Θρησκεία , Σταυρός Προχριστιανικό Σύμβολο, Μόσχα Κέντρο Ορθοδοξίας ; Χριστιανισμός-Ισλάμ Παράδοση

Θρησκεία

1. Ο όρος θρησκεία
σημαίνει α) μία συγκεκριμένη μορφή της πίστης, την οποία έχει αναγνωρίσει μία μεγαλύτερη κοινωνία ανθρώπων, β ) τη λατρεία του Θεού, γ ) την ένθερμη ευλάβεια και δ ) το μάθημα των θρησκευτικών ( Ιδέ Duden, Das Große Fremdwörterbuch, Mannheim/Leipzig, 2000, S. 1159 ).

2. Νόημα της θρησκείας
Στο κέντρο όλων των μεγάλων θρησκειών εστιάζεται η θεοσέβεια των πιστών. Μεταξύ των περισσότερων θρησκειών από το ένα μέρος και των άλλων ανθρώπινων τοποθετήσεων και κατευθύνσεων, όπως
της επιστήμης, της φιλοσοφίας και των καλών τεχνών από το άλλο μέρος υφίσταται μία καθοριστική διαφορά: άγιο και ιερατικό στη θρησκεία, μη άγιο και κοσμικό στην κοινωνία.

Στο άγιο και ιερατικό ανήκουν ο θεός και οι θεοί, ειδικοί τόποι και περίοδοι, κείμενα και πράξεις, εντολές και απαγορεύσεις και άνθρωποι ως πρότυπα π.χ. οι Αγιοι. Το άγιον προσδίδει στη θρησκευτική πράξη ένα καθοριστικό νόημα. Στην περίοδο προ του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, αλλά ακόμη και σήμερα σε χώρες εκτός του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (Δύση) η θρησκεία έπαιζε και παίζει ακόμη ένα σημαντικό ρόλο στην ενδυνάμωση της συνοχής εθνών και κοινωνιών προσδίδοντας νόημα σε πολλές εκφάνσεις
του βίου.
Αλλά ακριβώς αυτός ο ρόλος της θρησκείας εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, όπως π.χ. μερικές μορφές τον δογματισμό, τον φονταμενταλισμό και τον φανατισμό, διατί η θρησκεία μεταβάλλεται σε εργαλείο για την πραγματοποίηση μη άγιων σκοπών (π.χ. πολιτική θρησκοκαπηλεία, η θρησκεία ως «όπιο του λαού» ειδικά στην Ινδία κτλ.).

Στο Δυτικό Κύκλο Πολιτισμού άρχισε μέσω της Αναγέννησης, του Ουμανισμού, του Διαφωτισμού, της ανεξαρτοποίησης της ηθικής και της πολιτικής καθώς και της ταχείας εξέλιξης των επιστημών και των καλών τεχνών να μειώνεται βαθμιαία η επιρροή της θρησκείας στην κοινωνία.

Ηδη στην αρχαία Ελλάδα έχει ασκηθεί κριτική στη θρησκεία (Ξενοφάνης και άλλοι), όμως οι πιο σφοδρές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις έχουν διαδραματισθεί στην εποχή του Διαφωτισμού, αν και μερικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση έκανε ήδη τον 17o αι. ο ισπανοολλανδός εβραϊκής καταγωγής
υλιστής φιλόσοφος και άριστος γνωσιολόγος Baruch Spinoza, ο οποίος έχει επί τη βάση ενός νοητικού συστήματος εμπεδώσει θεωρητικά τον πανθεϊστικό μονισμό (ο θεός ως φύση είναι η μοναδική, απόλυτη και αιώνια ουσία).

Γάλλοι διαφωτιστές, πρωτίστως οι υλιστές έχουν πρεσβεύσει την άποψη, ότι η θρησκεία και ειδικά η καθολική εκκλησία ήταν ένας βασικός πυλώνας του Ancien regime και της φεουδαλικής εξουσίας. Ο μεγαλύτερος υλιστής φιλόσοφος της Γαλλίας τον 18ο αι. P.Τ. Holbach αξιολόγησε τη θρησκεία ως έναν οργανισμό της καταπίεσης και της διαφθοράς (Ιδέ το περιβόητο βιβλίο του Le christianisme devoile, London, 1766 ), ενώ o κορυφαίος διαφωτιστής Voltaire λοιδορούσε μεν τη θρησκεία, αλλά ταυτόχρονα έχει υπογραμμίσει τον θετικό ρόλο της για την κοινωνική συνοχή και σταθερότητα. Το ίδιο κάνει σήμερα και ο άθεος και παμπόνηρος Πούτιν.
Αγγλοι (E.H. Cherbury, J. Toland, Shaftesburi etc. (ακόμη και σήμερα είναι το Λονδίνο κέντρο των αθεϊστών όλου του κόσμου) και Γερμανοί (οι κορυφαίοι φιλόσοφοι Ι. Κant και G.F. Hegel καθώς και ο φιλόσοφος J.G. Fichte ) έχουν αποκρούσει την απαίτηση της χριστιανικής θρησκείας να έχει το μονοπώλιο της αλήθειας. Αυτό είναι όντως “βαρύ πυροβολικό”.
Σε σύγκριση με αυτούς ο γνωστός ελληνολάτρης F.Nietzsche ήταν αναμφιβόλως ένας φανατικός εχθρός της χριστιανικής θρησκείας. Προτιμούμε να μην αναφέρουμε τους κανονιοβολισμούς του, αλλά μόνον η θέση του αρκεί, ότι η θρησκεία είναι διεστραμμένη και καταστρέφει την ανθρωπότητα.

Και ο Karl Marx ήταν αυτονοήτως μεγάλος εχθρός της θρησκείας, αλλά οι νεομαρξιστές A. Gramsi, E. Bloch, R. Garaudy και M. Horkheimer έχουν διατυπώσει τη σωστή άποψη, ότι η τοποθέτηση του Marx και κατόπιν του ορθόδοξου μαρξισμού ήταν μη διαλεκτική και έχουν επισημάνει ιδιαιτέρως την πρακτική, απελευθερωτική και φιλολαϊκή δύναμη της θρησκείας.

Στο πεδίο της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε και θετικές απόψεις για τη θρησκεία (Πλάτων ούτως ή άλλως, Αριστοτέλης) .

Γενικά σημειώνονται τα εξής επιχειρήματα για την αναγκαιότητα της θρησκείας :

1. Πολιτικό: Η θρησκεία αποτελεί για τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς μία δυνατότητα να πείσουν τους πολίτες να σέβονται τους ηθικούς κανόνες. Ηδη ο Κριτίας έχει υπογραμμίσει το ρόλο των θεών που σημαίνει της θρησκείας για τη διατήρηση της ηθικής τάξης (VS 88 B 25).
2. Επιστημονικό: Η θρησκεία είναι μία προσπάθεια να δοθούν εξηγήσεις περί των φυσικών φαινομένων, περί των οποίων λείπουν οι απαραίτητες γνώσεις (πρωτίστως Δημόκριτος και Lucretius ).
3. Ανθρωπολογικό: Μία από τις βάσεις της θρησκείας είναι η ανάγκη και επιθυμία του ανθρώπου να επικρατεί μία πολιτισμική σταθερότητα. Σύμφωνα με τον Cicero ο φόβος και η λατρεία του θείου είναι βασικές ανθρώπινες ανάγκες.
4. Ηθικό: Η θρησκεία είναι σε θέση να επηρεάσει τον άνθρωπο, να ενεργεί ηθικά και προς όφελος του συνόλου (I. Kant, J. Fichte, αμφιλεγόμενη στάση),  (Ιδέ Enzyklopädie Philosophie und Wissenschafstheorie, hrsg,. von J. Mittelstraß, Band 3, Stuttgart/Weimar, 2004, S. 577-586).
5. Πολιτισμικό: Οι θρησκείες έχουν κατά πολύ συμβάλλει μέσω των ηθικών αρχών στον εκπολιτισμό λαών. Αναφέρουμε μόνον τα πιό
γνωστά παραδείγματα: εκπολιτισμός των Ρώσων και των βαλκανικών λαών μέσω της χριστιανικής Ορθοδοξίας, των πολυάριθμων αρχαίων γερμανικών και κελτικών λαών μέσω του Ρωμαιοκαθολικισμού, εκπολιτισμός λαών μέσω του Ινδουϊσμού και του Βουδισμού.
6. Ιστορικό: Από τη Μεσολιθική εποχή των αρχαιοτάτων σαμάνων σε όλον τον κόσμο, σε όλα τα φύλα και σε όλους τους λαούς έως σήμερα υφίστανται θρησκείες σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις με το απαραίτητο ιερατείο ως μεσολαβητή μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού (Ιδέ εκτενέστατa και πειστικά το εκπληκτικό βιβλίο A. Bancroft , Origins of the Sacred-The Way of the Sacred in Western Tradition, London/New York, 1987).
7. Εθνικό: Ο καθοριστικός ρόλος της χριστιανικής θρησκείας στη διαδικασία της εθνογένεσης όλων των ευρωπαϊκών εθνών και ιδιαιτέρως των Ισπανών, των Πολωνών, των Ρώσων και των βαλκανικών, πρωτίστως των Ελλήνων είναι γνωστότατος.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που ύστερα από τον2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει διατυπωθεί το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας σε σημαντικά διεθνή ντοκουμέντα: Γενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (1948, άρθρο 18), Διεθνής Συνθήκη περί των αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων (1966, άρθρο 18), Ευρωπαϊκή Συνθήκη για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (1950, άθρο 9).

Η θρησκεία έχασε όμως την αγνότητά της από τη στιγμή που έχει συγχωνευθεί με την εξουσία. Εχει εργαλειοποιηθεί εκ μέρους της εξουσίας ήδη προ πέντε χιλιάδων ετών στη Σουμερία, στην Αίγυπτο και αργότερα στην Ακκαδία, στη Βαβυλωνία (υφίστανται περί αυτού πολυάριθμα κείμενα που φυσικά είναι τελείως άγνωστα στους αυτοπεριχαρακωμένους Θεολόγους της Ορθοδοξίας), στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κτλ. Ιδιαιτέρως στο Imperium Romanum Orientalis (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), όπου ο Χριστιανισμός έχει ανακηρυχθεί σε αυτοκρατορική θρησκεία, έλαβε χώραν η ολοσχερής εργαλειοποίησή της για επιδιώξεις της αυτοκρατορικής
εξουσίας. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και στη Ρωσία. Ο Πατριάρχης είναι θεράπων του Πούτιν.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι στο όνομα της θρησκείας έχουν διαπραχθεί πολλά και μεγάλα εγκλήματα ( φαγές των οπαδών χριστιανικών σεκτών στο Βυζάντιο, ολοκαυτώματα της απάνθρωπης, εγκληματικής και τρισκατάρατης Santa Inquisicion («Ιεράς Εξέτασης»), τρομερά εγκλήματα έως γενοκτονία εκ μέρους των Σταυροφόρων (deus vult :ο θεός το θέλει), αλληλοσπαραγμοί και βαρβαρότητες μεταξύ των Καθολικών και των Διαμαρτυρομένων 30 ολόκληρα χρόνια (Religionskrieg !, ένα τρίτο του πληθυσμού έχει σκοτωθεί) κτλ.) , για τα οποία όμως δεν είναι υπεύθυνες η πίστη και η θρησκεία, αλλά η εργαλειοποίηση και η εκμετάλλευσή των για πολιτικούς λόγους, όπως κάτι τέτοιο συμβαίνει και σήμερα με τον «Πολιτικό Ισλάμ (Ταλιμπάν, Αλ Καίντα, “Ισλαμικό Κράτος” κοκ.).

Γενικά συμπεράσματα:
α) Η θρησκεία είναι σε συνδυασμό με την πίστη ένα ανθρώπινο φαινόμενο, ανήκει στις βασικές ελευθερίες και στα δικαιώματα κάθε ανθρώπου και πολίτου, αλλά σε συγκεκριμένη μορφή δεν είναι υποχρεωτική εκ μέρους δυνάμεων έξωθεν για όλους.
β) Η θρησκεία είναι σε θέση να ενδυναμώσει μέσω της ηθικής διδασκαλίας της την κοινωνική και εθνική συνοχή.
γ) Οι μη θρήσκοι έχουν το ηθικό καθήκον να σέβονται αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα.
δ) Η εργαλειοποίηση της θρησκείας εκ μέρους της πολιτικής εξουσίας είναι συνήθως κάτι το αυτονόητο.
Καθημερινή (30.10.16, 29.3.20)

—————————————————-

Εγκλήματα λόγω θρησκείας

Παραδείγματα : Γενοκτονία των Ισπανών κατά των Ιθαγενών (Indigenas) της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής στο όνομα της θρησκείας, Τριακονταετής Θρησκευτικός Πόλεμος μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών στην Ευρώπη, φρικτά εγκλήματα και βαρβαρότητες των Σταυροφόρων στη Μέση Ανατολή και ιδιαιτέρως κατά την άλωση των Ιεροσολύμων.
Αλλά και θηριωδίες των Τούρκων κατά των χριστιανικών πληθυσμών των Βαλκανίων (ιδιαιτέρως κατά των Ελλήνων και των Βουλγάρων) τον 19ο αι.
Τα αραβικά κράτη είχαν άλλη τακτική : Χαράτσι.Τα μεγαλύτερα εγκλήματα των τσιχαντιστών διαπράττονται πρωτίστως κατά των μουσουλμάνων σιιτών.
Καθημερινή (25.2.18)

——————————————————————————————————————————————————

tg Διαβαζει ο αναγνωστης το ευαγγελιο,κανεναν μη λετε πατερα ενας ειναι ο πατερας σας αυτος εις τους ουρανους,και τι με λες αγιο αφου μονο ο Θεος ειναι αγιος,υστερα το ποιμνιο προσκυνα καποιο αγιο λειψανο και ακολουθει η ευλογια του Κυριου δια χειρος του Πατρος Αυστηρου,Βλοσυρου,Κακομοιρη..
Αυτα ειναι τα αποτελεσματα αν δεν υπαρχει Ελλην η βαρβαρος και οταν η μωρια ειναι σοφια.
Να προσκυνουνται ανθρωποι και να τους φιλαν τα χερια,σαν τους κολακες της Ρωμης και τους βαρβαρους της Περσιας.
Η κατα λογο κοινωνια των σχεσεων και η κοινωνια του αληθους που δεν ξεραν οι Ελληνες και τωρα ξερουν κατα τον Κ.Γιανναρα
Διαβαζουν οι χριστιανοι αλλα δεν καταλαβαινουν τιποτα,αυτο αποδειχτηκε ηδη

Απο κει και περα το Θεος αγαπη εστι ειναι παραμυθια,ο Θεος ειναι κατ’εικονα του ανθρωπου και οχι το αντιθετο,ο Θεος των χριστιανων ειναι και εξουσια,θυμος,απειλη,μισος,για τον Φρουντ ηταν Λογος,οτι θελει ο καθενας λεει και απο ορθοδοξιες πολλες

Και να πως ηταν η κοινωνια του αληθους και η αγαπη που βρηκαν οι Ελληνες οταν ηταν στα φορτε της η μωρια
Θεοδοσιανος κωδικας
Οπουδήποτε βρεθεί συγκέντρωση ομάδας Μανιχαίων, οι ιθύνοντες ας τιμωρηθούν με δυνατή φωτιά και αυτοί που απλώς παρευρίσκονταν ας διαπομπευτούν, ατιμαστούν και αποκοπούν από τις συναναστροφές με ανθρώπους και τα οικήματα όπου διδασκόταν η διαβολική πίστη ας δημευθούν από τους αξιωματούχους της πόλης. «Θεοδοσιανός Κώδικας» 16.5.3
Υπαρχει και στον Ευεργετινο η ιστορια που παρεδωσε ο Ηγουμενος εναν υποπτο μοναχο στην αστυνομια και αυτοι τον καιγαν με πυρωμενο σιδερο να ομολογησει κατι που δεν εκανε,τελος πεθανε και οι χριστιανοι θαυμαζουν ακομα την ταπεινωση του.
Μ’αρεσει που ο κ.Γ διαφημιζει την ανατολικη του Χριστου εκκλησια που δεν εκαιγε ανθρωπους,οπως και τη κοινωνια του αληθους..

Εάν κάποια αγάλματα βρίσκονται ακόμη μέσα στους Ναούς και τα Ιερά και έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόμη την λατρεία των ειδωλολατρών, όπου κι αν συμβαίνει αυτό, θα ξεριζωθούν εκ θεμελίων, αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει διαταχθεί κατ’ επανάληψη και πολύ συχνά. Τα ίδια τα κτίρια των Ναών που βρίσκονται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, ή έξω από αυτές, θα παραδοθούν σε δημόσια χρήση και θα καταστραφούν οι ανά τόπους βωμοί. «Θεοδοσιανός Κώδικας» 16.10.19

Ζ’οικουμενικη συνοδος της Νικαιας
«Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις αλλά και τας δόξας αυτών ταις ματαίοις επομένοις και ως αλήθεσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον έχουσαις εγκειμένοις ώστε και ετέρους ποτέμεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως, ΑΝΑΘΕΜΑ».

Ιουστιανιανειος κωδικας
Απαγορεύομε να ασκούν διδασκαλία αυτοί που πάσχουν από την ιερόσυλη τρέλα των Ελλήνων» (Ιουστινιάνειος κώδικας Ι, 10, 11).

Επειδή μερικοί συνελήφθησαν διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό… Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας… αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην έσχατη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδιά τους και μαζί με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. Θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια… Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε, σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού. «Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.10.9

Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης… Αν κάποιος με οποιαδήποτε εξουσία παραβεί αυτό το νόμο θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό. «Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.1.   Καθημερινή (2.12.18)

 

 

 

 

 

 

T

 

 

———————————————————————–

Θρησκείες Φανατισμός

1.Είναι αναμφισβήτητο γεγονός , ότι ο Ρωμαιολαθολικός Πάπας ενδιαφέρεται για τους κατατρεγμένους μωαμεθανούς. Ποτέ όμως δεν άκουσα, ότι ο μωαμεθανικός κλήρος προστάτευσε καταδιωκόμενους χριστιανούς.

2. Οι πρώτοι θρησκευτικοί φανατικοί ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μουσουλμάνοι.

Ως αντίδραση έναντι αυτών έχουν βαθμιαία εμφανισθεί ο ινδουιστικός, ο χριστιανικός και ως τελευταίος ο βουδιστικός θρησκευτικός φανατισμός , αν και ο Βουδισμός αποτελεί μία Θρησκεία της ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ (υψίστη ηθική του αρχή), της φιλίας και της φιλίας μεταξύ όλων. iefimerida (25.10.17)

—————————————–

“Ανώτερες” θρησκείες !

Ο προηγούμενος Ρωμαιοκαθολικός Πάπας έχει διατυπώσει την άποψη, ότι η ρωμαιοκαθολική έκφανση του Χριστιανισμού είναι ανώτερη από τις άλλες.

Οι Θεολόγοι του Ισλάμ πρεσβεύουν την άποψη, ότι η δική τους θρησκεία είναι ως νεότερη ανώτερη από τις άλλες “Μωσαϊκές” θρησκείες (Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός).
Ιεράρχες της Ορθοδοξίας θεωρούν την δική τους έκφανση του Χριστιανισμού ως ανώτερη από τον Ρωμαιοκαθολισμό και τον Προτεσταντισμό κλπ.

Αλλά μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία κατηγορούσε ακόμη το 1991 τους Προτεστάντες ως αιρετικούς. Ακριβώς έτσι το άκουσα στο ναό της γενέτειράς μου και κατόπιν ρώτησα τον ιερέα , γιατί μιλάει με τόσο ΜΙΣΟΣ (“Αγαπάτε αλλήλους” !!!). Η απάντησή του : Η Ιερά Σύνοδος το έγραψε έτσι.

Καθημερινή (2.10.16)

——————————————-

Θρησκείες και Θεοί

Οι Βουδισμός και ο Κονφουκιανισμός (δεν αποτελεί θρησκεία,αλλα Θεωρία της κοινωνίας και του κράτους εφαρμοσμένη με μεγίστην επιτυχία ) δεν έχουν θεό,
ενώ ο Ινδουισμός διαθέτει 300 (τριακόσια) χιλιάδες θεούς , αλλά είναι διαλλακτικότατος.
Εχει π.χ. ανακηρύξει ακόμη και τον Χριστό και τον Μωάμεθ σε δικούς του προφήτες.
Και όμως τώρα τελευταία έχουν εμφανισθεί ως αντίδραση στο Ισλάμ και ο ινδουιστικός φανατισμός και φονταμενταλισμός.Καθημερινή (4.10.15)

————————————————————————-

Το έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές :

Ο Κονφουκιανικός Κύκλος Πολιτισμού δεν στηρίζεται στη Θρησκεία , ούτε πιστεύει σε μία συνέχεια του βίου μετά τον θάνατο. Είναι οι Κινέζοι, οι Κορεάτες, οι Βιετναμέζοι κλπ. δυστυχείς και καταθλιμένοι ;

Σε ό,τι αφορά τον Χριστιανισμό, σημειώνεται μία υποχώρηση στην κοινωνία τόσο , που άρχισαν να κλείνουν εκκλησίες. Ακόμη και ο ρώσος πατριάρχης έκανε το περασμένο έτος παράπονο που πρωτίστως πηγαίνουν στην Εκκλησία γριές και γέροι, ενώ ύστερα από τις κοσμοϊστορικές αλλαγές ήταν αυτές γεμάτες με νέους. Αυτό το έχω ήδη διαπιστώσει και στην πόλη όπου ζω.
Πέραν τούτου δεν τολμούν μερικοί χριστιανοί να εκφράσουν δημόσια την θρησκευτική τοποθέτησή του.

Κατά τα άλλα είναι η πίστη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ προσωπική υπόθεση κάθε ανθρώπου.

Καθημερινή (30.10.16)

—————————————

Εχω στην Βιβλιοθήκη μου τα εξής Ευαγγέλια , τα οποία έχω συστηματικά μελετήσει :

1. Η Αγία Γραφή, Ιερά Γράμματα μεταφρασθέντα εκ των Θείων Αρχαιτύπων. Αυτό το είχε η γιαγιά μου επί δεκαετίες και το έχω κληρονομήσει. Πρόκειται και για οικογενειακό κειμήλιο.
2.Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον ερμηνευτική απόδοσης υπό Κολιτσαρά, 1985. Μου το δώρησε  μία θεία μου (96 ετών).
3. Η Καινή Διαθήκη, Το πρωτότυπον κείμενον με νεοελληνικήν μετάφρασην, 1967.
4. Die Bibel, 1984.

5. Die Gute Nachricht, Das Neue Testament, 1980.
6.Martin Luther, Die ganze Heilige Schrift, Band 1, Band 2, 1545 (2008). Εν τω μεταξύ έχουν 72 Γλωσσολόγοι και Θεολόγοι επεξεργασθεί και εκσυγχρονίσει την λουθηρική μετάφραση, η οποια θα εκθοθεί το επόμενο έτος. Ακόμη και αθεϊστές την έχουν παραγγείλει.
7. Die Bibel, 1980.
8. Alfred Pfabigan, Die andere Bibel, Gottes verbotene Worte (Οι απαγορευμένες λέξεις του Θεού), 1991.
9.Das Evangelium nach Judas, 2007.
10. K.Ceming/J. Werlitz (καθολικοί Θεολόγοι του Πανεπιστημίου του Μανάχου !), Die verbotenen Evangelien (Τα απαγορευμένα Ευαγγέλια), Apokryfe Schriften, 2004.

Αυτονοήτως έχω στην Βιβλιοθήκη μου και τα ιερά βιβλία και άλλων Θρησκειών :

1. Των Eβραίων : Talmud, Kabala, Midrasch.
2. Το Κοράνιο.
3. Ολα τα  ιερά βουδιστκά  κείμενα (πολύ ανθρωπιστικά).
4. Τα σημαντικότερα κείμενα του Ινδουισμού (πολύ μυστικιστικά και δυσνόητα).
5. Ολα τα κείμενα του Κονφούκιου( στην ουσία Κοινωνιολογία, Θεωρία του κράτους και του Δικαίου).

Πολύ πραγματιστικά.

6. Τα λίαν ενδιαφέροντα κείμενα του Ζωροάστρη (Zarathustra). Πολύ φιλοσοφικά και ηθικά. Εχουν επηρεάσει τον Χριστιανισμό : παράδεισος, Φως κλπ.
7. Τα άκρως ενδιαφέροντα μανιχαϊστικά, κοπτικά και μανταϊστικά κείμενα της Γνώσης.

8. Πέραν τούτου ανεξαιρέτως  όλα τα ιερά κείμενα των αρχαίων θρησκειών (αιγυπτιακά, σουμερικά, ακκαδικά, βαβυλωνικά, χιττιτικά.

Είμαι πεπεισμένος , ό,τι η γνώση των ιερών βιβλίων των προαναφερθέντων Θρησκειών ανήκει στην παγκόσμια εγκυκλοπαιδική μόρφωση και πέραν τούτου είναι τελείως απαραίτητη για την κατανόηση άλλων κύκλων πολιτισμού.

Επίσης πρεσβεύω την άποψη, ότι ακόμη και για τους αθεϊστές θα ήταν ενδιαφέρον να μελετήσουν την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη ) των Χριστιανών .

Ας επισημάνουμε εκ νέου, ότι ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός ανήκουν ιστορικά στις βάσεις του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (Δύση).

Καθημερινή (6.11.16)

———————————————————-

Σταυρός, αρχαιότατο και οικουμενικό σύμβολο

ΟΙ ειδικοί ιστορικοί έχουν προ δεκαετιών αποδείξει, ότι ο σταυρός ανήκει στα πιο οικουμενικά και πιο αρχαία σύμβολα της ανθρωπότητας. Π. χ. στην Κύπρο ήδη 2500 π.χ. , στην Ασσυρία, στην Αίγυπτο, στην Κίνα ακόμη και στο αρχαίο Μεχικό ( “Codex Fejervary-Mayer”).

ΠΗΓΕΣ (από την Βιβλιοθήκη μου) :
-Knaurs Lexikon der Symbole, v. Hans Biedermann, , ISBN 3-89996-252-4, München, 2004, S. 248-252.
-Lexikon der Symbole, v. Udo Becker, ISBN 3-89836-219-1, Köln, 1992, S.154-156.
Καθημερινή ( 6.3.16)

——————————————-

Με τον Σταυρό στο χέρι, Λύση προβλημάτων

Μόνο το σταυρό στο χέρι είναι παρωχημένη συνήθεια , αλλά ιδανική για τους καραμπινάτους τεμπέληδες, ανίκανους και γενικά για άτομα χωρίς ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΝΤΟΧΗ. Και οι τρείς όροι είναι στο μέσο Ελληνα ακατανόητες.

Χαιρετίσματα από τον εξέχοντα ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ , όχι απλώς Φιλόσοφο Δημόκριτο (Θεωρία του Αντικατοπτρισμού, ήδη στην αρχαιότητα χωρίς θρησκευτικά δεσμά και εθνικιστικές αγκυλώσεις).
Καθημερινή (10.1.16)

———————————————————-

Διατί όχι η Μόσχα το νέο Κέντρο της Ορθοδοξίας ;

Ρεαλιστικά, γιατί η Καθολική Εκκλησία είναι άριστα οργανωμένη, ενώ η δική μας είναι διεθνώς σχεδόν χαοτική και χωρίς επιρροή. Είναι γεγονός, ότι ο δικός μας οικουμενικός Πατριάρχης παίζει μόνον έναν εικονικό ρόλο.

Είναι επίσης φαεινότερον του ηλίου , ότι η Ρωσσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι παγκοσμίως η μεγαλύτερη, ισχυρότερη και πιο πλούσια. Ας μεταφερθεί λοιπόν το κέντρο της Ορθοδοξίας στη Μόσχα (“Τρίτη Ρώμη”).
Εκεί να αποφασίζουν , ποιός θα είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Μπορεί να προέρχεται από κάθε ορθόδοξη χώρα, φυσικά όχι μόνον από την Ρωσία.Το Βήμα (23.2.16)

——————————————————–

Χριστιανισμός, Ισλάμ, Παράδοση

Η παράδοση του σημερινού Χριστιανισμού έχει μεν ιουδαϊκές ρίζες, αλλά αφορά πρωτίστως τα περελθόντα περίπου 1500 έτη.

Δέον όμως να λάβουμε υπ όψη , ότι ύστερα απο το σχίσμα μεταξύ του Ρωμαιοκαθολικισμού και της Ανατολικής Εκκλησίας (Ορθοδοξίας) το 1054 καθώς και μετά την εμφάνιση του Προτεσταντισμού τον 16ο αι. έχει βαθμιαία δημιουργηθεί μία ιδία που σημαίνει μία μεταλλαγμένη παράδοση.