Surrealismo italiano, Italienische Mentalität
Die Kenntnis den Mentalität der Völker ist die conditio sine qua non , um sie richtig einschätzen zu können. Nach unserer Meinung weist die italienische Variante des südeuropäischen Surrealismus die folgenden Merkmale auf
a) Die verzerrte Widerspiegelung der Realität, die außerhalb unseres Bewusstseins existiert und somit objektiven Charakter besitzt. Hierdurch erfolgt eine Verwechselung von Wunschträumen mit der größtenteils unangenehmen Realität. Kurzum man macht sich gerne etwas vor.
b ) Ein weiteres Merkmal ist das Lebensprinzig, das Leben zu genießen , was im Allgemeinen nicht schlecht ist, allerdings zuerst muß man wohl die notwendigen Vorraussetzungen dafür schaffen.
c) Zu nennen ist auch das Lebensprinzip der geringsten Anstrengung, wodurch nicht unbedingt große Leistungen vollbracht werden können.
d) Erwähnenswert ist desweiteren die große Neigung zu der Selbstüberschätzung und zugleich zu der nicht gebührenden Beachtung des Schwierigkeitsgrades der zu lösenden Aufgaben.
e) Die starke Neigung ziemlich oft die Taten durch heroische Formulierungen zu ersetzen, darf nicht unerwähnt bleiben. Meistens bleibt es bei den Worten.
f) Im Falle des Scheiterns wird man vergeblich auf die normalerweise notwendige Selbstkritik warten, weil sie im Süden Europas so gut wie unbekannt ist. Vielmehr wird man anderswo nach Schuldigen suchen. Die jüngste Erfahrung zeigt, dass in ester Linie Deutschland für die zahlreichen Probleme des Südens verantwortlich gemacht wird.
g) Abschließend seien weitere prägende Merkmale erwähnt und zwar das Fehlen der Dynamik, der Methodik, der Systematik, des Organisationstalents und vor allem der Ausdauer. Information : Der Inhalt war natürlich in gehobener Form, Gegenstand von Universitätsvorlesungen.
Μία μικρή εμβάθυνση είναι τελείως απαραίτητη, γιατί πρόκειται για έναν μεγάλο ευρωπαίο φιλόσοφο . Ταυτόχρονα είναι μερικές συγκεκριμένες πληροφορίες χρήσιμες .
1. Το οικογενειακό όνομα Nietzsche είναι η δυτικοσλαβική (σοραβική) εκδοχή του ελληνικού κυρίου ονόματος Νίκος.
2. Όνομα, φυσιογνωμία και τόπος γέννησης είναι ένδειξη της σλαβικής καταγωγής του. Περίπου 70 τοις 100 του πληθυσμού των ανατολικών κρατιδίων της Γερμανίας είναι ένα σλαβογερμανικό κράμα. Η εκγερμανοποίηση και ο εκχριστιανισμός των σλαβικών πληθυσμών έχει συντελεσθεί από τον 8ο έως τον 11ο αι. Οι ιστορικοί και οι εθνολόγοι τους ονομάζουν Σλαβογερμανούς. Δεν υπάρχει λόγος να μην λέγουν την αλήθεια Μία σύγκριση με την επίσημη ιστορία των βαλκανικών λαών θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.Ακριβώς σε αυτές τις περιοχές ζουν οι φανατικότεροι Γερμανοί εθνικιστές και Νεοφασίστες !
3. Όταν οι μορφωμένοι Ευρωπαίοι αναφέρουν τους Έλληνες σε σύνδεση με πολιτισμό και επιστήμη , εννοούν αποκλειστικά τους Αρχαίους Έλληνες. Αμέσως τονίζουν δυστυχώς, ότι οι Νεοέλληνες στον τομέα του πολιτισμού και των επιστημών δεν έχουν καμία σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες. Μερικές φορές υπογραμμίζουν με έκδηλη ικανοποίηση την άποψη, ότι οι Νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους δεν είναι γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Υπάρχουν και παραδείγματα, όπου δείχνουν για τους σημερινούς Έλληνες μια κάποια περιφρόνηση.
Αυτό όμως δεν ισχύει για τους απλούς Γερμανόυς, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν γνωρίζουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Όταν το διαπίστωσα αυτό πριν μισού αιώνα έπαθα ψυχικό σοκ.
4. Στην εποχή του Νίτσε υπήρχε στο διανοητικό ελίτ όλης της Ευρώπης , σε ότι αφορά το πνεύμα, ένας ελληνοκεντρισμός σαν βάση του ευρωποκεντρισμού.
5. Ο φιλόσοφος ήταν δεινός γνώστης της αρχαίας ελληνικής σοφίας. Αυτονοήτως κατείχε τα αρχαία ελληνικά.
6. Ο Καζαντζάκης ήταν νιτσεϊκός ( Ιδέ Καπετάν Μιχάλης ).
Έχω διαπιστώσει προ πολλού καιρού, ότι οι ελληνικές „ιδιαιτερότητες» έχουν επεκταθεί και σε βασικές έννοιες με συγκεκριμένο περιεχόμενο, οι οποίες είναι διεθνώς γνωστότατες, στην Ελλάδα όμως χρησιμοποιούνται πολύ επιπόλαια. Οι συνέπειες είναι στον πολιτικό βίο αρνητικές, όπως ήδη έχει αποδειχθεί στην περίπτωση του κ. Παπαδήμου , ενώ στην προηγμένη Ιταλία ο τεχνοκράτης Μόντι εργάζεται επιτυχέστατα ως πρωθυπουργός. Εκπρόσωποι όλων των κομμάτων όρμησαν να τον κατασπαράξουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες έννοιες, οι οποίες έχουν ιδιαίτερα στην περίοδο της Μεταπολίτευσης στην κυριολεξία τόσο διαστρεβλωθεί, που έχασαν περιεχόμενο και σημασία, όπως π.χ. το Εθνος, η Πατρίδα, η ιδιωτική πρωτοβουλία κτλ.
Βαθμιαία έχω την εντύπωση, ότι αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο είναι έργο του ιδεολογικού βολονταρισμού της αριστεράς „Intelligenzija“, η οποία απεχθάνεται μεταξύ άλλων και τους τεχνοκράτες υποβιβάζοτας τις ικανότητές τους σε επίπεδο μηχανικού, ο οποίος είναι κοινωνικά υποανάπτυκτος και διανοητικά „τενεκές“, ενώ αυτοί είναι “φωστήρες” που έφαγαν τη γνώση με χρυσά κουτάλια
Στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτολογία υφίστανται οι εξής ερμηνείες της ελληνεγενούς έννοιας „Τεχνοκρατία“, εξ ου και „Τεχνοκράτης „ από τα Αγγλικά „ Technocracy“ και „ Technocrat“:
α) Προτεραιότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας στίς κοινωνίες των υπεραναπτυγμένων χωρών.
β) Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής.
γ) Προετοιμασία και πραγματοποίηση καθοριστικών αποφάσεων και μέτρων με επιστημονικότητα, μεθοδικότητα ,συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα.
δ) Στο μέλλον θα αναλάβουν οι τεχνοκράτες τόσο εντατικά την ηγεσία σε κοινωνία και κράτος, ώστε θα δημιουργηθεί ένας „επιστημονικός και τεχνολογικός πολιτισμός“. Τοιουτοτρόπως θα εκλείψει το φαινόμενο του επαγγελματία πολιτικού. Στην εξελιγμένη Ευρώπη έχει ήδη συντελεσθεί ένα επιτυχέστατο κράμα από πολιτικό και τεχνοκράτη ( Αγκελα Μέρκελ, ήδη 12 έτη καγκελάριος της οικονομικής μεγαλοδύναμης Γερμανίας ).
Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα ( 2. 7. 12 ) και Καθημερινή (12.3.17)
“Ιδιαιτερότητα” Νεοελληνική , Ελληνική Ταυτότητα, Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός, Εθνική και Κρατική συνείδηση
Ευκαιρίας δοθείσης έρριξα εκ νέου μια ματιά στο βιβλίο του εξέχοντα διανοητή Κορνέλιου Καστοριάδη «Η ελληνική ιδιαιτερότητα, Απο τον Ομηρο στον Ηράκλειτο», έκδοση Αθήνα, 2007). Το βιβλίο είναι μεν πολύ ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς διακατέχεται με το πνεύμα του ελληνοκεντρισμού. Ο κυριότερος λόγος γι αυτή την αξιολόγηση έγκειται στο ό,τι ο συγγραφέας αγνοεί τελείως τις πολιτιστικές, πολιτισμικές και κυρίως τις επιστημονικές επιτεύξεις των άλλων πολύ αρχαιότερων πολιτισμών και γενικά των άλλων Κύκλων Πολιτισμού, με τους οποίους έχω ασχοληθεί συστηματικά στον παρελθόντα μισόν αιώνα με σκοπό να μάθω χωρίς εθνικιστικές μυωπικές αυτοπεριχαρακώσεις επί τέλους την αντικειμενική αλήθεια. Από μεθοδολογική άποψη είναι η εξεύρεση της αντικειμενικής αλήθειας χωρίς σύγκριση μάλλον ανέφικτη ή το πολύ μονόπλευρη και εθνικιστική.
Σε γενικές γραμμές σημαίνει η ιδιαιτερότητα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κάνουν ένα πράμα να ξεχωρίζει από άλλα πράματα. Αν και άλλοι λαοί επισημαίνουν το ιδιαίτεροο τους ( π.χ. “αγγλικές ιδιαιτερότητες”, “γερμανική ιδιαίτερη πορεία, “αμερικανικός εξαιρετισμός”, “γαλλική ιδιαιτερότητα”), το υπερυπογραμμίζειν της ελληνικής «ιδιαιτερότητας» είναι ίσως μία από τις πολλές αιτίες του νεοελληνικού υπερσουρεαλισμού και της ροπής του Νεοέλληνα να πετά, προτού μάθει να περπατά θεωρώντας τον εαυτό του ως «περιούσιο» και λοιδορώντας τους προηγμένους Ευρωπαίους ως «Κουτόφραγκους» ( Ιδέ εδώ στο Μπλογk μου το άρθρο «Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικoύ σουρεαλισμoύ»
Περί την αλληλοεπίδραση μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών έκανα προ μερικών ετών στην Γερμανία ( Bad Homburg ) μία διάλεξη προ 600 ακροατών ( μαθητές γυμνασίων, λυκείων, καθηγητές και δάσκαλοι ). Εν τω μεταξύ βρίσκεται σε έναν εκδοτικό οίκο στο εξωτερικό ένα σύγγραμμά μου, το οποίο προετοιμάζεται για έκδοση. Οι γερμανομαθείς μπορούν κάλλιστα να το διαβάσουν στο Μπλογκ μου : „Menschen- und Gesellschaftsbilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung“.
Οι πρώτοι μεγάλοι πολιτισμοί της ανθρωπότητας ( κράτη προ 5500 ετών !) γραφή ( προ 5000 ετών ! ) επιστήμες, νόμοι ( ακριβώς προ 4240 ετών ! ), διοίκηση, ιατρική, μαθηματικά, γεωμετρία, αστρονομία, σχολεία, βιβλιοθήκες κλπ.) έχουν δημιουργηθεί στην Σουμερία ( Νότιο Ιράκ ), στην Αίγυπτο, στην Ακκαδία και στην Βαβυλωνία ( Νότιο και Κεντρικό Ιράκ ).
Αυτοί οι λαοί ήταν δάσκαλοι των αρχαίων ημών, οι οποίοι το ήξεραν αυτό ( μεταξύ άλλων : «Ελληνες αεί παίδες εστέ» του Αιγυπτίου σοφού προς τον Σόλωνα τον 6ο αι. π. Χ.).
Είχα πολούς σπουδαστές από αυτήν την εκπληκτική περιοχή, αλλά ποτέ δεν άκουσα να υπογραμμίζουν τις επιτεύξεις των όντως προγόνων τους ή να μιλούν για ανωτερότητα ή για μοναδικότητά τους. Εχουν όμως επισημάνει πολλές φορές την σημερινή καθυστέρησή των. Δηλαδή ήταν πολύ ρεαλιστές.
Οι Σουμέριοι, οι αρχαίοι Ινδοάριοι προ του Ινδουϊσμού, οι Χεττίτες και ιδιαιτέρως οι αρχαίοι Κινέζοι δεν ήταν ούτε μυστικοπαθείς ούτε περίκλειστοι, αλλά κατείχαν ήδη την λογική σκέψη και είχαν επιτεύξεις στην φιλοσοφία ( Κινέζοι ). Εκτός τούτου οι Κινέζοι είναι αθεϊστές . Οι Βουδδιστές λατρεύουν τον Βούδδα ως προφήτη και όχι ως θεό. ! Αυτό ισχύει και σήμερα για όλον τον “Κονφουκιανικό Κύκλο Πολιτισμού”. Δηλαδή πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότεους πολιτισμούς της ανθρωπότητας που ήταν και είναι μεν αθεϊστικός, αλλά έχει τους δικούς του ηθικούς κανόνες ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ την μελέτη «Κινεζική Τετραλογία» ).
Είναι αυτονόητο, ότι οι νέοι πολιτισμοί παραλαμβάνουν επιτεύξεις παλαιότερων πολιτισμών, τις αναπροσαρμόζουν δημιουργικά στην δική τους πραγματικότητα και επί τη βάσει αυτή πραγματοποιούν δικές τους επιτεύξεις, όπως οι αρχαίοι Ελληνες . Αναφέρω μόνον αυτά που ανήκουν στο „common heritage of mankind“ («Κοινή Κληρονομία της Ανθρωπότητας» ) : Δημοκρατία, ελευθερία, άτομον, θεωρία, φιλοσοφία, μεθοδολογία κτλ.
Αυτά όμως υποχρεώνουν τους Νεοέλληνες να ανήκουν στο επιστημονικό ελίτ του κόσμου. Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική, γιατί πρωτοστατούν οι Αμερικανοεβραίοι ( βραβεία Νομπέλ ) και όχι οι Ελληνες επιστήμονες.
Διερωτώμαι, ποιό είναι άραγε το πρόβλημα, εάν οι Νεοέλληνες παραλάβουν επιτεύξεις και εμπειρίες της προηγμένης Δύσης και όχι μόνον τα σχήματα και τις έννοιες χωρίς περιεχόμενο. Αλλά η διάθεση και η ικανότητα να μάθουμε από άλλους λαούς, προϋποθέτουν πρωτίστως ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, η οποία δυστυχώς λείπει τελείως.
Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ( 10.2.14 ).
———————————————-
Ελληνική Ταυτότητα
Κατ αρχάς μερικές ενδιαφέρουσες συγκριτικές διαπιστώσεις : Σπουδαστές από τις μωαμεθανικές χώρες και σε ό,τι αφορά την Ευρώπη μόνον από την Ελλάδα ισχυρίζονταν σε περίπτωση αποτυχίας στις εξετάσεις, ότι οι καθηγητές τους αδίκησαν. Κάτι τέτοιο έχω ακούσει και από γονείς Ελλήνων σπουδαστών, οι οποίοι με παρακάλεσαν να βοηθήσω τα παιδιά τους που κατά την γνώμη τους έχουν “αδικηθεί” . Αυτό ήταν σε σπουδαστές από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ιδίως από χώρες με προτεσταντική παράδοση κάτι το άγνωστο. Το πολύ χρησιμοποιούσαν σπουδαστές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες την λέξη ατυχία, ενώ οι σπουδαστές από προτεσταντικές χώρες έκαναν αυτοκριτική, ότι όπως φαίνεται δεν έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά.
Σε περίπτωση επιτυχίας υπήρχαν επίσης διαφορετικές αντιδράσεις. Οι Έλληνες σπουδαστές ήταν οι μόνοι που τόνιζαν το ξύπνιο μυαλό τους ή το “ελληνικό δαιμόνιο” η τα ελληνικά γονίδια και άλλα χαρίεντα.
Κατά την γνώμη μου υπάρχουν γι αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο οι εξής λόγοι :
α ) Ευθύς εξ αρχής από την συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους έχουμε διαπαιδαγωγηθεί στο πνεύμα μιας υποθετικής γενετικής ( ρατσιστικής ) ιδιαιτερότητας και ανωτερότητας. Ακόμη και έτσι γινόμαστε γελοίοι.
β ) Σημειώνεται μεγάλη έλλειψη της ορθολογιστικής σκέψης. Ο λογικά σκεπτόμενος προσπαθεί να εξεύρει τις πραγματικές αιτίες για τα προβλήματά του. Ας υπενθυμίσουμε, ότι ακριβώς προ 2600 ετών έχει διατυπωθεί στην Ιωνία το για την επιστήμη κοσμοϊστορικό ερώτημα Διατί. Με αυτό έχει γεννηθεί η Φιλοσοφία ( Ιδέ Αndre Pichot, La naissance de la science, Paris 1991 (Die Geburt der Wissenschaft, ISBN 3-88059-978-5, Köln 2000).
γ ) Είμαστε συμπλεγματικοί, μας λείπει η για ένα εξελιγμένο άτομο απαραίτητη γνήσια αυτοπεποίθηση. Όποιος διαθέτει δυνατή αυτοπεποίθηση δεν μιλάει ούτε για DNA , ούτε για μοίρα ή για κισμέτ, αλλά εργάζεται , παράγει και δημιουργεί χωρίς γελοίες φανφάρες.
δ ) Ήδη στην παιδική μου ηλικία στην δεκαετία του 4Ο άκουγα από μερικούς “αριστερούς” την γνώμη , ότι σχεδόν για όλα φταίει το “σύστημα” , δηλαδή ο καπιταλισμός. Ακόμη και τώρα είναι αυτό το “επιχείρημα” κάτι το σύνηθες. Εάν λοιπόν η ρίζα για όλα τα πάθη του κόσμου είναι ο καπιταλισμός , τότε θα είχαμε με την αλλαγή του συστήματους εν ριπή οφθαλμού τον σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό παράδεισο.
Το ίδιο θα ίσχυε και για τα μνημόνια. Επιφέρουμε πολιτικές αλλαγές, πετάμε τσαμπουκάδικα τα μνημόνια στην κάλαθο των αχρήστων και αστραπιαίως, εν μία νυκτί , δηλαδή χωρίς εργασία και ιδρώτα επιλύονται όλα τα οικονομικά προβλήματα.
Επομένως δεν είναι ανάγκη να παιδευόμαστε με τέτοια «περιττά» και ενοχλητικά «μικροπράγματα», όπως με επιχειρηματική πρωτοβουλία, με παραγωγικότητα και με ανταγωνιστικότητα που δεν υφίστανται στο λεξιλόγιο της Αριστεράς ανεξαιρέτως κάθε απόχρωσης. Σε ό,τι αφορά ειδικές πτυχές της νεοελληνικής νοοτροπίας, ιδέ εδώ και στο Μπλογκ μου”Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικού σουρεαλισμού”.
στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ( 27. 4. 2013 ).
————————————————————
Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός
Εθνική συνείδηση-Κρατική συνείδηση
Στην Ευρώπη έχουν βαθμιαία δημιουργηθεί επί τη βάσει διαφορετικών πληθυσμιακών ομάδων , συχνά και μίας ενιαίας θρησκείας έθνη.
Τα έθνη έχουν ιδρύσει κράτη, των οποίων η ιθαγένεια στηρίζεται στις αρχές Ius soli ( Δίκαιο του τόπου) η /και Ius sanguinis ( Δίκαιο του αίματος ). Η εθνική συνείδηση ήταν η προϋπόθεση για την κρατική συνείδηση.
Στην Ελλάδα έχει η εθνική συνείδηση παραγκωνίσει ευθύς εξ αρχής την κρατική , η οποία όμως είναι ακρως συγκεκριμένη ,γιατί βασίζεται στην διαλεκτική αλληλοεξάρτηση μεταξύ του κράτους και του πολίτου. Από την κρατική συνείδηση απορρέουν μεταξύ άλλων η νομική, η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.
Ο νεοελληνικός εθνοκεντρισμός στηρίζεται στην επίσημη άποψη, ότι όλοι οι Νεοέλληνες είναι καθαροί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και επομένως δήθεν έχουν ανώτερα γονίδια („περιούσιος λαός“).
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η κρατική συνείδησηπαίζει έναν σημαντικότερο ρόλο από την εθνική συνείδηση , γιατί λαμβάνουν χώραν πολυάριθμες αλλαγές της ιθαγένειας και δημιουργούνται νέα ενδιαφέροντα κράματα διαφορετικών εθνών ( π.χ. Αφροβρεταννοί, Αφρογερμανοί, Ινδοάγγλοι, Ιρανογερμανοί, Ελληνογερμανοί κτλ.).
Ειδικά στην Ευρώπη εδώ και 42 χιλιάδες έτη από την άφιξει του Homo sapiens sapiens, πράγματι δύο φορές ) έχουν συντελεσθεί καθοριστικές συγχωνεύσεις πολλών φύλων, π.χ. οι πρώτοι γεωργοί προερχόμενοι απο την Μέση Ανατολή και την Μικρά Ασία ( προ περίπου 7.500 ετών), η μετακίνηση των „Ινδοευρωπαίων“ ( 4000 έως 2000 π Χ., στην Ελλάδα προ 4250 ετών) και ανάμειξη με τους γεωργικούς πληθυσμούς, τον 5ο αι. π Χ. η πανευρωπαϊκή μετακίνηση των Κελτών, τον 5ο αι. μ.Χ. η μεγάλη μετακίνηαη των Γερμανών και τον 6ο αι. η επίσης σημαντική μετακίνηση των Σλάβων ( στην Ελλάδα στα μέσα του 7ου αι. μ.Χ.).
ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι κράματα κραμάτων. Κανένας δεν μπορεί να πεί , ότι ένας σημερινός λαός κατάγεται 100% από αυτούς που κατοικούσαν προ χιλιάδων ετών στον τόπο του. Από την άλλη μεριά εχει μέσω DNA-αναλύσεων αποδειχθεί , ότι πολλοί έχουν τα γονίδια των προγόνων.
Αμφιβάλλουμε όμως, εάν αυτή η διαπίστωση είναι πράγματι για την σημερινή ζωή ενός έθνους ιδιαιτέρως σημαντική, αν και σε γενικές γραμμές δεν έχουμε τάση υποεκτίμησης της εθνικής ταυτότητας. Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο.
Ευκαιρίας δοθείσης έρριξα εκ νέου
μια ματιά στο βιβλίο του εξέχοντα διανοητή Κορνέλιου Καστοριάδη «Η ελληνική
ιδιαιτερότητα, Απο τον Ομηρο στον Ηράκλειτο», έκδοση Αθήνα, 2007). Το βιβλίο είναι μεν πολύ ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς διακατέχεται με το πνεύμα του ελληνοκεντρισμού. Ο κυριότερος λόγος γι αυτή την αξιολόγηση έγκειται στο ό,τι ο συγγραφέας αγνοεί τελείως τις πολιτιστικές, πολιτισμικές και κυρίως τις
επιστημονικές επιτεύξεις των άλλων πολύ αρχαιότερων πολιτισμών και γενικά των άλλων Κύκλων Πολιτισμού, με τους οποίους έχω ασχοληθεί συστηματικά στον παρελθόντα μισόν αιώνα με σκοπό να μάθω χωρίς εθνικιστικές μυωπικές
αυτοπεριχαρακώσεις επί τέλους την αντικειμενική αλήθεια. Από μεθοδολογική άποψη είναι η εξεύρεση της αντικειμενικής αλήθειας χωρίς σύγκριση μάλλον ανέφικτη ή το πολύ μονόπλευρη και εθνικιστική.
Σε γενικές γραμμές η “ιδιαιτερότητα” σημαίνει τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κάνουν ένα πράμα να ξεχωρίζει από άλλα πράματα. Αν και άλλοι λαοί επισημαίνουν το ιδιαίτερό τους ( π.χ. “αγγλικές ιδιαιτερότητες”, “γερμανική ιδιαίτερη πορεία, “αμερικανικός εξαιρετισμός”, “γαλλική ιδιαιτερότητα”), το
υπερυπογραμμίζειν της ελληνικής «ιδιαιτερότητας» είναι ίσως μία από τις πολλές αιτίες του νεοελληνικού υπερσουρεαλισμού και της ροπής του Νεοέλληνα να πετά, προτού μάθει να περπατά θεωρώντας τον εαυτό του ως «περιούσιο» και λοιδορώντας τους προηγμένους Ευρωπαίους ως «Κουτόφραγκους».
Λόγω συγκεκριμένων κριτηρίων (ιστορία, παράδοση, νοοτροπία, κλιματικές συνθήκες ) ένας λαός διαφέρει από άλλους. Αλλά αυτή η αντικειμενική διαφορά δεν δικαιολογεί ψευδοθεωρήματα περι μία φαντασιακή ανωτερότητα του ελληνικού έθνους με το συμπέρασμα, ότι δεν χρειαζόμαστε της γνώσεις της «καταραμένης» Δύσης , όπερ εστί η γνωστή εσφαλμένη
και άκρως επιζήμια τοποθέτηση της Ορθοδοξίας (κληρικοί και θεολόγοι). Καθημερινή ( 28.7.19)
Επανάσταση (Ορισμός),Τρομοκρατία (Ορισμός), Επανάσταση και Τρομοκρατία
Επανάσταση, Επιστημονικός Ορισμός
Το θέμα είναι άκρως πολύπλοκο, πολυσύνθετο και απαιτητικό, γι αυτό θα είναι και η τοποθέτησή μου κάπως λεπτομερειακή.
Οταν το 1975 έλαβα στο εξωτερικό την κυβερνητική εντολή να συγγράψω μίαν επιστημονική γνωμάτευση για τα Ηνωμένα Εθνη περί της τύχης των διεθνών υποχρεώσεων των κρατών σε περίπτωση μίας κοινωνικοπολιτικής επανάστασης, διαπίστωσα, ότι οι γνώσεις μου περί του περιεχομένου μιας τέτοιας επανάστασης ήταν ανεπαρκείς. Ετσι ήταν απολύτως απαραίτητο πρώτα να μελετήσω επιστημονικά βιβλία της Πολιτικής Φιλοσοφίας και των Πολιτικών Επιστημών περί του θέματος. Τώρα ευκαιρίας δοθείσης μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το υλικό καθώς και μερικά επιστημονικά λεξικά του παρόντως για να διεισδύσω στο punctum quaestionis, στον πυρήνα της κοινωνικοπολιτικής επανάστασης φυσικά στα επιτρεπτά πλαίσια ενός σχόλιου σε καθημερινή εφημερίδα.
Ευθύς εξ αρχής επισημαίνουμε το γλωσσικό πρόβλημα, το οποίο έγκειται στο ότι διεθνώς είναι σε όλες τις σπουδαίες γλώσσες ο μεσαιωνικός όρος revolutio ( R.) στα Λατινικά διαδεδομένος και όχι η ελληνική έννοια επανάσταση (Ε), γνωστή ήδη στα αρχαία Ελληνικά ως στάσις, αλλά με περιορισμένη σημασία. Από αυτήν την διαπίστωση απορρέει το συμπέρασμα, ότι ο όρος Ρ. είναι πιό κατάλληλος ως βάση της παρούσας ανάλυσης από την έννοια Ε.
Η λέξη Ρ. προέρχεται από το ρήμα revolvere και σημαίνει (ριζική) αλλαγή του ισχύοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος ( Ιδέ Duden, Das große Fremdwörterbuch, Leipzig,Wien et alt., 2000, S. 1175 ). Δηλαδή λαμβάνει χώραν μία βασική ποιοτική αλλαγή των δομών μίας κοινωνίας. Αυτός ο ορισμός στηρίζεται στην εμπέδωση του όρου της»κοινωνικής Ε.» από τη Γαλλική Επανάσταση (Revolution Francaise 1789). Σύμφωνα με αυτόν το όρο πραγματοποιείται η κοινωνική Ε. μέσω ριζικών πολιτικών αλλαγών, οι οποίες είναι στην ουσία τους μία μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος ((Ιδέ J. Mittelstraß (Edit.),. Enzyklopädie Philosophie und Wissenschaftstheorie,Tome 3, Stuttgart, 2004, S. 607/608).
Αυτό έχει υλοποιηθεί μέσω της αντικατάστασης του φεουδαλικού απολυταρχικού συστήματος («Ancien regime“) με το νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα των bourgeois.
Αλλά σημειώνεται και μία άλλη, πιό πειστική θεώρηση: Μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων (bourgeois) και των παραγωγικών σχέσεων (Ancien regime) που σημαίνει μεταξύ της οικονομικής και της πολιτικής ισχύος επικρατούσε μία αντίθεση, η οποία έχει εξουδετερωθεί μέσω της Ε. Εν ολίγοις, η ανερχόμενη κοινωνική τάξη των καπιταλιστών ήταν οικονομικά πιό ισχυρή από το παλαιό σύστημα, το οποίο ήδη εμπόδιζε με την πολιτική του την περαιτέρω εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτός είναι ο λόγος που η αστική τάξη επιθυμούσε πολιτικά (ανθρώπινα) και όχι οικονομικοκοινωνικά δικαιώματα. Ετσι έχει αποδειχθεί, ότι τα πολιτικά δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου έχουν μεν ανακηρυχθεί ως παναθρώπινα δικαιώματα, αλλά στην ουσία τους είχαν ταξικό χαρακτήρα. Εως τη Γαλλική Ε. αποτελούσε το ισχύον κοινωνικό σύστημα ένα αναπόσπαστο στοιχείο ενός θεϊκού συστήματος του κόσμου. Δηλαδή το «θεϊκό» σύστημα ήταν η γενική ιδεολογική βάση και το εργαλείο του απολυταρχικού συστήματος για την καταπίεση και της νέας κοινωνικής τάξης των αστών. Η Γαλλική Ε. έχει λοιπόν όντως επιφέρει τη ριζική μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος. Η μετάλλαξη έχει συντελεσθεί ξαφνικά και βίαια. Εδώ πρόκειται για χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνικής Ε.
Κάτι το παρόμοιο έχει συμβεί και με τη Μεγάλη Επανάσταση του Οκτωβρίου στη Ρωσσία το 1917 κάτω από τελείως διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες (π.χ. 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και οικονομική εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων) . Ο Λένιν έχει διατυπώσει το 1922 την παράγραφο 58 του Ποινικού Δικαίου και ο Στάλιν την έχει το 1927 κάνει πιο αυστηρή. Επρόκειται για την “σοσιαλιστική τρομοκρατία κατά όλων των αντιφρονούντων. Οι Μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν την«σοσιαλιστική» Ε. σε μία καθυστερημένη χώρα, η οποία δεν βίωσε την αστική Ε. Η «σοσιαλιστική» Ε. αποτελούσε μεν εν μέρει μία μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος, αλλά δεν διήρκησε το νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα πολύν καιρό και τελικά κατέρρευσε παταγωδώς χωρίς γενικό ή εμφύλιο πόλεμο.
Τοιουτοτρόπως έχει περίτρανα αποδειχθεί, ότι η αστική Ε. ήταν πιό επιτυχής και εκτός τούτου το καπιταλιστικό σύστημα με το αστικό κράτος, τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ρεαλιστικά το ανώτερο από τα ανάλογα συστήματα των παρελθόντων αιώνων, αν και φυσικά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί τέλειο, όμως τέλεια , άψογα και ιδανικά συστήματα εστιάζονται αποκλειστικά στον αστερισμό των κοινωνικών ουτοπιών.
Απο την κοινωνική Ε. διαφέρει η εθνική Ε., η οποία όμως είναι στην ουσία απελευθερωτικός αγώνας, όπως στην Ελλάδα στις αρχές του 19 ου αι. και είναι στενά συνυφασμένη με την ισχυρότατη ελληνική εθνική συνείδηση. Επειδή όμως δεν έχει συντελεσθεί ποτέ η αστική Ε., σημειώνεται η έλλειψη της κοινωνικής, της κρατικής και της νομικής συνείδησης. Επομένως δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Ελλάδα ως σύγχρονο αστικό κράτος αλλά το πολύ ένα κρατικό μόρφωμα βαλκανοανατολίτικου τύπου. Αυτή η νεολληνική «ιδιαιτερότητα» εκφράζεται πρωτίστως στα γνωστά οικονομικά προβλήματα από την εμπέδωση του κράτους έως σήμερα καθώς και στην ύπαρξη αναρχικών και τρομοκρατικών ομάδων, τα μέλη των οποίων ζουν στον αστερισμό του ρομαντικού και παρωχημένου επαναστατισμού συγχίζοντας τη βία στα πλαίσια της σπάνιας κοινωνικής Ε. με την τρομοκρατία, η οποία δε δικαιολογείται με τίποτα. Αλλο η Ε. και τελείως άλλο η τρομοκρατία. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο και δη το ΚΚΕ, το οποίο ακόμη και ύστερα από την ολοσχερή κατάρρευση του «σοσιαλισμού» περιμένει την πολυπόθητη »επαναστατική κατάσταση» για να κάνει τη δική της Ε. a la grec, δηλαδή της κακιάς ώρας.
Kυρίως στις νοτιοαμερικανικές, στις αφρικανικές και σε μερικές αραβικές χώρες ήταν και εν μέρει είναι ακόμη η σκόπιμη σύγχυσή στρατιωτικών κινημάτων (Coup d` Etat, Επανάσταση του παλατιού», «Επανάσταση Οπερέτας», εξέγερση κτλ.) πολύ διαδεδομένη. Στις δεκαετίες του 70 και του 80 έχουν τέτοια κινήματα εργαλειοποιηθεί από την εκάστοτε νέα κυβέρνη για να κηρύξει άκυρες τις διεθνείς συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης με τον απώτερο σκοπό να μην ξεπληρωθούν τα τεράστια κρατικά χρέη. Αμέσως ύστερα από την εξέγερση δήλωναν, ότι υφίσταται η περίπτωση της κοινωνικής Ε. !
Διεθνώς έχουν οι δύο συμφωνίες („Vienna Convention on Succession of States in Respekt of State Property, Archives and Debts of 8 April 1983“ και η „Vienna Convention on Succession of States in Respect of Treaties of 23 August 1978 ) περατώσει δια παντός αυτές τις αναξιοπρεπείς συμπεριφορές.
Συμπέρασμα για την Ελλάδα : Σε περίπτωση που αναλάβει το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ φυσικά ύστερα από νικητήρια εκλογική αναμέτρηση, τα ηνία της εξουσίας δεν θα μπορέσει μονομερώς να ακυρώσει τις συμφωνίες περί των δανείων. Γι αυτό συνιστούμε στους ειδικούς σύμβουλους του Τσίπρα να ρίξουν μια ματιά στα προαναφερθέντα ντοκουμέντα, προτού συμβεί ένα μεγάλο κακό για την Ελλάδα. Η διεθνής σκακιέρα δεν ανέχεται βαλκανοβλάχικες κουτοπονηριές. Η εποχή των «κουτόφραγκων» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Δημοσιευθέν από το 2014 συχνά στον ελληνικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή (τελευταία φορα στις 19.7.17),
———————————————————————————-
Ελληνική Επανάσταση 1821
Ηταν εθνική επανάσταση , στην οποία έχει παραμεληθεί το κοινωνικό στοιχείο. Αυτός είναι ο λόγος που ο μέσος Νεοέλληνας διαθέτει εθνική συνείδηση , αλλά ούτε καν ξέρει , τί είναι η κοινωνική και η κρατική συνείδηση.
Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες βαλκανικές χώρες, στις οποίες υπήρχε μία υποτυπώδης “αστική τάξη”.
Η Αυτοδιάθεση των εθνών και των Λαών είναι ένα προϊόν του Γαλλικού Διαφωτισμού, από το 1945 αποτελεί μίαν από τις επτά βασικές αρχές της Χάρτας του ΟΗΕ καθώς και του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαίου και πέραν τούτου έχει διατυπωθεί στην διεθνή Σύμβαση περί των πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ως συλλογικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Σε αυτήν την αρχή έχουν πρωτίστως αφρικανικοί λαοί (όχι ακόμη έθνη) στηριχθεί στην εποχή του αντιαποικιοκρατικού αγώνα. Καθημερινή (27.3.18)
———————————————————————————-
Ταξικός Αγώνας
Ο ταξικός αγώνας προϋποθέτει την εξελιγμένη κοινωνική τάξη με την ταξική της συνείδηση. Εδώ πρόκειται για κοινωνικά στρώματα μίας πολιτισμικά και οικονομικά καθυστερημένης κοινωνίας , ενώ στην Ευρώπη (Γαλλία , 1789 ) έλαβε χώραν η ΑΣΤΙΚΗ Επανάσταση, δηλαδή η επανάσταση της οικονομικά εξελιγμένης αστικής τάξης κατά του φεουδαλισμού (Ancien Regime) με σκοπό την απόκτηση πολιτικών και ΑΣΤΙΚΩΝ δικαιωμάτων.
Η Κoμμούνα του Παρισιού ( Commune de Paris) το 1871 ήταν όντως ένας αγώνας του προλεταριάτου κατά την αστική τάξη, δηλαδή ταξικός αγώνας par excellence.
Καθημερινή (25.3.18)
—————————————————————————————————
Η έννοια Coup d` etat (Πραξικόπημα) σημαίνει
ξαφνικό και βίαιο σφετερισμό της εξουσίας εκ μέρους στρατιωτικών ή πολιτικών,οι οποίοι ήδη ανήκαν άμεσα ή έμμεσα στην εξουσία με σκοπό να εγκαθιδρύσουν μία
στρατιωτική δικτατορία ή μία αυταρχική κυβερνητική εξουσία χωρίς να αλλάξουν το κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό σύστημα (Βλέπε μεταξύ άλλων W.Theimer. Lexikon der Politik, Bern 1961, S. 673).Καθημ., 15.10.17
—————————————————————–
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μία νηφάλια, συστηματική και εκλαϊκευμένη επιστημονική θεώρηση
Κατ αρχάς θα ασχοληθούμε με την έννοια Τρομοκρατία, η οποία είναι
απλά μετάφραση της γαλλικής λέξης terrorisme, προερχόμενη από την λέξη terreur Ιδέ Duden, Das große Fremdwörterbuch, Leipzig, Wien et alt., 2000, S. 1336) η οπoία πάλι έχει ως απαρχή το λατινικό ουσιαστικό terror (κάτι που προκαλεί τρόμο) από το ρήμα terrere (διάδοση τρόμου μέσω βιαίων πράξεων).
Ο Ρωμαίος ιστορικός Livius χρησιμοποιεί π.χ. τις εκφράσεις «terror servilis“ («τρόμος (προερχόμενος) από τους σκλάβους» και „terrorem habere ab alga re“ ( υφίσταται τρόμος από κάτι»), (Ιδέ το Standard Latein-Deutsches Handwörterbuch, K.E.Georges, Leipzig, 1890, S. 2523 . Πληροφορία: Το λεξικό αποτελείται από 3000 πυκνότατα γραμμένες σελίδες ). Ο όρος Τρομοκρατία ανήκει στην Πολιτική
Φιλοσοφία (υπάρχουν στην προηγμένη Δύση επίσης Θεωρητική, η Κοινωνική, η
Πολιτισμική, η Ηθική,νη Κρατική, η Οικονομική, η Πρακτική φιλοσοφία καθώς και η Φιλοσοφία του Δικαίου με τις ανάλογες έδρες στα πανεπιστήμια) και στις πολιτικές επιστήμες.
Αν και υπήρχε ήδη στην αρχαία Ελλάδα το φαινόμενο της πολιτικής
τρομοκρατίας, π.χ. το πρόβλημα της δικαιολογημένης θανάτωσης τυράννων, έχει δημιουργηθεί ο όρος της τρομοκρατίας μέσω της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία είχε κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Για πρώτη φορά έχουν οι Ιακωβίνοι εισαγάγει και χρησιμοποιήσει την τρομερή έκφραση «regime de terreur“ («καθεστώς τρομοκρατίας»), αλλά κατά τη γνώμη τους ως κάτι το θετικό. Αυτό έχει συμβεί στις 5. του ΣΕπτέμβρη του 1793, όταν η Εθνική Συνέλευση έχει εκδώσει το περιβόητο ντοκουμέντο ” Τρομοκρατικά μέτρα για την καταστολή αντεπαναστατικών πράξεων” που έγινε βάση για τη δολοφονία 40 χιλιάδων ατόμων μέσα σε οχτώ μήνες. Αυτή η ιδιαίτερη μορφή της εξουσίας των Ιακωβίνων έχει διαρκέσει από το 1793 έως το 1794.
Ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Hegel έχει ασχοληθεί με τον τρομοκρατικό τρόπο εξουσίας των Γάλλων επαναστατών του τελευταίου σταδίου της Επανάστασης και έχει διατυπώσει την άποψη, ότι μία επαναστατική κατάσταση , η οποία έχει ως σκοπό την εμπέδωση της ελευθερίας , μπορεί σε περίπτωση μην υπαρχόντων κρατικών θεσμών για την προστασία της ελευθερίας να μεταλλαχθεί βαθμιαία σε τρομοκρατία . Ετσι δημιουργείται μία πολιτική κατάσταση, στην οποία κυβερνάει η «υποκειμενική αρετή» μέσω του πολιτικού φρονήματος, κάτι που συνεπιφέρει την πιό φοβερή Τρομοκρατία (Ιδέ Vorlesungen Philosophie Geschichte, Sämtliche Werke, Band XI, S. 561). Ιδιαιτέρως μεταξύ των δεκαετιών του 70 και του 90 έχουν ασχοληθεί ειδικοί επιστήμονες της Ευρώπης και των ΗΠΑ με το πολύπλευρο φαινόμενο της Τρομοκρατίας. Θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε τις πιό σημαντικές απόψεις.
Μία άποψη προσδιορίζει τον πυρήνα της Τρομοκρατίας έχοντας ως στόχο τη διάδοση τρόμου. Μια άλλη αντίληψη επισημαίνει τη σχέση μεταξύ του σκοπού και των μέσων προς επίτευξή του.
Πρόκειται τελικά για την άσκηση βίας κατά ανθρώπων και πραγμάτων λόγω της επίτευξης πολιτικών ή «ηθικών» στόχων. Η άσκηση βίας σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους μέσω κρατικών οργάνων δεν ανήκει σε μία τέτοια περίπτωση, εκτός εάν η βία αντιτίθεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η κρατική Τρομοκρατία (π.χ. στη Βόρεια Κορέα ή ήδη στην εποχή του Στάλιν, εν μέρει και του Λένιν ή στη Νότια Αφρική μέσω του συστήματος της Apartheid). Σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της βίας, είναι αυτή από νομική άποψη εγκληματική μεν, αλλά διαφέρει σε γενικές γραμμές από άλλες εγκληματικές πράξεις. Τοιουτοτρόπως διαφέρει η Τρομοκρατία από την άσκηση βίας στα πλαίσια πολέμων, εμφυλίων πολέμων και του αντάρτικου αγώνα.
Επισημαίνουμε και μίαν άλλη διαφορά και δη μεταξύ των κυρίων και των δευτερευόντων σκοπών της βίας . Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν πολιτικά όργανα, εναντίων των οποίων στρέφεται η βία. Στη δεύτερη περίπτωση είναι αντικείμενο της βίας άνθρωποι ή κρατικές εγκαταστάσεις με σκοπό να αναγκασθεί μία κυβέρνηση να κάνει αυτό που επιδιώκουν οι τρομοκράτες.
Σε ό,τι αφορά τη δικαιολογία, διαπιστώνουμε μία διαφορά μεταξύ της κρατικής και της «Επαναστατικής Τρομοκρατίας». Στην πρώτη περίπτωση ασκείται βία κατά του πληθυσμού και δεν ισχύει ουδεμία ηθική δικαιολογία. Η πιό ενδιαφέρουσα «επαναστατική Τρομοκρατία» έχει ως κύριο σκοπό να αποσταθεροποιήσει την
κρατική τάξη ή να επιφέρει αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Μια τέτοια βία έχει ως βάση όχι θεσμούς, αλλά την αυτεξουσιοδότηση λόγων ιδίων πολιτικών σκοπών.
Αλλά και στην περίπτωση δικαιολογίας της “Επαναστατικής Τρομοκρατίας” πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός.
α) Εάν εξυπηρετούνται ανήθικοι σκοποί, όπως π.χ. πραγματοποίηση
ρατσιστικών αντιλήψεων. Εδώ δεν ισχύει ουδεμία ηθική δικαιολογία.
β) Αλλά και στην περίπτωση της υλοποίησης ηθικών σκοπών, όπως π.χ. την εμπέδωση της ισότητας και της δικαιοσύνης δεν μπορεί κάτω από κανονικές συνθήκες να δικαιολογηθεί η βία (Ιδέ την Standard Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, J. Mittelstraß et alt. (Edit.),4 Bände, Band 4, Stuttgart, 2004, S.237).
Τι σημαίνει λοιπόν η έννοια Τρομοκρατία (Terror); Ποιός είναι σε θέση να δώσει έναν πειστικό ορισμό; Οπωσδήποτε ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι, αλλά οι ειδικοί επιστήμονες, στους οποίους ανήκουν, όπως ήδη αναφέραμε, οι εκπρόσωποι της πολιτικής φιλοσοφίας, πέραν τούτου των πολιτικών επιστημών, οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι.
Αλλά πρώτα ενδιαφέρουν τα ελληνικά λεξικά. Το Λεξικόν νέας ελληνικής γλώσσης (Γ. Ζευγώλη κ.α.,Αθήναι , 2ος τόμος, σ. 2424) δίδει τον εξής ορισμό : »Η δια του τρόπου
επικράτησης ή επιβουλή της εξουσίας υπό κοινωνικής τινος τάξεως δια
σκληρών μέτρων βίας : «λευκή τρομοκρατία», η ασκουμένη υπό της κρατούσης αστικής τάξεως, «ερυθρά τρομοκρατία», η χρησιμοποιουμένη υπό των επαναστατών εναντίον της αστικής». Αυτός ο ορισμός συγχίζει αναμφιβόλως τις κοινωνικές επαναστάσεις με το φαινόμενο της τρομοκρατίας και είναι επομένως απορριπτέος .
Ο ορισμός στο «Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας ελληνικής γλώσσας», Αθήνα, 2010, σ. 1456/57 του Γ. Μπαμπινιώτη είναι σε αφάνταστο βαθμό επιπόλαιος και επιδερμικός : «Με την ίδια ελληνική λέξη κατονομάστηκαν ο περίοδοι της Γαλλικής Επανάστασης που χαρακτηρίστηκαν από μαζικές εκτελέσεις και οχλοκρατία..»
O ορισμός των κοινωνιολόγων θεωρεί την Τρομοκρατία ως «μέθοδο μέσω άσκησης φυσικής και ψυχικής βίας ακόμη και της φυσικής καταστροφής για να δημιουργήσει μία
ομάδα συστηματικά τρόμο με τον στόχο να πραγματοποιήσει τη δική της
αξίωση για εξουσία έναντι των άλλων ομάδων» (Ιδέ W. Fuchs-Heinritz et
alt. (Edit.), Lexikon zur Soziologie, Opladen, 1995, S. 674 . Αλλά και αυτός ο ορισμός δεν πείθει πλήρως.
Σε διεθνή κλίμακα έχει ο ΟΗΕ καταβάλλει από τις αρχές της δεκαετίας του 70 επανειλημμένως μεγάλες προσπάθειες για να επεξεργασθεί μία σύμβαση περί της απαγόρευσης και τιμωρίας της Τρομοκρατίας, αλλά τα διαφορετικά κράτη δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν περί του ορισμού της.
Υπάρχουν αντίθετες ερμηνείες, ενώ π.χ. οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές θεωρούνται σε πολλές χώρες αγωνιστές για την ελευθερία, αλλά άλλες χώρε τους ονομάζουν, το Ισραήλ ούτως ή άλλως, τρομοκράτες.
Ηδη το 1972 έγιναν προτάσεις να προσδιορισθεί η Τρομοκρατία ως προσχεδιασμένη χρήση θανατηφόρας βίας κατά αμάχων πολιτών λόγω πολιτικών σκοπών. Περί αυτού έχουν συγγράψει και υπερασπίσει τρεις ειδικοί σπουδαστές υπό την επιστημονική εποπτεία μου στη δεκαετία του 70 τη διπλωματική διατριβή τους.
Το 1992 έχει η απόφαση 731 του ΟΗΕ, επισημάνει ότι η Τρομοκρατία είναι κίνδυνος για την παγκόσμιο ειρήνη και δη ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις. Το 2001 έχει διατυπωθεί ο πιό πειστικός ορισμός : «Τρομοκρατία είναι κάθε πράξη, η οποία μπορεί να
προκαλέσει τον θάνατο ή βαρείς τραυματισμούς σε αμάχους πολίτες…, εάν αυτή έχει ως κίνητρο να φοβίσει τον πληθυσμό ή μία κυβέρνηση»» για να ενεργήσουν, όπως επιθυμούν οι τρομοκράτες.
Περί της τρομοκρατίας κατά της διεθνούς αεροπορικής συγκοινωνίας υφίσταται ήδη από το 1970 η «Διεθνής Σύμβαση για την αντιμετώπιση της παράνομης κατάληψης αεροσκαφών» (hijacking) . Ειδικά περί αυτού ένας Σουδανέζος διπλωμάτης έχει συγγράψει και υπερασπίσει υπό την επιστημονική μου εποπτεία το 1978 την διδακτορική του διατριβή με magna cum laude.
Είναι λίαν ενδιαφέρον να αναφέρουμε τη μεγάλη μεταλλαγή της επίσημης τοποθέτησης της τότε Σοβιετικής Ενωσης στο τότε καυτό θέμα του hijacking.
Επί χρόνια αξιολογούσε η Σοβιετική Ενωση τις ενέργειες πρωτίστως Νοτιοαμερικανών απαγωγέων αεροπλάνων ως ιδιαίτερη μορφή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Οταν όμως έχει ένας αντιεξουσιαστής σοβιετικός πολίτης απαγάγει ένα αεροπλάνο, αμέσως άλλαξε η τότε κραταιά χώρα την πολιτική στάση της και άρχισε να καταδικάζει και γενικά καθώς και στα πλαίσια του ΟΗΕ το hijacking.
Από μεθοδική άποψη θα ήταν προτιμότερο να γίνει μία σύνθεση των προαναφερθέντων ορισμών της Τρομοκρατίας και δη με τα εξής χαρακτηριστικά γνωρίσματα :
α) Χρήση βαρειάς βίας κατά αμάχων πολιτών, πολιτικών ή κρατικών εγκαταστάσεων.
β) Δημιουργία ενός κλίματος διάχυτου τρόμου.
γ) Σκοπός να αποδειχθεί, ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους τρομοκράτες.
δ) Το πιό σημαντικό κινητήριο είναι η πραγματοποίηση άκρων ιδεολογικών και πολιτικών επιδιώξεων, όπως π.χ. η αντικατάσταση μίας κυβέρνησης με μίαν άλλη ή ενός κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος με ένα άλλο.
ε) Τρομοκρατικές πράξεις δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά ή θρησκευτικά (π.χ. Al Kaida, “Ισλαμικό Κράτος”), γιατί στην ουσία τους είναι εγκληματικές.
Υστερα απο την παταγώδη αποτυχία και κατάρρευση του «Υπαρκτού σοσιαλισμού» διερωτάται κανείς, τι πράγματι επιδιώκουν οι τρομοκράτες ψευτοεπαναστάτες. Ισως να πρόκειται για ψυχικά αρρωστημένους ανθρώπους, οι οποίοι χρειάζονται κατεπειγόντως ψυχιατρική περίθαλψη. Αυτό ισχύει και για γονείς κτλ., οι οποίοι εκφράζουν δημοσίως την υπερηφάνεια τους για τα «ηρωϊκά» βλαστάρια τους (π.χ. ένοπλη ληστεία σε μία τράπεζα στον Βελβεντό το 2013).
Συμπεράσματα :
α) Οι Ελληνες τρομοκράτες αναβιβάζουν τις δικιές τους πολιτικές αντιλήψεις σε μοναδική αρχή και σε κριτήριο για το τί είναι στην κοινωνία σωστό, ηθικό και δίκαιο. Διακατέχονται από υπερσουρεαλισμό , γιατί είναι πεπεισμένοι, ότι μέσω τρομοκρατικών ενεργειών θα μπορούσαν να αναλάβουν σε μίαν ευρωπαϊκή χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης την εξουσία με σκοπό να εμπεδώσουν ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα ίσως α λα Πολ Ποτ (Κambodscha) ο οποίος έχει εξοντώσει ένα τρίτο του πληθυσμού στο όνομα του “γνήσιου κομμουνισμού».
Ακριβώς τώρα θυμήθηκα, ότι στις αρχές της δεκαετίας του 50 μου είπε κάποιος που επέστρεψε μερικές ημέρες πρωτύτερα από την εξορία στη Μακρόνησο, ότι έπρεπε να «το κάνουν όπως είπε ο Τρότζκι». Οταν τον ρώτησα, τί εννοούσε, μου έδωσε την εξής τρομερή απάντηση, που δεν θα την ξεχάσω ποτέ : «Να καθαρίζαμε τουλάχιστον 20 τοις εκατόν του πληθυσμού !«. Διερωτώμαι, αν ακόμη και τώρα υπάρχουν φανατισμένοι και τρελοί που σκέφτονται εμφυλιοπολεμικά. Αυτοί είναι οπωσδήποτε για δέσιμο.
β) Οι τρομοκράτες προσδίδουν την εξουσία στον εαυτό τους (αυτεξουσιοδότηση) και ενεργούν ταυτόχρονα ως αστυνομικός, ως εισαγγελέας, ως δικαστής και ως
εκτελεστής, αν και η θανάτωση ανθρώπων δεν είναι σύμφωνα με διεθνές , με ευρωπαϊκό καθώς και με εθνικό δίκαιο επιτρεπτή. Αυτή η απαγόρευση είναι αναμφιβόλως ένδειξη ανώτερου πολιτισμού.
γ) Οι πράξεις των τρομοκρατών αποτελούν σύμφωνα μα τα προαναφερθέντα συστήματα δικαίου ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που σημαίνει ότι αυτοί είναι εγκληματικά στοιχεία. Η οποιαδήποτε ιδεολογία δεν αποτελεί ουδεμία δικαιολογία για τα εγκλήματά τους. Ο δήθεν ρομαντικός επαναστατισμός τους είναι αναμφιβόλως εγκληματικός.
δ) Δέον να τιμωρηθούν παραδειγματικά επί τη βάσει του ποινικού δικαίου ή πιό απλά : Να σπάσουν τηραχοκοκαλιά των καθαρμάτων και πολιτικών αλητών. Επάνω στον ελληνικό λαό έπεσαν τόσες κατάρες. Τώρα αυτοί του έλλειπαν.
ε) Κόμματα με τρομοκρατικές συνιστώσες που και εκτός τούτου δεν καταδικάζουν την «πολιτική» τρομοκρατία ως εγκληματική πράξη είναι λίαν ακατάλληλα να αναλάβουν την εξουσία σε μίαν ευρωπαϊκή χώρα.
Διευκρίνιση : Είμαι πολιτικά και κομματικά τελείως ουδέτερος, αλλά λογικά και ψύχραιμα σκεπτόμενος. Ευκαιρίας δοθείσης θα ήθελα να επισημάνω, ότι εβίωσα τον τρομερό εμφύλιο με τις θηριωδίες εκατέρωθεν.
Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή, τελευταία φορά στις 19.7.17)
—————————————————————
Πρώτα ο άνθρωπος και ύστερα ο πολιτικός προσδιορισμός
Ηδη στην εποχή του Εμφυλίου και μετέπειτα μου έκανε εντύπωση, ότι κάποιος της “Αριστεράς” η της “Δεξιάς¨ έχει θεωρηθεί ως”δικός μας” , “΄καλό παιδί”, “κονωνικός άνθρωπος” ,”καλός πατριώτης” και παράδειγμα για τους άλλους, ας ήταν και τεμπέλαρος , αμόρφωτος , βλάκας και από κάθε άποψη άχρηστος και επικίνδυνος.
Αυτή η ηλίθια θεώρηση συνεχίζεται και σήμερα : Ο “Αριστερός” θεωρείται καλός, ο “Δεξιός” κακός, ο πατριδοκάπηλος μέγας πατριώτης, ο λογικά σκεπτόμενος πατριώτης εθνομηδενιστής, ο επιχειρηματίας είναι κατάπτυστος εκμεταλλευτής, ενώ ο εργάτης ή πιό εύστοχα το μέλος του ΚΚΕ ή ο συνδικαλιστής είναι άγγελος και »θυσιάζεται» για το συμφέρον του «λαoυτσίκου» . Αυτό είναι παράνεια par excellence.
Η λογική λέγει όμως κάτι άλλο : άνθρωπος, άτομο, πολίτης, κατόπιν η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Καθημερινή (4.7.14).
Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί.Henry Ford, 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος
Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί.Henry Ford, 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος
Εάν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα – κατά το αισχύλειο- που θα επιθυμούσα να χαραχτεί στον τάφο μου, θα ήταν: «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».Μίκης Θεοδωράκης, 1925-, Συνθέτης και πολιτικός” Δεν επιβαλλεις Δικτατορία για να προστατεύσεις την Επανάσταση αλλά κάνεις Επανάσταση για να επιβάλλεις δικτατορία ” ! ( G. Orwell ).
Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρῃ απολούνται. κατά Ματθαίον ‐ κς’ 52 (αποδιδόμενο και ως: Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις.)
α ) Σύμφωνα με την Γνωσεολογία που είναι ένα ειδικό τμήμα της Φιλοσοφίας, δέον να βασίζεται η γνώση στην αντανάκλαση και εμβάθυνση της αντικειμενικής πραγματικότητας ( Δημόκριτος ). Και όμως, όταν πρόκειται για την προέλευση και ειδικά για την εθνογένεση των Ευρωπαίων, διαπιστώνουμε το λίαν δυσάρεστο φαινόμενο της τεθλασμένης αντανάκλασης της πραγματικότητας που σημαίνει στην ουσία την διαστρέβλωσή της. Δηλαδή οι εθνικοί θρύλοι και τα παραμύθια αντικαθιστούν συνήθως την αντικειμενική αλήθεια. Μία τέτοια τοποθέτηση επικρατούσε επίσημα στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με τις γνωστές συνέπειες και στο παρόν σημειώνεται ιδιαιτέρως σε μερικές βαλκανικές χώρες και στην Τουρκία.
β ) Η ενασχόλησή μου με αυτό το αντικείμενο ανήκει στην ανώτερη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και άρχισε προ 55 ετών.
Αλλά ήδη στα παιδικά μου χρόνια διεπίστωνα διαφορετικές φυσιογνωμίες και συμπεριφορές μεταξύ των κατοίκων στην γενέτειρά μου, όπου ζούσαν Πόντιοι από διάφορα μέρη του Πόντου και επομένως τελείως διαφορετικές φυσιογνωμίες ( ελληνικές, καυκάσιες, κουρδικές,τουρκμενικές κλπ.) και συμπεριφορές, Εντόπιοι, Βλάχοι, Μικρασιάτες, Αρμένοι, Θρακιώτες και Νησιώτες από το Αιγαίο Πέλαγος. Στο Γυμνάσιο της Κατερίνης προστέθηκαν και Κωνσταντινουπολίτες, Στερεοελλαδίτες, Πελοποννήσιοι, Σαρακατσαναίοι, Αλβανοί, Σλάβοι και Καραγκούνηδες.
Γενικά δεν υπήρχαν μεν προβλήματα, αλλά σε ό,τι αφορά την βασική συμπεριφορά, ήταν η διαφορά μεταξύ των βουνήσιων ( Πιέρια, Όλυμπος ) Βλάχων και των Ποντίων μεγάλη, έως αντίθετη. Σημειώνεται ακόμη μία γλωσσική διαφορά : Οι Βλάχοι μιλούσαν στο σπίτι μία νεολατινική γλώσσα και γι αυτό ήταν η εκμάθηση των Λατινικών ευκολότερη, ενώ οι Πόντιοι συνεννοούνταν στα πλαίσια της οικογένειας στα Ποντιακά και τοιουτοτρόπως ήταν σε θέση να μαθαίνουν τα Αρχαία Ελληνικά με ευχέρεια.
Αργότερα είχα ως σπουδαστής και κατόπιν πρωτίστως ως επιστήμονας και πανεπιστημιακός την ευκαιρία να συνεχίσω τις εθνολογικές παρατηρήσεις και μελέτες πιό συστηματικά, γιατί οι σπουδαστές μου προερχόταν σχεδόν από 70 χώρες του κόσμου ανεξαιρέτως από όλες τις ράτσες και τις ηπείρους. Βαθμιαία έβλεπα τις μεγάλες φυσιογνωμικές διαφορές μεταξύ των Ευρωπαίων, μεταξύ των Ασιατών, μεταξύ των Αράβων καθώς και μεταξύ των πολυάριθμων αφρικανικών φύλων και λαών. Στα παρελθόντα 55 έτη μπόρεσα να ασχοληθώ με τους Γερμανούς ( γερμανικές, σλαβικές και κελτικές φυσιογνωμίες ) συστηματικότατα. Όλα αυτά που έβλεπα με προβλημάτισαν βαθειά και εντατικά.
Είναι αυτονόητο, ότι οι γνώσεις μου στηρίζονται σε πολυάριθμα επιστημονικά βιβλία ειδικών επιστημόνων στους κλάδους Αρχαιολογία, Ιστορία , Εθνολογία, Θρησκεία και Μυθολογία καθώς και στα δημοσιευθέντα αποτελέσματα ερευνών της Γενετικής ( DNA ). Εδώ αναφέρονται μόνον οι επιστημονικές απόψεις, περί των οποίων από μεθοδική άποψη υφίσταται γενική ομοφωνία ( consensus generalis professorum et doctorum ) .
γ ) Φυσικά περνούν οι ειδικές γνώσεις από το αυστηρό φίλτρο της Γενικής Μεθοδολογίας των Βασικών και Προγνωστικών Επιστημονικών Ερευνών ( ένας από τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους ). Έχουν ειδικά εφαρμοσθεί οι αρχές της Εξέλιξης ( Μεταλλαγής ) και της Σύγκρισης.
δ ) Η μελέτη άρθρο αντιτίθεται στον ανέξοδο υπερεθνικισμό, στον γελοίο σωβινισμό και στον ολέθριο και απάνθρωπο ρατσισμό και διακατέχεται έτσι από το πνεύμα του ουμανισμού ( ανθρωπισμού ) και της διαλλακτικότητας έναντι άλλων εθνών.
ε ) Η προέλευση των Ευρωπαίων είναι ένα σύνθετο θέμα , γιατί συνδέεται πρωτίστως με μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών ήδη στην προϊστορική εποχή καθώς και με την εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτή η βασική διαπίστωση ασκεί καθοριστική επιρροή επί της προσέγγισης στο θεμα.
1. Μετακινήσεις και συγχωνεύσεις πληθυσμών στην προϊστορική περίοδο της Ευρώπης
Μετακινήσεις στην Παλαιολιθική και στην Μεσολιθική Εποχή
Ομόφωνα πρεσβεύουν οι ειδικοί αρχαιολόγοι την άποψη, ότι ο Homo sapiens sapiens ( “σκεπτόμενος άνθρωπος” – στα τελευταία έτη έχουν οι επιστήμονες αναγνωρίσει και τον Homo Neanderthalensis ως Homo sapiens- έφθασε στην Ευρώπη προερχόμενος από την Αφρική μέσω της Μέσης Ανατολής προ 42 χιλιάδων , στην Κίνα προ 60 έως 70 και στην Αυστραλία προ 45 ( μερικοί ειδικοί γράφουν προ 50 έως 60 ) χιλιάδων ετών.
Πρώτα εποίκησε την Νότια Ευρώπη και κατόπιν άρχισε βαθμιαία να κινείται προς τον Βορρά, όπου όμως επικρατούσαν έως προ 11 χιλιάδων ετών οι παγετώνες. Ύστερα από την υποχώρηση των παγετώνων και την βαθμιαία δημιουργία κατάλληλου κλίματος και κάπως κανονικών συνθηκών ζωής εξαπλώθηκε ο σύγχρονος άνθρωπος σε όλη την Ευρώπη.
Τα κύρια μέσα επιβίωσης σε όλη την διάρκεια της Παλαιολιθικής Εποχής ( τελείωσε περίπου 8000 π.Χ. ) και της Μεσολιθικής Εποχής ( 8000 έως 5.500 /5000 π. Χ. ) ηταν η θήρα ( Κυνηγοί), η αλιεία ( αλιείς ) και η συλλογή άγριων φυτών και καρπών ( τροφοσυλλέκτες). Ακριβώς αυτός ο τρόπος διαβίωσης ανάγκασε τους “Πρωτοευρωπαίους” ( terminus scientificus ) να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο έλαβαν χώραν επιμειξίες μεταξύ των Ευρωπαίων των διαφορετικών περιοχών.
Μετακινήσεις στην Νεολιθική Εποχή , Ινδοευρωπαίοι
Η Νεολιθική Εποχή ( περίπου 5.500/5000 έως περίπου 3000 π.Χ. ) ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την “Αγροτική Επανάσταση”, την πρώτη μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στην Μέση Ανατολή όμως έχει προηγηθεί η Νεολιθική Εποχή κατά πολύ ( σύμφωνα με τις νεώτερες ανακαλύψεις συνέβει αυτό 8000 έως 9000 π.Χ. ! ). Αυτό ισχύει γενικά και για την γενική εξέλιξη του υλικού και ύστερα από 4.500 έτη και του πνευματικού πολιτισμού.
Η γεωργία οδήγησε μέσω των παραγωγικών δυνάμεων σε μία κοσμοϊστορική βελτίωση μεν των βιωτικών συνθηκών και σε πολλαπλασιασμό του πληθυσμού, αλλά ήδη προέκυψαν μεγάλα προβλήματα κατάλληλου εδάφους για τις γεωργικές καλλιέργειες, Έτσι αναγκάσθηκαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να κινηθούν προς τα δυτικά.
Πρώτα ξεχύθηκαν στις περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου έχει επαναληφθεί λόγω των ευνοϊκότερων συνθηκών ζωής το φαινόμενο του πολλαπλασιασμού του πληθυσμού. Προ περίπου 8 χιλιάδων ετών άρχισε πάλι η εξάπλωση των πληθυσμών ακόμη πιό δυτικά και έφθασε έως την Βουλγαρία και την Ελλάδα. Ακολουθώντας τον ποταμό Δούναβη έφθασαν οι γεωργοί έως την Κεντρική Ευρώπη και από εκει άρχισε ο εποικισμός της Βόρειας Ευρώπης.
Άλλοι αγροτικοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν την Βόρεια Αφρική και εποίκησαν την Ιβηρική Χερσόνησο , στην οποία όμως λόγω της αφθονίας ψαριών και οστράκων παραμελήθηκε η καλλιέργεια της γης και έτσι υστέρησε στην εξέλιξη της γεωργίας.
Οι αγρότες από την Μέση Ανατολή έφεραν μέσω της Μικράς Ασίας στην καθυστερημένη Ευρώπη γνώσεις περί την γεωργία και την συστηματική κτηνοτροφία καθώς και υλικό πολιτισμό. Ειδικοί επιστήμονες της Γενετικής, ένας στην Γερμανία και ένας στην Τσεχία, κατόρθωσαν προ μερικών ετών να αποδείξουν με DNA-έρευνες πειστικά, ότι τα σημερινά βοϊδή της Ευρώπης προέρχονται ιστορικά από την Μέση Ανατολή .
Εκτός τούτου έχει αποδειχθεί, ότι ήδη 5500 (στην Ελλάδα ήδη 6000 ) π.Χ. επικράτησε η γεωργία στην Κεντρική Ευρώπη. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι, μεταξύ αυτών και οι μακρινοί πρόγονοι των σημερινών Γερμανών κατοικούσαν ήδη τότε σε σπίτια και όχι “επάνω στα δένδρα ! ” και έτρωγαν ψωμί και όχι βελανίδια, όπως συχνά και παρανοϊκά ισχυρίζονται κάποιοι ανιστόριτοι και υπερεξυπνάκηδες Ελληναράδες.
Οι πρώτοι γεωργοί έμειναν μόνιμα στις πιό εύφορες περιοχές της Ευρώπης με σκοπό να καλλιεργήσουν την γη. Αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία μιας απαραίτητης κοινωνικής οργάνωσης και του πρώτου αγροτικού πολιτισμού σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά οι λαοί της Μέσης Ανατολής προηγούντο σε όλα τα επίπεδα επί περίπου 4000 έτη. Είναι ευκατανόητο, ότι αυτοί οι λαοί ( Σουμέριοι , Αιγύπτιοι, Ακκάδες, Βαβυλώνιοι ) ίδρυσαν κράτη προ 5 και συστηματικούς νόμους προ 4250 ετών και γενικά έθεσαν τις βάσεις για τους πρώτους πολιτισμούς της ανθρωπότητας ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τη μελέτη “Πολιτισμός και Κουλτούρα” ).
Οι πολυάριθμες μετακινήσεις στην Ευρώπη οδήγησαν βαθμιαία σε επίσης πολυάριθμες συγχωνεύσεις των πληθυσμιακών ομάδων και σε αλληλοεπιδράσεις των τότε ευρωπαϊκών γλωσσών. Με αυτόν τον τρόπο έχει συντελεσθεί η διαδικασία της διαφοροποίησης των αυτόχθονων πληθυσμών και των γλωσσών τους. Οι τελείως διαφορετικές κλιματικές συνθήκες συνέβαλαν και στην διαφοροποίηση των νοοτροποιών των Νοτίων και των Βορείων Ευρωπαίων , η οποία όμως στην ουσία άρχίσε ήδη προ 42 χιλιάδων ετών. Η προϊστορική Αρχαιολογία τους αξιολόγησε ως φιλήσυχους γεωργικούς πληθυσμούς, οι οποίοι είχαν λόγω της παραγωγικότητας της γης πρωτίστως θηλυκές θεότητες.
Αλλά στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς. Αυτοί προήλθαν από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.
Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.
Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί . Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπ όψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.
Στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς.
Αυτοί προήλθαν σύμφωνα με την έως τώρα επικρατούσα άποψη των ειδικών επιστημόνων από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.
Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.
Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί .
Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπόψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.
Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ. έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν αργόοτερα προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική.
Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και ως Ινδοάριοι.
Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστο
Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ.( αλλοι γράφουν προ 3000 ετών) έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική. Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και σαν Ινδοάριοι.
Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστος και ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με την φαντασιοπληξία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών , οι οποίοι μπέρδεψαν η σκοπίμως διαστρέβλωσαν τις έννοιες αυτοονομαζόμενοι “Αριοι”. Και οί Ινδοάριοι κατόρθωσαν να επικρατήσουν με την θρησκεία και την γλώσσα τους ( Σανσκριτική ).
Στην Κεντρική Ασία έμειναν ακόμη μερικές χιλιετηρίδες Ινδοευρωπαίοι, όπως οι πρόγονοι των ιστορικών Κιμερίων , Σκυθών και Τοχάρων. Αργότερα εκτοπίσθηκαν πρώτα από τους μογγολικούς Σαρμάτες και βαθμιαία από άλλους μογγολικούς λαούς, των οποίων οι απόγονοι κατοικούν σήμερα σε όλην την Κεντρική Ασία.
Το λίαν ενδιαφέρον έγκειται στο ό,τι οι αγώνες μεταξύ των επιθετικών Ινδοευρωπαίων κτηνοτρόφων νομάδων και των ειρηνικών αυτόχθονων αγροτικών πληθυσμών αντανακλώνται στην μυθολογία των λαών που προήλθαν από την συγχώνευση των κατακτητών με τους κατακτημένους με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Το ινδικό έπος Ramayana περιγράφει π.χ. τον αγώνα μεταξύ των “καλών” λευκών πιθήκων ( Ινδοάριοι ) και των “κακών” μαύρων πιθήκων ( αυτόχθονοι Dravidas ) .
Κάτι το παρόμοιο διαπιστώνουμε και στην ελληνική μυθολογία. Η Τιτανομαχία τελείωσε με την ολοσχερή νίκη των θεών των Ινδοευρωπαίων κατά των θεών του γηγενούς πληθυσμού, ως επί το πλείστον των Πελασγών. Όπως φαίνεται, όχι μόνον η Ιστορία, αλλά και η Μυθολογία γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.
Στην επίσης ενδιαφέρουσα μυθολογία των Γερμανών ήταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ( Asen ) από του γεωργούς και ( Wanen ) από τους Ινδοευρωπαίους εξ ίσου ισχυρές , γι αυτό αναγκάσθηκαν να συμβιβαστούν. Αυτός είναι ο λόγος, που ο ανώτατος θεός των πολυάριθμων αρχαίων γερμανικών φύλων και λαών είχε τα δύο ονόματα Odin και Woda. Γερμανοί ειδικοί επιστήμονες πρεσβεύουν την άποψη , ότι αυτή η σύνθεση ( ειρηνόφιλοι αγρότες και επιθετικοί κηνοτρόφοι Ινδοευρωπαίοι ) έχει επηρεάσει για πάντα τον διπλό χαρακτήρα της γερμανικής νοοτροπίας.
Από την συγχώνευση των Ινδοευρωπαίων και των ευρωπαϊκών αγροτικών πληθυσμών προήλθαν οι ευρωπαϊκοί λαοί , των οποίων οι γλώσσες είναι συγγενικές και ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών , περί των οποίων πρόκειται να δημοσιευθεί στο Blog ειδική μελέτη, η οποία προετοιμάζεται συστηματικά εδώ και μισόν αιώνα. Οι γλώσσες των γηγενών πληθυσμών εξαφανίσθηκαν. Μόνο τα Βασκικά ( προέρχονται σύμφωνα με DNA-έρευνες όπως και οι Βάσκοι από την Βόρεια Αφρική ) , τα Ουγγαρέζικα ( αυτά είναι όπως και οι καθ εαυτού Ούγγροι ασιατικής προέλευσης) , τα Φινλανδέζικα και τα Εσθονικά ( και τα δύο είναι συγγενικά και σιβηρικής προέλευσης ) και τα Τούρκικα που προέρχονται όπως και οι καθ εαυτού, οι μογγολικοί Τούρκοι από την Κεντρικοανατολική Ασία (Ουράλια) και δεν ανήκουν σε αυτήν την γλωσσική οικογένεια.
Μετακινήσεις στην Εποχή του Ορείχαλκου/Χαλκού ( 3000-1250 π. Χ. )
Οι Ινδοευρωπαίοι έζησαν μαζί μερικές εκατοντάδες έτη στην Κεντρική Ευρώπη. Από οικονομικούς και πληθυσμιακούς λόγους άρχισαν να εγκαταλείπουν αυτήν την περιοχή κινούμενοι προς όλες τις κατευθύνσεις : Οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων , των Ιλλυρίων και των Θρακών προς τα Βαλκάνια, των αρχαίων Κελτών διαδοχικά προς τα Δυτικά, οι πρόγονοι των αρχαίων Γερμανών προς τον Βορρά, όπου προ 4 χιλιάδων ετών έχει πραγματοποιηθεί η γένεσή τους και των Βαλτικών πληθυσμών προς την Βορειο-Ανατολική Ευρώπη.
Σε εκείνη την εποχή δεν μπορούσε ακόμη να γίνει λόγος για προγόνους των Σλαβικών φύλων. Όπου και να πήγαιναν οι Ινδοευρωπαίοι γινόταν συγχώνευση με τους αγροτικούς πληθυσμούς. Ταυτόχρονα επικρατούσαν οι ως επί το πλείστον αρσενικοί θεοί και η γλώσσα τους φυσικά με πολλά στοιχεία των μη ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Κατ αυτόν τον τρόπο διαφοροποιήθηκαν ήδη τότε οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.
Στην περίοδο της Εποχής του Ορειχάλκου έχει συντελεσθεί 1200 π.Χ. μία δυναμική μετακίνηση ευρωπαϊκών λαών, τους οποίους η Αρχαιολογία ονόμασε “Θαλάσσιους Λαούς” . Η αφετηρία τους ήταν τα Βαλκάνια, πέρασαν στην Μικρά Ασία, κατέστρεψαν τον ακμαίο χιττικό πολιτισμό, αλλά στην Αίγυπτο νικήθηκαν από τον Φαραώ Ραμψή Γ. Και αυτό το γεγονός οδήγησε στην περαιτέρω επιμειξία μερικών ευρωπαϊκών λαών.
( “Θαλάσσιοι Λαοί :” Lukka (rkw,) : Λύκιοι , Sherden (š3rdn) : Σάρδες, Shekelesh (š3krš3) : Σικελοί, Akawasha (jḳ3w3š3), Αχαιοί , Denyen (d3jnjw): Δαναοί ,Tjekker (ṯ3k3r): Τεύκροι Pholosté (prwsṯ) : Φιλισταίοι. Πηγές : -Colleen Manassa, The Great Karnak Inscription of Merenptah: Grand Strateg, Yale University, New Haven 2003. – Heike Sternberg-el Hotabi, Der Kampf der Seevölker gegen Pharao Ramses III., Rahden (Westfalen) 2012. -Edward Noort, Die Seevölker in Palästina, Kampen 1994. – Eliezer D. Oren, The sea peoples and their world, University Museum, Philadelphia 2000 ).
Μετακινήσεις στην Εποχή του Σιδήρου
Κατά την διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου έλαβαν χώραν στην Ευρώπη οι εξής σημαντικές μετακινήσεις και ταυτόχρονα συγχωνεύσεις λαών και φύλων :
Οι αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στην Ιταλία και τη Σικελία – 37,5 % το ελληνικό DNA στους Σικελούς!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως είδαμε και σε σχετικά άρθρα στο protothema.gr έχουν αναζωπυρωθεί οι συζητήσεις και οι επιστημονικές ανακοινώσεις για το αν οι Έλληνες έφτασαν πολύ νωρίτερα στην Αμερική από τον Χριστόφορο Κολόμβο, κάτι που φαίνεται ότι ισχύει και για τους Βίκινγκς. Μέχρι τώρα, έχουμε ισχυρές ενδείξεις, όχι αποδείξεις. Αντίθετα, αδιάψευστα τεκμήρια υπάρχουν για τις αρχαίες ελληνικές αποικίες στη Δύση. Από τη γειτονική Ιταλία, σε όλες σχεδόν τις μεσογειακές χώρες και στη συνέχεια, στα βρετανικά νησιά και τη Σκανδιναβία, οι αρχαίοι πρόγονοί μας όχι μόνο ίδρυσαν δεκάδες πόλεις αλλά μεταλαμπάδευσαν και τις γνώσεις τους στους γηγενείς. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι μας στις αρχαίες ελληνικές αποικίες, από τη γειτονική Ιταλία και στο μέλλον θα ασχοληθούμε και με τις ελληνικές αποικίες και στην υπόλοιπη Ευρώπη.Οι απαρχές του αποικισμού στην Ιταλία
Το φαινόμενο του αποικισμού υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία του αρχαίου ελληνικού κόσμου και εκδηλώθηκε σε δύο περιόδους. Δείγματα αποικισμού υπάρχουν ήδη στην ύστερη χαλκοκρατία, με τους Μυκηναίους και τους Μινωίτες να κυριαρχούν στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου μαζί με τους Φοίνικες. Η κάθοδος των Δωριέων και των συγγενικών τους φύλων κατά τον 11 π.Χ. αιώνα, προκάλεσε πολλές μετακινήσεις και αναταραχή στον ελληνικό χώρο. Έτσι κατά τον 10ο π.Χ. αιώνα πολλοί εγκατέλειψαν τον ελλαδικό χώρο και εγκαταστάθηκαν σε ολόκληρη την παράλια περιοχή της Μ. Ασίας και τα γειτονικά της νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Τον 8ο π.Χ. αιώνα ξεκίνησε η δεύτερη φάση του ελληνικού αποικισμού, που ήταν πιο οργανωμένος καθώς κατευθυνόταν από τις κυβερνήσεις των πόλεων (μητροπόλεις) και είχε επίσημο χαρακτήρα.
Ξεκινάμε, όχι με χρονολογική σειρά, με τις αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία. Η Ελέα, χτίστηκε στη δυτική ακτή της νότιας Ιταλίας από Έλληνες αποίκους της Φώκαιας της Μικράς Ασίας, όταν η πόλη κινδύνευσε να πέσει στα χέρια των Περσών το 553 π.Χ. Η Ηράκλεια η Λευκανική, ιδρύθηκε το 432 π.Χ. κοντά στον κόλπο του Τάραντα, ανάμεσα στους ποταμούς Ακίριο και Σίριο.
Οι Θούριοι, ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην Κάτω Ιταλία, κοντά στη Σύβαρη, σε μικρή απόσταση από τον κόλπο του Τάραντα. Άρχισε να χτίζεται στα μέσα του 5ου π.Χ. αι. από Συβαρίτες, μετά την καταστροφή της πόλης τους από τους Κροτωνιάτες. Το 443 π.Χ. ο Περικλής επιδίωξε να δημιουργηθεί στη νέα πόλη μια πανελλήνια αποικία, γι΄αυτό μόλις τελείωσε το χτίσιμο της εγκαταστάθηκαν σ΄αυτή άποικοι απ΄όλη την Ελλάδα, ανάμεσα τους ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής, ο σοφιστής Πρωταγόρας, οι ρήτορες Λυσίας και Τισίας, ο Ηρόδοτος κ.ά. Η πόλη πέρασε οριστικά στα χέρια των Ρωμαίων το 194 π.Χ. και έγινε ρωμαϊκή επαρχία με το όνομα Copiae.Δεν είναι γνωστό πότε καταστράφηκε.
Ο Κρότων, ήταν αποικία των Αχαιών και χτίστηκε στην ακτή της ιταλικής χερσονήσου της Καλαβρίας. Βρισκόταν στις εκβολές του ποταμού Αίσαρου και ΒΔ του ακρωτηρίου Λικίνιο, όπου σήμερα βρίσκεται η πόλη Κροτόνε. Η πόλη απέκτησε μεγάλη φήμη μετά το 530 π.Χ., όταν εγκαταστάθηκε εκεί ο Πυθαγόρας. Ίδρυσε φημισμένη φιλοσοφική Σχολή στην οποία φοίτησαν μαθητές απ΄ όλη την Ελλάδα.
Η αρχαιότερη ελληνική αποικία στην Ιταλία, ήταν η Κύμη, η οποία χτίστηκε στα δυτικά παράλια της Ιταλίας, βόρεια του Κόλπου της Νάπολης. Χτίστηκε στα μέσα του 8ου π.Χ. αιώνα από κατοίκους της Κύμης της Εύβοιας και της Χαλκίδας, οι οποίοι νωρίτερα είχαν εγκατασταθεί στο γειτονικό νησί Πιθηκούσες (σήμερα Ίσκια). Βρισκόταν σε φυσικά οχυρή και ασφαλή θέση και γνώρισε μεγάλη ακμή. Μάλιστα, ίδρυσε επίνειο, τη Δικαιαρχεία, κατέλαβε τη σικελική ακτή του στενού της Μεσσήνης και ίδρυσε και άλλη αποικία, τη Ζάγκλη. Σταδιακά εξαπλώθηκε στα Φλεγραία πεδία, ίδρυσε σε συνεργασία με τους Ρόδιους την Παρθενόπη, προκάτοχο της Νάπολης και κυριάρχησε σ΄ ολόκληρη την ακτή της Καμπανίας.
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί, ήταν αποικία των Οπουντίων (ή Ηοίων) , χτισμένη στην ανατολική ακτή της χερσονήσου Βρεττίας (σημ. Καλαβρία), κοντά στο ακρωτήριο Ζεφύριο απ΄ όπου πήρε και το όνομα Επιζεφύριοι. Αρχικά μάλιστα ήταν χτισμένη πάνω στο ακρωτήριο, όμως αργότερα μετατοπίστηκε βορειότερα, καθώς οι κάτοικοι της ήθελαν να καλλιεργήσουν την πλατιά παραλιακή ζώνη του Ιονίου Πελάγους και να εκμεταλλευτούν το πλούσιο έδαφος μέχρι την Τυρρηνική Θάλασσα με μικρότερες αποικίες. Είχε ως οικιστή τον Ευάνθη και ιδρύθηκε με τη βοήθεια των Κορινθίων. Φημιζόταν για τη νομοθετική της οργάνωση, την οποία είχε αναλάβει ο νομοθέτης Ζάλευκος, γύρω στο 660 π.Χ. Το Μεταπόντιο, σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από Πύλιους (καταγόμενους από την Πύλο) , κατά την επιστροφή τους από τον Τρωικό Πόλεμο. Αρχικά ονομαζόταν Μέτοβο και έφτασε σε ακμή το 700 π.Χ. Πιθανότατα, στο Μεταπόντιο πέθανε ο Πυθαγόρας.
Στις Πιθηκούσες νήσους (Ίσκια) , όπως αναφέραμε είχε ιδρυθεί από Ευβοιώτες αποικία. Αυτό έγινε το 770 π.Χ. Υπήρξε η αρχαιότερη ελληνική εμπορική εγκατάσταση στην Ιταλία. Αν και οι περισσότεροι από τους κατοίκους της εγκαταστάθηκαν στην Κύμη (της Ιταλίας), το νησί δεν έπαψε να κατοικείται από Έλληνες ως το 1ο π.Χ. αι. οπότε και εγκαταλείφθηκε λόγω των συνεχών σεισμών.
Η Ποσειδωνία, ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας, χτισμένη στην περιοχή της Λουκανίας, στα νότια των εκβολών του ποταμού Σίλαρη. Αποικίστηκε τον 6ο π.Χ. από κατοίκους της γειτονικής Σύβαρης. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα κατακτήθηκε από αυτόχθονες Λουκανούς.
Το Ρήγιο της Καλαβρίας (σημ.Reggio di Calabria), ιδρύθηκε το 717 π.Χ. από τους Χαλκιδέους. Αργότερα εγκαταστάθηκαν εκεί και Μεσσήνιοι εξόριστοι. Στη θαλάσσια περιοχή του Ρήγιου, βρέθηκαν και ανασύρθηκαν τα περίφημα αγάλματα των δύο πολεμιστών του Ριάτσε (1972), τα οποία χρονολογούνται από τον 5ο π.Χ. αιώνα.Κάποιοι θεωρούν ότι είναι έργα του Φειδία και άλλοι του Μύρωνα.
Η Σύβαρη ήταν αρχαία ελληνική αποικία στην Κάτω Ιταλία. Χτίστηκε το 709 π.Χ. από τους Αχαιούς της Πελοποννήσου και της Τροιζήνας, ανάμεσα στους ποταμούς Κράθη και Σύβαρη. Ανέπτυξε πολύ το εμπόριο και αποκόμισε πολλά πλούτη. Ίδρυσε τρεις αποικίες: τη Λάο , τη Σκίδρο και την Ποσειδωνία. Οι κάτοικοι της ήταν πολύ πλούσιοι και είχαν ιδιαίτερη ροπή στις απολαύσεις. Δημιουργήθηκε μάλιστα ο όρος συβαριτισμός, που σημαίνει μαλθακότητα και τρυφηλότητα. Η Σύβαρη καταστράφηκε τελείως από τους Κροτωνιάτες το 513 π .Χ.
Τέλος, ο Τάραντας, είναι πόλη της Απουλίας με σημαντικό λιμάνι. Ιδρύθηκε, κατά την παράδοση από τον γιο του Ποσειδώνα Τάραντα ή τον εγγονό του Μίνωα Τάραντα. Πιθανότατα όμως, χτίστηκε από τον Σπαρτιάτη Φάλανθο (708 π.Χ.). Σύντομα γνώρισε μεγάλη ακμή. Το 272 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους, το 215 π .Χ. από τους Καρχηδόνιους και το 209 π.Χ. ανακαταλήφθηκε από τη Ρώμη.
Μια άλλη ιταλική πόλη, που ιδρύθηκε από αρχαίους Έλληνες, συγκεκριμένα από τους Δωριείς των Συρακουσών το 394 π.Χ. είναι η Ανκόνα (Ancona). Από τους αρχαίους Έλληνες ονομάστηκε Αγκώνα, από το «αγκωνιοειδές» σχήμα της παραλίας στην οποία είναι χτισμένη.
Οι αρχαίες ελληνικές αποικίες στη Σικελία
Πολλές και σημαντικές ήταν οι αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στη Σικελία. Στα πανάρχαια χρόνια, εγκαταστάθηκαν στο μεγάλο ιταλικό, σήμερα, νησί Φοίνικες στα δυτικά και βορειοδυτικά παράλια, Κρητικοί στα νότια και αργότερα, άλλοι Έλληνες κυρίως στα ανατολικά. Μετά τα μέσα του 8ου π.Χ. και ιδρύθηκε από Ναξιώτες και Χαλκιδέους της νότιας Ιταλίας, η Νάξος στους βορειοανατολικούς πρόποδες της Αίτνας και ακολούθησαν άλλες πόλεις.
Οι ελληνικές αποικίες στη Σικελία, ήταν πραγματικά κέντρα πολιτισμού. Σ’ αυτές αναπτύχτηκαν τα γράμματα, η φιλοσοφία και άλλες επιστήμες. Στη Σικελία έζησαν και έδρασαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής και Ξενοφάνης οι ποιητές Θεόκριτος και Στησίχορος, οι γιατροί Μενεκράτης και Παυσανίας, ο μεγάλος μαθηματικός και μηχανικός Αρχιμήδης κ.ά. Στη Σικελία επίσης, χτίστηκαν μερικά από ωραιότερα μνημεία της αρχαιότητας, όπως το θέατρο των Συρακουσών και οι ναοί του Ακράγαντα και του Σελινούντα.
Ας δούμε όμως με περισσότερες λεπτομέρειες τις αρχαίες ελληνικές αποικίες στη Σικελία.
Ο Ακράγαντας (σήμ. Agrigento), ήταν αρχαία πόλη της ΝΔ Σικελίας ανάμεσα στη Γέλα και τον Σελινούντα. Σύμφωνα με ένα μύθο χτίστηκε από τον Ακράγαντα, γιο του Δία και της Αστερόπης. Στην πραγματικότητα, ιδρύθηκε από Ρόδιους και Δωριείς αποίκους το 581 π.Χ. Ήταν σπουδαίο εμπορικό κέντρο με πολλές πηγές πλούτου και εύφορο έδαφος.Η Γέλα ήταν δωρική αποικία που ιδρύθηκε το 690 π.Χ. από Κρητικούς και Ρόδιους (συγκεκριμένα από κατοίκους της Λίνδου) ,αρχηγός των οποίων ήταν πιθανότατα ο Γέλωνας από την Τήλο. Από αυτόν πήρε και το όνομά της η πόλη. Οι άποικοι συνάντησαν μεγάλες δυσκολίες κατά την εγκατάστασή τους στο νησί, από την αντίσταση των ντόπιων τους οποίους τελικά απώθησαν στο εσωτερικό του νησιού. Αποικία της Γέλας ήταν Ακράγαντας.
Η Έγεστα ή Σέγεστα ή Αίγεστα, σύμφωνα με τον Στράβωνα χτίστηκε από Έλληνες αποίκους που ήταν σύντροφοι του Φιλοκτήτη. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι οι παλαιότεροι κάτοικοι της Σικελίας ήταν οι Έλυμοι. Αυτοί, στον πρώτο μεγάλο ελληνικό αποικισμό παρέμειναν με τους Φοίνικες στο δυτικότερα τμήμα του νησιού και ίδρυσαν δυο πόλεις, την Έρυκα και την Έγεστα. Αργότερα ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες αποίκους και δέχτηκαν τον πολιτισμό τους.
Η Ιμέρα (Himera), βρισκόταν στα βόρεια παράλια της Σικελίας, στις εκβολές του ομώνυμου ποταμού. Ιδρύθηκε το 648 π.Χ. από Έλληνες αποίκους, τους Χαλκιδέους της Ζάγκλης και μερικούς εξόριστους Συρακούσιους. Έτσι οι κάτοικοί της είχαν ιωνική και δωρική καταγωγή και μιλούσαν ανάμεικτη ιωνοδωρική διάλεκτο.
Η Κατάνη, πασίγνωστη ιταλική πόλη σήμερα, είναι χτισμένη στα δυτικά παράλια της Σικελίας στους νότιους πρόποδες της Αίτνας. Ιδρύθηκε από Έλληνες Ναξιώτες αποίκους το 730 π.Χ. Έως το 263 π.Χ. που υποτάχθηκε στους Ρωμαίους, ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας.
Οι Λεοντίνοι, ήταν μία από τις σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές αποικίες στην ανατολική ακτή της Σικελίας. Ιδρύθηκε γύρω στο 730 π.Χ. από Έλληνες της Νάξου, της αποικίας των Χαλκιδέων. Βρισκόταν 35 χλμ ΒΔ των Συρακουσών σε έναν εύφορο λόφο.
Η Ζάγκλη ή Μεσσήνη, ιδρύθηκε τον 8ο π.Χ. αιώνα από Χαλκιδέους και πήρε το όνομα Ζάγκλη, που σημαίνει ‘δρεπάνι’, πιθανότατα από το δρεπανοειδές σχήμα του κόλπου στον οποίο είναι χτισμένη. Βρισκόταν κοντά στον ομώνυμο πορθμό απέναντι από το Ρήγιο της Καλαβρίας. Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα η Ζάγκλη μετονομάστηκε σε Μεσσήνη, λόγω των πολλών αποίκων που ήρθαν σ’ αυτή από τη Μεσσηνία.
Αρχαιότερη ελληνική αποικία στη Σικελία, ήταν η Νάξος, που ιδρύθηκε το 628 π.Χ. Αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα. Ενισχύθηκε με δύο ακροπόλεις και τείχη και απέκτησε δύο σπουδαία λιμάνια. Καταστράφηκε από τους Καρχηδόνιους με τους οποίους στο παρελθόν είχε συμμαχήσει, το 250 π.Χ. Τα Υβλαία Μέγαρα, ήταν αποικία Δωριέων από τα Μέγαρα. Χτίστηκε γύρω στο 750 π.Χ. στη θέση μικρής πόλης που προϋπήρχε. Η πόλη αυτή ονομαζόταν Ύβλη και γι’ αυτό η νέα πόλη ονομάστηκε Υβλαία Μέγαρα. Βρισκόταν βόρεια των Συρακουσών, δίπλα στον ποταμό Αλάβα.
Το Ταυρομένιο (Ταορμίνα), ιδρύθηκε το 358 π.Χ. ανάμεσα στη Μεσσήνη και την Κατάνη, από Μεσσήνιους αποίκους με επικεφαλής τον Ανδρόμαχο. Το περίφημο θέατρο της πόλης, χωρητικότητας 15.000 θεατών, συντηρήθηκε από τους Ρωμαίους και σώζεται σε καλή κατάσταση. Τέλος οι Συρακούσες, ήταν η σημαντικότερη αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία. Ιδρύθηκε το 734 π.Χ. από Κορίνθιους επικεφαλής τον Αρχία. Αναπτύχθηκαν γρήγορα εδαφικά και σύντομα επιβλήθηκαν στις άλλες ελληνικές αποικίες της Σικελίας.
Γνώρισαν πολύ μεγάλη ακμή και είναι γνωστή η εκστρατεία που επιχειρήθηκε εναντίον τους από τους Αθηναίους κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο(Σικελική Εκστρατεία). Η εκστρατεία ξεκίνησε το 415 π.Χ. και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 413 π.Χ. με καταστροφικά αποτελέσματα για τους Αθηναίους.
Ελληνικό DNA σε μεγάλα ποσοστά στους σημερινούς Σικελούς
Ο Ιταλός καθηγητής A. Piazza το 1988, ιχνηλάτησε τη γενετική ιστορία των κατοίκων της Ιταλίας. Από την έρευνά του προέκυψε ότι οι κάτοικοι της Βόρειας Ιταλίας συγγενεύουν γενετικά με τους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ οι κάτοικοι της Νότιας Ιταλίας και της Ανατολικής Σικελίας, είναι πιο κοντά στους σημερινούς Έλληνες. Με βάση τις συχνότητες της γενεαλογικής γραμμής E-V13 υπολογίστηκε πως η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Καλαβρίας είναι 7% ,της Απουλίας 22% και της Σικελίας 37,3%! Το νούμερο αυτό δείχνει, και είναι, πολύ υψηλό. Εξηγείται όμως ως εξής:
Λόγω του ανωτέρου πολιτισμικού επιπέδου και της προνομιακής θέσης της Ελλάδας στο τέλος της Εποχής του Χαλκού, η μέση πυκνότητα του πληθυσμού στη χώρα μας ήταν τριπλάσια σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Συγκεκριμένα, κατοικούσαν 3,7 άτομα ανά τ.χλμ. Μεταξύ 1.000 και 400 π.Χ. ο πληθυσμός της Ευρώπης διπλασιάστηκε (από 10 σε 20 εκατομμύρια). Τότε, ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν περίπου 3 εκατομμύρια. Η Ιταλία, ήταν η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη, μετά την Ελλάδα, χώρα της Ευρώπης, είχε πληθυσμό 4 εκ. Η Σικελία είχε γύρω στο 1,5 εκ. κατοίκους. Από αυτούς, περίπου 200.000 ήταν Έλληνες. Άλλοι 100.000 Έλληνες ζούσαν στη Νότια Ιταλία. Έτσι στα ρωμαϊκά χρόνια, κάθε 10-13 κατοίκους της Νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, ο ένας ήταν ελληνικής καταγωγής.
Η πολύ υψηλή γονιδιακή ροή, οφείλεται πιθανότατα και στην επιθυμία των ντόπιων γυναικών της Σικελίας να αποκτήσουν απογόνους με τους πολιτιστικά επιφανέστερους Έλληνες, αλλά και στην ελληνική κυριαρχία στην περιοχή.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνες των A. Piazza και N. Capello (1988), A. Piazza και G. Matullo (2000), W. Scheidel (2003) κ.ά. (μας είναι γνωστό και πού δημοσιεύθηκαν). Πιθανότατα, κάποιοι αναγνώστες θα διαφωνήσουν. Με μεγάλη χαρά θα περιμένουμε τα επιχειρήματά τους που θα αντικρούουν τις επιστημονικές μελέτες ξένων, και όχι Ελλήνων, ακαδημαϊκών…
Πηγές: Κ. Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ – Α. ΚΕΣΟΠΟΥΛΟΣ, «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, από την αρχαιότητα ως σήμερα», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ – ΠΥΡΑΜΙΔΑ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ – ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ 2020. Πρώτο Θέμα (27.10.21)
Ελληνικά φύλα συγχωνεύθηκαν ιδιαιτέρως από τον 8ο αι. π.Χ. με γηγενείς πληθυσμούς στην Νότια Ιταλία ( Magna Graecia : Μεγάλη Ελλάδα ) και στην Σικελία, στη Νότια Γαλλία ( Gallia Graeca : Ελληνική Γαλλία ) και στα παράλια του Εύξεινου Πόντου , ιδιαιτέρως στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας. Ταυτόχρονα έχουν οι εντόπιοι πληθυσμοί λόγω του ανώτερου ελληνικού πολιτισμού εν μέρει εξελληνισθεί .
Από ένα τέτοιο κράμα προέρχονται οι περισσότεροι Έλληνες του Πόντου, ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί την Νότια Ιταλία και στην Σικελία έχουν αργότερα εκλατινισθεί.
Εν τούτοις, στην Νοτιοανατολική Σικελία και μεταξύ των Ποντίων από τις παραθαλάσσιες περιοχές διαπιστώνουμε, όπως προ ημών και Ευρωπαίοι περιηγητές και ιστορικοί τον 19ο αι. ακόμη και σήμερα καταπληκτικές ελληνικές φυσιογνωμίες.
Κελτες
Στην Εποχή του Σιδήρου έχει συντελεσθεί η εξής μεγαλύτερη μετακίνηση και συγχώνευση πληθυσμών . Πολυάριθμα κελτικά φύλα μετακινήθηκαν από τον 5ο αι. προς δυτικές περιοχές και κατέλαβαν όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, Η επιμειξία με τους μη ινδοευρωπαϊκούς Ιβηρες ήταν τόσο έντονη που οι ιστορικοί ονόμασαν όλους τους κατοίκους Ιβηροκέλτες. Από την Ισπανία εποίκησαν την Ιρλανδία και από εκεί την Σκωτία. Από την Γαλλία εποίκησαν την Μεγάλη Βρεταννία.
Εξαπλώθηκαν σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, όπου συγχωνεύθηκαν με τους “Βόρειους Ιλλυρίους” ( Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία ( Gallia Transalpina : Γαλλία πέραν των Αλπεων ) την Βόρεια Ιταλία ( Gallia Cisalpina : Γαλλία ενδώθεν των Αλπεων ), στα Βαλκάνια και μερικά φύλα έφθασαν έως την Μικρά Ασία, όπου ίδρυσαν την πόλη Αγκυρα ! Νικήθηκαν από το βασίλειο της Περγάμου, έμειναν, εξελληνίσθηκαν και στον Μεσαίωνα εκτουρκοποιήθηκαν.
Οι Κέλτες άφησαν τα γενετικά τους ίχνη : μεγαλόσωμοι με ξανθά έως κόκκινα μαλλιά, γαλανά έως γαλανοπράσινα μάτια, δηλαδή ευρωπαϊκές φυσιογνωμίες. Ειδικά στην Τουρκία ξεχωρίζουν οι απόγονοί τους ακόμη και σήμερα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους από τους άλλους Τούρκους.
Ρωμαίοι
Στα πλαίσια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ( Imperium Romanum ) αναμείχθηκαν Ρωμαίοι από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με Γάλλους και Ισπανούς Ιβεροκέλτες και από τα κατώτερα στρώματα με Δάκες ( Ρουμανία ). Οι αυτόχθονοι λαοί σε σύγκριση με τους Ρωμαίους με κατώτερο πολιτισμό ξέχασαν την μητρική τους γλώσσα και την αντικατέστησαν με τα Λατινικά που έγιναν η βάση για πολλές νεολατινικές γλώσσες.
Μετακινήσεις στον Μεσαίωνα
Οι ακόλουθες μεγάλες μετακινήσεις και συγχωνεύσεις πληθυσμών έχουν πραγματοποιειθεί και άλλαξαν ριζικά την εθνογένεση των Ευρωπαίων :
Γερμανοί
Η μεγάλη μετακίνηση των πολυάριθμων γερμανικών φύλων από τον 4ο έως τον 6ο αι. μ.Χ. ( Völkerwanderung : Μετακίνηση των λαών) . Έχοντας σαν αφετηρία την Γερμανία και την Σκανδιναβία διέσχιζαν την Ευρώπη προς όλες τις κατευθύνσεις.
Έτσι έφθασαν οι Γότθοι και οι Βάνδαλοι από την Σουηδία μέσω της Κριμαίας ,διασχίζοντας την Ευρώπη έως την Ιβηρική Χερσόνησο, την οποία σύντομα κατέκτησαν. Αυτοί αποτελούσαν επί αιώνες στην Ισπανία την αριστοκρατία. Τα εθνωνύμιά τους άφησαν γλωσσικά ίχνη σε ισπανικές περιοχές, όπως π.χ. Andalucia, αρχικά Vandalucia ( χώρα των Βανδάλων ) η Cataluna αρχικά Gothalania , Gotalania, Catalania ( Χώρα των Γότθων και των Αλάνων ).
Οι Αλάνες ήταν ένας καυκάσιος λαός, ο οποίος συμμάχισε με τους Γότθους και τους ακολούθησε στην ευρωπαϊκή διαδρομή τους. Οι συγγενοί τους ζουν ακόμη στον Καύκασο υπό το εθνωνύμιο Οσσέτες η Αλάνες ( Ιδέ εδώ στο Blog μου «Ισπανία, Καταλάνοι, Αυτονομία, Αποσχισμός «.
Άλλα γερμανικά φύλα, όπως π.χ. οι Σάξονες ( Sachsen ) και οι Άγγλοι (Angeln ) επετέθηκαν κατά των κελτικών φύλων της Βρεταννίας, τα οποία κατετρόπωσαν , εποίκησαν για πάντα την χώρα, η οποία κατόπιν ονομάσθηκε Αγγλία (Αγγλοι). Αυτοί, αν και πολιτισμικά κατώτεροι από τους Κέλτες με στοιχεία ρωμαϊκού πολιτισμού που τους ονόμαζαν “άγριους Σάξονες”, προσέδωσαν στους αυτόχθονους πληθυσμούς μία μεγάλη δυναμικότητα που ήταν μία από τις προϋποθέσεις για την άνοδο της Αγγλίας πολλούς αιώνες αργότερα.
Το φύλο των Λαγγομπάρδων ( Langobarden ) έχοντας σαν αφετηρία την Βόρεια Γερμανία, διέσχισε την Ευρώπη και έφθασε στην πλούσια και πολυπόθυτη Ιταλία, την οποία κυρίευσε σχετικά σύντομα. Ακόμη και σήμερα διαπιστώνουμε τα αποτυπώματά τους : μεγαλόσωμοι Βόρειοι Ιταλοί, ξανθοί, γερμανική φυσιογνωμία, δυναμικότητα, η οποία είναι άγνωστη στην υπόλοιπη Ιταλία, εθνωνύμιο Lombardi και τοπωνύμιο Lombardia,
Ένα τμήμα του άκρως επιθετικού φύλου των Σουέβων ( Sueben ) έφθασε έως την Βόρεια Πορτογαλλία ( Lusitania ) , κατέκτησε την περιοχή , αργότερα νίκησε σε πόλεμο τους Καστιλιάνους, ανεξαρτοποιήθηκε και ίδρυσε δικό του κράτος, την Πορτογαλλία. Και αυτό το γερμανικό φύλο προσέδωσε δυναμικότητα στον γηγενή ιβηροκελτικό πληθυσμό. Ακόμη και σήμερα ξεχωρίζουν οι Βόρειοι ξανθοί και υψηλόσωμοι Πορτογάλλοι από τους μελαχρινούς και μικρόσωμους του Νότου.
Το πιό μεγάλο, ισχυρό και δυναμικό γερμανικό φύλο ήταν αναμφιβόλως οι Φράγκοι ( Franken: Οι ελεύθεροι ), οι οποίοι έπέδρασαν στην ευρωπαϊκή ιστορία περισσότερο από τους άλλους αρχαίους γερμανικούς λαούς .
Ξεκινώντας από την Βορειοδυτική Γερμανία, εισέβαλαν στην Γαλλία, εξεδίωξαν ταχέως τις ρωμαϊκές λεγεώνες έτσι, ώστε οι Γαλλοι τους υποδέχθηκαν ως απελευθερωτές, συγχωνεύθηκαν με τους πολιτισμικά πολύ ανώτερους Γάλλους, έλαβαν τον πολιτισμό και την νεολατινική γλώσσα , ενώ τα σημερινά ολλανδικά κατάγονται από τα αρχαία φραγκικά , και όμως επικράτησαν στην εθνωνυμία και στην τοπωνυνία : Το τοπωνύμιο Γαλλία ( Gallia ) αντικαταστάθηκε με την France και ο Γάλλος ( Gallus : Ο πετεινός σαν τοτεμ ζώο ) με Francais.
Οι Φράγκοι κατόρθωσαν να κυριεύσουν τις περιοχές των πολυάριθμων κελτικών και γερμανικών φύλων και να ιδρύσουν μία κραταιά αυτοκρατορία υπό τον Καρλομάγνο Charlemagne, Karl der Große ) θέτοντας τις βάσεις για την δημιουργία της μετέπειτα Ευρώπης. Η επιρροή τους ήταν τόσο προσδιοριστική στην ευρωπαϊκή πολιτική, που οι Έλληνες και οι Άραβες εννοούσαν με την ονομασία Φραγκιά σχεδόν όλην την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη και Φράγκους όλους τους Ευρωπαίους. Και όμως, στην Ελλάδα μείναμε με το εθνωνύμιο Γάλλος και με το τοπωνύμιο Γαλλία, αν και οι σημερινοί “Γάλλοι” εννοούν με αυτές τις έννοιες μόνον το παρελθόν τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με το εθνωνύμιο Γερμανός ( αυτονομασία Deutscher) και με το τοπωνύμιο Γερμανία ( αυτονομασία Deutschland ). Το εθνωνύμιο Γερμανοί αφορά αποκλειστικά τους αρχαίους Γερμανούς, των οποίων απόγονοι είναι και άλλα έθνη, όπως π.χ. οι Ολλανδοί, οι Δανοί, οι Σουηδοί, Οι Νορβηγοί, οι Αυστριακοί, οι Αγγλοι και εν μέρει οι Βέλγοι, οι Ελβετοί και οι Φιννλανδοί (Σουηδοφιννλανδοί).
Διεπίστωσα, ότι τα σχολικά βιβλία στην France τονίζουν ιδιαιτέρως την καταγωγή από τους αρχαίους Γάλλους παραγκωνίζοντας και την καταγωγή τους από τους αρχαίους γερμανικούς Φράγκους καθώς και από τους σκανδιναβικούς Βίκιγκες , γνωστούς ως Νορμανδούς ( ¨”Βόρειοι άνδρες” ), εξ ου και Normandie ( Χώρα των Νορμανδών, Βόρεια Γαλλία ). Οι Γάλλοι μάλλον θα έχουν με την εν μέρει γερμανική καταγωγή τους εθνοψυχολογικά προβλήματα,
Σλάβοι
Σε σύγγριση με τους Κέλτες και τους Γερμανούς έχουν συντελεσθεί οι μετακινήσεις των Σλάβων πολύ αργά. Η αρχική πατρίδα τους ήταν η περιοχή βορείως των Καρπαθίων μεταξύ των ποταμών Weichsel και Dniepr ( Δνείπερος ). Τον 1ο αι. μ.Χ. κινήθηκαν ελάχιστα προς τα ανατολικά ( Ανατολικοί Σλάβοι ), προς τα δυτικά ( Δυτικοί Σλάβοι ) και προς τον Νότο ( Νότιοι Σλάβοι ) σε γενικές γραμμές με ενιαία γλώσσα έως τον 10ο αι.
Αλλά η μεγάλη μετακίνηση των επίσης πολυάριθμων σλαβικών φύλων έλαβε χώραν μεταξύ του 5ου και του 6ου αι. Οι Ανατολικοί Σλάβοι κατέκτησαν περιοχές των Βαλτικών λαών ( από αυτούς έμειναν μόνον οι Λέττονες και οι Λιθουανοί ) και συγχωνεύθηκαν με τους περισσότερους , οι Δυτικοί Σλάβοι ( περίπου 24 φύλα ) κινήθηκαν δυτικά του ποταμού Oder/Neiße και εποίκησαν ειρηνικά σε περιοχές, τις οποίες πρωτύτερα εγκατέλειψαν γερμανικά φύλα. Πρόκειται για την περιοχή της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μερικά φύλα προχώρισαν έως το Lübeck στην Βόρεια Γερμανία.
Επειδή οι Σλάβοι είχαν την συνήθεια να ζουν σε πολύ μικρά χωριά ( πέντε έως το πολύ οκτώ σπίτια) , γέμισαν οι νέες περιοχές με σλαβικά τοπωνύμια, τα οποία έως σήμερα παρέμειναν άθικτα. Ακόμη και οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές δεν τα άλλαξαν ! Στην Ελλάδα τα άλλαξαν σχεδόν όλα. Αυτό όμως είναι βάναυση παραχάραξη της ιστορίας.
Από τον 8ο αι. άρχισε όμως η επιστροφή των Γερμανών και η βίαια επανακατάληψη αυτών των περιοχών που κράτησε τρεις αιώνες. Οι Σλάβοι εκχριστιανίσθηκαν και εκγερμανίσθηκαν με βίαιο τρόπο και φυσικά βαθμιαία συγχωνεύθηκαν με τους Γερμανούς. Οι σύγχρονοι ιστορικοί τους ονομάζουν Σλαβογερμανούς. Τους προδίδουν τα σχετικά μικρά αναστήματα, οι φυσιογνωμίες, τα ονόματα και τα τοπωνύμια. Θέλουμε να επισημάνουμε, ότι οι χειρότεροι Γερμανοί νεοφασίστες προέρχονται από αυτούς. Πρόκειται για το ψυχολογικό φαινόμενο της εξισσορόπησης, γνωστό και σε άλλες χώρες. Κάτι το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα.
(Μετακινήσεις, Ειρηνικά, Πολεμικά : Οι πρώτες μετακινήσεις έλαβαν χώραν με ειρηνικό τρόπο. Οι μετακινήσεις των κελτικών φύλων επίσης. Πολεμικές ήταν οι τεράστιες μετακινήσεις των Ινδοευρωπαίων. Ανεξαιρέτως όλες οι μετακινήσεις των γερμανικών φύλων ήταν επιθετικες και πολεμικές.
Οι μετακινήσεις των Ελλήνων ήταν εκτός από μίαν εξαίρεση (Σικελία) ειρηνικές (έχω ενά υπέροχο βιβλίο ενός Γάλλου ακαδημαϊκού ιστορικού περι του θέματος). Οι μετακινήσεις των σλαβικών φύλων ήτα σε γενικές γραμμές ειρηνικές. Αυτό ισχύει και για τις μετακινήσεις των βλάχικων και αρβανίτικων φύλων στον ελληνικό χώρο.
Οι μετακινήσεις των μογγολικών και τουρανικών λαών γινόταν αποκλειστικά μέσω εξοντωτικού πολέμου. Καθημερινή (3.7.18)
Η εθνογένεση των Νεοελλήνων
Η εθνογένεση των Νεοελλήνων είναι προϊόν μίας μακρόχρονης συγχώνευσης πολλών φύλων και λαών όπως και σε όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Αυτή η διαδικασία άρχισε προ 42 χιλιάδων ετών με την άφιξη του Homo sapiens sapiens προερχομενου στον ελληνικό χώρο από την Αφρική μέσω της Μέσης Ανατολής .
Πιό καθοριστικής σημασίας ήταν η άφιξη γεωργικών πληθυσμών με υλικό πολιτισμό από την Μικρά Ασία μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας π.Χ. Στην αρχαία ελληνική παράδοση έγιναν γνωστοί με τα εθνωνύμια Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες. Ιδιαιτέρως οι Πελασγοί εποίκησαν όλα τα παράλια της Ελλάδας , τα ιλλυρικά παράλια έως την Τεργέστη , τα ιταλικά παράλια απέναντι από την Αλβανία και όλα τα ελληνικά νησιά.
Έτσι είναι οι Πελασγοί οι μακρινοί κοινοί πρόγονοι των Ελλήνων , των Αλβανών, των Μαυροβουνίων, των Κροατών και ενός τμήματος των Ιταλών. Επρόκειτο για ειρηνόφιλους πληθυσμούς με θηλυκές θεότητες.
Από τον πολιτισμό τους σώθηκαν μόνον ονόματα βοτάνων, ανθών, δένδρων και τοπωνύμια με διπλό σ ( νάρκισσος, κυπάρισσος,Τυλησσός, Παρνασσός, Τηλμισσός, Σύασσος, Κνωσσός ), που τελειώνουν σε -νθος ( ασσάμινθος, υάκινθος, τερέβινθος, αμάρανθος, πλίνθος, λαβύρινθος, Ζάκυνθος ) και σε -ευς ( Αχιλλεύς, Οδυσσεύς, Ερμηνεύς, Θησεύς, Βασιλεύς ) καθώς και άλλα τοπωνύμια και λέξεις : σέλυνος, κιθάρα, ξίφος, θάλαμος σάλπιγξ, , θίασος, χαλκός, αμυγδαλή, όρυζα, Λάρισσα, Λέσβος, Σκύρος, Σάμος, Νάξος, Χίος, Λυκαβητός, Μέγαρα, Ολυμπος, Μυκήναι, Αθήναι, Οι Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες αναμείχθηκαν μεταξύ τους καθώς και με τους λίγους “Πρωτοευρωπαίους”. Αυτές ήταν οι πρώτες επιμειξίες στον ελληνικό χώρο.
Περίπου το 2250 π.Χ. έγινε η κάθοδος των μεγαλόσωμων Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι συγχωνεύθηκαν με τον γηγενή πληθυσμό. Από αυτήν την πρόσμειξη προήλθαν οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Στην Ήπειρο και στην Δυτική Μακεδονία έχει συντελεσθεί η εν μέρει επιμειξία με ιλλυρικά φύλα. Στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη συγχωνεύθηκαν με θρακικά φύλα ( π.χ. με τους Πίερες ).
Μεταξύ του 6ου και του 7ου αι. έχουν κατεβεί στις ελληνικές περιοχές έως στην Πελοπόννησο περίπου οχτώ νοτιοσλαβικά φύλα ( τα ονόματά των είναι γνωστά από έργα βυζαντινών ιστορικών : Μεταξύ του 6ου και του 7ου αι. έχουν κατεβεί στις ελληνικές περιοχές έως στην Πελοπόννησο περίπου οχτώ νοτιοσλαβικά φύλα ( τα ονόματά των είναι γνωστά από έργα βυζαντινών ιστορικών : Μιλήγγοι, Εζερίτες, Σαγουδάτες, Βαγιουνίτες (Βεουνίτες), Δραγοβίτες (Δρογοβίτες), Βερσίτες (Βεργίτες), Σμολιάνοι, Στρυμλιάνοι (Στρυμονίτες, εξ ού Στρυμών), Βελεγισίτες, Ριγχίνοι, Ζαγορίτες (εξ ού Ζαγόρια) , τα οποία συγχωνεύθηκαν με τον ελληνικό πληθυσμό.
Μεταξύ του 8ου και του 12ου αι. έγινε επανειλλημμένα η κάθοδος φύλων από την Αλβανία (Αρβανίτικα ) και την Βλαχία ( Valahia , Νότια Ρουμανία ). Οι τελευταίοι διετήρησαν επι αιώνες την νεολατινική τους γλώσσα. Από αυτούς ξεχωρίζουν οι Σαρακατσάνηδες, οι οποίοι θεωρούνται από τους ειδικούς ιστορικούς ως εκλατινισμένοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Εδώ ας υπενθυμίσουμε, ότι η λατινική γλώσσα ήταν αυτονοήτως το αργότερο από τον 1ο αι. π.Χ. έως τα μέσα του 7ου αι. μ.Χ. η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και όμως, τελικά έχει επιβληθεί η ελληνική γλώσσα . Βαθμιαία έλαβε χώρα λόγω της πολιτιστικής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου ο εξελληνισμός των πρώην Ρωμαίων κατακτητών. Εν ολίγοις :Τα λατινικά κατόρθωσαν να επικρατήσουν μόνον στην Δύση, αλλά όχι στην υπερπολιτισμένη Ανατολή.
Στην διάρκεια του Μεσαίωνα και αργότερα στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών συγχωνεύθηκε ένα τμήμα των απογόνων των αρχαίων Ελλήνων αυτονοήτως με Σλάβους, Βλάχους και Αλβανούς. Στην Κρήτη έγινε πόσμειξη με τους απόγονους των πρώην Αράβων κατακτητών καθώς και με Ενετούς ( Ιδέ εδώ στο Blog μου «Προέλευση των σημερινών Κρητών» ).
Στην επιμειξία των φύλων επαιξαν καθοριστικό ρόλο η χριστιανική πίστη και η ελληνική γλώσσα, η οποία ήταν επισήμως η γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την οποίαν οι ιστορικοί ονόμασαν Βυζαντινή τον 19ο αι. Μέσω της θρησκείας και της γλώσσας έχουν εξελληνισθει τελείως οι Σλάβοι, οι Αλβανοί και οι Βλάχοι. Στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων έχει δημιουργηθεί βαθμιαία το ελληνικό έθνος με μίαν ισχυρή ελλληνική εθνική συνείδηση. Αυτό μετράει ( Ιδέ στο Μπλογγ μου την μελέτη “Γραικός, Ελληνας, Ρωμιός ).
Ευκαιρίας δοθείσης θα ασχοληθώ ολίγον τι με τον περίφημο και περιβόητο Γερμανό ιστορικό, εθνολόγο και πρωτίστως περιηγητή Jakob Philipp Fallmerayer, ο οποίος στον 19ο αι. δεν ανήκε στους μεγάλους πανεπιστημιακούς ιστορικούς της Γερμανίας , αλλά ήταν καθηγητής γυμνασίου ( Gymnasialprofessor ) σε μία μικρή πόλη. Εγινε γνωστός κυρίως ως περιηγητής σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εξέδωσε μερικά βιβλία περί των εθνών, τα οποία στα γρήγορα γνώρισε η πίστευε , ότι γνώρισε.
Εδώ ενδιαφέρει ιδιαιτέρως το βιβλίο του “Geschichte der Halbinsel Morea während des Mittelalters ( Peloponnes )”, Stuttgart, Tübingen, 1830 (“Ιστορία της Χερσονήσου Μορέας στην διάρκεια του Μεσαίωνα ( Πελοπόννησος ). Υπογραμμίζω εντόνως την εξής διαπίστωσή μου ύστερα από προσεκτική και πολλαπλή μελέτη του βιβλίου στα Γερμανικά : Οχι μέσα στο βιβλίο, αλλά μόνον στο μικρό προοίμιο γράφει μεταξύ άλλων : “Das Geschlecht der Hellenen ist in Europa ausgerottet…Denn auch nicht ein Tropfen edlen und ugemischten Hellenenblutes fließt in den Adern der christlichen Bevölkerung des heutigen Griechenlands”( ” Το γένος των Ελλήνων έχει στην Ευρώπη τελείως εξολοθρευθεί…Γιατί ούτε και μία σταγόνα ευγενούς και μη αναμειχθέντος ελληνικού αίματος κυλά στις φλέβες του χριστιανικού πληθυσμού στην σημερινή Ελλάδα” ( δική μου μετάφραση ).
Εν γνώσει της γερμανικής γλώσσας, βιβλίων και άλλων Γερμανών περιηγητών, αλλά και της νοοτροπίας των Γερμανών του 19ου αι. καθώς και λαμβάνοντας υπ όψη τα αποτελέσματα των DNA-ερευνών θα προαπαθήσω να ερμηνεύσω το παρόν κείμενο:
α ) Το προοίμιο είναι γραμμένο σε λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό στυλ, το οποίο ήταν στην εποχή εκείνη κάτι το συνηθισμένο. Ακριβώς τότε έχει εξελιχθεί ραγδέως η κατά τα άλλα πολύ καθυστερημένη γερμανική γλώσσα. Κάθε λογοτέχνης και κάθε δημοσιογράφος είχε την φιλοδοξία να συμβάλλει στην περαιτέρω διαμόρφωση της γλώσας. Ακόμη κα ο μεγάλος φιλόσοφος Hegel ( Εγελος) υπέκυψε σε αυτόν τον πειρασμό στο προοίμιο του έργου του “Geschichte der Philosophie” ( “Ιστορία της Φιλοσοφίας” ).
β ) Ο γλωσσικός οίστρος ήταν στενά συνυφασμένος με υπερβολές. Αυτό το φαινόμενο άρχισε στα τέλη του 19ου αι. να υποχωρεί και έχει αντικαταστθεί με νηφαλιότητα, η οποία επικράτησε για πάντα.
γ ) Πρωτού επισκεφθούν οι Γερμανοί την Ελλάδα είχαν πολύ ρομαντικές απόψεις περί των Νεοελλήνων. Περίμεναν να δουν μεγαλόσωμους, ξανθούς και γαλανομάτηδες , οι οποίοι μιλούσαν τουλάχιστον την κοινή αρχαία ελληνική γλώσσα. Αλλά αυτά που είδαν και άκουσαν , έχουν προκαλέσει σε αυτούς πολιτιστικό σοκ. Εχω περί αυτού δική μου εμπειρία, όταν ακριβώς το 1960 κάποιος συσπουδαστής μου με σύστησε στην μητέρα του που ήταν δασκάλα Δημοτικού. Οταν με είδε, εξέφραςε την έκπληξη και την απαγοήτευσή της, γιατί όπως φαίνεται, δεν έχω ανταποκριθεί στην ρομαντική της αντίληψη περί των Ελλήνων.
δ ) Φυσικά τότε δεν ήταν εφικτό να κάνει ο Fallmerayer γενετικές αναλύσεις για να εμπεδώσει την λίαν επιπόλαια και κάπως εξυπνακίστικη γνώμη του. Και όμως βρισκόμαστε εδώ και δεκαετίες στην δυσάρεστη αμυντική θέση να αποδείξουμε κάτι το αυτονόητο, ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Κανένας άλλος ευρωπαϊκός λαός δεν ασχολείται με τέτοια προβλήματα.
Με ένα Klick στο Διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει ταχέως τα αποτελέσματα DNA-ερευνών εκ μέρους κορυφαίων επιστημόνων της γενετικής ( Ερευνα των πανεπιστημίων του Στάντφορτ και της Παβίας με σύμπραξη του καθηγητού Κ. Τριανταφυλλίδη με την ομάδα του ερευνών από το ΑΠΘ ) οι οποίοι αποδεικνύουν την ελληνικότητα των Νεοελλήνων. Το 2009 έχει επιβεβαιωθεί από μίαν διαβαλκανική ομάδα ειδικών επιστημόνων , μεταξύ αυτών και Ελληνες από το ΑΠΘ, στον τομέα της Γενετικής ( DNA ) η επιμειξία με άλλες βαλκανικές εθνότητες ως κάτι το φυσικό.
Ύστερα από τους βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική καταστροφή έχουν πραγματοποιηθεί πληθυσμιακές μεταλλαγές , Από την Μικρά Ασία και από τον Πόντο εφθασαν στην Ελλάδα 1,5 εκατομμύριο Έλλήνων. Ειδικά οι Πόντιοι εν μέρει απόγονοι αρχαίων αποίκων πρωτίστως από την Ιωνία καθώς και ένα κράμα από από αυτούς και από εξελληνισθέντες γηγενείς λαούς και φύλα και ιδιαιτέρως από το καυκάσιο φύλο των Λαζών. Αυτός είναι ο λόγος, που οι Έλληνες από τον Πόντο διαφέρουν στην φυσιογνωμία καθώς και στον βασικό κώδικα συμπεριφοράς από τους Ελλαδικούς μεν, αλλά στα τελευταία χρόνια σημειώνεται μία προσαρμογή στα νεοελληνικά νοοτροπιακά δεδομένα.
Οι περισσότεροι Πόντιοι από την Αργυρούπολη έχουν π.χ. κάτι το ιδιαίτερο και δή το κορμί ( κοντόσωμοι, φαρδιές πλάτες, βραχύ και πολύ δυνατό σβέρκο ) και ιδίως το κεφάλι ( στρογγυλό και σχετικά μεγάλο ). Ακριβώς έτσι περιέγραψαν οι Ασσύριοι τους πολιτισμένους Χιττίτες. Η λέξη Αργυρούπολις είναι απλώς μετάφραση της λέξης Hanuscha που ήταν ύστερα από την πρωτεύουσα Hatuscha η πιό σπουδαία πόλη του χιττικού βασιλείου και κέντρο της εξώρυξης αργύρου και της κατασκευής όπλων, κάτι που κράτησε έως τα τέλη του 19ου αι.
Οι Κέλτες της Μικράς Ασίας γνωστοί ως Γαλάτες,εξελληνίσθηκαν και συγχωνεύτηκαν σε μερικά μέρη με τους Ποντίους ( Ιδέ εδώ στο Blog : Πόντιοι, Προέλευση, Ελληνικότητα,Φυσιογνωμία ).
Και όμως ο Fallmerayer τους έχει θεωρήσει στο βιβλίο του “Geschichte des Kaisertums von Trapezunt” ( “Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας” ), München 1827, ως αδιάκοπη συνέχεια της ελληνικής φυλής, χωρίς όμως να αναφέρει ουδόλως και τις πολυάριθμες επιμειξίες , οι οποίες στα παρελθόντα 2.500 έτη αυτονοήτως έχουν λάβει χώραν. Δηλαδή και εδώ υπερβάλλει ο Γερμανός ιστορικός.
Στην Ελλάδα ήρθαν και Έλληνες από την Βουλγαρία, οι λεγόμενοι Θρακιώτες, οι οποίοι έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, είναι υψηλοί. Στο χωριό Κίτρος στον Νομό της Κατερίνης π.χ. ζούν δύο διαφορετικά ελληνικά φύλα, οι υψηλοί Θρακιώτες και οι σχετικά μικροί εντόπιοι και Βλάχοι. Αυτό το ύψος είναι αναμφιβόλως ένδειξη , ότι οι Θρακιώτες είναι απόγονοι ενός ελληνοθρακικού κράματος.
Πέραν αυτου ζουν στην Ελλάδα και Αθίγγανοι ( Ρόμα), των οποίων οι πρόγονοι ξεκίνησαν από την Βορειοδυτική Ινδία, διέσχισαν μερικές ασιατικές χώρες και έφθασαν τον 10αι. στο Βυζάντιο, όπου η περιφρονητική κοινωνική ονομασία Παρίας ( Σανσκριτικά Paryas ) μεταφράσθηκε στα Ελληνικά κατά λέξη Αθίγγανος ( Ανέγγιχτος, Τσιγγάνος ). Στην Ευρώπη επικράτησαν ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ονομασίες Ρομα ( άνθρωποι ) και Σίντι ( Ινδοί ).
Οι σημερινοί Έλληνες είναι, όπως αποδείξαμε ,απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων καθώς και πολλαπλών προσμείξεων όλων των προαναφερθέντων φύλων και λαών.
Θα αναφέρω ως παράδειγμα την δική μου προέλευση. Περίπου τον 9ο αι. π. Χ. έγκατέλειψαν κάτω από την πίεση των Δωριέων αυτόχθονοι πληθυσμοί την Πελοπόννησο και εποίκησαν μαζικά τα παράλια της Ιωνίας . Ηδη μερικούς αιώνες πρωτύτερα εποίκησαν Μίνωες , Αχαιοί και Ιωνες αυτές τις περιοχές.
Τον 7ο αι. κινήθηκε ένα τμήμα από αυτούς μέσω του Ελλησπόντου προς το Βορρά και ίδρυσε στις ακτές του Ευξείνου Πόντου την πόλη Σινώπη που ήταν η αφετηρία για την αποίκηση όλων των παραλιών . Μερικοί προχώρησαν στην ενδοχώρα και κατοίκησαν στην πόλη Hanusha. Εκεί συγχωνεύθηκαν με απογόνους των Χιττιτών. Τον 19ο αι. επέστρεψαν οι απόγονοί τους στα παράλια, όπου έγινε επιμειξία με τους καυκάσιους Λαζούς.
Ο παππούς μου παντρεύτηκε μίαν κατάξανθη Πόντια με γαλανοπράσινα μάτια από την περιοχή των Γαλατών . Όλοι οι συγγενείς της γιαγιάς μου έχουν κορμιά, φυσιογνωμίες κλπ. όπως οι σημερινοί απόγονοι των Κελτών σε ευρωπαϊκές χώρες.
Η σύζυγός μου ήταν ένα γερμανοτσεχοουγγρικό κράμα. Τί είναι άραγε τα εγγόνια μου ; Ο άνδρας μίας ανεψιάς μου είναι ένα ηπειρωτικαρβανίτικο κράμα. Ο άνδρας μιας άλλης ανεψιάς μου παντρεύτηκε έναν Άγγλο κελτικής καταγωγής ( οι πρόγονοί του ήταν σύμφωνα με DNA-Ερευνα του Cambridge Ιβηροκέλτες ). Τα παιδιά τους είναι λοιπόν κράμα κραμάτων.
Τοσο απλά είναι τα πράγματα, αν σκέπτεται κανείς λογικά και κατέχει τις ανάλογες επιστημονικές γνώσεις χωρίς υπερεθνικιστικές και ρατσιστικές παρωπίδες, δεν είναι υπερεθνικιστικά δηλητηριασμένος και κομπλεξικός. .
Εν ολίγοις, η προσέγγισή μου στο πάντα ενδιαφέρον θέμα της εθνικής προέλευσης υπηρετεί ανεξαιρέτως ανθρωπιστικούς σκοπούς.
Η προέλευση ευρωπαϊκών λαών
Υπό τον φακό της Ιστορίας και της Εθνολογίας στην διαδικασία της ευρωπαϊκής εθνογένεσης τρεις μεγάλες ομάδες φύλων και λαών έπαιξαν έναν καθοριστικό ή ένα μή τόσο σημαντικό ρόλο :
Υπό τον φακό της Εθνολογίας οι Ούγγροι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον( “Πρωτοευρωπαίοι”, Κιμέριοι, Σκύθες, Σαρμάτες, Κέλτες, Γερμανοί, Ούννοι, Σλάβοι, Χαζάροι , Μαγγυάροι ) και οι σημερινοί Τούρκοι (πολυάριθμοι λαοί και φύλα ), ( Ιδέ εκτενώς
στο Blog μου τη μελέτη “Τούρκοι, Προέλευση, Εθνογένεση” ).
Προέλευση των βορείων γειτόνων μας (Επιγραμματικότατα)
α ) Ρουμάνοι : “Πρωτοευρωπαίοι”, Δάκες ( Θράκες ) και Γέτες , Σκύθες ( Ινδοευρωπαίοι), Κέλτες, Ρωμαίοι, Γερμανοί, Γότθοι,Βλάχοι ( Valahi ) , Μολδαβοί, Ούγγροι, Αθίγγανοι. To εθνωνύμιο Rumanus ( Ρωμαίος ! ) έχει δημιουργηθεί τον 19. αι. για δύο λόγους : Δήθεν καταγωγή κατ ευθείαν από τους αρχαίους Ρωμαίους και δήθεν δεν έχουν καμία γενετική σχέση με τους γείτονες Σλάβους. Μέσω αυτού του κόλπου αοι βαλκάνιοι Βλάχοι και Μολδαβοί έχουν λεκτικά μεταβληθεί σε ευρωπαίους Ρωμαίους !
β ) Οι σημερινοί Βούλγαροι είναι απόγονοι του κράματος πολλών λαών και φύλων :
Πρωτοευρωπαίοι από την Παλαιολιθική και τη Μεσολιθική Εποχή, γεωργικοί πληθυσμοί από την Εγγύς Ανατολή στη Νεολιθική Εποχή, Θράκες πρωτίστως Οδρύσες (Ινδοευρωπαίοι), Αρχαίοι Ελληνες, Ρωμαίοι, Σλάβοι (από αυτούς η σλαβική γλώσσα), Ούννοι (από αυτούς το εθνωνύμιο Βούλγαροι) , Τούρκοι (οι Βούλγαροι ιστορικοί τους θεωρούν εξισλαμισθέντες Βούλγαρους (Πομάκοι), όπως οι Βοσνιάκοι είναι όντως εξισλαμισθέντες Σέρβοι ). Εν τω μεταξύ οι Πομάκοι στην Βουλγαρία ονομάζονται Τουρκοι.
Έως στις αρχές της δεκαετίας του 80 τόνιζαν μόνον την σλαβική καταγωγή.
Κατόπιν θυμήθηκαν και τους Θράκες, αλλά έχουν εσαεί παραγκωνίσει τους Ούννους !
δ ) Μαυροβούνιοι, Κροάτες :”Πρωτοευρωπαίοι”, Πελασγοί, Ιλλύριοι, Ρωμαίοι, Σλάβοι. Και όμως τονίζουν μόνον το σλαβικό στοιχείο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό : υψηλά σώματα (ιλλυρικό ).
ε ) Αλβανοί, “Πρωοευρωπαίοι”, Πελασγοί, Ιλλύριοι, Έλληνες, εν μέρει Σλάβοι. Από εθνολογική άποψη η διαφορά μεταξύ των βορείων ( Γκέκηδες, υψηλά σώματα από τους Ιλλυρίους, άλλες φυσιογνωμίες ) και των νοτίων ( Τόσκηδες , μέτριο ανάστημα, μάλλον πελασγικό η ελληνικό ) Αλβανών ε’ίναιοφθαλμοφανής. Σημειώνονται εκτός τούτων οι Τσάμηδες και η υποδιαίρεση Λιάπηδες.
Προέλευση άλλων ευρωπαίκών λαών
- Γάλλοι :
Πρωτοευρωπαίοι, στην Νεολιθική Εποχή αγροτικοί πληθυσμοί από την Μέση Ανατολή, Ινδοευρωπαίοι : ΚΕΛΤΕΣ, Ελληνες (Gallia Graeca) , μη Ινδοευρωπαίοι (Βάσκοι) ,Ρωμαίοι, Φράγκοι (αρχαίοι Γερμανοί), Βουργούνδοι από την Σουηδία, Βίκιγκες (Νορμανδοί) , Βρετόνοι από την Νότια Αγγλία, Ιταλοί , εν τω μεταξύ επίσης άτομα από τις πρώην αποικίες (πρωτίστως Αραβες και Αφρικανοί).
- Ιταλοί
Πρωτοευρωπαίοι, γεωργικοί πληθυσμοί από τη Μέση Ανατολή ( Νεολιθική Εποχή), μη ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί (Ετρούσκοι κτλ.) στην προρωμαϊκή εποχή, Ινδοευρωπαίοι (Ρωμαίοι, Κέλτες (Gallia Cisalpina ),Ελληνες (Magna Graecia), Γότθοι, Λογγοβάρδοι (αρχαίοι Γερμανοί).
Ηνωμένο Βασίλειο
Οι σημερινοί κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου, πριν της Μεγάλης Βρετανίας και πιό πριν της Αγγλίας είναι ένα κράμα και απόγονοι των εξής φύλων και λαών : Πρωτοευρωπαίων από την Μεσολιθική Εποχή, γεωργικών πληθυσμών απο τη Νεολιθική Εποχή (προ 7 χιλιάδων ετών, πολυάριθμα φύλα ), Κελτών από την Γαλλία και την Ισπανία (πολυάριθμα φύλα), εν μέρει Ρωμαίων, γερμανικών φύλων των Σαξόνων και των Αγγλων, Βίκινγκων από την Νορβηγία και την Δανία και Νορμανδών από την Βόρεια Γαλλία (πρώην Βίκινγκες, αλλά με γαλλικό πολιτισμό και γαλλική γλώσσα , η οποία έχει εμπλουτίσει τα πάμπτωχα Σαξονικά).
Εν τω μεταξύ συντελείται μία γιγαντιαία μεταλλαγή του πληθυσμού λόγω των προσδμειξιών με πολυάριθμους κατοίκους ( χώρες, φυλές, ράτσες) από τις πρώην αποικίες.
Τούρκοι
Ακόμη στις αρχές του 20ου αι. οι εξής εθνότητες ζούσαν στην Τουρκία :
Έλληνες (Μικρασιάτες, Πόντιοι), Αρμένοι, Μιγγρέλοι, Κόλχοι, Κούρδοι,
Παφλάγονες, Λάζοι, Σάννοι, Αμπαζάδες, Αβασγοί, Μαρωνίτες, Ανσαρίτες, Ερυθίνοι, Καππαδόκες, Ίσαυροι, Κιρκάσιοι, Λυκάονες, Τάταροι, Εβραίοι, Άραβες, Πομάκοι, Γιουρούκοι, Βόσνιοι, Αθίγγανοι, Μαρωνίτες, Ανσαρίτες, Σελτζούκοι, καθ ευτού Τούρκοι ( μειοψηφία ), Τουρκομάνοι (πρωτίστως ποιμένες, ακόμη και σήμερα μογγολική φυσιογνωμία ).
Οι σημερινοί Τούρκοι είναι υπό τον φακό της Εθνολογίας προϊόν όλων των φύλων και λαών , οι οποίοι έχουν ζήσει στη Μικρά Ασία και αποτελούν τον “Ανατολίτικο κλάδο των Ευρωπαίων” (καθιερωμένος επιστημονικός όρος της ευρωπαϊκής Εθνολογίας). Αυτό σημαίνει, ότι δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν σήμερα ως Μογγόλοι.
Γενική παρατήρηση
Σημειώνονται έθνη, τα οποία είναι αυτού καθ εαυτού ήδη προϊόν πολλαπλών επιμειξιών μεταξύ όλων των φυλών και πάμπολλων εθνών, όπως π.χ πρωτίστως οι ΗΠΑ, εν μέρει ο Καναδάς και η Αυστραλία.
Κάτι το παρόμοιο συντελείται στις πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ισπανία και Ολλανδία. Αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης διαδραματίζονται ίσως οι μαζικότερες προσμίξεις φυλών και εθνών.
Συμπεράσματα
α ) Από εθνολογική άποψη σχεδόν όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι συγγενείς μεταξύ τους.
β ) Οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι προϊόν πολυάριθμων κραμάτων φύλων και λαών.
γ ) Τα περί εθνικής “γνησιότητας” η “καθαριότητας” είναι
αντιεπιστημονικά, υπερεθνικιστικά, παρανοϊκά, κάπως επικίνδυνα για τις σχέσεις μεταξύ των εθνών και γι αυτό απορριπτέα.
Από τα πολυάριθμα βιβλία, τα οποία είναι η βάση των γνώσεών μου αναφέρω μόνο μερικά:
-G. Childe, Prehistoric Migrations in Europe, Oslo 1950.
-J.R. Mallory, In Search of the Indo-Europeans, London 1989.
-T. L. Markey et J. Greppin, When Worlds collide : The Indo-Europeans and the Pre-Indo-Europeans, Kurona 1990.
-A. Martinet, Des steppes aux oceans : L Indo-europeen et les “Indo-Europeens”, Paris 1994. -E. Lips ( Ed. ), Völkerkunde für jedermann, Leipzig, 1967.
-H. Grünert ( Ed. ), Geschichte der Urgesellschaft, Berlin, 1982.
-W.Owen, Die Frühgeschichte der Menschheit, Von den Anfängen bis zur Bronzezeit ( Orig., People of the Past. The Epic Story of Human Origins and Development ), Köln, 2004.
-D. Palmer, The Atlas of the Prehistoric World , London, 1999.
J.-P. Bardet / J.Dupaquier (Edit.), Histoire des populations de l` Europe, Paris 1997.
-J.V.Arutjunjan (Edit.)Russkiie, Etno-sociologitsheskie otsherki, Moskva 1992.
-H.Haarmann, Lexikon der untergegangenen Välker, München 2005.
-H.Haarmann, Kleines Lexikon der Völker, München 2005.
-E. Probst, Deutschland in der Steinzeit, Jäger, Fischer und Bauern zwischen Nordseeküste und Alpenraum, München, 1991.
-V. Kruta, Die Anfänge Europas, 6000-500 v.Chr., La protohistoire 6000-500 avant J.-C. , Paris, 1992.
-J. Guter, Das große Lexikon der Völker, Köln, 2006.
-R. Schmoeckel, Die Indoeuropäer, Aufbruch aus der Vorgeschichte,
Bergisch-Gladbach, 1999.
-M.Gimbutas, Die Indoeuropäer : Archäologische Probleme, in: Scherer ( Ed.) , Die Urheimat der Indogermanen, Darmstadt 1968.
-E. Schwarz, Germanische Stammeskunde, Wiesbaden, 2010.
-M. Döbler, Die Germanen, Geschichte und Kultur von A-Z, München, 1975.
-P. Arens, Die Völkerwanderung der Germanen, Wien, 2006.
-M. Opermann, Thraker zwischen Karpatenbogen und Ägäis, Leipzig, Berlin, 1984.
-M. Gimbutas, The Balts, New York, 1963.
-S.Golowin, M. Eliade, J. Cambell, Die großen Mythen der Menschheit, Erfstadt,1998.
-W. Golther, Germanische Mythologie, Handbuch-Gesamtausgabe, Essen, 2004. S. et
-P. F. Botheroyd, Keltische Mythologie von A-Z, Wien, 2004.
-H. Gärtner, Kleines Lexikon der griechischen und römischen -Mythologie, Leipzig, 1989.
-W. Meinck, Das Ramayana, Berlin, 1976.
-Χ. Σαμουηλίδης, Ιστορία του ποντιακού Ελληνισμού, Αθήναι.
-Steve Olson, Mapping Human History-Discovering the Past Through Our Genes, Boston, New York, 2002.
Δημοσιευθέν συχνά στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής, την τελαυταία φορά στις 22.12.17.
Μετακινήσεις Φύλων και λαών στην προϊστορική και στην ιστορική εποχή
α) Γενική παρατήρηση : Οι μετακινήσεις ηταν συνέπεια μεγάλων κλιματικών αλλαγών κυρίως στην Κεντρική Ασία, στις ρωσικές στέπες και στην Ευρώπη αλλά εδώ ως επί το πλείστον ως στόχος. Φορείς των μετακινήσεων ήταν κατ αρχάς “Ιππείς Νομάδες” (terminus technicus εδώ μετάφραση από τα Γερμανικά :”Reiternomaden”) που έχουν γενικά ονομασθεί από τους ειδικούς επιστήμονες “Ινδοευρωπαίοι” (επίσης terminus technicus).
β) Οι Ινδοευρωπαίοι έχουν μετακινηθεί προς Ανατολάς έως τα δυτικά σύνορα της Κίνας και δυτικά κατ αρχάς έως την Κεντρική Ευρώπη (βοσκότοποι στις στέπες , σήμερα Ουγγαρία Σλοβακία εν μέρει Τσεχία) και από εκεί σκορπίσθηκαν σε όλη την Ευρώπη έως την Πορτογαλλία, τον ευρωπαϊκό Βορά , Βορειοανατολικά και Νότο.
Στην Ανατολική Κεντρική Ασία έχουν βρεθεί σε ειδικούς τάφους σκελετοί απογόνων των . Οι DNA-αναλύσεις έχουν διαπιστώσει, ότι αυτοί ήταν ΞΑΝΘΟΙ και σχετικά μεγαλόσωμοι.Τότε δεν έφτασαν ακόμη μογγολικά φύλα στην Κεντρική Ασία.
Οι Ινδοευρωπαίοι (δυτικοί και ανατολικοί έως την Βόρεια Ινδία ως κατακτητές) μιλούσαν συγγενικές γλώσσες και είχαν παρόμοιους θεούς. Εχουν συγχωνευθεί με τους υπάρχοντες αγροτικούς πληθυσμούς.
Ακόμη και σήμερα είναι όλοι οι λαοί της Κεντρικής, Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης ξανθοί ή κοκκινομάληδες με γαλανά ή πράσινα μάτια (απόγονοι των αρχαίων Γερμανών, των Κελτών και των Σλάβων ).
γ) Στους ιστορικούς χρόνους έχουν επαναλειφθεί παρόμοιες μετακινήσεις φύλων και λαών “ιππέων νομάδων” από την Κεντρική Ασία και τις ρωσικές στέπες.
1. Οι σημερινοί Τούρκοι δεν έχουν μεν ουδεμία πολιτιστική σχέση με τους Χιττίτες, οι οποίοι έχουν συγχωνευθεί με άλλους λαούς της Μικράς Ασίας ( μετάφραση από τα Λατινικά :Asia Minor) και ανήκουν αυτονοήτως στους μακρυνούς προγόνους των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας. Οι μορφωμένοι Τούρκοι άρχισαν να το αντιλαμβάνονται αυτό .
2. Οι Νεοέλληνες έχουν υπό τον φακό της Εθνολογίας σχέση με όλους τους γειτονικούς λαούς, ολίγον τι και με τους σημερινούς Τούρκους. Από πολιτιστική άποψη διαπιστώνουμε μία μεγάλη ομοιότητα μεταξύ τωνΝεοελλήνων και των γειτόνων τους. Δεν είναι τυχαία η διατύπωση, ότι εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε στην ουσία ακόμη ένας βαλκανοανατολίτικος λαός, ο οποίος βρίσκεται καθ οδόν για την όντως προηγμένη Ευρώπη.
Πελασγοί, Λέλεγες, Κάρες κτλ.
1. Μεγίστη διαφορά μεταξύ Ιστορίας και Μυθολογίας. Ξέρω, ότι στην Ελλάδα γίνεται τρομερή σύγχιση μεταξύ των δύο εννοιών. Κυρίως στη Μυθολογία, εν μέρει και στην αρχαία ελληνική ιστοριογραφία αναφέρονται όχι ομόφωνα ένδεκα πελασγικά και ακόμη 15 ονόματα φυλών μεταξύ αυτών οι Λελέγες και οι Κάρες.
2. Σημαντική διαφορά μεταξύ Αρχαιολογίας και Φιλολογίας. Το δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. έχουν ασχοληθεί με το θέμα μας πρωτίστως Γερμανοί φιλόλογοι. Πιο καθοριστική είναι η γνώμη των ειδικών αρχαιολόγων , οι οποίοι ασχολούνται με τη Νεολιθική Εποχή και την Εποχή του Χαλκού.
Η Αρχαιολογία μας λέει, ότι μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας έχει ο ελληνικός χώρος εποικισθεί από γεωργικούς πληθυσμούς, προερχόμενους από τη Μικρά Ασία. Αυτοί οι πληθυσμοί θεωρούνται ως οι πρώτοι κάτοικοι του ελληνικού χώρου. Με αυτούς έχουν συγχωνευθεί οι Ιαπετικοί (“Ινδοευρωπαίοι”) πληθυσμοί. Από αυτό το μείγμα έχουν προέλθει οι μακρινοί πρόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων.
3. Για κάθε επιστήμη ισχύει ο κανόνας consensus generalis professorum et doctorum (γενική ομοφωνία των καθηγητών και των δοκτόρων) που σημαίνει των υπερεξειδικευμένων επιστημόνων.
Οι πολλές πληροφορίες διασταυρώνονται και κατόπιν απορρέει το συμπέρασμα, ότι όλοι ή οι περισσότεροι και πιο έγκυροι επιστήμονες πρεσβεύουν μίαν άποψη, η οποία θεωρείται ως η επικρατούσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δεν πρόκειται να μεταλλαχθεί στο μέλλον.
4. Ο μη ειδικός ενδιαφερόμενος στηρίζεται στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια και λεξικά , στα οποία διατυπώνεται η γενική…καθώς και σε ειδικά συγγράμματα.
Υφίσταται ομφωνία περί την ονομασία των καθοριστικών φύλων : Πελασγοί, Λέλεγες, Κάρες.
5. Οι πολιτισμοί των Σουμερίων, Αιγυπτίων, Ακκάδων, Χιττιτών και Βαβυλωνίων ήταν αρχαιότεροι από τον πολιτισμό των Κρητών και των Αρχαίων Ελλήνων.
————————————————————-
Νεότατες DNA-έρευνες επιβεβαιώνουν την διεθνώς επικρατούσα άποψη στην οποία στηρίζεται η μελέτη μου.Ιδέ παρακάτω :
Αυτή είναι η τριπλή καταγωγή των Ευρωπαίων -Η γενετική τους ιστορία
(iefimerida, 24|11|2015 10:37)
Η εισαγωγή της γεωργίας στην Ευρώπη πριν από περίπου 8.500 χρόνια δεν άλλαξε απλώς τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, αλλά και τα ίδια τα γονίδιά τους, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, που βασίσθηκε σε ανάλυση αρχαίου DNA.
Η μελέτη επιβεβαιώνει, επίσης, ότι οι πρώτοι γεωργοί της Ευρώπης ήλθαν από την αρχαία Ανατολία (σημερινή ανατολική Τουρκία).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή David Reich της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ (στην έρευνα συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής συνεργάτης του Ιωσήφ Λαζαρίδης), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature”, ανέλυσαν δείγματα DNA από 230 σκελετούς ανθρώπων ηλικίας, που πριν από 3.000 έως 8.500 χρόνια ζούσαν στην Ευρώπη, στην Ανατολία και στη Σιβηρία (για πρώτη φορά αναλύθηκε το DNA 26 ατόμων που προέρχονταν από την Ανατολική Μεσόγειο και την Ανατολία). Είναι η μεγαλύτερη ανάλυση αρχαίου γενετικού υλικού που έχει γίνει ποτέ στην Ευρώπη.
Η μελέτη αποκαλύπτει ότι, καθώς επικράτησε η γεωργία στην Ευρώπη, υπήρξε μια σειρά από διαδοχικές μεταλλάξεις στο γονιδίωμα των ανθρώπων, ως αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής υπό τις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες. Μεταξύ άλλων, εντοπίσθηκαν γενετικές τροποποιήσεις στο ύψος των πρώτων νεολιθικών γεωργών, στο χρώμα του δέρματος και των ματιών τους, στην ανεκτικότητά τους απέναντι στη λακτόζη (κατανάλωση γαλακτοκομικών), στον μεταβολισμό των λιπαρών οξέων, στο επίπεδο της βιταμίνης D, σε γονίδια σχετικά με την ανοσία κ.α.
«Η Νεολιθική επανάσταση είναι πιθανώς η πιο σημαντική αλλαγή στην ανθρώπινη προϊστορία. Τώρα πια έχουμε (γενετικές) αποδείξεις ότι οι άνθρωποι πράγματι έφθασαν από την Ανατολία στην Ευρώπη, φέρνοντας μαζί τους τη γεωργία. Επίσης, έχουμε πια στοιχεία για τις γενετικές μεταβολές που συνόδευσαν τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη δημογραφία», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας του University College του Λονδίνου Ρον Πινχάζι.
Οι σημερινοί Ευρωπαίοι έχουν τριπλή καταγωγή: από τους αφρικανικής προέλευσης κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες που ζούσαν στην Ευρώπη ήδη πριν από 40.000 χρόνια, από τους πρώτους γεωργούς που ήλθαν από την Ανατολία και την Μέση Ανατολή πριν από 8.500 χρόνια και από τους νομάδες ιππείς, γνωστούς και ως Γιαμνάγια, που έφθασαν από τις στέππες της σημερινής Ουκρανίας και Ρωσίας πριν από περίπου 5.000 χρόνια.
Πηγή: iefimerida.,Αυτή είναι η τριπλή καταγωγή των Ευρωπαίων -Η γενετική τουςιστορία
—————————————————————————————————-
Ανάλυση DNA Μυκηναίων και Μινωιτών αποκαλύπτει μεγάλες γενετικές συγγένειες μεταξύ τους
Νέα έρευνα αναφέρει πως οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους
Nature, 03/08/2017
Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένειες
μεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές τους, κατάγονταν και οι δύο κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς γεωργούς στην περιοχή του Αιγαίου, ενώ οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με τους Μυκηναίους.
Αυτά είναι τα κυριότερα ευρήματα μιας νέας πρωτοποριακής
έρευνας ελλήνων και ξένων επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτοι φορά
ανέλυσαν το αρχαίο DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το συνέκριναν με άλλους πληθυσμούς και με τους σύγχρονους Έλληνες.
Η αρχαιογενετική μελέτη, με επικεφαλής δύο Έλληνες γενετιστές του
εξωτερικού, τον Ιωσήφ Λαζαρίδη του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής
Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστώνης και τον Γιώργο
Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, η οποία δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό “Nature”, εστίασε στην εποχή του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.).
Η προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών απασχολεί τους
αρχαιολόγους για πάνω από έναν αιώνα και οι σχετικές εκτιμήσεις
βασίζονταν έως τώρα κυρίως σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες -οι δημιουργοί της πρώτης ευρωπαϊκής γραφής (της Γραμμικής Α, που δεν έχει ακόμη διαβασθεί)- είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου. Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.
Για πρώτη φορά μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά και δόντια 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων δέκα Μινωιτών από την Κρήτη, από τις τοποθεσίες της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας στα νότια του νομού Ηρακλείου και του σπηλαίου του Αγίου Χαραλάμπους στο οροπέδιο του Λασιθίου (2900-1700 π.Χ.), τεσσάρων Μυκηναίων από την Αργολίδα της Πελοποννήσου και τη Σαλαμίνα (1700-1200 π.Χ.) και τριών κατοίκων της νοτιοδυτικής Ανατολίας στην Τουρκία (2800-1800 π.Χ.). Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα συγκρίθηκαν μετο αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων
(μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).
Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) ο Ι. Λαζαρίδης, «οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήσαν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη. Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό».
Η ανατολική και η βόρεια γενετική συνεισφορά
Η έρευνα δείχνει ότι τόσο στους Μυκηναίους όσο και στους Μινωίτες
υπάρχει επίσης μια μικρότερη ανατολική γενετική επιρροή, σε ποσοστό 10% έως 15%, από τη Δυτική Ασία, η οποία σχετίζεται με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας και του Ιράν. Όμως οι Μυκηναίοι διέφεραν από τους Μινωίτες, επειδή είχαν στο DNA τους και μια βόρεια γενετική «συνεισφορά» από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας.
Αντίθετα, οι Μινωίτες δεν εμφανίζουν τέτοια γενετική κληρονομιά από
τους πληθυσμούς των βορείων στεππών. Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι οι μετανάστες-επιδρομείς από το Βορρά εξαπλώθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά δεν έφθασαν έως τη μινωική Κρήτη.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «οι Μυκηναίοι είναι γενετικά παρόμοιοι με
τους Μινωίτες, αλλά έχουν κι ένα μικρό ποσοστό προέλευσης, της τάξης του 5% έως 15%, από βόρειους αρχαίους πληθυσμούς της ανατολικής Ευρώπης και Σιβηρίας, το οποίο δεν έχουν οι Μινωίτες. Αυτή η γενετική συνιστώσα φαίνεται πως εξαπλώθηκε μετά το 3.000 π.Χ. δυτικά σε όλη την Ευρώπη, μέσω ποιμενικών πληθυσμών από τις στέπες, που βρίσκονταν βόρεια από τον Εύξεινο Πόντο και την Κασπία».
Όπως αναφέρει ο Έλληνας επιστήμονας, «η ακριβής γεωγραφική προέλευση και η διαδρομή αυτών των βορείων και ανατολικών επιρροών θα διευκρινιστεί καλύτερα στο μέλλον, με δειγματοληψία περισσοτέρων γειτονικών αρχαίων πληθυσμών. Υποδεικνύει πάντως κάποιο βαθμό πληθυσμιακής μετακίνησης προς τον Αιγαιακό χώρο, ένα αρκετά εύλογο συμπέρασμα, αφού η Ελλάδα είναι η γεωγραφική γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία».
Η μελέτη δείχνει ότι ‘μετανάστες’ από περιοχές βόρεια και ανατολικά
του Αιγαίου μπορεί να συνέβαλαν στην ανάδυση των μεγάλων Αιγαιακών πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού κατά τη δεύτερη και τρίτη χιλιετία π.Χ.
Όμως η έρευνα δεν διαπίστωσε κάποιο διακριτό γενετικό «αποτύπωμα» ούτε των Αιγυπτίων ούτε των Φοινίκων στο DNA των Μινωιτών ή των Μυκηναίων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, «αυτό οδηγεί σε απόρριψη της υπόθεσης ότι οι πολιτισμοί του Αιγαίου δημιουργήθηκαν από μετανάστες που προέρχονταν από παλαιούς πολιτισμούς εκείνων των περιοχών (Μέσης Ανατολής ή Αφρικής)».
Η γενετική συνέχεια των Ελλήνων
Όσον αφορά τους σημερινούς Έλληνες, η έρευνα δείχνει ότι είναι
γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους, οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι που
έγραψαν την Ελληνική γλώσσα με τη Γραμμική Β. Όπως είναι αναμενόμενο, με το πέρασμα του χρόνου έχει σήμερα πια επέλθει μια επιπλέον μείωση της γενετικής επιρροής των πρωτο-γεωργών.
«Το κύριο συμπέρασμα από την μελέτη μας», υπογραμμίζει ο κ.
Λαζαρίδης, «είναι πως η πληθυσμιακή ιστορία της Ελλάδας έχει
χαρακτηριστικά σημαντικής γενετικής συνέχειας, αλλά όχι πλήρους
απομόνωσης».
Οι ερευνητές τονίζουν ότι δυο βασικά ερωτήματα που πρέπει να
απαντηθούν μελλοντικά, είναι πότε για πρώτη φορά οι κοινοί «ανατολικοί» πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων έφθασαν στο Αιγαίο και κατά πόσο οι «βόρειοι» πρόγονοι των Μυκηναίων έκαναν σποραδικές διεισδύσεις στην Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μία γρήγορη και μαζική μετανάστευση, όπως συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη.
Άσχετα πάντως με τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπήρξαν δύο τουλάχιστον μεταναστευτικά ρεύματα προς το Αιγαίο, ένα από την Ανατολή και ένα από το Βορρά, τα οποία ήλθαν να προστεθούν στην αρχική μετανάστευση και διασπορά στον αιγαιακό και ελληνικό χώρο των εξ Ανατολής πρώτων γεωργών ήδη πολύ πριν την Εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «είναι αξιοσημείωτο πόσο συνεχής έχει
υπάρξει η κληρονομιά των πρώτων Ευρωπαίων γεωργών στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της νότιας Ευρώπης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πληθυσμοί τους ήσαν πλήρως απομονωμένοι. Οι Έλληνες δεν αναδύθηκαν πλήρως σχηματισμένοι από τα βάθη της προϊστορίας, αλλά στην πραγματικότητα ήσαν πάντα ένας λαός στη διαδικασία του γίγνεσθαι, ένα ‘έργο σε εξέλιξη’, καθώς μεταναστευτικά στρώματα δια μέσου των εποχών έρχονταν να προστεθούν, αλλά ποτέ δεν έσβησαν τη γενετική κληρονομιά των πληθυσμών της Εποχής του Χαλκού».
Στη μελέτη συμμετείχαν κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες, όπως ο
εξελικτικός γενετιστής Ντέηβιντ Ράιχ του Χάρβαρντ και ο Γιοχάνε Κράουζε,διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Μελέτη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας.
Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν επίσης οι Γιάννης
Σταματογιαννόπουλος και Δήμητρα Λοτάκη (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον), Γιάννης Μανιάτης (Εργαστήριο Αρχαιομετρίας «Δημόκριτου»), Μανώλης Μιχαλοδημητράκης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης), Γιώργος Κορρές (Τμήμα Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών) και οι αρχαιολόγοι Γιάννης
Τζεδάκης, Αντώνης Βασιλάκης, Αναστασία Παπαθανασίου και Ελένη
Κονσολάκη-Γιαννοπούλου.
Η ΕΘΝΟΛΟΓΙΑ στηρίζεται σε τρεις πυλώνες : α) προέλευση, β) ψυχοσύνθεση, γ) φυσιογνωμία.
Αυτονοήτως η DNA είναι σχεδόν αναμφισβήτητη, αλλά έάν οι εθνολογικές, οι ιστορικές και οι γλωσσικές μελέτες είναι καθαρώς επιστημονικές, καταλήγουν σε σωστά συμπεράσματα. Προτιμούμε τον συνδυασμό όλων των μεθόδων.
Μελέτες της DNA των Νεοελλήνων π.χ. έχουν επιβεβαιώσει τις ήδη υπάρχουσες επιστημονικές (ούτε εθνικιστικές , ούτε μηδενιστικές). αντιλήψεις περί την προέλευσή των.
Πρακτικά παραδείγματα , μια που είχα επί δεκαετίες να κάνω με σπουδαστές από πολυάριθμες χώρες από όλες της ανθρώπινες ράτσες.
Οταν βρισκόμουν σε ευρωπαϊκές χώρες (π.χ.Ρωσία, Ουκρανία, Φιννλανδία, Λεττονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Τουρκία, Ιταλία,Αγγλία κτλ. ) διαπίστωνα τις διαφορετικές φυσιογνωμίες και τα διαφορετικά σώματα και γενικά την εθνοτική προέλευση σχετικά εύκολα.
β) Φοιτητής μου από το Αφγανιστάν (ελληνική φυσιογνωμία) : Του είπα , ότι κατάγεται από την περιοχή Βαχλ (Βακτρία). Το επιβεβαίωσε.
γ) Μία ανεψιά μου είναι παντρεμμένη με Αγγλο, έχει δύο αγόρια και ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οταν προ ετών είδα για πρώτη φορά τον άνδρα της, του είπα ότι δεν είναι Αγγλος, αλλά απόγονος Κελτών , οι οποίοι τον 3ο αι. π.Χ. ήρθαν από την Ισπανία ( Gallicia) . Αποτάνθηκε στην Oxford University για να κάνει DNA. Αποτέλεσμα : Είναι απόγονος Κελτών που μεταξύ του 3ου και του 2ου αι. ήρθαν από την Ισπανία.
δ) Στην γενέτειρά μου ζουν Ελληνες διαφορετικής προέλευσης : μεγαλόσωμοι Θρακιώτες, μικρόσωμοι Βλάχοι, Πόντιοι από την Αργυρούπολη με στρογγυλά κεφάλια, μελαχρινοί απόγονοι εξελληνισθέντων αρχαίων λαών από την ενδοχώρα της Μικράς Ασίας κτλ.
Γενική διαπίστωση σε ό,τι αφορά τους Νεοελληνες: Αυτοί που προέρχονται από Αρβανίτες, Σλάβους, Βλάχους και μικρασιατικούς λαούς, ανήκουν στην πλειονότητα στους Ελληναράδες. Το ίδιο ισχύει και στην Γερμανία : Οι περισσότεροι υπερεθνικιστές είναι από ιστορική άποψη σλαβικής (σοραβικής ) προέλευσης. Καθημερινή (13.6.18)
————————————————————————————————————————-
Οι Τούρκοι κατακτητές ήξεραν δύο Βλαχίες : τη Μεγάλη Βλαχία (Valahia, Valahi, Νότια Ρουμανία ) και τη Μικρή Βλαχία (Θεσσαλία).
Και στις δύο περιπτώσεις δεν επρόκειται για φύλακες συνόρων του Imperium Romanum Orientalis.
Εκτός τούτου το αργότερο στα μέσα του 6ου αι. η Ελληνική Γλώσσα έχει αντικαταστήσει τη Λατινική γλώσσα. Εγείρεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα, διατί μόνον οι Βλάχοι δεν έχουν επανέλθει στα Ελληνικά και μιλούσαν περαιτέρω τα Λατινικά ; Καθημερινή (10.7.
Der Star der alten Knochen wirkt jugendlich: schlank, wuschelige Haare und während des Zoom-Calls setzt Johannes Krause mehrmals eine Flasche Club-Mate an den Mund. Doch mit gerade einmal 40 Jahren hat der Biochemiker schon mehr erreicht als die meisten Wissenschaftler in ihrer gesamten Karriere – mehrmals schon hat er die Menschheitsgeschichte umgeschrieben.
Krause ist der Shootingstar der Archäogenetik, der recht jungen Disziplin, die Erbmaterial aus Tausende Jahre alten Knochen analysiert. In seiner Doktorarbeit fand er auf diese Weise heraus, dass Frühmenschen Sex mit Neandertalern hatten – denn wie er zeigte, teilen wir Gene mit dieser Gattung. Für diese Arbeit bekam er mit seinen Co-Autoren den Newcomb Cleveland Prize 2010 , die Auszeichnung für den besten Fachartikel des Jahres im renommierten Fachjournal „Science“.
Dann entdeckte Krause mit 30 Milligramm Knochenstaub, dass es neben den modernen Menschen und den Neandertalern noch eine dritte menschliche Spezies gegeben hat – den Denisova-Menschen. Auch die Migrationsbewegungen, die die Bevölkerung Mitteleuropas geprägt haben, konnte er mittels DNA-Analysen weitgehend aufklären. Sein Buch „Die Reise unserer Gene“ wurde in Deutschland 2019 zum Bestseller. 2020 wurde er als Direktor ans Max-Planck-Institut für Evolutionäre Anthropologie in Leipzig berufen.
Sie haben auch viel über die Migrationsbewegungen in der Frühgeschichte Europas geforscht – wie setzt sich die Erbsubstanz der Mitteleuropäer zusammen?
Der Ureuropäer lebte Jahrtausende als Jäger und Sammler. Wir haben mit genetischen Analysen Haarfarbe, Augenfarbe und Pigmentierung der Haut untersucht. Wenn wir einem Jäger und Sammler im Wald begegnen würden, könnten wir den nicht unterscheiden von einem Menschen, der heute aus Afrika südlich der Sahara stammt. Die Hautfarbe des Ureuropäers war sehr dunkel.
Corona hat bis jetzt mehrere Billionen Euro Schaden angerichtet – das würde reichen, um 100 Jahre intensive Infektionsforschung zu finanzieren.
Warum hat sich das geändert?
Vor 8000 Jahren in Südosteuropa und vor ungefähr 7000 Jahren in Mitteleuropa werden die Menschen sesshaft. Sie betreiben Ackerbau, haben domestizierte Tiere und Siedlungen, die permanent bewohnt werden. Es war lange umstritten, ob sich die dazu nötigen Fähigkeiten kulturell verbreitet haben – also quasi dadurch, dass Menschen ihre Nachbarn nachahmten – oder ob sich das Leben so stark änderte, weil Einwanderer nach Europa kamen. Heute wissen wir – die Landwirtschaft war keine eigene Erfindung der Ureuropäer, es waren Migranten, die dieses Wissen mitbrachten.
Bauern hatten fast immer Migrationshintergrund
Woher kamen die Einwanderer?
Wenn wir uns die Menschen anschauen, die vor 7000 Jahren bei uns gelebt und Landwirtschaft betrieben haben, dann stammen ihre Vorfahren aus Anatolien. Das macht auch insofern Sinn, weil wir von dort auch die weltweit ältesten Spuren menschlicher Landwirtschaft kennen. Ihr Know-how brachten sie mit. Ein durchschnittlicher deutscher Bauer vor 7000 Jahren hatte also zu fast 100 Prozent einen Migrationshintergrund.
Wie sahen die Neueuropäer aus?
Die frühen Ackerbauern aus Anatolien hatten hellere Haut als die Jäger und Sammler. Der Grund war: Die Menschen aßen längst nicht mehr so viel Fleisch und Fisch wie Jäger und Sammler. Sie nahmen stattdessen viele pflanzliche Produkte aus der Landwirtschaft zu sich, darin ist allerdings kaum Vitamin D enthalten. Mit hellerer Haut kann man leichter mittels Sonnenlicht Vitamin D produzieren.
Wie haben unsere Vorfahren die Jäger und Sammler verdrängt?
Man muss sich das nicht so vorstellen, dass eine Familie von Anatolien aufbricht und sich dann ein paar Monate später in Deutschland niederlässt. Sondern es war eher so, dass immer wieder ein paar Kilometer vom elterlichen Hof entfernt Kinder einen neuen Bauernhof gründeten – und so kommt man in über 1000 Jahre eben von Anatolien bis nach Mitteleuropa. Die frühen Ackerbauern hatten mehr Kinder als die Jäger und Sammler. Das liegt zum einen an der Ernährung – die Ackerbauern konnten Hungersnöte durch Vorratshaltung überstehen. Außerdem konnten die Mütter ihren Säuglingen früh Getreidebrei geben. Die Frauen konnten dann abstillen – und somit wieder schwanger werden.
Jäger, Sammler und Ackerbauern
Heute gilt Stillen nicht eben als sichere Verhütung?
Von der Natur ist es eigentlich so vorgesehen, dass nicht plötzlich zwei kleine Kinder da sind. Dass heute stillende Frauen schwanger werden können, liegt an unserer kalorienreichen Nahrung. Bei den Jägern und Sammlern haben Frauen etwa fünf Jahre gestillt. Häufiger als viermal wurden die damaligen Frauen in der Regel nicht schwanger, was wahrscheinlich im Schnitt zwei das Erwachsenenalter erreichende Kinder pro Generation bedeutete. Bei den Ackerbäuerinnen waren es wahrscheinlich zwei- bis dreimal mehr. Diese Population wuchs also immer schneller.
Was passierte dann, als die Immigranten mit den alten Europäern zusammentrafen?
Erst mal nichts. Wir haben kaum Hinweise darauf, dass es viel Interaktion gab. Zu dieser Zeit, vor 7000 Jahren, wurden nur besonders fruchtbare Lössböden beackert. Europa war ein Flickenteppich – in ganz wenigen Regionen wurde Landwirtschaft betrieben. Der Rest war immer noch Wald – und dort wurde gejagt und gesammelt.
Kaum zu glauben – ein friedliches Nebeneinander der Kulturen?
Es gibt zum Beispiel die Blätterhöhle im heutigen Nordrhein-Westfalen. Vor 6000 bis 5000 Jahren bestatten sowohl Jäger und Sammler als auch Ackerbauern ihre Toten dort. Die genetischen Unterschiede sind eindeutig – und wir sehen außerdem in den Knochen, dass die eine Gruppe sich als Jäger und Sammler ernährte und die andere sich vom Ackerbau.
Austausch vor allem in Form von Handel
Gab es nicht mal Sex zwischen Angehörigen der beiden Gruppen?
Tatsächlich fanden sich in den Knochen aus der Blätterhöhle nur wenige gemeinsame Nachfahren – und diese sind allesamt aus Liaisons zwischen Jägerinnen und Bauern hervorgegangen. Dagegen gibt es keine gemeinsamen Kinder von Jägern und Bäuerinnen.
Dann waren für die Frauen die Jäger anscheinend weniger attraktiv als die Bauern?
Man begegnete sich kaum, Europa war sehr dünn besiedelt. Man sah anders aus, sprach unterschiedliche Sprachen. Es gab aber sicherlich einen Austausch in Form von Handel. Was ich sagen will – es musste sich eine Gelegenheit bieten, sich zu begegnen. Es hing dann vielleicht auch von Zufällen ab, was wir jetzt finden. Bei den Nachkommen gibt es beides: Wir finden auch ein Y-Chromosom der Jäger und Sammler in deren gemeinsamen Nachkommen mit Ackerbauern – also es gab auch Jäger, die sich mit Bäuerinnen fortgepflanzt haben, wenn auch weniger oft als die Sammlerinnen mit Bauern.
Aber am Ende verschwand die Kultur der Jäger und Sammler komplett?
Der Ötzi ist ein schönes Beispiel für jemanden, der zu jener Zeit gelebt hat. Sein Genom ist schon seit einigen Jahren bekannt – und er hat ungefähr 30 Prozent seiner Gene von Jägern und Sammlern, zu 70 Prozent von anatolischen Vorfahren. Damals finden sich keine Jäger und Sammler mehr in Mitteleuropa, sie sind komplett in der Population der Ackerbauern aufgegangen.
Mehr Nahrung, mehr Kinder
Landwirtschaft setzte sich durch, obwohl mit ihr vieles in die Welt kam, was wir heute als unangenehm empfinden – das Hamsterrad, in dem die Menschen immer mehr arbeiten mussten, etwa.
Mehr Nahrung bedeutete mehr Kinder, die wiederum brauchten noch mehr zu essen. Das bedeutete tatsächlich mehr Arbeit. Die Ackerbauern schufteten wahrscheinlich zwölf bis 14 Stunden am Tag, wohingegen ein Jäger und Sammler durchschnittlich wahrscheinlich nur vier Stunden pro Tag damit zubrachte, seine Nahrung zu finden. Er hatte also viel Zeit, um einfach nur herumzusitzen oder andere Dinge zu tun.
Wenig Arbeit und gemütliche Grillabende, bei denen das erlegte Wild gegessen wurde – das Jäger-und-Sammler-Dasein klingt gar nicht so übel – vielleicht eine Erklärung, warum sich Menschen mittels einer Paleo-Diät zurückbeamen wollen in die Steinzeit?
Heutige Paleo-Diäten haben wenig damit zu tun, was Jäger und Sammler wirklich gegessen haben – vieles würden die meisten wohl heute wegwerfen, weil sie es als verdorben ansehen würden. Wenn man sich heutige Jäger-und-Sammler-Kulturen etwa am Amazonas ansieht, dann ist es nicht so, dass diese Tieren Filetsteaks aus den Hüften schneiden. Sie essen alles, was sie an pflanzlichen und tierischen Proteinen bekommen und verdauen können. Darunter auch Käfer, Larven und Würmer. Die Zähne sind abgenutzt, weil oft Steinchen in der Nahrung sind und sie als Werkzeuge benutzt werden.
Trotz aller Vorteile des Jäger-und-Sammler-Lebens verschwanden ihre Kultur und ihre Gene fast völlig – aber auch die Zeit der aus Anatolien stammenden Ackerbauern hielt nicht ewig.
Wir haben eine schöne Fundstelle in Spreitenbach, Schweiz, eine Grabstelle von vor 4800 Jahren. Darin fand sich eine neue Form der Keramik, die sogenannte Schnurkeramik, außerdem viele Streitäxte. Menschen wurden individuell bestattet – all das gab es vorher nicht. Da hat man sich lange gefragt: Sind das wieder neue Leute oder hatten die einfach die Idee, ihre Leichen anders zu bestatten und neue Keramik anzufertigen? Die genetischen Analysen der letzten Jahre haben gezeigt – es kamen wirklich neue Einwanderer.
Viele Mitteleuropäer kamen ursprünglich aus Südrussland
Wer waren diese Menschen? Wie und warum kamen sie nach Mitteleuropa?
Sie stammten aus der osteuropäischen Steppe und ihre Vorfahren gehörten zur Jamnaja-Kultur, hielten Vieh auf Weideland, erfanden Rad und Wagen und lebten als Nomaden. Vor 4900 Jahren begannen sie, sich mit ihren Rinderherden nach Westen auszubreiten. Interessanterweise dauert es nur 100 bis 200 Jahre, bis sie auch als Ackerbauern lebten. Genetisch sind sie allerdings ganz anders als die Menschen vorher.
Ein urzeitliches Europa ohne Migration wäre ein menschenleeres Europa gewesen, mit einer beeindruckenden Flora und Fauna immerhin.
Obwohl sie die Mehrheit stellen, werden sie kulturell assimiliert?
Die neuen Einwanderer haben mehr Rinder, machen mehr Weidewirtschaft als vorherige Ackerbauern. Sie wohnen auch ein bisschen anders. Vorher haben mehrere Familien in einem Haus gelebt, jetzt geht es eher in Richtung Einfamilienhaus mit Garage. Man wohnt in Gehöften zusammen. Also ganz, ganz ähnlich wie heute, wo viele Bauernhöfe zusammen ein Dorf bilden.
Was passierte diesmal, als die Einwanderer auf die Einheimischen trafen?
Was wir in den Genen sehen, ist, dass aus dieser Steppe nördlich des Schwarzen Meeres mehr männliche DNA gekommen ist als weibliche. Auf dem X-Chromosom sind mehr Ackerbauern-Gene als auf den restlichen Chromosomen. Weil Männer nur ein X-Chromosom, Frauen dagegen zwei haben, zeigt sich somit, dass aus der Steppe mehr männliche DNA gekommen ist als weibliche. Es immigrierten sechs- bis siebenmal mehr Männer als Frauen aus dem Osten. Dadurch bekommen wir eine ziemlich große Verschiebung – ungefähr 70 bis 80 Prozent der Gene der Mitteleuropäer gehen zu jener Zeit auf die Einwanderer zurück. Früher nannte man sie „Streitaxt-Kultur“ oder zur Nazi-Zeit „Arier“ – man dachte lange, sie seien aus dem Norden gekommen, aber sie kamen aus Südrussland.
Frauen waren mobil, Männer nicht
Bleiben diese Einwanderer unter sich?
Über die nächsten tausend Jahre vermischen sie sich – und das ist ein ganz interessanter Prozess, denn er wird hauptsächlich durch Frauen getrieben. Wir haben in den Siedlungen weibliche Skelette gefunden, die zu 100 Prozent immer noch die Gene der anatolischen Ackerbauern haben – 1000 Jahre nach der großen Einwanderung aus der Steppe. Es muss also über 1000 Jahre lang Parallelgesellschaften gegeben haben.
Heißt das, dass die Frauen den Ackerbauern geraubt wurden – oder von diesen verkauft?
Ich denke, es war eher so wie später im Mittelalter – die Ackerbauern verheirateten die Töchter, um sich gute Beziehungen zu sichern. Die Frauen sind mobil, die Männer nicht, das heißt, der Hof wurde von Männern an die nächste Generation weitergegeben. Ganz ähnlich, wie es auch heute noch in Teilen der Welt üblich ist.
Wurden die Ackerbauern verdrängt von den neuen Einwanderern – etwa in die Berge?
Das ist die beste Erklärung für die Parallelgesellschaften. Ich kann mir gut vorstellen, dass die Ackerbauern im Gebirge länger unter sich blieben und sich nicht vermischten mit diesen aus der Steppe kommenden Einwanderern, die für ihre Weidewirtschaft auf große offene Flächen angewiesen waren.
Das klingt nach friedlicher Koexistenz. Trotzdem kann die Frühgeschichte Ängste vor der Migration nähren – die Kultur der Jäger und Sammler wurde schließlich komplett verdrängt und den Ackerbauern wurden später von den neuen Einwanderern die Frauen genommen.
Sicherlich hat Migration in der Frühgeschichte zu großen Veränderungen geführt. Einwanderung lief selten komplett friedlich ab, aber ohne sie wäre der Kontinent nicht so weit gekommen, wie er heute ist. Quasi alle Innovationen kamen durch die Einwanderer. Ein urzeitliches Europa ohne Migration wäre ein menschenleeres Europa gewesen, mit einer beeindruckenden Flora und Fauna immerhin.
Lungen-Pest hinterließ nur wenige Überlebende
Rechte Parteien schüren dagegen Angst vor „Überfremdung“ und „Bevölkerungsaustausch“.
Viele, die heute eine abendländische Gesellschaft vor Veränderung, etwa durch Einwanderung, schützen wollen, versuchen, ein vermeintlich statisches Erfolgsmodell gegen Migration abzuschotten, das ohne die Migration, einschließlich der in den letzten Jahrzehnten, gar nicht möglich gewesen wäre – die Einwanderer werden ja schon alleine als Arbeitskräfte in vielen Regionen der Erde gebraucht. Migration hat in der Menschheitsgeschichte immer Innovation gebracht – der Austausch von Information, Waren und auch von Menschen, die diese Innovation dann etablieren, ist ein Erfolgsmodell. Die Angst vor einem vermeintlichen Bevölkerungsaustausch ist schon rechnerisch Unsinn. Um eine genetische Veränderung herbeizuführen wie vor 5000 Jahren durch die Einwanderung aus der Steppe, müssten eine Milliarde Menschen etwa aus Indien oder dem Nahen Osten nach Deutschland einwandern.
Was die Frage aufwirft: Wie konnten die Migranten in der Frühgeschichte aus der Steppe in so einer Übermacht in Mitteleuropa Fuß fassen?
Anscheinend sind sie in teils menschenleere Gebiete vorgestoßen. Wir kennen jedenfalls keine Massengräber oder Schlachtfelder. Stattdessen haben wir für die Zeit ihrer Einwanderung, also vor zwischen 5000 und 4800 Jahren, aus Mitteleuropa kaum Skelette und damit kaum DNA. Vieles deutet aus meiner Sicht auf eine Epidemie hin, die nur wenige Überlebende hinterließ. Wir finden zu dieser Zeit erstmals eine Form des Pest-Erregers, wahrscheinlich eine Form von Lungenpest, die sich mittels Tröpfcheninfektion von Mensch zu Mensch ausbreitet und die zu dieser Zeit zum ersten Mal auftritt.
Aber warum sollte es keine Skelette von Pesttoten geben?
Es wäre möglich, dass man die Infektiosität der Toten erkannt und sie deshalb verbrannt statt begraben hat. Denkbar wäre auch, dass die Menschen einfach aufhörten, die Körper anzufassen, sie also unbestattet verwesen ließen und der Nachwelt deshalb keine Knochen erhalten blieben. Das ist eine Hypothese, die die Genetik uns eröffnet hat – weil wir jetzt wissen, dass es die Pest schon viel länger gibt, als wir bisher vermuteten. Wir haben 2017 den ältesten Pesterreger identifiziert – in der südrussischen Steppe, von wo die Einwanderer kamen.
Sie brachten also die Pest mit, die dann die vorherigen Bewohner ausrottete?
Es sieht im Moment so aus, als wäre die Pest etwas schneller als die große Einwanderung gewesen. Ich kann mir durchaus vorstellen, dass es ähnlich wie im Mittelalter zu einer Pandemie gekommen ist, die die mitteleuropäische Bevölkerung dezimiert hat, weil sie keinerlei Immunität hatte, weil sie auch keine Vorsichtsmaßnahmen kannte, um sich zu schützen.
Migration hat in der Menschheitsgeschichte immer Innovation gebracht – der Austausch von Information, Waren und auch von Menschen, die diese Innovation dann etablieren, ist ein Erfolgsmodell.
Η γενετική προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών – Τι έδειξαν οι μελέτες από δείγματα αρχαίου DNA τους; – Η σχέση των σύγχρονων Ελλήνων με τους Μυκηναίους και τους Μινωίτες – Με ποιους έχουν γενετική σχέση οι σύγχρονοι Έλληνες
Η προέλευση των Μινωιτών και των Μυκηναίων έχει απασχολήσει αρχαιολόγους, ιστορικούς και γλωσσολόγους για περισσότερο από έναν αιώνα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι σχετικές εκτιμήσεις βασίζονταν σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Οι επιστήμονες ερευνούσαν αν οι σημερινοί Έλληνας είναι απόγονοι των Μυκηναίων και των Μινωιτών ή αν οι τελευταίοι αφανίστηκαν από την περιοχή. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα η πρόοδος της Γενετικής και το DNA, έδωσαν ασφαλείς απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα.
Οι μελέτες του αρχαίου DNA Μυκηναίων και Μινωιτών
Αρχαιογενετική μελέτη εστίασε στην ανάλυση της γενετικής σύστασης λειψάνων της Εποχής του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.) της Ευρασίας. Γι’ αυτό μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά ή δόντια Μινωιτών (2900-1700 π.Χ.), Μυκηναίων (1700-1200 π.Χ.), σκελετού από το Σπήλαιο Αλεπότρυπα στον Κόλπο του Διρού (περίπου 5.400 π.Χ.) και λειψάνων από τη ΝΔ Ανατολία (2800-1800 π.Χ.) Η μελέτη περιελάμβανε επίσης αρχαία δείγματα από τη Βόρεια Ελλάδα. Όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, «τα αρχαϊκά δείγματα αναλύθηκαν αρχικά για μιτοχονδριακό DNA και στη συνέχεια με τη χρήση 1.200.000 απλών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών».
Σημειώνουμε ότι η μελέτη των I. Lazaridis, A. Mittnik et al, δημοσιεύθηκε στο τεύχος 548 του περιοδικού «Nature» (2017), στις σελίδες 214-218. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας είναι τα εξής:
α) Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι ήταν ομοιογενείς μεσογειακοί πληθυσμοί, κάτι που υποστηρίζει τη γενετική συνεκτικότητα των παραπάνω πληθυσμιακών ομάδων.β) Πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων ήταν κυρίως νεολιθικοί γεωργικοί πληθυσμοί από τη Δυτική Ανατολία και τα νησιά του Αιγαίου.
γ) Δεν διαπιστώθηκε γενετικό αποτύπωμα από πληθυσμούς της Αφρικής στους Μινωίτες και τους Μυκηναίους
δ) Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένεια μεταξύ τους, καθώς τουλάχιστον τα ¾ της βιολογικής τους καταγωγής προέρχονται από τους πρώτους νεολιθικούς αγρότες της Δυτικής Ανατολίας και των νησιών του Αιγαίου που εξαπλώθηκαν στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη την 7η χιλιετία π.Χ. Πάντα σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι μικρές διαφορές μεταξύ τους οφείλονται στο γεγονός ότι και οι δύο δέχθηκαν επιμειξία και από έναν άλλο αρχαίο πληθυσμό που είναι πιθανόν να προερχόταν από το Ιράν ή περιοχές του Καυκάσου. Σε αντίθεση με τους Μινωίτες οι Μυκηναίοι είχαν στο DNA τους και μια μικρή δευτερεύουσα μικρή επιρροή από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες από την Ανατολική Ευρώπη και τη Σιβηρία. Ίσως αυτό το γενετικό υλικό να προέρχεται από πληθυσμιακή ομάδα που ζούσε στην Ευρασιατική στέπα ή την Αρμενία.
ε) Οι σύγχρονοι Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους αλλά με «κάποια επιπλέον αραίωση της πρώιμης νεολιθικής καταγωγής τους». Βέβαια, οι Έλληνες σήμερα δεν είναι απόλυτα ταυτόσημοι με τους Μυκηναίους, τους Μινωίτες και τους μεταγενέστερους αρχαιοελληνικούς πληθυσμούς, αλλά έχουν ίδιο ένα σημαντικό ποσοστό του γενετικού τους υλικού, που ξεπερνά το 70%.
Από την ίδια αρχαιογενετική μελέτη, με γενετική ανάλυση Μινωιτών από την Κρήτη, δεν διαπιστώθηκε κάποιο διακριτό γενετικό «αποτύπωμα» ούτε των Αιγυπτίων, ούτε των Φοινίκων στο DNA των Μινωιτών, ενώ το ίδιο αποδείχθηκε και για το DNA των Μυκηναίων.
Και άλλες έρευνες όμως έδειξαν ότι το μητρικά κληρονομούμενο DNA των Μινωιτών δεν είχε γενετικές ομοιότητες με αυτό των Αιγυπτίων, των Λίβυων ή άλλων αφρικανικών πληθυσμών. Αντίθετα, δείχνει μεγάλες γενετικές ομοιότητες με αυτό των σύγχρονων και αρχαίων ευρωπαϊκών πληθυσμών. Μεταξύ δε των δέκα γενετικά πλησιέστερων συγγενικά πληθυσμών με το αρχαϊκό δείγμα από τη μινωική Κρήτη, υπήρχαν τέσσερα ελληνικά πληθυσμιακά δείγματα ,δύο από τα οποία προέρχονταν από την περιοχή του Λασιθίου. Επίσης οι Μινωίτες είναι πολύ κοντά γενετικά με τους σύγχρονους κατοίκους του Λασιθίου, της Χίου, της Εύβοιας, της Αργολίδας και της Λακωνίας. Στις τρεις τελευταίες περιοχές, υπήρχαν μινωικές αποικίες.Η αρχαιογενετική μελέτη από την οποία προέκυψαν τα τελευταία συμπεράσματα έγινε από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή Γεώργιου
Σταματογιαννόπουλου (1934-2018). Νομίζουμε ότι αξίζει να παραθέσουμε μερικά στοιχεία για τον σπουδαίο, αλλά μάλλον άγνωστο (όπως πολλοί σπουδαίοι και πολλές σπουδαίες…) Έλληνα επιστήμονα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία έλαβε και διδακτορικό. Εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. και από το 1964 άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Το 1973 έγινε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της γενετικής στις Η.Π.Α. Το 2004 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.
Επανερχόμενοι στην Κρήτη, για να… προλάβουμε κάποιους, σημειώνουμε ότι αν και οι Άραβες κατείχαν τη Μεγαλόνησο για περίπου 140 χρόνια, δεν υπάρχουν ίχνη γενετικής κληρονομιάς τους στους σημερινούς κατοίκους του νησιού (Paschou P. ,Drimeas P. et al (2014), PNAS USA III: 9211-9216)
Οι γενετικές σχέσεις των Ελλήνων με τους άλλους ΕυρωπαίουςΣύμφωνα με έρευνα των L. Poewer, P. J. Croucher και άλλων, που δημοσιεύθηκε το 2004 στο περιοδικό «Human Genetics» 116, οι Ευρωπαίοι χωρίζονται σε τρεις διακριτές ομάδες πληθυσμών. Αυτές είναι:
α) Δυτική πληθυσμιακή υπο-ομάδα, που περιλαμβάνει κυρίως πληθυσμούς από τη Δυτική Ευρώπη με εξαίρεση το μητροπολιτικό Παρίσι.
β) Ανατολική πληθυσμιακή υπο-ομάδα, που περιλαμβάνει όλους τους σλαβικούς πληθυσμούς, εκτός από τους Βούλγαρους.
γ) Πληθυσμιακή υπο-ομάδα της Κεντρικής Ευρώπης που περιλαμβάνει γερμανικούς και ιταλικούς πληθυσμούς αλλά και μια υπο-ομάδα από τη Βαλκανική και τον Δούναβη.
Στην έρευνα περιλαμβάνονταν και Έλληνες, οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα γενετικά δεδομένα για να καθοριστεί η θέση τους ανάμεσα στους άλλους Ευρωπαίους.
Οι Έλληνες, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, ομαδοποιούνται γενετικά με Νότιους Ιταλούς, Σικελούς, Ούγγρους, Βούλγαρους και Ρουμάνους και σχηματίζουν την υπο-ομάδα της Βαλκανικής-Δούναβη ή αλλιώς, τον όμιλο κρατών της ΝΑ Ευρώπης. Η περιοχή αυτή συμπίπτει με την Ανατολική Βυζαντινή Αυτοκρατορία και περιλαμβάνει πληθυσμούς που μιλούν γλώσσες από τελείως διαφορετικές οικογένειες γλωσσών.Μετά από επεξεργασία των γενετικών δεδομένων βρέθηκε ότι οι Έλληνες έχουν σύσταση Δυτικής ομάδας σε ποσοστό 44%, Ανατολικής 27% και 29% της τρίτης υπο-ομάδας. Οι Βούλγαροι έχουν 28% Δυτικής, 53% Ανατολικής και 19% της άλλης, οι Τούρκοι 34%, 29% και 37% και οι Αλβανοί 34%, 53% και 13% αντίστοιχα. Έτσι φαίνεται ότι οι Έλληνες διαφοροποιούνται από τους άλλους βαλκανικούς λαούς, καθώς έχουν υψηλό ποσοστό «Δυτικών απλοτύπων» και χαμηλό «Ανατολικών απλοτύπων» Αν σκεφτούμε ότι η συμμετοχή των Ανατολικών απλοτύπων στη γενετική σύσταση των Ελλήνων δεν διαφέρει πολύ από την αντίστοιχη συμμετοχή στη γενετική σύσταση των κατοίκων της ηπειρωτικής Ιταλίας (20%) και της Σικελίας (18%), αποδεικνύεται η στενή γενετική σχέση των Ελλήνων με τον γεωγραφικό χώρο της Κεντρικής Ευρώπης και απορρίπτεται η εκτεταμένη συμμετοχή γενετικών στοιχείων από τους Σλάβους και τους Τούρκους στο DNA των Ελλήνων. Επιβεβαιώνεται έτσι άλλη έρευνα που έγινε από τον C. Di Gaetano και άλλους, σύμφωνα με την οποία τα πληθυσμιακά δείγματα από την Ελλάδα ταξινομούνται γενετικά εντελώς
ξεχωριστά από γενετικά δείγματα των άλλων βαλκανικών λαών.
Τι δείχνουν τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών;Η Αρχαιογενετική έδωσε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που απασχολούσαν αρχαιολόγους, γλωσσολόγους και ιστορικούς για δεκάδες χρόνια. Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης τους Μυκηναίους και τους Μινωίτες είναι το εξής:
«Τα γενετικά ευρήματα αντανακλούν τα ιστορικά γεγονότα του ελλαδικού χώρου… η εικόνα της ιστορικής/γενετικής συνέχειας των Ελλήνων είναι ξεκάθαρη, όπως ξεκάθαρο επίσης είναι το γεγονός ότι διαμέσου των αιώνων οι Έλληνες εξελίχθηκαν δεχόμενοι επιδράσεις από άλλους πληθυσμούς, αλλά ποτέ δεν έσβησε η γενετική κληρονομιά των πληθυσμών του Αιγαίου, πριν και μετά την εποχή των πρώιμων πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού».
Οι επιστήμονες της δεύτερης μελέτης, πρότειναν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για το γεγονός ότι οι Έλληνες ομαδοποιούνται γενετικά με τους Ιταλούς, τους Ούγγρους, τους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους. Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, παραθέτει τη δική του εκδοχή, σύμφωνα με την οποία η γενετική αυτή ομαδοποίηση, πιθανόν υποδεικνύει την επιρροή των Ελλήνων σε όλη αυτή τη μεγάλη περιοχή.
Έτσι η κοινή αυτή ομαδοποίηση των πληθυσμών, δεν αποκλείεται να αντικατοπτρίζει την ελληνική επιρροή στην περιοχή νότια της γραμμής Jirecek που συμπίπτει με τη σφαίρα επιρροής των Ελλήνων κατά τους ιστορικούς χρόνους. Η γραμμή Jirecek, ως όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ιστορικό Konstantin Jirecek το 1911. Πρόκειται για νοητή γραμμή που αρχίζει από την πόλη Laci της Βόρειας Αλβανίας, συνεχίζεται στην τέως Γιουγκοσλαβία, φτάνει στη Σόφια και καταλήγει στην πόλη Μπουργκάς (Βάρνα) της Βουλγαρίας. Από την αρχαιότητα ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα η γραμμή Jirecek χώριζε τη Βαλκανική Χερσόνησο στις περιοχές επιρροής της Λατινικής γλώσσας (βόρεια της γραμμής) και της Ελληνικής γλώσσας (νότια της γραμμής)
Πηγή: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ – Το DNA των Ελλήνων» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2020.
Hier geht es um die teilweise Wiedergabe von Universitätsvorlesungen bzw. Öffentlichkeitsvorträgen über diese Problematik.
1. Seit wann befasse ich mich damit?
Diese Problemstellung ist Untersuchungsgegenstand seit über fünfzig Jahren. Dies erfolgte zunächst aus allgemeinem Interesse im Sinne der gehobenen Allgemeinbildung. Danach war sie, wesentlich erweitert, Bestandteil der Spezialausbildung künftiger Diplomaten und Wissenschaftlern aus ca. siebzig Ländern, aus fast allen Kontinenten in den Fächern Diplomatie und speziell im Internationalen Vertragsrecht (Theorie und Praxis der Verhandlungsführung) und im Diplomatenrecht. Der Grundtenor war dabei, dass die genaue Kenntnis der Mentalität des Verhandlungspartners vermag, einen großen Vorteil gegenüber ihm zu gewähren, denn bei der Verhandlungsführung geht es auch um Grundverhaltensmuster, die in den verschiedenen Kulturkreisen sehr unterschiedlich sind. Es liegen bereits meinerseits einzelne Meinungsäußerungen (Zeitungsartikel in Griechisch, Rundfunkinterview in Deutsch) vor. Hierauf gab es ambivalente Reaktionen, was bei dieser extrem delikaten Problematik ganz normal und daher zu erwarten ist.
2. Warum befasse ich mich damit?
Hierfür gibt es mehrere Gründe:
a ) Die Völker , nicht nur die Deutschen und die Griechen, besser verstehen zu können. Dies war absolut notwendig, weil ich mit Studenten aus allen Kulturkreisen zu tun hatte, in Deutschland seit genau 63 Jahren lebe und mit der Mentalität der Neugriechen immer Probleme hatte und noch habe.
Die unterschiedlichen Mentalitäten spiegeln sich auch in den wesentlichen Verhaltensmustern und Denkstrukturen der Menschen wider. Im Islamischen Kulturkreis überwiegt z.B. das spekulative Denken, während in den Ländern mit protestantischer Tradition eher die kühle Logik vorherrscht. Das Fehlen solcher Spezialkenntnisse kann unter Umständen zu großen und teilweise sehr unangenehmen Missverständnissen in den internationalen Beziehungen führen. Gleiches gilt ebenso im Privatleben und vor allem in Mischehen.
b) Es geht ferner um die strikte Ablehnung von Nationalismus und Rassismus. So gesehen, lässt sich die Beschäftigung mit dieser Thematik von Humanismus, von Respekt vor anderen Völkern und von Toleranz gegenüber anderen Kulturkreisen leiten.
c) Nebenbei sei betont, dass meine Generation in den 40er und 50er Jahren in Griechenland ultranationalistisch, chauvinistisch und teilweise sogar rassistisch erzogen worden ist. Das entsprach der damaligen Staatsdoktrin. Der Entgiftungsprozess hat bei mir etwa vier Jahre gedauert (1960-196. Wesentlich dazu haben meine systematischen Studien über die altorientalischen Hochkulturen im Tempel der Weisheit, in der Deutschen Bücherei, beigetragen. Das Unglaubliche ist, dass in Griechenland noch heute der Ultranationalismus Blüten treibt und außerdem die Termini Patriotismus, Nationalismus und Chauvinismus verwechselt werden. d) Es ist schon längst an der Zeit, dass Deutsche und Griechen voneinander lernen. Die ewige narzisstisch anmutende Nabelschau, die ohnehin dem europäischen Gedanken widerspricht, hat sich inzwischen als schädlich erwiesen. Dies gilt insbesondere für viele in Deutschland lebenden Griechen.
e ) Ein weiteres Ziel der Studie besteht darin, einen bescheidenen Beitrag zur Erhöhung der Selbsterkenntnis und zur Schärfung des selbstkritischen Denkens bei bestimmten Bevölkerungsgruppen beider Völker zu leisten.
3. Worauf stütze ich mich? ( Grundlage meines Wissens)
Die wichtigste Grundlage meines Wissens ist, um mit Aristoteles(Αριστοτέλης) zu sprechen, das soziologisch ausgerichtete Beobachten (Θεώρησις) meiner Mitmenschen.
Seine Methode besteht aus drei Säulen: a ) Zuerst die objektive Realität (Natur, Gesellschaft, Staat ) genau beobachten; b) Danach studieren , was andere vor uns darüber bereits geschrieben haben. c) Anschließend auf der Grundlage der Prinzipien der Logik die entsprechenden Schlussfolgerungen ziehen. Ohne Übertreibung, bis heute habe ich keinen Griechen gefunden, dem die aristotelische Methode bekannt wäre.
Es sind ferner gezielt zahlreiche Gespräche mit Menschen aus unterschiedlichen sozialen Schichten geführt worden. Des Weiteren erfolgte jahrzehntelang ein intensives und systematisches Studium der sach- und themenbezogenen Geschichte, der Religion, außerordentlich intensiv der schöngeistigen Literatur sowie hinsichtlich der allgemeinen Aspekte eine Auswertung der entsprechenden Fachliteratur in Soziologie, Psychologie und vor allem in Ethnologie. Weitere eigene praktische Spezialerfahrungen im Sinne der vielseitigen Feldforschung spielen ebenso eine nicht zu unterschätzende Rolle.
4. Annäherung an die Thematik ( Methodologisches )
Es sind die folgenden Grundsätze zu beachten:
a) Objektivität : ohne nationalistische, religiöse oder ideologische Scheuklappen und ohne Träumereien und Hirngespinste vorgehen.
b) Richtige, d.h. keine durch Subjektivismus und Voluntarismus verzerrte Widerspiegelung der Realität Widerspiegelungstheorie des größten materialistischen Philosophen der Antike Demokritos (Δημόκριτος) .
c) Komplexität des Phänomens der Mentalität: Es gilt, die recht unterschiedlichen Seiten dieser Erscheinung wie z.B. ethnologische, historische, religiöse und weitere Aspekte zu beachten.
d) Widersprüchlichkeit: Vorzüge und Nachteile sind in ihrem Zusammenhang zu sehen. Andernfalls bestünde die große Gefahr von subjektivistisch gefärbten Einseitigkeiten, die im Allgemeinen dazu dienen, Selbsttäuschungen zu schaffen.
e ) Relativität : Abgesehen von seltenen Ausnahmen ( Axiome ), ist die Wahrheit relativ.
f ) Es bedarf außerdem bei der Einschätzung der Ausgewogenheit, denn Übertreibungen sind fehl am Platze. Im Grunde genommen ist die Ausgewogenheit fair, richtig und gerecht.
g) Zu erwähnen sind desweiteren die Entwicklung und die Veränderung ( Dem Herakleitos zugeschrierben: “Τα πάντα ρεί “; Ηράκλειτος : ” Alles fließt” von nationalen Charakterzügen. So ist z. B. im Rahmen der EU eine allmähliche Mentalitätsveränderung insbesondere bei den Völkern Süd-Europas zu beobachten. Alte Gewohnheiten und Strukturen brechen zusammen. Auch die Nordeuropäer unterliegen einigen Mentalitätsveränderungen. Insgesamt kommt es zu gegenseitigen Beeinflussungen, positiven aber leider auch negativen, der Völker.
h) Besonders bemerkenswert ist die Verallgemeinerung im gnoseologischen Sinne. Ohne sie wäre grundsätzlich die Mentalitätseinschätzung nicht möglich. Die Verallgemeinerung darf jedoch nicht willkürlich sein. Sie muss sich vielmehr auf die wesentlichen, prägnanten Merkmale eines Phänomens stützen. Auf alle Fälle darf sie weder unlogisch, noch ungerecht sein. Es seien z.B. hier absichtlich einige paradoxe konstruierte Einschätzungen genannt : Die Franzosen haben keine Ahnung von der Mode und sind nicht charmant oder die nordischen Männer, darunter auch die Deutschen, sind Weltmeister in der Galanterie, oder die Griechen sind die Inkarnation der Zuverlässigkeit und der Disziplin oder die Russen sind die geborenen Alkohol-Abstinenzler. Spätestens durch diese Beispiele wird evidenter, dass es sich bei Einschätzungen der Verhaltensweisen der Völker nicht immer um Klischees handelt , wie ziemlich oft verharmlosend und nivellierend behauptet wird.
i) Zu nennen ist nicht zuletzt der Grundsatz der Differenziertheit. Was ist mit Griechen und Deutschen gemeint? Alle, die meisten, die wenigsten, d. h. die Griechen in ihrer Mehrheit oder in der Minderheit ? Sind jene von der Oberschicht, von dem Mittelstand oder etwa von de Unterschicht gemeint? Hier werden diese Begriffe soziologisch verwendet. Hierbei geht es eigentlich um den Durchschnittsgriechen und den Durchschnittsdeutschen. Auf alle Fälle stehen nicht Einzelfälle im Mittelpunkt der Untersuchung.
Ferner ist auch unbedingt zu beachten, welche Stämme bzw. Bevölkerungsgruppen gemeint sind, denn es gibt mitunter große Unterschiede in Deutschland z.B. zwischen den Bayern (direkt , laut) und den Sachsen (wendig, diplomatisch) oder in Griechenland zwischen den Pontos Griechen (offen, ehrlich, etwas naiv) und den Vlachen ( Balkan-Bauernschläue, durchtrieben, doppelbödig )
Der Beitrag steht in enger Verbindung mit der gehobenen Allgemeinbildung und hat populärwissenschaftlichen Charakter. Er dient zunächst als Grundlage einer nach Möglichkeit breiten Diskussion. Für jeden nützlichen Hinweis bin ich dankbar.
5. Zu der deutschen Mentalität
Es wird in methodischer Hinsicht dialektisch vorgegangen, d.h. die Vorzüge und Nachteile der deutschen Mentalität werden in ihrem dialektischen Wechselverhältnis untersucht. Es gilt auch, die Frage nach dem Warum zu stellen. Hierbei handelt es sich um eine philosophische Fragestellung. Dies soll getrennt geschehen.
a ) Vorzüge der deutschen Mentalität
Einleitendes : Die Mentalität der Völker ist das Ergebnis einer Jahrtausendalten Entwicklung, die von äußeren Bedingungen , wie z.B. Klima, Ernährung, geographischer Lage etc. sowie von deren Widerspiegelung in den Anschauungen , in der Tradition , in der Religion etc. abbhängig ist. Am Anfang stehen die materiellen Lebensbedingungen. So erfordern das strenge Klima und die davon abhängigen schwierigen Lebensbedingungen eine effektive soziale Organisation, einen Verantwortlichen (Führer), Disziplin und Selbstdisziplin, Fleiß, Ausdauer, Geduld, Zielstrebigkeit, Erfindergeist usw.
Außerdem sind bestimmte Ereignisse von historischer Tragweite zu berücksichtigen, wie z.B. die Entstehung des Protestantismus mit seiner bewundernswerten und geschichtsgestaltenden Arbeitsethik. Zu erwähnen sind auch die bekannten “Preussischen Tugenden”. Dieses methodische Vorgehen erleichtert es wesentlich, die Vorzüge der deutschen Mentalität schneller zu orten.
Hier spielt das dialektische Wechselverhälthis von Sein und Bewußtsein eine entscheidende Rolle, während die wohl bekannte einseitige Sicht, daß das Sein das Bewußtsein bedingt ,eher vulgär-materialistisch anmutet.
Es handelt sich im Wesentlichen um die folgenden Vorzüge:
Arbeitsliebe, Disziplin, Willensstärke, große Ausdauer, Zuverlässigkeit (“Ein Mann , ein Wort “), hochentwickeltes Organisationstalent, Erfindergeist, Gründlichkeit, Systematik, Methodik, Effektivität, Zielstrebigkeit, Ordnungsliebe, (“Ordnung ist das halbe Leben” ), Pünktlichkeit, Ratio vor Emotio, entwickeltes Rechtsbewusstsein, Gemeinsinn ( Gesellschaftsbewusstsein ), Staatsbewusstsein und Steuerbewusstsein. Natürlich ist all dies nicht absolut.
Aus Sicht der Systemtheorie stellen diese Vorzüge Elemente eines ontologischen (tatsächlichen) sowie eines gnoseologischen (theoretischen Systems dar. Dabei sind sämtliche Elemente aufs engste miteinander ( jedes mit jedem ) verflochten. Zwischen ihnen bestehen gegenseitige Abhängigkeiten und Beeinflussungen, Hierdurch entsteht aus den Eigenschaften der einzelnen Elemente nicht etwa lediglich eine einfache Summierung, sondern vielmehr eine neue Qualität , die sich durch eine hohe Dynamik auszeichnet. Dies ist die solide Basis für die heutige Kraft Deutschlands.
b) Nachteile der deutschen Mentalität
Auch in diesem Falle bedarf es unbedingt der Beachtung jener Faktoren und Umstände, die zu den Nachteilen geführt haben. Die Vorfahren der heutigen Deutschen lebten jahrtausendlang unter extrem schlechten Bedingungen. Ihnen ging es stets um die nackte Existenz. Man denke an das tragische Schicksal der Teutonen, die sechs Jahre in Folge keine Ernte hatten. Die alten Germanen hatten weder Zeit noch die Muse, um sich mit feinen Umgangsformen und mit schönen Künsten, geschweige denn mit Theorie und Philosophie zu befassen. Dies ist mit geballter Kraft im 18./19. Jh. höchst erfolgreich nachgeholt worden ( Kant, Hegel ). Sie haben die Kultur in erster Linie von den Römern und sie wiederum von den alten Griechen übernommen. Die Germanen führten ständig Kriege gegeneinander sowie gegen kulturell überlegene Eindringlinge. So stand die Kampfkraft stets im Mittelpunkt und nicht unbedingt die Geisteskraft.
Ihre Ernährung war ebenso arm und einfach. Dabei spielten und spielen weiterhin das Schweinefleisch und insgesamt die tierischen Fette eine bestimmende Rolle. Trophologen (Ernährungswissenschaftler) haben jedoch schon längst festgestellt, dass der übermäßige Konsum von Schweinefleisch und von tierischen Fetten seit fast 42 tausend Jahren sehr negative Folgen haben kann, wie z.B. Aggressivität, langsames Denken – darauf haben schon Hegel und Klopstock indirekt hingewiesen- und Beeinträchtigung der Manneskraft. Letzteres hat Ende der 60er Jahre zu der für die nordischen Männer unangenehmen Erscheinung des Sex-Tourismus in Richtung Mittelmeerländer seitens der Frauen geführt.
Es gibt weitere Umstände, von denen die deutsche Mentalität negativ beeinflusst worden ist, wie das allseitige Zurückbleiben der Deutschen, verglichen mit anderen europäischen Völkern, wie z.B. den Italienern (Renaissance), den Franzosen (bürgerliche Revolution, Menschenrechte, Kultur) und den Engländern (Industrie-Revolution, Kapitalismus, Parlamentarismus).
Speziell gegenüber den kulturell überlegenen Franzosen sind nicht zu unterschätzende Minderwertigkeitskomplexe entstanden. Die deutsche Mentalität ist auch von den Grausamkeiten im 30jährigen Religionskrieg, der zur Verrohung führte, von de totalen Militarisierung des Lebens in der zweiten Hälfte des 19. Jh. ( Untertan) sowie von den mit dem Nationalsozialismus in Verbindung stehenden Barbareien und Bestialitäten, einmaligen in der Menschheitsgeschichte überhaupt, gegen die europäischen Juden und während des Zweiten Weltkrieges stark negativ beeinflusst worden. Es wird noch viel Zeit benötigt, bis die Deutschen sich normal wie die anderen Völker verhalten werden. Dieser Prozess wird allerdings dadurch stark beeinträchtigt, dass international einflussreiche Kräfte die Vergangenheit des Deutschen Volkes auf die nationalsozialistische Zeit sowie auf die negativen Seiten reduzieren und außerdem die Deutschen unfairer weise unter Druck setzen, um eigennützige ökonomische Ziele zu erreichen .
Folgend sollen die Nachteile erwähnt werden :
Schulmeisterei gegenüber den anderen Völkern, Intoleranz, Xenophobie (Angst vor Ausländern), gestörtes Verhältnis zu Alten, Schwerbehinderten und den Kindern, nationale Arroganz, Schwerbeweglichkeit, Neigung zur Aggressivität und zu Gruppen- bzw. Herdenbildung , fehlendes Selbstbewusstsein, Duckmäusertum, Humorlosigkeit, Verklemmtheit (Männer), immer noch Hang zum autoritären Denken, Überbewertung der formalen Höflichkeit als Kompensation für fehlende Herzensbildung, ausgeprägte Neigung zum Masochismus (Selbstzerfleischung ), Gefühlskälte, Unterschätzung der Sexualität (nur die Männer) und der Zärtlichkeit , Grobschlächtigkeit (Männer), Borniertheit, oft Instinktlosigkeit sogar in den internationalen Beziehungen, starke Neigung zu den Extremen ( kein Maßhalten, was zwei mal zu den bekannten Katastrophen geführt hat), wenig entwickeltes ästhetisches Empfinden, fehlende private Gastfreundschaft , in der Sexualität Überlegenheit der Frauen gegenüber den Männern mit weitreichenden ethnopsychologischen Konsequenzen.
Aus der Anwendung der Systemtheorie auf diese Nachteile ergibt sich ebenso eine geballte negative Ladung, die man nicht unterschätzen sollte, denn sie birgt in sich nicht nur eine hohe Dynamik, sondern auch eine extrem starke Explosivkraft.
6. Zu der griechischen Mentalität
Methodisch-methodologisch wird ähnlich vorgegangen wie bei der Untersuchung der deutschen Mentalität.
Ausgangspunkt hierfür ist das milde mediterrane Klima, das im Allgemeinen angenehme Lebensbedingungen schafft und den Menschen in seiner Ganzheit wesentlich und genetisch zu beeinflussen vermag. Das milde Klima hat in den vergangenen 42 tausend Jahren ausgeglichene, aufgeschlossene und kommunikative Menschen mit einem heiteren Gemüt geschaffen. All dies hat bereits in der Antike seine Widerspiegelung in der griechischen Mythologie gefunden (“Olympisches Gelächter” in der Götterversammlung ).
Die alten Griechen haben sich ihre Götter nach ihrem menschlichen Bilde geschaffen, d.h. wie sie selbst sind. Im Mittelpunkt der Götterwelt stand die Fröhlichkeit. Was speziell den Göttervater Zeus anbelangt, bestand seine Hauptbeschäftigung darin, die schönen Frauen nicht nur in Hellas zu verführen und zu beglücken, Also der Gott Zeus besaß sozusagen genetisch eine überschäumende Sexualität.
Derartiges findet man nicht in den eher düsteren Mythologien der nordischen Völker, wo die Hauptbeschäftigung des höchsten germanischen Gottes Wodan der ständige Kampf war. Außerdem verfügten die Griechen fast fünf hoch spezialisierte Göttinnen und Götter für die Erotik und die Sexualität, während die germanischen Stämme nur die armselige Liebesgöttin-eigentlich Fruchtbarkeitsgöttin- Freya kannten, der sie großzügigerweise nur einen einzigen Wochentag , den Freitag, gewidmet haben !
Dazu hat auch die vortreffliche Ernährung entscheidend beigetragen : Oliven und Olivenöl vom “Heiligen Olivenbaum”, Fisch, Gemüse (u. a. Knoblauch) ,Obst, Käse, Hülsenfrüchte, um die wichtigsten zu nennen, Diese vitaminreiche und vorwiegend aus ungesättigten Fettsäuren bestehende Nahrung hat sowohl ihre Sexualität, als auch ihre außergewöhnliche intellektuelle Mobilität gefördert.
In den letzten Jahren haben Spezialhistoriker, nicht Altphilologen mit ihren traditionell linguistischen Mikrokosmos, nachgewiesen, dass es bei den alten Griechen eine hochinteressante und in der Weltgeschichte einmalige Besonderheit gab und zwar die Einheit von Eros und Weisheit, von Sexualität und Wissenschaft. Die Wissenschaftler meinen, dass die entspannte Einstellung der Griechen zu der Sexualität zusätzliche Kreativität freigesetzt hätte.
Es wäre allerdings verfehlt, zwischen den alten und den neuen Hellenen in kultureller Hinsicht eine direkte Verbindung herstellen zu wollen, wie dies im offiziellen historischen Selbstverständnis der Neugriechen der Fall ist. Schon während der Eroberung der griechischen Stadtstaaten im 2.Jh. v. Chr. hatten wohl die siegreichen Römer Grund, den Griechen ihrer Zeit verächtlich als Graeculus ( Griechenlein ) zu bezeichnen. D.h. die Römer wollten auf die unangenehme Tatsache aufmerksam machen, dass schon die Griechen ihrer Zeit, also vor zwei tausend Jahren (!) ihren glänzenden Vorfahren unwürdig waren. Jetzt ist es leider noch schlimmer. Speziell auf dem Gebiet der Wissenschaft sind die wahren Bewahrer und Beförderer des altgriechischen Erbes die Nachkommen der alten nordischen Barbaren und nicht die ökonomisch stets am Boden liegenden Neugriechen.
Die griechischen Nationalisten (“Ellinarades”) nehmen nicht zur Kenntnis , dass die Römer mehr al 650 Jahre Eroberer waren. Dennoch konnten sich die griechische Kultur und die griechische Sprache im Oströmischen Reich im 7. Jh. letztendlich durchsetzen. Im Unterschied zu der römischen Besatzung hatte die ca. 450jährige türkische Besatzung die neugriechische Mentalität nicht unwesentlich beeinflusst, Es verwundert daher nicht, dass zwei führende griechische Wissenschaftler , der Philosoph Stelios Ramphos und der Historiker Apostolos Vakalopoulos , unabhängig voneinander, die Ansicht vertreten, dass der Neugrieche sich immer noch auf dem Wege nach Europa befindet oder noch drastischer formuliert, dass die Griechen in ihrer Mehrheit noch keine Europäer sind. Ihre Mentalität stellt vielmehr eine Synthese der Balkan – und der orientalischen Mentalität, d.h. der Balkan-Bauernschläue und der orientalischen Bequemlichkeit, dar.
Die konsequente Anwendung der Systemtheorie könnte dazu führen, dass der Neugrieche eher der klischeehaften Einschätzung seitens touristischer Philhellenen mit einer gewaltigen Portion von Idealisierung entspricht. Eine solche Sicht wäre allerdings extrem weltfremd.
Das ist jedoch die halbe Wahrheit. Selbstverständlich hat die neugriechische Mentalitätsmedaille eine andere, nicht gerade angenehme Seite, vor allem wenn entscheidende Vorzüge in der Anwendung übertrieben werden. So kann sich z.B. die Freiheitsliebe in Anarchie umwandeln.
b) Nachteile der griechischen Mentalität
Auch hier bedarf es einleitender Worte. Es ist nicht die Absicht gewesen, das antike Hellas zu idealisieren, Es darf daran erinnert werden, dass es nicht nur das Streben nach dem Διάλογος ), sondern auch die ständigen Kriege untereinander gab, bis das kulturell unterlegene aber militärisch sehr starke Sparta den Stadtstaat Athen, das Zentrum der altgriechischen Kultur und Wissenschaft, zerstört hat. Nicht umsonst ist bei Platon der Satz „ Krieg aller gegen alle“ , bekannt in der lateinischen Übersetzung „Bellum omnium contra omnes” (“Kampf aller gegen alle”), geprägt worden. Noch heute herrscht im politischen Leben Griechenlands ständig der konfrontative Geist vor. Einvernehmliche Problemlösungen sind in der griechischen Tradition fast unbekannt.
Man darf außerdem nicht vergessen, dass die Hellenen die körperliche Arbeit zutiefst verachteten und auch deswegen als erste in der Menschheitsgeschichte auf die Idee gekommen sind, die Sklaverei massiert als Wirtschaftsfaktor zu erfinden, wobei Kriegsgefangene Griechen zu Sklaven gemacht wurden, denen unglaublicherweise der größte Philosoph der Antike Aristoteles das Menschsein abgesprochen hatte, indem er sie als Ding ( Πράγμα ) bezeichnete.
Somit schufen sie eine neue Gesellschaftsformation, die Sklavenhalterordung, die zwar zur Explosion der Produktivkräfte führte Karl Marx), die allerdings nicht gerade eine humanistische Errungenschaft war. Im Unterschied von den Hellenen kannten die anderen hochkultivierten Völker nur die Haussklaverei. Ich bin mir durchaus dessen bewusst, dass diese historischen Wahrheiten desillusionierend wirken, aber es handelt sich eben um objektive Wahrheiten und nicht um subjektive Interpretationen oder um nationalistische Phantastereien.
Des weiteren ist zu beachten, dass das griechische Volk weder die Renaissance, noch die Aufklärung, noch die bürgerliche Revolution erlebt hat. Es hat ferner weder das Individuum ( Stelios Ramphos), noch den Citoyen ( Staatsbürger ) hervorgebracht. Es ist daher nicht verwunderlich, dass die Neugriechen in ihrer Mehrheit weder ein Gesellschafts-, noch ein Staats-, noch ein Rechts,- und was für die Finanzlage besonders schwerwiegend ist, noch ein Steuerbewusstsein besitzen. Sie betrachten vielmehr den eigenen Staat fast als Feind und versuchen, ihn mit besonderer Freude zu betrügen, wie dies in der Zeit der Türkenherrschaft üblich war. Diese antistaatliche Grundposition ist auch nach der Erringung der nationalen Befreiung im 19.Jh. nicht aufgegeben worden. So ist die Steuerhinterziehung ein sehr lohnender Nationalsport, auch wenn dadurch der Staat zugrunde geht, wie dies gegenwärtig der Fall ist. Hierdurch ist die eigene spöttische Formulierung entstanden, “Reiche Bürger, armer Staat”, was letzten Endes den Staat ruiniert hat und noch dazu die Verarmung der Mittelschicht und anderer Bevölkerungsschichten verursacht hat.
Für die Zwecke der nationalen Identitätsstiftung und Identitätssicherung ist bereits Mitte des 19. Jh. ein hoch gezüchtetes Nationalbewusstsein entstanden, welches die absolut notwendige Herausbildung des Staats- und des Rechtsbewusstseins verhindert hat. Was Letzteres betrifft, so kann unschwer festgestellt werden, dass der Neugrieche seine Rechte wohl kennt und sie großzügig in seinem egoistischen Interesse interpretiert, jedoch geflissentlich übersieht, dass zum gedeihlichen Funktionieren eines Gemeinwesens auch Pflichten gehören. So sind solche Fragestellungen, wie z.B. das dialektische Wechselverhältnis von Rechten und Pflichten “Böhmische Dörfer”.
Ausgerechnet in der dreißigjährigen Periode nach dem Sturz der Militärdiktatur fand ein gewaltiger allseitiger Umwälzungsprozess statt, der nicht nur viele positiven Entwicklungen aufzuweisen hat , sondern auch verheerende Folgen bezüglich der Grundlagen der griechischen Mentalität hatte. Auf der Basis von Milliarden-Krediten wurde ein Wohlstand im Sinne des Eudämonismus und eines primitiven Hedonismus geschaffen, der eine regelrechte Vernichtung der bis zu diesem Zeitpunkt geltenden ethischen, sozialen, kulturellen, ästhetischen und nationalen Werten herbeigeführt hat.
Diese Katastrophe ist möglicherweise verhängnisvoller als die ökonomische. Die meisten Griechen haben gegenwärtig den Eindruck, ihre Würde, die Wertschätzung und die Anerkennung seitens der anderen Völker verloren zu haben. Scham breitet sich wegen dieser internationalen Blamage aus. Teilweise ist es zu einer Krise der nationalen Identität mit weitreichenden ethnopsychologischen Folgen gekommen. Der moralisch-ethische Schaden ist fast irreparabel.
Folgend sollen die Nachteile erwähnt werden :
Als generelle Prämisse sind zwei Hauptprinzipien des griechischen Nationalcharakters zu betrachten : das Leben in vollen Zügen genießen ( „Αρχή της απόλαυσης της ζωής”, wenn nötig auch auf der Grundlage gewaltiger Schulden, die man ohnehin nie zurückzahlen wird und die geringste Anstrengung (“Αρχή της ήσσονος προσπάθειας“) .
Im Einzelnen : Starke Neigung zur Disziplinlosigkeit, schwach entwickelte Ausdauer, kaum besondere Liebe zur Arbeit, unterentwickelte Dynamik schwacher Wille, kein Gemeinsinn, konfrontativer Geist privat und insbesondere in der Politik, primitive Demonstration des Reichtums, Emotio vor Ratio ( übertriebene Emotionalität, privat wie als Nation ), Surrealismus (Verwechselung von Wunschträumen und der harten Realität), Traumtänzer, Tagträumer, fast wie in Lateinamerika, Macht des Wortes aber Schwäche der Tat, Hang zum fast paranoiden spekulativen Denken, krankhafter Hang zu Verdächtigungen und zu Verschwörungstheorien ( fast alle seien gegen Griechenland, deswegen die Finanzkatastrophe etc. ), Neigung zum Voluntarismus und zur Rechthaberei, stark unterentwickeltes Organisationstalent, traditionell extrem starker Hang zur Demagogie und zum Populismus, EU-Meister in Korruption ( speziell der Verwaltungsapparat ist wie ein Augiasstall oder sogar wie die “Magna Cloaca” im alten Rom ), Neigung zum Nationalismus und zum Chauvinismus, Oberflächlichkeit individuell und besonders in den Staatsangelegenheiten , Unzuverlässigkeit (” Ein (griechischer) Mann, ein Wörterbuch” ), Übertreibungssüchtigkeit, Kritikfeindlichkeit ( wer kritisiert ist Feind, wer übermäßig lobt, ist ein echter Freund), vollständiges Fehlen der Selbstkritik, unterentwickeltes Verantwortungsbewusstsein in Gesellschaft und Staat und zugleich für das eigene Versagen andere verantwortlich machen, beängstigendes Fehlen der Fähigkeit zu wirtschaften, Überempfindlichkeit ( privat und besonders in nationalen Fragen ), vollständiges Fehlen des Bewusstseins von der dialektischen Einheit der Rechte und der Pflichten gegenüber der Gesellschaft und dem Staat, maßlose Selbstüberschätzung, Nepotismus (Vetternwirtschaft, Familiendynastien eigentlich orientalischen Typs, Vgl. hier im Blogg die Studie “Οικογενειοκρατία” ) als Grundübel und Crescendo korruptiven Grundverhaltens, “Gesellschaftsvertrag” neugriechischer Provenienz über die reziproke ( ” Do ut des” ) Korrumpierung von Bürgern und Politikern.
Es ist nicht unbedingt meine Absicht gewesen, die in der Tat vorhandenen Nachteile des griechischen Nationalcharakters so massiert zu erwähnen. Ich habe lediglich nach der demokritischen Widerspiegelungstheorie gehandelt, die darin besteht, die objektive Realität zu widerspiegeln.
Erst die Anwendung der Systemtheorie auf diese Nachteile ( neue Qualität, Dynamik ) macht evident, warum Griechenland zusammengebrochen ist. Denn unter normalen Bedingungen würde man nicht verstehen, warum dieses Land, im Grunde genommen, aus eigener Kraft seine Bevölkerung nicht ernähren kann. Es fehlt mir schwer, das zu schreiben. Ohne es zu beabsichtigen, ist zum Schluss aus einer nüchternen Analyse eine Elegie geworden.
Schlussfolgerungen
1. Zwischen der deutschen und der griechischen Mentalität sind kaum Gemeinsamkeiten festzustellen. Es handelt sich ohne Übertreibung um zwei völlig unterschiedliche Traditionen, Kulturen, ja Welten.
2. Dies schließt jedoch unter bestimmten Bedingungen eine gegenseitige Beeinflussung nicht aus. Es gibt vor allem bei der deutschen Jugend Tendenzen, die mediterrane Lebensart zu mögen und vielleicht teilweise zu übernehmen. Andererseits haben sich die meisten der in Deutschland lebenden Griechen grundsätzlich an die deutsche Lebensart angepasst. Es gibt allerdings unter den in Deutschland ca. 350 tausend lebenden Griechen relativ viele, die kulturell immer noch in griechischen “Ghettos” leben. Sie interessieren sich nicht im Geringsten für die deutsche Kultur, Tradition und Geschichte, geschweige denn für die schöngeistige Literatur, das Theater und die klassische Musik.
3. Die deutsche Mentalität eignet sich vorzüglich für die Beziehungen Mensch-Gesellschaft, Bürger-Staat sowie für die erfolgreiche Schaffung grundlegender Lebensbedingungen für die Menschen wie z.B. Aufbau einer gedeihlichen Wirtschaft, eines funktionierenden Verwaltungsapparates und einer blühenden Wissenschaft.
4. Die griechische Mentalität eignet sich in idealem Maße für das Genießen des Lebens sozusagen als menschliche Selbstverwirklichung, für die Erotik, für ausgeglichene zwischenmenschliche Beziehungen und für das Familienleben im weiteren Sinne des Wortes. Sie ist allerdings für die Schaffung solider Lebensbedingungen im breiten Sinne des Wortes ungeeignet.
5. Erfahrungsgemäß ist es durchaus möglich z.B. in erster Linie bei den in Deutschland lebenden Griechen, partiell eine Synthese der Vorzüge beider Mentalitäten herzustellen. Dies setzt jedoch Toleranz, Offenheit, Selbsterkenntnis, Ehrlichkeit, das entsprechende Wissen der anderen Mentalität sowie Willen und Bereitschaft voraus. Manch ein Grieche hat diese Synthese gezielt und systematisch schon längst sehr erfolgreich realisiert.
6. Grundsätzlich sollte es eigentlich möglich sein, dass die Deutschen von den Griechen solche Grundeigenschaften übernehmen, wie z.B. die Ausgeglichenheit Kontaktfreudigkeit, Aufgeschlossenheit, Freundlichkeit, Galanterie, Zärtlichkeit gegenüber den Frauen, gebührende Wertschätzung der sexuellen Komponente des Menschseins und die gesündere griechische Küche, vor allem das Olivenöl und die Oliven.
7. Die Griechen könnten im eigenen Interesse von den Deutschen Elemente des Fleißes, der Disziplin, der Ausdauer, der Zuverlässigkeit, der Geduld, der Zielstrebigkeit, der Gründlichkeit, der Systematik und der Methodik übernehmen. Von anderen Völkern zu lernen ist wohl keine Schande. Nur die lernbereiten Völker können sich vortrefflich entwickeln, während jene Völker, die ewig narzisstische Nabelschau betreiben, bleiben hoffnungslos zurück.
8. Es ist an der Zeit, dass es endlich zu der absolut notwendigen Europäisierung und Modernisierung Griechenlands kommt. Derartiges setzt allerdings den Willen voraus, radikale Strukturreformen konsequent durchzuführen. Es leuchtet wohl ein, dass die in Jahrhunderten entstandene griechische Mentalität nicht über Nacht verändert werden kann. Daher sollte schon jetzt bei der Bildung und Erziehung der Schulkinder nach Kriterien der entwickelten europäischen Länder begonnen werden. Auf alle Fälle bedarf es der gründlichen Auseinandersetzung mit dem mittelalterlichen Menschenbild der griechischen Orthodoxie. Vielleicht könnte sich in der Zukunft die verfahrene Situation grundlegend ändern und aus Griechenland ein richtiges europäisches Land wird. Andernfalls könnte der Spruch des großen Philosophen Hegel auch für diesen Fall gelten: ” Aus einer gebratenen Katze wird keine Hasenpastete”.
Zu der Mentalitätsproblematik siehe weitere Beiträge hier und in meinem Blog in griechischer Sprache ; 1. Γερμανοί, Πρώσοι, Προτεστάντες. 2. Γαλλία-Γερμανία, Διαφορετικές Νοοτροπίες. 3. Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός. 4. Νεοέλλην, βαλκανοανατολίτης. 5. Νοοτροπία, Κλισέ ; 6. Βαλκανοανατολίτικοι Πολιτικοί. 7. Ξεπεσμός α la Greca. . 8. Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 9. Έλληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση. 10. Ελλάς, Ανατολή, Δύση. 11. Κοινωνικό Συμβόλαιο της Αμοιβαίας Διαφθοροποίησης. 12. Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός : Κάθαρμα, Αλήτης, Μπάσταρδο.
Bemerkungen : a ) Es ist vorgesehen, in der Zukunft über diese Thematik ein Buch zu publizieren. b) Ich bitte freundlichst die Leser, Ihre kritischen Bemerkungen in dem dafür vorgesehenen Raum unter dem Beitrag nieder zu schreiben. Das eilt nicht. Danke im Voraus. Panos Terz
Veröffentlicht ab 2014 oft in zentralen deutschen elektronischen Zeitungen.
