Ανθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), “Αντικειμενικά”
Υπάρχουν περί αυτών των ζητημάτων ολόκληρες θεωρίες στα πλαίσια της Φιλοσοφίας του Δικαίου και των Πολιτικών επιστημών.
Προ της Γαλλικής Επανάστασης (1789) έχει χρησιμοποιήσει η ανερχόμενη αστική τάξη μόνον την έκφραση “Droits de l Homme ( «Δικαιώματα του ανθρώπου»). Αυτό σημαίνει, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι έμφυτα σε κάθε άνθρωπο ( φύσει δίκαιον: ius naturae, ius naturalis : φυσικό δίκαιο) και είναι απεριόριστα.
Αλλά ύστερα από την επανάσταση και την εμπέδωση της εξουσίας της αστικής τάξης έχει αυτή αντικατασταθεί με την έκφραση “Droits du Citoyen ” ( «Δικαιώματα του πολίτου) που σημαίνει, ότι αυτά είναι διατυπωμένα στο σύνταγμα ως νομική βάση του αστικού πολιτικού συστήματος και μπορούν με νόμους να περιορισθούν. Το σύνταγμα πάλι είναι η συγκεκριμένη νομική έκφραση του «volonte generale“ (γενική βούληση, εννοείται του λαού).
Στις διεθνείς συνθήκες χρησιμοποιείται η έκφραση „human rights“ («ανθρώπινα δικαιώματα»), τα οποία όμως είναι μόνον εν μέρει απόλυτα.
Στα δημοκρατικά καθεστώτατα δικαιώματα του πολίτου είναι αυτονόητα και ατομικά ή υποκειμενικά (άτομο ίσον υποκείμενο ως φορεάς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ) και σε περίπτωση δυσκολιών έχει ο πολίτης το δικαίωμα να αποτανθεί στο συνταγματικό δικαστήριο.
Στις χώρες του πάλαι τότε “Υπαρκτού Σοσιαλισμού “ η χρησιμοποίηση της εκφρασης “υποκειμενικά” ή “ατομικά δικαιώματα” ήταν σχεδόν απαγορευμένη . Ακόμη και σήμερα συλλαμβάνονται ως εχθροί του συστήματος στην Κίνα αυτοί που απαιτούν τέτοια δικαιώματα.
Στα δικτατορικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα , τα οποία φυσικά δεν εκφράζουν την πολιτική βούληση του λαού, διατυπώνονται μερικά δικαιώματα σύμφωνα με τις πολιτικές αντιλήψεις του δικτάτορα ή του ολοκληρωτικού συστήματος , αλλά αυτά περιορίζονται πολύ μέσω ειδικών διατάξεων και πέραν τούτου δεν υπάρχει ένα συνταγματικό δικαστήριο, στο οποίο θα μπορούσε να αποτανθεί ο συγκεκριμένος πολίτης. Τα δικαιώματα κατέχουν αντικειμενικό χαρακτήρα ( επιστημονικός όρος), γιατί προέρχονται έξωθεν ως «δώρο». Τέτοια «δικαιώματα» υπήρχαν στην Μέση Ανατολή ήδη προ 4 χιλιάδων ετών !
Αυτό ισχύει για όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όπως π.χ. για την ελεύθερη έκφραση της γνώμης , για την ελευθερία της συνείδησης, την ελευθερία των συνδικάτων κτλ. Καθημερινή (22.3.15).
———————————————————————————————————-
Στα ευνομούμενα κράτη αυτές οι συμβάσεις αποτελούν βάση καθώς και υπό ορισμένες συνθήκες εργαλείο της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ( π.χ. επί δεκαετίες η Δύση έναντι της Σοβιετικής Ενωσης , εν μέρει και τώρα ένατντι της Κίνας, της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν. Τότε και τώρα γίνεται λόγος για επεμβάσεις της Δύσης στις εσωτερικές υποθέσεις . των προαναφερθέντων χωρών.
Ηδη στο στάδιο της επεξεργασίας των συμβάσεων λαμβάνει χώραν μία σύγκρουση, τελικά μία σύγκλιση των πολτικών συμφερόντων καθώς και των πολιτικών βουλήσεων των ενδιαφερομένων κρατών. Καθημερινή (25.5.18)
——————————————————————————————————-
«Λαϊκό δικαίωμα» ;μεγάλο λάθος
Η αριστεροστρεφής ορολογία εκφράζει άγνοια, υπεrεξυπνάδα, βουλησιαρχία και μεγίστη ρηχότητα και αντιτίθεται σε βασικές διεθνείς συμβάσεις γύρω από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες και ιδιαιτέρως στα κάτωθι καθοριστικά διεθνή ντοκουμέντα :
-Universal Declaration of Human Rights, Déclaration universelle des droits de l’homme , Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (1948)
-International Covenant on Civil and Political Rights , pacte international relatif aux droits civils et politiques, Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα
-International Covenant on Economic, Social and Cultural
Rights , pacte international relatif aux droits économiques, sociaux et
culturels, Διεθνές Σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα
Αυτά τα κοσμοϊστορικά ντοκουμέντα βασίζονται στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και ιδιαιτέρως στην ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ κοσμοαντίληψη .Γι αυτό χρησιμοποιούνται οι ανάλογες εκφράσεις : στα Αγγλικά : every human, everyone, anyone και στα Γαλλικά : chacun, toute personne, tout individu κι στα Ελληνικά, καθείς, κάθε άτομο, κάθε πρόσωπο.
Συμπέρασμα : Πρόκειται για ΑΤΟΜΙΚΟ δικαίωμα ασφάλειας και όχι για ένα φαντασιακό “λαϊκό” Δικαίωμα. Καθημερινή ( 31.8.18)