Περί της Παρακμής (Ξεπεσμός), Προσπάθεια μιας συστηματικής θεώρησης
Τί εννοούμε με ξεπεσμό; Είναι ο ξεπεσμός μονοδιάστατος η πολυεπίπεδος ; Ο σημερινός ξεπεσμός σε σύγκριση με ποιά εποχή ; Ποιά εγγενής σχέση υπάρχει μεταξύ του ξεπεσμού και της αξιοπρέπειας του έθνους, του λαού κοκ. ; Ποιόν αφορά ο ξεπεσμός ; Το κράτος, ή πέραν τούτου και το έθνος, την κοινωνία, τον λαό και τους πολίτες στην πλειοψηφία ή στην μειοψηφία τους ; Ποιός είναι υπαίτιος για τον ξεπεσμό; Ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ του ξεπεσμού και της βασικής ελληνικής νοοτροπίας ; Ο ξεπεσμός δημιουργεί κρίση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας ; Ποιές είναι οι αρνητικές επιπτώσεις του ξεπεσμού στις διεθνείς σχέσεις ; Είναι η υπέρβαση του ξεπεσμού δυνατή και εάν ναι, τότε πως ;
Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε την ουσία της προσέγγισης και αλλιώς : α ) Εξεύρεση του πυρήνα του προβλήματος ( punctum quaestionis ) του ξεπεσμού. β ) Εξεύρεση της κατάλληλης λύσης του προβλήματος.
H ενασχόληση με αυτό το θέμα προκαλεί εθνοψυχολογικούς κλυδωνισμούς, Λοιπόν επί της ουσίας του ζητήματος.
1. Τι σημαίνει γλωσσολογικά ξεπεσμός ; Σύμφωνα με το “Λεξικόν Νέας Ελληνικής Γλώσσης, Πρωίας, 2 Τόμοι, Αθήναι” σημαίνει κατάπτωση, παρακμή ( δεύτερος τόμος, σελ.1709 ) και σύμφωνα με το “Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2010″ του Γ. Μπαμπινιώτη ( σελ. 90 ) πρόκειται μονοδιάστατα για “θρησκευτικό και ηθικό ξεπεσμό”. Αλλά μάλλον είναι η παρακμή πιό ευρύτερη και αφορά ηθικές, κοινωνικές,εθνικές, πολιτισμικές, αισθητικές, γλωσσικές, κρατικές, νομικές , θρησκευτικές κοκ. αξίες. Έτσι πρόκειται για μία πολύπτυχη έννοια.
2. Μεταξύ της παρακμής των αξιών και της αξιοπρέπειας ( ατομικής, εθνικής, κρατικής ) υπάρχει μία στενότατη σχέση, γιατί η απώλεια της αξιοπρέπειας οδηγεί κατ ευθείαν στην παρακμή και των άλλων αξιών . Δεν είναι τυχαίο, ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θεωρείται διεθνώς ως γενική πηγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
3. Η παρακμή των αξιών αφορά το άτομο, τον πολίτη, την οικογένεια, την κοινωνία, το έθνος, το κράτος και τον λαό και έτσι είναι ένα πολυεπίπεδο φαινόμενο.
4. Μεταξύ της σημερινής ελληνικής νοοτροπίας και της παρακμής των γενικά αναφερθουσών αξιών υπάρχει αλληλοεξάρτηση και αλληλοεπίδραση σχεδόν διαλεκτικού ( Hegel ) χαρακτήρα. Εδώ ενδιαφέρουν μόνον δύο βασικοί πυλώνες της νεοελληνικής νοοτροπίας : α ) η αρχή της απόλαυσης της ζωής, όπως π.χ, στα περασμένα πάνω από τριάντα χρόνια ο αχαλίνωτος καταναλωτικός ηδονισμός επί τη βάσει μίας επίπλαστης ευδαιμονίας μέσω δανεικών και β ) η καταστροφική αρχή της ήσσονος προσπάθειας (διπλωματική διατύπωση της τεμπελειάς).
5. Η παρακμή των αξιών και η μείωση της εθνικής αξιοπρέπειας έχουν ήδη προ ετών εκλάβει διεθνείς διαστάσεις όπως τα απελπισμένα γονυπετή εκλιπαρίσματα για οικονομική βοήθεια καθώς και η μη υλοποίηση ήδη διεθνώς ειλλημμένων υποχρεώσεων (Ιδέ στο Μπλογκ μου το άρθρο «Διαχρονική έλλειψη φερεγγυότητας»). Το αποτέλεσμα είναι η τελεία απώλεια της διεθνούς φερεγγυότητας. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένα κράτος. Με αυτόν τον τρόπο ο διεθνής διασυρμός της χώρας έφθασε στο αποκορύφωμά του.
6. Μία τόσο δυσμενής θέση στον διεθνή στίβο προκαλεί βαθμιαία μεγάλη κρίση της εθνικής ταυτότητας. Κάπως έτσι : Ποιοί και τί είμαστε άραγε εμείς : Είμαστε εμείς οι ανίκανοι πράγματι κατ ευθείαν απόγονοι των ανά τον κόσμο φημισμένων αρχαίων Ελλήνων ένας “περιούσιος λαός” ; Πως είναι δυνατό να ξεπέσουμε τόσο ;
7. Ποιός είναι υπαίτιος για τον ξεπεσμό ; Μόνον οι έλιτες , οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, η κοινωνία, ο λαός, ο Έλληνας ως άτομο και ως πολίτης ; Πολλοί έχουν ευθύνη για την κατάπτωση. Μεταξύ των πολιτών και των πολιτικών έχει εφαρμοσθεί στα πλαίσια του πελατειακού κράτους το “κοινωνικό συμβόλαιο” ( “contrat social” a la grec) της αμοιβαίας διαφθοροποίησης (Ιδέ στο Μπλογκ μου τη μελέτη « Κοινωνικό Συμβόλαιο της αμοιβαίας διαφθοροποίησης»). Και όμως, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Αυτό ισχύει σε όλον τον κόσμο.
8. Πότε έλαβε χώραν ο ξεπεσμός ; Η αφετηρία του ξεπεσμού ήταν ο ανορθολογικός υπερδανεισμός εκ μέρους του ελληνικού κράτους για μικροπολιτικους λόγους στην εποχή της Μεταπολίτευσης ( ΠΑΣΟΚ και ακολούθησε και η Ν.Δ. ) . Ηδη στα μέσα της δεκαετίας του 80 έχουμε προσπαθήσει να εφιστήσουμε την προσοχή των πολιτικών στους μεγάλους κινδύνους του υπερδανεισμού, αλλά οι υπερεξυπνάκηδες μας λοιδορούσαν !
Η υπέρβαση του ξεπεσμού απαιτεί τον εκμοντερνισμό, τον εξευρωπαϊσμό ( ουσία και όχι μόνον σχήματα ) και τον εξορθολογισμό, ο οποίος στο μέλλον θα μπορούσε να παραγκωνίσει τον γνωστό νεοελληνικό σουρεαλισμό, δηλαδή την σύγχιση των αριστερόστρεφων και των εθνικιστικών ονειρώσεων με την θλιβερή πραγματικότητα.Το «μαγικό ραβδί» είναι η παραγωγή και εξαγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και όχι δήθεν «έξοδος στις αγορές» για να πάρουν πάλι δάνεια , ω φευ, με υψηλούς τόκους. Αυτό είναι αναμφιβόλως το crescendo της νεοελληνικκής παράνοιας. Πρώτο Θέμα ( 2.6.15)