Ελληνισμός Απόδημος, Πατριωτισμός Αποδήμων, Απόδημοι Επιστήμονες και Ελλάς

Δεν επιδιώκω να κάνω μία συστηματική ανάλυση περί του αποδήμου Ελληνισμού, γιατί πρόκειται για ένα πολύπτυχο, πολυεπίπεδο, πολυσύνθετο και λίαν πολύπλοκο πρόβλημα. Θα προσπαθήσω μόνο να διατυπώσω την άποψή μου στηριζόμενος σε πανεπιστημιακές μου διαλέξεις, στις οποίες εστιαζόταν πτυχές του θέματος μεν, αλλά παρεμπιπτόντως καθώς και σε μία επιστημονική γνωμάτευσή μου.

Από αρχαιότατους χρόνους αποδημούσαν οι πρόγονοί μας λόγω οικονομικών ή πολιτικών προβλημάτων (π.χ. εμφύλιες συρράξεις). Εκτός από την περίπτωση της Σικελίας έχει διαδραματισθεί ο εποικισμός σε ξένες περιοχές ειρηνικά.

2. Οπου και να πήγαιναν οι Ελληνες έχουν διατηρήσει την ελληνική τους ταυτότητα. Πέραν τούτου έχουν παίξει τον ρόλο του φορέα του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος , π.χ. ιδιαιτέρως στην Μεγάλη Ελλάδα (Magna Graecia), στη Νότια Γαλλία (Gallia Graeca) και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου.
Οι μακρινοί πρόγονοι των Ποντίων εποίκισαν αυτήν την περιοχή προερχόμενοι περίπου τον 7οαι. από την ιωνική Μίλητο, όπου έχουν φθάσει οι δικοί τους πρόγονοι προερχόμενοι τον 9οαι. πρωτίστως από την Πελοπόννησο.
Δηλαδή ο Ελληνισμός του Πόντου έχει διατηρήσει την ελληνική του ταυτότητα , αν λάβουμε υπ όψη και τις μετακινήσεις , περίπου τρείς χιλιάδες χρόνια ! (Ιδέ στο Μπλογκ τις μελέτες «Πόντιοι, Προέλευση, Ελληνικότητα, Φυσιογνωμία» και «Περί της Γενοκτονίας των Ποντίων»). Από αυτούς τους άκρως φιλομαθείς Πόντιους (Τραπεζούντιοι) κατάγομαι.
Το ό,τι μερικοί έχουν συγχωνευθεί με γηγενείς πληθυσμούς και εκτός τούτου άλλαξαν τα οικογενειακά ονόματα είναι αυτονόητο, όπως αυτονόητη είναι και η καταγωγή πάρα πολλών Νεοελλήνων με αλβανικά, βλάχικα, σλαβικά και φράγκικα ονόματα. Πιό σπουδαίο είναι όμως η εθνική συνείδηση και ο έμπρακτος πατριωτισμός και όχι η πατριδοκαπηλεία πατριωτών του γλυκού νερού.

Υστερα από την γενοκτονία κατά των Ποντίων έχει μεταναστεύσει ο δεκαεπτάχρονος αδελφός της γιαγιάς μου κατ ευθείαν από τον Πόντο στην Αμερική, όπου μετάλλαξε το δύσκολο οικογενειακό του όνομα από Δεληγιαννίδης σε Delean. Αν και δεν είδε από τότε τις τέσσερες αδελφές του, έστελνε έως τον θάνατό του κάθε μήνα 400 δολλάρια, όταν αυτά είχαν ακόμη αξία. Για εμάς ήταν αναμφισβήτητο, ότι είχε ελληνική συνείδηση.

3. Το 1958 έχω εγκαταλείψει την Ελλάδα λόγω οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων πηγαίνοντας στην Γερμανία με σκοπό να εργασθώ και οπωσδήποτε ταυτόχρονα να σπουδάσω, όπως ένας συγγενής και πρώην συμμαθητής μου και αυτός ένα φτωχόπαιδο και Πόντιος, ο οποίος αργότερα κατόρθωσε να γίνει στο Βερολίνο διευθύνων ιατρός με τρεις αρχίατρους .
Η ιστορική και η εθνική συνείδηση ήταν για μένα οι ισχυρότατες βάσεις για επιτυχέστατες σπουδές κτλ. Πάντως ήταν για μένα αυτονόητο και ιερό καθήκον να σπουδάσω με πρωτεία και αριστεία και να τιμήσω εμπράκτως το ελληνικό όνομα (Ιδέ στην Ιστοσελίδα μου το Βιογραφικό μου στα Ελληνικά). Στην προηγμένη Ευρώπη ανακαλύπτουν σχετικά γρήγορα και προωθούν τους κατάλληλους αλλοδαπούς σπουδαστές, αλλά απεχθάνονται τους οκνηρούς Ελληνες σπουδαστές, τους οποίους θεωρούν ούτως ή άλλως ανάξιους των αρχαίων ημών.

Είναι όλως αυτονόητο , ότι ο Ελληνας στο εξωτερικό όχι μόνον αγαπά τον ελληνικό πολιτισμό ( πρωτίστως ιστορία, λογοτεχνία, μυθολογία, μουσική ), αλλά ασχολείται και με τον πολιτισμό της χώρας, όπου ζει. Σε αυτόν τον πολτισμό ανήκουν τα ίδια συστατικά στοιχεία όπως στον πάτριο πολιτισμό καθώς και η κλασσική μουσική, η όπερα και το θέατρο.
Και όμως γνώρισα απόδημους Ελληνες, οι οποίοι αν και ζουν πάνω από 60 χρόνια σε εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες , δεν έχουν ενδιαφερθεί ουδόλως για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό με την αιτιολόγηση, ότι ο (νεο)ελληνικός πολιτισμός είναι ο ανώτερος του κόσμου και επομένως δεν είναι ανάγκη να ασχολούνται με ξένους πολιτισμούς ! ( Ιδέ στο Μπλογκ μου την μικρή μελέτη « Γενική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση, Παιδεία, Παγκοσμιοποίηση» ).

3. Ο απόδημος Ελληνισμός, αν δεν κάνω λάθος, έχει  σε πάνω από 40 χώρες ξεπεράσει ήδη ταπέντε εκατομμύρια και σήμερα λόγω της κρίσης εγκαταλείπουν δεκάδες χιλιάδες απόφοιτοι πανεπιστημίου την Ελλάδα. Θα κάνουν και αυτοί την δικιά τους εμπειρία. Θα ήταν καλό να ξέρουν , ότι στο εξωτερικό δεν εκπροσωπούν μόνο την οικογένεια και την Πατρίδα τους , αλλά και τον  ελληνικό πολιτισμό, ιδαιτέρως τον αρχαίο. Αν δεν το εννοήσουν αυτό, θα αποτύχουν και κατόπιν θα βρίζουν τις χώρες όπου ζουν.

Επειδή οι περισσότεροι έρχονται στην Γερμανία, θα ήταν αναγκαίο να ασχοληθούν με την ιστορία, την λογοτεχνία, τη νοοτροπία, την μουσική και γενικά με τον γερμανικό πολιτισμό. Η νοοτροπία των Ελλήνων και των Γερμανών είναι αντικείμενο συστηματικών μελετών εδώ και μισόν αιώνα (Ιδέ στο Μπλογκ μου τις μελέτες και τα άρθρα « Ελληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση», «Deutsche und Griechen, Mentalität, Eine Komparative Studie“, « Γερμανοί, Νοοτροπία», «Προτεσταντισμός, Γερμανοί, Πρώσσοι», «Βαυαρία, Βαυαροί, Εθνογένεση, Νοοτροπία»).

Πολλά προβλήματα μπορούν να εξαλειφθούν, εάν κατορθώσουν οι νέοι από την Ελλάδα να αποδεχθούν μερικά πλεονεκτήματα πρωτίστως των Γερμανών όπως την αυτοπειθαρχία, την συστηματικότητα, την οργανοτικότητα και την μεθοδικότητα.

Καθημερινή ( 23.3.14, 13.8.17 )

———————————————

Πολιτισμικά Γκέτο

Από την προσωπική μου εμπειρία, έχω δεί πως λειτουργούν τέτοια γκέτο, π.χ. στην Αγγλία. Οι συμμετέχοντας σε αυτά συνήθως αισθάνονται συμπλέγματα μειονεξίας έναντι της χώρας που φιλοξενούνται και ως ψυχολογική υπεραναπλήρωση συνεχώς συγκρίνουν και κατακρίνουν τη χώρα στην οποία ζούν και πάντοτε βρίσκουν τη δική τους χώρα ανώτερη σε όλα. Σχεδόν πάντα ταυτίζονται με τους εγχώριους ”αντισυστημικούς” (π.χ. loony left) και ούτως αποκτούν μια εντελώς παραμορφωμένη εικόνα της χώρας όπου ζούν.

Αυτό εξηγεί γιατί ο Βαρουφάκης δεν αντιλαμβάνεται την ευρωπαική νοοτροπία παρότι έχει ζήσει πολλά χρόνια έξω. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα άλλο σημαντικότατο εμπόδιο στην κατανόηση του άλλου είναι ο ναρκισσισμός του, ο άνθρωπος δεν βλέπει κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό του. Καθημερινή (14.7.15)

Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός

Ανταποκρίνεται στην αλήθεια, ότι μακριά από την Πατρίδα του την σκέπτεται κανείς πιό έντονα από το αν ζεί σε αυτήν.
Υφίστανται πολλοί λόγοι για αυτό το μάλλον συναισθηματικό φαινόμενο, το οποίο έχει σε αυτήν την περίπτωση να κάνει με την εθνική συνείδηση. Μόνον όταν αυτή είναι κανονικά αναπτυγμένη , αισθάνεται κανείς στο εξωτερικό την αναγκαιότητα να ασχοληθεί εντατικά με τα πάτρια.

Ένας άλλος λόγος είναι, αν κάποιoς έχει στο εξωτερικό επαγγελματικές επιτυχίες και αναπροσαρμόζεται στο νέο εθνικοκοινωνικό περιβάλλον. Σε μία τέτοια περίπτωση έχει αυτός δύο Πατρίδες. Κατόπιν εξαρτάται απο την ισχύ της εθνικής συνείδησης, αν οι δύο Πατρίδες είναι ισότιμες ή όχι.
Ποιά Πατρίδα προέχει, είναι κάτι που εξαρτάται από το αν κάποιος τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο, όπου διδάχθηκε αρκετά περί του πολιτισμού των Αρχαίων Ελλήνων.Ακριβώς αυτό μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο.

Κανένας ξένος μορφωμένος δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβει, πώς θα απέρριπτε ένας Ελληνας την χώρα του και ίσως και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Είναι πράγματι μεγάλο δώρο της τύχης, να κατάγεται κανείς που ζεί στο εξωτερικό από την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα όμως απορρέουν από μιά τέτοια καταγωγή τεράστιες υποχρεώσεις, γιατί έχουμε το ιερόν καθήκον να ανήκουμε όπου και αν ζούμε, ότι και να κάνουμε, ιδιαίτερα , ότι και να σπουδάζουμε, στούς πιό επιτυχείς. Αυτό όχι μόνον το περιμένουν , αλλά και το απαιτούν από μας οι άλλοι λαοί !

Αλλοίμονο π.χ. στον Έλληνα σπουδαστή στο εξωτερικό που είναι ίσως οκνηρός . Αν τυχόν είναι ο καθηγητής του γνώστης και θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού θα τον θεωρήσει ανάξιο και σχεδόν προδότη των ένδοξων προγόνων και αμέσως θα δείξει την περιφρόνησή του.

Η συνειδητοποίηση της Ελληνικότητας μπορεί να παίζει τον ρόλο αστείρευτης πηγής για εργατικότητα, έμπνευση και αριστεία στις σπουδές καθώς και για επιτυχίες στην επιστημονική σταδιοδρομία στο εξωτερικό.

Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για πολλούς Έλληνες πανεπιστημιακούς, που τιμούν την Πατρίδα τους επί τη βάσει ΑΤΣΑΛΕΝΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, ΣΙΔΕΡΕΝΙΑΣ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑΣ ΑΝΤΟΧΗΣ και ΠΑΡΑΦΟΡΗΣ ΑΓΑΠΗΣ στην ΕΡΓΑΣΙΑ  (η στην ΣΟΦΙΑ-ΕΠΙΣΤΗΜΗ) στο εξωτερικό εμπράκτως και γνησίως και όχι με ανέξοδο ψευτοπατριωτικό βερμπαλισμό, με  γελοίο πάθος και με «παλμό στην φωνή» η με αριστεροστρεφείς υπερεξυπνάδες.

Για τους ενδιαφερόμενους και λάτρεις της εργασίας ιδέ στο Μπλογκ μου πολλά άρθρα και μελέτες περί παρομοίων θεμάτων.

Δημοσιεύθηκε συχνά στις σπουδαιότερες ελληνικές εφημερίδες ( ηλεκτρονική έκδοση ), τελευταία Καθημερινή (19.12.14, 13.8.17).

———————————————–

Τι μπορούν να κάνουν οι απόδημοι για την Ελλάδα !

Ερωτήματα

1. Ποιες είναι οι κύριες αιτίες για τον ξεπεσμό της Ελλάδας σχεδόν σε ένα failed state 2. Ποιός φταίει για την πολυσύνθετη κρίση ; 3. Τί εννοούμε συγκεκριμένα με την έκφραση “από το εξωτερικό” ή  με τον Απόδημο Ελληνισμό; 4. Εάν σκεφτόμαστε τον Απόδημο Ελληνισμό, ποιοί θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην πραγματοποίηση της “Αναγέννησης” ; Οι πολιτικοί ανά τον κόσμο ή οι επιχειρηματίες ή οι επιστήμονες ( οι εκπρόσωποι ποιών επιστημών

5. Πώς θα συμπράξουν οι Ελληνες του εξωτερικού ; ως πολιτικοί, ως μέλη κυβέρνησης, ως σύμβουλοι ή ως  πανεπιστημιακοί ;
6. Ποια ηλικία θα ήταν κατάλληλη ;

Κανονικά θα μπορούσε να συγγράψει κανείς ολόκληρη διδακτορική διατριβή η ένα μεγάλο δοκίμιο επί του θέματος.
Θα κάνουμε μια προσπάθεια να απαντήσουμε στα τεθέντα ερωτήματα αυτονοήτως στα πλαίσια ενός σχολίου σε εφημερίδα.

1. Η κρίση της Ελλάδας αναδεικνύει διαφορετικές διαστάσεις (οικονομική, πολιτική, ιδεολογική, εθνοψυχολογική, αξιακή (νοοτροπία) και ιστοριοπαραδοσιακή.

Δηλαδή πρόκειται για ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, το οποίο στην ουσία αποτελεί ένα σύστημα, στο οποίο τα αναφερθέντα στοιχεία είναι μέσω αλληλουχιών , αλληλοεπιδράσεων και αλληλοεξαρτήσεων μεταξύ τους στενά συνδεδεμένα.
Ακριβώς αυτό κάνει την κρίση δυσεπίλυτη , εν τω μεταξύ και επικίνδυνη.

Αλλά κάθε φαινόμενο εμπεριέχει έναν πυρήνα ( punctum quaestionis). Στην περίπτωσή μας αποτελούν η Κοσμοαντίληψη και η Εικόνα του Ανθρώπου της Ορθοδοξίας τον καθ ευτού πυρήνα της κρίσης και γενικά εδώ και διακόσια έτη των διαχρονικών εθνικών παθογενειών. Και τα δύο προέρχονται από τη ορθοδοξοβυζαντινή, δηλαδή από την ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ παράδοση και είναι τελείως παρωχημένα.

Αν και έχουν παρέλθει δύο αιώνες από την εμπέδωση του νεοελληνικού κράτους, παραμένει η Ελλάδα μία ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ή πιο σωστά, μία ΒΑΛΚΑΝΟΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ χώρα. Αυτό σημαίνει, ότι η σημερινή Ελλάδα δεν ανήκει ακόμη στην Ευρώπη του ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ, τον οποίο αντιμετωπίζουν ο ορθόδοξος κλήρος και οι θεολόγοι του με θανάσιμο μίσος.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτισμικά, πολιτικά, οικονομικά και τεχνολογικά καθυστερημένη ορθόδοξη Ρωσία καθώς και στις άλλες χώρες με ορθόδοξη παράδοση.

2. Για την κρίση ύστερα από την απομάκρυνση της στρατιωτικής χούντας από την την εξουσία είναι υπαίτιοι πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ λόγω της ολέθριας οικονομικής πολιτικής των υπέρογκων δανείων για μικροπολιτικούς σκοπούς και ιδιαιτέρως ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία ύστερα από την “ΠΑΣΟΚοποίηση” και ιδιαιτέρως ο Κώστας Καραμανλής που συνέχισε την πολιτική της επίπλαστης ευημερίας επί τη βάσει αστρονομικών δανείων.

3. Με την έκφραση “από το εξωτερικό” θα ήταν προτιμότερο να εννοούμε τον απόδημο Ελληνισμό σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Ενωση, εν μέρει και τις ΗΠΑ.
Και στο παρελθόν έπαιξε ένας παρόμοιος συνδυασμός καθοριστικό ρόλο ( Φιλική Εταιρεία και Ρωσία, Ναυμαχία του Ναυαρίνου και απελευθερωτικός αγώνας γενικά, Μεγάλες Δυνάμεις και Καποδίστριας, τον οποίο οι  ημιβάρβαροι των Βαλκανίων έχουν δολοφονήσει.
Σε μιαν άλλη περίπτωση έχουν οι τότε Ελληναράδες εκδιώξει τον Οθωνα και τους Βαυαρούς, οι οποίοι έχουν μεταξύ άλλων εμπεδώσει τις κρατικές δομές της Ελλάδας.

4. Πρωτεύοντα ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν επιτυχείς επιχειρηματίες με πολιτική εμπειρία ή πολιτικοί πρώην επιχειρηματίες που είναι οικονομικά ανεξάρτητοι.
Κατόπιν έπονται διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι διαθέτουν εμπειρία ως ειδικοί σύμβουλοι η ως ανώτεροι συνεργάτες κυβερνήσεων ή διεθνών οργανισμών.
Κατάλληλοι είναι πρωτίστως οι εκπρόσωποι των οικονομικών εν μέρει και των σύγχρονων πολιτικών επιστημών και οι ειδικοί γύρω από την διοίκηση.

5. Η conditio sine qua non είναι η μη εμπλοκή σε κομματικά ζητήματα που στην ελληνική παράδοση σημαίνουν πρωτίστως διαμάχες, συγκρουσιασμούς, ραδιουργίες και πολιτικά μίση.
Θα ήταν σε θέση να προσφέρουν υπό την ιδιότητα του ειδικού συμβούλου, μέσω γνωματεύσεων, ως μέλη κυβέρνησης, ως πρωθυπουργοί , στην ανωτάτη παιδεία, στην τοπική διοίκηση κτλ.

6. Οι ήδη συνταξιούχοι θα ήταν κατάλληλοι ως ειδικοί σύμβουλοι και ως πραγματογνώμονες. Αμφιβάλλουμε, εάν αυτοί θα ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν καθήκοντα σε καίρειες θέσεις.

7. Η βοήθεια από το “εξωτερικό” είναι εφικτή μόνον , εάν οι Ελλαδικοί από το ένα μέρος θέλουν πράγματι να βοηθηθούν ( δέον να υπερβούν τον περιβόητο υπερεξυπνακισμό) και ο Απόδημος Ελληνισμός από το άλλο μέρος είναι διατεθειμένος να παράσχει βοήθεια.

Το τελευταίο δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Ζούμε σε αξιοκρατικά συστήματα (αγάπη στην εργασία, κανώνας της επίτευξης κλπ. ως ύψιστες αξίες), ενώ στην Ελλάδα επικρατούν η ευνοιοκρατία, η φαυλοκρατία και η διαφθορά σε όλους τους τομείς της ζωής.
Μία επιστροφή θα σήμαινε για μας κατ αρχάς ένα ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ σόκ.

- Προσθήκη : Γενικά θα λάβει χώραν η “Αναγέννηση” όταν ωριμάσουν οι εσωτερικές συνθήκες στην Ελλάδα (εξευρωπαϊσμός, εκσυγχρονισμός, εξορθολογισμός, ), και όταν διατηρηθεί στον Απόδημο Ελληνισμό η ελληνική εθνική συνείδηση. Καθημερινή (18.9.16 , 13.8.17)

———————————————–

Ελληνες επιστήμονες στο Εξωτερικό

Κάποιος ψευτουπερπατριώτης βρίζει τους Ελληνες που επιθυμούν να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Αυτό είναι το ακρον άωτον του βαλκανοανατολίτικου επαρχιωτισμού και της νεοελληνικής ομφαλοσκόπησης σε συνδυασμό με αισθήματα βαλκανοβάχικου φθόνου, κακίας και συμπλεγμάτων κατωτερότητας.

Ενας ανεψιός μου, φωτοχόπαιδο από την Σκύδρα έφυγε ύστερα από την επιτυχέστατη περάτωση των σπουδών του στη Θεσσαλονίκη , πήρε υποτροφίες(3) από αγγλικό πανεπιστήμιο και κατόπιν ύστερα από διεθνή διαγωνισμό υποτροφιάρα μονομιάς για τέσσερα έτη από το Stanford Unιversity, ένα από τα τρία πρώτα πανεπιστήμια-ελίτ των ΗΠΑ , διέπρεψε και εργάζεται εκεί εδω και 16 έτη ως πανεπιστημιακός-ερευνητής.

Ενας άλλος νέος από την Λάρισα έφυγε ύστερα από την περάτωση των σπουδών του στην Αθήνα στην Αμερική Harvard -Universtity) για να κάνει το Master και κατόπιν πήρε απο την Γερμανία υποτροφία για διδακτορικό. Εργάζεται ύστερα από διεθνή διαγωνισμό εν τω μεταξύ ως ομότιμος καθηγητής σε ένα γερμανικό πανεπιστήμιο.

Περίπου την ίδια σταδιοδρομία έκανα και εγώ, ένα πρώην φτωχότατο αγροτόπαιδο.

Ο τέταρτος αδελφός μου πηγε ύστερα από τις επιτυχέστατες σπουδές του στην Αθήνα με ιδιαίτερη υποτροφία στην Γερμανία για μεταπτυχιακές σπουδές.
Εν τω μεταξύ έχει ανακηρυχθεί σε επίτιμο διδάκτορα της Θετρολογίας από ένα πανεπιστήμιο του Πεκίνου (εν τω μεταξύ και από το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας).

Εμείς που διαπρέψαμε στο εξωτερικό τιμούμε μέσω των επιτεύξεών μας με έργα,όχι με γελοίες και ανέξοδες ψευτοπατριωτικές κορώνες το ελληνικό όνομα ανά τον κόσμο. Φύγαμε και κυριολεκτικά σωθήκαμε σε ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ κοινωνίες. iefimerida (16.12.15)