Ο αγώνας των Ουκρανών στο πλαίσιο των απελευθερωτικών αγώνων ενάντια σε ισχυρούς επιτιθέμενους στην ιστορία
Ο ηρωικός αγώνας των γενναίων Ουκρανών έχει επίσης μιαν ιστορική διάσταση, διότι είναι στην ουσία μία αντιπαράθεση μεταξύ του αυταρχικού και οπισθοδρομικού ρωσικού συστήματος διακυβέρνησης πουτινικής, δηλαδή ιμπεριαλιστικής προέλευσης, και του δημοκρατικού και φιλελεύθερου ουκρανικού συστήματος που βρίσκεται σε διαδικασία διαμόρφωσης. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ουκρανοί υπερασπίζονται την ελευθερία τους, την πατρίδα τους και την εθνική τους ταυτότητα απέναντι σε έναν βάναυσο, εγκληματικό και σχεδόν βάρβαρο επιτιθέμενο επιβεβαιώνει πλήρως το ιστορικό γεγονός ότι ακόμη και μικρότεροι λαοί είναι ικανοί να πολεμήσουν ως λέοντες και μερικές φορές να νικήσουν έναν επιτιθέμενο που είναι μόνο αριθμητικά ανώτερος.
Έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον να γνωρίζουμε, ότι ήδη από το 530 π.Χ., η υπερδύναμη της εποχής εκείνης, το Imperium Persicum, υπό τον “Βασιλέα των Βασιλέων” Δαρείο τον Μέγα, ηττήθηκε καταστροφικά από τους Σακούς (Σκύθες) στο έδαφος της σημερινής Ουκρανίας. Μετά από αυτη την εμπειρία ο Δαρείος δεν τόλμησε ξανά να επιτεθεί τους Σκύθες.
Ας σκεφτούμε επίσης τις μεγάλες αμυντικές μάχες των Ελλήνων στον Μαραθώνα το 490 π.Χ. και στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ. εναντίον των ποσοτικά πολύ ανώτερων Περσών. Ειδικά στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, σύμφωνα με τον Αισχύλο στο δράμα του “Οι Πέρσες”, αντηχούσε το δυνατό πολεμικό τραγούδι των Ελλήνων μαχητών: ” Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναἰκας, θεῶν τε πατρώων ἔδη, θῆκας τε προγόνων- νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών”(“Εμπρός παιδιά των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα σας, ελευθερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους θεούς των πατέρων σας, τους τάφους των προγόνων σας, όπου βρίσκονται τα οστά τους! Τώρα είναι υπέρ πάντων ο αγών”. Αυτή ήταν μια μάχη ιστορικής σημασίας μεταξύ της ελληνικής δημοκρατίας και του ανατολικού δεσποτισμού.Τοιουτοτρόπως η μοίρα της Ευρώπης όντως κρίθηκε στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα.
Η ακόλουθη παράφραση από το ποίημα του Φρίντριχ Σίλλερ (Friedrich SChiller) “Der Spaziergang” (Ο περίπατος) δύνται επίσης να φιερωθεί στους μαχόμενους και πεσόντες Ουκρανούς ήρωες: “Wanderer, kommst du nach Sparta, dorten verkünde, du habest/ Uns hier liegen sehen, wie das Gesetz es befahlt. ” Επισυνάπτεται το πρωτότυπο με την ορθή μετάφραση: “Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι”, Σιμωνίδης, (ορθή μετάφραση. “Ω ξένος, ενημέρωσε τους Λακεδαιμονίους, ότι βρισκόμαστε εδώ θαμμένοι, υπακούοντας σε διαταγές” Σιμωνίδης). Εννοούσε τους γενναίους 300 πεσόντες Σπαρτιάτες μαχητές του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.
Αιώνες αργότερα, ακριβώς το 1792, κάτω από παρόμοιες άνισες συνθήκες μάχης, ακούστηκε το τραγούδι της μάχης, ο μετέπειτα γαλλικός εθνικός ύμνος, η περίφημη Μασσαλιώτιδα:
“Allons enfants de la Patrie, /Le jour de gloire est arrivé!
Contre nous de la tyrannie,/ L’étendard sanglant est levé.
Entendez-vous dans les campagnes /Mugir ces féroces soldats?
Ils viennent jusque dans vos bras Égorger vos fils, vos compagnes.
Aux armes, citoyens,Formez vos bataillons,
Marchons, marchons!”.
(“Εμπρός παιδιά της πατρίδας!/ Η μέρα της δόξας ήρθε.
Εναντίον μας υψώθηκε το αιματηρό λάβαρο της τυραννίας.
Ακούτε στη γη/ το βρυχηθμό των σκληρών πολεμιστών;
Έρχονται στα χέρια σας / Για να σκοτώσουν τους γιους σας, τους συντρόφους σας!
Στα όπλα, πολίτες!/ Σχηματίστε τις γραμμές μάχης σας,
“Εμπρός”.
Αυτό το άσμα πυροδότησε τον πατριωτισμό των Γάλλων και οδήγησε σε έναν επιτυχή αγώνα κατά της ενωμένης ευρωπαϊκής φεουδαρχικής απολυταρχίας. Στην ιστορία υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις μικρών λαών που δέχθηκαν επίθεση από μεγάλες δυνάμεις, που πολέμησαν ηρωικά και νίκησαν. Στην πρόσφατη ιστορία υπήρξαν αρκετά παραδείγματα αυτού του είδους. Η Ιταλία υπό τον Μουσολίνι εισέβαλε στη μικρή και ελάχιστα εξοπλισμένη Ελλάδα με έναν εξαιρετικά σύγχρονο και μεγάλο στρατό και ανακοίνωσε μεγαλοπρεπώς ότι μέσα σε 24 ώρες θα έπινε τον καφέ του στη σκιά της Ακρόπολης. Αυτή η ύπουλη επίθεση, παρόμοια με εκείνη της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, κατέληξε με την ολοκληρωτική ήττα της μεγάλης δύναμης της Ιταλίας. Η αντίσταση των Αιθιόπων, που πολεμούσαν ως λέοντες, ήταν εναντίον της Ιταλίας παρόμοια επιτυχής. Στην πιο πρόσφατη ιστορία, είναι γνωστός ο πολύ επιτυχημένος απελευθερωτικός πόλεμος των γενναίων πατριωτών του Βιετνάμ κατά της αποικιοκρατικής δύναμης της Γαλλίας, ο οποίος έληξε το 1954 με την καταστροφική ήττα των Γάλλων στο Ντιεν Μπιεν Φου . Εξίσου τεράστια και ιστορικής διάστασης ήταν το 1975 η ήττα της υπερδύναμης ΗΠΑ στο Βιετνάμ .
Συμπέρασμα: Δεν είναι η στρατιωτική υπεροχή ενός εγκληματικού επιτιθέμενου καθοριστική για την έκβαση του αγώνα, αλλά το αγωνιστικό φρόνημα και η αγάπη για την ελευθερία ενός έθνους που βασίζεται σε ιδιαίτερα εξελιγμένο πατριωτισμό. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί κανείς να ευχηθεί νίκη στο πολύπαθο και ηρωικά αγωνιζόμενο ουκρανικό έθνος με την υποστήριξη του δημοκρατικά σκεπτόμενου κόσμου. Αλλά ακόμη και σε περίπτωση νίκης του βάρβαρου επιτιθέμενου, δε θα μπορέσει να υποτάξει ένα έθνος άνω των 40 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στο τέλος, ο πολιτισμένος κόσμος πάντα κέρδιζε κατά της βαρβαρότητας. Εξαιτίας αυτού του επιθετικού πολέμου, η Ρωσία υπό τον Πούτιν έχει ήδη εγκαταλείψει την πολιτισμένη Ευρώπη.
δημοσ. στα Γερμανικά σε: Zeit, Frankfurter Allgemeine Zeitung (22.3.22), Neue Zürcher Zeitung, Stern, Süddeutsche Zeitung, Wiener Zeitung (11.3.22), Focus (16.3.22)