-Πολιτικοί πρόσφυγες
Γι αυτούς ισχύει η διεθνής “Σύμβαση περί της νομικής θέσης του Πρόσφυγα” από το 1951. Παρακάτω δεν θα αναφερθεί ο κάπως δύσκολος ορισμός, αλλά θα παραθέσω μόνον τα συστατικά στοιχεία του ( Άρθρο 1 ) :
α )”δικαιολογημένος φόβος καταταδίωξης” από τις αρχές της πατρίδας.
β ) «Καταδίωξη ” λόγω της ράτσας, της θρησκείας, της εθνότητας, του ανήκειν σε μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή της πολιτικής πεποίθησης”.
γ ) Τό άτομο βρίσκεται ήδη εκτός της χώρας του. Δεν επιτρέπεται να τους δοθούν λιγότερα δικαιώματα σε σύγκριση με τους επίσημους Αλλοδαπούς.
Έχουν φυσικά το δικαίωμα να εξασκούν την θρησκεία τους.
Λόγωτης της “δημοσίας ασφάλειας και της τάξης” είναι δυνατόν να εκδιωχθούν ( Άρθρο 32 ) , εκτός εάν σε περίπτωση επιστροφής στην πατρίδα τους υφίσταται κίνδυνος φυλακισμού , βασανιστηρίων ή ποινής θανάτου ( Άρθρο 33 ).Το Βήμα (27.10.15)
————————————————-
Οικονομικοί πρόσφυγες ιδιαιτέρως οι παράνομοι
Μία νηφάλια προσέγγιση χωρίς υπερβολικό συναισθηματισμό και εθνικιστικές ή ρατσιστικές παρωπίδες
Σήμερα βιώνουμε το στην ιστορία γνωστότατο φαινόμενο της μετακίνησης ανθρώπων λόγω έκρηξης του πληθυσμού, φτώχειας, εμφυλίων πολέμων και κατατρεγμών, διαφορετικ ής εθνότητας, θρησκείας και άλλων αιτιών.
Αλλά υπάρχουν ακόμη εθνικά κράτη, τα οποία διατηρούν σύνορα ως κράτη ή ως επίσημοι οργανισμοί (π.χ.ΕΕ) . Τα κράτη (πχ. η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνά, η Ινδία, η Νότια Κρέα, η Βραζιλία κτλ.) προστατεύουν αυτονοήτως τα σύνορά τους . Αυτό ανταποκρίνεται στην βασική αρχή του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου που ονομάζεται Ιση Κυριαρχία των κρατών και εμπεριέχει το απαραβίαστο των συνόρων.
Η προαναφερθείσα έκρηξη του πληθυσμού η και υπερπληθυσμού ( εμπεδωμένος όρος σε πολυάριθμα ντοκουμέντατ ου ΟΗΕ), θεωρείται εδώ και 40 έτη ως ένα από τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται πρωτίστως στις ισλαμικές χώρες, στις οποίες λόγω θρησκείας ο σχεδιασμός της οικογένειας δεν επιτρέπετε. Θυμάμαι καλά , ότι σε μία πανεπιστημιακή διάλεξή μου το τέλος της δεκαετίας του 70 έχω αναφέρει μόνον en pasant αυτό το καυτό θέμα , αλλά αμέσως έχουν διαμαρτηρηθεί μερικοί φοιτητές μου από ισλαμικές χώρες εντόνως διαμαρτυρηθεί Μεταξύ άλων έθεσα το ερώτημα, ποιο θα είναι το μέλλον των ισλαμικων χωρών και των νέων τους, όταν ο πληθυσμός αυξάνει μδε γοργότατο ρυθμό, εν ώ οι παραγωγικές δυνάμεις κάνουν σημεωτόν. Πήρα της εξής απαντήση : “Ο Αλλάχ τα δίνει (τα παιδιά, ο Αλλάχ τα φροντίζει¨Τότε έχω συνειδητοποιήσει, ότι κάτι πάει στραβά αλλα δεν μπορούσα να φαντασθώ, αυτό που σήμερα βιώνουμε που σε μερικά έτη θα μεταβληθεί σε τσουνάμι ίσως και βίαιων μετακινήσεων.
Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα : Ο Κεμαλ Ατατουρκ παρέλαβε 25 εκατομ κασι σήμερα η Τουρκία έχει σχεδόν 80 εκατ. Ο Νασέρ στην Αίγυπτο στις αρχές της δεκαετίας του 50 παρέλαβε 16 εκατ. , αλλά η Αιγυπτος έχει σήμερα πάνω από 70 εκατ. Τ ο ίδιο έχει συμβεί σε όλες τις ισλαμικκές χώρες. Ειδικοί επιστήμονες για πληθυσμιακά προβλήματα, πρεσβεύουν την άποψη, ότι στις αφρικανικές ισλαμικές χώρες θα βιώσουμε μίαν πρωτοφανή αύξηση του πληθυσμού. Η Νιγερία (η πλειονότητα του πληθυσμου είναι μωαμεθανοί) π.χ. είχε το 1997 89 εκατ., το 2000 123 εκατ. , το 2008 147 εκατ. έχει σήμερα 194 εκατ. και σε περίπου 20 έτη θα έχει πάνω από 300 εκατ. κατοίκους.
Στην Αφρική ζούσαν προ 25 ετών περίπου 500 εκατ. κάτοικοι, σήμερα έφθασαν το 1,3 δισ. και το 2050 θα φθάσουν σύμφωνα με τον ΟΗΕ τα 2 δισ.κατοίκους.
α ) Οι παράτυποι (παράνομοι) έχουν παραβεί τους νόμους, επομένως δεν υπάρχει καμία νομική βάση να παραμείνουν εδώ. Κανονικά θα έπρεπε να τιμωρηθούν
β ) Για την λύση του προβλήματος είναι αρμόδια η κυβέρνηση με αναγκαία και πολύπλευρη υποστήριξη όλης της ΕΕ.
γ ) Σε όλον τον κόσμο μία κυβέρνηση ειναι πρώτα από όλα υπεύθυνη για
τον δικό της λαό και κατόπιν στα πλαίσια των δυνατοτήτων της για άλλους
λαούς.
δ ) Καμία χώρα δεν ανοίγει διάπλατα τα σύνορά της για τους φτωχούς όλου του κόσμου, εκτός αν θέλει να αυτοκαταστραφεί.
Ο Λίβανοςπ.χ. το έκανε κάτω από πιέσεις μεγαλύτερων αραβικών κρατών, όμως ο μουσουλμανικός πληθυσμός αποτελούμενος από Παλαιστίνιους πρόσφυγες έχει τόσο ταχέως αυξηθεί, που τελικά οι πρόσφυγες έγιναν πλειονότητα του πληθυσμού. Ετσι έχει συντελεσθεί μία ριζική μεταλλαγή του πολιτικού σκηνικού καταστρέφοντας τις πολιτικές ισορροπίες .
Το ίδιο θα είχε συμβεί και στην Ιορδανία, όπου οι Παλαιστίνιοι ξεπέρασαν τα 60 % του πληθυσμού και κατόπιν προσπάθησαν να ρίξουν την ιορδανική κυβέρνηση και να καταλάβουν την εξουσία.Δηλαδή οι πρόσφυγες΄θα γινόταν παρα λίγοτο αφεντικό. Η αντίδραση του ιορδανού βασιλιά ήταν σκληρότατη ( οι Βεδουίνοι του σκότωσαν κατά χιλιάδες Παλαιστινίους).
ε ) Κάθε παράνομος αποτελεί κίνδυνο γιια την ασφάλεια μίας χώρας. Γι αυτό κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει συμφώνως με τα δικά της συμφέροντα, ποιός παράνομος και υπό ποίους όρους μπορεί να μείνει.
ζ) Σε ιδιαιτέρως σκληρές περιπτώσεις ( π.χ. χήρες με μικρά παιδιά) μπορούν να γίνουν από ανθρωπιστικούς λόγους εξαιρέσεις. Και αυτό αποφασιζεται επί τη βάσει του ιδίου εθνικού συμφέροντος.
η ) Η παραμονή των παράνομων σε ειδικούς τόπους είναι διεθνώς κάτι το
σύνηθες. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με “Στρατόπεδα συγκεντρώσεως”.
θ ) Είναι θεμιτό, αν και από ανθρωπιστική άποψη πολύ σκληρό, να σταλθούν πίσω στις χώρες τους .
Εγκληματικά στοιχεία τιμωρούνται και κατόπιν
στέλνονται , αν είναι εφικτό, με δικά τους έξοδα στις πατρίδες τους. Αυτό είναι τελείως αυτονόητο. Και όμως οι πατρίδες τους (π.χ. το Αλγέριο, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Αίγυπτος και άλλες αραβικές χώρες δεν επιθυμούν την επιστροφή τους (sic).
Δημοσιευθέν από τις 7.12.2012 επανειλλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή (20.6.17, 29.6.18), Το Βήμα (27.10.15),, Τα Νέα, Το Πρώτο Θέμα, iefimerida).
——————————
Πολιτικοί πρόσφυγες. Οι πρώτοι του κόσμου
Οι πρώτοι πολιτικοί Πρόσφυγες στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν Αιγύπτιοι ευγενείς ( η φαραωνική οικογένεια με ανώτερους ιερείς και δημοσίους υπαλλήλους) , οι οποίοι ανατράπηκαν και εκδιώχθηκαν από τον επαναστατημένο λαό περίπου 1500 έτη π.Χ. από την τότε πρωτεύουσα “Τα-απε”: Χαρέμι ( οι πρόγονοι των Ελλήνων το άκουγαν σαν Θήβαι και βρήκαν άσυλο στην Ελλάδα , σε εναν τόπο, που αργότερα ονομάσθηκε Θήβα). Αυτό καθώς και η Σφίγγα δεν είναι τυχαία φαινόμενα.
Περί της πρώτης λαϊκής εξέγερσης στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ντοκουμέντο στα ιερογλυφικά. Περίπου χίλια έτη αργότερα επεξεργάσθηκε ο Αισχύλος στην τραγωδία του ”Ικέτιδες”) τον πανάρχαιο μύθο με ιστορική βάση. Ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξείδι είχαν προσαράξει οι Αιγύπτιοι στα παράλια της Πελοποννήσου (Αργος ).
Ο Δαναός, αρχηγός των καταδιωκομένων αποτείνεται στον βασιλέα του Άργους, Πελασγό : “Ω τεκνο του Παλαίχθονα/ των Πελασγών κορώνα υπάκουσέ μου,/ δε με, στης εξορίας μου τον άθλιο τον παραδαρμό,/ που προστασία σου ζητώ / σαν το λυκοκυνήγητο μοσχάρι,… ” ( Μετάφραση Γ.Γρυπάρη ). Στους συμπατριώτες του λέγει : ” Να είστε σεμνοί ! / Εδώ είστε ξένοι και φτωχοί / Δεν ταιριάζει η μεγαλοστομία στους αδυναμότερους”( δική μου μετάφραση ).
Κατόπιν υπογραμμίζει και τα δικαιώματα των προσφύγων , αφού ο δήμος αποφάσισε , ότι μπορούν να μείνουν : “..μέτοικοι σε τούτη / τη χώρα να καθώμαστε , λεύτεροι, μ όλα/ τα προνόμια ασφαλισμένοι/ απ εχθρού επιβολή, και ούτε κανείς ή ντόπιος / ή ξένος να μπορεί απ εδώ να μας σηκώσει./ Κι αν χέρι βάλει επάνω μας, όποιος πολίτης / να μας βοηθήσει αρνιότανε, άτιμος νάναι / κι από τη χώρα εξόριστος με όλωνε την ψήφο” ( Μετάφραση Γ.).
Οταν τα άκουγαν αυτά οι φοιτητές και μεταπτυχιακοί μου από 70 χώρες του κόσμου αισθανόνταν δέος και θαυμασμό για τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ των προγόνων μας.
Το Βήμα (28.10.15), Καθημερινή ( 20.6.17)
——————————————————————————————————–
Α) Εγώ υπό την ιδιότητα του ειδικού που σημαίνει, ότι γράφω αυτά που διατυπώνουν οι νόμοι.
1. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, όλοι που βρίσκονται στις χώρες της ΕΕ απολαμβάνουν σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα τις ίδιες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
2. Σύμφωνα με το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (Διεθνές Δίκαιο των προσφύγων) όλα τα κράτη είναι υποχρεωμένα να δεχτούν καταδιωκόμενους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ πρόσφυγες.
3. Ολα τα κράτη είναι δια ΔιεθνούςΔημοσίου Δικαίου υποχρεωμένα να δεχτούν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους σε περίπτωση πολέμου η εμφυλίου ανθρώπους.
4. Ουδέν κράτος είναι δια δικαίου υποχρεωμένο να δεχτεί μετανάστες.
5. Μερικά κράτη έχουν δια νόμου αποφασίσει, ότι η συνένωση οικογενειών συντελείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες :
α) μόνον οι γονείς ενός ανήλικου παιδιού που ήρθε μόνο του.
β) μόνον τα παιδιά γονέων έως 14 ή 18 ετών.
γ) Οχι όλη η μουσουλμανική “οικογένεια” που μερικές φορές αποτελείται από 100 έως 130 άτομα. Σημειώνονται π.χ. τρεις λιβανέζικες “οικογένειες” τέτοιου είδους στο Βερολίνο που ελέγχουν όλον τον εγκληματικό υπόκοσμο της μεγαλούπολης.
Β) Η προσωπική μου γνώμη
1. Κάθε κυβέρνηση έχει το ΝΟΜΙΚΟ καθήκον να προστατεύσει τον ΔΙΚΟ της πληθυσμό και ύστερα να ασχοληθεί με ξένους.
2. Αυτό το καθήκον είναι σύμφωνα με τιο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο στενά συνδεδεμάνο με την βασική αρχή της κυριαρχίας των κρατών.
3. Ουδείς έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από άλλο κυρίαρχο κράτος να δεχτεί μετανάστες και δη ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ.
4. Παράνομοι μετανάστες δέον να απορρίπτονται και να σταλθούν ταχέως στις χώρες προέλευσής των , ειδάλλως υφίσταται μέγας κίνδυνος κατάρρευσης του νομικού συστήματος των ευρωπαϊκών κρατών.
5. Να περιορισθεί η εισροή μωαμεθανών, γιατί η κοσμοαντίληψη και η εικόνα του ανθρώπου είναι όχι μόνον διαφορετική, αλλά πέραν τούτου είναι και αντίθετη έως εχθρική έναντι των κυριαρχουσών αντιλήψεων της Δύσης. Στις ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη δημιουργηθεί “παράλληλες κοινωνίες” σχεδόν κράτος εν κράτει, στις οποίες το νομικό σύστημα δεν ισχύει πλέον.
Εκτός τούτου πολλοί Μωαμεθανοί έγκεινται εχθρικώς έναντι της πλειοψηφίας του πληθυσμού ( στην Γερμανία DEUTSCHFEINDLICHKEIT : εχθρότητα κατά των Γερμανών , Τούρκοι της 3ης γενεάς ). Αυτό το έχει γράψει σε ένα βιβλίο μία Γερμανίδα τουρκικής εθνότητας που κατηγορεί τους άλλους Τούρκους ως αχάριστους και πολιτισμικά καθυστερημένους.
6. Μεταξύ του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού και του Ισλαμικού Κύκλου Πολιτισμού δέον να ισχύει η διεθνής αρχή της ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ( σεβασμός και όχι κατατρεγμός των Χριστιανών στις ισλαμικές χώρες, σεβασμός των Μουσουλμώνων στις δυτικές χώρες, αλλά όχι αντιλήψεις και πρακτικές που αντιτίθενται στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και στιςβασικές ελευθερίες του ατόμου).
Οπως βλέπετε, το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο.
Πάντως είμαι πεπεισμένος , ότι οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών τελικά θα είναι πιο ρεαλιστικές και θα σκεπτονται πρωτίστως την Ευρώπη και κατόπιν την οικουμένη. Καθημερινή (24.7.18)
——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Το άγνωστο «πογκρόμ» κατά Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ
Τι έγινε στη μικρή πόλη Σάουθ Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα στις 21 Φεβρουαρίου 1909
29/06/2018Με αφορμή τα 250 χρόνια ελληνικής παρουσίας στις ΗΠΑ (1768-2018) δημοσιεύονται στον ομογενειακό τύπο ιστορίες για τους Έλληνες στην Αμερική, οι οποίες δεν είναι και πολύ γνωστές στην Ελλάδα και την ομογένεια .Μια από αυτές αφορά το «πογκρόμ» κατά Ελλήνων μεταναστών στην μικρή πόλη Σάουθ Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα το 1909.
Η συγκέντρωση περίπου 1.000 κατοίκων την επομένη, οδήγησε σε ανεξέλεγκτη βία εις βάρος των Ελλήνων. Με κραυγές «θάνατος στους Έλληνες» και «θυμηθείτε τον καημένο τον Λόουρι», το πλήθος όρμησε στην ελληνική συνοικία, την «Γκρίκ-τάουν» και επιτέθηκε στους ανύποπτους Έλληνες. ‘Όσοι απ’ αυτούς δεν κατάφεραν να διαφύγουν, έπεσαν στα χέρια των φανατισμένων Αμερικάνων και δάρθηκαν χωρίς έλεος.
Στην απελπισία του, κάποιος προσπάθησε να αμυνθεί με όπλο και τραυμάτισε ελαφρά δυο παιδιά. Τότε πλέον το πλήθος των επιτιθέμενων χωρίστηκε στα δύο και άρχισε τις λεηλασίες και τα σπασίματα σ’ όλα τα μαγαζιά και τα σπίτια των Ελλήνων. Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλη τη μέρα κάτω από τη σιωπηλή επιδοκιμασία κάποιων αστυνομικών και την αδυναμία των τοπικών αρχών. Επί έξι ώρες το πλήθος «με ρεβόλβερ, με κλομπ και με δαυλούς γύριζε στην πόλη, έπινε τα κλεμμένα ποτά, έκλεβε εμπορεύματα, χτυπούσε όποιον μπορούσε, μέχρι να τρέξει το αίμα από τις πληγές.»
Περιγράφοντας την εικόνα που είχαν για τους ‘Έλληνες οι παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής, o Τζον Μπίτζες αναφέρεται στην εχθρότητα που προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι Έλληνες δούλευαν με μικρότερα μεροκάματα και χρησιμοποιούνταν ως απεργοσπάστες. Τους κατηγορούσαν ακόμα ότι έφερναν στην Αμερική τις δικές τους άγριες συνήθειες, ότι ήταν βρώμικοι (εφόσον έκαναν πάντα τις βρώμικες δουλειές), ότι πολιτικολογούσαν στα δικά τους καφενεία και χαρτόπαιζαν. Οι ντόπιοι θεωρούσαν τη συμπεριφορά των Ελλήνων «ανήθικη» και «αντιαμερικάνικη».
«Το σημείο που προκαλεί το ανθελληνικό στοιχείο», γράφει η «Omaha Bee», «είναι ότι δουλεύουν φτηνά. ‘Οτι ζουν ακόμα φθηνότερα, σε ομάδες. ‘Οτι αδιαφορούν για τις μικρές λεπτομέρειες στις οποίες αποδίδουν μεγάλη σημασία οι Αμερικάνοι.» Και ο εκδότης της «Daily News» πρόσθετε ότι «τα δωμάτιά τους είναι βρώμικα. Επιτίθενται στις γυναίκες. Μ’ άλλα λόγια, με τη στάση τους εμφανίζονται ως επιθετικοί στα μάτια των περισσοτέρων κατοίκων της Σάουθ ‘Ομαχα».
Μετά το τέλος των ταραχών η κοινότητα των Ελλήνων της περιοχής σκόρπισε σε ολόκληρη την Αμερική. Από τις 2.000 μεταναστών που ζούσαν στην Σάουθ ‘Ομαχα μέχρι εκείνο το μοιραίο Σάββατο τον Φεβρουάριο του 1909, σε λίγους μήνες η απογραφή του 1910 κατέγραφε μόλις 59 άτομα.
Η περίπτωση των ανθελληνικών ταραχών στη Σάουθ ‘Ομαχα δεν είναι η μόνη εκείνης της περιόδου. Ο Μπίτζες ανακάλυψε στην εφημερίδα «Evening News of Roanoke» στην πολιτεία της Βιρτζίνια αναφορά σε επιθέσεις όχλου εναντίον των καταλυμάτων Ελλήνων μεταναστών τον Ιούλιο του 1907. Και την ίδια βδομάδα με τα επεισόδια στην Σάουθ ‘Ομαχα ξέσπασαν παρόμοιες βίαιες ταραχές σε δύο τουλάχιστον πόλεις, στο Κάνσας Σίτι της πολιτείας Κάνσας και στο Ντέιτον του Οχάιο.
Το τελευταίο μάθημα που παίρνουμε από την ιστορία αυτή είναι η τύχη της έρευνας του Μπίτζες. Το 1991, ο Τζον Μπίτζες επανήλθε στο θέμα, συμπληρώνοντας με καινούργια στοιχεία την υπόθεση. Όμως τη νέα του μελέτη δεν δέχθηκε κανείς να τη δημοσιεύσει.
Όπως εξήγησε ο ίδιος ο ερευνητής, η άρνηση των ακαδημαϊκών αρχών να προχωρήσουν στη δημοσίευση, οφειλόταν ακριβώς στο «ακανθώδες» αντικείμενό της. Οι σύγχρονοι Αμερικανοί θέλουν να «ξεχάσουν» το ρατσισμό εναντίον των μεταναστών στις αρχές του αιώνα, όπως ακριβώς και οι σύγχρονοι Έλληνες αρνούνται να πληροφορηθούν τις δύσκολες συνθήκες, κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε εκείνη η μετανάστευση.
Προμελετημένη δολοφονία Ν. Τζιμίκα
Τα αίτια των ανθελληνικών ταραχών στη Σάουθ Ομαχα το 1909 περιγράφει ο Τζον Μπίτζες σε μια νεότερη μελέτη του. Στη μελέτη αυτή, ο κ. Μπίτζες συγκρίνει το άγνωστο πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών με την περίφημη «νύχτα των κρυστάλλων» στη ναζιστική Γερμανία του 1938: «The Anti-Greek Riot of 1909 (South Omaha, Nebraska) and Kristallnacht of 1938 (Nazi Germany) – A Comparative Study of Ugly Human Behavior, 1991).
Όμως αυτή η μελέτη δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Το «απαγορευμένο» θέμα του ρατσισμού των ντόπιων εις βάρος των Ελλήνων μεταναστών το 1909 εξακολουθεί να ενοχλεί και θεωρείται ακόμα ταμπού για την ακαδημαϊκή κοινότητα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι τμήμα της αδημοσίευτης αυτής μελέτης:
Οι αιτίες που κρύβονταν πίσω από τις ανθελληνικές ταραχές, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που αναδημοσιεύει την ιστορία από το ομογενειακό blog kalami.us, πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτισμικές διαφορές και, κυρίως, στα οικονομικά συμφέροντα. Τον Φεβρουάριο του 1909, για παράδειγμα, η Σάουθ Ομαχα θύμιζε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί κατά των Ελλήνων.
Το κλίμα αυτό είχε αρχίσει να δημιουργείται το 1904, όταν Ιάπωνες και Έλληνες εργάτες κλήθηκαν στην πόλη ως απεργοσπάστες στη βιομηχανία συσκευασίας κρέατος. Κατά την διάρκεια της απεργίας, ο Εντ Λόουρι επέλεξε να ακολουθήσει τους εργάτες, οι οποίοι τον θεώρησαν ήρωα και τον θαύμασαν για το κουράγιο του. Οταν έσπασε η απεργία, οι Ιάπωνες απομακρύνθηκαν, αλλά οι Έλληνες δούλεψαν με άλλους συμπατριώτες τους στη συσκευασία κρέατος και στους σιδηροδρόμους.
Το 1909, η ελληνική κοινότητα της Σάουθ Ομαχα διέθετε περισσότερες από τριάντα επιχειρήσεις και είχε συνεισφέρει στην ανέγερση της ελληνορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη στις οδούς 16η και Μάρθα. Μολαταύτα, μεταξύ των Ελλήνων και των λοιπών μελών της κοινότητας της Σάουθ ‘Ομαχα είχε δημιουργηθεί μια σαφής εχθρότητα, η οποία ενισχυόταν από τη στάση της αστυνομίας. Δεν υπήρξαν, ωστόσο, ενδείξεις που να συνδέουν τον Λόουρι με τις παρενοχλήσεις που υφίσταντο οι νεοφερμένοι από την αστυνομία.
Ο Ιωάννης Μασουρίδης δικάστηκε δύο φορές για το θάνατο του αξιωματικού Λόουρι. Η αρχική καταδίκη για φόνο πρώτου βαθμού, η οποία συνεπαγόταν την ποινή της εκτέλεσης δι’ απαγχονισμού, ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα λόγω ανεπάρκειας των στοιχείων και ατελούς διαδικασίας. Στις κρατικές φυλακές της Νεμπράσκα, ο Μασουρίδης επρόκειτο να εκτίσει ποινή πεντέμισι χρονών από το σύνολο των δεκατεσσάρων που προέβλεπε η απόφαση.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Μασουρίδης επέστρεψε στην Ελλάδα για να περάσει εκεί το υπόλοιπο της ζωής του. Κατά πάσαν πιθανότητα γνώριζε ότι ο Νικόλας Α. Τζιμίκας, ένας νεοφερμένος Έλληνας από τα Γρεβενά, πλήρωσε τελικά το τίμημα για το θάνατο του Εντ Λόουρι.
Ο Τζιμίκας, ένας νεαρός εργάτης είκοσι τριών χρονών, ήταν πράγματι εκείνος που θα γινόταν το θύμα της αστυνομικής εκδίκησης λίγο μετά την απαλλαγή του Μασουρίδη από τη θανατική ποινή κατά τη δεύτερη δίκη του, που ολοκληρώθηκε στις 29 Μαΐου 1910. Η τύχη του Τζιμίκα αποφασίστηκε αυθαίρετα το βράδυ της 13ης Ιουνίου 1910. Ο Νικόλας Α. Τζιμίκας δολοφονήθηκε με προφανή προμελέτη από δύο αξιωματικούς της αστυνομίας. Το θύμα πυροβολήθηκε στο ίδιο σχεδόν σημείο όπου ο Εντ Λόουρι είχε δεχθεί το δικό του θανάσιμο τραύμα.
Η δολοφονία του Νικόλα Τζιμίκα υπήρξε ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά στα χρονικά της Νεμπράσκα και της ελληνικής της κοινότητας.
Το 1977 κατόρθωσα τελικά να εντοπίσω ένα φάκελο στα υλικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που φυλάσσονται στα Εθνικά Αρχεία. Ο φάκελος περιείχε ένα άδειο ντοσιέ με τίτλο «Η δολοφονία του Νικόλα Τζιμίκα». Ευτυχώς, στο φάκελο βρέθηκε ένα αντίγραφο με θέμα την «Ανάκριση για την υπόθεση Νικόλα Α. Τζιμίκα», η οποία πραγματοποιήθηκε από 7 έως 20 Ιουνίου 1910. Η ανάγνωση των πρακτικών της ανάκρισης δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την ορθότητα της κατηγορίας περί «δολοφονίας» που περιείχε η έκθεση που χάθηκε μυστηριωδώς.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Εντουαρντ Λόουρι ουδέποτε είδε έστω και μία δεκάρα από τα 505 δολάρια που συγκεντρώθηκαν κατά τον ειδικό έρανο που ξεκίνησε την ίδια την ημέρα των ταραχών. Η οικογένεια του Εντ Λόουρι αναγκάστηκε να τα βγάλει πέρα μοναχή της, εκτός από 150 δολάρια που της προσέφερε ένα Γυμνάσιο της περιοχής από τα κέρδη μιας μουσικής εκδήλωσης.
Και τα δύο παιδιά του Λόουρι έγιναν αργότερα δάσκαλοι στο Νότο. Στις 3 Φεβρουαρίου 1916, το Κογκρέσο αποφάσισε να δοθούν 40.000 δολάρια αποζημίωση στους Έλληνες-θύματα των ταραχών από τα 288.130 που είχαν ζητήσει. Όσο για τον Νικόλα Α. Τζιμίκα, αυτός βρίσκεται πάντοτε σ’ έναν τάφο χωρίς ταφόπετρα στο Κοιμητήριο Forest Lawn στην ‘Ομαχα της Νεμπράσκα των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Φταίει η εγκληματικότητά μας»
(Από το κύριο άρθρο της ομογενειακής εφημερίδας «Ελληνικός Αστήρ» του Σικάγου, 26 Φεβ. 1909, για τα γεγονότα):
«Ουδείς βεβαίως εκ των εύ φρονούντων Αμερικανών ηδύνατο να συνηγορήση υπέρ της διαπραχθείσης βαρβαρότητος, αλλά και ουδαμόθεν υψώθη συμπαθητική φωνή (πλην ολίγων εξαιρέσεων) υπέρ των κακοποιηθέντων και καταστραφέντων Ελλήνων, αμφιβάλλομεν δε εάν και η χείρ της Θέμιδος δυνηθή όπως δεόντως προστατεύση τα συμφέροντα των παθόντων και ανταποδώση αυτοίς το δίκαιον δια τας προξενηθείσας ζημίας.
Η αρχή του κακού πηγάζει εκ του κακουργήματος, όπερ ο βδελυρός Μουσουρίδης διέπραξεν, αλλ’ εάν οι Αμερικανοί ήθελον να εκδικηθώσι τούτον, ηδύναντο κάλλιστα να εφήρμοζον και τον λύντσειον νόμον κατά του κακούργου, πάν όμως περαιτέρω διάβημα κατ’ αθώων ψυχών ήτο όλως βάρβαρον και ανάρμοστον προς τας αρχάς και τον πολιτισμόν του σημερινού κόσμου.
Αλλ’ ως φαίνεται και εν τη περιστάσει αυτή και εν άλλαις ομοίαις, οι Αμερικανοί έχασαν πάσαν υπόληψιν προς τους Ελληνες και ήρξαντο από τίνος χρόνου απεχθανόμενοι ημάς, ως λαόν ανάξιον της αποστολής του και του κλέους των προγόνων των και ως μη επιθυμητούς πολίτας. (…) Ο άνεμος εναντιώτατα πνέει καθ’ ημών, διότι, ως βλέπομεν ανωτέρω, επίσημα πρόσωπα και αυτοί οι βουλευταί ακόμη ήρξαντο κηρύσσοντες τον μέχρι εξοντώσεως πόλεμον καθ’ ημών.
Το φαινόμενον είναι αληθώς απελπιστικόν και βασανίζει ημάς, διότι επαπειλείται το μέλλον μας. Νομίζομεν ότι είναι καιρός εισέτι να σωθώμεν εκ του επαπειλούντος ημάς κινδύνου, εάν θελήσωμεν να γνωρίσωμεν τας υποχρεώσεις μας έναντι του φιλοξενούντος ημάς λαού.
Η Αμερική, ήτις μας τροφοδοτεί και περιφρουρεί την ελευθερίαν και τα δικαιώματά μας, έχει βεβαίως πληρέστατα δίκαιον να απαιτή παρ’ ημίν την ανταπόδωσιν της φιλοξενίας, όπερ εισέτι δεν επράξαμεν. Τούτον δύναται να κατορθωθή δια της υπακοής προς τους νόμους, ως και δια των καλών έργων, των ευγενών τρόπων, της εντίμου συναλλαγής και της προς τον πλησίον εκτιμήσεως, δηλαδή απαιτούσιν οι Αμερικανοί εκείνο, όπερ οι κατά την αρχαιότητα μεταναστεύοντες Ελληνες μετέδιδον ανά τον κόσμον.
Και οι εν Αμερική Ελληνες ηθέλομεν τυγχάνη ίσης προς τους άλλους εκτιμήσεως και προστασίας, αλλ’ ατυχώς παρεξετράπημεν και παρεξεκλίναμεν της ευθείας οδού και βαίνομεν κατά κρημνών μη γνωρίζοντες οποίου κακού πρόξενοι κατέστημεν διά της ασυστόλου συμπεριφοράς, ήν πολλοί δεικνύουσιν.
Εις τα αρχεία της αστυνομίας του Σικάγου οι Ελληνες έρχονται πρώτοι εις έν δύο εγκλήματα, πανταχόθεν δε λαμβάνομεν σωρείαν εφημερίδων, εις άς βλέπομεν πολλά εγκλήματα διαπραττόμενα από των Ελλήνων.
Και μ’ όλα αυτά έχομεν το θράσος να παραπονώμεθα κατά της φιλοξενούσης ημάς χώρας».
ΣΧΕΤΙΚΑ TAGSΗΠΑ μεταναστεΣ ομογενεια