Monthly Archives: Mai 2020

Israel beabsichtigt, West-Jordan zu annektieren

Posted on by
Reply

Es liegt  ein consensus generalis professorum et doctorum (allgemeine Übersinstimmung von Professoren und Doktoren)  darüber vor, dass nach geltendem Völkerrecht die Annexion fremden Territoriums ein VERBRECHEN an den MENSCHLICHKEIT darstellt. Verbrechen dieser höchsten Kategorie verjähren nicht.

Es gibt etliche deutsche Staatsbürger anderer Nationalität in gehobener Position, welche mit den faschistischen Barbareien nichts zu tun haben. Haben etwa auch sie  nicht die moralische Berechtigung,  sich zu den Völkerrechtswidrigkeiten der jetzigen israelischen Regierung zu äußern ? Μέτρον άριστον (Metron ariston : Maß halten). Aber die Maßlosigkeit der israelischen Regierung kann sich in der Zukunft zu einem selbstzerstörerischen Bumerang umwandeln. Die Zeit )23.5.20)

 

 

Αζοφική Θάλασσα, Στενό του Κερτς

Posted on by
Reply

Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου

1. Περίπτωση: Η Αζοφική Θάλασσα προ την κατάκτηση της Κριμαίας εκ μέρους της Ρωσίας

α) Σύμφωνα  με την UNCLOS (Συνθήκη του ΟΗΕ περί το Δίκαιο της Θαλάσσης) από το 1982 η Αζοφική Θάλασσα ανήκε στα εσωτερικά ύδατα και έτσι στο κρατικό έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης.
β) Αλλά ύστερα από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίαςτης Ουκρανίας το 1991 η Αζοφική Θάλασσα έχει μεταβληθεί επί τη βάσει μίας διακρατικής συμφωνίας σε «ενιαία ύδατα» δύο ανεξαρτήτων κρατών και δη της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Επομένω γι αυτήν την διακρατική συμφωνία ισχύει η Σύμβαση της Βιέννης περί των συμφωνιών αππό το 1969. Επειδή πρόκειται για δύο ανεξάρτητα υποκείμενα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, ισχύουν οι συγκεκριμένοι  κανόνες της Συνθήκης  περί την ειρηνική διάβαση (Αρθρα 17-20), η οποία αφορά εμποορικά πλοία αλλά και πολεμικά πλοία (χωρίς ιδιαίτερη άδεια αλλά γνωστοποίηση εκ των προτέρων).
γ) Αμφότερα τα κράτη έχουν λησμονήσει να συνάψουν μία πιο συγκεκριμένη συμφωνία περί τον υτελικό ορισμό των συνόρων. Επειδή η Ουκρανία κατέχει μεγαλύτερη ακτή και  επομένως δεν μπορεί ναι ισχύει ο κατά τα άλλα γενικός κανόνας της Μέσης Γραμμής, το μεγαλύτερο τμήμα της Αζοφικής Θάλασσας ανήκει στην Ουκρανία.

2. Περίπτωση: Η Αζοφική Θάλασσα μετά την κατάκτηση της Κριμαίας από την Ρωσία

α) Υπό την σκοπιά του ΔιεθνούςΔημοσίου Δικαίου το 2014 έχει λάβει χώραν μία μη επιτρεπτή κατάκτηση της Κριμαίας, γιατί  του»Δημοψηφίσματος»  έχει προηγηθεί   άσκηση στρατιωτικής βίας εκ μέρουςτης Ρωσίας,  και πέραν τούτου η αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνών ή των λαών ως βασική αρχή του Διεθνούς ΔημοσίουΔικαίου  δεν εμπεριέχει το δικαίωμα του αποσχισμού από το υπάρχον κράτος  (βλέπε και την περίπτωση της Καταλωνίας ή της Σκωτίας). Ούτως ή άλλως στην Κριμαία δεν επρόκειτο για ένα έθνος ή για ένα λαό, αλλά υπό την σκοπιά του Ουκρανικού έθνους  για μίαν εθνική (ρωσική) μειονότητα.

β) Ο γενικό νομικός  κανόνας  «ex injuria non jus oritur» («εκ του αδίκου  δεν απορρέει δίκαιο»)  σημαίνει στη περίπτωση της Κριμαίας,  ότι αυτή αποτελεί περαιτέρω τμήμα του ουκρανικού και όχι του ρωσικού κρατικού εδάφους.

γ) Αλλά η Ρωσία έχει ενεργήσει ΄συμφωνα με τον μη επιτρεπτό κανόνα της « νομικήςισχής του γεγονότος» και συνεχίζει να δημιουργεί «fait accompli» («τετελεσμένο γεγονός»).Τοπρώτο βήμα ήταν η κατάκτηση της Κριμαίας, το δεύτερο η μή νόμιμη κατασκευή της γέφυρας του Κερτς και το τρίτο βήμα  είναι η μετατροπή της Αζοφικής Θάλασσας σε εσωτερικά  ρωσικά ύδατα.  Στο μέλλον δεν αποκλείεται η Ρωσία να ανακηρύξει την κατάκτηση της Ανατολικής Ουκρανίας γνωστή ως »Λαϊκή Δημοκρατία του Δονετζκ» και  επίσης της «Λαϊκή Δημοκρατίας του Λουκάνσκ» καθώς και την «Δημοκρατία της Υερδνειστερίας» , τμήματος  της Δημοκρατίας της Μολδαβίας. Κατά τα άλλα ουδεμία από αυτές τις χώρες έχει σχέση με δημοκρατία.

δ) Ανεξάρτητα από την επίσημη «νομική άποψη» της Ρωσίας δεν είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης συνήθεια, ένα κράτος  να χρησιμοποιεί χωρίς ιδιαίτερο λόγο στρατιωτική βία κατά ενός άλλου συνήθως ανίσχυρου κράτους.

Die Zeit (29.11.18), Münchner Merkur , Wiener Zeitung, Neue Zürcher Zeitung, Tagesspiegel (30.11.18)

Ιρακ Χωρίς Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Διατί όχι Ομοσπονδιακό Κράτος;

Posted on by
Reply

Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση  και   Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική, Μία Ομοσπονδία?

Στην Ασία και στην Αφρική  εκτός από λίγες εξαιρέσεις   ύστερα από την κατάπτωση του αποικιοκρατικού συστήματος  τα κρατικά σύνορα έχουν  οριστεί τυχαίως και έχουν τοιουτοτρόπως δημιουργηθεί κράτη μέσα στα οποία δν μπόρεσαν  εξελιχθούν από διαφορετικές εθνότητες και πολλά φύλα ενιαία έθνη ως υγιής εθνική βάση των κρατών. Ενώ στην Ευρώπη  πρώτα έχουν εμφανισθεί τα έθνη, τα οποία συνήθως  στα πλαίσια απελευθερωτικών πολέμων έχουν εμπεδωθεί και κατόπιν έχουν  διαμορφώσει τα δικά τους εθνικά κράτη, στον «Τρίτο Κόσμο» έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο, πρώτα τα κράτη συνήθως χωρίς κραική συνείδηση και κατόπιν ίσως το έθνος. Αυτό σημαίνει, ότι έχουν καταβληθεί εκ μέρους της εκάστοτε ηγεσίας συνήθως εκ μέρους δικτατόρων τεράστιες και επίμονες ποσπάθειες να διαπλαθεί από τα γένη, τα φύλα και τις θρησκευτικές και άλλες μειονότητες ένα ενιαίο εθνος με μίαν ενιαία εθνική συνείδηση  ως σταθερή βαση μίας κρατικής συνείδησης. Μπορούμε νηφάλια να διαπιστώσουμε, ότι αυτό το  κατά τα άλλα αναγκαίο πείραμα έχει, όπως δείχνουν τα πολυάριθμα προβλήματα στο Λίβανο, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στην Συρία καθώς και στην πλειονότητα των αφρικανικών χωρών αποτύχει.

Στο Ιράκ οι Σιϊτες έχουν ως  πλειψηφία του πληθυσμού (60%) ύστερα από πολυετή  καταπίεση εκ μέρουςτης  θρησκευτικής μειονότητας των σουννιτών κερδίσει τις εκλογές και  έχουν σχηματίσει την κυβέρνηση, αλλά λόγω έλλειψης της εθνικής και της κρατικής συνείδησης δεν ασκούν την εξουσία για το  γενικό συμφέρον, αλλά πρωτίσως  για το δικό τους συμφέρον, Αλλά τοιουτοτρόπως διαιωνίζονται τα προβλήματα.

. Το κρατικό πρόβλημα  έγκειται  όχι στην εμπέδωση τριών κρατικών μορφωμάτων, που σημαίνει στον Βορρά το κουρδικό  με πετρελαιοπηγές, στη μέση το στρατιωτικά ισχυρό σουνιτικό χωρίς πετρέλαια και στο Νότο το στρατιωτικά ανίσχυρο σιιτικό με πλούσιες  πετρελαιοπηγές, αλλά σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα μέσω της εμπέδωσης μίας Ομοσπονδίας : Μία κεντρική κυβέρνηση  πρώτα απ όλα για την εξωτρική πολιτική, υην εθνική την άμυνα, και  για την δίκαια κατανομή των εσόδων από τα πετρέλαια  και τοπικές κυβερνήσεις για όλα τα άλλα πεδία.

Στο μέλλον ίσως προκύψουν παρόμοια προβλήματα  και στο γειτονικό Ιράν, γιατί το ιρανικό κράτος είναι πρωτίστως τριεθνικό και δη περσικό, αραβικό και αζερμπαϊτζανικό. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να εμφανισθεί στο Ιράν το πρόβλημα της εμπέδωσης επίσης ενός ομοσπιανδιακού κράτους. Κάτι το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στα τελείως καθυστερημένα κράτη Πακιστάν και Αφγανιστάνμε τα πολλά φύλα και τις διαφορετικές εθνότητες.
Δημοσιευθέν στα Γερμανικά: Frankfurter Allgemeine Zeitung (10.8.14), Focus (10.8.14), Die Welt (11.8.14), Die Zeit (11.8.14) , Frankfurter Rundschau (11.8.14), Berliner Zeitung (11.8.14), Wiener Zeitung (11.8.14).

Βενεζουέλα και Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις

Posted on by
Reply

Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου

Καθοριστική  αφετηρία: Η Βενεζουέλα (Μικρή Ενετία) είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Η διοργάνωση του κοινωνικοπολιτικού και οικονομικούσυστήματος καθώς και εσωτερικές διενέξεις ανήκουν στις εσωτερικές του υποθέσεις που σημαίνει, ότι άλλα κράτη δεν έχουν το δικαίωμα να αναμειχθούν  σε ενδοβενεζολανικές υποθέσεις.

Το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο στηρίζεται πρωτίστως σε επτά βασικές αρχές που σε ό,τι αφορά  την σημασία,τους σκοπούς και την συνθετικότητα , θεωρούνται σχεδόν ως  «συνταγματικές  αρχές» της διεθνούς νομικής τάξης. Σε σαυτές ανήκει σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφο 7 και  η αρχή της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. Αυτή η αρχή έχει συγκεκριμενοποιηθεί και ερμηνευθεί επισήμως στο δεύτερο σε σπουδαότητα ντοκουμέντο του ΟΗΕ και δη στην Διακήρυξη των αρχών του ΟΗΕ από το 1970 : «Ουδέν κρατος και ουδεμία ομάδα κρατών έχουν το δικαίωμα, ανεξάρτητα για ποιόν λόγο, άμεσα ή έμμεσα να αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις κάποιου άλλου κράτους. Επομένως  η στρατιωτική επέμβαση και άλλοι τρόποι της ανάμειξης  ή εκφοβισμοί εναντίον  της νομικής προσωπικότητας ενός κράτους  ή εναντίον πολιτικών, οκονομικών και πολιτισμικών στοιχείων της αποτελούν παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου.»  Μεταξύ άλλων απαγορεύεται  η εφαρμογή οικονομικών, πολιτικών  ή άλλων μέτρων  εναντίον ενός άλλου κράτους  που αποσκοπούν στη μείωση των κυρίαρχων δικαιωμάτων. Επίσης απαγορεύεται η βίαιη πτώση μίας κυβέρνησης μέσω υποστήριξης υπονομευτικών  ή τρομοκρατικών ή στρατιωτικών ενεργειών. Επίσης επισημαίνεται το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κράτους  να διοοργανώνει χωρίς αναμείξεις εκ μέρους άλλων κρατών το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό του σύστημα.

Σην περίπτωση της Βενεζουέλας οι κάτωθι ενέργειες και πράξεις αποτελούν παραβίαση της Αρχής της μη ανάμειξης στιςεσωτερικές της υποθέσεις: επίσημη υποστήριξη της αντιπολίτευσης ιδιαιτέρως μέσω της διπλωματικής αναγνώρισης ως νόμιμη εκπρόσωπος του λαού της Βενεζουέλας, άσκηση μεγάλης πίεσης έναντι της κυβέρνησης, η οποία υπό την ιδιότητατου υποκειμένου του ΔιεθνούςΔικαίου το κράτος Βενεζουέλα διεθνώς εκπροσωπεί καθώς και  η εφαρμογή οικονομικών μέτρων ενάντια στην κυβέρνηση.

Σε περίπτωση εμφυλίου  απαγορεύται στην κυβέρνηση να ζητήσει βοήθεια  από άλλα κράτη π.χ. από την Ρωσία, την Κίνα ή την Κουβα,  αλλά σε περίπτωση αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στην Βενεζουέλα η κυβέρνησή της έχει σύμφωνα με το άρθρο 51 του  Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ (δικαίωμα της προσωπικής και ομαδικής αυτοάμυνας) το δικαίωμα να αποτανθεί σε άλλα κράτη  ζητώντας στρατιωτική βοήθεια.

Ομως η αρχή της μη ανάμειξης στις  εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κράτους δεν είναι απόλυτη, γιατί μπορούν να προκύψουν συνθήκες και περιπτώσεις που δεν θεωρούνται ως εσωτερικές, αλλά ήδη ως διεθνείς υποθέσεις. Αυτό ισχύει, όταν πρόκειται για συστηματικές και βαριές παραβιάσεις των βασικών ελευθεριών τν πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και για το έγκλημα της γενοκτονίας λόγω των οποίων η διεθνής ειρήνη και η διεθνής ασφάλεια τίθενται σε μεγάλο κίνδυνο. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σε γενικές γραμμές δυνατό και επιτρεπτό να ληφθούν μέτρα ακόμη και στρατιωτικού  χαρακτήρα  εναντίον του κράτους που καταπατεί το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. Περί αυτού όμως αποφασίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επί τη βάσει τη ομοφωνίας. Η άποψη περί την  «ανθρωπιστική επέμβαση»(humanitarian Intervention“)   στρατιωτικού χαρακτήρα  δεν ανταποκρίνεται στο σημερινό  Διεθνές  Δημόσιο Δίκαιο, γιατί μερικά κράτη, πρωτίστως οι ΗΠΑ την έχουν πολλάκις εκμεταλλευθεί για δικές των πολιτικές, οικονομικές και στρατηγικές επιδιώξεις παραμερίζωντας  βάρβαρα το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο.

Δημοσιευθέν στα Γερμανικα: Die Zeit , Münchner Merkur (4.5.19), Tagesspiegel (26.1.19, 11,3.19) , Neue Zürcher Zeitung Facebook und Frankfurter Allgemeine Zeitung Facebook (28.1.19), Süddeutsche Zeitung (29.1.19), De Zeit (4.2.19). Zeit Facebook (4.5.19)

Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία;

Posted on by
Reply

Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία;

1.  Τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται σε  ξένο έδαφος.

2. Η Τουρκία έχει εισβάλλει παράνομα σε συριακό έδαφος και έτσι έχει διαπράξει το έγκλημα της στρατιωτικής επίθεσης.

3. Η Συρία έχει σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικου Χάρτη του ΟΗΕ το δικαίωμα της αυτοάμυνας.  .

4. Το άρθρο 5 της Συμφωνίας του ΝΑΤΟ από το 1949 εμπεριέχει το casus foederis (περίπτωση συμμαχίας)  που ισχύει μόνον σε περίπτωση επίθεσης κατά ενός μέλους του ΝΑΤΟ εκ μέους ενός άλλου κράτους. Συγκεκριμένα:  «Τα μέλη συμφωνούν, ότι μία επίθεση κατά ενός ή περισσότερων κρατών στην Ευρώπη ή στην Βόρεια Αμερική θα θεωρηθεί ως επίθεση κατά όλων, γι αυτό συμφωνούν , ότι σε περίπτωση μίας τέτοιας επίθεσης κάθε μέλος ως εξάσκηση  του δικαιώματος της προσωπικής και της ομαδικής αυτοάμυνας σύμφωνα με το άρθρο  51του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ αναλαμβάνει την υποχρέωση να βοηθήσει το επιτεθέν μέλος …» .

Περιεχόμενο του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ: «Ουδέν εκ των διαλαμβανομένων εν τω παρόντι Χάρτη θα παρεμποδίζη το φυσικόν δικαίωμα ατομικής νομίμου αμύνης εις περίπτωσιν καθ ́ ήν Μέλος τι των Ηνωμένων Εθνών υποστή επίθεσιν ένοπλον, μέχρις ού το Συμβούλιον Ασφαλείας λάβη τα αναγκαία μέτρα προς διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας. Τα υπό των Μελών λαμβανόμενα μέτρα, εν τη ασκήσει του δικαιώματος τούτου νομίμου αμύνης, θα αναφέρωνται αμέσως εις το Συμβούλιον Ασφαλείας και κατ ́ ουδέν θα θίγουν την εξουσίαν και την υποχρέωσιν του Συμβουλίου Ασφαλείας συμφώνως τω παρόντι Χάρτη όπως αναλάβη οποτεδήποτε οίαν δράσιν ήθελε κρίνει αναγκαίαν προς διατήρησιν ή αποκατάστασιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας».

Συμπέρασμα: Στην προκείμενη περίπτωση δεν σημειώνεται το casus foederis που  σημαίνει, ότι τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ δεν είναι νομικά υποχρεωμένα να βοηθήσουν στρατιωτικά την Τουρκία.

5. Η Τουρκία  δεν έχει προ της εισβολής στην Συρία ειδοποιήσει τα άλλα μέλητου ΝΑΤΟ, αν και ήταν σύμφωνα με  το καταστατικό του Οργανισμου υποχρεωμένη  να το κάνει αυτό. Εθύς εχ αρχής η τουρκικήκυβέρνηση έχει αποκαλέσει τους Τούρκους στρατιώτες  ήρωες,. Ο τουρκικός τύπος έχει εκφράσει επανειλλημμένα τον ενθουσιασμό του τουρκιού έθνους γι αυτό το μεγάλο «άθλημα». Εχει ερνεθτ επιβεβαιωθεί, ότι ο υπερεθνικισμός οδηγεί συνήθως σε εθνικές κααστροφές.

Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ

Posted on by
Reply

Επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ

Εδώ και δεκαετίες επαναλαμβάνεται η πασίγνωστη αμερικανιή μέθοδος: Κατ αρχάς η  κυβέρνηση μίας χώρας δαιμονοποιείται συστηματικά. Κατόπιν  η αμερικανική κυβέρνηση ισχρίζεται, ότι το άλλο κράτος αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Αυτό κατηγορείται, ότι σκοπεύει να κατασκευάσει ατομικά όπλα που στο μέλλον θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον  της Αμερικής. Επονται δρυμείς κατηγορές, ότι παραβιάζονται  βαριά τα ανθρώπινα δικαιώματα, γι αυτό θα ήταν τελείως απαραίτητο οι ΗΠΑ  να φέρουν στην άλλη χώρα την  δημοκρατία. Βαθμιαία οι ΗΠΑ αρχίζουν να αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις του μέλλοντος θύματος. Υστερα ακολουθούν απειλές με «τιμωρίες» ή  αμέσως «τιμωρίες». Επεται μία συστηματική εκστρατεία ψευδών  στηριζόμενων σε δήθεν αξιόπιστες πληροφορίες της αμερικανικής κατασκοπείας. Ταυτόχρονα αρχίζουν  οι στρατιωτικές προετοιμασίες για μίαν εισβολή.  Η αμερικανική κυβέρνηση  προσπαθεί να βρει «συμμάχους» διατεθειμένους να συμμετάσχουν στην επιθετική περιπέτεια με τον δήθεν σκοπό να υπερασπίσουν απο κοινού τις «αξίες της Δύσης» , δηλαδή να υλοποιήσουν τα οικονομικά και στρατηγικά συμμφέροντα των ΗΠΑ.

Κάπως  έτσι η αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003 έχει προετοιμαθεί και διεξαχθεί. Πολύ αργότερα ο πρώην υπουργός των εξωτερικών Collin Powell  ζήτησε  συγγνώμη από τον ΟΗΕ, γιατί  αυτός είχε εξαπατήσει μέσω πολλών ψεμμάτων το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι  μέσω της αμερικανικής εισβολής και  αλλαγής κυβέρνησης  (regime change) έχει  σε αυτήν την επικίνδυνη περιοχή   καταστραφεί η παραδοσιακή ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ του Ιράκ, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Μία από της αρνητικές συνέπειες αυτής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν το χάος που έχει επικρατήσει στο Ιράκ, η ανθρωπιστική καταστροφή  και η εμφάνιση στο προσκήνιο της περιοχής του «Ισλαμικού Κράτους».

Η ΗΠΑ είναι ύστερα από την κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας (Imperium Supremum Sovieticum)  δυστυχώς  η μόνη  υπερδύναμη, η οποία προσπαθεί με όλα τα μέσα να πραγματοποιείσει τα εγωιστικά τηςσυμφέροντα αγνοώντας και παραβίαζωντας τις οικουμενικές βασικές αρχές του ισχύοντος Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου οπως π.χ.την κυριαρχία των κρατών, τον σεβασμό ειλλημένων υποχρεώσεων (pacta sunt servanda), την  διεθνή ειρηνική συνεργασία, την  απαγόρευση της απειλής με χρησιμοποίηση βίας ή εξάσκηση βίας, απαγόρευση της ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων λαών κτλ. . Ακριβώς αυτές οι διεθνείς αρχές αποτελούν συγκεκριμένη έκφραση της  πολιτισμικής εξέλιξης της ανθρωπότητας ιδιαιτέρως ύστερα από τον ολέθριο  Δεύτερο  Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εν τω μεταξύ οι ΗΠΑ  έχουν εξελιχθεί σε ένα Imperium Supremum Americanum monstruosum, arrogans et adversarium juris inter gentes  ( Αμερικανική υπερδύναμη, τερατώδη, υπερφίαλη και εχθρός του Διεθνούς Δικαίου). Ιδιαιτέρως τώρα υπό τον παρανοϊκό πρόεδρο Τραμπ  η αμεικανική κυβέρνηση  έχει φθάσει στο σημείο να πιέζει και να απειλεί με «τιμωρίες» ακόμη και  κατά τα άλλα φιλικές χώρες, έτσι ώστε αυτές να αγοράσουν το  άκριβό αμερικανικό φυσικό αέριοα κα όχι το φθηνότερο αέριο από την Ρωσία (Nord stream). Το ό,τι οι ΗΠΑ απειλούν  ακόμη και με πόλεμο το Ιράν, θεωρείται ως κάτι το αυτονόητο.

Η Αμερική δεν είναι διατεθειμένη ούτε τώρα στην εποχή τηςπαγκοσμιοποίησης να συμβάλλει στην επίλυση των υπαρχόντων διεθνών προβλημάτων. Τουναντίον εγκαταλείπει στο πλαίσιο του διεστραμμένου δόγματος „America first“  τις διεθνείς οργανώσεις  και ακυρώνει τις διεθνείς συμφωνίες επιβεβαιώνοντας, ότι είναι μία ανάξια υπερδύναμη, η οποία ούτωςή άλλως έχει παύσει  να παίζει καθοριστικά τον ρόλο ενός διεθνούς  player (παίκτη). Μάλλον  η  Κίνα, η δεύτερη υπερδύναμη θα αναλάβει σε λίγο αυτόν τον ρόλο. Σε γενικές γραμμές οι ΗΠΑ  Είναι γνωστό , ότι οι αμερικανικές  ουδόλως λαμβάνουν υπ όψη  τα θεμιτά συμφέροντα άλλων λαών  ή  το commune  bonum humanitatis (κοινόν καλόν της  ανθρωπότητας). Είναι γνωστό , ότι οι αμερικανική Πολιτολογία (political science) δεν χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «συμφέρον της ανθρωπότητας» ή «κοινόν καλόν του κόσμου». Αυτή ασχολείται πρωτίστως απολογητικά και όχι οπωσδήποτε επιστημονικά ανέκαθεν με τα «εθνικά» συμφέροντα των ΗΠΑ.

Balkan – Mentalität

Posted on by
Reply

 

Die Balkan-Völker ticken anders oder Grundzüge der Mentalität

Hauptprämisse : Widerspiegelung der objektiven Realität und nicht irgendwelcher Mythen  und Wunschvorstellungen

Die Balkanvölker haben einige gemeinsame Besonderheiten aufzuweisen, die sie hinsichtlich des Grundverhaltensmusters (Mentalität) wesentlich geprägt haben.

1. Historisch bedingt, hatten sie keine Renaissance. Nachteiliger ist die Tatsache, dass sie die welthistorische Aufklärung nicht miterlebt haben.  In concreto heißt es, dass  bei ihnen kein kritischer Geist sich entwickeln konnte, und keine bürgerliche Revolution durchgeführt wurde, die  im entwickelten Teil Europas  eng mit den bürgerlichen Freiheiten und den grundlegenden  Menschenrechten verbunden war. Weitere Errungenschaften der bürgerlichen Revolution , wie die demokratische Verfassung und die Gewaltenteilung sind zwar übernommen, aber  es fehlten adäquaten  ökonomischen,  kulturellen und sozialpolitischen Voraussetzungen. . Es konnte sich des weiteren keine richtige bürgerliche Klasse herausbilden.

Zu erwähnen ist ferner der bürgerliche Staat, der sich auf den Citoyen stützt. Das bedeutet, es ist ein Staatsbewusstsein vorhanden. Eine weitere Säule des Staates ist das Rechtsbewusstsein des Citoyen, d.h. es werden die Gesetze respektiert und der Bürger kennt das Wechselverhältnis von Rechten und Pflichten. All dies ist für die Balkanvölker ein Buch mit sieben Siegeln.

2. Das Menschenbild der Balkanvölker ist durch die vorkapitalistische, d.h. die stark bäuerliche  Gesellschafts –und Wirtschaftsordnung  geformt worden. Das Dorf , die Familie, die Verwandten , die Freunde und  vielleicht noch die politisch gleichgesinnten prägen seine Interessen und sein Grundverhaltensmuster. Dieser Mikrokosmos  hat dazu geführt dass kein Individuum mit solchen Charakteristika wie Gesellschaftsbewusstsein , Gemeinsinn  und Verantwortungsbewusstsein sich herausbilden konnte. So ist der Durchschnittsmensch in den Balkanländern Einer unter mehreren, jedoch kein Individuum, das allerdings die unabdingbare Voraussetzung für den Citoyen ist. Er besitzt keine  Individualität, aber einen überdurchschnittlich entwickelten Egoismus. Infolgedessen ist ihm der Gemeinwohl-Gedanke wesensfremd. So ist es selbstverständlich, dass der Balkan-Politiker nicht an die allgemeinen Interessen, sondern an die eigenen Interessen sowie , an jene seiner Verwandten , Bekannten und Freunde denkt. Somit ist der Weg frei für einen der schlimmsten  Krebsgeschwüre  der Gesellschaften in den Balkan-Ländern , für die Korruption mit Protagonisten die Rumänen. Während die Korruption in den entwickelten europäischen Ländern und speziell in jenen mit protestantischer Tradition eine Ausnahme ist, stellt sie in Balkan die Regel dar. In einigen Ländern hat sich durch die Jahrzehnte zwischen den Menschen und den Politikern eine besondere Art des  contrat social entwickelt und zwar der Gesellschaftsvertrag der gegenseitigen Korrumpierung (do  ut des)

3. Die  Balkan-Völker sind in ihrer Mehrheit Orthodoxe Christen.  Jahrhundertelang sind sie positiv  ( Sprache, ethnische Identität)  , jedoch auch sehr negativ von dem orthodoxen Klerus  beeinflusst worden, der sich auch wegen seiner mittelalterlichen Metaphysik und Mystik durch  eine unvorstellbare Rückgewandheit und Rückständigkeit auszeichnet. Er hat sich schon gleich nach der französischen Revolution gegen die  anthropo- und individualzentrischen  Freiheiten und Menschenrechte gewandt,  predigt immer noch einen archaischen Theozentrismus und fördert weiterhin den Aberglauben.  Der orthodoxe Klerus hat alles getan, damit kein selbstbewusstes und kritisch denkendes Individuum entwickelt.

4.Eine verhängnisvolle Rolle hat die osmanische  Herrschaft über den  Balkan gespielt. Fast viereinhalb Jahrhunderte stöhnten die christlichen Völker des Balkans unter dem Joch der muslimischen osmanischen Eroberer und waren hierdurch abgekoppelt von den welthistorischen ökonomischen und sozialpolitischen Entwicklungen in West-Europa. Sogar ihr Grundverhaltensmuster weist einige Elemente der orientalischen Mentalität derart auf , dass einige Historiker  und Soziologen von einer Balkan – orientalischen Mentalität sprechen.

Noch heute fallen kulturelle Unterschiede zwischen Gebieten früher unter osmanischer Herrschaft (z.B. Serbien, Festland Griechenlands) auf der einen und Gebieten unter der Herrschaft entwickelter Staaten (z.B. Österreich in Slowenien und Kroatien, Venedig in Ionischen Inseln ) ) auf der anderen Seite auf.

5. Im  Verlaufe des siegreichen Kampfes gegen die osmanische Herrschaft  hat sich bei allen Balkan -Völkern ein starkes  Nationalbewusstsein entwickelt, welches nach der Erlangung der Befreiung weiter gefestigt worden ist. Dabei  hat man es sträflich unterlassen, auch ein Staatsbewusstsein zu entwickeln, ohne das ein modernes Staatswesen nicht funktionieren kann.  Ich habe schon vor Jahren in einigen Veröffentlichungen  über Mentalitätsprobleme  dieses Phänomen als verhängnisvollen Geburtsfehler aller Balkan-Staaten bezeichnet. Man ist bereit für seine  Nation oder für das Vaterland zu kämpfen und wenn nötig zu sterben, aber ist ihm völlig unbekannt , dass er auch gegenüber seinem  Staat Pflichten hat. In einigen Ländern des Balkan beist die Haltung gegenüber dem Staat ablehnend bis feindlich . Es ist kein Zufall, das, soweit überblickbar , die  Begriffe Staatsbewusstsein und Rechtsbewusstsein  -Steuer- und Umweltbewusstsein ohnehin keinesfalls-  in den Sprachen dieser Völker nicht bekannt sind.

6. Die meisten Balkan -Völker  hatten das tragische Schicksal im“Realen Sozialismus „ gelebt zu haben, d.h in einem totalitären System ohne Demokratie, Freiheiten und Menschenrechte. Speziell Albanien wurde in ein gewaltiges Gefängnis verwandelt. Unter diesen extrem schwierigen Bedingungen konnte sich weder das Individuum, noch der Staatsbürger, noch  Organisationstalent, noch Privatinitiative  noch ein Unternehmergeist  entwickeln.

Auf dem ethischen Gebiet ist noch etwas Verheerendes geschehen und zwar die Vernichtung der traditionellen ethischen Normen. Nach dem Zusammenbruch des „Sozialismus“ mit seinen Wertvorstellungen  ist bei den meisten Menschen ein ethisches Vakuum derart entstanden , dass dies im Allgemeinen  als  ethisch-moralische Verelendung  eingeschätzt wurde. Hierzu gehörten auch die massenweise Prostituierung von Frauen und  gehört weiterhin eine  beängstigende Skrupellosigkeit und Menschenverachtung der sogenannten politischen und ökonomischen Eliten. Auch hier steht Rumänien an erster Stelle, gefolgt von Bulgarien.

Im Verlaufe der Jahrhunderte  haben sich bei den Balkan- Völkern im Großen und Ganzen bei allen nationalen Besonderheiten folgende Charaktermerkmale herausgebildet :

a) Positive :

Freiheitsliebe, Patriotismus, Selbstbewusstsein, Ehrgefühl, Stolz, hochentwickelter Familiensinn, Respekt vor den älteren Menschen,

b)Negative :

Starke Neigung zur Disziplinlosigkeit, schwach entwickelte Ausdauer, kaum besondere Liebe zur Arbeit, unterentwickelte  Dynamik, schwacher Wille,  kein Gemeinsinn, konfrontativer Geist privat und insbesondere in der Politik, primitive Demonstration des Reichtums (sehr orientalisch) , Emotio  vor Ratio  ( sehr orientalisch,  übertriebene Emotionalität, privat wie als Nation ), Surrealismus  ( sehr orientalisch , Verwechselung von Wunschträumen mit der harten Realität), Macht des Wortes aber Schwäche der Tat,  Hang zum fast paranoiden spekulativen Denken ( sehr orientalisch) ,  krankhafter Hang zu Verdächtigungen ,  stark unterentwickeltes Organisationstalent,  überdurchschnittlich entwickelte Korruption, krankhafte Neigung zum Ultra-Nationalismus , Oberflächlickeit individuell  und besonders in den Staatsangelegenheiten ,  Kritikfeindlichkeit ( sehr orientalisch ,wer kritisiert ist Feind, wer übermäßig lobt, ist ein echter Freund),  vollständiges Fehlen der Selbstkritik (sehr orientalisch) ,  unterentwickeltes  Verantwortungsbewusstsein in Gesellschaft und Staat und zugleich für das eigene Versagen andere verantwortlich machen (sehr orientalisch), beängstigendes Fehlen der Fähigkeit zu wirtschaften, Überempfindlichkeit ( sehr orientalisch,  privat  und besonders in nationalen Fragen ), vollständiges Fehlen des Bewusstseins von der  Einheit der Rechte und der Pflichten gegenüber der Gesellschaft und dem Staat.

Schlussfolgerungen : a) Die Balkan-Völker sind auf dem Wege nach Europa und werden noch viele Jahrzehnte brauchen , um dort anzukommen. .2. Die Mitgliedschaft der Balkan-Staaten in der Europäischen Union war ein großer Fehler. Man ist dabei, auch die West-Balkan-Staaten in die Europäische Union   aufzunehmen und den bereits begangenen Fehler zu multiplizieren. Cui bono ?

Die Zeit (11.1.19) , Süddeutsche Zeitung  Facebook (12.1.19, 9.3.19, 30.5.19), Tagesspiegel (28.1.19) ,Neue Zürcher Zeitung Facebook (7.2.19, 28.5.19), Wiener Zeitung Facebook (15.5.19)

Εικόνα του Ανθρώπου, Δύση Ισλάμ

Posted on by
Reply

Εικόνα του ανθρώπου στην Δύση και στις μωαμεθανικές χώρες (Ανατολή), Μία σύντομη σύγκριση

1. Σε γενικές γραμμές στην Δύση επικρατεί ο ανθρωποκεντρισμός (Πρωταγόρας: «Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος»).  Αυτό όμως δεν ισχύει για την εικόνα του ανθρώπου στον χριστιανισμό. Στην Ανατολή  ο Θεοκεντρισμός επικρατεί  αιωνίως (κάπως έτσι: « Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν ο Αλλάχ»).

2. Η δημοκρατία/ο κοινοβουλετισμός είναι το επικρατόν πολιτικό σύστημα στην Δύση. Η Δημοκρατία είναι μία δυτική και δη μία αρχαία ελληνική επινόηση. Στην Ανατολή εδώ  και 5500 έτη οι Φαραώ, οι βασιλείς, οι δεσπότες και οι δικτάτορες εξασκούν την εξουσία.

3. Ο ατομοκεντρισμός είναι στην δυτική κοινωνία πρυτανεύων, αλλά μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας υφίσταται μία αλληλουχία. Δηλαδή πρόκειται για ατομικότητα και όχι για ατομικισμό ή εγωισμό. Το άτομο ήταν γνωστό ήδη στην αρχαία Ελλάδα. Η  οικογένεια και ο το γένος (σόϊ) εστιάζονται στην Ανατολή εδώ και χιλιάδες έτη στο κέντρο της πατριαρχαλικής κοινωνίας. Το άτομο δεν έχει εξελιχθεί και απρρίπτεται σφοδρότατα ως κάτι το δυτικό. Ετσι ο Ενας  υπάρχει ως μέρος  της μάζας.

4. Και ο πολίτης ήταν επινόηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ο σύγχρονος πολίτης ως citoyen είναι όμως μία κοσμοϊστοπρική επίτευξη του Ευρωπαϊκοϋ Διαφωτισμού και ιδιαιτέρως της Γαλλικής Επανάστασης (1789). Το κύριο χαρακτηριστικό του πολίτη είναι  η αλληλουχία δικαιωμάτων. Ο πολίτης είναι μέσω της κρατικής του συνείδησης η βάση του σύχρονου, του αστικού κράτους. Ο πολίτης είναι στην Ανατολή άγνωστος, σημειώνεται όμως ο υπήκοος.

5. Στην Δύση  το κράτος δικαίου επικρατεί, όπου σημειώνεται διάκριση των εξουσιών, ούτως ή άλλως διάκριση μεταξύ κράτους και εκκλησίας. Στην Ανατολή η θρησκεία  γενικά καθώς και υπό την μορφή της Σαρία  έχει προτεραιότητα ακόμη και έναντι του συντάγματος, αν αυτό υπάρχει και ισχύει.

6. Κοινωνία και κράτος σέβονται στην Δύση τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές  ελευθερίες του πολίτη.  Στην Ανατολή   τα  βασικά ανθρώπινα δικαιώματα  και οι ατομικές ελευθερίες του πολίτη  καθορίζονται από την κρατική εξουσία  και έτσι έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Σε περίπτωση που αυτά έχουν διατυπωθεί στο σύνταγμα, δεν εφαρμόζονται, γιατί στις μωαμεθανικές χώρες δεν διαπιστώνουμε την ανάλογη παράδοση. Σε σπάνιες περιπτώσεις καταβάλλονται προσπάθειες εμπέδωσης πραγματικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών.

7. Ο δυτικός πολιτισμός βασίζεται στη μεγάλη επίτευξη του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και δη στον ορθολογισμό  (jus rationis), ο οποίος προσδίδει στην Δυση ανωτερότητα έναντι των άλλων κύκλων πολιτισμού. Ορθολογισμός σημαίνει και κριτική σκέψη, η οποία είναι στον Κύκλο Πολιτισμού του Ισλάμ λόγω της παντοδυναμίας της θρησκείας ανεπιθύμητη. Εν ολίγοις, η Ανατολή εστιάζεται ακόμη στο Μεσαίωνα, αν και  μεταξύ του 8ου και του 11ου αι. Φιλόσοφοι  ( Ιμπν Ρουσντ ή Αβέρροης, Ιμπν Σίννα ή Αβιτσένας Ιμπν Φαράμπι και άλλοι)  προσπάθησαν επι τη βάσει του αρχαίου ελληνικού πνεύματος να εμπεδώσυν τον ορθολογισμό, αλλά τελικά η πίστη έχει αποκτήσει απόλυτη προτεραιότητα έναντι της νοημοσύνης και της λογικής.

8. Στην Δύση επικρατεί σε γενικές γραμμές η ισοτιμία των φύλων ως μεγάλη επίτευξη των επίμονων αγώνων των δυτικών γυναικών στις εξελιγμένες  ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στις φαλλοκρατικές  μωαμεθανικές κοινωνίες οι γυναίκες παίζουν στην κοινωνία και στο κράτος εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις ουδένα ρόλο. Αυτές ούτε δικαιώματα, ούτε ελευθερίες έχουν και είναι τελείως εξαρτημένες από τους άνδρες. Σύμβολα της καταπίεσής των επί αιώνες είναι η μανδήλα, το νικάμπ και η μπούρκα.

9. Σε ό,τι αφορά την παδεία, η κριτική και δημιουργική σκέψη πρωτίστως στις χώρες με προτεσταντική παράδοση είναι πολύ διαδεδομένη, ενώ στη Νότια Ευρώπη και ούτως ή αλλως στις μωαμεθανικές χώρες  η αποστήθιση έχει επικρατήσει. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η Δύση έχει εμπεδώσει την Βιομηχανική Επανάσταση (Αγγλία) και  κατέχει τα πρωτεία στις υψηλές τεχνολογίες, ενώ  ολόκληρος ο Κύκλος του Ισλαμικού Πολιτισμού ουδεμία επίτευξη  έχει στην εποχή μας να αναδείξει.

10. Στην Δύση  έχουμε  πραγματική έκρηξη των παραγωγικών δυνάμεων, ενώ  η Ανατολή   είναι απαράμιλλη στην έκρηξη του πληθυσμού. Από αυτό απορρέουν μεγάλα προβλήματα για όλη την ανθρωπότητα.

Abdel-Samad. H., Mohammed, Eine Abrechnung, München 2015.

Adel-Th.Khury, Der Glaube des Islam, Leipzig 1981.

Blume, M., Islam in der Krise, Eine Weltreligion zwischen Radikalisierung und stillem Rückzug, Ostfildern 2017.

Brentjes, B./S.Brentjes, Ibn Sina (Avicenna), Der fürstliche Meister ausBuchara, Leipzig 1979.

Essad Bey, „Allah ist gross“, Niedergang und Aufstieg der islamischen Welt, München 2002.

Seibert, I., Die Frau im Alten Orient, Leipzig 1973.

Die Zeit (11.12.18, 25.2.19), Tagesspiegel (28.12.18, 14.2.19), Focus Facebook (22.2.19),  Die Welt Facebook (11.2.19, 26.2.19, 13.5.19 ). Leipziger Volkszeitung Facebook(14.2.19, 26.2.19), Münchner Merkur ( 22.2.19), FAZ Facebook (8.5.19), Wiener Zeitung  Facebook (8.5.19), Neue Zürcher Zeitug Facebook (2.8.19)

 

 

 

 

 

 

 

Menschenbild Westen-Islam, Knapper Vergleich

Posted on by
Reply

Gesellschafts-und Menschenbild, Unterschiede zwischen dem Westen (W) und dem Islam (I).

1.Anthropozentrismus bereits in der Antike (Protagoras :“Der Mensch ist das Maß aller Dinge“, “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος εστί”) im W. Theozentrismus (Gott ist das Maß aller Dinge) im I.

2. Demokratie schon in der Antike ; im W.- Alleinherscher und Despoten seit 5 tausend Jahren ohne Unterbrechung im Orient/I.

3. Individuum im W.- Familie und Sippe im I.

4. Staatsbürger im W.-Masse im I.

5. Rechtsstaat im W.-Scharia im I.

6. Menschenrechte und Freiheiten im W.- Unterdrückung im I.

7. Vernunft und Logik im W.- Glaube und Spekulation im I.

8. Prinzipiell Gleichberechtigung der Geschlechter im W. Patriarchalismus im I.

9. Im Bildungswesen kritisches Denken im W.- Auswendig lernen im I.

1o.Kreativität im W.(Erfindungen, Hochtechnologien ) –Geistige Agonie im I.

11. Im Westen explodieren die Produktivkräfte, während der Orient auf diesem entscheidenden Gebiet hoffnungsvoll zurückgeblieben ist.

12. Im Orient explodiert die Bevölkerung, für die aber keine Arbeitsplätze geschaffen werden, während im Westen die Bevölkerung stagniert oder abnimmt.

13. Insgesamt, schreitet der Kulturkreis des Westens dynamisch vorwärts und unaufhaltsam, während der Islamische Kulturkreis nicht nur auf der Stelle tritt, sondern teilweise zurück ins Mittelalter marschiert.

Quellen

Abdel-Samad. H., Mohammed, Eine Abrechnung, München 2015.

Adel-Th.Khury, Der Glaube des Islam, Leipzig 1981.

Blume, M., Islam in der Krise, Eine Weltreligion zwischen Radikalisierung und stillem Rückzug, Ostfildern 2017.

Brentjes, B./S.Brentjes, Ibn Sina (Avicenna), Der fürstliche Meister ausBuchara, Leipzig 1979.

Essad Bey, „Allah ist gross“, Niedergang und Aufstieg der islamischen Welt, München 2002.

Seibert, I., Die Frau im Alten Orient, Leipzig 1973.

Die Zeit (11.12.18, 25.2.19), Tagesspiegel (28.12.18, 14.2.19), Focus Facebook (22.2.19),  Die Welt Facebook (11.2.19, 26.2.19, 13.5.19 ). Leipziger Volkszeitung Facebook(14.2.19, 26.2.19), Münchner Merkur ( 22.2.19), FAZ Facebook (8.5.19), Wiener Zeitung  Facebook (8.5.19), Neue Zürcher Zeitug Facebook (2.8.19)

________________________________________________________

Menschenrechte, Westen und Islam

Die Prämisse für den Westen sind bei allen Problemen die EUROPÄISCHE AUFKLÄRUNG , die Französische Bürgerliche Revolution, die Menschenrechte, die bürgerlichen Freiheiten, der Rechtsstaat, die Gewaltenteilung, die Demokratie etc. All dies ist dem Islamischen Kulturkreis, der hinsichtlich des Gesellschafts- und Menschenbildes sich noch im Mittelalter befindet, fremd. Hieraus ergeben sich nicht nur Probleme, sondern auch große Gefahren.

Gesellschaft und Staat stützen sich auf das INDIVIDUUM und den Citoyen (Staatsbürgrer) mit dem gesellschaftlichen Bewusstsein sowie mit dem Staats- und Rechtsbewusstsein.

Es ist weder rassistisch, noch diskriminierend zu konstatieren, dass die oben erwähnten prägenden Charakteristika des Westens dem orientalisch-islamischen Kulturkreis ein Buch mit sieben Siegeln sind. Auch deswegen ist die Integration der Muslime in die westliche Gesellschaft äusserst kompliziert, teilweise wie die Quadratur des Kreises.
Münchner Merkur (4.12.18)

______________________________________________

-Pakistan
Kurze Bemerkungen : 1. Pakistan ist zweifelsohne ein failed state (mißlungener Staat). 2. In diesem Land herrscht eine besonders rückständige Ausprägung des Islam mit folgenden Merkmalen :a) Theozentrismus, b) absolutes Patriarchat wie vor Jahrhunderten c) keine richtige Demokratie , d) Unterdrückung der Frau, e) keine Menschenrechte und Grundfreiheiten, f) kein Individuum und kein citoyen, g) Intolleranz vermischt mit primitivem und tötlichem Fanatismus gegenüber anderen Religionen. Frankfurter Rundschau (31.10.18)

-In Pakistan ist eine hochexplosive Mischung von archaischem Denken, bösartigem Patriarchat, ökonomischer. politischer und kultureller Rückständigkeit, religiösem Fanatismus , psychologischer Paranoia, mörderischer Intolleranz und orientalischer Irrationalität festzustellen. Ausgerechnet dieser Staat verfügt über Atomwaffen. Frankfurter Allgemeine Zeitung (3.10.18)

 

 

Ρωσική Νοοτροπία

Posted on by
Reply

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ρωσικής νοοτροπίας υπό το πρίσμα της Ιστορίας και της Εθνολογίας

1. Η Ρωσία  ανήκει στις χώρες, ο οποίες ούτε την Αναγέννηση, ούτε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ούτε την Αστική Εανάσταση, ούτε το άτομον , ούτε τον citoyen (πολίτη), ούτε την δημοκρατία, ούτε τις αστικές ελευθερίες, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε τον διαχωρισμό των εξουσιών  και ούτε  την διάκριση μεταξύ κράτους και ορθόδοξης εκκλησία έχει γνωρίσει. Στην χώρα έχουν επικρατήσει δύο ολοκληρωτικά συστήματα και δη ο καθυστερημένος τσαρισμός και ο πρωτόγονος σοσιαλισμός/κομμουνισμός.Τοιουτοτρόπως λείπουν η δημοκρατική παράδοση και η δημοκρατική συνείδηση.

Ηδη στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. ρώσοι διανοούμενοι έχουν απορρίψει τον ευρωπαϊκό ορθολογισμό μέσω των κάτωθι επιχειρημάτων: Ο δυτικός τρόπος σκέψης  είναι δήθεν υποανάπτυκτος, γιατί στηρίζεται αποκλειστικά στη νοημοσύνη και επομένως  είναι ανίκανος να βοηθήσει τον άνθρωπο στην προσπάθειά του να βρεί το «σωστό δρόμο». Σε αντίθεση με τη δύση η «ρωσική ψυχή παρουσιάζεται ως ένα μυθικό και μυστικιστικό φαινόμενο. Η εξυπνότητα επί τη βάσει του ορθολογισμού αποτελεί μία δυτική «ασθένεια», είναι εξυπνότητα   χωρίς σοφία και έχουν υπογραμμίσει την ηθική αναγκαιότητα, όπως αυτή εξυμνείται στα έργα του Ντοστογιέφσκι  π.χ. «ένα πρόσωπο μπορεί να είναι σοφό, αλλά γα τον σκοπό των ενεργειών η εξυπνότητα δεν είναι επαρκής» ή και το άλλο «  αυτό που για εμάς είναι αληθές , αποτελεί για την Δύση κάτι το ξένο».

Το κύριο σκεπτικό του Ντοστογιέφσκι έγκειται στ ό,τι τα ανθρώπινα προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω της νοημοσύνης, αλλά μέσω τηςε χριστιανικήςπίστης  καθώς και της «σοφίας της καρδιάς». Διαπιστώνουμε, ότι ο μυστικισμός της ορθόδοξης εκκλησίας  έχει καθοριστικά επηρεάσει όλη την ζωή του ρωσικού λαού. Επίσης και ο άλλος γίγας της ρωσικής λογοτεχνίας ο Τολστόϊ επισημαίνει εντόνως την «καθαρότητα» του ρωσικού λαού και την απαράμιλλη ικανότητά του να βρει τη σωτηρία στην χριστιανική πίστη.

Οι αντίπαλοι του δυτικού πολιτισμού εχουν ονομασθεί «Σλαβόφιλοι», στους οποίους ανήκε και ο Πέτρο Κιριγιέφσκι, ο οποίος επισημαίνει τη μεγάλη δαφορά μεταξύ του δυτικού και του «ρωσικου πνεύματος ως εξης : Το δυτικό πνεύμα οδηγεί στον ατομικισμό (εδώ μπερδεύει εκουσίως τις έννοιες ατομικισμός και ατομικότητα) και δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τον άνθρωπο να εννοήσει τον κόσμο στην ολότητά του, ενώ το ρωσικό πνεύμα, βασιζόμενο στη χριστιανική πίστη  μπορεί να αντιληφθεί την ουσία των πραγμάτων στην ολότητά τους.

Είναι οφθαλμοφανές, ότι αυτές οι αντιλήψεις ανταποκρίνονται στην προκαπιταλιστική εποχή και όντως αντικατοπτρίζουν πιστά τη ρωσική πραγματικότητα, και στην  ουσία τις χαρακτηρίζει μία αφάνταστη πολιτισμική καθυστέρηση. Είναι λίαν ενδιαφέρον, ότι τέτοιες γνώμες στη Ρωσία εκφράζονται όχι μόνον από Θεολόγους, αλλά και από πολιτολόγους  και μερικούς Φιλόσοφους. Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα  είναι ο Αλεξάντερ Γκέλιεβιτς/ Ντούγκιν, περί τον οποίο λέγεται, ότι είναι σύμβουλος  με μεγάλη επιρροή  κορυφαίων Ρώσων πολιτικών μεταξύ αυτών και του Ρώσου προέδρου Πούτιν. Το πρυτανεύον σκεπτικό του είναι το εξής : α) Οι αξίες της Δύσης όπως π.χ. η δημοκρατία ο κοινοβουλευτισμός, οι ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η διάκριση των εξουσιών κτλ. δεν έχουν οικουμενική ισχύ. β) Ο «ρωσικός πολιτισμός» έχει διαμορφωθεί από τον  ορθόδοξο χριστιανισμό. γ) Ο «ρωσικός πολιτισμός» είναι δήθεν ανώτερος από τον δυτικό πολιτισμό. δ) Επομένως η Ρωσία δεν χρειάζεται τις προαναφερθείσες αξίες της Δύσης. ε) Είναι λοιπόν αναγκαίο να εγκαθιδρυθεί στην Ευρασία μία «καθαγιασμένη ρωσική αυτοκρατορία».

Το επικίνδυνο έγκειται, στο ό,τι αυτές οι φαντασιώσεις έχουνν τόσο μεγάλη απήχηση μεταξύ κορυφαίων  Ρώσων στρατιωτικών, ώστε να ανήκουν στα  υποχρεωτικά μαθήματα στις ανώτερες στρατιωτικές ακαδημίες.

2. Η Ρωσία είχε την ατυχία ιστορικών διαστάσεων που της έλειπε η άμεση πρόσβαση στον ελληνικό και στον ρωμαϊκό πολισμό, αλλά έχει παραλάβει πολιτισμό από την σχεδόν θεοκρατική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Imperium Romanum Orientalis)   χριστιανόρθόδοξης κοπής. Ετσι έχει διαπλασθεί μία Εικόνα της κοινωνίας και του ανθρώπου  που αναδεικνύει ισχυρά χαρακτηριστικά του μεσαίωνα, όπως π.χ. τον μυστικισμό, ο οποίος αποτελεί  το πιο καθοριστικό γνώρισμα της ορθοδοξίας, αν και έχουν επικρατήσει 70 έτη ενός ολοκληρωτικού και αθεϊστικού συστήματος.

3. Τα καθοριστικά γνωρίσματα της ρωσικής Εικόνας της κοινωνίας και του ανθρώπου  είναι τα εξής: Στην διάρκεια  αιώνων δεν έχει  δημιουργηθεί το άτομον, αλά σημειώνεται μόνον ο Ενας μεταξύ πολλών. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν τα σημαντικά γνωρίσματα του ατόμου όπως π.χ. η αυτονομία, η ιδία υπευθυνότητα, η αυτοπεποίθηση και η βούληση του αποφασίζειν. Ο  Ενας έχει συνηθίσει, ότι άλλοι π.χ. προ της σοβιeτικής Επανάστασης ο «πατερούλης» ( Αττίλα από το Aττα: πατέρας στις τουρκικές γλώσσες)  Τσάρος ή η  κυβέρνηση τα κανονίζει  όλα. Σε ό,τι αφορά τον «κομμουνιστικό» ολοκληρωτισμό , αυτός   έχει αυτονοήτως απορρίψει a priori το άτομο και τον πολίτη.

4. Η ανυπαρξία του ατόμου και του πολίτη έχει ως συνέπεια την τελεία άγνοια περί την αλληλουχία μεταξύ των δικαιωμάτων και των καθηκόντων έναντι της κοινωνίας και του κράτους. Αλλά ακριβώς αυτό  είναι η conditio sine qua non (η τελείως απαραίτητη προϋπόθεση) για την δημιουργία της κρατικής συνείδησης  με την σημασία ότι ο πολίτης θεωρεί το κράτος ως δικό του. Ως ισοφάρισμα για  την ανυπαρξία της κρατικής συνείδησης ο Πούτιν έχει προωθήσει την διιαμόρφωση μίας υπερεξελιγμένης εθνικής συνείδησης.

Τοιουτοτρόπως υπήρχαν  πάντα και υφίστανται περαιτέρω ιδανικές προϋποθέσεις και συνθήκες για απολυταρχικά ή και ολοκληρωτικά συστήματα.  Επομένως  δεν  είναι περίεργο που ο Πούτιν είναι πολύ αγαπητός πολιτικός και κρατικός ανήρ στους Ρώσους. Στην ουσία ο Πούτιν αποτελεί ένα νέο ρωσικό «πατερούλη» καί  αυτός έτσι είναι για τους Ρώσους ο ιδανικός πολιτικός. Ο ρωσικός λαός εκτός από μίαν ασήμαντη μειονότητα  όντως δεν  είναι σε θέση να βιώσει κάτω απο δημοκρατικές συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και για τους Λευκορώσους, εν μέρει και για τους Ουκρανούς που έχουν την ίδια ιστορία, θρησκεία και παράδοση καθώς και για τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς της πρώην Σοβιετικής Ενωσης (Γεωργιανοί, Αρμένοι και Μολδαβοί).

Το ό,τι η Ρωσία έχει βγάλει μεγάλους συγγραφείς (Ντοστογιέφσκι, Τολστόϊ, Τσέχοβ, Τουργκένιεβ, Πάστερνακ και άλλοι) και μουσικοσυνθέτες (Τσαϊκόφσκι, Ρίμσκι/Κορσάκοβ, Σοστακόβιτς, Ραχμάνινοβ , Στραβίνσκι και πολλοί αλλοι), δεν δύναται να αλλάξει την επικρατούσα γενική εικόνα.

Δημοσιευθέν στα Γερμανικά: Die Zeit (7.12.18, 11.3.20), Münchner Merkur (8.12.18) und Facebook :Neue Zürcher Zeitung  (4.1.19, 16.4.19), Der Tagesspiegel  (14.1.19), Münchner Merkur, Wiener Zeitung (11.3.20)

Russische Mentalität

Posted on by
Reply

Russland und Russen, Eine Analyse aus Sicht der Geschichte, der Politischen Theorie  und der Ethnologie

1. Russland gehört zu jenen europäischen Ländern, die weder die Renaissance noch die Aufklärung (es gab nur Ansätze : Lomonosov),, noch die bürgerliche Revolution, noch die Demokratie, noch den Rechtsstaat, noch das Individuum, noch den  citoyen, noch die bürgerlichen Freiheiten und schließlich noch die Menschenrechte gekannt haben. Es gibt insbesondere keine demokratische Tradition und als Konsequenz auch   kein Demokratiebewusstsein.

Bereits in der zweiten Hälfte des 19. Jh. haben russische Intellektuelle die Ratio (Vernunft) der europäischen Aufklärung schroff abgelehnt. Dabei  führten sie  folgende Hauptargumente  ins Feld :

a)  Die westliche Denkart sei unterentwickelt, weil sie sich ausschließlich  auf die Ratio stützt und infolgedessen dem Menschen nicht helfen könne, den „richtigen Weg“ zu finden. Im Unterschied vom Westen würde sich die „russische Seele“ als eine mythische und mystische Erscheinung präsentieren. Sie  betrachteten die rationalistische Klugheit  als eine westliche “Krankheit“ und zwar als reine Klugheit  ohne Weisheit und zugleich betonten sie die moralische  Notwendigkeit , wie sie in den bekannten Romanen Dostojewskis verherrlicht wird wie z. B. „Eine Person kann weise sein, aber zum weisen Handeln reicht die Klugheit nicht aus .” Oder das Vielsagende, „Das für uns wahrhaftige ist für Europa fremd“.

Die Gegner des Westens wurden als „Slawophile“ genannt, zu denen auch Petro Kirijewski gehörte, der auf den großen Unterschied zwischen  dem westlichen und dem „russischen Geist“ folgendermaßen hinwies : Der westliche Geist führe zum Individualismus (Verwechslung der Individualität mit dem Individualismus) und hilft dem Menschen nicht dazu, die Welt in ihrer Gesamtheit zu verstehen, während der „russische Geist“ , gestützt auf den christlichen Glauben  in der Lage ist, das Wesen der Dinge in ihrer  Gesamtheit zu erfassen.

Es fällt auf, dass solche Auffassungen eher der vorkapitalistischen Zeit entsprachen und eigentlich die russische Realität fast getreu widerspiegelten. Ihre Rückständigkeit ist durch nichts zu überbieten.

Das unfassbare ist, dass derartige Ansichten  in Russland in erster Linie von Theologen  aber auch von Politikwissenschaftlern und einigen Philosophen vertreten werden.  Es sei in erster Linie Alexander Geljewitsch – Dugin erwähnt, der im allgemeinen als einfußreicher Berater führender Politiker , einige meinen er sei Berater auch   Putins, gilt . Seine Kernthesen sind die folgenden : a) Die Werte des Westens wie Demokratie, Parlamentarismus, Freiheiten, Menschenrechte etc. seien nicht universell. b) Die “russische Zivilisation“ sei vom orthodoxen Christentum geprägt c) Die russische Zivilisation“ sei der westlichen Zivilisation überlegen. d) Infolgedessen  Russland benötige nicht die westlichen Werte. e) Es sei notwendig,  ein sacrales  Großreich unter der Führung Russlands in Eurasien zu schaffen.

2. Russland hatte das  große historische Pech, nicht wesentliche Elemente der griechisch-römischen Kultur, sondern die christlich geprägte Kultur des byzantinischen Reiches (korrekter des Oströmischen Reiches) und vor allem den Orthodoxen Glauben übernommen zu haben. Hierdurch ist ein Gesellschafts- und Menschenbild entstanden, das starke mittelalterliche Züge aufweist , wobei die Mystik als essentielles Element der Orthodoxie eine große Rolle gespielt  und weiterhin spielt , obwohl  mehrere Jahrzehnte ein atheistisches  Regime herrschte.

3. Die wesentlichen Elemente dieses Gesellschafts- und Menschenbildes sind die folgenden :

Jahrhundertelang  konnte kein Individuum geformt werden , vielmehr war und ist der Einzelne einer  in der Masse. Somit fehlen die  wesentlichen Eigenschaften des Individuums wie z.B. die Autonomie , die Eigenverantwortung und  der Entscheidungswille. Der Einzelne hat sich daran gewöhnt, dass andere, z. B. vor der Oktoberrevolution das Väterchen Zar oder die Regierung alles für ihn regeln. En passant sei auch  der  kommunistische Totalitarismus  erwähnt, der das Individuum  ohnehin  fast eliminiert hat.

4. Weil das Individuum fehlt, konnte und kann sich kein moderner Bürger herausbilden, der normalerweise von der Wechselbeziehung von Rechten und Pflichten ausgeht. Aber gerade dies ist die conditio sine qua non für die Existenz eines Staatsbewusstseins.  Jedoch als Kompensation für das fehlende Staatsbewusstsein   ist speziell unter Putin zielgerichtet ein überdurchschnittlich starkes Nationalbewusstsein geschaffen worden.

Somit gab es und weiterhin gibt es immer ideale Voraussetzungen für absolutistische, autoritäre und sogar totalitäre Regime.   Daher ist es kein Wunder, dass Putin beim russischen Volk offenkundig beliebt ist. Dem Wesen nach ist Putin das „Väterchen“ Zar. Es kann somit konstatiert werden, dass Putin für Russland der richtige führende Politiker ist. Das russische Volk kann tatsächlich mit der Demokratie nicht viel  anfangen.

Die Zeit (7.12.18, 11.3.20), Münchner Merkur (8.12.18) und Facebook :Neue Zürcher Zeitung  (4.1.19, 16.4.19), Der Tagesspiegel  (14.1.19), Münchner Merkur, Wiener Zeitung (11.3.20), Süddeutsche Zeitung (3.7.20), Stern (3.7.20), Neue Zürcher Zeitung (4.7.20)

 

————————————————————————————————————–

Russisch-Ukrainischer Kirchenstreit

1. Russland und die Ukraine gehören zu den europäischen Staaten sui generis, weil sie genauso  wie andere Staaten Osteuropas und des gesamten Balkan mit orthodoxer Tradition weder die Renaissance, noch die Aufklärung, noch die bürgerliche Revolution, noch den bürgerlichen Staat, noch eine funktionierende Demokratie  hatten. So betrachtet,  sind sie in erster Linie  in geographischer Hinsicht Teil Europas. Kurzum, sie sind in politischer Hinsicht zurückgebliebene Staaten, deren Zukunft  sehr ungewiss ist.

2. Für diesen Zustand gibt es mehrere Gründe, aber  der wichtigste ist in der  extrem negativen Haltung  der orthodoxen Kirche  zu den welthistorischen Europäischen Aufklärung zu suchen. Das Welt-, Gesellschafts- und Menschenbild der Orthodoxie ist theozentristisch und nicht anthropozentristisch orientiert, wodurch die Herausbildung des selbstbewussten Individuums und des staatstragenden  Bürgers massiv verhindert worden ist.

3. Dennoch ist die identitätsstiftende  und identitätssichernde Rolle der Orthodoxie  bei der Ethnogenese in Ost- und in Südosteuropa nicht zu unterschätzen. Sowohl allgemein , als auch  konkret vermittels der Autokephalie der jeweiligen Nationalkirche konnte eine eigene  nationale Identität geschaffen werden. Genau so war es bei den  Balkan-Völkern. im 19. und im 20 Jh. So ist es normal, dass die ukrainische Kirche sich von der russischen Kirche trennt und  mit der Hilfe des Ökumenischen Patriarchats der Orthodoxie Autokephalie im Sinne einer Nationalkirche erlangt. Hierdurch wird die eigene nationale Identität wesentlich gestärkt. ES sei  en passant darauf verwiesen, dass die Russische Kirche bereits im 16. Jh. mit Zustimmung des Ökumenischen Patriarchats von Konstantinopel die Autokephalie erlangt hat.

4. Aber dadurch werden vitale Wirtschaftsinteressen der russischen orthodoxen Kirche als  auch allgemein des Imperium Russicum  direkt berührt. Beide Kirchen befinden sich nunmehr in einem unchristlichen feindlichen Zustand genauso wie im allgemeinen Russland und die Ukraine.

5. Zugleich kann die russische Kirche ihre jahrhundertealten Träume über die Erlangung der Führung der gesamten Orthodoxie  und die Verwandlung Moskaus  zu ihrem Zentrum endgültig begraben.  Wer sich mit dem Ökumenischen Patriarchat streitet, zieht letzten Endes den Kürzeren.

 

Βαλκανικοί Λαοί, Νοοτροπία

Posted on by
Reply

Χαρακτηριστικά στοιχεία της  Νοοτροπίας των Βαλκανικών Λαών

Αφετηρία: Αντικατοπρισμός της αντικειμενικής πραγματικότηταςχωρίς μύθους, αυταπάτες και  φαντασιοπληξίες. Οι Βαλκανικοί Λαοί αναδεικνύουν μερικά  κοινά ιδιαίτερα γνωρίσματα,  τα οποία έχουν διαμορφώσει τον βασικό κώδικα συμπεριφοράς τους (νοοτροπία).

1. Οι Βαλκανικοί Λαοί δεν έχουν βιώσει την Αναγέννηση. Πιο αρνητικό είναι το γεγονός, ότι αυτοί  δεν είχαν τον κοσμοϊστορικό Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι στα Βαλκάνια η κριτική σκέψη δεν μπόρεσε να εξελιχθεί, και ότι δεν έχει λάβει χώραν η Αστική Επανάσταση, η οποία είναι στην εξελιγμένη Ευρώπη στενά συνυφασμένη με τις αστικές ελευθερίες και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλες επιτεύξεις της Αστικής Επανάστασης όπως π.χ. το δημοκρατικό σύνταγμα και η διάκριση των εξουσιών έχουν  μεν παραληφθεί, αλλά έλλειπαν οι ανάλογες και απαραίτητες οικονομικές, πολιτισμικές, κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Πέραν τούτου δεν  μπόρεσε να δημιουργηθεί μία σωστή αστική τάξη.

Ας αναφέρουμε και το αστικό κράτος, το οποίο κανονικά στηρίζεται στον citoyen (πολίτη) που σημαίνει, ότι αυτός έχει μία κρατική συνείδηση, δηλαδή θεωρεί το κράτος ως κάτι το δικό του. Ενας άλλος πυλώνας του αστικού κράτους είναι η νομική συνείδηση του πολίτη μεβτην σημασία, ότι αυτός σέβεται και τηρεί τους νόμους και εκτός τουτου αναγνωρίζει την άμεση αλληλουχία δικαιωμάτων και καθηκόντων. Ολα αυτά  είναι στην παράδοση των Βαλκανικών Λαών άγνωστα. Αυτοί ξέρουν αποκλειστικά τα δικαιώματά τους και έχουν πάντα απαιτήσεις έναντι του κράτους, το οποίο αντιμετωπίζουν συνήθως ως κάτι το εχθρικό.

2. Η Εικόνα του Ανθρώπου των Βαλκανικών Λαών έχει διαμορφωθεί στην  προκαπιταλιστική εποχή, όταν επικρατούσε ένα καθυστερημένο  αλλά πανίσχυρο αγροτικό κοινωνικό και οικονομικό σύστημα με μεσαιωνικά υπολείμματα. Το χωριό, η οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι ίσως και  πρόσωπα κοινών πολιτικών αντιλήψεων έχουν επηρεάσει καθοριστικά τα συμφέροντα και τον βασικό κώδικα συμπεριφοράς του.

Αυτός ο μικρόκοσμος είχε ως συνέπεια να μην εμφανισθεί το άτομο με τέτοια χαρακτηριστικά στοιχεία όπως κοινωνική συνείδηση, αίσθηση του κοινού καλού και  συνείδηση της κοινωνικής υπευθυνότητας. Ετσι ο μέσος άνθρωπος στα Βαλκάνια είναι το πολύ ο Ενας μεταξύ άλλων, αλλά όχι ένα άτομο, το οποίο είναι η conditio sine qua non (η τελείως απαραίτητη προϋπόθεση) για την διάπλαση του citoyen. Ο Βαλκάνιος ως μη άτομο δεν κατέχει ατομικότητα μεν, αλλά αντί αυτού αναδεικνύει έναν υπερτροφικό εγωϊσμό. Επομένως η σκέψη περί το κοινόν καλόν του είναι άγνωστη. Τοιουτοτρόπως γίνεται πιο αντιληπτό, ότι ο Βαλκάνιος πολιτικός σε γενικές γραμμές δεν σκέφτεται το γενικό συμφέρον αλλά πρωτίστως το δικό του συμφέρον καθώς και των συγγενών, των γνωστών και των φίλων του.

Ομως έτσι ο δρόμος προς ένα  από τα  χειρότερα καρκινώματα στις βαλκανικές κοινωνίες, την διαφθορά με πρωταγωνιστές τους Ρουμάνους  είναι ορθάνοιχτος. Ενώ η διαφθορά στις εξελιγμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες ιδιαιτέρως σε τέτοιες με προτεσταντική παράδοση αποτελεί εξαίρεση, αυτή είναι στα Βαλκάνια κανόνας. Με την πάροδο του χρόνου επί δεκαετίες έχει στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων από το ένα μέρος   και των πολιτικών από το άλλο μέρος διαμορφωθεί ένα  contrat social (κοινωνικό συμβόλαιο) α λα Μπάλκαν της αμοιβαίας διαφθοροποίησης (do ut  des: δίδω και δίδεις) ως σταθερός και καθοριστικός κοινωνικός κανόνας.

3. Οι Βαλκανικοί Λαοί είναι εκτός από τους Αλβανούς και τους Βοσνίους (μωαμεθανοί)  στην πλειονότητα ορθόδοξοι χριστιανοί. Επί αιώνες έχουν θετικά (γλώσσα, εθνική ταυτότητα), όμως και πολύ αρνητικά επηρεασθεί  εκ μέρους του ορθόδοξου κλήρου, ο οποίος είναι λόγω της μεσαιωνικής μεταφυσικής και του ισχυρότατου μυστικισμού γνωστός ως πολύ οπισθοδρομικός και σε αφάνταστο βαθμό καθυστερημένος. Ακριβώς αυτός ο κλήρος έχει αμέσως ύστερα από την Γαλλική Επανάσταση τοποθετηθεί  με μέγιστο μίσος κατά των ανθρωποκεντρικών και  ατομοκεντρικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διακηρύττει αιωνίως ένα μεσαιωνικό και παρωχημένο  θεοκεντρισμό και προωθεί με όλες τις δυνάμεις  την θρησκευτική  δεισιδαιμονία.   Εν ολίγοις, ο ορθόδοξος κλήρος έχει εγκληματικά εμποδίσει την διαμόρφωση ενός ατόμου με αυτοπεποίθηση και κριτική σκέψη.

4. Πάνω από τετρακόσια έτη οι χριστιανικοί λαοί αναστέναζαν κάτω από τον σκληρό ζυγό των μωαμεθανών  κατακτητών, και έτσι αυτοί  έχουν αποκοπεί από τις κοσμοϊστορικές οικονομικές, πολιτικές  και κοινωνικές εξελίξεις στην ελεύθερη Ευρώπη. Νηφάλια μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ότι ακόμη και ο βασικός κώδικας, δηλαδή η νοοτροπία των Βαλκανικών Λαών αναδεικνύει μερικά στοχεία της ανατολικής, σε αυτήν την περίπτωση της τουρκικής νοοτροπίας σε τέτοιο βαθμό που μερικοί ιστορικοί και κοινωνιολόγοι μιλούν περί μία βαλκανοανατολίτικη νοοτροπία. Ακόμη και σήμερα οι μεγάλες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ περιοχών κάτω από την τουρκική εξουσία (π.χ. Σερβία, Ελλάδα) από το ένα μέρος και περιοχές κάτω από την εξουσία εξελιγμένων κρατών (π.χ. Αυστρία στην Σλοβενία και στην Κροατία, Ενετία στα Ιονικά Νησιά) από το άλλο μέρος είναι οφθαλμοφανείς.

5. Κατά την διάρκεια του νικητήριου αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών εχει διαμορφωθεί στους Βαλκανικους Λαούς μία ισχυρή εθνική συνείδηση, η οποία έχει ύστερα από την απελευθέρωση συστηματικά περαιτέρω προωθηθεί. Αλά δυστυχώς αυτοί οι λαοί έχουν παραμελήσει την εξέλιξη και μίας κρατικής συνείδησης, χωρίς την οποία δε είναι δυνατό να λειτουργήσει επιτυχώς ένα σύγχρονο κράτος. Εχω ήδη προ ετών σε πολλά ειδικά σχόλια περί των ζητημάτων της νοοτροπίας  στον ελληνικό τύπο ονομάσει αυτό το φαινόμενο  ολέθριο «λάθος τοκετού». Οι Βαλκάνιοι είναι διατεθειμένοι να αγωνισθούν, ακόμη και να πεθάνουν για το έθνος ή την πατρίδα τους, αλλά τους είναι άγνωστο, ότι έχουν έναντι του κράτους και άλλα καθήκοντα και υποχρεώσεις. Η τοποθέτηση έναντι του  κράτους είναι αδιαφορη έως εχθρική. Επομένως δεν είναι τυχαίο που  στις γλώσσες των Βαλκανικών Εθνών οι έννοιες κρατική συνείδηση, νομική συνείδηση, φορολογική και περιβαλλοντική συνείδηση λείπουν.

6. Οι περισότεροι Βαλκανικοί Λαοί είχαν την τραγική ατυχία να βιώσουν επί δεκαετίες τον «Υπαρκτό Σοσιαλισμό» που σημαίνει, οτι ζούσαν σε ένα ολοκληρωτικο σύστημα χωρίς δημοκρατία, ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα. Ιδιαιτέρως η Αλβανία έχει μετατραπεί σε μία τεράστια φυλακή. Κάτω από τόσο δυσχερείς συνθήκες  αυτονοήτως η εξέλιξη του ελεύθερου ατόμου, του πολίτη με αυτοπεποίθηση, το ταλέντο της οργανωτικότητας, η  ατομική πρωτοβουλία και το πνεύμα του ελεύθερου επιχειρηματία δεν ήταν δυνατή.

Στο πεδίο των ηθικών αξιών έχει συμβεί κάτι το λίαν ολέθριο και δη η τελεία καταστροφή όλων των παραδοσιακών ηθικών κανόνων. Υστερα από την κατάπτωση του «Σοσιαλισμού» με τις δικές του «αξίες» έχει δημιουργηθεί σε τέτοιο βαθμό ένα αξιακό κενό, το οποίο θα μπορούσαμε δικαίως να χαρακτηρίσουμε ως ηθική και αξιακή εξαθλίωση. Παραδείγματα γι αυτήν την κατάντια είναι η μαζική εκπόρνευση  γυναικών, μία τρομερή ασυνειδησία και περιφρόνηση του ανθρώπου εκ μέρους των δήθεν πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Και σε αυτό το δυσάρεστο πεδίο η Ρουμανία έχει τα πρωτεία, η Βουλγαρία έπεται.

Στην πάροδο αιώνων έχουν διαμορφωθεί στους Βαλκανικούς Λαούς σε γενικές γραμμές, παρ όλες τις υπάρχουσες διαφορές τα κάτωθι  χαρακτηριστικά στοιχεία της νοοτροπίας:

α) Θετικά: αγάπη στην ελευθερία, πατριωτισμός, εθνική συνείδηση, φιλότιμο, υπερηφάνεια, υπερεξελιγμένο οικογενειακό αίσθημα και σεβασμός των ηλικιωμένων.

β) Αρνητικά: ισχυρή τάση σε απειθαρχία, υποανάπτυκτη αντοχή, όχι έντονη αγάπη στην εργασία, υποανάπτυκτη δυναμικότητα, ουδέν κοινόν καλόν (γενικό συμφέρον), συγκρουσιασμός προσωπικά  και σε επίπεδο κοινωνίας και στην πολιτική, πρωτόγονη επιδειξη πλούτου (ανατολίτικο), προτεραιότητα του αισθήματος έναντι της λογικής (ανατολίτικο), υπεραναπτυγμένος σουρεαλισμός (ανατολίτικο), σύγχιση των επιθυμιών και ονειρώσεων με την πραγματικότητα (ανατολίτικο), πολλά λόγια αλλά ελάχιστη πραγματοποίηση, αρρωστημένη τάση σε καχυποψίες (ανατολίτικο), άκρως υποανάπτυκτο ταλέντο διοργάνωσης, επιπολαιότητα και τσαπατσουλιά προσωπικά και σε επίπεδο κράτους, πρωτοφανής διαφθορά ως κανόνας βίου, αρρωστημένος υπερεθνικισμός, απόρριψη της κριτικής (ανατολίτικο), τελεία έλλειψη της αυτοκριτικής (ανατολίτικο), έλλειψη της υπευθυνότητας έναντι κοινωνίας και κράτους (ανατολίτικο),  πρόσαψη της ευθύνης για   αποτυχίες σε άλλους σε προσωπικό και εθνικό επίπεδο (ανατολίτικο), τελεία έλλειψη  της αλληλοεξάρτησης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων έναντι της κοινωνίας και του  κράτους.

Συμπεράσματα: α) Οι Βαλκανικοί Λαοί είναι μεν καθ οδόν προς την υπερεξελιγμένη Ευρώπη, αλλά χρειάζονται ακόμη μερικές δεκαετίες για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους. β) Η συμμετοχή των Βαλκανικών κρατών  ήταν και είναι ακόμη  εκτός από την Ελλάδα ένα μεγάλο λάθος.

Δημοσιευθέν στα Γερμανικά : Die Zeit (11.1.19) , Süddeutsche Zeitung  Facebook (12.1.19, 9.3.19, 30.5.19), Tagesspiegel (28.1.19) ,Neue Zürcher Zeitung Facebook (7.2.19, 28.5.19), Wiener Zeitung Facebook (15.5.19)

 

China, USA, EU

Posted on by
Reply

China stellt objektiv die Führungsmacht innerhalb des Konfuzianischen Kulturkreises mit einem besonderen Menschen- und Gesellschaftsbild, hat eine  viertausendjährige Friedenspolitik aufzuweisen, hat sich in den letzten Jahrzehnten rasant  zu der zweiten Supermacht der Welt entwickelt und wird spätestens snah ca. zehn bis 15 Jahren die USA auf allen Gebieten überflügeln. Dieses Imperium  Cinicum Maximum wird im 21. Jh. eine Pax Cinica schaffen und Geschicke der Menschheit  bestimmen.

Die Präsidentschaft des unberechenbaren Trump ist ein Zeichen dafür, dass die USA als Supermacht versagt haben und   sich im Abstieg befinden.

Die  EU kann es sich leisten, auf Distanz zu den beiden Supermächten zu gehen und sich von Fall zu Fall über eine mögliche Nähe  zu den USA oder zu China entscheiden. Sie ist zwar eine ökonomische Supermacht (US-Nobelpreisträger Krugmann), jedoch als strategisch-militärischer Zwerg wird sie in den internationalen Beziehungen nicht als gleichwertiger Player auftreten können.  Zeit (12.5.20)

Wir haben die Pflicht, die objektive Realität sachlich, ohne Glaubenssätze und ideologischer Voreingenommenheit zu widerspiegeln. Ansonsten bin stolz auf das westliche Gesellschafts-und Menschenbild (Individuum, Bürger, Menschenrechte, Freiheiten, Gewaltenteilung etc.)  Jedoch unser Gesellschaftsbild ist historisch gewachsen und kann nicht universell sein. Deswegen kommt international nur eine Friedliche Koexistenz zwischen Staaten unterschiedlicher Kultur- und Rechtskreise in Frage.  Zeit (11.5.20)

8.Mai Tag der Befreiung ?

Posted on by
Reply

Befreiung ?

Warum macht man sich was vor ? Es sei daran erinnert, dass das deutsche Volk wegen seiner unverhohlenen Begeisterung für den Nationalsozialismus und speziell für Hitler hat nach dem Potsdamer Abkommen „die Gemeinschaft der zivilisierten Nationen verlassen“. Sogar noch als die Sowjetarmee Berlin erreicht hatte, beantworteten die anwesenden „Volksgenossen“ die Frage Goebbels („Wollt Ihr den totalen Krieg“ ?) mit ja und frenetischem Beifall.
Deutschland mit seinem Volk wurde total besiegt.
Befreit wurden nur de deutschen Juden, die Sinti und Roma, die Kommunisten, die Sozialdemokraten und wenige Intellektuelle.

Es gibt auch eine andere Betrachtung: Nachträglich könnte man höchstens sagen, dass der Sieg der Alliierten über das verbrecherische Regime des Nationalsozialismus den objektiven Interessen der Deutschen entsprach. Subjektiv sah es ganz anderes aus.

In den von der Wehrmacht besetzten europäischen Ländern ist expressis verbis die Rede vom „Tag des Sieges“. Ich war damals genau sieben Jahre alt und kann mich daran erinnern, dass der Stolz auf den Sieg gegen die „faschistische Bestie“(Standard-Formulierung) alle anderen Gefühle überdeckte. Zeit (7., 8.5.20)