Αποζημιώσεις Πολεμικές , Ελλάς-Γερμανία, Μία ειδική Αξιολόγηση

Πρόκειται για ένα από επιστημονική (Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο , ¨Δίκαιο του Πολέμου”) καθώς και από πρακτική άποψη πολύ δύσκολο θέμα. Εδώ διατυπώνω την δική μου άποψη σαν ειδικός (πανεπιστημιακές διαλέξεις, ενμέρει συγγράμματα) και ιδιαιτέρως σαν πρώην εμπειρογνώμων(γνωμοδοτήσεις) σε ό, τι αφορά την προετοιμασία του σημαντικού ντοκουμέντου “Zwei -plus -Vier-Vertrag” (“Δύο-συν -Τέσσερα-Συμφωνία”) μεταξύ των τεσσάρων νικητήριων δυνάμεων και των δύο γερμανικών κρατών (Ιδέ στην Ιστότοπό μου την στήλη “Wissenschaftliche Gutachten”(“Επιστημονικές γνωμοδοτήσεις”, νούμερα 1-4 και , ιδιαιτέρως 16, “Friedensvertrag mit Deutschland, Entwurf” (“Συμφωνία Ειρήνης με την Γερμανία, Σχέδιο”).

Λόγω χώρου δεν είναι δυνατό να αναφέρω όλα τα ντοκουμέντα περί του ζητήματος των αποζημιώσεων λεπτομερώς. Το 1946 έχει υπογραφεί μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων στο Παρίσι η “Συμφωνία περί των αποζημιώσεων”, η οπoία ήταν η γενική νομική βάση για τις πράγματι τεράστιες αποζημιώσεις.

Το 1953 έχει συντελεσθεί στο Λονδίνο η “Συμφωνία περί των χρεών” της Γερμανίας. Εκεί συμφώνησαν ότι άλλα προβλήματα αποζημιώσεων θα επιλυθούν “τελικά” μέσω ιδιαιτέρου ντοκουμέντου. Εννοούσαν μέσω της Συμφωνίας Ειρήνης (Friedensvertrag ). Αλλά το 1960 έχει πληρώσει η Γερμανία στην Ελλαδα 115 εκατομμύρια Μάρκα και άλλα 27 εκατομμύρια δολλάρια και το 2003 ακόμη 20 εκατομμύρια  Ευρώ  Υπάρχουν ενδείξεις, ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί όλων των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ !

Όταν προετοιμαζόταν πυρετωδώς η «Συνθήκη από τις 12 Σεπτεμβρίου 1990 περί της τελικής διευθέτησης σχετικά με την Γερμανία» δεν έθιξε κανένα εμπλεκόμενο ή κάποιο άλλο κράτος το θέμα των αποζημιώσεων και των χρεών της Γερμανίας. Στις 15. Μαρτίου 1991 (ημερομηνία ισχύως) επί τη βάση της επίσημης συμφωνίας έχουν περατωθεί δια παντώς όλλα τα “υπόλοιπα” του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν ολίγοις, το θέμα των αποζημιώσεων έκλεισε.Εγείρονται ερωτήματα :

α) Τί έχει συμφωνήσει ο τότε Έλλην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον τότε Γερμανό ομότιμό του ;
β) Διατί δεν έχει η Ελλάδα διατυπώσει αιτήματα προ της τελικής Συμφωνίας με την Γερμανία (η ελληνική πρεσβεία έθιξε το θέμα μόνον του κατοχικού δανείου εκ των υστέρων το 1995 !) ;
γ) Διατί δεν έχει η ελληνική κυβέρνηση διατυπώσει την αντίρρησή της σε ό,τι αφορά την «τελική διευθέτηση» ;
δ) Διατί  εγείρει μόνον η Ελλάδα σαν κράτος τέτοια αιτήματα ;
ε) Διατί θυμάται η Ελλάδα σαν κράτος τις αποζημειώσεις πολέμου, όταν οξύνονται τα οικονομικά της προβλήματα ;
ζ) Διατί αναθερμαίνεται αυτή η υπόθεση σε ακατάλληλη συγκυρία ; Δεν κατέχουν οι υπεύθυνοι τους διπλωματικούς κανόνες ;
Αλλά εγείρονται όντως ακόμη δύο σοβαρά ζητήματα :
α)  Μάλλον δέον να γίνει διαχωρισμός μεταξύ των πολεμικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
β) Το Διεθνές  Συμβατικό Δίκαιο δεν επιτρέπει συμφωνίες εις βάρος τρίτων κρατών, εκτός εάν αυτά δώσουν εκ των υστέρων την συγκατάθεσή τους (άρθρα 34 και 35 της  Vienna Convention  of  the Law on Treaties  1969 , Συνθήκη της Βιέννης περί του Δικαίου των Συμφωνιών). Είναι γεγονός  ότι η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει την Συνθήκη 2 συν 4. Εάν δεν έχει δώσει εκ των υστέρων την συγκατάθεσή της, υπάρχει για την Γερμανία όντως ένα σοβαρό πρόβλημα.

Δημοσιευθέν σε κεντρικές  ηλεκτρονικές εφημερίδες 2012, 2013, 2015 τελευταία φορά στο Βήμα και στα Νέα (13.3,15).