Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο
Σύμφωνα με τον κανόνα της Διαφοροποίησης δεν ισχύουν τα παρακάτω για όλους τους Νεοέλληνες πολιτικούς.
Ο Νεοέλληνας Πολιτικός είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο sui generis ( ιδιαιτέρου είδους ).
Μία νηφάλια, συστηματική και εμπεριστατωμένη ενασχόληση με αυτό το φαινόμενο προϋποθέτει βασικές επιστημονικές και χρονοβόρες έρευνες, οι οποίες άρχισαν μεν σποραδικά προ περίπου μισού αιώνα, αλλά λόγω του εξαιρετικά πολύπλοκου αντικειμένου διαρκούν ακόμη και θα συνεχιστούν και στην επόμενη δεκαετία με σκοπό έκδοσης ενός αντίστοιχου συγγράμματος.
Μία μελέτη αυτού του είδους δέον να στηρίζεται σε κατάλληλη μεθοδική και μεθοδολογική προσέγγιση, η οποία στα πλαίσια ενός άρθρου δεν μπορεί να είναι πλήρης και τόσο πειστική.
Σε γενικές γραμμές βασίζεται η προσέγγιση σε μερικές aeternae veritates (αιώνιες αλήθειες) των Αρχαίων ημών προγόνων.
Από το έργο του αθάνατου Αριστοτέλη απορρέει π. χ. το συμπέρασμα, ότι αυτός είχε ως υπόβαθρο των ερευνών την εξής αφετηρία :
α ) Συστηματική θεώρηση του αντικειμένου ( κοινωνία, πόλις , φύσις κοκ).
β ) Διαβάζειν των ήδη υπαρχόντων συγγραμμάτων άλλων ερευνητών περί του αντικειμένου.
γ ) Εκφέρειν συμπεράσματα επί τη βάσει των κανόνων της Λογικής.
Τί είναι λοιπόν ο Νεοέλλην Πολιτικός ;
Ο ερευνητής είναι ηθικά υποχρεωμένος να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα αντικειμενικότατα που σημαίνει χωρίς πολυποίκιλες παρωπίδες όπως π.χ. υπερεθνικιστικές, πολιτικές, ιδεολογικές ή και θρησκευτικές.
Εν ολίγοις δέον ο μελετητής να αντικατροπτίζει την αντικειμενική πραγματικότητα ( Δημόκριτος ), όπως αυτή είναι και όχι όπως γενικά επιθυμεί να είναι. Ειδάλλως θα έχουμε την περίπτωση της τεθλασμένης αντανάκλασης της πραγματικότητας ως προϊόν και αφετηρία υπερεθνικιστικών ονειρώσεων και του γνωστότατου φαινομένου του νεοελληνικού σουρεαλισμού ως εγγενούς διαχρονικής συλλογικής παράνοιας ( Ιδέ στο Μπλογκ μου (http://panosterz.de) τα άρθρα “Περί του Νεοελληνικού Σουρεαλισμού” και “Ευρωπαϊκή Αντικειμενικότητα vs ελληνικού σουρεαλισμού”.
Διατί άραγε ο Νεοέλλην Πολιτικός είναι τελείως διαφορετικός από τους συναδέλφους του στην εξελιγμένη Ευρώπη ;
Διότι αυτός δεν είναι ούτε σύγχρονο άτομο ούτε ευρωπαϊκός πολίτης ( Ιδέ επίσης Στέλιος Ράμφος , Ο Καημός του Ενός , Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων, Αθήνα , 2000 και Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος, Ο Χαρακτήρας των Ελλήνων , Ανιχνεύοντας την Εθνική μας Ταυτότητα , Θεσσαλονίκη , 2003 ).
Και διατί συμβαίνει κάτι τέτοιο ; Διότι η Ελλάδα δεν εβίωσε ούτε την Αναγέννηση, ούτε πραγματικά τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ούτε την Αστική Επανάσταση , ούτε την Βιομηχανική Επανάσταση ( Ιδέ ιδιαιτέρως Παναγιώτης Κονδύλης, Οι Αιτίες της Παρακμής της Σύγχρονης Ελλάδας, Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία , Αθήνα, 2011 ).
Δεν έχει γνωρίσει και δεν κατέχει ούτε τo “ius rationis” ( δίκαιο του (ορθού) λόγου ) ,ούτε τον «common sense» ( κοινός νούς), ούτε το «κοινόν καλόν»(Αριστοτελης), ούτε το «κοινόν συμφέρον» (Δημόκριτος) .
Αντί αυτών διαθέτει απεριόριστο υπερσυναισθηματισμό , σουρεαλισμό, υπερεξυπνακισμό, μυθοεθισμό και συλλογική παράνοια.
Μία άλλη μάλλον οντολογική (φιλοσοφικά όχι θεολογικά) αφετηρία έγκειται στην εστίαση δύο πρυτανευόντων βασικών χαρακτηριστικών του Νεοέλληνα, όπως η ροπή στην υπέρμετρη απόλαυση της ζωής και ο κανώνας ζωής της ήσσονος προσπάθειας, δηλαδή της φυγοπονίας.
Εδώ πρόκειται για την μεθοδική προσέγγιση( Παρμενίδης ) στο φαινόμενο.
Έχει ήδη σε άλλες μελέτες διαπιστωθεί, ότι η Ανάλυσις, η Σύνθεσις, η Διαφοροποίησις ( όχι όλοι πολιτικοί είναι έτσι ) και η Θεωρία του συστήματος ανταποκρίνονται ιδανικά στις μεθοδολογικές απαιτήσεις του παρόντος θέματος.
Από τα πολλά χαρακτηριστικά αυτού του φαινομένου αποφασίσαμε να διαλέξουμε ως αποτέλεσμα της Αναλύσεως μόνον τα καθοριστικά, δηλαδή αυτά που αποτελούν το punctum quaestionis ( ουσία, πυρήνα του θέματος). Δεν αρκεί όμως για τους σκοπούς μίας μελέτης να περιορισθούμε στην ονομασία των καθοριστικών χαρακτηρισμών του Νεοέλληνα Πολιτικού (όχι όλων) ως Αλήτη, Κάθαρμα και Μπάσταρδο.
Και αυτές οι λέξεις χρειάζονται εμβάθυνση προς εξεύρεση του γνωσιολογικού ( θεωρητικού ) και οντολογικού ( πραγματικού ) πυρήνα τους.
Εντόνως επισημαίνουμε, ότι εδώ γίνεται για δεύτερη φορά ( στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής στα τέλη του 2013 έχουν ήδη δημοσιευθεί τέσσερα δικά μου μάλλον ανεπαρκή σχόλια περί του αντικειμένου) μία προσπάθεια να αναβιβασθούν οι αναφερθείσες λέξεις σε έννοιες της Κοινωνιολογίας και της Πολιτολογίας.
Διερωτώμαι όμως , διατί δεν έκαναν οι επιστημονικά πιό αρμόδιοι Νεοέλληνες Φιλόλογοι και ειδικά οι Γλωσσολόγοι, Πολιτολόγοι και Κοινωνιολόγοι μία τέτοια προσπάθεια , αν και τα προβλήματα αυτά υφίστανται στην ουσία τους εδώ και 200 έτη ;
Ο αείμνηστος ποιητής Γεώργιος Σουρής τα ανέφερε στα σκωπτικά και χαρίεντα ποιήματά του πολλές φορές (Ιδέ στο Μπλογκ μου Σουρής Γεώργιος και η νεοελληνική νοοτροπία).
Ο κορυφαίος διανοητής Στέλιος Ράμφος έχει δίκιο που επανειλλημμένα έχει επισημάνει , ότι οι επιστήμονες της Ελλάδας (στην πλειοψηφία τους) δεν είναι δημιουργικοί .
Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι περισσότεροι αρέσκονται να επαναλαμβάνουν με σοβαροφάνεια αυτά που κάποτε σπούδασαν σε πανεπιστήμια χωρίς πραγματικά να διεισδύσουν στη ουσία των ζητημάτων και πέραν τούτου όχι μόνον να τα αξιοποιήσουν σωστά και να παράγουν , αλλά πρωτίστως να δημιουργούν κάτι το πρωτότυπο δικό τους. Έτσι είναι αυτοί δυστυχώς όντως μόνον repetitores (παπαγάλοι). Κανονικά θα έπρεπε να ερευνήσουν διακλαδικές ομάδες ειδικευμένων επιστημόνων τέτοια αντικείμενα.
Πολιτικός ΑΛΗΤΗΣ
Η ενασχόληση με την έννοια Αλήτης έχει μεν θεωρητικό χαρακτήρα και δεν αφορά ένα συγκεκριμένο πολιτικό, αλλά στηρίζεται στην ανάλυση του βασικού κώδικα συμπεριφοράς πολλών ατόμων, τα οποία έτσι ξεχωρίζουν από άλλα άτομα λόγω ιδιαίτερης βασικής συμπεριφοράς.
Έχουμε αντικειμενικά διαπιστώσει, ότι τα κρούσματα αλήτικης συμπεριφοράς εκ μέρους πολιτικών ήδη στα πρώτα έτη της Μεταπολίτευσης ραγδαίως πολλαπλασιάσθηκαν.
Ένας λόγος γι αυτό το άκρως δυσάρεστο φαινόμενο έγκειται στο πασίγνωστο γεγονός, ότι ημιαμόρφωτοι και γενικά άτομα με χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο είχαν ξαφνικά στα πλαίσια του πελατειακού συστήματος την δυνατότητα να αρπάξουν πολυζήτητες θέσεις στο Δημόσιο, στην οικονομία, στα κόμματα και στα συνδικάτα. Μερικοί κατόρθωσαν να εκλεχθούν ακόμη και στη Βουλή ή και να αποκτήσουν και υπουργικό θώκο !
Ο κύριος λόγος έχει σχέση με την βαθμιαία κατάρρευση σχεδόν όλων των παραδοσιακών αρχών , των κοινωνικών, των ηθικών, των εθνικών καθώς και των αισθητικών στην εποχή της μεταπολίτευσης
Κάτω από τέτοιες συνθήκες άρχισε να αλλάζει βαθμιαία αλλά συστηματικά ο βασικός κώδικας συμπεριφοράς του Νεοέλληνα. Το κυνήγι για απόλαυση της ζωής , ο πρωτόγονος καταναλωτισμός ( homo consumens ) , η περιφρόνηση των βιβλίων και των γνώσεων , η υποτίμηση της γλώσσας , η οποία μέσω των “ανατολίτικων” τραγουδιών έχει πλημυρισθεί με τούρκικες και αραβικές λέξεις ( π.χ. Βοσκόπουλος ), η επιπολαιότητα, ο υπερεξυπνακισμός και η ενδυνάμωση του συγκρουσιακού στοιχείου της νεοελληνικής νοοτροπίας έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες να γεννηθεί δίπλα στην φαυλοκρατία και ένα είδος της πολιτικής αλητοκρατίας.
Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ή συστατικά στοιχεία του Πολιτικού Αλήτη ;
Κατ αρχάς επισημαίνουμε, ότι η ερμηνεία της λέξης Αλήτης ως “αγύρτης, άστεγος ζητιάνος , άσωτος και περιπλανώμενος ” ( Γ. Μπαμπινιώτης, Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας , Αθήνα , 2010, σελ. 96 ) δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην σημασία της λέξης στην καθομιλούμενη Νεοεληνική και πέραν τούτου δεν δύναται να είναι γόνιμη και πειστική βάση για βασικές κοινωνιολογικές και πολιτολογικές έρευνες.
Σύμφωνα με μίαν άλλη σημασιολογική ερμηνεία ανήκει στο περιεχόμενό της πέραν τούτου και “άνθρωπος κακής διαγωγής, επικίνδυνος ” ( “Πρωϊας”, Λεξικόν Νέας Ελληνικής Γλώσσης, Ορθογραφικόν και Ερμηνευτικόν , Συνταχθέν υπό επιτροπής Φιλολόγων και Επιτημόνων, Επιμέλεια, Γ. Ζευγώλη , Αθήναι ,άνευ έτους, σελ. 125 ).
Τα καθοριστικά συστατικά στοιχεία της έννοιας Πολιτικός Αλήτης είναι κατά την γνώμη μου τα ακόλουθα :
α) Έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Αυτό εκδηλώνεται μέσω της μη αναγνώρισης υποχρεώσεων απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, μέσω του μη σεβασμού των κοινωνικών κανόνων και γενικά μέσω τεταραγμένων σχέσεων με τους συνανθρώπους.
β) Έλλειψη νομικής συνείδησης που σημαίνει μη σεβασμός των νόμων που κανονικά ισχύουν για όλους τους πολίτες, ισχυρή ροπή σε αναρχία και ασυδοσία ( π.χ. εκουσίως πυρπόληση του κέντρου της Αθήνας από εξιδανικευμένους “αντιεξουσιαστές”, χαοτικές και βίαιες απεργίες) , εθισμός σε τραμπουκισμό ( π.χ. από “αριστερούς” ψευτοφοιτητές και μερικούς συνδικαλιστές κατά πάντων, προπηλακισμός πολιτικών και ξένων
διπλωματών κοκ.) και μη αναγνώριση της αλληλοσύνδεσης των δικαιωμάτων με τις υποχρεώσεις.
Αντ αυτού γίνεται συνήθως λόγος για το “αίσθημα δικαίου”, το οποίο ο καθένας ερμηνεύει σύμφωνα με το δικό του συμφέρον, δηλαδή εγωϊστικά και βολονταριστικά.
γ ) Έλλειψη παιδείας και πολιτισμένης συμπεριφοράς. Το πολιτισμικό επίπεδο της πλειοψηφίας εστιάζεται ιδίως στην επαρχία στα ακόμη τρομερά καθυστερημένα Βαλκάνια.
Εν τω μεταξύ διαπιστώνουμε έναν ραγδαία αυξανόμενο πρωτογονισμό, ο οποίος άνήκει και στις πολλές αρνητικές επιπτώσεις της παντοδύναμης παγκοσμιοποίησης και αμερικανοποίησης.
δ ) Αισχρολογία όχι μόνον ανεπίσημα, αλλά και εντόνως επίσημα ακόμη και μέσα στη Βουλή όπως π.χ. τα γνωστά γεγονότα στο Κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο 2012 ( ακατονόμαστες βρισιές και προσβολές με φράσεις του πεζοδρομίου, μερικές φορές και του χαμαιτυπείου). Αυτές οι επαίσχυντες φραστικές διολισθήσεις έχουν διασύρει την Ελλάδα διεθνώς. Τέτοια έκτροπα είναι στην προηγμένη Ευρώπη ακατανόητα και αδιανόητα.
ε ) Έλλειψη γενικής και εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης. Η χίμαιρα της “κοινωνικής μόρφωσης” ειδικά των “αριστερών” δεν μπορεί να κλείσει το μέγα κενό.
Από αυτό προκύπτει το συμπέρασμα , ότι η γενική και η εγκυκλοπαιδική μόρφωση τελείωσαν με την αποφοίτηση από το Λυκείο και το αργότερο με την περάτωση κάποιων σπουδών. Κατόπιν δεν υπάρχει πλέον ενδιαφέρον για λογοτεχνία, ούτε για την ελληνική , ούτε για την ευρωπαϊκή ,για να μην αναφέρουμε και την παγκόσμια, ηγια την οποία ενδιαφέρεται μόνο μία μειοψηφία .
ζ ) Έλλειψη αυτοσεβασμού ως ένδειξη μειωμένης αξιοπρέπειας. Αυτό όμως είναι το πρώτο βήμα για τον μη σεβασμό της αξιοπρέπειας των συνανθρώπων.
η ) Ύπαρξη ενός έντονου ψευτοανδρισμού με ανατολίτικες εκφάνσεις, όπως π.χ. χαστουκίσματα γυναικών στην τηλεόραση ( barbari ante portas ) καθώς και υπογράμμιση των σεξουαλικών ικανοτήτων ( ο τότε πρόεδρος της ελληνικής Βουλής (sic) Μ. και ένας ημιπολιτισμένος επαρχιώτης βουλευτής ενός μεγάλου κόμματος που ανακοίνωσε, ότι μέσα στην Βουλή ξίνει τα αρχ… του, όταν κάποιος άλλος
βουλευτής μιλάει !).
θ ) Τσαμπουκισμός βαλκανικού τύπου όχι μόνον σε άνδρες , αλλά και σε γυναίκες πολιτικούς μίας συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης .
ι) Μαγκιά ως ένδειξη αρρωστημένης νοοτροπίας.
Πολιτικοί , ακόμη και υπουργοί μέσα η και έξω από την Βουλή, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παριστάνουν τον μάγκα, δηλαδή τον μπαγαπόντη, πονηρό και “εξυπνο” ιδιαιτέρως έναντι των εταίρων ( ” Κουτόφραγκων “).
Πρόκειται για μία άκρως πρωτόγονη αντίληψη ζωής , η οποία στις διεθνείς σχέσεις βλάπτει σημαντικά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Η μαγκιά είναι
σε περιπτώσεις που συνάδει με μεγαλοστομία, αθυροστομία και θρασύτητα πολύ επικίνδυνη και αυτοκαταστροφική.
Έως τώρα έχει συντελεστεί μία Ανάλυσις της έννοιας Αλήτης . Μέσω του στενού συνδιασμού των προαναφερθέντων συστατικών στοιχείων αυτής της έννοιας λαμβάνει χώραν μία Σύνθεσις, μία συγκρότηση υπό το νόημα, ότι έχει δημιουργηθεί ένα συμπαγές φαινόμενο. Αλλά αυτή η θεώρηση , αν και σε γενικές γραμμές σωστή, είναι ανεπαρκής για την βαθύτερη κατανόηση της ουσίας της έννοιας.
Μέσω της φιλοσοφικής Θεωρίας του συστήματος (Συστημική μέθοδος) επιτυγχάνεται η απαραίτητη εμβάθυνση : Ας φαντασθούμε έναν κύκλο, αποτελούμενο από τα εννέα συστατικά στοιχεία της έννοιας Αλήτης. Μεταξύ των στοιχείων υφίστανται στενές σχέσεις (αλληλοσυνδέσεις, αλληλουχίες, αλληλοεξαρτήσεις, αλληλοεπιδράσεις) έτσι
που κάθε στοιχείο είναι στενά συνδεδεμένο με κάθε άλλο. Τοιουτοτρόπως δημιουργείται γνωσιολογικά ένα σύστημα, το οποίο αναπτύσσει κίνηση και
δυναμικότητα, σαν να είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Συντελείται μία τελεία συγχώνευση όλων των αρνητικών συστατικών στοιχείων σε τέτοιο βαθμό, που το αποτέλεσμα είναι ένα αυτοτελές φαινόμενο με την δική του ιδιότητα , η οποία στην περίπτωσή μας είναι τελείως αρνητική και καταστροφική. Από αυτό το φαινόμενο απορρέουν για όλην την κοινωνία, το Εθνος και το κράτος μεγάλοι κίνδυνοι.
Επομένως πρέπει λόγω της αυτοσυντήρησης και του αυτοσεβασμού να ληφθούν επί τη βάσει ειδικών νόμων τα κατάλληλα μέτρα εξουδετέρωσης του κινδύνου ( destructio destructionis : Καταστροφή της καταστροφής ).
ΚΑΘΑΡΜΑ
Σημασιολογία : Η λέξη Κάθαρμα σημαίνει “ουτιδανός, κακοήθης, φαύλος ” άνθρωπος ( Λεξικόν Νέας….,idem, σελ. 1215 , ενώ αλλού περιορίζεται δυστυχώς σε “ανθρωπος ευτελής, παλιάνθρωπος ” ( Γ. Μπαμπινιώτης, idem. σελ. 604 ). Αλλά κατά την ταπεινή μας άποψη οι δύο πηγές δεν συμπεριλαμβάνουν τις πολυποίκιλες πτυχές της γλωσσικής πραγματικότητας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ιδιαιτέρως στην εποχή της Μεταπολίτευσης από μία γνωστή κομματική και πολιτική παράταξη , η οποία δημιούργησε πολιτικές προϋποθέσεις για την ένταξη οπαδών μίας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής παράταξης μεν, αλλά δεν ήταν κατ αρχάς η διεθνής εμπειρία γνωστή, ότι οι εκπρόσωποι του μικροαστικού στρώματος ανεξάρτητα από την ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση, διαδραματίζουν μίαν ριζική μετάλλαξη , όταν βρίσκουν ευκαιρία να συντελέσουν την οικονομική αυτοπραγμάτωσή τους. Αστραπιαίως λησμονούν τα δήθεν “ιδεώδη” , τα οποία στην πραγματικότητα ήταν μόνον ρητορικής σημασίας και καταβάλλουν πρωτοφανείς προσπάθειες να ζήσουν επί τέλους και αυτοί όπως οι μεγαλοαστοί.
Σε όλην την διάρκεια της Μεταπολίτευσης πέταξαν στην κάλαθο των αχρήστων ευχαρίστως και ταχέως όλες τις βαρετές ηθικολογίες και τους ενοχλητικούς “ενδοιασμούς” που δήθεν κάποτε είχαν και εξελίχθηκαν στα πλαίσια της επίπλαστης ευημερίας στα μεγαλύτερα λαμόγια, τρωκτικά και καθάρματα καθώς και στους μεγαλύτερους φαύλους, διεφθαρμένους και κακοήθεις στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδας.
Ημιαγράμματοι , ανίδεοι και ημιαμόρφωτοι , γνωστοί ως “κομματόσκυλα”, έγιναν διευθυντές εργοστασίων, νοσοκομείων ή πανίσχυροι συνδικαλιστές με παχυλούς μισθούς, ενώ οι πιό “μορφωμένοι” έγιναν βουλευτές, υπουργοί και γενικά απέκτησαν πλούτο, ευημερία και κύρος.
Σε μερικές περιπτώσεις έγιναν υπουργοί πάλαι όχι εύποροι άνθρωποι μέσα σε τρία χρόνια εκατομμυριούχοι .Ταυτόχρονα άρχιζαν να παίζουν τον ρόλο του παντογνώστη, “έβαζαν στη θέση” ακόμη και καθηγητές πανεπιστημίων στον κλάδο τους και εξέφεραν γνώμη επί όλων των θεμάτων, των επουρανίων , των επιγείων κ.ο.κ
Η Μεταπολίτευση έπλασε τον homo oeconomicus, τον homo consumens και επανέφερε και τον homo Neanderthalensis με νεοελληνικό άρωμα.Ο πρωτόγονος καταναλωτισμός κατέστρεψε χωρίς εξαίρεση όλες τις αξίες. Η καταστροφή των αξιών είναι εξ ίσου οδυνηρή και ολέθρια όπως και η οικονομική κατάπτωση.
Κάτω από τις συνθήκες της βοθροποίησης της ελληνικής κοινωνίας ευδοκίμησε το Κάθαρμα ως αποκορύφωμα της διαφθοράς, της ψευτιάς, της βρωμιάς και του καθολικού ξεπεσμού.
Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της έννοιας Πολιτικό Κάθαρμα είναι τα εξής : εγωϊσμός, έλλειψη της κοινωνικής, της κρατικής, της γνήσιας εθνικής καθώς και της νομικής συνείδησης, έλλειψη της συνείδησης του γενικού συμφέροντος και της υπευθυνότητας για το σύνολο, διαφθορά, αρπαχτή, απληστία, λαϊκισμός, ρουσφετολογία, ψευτιά, απάτη, αμορφωσιά, ανηθικότητα, οικογενειοκρατία και νεποτισμός.
Εφαρμόζοντας την Συγκριτική μέθοδο διαπιστώνουμε εύκολα, ότι το Πολιτικό Κάθαρμα είναι πιό επικίνδυνο από τον Πολιτικό Αλήτη.
Εν ολίγοις : Μόνον η απαρρίθμηση των βασικών γνωρισμάτων του όρου Πολιτικό Κάθαρμα ως μερική Ανάλυσις και κατόπιν ως Σύνθεσις θα αρκούσε να εννοήσουμε, πόσο επικίνδυνο για τον ιστό της κοινωνίας και του Έθνους είναι αυτό το φαινόμενο .
Η συστημική θεώρηση είναι όμως πιό κατάλληλη για να κατανοήσουμε την σημασία αυτής της έννοιας. Το γνωσιολογικό σύστημα Πολιτικό Κάθαρμα αποκτά λόγω των αλληλοεξαρτήσεων, αλληλοεπιδράσεων κτλ. κίνηση, δυναμικότητα και εκτός τούτου και ιδιαίτερη εκρηκτικότητα, γιατί αυτό αποτελείται από δεκαοχτώ συστατικά στοιχεία, τα οποία του προσδίδουν μίαν εντονότερη ιδιαιτερότητα. Το σύστημα είναι, όπως και το προηγούμενο “ανοιχτό”, δηλαδή μπορούν κάλλιστα να προστεθούν και άλλα κατάλληλα βασικά γνωρίσματα.
Πολιτικό ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ
Σημασιολογία : Η λέξη Μπάσταρδο σημαίνει μεν γλωσσολογικά “νόθο τέκνο” ( Λεξικόν … Πρωϊας , ibid. , σελ.1636 ) , αλλά εφαρμόζοντάς την στην ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να πάρει μίαν άλλη, πιό ευρύτερη σημασία συμβολικού χαρακτήρα. Σύμφωνα με μία τέτοια θεώρηση αποτελείται η έννοια η Πολιτικό Μπάσταρδο πρωτίστως από τα εξής στοιχεία :
α ) Παμπονηριά βαλκανικού μεν τύπου , αλλά είναι διαδεδομένη ιδιαιτέρως στην Ρουμανία και στην Ελλάδα. Λαμβάνοντας υπ όψη την βασική νοοτροπία των βαλκανικών λαών , διαπιστώνουμε σχετικά εύκολα, ότι η πονηριά αυτού του είδους δεν είναι τόσο γνωστή στις άλλες βαλκανικές χώρες και πρώτα από όλα αντιτίθεται π.χ. στον εθνικό χαρακτήρα των Αλβανών, των Σέρβων και των Βουλγάρων.
Ως πονηρός χαρακτηρίζεται γενικά ο ανθρωπος “κακών προθέσεων”, ο οποίος ρέπει εκτός τούτου προς απάτη και δόλο (Λεξικόν… Πρωϊας, ibid., σελ. 1995 ) .
Στην περίπτωση του Μπάσταρδου υφίσταται μία ενδυναμωμένη πονηριά. Η παμπονηρία είναι ένδειγμα έλλειψης αυτοσεβασμού και ταυτόχρονα του σεβασμού της αξιοπρέπειας των συνανθρώπων. Η παμπονηριά αυτού του είδους εφαρμόζεται ως γνωστόν από πολιτικούς έναντι των πολιτών.
β ) Πανουργιά επίσης βαλκανικού είδους που σημαίνει δολιότητα ως ένδειξη της έλλειψης ειλικρίνειας και εντιμότητας. Και αυτή η ιδιότητα είναι διαδεδομένη ειδικά στην Ρουμανία και στην Ελλάδα. Είναι αυτό τυχαίο ; Μερικοί πολιτικοί είναι σε μεγάλο βαθμό πανούργοι.
γ ) Απάτη ως καθοριστική βάση του βασικού κώδικα συμπεριφοράς και έτσι ως κάτι το αυτονόητο. Ο απατεώνας έχει κατά την γνώμη του το δικαίωμα , ίσως και την υποχρέωση να εξαπατά τους συνανθρώπους του όχι μόνον τους Έλληνες αλλά και τους ξένους π.χ. τους τουρίστες και γενικά τους “Κουτόφραγκους”.
Με απάτες (π. χ. “λεφτά υπάρχουν” ) μπορεί ακόμη και ένας διανοητικά υποανάπτυκτος πολιτικός να κερδίσει μεν με “επιτυχία ” εκλογές , αλλά ύστερα από την Υβριν έπεται η Νέμεσις, όπως είχαμε την τύχη να δούμε. Τυχόν τύψεις συνείδησης είναι σε απατεώνες άγνωστες.
δ ) Υπουλότητα που σημαίνει ότι κάποιος βλάπτει τους συνανθρώπους του “κρυφά” ( Λεξικόν… Πρωίας, ibid., σελ.2503 ), γιατί δεν έχει το θάρρος να ενεργεί φανερά.
Έτσι πρόκειται για ένα άτομο χωρίς χαρακτήρα , τιμή και αξιοπρέπεια. Επομένως είναι κάποιος με τέτοιον χαρακτήρα περιφρονητέος. Αυτό ισχύει για πάμπολους πολιτικούς και δη από τους δήμους όπου αρχίζει η μπασταρδοποίηση, έως την Βουλή και την κυβέρνηση.
ε ) Θρασυδειλία είναι υπαρκτή γενικά στην ελληνική κοινωνία καθώς και στον πολιτικό στίβο όταν πολίτες ή και πολιτικοί παριστάνουν τον τολμηρό, τον τσαμπουκά ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για γελοία και δειλά υποκείμενα. Δεν σκοπεύουμε να αναφέρουμε το πολιτικό κόμμα με τους περισσότερους θρασύδειλους πολιτικούς.
ζ ) Αναξιοπιστία ιδιωτικά και δημόσια. Η Ελλάδα είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη η χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τους πιό αναξιόπιστους πολιτικούς, φαινόμενο , το οποίο προκαλεί εν τω μεταξύ και στις διεθνείς σχέσεις ατέρμονα προβλήματα.
Σε μερικές βόρειες ευρωπαϊκές χώρες είναι πασίγνωστη η παροιμία “Ένας άνδρας, μία λέξη” που σημαίνει πραγματοποίηση των ειλλημμένων υποχρεώσεων και των υποσχέσεων ως ζήτημα τιμής.
Στους περισσότερους Νεοέλληνες όμως θα ταίριαζε μία νέα παροιμία : ” Ένας Έλληνας , ένα Λεξικό” ή “Ένας Έλληνας , μία βιβλιοθήκη” η και χειρότερα “Ένας Ελληνας , μία βιβλιοθήκη με σύνδεση στο διαδίκτυο.” Δηλαδή ο μέσος Νεοέλληνας εξελίχθηκε και διεθνώς σε προσωποποίηση της αναξιοπιστίας (Ιδέ στο Μπλογκ μου το άρθρο “Διαχρονική έλλειψη φερεγγυότητας” ). Αλλά αυτό έχει για την Ελλάδα ολέθριες συνέπειες, τις οποίες βιώνουμε καθημερινώς. Εδώ όμως πρόκειται για μία διαχρονική εγγενή εθνική παθογένεια ή πιό σωστά για ένα “γενετήσιο ελάττωμα” του νεοελληνικού κράτους. Η έλλειψη της φερεγγυότητας σε τέτοιο βαθμό είναι ένδειξη ενός γενικά χαμηλού πολιτισμικού επιπέδου. Έτσι το θεωρούν οι άλλοι λαοί, με τους οποίους δεν επιτρέπεται να παίζουμε. Ειδάλλως θα γίνουν συγκεκριμένα τώρα οι διεθνείς έλεγχοι πιό ασφυκτικοί και πιό αναξιοπρεπείς.
Έως τώρα έχει συντελεσθεί μία Ανάλυσις της έννοιας ή της έννοιας όρου Πολιτικό Μπάσταρδο .
η ) Αυτονοήτως δεν έχει το Πολιτικό Μπάσταρδο κοινωνική, γνήσια εθνική και νομική συνείδηση .
Εξετάζουμε τα στοιχεία του φαινομένου όχι μεμονομένα αλλά στο σύνολό τους συνθέτοντας αυτά ( Σύνθεσις ) μεν, αλλά μόνον μέσω της Θεωρίας του συστήματος έχουμε την δυνατότητα να κατανοήσουμε την ουσία και την βαθύτερη σημασία αυτής της έννοιας.
Και σε αυτήν την περίπτωση δημιουργείται ένα σύστημα μέσα στο οποίο όλα τα προαναφερθέντα συστατικά στοιχεία του φαινομένου είναι μεταξύ τους τόσο στενά συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτημένα που το σύστημα προσλαμβάνει στο σύνολό του κίνηση και δυναμικότητα έτσι ώστε γνωσιολογικά το αποτέλεσμα να αφομειώνει όλα τα κύρια γνωρίσματα των στοιχείων.
Τοιουτοτρόπως εμφανίζεται ένα ολικό φαινόμενο με δική του ιδιότητα , οντολογικά το Πολιτικό Μπάσταρδο , χωρίς αμφιβολία το crescendo της νεοελληνικής διαφθοράς, το αποκορύφωμα του αμοραλισμού και της ολικής κατάπτωσης.
ΣΧΕΣΗ μεταξύ των εννοιών ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΛΗΤΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΘΑΡΜΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ
Μέσω των κανόνων της “Γενικής Μεθοδολογίας των βασικών και προγνωστικών επιστημονικών Ερευνών” και δη μέσω της Αναλύσεως, της Συνθέσεως και της Συστημικής θεωρήσεως έλαβε κατ αρχάς χώραν μία Ανάλυσις της έννοιας Έλλην Ανήρ Πολιτικός με αποτέλεσμα τα τρία μεγάλα και βασικά στοιχεία αυτής της έννοιας του όρου Πολιτικός Αλήτης, Πολιτικό Κάθαρμα και Πολιτικό Μπάσταρδο .
Υπό το νόημα της Συνθέσεως αποτελείται η έννοια από αυτά τα στοιχεία.
Αλλά από συστημική άποψη υπάρχουν μεταξύ των τριών στοιχείων αλληλοεπιδράσεις , αλληλοεξαρτήσεις κ.ο.κ. Έτσι εμφανίζεται το σύστημα της έννοιας , υπό του οποίου έχουν δημιουργηθεί τα τρία ερευνηθέντα υποσυστήματα με τα γνωρίσματά τους. Κάθε υποσύστημα διαθέτει τις δικές του ιδιότητες και την δική του δυναμικότητα.
Μέσω των πολλαπλών αλληλοσυνδέσεων, αλληλοεξαρτήσεων, αλληλοεπιδράσεων κ.ο.κ. μεταξύ των ανεξαιρέτως αρνητικών ιδιοτήτων και της δυναμικότητας εξελίσσεται το σύστημα στο σύνολο του σε ένα άκρως επικίνδυνο και καταστροφικό φαινόμενο.
Λαμβάνοντας υπ όψη , ότι αυτοί οι συλλογισμοί ισχύουν και για πολυάριθμους πολίτες καθώς και αναμφιβόλως και για πολλούς εκπροσώπους των ΜΜΕ, είμαστε ίσως σε θέση να καταλάβουμε καλύτερα διατί και πόσο τραγική και αδιέξοδη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα.
Συμπεράσματα
1.Τα επαίσχυντα φαινόμενα Πολιτικός Αλήτης, Πολιτικό Κάθαρμα και Πολιτικό Μπάσταρδο αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, γιατί βγήκαν από τα σπλάχνα του ελληνικου λαού, δηλαδή είναι κάτι το σύνηθες και του ταιριάζουν.
Αυτό σημαίνει, ότι πρόκειται για ένα πολιτισμικό πρόβλημα. Από αυτήν την διαπίστωση απορρέει το συμπέρασμα , ότι μόνον εμείς οι Έλληνες μπορούμε και πρέπει να τα εξαλείψουμε.
2. Ύστερα από την υπέρβαση των σημερινών οικονομικών δυσκολιών πρέπει να εστιασθεί η προσοχή όλων των Ελλήνων στον εξευρωπαϊσμό, εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό όλης της κοινωνίας και όλου του ελληνικού κράτους και ιδιαιτέρως της παιδείας σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα, ώστε να δημιουργηθούν βαθμιαία και συστηματικά οι απαραίτητες συνθήκες για την ριζική μεταλλαγή της βαλκανοανατολήτικης νοοτροπίας. Αρκούν διακόσια απολεσθέντα βαλκανοανατολίτικα έτη.
3. Να ιδρυθούν δύο κόμματα, ένα της Κεντροδεξιάς και ένα της Κεντροαριστεράς υπό την ηγεσία νέων πολιτικών. Σε αυτήν την διαδικασία να μην συμμετάσχουν φθαρμένοι, πεπαλαιωμένοι και άχρηστοι πολιτικοί, αλλά νέοι πολιτικοί με κοινωνική , με γνήσια εθνική , με πραγματική κρατική και νομική συνείδηση και με πολιτισμό. Οι έως τώρα υπάρχοντες παλαιοκομματικοί πολιτικοί ηγέτες θα μπορούσαν το πολύ να γίνουν σύμβουλοι αλλά χωρίς αμοιβή των νέων πολιτικών.
4. Να γίνουν ισχυρές προσπάθειες για να εξαφανιστούν τα ακραία κόμματα φαλιρισμένων, επικίνδυνων και απάνθρωπων ολοκληρωτικών ιδεολογιών , τα οποία ανήκουν στον 20ο αι. και των οποίων ο καιρός παρήλθεν εσαεί.
Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό ελληνικό τύπο, τελευταία φορά Καθημερινή (23.2.17)
—————————————-
Πολιτισμικό πρόβλημα : Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί
Ο αντικειμενικός παρατηρητής και γνώστης της νεοελληνικής νοοτροπίας διαπιστώνει συχνά , ότι μερικοί πολιτικοί σκέπτονται και εκφράζουν γνώμη σε βαλκανοανατολίτικο πολιτισμικό επίπεδο :
μεγαλοστομία, αθυροστομία, τσαμπουκισμός, υπόνοιες , απειλές, συκοφαντίες, “επιθέσεις” και “αντεπιθέσεις” αντί επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, συγκρουσιασμός, έλλειψη της αυτοπεποίθησης, της λογικής σκέψης, της πολιτισμένης κριτικής και πρωτίστως της αυτοκριτικής.
Όποιος τονίζει π.χ. μεγαλόφωνα, πολυποίκιλα και επανειλημμένα, ότι είναι “100 τοις εκατό αθώος” και ότι “θα αστράψει η αλήθεια” κτλ. αντί να περιμένει την απόφαση μίας ειδικής επιτροπής η ενός δικαστηρίου, έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ίσως να μην είναι και τόσο πεπεισμένος για την αθωότητά του.Δημοσιευθέν στον ηλεκτρονικό τύπο.
———————————————————-
Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general
H Απαίτηση για σύντομες εκλογές το crescendo κοινωνικής, πολιτικής και εθνικής ανευθυνότητας και αρρωστημένης εξουσιομανίας Ο διακαής πόθος του κ. Τσίπρα όπως και στο παρελθόν των κ.κ. Γ.Παπανδρέου και Σαμαρά είναι ένδειξη τελείας έλλειψης του αισθήματος της υπευθυνότητας, της κοινωνικής και εθνικής συνείδησης ,μίας παθολογικής εξουσιομανίας και ενός βαλκανοανατολίτικου πολιτισμικού και πολιτικού επιπέδου. Οι μικροκομματικές σκοπιμότητες σε συνδυασμό με την μάσα (προνόμια κτλ.) κατέχουν απόλυτη προτεραιότητα έναντι του συμφέροντος του συνόλου ή του «κοινού καλού» (Αριστοτέλης, Δημόκριτος).
Από ό,τι έχω αντιληφθεί, προετοιμάζονται τώρα οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την παράδοση του πρωτόγονου αριστερίζοντος ευδαιμονισμού και ηδονισμού για τη μεγάλη μάσα ( Γερμανικά : „großes Fressen“).
Δυστυχώς δεν πρόκειται για πολιτικούς ευρωπαϊκής κοπής αλλά για βαλκανοανατολίτες. Δεν έχουν ούτε την νοητική ικανότητα, ούτε το απαραίτητο ήθος, ούτε την πολιτική βούληση να εγκαταλείψουν επί τέλους τον καταραμένο μικροκόσμο των πολλών διαχρονικών εγγενών νεοελληνικών παθογενειών (π.χ. συγκρουσιασμός, σουρεαλισμός, λαϊκισμός, εξυπνακισμός, επιπολαιότητα, ρηχότητα, τσαπατσουλιά, αφερεγγυότητα και βάλε).
Σύμφωνα με τα κριτήρια των εξελιγμένων ευρωπαϊκών χωρών οι πολιτικοί άνδρες της Ελλάδας είναι στην πλειονότητά τους ακατάλληλοι για την διακυβέρνηση μιας χώρας. Στην πραγματικότητα αυτοβαυκαλίζονται και νομίζουν ότι είναι σύγχρονοι πολιτικοί άνδρες. Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida )
————————————————————————————————————–
Πολιτική μαγεία
Όταν στην σταην δεκαετία του 50χρονα άκουσα για πρώτη φορά προ εκλογών πολιτικούς να κάνουν σε λόγους βαρυσήμαντους γεμάτους από “εθνικόν παλμόν” υποσχέσεις, τους πέρασα για ημίθεους ή για μεγάλους μάγους , οι οποίοι με λόγια μπορούσαν να κάνουν πρωτοφανή θαύματα. Σκέφθηκα τότε, ότι και η Παλαιά Διαθήκη αρχίζει με ένα κοσμοϊστορικό θαύμα : «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς
Πολύ αργότερα είχα στο εξωτερικό την ευκαιρία να ασχοληθώ συστηματικά με την μυθολογία πολλών αρχαίων και σημερινών λαών. Παντού υπήρχαν μάγοι και θαυματοποιοί. Το ίδιο πορεί να διαπιστώσει κανείς και στις θρησκείες. Με καταπληκτική ταχύτητα γίνονταν θαύματα. Ακόμη και σήμερα μερικοί πιστεύουν σε θαύματα. Δηλαδή δεν πρόκειται για προϊόντα της λογικής σκέψης, αλλά της τυφλής πίστης. Από αυτό απορρέει το συμπέρασμα, ότι υποσχέσεις και θαύματα είναι κάτι το ανθρώπινο, το αρχετυπικό.
Η ρίζα των Νεοελλήνων πολτικών θαυματοποιών εστιάζεται στην χριστιανική θρησκεία και αποτετελέι συστατικό στοιχείο της ελληνοχριστιανικής παράδοσης.
Οι υποσχέσεις στην προεκλογική περίοδο είναι συγκεκριμέη ένδειξη του μορφωτικού και πολιτισμικού επιπέδου ενός λαού. Αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο είναι στενά συνδεδεμένο με την δημαγωγία και τον πρωτόγονο λαϊκισμό., τον οποίο έχει φέρειστην Ελλάδα ο μέγας λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου. Όποιος κάνει υποσχέσεις θαυμάτων , είναι με πρόθεση λαοπλάνος και στην ουσία απατεώνας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την γνωστή υπόσχεση του ΓΑΠ και κατόπιν εν μέρει και του κ. Σαμαρά («Ζάππεια») : “Θα τα αλλάξω όλα”.Εδώ ανακοινώνεται ένα θαύμα «παγκοσμίας σημασίας».
Ένας πολιτικός που δεν έχει εμπειρία πρωθυπουργού υπόσχεται κάτι μεν το ευχάριστο, αλλά τελικά μη πληρωταίο με το να υπόσχεται “λαγούς με πετραχήλια”. Με αυτό τον τρόπο πραγματοποιεί στην φαντασία του σχεδόν κάτι σαν αποθέωση.Ταυτόχρονα όμως είναι βαθιά πεπεισμένος, ότι οι ακροατές τον πιστεύουν. Στο τέλος δεν αποκλείεται να πιστέψει και ο ίδιος τα ψεύδη του. Δυστυχώς εχει πολές φορές αποδειχθεί, ότι υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν τις υποσχέσεις των πολιτικών γιατί βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση ή είναι διανοητικά καθυστερημένοι. iefimerida ( 22. 4. 12 )