Νόμοι, Νομική Συνείδηση , Το Νομικό και το Ηθικό

 

Νόμοι, Νομική Συνείδηση

Συνοπτικότατα περί των νόμων

Ο πρωτανεύων σκοπός των νόμων είναι η ρύθμιση κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών κλπ. σχέσων μεταξύ των πολιτών και διοικητικών σχέσεων μεταξύ των πολιτών και του κράτους μέσω κανόνων συμπεριφοράς.
Ενίοτε εμφανίζεται το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ νόμου και ηθικής καθώς και μεταξύ νόμου και δικαίου.

Στην παράδοση των κονφουκιανικών, ισλαμικών και των περισσότερων αφρικανικών χωρών δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των νομικών και των ηθικών κανόνων. Ο Κονφουκιανισμός γνωρίζει π.χ. γενικά τους Λι-κανόνες.

Περίπου το ίδιο διαπιστώνεται και στις διεθνείς σχέσεις ειδικά από τις αρχές της δεκαετίας του 70, όταν οι τότε υποανάπτυκτες χώρες απαιτούσαν μία Διεθνή και Δίκαια Οικονομική Τάξη και προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν τα αιτήματά τους μέσω Διακηρύξεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Πολλά κράτη έχουν ψηφίσει πολές διακηρύξεις μη γνωρίζοντας ότι οι υποανάπτυκτες χώρες δεν έκαναν διαχωρισμό μεταξύ της ΝΟΜΙΚΗΣ και της ΗΘΙΚΗΣ δέσμευσης, η οποία απορρέει μονον από νομικές συμφωνίες και όχι απο διακηρύξεις.Οι αναπτυγμένες χώρες αναγκάσθηκαν να επισημάνουν, ότι η παράδοσή τους γνωρίζει μόνον την νομική δέσμευση.

Ο διαχωρισμός μεταξύ του Δικαίου και της Ηθικής έχει λάβει χώραν τον 18ο αι. στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας από τον νομικό Thomasius.
Αυτό ήταν η προϋπόθεση για τον γερμανικό θετικισμό και φορμαλισμό σε θεωρία και νομοθέτηση καθώς και για την απάνθρωπη νομοθεσία και πράξη στο 3ο Reich ( Gesetz ist Gesetz : νόμος είναι νόμος και χειρότερα : Befehl ist Befehl : διαταγή είναι διαταγή).

Εν κατακλείδι : Υπάρχουν ενίοτε ανήθικοι, άδικοι, απάνθρωποι και εγκληματικοί νόμοι.

Αλλά σε τέτοια περίπτωση ισχύει το “φύσει δίκαιον”( jus naturae ή jus naturalis, στην εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού το droit de raison ) μία από τις μεγαλύτερες επιτεύξεις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος με τεράστιες επιδράσεις στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια ιστορία.
Σε αυτό το δίκαιο βασίζεται το jus resistendi (δίκαιο της εξέγερσης). Καθημερινή (17.10.15, 10.3.19)

——————————————————————————

-Ελλειψη νομικής συνείδησης και “αίσθημα του δικαίου”

-Ελλειψη νομικής συνείδησης και “αίσθημα του δικαίου”

Η νομική συνείδηση στα ευνομούμενα κράτη  σημαίνει  πρωτίστως α) εκούσιο σεβασμό των νόμων και β) αλληλουχία δικαίων και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ, κάτι που είναι στον ελληνικό πολιτικό βίο και ιδιαιτέρως στον αριστεροστρεφή κύκλο άγνωστο ή και τελείως απορριπτέο.
Η έκφραση νομική συνείδηση μάλλον δεν είναι  στην ελληνική γλώσσα γνωστή, στην οποία χρησιμοποιείται η έκφραση αίσθημα δικαίου, το οποίο ο καθείς μπορεί   σύμφωνα με την ιδεολογική , πολιτική κτλ. τοποθέτηση   να το ερμηνεύσει κατά το δοκούν.

Τώρα έχει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις και αμαρτίες από το παρελθόν του. Ετσι αλλάζουν οι καιροί. Καθημερινή ( 22./25.2.15)

————————————————————————————————-

Είναι το νομικά σωστό επίσης Ηθικό ;

α) Κανονικά στηρίζονται οι νομικές αντιλήψεις στις ηθικές αντιλήψεις της πλειοψηφίας μίας κοινωνίας, γιατί στην ιστορία του πολιτισμού έχουν πρώτα εμπεδωθεί οι ηθικοί κανώνες και κατόπιν έπονταν οι νομικοί και δη στην Μέση Ανατολή (Σουμερία ο πρωτος νομικός κώδικας του Κόσμου Codex Eshnuna pro 4200 ετών και στην Βαβυλωνία o Codex Hammurabi pro 3800 ετών).

β) Στην περίπτωση όλων των εκφάνσεων της Αριστεράς (από την σοσιαλδημοκρατική , την σοσιαλιστική, την άκρα, την κομμουνιστική, την σταλινική έως την βοειοκορεατική) η “ηθική ανωτερότητα” αποτελεί απλούστατα ένα ΜΥΘΟ, ο οποίος όμως έχει εργαλειοποιηθεί με τον σκοπό της ανάληψης της πολιτικής εξουσίας.
Κατόπιν η ηθική εξελίσσεται σε αντικείμενο ιδεολογικού μουσείου.

γ) Αλλά στις εύνομούμενες κοινωνίες ιδιαιτέρως στις χώρες με προτεσταντική παράδοση μπορούν να θεωρηθούν οι νόμοι στην πλειονότητα ως αντικατοπτρισμός των υφισταμένων ηθικών αξιών. Δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιες χωρες γίνεται λόγος για Κράτος του Δικαίου και για Κοινωνικό Κράτος.

δ) Η σημερινή Ελλάδα όμως ανήκει μόνον pro forma στην εξελιγμένη Ευρώπη, γιατί παρέλαβε από την Δύση το σχήμα, αλλά όχι το περιεχόμενο σε ό,τι αφορά το πολιτικό και νομικό σύστημα, γιατί έλλειπαν οι κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις .

Επομένως στη Ελάδα είναι εσφαλμένη η άποψη, ότι σημειώνεται μία ταύτιση του νομικού με το ηθικό. Ας υπενθυμίσουμε, ότι στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχουν ούτε κοινωνική , ούτε ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η οποία δεν ανήκει στο ελληνικό λεξιλόγιο !

ε) Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα είναι σχεδόν εθιμικό “δίκαιο” να συγχίζονται ακουσίως ή και εκουσίως βασικές έννοιες του κοινωνικού και πολιτικού βίου σε τέτοιο βαθμό που επικρατεί ένα τεράστιο εννοιολογικό χάος.

Ο καθείς λέει, ό,τι του συμφέρει η ερμηνεύει τις έννοιες κατά το δοκούν. Καθημερινή (17.10.15)

—————————————————————————————————————————-

Πλάτων περί Νόμων

Στους Νομους, ο φιλοσοφος θετει επτα αξιωματα ως βασικα θεμελια της πολης.
Οι γονεις πρεπει να κυβερνανε τα παιδια.
Οι ευγενεις τους αγενεις.
Οι παλαιοι [γεροι] τους νεους.
Οι κυριοι τους εργατες.
Οι επιδεξιοι [καλοι] τους αδεξιους [κακους].
Οι γνωστικοι τους αμαθεις.
Και το εβδομο αξιωμα που ειναι και το πιο δημοκρατικο.

 

 

Ελλάδα, Ατομο, Κοινωνία, Πολίτης, Κοινωνικη συνείδηση

Ελλάδα, Ατομο, Κοινωνία, Πολίτης

Η νεοελληνική διχοτομία μεταξύ κράτους και πολίτου έχει βαθειές ρίζες. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε επί τη βάσει μίας σύνθετης προσέγγισης.

Οι Νεοέλληνες ανήκουν στους λαούς ( Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη ), οι οποίοι δεν έχουν βιώσει την Αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος καθώς και τις πολιτισμικές επιτεύξεις των Αρχαίων Ρωμαίων  ( πρωτίστως το δίκαιο ), την βάση και προϋπόθεση της πνευματικής ανόδου της Ευρώπης.

Στην Βόρεια Ιταλία , πολιτιστικά στην πιό προηγμένη περιοχή της Ευρώπης, είχαν τον 15ο αι. εξελιχθεί οι παραγωγικές δυνάμεις και γενικά οι κοινωνικές συνθήκες ωρίμασαν για να λάβει χώραν μία συστηματική ενασχόληση με την επιστήμη των Αρχαίων Ελλήνων και ταυτόχρονα ε νμέρει η εφαρμογή της στον  πρακτικο  βίο.

Αλλά ήδη τον 13ο αι .έχει αρχίσει επι θρησκευτική βάσει η διαμόρφωση της Ιδέας του ατόμου , ενώ στην τότε Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ( η έννοια “Βυζαντινή Αυτοκρατορία”έχει διατυπωθεί τον 19ο αι. ) η ενασχόληση με τα έργα των Αρχαίων Ελλήνων είχε πρωτίστως φιλολογικό και άκρως σχολαστικό χαρακτήρα.

Ιδιαίτερα στην Αγγλία είχε βαθμιαία αναβιβασθεί ιδίως μέσω της Magna Charta Libertatum (13ος αι. !) η  Ατομικότητα του υπηκόου.

Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα το άτομο έχει στα πλαίσια του “Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ” τα εξής βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα :

αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, βούληση, ελευθερία των επιλογών, αυτονομία ( αυτεξουσία ), αυτοπειθαρχία, αυτοκριτική, εργατικότητα, συνείδηση της ευθύνης και πρωτίστως κοινωνική συνείδηση, η οποία σημαίνει κυρίως αποδοχή της προτεραιότητας του γενικού προ του ατομικού συμφέροντος.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι η έννοια του “κοινού καλού” έχει εμπεδωθεί  από τον αιώνιο Αριστοτέλη και έχει συγκεκριμενοποιηθεί από τον καθολικό θεολόγο και φιλόσοφο  Ακινάτης (Thomas de Aquin )”commune bonum”, 13os αι. ),

Ιδιαίτερα ο  Ευρωπαϊκός   Διαφωτισμός εφεύρε μεταξύ άλλων και την έννοια ius rationis” : („Δίκαιο του ορθού λόγου“ ), τον ευρωπαϊκό ορθολογισμό.

Η Γαλλική Επανάσταση  ( 1789 ) δημιούργησε τον πολίτη ( citoyen ) και το πρώτο αστικό κράτος του κόσμου, ενώ υπήρχαν μεταξύ άλλων και πολλά καθυστερημένα γερμανικά φεουδαλικά κράτη.

Ένα από τα πιό καθυστερημένα κρατικά μορφώματα ήταν το βασίλειο της Βαυαρίας. Τα γερμανικά κράτη είχαν κατακτηθεί από τον Ναπολέοντα, ο οποίος έχει εμπεδώσει στην τότε πολύ καθυστερημένη Γερμανία μέσω  βίας το σύγχρονο κράτος και το δίκαιο, αν και δεν υπήρχαν οι αντικειμενικές οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις.

Δηλαδή οι Βαυαροί οι οποίοι είχαν προσπαθήσει να εμπεδώσουν ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος δεν ήταν σύγχρονοι πολίτες , ούτε είχαν την απαραίτητη κοινωνική τοποθέτηση και πολιτική εμπειρία για να είναι σην Ελλάδα ιδιαιτέρως επιτυχείς.

Τελικά άλλα ευρωπαϊκά κράτη παρέλαβαν το σχήμα ( αστικό σύνταγμα, αστικούς νόμους κτλ. ), αλλά όχι πάντα και το περιεχόμενο του μοντέρνου αστικού κράτους. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε το άτομο ούτε ο πολίτης. Αυτό ισχύει ακόμη. Κσαι σήμερα Χωρίς όμως τον συνειδητό πολίτη δεν λειτουργεί το κράτος.

Τα βασικά γνωρίσματα του πολίτου είναι τα εξής : κρατική συνείδηση ( διαλεκτική αλληλοσύνδεση πολίτου και κράτους ), νομική συνείδηση ( σεβασμός των νόμων και όχι “αντιεξουσιαστικός” νομομηδενιστής και νομοκλάστης ), φορολογική συνείδηση, περιβαλλοντική συνείδηση,  αναγνώριση και εφαρμογή της διαλεκτικής αλληλουχίας δικαιώμάτων και υποχρεώσεων, υπεράσπιση του κράτους προ εξωτερικών κινδύνων.

Στις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης αυτά είναι τελείως αυτονόητα, στην Ελλάδα δυστυχώς σχεδόν άγνωστα. Εδώ υφίστανται ακόμη μεσαιωνικά υπολλείμματα όπως οι δεσμοί αίματος ( Νεποτισμός, Οικογενειοκρατία ).  Εδώ και 200 χρόνια γίνονται δήθεν προσπάθειες να πραγματοποιηθούν επί τέλους ο εξορθολογισμός και ο εξευρωπαϊσμός της Ελλαδας, αλλά δυστυχώς ανεπιτυχώς.

Η Ελλάδα  δεν έφθασε ακόμη πολιτισμικά στην προηγμένη Ευρώπη. Είναι μία βαλκανομεσοανατολίτικη χώρα. Αυτό ισχύει και για τη νοοτροπία των Νεοελλήνων με τις γνωστές συνέπειες ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τα άρθρα  ¨Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος”, “Ευρώπη , Βορράς-Νότος”.

Δημοσιευθέν από το 2012 συχνά  στον ηλεκτρονικό τύπο  (Καθημερινή, τα Νέα, Το Βήμα)

_______________________________________________________________

Κοινωνική συνείδηση

Το κύριο νόημα της κοινωνικής συνείδησης είναι η συμμετοχή στο “κοινόν συμφέρον” (Δημόκριτος) ή στο “κοινόν καλόν” (Αριστοτέλης) και έχει ΑΜΕΣΗ σχέση με τον σύγχρονο Πατριωτισμό. Κατά τα άλλα στην ελληνικη κοινωνία η κοινωνική συνείδηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη, γιατί ήδη στα μέσα του 19ου αι. έχει προσδοθεί στην εθνική συνείδηση απόλυτη προτεραιότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες βαλκανικές χώρες. Αυτό είναι ένας από τους καθοριστικούς λόγους για την καθολική καθυστέρηση αυτών των χωρών.Καθημερινή (16.2.20)

 

Ελλάδα και Ρωσία, Συνοπτική Προσέγγιση

Ελλάδα  και Ρωσία, Συνοπτική προσέγγιση

1. Η Ρωσία θεωρούσε επί αιώνες τον εαυτό της ως την “Τρίτη Ρώμη”. Από αυτή την γενική τοποθέτηση έβγαζε το δικαίωμα να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη.

2. Η Ρωσία επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει πρόσβαση στην Μεσόγειο. Αυτή η επιθυμία έχει εκπληρωθεί κάποτε στην Αλβανία ( βάση υποβρυχίων) και στην σημερινή Συρία (βάση ναυτικού). Γι αυτό η Ρωσία υποστηρίζει το καθεστώς της Συρίας.

3. Ο ορθόδοξος κλήρος της Ρωσίας το θεωρούσε ιερόν καθήκον του να προστατεύσει τους ομόθρησκους στα Βαλκάνια.

4. Και κάτι το προσωπικό : Οταν η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου άρχισε, Ελληνες μεταξύ αυτών και οι έγκυες γιαγιάδες μου προσπαθούσαν να φτάσουν με βάρκες στα ρωσικά πλοία που βρισκόνταν άπεναντι από την Τραπεζούντα.
Εν τω μεταξύ άρχισαν να κατευθύνονται οι Τούρκοι προς την παραλία. Τότε απεφάσισαν οι δικοί μας υπό την αρχηγία κάποιου προγόνου μου να αναχαιτήσουν τις επιθέσεις των Τούρκων. Πραγματικά πέτυχαν μεν τον σκοπό τους , αλλά όταν άρχισαν να τελειώνουν τα πυρομαχικά τους αυτοκτόνησαν όλοι για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων που ούτως ή άλλως θα τους έσφαζαν.
Τα ρωσικα πλοία υποδέχθηκαν τους κατατρεγμένους και τους μετέφεραν στην Γεωργία από όπου  αργότερα ο Καζαντάκης ως εκπρόσωπος του Διεθνούς Ερυρθρού Σταυρού τους μετέφερε στην Ελλάδα.
Η μητέρα μου ζει ακόμη (97 ετών) και φυσικά αισθάνεται απέραντη ευγνωμοσύνη έναντι των Ρώσων.

Σύγκριση : Στα πλαίσια του μακελειού στην Σμύρνη, οι Τούρκοι  τους Μικρασιάτες Ελληνες, πολλοί προσπαθούσν να φτάσουν στα πολεμικά πλοία των Αγγλων και Γαλλων, αλλά αυτοί όχι μόνον δεν τους επέτρεψαν να μπουν στα πλοία, αλλά τους πετούσαν στη θάλασσα ή τους έκοβαν τα χέρια γα να μην ανέβουν στα πλοία. Αυτή είναι η διαφορά μεταξυ των Ρώσων και των Δυτικών.
Εγώ προωπικά αγαπώ τον ρωσικό λό, αλλά όχι τον Πούτιν.Ετερον εκάτερον. Καθημερινή (Φλεβάρης 2015)

Γερμανοφόβοι, “Γερμανομάχοι”, “Γερμανοκτόνοι”

Γερμανοφόβοι, “Γερμανομάχοι”, “Γερμανοκτόνοι”

Οι γείτονες της σημερινής Γερμανίας, ιδιαίτερα τα πρώην θύματα Τσεχία και Πολωνία παρακολουθούν κάθε πολιτική εξέλιξη στη Γερμανία με μεγίστη προσοχή εν μέρει και με  και δυσπιστία. Δηλαδή στα κατάβαθα της ψυχής τους έχουν πράγματι μια κάποια γερμανοφοβία, αν και οι σημερινοί Γερμανοί διαφέρουν κατά πολύ απο τους εγκληματίες  Γερμανούς. Έβγαλαν τα σωστά συμπεράσματα από την εθνική καταστροφή τους. Ζω μεταξύ τους ακριβώς 55 χρόνια . Δεν διαπίστωσα τίποτα το επικίνδυνο. Οι Νεοφασίστες είναι περίπου 10 % του πληθυσμού.

Η Γερμανία είναι στην Ευρώπη το πιό σπουδαίο μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι Γερμανοί έχουν αναμειχθεί με ανθρώπους από δεκάδες λαούς από όλον τον κόσμο Είμαι πεπεισμένος, ότι δεν υπάρχει λόγος για Γερμανοφοβία. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Οι Έλληνες που ζουν στη Γερμανία ( κάπου 350 χιλ. ) έχουν πολύ καλή φήμη ως εργατικοί , πειθαρχικοί και πολιτισμένοι. Δηλαδή σε μια αξιοκρατούμενη κοινωνία συντελείται μια αφάνταστη μεταλλαγή των Ελλήνων. Αυτό είναι. Γενικά οι Γερμανοί αγαπούν τους Ελληνες και για το παρελθόν ( Αρχαίοι Έλληνες). Όταν διαπιστώσουν ότι ένας Έλληνας είναι εργατικός και έξυπνος τον προωθούν , αλλά . από τους Έλληνες απαιτούνλόγωτων προγόνων να είναι οι πρώτοι. Αλλοίμονο  όμως στον Έλληνα π.χ. σπουδαστή, που δεν ανήκει στους πρώτους. Αυτόν τον περιφρονούν ως ανάξιο των Αρχαίων Ελλήνων !

Όταν άρχισα τις σπουδές μου το 1960 και ξεπέρασα αμέσως στις επιδόσεις όλους τους Γερμανούς, μου πρότεινε ο κοσμήτορας της σχολής μας να κάνω  επιστημονική σταδιοδρομία. Μου  έδωσαν υποτροφία αριστίας και έτσι είχα την δυνατότητα να σπουδάσω και κάποτε να γίνω και πανεπιστημιακός. Γι αυτούς ήμουν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια αξιολόγησης άξιος των προγόνων ! Υπάρχει και κάτι το ιδιαίτερο και χαρίεν : Οι Γερμανίδες αγαπούν από ολους τους αλλοδαπούς πιό πολύ τους Έλληνες !

Παρακάτω απαντώ το ερώτημα γιατί οι Γερμανοί, αν και γενικά πολιτισμένοι , έχουν διαπράξει ανήκουστες βαρβαρότητες. Έχουν εθισμό για τέτοια λόγω  του DNA ;  Όχι γιατί αν ήταν έτσι, θα ίσχυε αυτό για όλους τους απογόνους των αρχαίων Γερμανών.

Πού βρίσκεται η αιτία για το φαινόμενο αυτό ; Σε σύγγριση με άλλους ευρωπαϊκούς λαούς ( π.χ. Γάλλους, Αγγλους, Ισπανούς, Ολλανδούς ) οι Γερμανοί έχουν αποκτήσει πολύ αργά ένα μοντέρνο ενιαίο κράτος, την Γερμανική Αυτοκρατορία ( Deutsches Reich )1871 !

Όταν επί τέλους ξύπνησαν, διεπίστωσαν ότι οι προηγμένοι ευρωπαϊκοί λαοί είχαν ήδη διανέμει μεταξύ τους τον κόσμο ( αποικίες). Οι Γερμανοί απαιτούσαν να λάβουν το “μερίδιό” τους. Συστηματικά άρχισαν να προετοιμάζονται για τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο έχασαν και πλήρωσαν τεράστιες αποζημιώσεις , κατά τη γνωμη τους μια μεγάλη αδικία. Ύστερα όμως από το 1933 ο γερμανικός λαός δηλητηριάσθηκε από τις ρατσιστικές φαντασιώσεις των εθνικοσοσιαλιστών (!) Η φασιστική ιδεολογία έχει γεννήσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία. Δεν μπορεί όμως να ισχυρισθεί κανείς, ότι α) έχει αντιλήφθεί όλος ο γερμανικός λαός, τι σκόπευε ο Χίτλερ και β) ότι ήταν σύμφωνος με τις θηριωδίες.  Οι  Γερμανοί ήταν το πρώτο θύμα του χιτλερισμού. Και όμως η μεγάλη τιμωρία ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο αφορούσε όλο το γερμανικό έθνος. Περί αυτού έχω συγγράψει ένα κεφάλαιο σε πανεπιστημιακό εγχειρίδιο του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Οι σημερινοί Γερμανοί αισθάνονται αφάνταστη αιδώ γι αυτό το παρελθόν. Επιθυμούν να το ξεχάσουν. Το Βήμα  (22/23. 3. 12 )

—————————————————————————-

«Γερμανομάχοι»,   «Γερμανοκτόνοι»

Λόγω  επιστημονικού  ενδιαφέροντος μελετώ συστηματικά με τα σχόλια σε Blogs της ηλεκτρονικής   έκδοσης ελληνικών εφημερίδων , ιδιαιτέρως του Βήματος και εδώ πρωτίστως της σελίδας του κ. Μαλούχου και βγάζω   συμπεράσματα γενικά περί τη νεοελληνική νοοτροπία.Βλέπε   τα κάτωθι προσωρινά συμπεράσματα,  τα οποία ισχύουν για τα περισσότερα “σχόλια”:

1. Πολύ χαμηλό έως χαμηλότατο μορφωτικό και πολιτισμικό και εν μέρει παιδαριώδες διανοητικό επίπεδο. Έχουμε  πολλάκις την εντύπωση, ότι πρόκειται για ηλίθιους. Διαπιστώνουμε και μαζικά φαινόμενα αθυροστομίας και μεγαλοστομίας.

2.  Προσβολή της μητρικής γλώσσας μέσω λεκτικών  βαρβαρισμών  Σε πολλές περιπτώσεις αποτελείται η “τοποθέτηση” από μεμονομένες και ασυνάρτητες λέξεις η από βρισιές σε επίπεδο του πεζοδρομίου η του χαμαιτυπείου.

3. Σε αφάνταστο βαθμό αφ ενός μεν έλλειψη συγκεκριμένων γνώσεων , αφ εταίρου δε ο συνήθης νεοελληνικός υπερεξυπνακισμός ιδίως των οπαδών της Ακρας Αριστεράς, οι οποίοι έχουν ροπή στο να κάνουν επίδειξη ανύπαρκων ή ψευτοεπιστημονικών γνώσεων. Αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο έχει σε Αριστερούς όλης της Ευρώπης παράδοση.

4.   Μερικοί ανοίγουν το βιβλίο της ψυχής τους . Έτσι ο αντικειμενικός παρατηρητής στην περίπτωσή μου ο μελετητής διαπιστώνει ψυχικές αρρώστιες, συμπλέγματα μίας ανύπαρκτης “ανωτερότητας” ,  σχιζοφρένεια η και ρατσιστικούς παροξυσμούς σε  οπαδούς της φασίζουσας άκρας  Δεξιάς,  ανέξοδο, λίαν ενοχλητικό και ολίγον τι γελοίο υπερπατριωτισμό στους οπαδούς των Αν.Ελλ.,  βαλκανοανατολίτικο τσαμπουκισμό, εν μέρει και την “Λογική του παραλόγου” ( Στέλιος Ράμφος, Η λογική της παράνοιας, Αθήνα 2011 ), πάμφθηνο συναισθηματισμό, τελεία έλλειψη δυναμικότητας και αντοχής ( μερικές  λέξεις, λίγες γραμμές ), αφάνταστη οκνηρία σκέψης,  λεονταρισμούς της δεκάρας  κτλ.

Αυτές οι συνήθειες, ιδίως οι βρισιές ρατσιστικού περιεχομένου αφορούν και  άλλους ευρωπαϊκους λαούς, όπως π.χ. τους Γερμανούς, προ αυτών τους Αμερικανούς και φυσικά πάντα τους Τούρκους.

Μερικοί βρίζουν τους Γερμανούς π.χ. ως Ούνους. Ας εστιάσουμε την ενασχόληση σε μερικά συνηθισμένα προβλήματα :

α ) Ο Αττίλας (5ος αι. μ. Χ.) ήταν βασιλιάς των Ούννων  που δεν είχαν ουδεμία εθνοτική σχέση με τους αρχαίους Γερμανούς. Το όνομά του σημαίνει «Ο μικρός Πατέρας” ( “Ο  Πατερούλης”). Το όνομα Άτα είναι διαδεδομένο σε όλους τους μογγολικούς λαούς, όπως στους Πρωτοτούρκους, αλλά ακόμη και στους σημερινούς Τούρκους. Έτσι ο μεγαλύτερος πολιτικός των Τούρκων ονομαζόταν Κεμάλ «Ατατούρκ ” (Πατέρας των Τούρκων).

β ) Προ του  1ου  Παγκοσμίου Πολέμου ο διανοητικά και ψυχικά προβληματικός Αυτοκράτορας της Γερμανίας Wilhelm έβγαλε ένα λόγο σε Γερμανούς στρατιώτες που προετοιμαζόταν να πολεμήσουν στην Κίνα για να καταστείλουν  την εξέγερση των Κινέζων πατριωτών με το όνομα “Μπόξερ”‘ και ιδίως να κατατεμαχίσουν  μαζί με άλλες  ιμπεριαλιστικές δυνάμεις την Κίνα.

Τους έχει προτρέψει να συμπεριφερθούν απέναντι στους Κινέζους , όπως κάποτε οι Ούννοι συμπεριφέρθηκαν στην Ευρώπη, δηλαδή χωρίς οίκτο !  Αυτό το  η γαλλική προπαγάνδα άρπαξε, οι Έλληνες το πήραν από τους Γάλλους και το κράτησαν εσαεί, ενώ σημερινοί Γάλλοι δεν χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις περί των Γερμανών. Επί πλέον, οι δύο φιλικές χώρες είναι από πολλού η κυρία βάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα, εάν κατέχουμε σοβαρές γνώσεις και δεν είμαστε  θύματα πλύσης εγκεφάλου από άλλους, ιδίως από  διανοητικά καθυστερημένους πολιτικούς και μερικούς ανεγκέφαλους και εμπρηστές δημοσιογράφους που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε εφημερίδα, ιδιαιτέρως στο Βήμα και στο Εθνος. Το Βήμα (1.2.14)

 

 

Γερμανικές Αποζημιώσεις (2ος Παγκόσμιος Πόλεμος)

Γερμανικές Αποζημιώσεις,

Μία ψύχραιμη και νηφάλια θέαση χωρίς  ανέξοδες υπερπατριωτικές κορώνες

Πρόκειται για ένα και από επιστημονική (Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο , ¨Δίκαιο του Πολέμου”) και από πρακτική άποψη πολύ δύσκολο θέμα. Λόγω χώρου δεν είναι δυνατό να αναφέρω όλα τα ντοκουμέντα περί του ζητήματος των αποζημιώσεων λεπτομερώς. Το 1946 έχει υπογραφεί μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων στο Παρίσι η “Συμφωνία περί των αποζημιώσεων”, η οπoία ήταν η νομική βάση για τις πράγματι τεράστιες αποζημιώσεις. Το 1953 έχει συναφθεί στο Λονδίνο η “Συμφωνία περί των χρεών” της Γερμανίας. Εκεί συμφώνησαν ότι άλλα προβλήματα αποζημιώσεων θα επιλυθούν “τελικά” μέσω ιδιαιτέρου ντοκουμέντου. Εννοούσαν μέσω της Συμφωνίας Ειρήνης.

Αλλά το 1960 η Γερμανία έχει πληρώσει στην Ελλαδα 115 εκατομ. Μάρκα. Oμως το ντοκουμέντο , το οποίο υπεγράφει από επισήμους των δύο κρατών είναι, όπως φαίνεται top secret. Υπάρχουν ενδείξεις, ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί όλων των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας. Ισως αυτό να είναι το μείζον πρόβλημα.

Όταν προετοιμαζόταν πυρετωδώς η Συμφωνία “Δύο-συν-… ” δεν έθιξε κανένα εμπλεκόμενο ή κάποιο άλλο κράτος το θέμα των αποζημιώσεων και των χρεών της Γερμανίας. Στις 15. Μαρτίου 1991 επί τη βάσει της επίσημης συμφωνίας έχουν περατωθεί δια παντώς όλα τα “υπόλοιπα” του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν ολίγοις, το θέμα των αποζημιώσεων έκλεισε.

Εγείρονται ερωτήματα :

α) Ο τότε Έλλην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει συμφωνήσει με τον τότε Γερμανό Κanzler Adenauer  κάτι ;;

β) Διατί δεν έχει η Ελλάδα διατυπώσει αιτήματα προ της τελικής Συμφωνίας με την Γερμανία ;γ) Διατί εγείρει μόνον η Ελλάδα ως (εν τω μερυταξύ και η Πολωνία, 18.3.18) κράτος τέτοια αιτήματα ;

δ) Γιατί η Ελλάδα ως κράτος θυμάται τις αποζημειώσεις πολέμου, όταν οξύνονται τα οικονομικά της προβλήματα ;

ε) Γιατί αναθερμάνεται αυτή η υπόθεση σε ακατάλληλη συγκυρία ;

Συμπέρασμα : Οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν λένε στο λαό την αλήθεια. Λυπούμαι πολύ, αλλά η Ελλάδα μας εάν αποτανθεί στα διεθνή δικαστήρια, θα ηττηθεί. Τα Νέα (9.3.14)

Γενοκτονία και Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο

Τί σημαίνει Γενοκτονία ;
Ποιός αποφασίζει περί του αν υφίσταται η περίπτωση της γενοκτονίας ;

Υπάρχει ένας διεθνώς αναγνωρισμένος ορισμός της Γενοκτονίας ή εξαρτάται
το περιεχόμενό της από την άποψη των ειδικών διεθνολόγων ή των
ιστορικών ;
Υπάρχουν διεθνή ντοκουμέντα, τα οποία εμπεριέχουν τον ορισμό της ;
Αν υπάρχουν τέτοια ντοκουμέντα, έχουν αυτά αναδρομική ισχύ;
Υπάρχουν σε διεθνή κλίμακα περιπτώσεις της Γενοκτονίας ;
Μπορούμε να χαρακτηρήσουμε την τραγωδία των Ποντίων ως Γενοκτονία ;
Αν η απάντηση είναι καταφατική, πως αυτό αποδεικνύεται ;
Αν όχι , είναι αποδείξεις αναγκαιότατες.

Αφετηρία της ενασχόλησης είναι η „Σύμβαση περί
της αποτροπής και της τιμωρίας του εγκλήματος της Γενοκτονίας“ από τον
Δεκέμβριο του 1948 . Είναι ενδιαφέρον να επισημάνουμε, ότι ένας
Pολωνοεβραίος νομικός έχει χρησιμοποιήσει το 1944 ως πρώτος τον όρο
Γενοκτονία και έχει διατυπώσει, αν και ανεπαρκώς, την σημασία της ως
„καταστροφή ενός έθνους ή μίας ομάδας“. Το 1946 η Γενική
Συνέλευση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την Απόφαση 96/1, η οποία
έχει επισημάνει, ότι „η Γενοκτονία είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δημόσιο
Δίκαιο ένα έγκλημα, το οποίο αντιτίθεται στο πνεύμα και στους σκοπούς
των Ηνωμένων εθνών“.

Η Σύμβαση από το 1948 εμπεριέχει στο άρθρο ΙΙ τον εξής λίαν λεπτομερή ορισμό της Γενοκτονίας :

„Σε αυτήν την Σύμβαση Γενοκτονία σημαίνει μία από τις παρακάτω πράξεις, οι οποίες
γίνονται με την ΠΡΟΘΕΣΗ να εξοντώσουν μίαν εθνική, εθνοτική, φυλετική η
θρησκευτική ομάδα στο σύνολό της ή εν μέρει :
α) Να θανατώσει μέλη μίας τέτοιας ομάδας,
β Να προκαλέσει βαρέως σωματικές ή πνευματικές ζημίες σε μέλη μίας τέτοιας ομάδας,

γ ) Να δημιουργήσει για μίαν ομάδα τέτοιες συνθήκες ζωής, με την πρόθεση να επιφέρουν την σωματική καταστροφή στο σύνολό της ή εν μέρει,
δ ) Να λάβει μέτρα, τα οποία έχουν ως σκοπό την παρεμπόδιση γέννας σε μία τέτοια ομάδα,
ε ) Να μεταφέρει βιαίως παιδιά από μία ομάδα σε άλλην“ (δική μου μετάφραση από τα Αγγλικά).

Αυτή
η όντως διεθνής Σύμβαση ισχύει από τον Ιανουάριο του 1951 και έχει
ενσωματωθεί στο ενδοπολιτειακό (εσωτερικό) δίκαιο σχεδόν σε όλες τις
χώρες του κόσμου με εξαίρεση τις ΗΠΑ λόγω των Ινδιάνων και του Ιστραήλ
λόγω των Παλαιστινίων. Ο κύριος κανόνας του ντοκουμέντου ανήκει ούτως η
άλλως στην κατηγορία των νομικών αρχών του ius cogens ( αναγκαστικό
δίκαιο ) που σημαίνει, ότι έχει δεσμευτική ισχύ ανεξαιρέτως για όλα τα
κράτη, ανεξάρτητα από το εάν αυτά το έχουν υπογράψει η ίσως όχι.

Στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια και ιδιαιτέρως στις πανεπιστημιακές διαλέξεις
αναφέρουμε πρωτίστως τις εξής περιπτώσεις γενοκτονίας:

Την Γενοκτονία ( Holocaust =Ολοκαύτωμα, οι Εβραίοι χρησιμοποιούν μόνο την
έννοια SHOAH ) κατά των Εβραίων της Ευρώπης εκ μέρους της
εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, την Γενοκτονία εκ μέρους της Τουρκίας
κατά των Αρμενίων , την Γενοκτονία εκ μέρους του Ιράκ ( Saddam Hussein )
κατά των Κούρδων, την Γενοκτονία στην Ουγκάντα ( Idi Amin ) κατά μίας
εθνικής μειονότητας ( όλοι έχουν σκοτωθεί) , την Γενοκτονία εκ μέρους
της Σερβίας κατά των Κοσοβάρων και την Γενοκτονία εκ μέρους των Hutu
κατά των Tutsi στην Ruanda.

Από την παγκόσμια ιστορία είναι  γνωστές και άλλες περιπτώσεις γενοκτονίας, πρωτίστως η Γενοκτονία των Ινδιάνων στην Κεντρική και Νότια Αμερική εκ μέρους των Ισπανών
Conquistadores (Κατακτητές).

Εγείρεται το ερώτημα, εάν η Σύμβαση έχει αναδρομικήν ισχύ. Σύμφωνα με την Vienna Convention on the Law of  Treaties ( Σύμβαση της Βιέννης περί του Δικαίου των Συμφωνιών ) , από το 1969, η οποία είναι η βάση του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου,
οι διεθνείς συμβάσεις δεν έχουν αναδρομική ισχύ, εκτός εαν τα κράτη -μέλη έχουν
ήδη συμφωνήσει περί αυτής (άρθρο 28 ).

Από αυτόν τον κανόνα απορρέει το συμπέρασμα, ότι η Σύμβαση από το 1948 δεν ισχύει για τις  γενοκτονίες , οι οποίες έχουν διαπραγθεί στο παρελθόν. Αυτό όμως δεν
αποκλείει, ότι είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε εκ των υστέρων το νόημα του
επίσημου ορισμού της Γενοκτονίας σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Καθημερινή (20.9.16)

Βαυαροί, Πρoέλευση, Εθνογένεση, Νοοτροπία

Βαυαροί,   Πρoέλευση,   Εθνογένεση,  Νοοτροπία

Το θέμα είναι πολυδιάστατο και ταυτόχρονα συγκεκριμενοποίηση των  άρθρων  περί των Γερμανών ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τις  μελέτες “Αρχαίοι Γερμανοί, Σημερινοί Γερμανοί” και “Γερμανοί, Πρώσοι… ).

Εθνωνύμιον, , Τοπωνύμιον

Πρόκειται για μετάλλαξη (Verbalhornung) από τα Λατινικά “Boieri Varii”( “Verschiedene Boieri” : «Διάφοροι  Μπόγιεροι», “Baiuvari”,”Baiuvaren”), “Bayern”).

Ποέλευση, Εθνογένεση

Οι Boieri ανήκαν στα κελτικά φύλα (μερικοί ιστορικοί λένε σε γερμανικά φύλα), τα οποία κατοικούσαν προ της επέλασης των γερμανικών φύλων στη μεγάλη περιοχή με την ονομασία “Gallia Transalpina ” ( “Γαλλία πέραν των Άλπεων”, ενώ η Βόρεια Ιταλία ονομαζόταν ” Gallia  Cisalpina” ( ” Γαλλία ενθώθεν των Άλπεων “.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι στην Νότια Γαλλία, στην περιοχή της Μασσαλίας υπήρχε από  τον 8ο/7ο αι. π.Χ.  και η  “Gallia Graeca” (“Ελληνική Γαλλία “).

Όταν οι Αρχαίοι Γερμανοί έφθασαν στην περιοχή της σημερινής Βαυαρίας, ζούσαν  εκεί ήδη πολιτισμικά ανώτερα κελτικά φύλα, τα οπoία είχαν επηρεασθεί πολύ από  τους Ρωμαίους κατακτητές. Τοιουτοτρόπως είχε δημιουργηθεί ένα κελτογερμανικό κράμα.

Όταν περίπου τον 5ο αι. μ.Χ. οι Ρωμαίοι εγκατέλειψαν την περιοχή, έμειναν εκεί εκουσίως πάνω από 20 χιλ. πρώην λεγεωνάριοι γνωστοί ως δεινοί τοξότες, συριακής καταγωγής ( μελαχρινοί, μαύρα μαλλιά και σκούρα μάτια). Αυτοί συγχωνεύθηκαν με τους Κελτογερμανούς. Ακόμη και σήμερα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ιδιαιτέρως στις ορεινές περιοχές της Βαυαρίας συριακές φυσιογνωμίες, δηλαδή απογόνονους των Σύρων. Ως παράδειγμα αναφέρεται εδώ και ο γνωστός πολιτικός Theo Waigel.

Αυτή η λίαν ενδιαφέρουσα εθνογένεση είναι ο λόγος, που οι σημερινοί Βαυαροί διαφέρουν στην φυσιογνωμία και στον χαρακτήρα πολύ από τα άλλα νεογερμανικά φύλα.

Νοοτροπία

Οι Βαυαροί κληρονόμησαν από τους Κέλτες την καλοφαγία έως λαιμαργία (Ιδέ και παροιμία των Σαξώνων : :” Du frißt wie ein Bayer und scheißt wie ein Reiher” : «Καταφροχθίζεις  όπως Βαυαρός και χαί… όπως ψαροφάγος» (πουλί)) , την αθυροστομία και την μεγαλοστομία, από τους Γερμανούς την παροιμιώδη πνευματική βραδυκινησία και τον συγκρουσιακό χαρακτήρα, το ευέξαπτο και γενικά το τεμπεραμέντο από τους Σύρους.

Ιστορικά (συνοπτικότατα)

Οι Βαυαροί δεν ήταν σε θέση να διαδραματίσουν στην Γερμανική ιστορία έναν σημαντικό ρόλο.

Έως τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η Βαυαρία ήταν μία καθυστερημένη, φτωχή και σχεδόν περιφρονημένη περιοχή. Μέσω  της τεράστιας οικονομικής βοήθειας των προηγμένων και πλούσιων γερμανικών κρατιδίων κατόρθωσε να εξελιχθεί επί τη βάσει επενδύσεων ιδιαιτέρως στις υψηλές τεχνολογίες, ενώ τα πλούσια κρατίδια παραμέλησαν τέτοιες επενδύσεις και γενικά τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας και έτσι έμειναν στην εξέλιξη πίσω και σήμερα είναι φτωχά.

Εν ολίγοις : Οι όροι αντιστράφηκαν. Οι αλλοι κλαψουρίζονται και οι Βαυαροί απέκτησαν αφάνταστη αυτοπεποίθηση και άρχισαν να λοιδωρούν τα φτωχά κρατίδια ! Η Βαυαρία απέκτησε τα πρωτεία στην οικονομία, στις υψηλές τεχνολογίες, στην διοίκηση ( Δημόσιο ) , στην δημόσια ασφάλεια, στην παιδεία και στα πανεπιστήμια.

Στηριζόμενη στα πανεπιστήμιά της – τρία από τα πέντε πρυτανεύοντα πανεπιστήμια όλης της Γερμανίας βρίσκονται στην Βαυαρία- διαθέτει το ανώτερο και αποτελεσματικότερο think tank της Γερμανίας.

Βαυαροί υπερεξειδικευμένοι επιστήμονες διεθνούς βεληνεκούς εκπροσωπούν το γερμανικό κράτος σε διεθνείς οργανώσεις π.χ. στον ΟΗΕ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην International Law Commission  κοκ. και δη σε κομβικές θέσεις. Γνωρίζω τους περισσότερους πολύ καλά.

Είναι δυστυχώς γεγονός , ότι οι Βαυαροί έχουν μίαν υσχυρή τάση σε εγωϊσμό. Έχει αποδειχθεί, ότι εγιναν βαθμιαία αχάριστοι.

Δεν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν εκουσίως τα φτωχά κρατίδια στην υπόλοιπη Γερμανία , ιδίως στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Την ίδια τοποθέτηση έχουν και έναντι του φτωχού ευρωπαϊκού Νότου, για τον οποίο αισθάνονται σχεδόν περιφρόνηση.

Το Βήμα (9.6.14)

Αξιοπρέπεια, Εθνική, Κρατική

Αξιοπρέπεια, Εθνική, Κρατική

Η χρησιμοποίηση της έννοιας συντελείται τώρα σχεδόν πληθωρικά και φυσικά άκρως λαϊκιστικά πρωτίστως από τα δύο κυβερνώντα κόμματα. Η ερμηνεία της είναι αυτονοήτως  υποκειμενική έως βολονταριστική.  Στον ελληνικό τύπο έχουν δημοσιευθεί άρθρα περί της απώλειας της αξιοπρέπειας του ελληνικού έθνους και κράτους, χωρίς όμως, όπως συνήθως,  να ερμηνεύσουν αυτή την βαρυσήμαντη έννοια.  Σύμφωνα με την νοελληνική γλωσσική ασυδοσία και αναρχία έχει ο κάθε  αδαής και εξυπνάκιας πολίτης ή και πολιτικός  την δική του ερμηνεία.  Οι  Ερμηνείες  όρων   δεν είναι οπωσδήποτε   καθήκον των δημοσιογράφων, οι οποίοι ούτως η άλλως έχουν άλλα καθήκοντα, ίσως και άλλα συμφέροντα. Επίσης οι δημοσιογράφοι  δεν είναι  ούτε υποχρεωμένοι να διεισδύσουν στον πυρήνα, στην κύρια ουσία των εκάστοτε όρων και προβλημάτων .

Έτσι διαπιστώνουμε την ύπαρξη ενός εννοιολογικού χάους , το οποίο , δήλον εστί, ανταποκρίνεται πλήρως στον ανορθολογιστικό και χαοτικό τρόπο σκέψης των  Νεοελλήνων στην πλειοψηφία τους. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι στις ευρωπαϊκές χώρες βορείως των Αλπεων ακατανόητο και αδιανόητο.  Εκεί ισχύει ακόμη  και σε ό,τι αφορά  σημαντικές  έννοιες  σοβαρότητα και νηφαλιότητα. Αλλά σε αυτές τις χώρες  δεν είναι διαδεδομένα τα φαινόμενα του υπερεξυπνακισμού, της ρηχότητας και της επιπολαιότητας.

Η αξιοπρέπεια είναι ήδη από την εποχή του μεγάλου Γερμανού Φιλόσοφου Immanuel Kant στενά  συνδεδεμένη με τον άνθρωπο ( αξιοπρέπεια του ανθρώπου) . Ιδίως μετά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου η αξιοπρέπεια θεωρείται στην Φιλοσοφία του Δικαίου  και σε μερικά συντάγματα expressis verbis ως  γενική πηγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Επικρατεί η ομόφωνη άποψη, ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει αξιοπρέπεια.

Όταν όμως πρεσβεύεται η γνώμη , ότι υπάχει πέραν τούτου και  μία αξιοπρέπεια του κράτους, τότε πρέπει  να εστιάσουμε αυτήν την έννοια στο επίκεντρο μίας μελέτης. Κανονικά θα έπρεπε να αποδειχθεί,  με ποιά καθοριστικά συστατικά στοιχεία του κράτους η αξιοπρέπειά του είναι συνυφασμένη. Αφετηρία των σκέψεων είναι  το γεγονός, ότι το κράτος  είναι υποκείμενο του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και κύριος παίκτης στις διεθνείς σχέσεις. Με αυτές τις ιδιότητες το κράτος συμμετέχει στις διεθνείς σχέσεις και συνάπτει συμφωνίες, τις οποίες όμως πρέπει να υλοποιεί , ειδάλλως  γίνεται αφερέγγυο ( αναξιόπιστο ) και έτσι χάνει την  αξιοπρέπειά του.  Μέσω της κυβέρνησης φροντίζει το κράτος έχοντας ως αφετηρία το συμφέρον του συνόλου για την ευημερία του λαού του. Εάν δεν λειτουργεί με τέτοιον τρόπο, διαπιστώνουμε την απώλεια της αξιοπρέπειάς του και απέναντι στον λαό του.

Οι περισσότεροι πολίτες δεν σέβονται πλέον τα θεσμικά όργανα του κράτους. Οι κυβερνήσεις όμως στηρίζονται σε κόμματα , ενώ γενικά η κοινωνία , η οικονομία κτλ. βασίζονται στον λαό και στις έλιτες, στις οποίες ανήκουν και κυβερνητικά στελέχη. Αλλά οι νεοελληνικές έλιτες απέτυχαν επανειλλημμένως παταγωδώς.

Υστερα από την εξεύρεση της βασικής  ουσίας της κρατικής αξιοπρέπειας ας ασχοληθούμε με το πρόβλημα της επανάκτησης και διασφάλισης της αξιοπρέπειας του ελληνικού κράτους.

Δέον να δημιουργηθούν οι εξής απαραίτητες προϋποθέσεις :

α ) Δημιουργία δύο πολιτικών κινημάτων και κατόπιν κομμάτων , ενός  της κεντροδεξιάς και ενός  της κεντροαριστεράς υπό την ηγεσία νέων πολιτικών με κατάρτιση και γνήσιο, δηλαδή όχι μόνον λεκτικό  πατριωτισμό (Ιδέ εδώ στο Μπλογκτο άρθρο «Πατριωτισμός, Φιλοπατρία») .

β ) Επί τέλους βαθμιαία πραγματοποίηση των απαραιτήτων ριζικών μεταρρυθμίσεων ( εκμοντερνισμός, εξορθολογισμός ) στα πλαίσια του υπάρχοντος ( καπιταλιστικού ) πολιτικοοικονομικού συστήματος και του αστικού κράτους, μια που η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Μία ολοσχερής αντικατάσταση αυτού του συστήματος με αφηρημένες ουτοπίες θα είχε ως αποτέλεσμα την τελεία καταστροφή. Αυτό το έχει εν τω μεταξύ αντιληφθεί και ο πρώην δεινός ανέξοδος ατακαδόρος και λεκτικός επαναστάτης  κ. Τσίπρας.

γ ) Απαραίτητες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία με σκοπό την ενίσχυση και επιτάχυνση της παραγωγής.

δ ) Να μην επαναλειφθεί το ολέθριο και καταστροφικό φαινόμενο του υπερδανεισμού , ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια της αξιοπρέπειας του κράτους και παρεμπιπτόντως σε συνωμοσιολογίες, κινδυνολογίες και σε συλλογική παράνοια (Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ το άρθρο «Εθνικιστική (Δεξιά, Αριστερά) και Συνωμοσιολογία»).

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται  όχι εν ριπή οφθαλμού αλλά βαθμιαία, οι απαραίτητες προϋποθέσεις και ισχυρές βάσεις για την επανάκτηση της απολεσθείσας αξιοπρέπειας του ελληνικού κράτους στις διεθνείς σχέσεις καθώς και απέναντι του ελληνικού λαού.

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν και όχι ανέξοδα συνθήματα  και γελοίες περικοκλάδες για ηλιθίους.  Θα ‘ήθελα να επισημάνω, ότι τα περί του Μνημονίου αποτελούν στην ουσία το προοίμιο , κατόπιν θα αρχίσει το πρυτανεύον πρόβλημα της παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων για την εξαγωγή.

Ακριβώς εκεί  θα αποδειχθεί εκ νέου (Ιδέ την κατάρρευση του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού »), ότι η μαρξιστική-λενινιστική Αριστερά ουδόλως είναι σε θέση να επιτύχει την επίλυση οικονομικών προβλημάτων.

Βήμα (27.12.14)

 

Συμφωνίες και Τρίτοι

Συμφωνίες και τρίτοι

Αμέσως ύστερα από τις εκλογές  ο κ. Τσίπρας έχει διατυπώσει την άποψη, ότι τώρα  υπάρχει  ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Ας υπενθυμίσουμε, ότι  ύστερα από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ ο κ. Γ. Παπανδρέου έχει  χρησιμοποιήσει ακριβώς την ίδια έκφραση.

Αμέσως όταν  άρχισαν οι πρώτες επαφές μεταξύ της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των πιστωτών ΕΕ, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο   ο κ. Τσίπρας έθεσε στο  επίκεντρο των προσπαθειών του το συμβόλαιο χωρίς δυστυχώς  να λάβει υπ όψη, ποιά σημασία έχει μια τέτοια άποψη στις διεθνείς διασυμβατικές σχέσεις.

Αν και η διεθνής συνθήκη της Βιέννης από το 1969 περί του Δικαίου των Συμφωνιών (  Vienna Convention on the Law of Treaties)  αφορά  τις συμφωνίες μεταξύ κρατών καθώς και μεταξύ κρατών και διεθνών διακρατικών οργανισμών και επομένως δεν είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί επί του «Κοινωνιού Συμβολαίου» μεταξύ του ΣΥΡΙΑ και του «Ελλήνικού λαού» (στην πραγματικότητα μόνον τα 35 %, τα  65% δεν ανήκουν στον λαό ;) , θα μπορούσαμε να λάβουμε υπ όψη το βασικό νόημα του άρθρου 35  («Συμφωνίες εις βάρος τρίτων κρατών» ) :

Τέτοιες συμφωνίες δεν συνεπάγονται υποχρεώσεις  για τρίτα κράτη, εκτός εάν αυτά εκ των υστέρων δώσουν την συγκατάθεσή τους.

Επομένως εδώ πρόκειται  υπό το πρίσμα του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου ως του πρυτανεύοντος κλάδου του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου για μίαν αποκλειστική υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέσω απερίσκεπτων υποσχέσεων  κατόρθωσε  να κερδίσει τις εκλογές χωρίς ουδόλως να σκεφθεί, τι θα συμβεί με τις υποσχέσεις του στις σχέσεις  με τους όχι και τόσο συναισθηματικούς πιστωτές.

Εν κατακλείδι , το κίνημα ΣΥΡΙΖΑ έγινε το πρώτο θύμα του τριτικοσμικού λαϊκισμού του.  Καθημερινή (19.2.15)

 

Αυτό το ειδικό σχόλιο είναι απαραίτητο για  να προσέχει στο μέλλον ο ελληνικός λαός καλύτερα. Ι

Ελληνες και Ινδοί Φιλόσοφοι

Ελληνες και Ινδοί Φιλόσοφοι

Ας υπενθυμίσουμε, ότι η φιλοσοφία είναι μία εφεύρεση των ΗΛΙΣΤΩΝ φιλόσοφων. Αυτό ισχύει για την Ελλάδα και ειδικά για την Ιωνία καθώς και για την Βόρεια Ινδία. Δεν σκοπεύω να επαναλάβω αυτά που σπούδασα στον κλάδο της Φιλοσοφίας προ μισού αιώνα. Σχεδόν ταυτόχρονα  οι Ιωνες φιλόσοφοι Θαλής ο Μιλήσιος, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης καθώς και Ηράκλειτοςέχουν διατυπώσει υλιστικές και διαλεκτικές απόψεις σε συνδυασμό σχεδόν όπως και οι μεγάλοι Ινδοί υλιστές φιλόσοφοι Uddalaka, Lokayata, Carvaka και οι Jainas (Ιδέ E. Frauwallner, Geschichte der indischen Philosophie, 2 Bände, Salzburg, 1953, 1956).

Ελληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έχουν επισημάνει τον καθοριστικό ρόλο της αιώνιας και άφθαρτης ύλης (στοιχεία) και της κίνησης (αλλαγή, εξέλιξη) σε διαλεκτική αλληλουχία, αλλά μόνον οι Ελληνες και ιδιαιτέρως ο Αναξίμανδρος, ο Ηράκλειτος, αργότερα ο Επεδοκλής, έμμεσα και ο Δημόκριτος έχουν διατυπώσει την από επιστημονική άποψη κοσμοϊστορική αντίληψη, ότι η σύγκρουση των αντιθέσεων του υλικού κόσμου είναι ο κύριος μοχλός της εξέλιξης. Οι υλιστές Λεύκιππος, Δημόκριτος, Uddalaka και πιό εξελιγμένα από όλους τους υλιστές φιλόσοφους οι εκπρόσωποι της φιλοσοφικής σχολής των Jainas έχουν επεξεργασθεί συστηματικά την θεωρία του ατόμου ( Ιδέ Veränderung und Entwicklung, Studien zur vormarxistischen Dialektik, edit.von Gottfried Stieler, Berlin 1974, S.15-29).

Αλλά αμέσως ύστερα από τους υλιστές φιλόσοφους εμφανίστηκαν οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι πάλι ταυτόχρονα στην Ελλάδα οι Ελεάτες ( Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Ζήνων και Πυθαγόρας ) και στην Ινδία πρωτίστως ο θεολόγος και φιλόσοφος Yajnavalkya, οι οποίοι έχουν πρεσβεύσει στην ουσία παρόμοιες απόψεις : Από τους δύο υπάρχοντες κόσμους των ιδεών και των φαινομένων  ο αισθητός κόσμος είναι απατηλός, ενώ ο κόσμος του πνεύματος είναι αληθινός και πραγματικός (Ιδέ Θανάσης Μητσόπουλος, Ιστορία και ανθολογία της αρχαίας ελληνικής σκέψης, τόμος Β, Αθήνα, 1984, σ. 98-103).

Ο Ινδός φιλόσοφος αναφέρει το brahman, atman ως «πνεύμα του κόσμου» και ως το μόνον πραγματικό. Ο Παρμενίδης επισημαίνει, ότι ο κόσμος των ιδεών είναι αιώνιος, τέλειος και άφθαρτος (Απόσπασμα 101). Ετσι αυτός θεωρείται  ως εμπεδωτής του αντικειμενικού ιδεαλισμού. Καθημερινή  (29.8.15)

 

Φιννλανδοί, Προέλευση, Φιννλανδία

Προέλευση του Ανθρώπου, Καταγωγή των Φινλανδών

Σύντομες παρατηρήσεις

  1. Μεταξύ των ειδικών επιστημόνων περί ανθρωπογεωγραφίας και αρχαιολογίας υπάρχει γενική ομοφωνία περί της προέλευσης του σύγχρονου ανθρώπου ( homo sapiens)  καθώς και όλων των προανθρώπων (hominid : ανθρωποειδών) : Kατάγονται από την Ανατολική Αφρική (Τανσανία, Αιθιοπία). Αυτό έχει αμφισβητηθεί  κατ αρχάς μόνον από κινέζους ειδικούς, οι οποίοι τελικά συμφώνησαν  με τους άλλους. Ο άνθρωπος έχι εμφανισθεί εκεί  προ 200 χιλ. ετών και προ περίπου 100 χιλ. ετών έχει εγκαταλείψει την Αφρική, φθάνοντας στην Ευρώπη προ περίπου 42 χιλ.ετών και στην Κίνα προ 65 χιλ ετών. Αυτονοήτως ήταν  μελαψός, Απόγονοί τους ζουν ακόμη στη Νότια Ινδία, στα δάση της Νοτιοανατολικής Ασίας , στην Αυστραλία. Και στη Νέα Ζηλανδία. Στην πάροδο δεκάδων χιλιάδων χρόνων έχουν  συντελεσθεί η διαφοροποίηση του ανθρώπινου γένους και η δημιουργία των γνωστών φυλών.

2 Στην  Φινλανδία  ζουν Φινλανδοί, Λάππες και Σουηδοί ( «Σουηδοφινλανδοί», Ινδοευρωπαίοι). Οι Φινλανδοί προέρχονται από την Βόρεια Ρωσία (Ανω Βόλγα και Οκα) και κατοικούν στο σημερινό  έδαφος εδώ και 4 χιλ. χρόνια. Από εθνολογική άποψη ανήκουν στους Φινο/Ουγγρικούς  λαούς  και γενικά στη μογγολική φυλή.  Η γλώσσα τους αναδεικνύει συγγένεια με τα ουγαρέζικα.Οι Λάππες είναι νομάδες και προέρχονται από την Σιβηρία. Και αυτοί ανήκουν στη μογγολική φυλή. Είναι αυτονόητο, ότι  έχουν λάβει χώραν πολυάριθμες επιμείξεις μεταξύ των πληθυσμιακών ομάδων. Μπορεί κανείς να το διαπιστώσει αυτό στο Χελσίνκι. Η αυτοονομασία τους είναι  Suomi ή Suomalaiset. Μόνον οι Σουηδοφινλανδοί  έχουν γαλανά μάτια. Δημοσιευθέν στο Βήμα ( 16.1.15).

—————————————————-

Η Φιννλανδία

είναι μία χώρα, στην οποία η
διαφθορά είναι σύμφωνα με έρευνες διεθνών οργανισμών σχεδόν ανύπαρκτη και όπου ισχύουν οι προτεσταντικές ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ της ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, της ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ και του ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΛΟΥ(Συμφέροντος).Το εκπαιδευτικό σύστημα θεωρείται ως το καλύτερο της Ευρώπης. Κατέχει διεθνή σεβασμό και εκτίμηση. Η ενέργεια του πολιτικού (πήρε στο σπίτι του πέντε οικογένειες μεταναστών) μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένδειξη έμπράκτου ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, άγνωστου στα νεοελληνικά λαμόγια.Τα Νέα (5.9.15)

 

Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς

Ανορθολογισμός και υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς

Εννοιολογικός ανορθολογισμός, αριστερός εξυπνακισμός, αθυροστομία, λεκτική τρομοκρατία.
Με το ενοχλητικό φαινόμενο „της επαναστατικής βεβαιότητας που τους πάντες τυφλώνει και τα πάντα περιορίζει“ ( Τάκης Θεοδωρόπουλος ) έχω να κάνω όταν έρχομαι στην γενέτειρά μου κάθε καλοκαίρι .

Κατ αρχάς ήμουν διατεθειμένος να συζητήσω και για πολιτικά θέματα, αλλά κατόπιν το μετάνοιωσα πικρά γιατί πάρα λίγο να πάθω εγκεφαλικό.
Γι αυτό αποφεύγω εδώ και τρία χρόνια συστηματικά πολιτικές συζητήσεις με πρώην συμμαθητές και φίλους που ανήκουν στην Αριστερά και επομένως όλοι τα ξερουν όλα βάζουν στη θέση τους και καθηγητές πανεπιστημίου ακόμη και στους επιστημονικούς τους κλάδους .

Για να εννοήσω τί άραγε συμβαίνει, ασχολήθηκα κάπως εντατικά με αυτό το φαινόμενο. Ιδού μερικά αποτελέσματα της ενασχόλησης.

1. Υπάρχει μόνον αριστερός εννοιολογικός ανορθολογισμός και εξυπνακισμός . Είναι πλατειά διαδεδομένος μεταξύ των οπαδών ιδιαιτέρως του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ,  εν μέρει και του αποθνήσκοντος ΠΑΣΟΚ.

2. Η πιό αποκρουστική έμφανση αυτού του φαινομένου είναι η πεποίθηση , ότι οι αριστεροί έχουν το μονοπώλιο της απόλυτης αλήθειας, γιατί έχουν δήθεν αποκτήσει μερικές γνώσεις του Μαρξισμού και του Λενινισμού ( ΚΚΕ ). Εν γνώσει του αντικειμένου έχω λόγο να αμφιβάλλω, αν έχουν πράγματι καταλάβει τον Κάρολο Μαρξ ( ιδαίτερα τον Διαλεχτικό και τον Ιστορικό Υλισμό ).
3. Οι περισσοτεροι αριστεροί ζουν στον αστερισμό των σχεδόν θρησκευτικών φαντασιώσεων, δηλαδή είναι εξωπραγματικοί.
4. Το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής συμπεριφοράς τους είναι η αδιαλλαξία και η τελεία έλλειψη της λογικής και της ανεκτικότητας.
5. Έχουν συστηματικά διαστρεβλώσει βασικές πολιτικές ένννοιες και τους διακρίνει μία μάλλον τριτοκοσμικη αθυροστομία.
6. Διακατέχονται πέραν τούτου από επικίνδυνα , καταστροφικά και αρρωστημενα συναισθήματα κοινωνικού και ταξικού φθόνου και μίσους. Καθημερινή (23.7.15)

 

Διαφθορά , Ελλάδα , Ευρώπη , Γερμανία

Διαφθορά, Ευρώπη, Ελλάς

Επιβεβαιώνεται κάτι το γνωστότατο, ότι οι Νοτιοευρωπαίοι είναι στο πεδίο της διαφθοράς οι πρωταθλητές της Ευρώπης. Το απίστευτο όμως έγκειται στο ό,τι αυτό το λίαν δυσάρεστο φαινόμενο διαπιστώνεται σχεδόν κάθε έτος , αλλά δυστυχώς δεν το εξηγεί κανένας.

Σε ό,τι αφορά τους Νοτιοευρωπαίους, ίσως να μην αισθάνονται καλά και να ντρέπονται που έχουν τόσο κακή φήμη. Οι Βορειοευρωπαίοι πάλι δεν έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν με ένα φαινόμενο, το οποίο στην καθημερινή τους ζωή δεν παίζει κανένα ρόλο. Για μένα είναι μεγάλο προτέρημα, που οι σπουδαστές μου (προ- και μεταπτυχιακοί) καταγόνταν σχεδόν από όλον τον κόσμο και συγκεκριμένα σχετικά με το θέμα από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ετσι είχα την ιδανική δυνατότητα να συγκρίνω την γενική συμπεριφορά πολυαρίθμων ανθρώπων , οι οποίοι προερχόνταν από διαφορετικές χώρες και ιδιαιτέρως από τελείως διαφορετικούς “Κύκλους Πολιτισμού”.

Αλλά έχω διαπιστώσει, ότι υφίστανται διαφορετικές έως αντίθετες αντιλήψεις περί την έννοια “διαφθορά”. Η ίδια πράξη π.χ. η δωροδοκία θεωρείται σε όλον τον ” Ισλαμικό Κύκλο Πολιτισμού” ως ένδειξη εκτίμησης και συμπάθειας, ενώ στην παράδοση των βορειοευρωπαϊκών λαών αυτή είναι ένδειξη διαφθοράς. Σε διεθνή κλίμακα επικρατούν συνθήκες διαφθοράς ως κανόνας στις πιό φτωχές χώρες, π.χ. στην Υποσαχάρια Αφρική, σε πολλές ισλαμικές χώρες, σε όλη την Λατινική Αμερική, στην Κεντρική Ασία , στην Ανατολική Ευρώπη, στον Καύκασο και σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Κατόπιν ακολουθούν άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες ( Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλλία).

Πράγματι οι Βορειοευρωπαίοι καθώς και οι Βορειοαμερικανοί διαφέρουν σε ό,τι αφορά την διαφθορά από όλους του άλλους λαούς. Η διαφθορά αποτελεί σε αυτούς τους λαούς εξαίρεση.

Ποιές άραγε να είναι οι αιτίες γι αυτό το ενδιαφέρον φαινόμενο ; Στην βόρεια Ευρώπη πρόκειται για λαούς με προτεσταντική παράδοση, η οποία επηρεάζει τους ανθρώπους , ανεξάρτητα αν θεωρούν τον εαυτό τους πιστό χριστιανό. Στα πλαίσια της παράδοσης αυτής ισχύουν εδώ και μισή χιλιετηρίδα δύο αρχές ως βάση της εικόνας του ανθρώπου και δη η αγάπη προς την εργασία ( εργατικότητα ) και η επίτευξη, δηλαδή οι επαγγελματικές επιτυχίες. Ο καλός προτεστάντης χριστιανός έχει το ιερό καθήκον να εφαρμόζει πιστά αυτές τις αρχές.Τοιουτοτρόπως έχει διαμορφωθεί βαθμιαία στην προτεσταντική Βόρεια Ευρώπη το σύγχρονο άτομο ως βάση της κοινωνίας με τα εξής προσδιοριστικά χαρακτηριστικά : εργατικότητα, αποτελεσματικότητα, αυτοσεβασμός, βούληση, ελευθερία των επιλογών, αυτονομία, αξιοπιστία, αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση, αυτοπειθαρία, αυτοσυγκρατηση, αυτοκριτική, συνείδηση της υπευθυνότητας, κοινωνική συνείδηση, σεμνότητα, οικονομικότητα, αποδοχή της προτεραιότητας του γενικού προ του ατομικού συμφέροντος.

Άτομο του είδους αυτού οδηγεί κατ ευθείαν στον πολίτη με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά : κρατική συνείδηση (αλληλοεξάρτηση πολίτου και κράτους), νομική συνείδηση ( εκούσιος σεβασμός των νόμων), αναγνώρηση της αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων,  ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ και περιβαλλοντική συνείδηση. Έπομένως δεν είναι τυχαίο, που αυτές οι χώρες είναι σε όλα τα πεδία ( οικονομία, παιδεία, επιστήμη, πολιτισμός, κράτος κοινωνικό του δικαίου κτλ.) υπεραναπτυγμένες. Επίσης δεν είναι τυχαίο, που οι βορειοευρωπαϊκές προτεσταντικές χώρες με εξαίρεση της μικροσκοπικής Ισλανδίας) δεν έχουν οικονομικά και δημοσιονομικά προβλήματα. Δεν υπάρχει λόγος για διεφθαρμένες συμπεριφορές, εκεί ισχύει η αξιοκρατία . Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν επηρεάζουν την γενικά πολύ θετική εικόνα τους. Τα όργια της διαφθοράς στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες είναι γι αυτούς αδιανόητα και ακατανόητα.

Κατά τη γνώμη μου θα ήταν ευθύς εξ αρχής πιό σωστό η ΕΕ να βασιζόταν πρωτίστως στον ευρωπαϊκό Βορά και ύστερα από συστηματική προετοιμασία να γινόταν μέλη τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου. Όπως ήδη έχει περίτρανα και πολλάκις αποδειχθεί ,χώρες όπως η Ελλάδα δεν ταιριάζουν στον κόσμο των “μυρμηγκιών”. Αν είχαμε λίγη αυτογνωσία θα το είχαμε αντιληφθεί αυτό προ πολλού καιρού. Η Ελλάδα δεν μπορεί ακόμη να περπατήσει, αλλά θέλει να πετά. Αυτό είναι Ύβρις, η οποία συνεπιφέρει τη Νέμεση. iefimerida ( 8.6. 12)

————————————————————————–

Διαφθορά , Ελλάς-Γερμανία

Εν γνώσει της νοοτροπίας και των δύο λαών μπορώ να κάνω την εξής διαπίστωση :

Η διαφθορά αποτελεί στην Ελλάδα τον κανώνα και στην Γερμανία την εξαίρεση. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ( contrat social) a la grec στηρίζεται στον βασικό κανώνα της νεοελληνικής κοινωνίας και δη στην ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΟΠΟΙΗΣΗ των πολιτικών και των ψηφοφόρων. Πέραν τούτου είναι η λέξη ΦΑΚΕΛΑΚΙ νεοελληνική.

To Βήμα (25.9.15)

 

Υπερασπιστές της Ευρώπης, Ιστορικά

Υπερασπιστές της Ευρώπης
1. Οι Αρχαίοι Ελληνες (Αθηναίοι) νίκησαν τους Πέρσες (Μαραθώνας, Σαλαμίνα) και έσωσαν την Ευρώπη.

2. Ο Καρλ Μαρτέλ έχει στη μάχη κατά των Αράβων το 732 μ.Χ. κοντά στο Τουρς για πρώτη φορά στην πολεμική ιστορία εφαρμόσει μία νέα τακτική μάχης : βαρύ ιππικό με πανοπλία κατά του ελαφρού ιππικού των Αράβων , οι οποίοι ξαφνιάστηκαν τόσο που τους έπιασε δέος και τρόμος.

3.Το 1529 καιτο 1683 οι Αυστριακοί κατά των Τούρκων. Το 1683 ο αρχιστράτηγος των χριστιανικών στρατών ( 75. 500 : 27 χιλ. Πολωνοί (μεταξύ αυτών Τάταροι με άριστη γνώση της τουρκικής πολεμικής τακτικής και με ειδικό οπλισμό) , 10.500 Βαυαροί, 9.500 Σάξονες. 19 χιλ. αυτοκρατορικοί και 9.500 Νοτιογερμανοί ) o Πολωνός βασιλεύς Jan Sobieski έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Ευρωπαίων κατά των Τούρκων. Ολοι οι χριστιανικοί λαοί αισθάνονται έναντι των Αυστριακών και των Πολωνών μεγίστη ευγνωμοσύνη.
Υστερα από αυτήν την ήττα άρχισαν βαθμιαία η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η άνοδος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας.

4. Στη Ναυμαχία του Lepanto (1571) υπό την αρχηγία της Ενετίας οι χριστιανικοί στόλοι έχουν κατατροπώσει τον τουρκοβερβερικό στόλο. Κατόπιν οι Ευρωπαίοι και ειδικά η Ενετοί έχουν επικρατήσει σε όλην τη Μεσόγειο.
Και όμως ας μη ξεχνάμε την απώθηση των Αράβων εκ μέρους του Βυζαντίου.
Καθημερινή (25.2.18)