ΟΗΕ, Υποχρεώσεις των Μελών, Γερμανία

ΟΗΕ, Υποχρεώσεις των Μελών, Γερμανία

Υπάρχει και μία σοβαρή θέαση, η οποία στηρίζεται σε γνώσεις και σε λογική σκέψη :
1.Οταν επιθυμεί ένα κράτος να γίνει μέλος του ΟΗΕ, εξεταζει ο Οργανισμός πρωτίστως δύο πράγματα :
α) Αξιολογείται το ενδιαφερόμενο κράτος σαν ειρηνικό ;
β ) Είναι σε θέση να εκπληρώσει τις πολυποίκιλες υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από τον Χάρτη του ΟΗΕ ; Δηλαδή είναι σε θέση, να συμβάλλει στην διασφάλιση της παγκοσμίου ειρήνης και στην επικράτηση της διεθνούς ασφάλειας ; Πιό συγκεκριμένα : Πρόκειται για περιπτώσεις των κατάλληλων και απαραίτητων μέτρων σύμφωνα με το Κεφάλαιο VII (7ο) του Χάρτη του διεθνούς Οργανισμού, στο οποίο γίνεται λόγος και για μέτρα στρατιωτικού χαρακτήρα.
Κοντολογίς : Η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να συμμετάσχει όχι μόνον σε πολιτικές, διπλωματικές και οικονομικές ενέργειες αλλά και σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ που είναι απαραίτητες σύμφωνα με το καταστατικό του. Πέραν τούτου έχει και το δικαίωμα συμμετοχής σε τέτοιες ενέργειες του ΟΗΕ.
Το 1973 έχει εκ μέρους του Οργανισμού διαπιστωθεί, ότι τα τότε δύο γερμανικά κράτη εκπληρώνουν τις προανεφερθείσες προϋποθέσεις και έτσι κατόρθωσαν να γίνουν μέλη του ΟΗΕ.

2. Υστερα από την συγκρότηση του ενιαίου γερμανικού κράτους , έχουν άλλα κράτη εκφράσει πολλάκις την επιθυμία έναντι της Γερμανίας να δραστηριοποιηθεί στις διεθνείς σχέσεις. Οι Γερμανοί πολιτικοί είχαν όμως λόγω του γνωστού παρελθόντως ενδοιασμούς, έως ότου έχει συμβεί κάτι το εκπληκτικό : Οχι το συντηρητικό Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, αλλά η κυβέρνηση του «Μικρού Συνασπισμού ( Σοσιαλδημοκράτες συν Πράσινοι) και δη ο τότε καγκελάριος G. Schröder και ο υπουργός των εξωτερικών J. Fischer ήταν οι πρώτοι Γερμανοι πολιτικοί , οι οποίοι πρότειναν έναν επαναπροσδιορισμό της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, επιδιώκοντας μίαν εξωτερική πολιτική πλέον σαν κανονικό κράτος στις διεθνείς σχέσεις. Εν ολίγοις : Η άποψη του Προέδρου του γερμανικού κράτους J. Gauck έχει συγκεκριμενοποιήσει, αν και πιό ήπια, τα ήδη διατυπωθέντα.

3. Γενικά το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο καθώς και συγκεκριμένα ο Χάρτης του ΟΗΕ προβλέπουν σε μερικές περιπτώσεις την άσκηση ακόμη και βίας με στρατιωτικά μέσα, όταν υπάρχουν οι απαραίτητες νομικές προϋποθέσεις.
Αγαπητοί αναγνώστες, όπως μπορείτε εύκολα να διαπιστώσετε, μεταξύ της γενικής πολιτικής ή και δημοσιογραφικής τοποθέτησης από το ένα μέρος και της νηφάλιας εκλαϊκευμένης ( διατυπωμένη από επιστημονικά καταρτισμένο, αλλά απλά για να την καταλαβαίνουν και μη επιστήμονες) επιστημονικής τοποθέτησης από το άλλο μέρος υφίσταται μία τεράστια και λίαν ουσιώδης και καθοριστική διαφορά. Chacun a sa place : Ο καθένας στον τόπο (κλάδο) του.
Δημοσιευθέν σαν σχόλιο στο άρθρο του Γ. Μαλούχου «Οι Γερμανοί στα όπλα» , Το Βήμα, (17.6.14 ).

Hinterlasse eine Antwort

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht.

Du kannst folgende HTML-Tags benutzen: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>