Γάλλοι και Γερμανοί,Σχέσεις Γαλλία-Γερμανία, Διαφορετικές Νοοτροπίες, Φραγκοκεντρισμός
Η Γαλλία μας ενδιαφέρει ιδιαιτέρως γι αυτό διαπιστώνουμε με μεγάλη λύπη το γεγονός ,ότι αυτή η παραδοσιακά φιλική μας χώρα έπαψε πλέον από δική της υπαιτιότητα να είναι ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη στα πλαίσια της ΕΕ. Στην πραγματικότητα είναι η Γερμανία η μόνη ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη , αν και αυτή δεν το επιδιώκει.
Αφετηρία : Χειροπιαστά συμφέροντα είναι ο κύριος γνώμονας για την συμπεριφορά των ανθρώπων (Hegel). Αυτό το έχει λίγο διαφορετικά διατυπώσει ήδη ο ιδρυτής της Θεωρίας του συμφέροντος, ο κοινωνιολόγος φιλόσοφος Επίκουρος .
Δεν πρόκειται μόνον για τα οικονομικά συμφέροντα , όπως απλοϊκά πιστεύει ο “Μαρξισμός-Λενινισμός”, γιατί γενικά είναι το συμφέρον ένα πολυδιάστατο φαινόμενο και εκτός τούτου παίζουν και οι ιδέες έναν ιδιαίτερο λόγο ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ το πόνημα «Interessentheorie…“).
Εν τούτοις, εκτός των κρατικών συμφερόντων δέον να ληφθούν υπ όψη και άλλοι παράγοντες, οι οποίοι παίζουν μεγάλο ρόλο στην εξωτερική πολιτική των κρατών, όπως π.χ. η νοοτροπία των εθνών, η οποία αποτελεί προϊόν εκατοντάδων η και χιλιάδων ετών. Αυτό ισχύει και για τον τρόπο της σκέψης και έκφρασης των πολιτικών και ιδιαιτέρως σε περιπτώσεις αντιπαραθέσεων ή και διενέξεων μεταξύ τους.
Συγκεκριμένες εθνολογικές γνώσεις περί την νοοτροπία των λαών είναι απολύτως απαραίτητες , για να γίνει η αποκρυπτογράφηση των δηλώσεων των πολιτικών τους εφικτή. Έτσι είναι για έναν νότιο Ευρωπαίο πολύ δύσκολο να μπεί στην ουσία μίας δήλωσης ενός βορείου Ευρωπαίου και το αντίθετο. Αυτό έχει συμβεί προ δύο ετών π.χ. μεταξύ των κ. Χρυσοχοϊδη και Ρέσλερ (Rößler), όταν αυτός είπε το στους διπλωματικούς κύκλους άγνωστο, αδιανόητο και ακατανόητο «με προτεστάντες και βλάκες δεν μπορείς να διαπραγματευτείς». Μας ρεζήλεψε εμάς τους Πόντιους !
Επειδή έχω εκπαιδεύσει πάρα πολλούς μέλλοντες διεθνείς διπλωμάτες μεταξύ άλλων κα στην ιδιαίτερη γλώσσα των διπλωματών (λίαν προσεκτική και με τακτ), αποφάσισα τότε να γράψω και να δημοσιεύσω στο Βήμα μίαν εθνολογική γνωμάτευση περί την causa Χρυσοχοϊδη προτείνωντας στον τότε πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο να τον απομακρύνει ταχέως από το υπουργείο. Η αιτιολόγηση για την απόλυσή του πέντε ημέρες αργότερα μου φάνηκε αυτονοήτως λίαν γνωστή. Και ο μεγαλόστομος και αθυρόστομος , αλλά ίσως και ο πιό έξυπνος Ελληνας πολιτικός κ. Θ. Πάγκαλος έχει διατυπώσει περί των Γερμανών κάτι πιό χειρότερο σχεδόν τερατώδες, αλλά κατόπιν ζήτησε συγγνώμη.
Μία δυσάρεστη εμπειρία έχει κάνει και ο κ. Βενιζέλος, όταν για πρώτη φορά έλαβε μέρος σε διαπραγματεύσεις περί δανείων με εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ. Κάνοντας οφθαλμοφανώς σύγχιση της Αθήνας με τις Βρυξέλλες και των Ελλήνων με τους Βορείους ( προτεστάντες), επιχείρησε να “υψώσει το ανάστημά” του και έκανε μίαν επικίνδυνη γκάφα έτσι, που τον έχει διεθνώς γελοιοποιήσει, ώστε αμέσως άλλαξε συμπεριφορά, δηλαδή εγινε πιό ρεαλιστής, πιό προσεκτικός και εν ολίγοις πιό Ευρωπαίος.
Τηρουμένων των διαφορών, έχει κάνει και ο κ. Σαρκοζύ μία τέτοια εμπειρία με την κ. Μέρκελ. Και ο νυν Γάλλος πρόεδρος κ. Ολλαντ άρχισε με λεονταρισμούς («Εγώ θα της πω, όχι Μαντάμ» και άλλα θεατραλίστικα και χαρίεντα), αλλά ύστερα από συναντήσεις με την Μερκελ άλλαξε και αυτός πλώρη και έβαλε την ουρά στα σκέλια του.
Παρακάτω αναφέρονται μόνο μερικά βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νοοτροπίας των Γάλλων και των Γερμανών, χωρίς να εξετασθούν λόγω χώρου οι πολυσύνθετοι λόγοι.
Γάλλοι ( Μεσογειακοί )
α) Πλεονεκτήματα : Ατομικότητα, , ελευθεροφιλία, εύστροφοι, πολιτισμένοι τρόποι συμπεριφοράς, ζεστοί, ελευθεροφιλία με τάση όμως προς την αναρχία (βίαιες απεργίες των Γάλλων αγροτών και των αλιέων).
β) αρχή της ήσσονος προσπάθειας, εργασία μόνον ως μέσον για το ζείν, λίγη πειθαρχία και αυτοπειθαρχία, πολυλογία, συχνά λόγια του αέρα, μεγαλοστομία ( κελτική παράδοση από την εποχή των Δρουϊδων ), κολακία ( μοιράζουν εύκολα και αφειδώς τσάμπα επαίνους και κομπλιμέντα στους «υποδεέστερους» λαούς), υπεραναπτυγμένη εθνική υπερηφάνεια με τάση προς τον ( αρνητικό) εθνικισμό, υπερεκτίμηση του σχήματος σε σύγκριση με την ουσία, αίσθημα προ λογικής, έλλειψη δυναμικότητας και αντοχής κτλ. Διαπιστώνουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με εμάς τους Ελληνες, γι αυτό τους συμπαθούμε ιδιαιτέρως.
Γερμανοί ( Βόρειοι )
Εργατικότητα (εργασία ως αυτοσκοπός και ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση ), συστηματικότητα, μεθοδικότητα,οργανωτικότητα, αποτελεσματικότητα, αξιοπιστία , αφάνταστη δυναμικότητα, τρομερή αντοχή (άνδρες και γυναίκες), λίγα λόγια και πολλά εργα, σεμνότητα ( καμία επίδειξη πλούτου), πειθαρχία και αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκράτηση, εσωστρεφικοί, τάση προς επιθετικότητα και (αρνητικό) κρυπτοεθνικισμό, εν μέρει κομπλεξικοί ( ιστορικοί λόγοι), χοντροκομμένοι στην συμπεριφορά, έλλειψη αισθητικής ( ιδίως οι άνδρες ), υποτίμηση του σεξουαλισμού ( μόνον οι άνδρες ! ), ολίγον τι βραδυκίνητοι.
Φυσικά υπάρχουν και στους δύο λαούς και εξαιρέσεις και εκτός τούτου διαδραματίζονται και μεταλλαγές της νοοτροπίας . Είναι αυτονόητο, ότι οι Γερμανοί είναι στους περισσότερους Ελληνες a priori όχι τόσο συμπαθητικοί.
Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τις μελέτες και τα άρθρα “Ευρώπη, Βορράς-Νότος, Σύγκριση”, “Προτεσταντισμός, Γερμανοί, Πρώσσοι”, “Γερμανοί, Νοοτροπία”,”Βαυαρία, Bavaria, Εθνογένεση, Νοοτροπία”,”Γερμανοί, Αρχαίοι. Σημερινοί”).
Δημοσιευθέν από το 2014 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Βήμα, Καθημερινή, Νέα, Πρώτο Θέμα).
———————————————————-
Γαλλία-Γερμανία, Διάλογο με Φελντσαϊν και Μαλούχο
Στα τέλη του Ιουνίου 2013 έχει ο αμερικανός επιστήμων Μάρτιν Φέλντσταίν ( Feldstain, γερμανικά Feldstein : “Χωραφόπετρα” , δηλαδή Εβραιοαμερικανός γερμανικής προέλευσης ) δημοσιεύσει ένα άρθρο περί των σχέσεων μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Επειδή δεν συμφωνώ πλήρως με τα γραφόμενα του , αποφάσισα να τοποθετηθώ φυσικά διαφορετικά.”Chacun α sa place” : ” Ο καθένας στον κλάδο του”.
Ο αρθρογράφος ανήκει μεν στο ελίτ των αμερικανών οικονομολόγων, αλλά η προσπάθειά του να διατυπώσει μίαν έγκυρη άποψη σε πολύπλοκα πολιτικά θέματα απέτυχε. Θα αναφέρουμε μερικά από τα πιό σημαντικά προβλήματα που εστιάζονται από ανέκαθεν στο κέντρο των προστριβών μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Αλλά και ο κ. Γ. Μαλούχος ( Το Βήμα ),ασκείται ευχαρίστως ως Γαλλόφιλος και Γερμανομάχος. Πολές φορές έχουμε ασχοληθεί και με τις απόψεις του περί την Γαλλία και τη Γερμανία. Ο Μ. έχει πάντα μίαν ισχυρή ροπή στην υπερεκτίμηση των Γάλλων και στην αντιπάθεια έναντι των Γερμανών.
Εβλεπε π.χ. κατ αρχάς τον Γάλλο πρόεδρο Οllande ως τορέρο ( ολέ ) που ύστερα από τη ολοσχερή “κατατρόπωση” της μισητής Μέρκελ θα ανελάμβε ως δεύτερος Ναπολέων τα ηνία της Ευρώπης και παρεμπιπτόντως θα μπορούσε να επιλύσει εν ριπή οφθαλμού (βερμπαλιστικά όπως ο κ. Τσίπρας ) όλα τα προβλήματα της Ελλάδας και δη τα επουράνια, τα επίγεια και ιδιαιτέρως τα υπόγεια ( Τσοχατζόπουλος και παρέα ).
Παρακάτω πραγματοποιείται μία εποικοδομητική αντιπαράθεση.
Θα αναφέρουμε μερικά από τα πιό σημαντικά προβλήματα που βρίσκονται από ανέκαθεν στο κέντρο των προστριβών μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας.
1. Τον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο η Γαλλία έχει ταπεινωθεί στρατιωτικά, αν και είχε στη διάθεσή της πιό μοντέρνα όπλα από την Γερμανία. Η Γαλλία, η Grande Nation, είχε λόγω αυτού επί δεκαετίες ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα.
2. Η συμμετοχή της Γαλλίας στην κατατρόπωση της φασιστικής Γερμανίας έχει παίξει έναν ασήμαντο ρόλο. Έτσι η συμβολή των Ρώσων , των Αμερικανών και των Άγγλων στην κατατρόπωση της Γερμανίας ήταν καθοριστική . Τελικά Εδωσαν και στην Γαλλία μία ζώνη κατοχής λόγω εθνικού γοήτρου.
3. Οι σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας από το ένα μέρος, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το άλλο μέρος ήταν πολύ προβληματικές. Η Γαλλία υπογράμμιζε συχνά την „ εθνική κυριαρχία „ της και προσπαθούσε ανεπιτυχώς να παίξει στη Ευρώπη έναν ηγετικό ρόλο. Μόνο στον στρατιωτικό τομέα έλαβε χώραν με την απόκτηση της ατομικής βόμβας μία αισθητή αναβάθμιση της Γαλλίας.
4. Η Γερμανία δεν μπορούσε ούτε ήθελε να παίξει αποφασιστικό ή ηγετικό ρόλο στην ματαπολεμική Ευρώπη. Έθεσε στο επίκεντρο των προσπαθειών της την βιομηχανία και γενικά την προώθηση της οικονομίας και τις μεταρρυθμίσεις με μεγίστη επιτυχία.
5. Η Γερμανία αποδέχθηκε την γαλλική πρόταση για την δημιουργία μίας νέας τάξης στην Ευρώπη επί τη βάσει της ίδρυσης κοινών ευρωπαϊκών οργανισμών. Η Γαλλία έχει όμως πολλάκις εκμεταλλευθεί οικονομικά την πολιτικά αδύναμη θέση της Γερμανίας και εκτός τούτου το έδειχνε σχεδόν παθολογικά ( compensation ) , ότι πολιτικά είναι ανώτερη και πιό σημαντική από την Γερμανία. Mου είναι γνωστό, οτι αυτή η κατάσταση ήταν άκρως ταπεινωτική για την Γερμανία, η οποία έχει προσεγγίσει και γι αυτόν τον λόγο πολύ τις ΗΠΑ. Ύστερα από την επανένωση της Γερμανίας έχει ο καθοριστικός πολιτικός ρόλος της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον εσαεί περατωθεί, κάτι που προκαλεί στους Γάλλους τεράστιους ψυχολογικούς κλυδωνισμούς.
6. Η Γερμανία προτιμά την πολιτική ένωση, ενώ η Γαλλία δεν θα αποδεχθεί ποτέ την εκχώρηση κυριαρχικών εξουσιών σε όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ας υπενθυμίσουμε, ότι στην Γαλλία έχει γεννηθεί η θεωρία της κυριαρχίας των κρατών ( Jean Bodin, 15oς αι. ). Η „Grande Nation“ ενδιαφέρεται πρωτίστως για την οικονομική συμμετοχή της Γερμανίας, δηλαδή έχει συμφέρον να αρμέγει περαιτέρω την γερμανική αγελάδα.
7. Η Γαλλία ζεί γενικά με το ένδοξο παρελθόν , παραμελεί πολύ το παρόν και έως τον Μακρόν δεν σκέφτόταν ιδιαιτέρως το μέλλον ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ το άρθρο “Γαλλία, Γερμανία, Διαφορετικές Νοοτροπίες” ). Eίναι αυτονόητο που οι Γάλλοι αισθάνονται δέος έναντι των δυναμικότατων και επιτυχέστατων Γερμανών. Αυτός είναι πρωτίστως ο λόγος που η Γερμανία είναι σε θέματα ηγεμονίας στην ΕΕ πολύ προσεκτική, ακόμη και στην ενδιαφέρουσα περίπτωση που ο τότε πρόεδρος Sarkozy έχει επίσημα προτείνει στην Γερμανία να αναλάβει στην ΕΕ την ηγεμονία. Το ίδιο έκανε και ο Πολωνός πρωθυπουργός Τουσκ ! Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν απορρίψει αυτές τις προτάσεις, αλλά στην Ελλάδα υπάρχουν πολιτικοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) και μερικοί δημοσιογράφοι , οι οποίοι είναι πεπεισμένοι, ότι η Γερμανία επιδιώκει μια τέτοια τρέλα.
Στα παρελθόντα 15 χρόνια έχω ρωτήσει συχνά Γερμανούς από όλα τα κοινωνικά στρώματα και διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου, εάν επιθυμούν η χώρα τους να αναλάβει φυσικά με ειρηνικά μέσα στη Ευρώπη την ηγεμονία. Ταχέως έχω λάβει από όλους την ίδια απάντηση : „Wir sind doch nicht verrückt geworden „ («Ασφαλώς δεν τρελαθήκαμε» !
8. Στην Γαλλία έχουν προκύψει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, γιατί στο παρελθόν δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι απαραίτητες
δομικές μεταρρυθμίσεις. Ετσι τα γαλλικά βιομηχανικά προϊόντα είναι λόγω
του υψηλού κόστους παραγωγής μέσω των υψηλών αποδοχών των εργαζομένων πολύ ακριβά. Εκτός τούτου αυτά δεν ανταποκρίνονται σε όλες τις
περιπτώσεις στις υψηλές τεχνολογίες. Εν ολίγοις, τα γαλλικά προϊόντα δεν
κατέχουν στις διεθνείς αγορές την απαραίτητη ανταγωνιστικότητα. Προ
μερικών ετών ο τότε Γάλλος πρόεδρος Ολάντ γνωστοποίησε μεγαλόστομα και με πάθος το πρόγραμμά του για μεταρρυθμίσεις και παραγωγικότητα. Εως τώρα δεν είδαμε τίποτα το συγκεκριμένο.
Η Γερμανία όμως έχει υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις έγκαιρα, ταχέως, συστηματικά, μεθοδικά και άκρως αποτελεσματικά επί τη βάσει μίας πολιτικής της ομοφωνίας ( consensus politicus ) μεταξύ των δύο κυρίαρχων κυβερνητικών κομμάτων, του Χριστιανοδημοκρατικού και του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (αυτό ξεκίνησε με τις μεταρρυθμίσεις !!), τα οποία για δεύτερη φορά έχουν συγκυβερνήσει.
Μία τέτοια ομοφωνία είναι δυστυχώς στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας λόγω
του παντοδύναμου και καταστροφικού συγκρουσιακού πνεύματος και του γελοίου νεοελληνικού υπερεξυπνακισμού δυστυχώς τελείως ακατανόητη και αδιανόητη.
9. Εν τω μεταξύ η Γερμανία έχει εξελιχθεί διεθνώς σε μίαν οικονομική και
πολιτική μεγαλοδύναμη και είναι η οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης
(γνώμη του αμερικανού νομπελίστα των οικονομικών επιστημών Krugman,
Potentia Oeconomica Germanica Maxima Europae ).
10. Ύστερα από την αποκατάσταση του ενιαίου γερμανικού κράτους έχει Γερμανία αποκτήσει μεγίστη αυτοπεποίθηση. Είναι λίαν ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε, ότι αυτή η διαδικασία είχε την αφετηρία της στην πολιτική του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Schröder και του πράσινου αντικαγκελάριου και επιτυχέστατου υπουργού των εξωτερικών Fischer και όχι την πολιτική του επιτυχέστατου χριστιανοδημοκράτη καγκελάριου Kohl.
Το επισημαίνω εντόνως : Με έναν σοσιαλδημοκράτη και έναν πράσινο πολιτικό έχει ξεκινήσει η διεθνής πολιτική και διπλωματική άνοδος της νέας Γερμανίας.
11. Το πρώην γερμανικό Μάρκο, ένα από τα πιό ισχυρά νομίσματα του κόσμου, είναι η κυρία βάση του Ευρώ. Σε περίπτωση οικονομικών δυσχεριών της Γερμανίας υφίσταται ο μεγάλος κινδυνος να πάει το Ευρώ στα τάρταρα. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί η γερμανική κυβέρνηση είναι σε οικονομικά και χρηματιστικά
ζητήματα πολύ προσεκτική. Αλλά μία εξασθένηση του ευρωπαϊκού νομίσματος
δεν συνεπάγεται αυτόματα την διάλυση της ΕΕ, η οποία ως γνωστόν
προüπήρχε του Ευρώ. Εδώ είναι η κινδυνολογία εκ μέρους του ευρωπαϊκού Νότου άσχετη, περιττή και κάπως επικίνδυνη.
Μερικά κράτη , όπως οι ΗΠΑ , η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και όχι
και τόσο σημαντικά κράτη όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλλία
έχουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα αναπροσαρμογής στα νέα ευρωπαϊκά
δεδομένα. Ιδιαιτέρως υπερεθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις σε νότιες
ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν συχνά να πλήξουν τους σημερινούς Γερμανούς αναφέρωντας τα όντως μεγάλα εγκλήματα των προγόνων τους.
12. Η σημερινή Γερμανία έχει την πολιτική πρόθεση ( intentio politica ) και
την δυνατή πολιτική βούληση (voluntas politica ) να σφυρηλατήσει μίαν
οικονομικά, βιομηχανικά και επιστημονικά ισχυρότατη Ευρώπη , η οποία θα
μπορούσε στο μέλλον να υπερφαλλαγγίσει τις ΗΠΑ και την Κίνα και έτσι να
εξελιχθεί σε παγκόσμια οικονομική και διπλωματική υπερδύναμη. Ο προαναφερθείς Αμερικανός νομπελίστας την έχει ήδη αξιολογήσει ως οικονομική υπερδύναμη.
Είναι πεπεισμένη, ότι αυτός ο ανώτερος και απώτερος σκοπός μπορεί να
επιτευχθεί μόνον με υψηλή παραγωγικότητα, με αρίστη ποιότητα των
προϊόντων ιδίως των υψηλών τεχνολογιών και μέσω της ανταγωνιστικότητας
καθώς και με μεγίστη ς ευθύνη σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα.
Κατανοούμε, τί σημαίνει αυτό για τον ευρωπαϊκό Νότο και ιδιαιτέρως για
την Ελλάδα (έλειψη της πολιτικής θέλησης για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις κτλ.).Το πρόβλημα των νοτίων Ευρωπαίων έγκειται στο εάν αυτοί είναι αντικειμενικά σε θέση και υποκειμενικά λόγω της διαμετρικά αντίθετης νοοτροπίας διατεθειμένοι να συμπράξουν.
13. Σήμερα που ο Γάλλος πρόεδρος θεωρεί την Γερμανία αναμφιβόλως ως φιλικό κράτος και πέραν τούτου σε πολλά πεδία πρότυπο ωρίμασαν οι συνθήκες να συμπράξουν η Γερμανία και η Η ΓΑλλία προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Δημοσιευθέν από το 2014 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή (εδώ τελευταία φορά στις 5.9.17.
——————————————————————
Φραγκοκεντρισμος (Γαλλοκεντρισμός)
Στην πραγματικότητα οι Γάλλοι είναι ήδη από την εποχή της Αστικής Επανάστασης 1789 φραγκοκεντριστές και διακατέχονται ακόμη και τώρα από το πνεύμα της πολιτισμικής ανωτερότητς έναντι όλων των άλλων ευρωπαϊκών λαών.
Οι σημερινοί Γαλλοι έχουν το βλέμμα στραμένο στο παρελθόν. Το ίδιο κάνουν και άλλοι λαοί, όπως π.χ. οι Ελληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλλοι και ιδαιτέρως οι Αυστριακοί ως ισοφάρισμα στην ζημερινή σχεδόν ασημαντικότητα. Καθημερινή