Μετακινήσεις Πληθυσμών στη Νεολιθική Εποχή , Επιγραμματικά

Ματακινήσεις πληθυσμών στη Νεολιθική Εποχή, Επιγραμματικά
(Πρόκειται για τεμάχια μίας μελέτης περί της προέλευσης των ευρωπαϊκών λαών δημοσιευθείσα προ ετών στο Μπλογκ μου)

Η Νεολιθική Εποχή ( περίπου 5.500/5000 έως περίπου 3000 π.Χ. ) ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την “Αγροτική Επανάσταση”, την πρώτη μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Στην Μέση Ανατολή όμως έχει προηγηθεί η Νεολιθική Εποχή κατά πολύ ( σύμφωνα με τις νεώτερες ανακαλύψεις συνέβει αυτό 8000 έως 9000 π.Χ. ! ). Αυτό ισχύει γενικά και για την γενική εξέλιξη του υλικού και ύστερα από 4.500 έτη και του πνευματικού πολιτισμού.

Η γεωργία οδήγησε μέσω των παραγωγικών δυνάμεων σε μία κοσμοϊστορική βελτίωση μεν των βιωτικών συνθηκών και σε πολλαπλασιασμό του πληθυσμού, αλλά ήδη προέκυψαν μεγάλα προβλήματα κατάλληλου εδάφους για τις γεωργικές καλλιέργειες,

Έτσι αναγκάσθηκαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να κινηθούν προς τα δυτικά.

Πρώτα ξεχύθηκαν στις περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου έχει επαναληφθεί λόγω των ευνοϊκότερων συνθηκών ζωής το φαινόμενο του πολλαπλασιασμού του πληθυσμού. Άρχισε πάλι η εξάπλωση των πληθυσμών ακόμη ποιό δυτικά και έφθασε έως την Βουλγαρία και την Ελλάδα.

Ακολουθώντας τον ποταμό Δούναβη έφθασαν οι γεωργοί έως την Κεντρική Ευρώπη και από εκει άρχισε ο εποικισμός της Βόρειας Ευρώπης. Άλλοι αγροτικοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν την Βόρεια Αφρική και εποίκησαν την Ιβηρική Χερσόνησο , η οποία όμως λόγω της αφθονίας ψαριών και οστράκων παραμελήθηκε η καλλιέργεια της γης και έτσι υστέρησε στην εξέλιξη της γεωργίας.

Οι αγρότες από την Μέση Ανατολή έφεραν μέσω της Μικράς Ασίας στην καθυστερημένη Ευρώπη γνώσεις περί της γεωργίας και της συστηματικής κτηνοτροφίας καθώς και υλικό πολιτισμό. Ειδικοί επιστήμονες της Γενετικής, ένας στην Γερμανία και ένας στην Τσεχία, κατόρθωσαν προ μερικών ετών να αποδείξουν με DNA-έρευνες πειστικά, ότι τα σημερινά βοϊδή της Ευρώπης προέρχονται ιστορικά από την Μέση Ανατολή . Εκτός τούτου έχει αποδειχθεί, ότι ήδη 5500 π.Χ. επικράτησε η γεωργία στην Κεντρική Ευρώπη.

Δηλαδή οι Ευρωπαίοι, μεταξύ αυτών και οι μακρινοί πρόγονοι των σημερινών Γερμανών κατοικούσαν ήδη τότε σε σπίτια και όχι “επάνω στα δένδρα ! ” και έτρωγαν ψωμί και όχι βελανίδια, όπως συχνά και παρανοϊκά ισχυρίζονται κάποιοι ανιστόριτοι και υπερεξυπνάκηδες Ελληναράδες.

Οι πρώτοι γεωργοί έμειναν μόνιμα στις πιό εύφορες περιοχές της Ευρώπης με σκοπό να καλλιεργήσουν την γη. Αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία μιας απαραίτητης κοινωνικής οργάνωσης και του πρώτου αγροτικού πολιτισμού σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά οι λαοί της Μέσης Ανατολής προηγούντο σε όλα τα επίπεδα επί περίπου 4000 έτη. Είναι ευκατανόητο, ότι αυτοί οι λαοί ( Σουμέριοι , Αιγύπτιοι, Ακκάδες, Βαβυλώνιοι ) ίδρυσαν κράτη προ 5 και συστηματικούς νόμους προ 4250 ετών και γενικά έθεσαν τις βάσεις για τους πρώτους πολιτισμούς της ανθρωπότητας ( Ιδέ στο Μπλογγ μου τη μελέτη “Πολιτισμός και Κουλτούρα” ).

Οι πολυάριθμες μετακινήσεις στην Ευρώπη οδήγησαν βαθμιαία σε επίσης πολυάριθμες συγχωνεύσεις των πληθυσμιακών ομάδων και σε αλληλοεπιδράσεις των τότε ευρωπαϊκών γλωσσών. Με αυτόν τον τρόπο έχει συντελεσθεί η διαδικασία της διαφοροποίησης των αυτόχθονων πληθυσμών και των γλωσσών τους.

Οι τελείως διαφορετικές κλιματικές συνθήκες συνέβαλαν και στην διαφοροποίηση των νοοτροποιών των Νοτίων και των Βορείων Ευρωπαίων , η οποία όμως στην ουσία άρχίσε ήδη προ 42 χιλιάδων ετών.
Η προϊστορική Αρχαιολογία τους αξιολόγησε ως φιλήσυχους γεωργικούς πληθυσμούς, οι οποίοι είχαν λόγω της παραγωγικότητας της γης πρωτίστως θηλυκές θεότητες.

Το Βήμα (27.10.15)

“Πρώτοινδοευρωπαίοι”, “Πρωτοευρωπαίοι”, “Πρωτοέλληνες”, Ινδοευρωπαίοι, Μετακινήσεις, Επιγραμματικά , Ινδοευρωπαίοι στα Βαλκάνια

Μετακινήσεις των Ινδοευρωπαίων, Επιγραμματικά

Στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς.

Αυτοί προήλθαν σύμφωνα με την έως τώρα επικρατούσα άποψη των ειδικών επιστημόνων από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.

Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.

Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί .

Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπόψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.

Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ. έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν αργόοτερα προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική.

Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και ως Ινδοάριοι.

Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστος και ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με την φαντασιοπληξία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών , οι οποίοι μπέρδεψαν η σκοπίμως διαστρέβλωσαν τις έννοιες αυτοονομαζόμενοι “Αριοι”. Και οί Ινδοάριοι κατόρθωσαν να επικρατήσουν με την θρησκεία και την γλώσσα τους ( Σανσκριτική ).

Στην Κεντρική Ασία έμειναν ακόμη μερικές χιλιετηρίδες Ινδοευρωπαίοι, όπως οι πρόγονοι των ιστορικών Κιμερίων , Σκυθών και Τοχάρων. Αργότερα εκτοπίσθηκαν πρώτα από τους Σαρμάτες και βαθμιαία από άλλους μογγολικούς λαούς, των οποίων οι απόγονοι κατοικούν σήμερα σε όλην την Κεντρική Ασία.

Το λίαν ενδιαφέρον έγκειται στο ό,τι οι αγώνες μεταξύ των επιθετικών Ινδοευρωπαίων κτηνοτρόφων νομάδων και των ειρηνικών αυτόχθονων αγροτικών πληθυσμών αντανακλώνται στην μυθολογία των λαών που προήλθαν από την συγχώνευση των κατακτητών με τους κατακτημένους με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Το ινδικό έπος Ramayana περιγράφει π.χ. τον αγώνα μεταξύ των “καλών” λευκών πιθήκων ( Ινδοάριοι ) και των “κακών” μαύρων πιθήκων ( αυτόχθονοι Dravidas ) .

Κάτι το παρόμοιο διαπιστώνουμε και στην ελληνική μυθολογία. Η Τιτανομαχία τελείωσε με την ολοσχερή νίκη των θεών των Ινδοευρωπαίων κατά των θεών του γηγενούς πληθυσμού, ως επί το πλείστον των Πελασγών.

Όπως φαίνεται, όχι μόνον η Ιστορία, αλλά και η Μυθολογία γράφεται από τους εκάστοτε νικητές. Το Βήμα (27.10.15)

————————————————————————————–

“Πρώτοινδοευρωπαίοι”, “Πρωτοευρωπαίοι”, “Πρωτοέλληνες”

1.Οι πιο ομοιογενείς λαοί της Ευρώπης είναι οι σκανδιναβικοί, οι Ισλανδοί , οι Δανοί και οι Ολλανδοί.

2. Στην Ευρώπη μόνον οι Βάσκοι, οι Φιννλανδοί , οι Εσθονοί και οι Ούγγροι εν μέρει δεν συνδέονται άμεσα με τους Ηάτεμ (από τον αριθμό 100 στην αρχαία Ελληνική) -Ινδοευρωπαίους. Ολοι οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί αποτελούν ένα κράμα μεταξύ “Πρωτοευρωπαίων”, γεωργών και Χάτεμ-Ινδοευρωπάιων.
Συγγενείς με αυτούς ήταν οι Σάτεμ (από τον αριθμό 100 στην Σανσκριτική) -Ινδοευρωπαίοι ( Πέρσες, Κούρδοι, Παστου, Τατζίκοι, Βελουχιστάνοι, τμήμα των Αφγανών, των Πακιστανών , εν μέρει και των Βορείων Ινδών ( όχι φυσικά οι μελαψοί Ντραβίντας και Μάντρας).
Οι “Πρωτοινδοευρωπαίοι” ξεκίνησαν από την περιοχή μεταξύ της Μαύρης και της Κασπίας Θαλάσσης περίπου το 4500 π.Χ. κασι έφθασαν στην Ευρώπη, οπου έχουν συσμείξει με τους “Πρωτοευρωπαίους” και τους γεωργούς προερχόμενους από τη
ήδη μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας π.Χ.

3. Οι Ινδοευρωπαίοι (Ιαπετικοί) έφθασαν στον ελληνικό χώρο περίπου το 2020 π.Χ. και ύστερα από πολλούς πολέμους έχουν συγγχωνευθεί με τους γηγενείς πληθυσμούς (πρωτίστως Πελασγοί, αλλά και Λέλεγες και στα νησια Κάρες), οι οποίοι έχουν προέλθει από τη Μικρά Ασία ( μετάφραση από τη Λατινική : Asia Minor) μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας.
Γι αυτά θα μπορούσα να αναφέρω πολλές επιστημονικές πηγές.iefimerida (24.1.18)

———————————————————————————————————–

Μετακινήσεις Φύλων και Λαών (Ινδοευρωπαίοι : Πρωτοέλληνες, Θράκες , Ιλλύριοι )

Οι μετακινήσεις φύλων και λαών είναι κάτι το σύνηθες. Οι Ελληνες Ιαπετικοί (Ινδοευρωπαίοι ) έφθασαν ως πρώτοι περίπου το 2200 π.Χ. στην Χερσόνησο του Αίμου έως τη Νότια Πελοπόννησο και αργότερα έως την Κρήτη.
Κατόπιν έπονταν οι Θράκες (Ινδοευρωπαίοι), οι οποίοι εποίκησαν τα Ανατολικά εν μέρει και τα Κεντρικά Βαλκάνια. Σταμάτησαν εκεί, όπου άρχισε η περιοχή των Πρωτοελλήνων (μη επιστημονικός όρος).
Κατόπιν ακολούθησαν οι Ιλλύριοι (Δυτικά εν μέρει Κεντρικά Βαλκάνια ). Ηρθαν σε επαφή με τους Πρωτοέλληνες.
Οι πρόγονοι των Ρωμαίων έφθασαν π.χ. το 1500 π.Χ. στην ιταλική χερσόνησο.
ΟΙ Δωριείς (Δωρυφόροι), προερχόμενοι από την Ηπειρο έχουν ως γνωστόν διασχίσει όλην την Ελλάδα και κατέληξαν στη Νότια Πελοπόννησο, η οπoiα όμως δεν ήταν terra nullius. Λίγο αργότερα το δωρικό φύλο των Μακεδόνων έχει κατευθυνθεί προς τα Βορειοανατολικά, προς τις εύφορες περιοχές , όπου κατοικούσαν εκτός από μερικές νοτιοελληνικές αποικίες θρακικά φύλα.
Καθημερινή (30.12.17)

Μετακινήσεις Πληθυσμών στην Εποχή του Ορείχαλκου-Χαλκού, Επιγραμματικά

Μετακινήσεις Πληθυσμών στην Εποχή του Ορείχαλκου/Χαλκού ( 3000-1250 π. Χ. ), Επιγραμματικά

Οι Ινδοευρωπαίοι έζησαν μαζί μερικές εκατοντάδες έτη στην Κεντρική Ευρώπη. Από οικονομικούς και πληθυσμιακούς λόγους άρχισαν να εγκαταλείπουν αυτήν την περιοχή κινούμενοι προς όλες τις κατευθύνσεις :

Οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων , των Ιλλυρίων και των Θρακών προς τα Βαλκάνια, των αρχαίων Κελτών διαδοχικά προς τα Δυτικά,οι πρόγονοι των αρχαίων Γερμανών προς τον Βορρά, όπου προ 4 χιλιάδων ετών έχει πραγματοποιηθεί η γένεσή τους και των Βαλτικών πληθυσμών προς την Βορειο-Ανατολική Ευρώπη.

Σε εκείνη την εποχή δεν μπορούσε ακόμη να γίνει λόγος για προγόνους των Σλαβικών φύλων. Όπου και να πήγαιναν οι Ινδοευρωπαίοι γινόταν συγχώνευση με τους αγροτικούς πληθυσμούς. Ταυτόχρονα επικρατούσαν οι ως επί το πλείστον αρσενικοί θεοί και η γλώσσα τους φυσικά με πολλά στοιχεία των μη ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Κατ αυτόν τον τρόπο διαφοροποιήθηκαν ήδη τότε οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.

Στην περίοδο της Εποχής του Ορειχάλκου έχει συντελεσθεί 1200 π.Χ. μία δυναμική μετακίνηση ευρωπαϊκών λαών, τους οποίους η Αρχαιολογία ονόμασε “Θαλάσσιους Λαούς” .

Η αφετηρία τους ήταν τα Βαλκάνια, πέρασαν στην Μικρά Ασία, κατέστρεψαν τον ακμαίο χιττικό πολιτισμό, αλλά στην Αίγυπτο νικήθηκαν από τον Φαραώ Ραμψή Γ. Και αυτό το γεγονός οδήγησε στην περαιτέρω επιμειξία μερικών ευρωπαϊκών λαών.

Το Βήμα (27.10.15)

Μετακινήσεις Πληθυσμών στην Εποχή του Σιδήρου,Ελληνες, Κέλτες, Ρωμαίοι Επιγραμματικά

Μετακινήσεις Πληθυσμών στην Εποχή του Σιδήρου , Ελληνες, Κέλτες, Ρωμαίοι, Επιγραμματικά

Κατά την διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου έλαβαν χώραν στην Ευρώπη οι εξείς σημαντικές μετακινήσεις και ταυτόχρονα συγχωνεύσεις λαών και φύλων :

Ελληνες

Ελληνικά φύλα συγχωνεύθηκαν ιδιαιτέρως από τον 8ο αι. π.Χ. με γηγενείς πληθυσμούς στην Νότια Ιταλία ( Magna Graecia : Μεγάλη Ελλάδα ) και στην Σικελία, στη Νότια Γαλλία ( Gallia Graeca : Ελληνική Γαλλία ) και στα παράλια του Εύξεινου Πόντου , ιδιαιτέρως στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας.

Ταυτόχρονα έχουν οι εντόπιοι πληθυσμοί λόγω του ανώτερου ελληνικού πολιτισμού εν μέρει εξελληνισθεί . Από ένα τέτοιο κράμα προέρχονται οι περισσότεροι Έλληνες του Πόντου, ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί την Νότια Ιταλία και στην Σικελία έχουν αργότερα εκλατινισθεί. Εν τούτοις, στην Νοτιοανατολική Σικελία και μεταξύ των Ποντίων από τις παραθαλάσσιες περιοχές διαπιστώνουμε, όπως προ ημών και Ευρωπαίοι περιηγητές και ιστορικοί τον 19ο αι. ακόμη και σήμερα καταπληκτικές ελληνικές φυσιογνωμίες.

Κελτες

Στην Εποχή του Σιδήρου έχει συντελεσθεί η εξής μεγαλύτερη μετακίνηση και συγχώνευση πληθυσμών . Πολυάριθμα κελτικά φύλα μετακινήθηκαν από τον 5ο αι. προς δυτικές περιοχές και κατέλαβαν όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, Η επιμειξία με τους μη ινδοευρωπαϊκούς Ιβηρες ήταν τόσο έντονη που οι ιστορικοί ονόμασαν όλους τους κατοίκους Ιβηροκέλτες. Από την Ισπανία εποίκησαν την Ιρλανδία και από εκεί την Σκωτία.

Από την Γαλλία εποίκησαν την Μεγάλη Βρεταννία. Εξαπλώθηκαν σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, όπου συγχωνεύθηκαν με τους “Βόρειους Ιλλυρίους” ( Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία ( Gallia Transalpina : Γαλλία πέραν των Αλπεων ) την Βόρεια Ιταλία ( Gallia Cisalpina : Γαλλία ενδώθεν των Αλπεων ), στα Βαλκάνια και μερικά φύλα έφθασαν έως την Μικρά Ασία, όπου ίδρυσαν την πόλη Αγκυρα ! Νικήθηκαν από το βασίλειο της Περγάμου, έμειναν, εξελληνίσθηκαν και στον Μεσαίωνα εκτουρκοποιήθηκαν.

Οι Κέλτες άφησαν τα γενετικά τους ίχνη : μεγαλόσωμοι με ξανθά έως κόκκινα μαλλιά, γαλανά έως γαλανοπράσινα μάτια, δηλαδή ευρωπαϊκές φυσιογνωμίες. Ειδικά στην Τουρκία ξεχωρίζουν οι απόγονοί τους ακόμη και σήμερα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους από τους άλλους Τούρκους.

Ρωμαίοι

Στα πλαίσια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ( Imperium Romanum ) αναμείχθηκαν Ρωμαίοι από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με Γάλλους και Ισπανούς Ιβεροκέλτες και από τα κατώτερα στρώματα με Δάκες ( Ρουμανία ). Οι αυτόχθονοι λαοί σε σύγκριση με τους Ρωμαίους με κατώτερο πολιτισμό ξέχασαν την μητρική τους γλώσσα και την αντικατέστησαν με τα Λατινικά που έγιναν η βάση για πολλές νεολατινικές γλώσσες.

Το Βήμα (27.10.15)

Μετακινήσεις Γερμανικών Φύλων στο Μεσαίωνα, Επιγραμματικά

Μετακινήσεις Πληθυσμών στο Μεσαίωνα , Γερμανικά φύλα

Οι ακόλουθες μεγάλες μετακινήσεις και συγχωνεύσεις πληθυσμών έχουν πραγματοποιειθεί και άλλαξαν ριζικά την εθνογένεση των Ευρωπαίων.

Η μεγάλη μετακίνηση των πολυάριθμων γερμανικών φύλων από τον 4ο έως τον 6ο αι. μ.Χ. ( Völkerwanderung : Μετακίνηση των λαών) . Έχοντας σαν αφετηρία την Γερμανία και την Σκανδιναβία διέσχιζαν την Ευρώπη προς όλες τις κατευθύνσεις. Έτσι έφθασαν οι Γότθοι και οι Βάνδαλοι από την Σουηδία μέσω της Κριμαίας ,διασχίζοντας την Ευρώπη έως την Ιβηρική Χερσόνησο, την οποία σύντομα κατέκτησαν. Αυτοί αποτελούσαν επί αιώνες στην Ισπανία την αριστοκρατία. Τα εθνωνύμιά τους άφησαν γλωσσικά ίχνη σε ισπανικές περιοχές, όπως π.χ. Andalucia, αρχικά Vandalucia ( χώρα των Βανδάλων ) η Cataluna αρχικά Gothalania , Gotalania, Catalania ( Χώρα των Γότθων και των Αλάνων ). Οι Αλάνες ήταν ένας καυκάσιος λαός, ο οποίος συμμάχισε με τους Γότθους και τους ακολούθησε στην ευρωπαϊκή διαδρομή τους. Οι συγγενοί τους ζουν ακόμη στον Καύκασο υπό το εθνωνύμιο Οσσέτες η Αλάνες ( Ιδέ στο Blog μου «Ισπανία, Καταλάνοι, Αυτονομία, Αποσχισμός «

Άλλα γερμανικά φύλα, όπως π.χ. οι Σάξονες ( Sachsen ) και οι Άγγλοι (Angeln ) επετέθηκαν κατά των κελτικών φύλων της Βρεταννίας, τα οποία κατετρόπωσαν , εποίκησαν για πάντα την χώρα, η οποία κατόπιν ονομάσθηκε Αγγλία (Αγγλοι).Αυτοί, αν και πολιτιστικά κατώτεροι από τους Κέλτες με στοιχεία ρωμαϊκού πολιτισμού που τους ονόμαζαν “άγριους Σάξονες”, προσέδωσαν στους αυτόχθονους πληθυσμούς μία μεγάλη δυναμικότητα που ήταν μία από τις προϋποθέσεις για την άνοδο της Αγγλίας πολλούς αιώνες αργότερα.

Το φύλο των Λαγγομπάρδων ( Langobarden ) έχοντας ως αφετηρία την Βόρεια Γερμανία, διέσχισε την Ευρώπη και έφθασε στην πλούσια και πολυπόθυτη Ιταλία, την οποία κυρίευσε σχετικά σύντομα. Ακόμη και σήμερα διαπιστώνουμε τα αποτυπώματά τους : μεγαλόσωμοι Βόρειοι Ιταλοί, ξανθοί, γερμανική φυσιογνωμία, δυναμικότητα, η οποία είναι άγνωστη στην υπόλοιπη Ιταλία, εθνωνύμιο Lombardi και τοπωνύμιο Lombardia, Ένα τμήμα του άκρως επιθετικού φύλου των Σουέβων ( Sueben ) έφθασε έως την Βόρεια Πορτογαλλία ( Lusitania ) , κατέκτησε την περιοχή , νίκησε σε πόλεμο τους Καστιλιάνους, ανεξαρτοποιήθηκε και ίδρυσε δικό του κράτος, την Πορτογαλλία. Και αυτό το γερμανικό φύλο προσέδωσε δυναμικότητα στον γηγενή ιβηροκελτικό πληθυσμό. Ακόμη και σήμερα ξεχωρίζουν οι Βόρειοι ξανθοί και υψηλόσωμοι Πορτογάλλοι από τους μελαχρινούς και μικρόσωμους του Νότου.

Το πιό μεγάλο, ισχυρό και δυναμικό γερμανικό φύλο ήταν αναμφιβόλως οι Φράγκοι ( Franken: Οι Ελεύθεροι ), οι οποίοι επέδρασαν στην ευρωπαϊκή ιστορία περισσότερο από τους άλλους αρχαίους γερμανικούς λαούς . Ξεκινώντας από την Βορειοδυτική Γερμανία, εισέβαλαν στην Γαλλία, εξεδίωξαν ταχέως τις ρωμαϊκές λεγεώνες έτσι, ώστε οι Γαλλοι τους υποδέχθηκαν σαν απελευθερωτές, συγχωνεύθηκαν με τους πολιτιστικά πολύ ανώτερους Γάλλους, έλαβαν τον πολιτισμό και την νεολατινική γλώσσα , ενώ τα σημερινά ολλανδικά κατάγονται από τα αρχαία φραγκικά , και όμως επικράτησαν στην εθνωνυμία και στην τοπωνυμία : Το τοπωνύμιο Γαλλία ( Gallia ) αντικαταστάθηκε με την France και ο Γάλλος ( Gallus : Ο πετεινός σαν τοτεμ ζώο ) με Francais.

Οι Φράγκοι κατόρθωσαν να κυριεύσουν τις περιοχές των πολυάριθμων κελτικών και γερμανικών φύλων και να ιδρύσουν μία κραταιά αυτοκρατορία υπό τον Καρλομάγνο Charlemagne, Karl der Große ) θέτοντας τις βάσεις για την δημιουργία της μετέπειτα Ευρώπης. Η επιρροή τους ήταν τόσο προσδιοριστική στην ευρωπαϊκή πολιτική, που οι Έλληνες και οι Άραβες εννοούσαν με την ονομασία Φραγκιά σχεδόν όλην την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη και Φράγκους όλους τους Ευρωπαίους.

Αλλά στην Ελλάδα μείναμε στο εθνωνύμιο Γάλλος και με το τοπωνύμιο Γαλλία, αν και οι σημερινοί “Γάλλοι” εννοούν με αυτές τις έννοιες μόνον το παρελθόν τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το εθνωνύμιο Γερμανός ( αυτονομασία Deutscher) και με το τοπωνύμιο Γερμανία ( αυτονομασία Deutschland ).

Το εθνωνύμιο Γερμανοί αφορά αποκλειστικά τους αρχαίους Γερμανούς, των οποίων απόγονοι είναι και άλλα έθνη, όπως π.χ. οι Ολλανδοί, οι Δανοί, οι Σουηδοί, Οι Νορβηγοί, οι Αυστριακοί, οι Αγγλοι και εν μέρει οι Βέλγοι, οι Ελβετοί και οι Φιννλανδοί. Διεπίστωσα, ότι τα σχολικά βιβλία στην France τονίζουν ιδιαιτέρως την καταγωγή από τους αρχαίους Γάλλους παραγκωνίζοντας και την καταγωγή τους από τους αρχαίους γερμανικούς Φράγκους καθώς και από τους σκανδιναβικούς Βίκιγκες , γνωστούς ως Νορμανδούς ( ¨”Βόρειοι άνδρες” ) εξ ου και Normandie ( Χώρα των Νορμάνων, Βόρεια Γαλλία ). Οι Γάλλοι μάλλον θα έχουν με την εν μέρει γερμανική καταγωγή τους εθνοψυχολογικά προβλήματα.

Το Βήμα (27.10.15)

Μετακινήσεις Πληθυσμών στο Μεσαίωνα, Σλαβικά Φύλα, Επιγραμματικά

Μετακινήσεις στο Μεσαίωνα , Σλαβικά φύλα

Σε σύγγριση με τους Κέλτες και τους Γερμανούς έχουν συντελεσθεί οι μετακινήσεις των Σλάβων αργά. Η αρχική πατρίδα τους ήταν η περιοχή βορείως των Καρπαθίων μεταξύ των ποταμών Weichsel και Dniepr ( Δνείπερος ). Τον 1ο αι. μ.Χ. κινήθηκαν ελάχιστα προς τα ανατολικά ( Ανατολικοί Σλάβοι ), προς τα δυτικά ( Δυτικοί Σλάβοι ) και προς τον Νότο ( Νότιοι Σλάβοι ) σε γενικές γραμμές με ενιαία γλώσσα έως τον 10ο αι.

Αλλά η μεγάλη μετακίνηση των επίσης πολυάριθμων σλαβικών φύλων έλαβε χώραν μεταξύ του 5ου και του 6ου αι. Οι Ανατολικοί Σλάβοι κατέκτησαν περιοχές των Βαλτικών λαών ( από αυτούς έμειναν μόνον οι Λέττονες και οι Λιθουανοί ) και συγχωνεύθηκαν με τους περισσότερους , οι Δυτικοί Σλάβοι ( περίπου 24 φύλα ) κινήθηκαν δυτικά του ποταμού Oder/Neiße και εποίκησαν ειρηνικά σε περιοχές, τις οποίες πρωτύτερα εγκατέλειψαν γερμανικά φύλα.

Πρόκειται για την περιοχή της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Μερικά φύλα προχώρισαν έως το Lübeck στην Βόρεια Γερμανία. Επειδή οι Σλάβοι είχαν την συνήθεια να ζουν σε πολύ μικρά χωριά ( πέντε έως το πολύ οκτώ σπίτια) , γέμισαν οι νέες περιοχές με σλαβικές τοπωνυμίες, οι οποίες έως σήμερα παρέμειναν άθικτες. Ακόμη και οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές δεν τις άλλαξαν ! Στην Ελλάδα τα άλλαξαν σχεδόν όλα. Αυτό όμως είναι βάναυση παραχάραξη της ιστορίας.

Από τον 8ο αι. άρχισε όμως η επιστροφή των Γερμανών και η βίαια επανακατάληψη αυτών των περιοχών που κράτησε τρεις αιώνες. Οι Σλάβοι εκχριστιανίσθηκαν και εκγερμανίσθηκαν με βίαιο τρόπο και φυσικά βαθμιαία συγχωνεύθηκαν με τους Γερμανούς. Οι σύγχρονοι ιστορικοί τους ονομάζουν Σλαβογερμανούς. Τους προδίδουν τα σχετικά μικρά αναστήματα, οι φυσιογνωμίες, τα ονόματα και οι τοπωνυμίες.

Θέλουμε να επισημάνουμε, ότι οι χειρότεροι Γερμανοί νεοφασίστες προέρχονται από αυτούς. Πρόκειται για το ψυχολογικό φαινόμενο της εξισσορόπησης, γνωστό και σε άλλες χώρες. Κάτι το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα.

Το Βήμα (27.10.15)

Μετακινήσεις Φύλων και Λαών στον Ελληνικό Χώρο

Μετακινήσεις φύλων και λαών στον ελληνικό χώρο

(και εδώ πρόκειται για τεμάχιο μίας ήδη αναφερθείσας μελέτης από το Μπλογγ μου), (Ολα τα αναρτηθέντα ειδικά σχόλια αγγίζουν άμεσα ή έμμεσα τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους)

Η άφιξη γεωργικών πληθυσμών με υλικό πολιτισμό από την Μικρά Ασία μεταξύ της 7ης και της 6ης χιλιετηρίδας π.Χ. ήταν καθοριστικής σημασίας. Στην αρχαία ελληνική παράδοση έγιναν γνωστοί με τα εθνωνύμια Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες.

Ιδιαιτέρως οι Πελασγοί εποίκησαν όλα τα παράλια της Ελλάδας , τα ιλλυρικά παράλια έως την Τεργέστη , τα ιταλικά παράλια απέναντι από την Αλβανία και όλα τα ελληνικά νησιά.

Έτσι είναι οι Πελασγοί οι μακρινοί κοινοί πρόγονοι των Ελλήνων , των Αλβανών, των Μαυροβουνίων, των Κροατών και ενός τμήματος των Ιταλών. Επρόκειτο για ειρηνόφιλους πληθυσμούς με θηλυκές θεότητες.

Από τον πολιτισμό τους σώθηκαν μόνον ονόματα βοτάνων, ανθών, δένδρων και τοπωνύμια με διπλό σ ( νάρκισσος, κυπάρισσος,Τυλησσός, Παρνασσός, Τηλμισσός, Σύασσος, Κνωσσός ), που τελειώνουν σε -νθος ( ασσάμινθος, υάκινθος, τερέβινθος, αμάρανθος, πλίνθος, λαβύρινθος, Ζάκυνθος ) και σε -ευς ( Αχιλλεύς, Οδυσσεύς, Ερμηνεύς, Θησεύς, Βασιλεύς ) καθώς και άλλες τοπωνυμίες και λέξεις : σέλυνος, κιθάρα, ξίφος, θάλαμος σάλπιγξ, , θίασος, χαλκός, αμυγδαλή, όρυζα, Λάρισσα, Λέσβος, Σκύρος, Σάμος, Νάξος, Χίος, Λυκαβητός, Μέγαρα, Ολυμπος, Μυκήναι, Αθήναι, οι Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες αναμείχθηκαν μεταξύ τους καθώς και με τους λίγους “Πρωτοευρωπαίους”.
Αυτές ήταν οι πρώτες επιμειξίες σε ελληνικό έδαφος.

Περίπου το 2250 π.Χ. έγινε η κάθοδος των  Ινδοευρωπαίων (Ιαπετικών), οι οποίοι συγχωνεύθηκαν με τον γηγενή πληθυσμό. Από αυτήν την επιμειξία προήλθαν οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων (Αχαιοί, Αιολείς, Ιωνες, Δωριείς).

Στην Ήπειρο και στην Δυτική Μακεδονία έχει συντελεσθεί η επιμειξία με ιλλυρικά φύλα. Στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη συγχωνεύθηκαν με θρακικά φύλα ( π.χ. με τους Πιερείς ).

Μεταξύ του 6ου και του 7ου αι. μ.Χ. έχουν κατεβεί στις ελληνικές περιοχές έως στην Πελοπόννησο περίπου οχτώ νοτιοσλαβικές φυλές ( τα ονόματά των είναι γνωστά από έργα βυζαντινών ιστορικών ) , οι οποίες συγχωνεύθηκαν με τον ελληνικό πληθυσμό.

Μεταξύ του 8ου και του 12ου αι. έγινε επανειλλημμένα η κάθοδος φύλων από την Αλβανία και την Βλαχία ( Valahia , Νότια Ρουμανία ). Οι τελευταίοι διετήρησαν επι αιώνες την νεολατινική τους γλώσσα. Από αυτούς ξεχωρίζουν οι Σαρακατσάνηδες, οι οποίοι θεωρούνται από τους ειδικούς ιστορικούς ως εκλατινισμένοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Εδώ ας υπενθυμίσουμε, ότι η λατινική γλώσσα ήταν αυτονοήτως το αργότερο από τον 1ο αι. π.Χ. έως τα μέσα του 7ου αι. μ.Χ. η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και όμως, τελικά έχει επιβληθεί η ελληνική γλώσσα . Βαθμιαία έλαβεν χώρα λόγω της πολιτιστικής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου ο εξελληνισμός των πρώην Ρωμαίων κατακτητών.
Εν ολίγοις :Τα λατινικά κατόρθωσαν να επικρατήσουν μόνον στην Δύση, αλλά όχι στην υπερπολιτισμένη Ανατολή.

Στην διάρκεια του Μεσαίωνα και αργότερα στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών συγχωνεύθηκε ένα τμήμα των απογόνων των αρχαίων Ελλήνων αυτονοήτως με Σλάβους, Βλάχους και Αλβανούς. Στην Κρήτη έγινε επιμειξία με τους απόγονους των πρώην Αράβων κατακτητών καθώς και με Ενετούς ( Ιδέ στο Blog μου «Προέλευση των σημερινών Κρητών» ).

Στην επιμειξία των φύλων έπαιξαν καθοριστικό ρόλο η χριστιανική πίστη, ο πολιτισμός και η ελληνική γλώσσα, η οποία ήταν επισήμως η γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την οποίαν οι ιστορικοί ονόμασαν Βυζαντινή τον 19ο αι.

Μέσω της θρησκείας ,της γλώσσας και του πολιτισμού έχουν εξελληνισθεί τελείως οι απόγονοι των Σλάβων, των Αλβανών και των Βλάχων.

Στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα κατά των Τούρκων έχει δημιουργηθεί βαθμιαία το ελληνικό έθνος με μίαν ισχυρή ελλληνική εθνική συνείδηση.

Το Βήμα (27.10.15)

Πρόσφυγες,Πολιτικοί , Οικονομικοί Πρόσφυγες, Πρώτοι Πολιτικοί Πρόσφυγες στην Ιστορία

-Πολιτικοί πρόσφυγες

Γι αυτούς ισχύει η διεθνής “Σύμβαση περί της νομικής θέσης του Πρόσφυγα” από το 1951. Παρακάτω δεν θα αναφερθεί ο κάπως δύσκολος ορισμός, αλλά θα παραθέσω μόνον τα συστατικά στοιχεία του ( Άρθρο 1 ) :

α )”δικαιολογημένος φόβος καταταδίωξης” από τις αρχές της πατρίδας.
β ) «Καταδίωξη ” λόγω της ράτσας, της θρησκείας, της εθνότητας, του ανήκειν σε μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή της πολιτικής πεποίθησης”.
γ ) Τό άτομο βρίσκεται ήδη εκτός της χώρας του. Δεν επιτρέπεται να τους δοθούν λιγότερα δικαιώματα σε σύγκριση με τους επίσημους Αλλοδαπούς.
Έχουν φυσικά το δικαίωμα να εξασκούν την θρησκεία τους.
Λόγωτης της “δημοσίας ασφάλειας και της τάξης” είναι δυνατόν να εκδιωχθούν ( Άρθρο 32 ) , εκτός εάν σε περίπτωση επιστροφής στην πατρίδα τους υφίσταται κίνδυνος φυλακισμού , βασανιστηρίων ή ποινής θανάτου ( Άρθρο 33 ).Το Βήμα (27.10.15)

————————————————-

Οικονομικοί πρόσφυγες ιδιαιτέρως οι παράνομοι

Μία νηφάλια προσέγγιση χωρίς υπερβολικό συναισθηματισμό και εθνικιστικές ή ρατσιστικές παρωπίδες

Σήμερα βιώνουμε το στην ιστορία γνωστότατο φαινόμενο της μετακίνησης  ανθρώπων λόγω έκρηξης του πληθυσμού, φτώχειας, εμφυλίων πολέμων και κατατρεγμών, διαφορετικ ής εθνότητας, θρησκείας και άλλων αιτιών.

Αλλά  υπάρχουν ακόμη εθνικά κράτη, τα οποία διατηρούν σύνορα ως κράτη ή ως επίσημοι οργανισμοί (π.χ.ΕΕ) . Τα κράτη (πχ. η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνά, η Ινδία, η Νότια Κρέα, η Βραζιλία  κτλ.) προστατεύουν αυτονοήτως τα σύνορά τους . Αυτό ανταποκρίνεται στην βασική αρχή του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου που ονομάζεται Ιση Κυριαρχία των κρατών και εμπεριέχει το απαραβίαστο των συνόρων.

Η προαναφερθείσα έκρηξη του πληθυσμού η και υπερπληθυσμού ( εμπεδωμένος όρος σε πολυάριθμα ντοκουμέντατ ου ΟΗΕ), θεωρείται εδώ και  40 έτη  ως  ένα από τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται πρωτίστως στις ισλαμικές χώρες, στις οποίες  λόγω θρησκείας ο σχεδιασμός της οικογένειας δεν επιτρέπετε. Θυμάμαι καλά , ότι σε μία πανεπιστημιακή διάλεξή μου το τέλος της δεκαετίας του 70  έχω αναφέρει  μόνον en pasant αυτό το καυτό θέμα , αλλά αμέσως έχουν διαμαρτηρηθεί μερικοί φοιτητές μου από ισλαμικές χώρες εντόνως διαμαρτυρηθεί   Μεταξύ άλων έθεσα το ερώτημα, ποιο θα είναι το μέλλον των ισλαμικων χωρών και των νέων τους, όταν ο πληθυσμός αυξάνει μδε γοργότατο ρυθμό,  εν ώ οι παραγωγικές δυνάμεις κάνουν σημεωτόν. Πήρα της εξής απαντήση : “Ο Αλλάχ τα δίνει (τα παιδιά, ο Αλλάχ τα φροντίζει¨Τότε έχω συνειδητοποιήσει, ότι κάτι πάει στραβά  αλλα δεν μπορούσα να φαντασθώ, αυτό που σήμερα βιώνουμε που  σε μερικά έτη θα μεταβληθεί σε τσουνάμι ίσως και βίαιων μετακινήσεων.

Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα  : Ο Κεμαλ Ατατουρκ παρέλαβε 25 εκατομ κασι σήμερα η Τουρκία έχει σχεδόν 80 εκατ. Ο Νασέρ στην Αίγυπτο  στις αρχές της δεκαετίας του 50 παρέλαβε 16 εκατ. , αλλά η Αιγυπτος έχει σήμερα πάνω από 70 εκατ.  Τ ο ίδιο έχει συμβεί σε όλες τις ισλαμικκές χώρες. Ειδικοί επιστήμονες για πληθυσμιακά προβλήματα, πρεσβεύουν την άποψη, ότι στις αφρικανικές ισλαμικές χώρες θα βιώσουμε μίαν  πρωτοφανή αύξηση του πληθυσμού. Η Νιγερία  (η πλειονότητα του πληθυσμου είναι μωαμεθανοί) π.χ. είχε το 1997 89 εκατ., το 2000 123 εκατ. , το  2008 147 εκατ.  έχει σήμερα  194 εκατ. και σε περίπου 20 έτη θα έχει πάνω από 300 εκατ.  κατοίκους.
Στην Αφρική ζούσαν προ 25 ετών περίπου 500 εκατ. κάτοικοι, σήμερα έφθασαν το 1,3 δισ.  και το 2050 θα φθάσουν σύμφωνα με τον ΟΗΕ τα 2 δισ.κατοίκους.

α ) Οι παράτυποι (παράνομοι) έχουν παραβεί τους νόμους, επομένως δεν υπάρχει καμία νομική βάση να παραμείνουν εδώ. Κανονικά θα έπρεπε να τιμωρηθούν
β ) Για την λύση του προβλήματος είναι αρμόδια η κυβέρνηση με αναγκαία και πολύπλευρη υποστήριξη όλης της ΕΕ.
γ ) Σε όλον τον κόσμο  μία κυβέρνηση ειναι πρώτα από όλα υπεύθυνη για
τον δικό της λαό και κατόπιν στα πλαίσια των δυνατοτήτων της για άλλους
λαούς.
δ ) Καμία χώρα δεν ανοίγει διάπλατα τα σύνορά της για τους φτωχούς όλου του κόσμου, εκτός αν θέλει να αυτοκαταστραφεί.

Ο Λίβανοςπ.χ.  το έκανε κάτω από πιέσεις μεγαλύτερων αραβικών κρατών, όμως ο μουσουλμανικός πληθυσμός αποτελούμενος από Παλαιστίνιους πρόσφυγες έχει τόσο ταχέως αυξηθεί, που τελικά οι  πρόσφυγες έγιναν πλειονότητα του πληθυσμού. Ετσι έχει συντελεσθεί μία ριζική μεταλλαγή του πολιτικού σκηνικού καταστρέφοντας τις πολιτικές ισορροπίες .

Το ίδιο θα είχε συμβεί και στην Ιορδανία, όπου οι Παλαιστίνιοι ξεπέρασαν τα 60 % του πληθυσμού  και κατόπιν προσπάθησαν να ρίξουν την ιορδανική κυβέρνηση και να καταλάβουν την εξουσία.Δηλαδή οι πρόσφυγες΄θα γινόταν παρα λίγοτο αφεντικό. Η αντίδραση του ιορδανού βασιλιά  ήταν σκληρότατη ( οι Βεδουίνοι του σκότωσαν κατά χιλιάδες Παλαιστινίους).
ε ) Κάθε παράνομος αποτελεί κίνδυνο γιια την ασφάλεια μίας χώρας. Γι αυτό κάθε  χώρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει συμφώνως με τα δικά της συμφέροντα, ποιός παράνομος και υπό ποίους όρους  μπορεί να μείνει.
ζ) Σε ιδιαιτέρως σκληρές περιπτώσεις ( π.χ. χήρες με μικρά παιδιά) μπορούν να γίνουν από ανθρωπιστικούς λόγους εξαιρέσεις. Και αυτό αποφασιζεται επί τη βάσει του ιδίου εθνικού συμφέροντος.
η ) Η παραμονή των παράνομων σε ειδικούς τόπους είναι διεθνώς κάτι το
σύνηθες. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με “Στρατόπεδα συγκεντρώσεως”.
θ ) Είναι θεμιτό, αν και από ανθρωπιστική άποψη πολύ σκληρό, να σταλθούν πίσω στις χώρες τους .

Εγκληματικά στοιχεία τιμωρούνται και κατόπιν
στέλνονται , αν είναι εφικτό, με δικά τους έξοδα στις πατρίδες τους. Αυτό είναι τελείως αυτονόητο. Και όμως οι πατρίδες τους (π.χ. το Αλγέριο, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Αίγυπτος και άλλες αραβικές χώρες δεν επιθυμούν την επιστροφή τους  (sic).

Δημοσιευθέν από τις 7.12.2012 επανειλλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή (20.6.17, 29.6.18), Το Βήμα (27.10.15),, Τα Νέα, Το Πρώτο Θέμα, iefimerida).
——————————
Πολιτικοί πρόσφυγες. Οι πρώτοι του κόσμου

Οι πρώτοι πολιτικοί Πρόσφυγες στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν Αιγύπτιοι ευγενείς ( η φαραωνική οικογένεια με ανώτερους ιερείς και δημοσίους υπαλλήλους) , οι οποίοι ανατράπηκαν και εκδιώχθηκαν από τον επαναστατημένο λαό περίπου 1500 έτη π.Χ. από την τότε πρωτεύουσα “Τα-απε”: Χαρέμι ( οι πρόγονοι των Ελλήνων το άκουγαν σαν Θήβαι και βρήκαν άσυλο στην Ελλάδα , σε εναν τόπο, που αργότερα ονομάσθηκε Θήβα). Αυτό καθώς και η Σφίγγα δεν είναι τυχαία φαινόμενα.

Περί της πρώτης λαϊκής εξέγερσης στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ντοκουμέντο στα ιερογλυφικά. Περίπου χίλια έτη αργότερα επεξεργάσθηκε ο Αισχύλος στην τραγωδία του ”Ικέτιδες”) τον πανάρχαιο μύθο με ιστορική βάση. Ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξείδι είχαν προσαράξει οι Αιγύπτιοι στα παράλια της Πελοποννήσου (Αργος ).

Ο Δαναός, αρχηγός των καταδιωκομένων αποτείνεται στον βασιλέα του Άργους, Πελασγό : “Ω τεκνο του Παλαίχθονα/ των Πελασγών κορώνα υπάκουσέ μου,/ δε με, στης εξορίας μου τον άθλιο τον παραδαρμό,/ που προστασία σου ζητώ / σαν το λυκοκυνήγητο μοσχάρι,… ” ( Μετάφραση Γ.Γρυπάρη ). Στους συμπατριώτες του λέγει : ” Να είστε σεμνοί ! / Εδώ είστε ξένοι και φτωχοί / Δεν ταιριάζει η μεγαλοστομία στους αδυναμότερους”( δική μου μετάφραση ).

Κατόπιν υπογραμμίζει και τα δικαιώματα των προσφύγων , αφού ο δήμος αποφάσισε , ότι μπορούν να μείνουν : “..μέτοικοι σε τούτη / τη χώρα να καθώμαστε , λεύτεροι, μ όλα/ τα προνόμια ασφαλισμένοι/ απ εχθρού επιβολή, και ούτε κανείς ή ντόπιος / ή ξένος να μπορεί απ εδώ να μας σηκώσει./ Κι αν χέρι βάλει επάνω μας, όποιος πολίτης / να μας βοηθήσει αρνιότανε, άτιμος νάναι / κι από τη χώρα εξόριστος με όλωνε την ψήφο” ( Μετάφραση Γ.).

Οταν τα άκουγαν αυτά οι φοιτητές και μεταπτυχιακοί μου από 70 χώρες του κόσμου αισθανόνταν δέος και θαυμασμό για τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ των προγόνων μας.
Το Βήμα (28.10.15), Καθημερινή ( 20.6.17)

——————————————————————————————————–

 

Α) Εγώ υπό την ιδιότητα του ειδικού που σημαίνει, ότι γράφω αυτά που διατυπώνουν οι νόμοι.

1. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, όλοι που βρίσκονται στις χώρες της ΕΕ απολαμβάνουν σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα τις ίδιες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
2. Σύμφωνα με το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (Διεθνές Δίκαιο των προσφύγων) όλα τα κράτη είναι υποχρεωμένα να δεχτούν καταδιωκόμενους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ πρόσφυγες.
3. Ολα τα κράτη είναι δια ΔιεθνούςΔημοσίου Δικαίου υποχρεωμένα να δεχτούν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους σε περίπτωση πολέμου η εμφυλίου ανθρώπους.

4. Ουδέν κράτος είναι δια δικαίου υποχρεωμένο να δεχτεί μετανάστες.

5. Μερικά κράτη έχουν δια νόμου αποφασίσει, ότι η συνένωση οικογενειών συντελείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες :

α) μόνον οι γονείς ενός ανήλικου παιδιού που ήρθε μόνο του.
β) μόνον τα παιδιά γονέων έως 14 ή 18 ετών.

γ) Οχι όλη η μουσουλμανική “οικογένεια” που μερικές φορές αποτελείται από 100 έως 130 άτομα. Σημειώνονται π.χ. τρεις λιβανέζικες “οικογένειες” τέτοιου είδους στο Βερολίνο που ελέγχουν όλον τον εγκληματικό υπόκοσμο της μεγαλούπολης.

Β) Η προσωπική μου γνώμη

1. Κάθε κυβέρνηση έχει το ΝΟΜΙΚΟ καθήκον να προστατεύσει τον ΔΙΚΟ της πληθυσμό και ύστερα να ασχοληθεί με ξένους.

2. Αυτό το καθήκον είναι σύμφωνα με τιο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο στενά συνδεδεμάνο με την βασική αρχή της κυριαρχίας των κρατών.
3. Ουδείς έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από άλλο κυρίαρχο κράτος να δεχτεί μετανάστες και δη ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ.
4. Παράνομοι μετανάστες δέον να απορρίπτονται και να σταλθούν ταχέως στις χώρες προέλευσής των , ειδάλλως υφίσταται μέγας κίνδυνος κατάρρευσης του νομικού συστήματος των ευρωπαϊκών κρατών.

5. Να περιορισθεί η εισροή μωαμεθανών, γιατί η κοσμοαντίληψη και η εικόνα του ανθρώπου είναι όχι μόνον διαφορετική, αλλά πέραν τούτου είναι και αντίθετη έως εχθρική έναντι των κυριαρχουσών αντιλήψεων της Δύσης. Στις ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη δημιουργηθεί “παράλληλες κοινωνίες” σχεδόν κράτος εν κράτει, στις οποίες το νομικό σύστημα δεν ισχύει πλέον.

Εκτός τούτου πολλοί Μωαμεθανοί έγκεινται εχθρικώς έναντι της πλειοψηφίας του πληθυσμού ( στην Γερμανία DEUTSCHFEINDLICHKEIT : εχθρότητα κατά των Γερμανών , Τούρκοι της 3ης γενεάς ). Αυτό το έχει γράψει σε ένα βιβλίο μία Γερμανίδα τουρκικής εθνότητας που κατηγορεί τους άλλους Τούρκους ως αχάριστους και πολιτισμικά καθυστερημένους.

6. Μεταξύ του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού και του Ισλαμικού Κύκλου Πολιτισμού δέον να ισχύει η διεθνής αρχή της ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ( σεβασμός και όχι κατατρεγμός των Χριστιανών στις ισλαμικές χώρες, σεβασμός των Μουσουλμώνων στις δυτικές χώρες, αλλά όχι αντιλήψεις και πρακτικές που αντιτίθενται στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και στιςβασικές ελευθερίες του ατόμου).

Οπως βλέπετε, το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο.
Πάντως είμαι πεπεισμένος , ότι οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών τελικά θα είναι πιο ρεαλιστικές και θα σκεπτονται πρωτίστως την Ευρώπη και κατόπιν την οικουμένη. Καθημερινή (24.7.18)

——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————

Το άγνωστο «πογκρόμ» κατά Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ

Τι έγινε στη μικρή πόλη Σάουθ Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα στις 21 Φεβρουαρίου 1909


29/06/2018Με αφορμή τα 250 χρόνια ελληνικής παρουσίας στις ΗΠΑ (1768-2018) δημοσιεύονται στον ομογενειακό τύπο ιστορίες για τους Έλληνες στην Αμερική, οι οποίες δεν είναι και πολύ γνωστές στην Ελλάδα και την ομογένεια .Μια από αυτές αφορά το «πογκρόμ» κατά Ελλήνων μεταναστών στην μικρή πόλη Σάουθ Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα το 1909.

Για την ιστορία ενός πραγματικού «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων μεταναστών που πραγματοποιήθηκε στην μικρή πόλη Σάουθ Όμαχα της πολιτείας Νεμπράσκα το 1909, έχει συγγράψει μονογραφία ο Ελληνοαμερικανός δάσκαλος και πανεπιστημιακός Τζον Μπίτζες. Η μελέτη του υπήρξε προϊόν σκληρού μόχθου και επίπονης δουλειάς στα αρχεία των τοπικών εφημερίδων αλλά και των επίσημων αρχών. Η πρώτη μορφή αυτής της εργασίας δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nebraska History» το καλοκαίρι του 1970 και πήρε το βραβείο «James Sellers».Διαβάζοντας τη μελέτη του κ. Μπίτζες διαπιστώνουμε ότι στον Έλληνα μετανάστη απέδιδαν τότε οι αμερικανικές εφημερίδες όλα τα στερεότυπα: Οι Έλληνες είναι «βρώμικοι», «υπάνθρωποι», «απολίτιστοι», «άγριοι», επιρρεπείς στο έγκλημα.Οι ανθελληνικές ταραχές στη Σάουθ ‘Ομαχα σημειώθηκαν στις 21 Φεβρουαρίου του 1909, μετά από τη σύλληψη του Γιάννη Μασουρίδη ως ένοχου για την δολοφονία του αστυνομικού Εντ Λόουρι. Οι εφημερίδες αμέσως μίλησαν για τον «Έλληνα δολοφόνο» και δημοσίευσαν την εμπρηστική ανθελληνική προκήρυξη που συνέταξε ο Τζόζεφ Μέρφι, ένας τοπικός πολιτικός παράγοντας.Σ’ αυτή την προκήρυξη γινόταν λόγος για τους «βρωμερούς Έλληνες που επιτίθενται στις γυναίκες μας και χτυπούν τους περαστικούς στο δρόμο, που διατηρούν χαρτοπαιχτικές λέσχες και κάθε λογής παρανομίες». Στο κλείσιμο της προκήρυξης γινόταν έκκληση για συνάντηση στο Δημαρχείο «όπου θα πάρουμε μέτρα για να διώξουμε τους Έλληνες από την πόλη μας» (εφημερίδες World Herald και Daily News, 20 Φεβ 1909).Την επομένη, το κύριο άρθρο της Herald αναφερόταν στον Μασουρίδη με τα ακόλουθα λόγια:»Ένας Έλληνας που στη γενέτειρά του δεν είχε ποτέ το προνόμιο να υψώσει το κεφάλι του προς τα πάνω (…) η μόνη του σκέψη ήταν να σκοτώσει, να σκοτώσει.» Ο Μασουρίδης είχε έρθει στις ΗΠΑ από ένα χωριό της Καλαμάτας το 1906. Η αστυνομία τον είχε υπό παρακολούθηση, επειδή είχε συλληφθεί για παράνομο τζόγο.Στις 19 Φεβρουαρίου 1909, ο Λόουρι τον συνέλαβε μετά από καταγγελίες εις βάρος του, ότι είχε σχέσεις με μια ανήλικη (17 χρονών) κοπέλα, που του έκανε μαθήματα αγγλικών. Τη στιγμή της σύλληψης ανταλλάχθηκαν πυροβολισμοί που κατέληξαν στον τραυματισμό του Μασουρίδη και το θάνατο του Λόουρι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν μερικές εκατοντάδες κάτοικοι με σκοπό να λιντσάρουν τον Μασουρίδη. Με δυσκολία κατάφερε η αστυνομία να τον φυγαδεύσει σε ασθενοφόρο.

Η συγκέντρωση περίπου 1.000 κατοίκων την επομένη, οδήγησε σε ανεξέλεγκτη βία εις βάρος των Ελλήνων. Με κραυγές «θάνατος στους Έλληνες» και «θυμηθείτε τον καημένο τον Λόουρι», το πλήθος όρμησε στην ελληνική συνοικία, την «Γκρίκ-τάουν» και επιτέθηκε στους ανύποπτους Έλληνες. ‘Όσοι απ’ αυτούς δεν κατάφεραν να διαφύγουν, έπεσαν στα χέρια των φανατισμένων Αμερικάνων και δάρθηκαν χωρίς έλεος.

Στην απελπισία του, κάποιος προσπάθησε να αμυνθεί με όπλο και τραυμάτισε ελαφρά δυο παιδιά. Τότε πλέον το πλήθος των επιτιθέμενων χωρίστηκε στα δύο και άρχισε τις λεηλασίες και τα σπασίματα σ’ όλα τα μαγαζιά και τα σπίτια των Ελλήνων. Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλη τη μέρα κάτω από τη σιωπηλή επιδοκιμασία κάποιων αστυνομικών και την αδυναμία των τοπικών αρχών. Επί έξι ώρες το πλήθος «με ρεβόλβερ, με κλομπ και με δαυλούς γύριζε στην πόλη, έπινε τα κλεμμένα ποτά, έκλεβε εμπορεύματα, χτυπούσε όποιον μπορούσε, μέχρι να τρέξει το αίμα από τις πληγές.»

Περιγράφοντας την εικόνα που είχαν για τους ‘Έλληνες οι παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής, o Τζον Μπίτζες αναφέρεται στην εχθρότητα που προκλήθηκε από το γεγονός ότι οι Έλληνες δούλευαν με μικρότερα μεροκάματα και χρησιμοποιούνταν ως απεργοσπάστες. Τους κατηγορούσαν ακόμα ότι έφερναν στην Αμερική τις δικές τους άγριες συνήθειες, ότι ήταν βρώμικοι (εφόσον έκαναν πάντα τις βρώμικες δουλειές), ότι πολιτικολογούσαν στα δικά τους καφενεία και χαρτόπαιζαν. Οι ντόπιοι θεωρούσαν τη συμπεριφορά των Ελλήνων «ανήθικη» και «αντιαμερικάνικη».

«Το σημείο που προκαλεί το ανθελληνικό στοιχείο», γράφει η «Omaha Bee», «είναι ότι δουλεύουν φτηνά. ‘Οτι ζουν ακόμα φθηνότερα, σε ομάδες. ‘Οτι αδιαφορούν για τις μικρές λεπτομέρειες στις οποίες αποδίδουν μεγάλη σημασία οι Αμερικάνοι.» Και ο εκδότης της «Daily News» πρόσθετε ότι «τα δωμάτιά τους είναι βρώμικα. Επιτίθενται στις γυναίκες. Μ’ άλλα λόγια, με τη στάση τους εμφανίζονται ως επιθετικοί στα μάτια των περισσοτέρων κατοίκων της Σάουθ ‘Ομαχα».

Μετά το τέλος των ταραχών η κοινότητα των Ελλήνων της περιοχής σκόρπισε σε ολόκληρη την Αμερική. Από τις 2.000 μεταναστών που ζούσαν στην Σάουθ ‘Ομαχα μέχρι εκείνο το μοιραίο Σάββατο τον Φεβρουάριο του 1909, σε λίγους μήνες η απογραφή του 1910 κατέγραφε μόλις 59 άτομα.

Η περίπτωση των ανθελληνικών ταραχών στη Σάουθ ‘Ομαχα δεν είναι η μόνη εκείνης της περιόδου. Ο Μπίτζες ανακάλυψε στην εφημερίδα «Evening News of Roanoke» στην πολιτεία της Βιρτζίνια αναφορά σε επιθέσεις όχλου εναντίον των καταλυμάτων Ελλήνων μεταναστών τον Ιούλιο του 1907. Και την ίδια βδομάδα με τα επεισόδια στην Σάουθ ‘Ομαχα ξέσπασαν παρόμοιες βίαιες ταραχές σε δύο τουλάχιστον πόλεις, στο Κάνσας Σίτι της πολιτείας Κάνσας και στο Ντέιτον του Οχάιο.

Το τελευταίο μάθημα που παίρνουμε από την ιστορία αυτή είναι η τύχη της έρευνας του Μπίτζες. Το 1991, ο Τζον Μπίτζες επανήλθε στο θέμα, συμπληρώνοντας με καινούργια στοιχεία την υπόθεση. Όμως τη νέα του μελέτη δεν δέχθηκε κανείς να τη δημοσιεύσει.

Όπως εξήγησε ο ίδιος ο ερευνητής, η άρνηση των ακαδημαϊκών αρχών να προχωρήσουν στη δημοσίευση, οφειλόταν ακριβώς στο «ακανθώδες» αντικείμενό της. Οι σύγχρονοι Αμερικανοί θέλουν να «ξεχάσουν» το ρατσισμό εναντίον των μεταναστών στις αρχές του αιώνα, όπως ακριβώς και οι σύγχρονοι Έλληνες αρνούνται να πληροφορηθούν τις δύσκολες συνθήκες, κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε εκείνη η μετανάστευση.

Προμελετημένη δολοφονία Ν. Τζιμίκα

Τα αίτια των ανθελληνικών ταραχών στη Σάουθ Ομαχα το 1909 περιγράφει ο Τζον Μπίτζες σε μια νεότερη μελέτη του. Στη μελέτη αυτή, ο κ. Μπίτζες συγκρίνει το άγνωστο πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών με την περίφημη «νύχτα των κρυστάλλων» στη ναζιστική Γερμανία του 1938: «The Anti-Greek Riot of 1909 (South Omaha, Nebraska) and Kristallnacht of 1938 (Nazi Germany) – A Comparative Study of Ugly Human Behavior, 1991).

Όμως αυτή η μελέτη δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Το «απαγορευμένο» θέμα του ρατσισμού των ντόπιων εις βάρος των Ελλήνων μεταναστών το 1909 εξακολουθεί να ενοχλεί και θεωρείται ακόμα ταμπού για την ακαδημαϊκή κοινότητα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι τμήμα της αδημοσίευτης αυτής μελέτης:

Οι αιτίες που κρύβονταν πίσω από τις ανθελληνικές ταραχές, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που αναδημοσιεύει την ιστορία από το ομογενειακό blog kalami.us, πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτισμικές διαφορές και, κυρίως, στα οικονομικά συμφέροντα. Τον Φεβρουάριο του 1909, για παράδειγμα, η Σάουθ Ομαχα θύμιζε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί κατά των Ελλήνων.

Το κλίμα αυτό είχε αρχίσει να δημιουργείται το 1904, όταν Ιάπωνες και Έλληνες εργάτες κλήθηκαν στην πόλη ως απεργοσπάστες στη βιομηχανία συσκευασίας κρέατος. Κατά την διάρκεια της απεργίας, ο Εντ Λόουρι επέλεξε να ακολουθήσει τους εργάτες, οι οποίοι τον θεώρησαν ήρωα και τον θαύμασαν για το κουράγιο του. Οταν έσπασε η απεργία, οι Ιάπωνες απομακρύνθηκαν, αλλά οι Έλληνες δούλεψαν με άλλους συμπατριώτες τους στη συσκευασία κρέατος και στους σιδηροδρόμους.

Το 1909, η ελληνική κοινότητα της Σάουθ Ομαχα διέθετε περισσότερες από τριάντα επιχειρήσεις και είχε συνεισφέρει στην ανέγερση της ελληνορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη στις οδούς 16η και Μάρθα. Μολαταύτα, μεταξύ των Ελλήνων και των λοιπών μελών της κοινότητας της Σάουθ ‘Ομαχα είχε δημιουργηθεί μια σαφής εχθρότητα, η οποία ενισχυόταν από τη στάση της αστυνομίας. Δεν υπήρξαν, ωστόσο, ενδείξεις που να συνδέουν τον Λόουρι με τις παρενοχλήσεις που υφίσταντο οι νεοφερμένοι από την αστυνομία.

Ο Ιωάννης Μασουρίδης δικάστηκε δύο φορές για το θάνατο του αξιωματικού Λόουρι. Η αρχική καταδίκη για φόνο πρώτου βαθμού, η οποία συνεπαγόταν την ποινή της εκτέλεσης δι’ απαγχονισμού, ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα λόγω ανεπάρκειας των στοιχείων και ατελούς διαδικασίας. Στις κρατικές φυλακές της Νεμπράσκα, ο Μασουρίδης επρόκειτο να εκτίσει ποινή πεντέμισι χρονών από το σύνολο των δεκατεσσάρων που προέβλεπε η απόφαση.

Μετά την αποφυλάκισή του, ο Μασουρίδης επέστρεψε στην Ελλάδα για να περάσει εκεί το υπόλοιπο της ζωής του. Κατά πάσαν πιθανότητα γνώριζε ότι ο Νικόλας Α. Τζιμίκας, ένας νεοφερμένος Έλληνας από τα Γρεβενά, πλήρωσε τελικά το τίμημα για το θάνατο του Εντ Λόουρι.

Ο Τζιμίκας, ένας νεαρός εργάτης είκοσι τριών χρονών, ήταν πράγματι εκείνος που θα γινόταν το θύμα της αστυνομικής εκδίκησης λίγο μετά την απαλλαγή του Μασουρίδη από τη θανατική ποινή κατά τη δεύτερη δίκη του, που ολοκληρώθηκε στις 29 Μαΐου 1910. Η τύχη του Τζιμίκα αποφασίστηκε αυθαίρετα το βράδυ της 13ης Ιουνίου 1910. Ο Νικόλας Α. Τζιμίκας δολοφονήθηκε με προφανή προμελέτη από δύο αξιωματικούς της αστυνομίας. Το θύμα πυροβολήθηκε στο ίδιο σχεδόν σημείο όπου ο Εντ Λόουρι είχε δεχθεί το δικό του θανάσιμο τραύμα.

Η δολοφονία του Νικόλα Τζιμίκα υπήρξε ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά στα χρονικά της Νεμπράσκα και της ελληνικής της κοινότητας.

Το 1977 κατόρθωσα τελικά να εντοπίσω ένα φάκελο στα υλικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που φυλάσσονται στα Εθνικά Αρχεία. Ο φάκελος περιείχε ένα άδειο ντοσιέ με τίτλο «Η δολοφονία του Νικόλα Τζιμίκα». Ευτυχώς, στο φάκελο βρέθηκε ένα αντίγραφο με θέμα την «Ανάκριση για την υπόθεση Νικόλα Α. Τζιμίκα», η οποία πραγματοποιήθηκε από 7 έως 20 Ιουνίου 1910. Η ανάγνωση των πρακτικών της ανάκρισης δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την ορθότητα της κατηγορίας περί «δολοφονίας» που περιείχε η έκθεση που χάθηκε μυστηριωδώς.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι η οικογένεια του Εντουαρντ Λόουρι ουδέποτε είδε έστω και μία δεκάρα από τα 505 δολάρια που συγκεντρώθηκαν κατά τον ειδικό έρανο που ξεκίνησε την ίδια την ημέρα των ταραχών. Η οικογένεια του Εντ Λόουρι αναγκάστηκε να τα βγάλει πέρα μοναχή της, εκτός από 150 δολάρια που της προσέφερε ένα Γυμνάσιο της περιοχής από τα κέρδη μιας μουσικής εκδήλωσης.

Και τα δύο παιδιά του Λόουρι έγιναν αργότερα δάσκαλοι στο Νότο. Στις 3 Φεβρουαρίου 1916, το Κογκρέσο αποφάσισε να δοθούν 40.000 δολάρια αποζημίωση στους Έλληνες-θύματα των ταραχών από τα 288.130 που είχαν ζητήσει. Όσο για τον Νικόλα Α. Τζιμίκα, αυτός βρίσκεται πάντοτε σ’ έναν τάφο χωρίς ταφόπετρα στο Κοιμητήριο Forest Lawn στην ‘Ομαχα της Νεμπράσκα των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Φταίει η εγκληματικότητά μας»

(Από το κύριο άρθρο της ομογενειακής εφημερίδας «Ελληνικός Αστήρ» του Σικάγου, 26 Φεβ. 1909, για τα γεγονότα):

«Ουδείς βεβαίως εκ των εύ φρονούντων Αμερικανών ηδύνατο να συνηγορήση υπέρ της διαπραχθείσης βαρβαρότητος, αλλά και ουδαμόθεν υψώθη συμπαθητική φωνή (πλην ολίγων εξαιρέσεων) υπέρ των κακοποιηθέντων και καταστραφέντων Ελλήνων, αμφιβάλλομεν δε εάν και η χείρ της Θέμιδος δυνηθή όπως δεόντως προστατεύση τα συμφέροντα των παθόντων και ανταποδώση αυτοίς το δίκαιον δια τας προξενηθείσας ζημίας.

Η αρχή του κακού πηγάζει εκ του κακουργήματος, όπερ ο βδελυρός Μουσουρίδης διέπραξεν, αλλ’ εάν οι Αμερικανοί ήθελον να εκδικηθώσι τούτον, ηδύναντο κάλλιστα να εφήρμοζον και τον λύντσειον νόμον κατά του κακούργου, πάν όμως περαιτέρω διάβημα κατ’ αθώων ψυχών ήτο όλως βάρβαρον και ανάρμοστον προς τας αρχάς και τον πολιτισμόν του σημερινού κόσμου.

Αλλ’ ως φαίνεται και εν τη περιστάσει αυτή και εν άλλαις ομοίαις, οι Αμερικανοί έχασαν πάσαν υπόληψιν προς τους Ελληνες και ήρξαντο από τίνος χρόνου απεχθανόμενοι ημάς, ως λαόν ανάξιον της αποστολής του και του κλέους των προγόνων των και ως μη επιθυμητούς πολίτας. (…) Ο άνεμος εναντιώτατα πνέει καθ’ ημών, διότι, ως βλέπομεν ανωτέρω, επίσημα πρόσωπα και αυτοί οι βουλευταί ακόμη ήρξαντο κηρύσσοντες τον μέχρι εξοντώσεως πόλεμον καθ’ ημών.

Το φαινόμενον είναι αληθώς απελπιστικόν και βασανίζει ημάς, διότι επαπειλείται το μέλλον μας. Νομίζομεν ότι είναι καιρός εισέτι να σωθώμεν εκ του επαπειλούντος ημάς κινδύνου, εάν θελήσωμεν να γνωρίσωμεν τας υποχρεώσεις μας έναντι του φιλοξενούντος ημάς λαού.

Η Αμερική, ήτις μας τροφοδοτεί και περιφρουρεί την ελευθερίαν και τα δικαιώματά μας, έχει βεβαίως πληρέστατα δίκαιον να απαιτή παρ’ ημίν την ανταπόδωσιν της φιλοξενίας, όπερ εισέτι δεν επράξαμεν. Τούτον δύναται να κατορθωθή δια της υπακοής προς τους νόμους, ως και δια των καλών έργων, των ευγενών τρόπων, της εντίμου συναλλαγής και της προς τον πλησίον εκτιμήσεως, δηλαδή απαιτούσιν οι Αμερικανοί εκείνο, όπερ οι κατά την αρχαιότητα μεταναστεύοντες Ελληνες μετέδιδον ανά τον κόσμον.

Και οι εν Αμερική Ελληνες ηθέλομεν τυγχάνη ίσης προς τους άλλους εκτιμήσεως και προστασίας, αλλ’ ατυχώς παρεξετράπημεν και παρεξεκλίναμεν της ευθείας οδού και βαίνομεν κατά κρημνών μη γνωρίζοντες οποίου κακού πρόξενοι κατέστημεν διά της ασυστόλου συμπεριφοράς, ήν πολλοί δεικνύουσιν.

Εις τα αρχεία της αστυνομίας του Σικάγου οι Ελληνες έρχονται πρώτοι εις έν δύο εγκλήματα, πανταχόθεν δε λαμβάνομεν σωρείαν εφημερίδων, εις άς βλέπομεν πολλά εγκλήματα διαπραττόμενα από των Ελλήνων.

Και μ’ όλα αυτά έχομεν το θράσος να παραπονώμεθα κατά της φιλοξενούσης ημάς χώρας».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGSΗΠΑ μεταναστεΣ ομογενεια

 

 

 

 

Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οι Πρώτοι του Κόσμου

Πολιτικοί πρόσφυγες. Οι πρώτοι του κόσμου

Οι πρώτοι πολιτικοί Πρόσφυγες στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν Αιγύπτιοι ευγενείς ( η φαραωνική οικογένεια με ανώτερους ιερείς και δημοσίους υπαλλήλους) , οι οποίοι ανατράπηκαν και εκδιώχθηκαν από τον επαναστατημένο λαό περίπου 1500 έτη π.Χ. από την τότε πρωτεύουσα “Τα-απε”: Χαρέμι ( οι πρόγονοι των Ελλήνων το άκουγαν σαν Θήβαι και βρήκαν άσυλο στην Ελλάδα , σε εναν τόπο, που αργότερα ονομάσθηκε Θήβα). Αυτό καθώς και η Σφίγγα δεν είναι τυχαία φαινόμενα.

Περί της πρώτης λαϊκής εξέγερσης στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ντοκουμέντο στα ιερογλυφικά. Περίπου χίλια έτη αργότερα επεξεργάσθηκε ο Αισχύλος στην τραγωδία του ”Ικέτιδες”) τον πανάρχαιο μύθο με ιστορική βάση. Ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξείδι είχαν προσαράξει οι Αιγύπτιοι στα παράλια της Πελοποννήσου (Αργος ).

Ο Δαναός, αρχηγός των καταδιωκομένων αποτείνεται στον βασιλέα του Άργους, Πελασγό : “Ω τεκνο του Παλαίχθονα/ των Πελασγών κορώνα υπάκουσέ μου,/ δε με, στης εξορίας μου τον άθλιο τον παραδαρμό,/ που προστασία σου ζητώ / σαν το λυκοκυνήγητο μοσχάρι,… ” ( Μετάφραση Γ.Γρυπάρη ). Στους συμπατριώτες του λέγει : ” Να είστε σεμνοί ! / Εδώ είστε ξένοι και φτωχοί / Δεν ταιριάζει η μεγαλοστομία στους αδυναμότερους”( δική μου μετάφραση ).

Κατόπιν υπογραμμίζει και τα δικαιώματα των προσφύγων , αφού ο δήμος αποφάσισε , ότι μπορούν να μείνουν : “..μέτοικοι σε τούτη / τη χώρα να καθώμαστε , λεύτεροι, μ όλα/ τα προνόμια ασφαλισμένοι/ απ εχθρού επιβολή, και ούτε κανείς ή ντόπιος / ή ξένος να μπορεί απ εδώ να μας σηκώσει./ Κι αν χέρι βάλει επάνω μας, όποιος πολίτης / να μας βοηθήσει αρνιότανε, άτιμος νάναι / κι από τη χώρα εξόριστος με όλωνε την ψήφο” ( Μετάφραση Γ.).

Οταν τα άκουγαν αυτά οι φοιτητές και μεταπτυχιακοί μου από 70 χώρες του κόσμου αισθανόνταν δέος και θαυμασμό για τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ των προγόνων μας.

Το Βήμα (28.10.15), Καθημερινή ( 20.6.17)

Προτεσταντισμός-Καλβινισμός , Εργατικότητα -Υψηλή ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ, Αρχή της ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ, Λειτουργικότητα, Κέρδος

Προτεσταντισμός-Καλβινισμός

Εδώ και 55 χρόνια ζω και δη όχι στο περιθώριο  αλλά σε περίωπτες θέσεις ανάμεσα σε προτεστάντες , έχοντας έτσι ευκαιρία και χρόνο να τους μελετήσω συστηματικά καθώς και να διαβάσω περί του θέματος πολυάριθμα επιστημονικά βιβλία.

1.Ο Προτεσταντισμός ήταν αρχικά αντίδραση του μοναχού και θεολόγου Martin Luther ( Μαρτίνος Λούθηρος , γλωσσομαθής : Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά, Εβραϊκά ) στην διαφθορά, ασωτία, αυταρχία, υποκρισία, ψευτιά και πορνεία της τότε Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Βαθμιαία έχει βγάλει το συμπέρασμα, ότι ο Πάπας στη Ρώμη ήταν στην πραγματικότητα ο Αντίχριστος, δηλαδή ο Διάβολος  par excellence ! Με σκοπό να διαδώσει τον σωστό Χριστιανισμό μετέφρασε την Αγία γραφή στα Γερμανικά, για να την καταλαβαίνουν οι πιστοί καλύτερα.

Οι οπαδοί του πέταξαν από τους ναούς τα εικονοστάσια, τα λιβανιστήρια , τα κεριά, τα “ιερά οστέα” αγίων και ότι άλλο ήταν κατά τη γνώμη τους ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ .

Διέλυσαν τα μοναστήρια, έστειλαν μοναχούς και καλογριές στα σπίτια τους, τους προέτρεψαν να παντρευτούν και να δημιουργήσουν οικογένειες και ο ίδιος παντρεύτηκε μίαν ωραία γυναίκα πρώην καλογριά, η οποία αργότερα ίδρυσε μίαν εμπορική επιχείρηση και είχε μεγάλες οικονομικές επιτυχίες.

2.Μερικοί ηγεμόνες τον υποστήριξαν , κατόπιν έλαβε χώραν ο τρομερός και καταστροφικός “Τριανταετής Θρησκευτικός Πόλεμος” ( “Dreißigjähriger Religionskrieg” ) ο οποίος  κατέστρεψε τόσο την Κεντρική Ευρώπη, που τελικά αποφάσισαν οι ηγέτες και των δύο θρησκευτικών παρατάξεων να συνάψουν το 1648 την Συνθήκη  Ειρήνης της Βεστφάλης ( Westfälischer Frieden ).

Ο Προτεσταντισμός σώθηκε πρωτίστως από την προτεσταντική  τότε ευρωπαϊκή μεγαλοδύναμη Σουηδία. Η Συνθήκη διεκήρυξε μεταξύ άλλων δύο Αρχές καθοριστικής σημασίας όχι μόνον για την Γερμανία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη :

α ) ” Ejus Regio cujus Religio” ( ” Όποιου η Xώρα, αυτού (και) η Πίστη” ) δηλαδη η θρησκεία των υπηκόων ήταν εξαρτημένη από την θρησκεία του εκάστοτε ηγεμόνα.

β ) Συμφώνησαν επί τη βάσει μίας πρότασης των Προτεσταντών για την εισαγωγή, την διατύπωση και την πιστή εφαρμογή της νέας  Αρχής ” Pacta sunt servanda” ( “Συμφωνίες δέον να τηρούνται ” ). Αυτη η αρχή είναι πιό συγκεκριμένη από τον κανώνα του Ρωμαϊκού δικαίου  bona fides  (Ιδέ  στο Μπλογκ μου τα άρθρα « bona fides , Αξιοπιστία», «Pacta sunt servanda, Διεθνείς υποχρεώσεις»).  Αν όχι, τότε θα υπάρχουν σοβαρές συνέπειες, ιδιαιτέρως σκληρές τιμωρίες !

Απόδωσαν στην Αρχή αυτή το επίθετο ” καθαγιασμένη”.  Όποιος δεν την σέβεται, είναι ανήθικος, απολίτιστος,  αξιοπεριφρόνητος , τιμωρητέος και πέραν  τούτου αμαρτωλός !

3.Ηθικές Αρχές του Προτεσταντισμού

α) Η ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ της εργασίας με λίαν ενδιαφέρουσες πτυχές : Ο καλός Χριστιανός έχει το ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ να είναι εργατικός. Γι αυτόν η εργασία αποτελεί μίαν ιδιαίτερη μορφή της “Αυτοπραγμάτωσης” ( “Selbstverwirklichung”) του ανθρώπου.  Περί αυτού υπάρχουν ως βάση φιλοσοφικές απόψεις.

Στην προτεσταντική λογοτεχνία  η εργασία θεωρείται ως “Αυτοσυνάντηση” ( “Sebstbegegnung” ) του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι η εργατικότητα είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ταυτότητας. Μέσω της εργασίας του ο Προτεστάντης τιμά τον Θεό, ο οποίος έτσι τον αγαπά και τον ευλογεί. Μέσω  της εργατικότητάς του  ο Προτεστάντηςδημιουργεί τις απαραίτητες προüποθέσεις για να εισέλθει κάποτε κατ ευθείαν στον Παράδεισο. Να δημιουργεί λοιπόν  “hic et nunc” ( “εδώ και σήμερα” ) και να μήν ασχολείται τόσο με την “Δευτέρα Παρουσία”, δηλαδή με την “Αιωνιότητα”ή φιλοσοφικά με την Μεταφυσική. Ο τεμπέλης αποκλείεται να θεωρηθεί καλός άνθρωπος γι αυτό θα πάει ως  κακός άνθρωπος αναμφιβόλως και αιωνίως στην Κόλαση.

Η καλβινιστική ( Ελβετός θεολόγος  Calvinus ) ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ της Επίτευξης : Ο καλός Χριστιανός είναι όχι μόνον εργατικός, αλλά έχει το ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ να είναι επιτυχής και να κάνει κέρδος. Είναι επιτυχής, τότε βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα του παραδείσου. Αυτονοήτως δέον  να είναι και αλληλέγγυος. Αυτό είναι.Πρωτίστως έτσι γεννήθηke ο Εμπορικός Καπιταλισμός στην Ολλανδία και κατόπιν ο Βιομηχανικός Καπιταλισσμός στην Αγγλία. Αυτό είναι χωρίς υπερβολή συναρπαστικό.

Πρωτίστως από το κράμα των παραγωγικών δυνάμεων με τον Προτεσταντισμό απέρρευσε το καπιταλιστικό σύστημα ( Max Weber, Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus , Η προτεσταντική Ηθική και το πνεύμα του  Καπιταλισμού ).

γ ) Ο Προτεστάντης είναι άτομο, κατέχει ατομικότητα , αλλά αποκρούει τον ατομικισμό και τον εγωϊσμό (στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα πλαίσια των ορθόδοξων κληρικών και θεολόγων συγχίζονται σκοπίμως αυτές οι έννοιες ! ).

Αναγνωρίζει , ότι μεταξύ των ιδιωτικών και των κοινωνικών συμφερόντων υφίσταται μία διαλεκτική αλληλοεξάρτηση. Σε αμφιλεγόμενες περιπτώσεις όμως πρυτανεύει το συμφέρον του συνόλου. Αυτό σημαίνει , ότι η κοινωνική συνείδησή του είναι υπεραναπτυγμένη.

δ ) Ως συνειδητός πολίτης κατέχει και κρατική συνείδηση αναγνωρίζοντας και εδώ την διαλεκτική αλληλουχία μεταξύ δικαιωμάτων και καθηκόντων απεναντι στο κράτος του.

ε ) Είναι πέραν τούτου αυτονοήτως νομοταγής έως νομολάγνος, δηλαδή κατέχει επίσης μίαν υπεραναπτυγμενη νομική συνείδηση ( όχι απλώς την ανέξοδη γενικολογία του ελληνικού όρου “αίσθημα δικαίου”).

ζ ) Ο Προτεστάντης είναι πολύ οικονομικός, αποφεύγει τα χρέη και είναι γι αυτόν αδιανόητο και ακατανόητο να ξοδεύει περισσότερα από ό,τι κερδίζει. Περιφρονεί τους άσωτους.  Είναι αυτοί και οκνηροί, τότε τους απεχθάνεται σε επικίνδυνο βαθμό από τα κατάβαθα της ψυχής του.

η) Είναι πολύ σεμνός σε όλα τα επίπεδα της ζωής π.χ. κατοικία, αυτοκίνητο, ρουχισμός, αποδοχές για μέλη της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου (πολύ χαμηλές), ολιγομελείς κυβερνήσεις ( ένα τέταρτο , το πολύ ένα τρίτο της ελληνικής ), μικρά Κοινοβούλια ( π.χ. το ολλανδικό κοινοβούλιο έχει μόνον 100 βουλευτές σε μία χώρα με 18 εκατομ. κατοίκους ), λίγους δημοσίους υπαλλήλους ( Ολλανδία μόνον 265 χιλ.) .

θ) Ο Προτεστάντης δεν δείχνει πλούτο, γιατί είναι κάτι τετοιο σύμφωνα με την προτεσταντική του παράδοση και κοσμοαντίληψη αμάρτημα και απολίτιστο. Δεν είναι τυχαίο, που οι σκανδιναβικές χώρες έχουν ελάχιστη διαφθορά. Υφίσταται γενικά  αξιοκρατία. Στις άλλες ευρωπαϊκες προτεσταντικές χώρες διαπιστώνεται επίσης λίγη διαφθορά.

4. Στην Γερμανία έγινε ένα ιδιαίτερο κράμα μεταξύ του προτεσταντικού και του πρωσσικού πνεύματος με ιδιαίτερες αρετές, όπως π.χ. Τάξη και αξιοπιστία σε ατομικό, κοινωνικό και κρατικό επίπεδο, υπομονή και αντοχή, μεθοδικότητα, οργανωτικότητα, αποτελεσματικότητα, συστηματικότητα.

5.Ιδιαιτερότητες των οικογενειών των προτεσταντών ιερέων.

Στα παρελθόντα περίπου 400 έτη  45 τοις εκατό της γερμανικής ελίτ προήλθαν από τέτοιες οικογένειες. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα : μεγάλες ανθρώπινες και κοινωνικές αξίες, υψηλή ουμανιστική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση, διαπαιδαγώγηση στο πνεύμα των καθηκόντων απέναντι στην κοινωνία και στο κράτος και στο πνεύμα της δικαιοσύνης.

Διαπιστώνω σχεδόν κάθε ημέρα, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων Γερμανών ιδιαιτέρως των σπουδαστών έχει τέτοιες ικανότητες. Υπάρχουν όμως και ενδείξεις του χαλαρώματος των αρχών υπό την επιδραση του ευρωπαϊκού Νότου.

Είναι πασιφανές και πασίγνωστο, ότι οι χώρες με προτεσταντικές Αρχές (Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Αυστραλία) έχουν στην οικονομία, στις υψηλές τεχνολογίες ( σχεδόν όλες οι μεγάλες εφευρέσεις), στις επιστήμες κτλ. τα πρωτεία.

ε ) Είναι δυνατόν να διαπιστωθεί τελείως αντικειμενικά, ότι οι χώρες με παράδοση της Ορθοδοξίας είναι σε απίστευτο βαθμό καθυστερημένες.

Οπως φαίνεται, ακόμη δεν έχουν απογαλακτωθεί  επαρκώς από τον Μεσαίωνα. Ουδόλως η Εικόνα της του Ανθρώπου ανταποκρίνεται  στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας.

Έχει αποδειχθεί, ότι ο ορθόδοξος μυστικισμός εμποδίζει την απελευθέρωση των πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου. Ο κοινός νους και η λογική απαιτούν η Ορθοδοξία κάποτε να βγάλει τον δικό της Λούθηρο ( Ιδέ  στο Μπλογκ μου τα άρθρα “Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός  και Ορθόδοξη Εκκλησία”,  ”Διαφωτισμός  και Σκοταδισμός”

Το Βήμα (26.1.14)

———————————————————————————————

Προτεσταντισμός, Καλβινισμός, επιτυχίες

Οι διεθνώς καθοριστικές επιτυχίες στην οικονομία, στην επιστήμη και πρωτίστως στις κοσμοϊστορικές υψηλές τεχνολογίες, στην διοίκηση, στην παιδεία στον πολιτισμό κτλ. στις προτεσταντικές χώρες έχουν  βαθιές πολιτισμικές και θρησκευτικές  ρίζες και δη
α) το εργασιακό ΕΤΗΟΣ  (Arbeitsethik)  ήδη από τον Μεσαίωνα ως κάτι το θεάρεστο ( Προτεσταντισμός ) και β) την ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΑΡΧΗ της ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ( ο επιτυχής , δηλαδή αυτός
που επιτυγχάνει μεγάλο οικονομικό κέρδος, βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα του
παραδείσου ) του Καλβινισμού, μίας ιδιαίτερης έκφανσης του Προτεσταντισμού.

Στην ιστορική επιστήμη της προηγμένης Ευρώπης
έχει επικρατήσει η εξής ενδιαφέρουσα άποψη : Ο Προτεσταντισμός στην  Γερμανία
) και ο Καλβινισμός  στην Ολλανδία ( Εμπορικός Καπιταλισμός ) έχουν σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες αποτελέσει τις γενικές βάσεις για την Βιομηχανική Επανάσταση  και την εμπέδωση του  Βιομηχανικού  Καπιταλισμού στην Αγγλία.
.Τα Νέα ( 30.1. 15

——————————————

Προτεσταντισμός vs  Μυστικισμού

Τα γραφόμενά μου στηρίζονται αποκλειστικά σε επιστημονικές πηγές σε πολλές γλώσσες και στις πολυποίκιλες σπουδές (όχι μόνον ένα, δύο η τρεις κλάδοι) στα παρελθόντα 57 έτη καθώς και στους πανεπιστημιακούς μου κλάδους (επίσης όχι μόνον δύο και τρεις) .
Ποτέ δεν θα τολμούσα να γράψω κάτι περί σημαντικού θέματος προτού το έχω συστηματικά μελετήσει.

Περί του μυστικισμού είχα και επειδή το μισό σόϊ μου στην Ελλάδα αποτελείται από προτεστάντες (εγώ δεν είμαι προτεστάντης), περί του μυστικισμού πολυάριθμες συζητήσεις με προτεστάντες πανεπιστημιακούς θεολόγους και ιερείς μόνον περί του μυστικισμού. Ενας πολύ γνωστός μου ιεροκήρυκας προτεστάντης παράτησε τον προτεσταντισμό και το λειτούργημά του και ασπάσθηκε την Ορθοδοξία με την δικαιολογία, ότι ο προτεσταντισμός δεν εμπεριέχει ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟ !

Επειδή ζω εδώ και 57 έτη μεταξύ προτεσταντών και πέραν τούτου έχω ασχοληθεί συστηματικά με τον προτεσταντισμό, προσθέτω κάτι ακόμη : Ο Martin Luther , ο μέγας θρησκευτικός μεταρρυθμιστής και εμπεδωτής του προτεσταντισμού, έσπασε την ραχοκοκαλιά του Ρωμαιοκαθολικού Μυστικισμού και έθεσε την κοσμοθεωρητική βάση για τον καπιταλισμό (Ολλανδία : εμπορικός καπιταλισμός, Αγγλία : βιομηχανικός καπιταλισμός) , Καθημερινή (30.8.125).

———————————————————————

Εργατικότητα και τεμπελειά

Η εργασία (ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ) αποτελεί στις χώρες με προτεσταντική και καλβινιστική παράδοση έναν ευγενή τρόπο ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ (Φιλόσοφος Fichte, ο μεγάλος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός του 19oυ αι.. Bebel και έμμεσα και ο Marx) και ΑΥΤΟΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (ποιητές )του ανθρώπου.
Στην ποίηση και γενικά στην λογοτεχνία υπάρχουν σχεδόν ύμνοι περί της εργασίας.

Η εργατικότητα ισχύει ως υψηλή ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ στον προτεσταντισμό-καλβινισμό, στον κονφουκιανισμού (Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ κλπ.). και στις ινδικές σέχτες Σινγκ και Πάρσες (τα μέλη των ανήκουν στους πιό πλούσιους Ινδούς).

Η αξία ενός ανθρώπου εξαρτάται πρωτίστως από την τοποθέτησή του έναντι της εργασίας στις διαφορετικές εκφάνσεις της.

Ο τεμπέλης είναι περιφρονητέος και κοινωνικά άχρηστος. Δεν μπορεί εις ουδεμίαν περίπτωσιν να είναι “καλός” άνθρωπος.Το Βήμα ( 22.10.15)

———————————————————–

Αποδοτικότητα, λειτουργικότητα, “εμονή στο κέρδος” (κάποιος τα απορρίπτει)

Απάντησή μου

α) Είστε αληθώς πεπεισμένος, ότι η λειτουργικότητα και η αποδοτικότητα είναι κάτι το αρνητικό σε μίαν εξελιγμένη κοινωνία; Αναφέρω και άλλα : δυναμικότητα, μεθοδικότητα, συστηματικότητα, οργανοτικότητα και αποτελεσματικότητα καθώς και ανταγωνισμός.

Εχω διαπιστώσει , ότι στην ελληνική γλώσσα λείπουν οι λέξεις, κανώνας της επίτευξης, κανώνας της εργατικότητας, αγάπη στην εργασία, κρατική συνείδηση, νομική συνείδηση κλπ. Το ίδιο ισχύει και για τις γλώσσες άλλων νοτιοευρωπαϊκών λαών (π.χ. Ιταλικά, Ισπανικά και Πορτογαλλικά).

Πρόκειται όμως στην ουσία για ιδιότητες που είναι προϋπόθεση για την επιτυχή λειτουργία μίας κοινωνίας. Αυτονοήτως πρέπει ναεφαρμόζονται και ηθικές αξίες. Δεν εννοώ την αόριστη και ανέξοδη ηθικολογία.

β) Η “εμμονή στο κέρδος” αποτελεί συστατικό στοιχείο του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος, το οποίο είναι ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ και το οποίο έχει κατατροπώσει τον “Υπαρκτό Σοσιαλισμό”. Ηδη οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλεγαν : Salve lucrum : Ζήτω το κέρδος.

Λοιπόν, το κέρδος εμπεριέχει κινητήρια δύναμη για την οικονομική πρόοδο και για τις κοσμοϊστορικές επιτεύξεις των υψηλών τεχνολογιών.

Αλλά ας υπενθυμίσουμε, ότι αυτό το σύστημα είναι στενότατα συνυφασμένο με την αστική Δημοκρατία, το αστικό κράτος του δικαίου, με τις βασικές ελευθερίες , με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και με το κοινωνικό κράτος.

Παρατήρηση : Δεν υπερασπίζομαι τον καπιταλισμό, αλλά δέον να είμαστε ρεαλιστές. Η εποχή των ουτοπικών ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΩΝ πειραμάτων ( Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Σοσιαλισμός-Λενινισμός-Σταλινισμός) έχει παρέλθει εσαεί.

Καθημερινή (17.1.16)

—————————————–

-Ο κ. Λαφαζάνης έχει δηλωσει το εξής προκλητικό : Τέρμα η Τρόϊκα και τα μνημόνια

Διατί αυτή η βιασύνη σε συνδιασμό με πρωτόγονο λεονταρισμό, αδικαιολόγητη προκλητικότητα, αμετροέπεια, παλιμπαιδιστική έπαρση, επαρχιωτισμό ,απερισκεψία και τριτοκοσμικό ανορθολογισμό ;

Δεν έχετε ουδεμίαν ιδέα από τον τρόπο σκέψης των Βορείων Ευρωπαίων, ιδίως των προτεσταντών που όντως διαθέτουν τα χρήματα. Επιθυμείτε την άκρως επικίνδυνη σύγκρουση μεταξύ του οικονομικά ξεβράκωτου Δαβίδ και του υπερπλούσιου Γολιάθ ; Σκοπεύετε να αυτοκτονήσετε ; Σκεφθείτε φανατισμένοι και ανεγκέφαλοι νεολενινιστές και τον ελληνικό λαό όχι μόνον με ψευτοεπαναστατικά λόγια. Τα Νέα ( 28.1.15

—————————————–

Λατινική Αμερική , Διάλεξή μου περί του Προτεσταντισμού

Απο τη διάλεξή μου στα πλαίσια επιμόρφωσης των καθηγητών πανεπιστημίου της κολομβιανής ολιγαρχίας το 1999 :

Οι προτεστάντες (προτεσταντική αρχή της εργατικότητας και καλβινιστική αρχή της επίτευξης) έχουν δημιουργήσει τις ΗΠΑ και οι καθολικοί Ισπανοί (αρχή της ήσσονος προσπάθειας και της φυγοπονίας) έχουν βάλλει τις βάσεις της Νότιας Αμερικής.

Δεν ήξερα, ότι μερικοί καθηγητές καταγόνταν από γνωστές οικογένειες των conquistadores ,γερουσιαστών , υπουργών και Latifundistas.

Βρήκα το μπελά μου, η υπόθεση εφτασε έως τον ανώτατο καρδινάλιο και το Υπουργείο Ανωτάτης Παιδείας, αλλά δε συνέβει τίποτα, γιατί ο υπουργός έχει σπουδάσει και αποκτήσει PhD στην  Yale Univer sity. Ορίστε. Καθημερινή (30.10.16)

——————————————————————————————

Κέρδος και Ηθική

1. Από τότε που υπάρχουν κράτη και κοινωνικές τάξεις (περίπου προ 6 χιλ. ετών) το κέρδος εστιάζεται, ανεξάρτητα από την συγκεκριμένη μορφή του, στο επίκεντρο της προσοχής των ανθρώπων.Ας υπενθυμίσουμε την γνώμη των αρχαίων Ρωμαίων : Salve lucrum !(Να ζήσει το κέρδος !). Προ αυτού ο Δημοσθένης είπε κάτι το παρόμοιο : “Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων”(“Πρέπει να υπάρχουν χρήματα, γιατί χωρίς αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνουν τα απαραίτητα”).

2. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες το κέρδος έπαιζε με άλλη μορφή επίσης έναν σημαντικό ρόλο. Μόνον στις κοινωνικές ουτοπίες δεν υπάρχει κέρδος και δήθεν είναι όλα απόλυτα, όπως π.χ. η κοινωνική ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη.

3. Όποιος επιδιώκει κέρδος είναι κακός, ενώ ο δήθεν αποκρούων το κέρδος είναι καλός ; Ένας τεμπέλης δεν μπορεί ή δεν θέλει να αποκτήσει κέρδος. Είναι αυτόματα ενάρετος και ηθικός ;  όχι κέρδος και ταυτόχρονα ηθική ζωή με την προϋπόθεση, ότι το κέρδος αποκτάται με εντιμότητα και εργατικότητα ;

4. Το παράλογο δίλημμα “κέρδος ή ηθικότητα” είναι αποκύημα ψευτοεπαναστατικής φαντασίας και πεπαλαιωμένων ιδεοληψιών , όπως π.χ. η απόρριψη της ιδιοκτησίας και της ατομικής πρωτοβουλίας.Το  “Η αυτό ή εκείνο” δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πιό λογική και έξυπνη είναι η άποψη του μεγάλου κινέζου φιλόσοφου Κονφούκιου : “Και αυτό και εκείνο”, στην περίπτωσή μας “Και κέρδος και ενάρετος” ( ήδη σχεδόν το ίδιο από Ομηρο  (“άλλοτε μεν τε κακώ [...] άλλοτε δ’ εσθλώ”, και Σοφοκλή : “τοτέ μεν κακόν, άλλοτ’ επ’ εσθλόν έρπει”.   Τα Νέα (28. 3. 14)

Αξίες Βασικές : Αλληλεγγύη, Ελευθερία, Ισότητα, Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη. “Αώνιες” Αξίες ; Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια

Βασικές αξίες : Αλληλεγγύη, Ελευθερία, Ισότητα, Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Υφίστανται η προλεταριακή αλληλεγγύη (δεν είναι ταυτόσημη με την “αριστερή”), η χριστιανική αλληλεγγύη, η εβραϊκή αλληλεγγύη και η ισλαμική αλληλεγγύη.

2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Είναι πανανθρώπινη μεν, έχει όμως επίσημα διατυπωθεί από την Γαλλική Επανάσταση το 1789 (LIBERTE). Η Αριστερά συγχίζει την ελευθερία με την ασυδοσία. Ελευθερία του ατόμου και Ακρα Αριστερά αποτελούν ένα οξύμωρον.

3. ΙΣΟΤΗΤΑ. Και αυτή έχει εμπεδωθεί από την ΑΣΤΙΚΗ Γαλλική Επανάσταση (EGALITE). Πρόκειται για την νομική ισότητα.

4. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Μία πανανθρώπινη αξία, αλλά στον ευρωπαϊκό Κύκλο Πολιτισμού προέρχεται από τον Χριστιανισμό (DIGNITAS) και θεωρείται ως η γενική βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

5. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ . Μία πανανθρώπινη αξία, γνωστή σε όλους τους Κύκλους Πολιτισμού. Η ερμηνεία της είναι πολύ δύσκολη, γι αυτό ο καθείς την ερμηνεύει κατά το δοκούν. Το Βήμα ( μέσα του 10.2.15 )

—————– ———————————

Αιώνιες αξίες και αλήθειες ;

Υπάρχουν όντως αιώνιες αξίες και αλήθειες(aeternae veritates) , γνωστές στην παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού ως “Χρυσοί Κανόνες”
αναγνωρισθέντες ακόμη και από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ένα από τα κύρια όργανα του ΟΗΕ), το οποίο στηρίζεται σε αποφάσεις εν μέρει σε αυτούς (άρθρο 38). Καθημερινή (6.12.15)

——————————————————–

Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια , Τί ισχύει ακόμη ;
Συνοπτικά :
α) Ο πατριωτισμός είναι ζωντανότατος σε όλες τις μεγάλες χώρες ( Κίνα, Ινδία , Ιαπωνία, ΗΠΑ, Ρωσία, Βραζιλία, Ηνωμένο Βασίλειο κλπ.). Πατριωτισμός δεν σημαίνει αυτόματα εθνικισμός. Αμφιβάλλω, εάν οι λαοί των χωρών αυτών είναι σύμφωνοι με το “πλανητικό χωριό”. Είναι τουναντίον γεγονός, ότι η διεθνής κοινωνία αποτελείται από κυρίαρχα κράτη, μεταξύ των οποίων ισχύουν οι αρχές του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Δεν υφίσταται ακόμη ούτε ένα παγκόσμιο κράτος , ούτε μία διεθνής κυβέρνηση ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου το άρθρο περί του Πατριωτιμού και της φιλοπατρίας).
β) Ο πατριωτισμός είναι προϋπόθεση για τον διεθνισμό ( δεν εννοώ τον αριστερό ). (Ιδέ το άρθρο περί της Αριστεράς και του πατριωτισμού).
γ) Η οικογένεια είναι επίσης ζωντανότατη στις προαναφερθείσες χώρες.
Εν τω μεταξύ διευρύνεται ολίγον τι ο όρος της οικογένειας. Η κοινωνία στηρίζεται στην οικογένεια , ενώ η βάση του κράτους είναι ο πολίτης (citoyen).
δ) Η θρησκεία είναι προσωπική υπόθεση και επομένως όχι ένα απαραίτητο καθολικό ιδανικό. Εγώ π.χ. είμαι σύγχρονος πανθεϊστής (Ιδέ την επταλογία περί της πίστης και της θρησκείας καθώς και τα αρθρα περί της Ορθοδοξίας (αντιπαράθεση).
Παραπομπές στο Μπλογκ  μου. Καθημερινή (21.1.15)

Νόμοι σε Γενικές Γραμμές, Νόμος και Ηθική, “Φύσει Δίκαιον”, “Αίσθημα Δικαίου”, Νομικά και Ηθικά Σωστό ;

Νόμοι σε Γενικές Γραμμές, Νόμος και Ηθική, “Φύσει Δίκαιον”, “Αίσθημα Δικαίου”, Νομικά και Ηθικά Σωστό ;

Ο πρωτανεύων σκοπός των νόμων είναι η ρύθμιση κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών κλπ. σχέσων μεταξύ των πολιτών και διοικητικών σχέσεων μεταξύ των πολιτών και του κράτους μέσω κανόνων συμπεριφοράς.
Ενίοτε εμφανίζεται το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ νόμου και ηθικής καθώς και μεταξύ νόμου και δικαίου.

Στην παράδοση των κονφουκιανικών, ισλαμικών και των περισσότερων αφρικανικών χωρών δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των νομικών και των ηθικών κανόνων. Ο Κονφουκιανισμός γνωρίζει π.χ. γενικά τους Λι-κανόνες.

Περίπου το ίδιο διαπιστώνεται και στις διεθνείς σχέσεις ειδικά από τις αρχές της δεκαετίας του 70, όταν οι τότε υποανάπτυκτες χώρες απαιτούσαν μία Διεθνή και Δίκαια Οικονομική Τάξη και προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν τα αιτήματά τους μέσω Διακηρύξεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Πολλά κράτη έχουν ψηφίσει πολές διακηρύξεις μη γνωρίζοντας ότι οι υποανάπτυκτες χώρες δεν έκαναν διαχωρισμό μεταξύ της ΝΟΜΙΚΗΣ και της ΗΘΙΚΗΣ δέσμευσης, οι οποία απορρέει μονον από νομικές συμφωνίες και όχι απο διακηρύξεις.Οι αναπτυγμένες χώρες αναγκάσθηκαν να επισημάνουν, ότι η παράδοσή τους γνωρίζει μόνον την νομική δέσμευση.

Ο διαχωρισμός μεταξύ του Δικαίου και της Ηθικής έχει λάβει χώραν τον 18ο αι. στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας από τον νομικό Thomasius.
Αυτό ήταν η προϋπόθεση για τον γερμανικό θετικισμό και φορμαλισμό σε θεωρία και νομοθέτηση καθώς και για την απάνθρωπη νομοθεσία και πράξη στο 3ο Reich ( Gesetz ist Gesetz : νόμος είναι νόμος και χειρότερα : Befehl ist Befehl : διαταγή είναι διαταγή).

Εν κατακλείδι : Υπάρχουν ενίοτε ανήθικοι, άδικοι, απάνθρωποι και εγκληματικοί νόμοι.

Αλλά σε τέτοια περίπτωση ισχύει το “φύσει δίκαιον”( jus naturae ή jus naturalis, στην εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού το droit de raison ) μία από τις μεγαλύτερες επιτεύξεις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος με τεράστιες επιδράσεις στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια ιστορία.
Σε αυτό το δίκαιο βασίζεται το jus resistendi (δίκαιο της εξέγερσης).

Καθημερινή (17.10.15 et 1.10.16)

———————————————-

Μεταξύ του “Θέσει δίκαιον” (jus positivum ) και του “Φύσει Δίκαιον”

σημειώνεται μία τεράστια διαφορά. Ενώ το πρώτο βασίζεται σε συγκεκριμένους νόμους, αποτελεί το δεύτερ αποτελεί μίαν ιδέα των αδύνατων , καταπιεζόμενων και αδικημένων, οι οποίοι απορρίπτουν το Δίκαιο του καθεστώτος ως άδικο και απαιτούν νέο Δίκαιο, όπως αυτοί το σκέπτονται. Η Αντιγόνη π.χ. λέει στην γνωστή αντιπαράθεση στον ουζουρπάτορα Κλέοντα : Εσύ έχεις τους νόμους σου, αλλά οι θεϊκοί νόμοι είναι ανώτεροι και ισχυρότεροι. (τσιτάτο από μνήμη) .
Στην Φιλοσοφία του Δικαίου αυτή η φράση αποτελεί την αφετηρία του ¨Φυσικού Δικαίου ” καθώς και του “Jus resistendi “( Δίκαιο της Αντίστσης ή και Εξέγερσης).
Γι αυτό το “Φυσικό Δίκαιο” μπορεί σχετικά εύκολα με μεταβληθει σε ένα αποτελεσματικό όπλο.
Αυτό που δεν βρίσκω στο ισχύον νομικό σύστημα, το αναζητώ στον Θεό ( “Θεϊκό Δίκαιο”, “Jus Divinum”) ή στη φύση ή στη νοημοσύνη ( “Δίκαιο της Νοημοσύνης”ή “Δίκαιο του Ορθού Λόγου” Jus Rationis”). Καθημερινή (25.2.18)
———————————————————-

Φύσει Δίκαιον (Φυσικό Δίκαιον)

Το αρχαίο ελληνικό “φύσει δίκαιον” (Πλάτων (Γοργίας), Καλλικλής, Αντιφών, Ιππίας σε Πλάτων (Πρωταγόρας), Αντιγόνη προς Κρέωντα) ανήκει στα σημαντικότερα αντικείμενα της επιστήμης Φιλοσοφία του Δικαίου, ενός από τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους. Το αντίθετο του “φύσει δίκαιον” είναι το “θέσει δίκαιον” (“θετικό δίκαιο”) που σημαίνει στην ουσία δίκαιο του κράτους.

Οι Ρωμαίοι το έχουν παραλάβει και το μετέφρασαν ως “jus naturae” ή “jus naturalis” ( ¨δίκαιον της φύσεως” η “φυσικό δίκαιο” και του προσέδωσαν θεϊκή σημασία “jus divinum ” (“θεϊκό δίκαιον”). Το “θέσει δίκαιον” έχει μεταφρασθεί ως “jus dispositivum”.

Στην εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού” έχει μεταβληθεί σε “jus rationis” ( “droit de raison”, “δίκαιο του (ορθού) λόγου ίσον ορθολογισμός).

Η ιδιαίτερη σημασία του φυσικού δικαίου έγκειται στο ό,τι αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για την ανατροπή του Ancien Regime, δηλαδή για την αστική επανάσταση στην Γαλλία.
Από τότε έχει επικρατήσει η άποψη, ότι το φυσικό δίκαιο εμπεριέχει μεγάλη εκρηκτική δύναμη.

Στην νεότερη εποχή έχει στηριχθεί στο φυσικό δίκαιο το κίνημα Σολιντάρνοστ στην Πολωνία για να ξεσηκωθεί κατά του τυραννικού κομμουνιστικού συστήματος . Εν όλίγοις : Μέσω του φυσικού δικαίου ως ιδελογικού μέσου άρχισε η βαθμιαία κατάπτωση του “Υπαρκτού Σοσιαλιασμού”.
Στο μέλλον δεν αποκλείεται να διαδραματίσει το “φύσει δίκαιον” στην κοινωνία καθώς και στις διεθνείς σχέσεις ένα καθοριστικό ρόλο.
Μέσω της γνώμης του Σοφοκλή (“Αντιγόνη “) έχει γεννηθεί η άποψη περί του “Φυσικού Δικαίου” , η οποία έχει βαθμιαία διευρυνθεί και μεταβληθεί σε μίαν από τις βάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών , τα οποία έχουν στα πλαίσια του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου συγκεκριμενοποιηθεί και διατυπωθεί σε ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑ ντοκουμέντα των Ηνωμένων Εθνών (Συμβάσεις, Διακηρύξεις) .
Ολα αυτα βρίσκουν αντανάκλαση στα συντάγματα σχεδόν όλων των λαών. Σε μερικούς κύκλους πολιτισμού υπερτερούν τα πολιτικά, σε άλλους τα οικονομικά και σε μερικούς τα πολιτισμικά δικαιώματα. Στην Ευρώπη διαπιστώνουμε μίαν αλληλοσύνδεση όλων αυτών των δικαιωμάτων και ελευθεριώ στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Δικαίου επί τη βάσει ειδικών Συμβάσεων.

Αυτονοήτως σημειώνονται ιδιαιτέρως σε δικτατορικά ή απολυταρχικά κράτη και προβλήματα σε ό,τι αφορά την υλοποίηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Κατά τα άλλα ούτε το “Δικαιο του ορθού λόγου”, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε οι ελευθερίες του ατόμου είναι απόλυτα. Παντού είναι εξαιρέσεις απαραίτητες. Ακριβώς αυτό το λαμβάνουν υπ όψη όλες οι διεθνείς και οι ευρωπαϊκές συμβάσεις.

Μεταξύ των φυσικών επιστημών από το ένα μέρος και άλλων επιστημών (κοινωνικών, πολιτικών, νομικών κτλ. ) από το άλλο μέρος διαπιστώνουμε μεγάλη διαφορά. Γι υτό δεν είναι δυνατό να εφαρμόσουμε καθοριστικές γνώσεις των φυσικών επιστημών επί άλλων επιστημών με τα ετερογενή αντικείμενα και με την δική τους μεθοδολογία.
Καθημερινή ( 11.10.15, 25.2.18)
———————————————————-
Πλάτων περί φυσικού Δικαίου (Τσιτάτο)

”Καθόλου μὲν εἰπεῖν, ό κατὰ τῶν τεχνῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ κατὰ τῆς ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ώς εἰς τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία δεῖ συνδραμεῖν. φύσιν καὶ λόγον καὶ ἔθος.
Καλῶ δὲ λόγον μὲν τὴν μάθησην, ἔθος δὲ τὴν ἄσκησιν, είσι δ’ αί μὲν ἀρχαὶ τῆς φύσεως”.
Πλουταρχος

”ἀλλ’ ἐκεῖ οὖ λέγω, ἐν τοῖς δικαίοις καὶ ἀδίκοις καὶ όσίοις καὶ άνοσίοις, ἐθέλουσιν ἰσχυρίζεσθαι ώς οὐκ ἔστι φύσει αὐτῶν οὐδὲν οὐσίαν ἐαυτοῦ ἔχον ἀλλὰ τὸ κοῖνη δόξαν τοῦτο γίγνεται ἀληθὲς τότε όταν δόξη καὶ όσον ἂν δοκῆ χρόνον”.
Πλατωνος, Θεαιτητος, 172 Β

———————————————–

Θρασύμαχος :» [φημί γάρ ἐγώ εἶναι τό δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἤ τό τοῦ κρείττονος συμφέρον].

——————————————————————————–

Είναι το νομικά σωστό επίσης Ηθικό ;

α) Κανονικά στηρίζονται οι νομικές αντιλήψεις στις ηθικές αντιλήψεις της πλειοψηφίας μίας κοινωνίας, γιατί στην ιστορία του πολιτισμού έχουν πρώτα εμπεδωθεί οι ηθικοί κανώνες και κατόπιν έπονταν οι νομικοί και δη στην Μέση Ανατολή (Σουμερία ο πρωτος νομικός κώδικας του Κόσμου Codex Esnuna pro 4200 ετών και στην Βαβυλωνία o Codex Hammurabi pro 3800 ετών).

Οι Ελληναράδες και οι αρχαιολάτρεις ας διαβάσουν πολύ προσεκτικά αυτές τις γνώσεις. Σε ποιά πολιτισμική κατάσταση βρισκόταν τότε ο “ελληνικός” χώρος ;

β) Στην περίπτωση όλων των εκφάνσεων της Αριστεράς (από την σοσιαλδημοκρατική , την σοσιαλιστική, την άκρα, την κομμουνιστική, την σταλινική έως την βοειοκορεατική) αποτελεί η “ηθική ανωτερότητα” απλούστατα ένα ΜΥΘΟ, ο οποίος όμως έχει εργαλειοποιηθεί με τον σκοπό της ανάληψης της πολιτικής εξουσίας.
Κατόπιν εξελίσσεται η ηθική σε αντικείμενο ιδεολογικού μουσείου.

γ) Αλλά στις εύνομες κοινωνίες ιδιαιτέρως στις χώρες με προτεσταντική παράδοση μπορούν να θεωρηθούν οι νόμοι στην πλειονότητα ως αντικατοπτρισμός των υφισταμένων ηθικών αξιών. Δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιες χωρες γίνεται λόγος για Κράτος του Δικαίου και για Κοινωνικό Κράτος. Αυτά είναι αποκλειστικά δικές τους επιτεύξεις. Εγείρεται το εύλογο ερώτημα, γιατί δεν έχουν οι χώρες με ορθόδοξη παράδοση να αναδείξουν τέτοιες κοσμοϊστορικές επιτεύξεις ;

δ) Η σημερινή Ελλάδα όμως ανήκει μόνον pro forma στην εξελιγμένη Ευρώπη, γιατί παρέλαβε από την Δύση το σχήμα, αλλά όχι το περιεχόμενο σε ό,τι αφορά το πολιτικό και νομικό σύστημα, γιατί έλλειπαν οι κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις .

Επομένως είναι στη Ελάδα εσφαλμένη η άποψη, ότι σημειώνεται μία ταύτιση του νομικού με το ηθικό. Ας υπενθυμίσουμε, ότι στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχουν ούτε κοινωνική , ούτε ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η οποία δεν ανήκει στο ελληνικό λεξιλόγιο !

ε) Ούτως ή άλλως είναι στην Ελλάδα σχεδόν εθιμικό “δίκαιο” να συγχίζονται ακουσίως ή και εκουσίως βασικές έννοιες του κοινωνικού και πολιτικού βίου σε τέτοιο βαθμό που επικρατεί ένα τεράστιο εννοιολογικό χάος.

Ο καθείς λέει, ό,τι του συμφέρει η ερμηνεύει τις έννοιες κατά το δοκούν ή λαϊκά αμολάει καμιά κοτσάνα.

Καθημερινή (17.10.15  et 1.10.16)

————————————————-

Ελλειψη νομικής συνείδησης και “αίσθημα του δικαίου”

Το «αίσθημα δικαίου» μπορεί ο καθείς σύμφωνα με την ιδεολογική , πολιτική κλπ. τοποθέτησή του να το ερμηνεύσει κατά το δοκούν. Αλλά στις εύνομες κοινωνίες της προηγμένης Ευρώπης είναι οι εκφράσεις πιό συγκεκριμένες : “Νομική συνείδηση”. Αυτή σημαίνει πρωτίστως την αλληλουχία δικαίων και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ, κάτι που είναι στον ελληνικό πολιτικό βίο και ιδιαιτέρως στον αριστεροστρεφή κύκλο άγνωστο ή και τελείως απορριπτέο.

Τώρα έχει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπήσει τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις και “αμαρτίες από το παρελθόν του. Ετσι αλλάζουν οι καιροί. Καθημερινή ( 22./25.2.15)

 

Άρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, Νεοέλληνες , Ευρωπαίοι, Αξιοποίηση Γνώσεων,Νιτσε Ελληνολάτρης

Άρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, Νεοέλληνες , Ευρωπαίοι, Αξιοποίηση Γνώσεων
Αλλο οι αρχαίοι Ελληνες και άλλο εμείς

Οταν στις αρχές της δεκαετίας του  60 διεπίστωσα, ότι οι Ευρωπαίοι έχουν υλοποιήσει όλες τις καθοριστικές ιδέες των αρχαίων Ελλήνων και έχουν έτσι δημιουργήσει έναν ανώτερο πολιτισμό, ενώ εμείς καθυστερούμε στα Βαλκάνιά μας , με έπιασε κατάθλιψη.

Δυστυχώς δεν είμαστε αντάξιοι κληρονόμοι. Στην πραγματικότητα είναι επιτυχέστατοι κληρονόμοι αλλοι λαοί. Εμείς μείναμε με τα “περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς”.

Το κακό ειναι , ότι μας λείπει η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ και νομίζουμε  στα σοβαρά, ότι είμαστε ένας “περιούσιος λαός”. Αυτό είναι το άκρον άωτον του σουρεαλισμού και της  παράνοιας.Καθημερινή (11.10.15)

«Πάντοτε. Να τα πούμε απλά: όταν λέμε “αρχαίος ελληνικός πολιτισμός”, κυρίως είναι ο αθηναϊκός, που κράτησε το πολύ έναν αιώνα, και η πόλη είχε γύρω στους 40.000 ανθρώπους. Από εκεί και πέρα αρχίζει η δημαγωγία και έχουμε την εικόνα του διχαστικού γένους. Αν σταμάτησε κάπου, ήταν όταν δεν υπήρχε δημοκρατία.Γλύκατζη-Αρβελέρ, Το Βήμα (9.1.17)

—————————————————-

Ελλάς, Παρελθόν, Μέλλον

Πρόκειται για το γνωστό και άκρως αρνητικό φαινόμενο της παρελθοντολογίας που έχει καθαρώς χριστιανορθόδοξες ρίζες. Εχει ύστερα από την εμπέδωση του νεοελληνικού κράτους επεκταθεί και στον εθνικό τομέα (αρχαιολατρεία).

Ούτε το παρόν, ούτε το ΜΕΛΛΟΝ , δεν εννοώ την Δευτέρα Παρουσία και άλλα συναφή από την χιστιανική ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, αλλά το μέλλον του ελληνικού έθνους και του ελληνικού κράτους. Η εστίαση της προσοχής στο μέλλον προϋποθέτει όμως προετοιμασία επί τη βάσει ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ δυναμικότητας, συστηματικότητας, μεθοδικότητας, οργανωτικότητητας και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Στην ουσία πρόκειται για το υπαρξιακό πρόβλημα του εξευρωπαϊσμού, του εκσυγχρονισμού και του ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ (σημαίνει μεταξύ άλλων ΛΟΓΟΣ πρό της πίστης) της Ελλάδας σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις.

Αλλά οι μεγαλύτεροι εχθροί του ευρωπαϊκού μέλλοντος της Ελλάδας είναι
η Ορθόδοξη Εκκλησία , οι Θεολόγοι της, τα βαλκανοειδώς καθυστερημένα υπερεθνικιστικά στρώματα και οι διαστρεβλωμένοι οπαδοί της Ακρας Αριστεράς.

Καθημερινή (10.1.16)

————————————————————

Περί αρχαίων ,

περί ημών, περί θεμιτών επιστημονικών κληρονόμων και τελικά περί συνεχιστών και τιμητών του έργου των καθώς και περί της έμπρακτης Ελληνικότητας
(Αντιπαράθεση με μερικούς Ελληναράδες, εκπροσώπους του ανέξοδου και μόνον λεκτικού ψευτοπατριωτισμού)

Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης ήταν μεν σε γενικές γραμμές οι εμπεδωτές της Φιλοσοφίας του Δικαίου, αλλά οι Γερμανοί Φιλόσοφοι I. Kant και G.W.F. Hegel την έχουν εξελίξει σε πραγματική επιστήμη, αναγνωρισμένη διεθνώς.

Εν τω μεταξύ έχει εμπεδωθεί ως επιστήμη και η Φιλοσοφία του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου ( (όχι απλώς φιλοσοφικές πτυχές) στο επιστημονικό περιοδικό ανωτάτου διεθνούς επιπέδου ” Archiv für Rechts- und Soziaphilosophie” (Archives for Philosophy of Law and Social Philosophy – Archives de Philosophie du Droit et de Philosophie Sociale – Archivo de Filosofía Jurídica y Social, ,ISSN 0001- 2343, 2/2000, S.168-184 (Panos Terz, Die Völkerrechtsphilosophie, Versuch einer Grundlegung in den Hauptzügen, Pro scientia ethica iuris inter gentes, In honorem patrum hispanorum Vitoria et Suarez).

Ιδέ στο ίδιο περιοδικό ( επίσης : 3/2010, S.322 -336), Panos Terz, Völkerrrechtstheorie, Völkerrechtsphilosophie und Völkerrechtsmethodologie, Demonstratio et Defensio Scientiae latae Iuris inter Gentes, «Εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα», Ηράκλειτος (DK 21 B 18).

Το υπερεξειδικευμένο περιοδικό εκδίδεται από την Διεθνή Εταιρεία της Φιλοσοφίας
του Δικαίου και της Κοινωνικής Φιλοσοφίας στην παράδοση του Καντ και Εγέλου. Τα
κείμενα, τα οποία παραγγέλονται κατόπιν τιμητικής πρόσκλησης , αξιολογούνται από
επιτροπή τουλάχιστον πέντε διεθνών ειδικών πανεπιστημιακών.

Ιδέ επίσης : Interessentheorie, Eine Abhandlung im Koordinatensystem von Philosophie, Epistemologie und Völkerrechtssoziologie (Theory of Interest. A Study in the Co-ordinate System of Philosophy, Epistemology and Sociology of International Public Law, Teoria de los Intereses. Un Estudio en un Sistema Co-ordinado con la Filosofia, Epistemologia del Derecho Internacional ),
( Veröffentlicht von Panos Terz in : Papel Politico , Vol. 14, No. 1 2009. pp. 223-274 ), Universidad Pontificia JAVERIANA, Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales )
In honorem philosophi Graeci, praestabilis Epicuri
(Αφιερωμένο στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο Επίκουρο ).

Επί τη βάση της Θεωρίας του Επικούρου περί του συμφέροντος , έχει εμπεδωθεί μία νέα Θεωρία του συμφέροντος στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο και γενικά στις διεθνείς σχέσεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η μελέτη είναι αφιερωμένη στον Επίκουρο λόγω ευγνωμοσύνης και τιμής έναντι του αθάνατου έργου του.
Απαραίτητη παρατήρηση : Οι “Αγιοι Πατέρες”, η Ορθόδοξη Εκκλησία καθώς και οι μονοδιάστατοι Θεολόγοι της έχουν αγνοήσει τον Επίκουρο καθώς και τον Δημόκριτο. Καθημερινή (17.2.16)

——————————————————

Ευρώπη, Σπουδή του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού

Στην Ευρώπη έχει αρχίσει η εντατικότατη ενασχόληση με ΟΛΕΣ τις πτυχές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ήδη από την εποχή της Αναγέννησης (15ος αι.) και του Ανθρωπισμού (Ουμανιστές, 15oς/16ος αι.).

Σε όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια έχουν ιδρυθεί γι αυτόν τον σκοπό ειδικές πανεπιστημιακές έδρες, όπου έχουν σπουδάσει οι πρώτοι Ελληνες φιλόλογοι ύστερα από την εθνική παλιγγενεσία.

Εχουν συγγραφεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ δεκάδες χιλιάδες επιστημονικότατων βιβλίων , πτυχιακών και διδακτορικών διατριβών και υφηγεσιών περί πολυποίκιλων διαστάσεων της αρχαίας ελληνικής Φιλοσοφίας, της Ιστορίας, της Ποίησης, της Μυθολογίας , της Επιστήμης, του Θεάτρου, της Ιατρικής, της Αστρονομίας, του Ερωτα , της Διατροφής καθώς και του καθημερινού βίου κτλ. επί τη βάσει μίας επιστημονικής ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ που στην Ελλάδα δεν ερφαρμόζεται.

Οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες με τέτοια συγγράμματα, Στην Βιβλιοθήκη της Λειψίας π.χ. εστιάζονται πάνω από 200 συγγράμματα μόνον περί του έργου του Ηρακλείτου ! Μόνον αυτοί που έκαναν ανώτερες σπουδές στο προαναφερθέν εξωτερικό έχουν γνώση περί αυτού.

Αλλά το σημαντικότερο έγκειται στο ό,τι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έχουν συστηματικοποιήσει και εκδόσει τα περισσότερα έργα των αρχαίων και πέραν τούτου έχουν εξελίξει περαιτέρω και έχουν εφαρμόσει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα για να δημιουργήσουν αυτό που σήμερα ονομάζεται Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, στον οποίον ανήκει η σημερινή Ελλάδα δυστυχώς μόνον εν μέρει .
Οι σπουδές στην Ελλάδα συντελούνται εκτός σπανίων εξαιρέσεων στην Φιλολογία στείρα και άγονα χωρίς ουδεμία ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ και στα σχολεία και στον δημόσιο βίο επικρατούν η παπαγαλία και η παλιμπαιδιστική τσιτατολογία.

Σημειώνεται τελεία έλλειψη ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. Με τέτοιον τρόπο σκέψης δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα βαθμιαία βυθίζεται στην ασημαντικότητα.
Πρωτίστως Ελληνες επιστήμονες, μεταξύ αυτών πολυάριθμοι πανεπιστημιακοί, του Αποδήμου Ελληνισμού τιμούν το ελληνικό όνομα και σώζουν κάπως την τιμή της Ελλάδας. Εάν δεν προσέξουμε θα χαθούμε όλοι στον ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ.

Ωρίμασε λοιπόν ο χρόνος να αρχίσουμε με την συστηματική ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ επί της ουσίας των υπαρχόντων προβλημάτων με τους εκπροσώπους της μεσαιωνικής καθυστέρησης, του εθνικιστικού αυτοβαυκαλισμού, της πνευματικής αυτοπεριχαράκωσης, της μαζοχιστικής ομφαλοσκόπησης και του καταστροφικού ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ. Στο μέλλον θα αναρτήσω ανάλογα σχόλια σε στιλ μελετών.Νυν υπέρ πάντων ο (επιστημονικός) αγών. Καθημερινή (6.9.15)

———————————————-

Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, Δύση Ελλάς Εκπαίδευση

Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της Ευρώπης συνεχίζεται η κριτική ανάλυση των αρχαίων κειμένων με μία μέθοδο, η οποία έγκειται στην διείσδυση στο αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πνεύμα. Αλλοίμονον στον μαθητή ή τον σπουδαστή που νομίζει , ότι αρκεί να κατέχει πολλά αποφθέγματα , αλλά δεν έχει καταλάβει το πνεύμα και την μέθοδο των Φιλοσόφων.

Αυτή η ευρωπαϊκή παράδοση άρχισε στην εποχή της Αναγέννησης στην Βόρεια Ιταλία και έχει εξελιχθεί τελείως στην εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού (17ος /18oς αι.)

Οι Ευρωπαίοι έχουν μεσω αυτού του τρόπου καταφέρει ύστερα από την συστηματική εμβάθυνση να ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ τις καθοριστικές γνώσεις των αρχαίων ημών (όχι μόνον του Αριστοτέλη, εν μέρει του Πλάτωνα, αλλά και των στο Βυζάντιο και αργότερα στην Ελλάδα παραμελημένων υλιστών και κοινωνιστών (π.χ. του Δημοκρίτου και πολύ εντατικά του Επικούρου και των Κυνικών ) καθώς και των Στωϊκών και των Σοφιστών στην κοινωνία, στο κράτος, στην Φιλοσοφία του Δικαίου και στις επιστήμες, ενώ στο Βυζάντιο και αργότερα στην ελληνική παιδεία έχουν ξεπέσει οι γνώσεις των αρχαίων σε αντικείμενο βαλκανοανατολίτικης παπαγαλίας και γελοίας τσιιτατολογίας.

Εν κατακλείδι : Οι αιώνιες γνώσεις (aeternae veritates) των αρχαίων Ελλήνων έγιναν αποκλειστικά αντικείμενο μίας ΣΤΕΙΡΑΣ Φιλολογίας .Το πιό τραγικό αποτέλεσμα αυτής της ολέθριας εξέλιξης έγκειται , σε ό,τι αφορά την νεοελληνική παιδεία και την Φιλολογία , στην σχεδόν τελεία έλλειψη της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Παπαγαλία απο το ένα μέρος και κριτική σκέψη καθώς και δημιουργικότητα από το άλλο μέρος αποτελούν μίαν contradictio in adiecto ( ΟΞΥΜΩΡΟΝ ).

Πρόκειται για ένα απωλεσθέν πνευματικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, το οποίο όμως έχουν αξιοποιήσει οι Ευρωπαίοι ΕΞΥΠΝΟΤΑΤΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΑ και πρωτίστως ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΑΤΑ.

Εγείρεται το σοβαρό ερώτημα, ποιός είναι ο πραγματικός κληρονόμος του αρχαίου πολιτισμού, της αρχαίας Φιλοσοφίας και της αρχαίας επιστήμης. Η Ευρώπη ή η Ελλάδα ; Πρόκειται φυσικά για ένα ρητορικό ερώτημα. Καθημερινή (6.9.15)

——————————————————-

Ευρωπαίοι Επιστήμονες και η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία

Οταν στις αρχές της δεκαετίας του  60 διάβασα για πρώτη φορά σχόλια Γερμανών και Αυστριακών ειδικών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, της ποίησης και πρωτίστως της Φιλοσοφίας, αισθάνθηκα δέος λόγω της συστηματικότητας και του βάθους των ερευνών των. Κατόπιν μελέτησα έργα Γάλλων και Αγγλων επιστημόνων.

Μέσω αυτών των έξοχων επιστημονικών εργασιών ξένων άρχισα να διεισδύω βαθμιαία στο νόημα των αθάνατων έργων των αρχαίων ημών.

Ετσι κατόρθωσα αργότερα ως πανεπιστημιακός να ΕΦΑΡΜΟΣΩ τις γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων επί των πανεπιστημιακών μου κλάδων . Αυτό ήταν καθοριστικό για την επιστημονική σταδιοδρομία μου. Από ευγνωμοσύνη αφιερώνω κάθε επιστημονικό σύγγραμμα στον Φιλόσοφο, του οποίου έχω αξιοπιήσει σημαντικές γνώσεις.

Ταυτόχρονα έπαθα όμως σοκ για τη μεγάλη καθυστέρησή μας ακόμη και σε αυτό το πεδίο. Αυτονοήτως αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη προς τους ξένους επιστήμονες. Καθημερινή (6.9.15)

—————————————————

Αξιοποίηση  των γνώσων των αρχαίων Ελλήνων, Γενική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση

α) Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η πολιτική είναι η ύψιστη επιστήμη , αλλά σύμφωνα με τον φιλόσοφο Καντ κατέχουν μόνον τα μαθηματικά την ποιότητα της επιστήμης. Εδω πρόκειται φυσικά για ακραίες αντιλήψεις.

β) Πιό σπουδαία από την γνώση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος είναι η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του, κάτι που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν οι φιλόλογοι. Εγώ το κάνω εδώ και πολλά χρόνια στους επιστημονικούς μου κλάδους . Δεν είναι τυχαίο που αφιερώνω τα ανεβασμένα επιστημονικά συγγράμματα στους ανάλογους αρχαίους σοφούς ( Ηράκλειτο, Δημόκριτο, Αριστοτέλη, Επίκουρο, Πρωτάγορα και άλλους) , των οποίων τα έργα ερμηνεύω σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και όχι με τα δεδομένα των παρελθόντων αιώνων στην Δυτική Ευρώπη.

Οι γνώσεις των αρχαίων ημών είναι ιδιαιτέρως για τον σπουδαιότερο κλάδο μου Γενική Μεθοδολογία των βασικών επιστημονικών Ερευνών (μετεκπαίδευση ήδη επιστημόνων) καθοριστικές . Τα περισσότερα τα βρίσκετε στο Διαδίκτυο η και εδώ στο Μπλογκ μου.
γ) Η γενική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση και οι καλές τέχνες (κλασική μουσική, λογοτεχνία, θέατρο κλπ.) ανοίγουν το μυαλό για νέους ορίζοντες σε όλες τις επιστήμες και γενικά προωθούν την δημιουργική σκέψη. Σας συνιστώ την ανάλογη μελέτη στο Μπλογκ μου μεσω του Ιστοτόπου. Δημοσιευθέν στην Καθημερινή.

———————————————————————————

Ελληνολάτρης Γερμανός Φιλόσοφος Νίτσε

Μία μικρή εμβάθυνση είναι τελείως απαραίτητη, γιατί πρόκειται για ένα μεγάλο ευρωπαίο φιλόσοφο . Ταυτόχρονα είναι μερικές συγκεκριμένες πληροφορίες χρήσιμες .

1. Το οικογενειακό όνομα Nietzsche είναι η δυτικοσλαβική (σοραβική) εκδοχή του ελληνικού κυρίου ονόματος Νίκος.

2. Όνομα, φυσιογνωμία και τόπος γέννησης είναι ένδειξη της σλαβικής καταγωγής του. Περίπου 70 τοις 100 του πληθυσμού των ανατολικών κρατιδίων της Γερμανίας είναι ένα σλαβογερμανικό κράμα. Η εκγερμανοποίηση και ο εκχριστιανισμός των σλαβικών πληθυσμών έχει συντελεσθεί από τον 8ο έως τον 12ο αι. Οι ιστορικοί και οι εθνολόγοι τους ονομάζουν Σλαβογερμανούς. Δεν υπάρχει λόγος να μην λέγουν την αλήθεια. Μία σύγκριση με την επίσημη ιστορία των βαλκανικών λαών θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.Ακριβώς σε αυτές τις περιοχές ζουν οι φανατικότεροι Γερμανοί εθνικιστές και Νεοφασίστες !

3. Όταν οι μορφωμένοι Ευρωπαίοι αναφέρουν τους Έλληνες σε συνδυασμό με πολιτισμό και επιστήμη , εννοούν αποκλειστικά τους Αρχαίους Έλληνες. Αμέσως τονίζουν δυστυχώς, ότι οι Νεοέλληνες στον τομέα του πολιτισμού και των επιστημών δεν έχουν καμία σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες. Μερικές φορές επισημαίνουν με έκδηλη ικανοποίηση την άποψη, ότι οι Νεοέλληνες στην πλειοψηφία τους δεν είναι γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Υπάρχουν και παραδείγματα, όπου δείχνουν για τους σημερινούς Έλληνες μια κάποια περιφρόνηση.

Αυτό όμως δεν ισχύει για τους απλούς Γερμανούς, οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν γνωρίζουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Όταν το διαπίστωσα αυτό πριν μισού αιώνα έπαθα ψυχικό σοκ.

4. Στην εποχή του Νίτσε υπήρχε στο διανοητικό ελίτ όλης της Ευρώπης , σε ότι αφορά το πνεύμα, ένας ισχυρός ελληνοκεντρισμός ως βάση του ευρωποκεντρισμού.

5. Ο φιλόσοφος ήταν δεινός γνώστης της αρχαίας ελληνικής σοφίας. Αυτονοήτως κατείχε τα αρχαία ελληνικά.

6. Ο Καζαντζάκης ήταν νιτσεϊκός ( Ιδέ Καπετάν Μιχάλης ).

Δημοσιευθέν στο Βήμα (15. 5. 12 ).

 

Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Συρία, Ιράν )

Το Κουρδικό Πρόβλημα ( Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία )

Εισαγωγή

Στα πλαίσια των πανεπιστημιακών μου διαλέξεων καθώς και σε διατριβές ( διπλωματικές και διδακτορικές ) ήταν αυτό το πολυετές και πολύπλοκο θέμα αντικείμενο. Είχα την ευκαιρία να λαμβάνω από πρώτο χέρι συγκεκριμένες και πολύτιμες πληροφορίες περί των Κούρδων και των πολλών προβλημάτων τους.

Ηδη στο Γυμνάσιο διαβάσαμε στην “Ανάβασιν” του Ξενοφώντος
πολλά περί των Καρδούχων, όπως τους ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Εάν ο Ξενοφών δεν τους είχε περιγράψει τόσο εκτενώς, δεν θα ξέραμε, ούτε οι σημερινοί Κούρδοι δεν θα ήξεραν τόσο πολλά περί αυτού του ορεινού και σκληροτράχηλου λαού. Έχω διαπιστώσει, ότι μορφωμένοι Κούρδοι διακατέχονται από συναισθήματα ευγνωμοσύνης και σχεδόν αιωνίας φιλίας έναντι του Ξενοφώντος και γενικά των Ελλήνων, των αρχαίων καθώς και των σημερινών. Ο Κούρδος είναι γενικά έναντι των Ελλήνων αυτόματα φίλος.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν στα πλαίσια μίας μικρής μελέτης στο Μπλογγ να συντελεσθεί μία εκτενής και εμπεριστατωμένη έρευνα περί των Κούρδων.
Γι αυτό εστιάζονται στο επίκεντρο της θέασης μόνο μερικές σημαντικές
πτυχές του πολυσύνθετου ζητηματος.

1. Εθνολογική και γλωσσολογική πτυχή

Οι Κούρδοι ανήκουν από ιστορική και εθνολογική άποψη στους Σάτεμ-,
στους ανατολικούς Ινδοευρωπαίους . Σάτεμ σημαίνει στα αρχαία Ιρανικά και στην Σανσκριτική εκατόν, ενώ οι ευρωπαϊκοί οι δυτικοί Ινδοευρωπαίοι
ονομάζονται Χάτεμ από τον αριθμό εκατόν στα αρχαία ελληνικά. Οι
Κούρδοι ανήκουν στους περίπου επτά ιρανικούς λαούς, από τους οποίους οι Πέρσες είναι από κάθε άποψη οι πιό σημαντικοί. Επίσης η γλώσσα τους είναι στενά συγγενής με τις άλλες ιρανικές γλώσσες και ιδιαιτέρως με τα Περσικά.

Ενώ οι γειτονικοί λαοί ( Σουμέριοι, Ακκάδες,
Βαβυλώνιοι, Χεττίτες, Πέρσες , Σύροι ) έχουν αναπτύξει εδώ και τρεις έως
πέντε χιλιάδες έτη σημαντικούς πολιτισμούς, καθυστέρησαν οι ορεινοί
Κούρδοι πολιτιστικά πολύ. Αυτό ισχύει ακόμη και στο παρόν. Οι Κούρδοι
ανήκουν π.χ. στην Τουρκία στις πιό καθυστερημένες πληθυσμιακές ομάδες.
Γενικά οι Κούρδοι αισθάνονται ως Ινδοευρωπαίοι και συγγενείς των Περσών και έτσι έχουν την πεποίθηση, ότι είναι ανώτεροι από τους Άραβες ειδικά του Ιράκ , τους οποίους εν μέρει περιφρονούν ! Εύκολα βλέπει κανείς, ότι οι Κούρδοι έχουν όντως ωραιότερη φυσιογνωμία.

2. Κουρδικοί πληθυσμοί στην Δυτική Ασία

Η Σύμφωνία της Λωζάνης ( 1923 ) αναφέρει τέσσερα κράτη, στα οποία
κατοικούν Κούρδοι και δη το Ιράν, το Ιράκ, την Τουρκία και την Συρία.

α) Σην Τουρκία αποτελούν οι Κούρδοι 18-20 τοις 100 του συνολικού
πληθυσμού. Το 1923 δεν τους έχει αναγνωρίσει η Τουρκία ως εθνική
μειονότητα. Οι Κούρδοι είχαν λόγο να κάνουν από το 1920 έως το 1938 έξι εξεγέρσεις, τις οποίες έχει καταπνίξει ο τουρκικός στρατός στο αίμα .
Έως προ μερικών ετών ήταν η κουρδική γλώσσα απαγορευμένη. Επίσημα τους ονόμαζε το τουρκικό κράτος “Ορεινούς Τούρκους” και όχι Κούρδους ! Το 1984 άρχισε ο η εξέγερση των Κούρδων. Στα εδάφη τους ίσχυε το καθεστώς του εκτάκτου νόμου. Η εξέγερση τελείωσε ανεπίσημα το 1999 με την  σύλληψη του αρχηγού του κόμματος ΠΚΚ και γενικά του κουρδικού κινήματος Οτσαλάν και επίσημα στις 21.03.2013 με δήλωσή του να “παύσουν τα όπλα και να μιλήσουν οι ιδέες”. Κατά την διάρκεια του αγώνα έχουν σκοτωθεί  35-40 χιλιάδες άτομα.

Στα πλαίσια των προσπαθειών της Τουρκίας να γίνει
μέλος της ΕΕ, αναγκάσθηκε η Τουρκία υπό την πίεση της ΕΕ να βελτιώσει την κατάσταση των Κούρδων σαν εθνική μειονότητα μέσω της παροχής μερικών μειονοτικών δικαιωμάτων. Και όμως η ΕΕ αξιολογεί την ΠΚΚ ακόμη ως μία τρομοκρατική οργάνωση.

β ) Στο Ιράκ αποτελούν οι Κούρδοι
16- 20 τοις 100 του συνολικού πληθυσμού. Ανταποκρίνεται στην ιστορική
αλήθεια, ότι το καθεστώς του περιβόητου δικτάτορα Σαντάμ Ηουσσείν έχει διαπράξει κατά του κουρδικού πληθυσμού πολλά και απαίσια εγκλήματα,  ακόμη και σε επίπεδο γενοκτονίας, κάτι που οι Κούρδοι δεν θα ξεχάσουν  ποτέ. Μόνον σε μιά μικρή περίοδο (1970-1972 ) έχει παρωχηθεί στους  Κούρδους μία περιορισμένη αυτοδιαθεση και συμμετοχή στην κυβέρνηση της Βαγδάτης ( περσική λέξη : Δώρον Θεού).

Το 1991 έχει δημιουργηθεί με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών μία Ζώνη προστασίας των Κούρδων και το 2003 έχουν οι Κούρδοι συμμετάσχει στον πόλεμο κατά του καθεστώτος του δικτάτορα. Προς το παρόν κατέχουν οι Κούρδοι μία μεγάλη τοπική αυτονομία. κάτι που μερικοί ονομάζουν και de facto κράτος, αλλά αυτό
δεν είναι σωστό. Ο κουρδικός πληθυσμός ζει από πολιτική και
πολιτισμική άποψη εν μέρει σχεδόν κάτω από μεσαιωνικές συνθήκες ζωής και καθοδηγείται παραδοσιακά από τις δύο αντιμαχόμενες δυναστείες των Μπαρζάνι και των Ταλαμπάνι.

γ ) Το ποσοστό των Κούρδων της Συρίας
είναι πάνω από 10 τοις 100 του συνολικού πληθυσμού. Έως το 1971 έχουν καταπιέσει οι Σύροι τους Κούρδους, όμως σε όλην την εποχή του ηγέτη της Συρίας Χαφίζ Ασσάντ ( 35 έτη ) δεν σημειώνεται καταπίεση, αλλά και ούτε παροχή δικαιωμάτων σαν εθνική μειονότητα. Υπό τον Μπασσάρ Ασσάντ έγιναν
οι Κούρδοι πάλι αντικείμενο καταπίεσης. Στα πλαίσια της εξέγερσης
ιδιαιτέρως της μεγάλης πλειοψηφίας των σουννιτών κατά του καθεστώτος
του Ασσάντ έχουν οι Κούρδοι στην Βορειοανατολική Συρία μίαν de facto
αυτονομία. Από τους Κούρδους της Συρίας κατάγεται ο πείφημος Σαλαντίν ( Σαλάχ Αντίν ), ο οποίος υπό την ιδιότητα του αρχηγού των αραβικών και κουρδικών στρατευμάτων έχει κατροπώσει και εκδιώξει τον 12ο αι. τους Ευρωπαίους Σταυροφόρους από τη Μέση Ανατολή.

δ ) Στο Ιράν ( “Χώρα
των Αρίων”, Arya σημαίνει ο ευγενής ) ανέρχεται το ποσοστό των
Κούρδων σε 15-20 τοις 100 του ιρανικού πληθυσμού, ο οποίος είναι
πολυεθνικός ( Πέρσες, Άραβες, Αζερμπαϊτσάνοι κλπ.) . Το θεοκρατικό
καθεστώς του Χομέϊνι δεν ήταν διατεθειμένο να τους παραχωρήσει
δικαιώματα σαν εθνική μειονότητα πρωτίστως με την δικαιολογία, ότι στο
Ιραν ζουν μωαμεθανοί, μεταξύ των οποίων δεν γίνονται διαφοροποιήσεις ! Το 2005 έγινε η τελεταία έξέγερση των Κούρδων του Ιράν.

3. Λύση του κουρδικού προβλήματος

Η ιδανική λύση θα ήταν αναμφιβόλως η δημιουργία ενός ενιαίου κουρδικού  κράτους, αλλά δεν διαπιστώνουμε ως απαραίτητη βάση μίαν επίσης ενιαία  εθνική κουρδική συνείδηση. Εκτός τούτου είναι όπως στο παρελθόν όλες οι χώρες με κουρδικό πληθυσμό κατά την ίδρυση ενός ενιαίου, ομογενούς και μεγάλου κουρδικού κράτους, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να ανατρέψει την ισορροπία σε αυτήν την άκρως νευραλγική περιοχή.

Επομένως θα υπάρχουν μόνον ρεαλιστικές επί μέρους λύσεις του ζητήματατος μέσω μίας εκτενούς τοπικής αυτονομίας ,η οποία προϋποθέτει την αναγνώριση των Κούρδων από την εκάστοτε χώρα σαν εθνική μειονότητα. Όμως στην περίπτωση του Ιράκ ουσιαστικά δεν πρόκειται για εθνική μειονότητα, αλλά για μίαν από τις τρεις μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ( Σιίτες, Σουννίτες, Κούρδοι ) του κράτους Ιρακ.

Αυτή η ιδιαίτερη θέση των
ιρακινών Κούρδων ανησυχεί αυτονοήτως πολύ την Τουρκία. Και όμως
απoκλείεται να αναγνωρίσουν οι Τούρκοι τους Κούρδους ως ισότιμο λαό.
Πάντως η Τουρκία δεν θα επιτρέψει στους Κούρδους να
αποσχισθούν δια παντός και να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος. Κάτι
τέτοιο ίσως να είναι φυσικά κάτω από μίαν λίαν ευνοϊκή συγκυρία για
τους Κούρδους το πρώτο σημαντικό βήμα για την δημιουργία του  ενιαίου κουρδικού κράτους.

Οι Κούρδοι της Συρίας καθώς και οι Κούρδοι του Ιράν θα προσπαθήσουν να αναγνωρισθούν σαν εθνική μειονότητα και θα απαιτήσουν εκτενή αυτονομία.

Δημοσιευθέν συχνά στον κεντρικό ηλεκτρνικο τύπο, την τελευταία φορά στην Καθημερινή (13.10.15).

Τούρκοι, Εθνογένεση, Κληρονομιά, Νοοτροπία , Γαλάτες

Τούρκοι, Προέλευση, Εθνογένεση, Κληρονομιά

Μία  νηφάλια προσέγγιση στο θέμα

Τα ονόματα των εθνών και των λαών συμπίπτουν σπάνια. Στην πραγματικότηα υπάρχει μεταξύ τους διαφορά.

Η Γαλλία αυτονομάζεται π.χ. μεν επίσημα France ( από τον αρχαίο γερμανικό λαό Franken: Οι ελεύθεροι ), αλλά οι Γάλλοι λένε ότι όλοι κατάγονται  από Κέλτες . Σκοπίμως δεν λένε επίσημα, ότι εκεί έζησαν Έλληνες ( στον  Νότο : Gallia Graeca = Ελληνική Γαλλία ) ,Γερμανοί , Νορμανδοί, Βρετόνοι κλπ.

Κάτι το ίδιο συμβαίνει και στην Τουρκία.Ήδη προ 9.000 ζούσαν στην χώρα αυτή πολυάριθμοι λαοί με τις δικιές τους γλώσσες. Ο πιό γνωστός και πιό πολιτισμένος λαός (προ 4.500 ετών) ήταν οι Ινδοευρωπαίοι Χιττίτες . Αριστοι νομοθέτες, οργανοτικότητα, πρώτοι στη μεταλλουργία, εθνικό έπος Ulikumi 600 έτη αρχαιότερο από την Ελλάδα (το έχω στην Βιβλιοθήκη μου σε γερμανική μετάφραση).

Οι μογγόλοι Τούρκοι (Πρωτοτούρκοι) ήταν από εθνολογική άποψη πάντα στη μειοψηφία. Ακόμη και στις αρχές του περασμένου αιώνα ζούσαν στην Μικρά Ασία (μετάφραση από τα Λατινικά : Αsia Minor )  περίπου 25 εθνότητες ( Ιδέ λεπτομερειακά Γ.Κ.Σκαλιέρης, Λαοί και φυλαί της Μικράς Ασίας, Αθήναι, 1922, Υλικό από το Σουλτανικό Αρχείο).

Οι εξής λαοί και εθνότητες έζησαν στην Μικρά Ασία :
α) Στην αρχαιότητα :
Πρωτοχάττες, Χιττίτες , Κάρες, Χουρρίτες, Λούβιοι,Χάλυβες ( εξ ου και χάλυψ στα Ελληνικά ), Φρύγες ( αρχικά στην αρχαία Μακεδονία Μπρύγες ), Μύσιοι, Λύκιοι, Λύδιοι, Βιθυνοί, Καππαδόκες,Έλληνες.

β) Ακόμη στις αρχές του 20ου αι. ζούσαν οι εξής εθνότητες :
Έλληνες (Μικρασιάτες, Πόντιοι και Κωνσταντινουπολίτες), Αρμένοι, Μιγγρέλοι, Κόλχοι, Κούρδοι,Παφλάγονες, Λάζοι, Σάννοι, Αμπαζάδες, Αβασγοί, Μαρωνίτες, Ανσαρίτες, Ερυθίνοι, Καππαδόκες, Ίσαυροι, Κιρκάσιοι,
Λυκάονες, Τάταροι, Εβραίοι, Άραβες, Πομάκοι, Γιουρούκοι, Βόσνιοι,  Αθίγγανοι, Μαρωνίτες, Σελτζούκοι, καθ ευτού Τούρκοι ( μειοψηφία ),
Τουρκομάνοι (πρωτίστως ποιμένες που ζουν πρωτίστως σε ορεινές περιοχές) ακόμη και σήμερα μογγολική φυσιογνωμία).

Όλοι αυτοί οι λαοί δεν εξαφανίσθηκαν (οι περισσότεροι Ελληνες επέστρεψαν ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα) , αλλά συγχωνεύθηκαν και έτσι δημιουργήθηκαν οι σημερινοί Τούρκοι με άλλη φυσιογνωμία (όχι μογγολική), με τουρκική γλώσσα και επίσημα με τουρκική εθνική συνείδηση.
Μόνον οι ινδοευρωπαίοι Κούρδοι κατόρθωσαν να διατηρήσουν την εθνότητατά τους και να αποκτήσουν μερική αυτονομία.

Οι σημερινοί Τούρκοι θεωρούνται από εθνολογική άποψη απόγονοι όλων των λαών, οι οποίοι στις παρελθούσες χιλιετηρίδες έχουν ζήσει στην Μικρά
Ασία  και ονομάζονται επιστημονικά-εθνολογικά „Ανατολίτικος Κλάδος των Ευρωπαίων“. Δηλαδή δεν πρόκειται μόνον για “μογγόλουςς” Τούρκους, όπως νομίζουν πολλοί Ελληνες και ιδιαιτέρως οι Ελληναράδες.

Η σύγχρονη τουρκική εθνογένεση άρχισε συστηματικά υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ („Πατέρας των Τούρκων“, Ατα σημαίνει στις μογγολοτουρκικές γλώσσες πατήρ, Αττίλας σημαίνει ο πατερούλης) ύστερα από την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ κατά των Αρμένων και των Ελλήνων ( Μικρασιάτες και Πόντιοι).
Αυτός χρησιμοποίησε την έκφραση „Είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος“. Αντιλήφθηκε εγκαίρως, ότι το τουρκικό έθνος ήταν και είναι ακόμη πολύ ευάλωτο.

Σύμφωνα με το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο ανήκουν όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα σε τουρκικό έδαφος στην Τουρκία. Οι ειδκοί επιστήμονες έχουν ήδη προ ετών προβλέψει, ότι οι Τούρκοι κάποτε θα μιλούσουν επίσημα για την πολιτιστική τους  κληρονομία, γιατί αυτό είναι αυτονόητο, ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει ή όχι.

Τοποθετούμαι με νηφαλιότητα και χωρίς ψευδαισθήσεις, αν και οι πρόγονοί μου έζησαν στον Πόντο έως την „Μικρασιατική Καταστροφή“ ( Ιδέ εδώ στο Μπλογγ τα άρθρα “Πόντιοι, Εθνογένεση, Ελληνικότητα ” και “Πόντιοι, Γενοκτονία”).
Ο όρος „Τούρκος“ σημαίνει υπήκοος του κράτους Τουρκία. Άλλο οι σημερινοί Τούρκοι και άλλο οι μογγολικοί Πρωτοτούρκοι.

Ήδη απαιτούν οι Κούρδοι  από χρόνια ευρύτερη αυτονομία . Οι Λάζοι (  δυτικοί Καυκάσιοι ) ακολουθούν πολύ προσεκτικά.
Από εθνολογική άποψη θα έχει η Τουρκία στο μέλλον προβλήματα τουλάχιστον με μερικές εθνικές μειονότητες.

Σε ό,τι αφορά τις εθνικές μειονότητες στην Τουρκία, είμαστε στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια εδώ και πολλά έτη καλά προετοιμασμένοι ( πτυχιακές και διδακτορικές διατριβές ).

Ύστερα από την έκδοση  του βιβλίου του πρώην Τούρκου υπουργού των εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου (“Το στρατηγικό Βάθος “) έγινε οφθαλμοφανές, ότι η Τουρκία βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από μίαν εντατική αναζήτηση μίας σύγχρονης εθνικής ταυτότητας και συνείδησης. Θα υπάρξουν σε αυτόν τον τομέα ενδιαφέρουσες εξελίξεις.

Δημοσιευθέν συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο, την τελευταία φορά στην Καθημερινή (13.10.15, 15.3.17, 24.4.17)  και στην  iefimerida ( 24.11.15)

——————————————————————–

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ιστορική επιστήμη ( η Βικιπαίδεια δεν έχει επιστημονικό επίπεδο) μερικές επί πλέον πληροφορίες περί των Γαλατών : Ο βασιλιάς της Βυθηνίας Νικομήδης ο Πρώτος προσκάλεσε τους Γαλάτες το 279 π.Χ. για να τους χρησιμοποιήσει ως βοηθητικό στρατιωτικό σώμα κατά του αδερφού του Ζιποίτη.

Οι Γαλάτες αποτελούνταν από τρία φύλα : Τολιστοβόγοι, Τρόκμοι και και Τεκτοσάγγες, οι οποίοι ίδρυσαν την Αγκυρα ! Εμειναν εκεί. Ο Ατταλος ο Πρώτος τους νίκησε το 228 π.Χ. Υστερα από την νίκη του Πομπήου κατά του Μηθριδάτη έχει αυτός δημιουργήσει από τα τρία γαλατικά φύλα ένα κρατικό μόρφωμα εξαρτημένο από την Ρώμη . Οι Ρωμαίοι διώρισαν τρεις αρχηγούς : τον Δειόταρο για τους Τολιστοβόγους, τον Βρογιτάριο για τους Τρόκμους και τον Ταρκοντάριο για τους Τεκτοσάγγες. Το Βήμα (2.11.13)

——————————————–

Τούρκοι, Νοοτροπία
Σύντομες παρατηρήσεις

1. Η Τουρκία είναι μία χώρα με βαθιά ισλαμική παράδοση που σημαίνει με μία μεσαιωνική Κοσμοαντίληψη και Εικόνα του ανθρώπου, η οποία είναι αντίθετη (όχι μόνον διαφορετική) με την Κοσμοαντίληψη και την Εικόνα του ανθρώπου της δημοκρατικής και φιλελεύθερης Δύσης.
2. Στην Τουρκία το σύγχρονο άτομο και ο εξελιγμένος πολίτης λείπουν. Σημειώνονται φυσικά και εξαιρέσεις.
3. Η Τουρκία είχε σχεδόν πάντα αυταρχικά και δεσποτικά καθεστώτα, και ο Τούρκος δεν έχει ακόμη αποκτήσει την δημοκρατική ωρίμανση του μέσου Ευρωπαίου Πολίτου, του λείπει η δημοκρατική συνείδηση.

4. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τουρκικής νοοτροπίας είναι τα εξής :
α) Πλεονεκτήματα :φιλοξενία, πειθαρχία, σεβασμός των ηλικιωμένων, αγάπη στα παιδιά τους .
β) Μειονεκτήματα : προτεραιότητα του συναισθήματος έναντι της λογικής, εθισμός στις υπόνοιες, στην συνωμοσιολογία , στην κινδυνολογία και στον βολονταρισμό, απόρριψη της κριτικής, τελεία έλλειψη της αυτοκριτικής, υπερευαισθησία, υπεραυτοεκτίμηση, υπερεθνικισμός.
Συμπέρασμα : Η Τουρκία είναι μία ανατολίτικη χώρα, και οι Τούρκοι είναι στην πλειονότητά τους ανατολίτες , όχι σύγχρονοι Ευρωπαίοι.
Παρατήρηση : Σε ό,τι αφορά τα μειονεκτήματα, σημειώνονται κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα με τον μέσο Νεοέλληνα.

Καθημερινή (15.3.17)

Αθηναϊκή Δημοκρατία, Ρεαλιστική Θεώρηση , Δούλοι, Γυναίκες , Αρτιστοτέλης και Δούλοι

Αθηναϊκή Δημοκρατία, Δούλοι, Γυναίκες, Οχι εξιδανικευμένη θέαση, αλλά ΡΕΑΛΙΣΤΚΗ

Το πείραμα της Δημοκρατίας τελείωσε μέσω της Μάχης της Χαιρώνειας το 338 π.Χ.

Ας υπενθυμίσουμε πέραν τούτου, ότι η Δημοκρατία έχει εφαρμοστεί στα πλαίσια του πρώτου δουλοκτητικού συστήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στην Αθήνα ήταν οι δούλοι σχεδόν τριπλάσιοι από τους ελεύθερους. Δουλεία υπήρχε και αλλού, αλλά όχι ως σύστημα.

Εκτός τούτου οι γυναίκες δεν συμμετείχαν ενεργώς στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Η θέση των γυναίκων  των κτηνοτρόφων της Ασίας (Κιμέριοι, Σκύθες, Σαυρομάτες , ο μύθος περί των Αμαζόνων στηριζόταν στις πολεμίστριες των Σκυθών) , των
αρχαίων γερμανικών φύλων και των Ρωμαίων ήταν πολύ καλύτερη από την ανάλογη θέση των Ελληνίδων.

Επομένως θα ήταν προτιμότερο να θεωρούμε την αρχαία Δημοκρατία ρεαλιστικά και όχι εξιδανικευμένεα.
——————————————————————–
Ορος Δούλος και Δουλεία

Ο όρος Δούλος ήταν γνωστός ήδη στη Μυκηναϊκή Εποχή στη Γραμμική Β ως do-e-ro καθώς και στον Ομηρος (Ιλιάς 7, 475) ως Δμως (αιχμάλωτοςπολέμου),αλλά στην κλασσική εποχή ο δούλος ονομαζόταν και Ανδράποδον για να ξεχωρίζει από το Τετράποδον (ζώο).
Οπως φαίνεται, υπάρχει ένα πρόβλημα προσέγγισης στο ζήτημα. Δούλοι του οίκου υπήρχαν πάντα και παντού, αλλά εδώ γίνεται λόγος για δούλους σε τέτοιο βαθμό που έχει εμπεδωθεί κατ αρχάς στην Ελλάδα και κατόπιν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Ακριβώς στην κλασική εποχή ο φιλοσοφικός εκπρόσωπος του δουλοκτητικού συστήματος ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει για τον δούλο τον όρο ΟΡΓΑΝΟΝ.
Είναι γνωστό, ότι οι δούλοι δν είχαν δικαιώματα, αλλά ο Αριστοτέλης και ιδιαιτέρως οι Στωικοί φιλόσοφοι πρότειναν ο δουλοκτήτης να συμπεριφέρετε στο δούλο και λίγο ανθρώπινα. Ο δουλοκτήτης είχε το δικαίωμα να ξυλοκοπήσει, να φυλακίσει, ακόμη και να μη σιτίσει τον δούλο επαρκώς. Είχε και το δικαίωμα να διαλύσει την οικογένεια του δούλου πουλώβντας μέλη του. Κάτω από ορισμένες συνθήκες ο δουλοκτήτης χάριζε στον δούλο την ελευθερία μεν, αλλά αυτό ήταν αποκλειστικά δική του υπόθεση. Ο δούλος δεν είχε το δικαίωμα να κατέχει χρήματα, τα οποία ανήκαν μόνον στον δουλοκτήτη. Ο δούλος δεν συμμετείχε στον πολιτικό βίο της πόλης, η οποία όμως έχει απαγορεύση την θανάτωση του δούλου εκ μέρους του κυρίου του.

Στην ιστορία είναι αναμφισβήτητο γεγονός , ότι η οικονομία στηριζόταν πρωτίστως σε δούλους, ήλωτες κτλ.Υπήρχαν στην Αθήνα δουλοκτήτες που είχαν έως 300 δούλους. Το δουλοκτητικό σύστημα έχει στην Ρώμη τελειοποιηθεί μεν, αλλά ακριβώς στο Imperium Romanum η δουλεία έχει περατωθεί. Σε αυτό έχουν συμβάλλει οι ιδέες των Στωικών φιλόσοφων (Τρίτη γενεά της Σχολής των Στωικών) και η ανερχόμενη χριστιανική θρησκεία. Δεν είναι τυχαίο, ότι στη Ρώμη οι πρώτοι και περισσότεροι Χριστιανοί ήταν δούλοι.

Ευκαιρείας δοθείσης θα ήθελα να επισημάνω, ότι οι διεθνείς συμβάσεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών περί των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών και ειδικά περί του ζητήματος της δουλείας χρησιμοποιούν τον όρο ΣΚΛΑΒΟΣ. Βλέπε π.χ. και την Convention on the Abolition of Slavery, the Slave Trade, and Institutions and Practices Similar to Slavery από 1956. Το ίδιο ισχύει και για άλλες επίσημες διεθνείς γλώσσες του ΟΗΕ ( Ισπανικά, Γαλλικά, Ρωσικά ).
Καθημερινή (24 Φλεβάρη 2018)
————————————–

Εκτενέστερα περί των δούλων και των γυναικών

1. Ο Αριστοτέλης έχει χαρακτηρίσει τον δούλο ως ΟΡΓΑΝΟΝ (Πολιτικά Ι 4, 1253b) που σημαίνει ως εργαλείο και ως τεμάχιο του σώματος του κυρίου
του (Πολιτικά Ι 6, 1255b).

Οι πρώτοι φιλόσοφοι της Ρώμης ήταν Ελληνες δούλοι, οι οποίοι μετέφρασαν κείμενα των Φιλόσοφων στα Λατινικά. Η λέξη όργανον έχει μεταφρασθεί ως res (πράγμα), κάτι που έχει επικρατήσει στην ευρωπαϊκή Φιλοσοφία.

Ο μεγάλος Γερμανός και διεθνής Φιλόσοφος Hegel, άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής Φιλοσοφίας, μετέφρασε το όργανον και το res σε Ding (πράγμα).

2. Ας μην ξεχνούμε, ότι ο Αριστοτέλης ήταν εκπρόσωπος του δουλοκτητικού συστήματος.

3. Πρόκειται για ένα ζήτημα μεθοδικής προσέγγισης σύμφωνα με την αρχή της Ιστορικής Συγκεκριμενικότητας, η οποία σημαίνει, ότι πρέπει να θεωρούμε γεγονότα και απόψεις του παρελθόντος στο ιστορικό τους πλαίσιο και όχι με σημερινά κριτήρια.

Η δουλεία ήταν στην αρχαιότητα κάτι το απαραίτητο και έχει οδηγήσει πέραν τούτου στην γιγαντιαία εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Παραμένει όμως ιστορικό γεγονός, ότι η το Δουλοκτητικό Σύστημα είναι μία εφεύρεση αποκλειστικά των αρχαίων Ελλήνων, ενώ άλλοι λαοί γνώριζαν μόνον τους οικιακούς δούλους.

4. Ο Πλάτωνας γράφει ότι «οι άντρες είναι προφανώς ανώτεροι από τις γυναίκες και τα παιδιά…» (Νόμοι 917), ο δε Αριστοτέλης υποστηρίζει «…ο άντρας έχει τη θέση του αφέντη και η γυναίκα τη θέση του εξαρτημένου…» (Πολιτικά Α 13, 1260). Ο Πυθαγόρας μιλούσε για τις δυο αρχές που δημιούργησαν τον κόσμο, η πρώτη το αγαθό στοιχείο από το οποίο προήλθε η τάξη, το φως και ο άντρας και το κακό στοιχείο το οποίο γέννησε το χάος, το σκότος και τη γυναίκα…

Η αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν φαλλοκρατική, όπως και σε όλες τις άλλες εξελιγμένες κοινωνίες στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή (ήδη προ 5 χιλ. ετών με την δημιουργία των πρώτων κρατικών μορφωμάτων στην ιστορία της ανθρωπότητας), ενώ οι υποανάπτυκτες κοινωνίες των νομάδων της εποχής εκείνης (Σκύθες, ιρανικό φύλο) κατείχαν μίαν καλύτερη κοινωνική θέση , γιατί το απαιτούσαν έτσι οι σκληρότατες συνθήκες ζωής.

Περίπου το ίδιο ίσχυε και για τον ρόλο των γυναικών στους αρχαίους γερμανικούς
λαούς, στους οποίους έχει εμπεδωθεί μία ιδιαίτερη παράδοση που κράτησε επί αιώνες τόσο που τα πρώτα κινήματα για τα δίκαια των γυναικών έχουν εμφανισθεί αποκλειστικά στους απόγονους των αρχαίων Γερμανών ( Σκανδιναβοί, σημερινοί Γερμανοί).

Υπήρχαν εκτός τούτου και μητριαρχικές κοινωνίες που ακόμη και σήμερα σημειώνονται στην Βόρεια Σαχάρα, όπου στους Τούαρεγκ οι γυναίκες προέχουν των ανδρών σε όλους τους τομείς του βίου και ιδιαιτέρως στην οικογένεια, στην περιουσία και στον σεξουαλικό τομέα.

Καθημερινή (11.10.15)

———————————————–

Αρχαία Ελλάς, Δουλοκτητικό σύστημα

Ολη η ιστορική αλήθεια : Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν σύμφωνα με την παγκόσμια ιστορική επιστήμη οι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχουν εφεύρει την δουλεία ως μαζικό φαινόμενο. Οι αρχαίοι Ελληνες περιφρονούσαν γενικά την πρακτική εργασία. Επομένως είναι αυτοί οι εμπεδωτές του δουλοχτητικού συστήματος. Στις άλλες χώρες υπήρχαν πρωτίστως οικιακοί δούλοι. Οι Ρωμαίοι ξεπέρασαν στο ζήτημα της δουλείας  τους Ελληνες. Οι πρώτοι φιλόσοφοι της Ρώμης ήταν Ελληνες σκλάβοι, οι οποίοι μετέφρασαν κείμενα των Φιλόσοφων στα Λατινικά.

Δούλοι στην αρχαία Αθήνα : Σε αρχαίες πηγές αναφέρονται τα εξής :

α) Οι δούλοι υπερτερούσαν (τριπλάσιος αριθμός σε σύγκριση με τους ελεύθερους). Μερικοί επιχειρηματίες είχαν εκατοντάδες δούλους . Μόνον οι φτωχοί ελεύθεροι δεν είχαν σκλάβους.

β) Τον 5ο αι. αναφέρεται ο αριθμός 80 χιλ., τον 3ο αι.τουλάχιστον 150 χιλ.

γ). Οι δουλοι ήταν αιχμάλωτοι πολέμου (πρωτίστως άλλοι ΕΛΛΗΝΕΣ !) ή αγορασμένοι στα παζάρια των σκλάβων.

δ) Οι δουλοι δεν είχαν δικαιώματα, τους ονόμαζαν ανδράποδα, και ο Αριστοτέλης έχει χαρακτηρίσει τον σκλάβο ως ΟΡΓΑΝΟΝ (Πολιτικά Ι 4, 1253b) που σημαίνει ως εργαλείο και ως τεμάχιο του σώματος του κυρίου του (Πολιτικά Ι 6, 1255b).Η λέξη όργανον έχει μεταφρασθεί ως res (πράγμα), κάτι που έχει επικρατήσει στην ευρωπαϊκή Φιλοσοφία. Ο μεγάλος Γερμανός και διεθνής Φιλόσοφος Hegel, άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής Φιλοσοφίας, μετέφρασε το όργανον και το res σε Ding (πράγμα).

Για τους δούλους  δεν ίσχυε η δημοκρατία. Για τον Πλάτωνα (ιδέες, φαντασιώσεις, απαρχή της απόλυτης και ιδιαιτέρως της ολοκληρωτικής σκέψης) και τον Αριστοτέλη ήταν η δουλεία κάτι το φυσικό και απαραίτητο. Και οι δύο κορυφαίοι φιλόσοφοι Πλάτων και Αριστοτέλης ήταν εκπρόσωποι του δουλοχτητικού συστήματος.

ε) Η δημοκρατία ίσχυε μόνον για τους ελέυθερους πολίτες (άνδρες) της Αθήνας, όχι όμως για τους Ελληνες από άλλες πόλεις (π.χ. θεωρούσαν τον Αναξάγορα ξένο “Ausländer”).Αυτά όμως δεν μας τα έλεγαν δυστυχώς τότε στην δεκαετία του 50  στο γυμνάσιο. Καθημερινή (21.12.14, 19.2.17)

——————————————————————————————————————–

ΑριστοτέληςΔούλος,  εμψυχο όργανο

Αν , γράφει, κάθε εργαλείο μπορούσε να εκπληρώσει το έργο του με μια εντολή…αν οι αργαλειοί ύφαιναν από μόνοι τους και το πλήκτρο κτύπαγε από μόνο του την κιθάρα, τότε ούτε οι μάστορες θα χρειάζονταν βοηθούς, ούτε οι αφέντες δούλους».

Συχνά είναι δύσκολο να διακριθεί ο φύσει δούλος από τον ελεύθερο· συμβαίνει δηλαδή συχνά ένας ελεύθερος να έχει ψυχή και φρόνημα δούλου (να είναι φύσει δούλος), ενώ ένας δούλος να συμπεριφέρεται και να σκέφτεται σαν ελεύθερος (να είναι φύσει ελεύθερος).

ξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι ο Αριστοτέλης θεωρεί το δούλο ως όργανο του αφέντη με τον ίδιο τρόπο που το χέρι είναι όργανο του ανθρώπου. Συμφέρον λοιπόν του αφέντη είναι να μην κακομεταχειρίζεται αλλά να ενδιαφέρεται και να φέρεται με ανθρωπιά στο δούλο.

Πολιτικά» (Α 1253 b30 – 1254 α5) γράφει:

«Αφού λοιπόν το να αποκτήσει κανείς κάτι είναι μέρος από τα αναγκαία πράγματα του σπιτιού, γι’ αυτό και η τέχνη να το αποκτήσει είναι μέρος της οικιακής οικονομίας (γιατί χωρίς απαραίτητα μέσα ) για τη ζωή δεν μπορεί κανείς ούτε να ευτυχήσει ούτε να ζήσει απλά» και καθώς για ορισμένες τέχνες είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσει κανείς κατάλληλα εργαλεία, έτσι είναι ανάγκη και για την οικιακή οικονομία να υπάρχουν τα κατάλληλα όργανα για να ολοκληρωθεί το έργο. Και από τα όργανα αυτά, άλλα είναι άψυχα και άλλα έμψυχα, όπως π.χ. για τον καπετάνιο του πλοίου το πηδάλιο είναι άψυχο όργανο, ενώ ο πρωρέας[1] είναι το έμψυχο όργανο. Γιατί ο άνθρωπος που προσφέρει τις υπηρεσίες του είναι είδος εργαλείου στην τεχνική. Έτσι, λοιπόν, και στην τέχνη της οικιακής οικονομίας το κτήμα (δηλαδή ένα οποιοδήποτε υλικό μέσο) είναι όργανο για να ζήσει κανείς, και τα υλικά αγαθά (δηλαδή ο πλούτος) δεν είναι τίποτε άλλο από πολλά τέτοια όργανα, και ο δούλος είναι ένα ζωντανό κτήμα. Με τη διαφορά, ότι ο κάθε υπηρέτης είναι πιο σπουδαίος από τα άψυχα όργανα. Γιατί, αν κάθε όργανο είχε την ικανότητα να αποτελειώνει την ορισμένη του δουλειά, είτε ύστερα από διαταγή που του δίνεται, είτε από κάποια δική του αυθόρμητη διάθεση, όπως λένε ότι γινόταν με τα ανδρείκελα του Δαίδαλου ή τους τρίποδες του Ήφαιστου, για τους οποίους λέει ο Όμηρος ότι έκαναν αυτόματα τις δουλειές τους στο εργαστήρι του θεού, και έτσι, με τον ίδιο τρόπο, αν είχαν και οι σαΐτες στα υφαντήρια την ιδιότητα να υφαίνουν μόνες τους, και τα πλήκτρα να παίζουν μόνα τους την κιθάρα, τότε οι αρχιτεχνίτες δεν θα χρειάζονταν εργάτες ούτε και τα αφεντικά θα χρειάζονταν δούλους…».
Βλέπουμε εδώ, ότι ο Αριστοτέλης αντικρύζει τη ζωή ιεραρχημένη σε μια νομοτέλεια μηχανική με στόχο ένα έργο. Δεν εξετάζει τον παράγοντα «άνθρωπο» με ψυχικά και ηθικά προβλήματα. Ωστόσο, όμως, προφητεύει, με τον τρόπο του, ότι η δουλεία θα μπορούσε να καταργηθεί, αν η τεχνική έφτανε στην τελειότητα εκείνη που είχε επινοήσει η μυθική φαντασία των Ελλήνων με τα εργαλεία του Δαίδαλου[2] και τους τρίποδες του Ήφαιστου.[3] Η σκέψη αυτή του Αριστοτέλη είναι ολότελα θεωρητική και γίνεται με καθαρά αντικειμενική αιτιολογία της κατάστασης, που παρουσίαζε η κοινωνική σύνθεση της εποχής του μέσα σε μια οργανωμένη πολιτεία. Για την ηθική, όμως, αιτιολόγηση της δουλείας γράφει στην αρχή των «Πολιτικών» (1254 b5 κ.ε.):
«…η ψυχή εξουσιάζει το σώμα, όπως ένας δεσπότης το δούλο, και ο νους ασκεί εξουσία που μοιάζει σαν εξουσία πολιτικού… Αναγκαστικά, ο κανόνας αυτός ισχύει και για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όσοι λοιπόν διαφέρουν από τους άλλους, όπως η ψυχή από το σώμα, και ο άνθρωπος από το θηρίο… αυτοί είναι από τη φύση τους δούλοι, για τους οποίους είναι καλύτερο να υποτάσσονται… Γιατί δούλος είναι από την ίδια του τη φύση εκείνος που μπορεί να βρίσκεται κάτω από την εξουσία ενός άλλου, γι’ αυτό και είναι κτήμα του άλλου. Και τέτοιος είναι όποιος έχει τόσο μόνο λογικό, όσο αρκεί για να αισθάνεται, αλλά να μη μπορεί να έχει ολοκληρωμένο το λογικό του. Αλήθεια, τα άλλα ζώα προσφέρουν υπηρεσίες όχι από συνειδητή ενέργεια του λογικού τους, αλλά από υποταγή παθητική. Γι’ αυτό και η διαφορά στη χρησιμότητά τους (ανάμεσα σ’ αυτά και τους δούλους) δεν διαφέρει πολύ, γιατί η βοήθεια για την απόκτηση των αγαθών της ζωής προσφέρεται εξίσου και από τα ήρεμα ζώα και από τους δούλους. Και η φύση θέλει να κάνει τα σώματα των δούλων και των ελεύθερων διαφορετικά, έτσι ώστε, των δούλων να είναι δυνατά και κατάλληλα για βαριές δουλειές και των ελεύθερων να είναι όρθια και άχρηστα για δουλικές εργασίες, χρήσιμα όμως για τον πολιτικό βίο… Συμβαίνει όμως πολλές φορές και το αντίθετο: Δηλαδή, οι δούλοι να έχουν σώματα ελεύθερων ανθρώπων και οι ελεύθεροι να έχουν δουλικές ψυχές. Μα το βέβαιο είναι ότι, αν κάποιοι άνθρωποι διαφέρουν από τους άλλους, όσο διαφέρουν μόνο στη σωματική διάπλαση τα αγάλματα των θεών από τους ανθρώπους, τότε όλοι αυτοί θα δέχονταν πρόθυμα να θεωρούν τους άλλους που υστερούν ικανούς να είναι είναι δούλοι τους. Κι αν αυτό αληθεύει για το σώμα, είναι πολύ πιο σωστό να αληθεύει εφαρμοζόμενο στην ψυχή. Μα δεν είναι το ίδιο εύκολο να διακρίνει κανείς της ψυχής την ομορφιά, όπως διακρίνει την ομορφιά του κορμιού. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι είναι ολοφάνερο, πως άλλοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ελεύθεροι και άλλοι δούλοι. Και γι’ αυτούς τους τελευταίους το δίκαιο και το συμφέρον τους είναι να παραμένουν δούλοι».

Εκείνο που μας κάνει εντύπωση εδώ, είναι ο πολύ αφελής τρόπος με τον οποίον προεξοφλεί ο αρχαίος φιλόσοφος τις βαθύτερες ψιχικές ανάγκες του δούλου, σαν να ήταν ανύπαρκτες για έναν δούλο, κι αυτός ο δούλος κάτι λιγότερο από άνθρωπος. Βέβαια, ψυχική καλλιέργεια, όπως την ξέρουμε σήμερα, με τη συνδρομή της θρησκείας, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε στην εποχή εκείνη.
Μόνον όσοι είχαν διανοητική δύναμη και μπορούσαν να βάλλουν τάξη στη ζωή τους, ανακάλυπταν τη σημασία της δικαιοσύνης και της εντιμότητας στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους, ώστε να φτάσουν στη διάπλαση ηθικού χαρακτήρα, ολοκληρώνοντας την προσωπικότητά τους με δική τους ευθύνη. Και όσοι είχαν καλλιεργηθεί έτσι, είχαν φτάσει, ύστερα από τη θεοποίηση κάθε μεμονωμένης αρετής, στην αντίληψη ότι πάνω από όλα κυριαρχεί μια δύναμη υπερκόσμια και θαυμαστή, που κυβερνά το σύμπαν και τον άνθρωπο.

 

ς«ο σκοπός ύπαρξης του δούλου ταυτίζεται με το σκοπό ύπαρξης του κυρίου του

».Συνεπώς, «η σχέση δούλου και κυρίου είναι ανάλογη προς τη σχέση

μέρους και όλου, ατελούς προς το τέλειο».www.prooptikh.com

—————————————————————————————–

Κύρ Τάκη, τόσα λεφτά παίρνεις γράφοντας χρονογράφημα στην «Καθημερινή» και βαριέσαι να κάνεις ένα «κλίκ» για να βρείς το απόσπασμα του Ιππολύτου που ζητάει από το Δία να εξαφανίσει τις γυναίκες; Ήμαρτον, κύρ Τάκη μου, κρίμα την πολυδιαφημισμένη αρχαιογνωσία σου. Μήπως γέρασες και δεν θυμάσαι τα πλέον στοιχειώδη; ΙΔΟΥ αυτό που ζητάς, κύρ Τάκη μου (Ιππόλ. 616-627):

ΙΠ. ὦ Ζεῦ, τί δὴ κίβδηλον ἀνθρώποις κακὸν
γυναῖκας ἐς φῶς ἡλίου κατώικισας;
εἰ γὰρ βρότειον ἤθελες σπεῖραι γένος,
οὐκ ἐκ γυναικῶν χρῆν παρασχέσθαι τόδε,
620 ἀλλ᾽ ἀντιθέντας σοῖσιν ἐν ναοῖς βροτοὺς
ἢ χαλκὸν ἢ σίδηρον ἢ χρυσοῦ βάρος
παίδων πρίασθαι σπέρμα του τιμήματος,
τῆς ἀξίας ἕκαστον, ἐν δὲ δώμασιν
ναίειν ἐλευθέροισι θηλειῶν ἄτερ.
625 [νῦν δ᾽ ἐς δόμους μὲν πρῶτον ἄξεσθαι κακὸν
μέλλοντες ὄλβον δωμάτων ἐκτίνομεν.]
τούτωι δὲ δῆλον ὡς γυνὴ κακὸν μέγα·

———————————————————————-

Πέτρου Α 2,18 Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς
σκολιοῖς. (Οι δούλοι ας υποτάσσωνται με φόβον Θεού εις κάθε τι,
που διατάσσουν οι κύριοί των, όχι μόνον στους καλούς και επιεκείς, αλλά και στους ιδιοτρόπους, που ποτέ δεν ικανοποιούνται, αλλά πάντοτε γογγύζουν).