Αρχαίο DNA «μίλησε»: Οι σημερινοί Έλληνες όμοιοι γενετικά με πληθυσμούς Β. Αιγαίου του 2.000 π.Χ. Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που «διάβασε» (αλληλούχισε) πλήρη γονιδιώματα από σκελετούς που βρέθηκαν σε διάφορες αρχαιολογικές τοποθεσίες στην περιοχή του Αιγαίου και του ευρύτερου ελλαδικού χώρου, συγκεκριμένα τέσσερα από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και δύο από τη Μέση Εποχή του Χαλκού.Δημοσιευση: 10/05/2021

Ο Μινωικός πολιτισμός στην Κρήτη, ο Ελλαδικός πολιτισμός στην ηπειρωτική Ελλάδα και ο Κυκλαδικός πολιτισμός στα νησιά του Αιγαίου, παρά τις διαφορές τους στα ταφικά έθιμα, στην αρχιτεκτονική και στην τέχνη, είχαν γενετικές ομοιότητες στη διάρκεια της πρώιμης Εποχής του Χαλκού πριν περίπου 5.000 χρόνια. Αυτή είναι η διαπίστωση μιας νέας διεθνούς επιστημονικής μελέτης ανάλυσης αρχαίου DNA της περιοχής από Έλληνες και ξένους ερευνητές, η οποία ρίχνει περισσότερο φως στην προέλευση των πρώτων σημαντικών πολιτισμών του Χαλκού στην Ευρώπη, στο ρόλο των μεταναστεύσεων και στην εμφάνιση των Ινδο-Ευρωπαϊκών γλωσσών.

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που «διάβασε» (αλληλούχισε) πλήρη γονιδιώματα από σκελετούς που βρέθηκαν σε διάφορες αρχαιολογικές τοποθεσίες στην περιοχή του Αιγαίου και του ευρύτερου ελλαδικού χώρου, συγκεκριμένα τέσσερα από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και δύο από τη Μέση Εποχή του Χαλκού. Ακόμη αναλύθηκαν τα μιτοχονδριακά γονιδιώματα από άλλα 11 άτομα της πρώιμης Εποχής του Χαλκού. Η ανάλυση όλων αυτών των γονιδιωμάτων επέτρεψε στους επιστήμονες να πραγματοποιήσουν δημογραφικές και στατιστικές αναλύσεις και να εξάγουν συμπεράσματα για τις ιστορίες των αρχαίων πληθυσμών της περιοχής. Η ανάγνωση αρχαίου DNA αποτελεί ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα λόγω της φθοράς ενός τόσο παλαιού βιολογικού υλικού.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Χριστίνα Παπαγεωργοπούλου του Εργαστηρίου Φυσικής Ανθρωπολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και την ‘Αννα-Σαπφώ Μαλασπίνα του Τμήματος Υπολογιστικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Λωζάννης και του Ελβετικού Ινστιτούτου Βιοπληροφορικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Cell”, συμπέραναν ότι οι πρώτοι πολιτισμοί που έχτισαν μνημειακά ανάκτορα και αστικά κέντρα στην Ευρώπη, είναι πιο ομοιογενείς γενετικά από ό,τι αναμενόταν.

Τα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σημαντικά, επειδή υποδηλώνουν ότι σημαντικές καινοτομίες όπως η ανάπτυξη αστικών κέντρων, η χρήση μετάλλων και το εντατικό εμπόριο, που συνέβησαν κατά τη μετάβαση από τη Νεολιθική στην Εποχή του Χαλκού, δεν οφείλονταν μόνο στη μαζική μετανάστευση από την Ανατολή προς το Αιγαίο, όπως ήταν έως τώρα η επικρατούσα αντίληψη, αλλά επίσης στην πολιτισμική συνέχεια των τοπικών γεωργικών νεολιθικών πληθυσμών του Αιγαίου. Οι πληθυσμοί του Αιγαίου της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, με βάση τα παλαιογενετικά δεδομένα, φαίνεται πως διαμορφώθηκαν σε σχετικά μικρό βαθμό από τις εξ ανατολών μεταναστεύσεις.

Από την άλλη, η μελέτη βρήκε ότι έως τη Μέση Εποχή του Χαλκού πριν 4.000 έως 4.600 χρόνια τα άτομα από το Βόρειο Αιγαίο είχαν πια σημαντικές γενετικές διαφορές σε σχέση με εκείνα κατά την Πρώιμη εποχή του Χαλκού. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν κατά περίπου το ήμισυ (50%) κοινή καταγωγή με τους ανθρώπους από την Ποντο-Κασπιακή Στέπα, μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή που εκτεινόταν ανάμεσα στους ποταμούς Δούναβη και Ουράλη και βόρεια της Μαύρης Θάλασσας.

Επίσης, με βάση τα γενετικά ευρήματα, οι σημερινοί Έλληνες είναι αρκετά όμοιοι γενετικά με εκείνους τους πληθυσμούς του Βορείου Αιγαίου του 2.000 π.Χ. Η μελέτη εκτιμά ότι τα μεταναστευτικά κύματα από τη μεγάλη στέπα βόρεια του Αιγαίου διαμόρφωσαν τη σημερινή Ελλάδα. Όλα αυτά τα πιθανά μεταναστευτικά κύματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, προηγήθηκαν χρονικά της εμφάνισης της πιο πρώιμης μορφής της ελληνικής γλώσσας, υποστηρίζοντας έτσι τις θεωρίες σχετικά με την ανάδυση της Πρωτο-Ελληνικής γλώσσας και την εξέλιξη των Ινδο-Ευρωπαϊκών γλωσσών είτε στην Ανατολία είτε στη στέπα του Πόντου-Κασπίας.

Η Εποχή του Χαλκού στην Ευρασία χαρακτηρίστηκε από καθοριστικές αλλαγές στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, ορατές στην εμφάνιση των πρώτων μεγάλων αστικών κέντρων και ανακτόρων, που έθεσαν τα θεμέλια για τα σύγχρονα οικονομικά και πολιτικά συστήματα. Παρ’ όλη όμως τη σημασία της κατανόησης της εμφάνισης αυτών των πρώτων ευρωπαϊκών πολιτισμών και της εξάπλωσης των Ινδο-Ευρωπαϊκών γλωσσών, σύμφωνα με τους ερευνητές, η γενετική προέλευση των πληθυσμών πίσω από αυτή την κομβική μετάβαση από τη Νεολιθική Εποχή σε εκείνη του Χαλκού, καθώς και η συμβολή τους στο σημερινό ελληνικό πληθυσμό, παραμένουν διαφιλονικούμενα ζητήματα.

Περαιτέρω μελέτες ανάλυσης ολοκληρωμένων γονιδιωμάτων μεταξύ της Μεσολιθικής και της Εποχής του Χαλκού στις περιοχές της Αρμενίας και του Καυκάσου ελπίζεται ότι θα ρίξουν περισσότερο φως στην προέλευση των μεταναστεύσεων προς το Αιγαίο και στο καλύτερο «πάντρεμα» των παλαιογενετικών δεδομένων με τα αρχαιολογικά και τα γλωσσολογικά.

Στη νέα μελέτη συμμετείχαν πολλοί άλλοι Έλληνες ερευνητές από τις Εφορείες Αρχαιοτήτων της Κοζάνης και της Φλώρινας, καθώς επίσης τα πανεπιστήμια Δημοκρίτειο, Αριστοτέλειο και Αιγαίου.

Πηγή: https://www.skai.gr/news/politismos/arxaio-dna-milise-oi-simerinoi-ellines-omoioi-genetika-plithysmous-v-aigaiou-2000-

_______________________________________________________________________

Νεοέλληνες, (Προέλευση, Εθνογένεση) , Κρήτες, Πόντιοι (ιδιαίτερο άρθρο) 2015

-Πρόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων

1.Μεγίστη διαφορά μεταξύ Ιστορίας και Μυθολογίας. Ξέρω, ότι στην Ελλάδα γίνεται τρομερή σύγχιση μεταξύ των δύο εννοιών. Κυρίως στη Μυθολογία, εν μέρει και στην αρχαία ελληνική ιστοριογραφία αναφέρονται όχι ομόφωνα ένδεκα πελασγικά και ακόμη 15 ονόματα φυλών μεταξύ αυτών οι Λελέγες και οι Κάρες.
2. Σημαντική διαφορά μεταξύ Αρχαιολογίας και Φιλολογίας. Το δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. έχουν ασχοληθεί με το θέμα μας πρωτίστως Γερμανοί φιλόλογοι. Πιο καθοριστική είναι η γνώμη των ειδικών αρχαιολόγων , οι οποίοι ασχολούνται με τη Νεολιθική Εποχή και την Εποχή του Χαλκού.
Η Αρχαιολογία μας λέει, ότι μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας έχει ο ελληνικός χώρος εποικισθεί από γεωργικούς πληθυσμούς, προερχόμενους από τη Μικρά Ασία. Αυτοί οι πληθυσμοί θεωρούνται ως οι πρώτοι κάτοικοι του ελληνικού χώρου. Με αυτούς έχουν συγχωνευθεί οι Ιαπετικοί (“Ινδοευρωπαίοι”) πληθυσμοί. Από αυτό το μείγμα έχουν προέλθει οι μακρινοί πρόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
3. Για κάθε επιστήμη ισχύει ο κανόνας consensus generalis professorum et doctorum (γενική ομοφωνία των καθηγητών και των δοκτόρων) που σημαίνει των υπερεξειδικευμένων επιστημόνων.
Οι πολλές πληροφορίες διασταυρώνονται και κατόπιν απορρέει το συμπέρασμα, ότι όλοι ή οι περισσότεροι και πιο έγκυροι επιστήμονες πρεσβεύουν μίαν άποψη, η οποία θεωρείται ως η επικρατούσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δεν πρόκειται να μεταλλαχθεί στο μέλλον.
4. Ο μη ειδικός ενδιαφερόμενος στηρίζεται στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια και λεξικά , στα οποία διατυπώνεται η γενική…καθώς και σε ειδικά συγγράμματα.
Υφίσταται ομφωνία περί την ονομασία των καθοριστικών φύλων : Πελασγοί, Λέλεγες, Κάρες.
5. Οι πολιτισμοί των Σουμερίων, Αιγυπτίων, Ακκάδων, Χιττιτών και Βαβυλωνίων ήταν αρχαιότεροι από τον πολιτισμό των Κρητών και των Αρχαίων Ελλήνων. Καθημερινή ( 8.9.17)

———————————————————————-

Η εθνογένεση των Νεοελλήνων είναι προϊόν μίας μακρόχρονης συγχώνευσης πολλών φύλων και λαών όπως και σε όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Αυτή η διαδικασία άρχισε προ 42 χιλιάδων ετών με την άφιξη του Homo sapiens sapiens προερχόμενος από την Αφρική μέσω της Μέσης Ανατολής στον ελληνικό χώρο.

Πιό καθοριστικής σημασίας ήταν η άφιξη γεωργικών πληθυσμών με υλικό πολιτισμό από την Μικρά Ασία μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας π.Χ. Στην αρχαία ελληνική παράδοση έγιναν γνωστοί με τις εθνωνύμια Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες. Ιδιαιτέρως οι Πελασγοί εποίκησαν όλα τα παράλια της Ελλάδας , τα ιλλυρικά παράλια έως την Τεργέστη , τα ιταλικά παράλια απέναντι από την Αλβανία και όλα τα ελληνικά νησιά.

Έτσι είναι οι Πελασγοί οι μακρινοί κοινοί πρόγονοι των Ελλήνων , των Αλβανών, των Μαυροβουνίων, των Κροατών και ενός τμήματος των Ιταλών. Επρόκειτο για ειρηνόφιλους πληθυσμούς με θηλυκές θεότητες.

Από τον πολιτισμό τους σώθηκαν μόνον ονόματα βοτάνων, ανθών, δένδρων και τοπωνύμια με διπλό σ ( νάρκισσος, κυπάρισσος,Τυλησσός, Παρνασσός, Τηλμισσός, Σύασσος, Κνωσσός ), που τελειώνουν σε -νθος ( ασσάμινθος, υάκινθος, τερέβινθος, αμάρανθος, πλίνθος, λαβύρινθος, Ζάκυνθος ) και σε -ευς ( Αχιλλεύς, Οδυσσεύς, Ερμηνεύς, Θησεύς, Βασιλεύς ) καθώς και άλλες τοπωνυμίες και λέξεις : σέλυνος, κιθάρα, ξίφος, θάλαμος σάλπιγξ, , θίασος, χαλκός, αμυγδαλή, όρυζα, Λάρισσα, Λέσβος, Σκύρος, Σάμος, Νάξος, Χίος, Λυκαβητός, Μέγαρα, Ολυμπος, Μυκήναι, Αθήναι, Οι Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες αναμείχθηκαν μεταξύ τους καθώς και με τους λίγους “Πρωτοευρωπαίους”. Αυτές ήταν οι πρώτες επιμειξίες στον  ελληνικό χώρο.

Περίπου το 2250 π.Χ. έγινε η κάθοδος των μεγαλόσωμων και ξανθών Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι συγχωνεύθηκαν με τον γηγενή πληθυσμό. Από αυτήν την επιμειξία προήλθαν οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Στην Ήπειρο και στην Δυτική Μακεδονία έχει συντελεσθεί  εν μέρει η επιμειξία με ιλλυρικά φύλα. Στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη συγχωνεύθηκαν με θρακικά φύλα ( π.χ. με τους Πιερείς ).

Μεταξύ του 6ου και του 7ου αι. έχουν κατεβεί στις ελληνικές περιοχές έως στην Πελοπόννησο περίπου οχτώ νοτιοσλαβικά φύλα ( τα ονόματά των είναι γνωστά από έργα βυζαντινών ιστορικών ) , τα οποία συγχωνεύθηκαν με τον ελληνικό πληθυσμό.

Μεταξύ του 8ου και του 12ου αι. έγινε επανειλλημμένα η κάθοδος φύλων από την Αλβανία (Αρβανίτικα ) και την Βλαχία ( Valahia , Νότια Ρουμανία ). Οι τελευταίοι διετήρησαν επι αιώνες την νεολατινική τους γλώσσα. Από αυτούς ξεχωρίζουν οι Σαρακατσάνηδες, οι οποίοι θεωρούνται από τους ειδικούς ιστορικούς ως εκλατινισμένοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.

Εδώ ας υπενθυμίσουμε, ότι η λατινική γλώσσα ήταν αυτονοήτως το αργότερο από την αρχή   έως τα μέσα του 7ου αι. μ.Χ. η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και όμως, τελικά έχει επιβληθεί η ελληνική γλώσσα . Βαθμιαία έλαβεν χώρα λόγω της πολιτιστικής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου ο εξελληνισμός των πρώην Ρωμαίων κατακτητών. Εν ολίγοις :Τα Λατινικά κατόρθωσαν να επικρατήσουν μόνον στην Δύση, αλλά όχι στην υπερπολιτισμένη Ανατολή.

Στην διάρκεια του Μεσαίωνα και αργότερα στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών συγχωνεύθηκε ένα τμήμα των απογόνων των αρχαίων Ελλήνων αυτονοήτως με Σλάβους, Βλάχους και Αλβανούς. Στην Κρήτη έγινε επιμειξία με τους απόγονους των πρώην Αράβων κατακτητών καθώς και με Ενετούς ( Ιδέ  εδώ «Προέλευση των σημερινών Κρητών» ).

Στην επιμειξία των φύλων επαιξαν καθοριστικό ρόλο η χριστιανική πίστη και η ελληνική γλώσσα, η οποία ήταν επισήμως η γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την οποίαν οι ιστορικοί ονόμασαν τον 19ο αι. Βυζαντινή . Μέσω της θρησκείας και της γλώσσας έχουν εξελληνισθει τελείως οι Σλάβοι, οι Αλβανοί και οι Βλάχοι. Στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων έχει δημιουργηθεί βαθμιαία το ελληνικό έθνος με μίαν ισχυρή ελλληνική εθνική συνείδηση. Αυτό μετράει. ( Ιδέ  εδώ τη μελέτη ” Αχαιός, , Ελληνας, Γραικός, Ρωμιός” ).

Ευκαιρίας δοθείσης θα ασχοληθώ ολίγον τι με τον περίφημο και περιβόητο Γερμανό ιστορικό, εθνολόγο και πρωτίστως περιηγητή Jakob Philipp Fallmerayer, ο οποίος στον 19ο αι. δεν ανήκε στους μεγάλους πανεπιστημιακούς ιστορικούς της Γερμανίας , αλλά ήταν καθηγητής γυμνασίου ( Gymnasialprofessor ) σε μία μικρή πόλη. Εγινε γνωστός κυρίως ως περιηγητής σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εξέδωσε μερικά βιβλία περί των εθνών, τα οποία στα γρήγορα γνώρισε η πίστευε , ότι γνώρισε.

Εδώ ενδιαφέρει ιδιαιτέρως το βιβλίο του “Geschichte der Halbinsel Morea während des Mittelalters ( Peloponnes )”, Stuttgart, Tübingen, 1830 (“Ιστορία της Χερσονήσου Μορέας στην διάρκεια του Μεσαίωνα ( Πελοπόννησος ). Υπογραμμίζω εντόνως την εξής διαπίστωσή μου ύστερα από προσεκτική και πολλαπλή μελέτη του βιβλίου στα Γερμανικά : Οχι μέσα στο βιβλίο, αλλά μόνον στο μικρό προοίμιο γράφει μεταξύ άλλων : “Das Geschlecht der Hellenen ist in Europa ausgerottet…Denn auch nicht ein Tropfen edlen und ugemischten Hellenenblutes fließt in den Adern der christlichen Bevölkerung des heutigen Griechenlands”( ” Το γένος των Ελλήνων έχει στην Ευρώπη τελείως εξολοθρευθεί…Γιατί ούτε μία σταγόνα ευγενούς και μη αναμειχθέντος ελληνικού αίματος κυλάει στις φλέβες του χριστιανικού πληθυσμού στην σημερινή Ελλάδα” ( δική μου μετάφραση ).

Εν γνώσει της γερμανικής γλώσσας, βιβλίων και άλλων Γερμανών περιηγητών, αλλά και της νοοτροπίας των Γερμανών του 19ου αι. καθώς και λαμβάνοντας υπ όψη τα αποτελέσματα των DNA-ερευνών θα προαπαθήσω να ερμηνεύσω το παρόν κείμενο:
α ) Το προοίμιο είναι γραμμένο σε λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό στυλ, το οποίο ήταν στην εποχή εκείνη κάτι το συνηθισμένο. Ακριβώς τότε έχει εξελιχθεί ραγδαίως η κατά τα άλλα πολύ καθυστερημένη γερμανική γλώσσα. Κάθε λογοτέχνης και κάθε δημοσιογράφος είχε την φιλοδοξία να συμβάλλει στην περαιτέρω διαμόρφωση της γλώσας. Ακόμη κα ο μεγάλος φιλόσοφος Hegel ( Εγελος) υπέκυψε σε αυτόν τον πειρασμό στο προοίμιο του έργου του “Geschichte der Philosophie” ( “Ιστορία της Φιλοσοφίας” ).

β ) Ο γλωσσικός οίστρος ήταν στενά συνυφασμένος με υπερβολές. Αυτό το φαινόμενο άρχισε στα τέλη του 19ου αι. να υποχωρεί και έχει αντικατασταθεί με νηφαλιότητα, η οποία επικράτησε για πάντα.

γ ) Πρωτού επισκεφθούν οι Γερμανοί την Ελλάδα είχαν πολύ ρομαντικές απόψεις περί των Νεοελλήνων. Περίμεναν να δουν μεγαλόσωμους, ξανθούς και γαλανομάτηδες , οι οποίοι μιλούσαν τουλάχιστον την κοινή αρχαία ελληνική γλώσσα. Αλλά αυτά που είδαν και άκουσαν , έχουν προκαλέσει σε αυτούς πολιτισμικό σοκ. Εχω περί αυτού προσωπική  εμπειρία, όταν ακριβώς το 1960 κάποιος συσπουδαστής μου με σύστησε στην μητέρα του που ήταν δασκάλα  Δημοτικού. Οταν με είδε, εξέφρασε την έκπληξη και την απαγοήτευσή της, γιατί όπως φαίνεται, δεν έχω ανταποκριθεί στην ρομαντική της αντίληψη περί των Ελλήνων.

δ ) Φυσικά τότε δεν ήταν εφικτό να κάνει ο Fallmerayer γενετικές αναλύσεις για να εμπεδώσει την λίαν επιπόλαια και κάπως εξυπνακίστικη γνώμη του. Και όμως βρισκόμαστε εδώ και δεκαετίες στην δυσάρεστη αμυντική θέση να αποδείξουμε κάτι το αυτονόητο, ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Κανένας άλλος ευρωπαϊκός λαός δεν ασχολείται με τέτοια προβλήματα.

Με ένα Klick στο Διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει ταχέως τα αποτελέσματα DNA-ερευνών εκ μέρους κορυφαίων επιστημόνων της γενετικής ( Ερευνα των πανεπιστημίων του Στάντφορτ και της Παβίας με σύμπραξη του καθηγητού Κ. Τριανταφυλλίδη με την ομάδα του ερευνών από το ΑΠΘ ) οι οποίοι αποδεικνύουν αδιασείστως την ελληνικότητα των περισσότερων Νεοελλήνων. Το 2009 έχει επιβεβαιωθεί από μίαν διαβαλκανική ομάδα ειδικών επιστημόνων , μεταξύ αυτών και Ελληνες από το ΑΠΘ, στον τομέα της Γενετικής ( DNA ) επίσης αδιασείστως και η επιμειξία με αλλες εθνότητες με άλλες βαλκανικές εθνότητες σαν κάτι το φυσικό.

Ύστερα από τους βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική καταστροφή έχουν πραγματοποιηθεί πληθυσμιακές μεταλλαγές , Από την Μικρά Ασία και από τον Πόντο εφθασαν στην Ελλάδα 1,5 εκατομμύριο Έλλήνων. Ειδικά οι Πόντιοι εν μέρει απόγονοι αρχαίων αποίκων πρωτίστως από την Ιωνία καθώς και ένα κράμα από από αυτούς και από εξελληνισθέντες γηγενείς λαούς και φύλα και ιδιαιτέρως από το καυκάσιο φύλο των Λαζών. Αυτός είναι ο λόγος, που οι Έλληνες από τον Πόντο διαφέρουν στην φυσιογνωμία καθώς και τον βασικό κώδικα συμπεριφοράς από τους Ελλαδικούς μεν, αλλά στα τελευταία χρόνια σημειώνεται μία προσαρμογή στα νεοελληνικά νοοτροπιακά δεδομένα.

Οι περισσότεροι Πόντιοι από την Αργυρούπολη έχουν π.χ. κάτι το ιδιαίτερο και δή το κορμί ( κοντόσωμοι, φαρδιές πλάτες, βραχύ και πολύ δυνατό σβέρκο ) και ιδίως το κεφάλι ( στρογγυλό και σχετικά μεγάλο ). Ακριβώς έτσι περιέγραψαν οι Ασσύριοι τους υπερπολιτισμένους Χιττίτες. Η λέξη Αργυρούπολις είναι απλώς μετάφραση της λέξης Hanuscha που ήταν ύστερα από την πρωτεύουσα Hatuscha η πιό σπουδαία πόλη του χιττικού βασιλείου και κέντρο της εξώρυξης αργύρου και της κατασκευής όπλων, κάτι που κράτησε έως τα τέλη του 19ου αι. Οι Κέλτες της Μικράς Ασίας γνωστοί ως Γαλάτες,εξελληνίσθηκαν και συγχωνεύτηκαν σε μερικά μέρη με τους Ποντίους ( Ιδέ εδώ  : Πόντιοι, Προέλευση, Ελληνικότητα,Φυσιογνωμία ).

Και όμως ο Fallmerayer τους έχει αναδείξει στο βιβλίο του “Geschichte des Kaisertums von Trapezunt” ( “Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας” ), München 1827, ως αδιάκοπη συνέχεια της ελληνικής φυλής, χωρίς όμως να αναφέρει ουδόλως και τις πολυάριθμες επιμειξίες , οι οποίες στα παρελθόντα 2.500 έτη αυτονοήτως έχουν λάβει χώραν. Δηλαδή και εδώ υπερβάλλει ο Γερμανός ιστορικός.

Στην Ελλάδα ήρθαν και Έλληνες από την Βουλγαρία και την Ανατολική Θράκη,  οι λεγόμενοι Θρακιώτες, οι οποίοι έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, είναι υψηλοί. Στο χωριό Κίτρος στον Νομό της Κατερίνης π.χ. ζούν δύο διαφορετικά ελληνικά φύλα, οι υψηλοί Θρακιώτες και οι σχετικά μικροί Βλάχοι. Αυτό το ύψος είναι αναμφιβόλως ένδειξη , ότι οι Θρακιώτες είναι απόγονοι ενός ελληνοθρακικού κράματος.

Πέραν αυτού ζουν στην Ελλάδα και Αθίγγανοι ( Ρόμα), των οποίων οι πρόγονοι ξεκίνησαν από την Βορειοδυτική Ινδία, διέσχισαν μερικές ασιατικές χώρες και έφθασαν τον 10αι. στο Βυζάντιο, όπου η περιφρονητική κοινωνική ονομασία Παρίας ( Σανσκριτικά Paryas ) μεταφράσθηκε στα Ελληνικά κατά λέξη Αθίγγανος ( Ανέγγιχτος, Τσιγγάνος ). Στην Ευρώπη επικράτησαν ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ονομασίες Ρομά ( άνθρωποι ) και Σίντι ( Ινδοί ).

Οι σημερινοί Έλληνες είναι, όπως αποδείξαμε ,απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων καθώς και πολλαπλών επιμειξιών όλων των προαναφερθέντων φύλων και λαών.

————————————————————————————-

Γηγενείς πληθυσμοί

Γηγενείς Πληθυσμοί

Οι Σικανοί ήταν γηγενής πληθυσμός, ενώ οι Σικελοί ήταν Ινδοευρωπαίοι κατακτητές , οι οποίοι δεν έχουν επιτρέψει στους Ελληνες να ιδρύσουν ειρηνικές “αποικίες” . Γι αυτό οι Ελληνες άποικοι αναγκάσθηκαν να πολεμήσουν για πρώτη φορά. Το ίδιο έκαναν και οι Καρχηδόνιοι στην Δυτική Σικελία.
Ως γηγενείς θεωρούνται πρωτίστως οι κάτοικοι προ των Ινδοευρωπαίων (Ιαπετικών). Στον ελληνικό χώρο ήταν οι Πελασγοί και  οι Λέλεγες.
Ο μυκηναϊκός πολιτισμός ήταν πολεμικός ( π.χ. Τρωϊκός Πόλεμος, το 1500 π.χ. κατάκτηση της Κρήτης των Μινώων).
Οι Πρόγονοι των Περσών έφθασαν ΄στην αργότερη πατρίδα τoυς περίπου το 1500 π.Χ. Αλλά εκεί ζούσαν ήδη λαοί με μεγάλο πολιτισμό ( Σουμέριοι, Ακκάδες, Βαβυλώνιοι , Ασσύριοι). Αυτοί ήταν γηγενείς πληθυσμοί. Οι Πέρσες έχουν κατακτήσει 25 λαούς και φύλα και εμπέδωσαν την πρώτη μεγάλη αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Καθημερινή.  (23.1.18)

—————————————————————-

Μωριάς (Τοπωνύμιο)

Προ 55 ετών έμαθα ρωσικά και άρχισα να ασχολούμαι όλίγον τί και με τα ελληνικά τοπωνύμια.

Μεταξύ άλλων έχω διαπιστώσει ότι το τοπωνύμιο Μωριάς (Μωρέας) είναι καθαρώς σλαβικό  (μοργιε : θάλασσα). Ως τοπωνύμιο σημαίνει παραθαλάσσια περιοχή.
Θα ήταν περιττό να επισημάνω, ότι τα τοπωνύμια Αράχοβα, Τύρνοβο , Στάρα Ζαγόρα και πάρα πολλά άλλα είναι σλαβικά. Είναι χιλιάδες. Ηδη υπάρχουν ολόκληροι κατάλογοι με τα σλαβικά τοπωνύμια, τα οποία έχουν αντικατασταθεί κυρίως με αρχαία ελληνικά ονόματα. Καθημερινή (1.2.18)

————————————————-

Κρήτες, Προέλευση, Μία θεώρηση υπό
τον φακό της Εθνολογίας

Τα αποτελέσματα των γενετικών ερευνών επικυρώνουν τις απόψεις πολλών αρχαιολόγων, ότι οι πρόγονοι των αρχαίων Κρητών όπως γενικά και
όλων των αρχαίων Ελλήνων έχουν προέλθει μέσω της Ανατολίας από την περιοχή, όπου προ 11.00 ετών έχει εμπεδωθεί η γεωργία και έλαβε χώραν η Αγροτική Επανάσταση, ενώ στην Αίγυπτο έχει εφαρμοσθεί η γεωργία προ 7.000 ετών, δηλαδή
σχετικά αργά.

Πρόκειται για την περιοχή μεταξύ της Ανατολικής Τουρκίας και του του Ιράκ, όπου ακόμη και σήμερα φυτρώνει άγριο σιτάρι.

Κατά τα άλλα ισχύει η διατυπωθείσα άποψη στην μελέτη στο Μπλογκ μου περί της ” Προέλευσης των Ευρωπαίων και ιδιαιτέρως των Ελλήνων” έως την μετακίνηση των „Θαλασσίων Λαών“ σε γενικές γραμμές και περί των Κρητών με τις εξής
διαφορές :

α ) Οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι πολιτισμένοι κάτοικοι της Κρήτης. Από αυτούς κατάγονται οι εκπρόσωποι του Υψηλού Πολιτισμού (καθιερωμένος επιστημονικός όρος) οι Μινωίτες. Δεν ήταν Ινδοευρωπαίοι.

Το 1400 π.Χ. έχουν κυριεύσει οι Αχαιοί ( κράμα από Πελασγούς και Ινδοευρωπαίους ) την Κρήτη και συγχωνεύθηκαν με τον αυτόχθονο πληθυσμό. Το 1100 ακολούθησαν οι Δωριείς. Το πληθυσμιακό μείγμα ήταν οι μακρινοί πρόγονοι των Κρητών .

β ) Σύμφωνα με αρχαία αιγυπτιακά ντοκουμέντα ανήκαν στους „ Θαλλάσσιους Λαούς“ μεταξύ των Sherde ( Σάρδες ; ), Tursha, Shekelesh ( Σικελοί ; ) , Duna ( Δαναοί ; ) , Axaiwash ( Αχαιοί ; ) και οι Peleshi ( Φιλισταίοι, αργότερα Παλαιστίνιοι) ), οι οποίοι έχουν περάσει στην απέναντι ακτή μεν, αλλά πολλοί έμειναν στην Κρήτη. Το χαρακτηριστικό γνώρισμά τους ήταν η μεγαλοσωμία (Βλέπε στην Παλαιά Διαθήκη τον γίγαντα Φιλισταίο Γολιάθ ). Οι μεγαλόσωμοι Κρήτες ίσως να κατάγονται και από αυτούς.

γ ) Στα πλαίσια της ταχείας κατακτητικής εξάπλωσης των Αράβων έμειναν οι Αραβες από το 825 έως το 961 στην Κρήτη, οι περισσότεροι Κρήτες αλλαξοπίστησαν και οι χριστιανικές εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τζαμιά. Όταν το διεπίστωσε αυτό ο απελευθερωτής της Κρήτης Νικηφόρος Φωκάς απεφάσισε να στείλει τον Πόντιο μοναχό “Νίκων τον μετανοείτε” από τον Πόντο (Τραπεζούντα, πατρίδα των προγόνων μου) με σκοπό την επιστροφή στον Χριστιανισμό. Οι σημερινοί Κρήτες τον θεωρούν όσιο. Ο αυτοκράτορας έχει στείλει και μερικές χιλιάδες Ποντίων στην Κρήτη.

Και στις δύο περιοχές έχει συντελεσθεί επιμειξία Ελλήνων και Αράβων . Υπάρχει ένα μέρος στην Κρήτη, όπου ακόμη και σήμερα ονομάζονται τα χωριά „Βαρβαρικά „ ( κανονικά „Μπερμπέρικα“), που σημαίνει ότι οι περισσότεροι Αραβες κατακτητές σε αυτήν την περιοχή καταγόνταν από την Βερβερία (Τυνισία, Μαρόκκο και ιδιαιτέρως Αλγερία και δη από την Περιοχή Καμπυλία, όπου οι άνδρες είναι πολύ μεγαλόσωμοι και έχουν
κάπως σγουρά μαλλιά, σώματα λίαν τριχοτά και είναι πολύ ατίθασσοι ). Στην Κρήτη καθώς και στην Νότια Πελοπόννησο διαπιστώνουμε
απογόνους του κρητικοαραβικού μείγματος πολύ εύκολα.

Οι Αραβες έχουν επιδράσει σημαντικά και στην κρητική μουσική. Το πιό σπουδαίο παράδειγμα των γενετικών αποτυπωμάτων των Αράβων είναι ο μεγαλύτερος Ελληνας πεζογράφος Καζαντζάκης, όπως το έχει επισημάνει ο ίδιος σε μία συνέντευξη στο Παρίσι . Και ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, θυμίζει σε ανάστημα, μαλλιά της κεφαλής και χαρακτήρα ατίθασσους Βέρβερους. Αλλά και η νοοτροπία των Κρητικών έχει επηρεασθεί από τους Αραβες ( εκτός από ατίθασσοι επίσης ευέξαπτοι, φίλερεις και ματσιστές.) .

δ ) Πάνω από 200 έτη (1204 -1669 ) ήταν η Κρήτη κατακτημένη από τους Βενετσιάνους ( Ενετούς ) που είχαν έναν υπεραναπτυγμένο πολιτισμό, ο οποίος επέδρασε στην κουλτούρα των Κρητών. Πολλοί Κρήτες άλλαξαν τα ονόματά τους, μεταφράζοντάς τα από τα Ελληνικά στα Ιταλικά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί Κρητικοί , αλλά και Επτανησιώτες έχουν ιταλικά ονόματα. Το πιό γνωστό ιταλικό όνομα στην Κρήτη είναι ο Βενιζέλος ( bene zelo : ο καλός ζηλωτής).
Συμπέρασμα :
Οι σημερινοί Κρήτες είναι πρωτίστως ένα μείγμα από ΜΙΝΩΙΤΕΣ, Αχαιούς, Δωριείς, Φιλισταίους, εν μέρει και Αραβες. Καθημερινή  ( 21.8.16 ), iefimerida (11.6.19)

Πηγές

-Brockhaus, Weltgeschichte, 6 Bände, Leipzig, Mannheim, 1997.
-Der Brockhaus, Geschichte, Frühzeit und Altertum, Grundlage der Geschichte, 3 Bände, Mannheim, 2001.
-Große Enzyklopädie, 10 Bände, Köln, 1990.
-Dictionnaire de la civilisation greque, Edit. Guy Rachet, Paris, 1996.
-Lexikon der Antike, Edit J. Irmscher, Leipzig, 1987.
-Schachermeyr, Hethiter und Achäer, 1935.
-F.Cassola, La Ionia nel mondo miceneo, 1957.
-J. G., Das große Lexikon der Völker, Köln.
-H. Haarmann, Kleines Lexikon der Völker, München, 2004.

Δημοσιευθέν συχνά στις κεντρικές ελληνικές ηλεκτρονικές εφημερίδες (τελευταία Καθημερινή (18.4.17), αποθηκευμένο στο Μπλογκ μου (http://panosterz.de).

_______________________________________________________________

Ανάλυση DNA Μυκηναίων και Μινωιτών αποκαλύπτει μεγάλες γενετικές συγγένειες μεταξύ τους
Νέα έρευνα αναφέρει πως οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους

Nature, 03/08/2017

Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένειες
μεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές τους, κατάγονταν και οι δύο κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς γεωργούς στην περιοχή του Αιγαίου, ενώ οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με τους Μυκηναίους.
Αυτά είναι τα κυριότερα ευρήματα μιας νέας πρωτοποριακής
έρευνας ελλήνων και ξένων επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτοι φορά
ανέλυσαν το αρχαίο DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το συνέκριναν με άλλους πληθυσμούς και με τους σύγχρονους Έλληνες.

Η αρχαιογενετική μελέτη, με επικεφαλής δύο Έλληνες γενετιστές του
εξωτερικού, τον Ιωσήφ Λαζαρίδη του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής
Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστώνης και τον Γιώργο
Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, η οποία δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό “Nature”, εστίασε στην εποχή του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.).

Η προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών απασχολεί τους
αρχαιολόγους για πάνω από έναν αιώνα και οι σχετικές εκτιμήσεις
βασίζονταν έως τώρα κυρίως σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες -οι δημιουργοί της πρώτης ευρωπαϊκής γραφής (της Γραμμικής Α, που δεν έχει ακόμη διαβασθεί)- είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου. Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

Για πρώτη φορά μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά και δόντια 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων δέκα Μινωιτών από την Κρήτη, από τις τοποθεσίες της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας στα νότια του νομού Ηρακλείου και του σπηλαίου του Αγίου Χαραλάμπους στο οροπέδιο του Λασιθίου (2900-1700 π.Χ.), τεσσάρων Μυκηναίων από την Αργολίδα της Πελοποννήσου και τη Σαλαμίνα (1700-1200 π.Χ.) και τριών κατοίκων της νοτιοδυτικής Ανατολίας στην Τουρκία (2800-1800 π.Χ.). Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα συγκρίθηκαν μετο αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων
(μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).

Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) ο Ι. Λαζαρίδης, «οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήσαν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη. Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό».

Η ανατολική και η βόρεια γενετική συνεισφορά

Η έρευνα δείχνει ότι τόσο στους Μυκηναίους όσο και στους Μινωίτες
υπάρχει επίσης μια μικρότερη ανατολική γενετική επιρροή, σε ποσοστό 10% έως 15%, από τη Δυτική Ασία, η οποία σχετίζεται με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας και του Ιράν. Όμως οι Μυκηναίοι διέφεραν από τους Μινωίτες, επειδή είχαν στο DNA τους και μια βόρεια γενετική «συνεισφορά» από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας.

Αντίθετα, οι Μινωίτες δεν εμφανίζουν τέτοια γενετική κληρονομιά από
τους πληθυσμούς των βορείων στεππών. Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι οι μετανάστες-επιδρομείς από το Βορρά εξαπλώθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά δεν έφθασαν έως τη μινωική Κρήτη.

Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «οι Μυκηναίοι είναι γενετικά παρόμοιοι με
τους Μινωίτες, αλλά έχουν κι ένα μικρό ποσοστό προέλευσης, της τάξης του 5% έως 15%, από βόρειους αρχαίους πληθυσμούς της ανατολικής Ευρώπης και Σιβηρίας, το οποίο δεν έχουν οι Μινωίτες. Αυτή η γενετική συνιστώσα φαίνεται πως εξαπλώθηκε μετά το 3.000 π.Χ. δυτικά σε όλη την Ευρώπη, μέσω ποιμενικών πληθυσμών από τις στέπες, που βρίσκονταν βόρεια από τον Εύξεινο Πόντο και την Κασπία».

Όπως αναφέρει ο Έλληνας επιστήμονας, «η ακριβής γεωγραφική προέλευση και η διαδρομή αυτών των βορείων και ανατολικών επιρροών θα διευκρινιστεί καλύτερα στο μέλλον, με δειγματοληψία περισσοτέρων γειτονικών αρχαίων πληθυσμών. Υποδεικνύει πάντως κάποιο βαθμό πληθυσμιακής μετακίνησης προς τον Αιγαιακό χώρο, ένα αρκετά εύλογο συμπέρασμα, αφού η Ελλάδα είναι η γεωγραφική γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία».

Η μελέτη δείχνει ότι ‘μετανάστες’ από περιοχές βόρεια και ανατολικά
του Αιγαίου μπορεί να συνέβαλαν στην ανάδυση των μεγάλων Αιγαιακών πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού κατά τη δεύτερη και τρίτη χιλιετία π.Χ.

Όμως η έρευνα δεν διαπίστωσε κάποιο διακριτό γενετικό «αποτύπωμα» ούτε των Αιγυπτίων ούτε των Φοινίκων στο DNA των Μινωιτών ή των Μυκηναίων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, «αυτό οδηγεί σε απόρριψη της υπόθεσης ότι οι πολιτισμοί του Αιγαίου δημιουργήθηκαν από μετανάστες που προέρχονταν από παλαιούς πολιτισμούς εκείνων των περιοχών (Μέσης Ανατολής ή Αφρικής)».

Η γενετική συνέχεια των Ελλήνων

Όσον αφορά τους σημερινούς Έλληνες, η έρευνα δείχνει ότι είναι
γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους, οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι που
έγραψαν την Ελληνική γλώσσα με τη Γραμμική Β. Όπως είναι αναμενόμενο, με το πέρασμα του χρόνου έχει σήμερα πια επέλθει μια επιπλέον μείωση της γενετικής επιρροής των πρωτο-γεωργών.

«Το κύριο συμπέρασμα από την μελέτη μας», υπογραμμίζει ο κ.
Λαζαρίδης, «είναι πως η πληθυσμιακή ιστορία της Ελλάδας έχει
χαρακτηριστικά σημαντικής γενετικής συνέχειας, αλλά όχι πλήρους
απομόνωσης».

Οι ερευνητές τονίζουν ότι δυο βασικά ερωτήματα που πρέπει να
απαντηθούν μελλοντικά, είναι πότε για πρώτη φορά οι κοινοί «ανατολικοί» πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων έφθασαν στο Αιγαίο και κατά πόσο οι «βόρειοι» πρόγονοι των Μυκηναίων έκαναν σποραδικές διεισδύσεις στην Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μία γρήγορη και μαζική μετανάστευση, όπως συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη.

Άσχετα πάντως με τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπήρξαν δύο τουλάχιστον μεταναστευτικά ρεύματα προς το Αιγαίο, ένα από την Ανατολή και ένα από το Βορρά, τα οποία ήλθαν να προστεθούν στην αρχική μετανάστευση και διασπορά στον αιγαιακό και ελληνικό χώρο των εξ Ανατολής πρώτων γεωργών ήδη πολύ πριν την Εποχή του Χαλκού.

Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «είναι αξιοσημείωτο πόσο συνεχής έχει
υπάρξει η κληρονομιά των πρώτων Ευρωπαίων γεωργών στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της νότιας Ευρώπης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πληθυσμοί τους ήσαν πλήρως απομονωμένοι. Οι Έλληνες δεν αναδύθηκαν πλήρως σχηματισμένοι από τα βάθη της προϊστορίας, αλλά στην πραγματικότητα ήσαν πάντα ένας λαός στη διαδικασία του γίγνεσθαι, ένα ‘έργο σε εξέλιξη’, καθώς μεταναστευτικά στρώματα δια μέσου των εποχών έρχονταν να προστεθούν, αλλά ποτέ δεν έσβησαν τη γενετική κληρονομιά των πληθυσμών της Εποχής του Χαλκού».

Στη μελέτη συμμετείχαν κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες, όπως ο
εξελικτικός γενετιστής Ντέηβιντ Ράιχ του Χάρβαρντ και ο Γιοχάνε Κράουζε,διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Μελέτη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας.

Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν επίσης οι Γιάννης
Σταματογιαννόπουλος και Δήμητρα Λοτάκη (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον), Γιάννης Μανιάτης (Εργαστήριο Αρχαιομετρίας «Δημόκριτου»), Μανώλης Μιχαλοδημητράκης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης), Γιώργος Κορρές (Τμήμα Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών) και οι αρχαιολόγοι Γιάννης
Τζεδάκης, Αντώνης Βασιλάκης, Αναστασία Παπαθανασίου και Ελένη
Κονσολάκη-Γιαννοπούλου.________________________________________

Ελληνικό DNA σε μεγάλα ποσοστά στους σημερινούς Σικελούς

Ο Ιταλός καθηγητής A. Piazza το 1988, ιχνηλάτησε τη γενετική ιστορία των κατοίκων της Ιταλίας. Από την έρευνά του προέκυψε ότι οι κάτοικοι της Βόρειας Ιταλίας συγγενεύουν γενετικά με τους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ οι κάτοικοι της Νότιας Ιταλίας και της Ανατολικής Σικελίας, είναι πιο κοντά στους σημερινούς Έλληνες. Με βάση τις συχνότητες της γενεαλογικής γραμμής E-V13 υπολογίστηκε πως η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Καλαβρίας είναι 7% ,της Απουλίας 22% και της Σικελίας 37,3%! Το νούμερο αυτό δείχνει, και είναι, πολύ υψηλό. Εξηγείται όμως ως εξής:

Λόγω του ανωτέρου πολιτισμικού επιπέδου και της προνομιακής θέσης της Ελλάδας στο τέλος της Εποχής του Χαλκού, η μέση πυκνότητα του πληθυσμού στη χώρα μας ήταν τριπλάσια σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Συγκεκριμένα, κατοικούσαν 3,7 άτομα ανά τ.χλμ. Μεταξύ 1.000 και 400 π.Χ. ο πληθυσμός της Ευρώπης διπλασιάστηκε (από 10 σε 20 εκατομμύρια). Τότε, ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν περίπου 3 εκατομμύρια. Η Ιταλία, ήταν η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη, μετά την Ελλάδα, χώρα της Ευρώπης, είχε πληθυσμό 4 εκ. Η Σικελία είχε γύρω στο 1,5 εκ. κατοίκους. Από αυτούς, περίπου 200.000 ήταν Έλληνες. Άλλοι 100.000 Έλληνες ζούσαν στη Νότια Ιταλία. Έτσι στα ρωμαϊκά χρόνια, κάθε 10-13 κατοίκους της Νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, ο ένας ήταν ελληνικής καταγωγής.

Η πολύ υψηλή γονιδιακή ροή, οφείλεται πιθανότατα και στην επιθυμία των ντόπιων γυναικών της Σικελίας να αποκτήσουν απογόνους με τους πολιτιστικά επιφανέστερους Έλληνες, αλλά και στην ελληνική κυριαρχία στην περιοχή.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνες των A. Piazza και N. Capello (1988), A. Piazza και G. Matullo (2000), W. Scheidel (2003) κ.ά. (μας είναι γνωστό και πού δημοσιεύθηκαν). Πιθανότατα, κάποιοι αναγνώστες θα διαφωνήσουν. Με μεγάλη χαρά θα περιμένουμε τα επιχειρήματά τους που θα αντικρούουν τις επιστημονικές μελέτες ξένων, και όχι Ελλήνων, ακαδημαϊκών…

Πηγές: Κ. Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ – Α. ΚΕΣΟΠΟΥΛΟΣ, «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, από την αρχαιότητα ως σήμερα», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ – ΠΥΡΑΜΙΔΑ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ – ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ 2020. Πρώτο Θέμα (27.10.21)