Derecho Internacional al Despuntar el Siglo XXI, International Law at the Dawn of XXI Centuri

Derecho Internacional al Despuntar el Siglo XXI, International Law at the Dawn of XXI Centuri

Hierbei handelt es sich um resümees in Spanisch und Englisch sowie um Schlußfolgerungen in Spanisch. Sie stützen sich auf einen bereits veröffentlichten Beitrag mit dem folgende Titel : Panos Terz y Eduardo Pastrana Buelvas, El Derecho Internacional al Despuntar el Siglo XXI, Un Punto de Vista Sociologico del Derecho Internacional. Ad Defensionem Iurisinter Gentes, in : Papel Politico, 2007/12/2, pp.535-564,  Edicion : Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales, Pontificia Universidad Javeriana, Bogota.

Resumen

La existencia de una sola superpotencia encarnada por Estados Unidos, en las actuales relaciones internacionales determina en gran parte su contucta unilateral y el carakter unipolar del actual orden mundial. Estados Unidos destruyen el orden del derecho internacional e  intentan, a costa de otros estados, imponer sus intereses egoistas.

Por eso, es necesaria la creacion de contrapesos de caracter politico y diplomatico. China, la Union Europea, Brasil y eventualmente Rusia, podrian particular en la conformacion de dichos contrapesos. De esta forma, podria surgir un nuevo orden politico internacional.

Igualmente, un campio en la correlacion de fuerzas en el sistema internacional contribuiria a desarrollar mecanismos de cooperacion entre los actores internacionales, para que el concepto de gobernanza global pueda convertirse en una alternativa viable en la busqueda de soluciones multilaterales a los problemas globales de la humanidad.

International Law at the Dawn of XXI Century , A sociological Point of View of International Law. Ad Defensionem Iuris inter Gentes

Abstract

The existence of one single superpower, the United State of Amerika ( US ), as actor within the international relations largely determines the unilateral and unipolar character of the present world order. The US thus destroy the order of international law and try to impose their particular interests at the cost of other states.
It is terefore necessary to create political and diplomatic counterbalance. China, the European Union , Brasil, and also Russia may participate in the confirmation of such a counterbalance, contributing to the emergence of a new international order. Also, such a change of the power balance of the international system would contribute to the development of new mechanisms of cooperation between international actors. The concept of global governance could emerge as a viable alternativ for the search of multilateral solutions to global problems of mankind.

Conclusiones

El Derecho Internacional Publico ( DIP ) es un ius pacis ( derecho de la paz ), un ius cooperationis, un ius progressionis ( derecho del desarrollo ) y un ius coexistentiae ( derecho de coexistencia ) entre estados de culturas y circulos juridicus diferentes.

El DIP tiene tampien, al despuntsar el siglo XXI, las siquientes funciones : garantizar la paz ; ordenar relaciones internacionales ; fomentar la cooperacion
entre los estados ; establizar el sistema internacional ; adaptar y transformar la realidad internacional ; dar seguridad y regular los conflictos , impulsar la justicia y el desarrollo internacional ; legitimar, sancionar y de proteger.

El establecimiento de un equilibrio internacional a traves de la creacion encausada de contrapesos, para equilibrar los intereses existentes, seria absolutamente de gran provecho para la imposicion del DIP. En ese sentido, seria posible, por ejemplo , un contrapeso de esa naturaleza que sea creado por la Union Europea y China, asi como eventualmente Rusia, en interes de la paz mundial , la seguridad internacional y, no por ultimo , el DIP. El potencial estrategico-nuclear de Rusia y China desempenaria, antes que todo en ese caso, un destacado papel de carakter psicologico. Un contrapeso de ese tipo, de los estados defentores del DIP, podria contribuir a contener la contucta peligrosa, provocadora, arrogante y hostil frente a este, de parte de Estados Unidos.

Este pais destruye sistematicamente el orden juridico internacional, en la medida en que viola, sin escrupelos, los principios funtamentales del DIP. Ademas , bloquea, mediante la anteposicion de sus intereses nacionales, la elaboracion de convenciones universales muy necesarias , como ocurre actualmente en el caso da las initiativas internacionales para la busqueda de soluciones al problema global del campio climatico, enfrentadas a la ferrea resistencia del gobierno de los Estados Unidos.

La gobernanza global puede contribuir a la creacion un orden mundial sobre la base de un multilateralismo efectivo, que contribuya al fortalecimiento da la comunidad internacional a traves del establecimiento y desarrollo de instituciones internacionales eficases y de un ordenamiento juridico internacional basado en la validez y el respeto del estado de derecho global y el desarrollo constante del DIP son un imperativo para que en su arquitectura prime el dominio del derecho, en lugar del imperio de la fuerza de una superpotencia agresiva como Estados Unido.

El DIP desempena un papel importante en la arquitectura de la gobernanza global, en cuanto concierne al fomento da la cooperacion entre estados con el proposito de crear convenciones de caracter universal, sin cuya fuerza normativa los llamados regimenes internacionales no tendrian ninguna eficacia en nel proceso de regulacion de los asuntos globales.

Ακαδημαϊκοί Τίτλοι : DSc (Dr.sc. η Dr.habil. ) και PhD

Ακαδημαϊκοί Τίτλοι : DSc (Dr.sc. η Dr.habil. ) και PhD

Υπάρχουν περί του θέματος πολλές απόψεις π.χ. PhD =Dr. ( Δόκτωρ ), PhD κατώτερο του DSc ( Dr.sc. η Dr.habil, ), PhD κάπου μεταξύ των δύο κτλ. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει ένα ουσιαστικό κριτήριο :

Πότε μπορεί κανείς να αποκτήσει τον εκάστοτε τίτλο ;

Γενικά απαιτούνται 3 έως 5 έτη μετά την περάτωση των σπουδών για την απόκτηση των τίτλων Dr. και  PhD.

Ύστερα απο 5 έτη και κατόπιν του πρώτου ακαδημαϊκού τίτλου αποκτά κανείς τον τίτλο DSc ( Dr.habil ή Dr.sc.) . Ο διεθνώς ανώτερος ακαδημαίκός τίτλος DSc αποκτάται όμως στα πανεπιστήμια της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης  κάτω από  προϋποθέσεις :

α ) Ο υποψήφιος προορίζεται για την ανώτερη επιστημονική σταδιοδρομία ( Καθηγητής πανεπιστημίου ή ακαδημίας).

β ) Ηδη εργάζεται σε ένα Πανεπιστήμιο ή σε μία Ακαδημία επιστημών.

γ ) Έχει  παραδώσει πανεπιστημιακές διαλέξεις  κατόπιν απόκτησης της  Facultas docendι , η οποία πάλι είναι συνδεδεμένη με άλλες προϋποθέσεις

δ ) Προτού λάβει την επίσημη έγκριση του θέματος είναι ήδη εδώ και τουλάχιστον τέσσερα έτη κάτοχος του τίτλου Dr. Κατόπιν επιτρέπεται να αρχίσει με την επεξεργασία του θέματος παράλληλα με τα πανεπιστημιακά και διοικητικά καθήκοντα. Η περάτωση αυτής της διαδικασίας  διαρκεί  περίπου πέντε έως επτά έτη.

ε )  Ιδιαιτέρως   σπουδαία είναι τα  επιστημονικά συγγράματα ( ποιότητα, ποσότητα ).

Σε σύγκριση  με αυτόν τον ακαδημαίκό τίτλο είναι ο τίτλος PhD κατώτερος, γιατί αυτός δεν  προϋποθέτει τόσο πολλά.

Δημοσιευθέν σε μία πανεπιστημιακή εφημερίδα στα Ισπανικά : Explicaciones sobre los grados academicos segun criterios internacionales, in : Al Vuelo de la Gaviota, Periodico de la Universidad Santiago de Cali.

Βία Πολιτική, Βία Ρητορική

Βία Πολιτική, Βία Ρητορική

Ευκαιρίας δοθείσης ( χαστούκισμα μίας πολιτικού της άκρας Αριστεράς ( Κανέλλη ) από ένα πολιτικό της άκρας Δεξιάς ( Κασσιδιάρης ) στην τηλεόραση ) συντελείται μία αναγκαία ενασχόληση όχι γενικά με την βία, αλλά με την πολιτική βία και δη των  ελληνικών πολιτικών άκρων , του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ από το ένα μέρος και με την Χρυσή Αυγή από το άλλο μέρος.

Επειδή πρόκειται για ένα πολυσύνθετο και πολυφασικό φαινόμενο, δέον να είναι η προσέγγιση στην πολιτική βία επίσης πολυσύνθετη και πολυφασική. Εδώ εφαρμόζεται η μέθοδος του αρχαίου ρωμαίου ρήτορα, κρατικού ανδρός και επιστημονικού συγγραφέα Κικέρωνα ( Cicero ) : Quis ( Ποιός ; ), Quid ( Τί; ),Quomodo ( Πώς ; ), Ubi ( Πότε ; ), Cur ( Διατί ; ).

Σε ό,τι αφορά τις αιτίες της, πρέπει κατ αρχάς να αναφερθούν οι υποκειμενικές , γιατί συγκεκριμένα άτομα εξασκούν την βία. Ίσως έχουν αυτά διανοητικά η ψυχικά προβλήματα. Ίσως έχει κάποιος ροπή σε τραμπουκισμό, ίσως  είναι κάποια κυρία τσαμπουκάς, αθυρόστομη και ναρκισσιστική. Δεν αποκλείεται, να επιθυμούσαν και οι δύο μιά κατάλληλη ευκαιρία, για να δείξουν στους πολιτικούς τους φίλους, τί “ικανότητες” έχουν. Λόγοι της πολιτικής σταδιοδρομίας παίζουν  αυτές οι πτυχές του ζητήματος οπωσδήποτε ένα ρόλο.

Εκτός τούτου να ληφθούν υπ όψη αντικειμενικές αιτίες για βίαιες, απολίτιστες και βάρβαρες συμπεριφορές. Σε αυτές ανήκει πρωτίστως ο οικογενειακός μικροκόσμος. Χειροδοκούσε π. χ. ο πατέρας κατά των άλλων μελών της οικογένειας ; Ήταν κάποιος θύμα σωματικής κακομεταχείρησης ;

Πιό σημαντικοί είναι ο κοινωνικός και ο πολιτικός μακροκόσμος. Από ποιό κοινωνικό στρώμα κατάγεται κάποιος και με ποιούς είχε συναναστροφή ; Του έχει γίνει πολιτική “πλύση εγκεφάλου” , ετσι ώστε να διακατέχεται από μίσος κατά των συνανθρώπων του και να έχει μία φανατισμένη ιδεολογική και πολιτική τοποποθέτηση ;

Στην περίπτωσή μας είναι και οι δύο εκπρόσωποι των πολιτικών άκρων φανατισμένοι. Αλλά υπάρχει μία δυσαναλογία μεταξύ των πράξεων βίας : Από τη μιά μεριά η προσβολή ως λεκτική βία και από την άλλη μεριά η άνανδρη και ανέντιμη σωματική βία. ( Barbari ante portas : Βάρβαροι προ των θυρών ).

Στην ουσία της έχει η παρούσα συγκεκριμένη πολιτική βία τις ρίζες της στην γενική κατάπτωση των ανθρώπινων και κοινωνικών αξιών στη διάρκεια της μεταπολίτευσης ως διαδικασίας.

Η έλλειψη της κοινωνικής, της κρατικής και ιδιαιτέρως της νομικής συνείδησης ( ο όρος “αίσθημα του δικαίου” ειναι τελείως ανεπαρκής ) έγινε εντατικότητα αισθητή με την εν μέρει καταστροφή του κέντρου της Αθήνας από “εξοργισμένους” νέους. Αυτό όμως έχει εκ των υστέρων δικαιολογηθεί μόνον από την ριζοσπαστική Αριστερά. Πασίγνωστη και καταστροφική ήταν η βία των συνδικαλιστών ,σαν να επρόκειτο για φυσικό δίκαιο.

Αυτές και άλλες μορφές της βίας εκ μέρους αναρχικών  και τραμπουκικώ ατόμων  έχουν πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του ελληνικού πολιτεύματος, δηλαδή στα πλαίσια του αστικού κράτους. Το πολίτευμα στηρίζεται στους ελεύθερους πολίτες και αναγνωρίζει τα υποκειμενικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία όμως δεν είναι απόλυτα. Ούτε η κοινωνική δικαιοσύνη είναι απόλυτη.

Ο αντικειμενικός παρατηρητής διαπιστώνει, ότι οπαδοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς καταπατούν σχεδόν αυτονοήτως τους νόμους και ενεργούν έτσι αντισυστημικά, ενώ η βία των οπαδών της άκρας Δεξιάς έχει άλλα ελατήρια και άλλους σκοπούς . Αλλά και οι δικές τους ενέργειες παραβιάζουν μεν τους νόμους , χωρίς να είναι όμως αντισυστημικές.

Από ιδεολογική άποψη διαπιστώνεται γενικά κάτι το προσδιοριστικό κοινό και δη η ολοκληρωτική κοσμοαντίληψη ως η καθ εαυτού ρίζα και των δύο πολιτικών άκρων. Τα δύο γνωστά ολοκληρωτικά συστήματα Κομμουνισμός και Εθνικοσοσιαλισμός ( Φασισμός) δεν αναγνωρίζουν το άτομο και τον πολίτη με τα υποκειμενικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του. Και στα δύο συστήματα βασίζεται η εξουσία στον ΦΟΒΟ.

Ειδικά στο κομμουνιστικό σύστημα στην πράξη ήταν ο φόβος ο καθοριστικός πυλώνας της εξουσίας. Στις χώρες του “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” έχει διαστεβλωθεί η θεωρία και στην πράξη δεν υπήρχε απολύτως καμία σχέση με την παραδεισιακή ουτοπία.

Από την “Δικτατορία του Προλεταριάτου” ( δεν υπήρξε ποτέ), έγινε βαθμιαία η δικτατορία του κομμουνιστικού κόμματος, κατόπιν η δικτατορία του κομματικού μηχανισμού, ύστερα η δικτατορία της Κεντρικής Επιτροπής, κατόπιν η δικτατορία του Πολιτικού Γραφείου και στο τέλος η δικτατορία του Γενικού Γραμματέα του κόμματος.

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε παράξενο, που ο “Υπαρκτός Σοσιαλισμός” έχει καταρρεύσει μόνος του χωρίς πόλεμο και εμφύλια σύρραξη. Έτσι έχει αποδειχθεί, ότι το καπιταλιστικό σύστημα και το αστικό κράτος με τους νόμους του είναι οι νικητές της Ιστορίας. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Φυσικά δεν είναι δυνατό να συγκριθεί η βαλκανομεσοανατολίτικη Ελλάδα με την προηγμένη Ευρώπη.

Πρέπει να λάβουν επί τέλους χώρα ο εκμοντερνισμός, ο εξευρωπαϊσμός και ο εξορθολογισμός. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Αλλά τέτοιοι σκοποί δεν υλοποιούνται με πρωτόγονη πολιτική βία ούτε εκ μέρους της καθυστερημένης άκρας Δεξιάς ούτε εκ μέρους της εξωπραγματικής και ανορθολογικής άκρας Αριστεράς.

Πληροφορία

Στην δεκαετία του 70 είχα την επιστημονική εποπτεία για δύο διπλωματικές ( Βία κατά διπλωματών ) και για μία διδακτορική διατριβή ( Βία κατά των διεθνών αεροπορικών συγκοινωνιών ( Hijacking ).

Η τότε Σοβιετική Ενωση δικαιολογούσε την βία ως επαναστατική, αλλά όταν έγινε και αυτή θύμα μιας τέτοιας βίας , αμέσως την καταδίκασε και ήταν σύμφωνη να επεξεργασθούν στα Ηνωμένα Εθνη δύο διεθνείς συμβάσεις κατά της βίας !

Δημοσιευθέν από τις 10.12.2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο : Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida, To Πρωτο Θέμα.

————————————————-

Πολιτική ρητορική βία

Διαπίστωση: Σήμερα σημειώνονται κρούσματα της πολιτικής ρητορικής βίας πρωτίστως σε τρία κόμματα : Χρυσή Αυγή, ΣΥΡΙΖΑ και ΑνΕλλ. Λόγω όμως του διαφορετικού πολιτικού βάρους των αναφερθέντων κομμάτων μπορεί να χαρακτηρισθεί η ρητορική βία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ως ιδιαιτέρως επικίνδυνη και άκρως επιζήμια για τον ελληνικό πολιτικό βίο, γιατί τέτοια φαινόμενα οδηγούν συνήθως σε σωματική βία και όχι σπάνια σε φυσική εξολόθρευση του πολιτικού αντιπάλου. Η πολιτική ρητορική βία είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, το οποίο αναδεικνύει τις εξής πτυχές :

α ) Πολιτισμική πτυχή : Εκφράζει ένα χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο, το οποίο είναι διαδεδομένο στον Τρίτο κόσμο καθώς και στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη ( Βαλκάνια ). Πολιτισμένοι πολιτικοί έχουν έναν επίσης καλλιεργημένο βασικό κώδικα συμπεριφοράς.

β ) Πολιτική πτυχή : Πρόκειται για μίαν ιδιαίτερη έκφανση του νεοελληνικού λαϊκισμού, ο οποίος σε ηπιώτερη μορφή έχει εισαχθεί μεν στον πολικό βίο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει εξελιχθεί περαιτέρω κατ αρχάς από τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαιτέρως από τον πρόεδρό του. Το punctum quaestionis (πυρήνας του ζητήματος ) είναι η κατασυκοφάντηση και δαιμονοποίηση του πολιτικού αντιπάλου. Συνήθως έπεται η φυσική του εξόντωση.

γ ) Εθνολογική πτυχή : Η ρητορική βία εκφράζει πέραν τούτου το παροξυστικό στάδιο του υπάρχοντος ελληνικού συγκρουσιασμού και με τέτοιον τρόπο που μεταβάλλεται η Βουλή σε τρελλοκομείο και ζούγκλα.

δ ) Μορφωτική πτυχή: Η ρητορική βία είναι ένδειξη μίας υπερεξελιγμένης αμετροέπειας συνυφασμένης με έλλειψη παιδείας.

ε ) Κομματική πτυχή ( ΣΥΡΙΖΑ ) : Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται μέσω της ρητορικής βίας ένας πολιτικός υπερεξυπνακισμός ως χαρακτηριστικό γνώρισμα σχεδόν όλων των αριστερών κομμάτων.

ζ ) Κομματική πτυχή ( Χρυσή Αυγή ) : Στην περίπτωση όμως της Χρυσής Αυγής πρόκειται για ένα αυτονόητο χαρακτηριστικό ολων των άκρως εθνικιστικών ή φασιζόντων κομμάτων  ως προοίμιο της επίσης αυτονόητης φυσικής βίας και της εξουδετέρωσης του πολιτικού αντιπάλου σύμφωνα με γνωστά πρότυπα στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Σύσταση : Εδώ στο Μπλογκ moυ μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα “Καθημερινή βία”. “Πολιτική βία” και “Χρυσή Αυγή, μια προσωρινή ανάλυση”.

Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή , Το Βήμα, Τα Νέα , Πρώτο Θέμα ).

Χρυσή Αυγή , Προσωρινή Ανάλυση, Σβάστικα

Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση, Σβάστικα

H παρούσα ανάλυση έχει ήδη από το 2012 συχνά δημοσιευθεί στην ηλεκτρονικη έκδοση σχεδόν όλων των κεντρικών εφημερίδων καθώς φυσικά και στο Μπλογκ μου.
Αν και δεν είμαι οπαδός της Χ.Α. ,προσπαθώ να τοποθετηθώ νηφάλια και ψύχραιμα, κάτι που είναι στους φανατισμένους και συγκρουσιακούς Νεοέλληνες τελείως άγνωστο.

1.Τί είναι η Χ.Α. ;

Είναι μόνον κόμμα η και πολιτικό κίνημα ; Αναμφιβόλως  η Χ.Α. είναι ένα επίσημο κόμμα με βουλευτές στην Βουλή. Η επιρροή της αυξάνει, γεγονός που είναι ένδειξη , αν και η ηγεσία της έχει όχι πειστικά νόμιμα φυλακισθεί, ότι αυτή στηρίζεται σε ένα όχι ασήμαντο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Επαναλαμβάνομαι : Πρόκειται για ένα τμήμα του ελληνικού έθνους και της ελληνικής κοινωνίας με δικά του ανθρώπινα δικαιώματα, με τα οποία δεν επιτρέπεται να παίζει ουδείς λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων.

Προ πολλών ετών έχουμε πολλάκις διαπιστώσει, ότι μερικά μέλη της Ν.Δ. είχαν σχεδόν τις ίδιες αντιλήψεις όπως σήμερα τα μέλη της Χ.Α. ή αργότερα του ΛΑΟΣ. Δεν μπορούμε όμως σίγουρα να αποδείξουμε, ότι ανεπίσημα υπήρχε στη Ν.Δ. μία συνιστώσα αυτού του είδους.

2. Διατί ιδρύθηκε η Χ.Α. ;
Διατί αυτή ήταν από πολιτική άποψη οφθαλμοφανώς αναγκαία ;

Διότι ανταποκρίνεται στον πολιτικό τρόπο σκέψης όχι λίγων Ελλήνων. Επομένως έχει η ίδρυσή της αντικειμενικό χαρακτήρα σε συνδυασμό με υποκειμενικες προϋποθέσεις. Στην ουσία εστιάζεται η κυρία αιτία της εμφάνισής της στο όντως μεγάλο πρόβλημα των παράνομων μεταναστών αλλά και στις τραγικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αν και η Χ.Α. προϋπήρχε.

3. Στηρίζεται η Χ.Α. σε μίαν ιδεολογία ;

Ναι μεν αλλά η ιδεολογική της βάση είναι ασαφής και χαώδης φασίζουσα, αλλά μπορεί κανείς να διαπιστώσει και άλλες συνεχώς μεταλλαζόμενες τάσεις ( Ιδού ιδιαιτέρως : Κ.Πικραμένος, Χρυσή Αυγή-Το Τελος της Μεταπολίτευσης ( http:ekdotika.blogspot.com ).
Δηλαδή η Χ.Α λειτουργεί μάλλον ως ένας ιδεολογικοπολιτικός χαμαιλέων.
Βαθμιαίως αποκρυσταλλώνoνται τα προσδιοριστικά γνώρισματά της : πρωτόγονος ρατσισμός και θεοποίηση της βίας.

4. Μπορεί η Χ.Α. να συγκριθεί με το γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα ;

Ασφαλώς όχι, γιατί οι Γερμανοί φασίστες είχαν ένα σχετικά υψηλό μορφωτικό επίπεδο και ήταν εκτός τούτου τέλοια οργανωμένοι. Μία σύγκριση είναι δυνατή μόνον με την SA ( Sturmabteilungen : Τάγματα εφόδου ) ιδίως σε ό,τι αφορά την πρωτόγονη βία και το φυλετικό μίσος.

Εφαρμόζωντας την συγκριτική μέθοδο διαπιστώνουμε άνευ ιδεολογικών παρωπίδων, ότι έως σήμερα η βία εκ μέρους των “αριστερο”αναρχικών είναι, σε ό,τι αφορά την εντατικότητα και το μέγεθος, πολύ πιό επικίνδυνη και κυριολεκτικά πιό καταστροφική ( γνωστά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας με θύματα ) από την βία της Χ.Α.
Σε γενικές γραμμές υπάρχουν ήδη μερικά χαρακτηριστικά ενός φασίζοντος κινήματος μάλλον βαλκανικού τύπου, δηλαδή απλοϊκού και καθυστερημένου.

5. Είναι η Χ.Α. σε θέση να συμβάλλει στην επίλυση των υπαρχόντων οικονομικών προβλημάτων;

Αναμφιβόλως όχι, γιατί κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στο πρόγραμμα ενός απολύτως μονοδιάστατου κόμματος και γιατί δεν διαθέτει στελέχη με την απαραίτητη κατάρτιση και μόρφωση. Στην αρχαία Ελλάδα ο Αριστοτέλης θα την θεωρούσε ως κίνημα του όχλου. Υπάρχει όντως ένδειξη, ότι πρόκειται για πολιτικό κίνημα του κοινωνικού υποστρώματος , εν μέρει και της κατώτερης μεσαίας ταξης.

6. Έχει μέλλον ;

Ναι, όσο διαρκούν να υπάρχουν τα προαναφερθέντα προβλήματα. Θα συνεχίσει να παίζει και στο μέλλον μόνο τον σχετικά εύκολο ρόλο του τιμωρητέα και εκδικητή των “αδικημένων.”

7. Είναι η απαγόρευση του κόμματος χρήσιμη ;

Για τους παρακάτω λόγους όχι :

α ) Γιατί πρόκειται για ένα κόμμα που εκπροσωπεί μία μερίδα του ελληνικού λαού.
β ) Θα μπορούσαν οι πολιτικοί της να αλλάξουν γρήγορα την ονομασία του κόμματος η να ιδρύσουν ένα παρόμοιο κόμμα.
γ ) Θα ήταν πιό αποτελεσματικό να χρησιμοποιηθούν σοβαρά πολιτικά επιχειρήματα στην αντιπαράθεση με την Χ. Α. εντός και εκτός της Βουλής και όχι εύκολοι συναισθηματισμοί και μη απαραίτητες προσωπικές προσβολές και νομικά μη πειστικοί φυλακισμοί, μέσω των οποίων στην ουσία μεταβάλλονται οι φυλακισμένοι χρυσαυγίτες σε ήρωες.
Δηλαδή η κυβέρνηση κάνει όχι μόνον τακτικά λάθη αλλα και αφάνταστα τακτικά ατοπήματα. Κοιμούνται άραγε οι νομικοί σύμβουλοί της ;

Εκτός τούτου θα ήταν ούτε επιτρεπτό, ούτε λογικό, ούτε ανθρώπινο να φυλακίζουν στα καλά καθούμενα και απλά μέλη αυτού του κόμματος. Με αυτόν τον παράλογο τρόπο μεταβάλλονται μισό εκατομμύριο Ελληνες σε σφοδρούς αντιπάλους της δημοκρατίας , ας είναι και λαβωμένη και υποαναπτυγμένη, εκ μέρους πρωτίστως πάμπολλων διεφθαρμένων αστών πολιτικών.

Εγείρεται λοιπόν το δικαιολογημένο ερώτημα, εάν αυτοί υπό τον φακό της ηθικής είναι καλύτεροι από τους Χρυσαυγίτες, οι οποίοι δεν έχουν κλέψει από τον εθνικό πλούτο, όπως τα γνωστά λαμόγια και καθάρματα των κυβερνητικών κομμάτων.
δ ) Να καταβάλλουν τα μεγάλα κόμματα  προσπάθειες για να υπερβούν τις παραδοσιακές τους αδυναμίες ( ανικανότητα, διαφθορά,αρπαχτή, ανηθικότητα, νεποτισμός, καραμπινάτη ψευτιά και βάλε, ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ την εκτενή μελέτη “Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο”) με απώτερο σκοπό την υπέρβαση πρωτίστως των οικονομικών αντιξοοτήτων καθώς και την επίλυση του προβλήματος των παράνομων ξένων.

Δημοσιευθέν από το 2012 επαναλλειμμένως στην ηλεκτρονική έκδοση σχεδόν όλων των κεντρικών ελληνικών εφημερίδων  (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida, Tο Πρώτο Θέμα).

——————————————-

Σβάστικα και Χρυσή Αυγή

Ηγετικά μέλη της Χρυσής Αυγής διαλαλούν συχνά και παντού, ότι η Σβάστικα ( Αγκυλωτός Σταυρός )  προέρχεται ως σύμβολο από την Αρχαία Ελλάδα. Αυτό είναι μόνον εν μέρει αληθές υπό το νόημα,  ότι και οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν αυτό το σύμβολο το οποίο εμπεριέχει πολλές πτυχές.

1. Ιστορικά

Πρόκειται για μίαν έννοια  της σανσκριτικής ( Aρχαίας ινδιικής ) γλώσσας που ανήκει στην οικογένεια των σάτεμ-„ινδοευρωπαϊκών γλωσσών“, από τον αριθμό σατ : 100. Οι ευρωπαϊκές γλώσσες ανήκουν στην οικογένεια των χάτεμ-„ινδοευρωπαϊκών“ γλωσσών από τον αριθμό (χ)εκατόν της Aρχαίας ελληνικής γλώσσας. Μεταξύ των γλωσσών των δύο οικογενειών υπάρχουν ακόμη και ύστερα από περίπου 7500 χρόνια πολυάριθμες ομοιότητες.

Όλες οι εθνότητες των δύο οικογενειών καθώς και οι Κινέζοι γνώριζαν την Σβάστικα ( Αγκυλωτός Σταυρός, αλλά ανάποδα,  Hakenkreuz στα γερμανικά ). Το σύμβολο ήταν όμως γνωστό και σε προϊνδοευρωπαϊκούς πολιτισμούς ( Μοχέντσιο Ντάρο στην Ινδία, 2500 π.Χ.)

2. Γλωσσολογικά„ : “Σημείο σε σχήμα σταυρού που φέρνει ευτυχία“.

3. Σημασιολογικά

α ) Αιώνια επανάληψη του ξαναγέννησης ( Σανσκρικά : „Σαμσάρα“).
β ) Κατεύθυνση κίνησης υπό το νόημα του κύκλου που σημαίνει επανάληψη των εποχών του έτους και του ηλιακού έτους.
γ ) Στην Αρχαία Κίνα ( 2000 π.Χ. ) ονομαζόταν το σύμβολο „Βαν –Τζου“ με την σημασία των τεσσάρων κατευθύνσεων του ουρανού.
δ ) Στον βουδδιστικό πολιτισμό θεωρείται ως „Σφραγίδα επί της Καρδιάς του Βούδδα” ).
ε ) Στο Θιβέτ είναι σύμβολο της ευτυχίας .
ζ ) Στην ινδική Θρησκεία του Γιαϊνισμού σημαίνει τέσσερα χέρια : Κόσμοι των θεών, των ανθρώπων , των ζώων και του Άδη.
η )  Στην Αρχαία Ελλάδα το βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές, εκτός τούτου και στον Μαίανδρο, αλλά κεκομμένο καθώς και ως πολλαπλασιασμό του ψηφίου Γ, γνωστό ως „Σταυρός των Γάμμα“ ( „Crux Gammata“).
θ ) Στην παράδοση των Αρχαίων Γερμανών το έβλεπαν ως συμβολικό Σφυρί του θεου Θορ („Thorshammer“).
Ι) Στην βόρεια Ινδία είναι ακόμη και σήμερα στολίδι γυναικών.

Οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές το έχουν εκμεταλλευθεί . Και όμως δεν υπήρχε στην Ευρώπη  μία συνέχεια  της γνωστότητας του συμβόλου.
Ενας Αγγλος αξιωματικός το είδε στην Βόρεια Ινδία, του άρεσε πολύ και το χρησιμοποιούσε ως ένα είδος παράσημου. Σε μία δεξίωση στρατιωτικών και διπλωματών στο Λονδίνο στις αρχές του 20ου αι. το είδε για πρώτη φορά ένας αξιωματικός του ρωσικού στρατού , γερμανικής καταγωγής,   καταγόμενενος από την Βαλτική.

Ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο εγκατάλειψαν πολλοί Γερμανοί τις βαλτικές χώρες και επέστρεψαν στην Γερμανία, όπου ειδικά οι πρώην αξιωματικοί  έχουν συμβάλλει στην καταστολή της κομμουνιστικής εξέγερσης το 1918.

Ο προαναφερθής  αξιωματικός έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις μάχες και διέδωσε το σύμβολο και σε άλλους Γερμανούς στρατιωτικούς, οι οποίοι ανήκαν αργότερα στους πρώτους οπαδούς του Χίτλερ. Αυτοί το αποθέχθηκαν και το έκαναν σύμβολο της ιδεολογίας τους.  Ο ίδιος ο Χίτλερ το έχει διαμορφώσει στην αντίθετη κατεύθυνση  των ποδιών.

Δημοσιευθέν στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, iefimerida)

Πηγή
-U. Müller-Kaspar ( Hrsg ), Die Welt der Symbole, Ein Lexikon, Wien , 2005
Knaurs Lexikon der Symbole, Köln , 2004

Μέρκελ Αγκελα , Καγκελάριος της Γερμανίας , Γνώση Αντιπάλου

Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας

Προοίμιο : Το 2005 έχω δημοσιεύσει στην Γερμανία το παρακάτω κείμενο όλως νηφάλια και πολιτικά ουδέτερα.

Οταν όμως το έχω δημοσιεύσει στον ελληνικό ηλεκτρονικό τύπο, έγινε πραγματικός χαμός. Ιδιαιτέρως οι αυτοκληθέντες γλοιώδεις εθναμύντορες (Ελληναράδες ) με έχουν καθυβρίσει. Παράλληλα της έχουν επιτεθεί όχι μόνον πολιτικοί του “αντιμνημονιακού” τόξου, πρωτίστως  πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ , αλλα και κάποιος δημοσιογράφος του Βήματος, τον οποίο ήδη τότε έχω χαρακτηρίσει ως Γερμανομάχο, Γερμανοφάγο και Γερμανοκτόνο.

Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ την έφτυναν, τώρα την γλείφουν. Χαιρετίσματα από τον αιώνιο Ηράκλειτο  (” Πάντα ρει” ) προς τον χαμαιλέοντα Τσίπρα με τις άπειρες οβιδιακές του μεταμορφώσεις.

Είναι όντως ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, να ηγείται μία γυναίκα, καταγώμενη από την πρώην Ανατολική Γερμανία και ταυτόχρονα κόρη προτεστάντη ιερέα της οικονομικής μεγαλοδύναμης Γερμανία έως τώρα πάνω από  δέκα χρόνια.

Ανεξάρτητα από την τοποθέτησή μας απέναντί της πρέπει να ανιχνεύσουμε αντικειμενικά τις αιτίες , οι οποίες δημιούργησαν αυτην την μοναδική περίπτωση. Πρωτίστως δέον να διεισδύσουμε στο punctum quaestionis, στον πυρήνα του ζητήματος χωρίς πολυποίκιλες παρωπίδες και συναισθηματισμούς και οπωσδήποτε όχι ρηχά, επιπόλαια, εύκολα και απλουστευμένα, απλώς δημοσιογραφικά.

Αντικείμενο της ενασχόλησης πρέπει να είναι οι αντικειμενικοί και οι υποκειμενικοί παράγοντες ως υπόβαθρο της προσωπικότητάς της.

Η προσέγγιση στο αντικείμενο έχει ως κυρία βάση την Θεωρία του Συστήματος, την Διαλεκτική καθώς και μερικές Αρχές της Γενικής Μεθοδολογίας των επιστημονικών ερευνών, όπως π. χ. την Αντικειμενικότητα, την Συνθετικότητα των φαινομένων, την Ανάλυση, την Σύνθεση, την Συγκριτικότητα, την Συγκεκριμενικότητα και την Προγνωστικότητα.

1. Αντικειμενικοί παράγοντες

α ) Η Άγκελα Μέρκελ ( Α.Μ. ) κατάγεται από μία οικογένεια, η οποία ανήκει στους μορφωμένους αστούς ( “Bildungsbürgertum”), οι οποίοι ανεπίσημα υπήρχαν περαιτέρω και στην Ανατολική Γερμανία. Ήταν πολύ εύκολο να διαπιστώσει κανείς, ότι τα παιδιά τέτοιων οικογενειών είχαν μίαν ασύγκριτα ευρύτερη και ανώτερη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και ήταν διαπαιδαγωγημένα στο σπίτι από τους μορφωμένους γονείς τους στο πνεύμα του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού και ορθολογισμού.

β ) Εκτός τούτου διαπαιδαγωγήθηκε στο πνεύμα πρωτίστως των δύο πρυτανευουσών αρχών του Προτεσταντισμού και του Καλβινισμού ( Εργατικότητα ως ύψιστη ηθική Αρχή και ως ιδιαίτερη μορφή της αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου και Αρχή της επίτευξης ) .

Αυτά είναι για τους περισσότερους Νεοέλληνες όντως μάλλον κινέζικα, δηλαδή αδιανόητα και τελείως ακατανόητα.

γ ) Επηρεάσθηκε, όπως και πολλοί άλλοι και από τις “Πρωσσικές Αρετές” ( σεμνότητα, οικονομικότητα, αξιοπιστία, συστηματικότητα, αποτελεσματικότητα, αυτοπειθαρχία, αναγνώριση της προτεραιότητας του συμφέροντος του συνόλου κοκ.).

Εφαρμόζωντας την φιλοσοφική Θεωρία του Συστήματος δημιουργειται από τα αναφερθέντα στοιχεία ένα σύστημα, του οποίου το κύριο γνώρισμα έγκειται στην ουσιαστική αλληλοεξάρτηση και αλληλοεπίδραση των στοιχείων, έτσι ώστε το Σύστημα να αποκτά δυναμικότητα ως ζωντανός οργανισμός, πράγμα που οδηγεί όχι σε απλό άθροισμα των ποιοτήτων των στοιχείων αλλά σε μίαν ανώτερη ενιαία ποιότητα.

2. Υποκειμενικοί παράγοντες

α ) Ήδη ως φοιτήτρια στο πανεπιστήμιό μας ανήκε στις ευφυίες και δεν πέρασε απαρατήρητη. Για εμάς ήταν αυτονόητο, ότι η Α.Μ. θα κάνει επιτυχή επιστημονική σταδιοδρομία.

Κατά τα άλλα ήταν τα φοιτητικά της χρόνια συνεσταλμένη ως εσωστρεφής.

β ) Οι σπουδές στις φυσικές επιστήμες με ειδίκευση στην Αναλυτική Φυσική ενδυνάμωσαν την ικανότητα της λογικής, μεθοδικής και ιδίως της αναλυτικής σκέψης. Η σπουδή της Διαλεκτικής ( Hegel ) διεύρυνε σημαντικά αυτήν την ικανότητα.
Ακόμη και τώρα χρησιμοποιεί επιστημονικούς όρους στους πολιτικούς της λόγους , έτσι ώστε αυτή η ικανότητα, γενικά άγνωστη στους πολιτικούς, να προκαλεί πραγματικό δέος και αναγνώριση από κομματικούς φίλους καθώς και από αντιπάλους.

γ ) Υπερέχει κατά πολύ όλων των άλλων πολιτικών για αυτό κατέχει εδώ και δέκα χρόνια το αξίωμα του καγκελάριου. Σε σύγκριση με άλλους πολιτικούς του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος  η Α.Μ.διακατέχεται σε κοινωνικές υποθέσεις από το αίσθημα του δικαίου, αν και το δείχνει σπάνια.

δ ) Η Α.Μ. είναι σε οικονομικά ζητήματα εντιμότατη.

Και σε αυτά τα στοιχεία μπορεί να εφαρμοσθεί η Θεωρία του Συστήματος. Μεταξύ των δύο συστημάτων υπάρχουν αλληλουχίες σε τέτοιο βαθμό, που διαμορφώνεται μία διαλεκτική οντότητα, η προσωπικότητα της Α.Μ.

Υπάρχουν όμως και ελαττωματικά σημεία : τάση στην υπερβολική εφαρμογή των ηθικών Αρχών του Προτεσταντισμού και των “Πρωσσικών Αρετών”, ανεπαρκώς αναπτυγμένη ικανότητα της διαφοροποίησης σε ό,τι αφορά τις νοοτροπίες των εθνών, τάση σε πείσμα, συχνά έλλειψη θάρρους προς λήψη απαραιτήτων αποφάσεων, ψυχρότητα κλπ.

Αξιοσημείωτα

α ) Η Α.Μ. έχει υποβιβάσει τον ρόλο των νομικών στον πολιτικό βίο της Γερμανίας, όπου αυτοί παραδοσιακά αποτελούσαν την ελίτ. Υπάρχουν όμως και άλλες δύο μεγάλες εξαιρέσεις : οι καγκελάριοι Helmut Schmidt ( οικονομολόγος ) Helmut Kohl ( ιστορικός ).

β ) Η Α. Μ. έδωσε στην παραδοσιακή ανδροκρατία στην Γερμανία το θανατηφόρο χτύπημα. Σχεδόν όλοι οι πρώην “Ηγεμόνες” ( πρωθυπουργοί κρατιδίων) και άλλοι γνωστοί και πρώην  παντοδύναμοι πολιτικοί έχουν εξαφανισθεί εσαεί. Λέγεται, ότι τους έσπασε το σβέρκο.Τους αντικατέστησε με ικανότατες γυναίκες πολιτικούς.

Συστηματικά προετοιμάζει ταλεντούχες γυναίκες σε κύριες θέσεις για το μέλλον. Ίσως κάποια από αυτές θα την “διαδεχθεί”. Μεταξύ τους δεν βρίσκονται νομικοί !

Σε ό,τι αφορά το μέλλον, υπάρχουν δύο δυνατότητες :

α) Να μην θέση υποψηφιότητα λόγω κόπωσης. Στην περίπτωση αυτή ίσως  καταφέρει ο ικανότατος υπουργός των Δημοσιονομικών  Wolfgang Schäuble να γίνει Καγκελάριος.

β) Να αποφασίσει να επαναπροταθεί από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα  ως Καγκελάριος για τέταρτη φορά (!)  Αυτή η επιδίωξη θα ήταν ρεαλιστική, γιατί στα πλαίσια του κόμματος δεν σημειώνεται ουδείς πολιτικός αντίπαλος, ούτε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα διαθέτει έναν ισάξιο πολιτικό  αντίπαλο.

Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο ( Βήμα, (τελευταίο στις 9.12.14),  Νέα, Καθημερινή, Εθνος, Πρώτο Θέμα ).

——————————————————-

Συνοπτικά περί της Αγκελα Μέρκελ, Γερμανίδας Καγκελαρίου
(Κάποιοι στην Ελλάδα πρεσβεύουν την τελείως εσφαλμένη άποψη, ότι πρόκειται δήθεν για μίαν πρώην φανατική κομμουνίστρια)

Την γνωρίζω. Ούτε γαλουχήθηκε, ούτε ανατράφηκε στα ιδεώδη του κομμουνισμού. Εάν ήταν έτσι όπως τα γράφουν μερικοί, δεν θα γινόταν ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ της ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ Γερμανίας !
Στην πρώην Ανατολική Γερμανία της επέτρεψαν να σπουδάσει και επειδή περάτωσε τις σπουδές με άριστα, να κάνει και δοκτοράτο, αλλά δεν την άφησαν να συγγράψει την υφηγεσία και κάποτε να αναγορευθεί σε καθηγήτρια πανεπιστημίου.
Απαίτησαν, αλλά αυτή απέρριψε να γίνει μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Αλλά και πάμπολα μέλη του κόμματος δεν είχαν καμία σχέση με την κομμουνιστική ιδεολογία.

Εν ολίγοις, δεν της επέτρεψαν να πραγματοποιήσει την ανώτερη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Την ίδια τύχη είχαν πάρα πολλοί κατάλληλοι νέοι για τα ανώτερα, γιατί καταγόνταν από οικογένειες ιερέων, γιατρών, φαμακοποιών και γενικά από “αστούς”.
Κατά τα άλλα όλοι ήταν υποχρεωμένοι να γίνουν μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας, ειδάλλως δεν τους άφηναν να πάνε στο γυμνάσιο και αργότερα να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο.

Αυτά που γράφουν μερικές ελληνικές εφημερίδες περί του δήθεν κομμουνιστικού παρελθόντος της είναι ανακριβέστατα. Περνάνε τον φημισμένο καγκελάριο Helmut Kohl που την έχει προωθήσει για τόσο ηλίθιο ;
Καθημερινή (30.4.15)

———————————————————

Angela Merkel, Επιτυχέστατη Γερμανίδα Καγκελάριος (Πρωθυπουργός), Συνοπιτική αξιολόγηση

Η κ. Μέρκελ είναι η πρώτη πολιτικός που έχει εργασθεί σε Ακαδημία Επιστημών και δη στις θετικές επιστήμες, τις οποίες έχει περατώσει με άριστα και κατόπιν έχει αποκτήσει τον ακαδημαϊκό τίτλο  Dr.

Κατέχει άριστα δύο μεθόδους που της προσδίδουν μεγάλη ανωτερότητα έναντι των άλλων πολιτικών που είναι στην πλειοψηφία τους νομικοί φορμαλιστές : Ανάλυσις και Διαλεκτική .

Θεωρεί τα πάντα ως σύνθετα φαινόμενα σε μία μεγάλη διαδικασία. Προτού αποφασίσει τα αναλύει συστηματικά, τα συζητεί με ανώτερους συμβούλους , εξετάζει τα θετικά και αρνητικά και κατόπιν αποφασίζει.

Αυτή η μέθοδος στην πρακτική πολιτική είναι στη Νότια Ευρώπη, όπου συνήθως επικρατούν μεγάλη επιπολαιότητα και αφάνταστη τσαπατσουλιά σε συνδυασμό με βολονταρισμό (βουλησιαρχία) και υπερεξυπνακισμό αδιανόητη και ακατανόητη.

Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Νέα, Το Βήμα, Καθημερινή, iefimerida)

———————- ———————————————————————————-

Γνώση του αντιπάλου

Στα πλαίσια της εκπαίδευσης διπλωματών από περίπου 70 χώρες του κόσμου έχω πάντα υπογραμμίσει, ότι η   conditio sine qua non (τελείως απαραίτητη προϋπόθεση) για διπλωματικές επιτυχίες και γενικά για επιτεύξεις στις διεθνείς σχέσεις είναι η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ  γνώση  ιδιαιτέρως του αντιπάλου, ακόμη και του εχθρού, ειδάλλως υπάρχει  μεγάλος κίνδυνος να γίνουν θανάσιμα λάθη.

Αναφέρω το πιό γνωστό παράδειγμα στην μοντέρνα ιστορία : Τα αραβικα κράτη  έχουν πολλές φορές στρατιωτικά υποτιμήσει το Ισραήλ  με τς γνωστές καταστροφκές συνέπειες. Αλλά και οι περισσότεροι πολιτικοί  της Γερμανίας έχουν υποτιμήσει κατ αρχάς την κ. Μερκελ και τελικά την έπαθαν άσχημα : τους έχει όλους πολιτικά  υποβιβάσει ή και εξαφανίσει. Ακόμη και οι μεγαλόστομοι και αθυρόστομοι Βαυαροί αισθάνονται απέναντί της δέος και φόβο.   Καθημερινή (12.4.14)

——————————————————————————————

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
Το απρόβλεπτο 2019 και η κ. Μέρκελ. Καθημερινή ( 3.11.18)

Ας υπενθυμίσουμε, ότι η Μέρκελ είναι ακόμη Καγκελάριος, και χωρίς το κομματικό προεδρικό βάρος θα έχει περισσότερο καιρό για να ανταπεξέλθει καλύτερα στις απαιτήσεις του πρωθυπουργικού αξιώματος. Πάντα οι δημοσιογράφου την έχουν υποτιμήσει, αλλά κατόπιν έτριβαν τα μάτια τους .
Η Μέρκελ κατέχει διαλεκτική, αναλυτική , νηφάλια, συστηματική και μεθοδική σκέψη, και έτσι υπερέχει όλων των άλλων Γερμανών (και όχι μόνον αυτών) πολιτικών που είναι ως επί το πλείστον εκπρόσωποι του νομικού μονόδρομου.

 

Ρουμπινί , ο Μέγας Καταστροφολόγος

Ρουμπινί, ο Μέγας Καταστροφολόγος

Εύλογα ερωτήματα

Ποιός είναι ο  Ρουμπινί ( Ρ. ) ;  Τί λέγει πάντα ;  Πότε διατυπώνει την γνώμη του ;   Γιατί μιλά έτσι και τόσο συχνά ( Μέθοδος του Κικέρωνα).

Διαπιστώνουμε  με μεγίστη απορία, ότι ο Ρ. αναφέρεται συχνότατα στον ελληνικό τύπο, αλλά ακόμη δεν εχει ασχοληθεί κανείς με αυτόν. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια κατανόησης του ενδιαφέροντος Ρ.

1. Γεννήθηκε στην Τουρκία από Ιρανοεβραίους γονείς. Κατόπιν έζησε στο Ιράν, στην Ιταλία, στην Αγγλία και έχει καταλήξει στις ΗΠΑ, όπου εργάζεται ως καθηγητής των οικονομικών επιστημών σε ένα πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Αλλά υπάρχει και κάτι το πιό σπουδαίο :  Είναι ιδρυτής και διευθυντής δικής του διεθνούς φίρμας, η οποία είναι υπερεξειδικευμένη σε χρηματοπιστωτικές υποθέσεις !

2. Στην ουσία τους οι δηλώσεις του αποτελούν αρνητικές προφητείες με αντικείμενο την παγκόσμια οικονομία και τους τελευταίους μήνες την ΕΕ, την Ευρωζώνη και την Ελλάδα. Προφητεύει τη διάλυση της Ευρωζώνης και το παράδοξο έγκειται στο ό,τι υπολογίζει, πότε περίπου θα πραγματοποιηθεί η πρόβλεψή του.
Τώρα έχει και πολιτικές ενασχολήσεις και προφητείες, όπως η διάλυση της νέας ελληνικής κυβέρνησης μέσα σε μισό η ένα χρόνο, αν και δεν είναι πολιτικός επιστήμονας. Διαπιστώνουμε, ότι ποτέ δεν αναφέρει λογικά και πειστικά επιχειρήματα.

Αλλά ο Ρ. δεν αρκείται  σε γενικές προφητείες. Δίνει αζήτητα σημαντικές και μερικές φορές επικίνδυνες και επιζήμιες συστάσεις σε κυβερνήσεις και χώρες , όπως π.χ. η σύσταση η Ελλάδα να εγκαταλείψει την ΕΕ για να σωθεί με τη δραχμή.

3. Ο Ρ. διατυπώνει της προφητείες του σε μεταβατικές και κάπως ασαφείς περιστάσεις με πολύ θολούρα. Σχεδόν το ίδιο κάνει και ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Σόρος.( Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ το άρθρο “Τζωρτζ Σόρος, ο Ψευτοπροφήτης” ).

4. Από τίς διαπιστώσεις του απορρέει το συμπέρασμα, ότι οι δραστηριότητες του Ρ. δεν είναι τυχαίες και ούτε κατάλληλες να βοηθήσουν άλλους, όπως π.χ. την ΕΕ , την Ευρωζώνη και ειδικά την Ελλάδα. Έχουμε την εντύπωση, ότι ο Ρ. χρησιμοποιεί τις συστάσεις του ως εργαλείο και μέσο επηρεασμού για να επιτύχει δικούς του οικονομικούς σκοπούς.

Αναμφιβόλως έχει το δικαίωμα να ενεργεί με αυτό τον τρόπο , αλλά αξίζει τον κόπο να είναι οι αποδέκτες των συστάσεών του πιό προσεκτικοί.

Δημοσιευθέν από τo 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Πρώτο Θέμα, Τα Νέα,Το Βήμα, iefimerida).

Ρατσισμός, Αλλοδαπός, Πρόσφυγας, Μετανάστης , Παράνομος

Ρατσισμός, Αλλοδαπός, Πρόσφυγας, Μετανάστης , Παράνομος

Έχω μεν κατανόηση για τα ανθρώπινα προβλήματα των μεταναστών, αλλά δέον να είμαστε ρεαλιστές και να λάβουμε υπ όψη, ότι υπάρχουν ακόμη κράτη, σύνορα και διεθνείς συμβάσεις.

Το παρόν θέμα είναι πολυδιάστατο, επομένως πρέπει η μεθοδολογική προσέγγιση να είναι αντίστοιχη. Είναι απαραίτητο και αυτονόητο  η ανάλυση να στηρίζεται σε νηφαλιότητα, σε διεθνή ντοκουμέντα και όχι σε δημοσιογραφικές βερμπαλισιστικές ακροβασίες και φαντασιοπληξίες.

Στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να παραδώσω  πανεπιστημιακές διαλέξεις περί του θέματος, να είμαι υπεύθυνος για διπλωματικές και διδακτορικές διατριβές και να συγγράψω γνωματεύσεις για υπουργεία καθώς και συγκεκριμένως για την Ομοσπονδιακή Βουλή ( Bundestag) της Γερμανίας. Μία από αυτές συνέβαλλε στην ριζική αλλαγή 180 μοιρών της επίσημης τοποθέτησης ενός μεγάλου κόμματος επί του προβλήματος.

Μερικά άρθρα στον τύπο στηρίζονται σε μίαν απαράδεκτη και πρωτοφανή απλούστευση ενός πολυσύνθετου προβλήματος με διεθνείς διασυνδέσεις ιδιαιτέρως στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της παράλληλης οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας.

Η απλοποίηση έγκειται στο ό,τι οι υποστηρικτές των οικονομικών μεταναστών είναι οι “καλοί” άνθρωποι και οι εκπρόσωποι του κράτους οι “κακοί” ή και οι “απάνθρωποι”. Αυτό όμως είναι μία βαρειά διάκριση και αφόρητη προσβολή.

Το αποκορύφωμα του παραλογισμού και της επιπολαιότητας είναι η προσβλητική και τερατώδης έκφραση “κρατικός ρατσισμός” που χρησιμοποιέιται από “αριστερούς” ως ένδειξη εξυπνακισμού, έλλειψης επιστημονικών γνώσεων επί του θέματος, δημοσιογραφικής μεγαλοστομίας και αθυροστομίας και νεοελληνικού τσαμπουκισμού, ο οποίος οφθαλμοφανώς είναι της μόδας.

Όποιος αναφέρει τόσο λεπτά ζητήματα πρέπει να έχει μελετήσει συστηματικά τις διεθνείς συμβάσεις περί ρατσισμού, αλλοδαπών και πολιτικών προσφύγων (άσυλο). Επίσης είναι απολύτως απαραίτητο να διερωτηθεί, γιατί έως σήμερα δεν έχει ρυθμισθεί το πρόβλημα των παράνομων ξένων σε διεθνή κλίμακα.

Εδώ εστιάζεται η ενασχόληση του ζητήματος στις εξής έννοιες : Ρατσισμός, Αλλοδαπός, Πολιτικός Πρόσφυγας , Οικονομικός Μετανάστης. Παράνομος Μετανάστης.

Το νόημα αυτών των εννοιών δεν εξαρτάται από τις αντιλήψεις , το γούστο και την ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση του παρατηρητού-ερευνητού , αλλά έχει ήδη διατυπωθεί σε πανεπιστημιακά εγχειρίδια ή σε διεθνείς συμβάσεις και εκφράζει το ” Consensus generalis Doctorum et Professorum” ( “Γενική ομοφωνία των διδακτόρων και των καθηγητών” ) σε διεθνή κλίμακα.

Έξω από αυτό το πλαίσιο επικρατούν ο τσαρλατανισμός , η παντογνωσία των ημιμαθών η επιπολαιότητα των περισσοτέρων δημοσιογράφων και ο υπερεξυπνακισμός μίας συγκεκριμένης ιδεολογικής παράταξης.

Ρατσισμός

Συμφώνως με τα κριτήρια διεθνών ντοκουμέντων σημαίνει η έννοια Ρατσισμός, ότι μία συγκεκριμένη Ράτσα (Φυλή) είναι σε ό,τι αφορά τις πολιτιστικές επιτεύξεις με φυσικό τρόπο ανώτερη από τις άλλες φυλές. Η αντίληψη αυτή είναι εργαλείο για να γίνονται διακρίσεις ή να καταπιέζονται οι άλλες φυλές.

Συμφώνως με την διεθνή “Σύμβαση προς εξάλειψη κάθε μορφής της φυλετικής διάκρισης” από το 1965 ( Ισχύει διεθνώς από το 1969) είναι ο ορισμός του όρου Ρατσισμός πιό εκτενής ( Άρθρο 1) . Θα αναφερθούν μόνο τα καθοριστικά στοιχεία του :

α ) Διάκριση, αποκλεισμός , περιορισμός ή προτίμηση λόγω της φυλής, του χρώματος τς επιδερμίδας και της εθνικής προέλευσης.
β ) Αυτά λαμβάνουν χώραν με σκοπό ή έχουν ως συνέπεια να ματαιώνονται ή να παραβλάπτονται η ισότιμη αναγνώριση, ή η απόλαυση ή η πραγματοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τομέα .

Επίσης αναλαμβάνουν τα κράτη την υποχρέωση , να καταδικάζουν την προπαγάνδα και κάθε οργάνωση , που βασίζονται σε ιδέες και θεωρίες περί της φυλετικής υπεροχής μίας συγκεκριμένης φυλής ή ενός λαού.

Δηλαδή απαγορεύονται οι νεοελληνικές ψευτοθεωρίες περί της γενετικής υπεροχής των Ελλήνων ( “επιούσιος” λαός και τοιαύτα φαιδρά και παράλογα ). Ο “κρατικός ρατσισμός” στην Ελλάδα είναι επομένως αποκύημα δημοσιογραφικής φαντασίας.

Αλλοδαπός

Ο Αλλοδαπός είναι ο πολίτης κάθε άλλου κράτους , ο οποίος ζεί προσωρινώς ή μονίμως σε μία χώρα. Γι αυτόν ισχύουν οι νόμοι του φιλοξενούντος κράτους, κατέχει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Σε ζητήματα ιθαγένειας ισχύουν οι νόμοι της χώρας του. Οι Αλλοδαποί έχουν εκτός τούτου την υποχρέωση να σέβονται τα ήθη και έθιμα του φιλοξενούντος λαού.
Στην εποχή της παγκοσμοιοποίησης αυξάνει ραγδαίως ο αριθμός των Αλλοδαπών σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου.

Πολιτικοί πρόσφυγες

Γι αυτούς ισχύει η διεθνής “Σύμβαση περί της νομικής θέσης του Πρόσφυγα” από το 1951. Παρακάτω δεν θα αναφερθεί ο κάπως δύσκολος ορισμός, αλλά μόνον τα συστατικά του στοιχεία  ( Άρθρο 1 ) :

α )”δικαιολογημένος φόβος καταταδίωξης” από τις αρχές της πατρίδας.
β ) «Καταδίωξη ” λόγω της ράτσας, της θρησκείας, της εθνότητας, του ανήκειν σε μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω της πολιτικής πεποίθησης”.
γ ) Τό άτομο βρίσκεται ήδη εκτός της χώρας του. Δεν επιτρέπεται να του δοθούν λιγότερα δικαιώματα σε σύγκριση με τους επίσημους Αλλοδαπούς. Έχουν φυσικά το δικαίωμα να εξασκούν την θρησκεία τους.
Λόγω της “δημόσιας ασφάλειας και της τάξης” είναι δυνατόν να εκδιωχθούν ( Άρθρο 32 ) , εκτός εάν σε περίπτωση επιστροφής στην πατρίδα τους υφίσταται κίνδυνος φυλακισμού , βασανιστηρίων ή ποινής θανάτου ( Άρθρο 33 ).

Οι πρώτοι πολιτικοί Πρόσφυγες στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν Αιγύπτιοι ευγενείς( η φαραωνική οικογένεια με ανώτερους ιερείς και δημοσίους υπαλλήλους) , οι οποίοι ανατράπηκαν και εκδιώχθηκαν από τον επαναστατημένο λαό περίπου 1500 έτη π.Χ. από την τότε πρωτεύουσα “Τα-απε”:Χαρέμι ( οι πρόγονοι των Ελλήνων το άκουγαν σαν Θήβαι και βρήκαν άσυλο στην Ελλάδα , σε εναν τόπο, που αργότερα ονομάσθηκε Θήβα.

Περί της πρώτης λαϊκής εξέγερσης στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ντοκουμέντο στα ιερογλυφικά. Περίπου χίλια έτη αργότερα επεξεργάσθηκε ο Αισχύλος στην τραγωδία του ” Ικέτιδες” τον πανάρχαιο μύθο με ιστορική βάση. Ύστερα από περιπετειώδες ταξείδι είχαν προσαράξει οι Αιγύπτιοι στα παράλια της Πελοποννήσου (Α- ργος ).

Ο Δαναός, αρχηγός των καταδιωκομένων αποτείνεται στον βασιλέα του Άργους, Πελασγό :
“Ω τεκνο του Παλαίχθονα/ των Πελασγών κορώνα υπάκουσέ μου,/ δε με, στης εξορίας μου τον άθλιο τον παραδαρμό,/ που προστασία σου ζητώ / σαν το λυκοκυνήγητο μοσχάρι,… ” ( Μετάφραση Γ.Γρυπάρη ).
Στους συμπατριώτες του λέγει : ” Να είστε σεμνοί ! / Εδώ είστε ξένοι και φτωχοί / Δεν ταιριάζει η μεγαλοστομία στους αδυναμότερους”( δική μου μετάφραση ). Κατόπιν υπογραμμίζει και τα δικαιώματα των προσφύγων , αφού ο δήμος αποφάσισε , ότι μπορούν να μείνουν : “..μέτοικοι σε τούτη / τη χώρα να καθώμαστε , λεύτεροι, μ όλα/ τα προνόμια ασφαλισμένοι/ απ εχθρού επιβολή, και ούτε κανείς ή ντόπιος / ή ξένος να μπορεί απ εδώ να μας σηκώσει./ Κι αν χέρι βάλει επάνω μας, όποιος πολίτης / να μας βοηθήσει αρνιότανε, άτιμος νάναι / κι από τη χώρα εξόριστος με όλωνε την ψήφο” ( Μετάφραση Γ.).

Όταν τα άκουγαν αυτά οι φοιτητές και μεταπτυχιακοί μου από 68 χώρες του κόσμου αισθανόνταν δέος και θαυμασμό για τον ανθρωπισμό των προγόνων μας. Ποιός έχει τέτοιους προγόνους, αλλά και ποιός ευρωπαϊκός λαός έπεσε τόσο χαμηλά ;

Οικονομικοί Πρόσφυγες, ιδιαιτέρως οι παράνομοι

α ) Έχουν παραβεί τους νόμους, επομένως δεν υπάρχει καμία νομική βάση να παραμείνουν εδώ.
β ) Για την λύση του προβλήματος είναι αρμόδια η κυβέρνηση με αναγκαία και πολύπλευρη υποστήριξη όλης της ΕΕ.
γ ) Σε όλον τον κόσμο ειναι μία κυβέρνηση πρώτα από όλα υπεύθυνη για τον δικό της λαό και κατόπιν στα πλαίσια των δυνατοτήτων της για άλλους λαούς.
δ ) Καμία χώρα δεν ανοίγει διάπλατα τα σύνορά της για τους φτωχούς όλου του κόσμου, εκτός αν θέλει να αυτοκαταστραφεί.
ε ) Κάθε  χώρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει συμφώνως με τα δικά της συμφέροντα, ποιός παράνομος μπορεί να μείνει.
ζ) Σε ιδιαιτέρως σκληρές περιπτώσεις ( π.χ. χήρες με μικρά παιδιά. και  ανήλικοι χωρίς προστάτη) μπορούν να γίνουν λόγω  ανθρωπιστισμού  εξαιρέσεις.
η ) Η παραμονή των παράνομων σε ειδικούς τόπους είναι διεθνώς κάτι το σύνηθες. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με “Στρατόπεδα συγκεντρώσεως”.
θ ) Είναι θεμιτό, αν και από ανθρωπιστική άποψη πολύ σκληρό, να σταλθούν πίσω στις χώρες τους . Εγκληματικά στοιχεία τιμωρούνται και κατόπιν στέλνονται με δικά τους έξοδα πίσω στις πατρίδες τους. Αυτό είναι τελείως αυτονόητο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία μετακίνηση τμημάτων φτωχών λαών. Η κυρία αιτία είναι η αφάνταστη φτώχεια. Αυτό το φαινόμενο θα μεγεθυνθεί στο μέλλον και θα έχει μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις για τον τρόπο ζωής στις ευρωπαϊκές χώρες.

Δημοσιευθέν από τις 7.12.2012 επανειλλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, Το Πρώτο Θέμα, iefimerida).

Ατομική Βόμβα , Σωστή η χρησιμοποίηση της ;

Ατομική Βόμβα , Σωστή η χρησιμοποίηση της ;

Κάποιος πολιτολόγος και δημοσιογράφος, ο οποίος σπούδασε και στο Ηνωμένο Βασίλειο,  έχει στις αρχές του Αυγούστου 2012 διατυπώσει την άποψη, ότι η χρησιμοποίηση της ατομικής βόμβας  στην Ιαπωνία ήταν απαραίτητη και στηριζόταν σε μίαν ορθή πολιτική απόφαση.

Αν αυτός είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες  σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι σε μία χώρα με αγγλοσαξωνική παράδοση, στην οποία το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (ΔΔΔ) παίζει συνήθως έναν ασήμαντο ρόλο, δεν θα έγραφε αυτό το άρθρο έτσι , δηλαδή απολογητικά, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα. Δεν σκοπεύω να ηθικολογήσω, αλλά θα τοποθετηθώ ως καθηγητής Πανεπιστημίου και στους κλάδους Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο  και Θεωρία των Διεθνών Σχέσεων.

1. Δεν υπάρχουν μόνον τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων , αλλά και άκρως εκτενείς κανόνες του πολέμου το αργότερο από το 1907. Η βάση τους είναι η Διεθνής Συνθήκη της Χάγης περί του κανονισμού του πολέμου, την οποία είχαν υπογράψει όλα τα τότε κράτη, μεταξύ αυτών φυσικά και οι ΗΠΑ, αλλά και οι μιλιταριστικές και πολεμοχαρείς χώρες Γερμανία και Ιαπωνία.

Είναι ιστορική αλήθεια, ότι στην διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία έχει διαπράξει μεγάλα εγκλήματα πολέμου. Επί τη βάσει του παραπάνω ντοκουμέντου είχε όμως τιμωρηθεί η ηττημένη Γερμανία και ο γερμανός Αυτοκράτορας είχε ανακηρυχθεί σε εγκληματία πολέμου.

Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου   η φασιστική Γερμανία και η μιλιταριστική Ιαπωνία είχαν διαπράξει εγκλήματα πολέμου καθώς και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, π. χ. γενοκτονία. Τα εγκλήματα όμως δεν είχαν διαπραχθεί στις ΗΠΑ, αλλά σε άλλες περιοχές . Η ιαπωνική αεροπορία δεν είχε βομβαρδίσει αμερικανικές πόλεις, όπως π.χ. η γερμανική στη Μεγάλη Βρεταννία. Εκτός τούτου δεν επιτρέπεται να συγκρίνουμε τις δυτικές Δημοκρατίες με ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Η Συνθήκη της Χάγης επισημαίνει , ότι η χρησιμοποίηση όπλων δεν είναι απεριόριστη και εμπεριέχει ολόκληρα κεφάλαια για την προστασία του ΑΜΑΧΟΥ πληθυσμού. Εδώ πρόκειται για πολιτισμικές επιτεύξεις της ανθρωπότητας, για “κόκκινες γραμμές”, τις οποίες δεν επιτρέπεται να υπερβεί κανένα κράτος.

Σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει κανένα επιχείρημα του είδους “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Ας υπενθυμίσουμε, ότι οι Αμερικανοί είχαν χρησιμοποιήσει και στο Βιετνάμ απαγορευμένα χημικά όπλα (“Agent Orange”) καταστρέφοντας τα δάση και σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες Βιετναμέζων και όμως στο τέλος είχαν ηττηθεί πλήρως. Ακόμη και σήμερα υποφέρουν οι παθώντες Βιετναμέζοι και στην τρίτη γενεά από τις απάνθρωπες τακτικές πολέμου των ΗΠΑ. Στην Κορέα είχαν χρησιμοποιήσει βιολογικά μέσα πολέμου.

Σύμφωνα με το ΔΔΔ έχουν οι ΗΠΑ διαπράξει  όχι μόνον συνηθισμένα εγκλήματα πολέμου, αλλά και γενοκτονία, δηλαδή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ! Δεν θέλω να φαντασθώ, τί θα συνέβαινε, εάν η Ιαπωνία ήταν νικήτρια δύναμη.

Διευκρίνιση : Στις ΗΠΑ έχουν εκλείψει οι έδρες ΔΔΔ στις νομικές σχολές. Οι διεθνολόγοι ανήκουν στις σχολές για πολιτικές επιστήμες. Με εξαίρεση του Ομπάμα ήταν πάντα σύμβουλοι των αμερικανών προέδρων στις τόσο σημαντικές διεθνείς σχέσεις εκπρόσωποι των πολιτικών επιστημών (“political scienses”). Μου είναι γνωστότατο, ότι οι πολιτολόγοι σκέπτονται αποκλειστικά τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και πέραν τούτου περιφρονούν το ΔΔΔ.

Εν τω μεταξύ  το διεθνές σκηνικό αλλάζει. Οι διεθνολόγοι σχεδόν όλου του κόσμου είναι πεπεισμένοι, ότι σε λίγα χρόνια θα αποκτήσει η Κίνα τη θέση της δεύτερης υπερδύναμης και θα αναγκάσει τις ΗΠΑ να σεβαστούν το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο.

Δημοσιευθέν στον ηλεκτρονικό τύπο (iefimerida, Αύγουστος 2012).

Ατομο, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός

Ατομο, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός

Κάποιος γνωστότατος δημοσιογράφος έχει στις αρχές του Νοέμβρη 2012 διατυπώσει την άποψη, ότι η κυβέρνηση αποτελείται από φιλοτομαριστές. Το άρθρο του προβληματίζει κάθε αναγνώστη με ανεβασμένες απαιτήσεις και με γνήσιο ενδιαφέρον για την ουσία των υπαρχόντων προβλημάτων και όχι για εντυπωσιασμούς και ανούσιους πομφόληγες.

To άρθρο δεν αντικατοπτρίζει την αντικειμενική πραγματικότητα. Εμπεριέχει και κάτι το κοινωνικοπολιτικά πολύ επικίνδυνο, γιατί έχει οπωσδήποτε διχαστικό χαρακτήρα ίσως και κάτι άλλο.
Αυτονοήτως δεν μπορεί ο αναγνώστης να απαιτήσει από δημοσιογράφο να κάνει εμπεριστατωμένη ανάλυση. Ένας δημοσιογράφος ούτε δύναται, ούτε επιθυμεί κάτι τέτοιο. Και όμως ο αναγνώστης έχει το δικαίωμα να περιμένει τουλάχιστον μίαν ερμηνεία των χρησιμοποιουμένων εννοιών, ιδιαιτέρως της έννοιας „ φιλοτόμαρο“ και να έξετάσει τις σχέσεις της με τις προαναφερθείσες παρόμοιες έννοιες.

Το ΑΤΟΜΟ εχει μεταξύ άλλων κοινωνική συνείδηση. Η ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ του εκφράζεται στην προσωπικότητα και στην ιδιαιτερότητά του.
Ο ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ αποδέχεται την προτεραιότητα του ατόμου έναντι της κοινωνίας. Και όμως, στην Ελλάδα γίνεται ανεπίτρεπτη σύγχιση των δύο εννοιών.

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ εστιάζει το άτομο στο επίκεντρο της κοινωνίας. Αυτό αναφέρεται στην κωμωδία του Ρωμαίου Terentius „Andria“: „Proximus sum egomet mihi“καθένας σκέπτεται ( μόνον ) τον εαυτό του“).
Το ίδιο έχει αναφερθεί ήδη προ αυτού στον „Αίαντα“ του Σοφοκλή και στην „Μήδεια“ του Ευριπίδη .
Μία παραλλαγή του εγωϊσμού είναι ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ. Ο ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ είναι το ύστατο στάδιο του εγωϊσμού. Σημαίνει πρωτίστως την πραγματοποίηση των ιδίων συμφερόντων με θεμιτά η και με αθέμιτα μέσα ακόμη και κατά των συνανθρώπων.

Υπάρχει λόγος να αμφιβάλλει κανείς, ότι οι αναφερόμενοι στο άρθρο είναι φιλοτομαριστές.
Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή,  To Πρώτο Θέμα).

Σύμβουλοι, Υπερεξειδικευμένοι (“Δεξαμενές Σκέψης”)

Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι

Υποκειμενική και αντικειμενική
πτυχή. Στην ουσία πρόκειται για υπερεξειδικευμένους επιστήμονες μέλη ομάδων, οι οποίοι δέον να έχουν τις εξής προϋποθέσεις :

Υποκειμενικά

Αρτια επιστημονική κατάρτιση. Γνώσεις των κανόνων της λογικής και της μεθοδολογίας των βασικών ερευνών.

Μεγάλη εγκυκλοπαιδική μόρφωση. Πρωτότυπα επιστημονικά συγγράμματα, δηλαδή να είναι δημιουργικοί και να μην επαναλαμβάνουν την γνώμη άλλων.
Εμπειρία στην εφαρμογή των επιστημονικών γνώσεων στην πράξη. Ξένες γλώσσες, τουλάχιστον τρεις είναι κάτι το αυτονόητο.

Καθοριστικό κριτήριο πρέπει να είναι η αντικειμενική αλήθεια ακόμη και εάν αυτή είναι δυσάρεστη, δηλαδή οι σύμβουλοι να μην εξυπηρετούν πολιτικές η κομματικές σκοπιμότητες και να μήν χρησιμοποιούν πολυποίκιλες παρωπίδες.
Η ενασχόληση με λεπτά εθνικά προβλήματα προϋποθέτει εκτός τούτου μίαν υγιή εθνική συνείδηση.

Η κοινωνική συνείδηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ενασχόληση με σημαντικά κοινωνικά προβλήματα.

Ο σύμβουλος πρέπει να διαθέτει αντοχή, συστηματικότητα, μεθοδικότητα, διορατικότητα και να είναι και αποτελεσματικός. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις ως conditio sine qua non (τελείως απαραίτητη προϋπόθεση ) θα είναι ο σύμβουλος μόνον μία άνυδρη „δεξαμενή“ .

Αντικειμενικά

Σε ό,τι αφορά την αντικειμενική πτυχή του ζητήματος πρέπει να υφίστανται οι εξής συνθήκες : γενική αξιοκρατία, σεβασμός των γνώσεων και των απόψεων των ειδικών εκ μέρους των πολιτικών, έλλειψη ενός κλίματος δημαγωγίας , λαϊκισμού και υπερεξυπνακισμού των πολιτικών και κυβερνόντων και ύπαρξη μίας παράδοσης του ορθού λόγου.

Παρατήρηση

Έχω διαδραματίσει ειδικός σύμβουλος και εκτός τούτου προετοίμαζα επί
πολλά έτη ειδικούς συμβούλους κυβερνήσεων δεκάδων χωρών.

Δημοσιευθέν στον ηλεκτρονικό τύπο : iefimerida (13.1017), Το Πρώτο Θέμα, 2012).

————————————————————————————

Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων , Συγκροτημένα Σχέδια Α,Β,Γ,Δ, Ε, Ζ

Μου είναι εξ ιδίας εμπειρίας γνωστότατο, ότι τα εξελιγμένα ευρωπαϊκά κράτη βορείως των Αλπεων προετοιμάζουν επί χρόνια και τουλάχιστον επί μήνες για ένα σημαντικό πρόβλημα έως και εξι (6) εναλλακτικές λύσεις. Πέραν τούτου είναι άριστοι γνώστες της νοοτροπίας του εταίρου, ο οποίος όταν προέρχεται από την Νότια Ευρώπη και ιδιαιτέρως από την Ελλάδα είναι ως αιώνιος τσαπατσούλης απροετοίμαστος και επιπόλαιος, εύκολη λία σε διαπραγματεύσεις με τους Βορείους Ευρωπαίους, αλλά λίαν θορυβώδης, μεγαλόστομος, αθυρόστομος με μεγίστη αυτοπεποίθηση για το θεαθήναι , με ηρωϊκή ρητορική και γενικά : Συγκροτημένα σχέδια και Νεοέλληνες πολιτικοί είναι αληθώς ένα οξύμωρο (contradictio in adiecto).

Πολλά εξαρτώνται από τους συμβούλους, οι οποίοι πρέπει να διαθέτουν άρτια επιστημονική κατάρτιση, να είναι προετοιμασμένοι για μια τέτοια εργασία ήδη στην διάρκεια των σπουδών τους, να κατέχουν άριστα τους κανώνες και τις τεχνικές των διαπραγματεύσεων στις πολύπλοκες διεθνείς σχέσεις, να κατέχουν γνώσεις περί τη νοοτροπία των σπουδαιότερων λαών, να έχουν όχι μόνον εθνική, αλλά και κρατική καθώς και κοινωνική συνείδηση και πρωτίστως να λένε στους πολιτικούς την αλήθεια και όχι μόνον ευχάριστα πράγματα. Ο καλός σύμβουλος διαθέτει πέραν τούτου συστηματικότητα, μεθοδικότητα, αντοχή, διορατικότητα και αποτελεσματικότητα.

Αλλά και ο πολιτικός να αξιοποιεί την γνώμη του εξειδικευμένου συμβούλου. Από ό,τι έχω διαπιστώσει, κάθε πολιτικός που αναλαμβάνει ένα υπουργείο έχει την πεποίθηση, ότι έγινε εν μία νυκτί παντογνώστης. ,  Το Βήμα (17.5.2014)

Μέγας Αλέξανδρος και Πέρσες , Ελληνες και Ανατολή, Ολέθριος Ελληνοκεντρισμός

Μέγας Αλέξανδρος και Πέρσες , Ελληνες και Ανατολή, Ολέθριος Ελληνοκεντρισμός

Όταν το 1958 πήγα για σπουδές στο εξωτερικό, ήμουν εθνικιστικά και ολίγον τι ρατσιστικά δηλητηριασμένος. Η γενική προσέγγιση στην παγκόσμια ιστορία ήταν σε διάρκεια δέκα ετών καθαρώς ελληνοκεντρική, αυτό σημαίνει όχι επιστημονική.

Στο εξωτερικό είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εκπροσώπους άλλων πολιτισμών και χωρών, μεταξύ αυτών και Πέρσες. Σε συζητήσεις περί ιστορικών θεμάτων έκανα οδυνηρές γκάφες.
Τότε αποφάσισα να ασχοληθώ στα πλαίσια της ανώτερης εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης συστηματικά με την ιστορία των λαών της Μέσης Ανατολής μελετώντας αρχαιότατα ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ φυσικά σε ματάφραση και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ βιβλία σε μερικές ξένες γλώσσες. Ο κύριος σκοπός μου ήταν να μάθω επί τέλους την ιστορική αλήθεια.

Η διαδικασία της υπερεθνικιστικής μου εκδηλητηρίασης  διήρκησε περίπου πέντε έτη.  Πέταξα τον καταστροφικό υπερεθνικισμό στην κάλαθο των αχρήστων, και  στο τέλος έμεινε ο υγιής πατριωτισμός ως ένδειξη της εθνικής συνείδησης. Τοιουτοτρόπως έχει δημιουργηθεί μία υγιής και λογική βάση θεώρησης της παγκόσμιας ιστορίας και ειδικά του παγκόσμιου πολιτισμού.

Το 2009 έκανα διάλεξη προ 600 ατόμων ( καθηγητές και μαθητές Γυμνασίων και Λύκειων ) στο Bad Homburg της Γερμανίας με θέμα „Ανατολή και Δύση, Από τους μαθητές έγιναν δάσκαλοι“.Ο πιό αρχαίος πολιτισμός της ανθρωπότητας έχει δημιουργηθεί από τους Σουμερίους ( Γεωργία, Γραφή, Μαθηματικά, Αστρονομία, Ιατρική, Σχολεία, Βιβλιοθήκες, Ποίηση κοκ.), Κατόπιν ακολούθησαν οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι.
Παράλληλα με τους Σουμερίους έχουν αναπτύξει οι Αιγύπτιοι , ως γνωστόν, μεγάλο πολιτισμό ( Γεωργία, Γραφή, Ιατρική, Αρχιτεκτονική, Νομοθεσία, Δημόσια Διοίκηση, Γεωμετρία, Σχολεία , Ποίηση, Βιβλιοθήκες ). Σουμέριοι και Αιγύπτιοι έχουν εφεύρει 3000 έτη  π.Χ. την Γραφή ( σφηνοειδής, ιερογλυφική ).

Οι Σουμέριοι έχουν  δημιουργήσει τον πρώτο κώδικα νόμων ( Εσνούνα, Ουρουκαγκίνα), ακριβώς 2.285 έτη π.Χ., δηλαδή 600 έτη προ του „Κώδικα του Χαμμουράπι“ ( 1686 π.Χ.) .

Όταν 1500 έτη π.Χ.  οι Πρωτοπέρσες έφθασαν στην περιοχή αυτή, συνάντησαν υπερπολιτισμένους λαούς και έχουν παραλάβει τον πολιτισμό τους.

Οι Έλληνες της ιστορικής εποχής έχουν εξελίξει περαιτέρω αυτά που παρέλαβαν από τους πολύ αρχαιότερους πολιτισμούς της Ανατολής και έχουν αποκτήσει τελείως καινούριες γνώσεις, τις οποίες έδωσαν με τη σειρά τους στους ανατολικούς λαούς.
Έτσι έγιναν από τους πρώην μαθητές δάσκαλοι των λαών αυτών και πέραν τούτου της Ερώπης και σε πολλά πεδία ( Δημοκρατία, Θεωρία, Φιλοσοφία, Μεθοδολογία κοκ.) όλου του κόσμου.

Ιδιαίτερα ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο φορέας του ελληνικού πολιτισμού, οπωσδήποτε όμως όχι της Δημοκρατίας στην Ανατολή. Ως γνωστόν έχει κατόπιν δημιουργηθεί από του δύο πολιτισμούς ο „Ελληνιστικός Πολιτισμός“.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν κατακτητής, ο μεγαλύτερος στρατηλάτης της αρχαιότητας και ένας από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες όλου του κόσμου και σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα,  οι καταστήσεις του είχαν και πολιτισμικό χαρακτήρα, χωρίς να σημαίνει αυτό, ότι οι Πέρσες δεν κατείχαν ανώτερο πολιτισμό.
Δημοσιευθέν στον ηλεκτρονικό τύπο (iefimerida, Το Πρώτο Θεμα, 2012).

————————————————————————————–

Το όνομα Αλέξανδρος αναφέρεται ήδη στην Γραμμική Β (Μυκηναϊκή ) διαφορετικά γραμμένο.Πρόκειται για ένα καθαρώς πολεμικό όνομα. Αλέξειν (απωθείν, αποκρούειν τους άνδρας ( ληστές, εχθρούς, στην ουσία ο προστάτης) ήταν σύνηθες πρωτίστως στη Μακεδονία. Βλέπε επίσης αλεξικέραυνο, αλεξίβροχο. Καθημερινή (1.2.18)

Ανατολίτικη ( Ιρανική ) Μεγαλοστομία

Ανατολίτικη (Ιρανική) Μεγαλοστομία

Στα τέλη του Σεπτέμβρη 2012  ο διοικητής των ” Φρουρών της Επανάστασης”  στο Ιράν, πτέραρχος Αμίρ Χατζιζανέ έχει επισημάνει,  ότι σε περίπτωση επίθεσης του Ισραήλ κατά του Ιράν θα γίνει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Ξαφνικά θυμήθηκα την μεγαλοστομία των αρχαίων Περσών , στην εποχή μας την μεγαλοστομία του Σαντάμ Χουσείν στο Ιράκ και του Καντάφι στην Λιβύη.

Πρόκειται για ένα στην ίστορία των χωρών της Μέσης Ανατολής διαδεδομένο και γνωστότατο φαινόμενο, το οποίο είναι στενά συνυφασμένο με την “Ανατολίτικη Θριαμβολογία” ( όρος της ιστορικής επιστήμης ).

Οι Ασσύριοι βασιλείς, περιβόητοι μεταξύ άλλων και για την εφεύρεση της πολεμικής τακτικής της “καμμένης γης”,το θεώρησαν αναγκαίο να διαιωνίσουν στην σφηνοειδή γραφή απαρριθμώντας όλες τις νίκες και τις βαρβαρότητες κατά των ηττημένων λαών στο στυλ “Εγώ ο βασιλεύς των… και των… νίκησα, κατέστρεψα, έσφαξα…” κ.ο.κ.

Οι Αχαιμενίδες Πέρσες βασιλείς, όπως π.χ. ο Δαρείος ( περσικά Νταριουβάρους, Dariouvarousch ) δεν έκανε τέτοια τερατουργήματα, αλλά λόγω υπερηφάνειας και αλαζονείας για την τεράστια αυτοκρατορία του και υποτιμώντας τους Αρχαίους Έλληνες όπως αργότερα και ο γιος του Ξέρξης (περσικά Σιατάρσα, Schatarscha ) προειδοποιούσε και απειλούσε τους Ελληνες, ότι θα τους τιμωρήσει σκληρά , οι οποίοι  όμως λίγο αργότερα έχουν κατανικήσει πολλές φορές τους “αθάνατους” και “ανίκητους” και αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος κατατρόπωσε τους Πέρσες και κυρίευσε την τεράστια περσική αυτοκρατορία.

Σύμφωνα με την παράδοση διέταξε ο Δαρείος στον υπηρέτη του να του λέγει κάθε πρωϊ το περίφημο “Δέσποτα, μέμνησω των Αθηναίων”, δηλαδή να μην λησμονήσει να τους “τιμωρήσει”, γιατί βοήθησαν τους Ίωνες να εξεγερθούν κατά των Περσών.  Επίσης πρόσβαλε σε μίαν επιστολή τον  Μέγα  Αλέξανδρο ως νέο, που δεν έχει εμπειρία σε ζητήματα πολέμου !

Ο Ξέρξης πάλι χαιρόταν εκ των προτέρων για την νίκη των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας και έστησε σε ένα λόφο τον θρόνο του για να απολαύσει την νίκη κατά των Αθηναίων. Είχε μαζί μεγάλο πλούτο και το χαρέμι του. Η πανωλεθρία των Περσών είναι πασίγνωστη.

Στην νεώτερη εποχή υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα ανατολίτικης μεγαλομανίας, μεγαλοστομίας, αθυροστομίας και υποτίμησης των αντιπάλων.
Θα αναφέρω μόνον μερικά, τα οποία ήταν αντικείμενο και πανεπιστημιακών διαλέξεων στο θέμα διπλωματία .
Προ του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και όλων των γειτονικών αραβικών κρατών  οι Άραβες ιθύνοντες εξέδιδαν δηλώσεις κατά του Ισραήλ επισημαίνοντας την αραβική στρατιωτική νίκη και το τέλος του Ισραήλ.
Ο τότε αρχηγός των Παλαιστινίων Σουκαϊρι τόνιζε επανειλλημμένως, ότι οι Άραβες θα “ρίξουν τους Εβραίους στη θάλασσα” . Φοιτητές μου Άραβες άρχισαν να γιορτάζουν προ του πολέμου την “νίκη” εκ των προτέρων !
Μέσα σε έξι ημέρες κατατροπώθηκαν όλα τα αραβικά στρατεύματα.
Προ των δύο πολέμων ο Ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Ηουσσείν  απειλούσε και  λοιδωρούσε τους Αμερικανούς, ότι θα τους συντρίψει με τον μεγάλο στρατό του ( δήθεν πέντε εκατομμύρια στρατό, ανάμεσά τους και πάνω από είκοσι χιλιάδες “ανίκητοι” ειδικοί στρατιώτες ). Με περηφάνεια έδειχνε τον στρατό του σε παρελάσεις.
Αλλά μέσα σε λίγες ημέρες οι Αμερικανοί τους κονιορτοποίησαν . Στην πραγματικότητα αγωνίσθηκε ο πιό συγχρονος στρατός του κόσμου κατά ενός τριτοκοσμικού στρατού, κάτι που δεν μπόρεσε να καταλάβει ο μεγαλομανής Χουσσείν .

Τώρα παρέλαβε τα ηνία ο πρόεδρος του Ιράν Αχμαντινετσάντ απειλώντας συνεχώς το Ισραήλ με εκμηδενισμό και ταυτόχρονα προσπαθεί το Ιράν (“Χώρα των Αρίας” : ” Χώρα των Ευγενών”) να κατασκευάσει ατομικά όπλα, αν και ο ανώτατος ηγέτης Αγιατόλλαχ Χαμενέϊ λέγει κάτι άλλο. Για πρώτη φορά έκανε δήλωση ένας ανώτερος στρατιωτικός ξεπερνώντας τους ηγέτες του Ιράν.

Ερμηνεία

α ) Δεν αποκλείεται να εξαπολύσει το Ιράν προληπτική επίθεση κατά του Ισραήλ. Κάτι τέτοιο ( προληπική επίθεση κατά του Ιραν)  επισημαίνει και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ , μια που και αυτός σε γενικές γραμμές σκέπτεται ως  ανατολίτης.

β ) Ανεξάρτητα από την στάση των ΗΠΑ σε προληπτικό χτύπημα του Ισραήλ κατά του Ιράν, αυτό θα επιτεθεί τις αμερικανικές βάσεις στις γειτονικές αραβικές χώρες !

Αυτό είναι αναμφιβόλως ένδειξη της ανατολίτικης μεγαλοστομίας, αθυροστομίας και ταυτόχρονα του ισλαμικού ανορθολογισμού και της παράνοιας. Εδώ πρόκειται εκτός τούτου για ένα παιγνίδι με την φωτιά. Όπως φαίνεται, ο πτέραρχος δεν σκέφθηκε καθόλου , ποιές συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν τέτοιες δηλώσεις για το Ιράν. Ύστερα από την επίλυση του προβλήματος Ασάντ στη Συρία  οι ΗΠΑ θα εστιάσουν ούτως η άλλως την προσοχή τους στο Ιράν.
Πρώτο Θέμα, Το Βήμα (Δεκέμβρης 2012).

———————————————————————————————————————————————-

Ροχανί: Τραμπ, μην παίζεις με την ουρά του λιονταριού

Προειδοποίηση από τον Πρόεδρο του Ιράν προς τον αμερικανό ομόλογό του

Ο Πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ροχανί προειδοποίησε εκ νέου τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, όσον αφορά την άσκηση εχθρικών πολιτικών απέναντι στην Τεχεράνη ότι «η Αμερική θα πρέπει να ξέρει (…) ότι η μάχη με το Ιράν είναι η μητέρα όλων των μαχών», μετέδωσε το ημιεπίσημο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων ISNA.

«Κύριε Τραμπ μην παίζετε με την ουρά του λιονταριού, αυτό μόνο λύπη θα φέρει», είπε ο Ροχανί απευθυνόμενος σε συνάντηση Ιρανών διπλωματών, σύμφωνα και πάλι με το ISNA, ενώ και άλλα ιρανικά πρακτορεία ειδήσεων μετέδωσαν παρόμοια ρεπορτάζ.

Το Βήμα (22.7.18)

Ολυμπιακή Φλόγα και ο Ερντογκάν

Η Ολυμπιακή Φλόγα και ο Ερντογκάν

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογκάν έχει στις αρχές του Αυγούστου 2012 εκφράσει την παράξενη άποψη,  ότι η ολυμπιακή φλόγα πρέπει να επιστρέψει στον αρχικό της τόπο.

Εφαρμογή  τηνς μεθοδικής  προσέγγισης του Κικέρωνα ( Cicero )

1. Quis (Ποιός) μίλησε;
Ο πρωθυπουργός της περιφεριακής μεγαλοδύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο Τουρκίας , η οποία με την βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχει πραγματοποιήσει καθοριστικές και πολυεπίπεδες δομικές μεταρρυθμίσεις και σήμερα δεν ξέρει , τι σημαίνει οικονομική κρίση, έχει κατακτήσει την 18η θέση στην διεθνή οικονομία και έχει αποκτήσει πρωτοφανή αυτοπεποίθηση. Αλλά στο σημαντικό πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών  η Τουρκία υστερεί πολύ.

Οι επιστήμονες έχουν αντικειμενικά διαπιστώσει και κάτι άλλο για την Ελλάδα πολύ ανησυχητικό : Η τουρκική εθνική ταυτότητα έχει εισέλθει βαθμιαία σε μία διαδικασία μεταλλαγής τη !
Η Τουρκία θα διεκδικήσει σε λίγο την τεράστια πολιτισμική κληρονομιά όλων των εθνοτήτων ( π.χ. Χιττίτες προ τεσσάρων  χιλιάδων  ετών ), οι οποίοι έζησαν στο έδαφός της εδώ και περίπου  δέκα  χιλιάδες έτη   με την επιχειρηματολογία, ότι οι σημερινοί Τούρκοι έχουν προέλθει από ένα γιγάντιο κράμα πολλών λαών.

Εδώ ενδιαφέρει, ποιά άποψη πρεσβεύουν ουδέτεροι υπερεξειδικευμένοι πανεπιστημιακοί της προϊστορίας, της ιστορίας και της εθνολογίας στην Γαλλία, στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι σημερινοί Τούρκοι είναι όντως ένα μεγάλο εθνολογικό κράμα πολλών  εθνοτήτων της Μικράς Ασίας ( από τα Λατινικά : Asia Minor ). Οι εθνολόγοι τους ονομάζουν “ανατολίτικο κλάδο της ευρωπαϊκής φυλής.

Οι Πρωτοτούρκοι ήταν μία πολιτισμικά σχετικά καθυστερημένη εθνότητα της μογγολικής φυλής, έχει αναμειχθεί με πάνω από εικοσιπέντε  εθνότητες, οι οποίες ήταν απόγονοι πανάρχαιων λαών ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ moυ τη  μελέτη ” Τούρκοι, Προέλευση, Εθνογένεση, Κληρονομιά” ).
Κάτι το παρόμοιο έχει συμβεί και σε άλλες ευρωπαϊκές και επίσης σε βαλκανικές χώρες.
Οι σημερινοί Βούλγαροι είναι π.χ. απόγονοι των πρώτων γεωργικών πληθυσμών , των “ινδοευρωπαϊκών” Θρακών, των Ούννων του Ίσπαριχ (Άσπαρουχ) και των Σλάβων . Από τους Ούννους έμεινε μόνον η ονομασία, από τους Σλάβους η γλώσσα και από τους Θράκες το υψηλό ανάστημα ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ  μελέτη “Προέλευση των ευρωπαϊκών λαών και ιδιαιτέρως των Ελλήνων” ).

2. Quid ( Τί ) είπεν αυτός ; Δεν το επαναλαμβάνω.

Απάντηση όχι με βρισιές και φθηνές εθνικιστικές κορώνες, αλλά με γνώσεις συμφωνα με τους κανόνες του αρχαίου ελληνικού λόγου και διαλόγου.

Η ολυμπιακή “φλόγα” ήταν μία εφεύρεση των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών ( φασιστών ) , όταν το 1936 είχαν διεξαχθεί στο Βερολίνο ολυμπιακοί αγώνες. Ο Χίτλερ και οι άλλοι ηγέτες της τότε Γερμανίας είχαν μία μαγική και μυθολογική τοποθέτηση σε σύμβολα και στην φλόγα.  Ο Χίτλερ εξέφρασε την επιθυμία να εισαχθεί η “φλόγα” και είχε αναθέσει στον υπουργό της προπαγάνδας Goebbels να υλοποιήσει την επιθυμία του !

Στην αρχαία Ελλάδα οι υπεύθυνοι απέστελναν προ των εκάστοτε ολυμπιακών αγώνωντους ειρηνοδίκες με στεφάνι από φύλλα ελιάς σε όλες τις σπουδαίες πόλεις του Ελληνισμού να διακόψουν τους πολέμους και να ασκήσουν σε όλη την διάρκεια των αγώνων εκεχειρία. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν και μίαν άλλη συνήθεια, όπως π.χ. την λαμπαδοφορία σε μερικές γιορτές στην Αθήνα.

Συμπέρασμα. Ο Ερντογκάν έκανε μία μεγάλη γκάφα και έχει ανεπανόρθοτα ρεζιλευθεί παγκοσμίως. Σε ό,τι αφορά τον Όλυμπο ( “Κατοικία των θεών”ή απλά Ορος ) υπήρχαν στην αρχαιότητα πέντε Όλυμποι ( τρείς στην Ελλάδα, ένας στην Κύπρο και ένας στην Δυτική Μικρά Ασία) .

3. Quomodo (Πώς) το είπε ;
Συγκρατημένα απαιτητικά μάλλον ως τεστ.  Αυτό όμως είναι η αρχή. Θα ακολουθήσουν και άλλα αυτού του είδους.

4. Ubi (Πότε) το είπε ;
Σε μία για την Πατρίδα μας άκρως δυσάρεστη συγκυρία. Η Ελλάδα πήρε με υπερταχύτητα την πολυδιάστατη κατιούσα με κατεβασμένη την κεφαλή και η Τουρκία πήρε επίσης με υπερταχύτητα από καιρού την ανιούσα με την κεφαλή υπερήφανα υψωμένη, αν και εν τω μεταξύ έχουν προκύψει προβλήματα. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

5. Cur ( Διατί ) μίλησε έτσι ;
Πρόκειται για μία συστηματική προετοιμασία της τουρκικής αίτησης για τους Ολυμπιακούς το 2020 σύμφωνα με την γερμανική γενική μέθοδο, την οποία έχουν  οι Τούρκοι παραλάβει και εφαρμόζουν επιτυχέστατα σε όλους τους τομείς , π.χ. στην οικονομία, στην παιδεία σε όλα τα επίπεδα και ιδιαιτέρως στον τουρισμό, όπου έφθασε σήμερα τα εικοσιπέντε  εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο και σκοπεύει να τα ανεβάσει στα επόμενα χρόνια σε πεννήντα  εκατομμύρια και να παραγκωνίσει την Ισπανία από την πρώτη θέση αξιοποιώντας και όλην την εσωτερική Τουρκία.

Ανεξάρτητα , αν μας αρέσει ή όχι , η Τουρκία ασχολείται με το παρόν ( hic et nunc : εδώ και τώρα) και προετοιμάζει το μέλλον, ενώ εμείς είμαστε αρρωστημένοι λόγω της στείρας παρελθοντολογίας προσβάλλοντας καθημερινώς τους αρχαίους ημών προγόνους μέσω  της ανικανότητάς μας.

Τελειώνοντας θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε  την επιστημονική μέθοδο των Αρχαίων , ιδαιτέρως του αθάνατου Αριστοτέλη:

α ) Πρώτα να θεωρήσεις συστηματικά την αντικειμενική πραγματικότητα.
β ) Να διαβάσεις, τί έγραψαν άλλοι περί αυτής.
γ ) Κατόπιν να βγάλεις συμπεράσματα επί τη βάσει των κανόνων της λογικής, δηλαδη χωρίς ανέξοδους συναισθηματισμόυς και γελοίους φραστικούς λεονταρισμούς.

Παρατήρηση

Είμαι απόγονος Ποντίων από την Τραπεζούντα και την Φάτσα στην τρίτη γενεά και ξέρω πολύ καλά , πώς και πόσοι από τους δικούς μου έχουν κυριολεκτικά σφαγιαστεί από τους Τούρκους.
Το λαμβάνειν υπ όψη με νηφαλιότητα και ψυχραιμία την σημερινή πραγματικότητα είναι κάτι άλλο, αλλιώς θα πάμε όλοι με την υπερεθνικιστική μυθολογία κατά διαόλου.
Δημοσιευθέν από το 2012 στον ηλεκτρονικό τύπο (iefimerida, Το Πρώτο Θέμα).

Έλληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση, Διαφορετική Ψυχοσύνθεση, Λεβέντης και Φιλότιμο ;

Έλληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση, Διαφορετική Ψυχοσύνθεση, Λεβέντης και Φιλότιμο ;

Αφετηρία της θεώρησης είναι η αντικειμενική αλήθεια και όχι τυχόν συναισθηματισμοί και επιπολαιότητες. Σε γενικότερο πλαίσιο πρόκειται για διαφορές μεταξύ Νοτίων και Βορείων Ευρωπαίων.

Διαπιστώσεις αντικειμενικών παραγόντων

α ) Σκληρό κλίμα στον Βορρά , ήπιο κλίμα στην Μεσόγειο. Ο homo sapiens sapiens ζει στην Ευρώπη εδώ και 42 χιλιάδες έτη. Το κλίμα έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα και τις συνήθειες των ανθρώπων. Στον Βορρά τους έκανε πιό εργατικούς, δυναμικούς και με τεράστια αντοχή. Το κύριο πρόβλημα των Βορείων ήταν πως να επιζήσουν. Έτσι έγιναν αυτοί πιό εφευρετικοί, πειθαρχικοί και ανέπτυξαν οργανωτικές ικανότητες. Εκτός τούτου ήταν και είναι ολιγόμιλοι.
Στον Νότο ήταν η φύση πιό απλόχερη, και οι άνθρωποι είχαν λόγω του κλίματος την ευκαιρία μίας έντονης κοινωνικής ζωής επί τη βάσει της συνομιλίας κτλ.
Το κλίμα και η διατροφή επέδρασαν ευνοϊκά στην εξέλιξη μίας ιδιαίτερης σεξουαλικότητας, άγνωστης στον Βορρά.

β ) Ήδη στον Μεσαίωνα τους δίδαξε ο Προτεσταντισμός, ότι η φιλοπονία και η επίτευξη είναι κάτι το πολύ θεάρεστο. Αυτό το ενστερνίσθηκαν. Η εργατικότητα είναι ιερόν καθήκον και ταυτόχρονα συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς τους.

γ ) Ειδικά στην Γερμανία έχουν οι “Πρωσσικές αρετές” όπως π.χ. η εργατικότητα, η πειθαρχία, η αυτοπειθαρχία, η τάξη, η σεμνότητα κτλ. ασκήσει μεγίστη επίδραση στους ανθρώπους.

δ ) Η ταχεία εκβιομηχανοποίηση της Γερμανίας στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. ενδυνάμωσε τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, αλλά ταυτόχρονα έκανε τους Γερμανούς ολίγον τι βραδυκίνητους και πειθήνιους με την αρνητική σημασία της λέξης, αλλιώς δεν θα ήταν σύμφωνοι με τον Χίτλερ. Στους Έλληνες δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Παρακάτω αναφέρονται συνοπτικά τα προσόντα και τα ελαττώματα των Ελλήνων και των Γερμανών.

Έλληνες

Προσόντα

Αγάπη στην ελευθερία, αυτοπεποίθηση, υπερηφάνεια, φιλότιμο, πνευματικη διαύγεια ( ευστροφία ), δημιουργική φαντασία, επικοινωνικότητα, ενθουσιασμός , ανεκτικότητα, αισθητικότητα, αγάπη στην οικογένεια, σεβασμός των ηλικιωμένων, εξελιγμένη σεξουαλικότητα και αισθησιασμός, τεμπεραμέντο, υπεραναπτυγμένη φιλοξενία.

Ελαττώματα

Τάση στην απειθαρχία, στον χαοτισμό και στην φυγοπονία ( αρχή της ήσσονος προσπάθειας , δηλαδή φυγοπονία) , έλλειψη της δυναμικότητας , της αντοχής και της αίσθησης του συμφέροντος του συνόλου, ατομικισμός και εγωϊσμός, έλλειψη της κοινωνικής, της κρατικής, της νομικής και της φορολογικής συνείδησης, παραλογικά υπεραναπτυγμένη εθνική συνείδηση (όχι όμως οι Αριστεροί), προτεραιότητα του συναισθήματος έναντι της λογικής, σύγχιση των φαντασιώσεων με την πραγματικότητα, εθισμός στις σπέκουλες, στις υπόνειες, στην συνωμοσιολογία , στην κινδυνολογία, στον βολονταρισμό και στον ενοχλητικό υπερεξυπνακισμό, υποανάπτυκτη ικανότητα της οργάνωσης, δυνατή ροπή στην δημαγωγία, στον λαϊκισμό και στην επιπολαιότητα, αναξιοπιστία, απόρριψη της κριτικής, τελεία έλλειψη της αυτοκριτικής, υποανάπτυκτο αίσθημα της υπευθυνότητας, υπερευαισθησία, υπεραυτοεκτίμηση, οικογενειοκρατία, νεποτισμός και δυνατή ροπή στην διαφθορά (πρωταθλητές στην Ευρώπη).

Γερμανοί

Προσόντα

Εργατικότητα ( μέσο της ανθρώπινης αυτοεκπλήρωσης), δυναμικότητα, μεγάλη αντοχή ( άνδρες και γυναίκες ), δυνατή βούληση, αξιοπιστία, υπεραναπτυγμένη ικανότητα οργάνωσης, εμβρίθεια, προτεραιότητα της λογικής έναντι των συναισθημάτων, νηφαλιότητα, κοινωνική, κρατική και νομική συνείδηση, αναγνώριση του συμφέροντος του συνόλου, αγάπη στην τάξη.

Ελαττώματα

Ξενοφοβία, έλλειψη της ανεκτικότητας έναντι ηλικιωμένων, παιδιών και αρρώστων, υπερεθνικισμος, εθνική αλαζονεία, πνευματική βραδυκινησία, κλίση στην επιθετικότητα, έλλειψη της αυτοπεποίθησης , του φιλότιμου , της φιλοξενίας, της αισθητικής ( είναι χοντρoκομμένοι), δυνατός εθισμός στον αυταρχισμό, υπερεκτίμηση της τυπικότητας, υποανάπτυκτη σεξουαλικότητα ( άνδρες συμπλεγματικοί ), έλλειψη της “χρυσής τομής”( εθισμός στην υπερβολή ).

Συμπεράσματα

α ) Οι Έλληνες έχουν όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να απολαύσουν την ζωή, αλλά τους λείπουν οι περισσότερες προϋποθέσεις για να ανοικοδομήσουν ένα σωστό κράτος με αξιόλογο δημόσιο, την οικονομία, την βιομηχανία, την παιδεία κτλ.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τους Βορείους λαούς , ιδιαιτέρως με τους Γερμανούς.

β ) Λύση του προβλήματος : Δημιουργία μίας σύνθεσης μεταξύ των περισσότερων προσόντων των Ελλήνων και των Γερμανών. Αυτό έχει ήδη με μεγίστη επιτυχία πραγματοποιηθεί από μερικούς Έλληνες, οι οποίοι κατόρθωσαν να κάνουν στην Γερμανία ιδιαιτέρως στον επιστημονικό τομέα λαμπρές σταδιοδρομίες. Αυτό θα ενδιαφέρει οπωσδήποτε τους νέους Ελληνες αποφοίτους πανεπιστημίων και άλλων ανωτάτων σχολλών, οι οποίοι έρχονται κατά χιλιάδες για εργασία στην Γερμανία.Το επισημαίνω ιδιαιτέρως : Δεν πάνε στην Ιταλία, ή στην Γαλλία , λίγοι φεύγουν για το Ηνωμένο Βασίλειο.

Από μεθοδική και λογική άποψη δεν ισχύουν τα λεγόμενα ανεξαιρέτως για όλους τους Έλληνες και για όλους τους Γερμανούς. Μάλλον ισχύει σε παράδειγμα κάτι άλλο : Οι περισσότεροι Γερμανοί είναι εργατικοί, ενώ οι λιγότεροι Ελληνες είναι το ίδιο. Η διαφθορά είναι στην Ελλάδα κανώνας ενώ στην Γερμανία εξαίρεση.

Γενικά δέον να λάβουμε υπ όψη, ότι τα καθοριστικά χαρακτηριστικά δεν είναι απόλυτα και αιώνια. Και εδώ ισχύουν οι μεθοδολογικές αρχές της σχετικότητας και της μετάλλαξης.

Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλλημμένως στην ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος και της Καθημερινής.

——————————————————

Λεβέντης, Φιλότιμο στα Ελληνικά και στα Γερμανικα ;

Κάποιος σχολιαστής έγραψε , ότι οι Ελληνικές λέξεις λεβεντιά και φιλότιμο δεν μπορούν να μεταφραστούν στα Γερμανικά. Συμφωνώ με την αξιόλογη της συσχολάστριας Κατερίνα (Ehrgefühl, Tapferkeit) και επαυξάνω : φιλότιμο : Männerehre (Μέννερεερε), Männerstolz (Μέννερστόλτσ), Männerwürde (Μέννερβίρντε). Λεβεντιά : Mannhaftigkeit (Μαννχαφτιχκάϊτ), Mannesmut (Μάννεσμουτ) .

Παρατήρηση : Η λέξη λεβεντιά είναι περσικής προέλευσης με την σημασία γενναίος και ήρθε στην Ελλάδα μέσω της τούρκικης γλώσσας ! Συμπέρασμα : Ακόμη και η γλωσσολογική ομφαλοσκόπηση είναι ενδεικτικό της άκρας ρηχότητας και γελοιότητας των ανεπαρκώς μορφωμένων Ελληναράδων. Βήμα, 17.12.14.

Ελλάς , Ανατολή – Δύση, Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, Ισλάμ, Κονφουκιανισμός, Κ. Παλαμάς Ανατολή

Ελλάς , Ανατολή – Δύση, Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, Ισλάμ, Κονφουκιανισμός

Συστηματική θεώρηση ενός πολυσύνθετου και πολύπτυχου θέματος

1. Γλωσσική πτυχή
Οι Φοίνικες ήταν ο πρώτος λαός, ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει την έννοια Δύση Βρπ =Βρεπ=Δύση= στα Ελληνικά Ευρώπη ) και εννοούσαν όλες τις χώρες δυτικά της Κύπρου.
Στους ιστορικούς χρόνους έχουνοι Αρχαίοι Έλληνες ονομάσει την περιοχή της Δυτικής Μεσογείου Εσπερία ( Δύση ) , εξ ου και ο Εσπέριος ( Δυτικός ). Στην ελληνική μυθολογία ήταν οι Εσπερίδες θυγατέρες του Άτλα.
Στους Πέρσες ” του Αισχύλου γίνεται λόγος για την χώρα, στην οποία έχουν νικηθεί οι Πέρσες “εκεί όπου δύει ο ήλιος” Δύση ).

Οι πρακτικοί Ρωμαίοι προσέδωσαν στις δυτικές περιοχές του Ιmperium Romanum την ονομασία Occidens ( Δύση ) και στις ανατολικές περιοχές την ονομασία Oriens ( Ανατολή ) , στην οποία ανήκαν η Κυρηναϊκή ( Λιβύη), η Αίγυπτος, η Συρία-Παλαιστίνα και η Asia Minor ( Μικρά Ασία).
Προ περίπου δύο χιλιάδων ετών έχει διαιρεθεί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Δυτική και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ( αργότερα Βυζάντιο ).

Στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα έχουν χρησιμοποιηθεί οι έννοιες “Δυτική Χώρα” ( Δύση ) και εννοούσαν την Ευρώπη και “Ανατολική Χώρα” την επικράτεια του Ισλάμ ,η οποία ονομάσθηκε αργότερα στα ελληνικά Ανατολή και στα ιταλικά Levante.

Ύστερα από την εδραίωση του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του αστικού κράτους έχει επικρατήσει σε όλα τα πεδία της ζωής ιδιαιτέρως στον 19ο αι. η Δύση ( Ευρώπη) . Προηγήθηκαν η Αναγέννηση, ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός επί τη βάσει του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και η Αστική Επανάσταση.
Οι βαλκανικές χώρες όμως δεν έχουν βιώσει αυτήν την καθοριστική εξέλιξη. Εθύς εξ αρχής  οι ευρωπαϊκές μεγαλοδυνάμεις Αγγλία και Γαλλία έχουν ταπεινώσει με την αποικιοκρατική πολιτική τους μη ευρωπαϊκές χώρες.
Η βιομηχανική και επιστημονική υπεροχή της Δύσης ( Δυτική Ευρώπη , ΗΠΑ ) ήταν και είναι ακόμη το υπόβαθρο της αλαζονείας των Δυτικοευρωπαίων ιδιαιτέρως έναντι των καθυστερημένων ισλαμικών χωρών καθώς και των ( ορθόδοξων ) λαών της Ανατολικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Από επιστημονική άποψη χρησιμοποιούνται οι όροι “Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού” , “Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού”» (Ιδέ  εδώ στο Μπλογκ  τη μελέτη «Ισλαμική Τετραλογία”), “Κονφουκιανικός Κύκλος Πολιτισμού” ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου την μελέτη «Κινεζική Εξαλογία») καθώς και »Ινδουϊστικός Κύκλος Πολιτισμού».

Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού, στον οποίο ανήκουν και μη ευρωπαϊκές χώρες ( πρωτίστως ΗΠΑ, Καναδάς, Ισραήλ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία ) είναι τα εξής : ανθρωποκεντρισμός, άτομο / ατομικότητα / ατομοκεντρισμός ,πολίτης, κράτος του δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες, δυναμικότητα, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ κτλ.

Ας υπενθυμίσουμε όμως και τις αρνητικές πλευρές του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού : αποικιοκρατία, σκλαβοποίηση εκατομμυρίων Αφρικανών, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δύο απάνθρωπα ολοκληρωτικά συστήματα (φασισμός-εθνικοσοσιαλισμός, σοσιαλισμός-κομμουνισμός).

Σε σύγκριση  είναι τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία του Ισλαμικού Κύκλου Πολιτισμού  τα εξής : θεοκεντρισμός, ανδροκρατία, δικτατορίες, τάση σε ολοκληρωτισμό,  νεποτισμός, διαφθορά, φανατισμός. Εκτός τούτου διαπιστώνουμε έλλειψη του ατόμου, του πολίτου, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών, της κρατικής συνείδησης, της αυτοκριτικής, του αισθήματος της ευθύνης για το σύνολο και πρωτίστως έλλειψη του ορθού λόγου.

Τα  κύρια χαρακτηριστικά του Κονφουκιανικού Κύκλου Πολιτισμού είναι τα ακόλουθα : ιεραρχίες, σταθερότητα, εργατικότητα, πειθαρχία, αθεϊσμός, απόρριψη του ατόμου και του πολίτου, έλλειψη της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων διαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών, τάση προς ολοκληρωτισμό

Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλλημμένως στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο ( Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida).

———————————————————————————-

Aνατολή

Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά,
πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Είναι χυμένη από τη μουσική σας
και πάει με τα δικά σας τα φτερά.

Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει
και βογγάει και βαριά μοσκοβολάει
μια μάνα· καίει το λάγνο της φιλί,
κι είναι της Μοίρας λάτρισσα και τρέμει,
ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,
η λαγγεμένη Ανατολή.

Μέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,
κι όλα σας, κι η χαρά σας, μοιρολόι
πικρό κι αργό·
μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,
στενόκαρδος, αδούλευτος, – διαβάτης
μ’ εσάς κι εγώ.

Στο γιαλό, που του φύγαν τα καΐκια,
και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,
στ’ όνειρο του πελάου και τ’ ουρανού,
άνεργη τη ζωή να ζούσα κι έρμη,
βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,
με τόσο νου,

όσος φτάνει σα δέντρο για να στέκω
και καπνιστής με τον καπνό να πλέκω
δαχτυλιδάκια γαλανά
και κάποτε το στόμα να σαλεύω
κι απάνω του να ξαναζωντανεύω
τον καημό που βαριά σας τυραννά

κι όλο αρχίζει, γυρίζει, δεν τελειώνει.
Και μια φυλή ζη μέσα σας και λιώνει
και μια ζωή δεμένη σπαρταρά,
γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά. Κ.Παλαμάς.

 

 

Πολιτικός Λόγος, Αποκωδικοποίηση, Γαλλοκεντρισμός

Δηλώσεις Πολιτικών, Αποκωδικοποίηση, Γαλλοκεντρισμός

Συστατικό στοιχείο του πανεπιστημιακού μαθήματος της Διπλωματίας είναι η κατάλληλη αποκωδικοποίηση της πολιτικής και διπλωματικής γλώσσας, γιατί τα λεγόμενα είναι μόνον η κορυφή ενός παγόβουνου. Τα σπουδαιότερα είναι συνήθως εκουσίως κωδικοποιημένα η δεν αναφέρονται.

Η ανίχνευση των “αποκρύφων” προϋποθέτει συστηματικές γνώσεις σε πολλά πεδία, π.χ. στην ιστορία, στον πολιτισμό, στην νοοτροπία κτλ. καθώς και στον παραμελημένο τομέα της μεθοδολογικής προσέγγισης.

1. Ποιός έχει διατυπώσει την υποτιμητική γνώμη του περί των Νεοελλήνων ;
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας και ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς και κρατικούς άνδρες της Ευρώπης , ο αριστοκρατικής καταγωγής Βαλερί Ζισκάν Ντ Εστέν ( ΒΖΝΣ), ο οποίος στο παρόν δεν ασκεί  ουδεμία  επιρροή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Γάλλων αριστοκρατών είναι μία τάση προς υπεροψία έναντι του απλού λαού καθώς και έναντι άλλων λαών και ιδιαιτέρως των βαλκανικών , κάτι που έχει στην Γαλλία παράδοση.

Αυτό έχει ως υπόβαθρο έναν συνήθως  αφόρητο γαλλοκεντρισμό, ο οποίος ίσως να είναι κατανοητός για την εποχή μεταξύ του 17ου και των αρχών του 20ου αι., όταν η Γαλλία ήταν αληθώς το παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού και εκτός τούτου μία από τις διεθνείς μεγαλοδυνάμεις.

Ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικά ύστερα από την κατάρρευση του αποικιοκρατικού συστήματος όμως  η Γαλλία είναι σε διεθνή κλίμακα μία μεσοδύναμη , στον στρατιωτικό τομέα λόγο του ατομικού εξοπλισμού μία ευρωπαϊκή μεγαλοδύναμη , αλλά στο πιό σημαντικό τομέα των οικονομικών και της βιομηχανίας η δεύτερη χώρα της ΕΕ, αλλά με τεράστια οικονομικά προβλήματα.

Το μεγάλο σχέδιο της δημιουργίας μίας ενωμένης Ευρώπης υπό την ηγεμονία της Γαλλίας έχει δια παντός αποτύχει. Ήδη άρχισαν οι ιθύνοντες Γάλλοι πολιτικοί να προσαρμόζονται βαθμιαία στην απογοητευτική πραγματικότητα, αλλά δήλον εστί , ότι διακατέχονται ακόμη από το πνεύμα μιας κάποιας “ανωτερότητας”, δηλαδή έχουν μεγάλες ψευδαισθήσεις, σε ό,τι αφορά τον εαυτό τους.

Εκφέρουν συνήθως βαρύγδουπα και πολλές φορές μεγαλόστομα και θεατραλίστικα την γνώμη τους σε σπουδαία διεθνή και σε ευρωπαϊκά προβλήματα και έχουν την απατηλή πεποίθηση, ότι οι άλλοι λαοί χρειάζονται οπωσδήποτε τις συμβουλές τους.
Ιδίως όταν Γάλλοι πολιτικοί ασκούν σημαντικά λειτουργήματα σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο προσπαθούν με κάθε τρόπο να εστιάζονται στο επίκεντρο της προσοχής (π. χ. Σαρκοζύ, Τρισέ, Λανγκάρντ κ.α.).

Ο τωρινός πρόεδρος Ολάντ άρχισε μεν με μεγαλοστομίες ειδικά στις γαλλογερμανικές σχέσεις, αλλά έγινε πιό προσεκτικός, γιατί η οικονομική θέση της Γαλλίας είναι σε σύγκριση με την γερμανική στην ουσία ανίσχυρη.
Ενώ η Γερμανία  έχει ήδη πραγματοποιήσει εκουσίως τις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις και απέκτεισε αναμφίβολα μεγάλη παραγωγικότητα και επιβλητική ανταγωνιστικότητα στις διεθνής οικονομικές και εμπορικές σχέσεις , η Γαλλία δεν έκανε απολύτως καμία μεταρρύθμιση !
Ας υπενθυμίσουμε, ότι η Γαλλία είναι από ανέκαθεν το πρότυπο για την Ελλάδα , ίσως γιατί μας συνδέει η μεσογειακή νοοτροπία  (π.χ.απόλαυση της ζωής, αρχή της ήσσονος προσπάθειας, ρωμαντισμός, υπερσυναισθηματισμός  μεγαλοστομία, αθυροστομία, εξυπνακισμός ,ψευδαισθήσεις κοκ.) .

2. Τί είπε ο ΒΖΝΣ ; Στα Γαλλικά είπε ότι η Ελλάδα ανήκει στον Orient  που κατά λέξη μεταφράζεται μεν ως Ανατολή, αλλά σε συνδυασμό με την είσοδο της Ελλάδας στην “Ευρώπη” σημαίνει κάτι το πολύ υποτιμητικό, σχεδόν προσβλητικό, γιατί εννοεί χώρα καθυστερημένη , ανεπαρκώς πολιτισμένη, με ανατολίτικη νοοτροπία ( ραχάτι, απείθαρχοι, χαοτικοί, έλλειψη κρατικής και νομικής συνείδησης, διεφθαρμένοι , απατεώνες ( Grec σημαίνει στα γαλλικά λεξικά απατεώνας), ψεύτης, αναξιόπιστος κτλ. ! ).

Είναι αληθές, ότι οι περισσότεροι ερωπαϊκοί λαοί διαφοροποιούν τους Νεοέλληνες από τους Αρχαίους Έλληνες, πράγμα που οι Ρωμαίοι κατακτητές έκαναν ήδη στα μέσα του 1ου αι. π.Χ., όταν είχαν εφεύρει την λίαν προσβλητική έννοια Graeculus ( Γραικύλος, τιποτένιος Έλληνας, απάξιος των Αρχαίων Ελλήνων, εδώ λανθάνει το Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη, 2010).
Αυτά διδάσκονται στα ευρωπαϊκά σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, τέτοια ακούμε στις ευρωπαϊκές χώρες συχνά και δεν τους πολυενδιαφέρει, τι γνώμη έχουμε εμείς περί του ευτού μας.

3. Διατι μίλησε ο ΒΖΝΣ τόσο προσβλητικά για την Ελλάδα ;
α ) Είπε αυτά που σκέπτονται πολλοί Γάλλοι και άλλοι Ευρωπαίοι. Δηλαδή κατά την γνώμη του έχει διατυπώσει κάτι το γνωστό και αυτονόητο.
β ) Από ψυχολογική άποψη προϋποθέτει ο αυτοαναβιβασμός την ταπείνωση του άλλου.
γ ) Ως  αριστοκράτης θα έλεγε οπωσδήποτε τα ίδια και περί ενός άλλου βαλκανικού λαού.
δ)  Ενώ ο Γερμανός πολιτικός Χέλμουτ Σμιντ είναι πάρα πολύ μορφωμένος, ασχολείται και με άλλους πολιτισμούς, είναι π.χ. δεινός γνώστης της αρχαίας ελληνικής καθώς και της αρχαίας κινεζικής φιλοσοφίας (!) και πέραν τούτου συγγράφει αξιόλογα βιβλία και δεν έχει εκφρασθεί έως τώρα ουδόλως περιφρονητικά περί άλλων λαών, έχει η λεκτική ενασχόληση του Γάλλου αριστοκράτη, όπως φαίνεται, πιό εύκολα και ανέξοδα αντικείμενα.

Εκτός τούτου υφίσταται μία τεράστια διαφορά μεταξύ του προτεστάντη Σμιντ (σεμνότητα)  και του καθολικού ( μεγαλοστομία) ΒΖΝΣ (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τα άρθρα “Γαλλία, Γερμανία Διαφορετικές Νοοτροπίες”, “Ελλάς, Ανατολή , Δύση”.

Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Το Πρώτο Θέμα, iefimerida,  Tα Νέα).

Άτομο και Κοινωνία, Πολίτης , Ευρώπη και Ελλάδα

Το Κοινωνικό και το Ατομικό, Πολίτης , Ευρώπη και Ελλάδα

Ο εμπεδωτής της υλιστικής φιλοσοφικής σκέψης στην Ελλάδα και μεγάλος αντίπαλος του εμπεδωτή του ιδεαλισμού Πλάτωνα  Δημόκριτος, ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που έχει εφιστήσει την προσοχή στην ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ του ατομικού και του κοινωνικού.

Η άποψη του μεγάλου Δημοκρίτου είναι πρυτανεύουσα στην σημερινή Κοινωνιολογία και στην Θεωρία του κράτους

Αλλά δυστυχώς οι “Αγιοι Πατέρες” και κατόπιν όλη η χριστιανική Ορθόδοξη και Ρωμαιοκαθολική Θεολογία αγνόησαν προκλητικά τον εκπρόσωπο της μεσαίας τάξης Δημόκριτο, τον μεγάλο κοινωνιολόγο Επίκουρο και τους σοφιστές (π.χ. Πρωταγόρας) και αναγνώρισε μόνον τον αντίπαλο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και εκπρόσωπο του δουλοκτητικού συστήματος Πλάτωνα καθώς και τον Αριστοτέλη.

Μόνον έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τον μεθοδολογικό (ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟ και μη διαλεκτικό) μονόδρομο του κατά τα άλλα αξιότιμου και συμπαθέστατου κ. Γιανναρά (Θεολόγος και Φιλόσοφος, Καθημερινή).Καθημερινή (30.8.15)

———————————————-

Ελλάδα, Ατομο, Κοινωνία, Πολίτης

Η νεοελληνική διχοτομία μεταξύ κράτους και πολίτου έχει βαθειές ρίζες. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε επί τη βάσει μίας σύνθετης προσέγγισης.

Οι Νεοέλληνες ανήκουν στους λαούς ( Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη ), οι οποίοι δεν έχουν βιώσει την Αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος καθώς και τις πολιτισμικές επιτεύξεις των Αρχαίων Ρωμαίων ( πρωτίστως το δίκαιο ), την βάση και προϋπόθεση της πνευματικής ανόδου της Ευρώπης.

Στη Βόρεια Ιταλία , πολιτισμικά στην πιό προηγμένη περιοχή της Ευρώπης, είχαν τον 15ο αι.ωριμάσει οι παραγωγικές δυνάμεις και γενικά οι κοινωνικές συνθήκες για να λάβει χώραν μία συστηματική ενασχόληση με την επιστήμη των Αρχαίων Ελλήνων και ταυτόχρονα εν μέρει και η εφαρμογή της στον πρακτικο βίο.

Αλλά ήδη στον 13ο αι. είχει αρχίσει επί θρησκευτικεί βάσει η διαμόρφωση του ατόμου , ενώ στην τότε Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ( η έννοια “Βυζαντινή Αυτοκρατορία”έχει διατυπωθεί τον 19ο αι. ) είχε η ενασχόληση με τα έργα των Αρχαίων Ελλήνων πρωτίστως φιλολογικό και άκρως σχολαστικό χαρακτήρα.

Ιδιαίτερα στην Αγγλία είχε βαθμιαία αναβιβασθεί ιδίως με την Magna Charta Libertatum (13ος αι. !) η Ατομικότητα του υπηκόου.

Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα αναδεικνύει το άτομο στα πλαίσια του “Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ” τα εξής βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα :

αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, βούληση, ελευθερία των επιλογών, αυτονομία ( αυτεξουσία ), αυτοπειθαρχία, αυτοκριτική, εργατικότητα, συνείδηση της ευθύνης και πρωτίστως κοινωνική συνείδηση, η οποία σημαίνει κυρίως αποδοχή της προτεραιότητας του γενικού προ του ατομικού συμφέροντος.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι η έννοια του “κοινού καλού” έχει εμπεδωθεί από τον αιώνιο Αριστοτέλη και έχει συγκεκριμενοποιηθεί από τον καθολικό θεολόγο και φιλόσοφο Θωμάς Ακινάτης.

Ιδιαίτερα ο γαλλικός Διαφωτισμός έχει διατυπώσει  μεταξύ άλλων και την έννοια “Rationalisme” (Ius rationis” : Δίκαιο του ορθού λόγου, τον ευρωπαϊκό ορθολογισμό.
Η Γαλλική Επανάσταση ( 1789 ) δημιούργησε τον πολίτη ( citoyen ) και το πρώτο αστικό κράτος του κόσμου, ενώ υπήρχαν μεταξύ άλλων και πολλά καθυστερημένα γερμανικά φεουδαλικά κράτη.

Ένα από τα πιό καθυστερημένα κρατικά μορφώματα ήταν το βασίλειο της Βαυαρίας. Τα γερμανικά κράτη είχαν κατακτηθεί από τον Ναπολέοντα, ο οποίος έχει εμπεδώσει στην τότε πολύ καθυστερημένη Γερμανία σχεδόν με βία το σύγχρονο κράτος και το δίκαιο, αν και δεν υπήρχαν οι αντικειμενικές οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις.
Δηλαδή οι Βαυαροί οι οποίοι είχαν προσπαθήσει να εμπεδώσουν ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος δεν ήταν σύγχρονοι πολίτες , ούτε είχαν την απαραίτητη κοινωνική τοποθέτηση και πολιτική εμπειρία για να είναι στην Ελλάδα επιτυχείς.

Τελικά  άλλα ευρωπαϊκά κράτη παρέλαβαν το σχήμα ( αστικό σύνταγμα, αστικούς νόμους κτλ. ), αλλά όχι πάντα και το περιεχόμενο του μοντέρνου αστικού κράτους. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε το άτομο ούτε ο πολίτης. Αυτό ισχύει ακόμη. Χωρίς όμως τον συνειδητό πολίτη δεν λειτουργεί το κράτος.

Τα βασικά γνωρίσματα του πολίτου είναι τα εξής :

κρατική συνείδηση ( διαλεκτική αλληλοσύνδεση πολίτου και κράτους ), νομική συνείδηση ( σεβασμός των νόμων και όχι “αντιεξουσιαστικός” νομομηδενιστής και νομοκλάστης ), αναγνώριση και εφαρμογή της διαλεκτικής αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, φορολογική συνείδηση, υπεράσπιση του κράτους προ εξωτερικών κινδύνων.

Στις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης είναι αυτά τελείως αυτονόητα, στην Ελλάδα δυστυχώς σχεδόν άγνωστα. Εδώ υφίστανται ακόμη μεσαιωνικά υπολλείμματα όπως οι δεσμοί αίματος ( Νεποτισμός, Οικογενειοκρατία ). Εδώ και 200 χρόνια γίνονται δήθεν προσπάθειες να πραγματοποιηθούν επί τέλους ο εξορθολογισμός και ο εξευρωπαϊσμός της Ελλαδας, αλλά δυστυχώς ανεπιτυχώς.

Η Ελλάδα δεν έφθασε ακόμη πολιτισμικά στην προηγμένη Ευρώπη. Είναι μία βαλκανοανατολίτικη χώρα. Αυτό ισχύει και για τη νοοτροπία των Νεοελλήνων με τις γνωστές συνέπειες ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τις μελέτες και τα άρθρα ¨Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος”, “Ευρώπη , Βορράς-Νότος”, “Νεοέλλην, Βαλκανοανατολίτης”.

Δημοσιευθέν απότο 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο, ιδιαιτέρως στην Καθημερινή, στο Βήμα και στα Νέα.

“Κοινωνικό Συμβόλαιο” a la grec της Αμοιβαίας Διαφθοροποίησης

Το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» a la grec της Αμοιβαίας Διαφθοροποίησης

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει το άτομο, το οποίο είναι η conditio sine qua non ( τελείως απαραίτητη προϋπόθεση ) για την δημιουργία του Πολίτου.

Ειδικά στις βαλκανικές κοινωνίες το Ατομο είναι σχεδόν ανύπαρκτο και αντί αυτού υφίστανται οι ομάδες ( οικογένεια, γένος-σόϊ, συγχωριανοί, οι ιδεολογικά και πολιτικά ομοϊδεάτες ( “ημέτεροι” κοκ. ). Λείπει μεν η ατομικότητα , αλλά σημειώνονται σε μεγίστη αφθονία ο ατομικισμός, ο εγωϊσμός και ο φιλοτομαρισμός των περισσότερων μελών της κοινωνίας ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τη μελέτη “Ατομο, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός” ).

Ο Πολίτης ( Citoyen ) είναι προϊόν της αστικής Επανάστασης στην Γαλλία ( 1789 ).
Και άλλες εξελιγμένες χώρες κατόρθωσαν βαθμιαία να δημιουργήσουν τον Πολίτη και το σύγχρονο αστικό κράτος με εξελιγμένο Δημόσιο. Η Ελλάδα έχει όμως παραλάβει μόνον το σχήμα ( σύνταγμα, νόμοι) από τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη , αλλά όχι την ουσία, το περιεχόμενο. Εδώ και 200 έτη  η Ελλάδα προσπαθεί να προσαρμοσθεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα , αλλά έως σήμερα οι προσπάθειες δεν έχουν στεφθεί με επιτυχία.

Η χώρα χρειάζεται αναμφιβόλως εξευρωπαϊσμό , εκμοντερνισμό και εξορθολογισμό. Αυτό όμως προϋποθέτει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές όλων των πεδίων της ζωής. Και όμως, εδώ και 200 έτη δεν υλοποιούνται οι απαραίτητες ριζικές μεταρρυθμίσεις ( Ιδέ  εδώ στο Μπλογκ τη μελετη “Αντιμεταρρυθμιστικός Εθισμός …”).

Η γενική βάση της αστικής κοινωνίας είναι το Κοινωνικό Συμβόλαιο ( “Contrat social” του J.J. Rousseau) . Στην Ελλάδα υπάρχει επίσης ένα “Κοινωνικό Συμβόλαιο” a la grec και δη επί τη βάσει του “do ut des” ( ” δίνω για να δώσεις” και η ελληνική εκδοχή “σου δίνω κάτι για να κάνεις κάτι για μένα”.Τοιουτοτρόπως έχει δημιουργηθεί το “Πελατειακό κράτος”.

Στην ουσία λαμβάνει χώραν μία ποιοτικά άνιση αμοιβαιότητα , γιατί ο κάποιος πουλά το πολιτικό δικαίωμα της συμμετοχής στις κοινές υποθέσεις για μίαν εξυπηρέτηση. Από πολιτιστικήν άποψη πρόκειται για μία συμφωνία κατωτάτου επιπέδου. Αυτό είναι το ¨Κοινωνικό Συμβόλαιο της Αμοιβαίας Διαφθοροποίησης».

Από την κοινωνικά ανώτερη θέση των πολιτικών απορρέει αυτονοήτως για αυτούς μία μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάρρευση σχεδόν όλων των παραδοσιακών αξιών ως υπόσταση της ελληνικής ταυτότητας.

Δημοσιευθέν από τις 5.12.2012 συχνά  στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα).

Συνείδηση, Εθνική, Κοινωνική, Κρατική , Νομική, Φορολογική, Περιβαλλοντική

Συνείδηση, Εθνική, Κοινωνική, Κρατική , Νομική, Φορολογική, Περιβαλλοντική

Η εθνική συνείδηση ήταν η απαραίτητη προüπόθεση και βάση για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό.

Τον 1ο Βαλκανικό Πόλεμο κατόρθωσε η Ελλάδα μαζί με τους βαλκανικούς συμμάχους της να πραγματοποιήσει εν μέρει τη “Μεγάλη Ιδέα”. Δεν αρκέσθηκε όμως στις νίκες της και ήθελε να στείλει τους Τούρκους στην “Κόκκινη Μηλιά” , δηλαδή να τους εκδιώξει από την Μικρά Ασία έτσι ώστε αυτοί να επιστρέψουν στην Κεντρική Ασία ( sic). Πρόκειται για επίσημη πολιτική, η οποία οδήγησε, ως γνωστόν, στη Μικρασιατική καταστροφή.

Ήταν όντως ένα εθνικό κατόρθωμα που από τις διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες έχει δημιουργηθεί το Ελληνικό Έθνος και έχει σφυριλατηθεί μία ενιαία και ισχυρή εθνική συνείδηση. Αλλά ο αγώνας για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού είχε εθνοαπελευθερωτικό χαρακτήρα χωρίς ιδαίτερη κοινωνική σημασία.

Το ελεύθερο ελληνικό κράτος έχει ίσως διαπράξει ένα λάθος που έγκειται στην υπερεκτίμηση της εθνικής συνείδησης και στην τελεία υποτίμηση τις κοινωνικής, της κρατικής και της νομικής συνείδησης , πράγμα που είχε και έχει ακόμη και σήμερα ολέθριες συνέπειες. Είναι π.χ. ευκολότατο πολλοί Έλληνες να επισημάνουν ανέξοδα τον πατριωτισμό τους. Δεν συνάδουν όμως πράξεις στην καθημερινή ζωή προς όφελος της Πατρίδας. Δηλαδή η εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός έχουν εκτός από την περίπτωση της υπεράσπισης του πατρίου εδάφους πρωτίστως βερμπαλιστική σημασία.

Είναι όντως ένα τραγικό φαινόμενο να λείπει η κρατική συνείδηση, η οποία λειτουργεί στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες ως βάση γενικά για την ύπαρξη του κράτους. Ταυτόχρονα διαπιστώνουμε και την έλλειψη μίας νομικής συνείδησης. Το ότι λείπει και η φορολογική συνείδηση, θεωρείται ως κάτι το αυτονόητο.

Εν ολίγοις : Είναι όπως φαίνεται εύκολο, να υπερασπίσει ο Έλληνας ηρωϊκά την Πατρίδα του. Ταυτόχρονα είναι δυσκολότατο να κάνει κάτι για την σωστή λειτουργία του κράτους και να πληρώνει τους φόρους του. Πρέπει να καταλάβει επί τέλους , ότι έχει υποχρεώσεις και απέναντι στην κοινωνία ως σύνολο ( Κοινωνική συνείδηση ).

Είναι μεγάλη απλούστευση και ψευδαίσθηση να πιστεύουν ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, ότι εμείς οι Έλληνες πάντα κάναμε κατορθώματα για την Πατρίδα και αναφέρουν τις πολεμικές νίκες.
Γι αυτό ωρίμασε ο καιρός να καταβληθούν προσπάθειες ιδιαίτερα στην εκπαίδευση με τον σκοπό να αναπτυχθούν η κοινωνική, η κρατική, η νομική , η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.

Δημοσιευθέν από τον Δεκέμβρη 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα).

—————————————————————————————————————————————————–

ευσυνειδησία , αρχαία ελληνική εὖ + συνείδησις

Η λέξη συνείδηση προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδέναι[2] < οίδα = γνωρίζω, (σύν+οιδα) = γνωρίζω καλώς, εξ ιδίας αντιλήψεως[3] που αποδόθηκε και στα λατινικά [4]με την ακριβή εννοιολογική της σημασία, ως conscientia, που σημαίνει γνωρίζω πλήρως. Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί πρώτος ο Γάλλος φιλόσοφος Ντεκάρτ και λίγο αργότερα ο John Locke (Τζον Λοκ) στα αγγλικά ως Conscience που μεταγενέστερα μεταβάλλεται σε Concience. Από την ίδια ρίζα παράγονται οι λέξεις Sence = αίσθηση, sense = έννοια, αλλά και Science = επιστήμη που στα ελληνικά σημαίνει «προσήλωση του νου»,[5] από το αυτοτελές ρήμα επίσταμαι = γνωρίζω εμπείρως. Όσον αφορά την ετυμολογία της λέξης συνείδηση και ο Γ. Μπαμπινιώτης εκφράζει την άποψη ότι προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδ-έναι του ρήματος σύνοιδα = γνωρίζω καλά, ξέρω [6].

Παραπομπές↑ Ντεκάρτ (Descartes·εξελλην. Καρτέσιος) Ρενέ, Κανόνες για την καθοδήγηση του πνεύματος (Regulae ad directionem ingenii- ημιτελές (1629)

  1. ↑ Ν.Π.Ανδριώτης, Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, 2001 σ.349.
  2. ↑ Λεξικό Ανωμάλων ρημάτων Α. Γεωργοπαπαδάκου, Θεσσαλονίκη 1958 σ.126
  3. ↑ Ε. Τσακαλώτος, Lexicon Latino-Graecum, (πρώτη έκδοση 1921) .
  4. ↑ Α.Ν.Γιάνναρη, ΕΠΙΤΟΜΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ, τόμ. Α΄ σ.836, (1888)
  5. ↑ Γ.Μπαμπινιώτης, ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, σελ.1720.

Ρατσισμός , Φυλετικές Διακρίσεις, Ράτσα

Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις

Φυλή ή Ράτσα ;
Διεθνώς έχει καθιερωθεί η έννοια ράτσα, που είναι αραβογενής (ra`s : προέλευση) και την οποία έχει παραλάβει πρώτα η ισπανική γλώσσα ως νεολατινική (raza ; καθαρή, ανώτερη) και βαθμιαία έχινε γνωστή σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες ( γαλλ. και αγγλ. : rαce, ιταλ. : razzα , πορτογ. : raça.
Η λατινική γλώσσα είχε τν παρόμοια λέξη tribas (γεν. Tribadis), ενώ η αγγλική γλώσσα ξέρει και την έννοια breed.

Ση μαντικότερο είναι  ότι τα καθοριστικά  διεθνή ντοκουμέντα περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , όπως π.χ. η Γενική Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα απο 1948 (παράγρ. 2), η Διεθνής Σύμβαση για τα  αστικά  και τα πολιτικά δικαιώματα από 1966 (παράγρ.4) και η Διεθνής Σύμβαση για την έκλειψη όλων των μορφών της ρατσιστικής διάκρισης απο το 1965  έχουν ως αφετηρία την ύπαρξη ρατσών (φυλών  με άλλη σημασία) ως αντικειμενικό φαινόμενο.

Ο Αφρικανικός Χάρτης για τα δικαιώματα των ανθρώπων και των λαών από το 1981  χρησιμοποιεί τις έννοιες ράτσα, εθνοτικές ομάδες (για τους λατινομαθείς gentes), ΧΡΩΜΑ της ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑΣ και εθνική προέλευση με σκοπό να μην γίνονται διακρίσεις.

Συμπέρασμα : Δεν είναι ρατσιστικό, όταν αναφέρουμε την ύπαρξη των διαφορετικών ρατσών ως κάτι ο δεδομένο χωρίς φυσικά να κάνουμε φυλετικές διακρίσεις.

Από το 1966 υπάρχει μία διεθνής σύμβαση κατά των φυλετικών διακρίσεων. Από το 1969 ισχύει αυτή σχεδόν σε όλον τον κόσμο.
Ένας απο τους μεταπτυχιακούς μου έχει συγγράψει και επιτυχώς υπερασπίσει το δoκτοράτο του επί ειδικών πτυχών του προβλήματος, το οποίο είναι στα πλαίσια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντικείμενο πανεπιστημιακών διαλέξεων.

Ο ρατσισμός έχει δημιουργηθε τον 19ο αι. στην Γαλλία με τον σκοπό να διακαιολογηθεί η αποικιοκρατικοποίηση της Αλγερίας . Στην δεκαετία του 30 του παρελθόντος αιώνα την παρέλαβαν οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές και την έκαναν γενική βάση της ιδεολογίας τους, η οποία έχει οδηγήσει στις γνωστές βαρβαρότητες και κτηνωδίες.

Ο ρατσισμός είναι μία ιδεολογία, η οποία βγάζει από την αντικειμενική διαφορετικότητα των ανθρωπίνων φυλών συμπεράσματα υποτιμητικής αξιολόγησης, για να τους συμπεριφέρεται διαφορετικά ( φυλετική διάκριση ).

Μια τέτοια συμπεριφορά αντίθεται στα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτικού, οικονομκού και πολιτισμικού χαρακτήρα.
Σύμφωνα με το άρθρο 4(α) απαιτεί η Σύμβαση από τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων εθνών να τιμωρούν επί τη βάσει νόμου την διάδοση ρατσιστικών ιδεών. Σχεδόν όλα τα κράτη έχουν εκδόσει τέτοιους νόμους.
Το άρθρο (β) απαιτεί από τα κράτη να απαγορεύσουν όλες τις ρατσιστικές οργανώσεις.
Το άρθρο 7 υποχρεώνει τα κράτη να λάβουν άμεσα μέτρα στα πεδία της παιδείας, του πολιτισμού και της πληροφόρησης με σκοπό να παραγκωνισθούν δια παντός οι ρατσιστικές αντιλήψεις και να προωθειθούν η φιλία μεταξύ των φυλών και των λαών.
Ήδη η γενική βάση του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, η  Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, απαγορεύει τον ρατσισμό.

Όταν έρχομαι το καλοκαίρι στην γενέτειρά μου για διακοπές ακούω τόσο πρωτόγονα ρατσιστικά σχόλια, που ανατριχιάζω. Αναγκάζομαι να συμμετάσχω στις “συζητήσεις” με σκοπό να αποδείξω , ότι οι ρατσιστικές αντιλήψεις είναι τελείως εσφαλμένες και άδικες.

Φυσικά εκπλάγονται οι συνομιλητές, όταν μαθαίνουν , ότι από τους πολυάριθμους πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς μου ένας Αφρικaνός υπεράσπισε την πτυχιακή διατριβή καθώς αργότερα και την διδακτορική διατριβή του με “Αριστα” (“Summa cum laude”). Αυτό έγινε στην επιστήμη του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε ένα Πανεπιστήμιο με ιστορία 600 ετών και με πέντε βραβεία Νομπέλ κοκ. μόνον δυό φορές. Ύστερα από τέτοιες πληροφορίες γίνονται πολύ προσεκτικοί.

Το πρόβλημα όμως είναι, αν κάθε έκφραση γνώμης αποκτά την ποιότητα μίας ρατσιστικής τοποθέτησης, την οποία μπορεί κανείς να διαπιστώσει σε μεγάλη αφθονία ( πραγματικοί οχετοί ) στα Blogs των αποκλειστικά ηλεκτρονικών εφημερίδων στο διαδίκτυο. Το απίστευτο είναι, ότι τέτοια τερατώδη πράγματα δημοσιεύονται.

Έχω όμως επίσης διαπιστώσει, ότι στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης έχει δημιουργηθεί μία τελείως διαφορετική “Κουλτούρα” έκφρασης, της οποίας τα καθοριστικά χαρακτηριστικά είναι η αθυροστομία, η μεγαλοστομία, η επιπολαιότητα, η θρασύτητα, η ελαφρότητα, μία αμετροέπεια σε επίπεδο της αρχαίας Υβρεως και ένας παρανοϊκός υπερεξυπνακισμός : Ολοι τα ξέρουν όλα.

Μία ελληνίδα αθλήτρια που επρόκειτο να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι ένα από τα πολυάριθμα θύματα αυτής της νοοτροπίας. Μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει, ότι είπε κάτι το ρατσιστικό. Κατόπιν ζήτησε συγγνώμη μεν , αλλά ήταν πολύ αργά. Αλλά μία τέτοια τοποθέτηση αντιτίθεται στα ολυμπιακά ιδεώδη.

Από την άλλη μεριά δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια για τα πολυάριθμα εγκλήματα μερικών παράνομων μεταναστών. Εδώ πρόκειται όμως για ένα άλλο θέμα.

Δημοσιευθέν από το 2012  συχνά στον στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, Το Πρώτο  Θέμα  και στην  iefimerida). Καθημερινή (8.5.19)

ΚΚΕ : Ουτοπία , Θρησκεία , Πραγματικότητα

ΚΚΕ , Ουτοπία, Θρησκεία, Πραγματικότητα

Η σωστή προσέγγιση στο πολυσύνθετο και πολύπλοκο κοσμοθεωρητικό. ιδεολογικό, πολιτικό και κομματικό θέμα δεν συντελείται μέσω υποκειμενισμών, βολονταρισμών , συναισθηματισμών και συγκινήσεων, αλλά μέσω  αντικειμενικότητας, συγκεκριμένων  γνώσεων , λογικής σκέψης και ιδιαιτέρως στην περίπτωσή του ΚΚΕ μέσω  των αρχών του Διαλεκτικού και του Ιστορικού Υλισμού, της κυρίας βάσης του Μαρξισμού-Λενινισμού.

Μέσω αυτού του τρόπου  είναι δυνατό να αποδειχθεί, ότι το ΚΚΕ , ένα εσωστρεφικό βαλκανικό κόμμα σταλινικού προσανατολισμού, δεν έχει καμία σχέση με την μαρξιστική κοσμοθεωρία.
Εδώ αναφέρονται μόνον μερικές καθοριστικές αρχές του Μαρξισμού :
1. Η οικονομία εξαρτάται από την παραγωγικότητα .
2. Η ποσότητα μπορεί να μεταβληθεί σε ποιότητα.
3. Εξέλιξη και μετασχηματισμός των φαινομένων, ιδαιτέρως των κοινωνιών.
4. Η αλήθεια είναι ιστορικά συγκεκριμένη, δεν είναι απόλυτη και έχει σχετικό χαρακτήρα.
5.  Κοινωνική ισότητα. Αυτή προϋποθέτει υψηλή παραγωγικότητα, ειδάλλως μπορεί να υπάρξει κοινωνική ισότητα μόνον σε πολύ χαμηλό επίπεδο : η ισότητα της φτώχιας με μια εξαίρεση : Τα κομματικά στελέχη ζουν πλουσιοπάροχα, όπως έχει στην πραγματικότητα του “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” αποδειχθεί.

Ο Κarl Marx, του οποίου ο παππους ήταν Εβραίος Ραββίνος και είχε το οικογενειακό όνομα Mardohai , ενώ ο πατέρας του ασπάσθηκε τον προτεσταντισμό και oνομάσθηκε Marx , ήταν πρωτίστως ανθρωπιστής, κοινωνιολόγος , αλλά όχι οπωσδήποτε ολοκληρωτικά σκεπτόμενος.

Ο Μαρξ εννοούσε τις πιό εξελιγμένες καπιταλιστικές χώρες, ενώ ο Λένιν προσπάθησε να πραγματοποιήσει την μαρξιστική ουτοπία σε μία καθυστερημένη χώρα, που δεν γνώρισε την Αναγέννηση, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, την Αστική Επανάσταση, το άτομο, τον πολίτη, τις αστικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δηλαδή η Ρωσία υπερπήδησε στην ουσία το καπιταλιστικό σύστημα και προσπάθησε να κάνει το τεράστιο σάλτο από τον φεουδαλισμό σε ένα φανταστικό “Κομμουνισμό”.
Με τον ημιπολιτισμένο καυκάσιο Στάλιν ως δικτάτορα par excellence επικράτησαν ο ολοκληρωτισμός και η κρατική τρομοκρατία, η οποία όμως ήδη άρχισε με τον Λενιν.

Το εγχείρημα του “Κομμουνισμού” απέτυχε παταγωδώς, γιατί δεν υπήρχαν δημοκρατία, ελευθερία, άτομο, πολίτης, υποκειμενικά ανθρώπινα δικαιώματα, ατομική πρωτοβουλία, δημιουργικότητα και επαρκής παραγωγικότητα. Τοιουτοτρόπως έλλειπαν οι προϋποθέσεις για πραγματική δημιουργικότητα και για την παραγωγή των απαραίτητων καταναλωτικών αγαθών.

Ήδη ο Λενινισμός βρισκόταν σε αντίθεση με τον Μαρξισμό . Ο Σταλινισμός δεν είχε απολύτως καμία σχέση με τον Μαρξισμό.
Αυτοί που είχαν την δυνατότητα να σπουδάσουν συστηματικά και επί χρόνια τον Μαρξισμό-Λενινισμό και εκτός τούτου να βιώσουν την τραγική πραγματικότητα, διεπίστωσαν το εξής και για τους Κομμουνιστές όλου του κόσμου λίαν ενδιαφέρον φαινόμενο :

Ο σκοπός του κινήματος ήταν η “Δικτατορία του Προλεταριάτου”. Ταχύτατα έγινε μία δικτατορία του Κομμουνιστικού Κόμματος, κατόπιν μία Δικτατορία του κομματικού μηχανισμού , ύστερα η Δικτατορία της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, κατόπιν η Δικτατορία του Πολιτικού Γραφείου και στο τέλος του τέλους του σαθρού συστήματος εμφανίσθηκε η υπέρτατη διαστροφή, η Δικτατορία του Γενικού Γραμματέα του κόμματος σε συνδυασμό με μία φαραωνική προσωπολατρεία. Αλλά αυτό το αποκρουστικό φαινόμενο υπήρχε ήδη στην εποχή του Στάλιν. Σήμερα διαπιστώνουμε το ίδιο και χειρότερο στην Βόρεια Κορέα.

Έτσι  τα ιδανικά των κομμουνιστών έχουν προδοθεί  ήδη πριν της ανάλλειψης της εξουσίας. Ο Μαρχισμός-Λενινισμός δεν είχε τίποτα το ανθρώπινο και αληθές. Εξελίχθηκε βαθμιαίως σε μία θρησκευτική σέχτα με το Πολιτικό Γραφείο ως ιερατείο και τον Γενικό Γραμματέα ως αρχιερέα.
Από την θεωρία του Μαρξισμού έμεινε μόνον η σε γενικές γραμμές σωστή μεθοδική ανάλυση του καπιταλισμού του 19ου αι.

Το ΚΚΕ δεν έχει τίποτα το μαρξιστικό. Οι πολιτικές τοποθετήσεις του είναι αναμφιβόλως εξωπραγματικές και ένδειξη μίας ιδεολογικής αρτηριοσκλήρωσης και αντιτίθενται στον Διαλεκτικό Υλισμό . Πρόκειται για ένα αφάνταστα καθυστερημένο και ατιδραστικότατο κομματικό σχηματισμό.

Οι Έλληνες κομμουνιστές λένε “πιστεύω στα ιδανικά του Κομμουνισμού”, πράγμα το οποίο αναδεικνύει ένα  ιδιαίτερο θρησκευτικό χρώμα.
Ας υπενθυμίσουμε, ότι στα πρώτα θύματα της σταλινικής θηριωδίας ανήκαν και ουμανιστές κομμουνιστές.Τα κόκκαλά τους έλλιωσαν στην Σιβηρία. Πολλοί από αυτούς καταγόνταν από εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες . Έγιναν θύματα των ιδεολογικών τους ψευδαισθήσεων και της ψευτοκομμουνιστικής ουτοπίας (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τα άρθρα “Μαρξισμός-Λενινισμός και “Υπαρκτός Σοσιαλισμός”, “Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός”).

Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα).

Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι “Αποσχισμός”)

Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι «Αποσχισμός» )

Ο Νταβούτογλου έχει δηλώσει στις 17.9.2012 το εξής παράξενο : “Δεν θα αφήσουμε, οι Κούρδοι να αποσχισθούν όπως οι Έλληνες και οι Αρμένοι”.

Μείωση επιπέδου : Είναι δύσκολο να κατανοήσω, ότι ο συγγραφέας του αρίστου βιβλίου ” Το στρατηγική βάθος ” λέγει τέτοια ιστορικά αναληθή και σχεδόν ασυνάρτητα πράγματα. Εάν ήταν φοιτητής μου -έχει ακριβώς την ηλικία του γιού μου- θα του έδινα έναν πολύ κακό βαθμό.

Η ίδρυση εθνικών κρατών στην Ευρώπη τον 18ο και τον 19ο αι. είχε ως προϋπόθεση ήδη την ύπαρξη εθνών , των οποίων η δυνατή συναισθηματική βάση ήταν η εθνική συνείδηση. Δηλαδή τα έθνη δημιούργησαν δικά τους κράτη.

Έχουν  οι χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης προηγηθεί, ακολούθησαν τα “αργοπορημένα” έθνη Γερμανία και Ιταλία, κατόπιν ακολούθησαν τα καθυστερημένα βαλκανικά κράτη, μερικά κράτη της Κεντρικής Ευρώπης καθώς και η σημερινή Τουρκία. Δηλαδή το τουρκικό έθνος είναι ένα καινούργιο φαινόμενο.

Ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο κατέρρευσαν δύο Αυτοκρατορίες διαφορετικού τύπου : Η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία (Αυστρία,Ουγγαρία,Τσεχία, Σλοβακία,Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία-Χερξεγοβίνη ) λειτουργούσε σε γενικές γραμμές ως πολυεθνικό κρατικό μόρφωμα σχετικά .

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν υπερπολυεθνική, είχε το Ισλάμ ως θρησκεία και τα Τουρκικά ως αυτοκρατορική γλώσσα.
Οι χριστιανικοί βαλκανικοί λαοί έχουν ξεσηκωθεί ήδη στα μέσα του 19ο αι. και τελικά οι Τούρκοι κατακτητές έχουν κατά την διάρκεια του 1ου Βαλκανικού Πολέμου εκδιωχθεί από τα Βαλκάνια εκτός από την Ανατολική Θράκη. Η απελευθέρωση των βαλκανικών λαών ήταν αποτέλεσμα σκληρών , πολυετών και αιματηρών αγώνων. Αυτό σημαίνει , ότι η απελευθέρωσή τους δεν εξαρτόταν απο την Τουρκία. Από την τεράστια αυτοκρατορία έμειναν  βασικά μόνον η Μικρά Ασία και η Ανατολική Θράκη με την Κωσταντινούπολη.

Στην σημερινή Τουρκία ζουν περίπου 18 εθνότητες και μειονότητες, των οποίων εκπρόσωποι έχουν στην δεκαετία των  80 συναντηθεί στην Ολλανδία και απαίτησαν δικαιώματα εθνικών μειονοτήτων !
Το αργότερο από τότε ασχολούνται έμπειροι ειδικοί επιστήμονες εντατικότατα με αυτό το πρόβλημα. Η Τουρκία τρόμαξε, όταν το έμαθε αυτό.
Δεν πρόκειται μόνον για τους Κούρδους, αλλά και για τους Λαζούς, ενός δυτικού καυκάσιου φύλου, το οποίο έχει επίσημες οργανώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Η ύπαρξη πολλών εθνοτήτων ήταν για τον Κεμάλ Ατατούρκ ( “Πατήρ των Τούρκων” ) ο λόγος να διακηρύξει, ότι “υπάρχουν μόνον Τούρκοι”, και ότι πρέπει κανείς “να αισθάνεται ως Τούρκος υπερήφανος”. Ήξερε, ότι δεν υφίστατο μία ενιαία τουρκική συνείδηση.
Ο πανέξυπνος Νταβούτογλου μύρισε όπως φαίνεται μπαρούτι και έχει αντιληφθεί τον ρεαλιστικό κίνδυνο για την ύπαρξη του πολυεθνικού τουρκικού κράτους.

Οπωσδήποτε θα λαμβάνει υπ  όψη , τι συμβαίνει στην Ισπανία ( Βάσκοι, Καταλάνοι, Ανδαλούσιοι κτλ.) και στο Ηνωμένο Βασίλειο ( Ουαλοί, Σκωτσέζοι). Οι Βάσκοι , οι Καταλάνοι και οι Σκωτσέζοι έχουν ήδη ευρεία αυτονομία , αλλά επιδιώκουν απόσχιση από το υφιστάμενο κρατικό σώμα και συγκρότηση δικών τους κρατών. Παρόμοια κινήματα υπάρχουν και στην Βόρεια Ιταλία ( Podania ).

Για την Τουρκία θα ήταν πιό συμφέρον να δώσει στους Κούρδους και στους Λαζούς εκτενή αυτονομία. Ούτως η άλλως θα την απαιτήσουν και οι άλλες εθνότητες ( Ιδέ Γεώργιος Κλέανθος Σκαλλιέρης, Λαοί και φυλαί της Μικράς Ασίας, Β έκδοση , Εν Αθήναις 1922, Επανέκδοση : Αθήνα 1990).
Ο συγγραφέας έκανε επιστημονικές έρευνες και στα αρχεία του Σουλτάνου, όπου στα επίσημα ντοκουμέντα αναφέρονται ακριβέστατα όλες οι εθνότητες της Τουρκίας (Ιδέ εδώ στο  Μπλογκ  τις μελέτες “Τούρκοι, Προέλευση, Εθνογένεση, Κληρονομιά” και “Το Κουρδικό Πρόλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία”, ).
Τέτοιες λεπτομέρειες και πληροφορίες αποτελούν χωρίς υπερβολή δυναμίτη που μπορεί να πετάξει το τουρκικό κράτος στον αέρα.Παρακολουθούμε τις εξελίξεις με έντονο πολιτικό και επιστημονικό ενδιαφέρον.
Δημοσιευθέν από το 2012   στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα)

Κρίση , Λαϊκισμός , Αριστερός Μεσσίας, Κίβδηλες υποσχέσεις

Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις

Ως γνώστης της Αριστεράς ( theoria cum praxi ) και σε διεθνή κλίμακα θα προσπαθήσω να εξεύρω τις αιτίες για την πασίγνωστη ροπή της σε ουτοπίες, ιδεολογικές ονειρώσεις , σε πολιτικούς μεσσιανισμούς και σε κίβδηλη προπαγάνδα.

Η γενική ιστορική αφετηρία είναι η κοινωνική ουτοπία (απόλυτη αλήθεια,  απόλυτη ισότητα, απόλυτη δικαιοσύνη, απόλυτη ελευθερία ), την οποία μπορεί κανείς ανέξοδα να προπαγανδίζει. Αλλά  οι προσπάθειες πραγματοποίησής της απέτυχαν πάντα οικτρά π.χ. οι ουτοπίες ( προ 3500 ετών στην Αίγυπτο, τον 5ο αι. μ.Χ. οι Μαζδακίστες στο Ιράν και το τελείως αποτυχημένο „Κομμουνιστικό“ πείραμα). Αλλά οι ουτοπίες παραμένουν και νέοι Μεσσίες εμφανίζονται. Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Karl Marx έχει αναλύσει συστηματικά το καπιταλιστικό σύστημα του 19ου αι. Οι γνώσεις του έχουν θεωρηθεί από τους οπαδούς του οργανωμένους σε πολιτικά κόμματα αιώνιες αλήθειες („aeternae veritates“) .

Όποιος τις κατέχει ή άκουσε κάτι περί αυτών έχει την πεποίθηση, ότι είναι „κοινωνικά μορφωμένος“ και ανώτερος από όλους τους συνανθρώπους του. Αυτό ισχύει για όλα τα αριστερά κινήματα. Έτσι έχει γεννηθεί ο αριστερός υπερεξυπνακισμός, ο οποίος διατηρείται και τώρα, αν και η ουτοπία κατέρρευσε παταγωδώς. Η Ακρα Αριστερά δεν είναι σε θέση να αντικατοπτρίσει την αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά μόνον τις παρωχημένες ιδεοληψίες της ( π.χ. ταξικός αγώνας, οικονομικός κρατισμός, δαιμονοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας κτλ. ).

Η Αριστερά λαϊκίζει και ψεύδεται εσκεμμένως, αν και είναι τελείως ανίκανη να αναλάβει και να διατηρήσει την εξουσία προς όφελος του λαού. Σήμερα  οι Έλληνες βιώνουν ένα από ιστορική άποψη πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο , το οποίο έχει αρχαία πρότυπα, δηλαδή παρόμοιες περιπτώσεις επαναλαμβάνονται σε άλλη ιστορική συγκυρία.

Η όξυνση των συνθηκών ζωής ιδιαιτέρως των λαϊκών μαζών έχει συνήθως ως λογικό αποτέλεσμα την απελπισία, την οργή , πολλές φορές και το μίσος εναντίων των υπαιτίων για την οικονομικοκοινωνική καταστροφή. Η πλειοψηφία του λαού βλέπει, ότι η πολιτική τάξη δεν μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων .

Ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις γεννιέται η ελπίδα για ηγέτες Μεσσίες, που ταχέως , δηλαδή επαναστατικά, θα λύσουν στο συμφέρον του λαού όλα τα προβλήματα. Υπάρχουν στην ιστορία πολλά παραδείγματα, όπως ο πρώην κομμουνιστής και πρώην σοσιαλιστής Μουσολίνι.

Ο πόθος για λύτρωση οδηγεί όμως σε μίαν επικίνδυνη έλλειψη της κριτικής σκέψης που αγγίζει τα όρια της μαζικής παράνοιας, γιατί οι λαϊκές μάζες είναι διατεθειμένες να πιστέψουν στις υποσχέσεις κάθε μεγάλου δημαγωγού και λαϊκιστή και να τον ακολουθήσουν. Θέλουν ταχέως να δουν αποτελέσματα χωρίς όμως να σκεφθούν ορθολογιστικά τις συνέπειες της τοποθέτησής τους .

Μάλλον οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται , οτι πρόκειται για κίβδηλες υποσχέσεις, στην ουσία για ψεύδη και απάτες, αλλά έχουν σαγηνευθεί από αυτό το ναρκωτικό του αυτοβαυκαλισμού  που αγγίζει  ήδη τα όρια του (πολιτικού) αυνανισμού. Λογική και κριτική σκέψη γιοκ.

Ο εξουσιομανής πολιτικός κ. Τσίπρας εκμεταλλεύεται την τωρινή κρίση, ψεύδεται ασυστόλως ,υπόσχεται “λαγούς με πετραχήλια“, διεκήρυττε ότι θα κάνει το αντίθετο από τις απαιτήσεις της Τρόϊκας, απειλούσε συχνά ξένους επενδυτές ( σχεδόν εγκληματικό ), τώρα  άλλαξε την τακτική  (θυμίζει Λένιν : στρατηγική και τακτική) και ως ένας Deus ex machina ( εξ μηχανής θεός ) θα λύσει όλα τα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα εν μία νυκτί και εν ριπή οφθαλμού. Αλλά τοιουτοτρόπως κατάφερε να πολλαπλασιάσει τον αριθμό των οπαδών του, δεν σκέπτεται όμως ,τι θα συμβεί , όταν ίσως σε λίγο αναλάβει τα ηνία της εξουσίας και φυσικά θα αποτύχει και αυτός γιατί μέσω  βολονταρισμού δεν λύνονται προβλήματα οικονομικού και γενικά αντικειμενικού χαρακτήρα .

Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή, Τα Νέα, iefimerida)

—————————————————–

Παθολογική Ελπίδα και Μεσσίες

Η παθολογική ελπίδα επιφέρει μεσσίες (σωτήρες) , οι οποίοι ψεύδονται ασυστόλως ή είναι πεπεισμένοι , ότι μπορούν εν ριπή οφθαλμού να θαυματουργήσουν, αλλά συνήθως μεταλλάσσονται σχετικά ταχέως σε τυράννους και τέρατα, από τα οποία μπορούν να απαλλαχθούν τα εξαπατημένα θύμαστα μόνο με μεγάλες θυσίες.

Ιδέ πρωτίστως τα απάνθρωπα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία έχουν υποσχεθεί τον παράδεισο , αλλά τελικά έχουν εμπεδώσει την κόλαση με εκατομμύρια θυσιασθέντων στον βωμό των κίβδηλων ιδεολογιών. Αυτά μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Καθημερινή ( 4./8.2.15)

Μπουτάρης , ο κατάλληλος Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης

Μπουτάρης, ο κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη

Προτού αναρτήσω για πρώτη φορά το 2012 το κάτωθι κείμενο , έχω συλλέξει πολλές πληροφορίες από συγγενείς και φίλους διαφορετικών πολιτικών τοποθετήσεων που ζουν στην Θεσσαλονίκη γύρω από τον κ. Μπουτάρη. Εγείρεται το εύλογο ερώτημα διατί αυτός έχει ψηφισθεί από την πλειονότητα των κατοίκων.
Ο κ. Μπουτάρης κατάγεται από οικογένεια παλαιών μακεδονομάχων, ο προ-προπάππους του Ιωάννης Μπουτάρης ήταν πρωτεργάτης της Μακεδονικής επανάστασης (1866 – 1867) και ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Φιλικής Εταιρείας ( Πηγή : Κωνσταντίνος Α. Βακαλόπουλος, Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας (1830-1912), Από τη γένεση του Νεοελληνικού κράτους ως την απελευθέρωση, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 63).
Είναι κάτοχος δύο πτυχίων, της Χημείας (ΑΠΘ) και της Οινολογίας.
Εχει εκλεχθεί δήμαρχος της Θεσσαλονίκης δύο φορές, το 2010 και το 2014. Δεν αποκλείεται να εκλεγεί και τρίτη φορά. Ο ιστότοπος citymayors.com τον έχει ανακηρύξει τον Οκτώβριο 2012 σε δήμαρχο του μήνα σε διεθνές επίπεδο.

Μπουτάρης, ο κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη

Οι τοπικοί πολιτικοί είχαν συνηθίσει στην υποδεέστερη θέση της πόλης, στην οποία επικρατούσαν οι υπερεθνικιστές, εν μέρει οι σκοταδιστές και οι αντιευρωπαίοι.
Επί τέλους ήρθε ο Μ. και ανακάλυψε με το ξύπνιο μυαλό του τον τεράστιο πολιτισμικό πλούτο της πόλης, ο οποίος σχετικά εύκολα θα μπορούσε να συμβάλλει στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων.

Διερωτώμαι, διατί δεν το έκαναν άλλοι αυτό. Υπάρχουν γι αυτό δύο λόγοι :
α ) Οι προ αυτού τοπικοί πολιτικοί ήταν ανίκανοι, επαρχιώτες καθυστερημένοι, μερικοί και άκρως διεφθαρμένοι.
β ) Η Θεσσαλονίκη είχε βαθμιαία εξελιχθεί σε κέντρο του νεοελληνικού υπερεθνικισμού και του σκοταδισμού, ο οποίος έπνιγε κάθε δημιουργική ιδέα. Οι πρώην δήμαρχοι αρκέσθηκαν στην ανέξοδη, αλλά ολέθρια ομφαλοσκόπηση.

Τί είναι ο Μπουτάρης:

Δεν ενδιαφέρουν οι εν μέρει γραφικές συνήθειές του (σκουλαρίκι, κόκκινες κάλτσες), αλλά κάτι άλλο πιό σηματικό : Αυτός είναι ένας επιτυχής επιχειρηματίας και εκφράζει το επιχειρηματικό και δημιουργικό πνεύμα ( κατά τα άλλα υποανάπτυκτο στην Ελλάδα ) που σημαίνει ότι είναι οικονομικά ανεξάρτητος και επομένως δεν ασχολείται με την πολιτική για να αρπάξει ένα μεγάλο κομμάτι από τον δημόσιο πλούτο.
Κοντολογίς, ο Μ. είναι όντως χορτάτος. Θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα να επέμβουν στα πολιτικά και άλλοι επιτυχείς επιχειρηματίες και να αντικαταστήσουν βαθμιαία τους επαγγελματίες χαραμοφάηδες ψευτοπολιτικούς.

Τα καθοριστικά συστατικά στοιχεία του χαρακτήρα του είναι τα εξής : εργατικότητα, δυναμικότητα, ανθεκτικότητα, συστηματικότητα και οργανοτικότητα. Εδώ πρόκειται για μη αυτονόητα , εν μέρει και άγνωστα προσόντα στην Ελλάδα.
Η Πατρίδα μας έχει υποφέρει πολλά κάτω από τον ζυγό της οικογενειοκρατίας, κλεπτοκρατίας, φαυλοκρατίας, εν μέρει και της πολιτικής αλητοκρατίας.

Ο Μ. άνοιξε ως δικέφαλος αετός τις θύρες προς την Ανατολή (Τουρκία, Ισραήλ) και προς την Δύση (Γαλλοεβραίοι, ανήκουν στην ελίτ της Γαλλίας ) . Έκανε προτάσεις για αξιοποίηση του εβραϊκού ( 500 χρόνια Θεσσαλονικιώτες ! ) και του οθωμανικού παρελθόντος της πόλης σκεπτόμενος το συμφέρον όλου του πληθυσμού.

Ο Μπουτάρης εργάζεται σκληρά και παράγει δημιουργικές ιδέες, ενώ μερικοί ακόμη κοιμούνται η παρελθοντολογούν και ζουν στον δικό τους αστερισμό ενός αφόρητου βερμπαλιστικού ψευτοπατριωτισμού , ο οποίος είναι τσάμπα και τελείως ανέξοδος .

Εν ολίγοις : Ο Μ. δημιουργεί και οι στείροι και φανατισμένοι αντίπαλοί του , δυστυχώς μεταξύ τους και πολλοί συμπόντιοι ( το πολύ 100 χρόνια στην Θεσσαλονίκη ) , στους οποίους έκανε κάποιος πλύση εγκεφάλου, συνεχίζουν την γελοία ψευτοπατριωτική και σκοταδιστική αυτοϊκανοποίηση αντί να συμβάλλουν στον αναβιβασμό της πόλης τους.

Αυτονοήτως και ο Μ. κάνει μερικά λάθη, ειδάλλως θα ήταν ιδανικός πολιτικός και όχι ανθρώπινο ον, αλλά μόνον οι δημιουργούντες κάνουν λάθη, ενώ οι κοιμισμένοι και τεμπέληδες δεν κάνουν τίποτα και επομένως ούτε λάθη, αλλά οι περισσότεροι επαγγελματίες πολιτικοί της κακιάς ώρας ασχολούνται με την αηδιαστικότατη και λίαν αποκρουστική αρπαχτή .
Δημοσιευθέν από τον Δεκέμβριο 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Πρώτο Θέμα,Τα Νέα,  iefimerida, Καθημερινή (τελευταία στις 16.2.18)

ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση, Tσίπρας = Chaves/Maduro ?

ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση, Tσίπρας = Chaves/Maduro ?

Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ , μπορούμε να διαπιστώσουμε τάσης σε λατινοαμερικανική σκέψη και συμπεριφορά. Και όμως πρέπει να  εφαρμοστεί το  μεθοδολογικό κανόνα της διάκρισης.

Μεταξύ της οικονομικά δυνατής Βραζιλίας και του πάμπτωχου Περού υπάρχουν όντως τεράστιες διαφορές. Μεταξύ της δημοκρατικής Costarica και της δικτατορικής Venezuela ισχύει το ίδιο. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις,  οι λατινοαμερικανικές χώρες αναδεικνύουν  τα εξής κοινά γνωρίσματα :

α ) Σφοδρές οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις ; Από την μιά μεριά η ολιγαρχία και από την άλλη μεριά οι ετερογενείς υπόλοιποι, ιδίως οι ιθαγενείς ( Indigenas ) της χώρας.

β ) Εθνολογικές ανισότητες : Από την μιά μεριά πρωτίστως ο ιθαγενής πληθυσμός  καθώς και οι απόγονοι των αφρικανών σκλάβων και από την άλλη μεριά όλοι οι άλλοι (λευκοί, μεστίτζες και μιγάδες). Οι περισσότερες χώρες είναι σαν καζάνι που αενάως βράζει και συχνά ξεχειλίζει.

Μεταξύ της Ελλάδας και όλων των λατινοαμερικανικών χωρών υπάρχουν κοινά γνωρίσματα :

α ) Και οι δύο δεν εβίωσαν την Αναγέννηση, τον  Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, την αστική Επανάσταση και το πραγματικό κοινωνικό κράτος του δικαίου.

β ) Και στις δύο δεν υπάρχουν το άτομο, ο πολίτης, η κοινωνική, η κρατική , η νομική και η φορολογική συνείδηση.

γ)  Και οι δύο παρέλαβαν το σχήμα ( συντάγματα, νόμοι ) όχι όμως το περιεχόμενο. Μερικά λατινιαμερικανικά συντάγματα μοιάζουν με λυρικά ποιήματα και είναι τα εκτενέστερα του κόσμου.

δ ) Αμφότεροι δεν σέβονται τους νόμους και στις διεθνείς σχέσεις, δεν υλοποιούν τις υποχρεώσεις και επομένως δεν αναδεικνύουν φερεγγυότητα.

ε ) Επικρατούν τρομερές ψευδαισθήσεις, ουτοπίες και πρωτίστως ο  καταστροφικός σουρεαλισμός (σύγχιση των ονείρων με την παραγματικότητα : (“surealismo latinoamericano”) που επιδρά στους ανθρώπους ως όπιο.

ζ ) Δεν έχουν πειθαρχία και αυτοπειθαρχία , αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο.

η ) Σύγχιση της ελευθερίας με την αναρχία. Απαιτούν απόλυτη ελευθερία, είναι  a priori αναρχικοί και αντιεξουσιαστές.

θ ) Αντικατάσταση των έργων με τις λέξεις , δηλαδή λέγουν πολλά και πραγματοποιούν  λίγα ή και τίποτα ή γενικά οι ανέξοδες λέξεις αποτελούν αυτοσκοπό.

ι ) Κύριος σκοπός και καθοριστικός κανόνας είναι η απόλαυση της ζωής  σε συνδυασμό με την ήσσονα προσπάθεια. Υπάρχει και μία ισχυρή ροπή στην οκνηρία. Σε ό,τι αφορά την Κούβα, ακόμη και ο Κάστρο το έχει expressis verbis επισημάνει και έβγαλε νόμο για την “αναγκαστική εργασία”.

κ ) Στην καθημερινή ζωή σημειώνεται έλλειψη οργανοτικότητας, συστηματικότητας, μεθοδικότητας, υπομονής, επιμονής, αντοχής και δυναμικότητας.

λ ) Υπάρχει μία σχεδόν τελεία έλλειψη  του αισθήματος της προσωπικής ( ιδίας )  ευθύνης. Έτσι είναι αενάως καθ οδόν για να βρουν για τα πολλά λάθη  κάποιους υπαίτιους. Αυτό θα πει, ότι δεν έχουν αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση.Για τους Λατινοαμερινούς οι Gringos( Βορειοαμερικανοί ) είναι οι κύριοι υπαίτιοι για όλα τα προβλήματά τους. Στην Ελλάδα , αν το πάρουμε ιστορικά, ήταν οι Βαυαροί, οι Αγγλοι, οι Αμαρικάνοι και είναι οι Γερμανοί και ο Σόρος.

μ ) Καταγράφεται μία απίστευτη σύγχιση του ατομικού “αισθήματος  δικαίου” με τη νομική συνείδηση. Το αποτέλεσμα έγκειται στην αντίληψη περί απόλυτης δικαιοσύνης, φυσικά ερμηνευμένης υποκειμενικ, βολονταριστικά κοκ.

Panos Terz , Professor Dr.Dr. Universität Leipzig, Universidad Santiago de Cali
Eduardo Buelvas  Pastrana ,Professor Dr., Universität Leipzig, Universidad Santiago de Cali, Pontificia Universidad  Javeriana , Bogota , Direktor del Instituto de Relaciones Internacionales y Derecho Internacional, πρώην Πρύτανης της Universidad Santiago de Cali  ,
Mario  A. Quintero   LLM , Dr.jur., Universidad Santiago de CAli, Universität Leipzig , Universität Hamburg, Pontificia Universidad Javeriana Bogota

—————————————————

Τσίπρας,El Griego Chaves? ( Ο Ελλην Τσάβες ; ), Επαναδημοσίευση από το 2013

Η Αριστερά, όπου και να βρίσκεται, διακατέχεται από πολιτικό ρομαντισμό, ο οποίος συνήθως είναι τόσο δυνατός , ώστε να συντελείται πολλές φορές μία αυτοκαταστροφική σύγχιση των ιδεολογικών και πολιτικών φαντασιώσεών της με την όχι και τόσο ευχάριστη πραγματικότητα.

Διερωτάται κανείς, τί το κοινό υφίσταται μεταξύ της Ελλάδας και της Βενεζουέλας, μεταξύ του Τσίπρα και του Τσάβες.

Το καθοριστικό κοινό γνώρισμα έγκειται στο ό,τι και οι δύο χώρες δεν έχουν βιώσει πραγματικά την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό και την Αστική
Επανάσταση . Επομένως δεν υπάρχει ο πολίτης, ο οποίος αναγνωρίζει μεταξύ άλλων την αλληλοσύνδεση των δικαιωμάτων του με τις υποχρεώσεις του.

Εκτός τούτου δεν είναι πράγματι γνωστές η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική κασι η περιβαλλοντική συνείδηση. Πέραν τούτου το σύνταγμα δεν ανταποκρίνεται στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα , γιατί στηρίζεται σε πολιτικές και συνταγματικές αρχές αρχές, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί σε προηγμένες χώρες.

Στο πεδίο της οικονομίας η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα είναι υποαναπτυγμένες και οι εισαγωγές υπερτερούν κατά πολύ των εξαγωγών.

Διαπιστώνουμε ταυτοχρόνως μία μεγάλη διαφορά : Η Βενεζουέλα ( σημασία : Μικρή Ενετία) ζει επί τη βάσει του πέτρο-πλούτου, ενώ Ελλάδα βασίζεται εδώ και τριάντα χρόνια σε αστρονομικά ποσά δανεικών, τα οποία δεν θα ξεπληρώσει ποτέ.Κατά τα άλλα οι Ελληναράδες επισημαίνουν αενάως και ανέξοδα την εθνική αξιοπρέπεια. Aλλά υπέρογκα δάνεια και εθνική αξιοπρέπεια αποτελούν στην ουσία μία contradictio in adiecto (οξύμωρον).

Η Βενεζουέλα ανέλαβε μερικές φορές στα πλαίσια του αντιιμπεριαλιστικού, δηλαδή του αντιβορειοαμερικανικού αγώνα, να ξεπληρώσει τα χρέη άλλων νοτιοαμερικανικών χωρών (πρωτίστως της Χιλής και της Αργεντινής).

Η ελληνική Αριστερά τρέφει ελπίδες , ότι σε περίπτωση που θα αναλάβει την εξουσία,η Βενεζουέλα θα την βοηθήσει οικονομικά ; Η ο Τσίπρας έχει ιδεολογικά και πολιτικά σχέδια, όπως π.χ. την δημιουργία μίας παγκόσμιας Αριστεράς υπό την ηγεσία του ; Έχουμε την εντύπωση, ότι ο Τσίπρας θαυμάζει τον Τσάβες.

Παρακάτω θα ασχοληθούμε λίγο με την Βενεζουέλα, με σκοπό να αποδείξουμε ότι μεταξύ της πραγματικότητας σε αυτη την χώρα και των αριστερών φαντασιώσεων του Chavismo υπάρχει οχι μόνον διαφορά, αλλά και αντίθεση.

Στις ΗΠΑ προέρχονται από την Βενεζουέλα μόνον 18 % των συνολικών εισαγωγών, ενώ η Βενεζουέλα εξάγει 80% της παραγωγής ακαθάρτου πετρελαίου στις ΗΠΑ, όπου αυτό καθαρίζεται σε εγκαταστάσεις στο Τέξας, οι οποίες όμως ανήκουν στην Βενεζουέλα που πληρώνει μεγάλο φόρο στις ΗΠΑ. Οι ειδικοί είναι αυτονοήτως Αμερικανοί .

Προ του Chavismo εργαζόνταν στην Βενεζουέλα 27 χιλιάδες βιομηχανικές εταιρίες, ενώ τώρα υπάρχουν μόνον 8.500. Οι περισσότεροι κάτοχοι των εταιριών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα. Τα έσοδα από την πώληση του πετρελαίου διατίθενται για την εισαγωγή βιομηχανικών προιόντων και τροφίμων. Σχεδόν τα μισά πάλι προέρχονται από τις ΗΠΑ.

Ουδόλως έγιναν επενδύσεις, δεν δημιουργήθηκαν εργοστάσια και ούτε θέσεις εργασίας. Αν και το κράτος διέθετε τεράστια χρηματικά ποσά, ο πληθυσμός της χώρας ζούσε και τώρα ζει ακόμη και χειρότερα σε μεγάλη φτώχεια.

Στον πολιτικό τομέα  τα περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες έχουν καταργηθεί. Το δικαστικό σώμα αποτελείται εν τω μεταξύ μόνον από πιστούς οπαδούς του Τσάβες.

Όλοι οι ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού είναι προσωπικοί φίλοι του από το παρελθόν. Γενικά επικρατεί μία αφάνταστη διαφθορά. Κατά τα άλλα η Βενεζουέλα είναι στη Νότια Αμερική απομονωμένη. Μόνο με την Κούβα η Βενεζουέλα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις.

Επειδή Ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται από ακραίες κρατικιστικές αντιλήψεις , π.χ. σκοπεύει να κρατικοποήσει όπως και ο Chavismo όλη την οικονομία, θα εγκαταλείψουν σε περίπτωση εκλογικής νίκης ταχέως οι πιό σπουδαίες επιχειρήσεις την Ελλάδα, η οποία θα διολισθήσει σύντομα στο επίπεδο μίας τριτοκοσμικής χώρας όπως η Βενεζουέλα, αλλά χωρίς τα πετρέλαια.

Εκτός τούτου απορρέει από τις γνωστές απειλές κορυφαίων πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ κατά άλλων πολιτικών το λογικό συμπέρασμα, ότι θα εξαπολυθεί μεγάλη επίθεση κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών. Αλλά ενώ ο στρατός υποστηρίζει ακόμη τον Chavismo ,  ο ελληνικός στρατός βρίσκεται στην άλλη πολιτική όχθη.
Panos Terz, Eduardo Pastrana

Δημοσιευθέν από το 2012 πολλάκις στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή , Τα Νέα, iefimerida, Πρώτο Θέμα).

Εθνικιστική ( Αριστερά , Δεξιά ) , Συνωμοσιολογία

Εθνικιστική (Αριστερά, Δεξιά) , Συνωμοσιολογία

Η συνωμοσιoλογία στηρίζεται πρωτίστως σε έναν άκρως  τεθλασμένο αντικατοπτρισμό της αντικειμενικής πραγματικότητας και είναι τελικά μία διαστρέβλωση της αλήθειας.

Το ερώτημα “Τί είναι αυτό ;” τίθεται από την Γενική Θεωρία και έχει εφευρεθεί από τους Αρχαίους Έλληνες.

Σε ένα άρθρο πολιτιλόγου έχει τεθεί  το ρητορικό ερώτημα, αν η Ελλάδα είναι μία “περίκλειστη χώρα”. Λείπει όμως μία εμβάθυνση του προβλήματος. Είναι γεγονός, ότι πολλοί Νεοέλληνες διακατέχονται από το “σύνδρομο της περίκλειστης χώρας” , το οποίο είναι ιδιαιτέρως σε πολιτικούς των άκρων κομματικών σχηματισμών , δηλαδή στην άκρα Δεξιά και στην άκρα Αριστερά υπεραναπτυγμένο , σχεδόν ένα Credo.

Είναι μία τέτοια άποψη ένδειξη ιδεολογικής, πολιτικής ή ίσως διανοητικής ή μάλλον μίας πολιτισμικής καθυστέρησης ;

Και τα δύο άκρα αντιδρούν στην πολυδιάστατη και πανίσχυρη παγκοσμιοποίηση , γιατί αισθάνονται φόβο για διαφορετικούς λόγους.
Η άκρα Δεξιά φοβάται, μήπως η παγκοσμιοποίηση καταστρέψει την ελληνική εθνική ταυτότητα. Συνδέει τον φόβο της με ισχυρό, σχεδόν παράλογο μίσος.
Η άκρα Αριστερά φοβάται τον αιώνιο εχθρό της, τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, που ισοπεδώνει κατά τη γνώμη της όλα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Συνδέει τον φόβο και την αδυναμία της με θανάσιμο μίσος και με μία καταστροφική διάθεση.

Αλλά εδώ και μερικά χρόνια μπορεί κανείς να διαπιστώσει μίαν επικίνδυνη σύγκλιση των δύο άκρων στα εθνικά ζητήματα.
Εν τω μεταξύ υπάρχουν στην Ελλάδα και εθνικιστές κομμουνιστές ( “εθνικοκομουνιστές” ). Αυτό το φαινόμενο δεν είναι και τόσο νέο. Σε πολλές πρώην κομμουνιστικές χώρες επικρατούσαν εθνικοκομμουνιστικά συστήματα. Ακόμη και σήμερα δεν είναι διαφορετικά (Κίνα, Κορέα, Βιετναμ, Κούβα).

Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο άκρων είναι στην ουσία του πολιτισμικού χαρακτήρα, γιατί βασίζεται σε μία νοοτροπία , η οποία είναι σε γενικές γραμμές βαλκανοανατολίτικου τύπου με καθοριστικό χαρακτηριστικό τις “περίκλειστες” κοινωνίες της προκαπιταλιστικής εποχής. Η αυτοπεριχαράκωση, ο αυτοαποκλεισμός από τις ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις , η διαρκής σχεδόν ρατσιστική ομφαλοσκόπηση, η έλλειψη αυτογνωσίας και αυτοκριτικής είναι η βάση μίας παράφρονης κινδυνολογίας και της σχιζοφρενικής ψευδοθεωρίας της συνωμοσίας.
Κοντολογίς η λογική αντικαταστάθηκε με τον υπερσυναισθηματισμό, ο οποίος θα μπορούσε κάτω από ορισμένες συνθήκες να οδηγήσει σε κοινωνική και εθνική καταστροφή (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τα άρθρα “Περί του Νεοελληνικού Σουρεαλισμού” και “Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Εληνικό Σουρεαλισμό”).

Δημοσιεύθηκε από το Νοέμβρη 2012 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο  (Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή,  iefimerida, Πρώτο Θέμα).