Αποθέωση Πολιτικών Ηγετών, Σουρεαλισμός

Πρόκειται για πολύπτυχα φαινόμενα : μυθολογικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά, εθνολογικά, ψυχολογικά, ιδεολογικά ,πολιτικά και ιστορικά.

Σε όλους τους σημαντικούς Κύκλους πολιτισμού υπάρχουν στην μυθολογία άτομα με υπεράνθρωπες, δηλαδή “θεϊκές” ικανότητες όπως μεγάλοι εφευρέτες και ευεργέτες της ανθρωπότητας, ιδρυτές πόλεων, νομοθέτες, μυθικοί βασιλείς και σωτήρες. Οι τελευταίοι είναι στις θρησκείες συνήθως ταυτόσημοι με ιδρυτές μεγάλων θρησκειών, όπως ο Ιησούς Χριστός στην ρωμαιοκαθολική, στην ορθόδοξη και στην προτεσταντική παράδοση.

Στήν αρχαία ιστορία ήταν ο Φαραώ θεϊκό πρόσωπο ή τουλάχιστον “υιός του θεού”. Βασιλείς των Αζτέκων και των Ινκα θεωρούσαν επίσης τον εαυτό τους υιούς του ανώτατου θεού. Το παράξενο έγκειται στο ό,τι και ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας πίστευε καθώς και ο λαός του έως το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ότι είναι θεϊκής καταγωγής.

Ο εκάστοτε Ρωμαίος αυτοκράτορας έβαζε στα επίσημα ντοκουμέντα προ του ονόματός του το βαρυσήμαντο επίθετο divinus (θεϊκός ) από το ουσιαστικό deus (θεός). Στην αρχαία Αθήνα, όπου σε γενικές γραμμές επικρατούσε η δημοκρατία, ήταν τέτοια φαινόμενα άγνωστα. Εκεί ίσχυε τουναντίον κάτω από ορισμένες συνθήκες για τους πολιτικούς ο γνωστός εξοστρακισμός (εξορία).

“Ελαίω Θεού” βασιλείς και αυτοκράτορες εξασκούσαν στην Ευρώπη την θεϊκά νόμιμη εξουσία, ώσπου η αστική επανάσταση έχει περατώσει επί τη βάσει του ορθολογισμού ( ius rationis ) τα υπολλείμματα του Μεσαίωνα. Στα ολοκληρωτικά συστήματα (Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός και Κομμουνισμός) διαπιστώνουμε μίαν ακραίως παράλογη προσωπολατρεία και σχεδόν αποθέωση των εκάστοτε ηγετών.

Στις περιπτώσεις των αναφερθέντων συστημάτων έχουν προσλάβει οι ιδεολογίες τόσο σημαντική θρησκευτική χροιά που βαθμιαία έχουν αντικαταστήσει τις θρησκείες . Ειδικά στην πρώην Σοβιετική Ένωση έχει διαστρεβλωθεί ο Μαρξισμός τόσο ακραίως που ο Στάλιν λατρευόταν ιδιαίτερα ύστερα από τον πόλεμο σχεδόν ως θεϊκό ον. Η κυρία αιτία για την αποθέωση των ανώτατων ηγετών στα ολοκληρωτικά καθεστώτα έγκειται στο γεγονός, ότι σε αυτά λείπει ο citoyen (πολίτης), ενώ στο γνήσιο δημοκρατικό καθεστώς είναι τέτοια φαινόμενα τελείως αδιανόητα. Μία άλλη αιτία εστιάζεται στο γεγονός, ότι οι ιδεολογίες αυτών των  τα καθεστώτων  έχουν αντικαταστήσει την θρησκεία.

Στην Λατινική Αμερική σημειώνεται  ένα κράμα από παράδοση των θεϊκών βασιλέων των προγόνων των ιθαγενών, από τον ρωμαιοκαθολικισμό με τον Σωτήρα Ιησού Χριστού και με τους πολυάριθμους αγίους, από το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειονότητας του πληθυσμού, από μία πρωτότυπη σωτηριολογία και αγιοποίηση προσωπικοτήτων ( Evita Peron, Chaves) καθώς από την ανεπαρκή εξέλιξη των δημοκρατικών θεσμών. Κάτι το ίδιο είχε συμβεί και στην Ελλάδα με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Δημοκρατία και αποθέωση ή αγιοποίηση πολιτικών είναι μία contradictio in adjecto ( οξύμωρον ).

Δημοσίευση από τo 2013 συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida, Πρώτο Θέμα).