Ελληναράδες, Πατριδοκάπηλοι, Ελληνοκεντριστές, Εθναμύντορες Μυθοεθιστές, Υπερεξυπνάκηδες , Τσαμπουκάδες, Λεονταριστές, “Μεγάλη Ιδέα”

Περί του Ελληνοκεντρισμού και άλλων Εθνοκεντρισμών

Ελληνοκεντρισμός ( Σινοκεντρισμός, Γαλλοκεντρισμός,
Γερμανοκεντρισμός, Σερβοκεντρισμός, Ρωσσοκεντρισμός)

1.Συγκριτική ερμηνεία , διαστάσεις του …..κεντρισμού

α) Εκφράζει εθνοκεντρισμό και ισχυρή, σχεδόν παθολογική ομφαλοσκόπηση καθώς και αυτοβαυκαλισμό.

β) Εκφράζει πρωτίστως μεγάλη πολιτισμική , μερικές φορές και φυλετική υπεραυτοεκτίμηση (Σινοκεντρισμός, Γερμανοκεντρισμός υπό Χίτλερ), Ελληνοκεντρισμός (πρωτίστως οι Ελληναράδες, μύθοι περί του «περιουσίου λαού», περί της “ελληνικής μοναδικότητας”, περί “της ελληνικής ιδιαιτερότητας” και άλλα χαρίεντα).

ε) Ενδειξη υπερπατριωτισμού, εθνικής αλαζονείας ( Σινο…, Γαλλο…, Ελληνοκεντρισμός), εν μέρει και σωβινισμού ( Γαλλο…, πρώην Γερμανο…, Ελληνοκεντρισμός).

δ) Ενδειξη προσπάθειας ισοφαρίσματος συμπλεγμάτων κατωτερότητας ( πρώην Γερμανο…, Ρωσσο…, Ελληνοκενρισμός).

2. Συνέπειες

α) Αυτοπεριχαράκωση, αυτοαπομόνωση (Κίνα έως τις αρχές του 20ου αι.).

β) Από πολιτισμική άποψη μαζοχισμός και αυτοευνουχισμός (Κίνα, Γερμανία
έως τα μέσα του 19ου αι., Ρωσσία , έως τον Τσάρο Πέτρο)).

γ) Πολυεπίπεδη,πολυδιάσταη και πολυμερής καθυστέρηση (Κίνα, Γερμανία, Ρωσία (όπως στο β).

δ) Καταστροφικές στρατιωτικές περιπέτειες ( Μικρασιατική καταστροφή, Γερμανία υπο Χίτλερ, Σερβία υπό Μιλόσεβιτς).

Δημοσιευθέν συχνά στην Καθημερινή, τελευταία φορά στις 5.9.16

————————————————————

Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι  Ελληναράδες

Ακριβώς σήμερα αναδύεται βαθμιαία η δεύτερη υπερδύναμη , η Κίνα. Η μέλλουσα τρίτη υπερδύναμη ,η Ινδία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Η Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί σύμφωνα με την αξιολόγηση εκ μέρους του αμερικανού νομπελίστα της οικονομίας Stieglitz μίαν οικονομική υπερδύναμη.
Στη Δύση συντελούνται συγκλονιστικές επιτεύξεις στο πεδίο των υψηλών τεχνολογιών. Οι επιστήμονές της ερευνούν επιτυχέσταστα το σύμπαν, τα βάθη των ωκεανών, τον βιολογικό μικροκόσμο και τις πιο λεπτές πτυχές του ανθρώπινου εγκεφάλου, ενώ οι θεολόγοι της Ορθοδοξίας και οι Ελληναράδες κάνουν αενάως ασκήσεις “πνευματικής” και πατριδοκάπηλης αυτοικανοποίησης, αποχαυνωτικής ομφαλοσκόπης και αυτοκαταστροφικής αυτοπεριχαράκωσης.
Ο κ. Γιανναράς επιθυμεί το πλατωνικό απόλυτο το ηθικά τέλειο (σύμφωνα με τα μεσαιωνικά κριτήρια της Ορθοδοξίας), αλλά τέτοια πράματα σημειώνονται αποκλειστικά σε ουτοπίες και στην τελείως παρωχημένη θρησκευτική μεταφυσική.

Συνιστώ λοιπόν να εγκαταλείψουμε την αποκλειστικά ελληνοκεντρική θεώρηση του κόσμου και την βαρετή και παλιμπαιδιστική παρελθοντολογία. Αυτό όμως προϋποθέτει συστηματικές γνώσεις ανταποκρινόμενες στις αναγκαιότητες της εποχής της παγκοσμιοποίησης. Καθημερινή (22.1.17)

—————————————————————–

«Μεγάλη Ιδέα», «Μεγαλη Ελλάδα»

1.Η πολιτική της “Μεγάλης Ελλάδας” , η πολιτική της “Μεγάλης Γερμανίας” και η Πολιτική της “Μεγάλης Σερβίας” έχουν οδηγήσει σε επίσης ΜΕΓΑΛΕΣ καταστροφές.

Το ίδιο θα πάθουν και η Αλβανοί με την επικίνδυνη χίμαιρα της “Μεγάλης Αλβανίας”.

Σε τέτοιες περιπτώσεις η καταστροφή προδιαγεγραμμένη είναι.

2. Η μικρή Ελλάδα δεν ανήκε στους καθοριστικούς players των τότε διεθνών σχέσεων , αλλά έπαιζε μόνον τον ρόλο ενός πιονιού στην σκακιέρα των διεθνών σχέσεων υπό την επιρροή των μεγάλων δυνάμεων Γαλλία και Μεγάλη Βρεταννία.Καθημερινή (18.9.15)

—————————————————————————-

Εθναμύντορες Μυθοεθιστές

Οι αυτοκληθέντες μυθοεθιστές εθναμύντορες δυστυχώς δεν  λαμβάνουν τα ιστορικά γεγονότα υπ όψη. Τους αρέσουν οι θρύλοι και τα παραμύθια, αλλά ποτέ η ιστορική αλήθεια. Ετσι δημιουργούνται προϋποθέσεις για νέες εθνικές περιπέτειες.
Πάντως παρακολουθώ εντατικότατα κάθε κίνηση του υπουργού των εξωτερικών και ιδιαιτέρως του υπουργού της εθνικής αμύνης  Π. Καμμένου που δεν είναι οπωσδήποτε προσωποποίηση της διανόησης. Καθημερινή (13.2.15)

————————————————————–

Προς έναν Ελληναρά  και Ορθοδοξαρά

Είσαι η ενσάρκωση του λεκτικού υπερπατριωτισμού και της ορθόδοξης θρησκοληψίας καθώς και του μεσαιωνικού θρησκευτικού σκοταδισμού.

Αυτά δεν κοστίζουν ούτε εργασία, ούτε ιδρώτα, ούτε απαιτούν ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,
ΟΡΓΑΝΟΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΞΥΠΝΟΤΗΤΑ, ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΝΤΟΧΗ. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Εμείς, οι επιτυχείς στο εξωτερικό και ιδιαιτέρως οι επιστήμονες-πανεπιστημιακοί έχουμε άλλες ΑΞΙΕΣ : ατσαλένια ΒΟΥΛΗΣΗ, σιδερένια ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, γρανιτένια ΑΝΤΟΧΗ, ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑ από χρυσό, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ από ασήμι και παράφορον ΕΡΩΤΑ (όχι τον γελοίο χριστιανικό) στην ΕΠΙΣΤΗΜΗ (ΕΡΓΑΣΙΑ).

Γι αυτό μας θεωρούν ανά τον κόσμο ως γνήσιους απογόνους και τιμητές της αρχαίας ελληνικής ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. Εμείς τιμούμε το ελληνικό όνομα παντού και πάντα.

Μάλλον αμφιβάλλω , εάν καταλαβαίνεις αυτήν την ΓΛΩΣΣΑ των πράξεων, των επιτυχιών και των επιστημονικών περγαμηνών. Ο λεκτικός αυτοβαυκαλισμός σου, ο οποίος έχει αγγίξει ήδη τα όρια του άκρως αρρωστημένου βερμπαλιστικού αυνανισμού, του φθόνου και της υπουλότητας δεν συμβάλλει ουδόλως στην επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων. Καθημερινή (30.1.2016)

——————————————————-

Προς έναν αδαή και υπερεξυπνάκια Ελληναρά

Αλλο ΕΞΥΠΝΟΣ και άλλο εξυπνάκιας, αλλο μορφωμένος και άλλο διεστραμμένος, άλλο πολιτισμένος και άλλο αποβλακωμένος, άλλο γνώστης και ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΣ του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και άλλο γελοίος και στείρος αρχαιολάτρης , άλλο γνήσιος πατριώτης και άλλο πατριδοκάπηλος του γλυκού νερού και της κακιάς ώρας. Καθημερινή (15.11.15)

————————————————–

Το βαλκανοανατολίτικο φαινόμενο του Τσαμπουκά ή  ο Τσαμπουκισμός ως προϊμιο του Συγκρουσιασμού

Εδώ και τρία χρόνια έχω διαπιστώσει σε   πολιτικούς, και σε δημοσιογράφους την παράξενη ροπή σε τσαμπουκάδικες δηλώσεις .  Εχω συλλέξει  μερικές ενδιαφέρουσες δηλώσεις  κορυφαίων ελλήνων πολιτικών, που αφορούν άλλους ευρωπαίους πολιτικούς .

Ηδη ο  μέγας λαοπλάνος Α. Παπανδρεόυ τα «εψαλλε» στην πρώην πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρεταννίας Θάτσερ. Επίσης και η  πρώην επίτροπος της ΕΕ κ. Βάσω  Παπανδρέου «έλουσε» την  Θάτσερ και της έδειξε εντόνως , τί εστί ελληνικό βερύκοκο.

Η  πρώην  υπουργός κ. Κατσέλη : “Ποιός είναι αυτός ο κ. Αλμούνια ( πρώην επίτροπος οικονομικών της ΕΕ ) που θα μας πεί εμάς… ;” η πρώην υπουργός κ. Διαμαντοπούλου περί των μελών της Τρόϊκας  :” Ποιοί είναι αυτοί που θέλουν να μας πούν εμάς, τί πρέπει να κάνουμε… ;”

Τον Αύγουστο 2013 εξοργίσθηκε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παπούλιας κατά τη διάρκεια μίας επίσημης ομιλίας προ ανωτέρων αξιωματικών και είπε μεταξύ άλλων : ” Τι είναι οι Γερμανοί, τί είναι οι Ολλανδοί, τί είναι οι Φιννλανδοί… ” Αυτό θα μπεί οπωσδήποτε στα ευρωπαϊκά εγχειρίδια διδασκαλίας της Διπλωματίας.

Αλλά και σχετικά απλοί πολίτες, ιδαιτέρως  αριστερόστρεφοι έχουν την γελοία συνήθεια να «βάζουν άλλους στην θέση τους».  Εν τω μεταξύ διαπιστώνουμε ακόμη και στα σχόλια σε ηλεκτρονικές εφημερίδες την κακίστη συνήθεια πρωτίστως ανωνύμων  να προσπαθούν να «μειώσουν» ή και να «ταπεινώσουν» άλλους σχολιαστές.

Τσαμπουκάδικη συμπεριφορά σημειώνεται και στον ιδιαίτερο τρόπο του «διαπραγματεύεσθαι» του πρώην υπουργού των οικονομικών κ. Βαρουφάκη.  Αυτός «υψώνει ανάστημα» έναντι συναδέλφων  του σα να τους λέει : Και ποιοί είστε εσείς που θα μου πείτε εμένα…Ξέρετε , ποιός είμαι εγώ ;

Εδώ πρόκειται για ενα τεράστιο εθνοψυχολογικό πρόβλημα του Νεοέλληνα, του οποίου η βασική συμπεριφορά έναντι Ευρωπαίων είναι άκρως κομπλεξική.  Μάλλον  συντελείται στο υποσυνείδητό του ακόμη ο διαχωρισμός μεταξύ του καθυστερημένου Βαλκάνιου και των εξελιγμένων Ευρωπαίων, κάτι που αντικατοπτρίζεται και σε ανάλογες εκφράσεις της νεοελληνικής γλώσσας.

Αλλά ίσως να υπάρχει και ένας άλλος λόγος για τσαμπουκάδικη συμπεριφορά, όπως η αυταπάτη, ότι κάθε Νεοέλληνας  είναι δήθεν άμεσος απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και επομένως κάτι το ιδιαίτερο.  Με προσοχή ας αναφερθεί και ένας άλλος λόγος, όπως η πολιτισμική καθυστέρηση του μέσου Ελληνα σε σύγκριση με τον μεσαίο Ευρωπαίο. Αυτό έχει ως συνέπεια ένα μάλλον χοντροειδή  βασικό κώδικα συμπεριφοράς. Ετσι συμβαίνει να μην υπάρχει αλληλοσυνεννόηση ακόμη και σε επίσημες διαπραγματεύσεις. Αλλα λέγει ο Ευρωπαϊος και άλλα καταλαβαίνει ο Ελληνας.

Ο τσαμπουκισμός είναι πέραν τούτου ενδειξη υπεραυτοεκτίμησης, μεγαλοστομίας, αυθάδειας, προκλητικότητας,  ανευθυνότητας, και γελοίας,  σχεδόν απολίτιστης συμπεριφοράς. Δημοσιευθέν από 2015 συχνά στο Βήμα και στην Καθημερινή.

—————————————— ————–

Λεονταρισμοί =Μαζοχισμός

Οι λεονταρισμοί (του Τσίπαρα) είναι ένδειξη μεγάλης πολιτισμικής καθυστέρησης, μίας καθαρώς βαλκανοανατολίτικης (όχι ευρωπαϊκής ) νοοτροπίας, σχεδόν μαζοχιστικής διάθεσης, έλλειψης λογικής σκέψης και γενικά έλλειψης της αυτογνωσίας.

Οι λεονταρισμοί είναι διαδεδομένοι στη Μέση Ανατολή και αποτελούν μία από τις αιτίες της κατάπτωσης του ισλαμικού κόσμου.Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα : Καταστροφή ante portas. Το Βήμα (28.1.16)

————————————————- ———-

Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή « Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες” ,Νηφάλια θεώρηση vs της πατριδοκαπηλείας

Σκοπός του παρόντος σχόλιου δεν είναι μία τοποθέτηση υποκειμενικού είδους, αλλά μία πολιτικά ουδέτερη και νηφάλια προσέγγιση σε ένα όντως πολύπτυχο
και σημαντικό ζήτημα.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η πόλις ( κράτος ) αποτελείται από τα ακόλουθα συστατικά στοιχεία : εξουσία, πληθυσμός και έδαφος (επικράτεια). Πολύ αργότερα, στα τέλη του 19ου αι. έχει ο
κορυφαίος αυστριακός νομικός επιστήμονας Georg Jellinek διατυπώσει σχεδόν το ίδιο,
χωρίς όμως να αναφέρει τον εφευρέτη της σκέψης (sic)

Η εξουσία βασίζεται στη νομιμοποίηση από τον λαό μέσω των εκλογών και ασκείται συγκεκριμένα πρωτίστως από την εκάστοτε κυβέρνηση. Το κράτος στηρίζεται συνήθως σε ένα έθνος. Το κράτος είναι player ( παίκτης ) στις διεθνείς σχέσεις και ταυτόχρονα υποκείμενο του Διεθνούς δημοσίου δικαίου (φορέας δικαίων και καθηκόντων).

Μέσω αυτών των ιδιοτήτων το κράτος είναι με εκπρόσωπο την κυβέρνηση υποχρεωμένο να ενεργεί πρωτίστως στο συμφέρον ( όφελος ) του δικού του λαού που σημαίνει των δικών του πολιτών, δηλαδή ατόμων, τα οποία κατέχουν την δική του ιθαγένεια. Από αυτήν απορρέουν και για τις δύο πλευρές δικαιώματα καθώς και υποχρεώσεις.

Το κράτος έχει το δικαίωμα να εκπροσωπεί στις διεθνείς σχέσεις και την υποχρέωση να προστατεύει τους
δικούς του πολίτες στο εξωτερικό. Από το άλλο μέρος οι πολίτες του έχουν μεταξύ άλλων την υψίστη υποχρέωση να υπερασπισθούν το πάτριον έδαφος
και γενικά την Πατρίδα τους, όπως αυτό έχει συμβεί στον Αλβανικό πόλεμο , όταν το ελληνικό έθνος ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές
τοποθετήσεις έχει υπερασπισθεί σύσσωμα την Ελλάδα, ενώ στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής υπήρχαν και όχι λίγοι „Ελληνες“ , οι οποίοι συνεργάσθηκαν με τον κατακτητή και έτσι πρόδωσαν την Πατρίδα τους (
“Γερμανοτσολιάδες”).

Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να κάνουμε ένα
δυσάρεστο και αρνητικό σχόλιο για υπερπατριωτικές δυνάμεις του παρόντος πολιτικού σκηνικού της Ελλάδας ( Ιδέ στο Μπλογκ το άρθρο “Χρυσή Αυγή,
Προσωρινή ανάλυση” ). Εν ολίγοις , μεταξύ του κράτους και των πολιτών του υπάρχουν στενότατες και υπαρξιακές νομικές σχέσεις.

Εκτός τούτου υφίστανται και συναισθηματικές σχέσεις, οι οποίες εκφράζονται στις έννοιες πατριωτισμός ( φιλοπατρία ) και εθνική συνείδηση.
Πατριωτισμός σημαίνει μία πολιτική τοποθέτηση επί τη βάσει μίας συναισθηματικής δέσμευσης στις αξίες, στην γλώσσα, στην παράδοση, στην θρησκεία και στον πολιτισμό ( τρόπος ζωής, λογοτεχνία, μουσική κλπ.) του
ιδίου έθνους.

Συμπέρασμα : Είναι αυτονήτο, ότι μία χώρα ανήκει
στους κατοίκους της, δηλαδή στην περίπτωσή μας, ότι η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες μεν, αλλά σημειώνονται και άλλες πτυχές του ζητήματος.

Η εθνική συνείδηση ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση και βάση για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό. Ήταν όντως ένα εθνικό κατόρθωμα που από τις διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες έχει δημιουργηθεί το Ελληνικό Έθνος και έχει σφυρηλατηθεί μία ενιαία και ισχυρή εθνική συνείδηση. Αλλά ο αγώνας για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού είχε
εθνοαπελευθερωτικό χαρακτήρα χωρίς ιδαίτερη κοινωνικη σημασία.

Το ελεύθερο ελληνικό κράτος έχει ίσως διαπράξει από την αρχή ένα λάθος, το οποίο έγκειται στην υπερεκτίμηση της εθνικής συνείδησης και στην τελεία
υποτίμηση τις κοινωνικής, της κρατικής και της νομικής συνείδησης, πράγμα που είχε και έχει ακόμη και σήμερα ολέθριες συνέπειες.
Είναι π.χ. ευκολότατο πολλοί Έλληνες να επισημάνουν ανέξοδα και φραστικά τον πατριωτισμό τους. Δεν συνάδουν όμως πάντα πράξεις στην καθημερινή ζωή
προς όφελος της Πατρίδας. Δηλαδή η εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός έχουν σε τέτοια περίπτωση εκτός από την περίπτωση της υπεράσπισης του
πατρίου εδάφους πρωτίστως βερμπαλιστική σημασία.

Είναι όντως ένα τραγικό φαινόμενο να λείπει η κρατική συνείδηση, η οποία λειτουργεί στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες ως βάση της ύπαρξης του κράτους.
Ταυτόχρονα είναι ,όπως φαίνεται, εύκολο και αυτονόητο ο Έλληνας να υπερασπίσει ηρωϊκά την Πατρίδα του. Αλλά είναι δυσκολότατο να κάνει κάτι για την σωστή λειτουργία του κράτους και μεταξύ άλλων να πληρώνει τους φόρους του. Πρέπει να καταλάβει επί τέλους , ότι έχει και υποχρεώσεις
απέναντι στην κοινωνία ως σύνολο ( κοινωνική συνείδηση ) και στο κράτος του (κρατική συνείδηση ), ( Ιδέ εκτενέστερα στο Μπλογκ μου το άρθρο
“Εθνική, κοινωνική και κρατική συνείδηση” ).

Διαπιστώνουμε πέραν τουτου και μία ψυχολογική πτυχή. Εγείρεται το ερώτημα, εάν είναι
αναγκαίο, κάτω από τις σημερινές συνθήκες να υπογραμμίζουμε εντόνως το αυτονόητο, ότι η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες.
Αμφιβάλλουμε, εάν σήμερα υπάρχουν εξωτερικοί κίνδυνοι, οι οποίοι απειλούν άμεσα την
Πατρίδα μας, εκτός έάν πιστεύουμε στις γνωστές συνωμοσιολογίες (Ιδέ
στο Μπλογκ μου το άρθρο „Εθνικιστική (Δεξιά και Αριστερά) Συνωμοσιολογία“) αυτοαναγορευθέντων εθναμυντόρων.

Η Ελλάδα έχει αποτανθεί στους γνωστούς διεθνείς οργανισμούς και ικέτευσε γονυπετής να τις δοθούν
δάνεια, γιατί στην διεθνή αγορά ήταν ουδείς διατεθειμένος να της διαθέσει δάνεια. Χωρίς αυτά δεν θα μπορούσε η τότε κυβέρνηση να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτό ισχύει και σήμερα.

Οι συνθήκες της δανειοδότησης ήταν και είναι για την Ελλάδα αληθώς πολύ δυσμενείς. Πρέπει όμως να λάβουμε οπωσδήποτε υπ όψη, ότι οι δανειοδοτικοί οργανισμοί δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, και εκτός
τούτου ισχύει στις διεθνείς σχέσεις η αρχή της αμοιβαιότητας ( Ιδέ
στο Μπλογκ μου το άρθρο „Αμοιβαιότητα“).

Η τοποθέτηση μερικών πολιτικών να καπαρώνουν τον
πατριωτισμό για τον εαυτό τους είναι τουλάχιστον άδικη, κάπως αήθης και γελοία και αγγίζει σχεδόν τα όρια του εθνικιστικού παροξυσμού, κάτι που δεν έχει ουδεμία σχέση με τον πραγματικό, δηλαδή όχι με τον λεκτικό,
αλλά με τον έμπρακτο πατριωτισμό. Η εργαλειοποίηση της Πατρίδας για μικροπολιτικούς σκοπούς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον σαν
ανέντιμη και λίαν υποκριτική.

Δημοσίευση από το 2015  συχνά στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής (τελευταία στις 8.10.17)

————————————————————————————–

Πατριώτες και Πατριδοκάπηλοι

Πατριωτισμός, σημασιολογικώς

Πρόκειται για την πολιτική τοποθέτηση επί τη βάσει μίας συναισθηματικής δέσμευσης στις αξίες, στην γλώσσα, στην παράδοση, στην θρησκεία και στον πολιτισμό ( τρόπος ζωής, λογοτεχνία, μουσική κτλ.) ενός έθνους. Πολλές φορές αυτή η τοποθέτηση είναι συνδυασμένη με υπερβολική υπερηφάνεια και αλαζονεία, γνωστό φαινόμενο στην Ελλάδα. Τον πιο ωραίο ορισμό της Πατρίδας έχει διατυπώσει ο σοφός Σωκράτης (Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β) : “Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι”.

Στην Ελλάδα σημειώνεται ένας παροξυσμός : Διαβάθμιση του νεοελληνικού πατριωτισμού: Αυτονοήτως  π.χ. ο κ. Μητσοτάκης είναι Ελληνας πατριώτης. Ο κ. Καμμένος είναι  επίσης μεν Ελληνας πατριώτης, αλλά κατά την γνώμη του μεγαλύτερος και καλύτερος πατριώτης από τον κ. Μητσοτάκη. και από όλους τους άλλους πολιτικούς . Ο εθναμύντορας κ. Πολυδώρας παρίστανε τον υπερπατριώτη, ενώ όπως έχει αποδειχθεί, είναι μεγάλος πατριδοκάπηλος.

Αλλά διαπιστώνουμε και κάτι το παράφρονο : Οι Χρυσαυγίτες είναι οι κατά φαντασίαν υπέρτατοι πατριώτες και θεματοφύλακες της γνησιότητας του ελληνικού «αίματος». Αλλά υπάρχει ευτυχώς και μία ρεαλιστική θεώρηση, αν λάβουμε υπ όψη π.χ. τον κ. Σαμαρά, ο οποίος ήταν  υπερεθνικιστής, αλλά σήμερα μπορούμε να τον αξιολογήσουμε ως  κανονικό πατριώτη,  ενώ ο κ. Καμμένος είναι  ο χειρότερος εθνοκάπηλος, γιατί έχει μεταβάλλει τον πατριωτισμό σε εργαλείο για πραγματοποίηση προσωπικών σκοπών . Πέραν τούτου  είναι η προσωποποίηση της ανικανότητας και της ακαταλληλότητας για το αξίωμα του υπουργού εθνικής αμύνης. Αν δεν τον «μαζέψουν», θα προκαλέσει στο έθνος στηνΕλλάδα. μεγάλο κακό. Το Βήμα (18.5.2014, 17.4.18).