Η γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ)

Η συγκεκριμένη νομική βάση της γενοκτονίας είναι η “Σύμβαση για την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας” της 9ης Δεκεμβρίου 1948 (τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιανουαρίου 1951). Σε αυτό το σημαντικό έγγραφο, πιο συγκεκριμένα στο άρθρο. II, αυτός ο terminus scientificus του διεθνούς δημοσίου δικαίου είναι επακριβώς περιγεγραμμένο: “Στην παρούσα Σύμβαση, ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφεί, εν συνόλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια: – α) να θανατωθούν τα μέλη μιας τέτοιας ομάδας,,- β) να προκληθεί σοβαρή σωματική ή ψυχική βλάβη στα μέλη μιας τέτοιας ομάδας, γ) δημιουργούν σκόπιμα τέτοιες συνθήκες ζωής για μια ομάδα που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν συνόλω ή εν μέρει,- δ) επιβάλλουν μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων εντός μιας τέτοιας ομάδας,- ε) μεταφέρουν με τη βία παιδιά από μια ομάδα σε μια άλλη ομάδα”.
Στην Art. III τα αδικήματα καθορίζονται με την ίδια λεπτομέρεια: “Οι ακόλουθες πράξεις τιμωρούνται: 1. η γενοκτονία, 2. η συνωμοσία για τη διάπραξη γενοκτονίας, 3.η άμεση και δημόσια υποκίνηση για τη διάπραξη γενοκτονίας, 4. η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας, 5. η συμμετοχή σε γενοκτονία”.
Ο ορισμός εξαρτά έτσι την ύπαρξη γενοκτονίας expressis verbis από την ΠΡΟΘΕΣΗ. Είχε ο Στάλιν την πρόθεση να καταστρέψει τον ουκρανικό λαό ή τμήματα αυτού (“κουλάκους”, μέλη της διανόησης); Όλα δείχνουν, ότι ήθελε να τους τιμωρήσει συγκεκριμένα και επομένως υπήρχε πρόθεση να το κάνει αυτό. Σχεδόν το ίδιο ισχύει και για τις ενέργειες του Στάλιν εναντίον τμημάτων του λαού του Καζακστάν. Είναι  απαραίτητο, να ληφθεί υπόψη το συνολικό πλαίσιο, ότι η κρατική τρομοκρατία ήταν πανταχού παρούσα στη Σοβιετική Ρωσία εκείνης της εποχής. Οι “εκκαθαρίσεις” στη δεκαετία του 1930 επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά, ότι ο Στάλιν ήταν έτοιμος να θυσιάσει αδίστακτα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο βωμό του “κομμουνισμού”. Για τον διεστραμμένο, άκρως φανατικό και ημιπολιτισμένο εγκληματία Στάλιν, τέτοιες βαρβαρότητες ήταν ψίχουλα.
Διαπιστώνεται, ότι οι πολεμικές τακτικές (μη στρατιωτικοί στόχοι, σκοπίμως καταστροφή κρίσιμων υποδομών με καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό, ιδίως για τους ηλικιωμένους και τα παιδιά) του Ρώσου επιδρομέα εναντίον της Ουκρανίας συνιστούν όχι μόνο σοβαρά εγκλήματα πολέμου, αλλά επιπλέον έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Επιπλέον, πρόκειται για μιαν ιδιαίτερα βάρβαρη μορφή κρατικής τρομοκρατίας. Από το 1963 περίπου, περισσότερα από 13 διεθνή ντοκουμέντα (συμβάσεις, διακηρύξεις) περί την τρομοκρατία έχουν συνταχθεί από τον ΟΗΕ. Αρκετά από αυτά έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ. Έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες, να οριστεί με ακρίβεια ο όρος τρομοκρατία. Μόλις το 2001 ο ΟΗΕ μπόρεσε να προσδιορίσει τα βασικά χαρακτηριστικά του όρου τρομοκρατία: α) Χρήση βαρειάς βίας κατά αμάχων, πολιτών ή κρατικών θεσμών. β) Δημιουργία κλίματος γενικού φόβου. γ) Σκοπός είναι επίσης για να καταδείξει την ανικανότητα της κυβέρνησης, να προστατεύσει τους πολίτες της. Ενώ ο ΟΗΕ αναφέρεται στη διεθνή τρομοκρατία, όπως η γνωστή τρομοκρατία του “Ισλαμικού Κράτους”, μεταξύ άλλων, τα χαρακτηριστικά αυτά ισχύουν και για τη χρήση πυραύλων εναντίον μη στρατιωτικών αντικειμένων, με κύριο στόχο τη δημιουργία μιας γενικής ατμόσφαιρας φόβου, προκειμένου να καμφθεί η θέληση του ουκρανικού λαού να πολεμήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, η Ρωσία μπορεί σε γενικές γραμμές να αξιολογηθεί ως τρομοκρατικό κράτος.
Επιπλέον, στοιχεία γενοκτονίας μπορούν ήδη να εντοπιστούν στη στρατηγική και την τακτική του ρωσικού επιθετικού στρατού.
Εν ολίγοις: η Ρωσία βρίσκεται στη διαδικασία διάπραξης της επόμενης γενοκτονίας εναντίον των Ουκρανών με αφάνταστη βαρβαρότητα. Αυτό δημιουργεί ηθικό καθήκον για τον πολιτισμένο κόσμο, να αποτρέψει αυτή τη βαρβαρότητα. Βλέπε λεπτομερειακά:
-Panos Terz, Wissenschaft vom Völkerrecht: Theorie des Völkerrechts, Philosophie des Völkerrechts, Soziologie des Völkerrechts, Methodologie des Völkerrechts, ISBN: 978-620-0-67264-3, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, Quelques problèmes de droit international, Recueil d’écrits, ISBN: ‎ 978-620-4-10192-7, Saarbrücken 2021
-Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021
Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, Θεωρία των διεθνών σχέσεων, Γενική Μεθοδολογία των βασικών επιστημονικών ερευνών.
δημ. στα Γερμανικά επίσης σε: Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22)