Monthly Archives: März 2013

Ρεαλισμός Ευρωπαϊκός vs Νεοελληνικού Σουρεαλισμού , Ριζοσπαστική Αριστερά, Σουρεαλισμός (Επιγραμματικά), Σουρεαλισμός-Καταστροφή

Posted on by
Reply

Ρεαλισμός Ευρωπαϊκός vs Νεοελληνικού Σουρεαλισμού , Ριζοσπαστική Αριστερά, Σουρεαλισμός-Καταστροφή επιγραμματικά :

1. Πρόκειται για ένα κίνημα κατ αρχάς καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού (ποίηση) και κατόπιν επίσης φιλοσοφικού χαρακτήρα.

2. Το κίνημα έχει εμφανισθεί , όπως συνήθως, στην Γαλλία. Ακόμη και ο ορισμός έχει διατυπωθεί από Γάλλους (πρωτίστως από τον Andre Breton, Manifest du Surrealisme) . Κατόπιν έχει εξαπλωθεί σε όλον τον δυτικό κόσμο.
Αλλά μερικές απόψεις έχουν εκφρασθεί ήδη στην εποχή του Ρωμαντισμού στα τέλη του 18ου αι.

3. Περιεχόμενο και νόημα του Σουρεαλισμού : φαντασιακό, το μη συνειδητό, εξωπραγματικό, ονειροπόλο, παρανοϊκό.

4. Στην πολιτική σημαίνει ο Σ. σύγχιση των επιθυμιών και ονείρων (υποκειμενικό) με την συνήθως σκληρή πραγματικότητα (αντικειμενικό) πραγματικότητα.

5. Στη Λατινική Αμερική σημειώνεται η έκφραση (surealismo Latino).

Πηγές

-André Breton: Die Manifeste des Surrealismus („Manifestes du surréalisme“). Reinbek 2004, ISBN 3-499-55434-8.
-Peter Bürger (Hrsg.): Surrealismus, Darmstadt 1982, ISBN 3-534-06933-1.
-Maurice Nadeau: Geschichte des Surrealismus („Histoire du surréalisme“), Reinbek 2002, ISBN 3-499-55437-2.
-Werner Spies: Der Surrealismus. Kanon einer Bewegung, Köln 2003, ISBN 3-8321-7318-8.

Καθημερινή (15.1.17)

—————————————————-

Σουρεαλισμός-Καταστροφή

Οι ψευδαισθήσεις (σουρεαλισμός) ανήκουν στις εγγενείς διαχρονικές εθνικές παθογένειες των Νεοελλήνων.
Οταν όμως ο σουρεαλισμός είναι συνδυασμένος με υπεραναπτυγμένο ανορθολογισμό, βαλκανικό τσαμπουκά, παλιμπαιδίστικη προσέγγιση, πρωτόγονο λαϊκισμό, αριστερόστροφο βολονταρισμό (ετσιθελισμό) , πολιτική αμετροέπεια και ανατολίτικη επιπολαιότητα, είναι η αποτυχία στην διεθνή σκακιέρα και ιδιαιτέρως στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις προδιαγεγραμμένη.

Η αντικατάσταση της αντικειμενικής πραγματικότητας με ιδεοληπτικές ονειρώσεις ή και με ανέξοδες εθνικιστικές κορώνες , οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απομόνωση , ίσως και στην ολοσχερή καταστροφή. Καθημερινή και Το Βήμα (6.2.15).

———————————————————-

Ευρωπαϊκός ρεαλισμός και Νεοελληνικός σουρεαλισμός ιδιαιτέρως της  Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Διατυπώνουμε την γνώμη, ότι έχουμε να κάνουμε πρωτίστως με ένα πολιτισμικό πρόβλημα.
Μία από τις μεγάλες διαφορές σε ό,τι αφορά την νοοτροπία μεταξύ μας και των
άλλων Ευρωπαίων, έγκειται πρωτίστως στο εξής : Οι προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν βιώσει την Αναγέννηση, τον κοσμοϊστορικό Διαφωτισμό , την αστική Επανάσταση, το αστικό κράτος και έχουν εμπεδώσει τις βασικές ελευθερίες και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (αστικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά) και πέραν τούτου οι πολίτες των στην πλειονότητα κατέχουν κοινωνική, κρατική, νομική και φορολογική συνείδηση.

Στην Ελλάδα όμως δεν κατόρθωσε να εξελιχθεί ούτε μία αστική τάξη ευρωπαϊκής ποιότητας, ούτε μία αξιόλογη εργατική τάξη. Οι περισσότεροι πολιτικοί της ανεξάρτητα από την ιδεολογική, πολιτική και κομματική τοποθέτηση αντανακλούν ένα μη ευρωπαϊκό, αλλά στην ουσία ένα βαλκανοανατολίτικο πολιτισμικό και πολιτικό επίπεδο που είναι χειρότερο από το “βλαχαδερό”.

Δεν ήταν π.χ. τυχαίο που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Α. Παπανδρέου διατηρούσε άριστες σχέσεις με Άραβες πολιτικούς. Ακόμη και ο αξιότιμος κ. Μ. Θεοδωράκης είπε κάποτε , “εάν δεν μας θέλουν στην Ευρώπη, θα την εγκαταλείψουμε” ! Αλλοι πολιτικοί πάλι (π.χ. ο κ. Λαφαζάνης) ονειρευόνταν συμαχίες με την μετακομμουνιστική και άκρως αυταρχική Ρωσία.

Η πρυτανεύουσα πνευματική βάση και προϋπόθεση για αυτήν την εξέλιξη την Ευρώπη ήταν και είναι ακόμη το ιus rationis ( Δίκαιον του ορθού Λόγου = Ορθολογισμός) ως ιδιαίτερη έκφανση του ιus naturae ή ιus naturalis (μετάφραση του αρχαίου ελληνικού Φύσει δίκαιον ).

Αυτά έχουν συμβεί προ της Γαλλικής Επανάστασης στα πλαίσια του Διαφωτισμού επί τη βάσει της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και δη του Λόγου υπό το νόημα της λογικής σκέψης.
Ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός είναι μία από τις πνευματικές και επιστημονικές βάσεις για την υπεροχή του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ( η έννοια Δύση είναι παρωχημένη ) σε σύγκριση με τους άλλους κύκλους πολιτισμού.

Αλλά στην νεοελληνική παράδοση δεν εφαρμόζεται ο ορθολογισμός. Αντ` αυτού επικρατεί μεταξύ άλλων εγγενών διαχρονικών παθογενειών ο σουρεαλισμός, ακριβώς όπως στις αραβικές και στις λατινοαμερικανικές χώρες (surealismo latino). Ο σουρεαλισμός έχει ήδη εξελιχθεί σε μαζική παράνοια ( Βλέπε ιδιαιτέρως Στέλιος Ράμφος, Η Λογική της Παράνοιας, Αθήνα, 2011 ).
Είναι πασίγνωστο, ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του εξορθολογισμού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Θεολόγοι της που εκπροσωπούν μία μεσαιωνική Kοσμοαντίληψη και μίαν άκρως καθυστερημένη Eικόνα του Aνθρώπου.

Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί Ελληνες επιστήμονες και διανοούμενοι του εξωτερικού επισημαίνουν  εντονότατα την ανάγκη του πραγματικού εξευρωπαϊσμού, του εκμοντερνισμού και του εξορθολογισμού της Ελλάδας, ειδάλλως θα καταστραφεί η Ελλάδα τελείως και δη ανεξάρτητα από κόμμα και κυβέρνηση.

Τώρα τελευταία διαπιστώνουμε με έντονο ενδιαφέρον, ότι υπό την πίεση των ευρωπαϊκών «Θεσμών» (Τρόϊκας), δηλαδή της εξελιγμένης Ευρώπης, λαμβάνει βαθμιαία χώραν ο εξευρωπαϊσμός του κ. Τσίπρα και μερικών συνεργατών του.

Εν τω μεταξύ έχει εξελιχθεί ο νεοελληνικός σουρεαλισμός ( σύγχιση των πολυποίκιλων ονειρώσεων και ψευδαισθήσεων με την σκληρή και θλιβερή πραγματικότητα ) σε βάση του ολέθριου λαϊκισμού ως εργαλείο αποβλάκωσης του λαού ( ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) περαιτέρω, μια που το κίνημα ΣΥΡΙΖΑ κατέχει την εξουσία.

Ηδη έχει περίτρανα αποδειχθεί, ότι του λείπουν οι προϋποθέσεις για μίαν επιτυχή διακυβέρνηση της χώρας. Υφίσταται όντως μεταξύ της ανέξοδης βερμπαλιστικής ατάκας στην Βουλή ( ο κ. Τσίπρας ), της ουτοπίας από το ένα μέρος και της σκληρής πραγματικότητας από το άλλο μέρος μία δυσθεόρατη διαφορά.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ιδιότητα της αντιπολίτευσης ήταν η αέναη ατάκα, η ψευτοεπαναστατική ρητορεία και ο υπερεξυπνακισμός. Τέτοια φαινόμενα είναι συνηθισμένα σε όλα τα ουτοπικά κινήματα ανά τον κόσμο.
Τώρα όμως που οι πολιτικοί κατέχουν την εξουσία, δεν είναι λόγω των ιδεοληπτικών παρωπίδων, αγκυλώσεων , του υπερσουρεαλισμού και της αριστεροστρεφούς αυτοϊκανοποίησης ουδόλως σε θέση να εξεύρουν και να επιλύσουν τα πρυτανεύοντα προβλήματα ( πρωτίστως παραγωγή και εξαγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων).

Ακόμη εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στο προοίμιο του μεγάλου βιβλίου, το οποίο αποτελείται από πολλά κεφάλαια, τα οποία ασχολούνται κανονικά πρωτίστως με την ανοικοδόμηση της οικονομίας. Αλλά είναι διεθνώς πασίγνωστο, ότι Ριζοσπαστική Αριστερά και οικονoμία αποτελούν μία contradictio in adiecto.
Βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου και της μαζικής παράκρουσης της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα,  iefimerida,  Καθημερινή, τελευταία φορά στις 08.03.2018)

Αποθέωση Πολιτικών Ηγετών, Σουρεαλισμός

Posted on by
Reply

Αποθέωση Πολιτικών Ηγετών, Σουρεαλισμός

Πρόκειται για πολύπτυχα φαινόμενα : μυθολογικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά, εθνολογικά, ψυχολογικά, ιδεολογικά ,πολιτικά και ιστορικά.

Σε όλους τους σημαντικούς Κύκλους πολιτισμού υπάρχουν στην μυθολογία άτομα με υπεράνθρωπες, δηλαδή “θεϊκές” ικανότητες όπως μεγάλοι εφευρέτες και ευεργέτες της ανθρωπότητας, ιδρυτές πόλεων, νομοθέτες, μυθικοί βασιλείς και σωτήρες. Οι τελευταίοι είναι στις θρησκείες συνήθως ταυτόσημοι με ιδρυτές μεγάλων θρησκειών, όπως ο Ιησούς Χριστός στην ρωμαιοκαθολική, στην ορθόδοξη και στην προτεσταντική παράδοση.

Στήν αρχαία ιστορία ήταν ο Φαραώ θεϊκό πρόσωπο ή τουλάχιστον “υιός του θεού”. Βασιλείς των Αζτέκων και των Ινκα θεωρούσαν επίσης τον εαυτό τους υιούς του ανώτατου θεού. Το παράξενο έγκειται στο ό,τι και ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας πίστευε καθώς και ο λαός του έως το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ότι είναι θεϊκής καταγωγής.

Ο εκάστοτε Ρωμαίος αυτοκράτορας έβαζε στα επίσημα ντοκουμέντα προ του ονόματός του το βαρυσήμαντο επίθετο divinus (θεϊκός ) από το ουσιαστικό deus (θεός). Στην αρχαία Αθήνα, όπου σε γενικές γραμμές επικρατούσε η δημοκρατία, ήταν τέτοια φαινόμενα άγνωστα. Εκεί ίσχυε τουναντίον κάτω από ορισμένες συνθήκες για τους πολιτικούς ο γνωστός εξοστρακισμός (εξορία).

“Ελαίω Θεού” βασιλείς και αυτοκράτορες εξασκούσαν στην Ευρώπη την θεϊκά νόμιμη εξουσία, ώσπου η αστική επανάσταση έχει περατώσει επί τη βάσει του ορθολογισμού ( ius rationis ) τα υπολλείμματα του Μεσαίωνα. Στα ολοκληρωτικά συστήματα (Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός και Κομμουνισμός) διαπιστώνουμε μίαν ακραίως παράλογη προσωπολατρεία και σχεδόν αποθέωση των εκάστοτε ηγετών.

Στις περιπτώσεις των αναφερθέντων συστημάτων έχουν προσλάβει οι ιδεολογίες τόσο σημαντική θρησκευτική χροιά που βαθμιαία έχουν αντικαταστήσει τις θρησκείες . Ειδικά στην πρώην Σοβιετική Ένωση έχει διαστρεβλωθεί ο Μαρξισμός τόσο ακραίως που ο Στάλιν λατρευόταν ιδιαίτερα ύστερα από τον πόλεμο σχεδόν ως θεϊκό ον. Η κυρία αιτία για την αποθέωση των ανώτατων ηγετών στα ολοκληρωτικά καθεστώτα έγκειται στο γεγονός, ότι σε αυτά λείπει ο citoyen (πολίτης), ενώ στο γνήσιο δημοκρατικό καθεστώς είναι τέτοια φαινόμενα τελείως αδιανόητα. Μία άλλη αιτία εστιάζεται στο γεγονός, ότι οι ιδεολογίες αυτών των  τα καθεστώτων  έχουν αντικαταστήσει την θρησκεία.

Στην Λατινική Αμερική σημειώνεται  ένα κράμα από παράδοση των θεϊκών βασιλέων των προγόνων των ιθαγενών, από τον ρωμαιοκαθολικισμό με τον Σωτήρα Ιησού Χριστού και με τους πολυάριθμους αγίους, από το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειονότητας του πληθυσμού, από μία πρωτότυπη σωτηριολογία και αγιοποίηση προσωπικοτήτων ( Evita Peron, Chaves) καθώς από την ανεπαρκή εξέλιξη των δημοκρατικών θεσμών. Κάτι το ίδιο είχε συμβεί και στην Ελλάδα με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Δημοκρατία και αποθέωση ή αγιοποίηση πολιτικών είναι μία contradictio in adjecto ( οξύμωρον ).

Δημοσίευση από τo 2013 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida, Πρώτο Θέμα).

Μεταρρύθμιση, Αλλαγή, Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης, Οικονομικός Κρατισμός

Posted on by
2

Μεταρρύθμιση, Αλλαγή, Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης, Οικονομικός Κρατισμός

ΑΛΛΑΓΗ

Αλλαγή σημαίνει από φιλοσοφική άποψη  μεταβολή, η οποία είναι συνυφασμένη με κίνηση ( Αριστοτέλης, ΓΙ,3.200β9-202β29 ) και αφορά σύμφωνα με την σύγχρονη φιλοσοφική αντίληψη την ποιοτική ουσία ενός φαινομένου. Σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες η αλλαγή μπορεί να αφορά την μεταβολή του οικονομικού , πολιτικού και κοινωνικού συστήματος και την αντικατάσταση με ένα άλλο, πράγμα που συντελείται με επανάσταση. Υπάρχει όμως και η εκδοχή να έχει ως αντικείμενα μόνον την οικονομία ή την πολιτική ή πιό συγκεκριμένα μόνον τον διοικητικό  μηχανισμό ( Δημόσιο ). Δηλαδή η σημασία της έννοιας εξαρτάται από την συγκεκριμένη περίπτωση.

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Μεταρρύθμιση σημαίνει μία βαθμιαία και ειρηνική μεταβολή και βελτίωση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του ισχύοντος συντάγματος ή μόνον του διοικητικού μηχανισμού, κάτι  που είναι στην Ελλάδα απολύτως απαραίτητο. Κάποιος ειδικός έχει αναφέρει στις 10.3.15 στο Βήμα   τους πιό σημαντικούς  τομείς  για μεταρρύθμιση : μείωση δημοσίου (εξορθολογισμός, αποτελεσματικότητα, πολιτική ουδετερότητα), ιδιωτικοποιήσεις ( εδώ δεν πρόκειται να γίνει λόγω ιδεοληψιών ουδεμία ιδιωτικοποίηση), πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Φυσικά υφίστανται και άλλα πεδία μελλοντικών μεταρρυθμίσεων.  Γενικά δεν επιτρέπεται  να επιφέρουν οι μεταρρυθμίσεις αλλαγές του καπιταλιστικού χαρακτήρα του οικονομικού και  του αστικού χαρακτήρα του κρατικού συστήματος.

ΠΡΟΟΔΟΣ ( προοδευτικός ) : Κατ αρχάς επισημαίνουμε, ότι δεν υπάρχει ούτε λογική σχέση ούτε ταύτιση των εννοιών  προοδευτικός  και αριστερός, ο οποίος είναι πολλές φορές άκρως συντηρητικός, όπως τα ηγετικά κομματικά στελέχη στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες.

Επί τη βάσει των  συγχρόνων φιλοσοφικών απόψεων ο όρος πρόοδος σημαίνει αλλαγή των συνθηκών ζωής με σκοπό την βελτίωση  του βιοτικού επιπέδου του λαού. Οι ιδεολογίες δεν πολυενδιαφέρουν, γιατί δεν είναι σε θέση  να αυξήσουν την παραγωγικότητα, η οποία επιτυγχάνεται  πρωτίστως μέσω των  συγχρόνων υψηλών τεχνολογιών, με εργατικότητα, οργανοτικότητα, μεθοδικότητα, συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα (όλα αυτά είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον κινέζικα) και όχι με ιδεολογική μεγαλοστομία και ”ψευτοεπαναστατικά οράματα” της κακιάς ώρας.

ΕΛΙΤ

Σύμφωνα με την άποψη συγχρόνων Κοινωνιολόγων υπάρχουν πολλών ειδών της „Ελίτ“ : οικονομική ( ολιγάρχες με καθοριστικό ρόλο σε όλην την κοινωνία), πολιτική ( ανώτατοι φορείς της εξουσίας ), διοικητική ( ιθύνοντες του δημοσίου μηχανισμού), πολιτισμική ( διανοητές, επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες ), δημοσιογραφική ( πρυτανεύοντες στα ΜΜΕ, διαμορφωτές της κοινής γνώμης ) και πατριαρχική ( οικογενειοκρατία ) μάλλον σε τριτοκοσμικές χώρες, στην Ευρώπη μόνον στην Ελλάδα Παπανδρέοι, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, μερικές φορές και στις ΗΠΑ.

Κατά την γνώμη μου  η πατριαρχική μοιάζει κάπως με την δυναστική „Ελίτ“, γιατί και στις δύο παίζουν το αίμα , ο συγγενικός κρίκος και όχι οι απαραίτητες ικανότητες καθοριστικό ρόλο.Έτσι έχει ήδη συμβεί να γίνουν πρωθυπουργοί δύο διανοητικά υστερημένοι  και ως προσωπικότητες υποανάπτυκτοι “διάδοχοι” με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα. Κατάπτυστοι είναι οι ψευτοπολιτικοί που τους έδωσαν το “δαχτυλίδι”.

Υστερα από την κατάρρευση της πασοκικής δυναστείας  έχει η ΝΔ την μοναδική ευκαιρία να ξεφορτωθεί   τις δύο πολιτικές δυναστείες και να  παραδώσει την αρχηγία σε νέους, δυναμικούς και άφθαρτους πολιτικούς.

ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ

Στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτολογία υφίστανται οι εξής ερμηνείες της ελληνογενούς έννοιας „Τεχνοκρατία“, εξ ού και „Τεχνοκράτης „ :

α ) Προτεραιότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας στίς κοινωνίες των υπεραναπτυγμένων χωρών.

β )  Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής  ( π.χ. η Α.Μerkel στην Γερμανία, ο Η. Kissinger στις ΗΠΑ και ο Α. Νταβούτογλου στην Τουρκία ).

γ ) Προετοιμασία και πραγματοποίηση καθοριστικών αποφάσεων και μέτρων με επιστημονικότητα, συστηματικότητα, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα ( π.χ. οι προσωπικότητες υπό  β), δηλαδή όχι νεοελληνικά επιπόλαια και τσαπατσούλικα με πολύ θόρυβο και θριαμβολογία.

Στην Ελλάδα διαπιστώνουμε πρωτίστως εκ μέρους των αριστερών κομμάτων μίαν ακατανόητη υποτίμηση των Τεχνοκρατών, ακόμη και μίσος έναντι αυτών, τους οποίους  μάλλον θεωρούν  ανίκανους να σκέπτονται  και  κοινωνικά, γιατί οι Αριστεροί έχουν την πεποίθηση, ότι  έχουν καπαρώσει την απόλυτη αλήθεια και πέραν τούτου  τον ανθρωπισμό και την δικαιοσύνη αιωνίως.

Πηγές σε Ελίτ

Πηγές
-Lexikon zur Soziologie,Hrsg. W.Fuchs-Heinritz, R. Lautmann et alt., Opladen 1994, S. 163-164.-Kleines Lexikon der Politik,  Hrsg. D. Nohlen, F. Grotz, München 20015, S. 123-124.

Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά συχνά (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida)

——————————————————————

Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου

Σύντομη θέαση χωρίς ιδεοληπτικές παρωπίδες.
Στο επίκεντρο των καθημερινών διενέξεων μεταξύ της κυβέρνησης και (στην ουσία) της Τρόϊκας εστιάζονται δύο βασικά θέματα και δη το δημόσιο  και οι ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται όμως λόγω ιδεολογικών παρωπίδων για ιερότατες αγελάδες του ΣΥΡΙΖΑ.

Κριτήριο για την αλήθεια κοσμοεθωριών και ιδεολογιών είναι η πράξη. Ο κρατισμός παντός είδους, δηλαδή ο “σοσιαλιστικός”, ο καπιταλιστικός και ο τριτοκοσμικός έχουν καταρρεύσει παταγωδώς, γιατί δεν ήταν σε θέση να εξελίξει τις παραγωγικές δυνάμεις και να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Ας αναφέρουμε μόνον δύο παραδείγματα : Η σοβιετκή βιομηχανία έφθασε μόνον στα 25% της αμερικανικής βιομηχανίας. Τώρα έφθασε σύμφωνα με τον Πούτιν στα 30% ! Ενας Ολλανδός αγρότης παρήγαγε όσο 50 κολχός-αγρότες !

2. Σκοπίμως αναφέρω τον Μαρξ, γιατί τον έχω στα νειάτα μου σπουδάσει συστηματικότατα. Αυτό δεν σημαίνει, ότι είμαι μαρξιστής, αλλά η κοινωνιολογική μέθοδός του είναι  έν μέρει ακόμη ενθιαφέρουσα. Ο Karl Marx έχει συγγράψει όχι μόνον το Kapital (Κεφάλαιο), αλλά και άλλες μελέτες, στις οποίες διεπίστωσε ότι δύο από τους λόγους για τις κοσμοϊστορικές επιτυχίες των αρχαίων Ελλήνων ήταν το ΑΤΟΜΙΚΟ συμφέρον και η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και όμως , στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν αυτά αποσιωποιηθεί. Ούτως ή άλλως έχει αυτός συστηματικά διαστρευλωθεί.

3. Ο καπιταλισμός μαζί με το αστικό κράτος, την δημοκρατία και τα δικαιώματα του ΑΤΟΜΟΥ και ΠΟΛΙΤΗ έχει αποδειχθεί ως το ισχυρότερο και ανώτερο πολιτικοκοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Αυτονοήτως δεν είναι τέλειος και παραδεισιακός, όπως οι έως τώρα τελείως αποτυχημένες πολιτικές και κοινωνικές ουτοπίες . Αυτό δεν σημαίνει, ότι αποκλείονται μεταρρυθμίσεις και περαιτέρω εξελίξεις.

4. Ο σημερινός εργάτης και ο σημερινός καπιταλισμός διαφέρουν φυσικά από εκείνους του 19ου αι., όταν ο Karl Marx έκανε τις γνωστές του αναλύσεις.

5. Στα τελευταία χρόνια στηρίζονται οι παραγωγικές δυνάμεις όχι στην βαρειά βιομηχανία, αλλά σε υψηλές τεχνολογίες, οι οποίες , πράγμα που είναι γνωστό, έχουν εφευρεθεί πρωτίστως στις ΗΠΑ από δημιουργικά άτομα και όχι σε κρατικά εργοστάσια .

6. Ο νεαρός Zuckerberg  ( Ζαχαρόβουνο, Αμερικανοεβραίος γερμανικής καταγωγής) π.χ. εφεύρε στο σημαντικό πεδίο της επικοινωνιακής το Facebook και με υπερταχύτητα έγινε δισεκατομμυριούχος. Προ αυτού πρωτοστάτησαν οι εφευρέτες του Internet, συνέβαλαν στην ραγδαία εξέλιξη των υψηλών τεχνολογιών και ταυτόχρονα απέκτεισαν πλούτη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !

7. Ο οικονομικός κρατισμός παράγει αενάως οκνηρία και διαφθορά, δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις ικανότητες των εργαζομένων, αλλά αποτελεί τον ιδανικό βιοτόπο ίσως και τον παράδεισο  για τους συνδικαλιστές. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν επιστρέψει ολοταχώς στον ιδιωτικό οικονομικό τομέα, στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και γενικά στον καπιταλισμό.

Ιδιαιτέρως οι χώρες με κονφουκιανική παράδοση ( εργατικότητα, πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα) όπως π.χ.  η Κίνα και το Βιετνάμ εξελίσσονται ύστερα από μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις ραγδαίως και ιδιαιτέρως η Κίνα   έχει αποκτήσει την θέση μίας οικονομικής υπερδύναμης. Επίσης και η Τουρκία κατόρθωσε μέσα σε δέκα χρόνια να αναδείξει εντυπωσιακές επιτυχίες σε διεθνή κλίμακα μέσω παρόμοιων μεταρρυθμίσεων. Το ίδιο ισχύει και για την Βραζιλία.

Τρεις από τις πολλές πηγές :

-C. Lenz, N. Ruchlak, Kleines Politik-Lexikon, ISBN 3-486-25110-4, München, Wien, 2001.
-Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, 4 Bände, J. Mittelstaß, ( Hrsg. ), ISBN 3-476-02012-6, Mannheim, 2004.
-Lexikon zur Soziologie, hrsg. von W. Fuchs-Heinritz et alt., ISBN 3-531-11417-4, Opladen 1995.

Δημοσιευθέν από τις 18.3.2013 επανειλλημμένα στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή. Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida), τελευταία φορά Καθημερινή (5.3.17).

Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός

Posted on by
Reply

Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως βάση της μαρξιστικής-λενινιστικής Φιλοσοφίας

Ο Διαλεκτικός Υλισμός ( Δ. Υ, ) στηρίζεται στην Διαλεκτική του Hegel ( κανόνες της Διαλεκτικής ) και στον “Ανθρωπολογικό Υλισμό” του Feuerbach, ο οποίος ξεπέρασε τον “Μηχανιστικό Υλισμό” του 18ου αι. Ο Feuerbach εστίασε στο επίκεντρο του φιλοσοφείν τον άνθρωπο και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά δεν ήταν σε θέση να δει τις κοινωνικές τάξεις, πράγμα που έχει πραγματοποιήσει ο Marx. Μεταξύ του νέου Υλισμού και της Διαλεκτικής υφίστανται αλληλοεξαρτήσεις και αλληλοσυνδέσεις.

Ο Karl Marx έχει παραλάβει μεν την “Ιδεαλιστική Διαλεκτική” του Hegel, αλλά δεν εκφράζει όλην την αλήθεια, όταν γράφει το εξής : “Η δική μου διαλεκτική μέθοδος είναι σε ό,τι αφορά την βάση , όχι μόνον διαφορετική από αυτήν του Hegel, αλλά ακριβώς το αντίθετό της. Για τον Hegel είναι η διαδικασία της σκέψης, την οποία αυτός υπό το όνομα Ιδέα σε ένα αυτόνομο υποκείμενο μεταλλάσει, ο Δημιουργός του πραγματικού, το οποίο αποτελεί μόνον ένα εξωτερικό φαινόμενό της. Για μένα δεν είναι η
ιδέα αντιθέτως τίποτα άλλο από την ύλη , η οποία έχει μεταβληθεί και μεταφραστεί στο κεφάλι του ανθρώπου” ( δική μου μετάφραση από τα Γερμανικά ).

Και όμως , ο Hegel έχει συστηματικά ερευνήσει τους εξής σημαντικούς όρους της Διαλεκτικής : Αναγκαιότητα και Τυχαιότητα, Αιτία και Αλληλοεπίδραση, Δυνατότητα και Πραγματικότητα, Ουσία και Σχήμα, Νόμος, Ελευθερία και Αναγκαιότητα, Συνέχεια και Διακοπή. Οι Μαρξιστές φιλόσοφοι απορρίπτουν πέραν τούτου την γνωστή τριάδα Θέση, Αντίθεση, Σύνθεση ως σχολαστική και επιφανειακή.

Η μαρξιστική-λενινιστική Φιλοσοφία διαχωρίζει την αντικειμενική από την υποκειμενική Διαλεκτική. Η Διαλεκτική είναι αντικειμενική υπό την ιδιότητα της γενικής νομοτέλειας της κίνησης και της εξέλιξης του κόσμου, ο οποίος είναι από την ανθρώπινη συνείδηση ανεξάρτητος. Η Διαλεκτική είναι υποκειμενική ως αντικατοπτρισμός της αντικειμενικής Διαλεκτικής στην συνείδηση και στην σκέψη του ανθρώπου. Η Θεωρία της
αντικειμενικής Διαλεκτικής είναι η επιστήμη των γενικών νομοτελειών της εξέλιξης του αντικειμενικού κόσμου. Αυτή λαμβάνει υπ όψη, ότι ο κόσμος αποτελεί μίαν γενική αλληλουχία, μέσα στην οποία είναι όλα τα πράγματα και τα φαινόμενα αλληλοσυνδυασμένα και βρίσκονται σε μία διαδικασία αλληλοεπίδρασης έτσι ώστε να βρίσκονται σε συνεχή κίνηση και εξέλιξη.

Η ουσία της διαλεκτικής θεώρησης της εξέλιξης συγκεκριμενοποιείται στις ακόλουθες τρεις βασικές νομοτέλειες της Διαλεκτικής :

α) Η νομοτέλεια περί της ενότητας και του “αγώνα” των αντιθέσεων ,σύμφωνα με την οποία οι εσωτερικές διαλεκτικές αντιθέσεις είναι η κινητήρια δύναμη κάθε κίνησης και εξέλιξης.

β) Η νομοτέλεια της μεταλλαγής ποσοτικών σε ποιωτικές αλλαγές και το αντίθετο. Η εξέλιξη δεν είναι σύμφωνα με αυτήν την νομοτέλεια μία απλή ποσοτική αλλαγή υπό την έννοια της ανέλιξης, αλλά μία ενότητα από ποσότητα και ποιότητα, από ανέλιξη και επανάσταση καθώς και από συνέχεια και διακοπή.

γ ) Η νομοτέλεια της άρνησης της άρνησης. Αυτό σημαίνει, ότι η εξέλιξη είναι πάντα μια ανώτερη εξέλιξη, δεν είναι μία απλή καταστροφή του παλαιού, αλλά πρόκειται για μία διαλεκτική άρνηση , η οποία σημαίνει, ότι το θετικό του παλαιού παραλαμβάνεται και το αρνητικό απορρίπτεται.

Η Θεωρία της υποκειμενικής Διαλεκτικής, ιδιαιτέρως η Γνωσιοθεωρία και η
Λογική , έχουν ως αντικείμενο έρευνας την διαλεκτική αλληλουχία μεταξύ της Θεωρίας και της Πράξης, της απόλυτης και της σχετικής αλήθειας, του αφηρημένου και του συγκεκριμένου κτλ. Επί τη βάσει αυτή η Θεωρία διατυπώνει τις διαλεκτικές αρχές της ενότητας του λογικού με το ιστορικό, του αφηρημένου με το συγκεκριμένο κοκ.

Η Διαλεκτική είναι πέραν τούτου και μέθοδος που σημαίνε την συστηματική και συνειδητή εφαρμογή των νομοτελειών και των αρχών της Διαλεκτικής με σκοπό την θεωρητική και πρακτική ιδιοποίηση του υλιστικού κόσμου.

———————————————–

Ιστορικός Υλισμός ως ο σημαντικότερος πυλώνας της μαρξιστικής-λενινιστικής Φιλοσοφίας

Ο Ιστορικός Υλισμός ( Ι.Υ. ) θεωρείται ως η πιό σημαντική βάση της μαρξιστικής Φιλοσοφίας. Στο επίκεντρο του Ι.Υ. εστιάζονται σημαντικά  ζητήματα, όπως η νομοτελειακή εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας ( αταξική, δουλοχτητικό σύστημα, καπιταλισμός, σοσιαλισμός/κομμουνισμός ως το τελευταίο και ανώτατο σύστημα (sic) διαδικασία της υλικής παραγωγής, του κλασσικού αγώνα και της κοινωνικής επανάστασης.

Γενικά πρόκειται για μίαν υλιστική ερμηνεία της πρακτικής και επαναστατικής δραστηριότητας του ανθρώπου, ο οποίος είναι σε θέση να μεταβάλλει τις κοινωνικές σχέσεις και ακόμη και τον εαυτό του. Ο Ι.Υ. ανακαλύπτει τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορικής διαδικασίας και τις γενικές και καθοριστικές νομοτέλειες της διάρθρωσης και εξέλιξης της κοινωνίας.
Στον Ι.Υ. στηρίζεται η επαναστατική κοσμοθεωρία.

Σύμφωνα με τον Ι.Υ. δημιουργούνται στην κοινωνική παραγωγή ανεξάρτητες σχέσεις
από την ανθρώπινη θέληση, οι παραγωγικές σχέσεις , οι οποίες αντιστοιχούν σε μία συγκεκριμένη κοινωνική εξέλιξη στις “υλικές παραγωγικές δυνάμεις. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων δημιουργεί στο οικονομικό οικοδόμημα της κοινωνίας, την πραγματική Βάση, πάνω από την οποία υψώνεται ένα νομικό, πολιτικό, πολιτισμικό κτλ. Εποικοδόμημα, στο οποίο αντιστοιχούν συγκεκριμένες μορφές της κοινωνικής συνείδησης”( Karl Marx, δική μου μετάφραση από τα Γερμανικά).

Η μαρξιστική φιλοσοφία υιοθέτησε την Θεωρία της αντανάκλασης του Δημοκρίτου : Η αντανάκλαση των φαινομένων στον εγκέφαλο είναι μία “σκοτεινή αλήθεια”, γι αυτό δέον να εμβαθύνουμε στην ουσία του φαινομένου. Ευκαιρίας δοθείσης ας υπογραμμίσουμε το γεγονός, ότι ο Hegel και o Marx ήταν άριστοι γνώστες της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία έχουν ευρέως αξιοποιήσει και ιδιαίτερα ο Hegel έχει τελειοποιήσει ( Διαλεκτική), ενώ στην Ελλάδα συντελείται μόνον η στείρα επανάλειψη και όχι η δημιουργική αξιοποίηση των φιλοσοφικών γνώσεων των αρχαίων ημών. Αυτό
σημαίνει στην ουσία, ότι οι Νεοέλληνες φιλόσοφοι είναι repetitores ,τους λείπει η δημιουργικότητα.

Ο Ι.Υ. υπογραμμίζει την προτεραιότητα της κοινωνικής βάσης και έτσι των παραγωγικών δυνάμεων, οι οποίες ασκούν καθοριστική επιρροή επί των στοιχείων του εποικοδομήματος, στο οποίο ανήκουν ιδεολογικές, πολιτικές, φιλοσοφικές,
πολιτισμικές και άλλες ιδέες. Επειδή υπάρχει στον καπιταλισμό μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των παραγωγικών σχέσεων μία μεγάλη αντίθεση, πρέπει αυτή να επιλυθεί μέσω μίας κοινωνικής επανάστασης.

Στις αρχές της δεκαετίας του  80 έχουν μαρξιστές φιλόσοφοι αναφέρει επί τέλους και
ένα έργο του Μαρξ, στο οποίο γίνεται λόγος για την “σχετική ανεξαρτησία των ιδεών”, κάτι που έως τότε έχει απορριφθεί επισημαίνοντας πρωτίστως την υλιστική υπόσταση της θεωρίας. Μία μονομερής θέαση. π.χ. στηριζόμενη αποκλειστικά στην ύλη και δη στην οικονομία ,έχει ονομασθεί από μερικούς θαρραλέους ειδικούς μαρξιστές “οικονομισμός” η και “πρωτόγονος υλισμός”, αν και υπήρχε μεγάλη ανεπάρκεια καταναλωτικών αγαθών.

Μία από τις βασικές γνώσεις της μαρξιστικής-λενινιστικής Φιλοσοφίας είναι η ακόλουθη : Κριτήριο για την αλήθεια μίας θεωρίας είναι η πράξη. Αλλά ακριβώς στην εφαρμογή της έχει αποτύχει παταγωδώς η κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού( Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ  το διαφωτιστικό άρθρο “Μαρξισμός-Λενινισμός και “Υπαρκτός Σοσιαλισμός”).

Δημοσιευθέν από τις  31.1.2013 συχνά  στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής.