέλιος Ράμφος έχει δίκιο, όταν επισημαίνει τον καθοριστικό ρόλο της νοοτροπίας και ιδιαίτερα την απαρχαιωμενη Εικόνα του Ανθρώπου της Ορθοδοξίας.
2. Ο διάλογος, εφεύρεση των Αρχαίων Ελλήνων, από τον οποίο εξελίχθηκε βαθμιαία η Διαλεκτική, πραγματοποιείται επί τη βάσει επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων και όχι ανέξοδων συναισθημάτων και εθνικής μυθολογίας . Ο τσάμπα υπερσυναισθηματισμός οδήγησε στην δημαγωγία και στον καταστροφικό λαϊκισμό.
3. Δεν σκοπεύουμε να πείσουμε άλλους για τα “αγαθά” της παγκοσμιοποίησης, αλλά να αντανακλούμε επί τέλους τα διεθνή δεδομένα χωρίς ψευδαισθήσεις και να διεισδύσουμε στον πυρήνα τους.
Η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός, αν και κατά τη γνώμη μας κάπως δυσάρεστο, αλλά η προσαρμογή σε αυτήν έγινε εν τω μεταξύ η conditio sine qua non ( αναγκαία προϋπόθεση ) για την περαιτέρω ύπαρξη των χωρών. Συγκεκριμένα δέον να λάβουν χώρα ριζικές δομικές μεταρρυθμίσεις.( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τα άρθρα “Αλλαγή, Μεταρρύθμιση,Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης” ) και ” Αδράνεια, Εθνοψυχολογία” ).
4. Η συγχώνευση όλων των λαών του κόσμου συντελείται εδώ και δεκάδες χιλιετερίδες σε συνδυασμό με πολυάριθμες μετακινήσεις λαών ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τη μελέτη “Προέλευση των ευρωπαϊκών λαών και ιδιαιτέρως των Ελλήνων “).
5. Μόνον τρείς λαοί δεν υποτάχθηκαν ποτέ και από κανέναν: Οι Αφγανοί, οι Βιετναμέζοι και οι Αιθίοπες. Ο Ελληνισμός υποτάχθηκε δύο φορές :
) Ρωμαίοι κατακτητές από το 156 π.Χ. ( Μάχη της Πύδνας ) καθαρώς έως τον 7ο αι. μ. Χ., όταν ανακηρύχθηκε η ελληνική γλώσσα σε κυρίαρχη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή υφίστατο 850 έτη ρωμαϊκή κατοχή και
β ) συν από 400 έτη τουρκική σκλαβιά (ραγιάδες, κοτζαμπάσηδες κτλ.). Αντικειμενικά διαπιστώνουμε, ότι ο Ελληνισμός έζησε σχεδόν χωρίς εξεγέρσεις 1250 έτη υπό ξένη κατοχή. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όχι οι εθνικοί θρύλοι και τα παραμύθια όπως “Του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει”!
6. Η άποψη περί “ιδιαιτέρων γονιδίων” των Ελλήνων είναι ρατσιστική , αντιεπιστημονική και γελοία.
Είχα φοιτητές, μεταπτυχιακούς και δοκτορά από 68 χώρες του κόσμου. Κανένας δεν έλεγε τέτοια παράλογα πράγματα, εκτός από τους Έλληνες, οι οποίοι ευτυχώς πολύ γρήγορα αντιλήφθηκαν την γκάφα τους.
Σε ό,τι αφορά την ευφυϊα, δεν υφίστανται διαφορές μεταξύ φυλών και εθνών. Ο πιό επιτυχής μεταπτυχιακός μου ήταν π.χ. ένας Νέγρος, ο οποίος έκανε δοκτοράτο με “summa cum laude”(“αριστα”) ως δεύτερος στον κλάδο μας μέσα σε τριανταεπτά έτη.
7. Ίσως εκτός από τον Βουδδισμό να έχουν όλες οι άλλες θρησκείες εθισμό σε μεγάλη υποκρισία. Ο Προτεσταντισμός είναι γνωστός για την ΗθΙΚΗ ΑΡΧΗ της Εργατικότητας. Ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή όχι, σήμερα οι χώρες με προτεσταντική παράδοση κατέχουν τα πρωτεία σε όλα τα πεδία : Δημιουργικότητα (εφευρέσεις), παραγωγικότητα, βιοτικό επίπεδο, Δημοκρατία, Ανθρώπινα δικαιώματα κτλ.). Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Καθημερινή, Τα Νέα, Το Βήμα, iefimerida) .
—————————————————
Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς , “Επεμβάσεις”
Δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Wolfgang Schäuble ( 23. 5. 14 ) περί ενός ζητήματου του παρελθόντος.
Το παρόν πρόβλημα αναδεικνύει πρωτίστως δύο πτυχές.
Νομική πτυχή
Το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο απαγορεύει επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους εκ μέρους κυβερνήσεων και ανώτερων κρατικών λειτουργών, όχι όμως εκ μέρους των ΜΜΕ. Πρόκειται όντως για μία από τις επτά βασικές αρχές αυτού του δικαίου.
Αλλά οι σχέσεις μεταξύ των κρατών –μελών της ΕΕ , η οποία είναι εν μέρει ένας υπερεθνικός οργανισμός, στηρίζονται στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το οποίο βαθμιαίως έχει δημιουργήσει κοινές εσωτερικές ευρωπαϊκές υποθέσεις. Οι εκλογές όμως δεν ανήκουν σε τέτοιες εσωτερικες υποθέσεις.
Και όμως η δήλωση του Herrn Schäuble δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως ανάμειξη στις εσωτερικές ελληνικές υποθέσεις, γιατί αυτός ούτε έχει εκφράσει μίαν συγκεκριμένη επιθυμία , ούτε έκανε μίαν υπόδειξη ή πρόταση, τί και πώς να ψηφίσουν οι Ελληνες Πολίτες.
Εθνολογική και ψυχολογική πτυχή
Η ανυπαρξία του ατόμου και του πολίτη στην Ελλάδα συνεπάγεται και την έλλειψη της πραγματικής εθνικής αυτοπεποίθησης. Πιστεύουμε, ότι οι „άλλοι“ , ότι και να πουν ή να κάνουν, έχουν την πρόθεση να μας προσβάλλουν και να μας ζημιώσουν. Από αυτην την σχιζοφρενική τοποθέτηση απορρέει ψυχολογικά η αμυντική έτοιμότητα .
Αυτό το φαινόμενο σημειώνεται πρωτίστως σε τριτοκοσμικές χώρες, θεωρείται γενικά γελοίο και είναι αναμφιβόλως ένδειξη συμπλεγμάτων κατωτερότητας ειδικά απέναντι στους βόρειους ευρωπαϊκούς λαούς.
Πληροφορία
Το προαναφερθέν πρόβλημα ανήκει στις Standard-ερωτήσεις στις εξετάσεις του κλάδου Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο και παίζει αρνητικό ρόλο στις σχέσεις μεταξύ της Δύσης και Κίνας.
Σύσταση
Οι ειδικοί σύμβουλοι του ΣΥΡΙΖΑ να προσέχουν στο μέλλον καλύτερα. Εδώ δεν πρόκειται ούτε για γενική πολιτική , ούτε για εύκολο λαϊκισμό, ούτε για συναισθήματα, αλλά για ειδικές γνώσεις του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (όπως παραπάνω).
————————————————————
Εθνική κυριαρχία και εξάρτηση, Οξύμωρον
Στα μέσα της δεκαετίας του 80είχα την επιστημονική εποπτεία επί μία διδακτορική διατριβή με το πάντα επίκαιρο θέμα “Η βασική σχέση μεταξύ της νομικής αρχής της κυριαρχίας των κρατών και της οικονομικής εξάρτησης”. Γενικό συμπέρασμα :
Οποιο κράτος είναι τελείως εξαρτημένο οικονομικά και είναι επί πλέον καταχρεωμένο, έχασε ήδη ένα μεγάλο μέρος της κυριαρχίας και της αξιοπρέπειάς του. Λοιπόν είναι καλύτερα να συμπεριφέρεται σεμνά και να μην προκαλεί με μεγαλοστομίες, αθυροστομίες, θρασύτητα και γελοία αλαζονεία τα πλούσια κράτη και ιδιαιτέρως τους πιστωτές.
Αλλο υπερήφανος κυρίαρχος και άλλο ξεβράκωτος και επαίτης, άλλο μεγαλοστομία και προκλητικότητα και άλλο σεμνότητα και κοινός νους. Τα Νέα (11.4.15)
———————————————————————-
Ευρωπαϊκή Ενωση, Κυριαρχία των κρατών-μελών
@Aδάμος Παναγιώτης (Αντιπαράθεση δική μου)
Γράφετε : ΕΕ σημαίνει “αναγκαστική κατάργηση της κρατικής και λαϊκής κυριαρχίας των κρατών-μελών”.
Διερωτώμαι σε πιο διεθνές ντοκουμέντο στηρίζεστε για να διατυπώνετε μια τόσο εσφαλμένη, αλλά στους αντιευρωπαϊκούς κύκλους πολύ διαδεδομένη αντίληψη.
α) Σύμφωνα με το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, το Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο και ιδιαιτέρως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο η ΕΕ αποτελεί δημιούργημα κυρίαρχων κρατών επί τη βάσει ελεύθερης επιλογής.
β)Τα κράτη-μέλη έχουν ελεύθερα αποφασίσει να εκχωρούν σε όργανα της ΕΕ που είναι ΔΙΚΗ τους μερικά κυρίαρχα δαιώματα με απώτερο σκοπό την πολιτική Ενωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Μόνον τότε θα είναι εφικτό να αναλαμβάνουν όλοι ακόμη και τα χρέη μερικών κρατών.Το Βήμα (12.5.15)
——————————————————–
Ευρωπαϊκή Ενωση και αριστερόστρεφη συνωμοσιολογία ή οικονομική ή πολιτική ΕΕ ;
(Απάντηση σε έναν αριστερόστρεφο συνωμοσιολόγο και Γερμανομάχο της κακιάς ώρας))
1. Δηλαδή η “κακιά” Γερμανία και όλοι οι άλλοι, ιδιαιτέρως η Ελλάδα τα “θύματα”. Αυτό λέγεται φθηνή συνωμοσιολογία. Και άλλοι, όπωςο Ολλάντ, ο Ρέντζι κτλ. έχουν συχνά μιλήσει για απαραίτητα μέτρα οικονομίας.
2. Το Κοινοβούλιο έπαιζε προ του Schulz όντως ενα διακοσμητικό ρόλο. Αλλά εν τω μεταξύ έχει ενδυναμωθεί. Αλλά και τώρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Κομμισσιόν, όπως μερικοί αιθεροβάμενες νομίζουν.
3. Ηδη στις αρχές της ΕΕ έχει διατυπωθεί εκ μέρους ειδικών του Ευρωπαϊκού Δικαίου πολλές φορές η άποψη, ότι η ενδυνάμωση των οργάνων της ΕΕ μέσω της παραχώρησης κρατικών εξουσιών θα έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο του εθνικισμού.
Αυτό το φαινόμενο άρχισε στη Γαλλία, κατόπιν έφθασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, και πέρασε βαθμιαία στο Νότο και στην Ανατολή της Ευρώπης (εδώ πρωτίστως η Ουγγαρια και η Πολωνία).
Το πρυτανεύον πρόβλημα έγκειται στο τί άραγε θέλουν τα μέλη της ΕΕ μια μόνον οικονομική η και μία πολιτική ΕΕ . Θέλουν στο μέλλον εμβάθυνση της ενωτικής διαδικασίας έως την εμπέδωση των “Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης” ή επιθυμούν να αποκτήσουν οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα , αλλά να μην αναλάβουν ουδόλως υποχρεώσεις ; Καθημερινή (15.12.15)
————————————————————————————————