Monthly Archives: Februar 2014

Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη, Ισπανία, Βάσκοι (Γλώσσα), Καταλάνοι, Τransnistrien

Posted on by
Reply

Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη, Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι

Στα τέλη της δεκαετίας του 70 κατά την διάρκεια ενός επιστημονικού Συμποσίου άκουσα από έναν συνάδελφο , ότι ομάδες ειδικών επιστημόνων εστιάζουν την έρευνα εντατικότατα στα μελλοντικά προβλήματα κρατών με πολλά έθνη η με ισχυρές εθνικές μειονότητες.

Κατόπιν ανέθεσα σε έναν σπουδαστή μου να ασχοληθεί με το πρόβλημα στην διπλωματική διατριβή και αργότερα στα πλαίσια των μεταπτυχιακών σπουδών στην διδακτορική διατριβή του.

Τότε έχω συνειδητοποιήσει, ότι στο μέλλον θα λάβουν χώραν σε ευρωπαϊκά κράτη αποσχιστικά κινήματα και κάποτε ίσως αυτά διαλυθούν. Οι πρώτοι υποψήφιοι θα ήταν αναμφιβόλως η Σοβιετική Ένωση, η Γιουγκοσλαβία, η Τσεχοσλοβακία, η Ισπανία, η τότε Μεγάλη Βρεταννία , το Βέλγιο και η Ιταλία.

Οι αποσχισμοί έλαβαν χώραν αμέσως ύστερα από της κατάρρευση του Imperium Sovieticum . Σχεδόν όλα τα ” Σοβιετικά Κρατίδια” απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και έγιναν κυρίαρχα κράτη.

Αλλά στο νέο ανεξάρτητο κράτος Ουκρανία ( Ουκρανική γλώσσα ) συνέβει και κάτι το πρωτοφανές : Αποσχισμός της Μολδαβίας ( Ρουμανική γλώσσα ) και από αυτήν αποσχισμός της Υπερδνηστρίας ( Ρωσσική γλώσσα ) ! Από την πρώην Τσεχοσλοβακία έχουν σχηματισθεί τα δύο κράτη Τσεχία ( Τσέχικα ) και Σλοβακία ( Σλοβάκικα ).
Από την πρώην Γιουγκοσλαβία ξεπήδησαν ύστερα από εμφυλίους πολέμους και την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ πέντε κράτη.
Οι λόγοι των αποσχιστικών τάσεων είναι εθνικοί, πολιτισμικοί , γλωσσικοί και οικονομικοί.

Έτσι είμασταν σε ό,τι αφορά την κατάρρευση πολυεθνικών κρατών και κρατών με ισχυρές εθνικές μειονότητες μεν κάπως προετοιμασμένοι, αλλά δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε, ότι αυτό θα συνέβαινε τόσο γρήγορα και τόσο μαζικά. Πάντως παρακολουθούσαμε συστηματικά και προσεκτικά και τις πιό μικρές ενδείξεις αποσχιστικού χαρακτήρα.

Διεπίστωσα π.χ. ήδη τότε, ότι στην Ισπανία εκτός από τους Βάσκους και άλλες εθνότητες επισημαίνουν βαθμιαία την σπουδαιότητα του παρελθόντος, της δικιάς τους εθνικής γλώσσας, της δικιάς τους μουσικής , της λογοτεχνίας και επίσης τα ήθη και έθιμά τους ούτως η άλλως.

Οι Καταλάνοι άρχισαν να εκδίδουν δίσκους με μουσική και τραγούδια στην γλώσσα τους (Katalan ) ξεκινώντας από τον 9ο αι. και δώθεν ! Ταυτόχρονα τόνιζαν την πολιτισμική τους ανωτερότητα απέναντι στους Καστιλιάνους, οι οποίοι αποτελούν  το μεγαλύτερο ισπανικό έθνος.

Ξαφνικά ακολούθησαν και οι εθνότητες της Galicia και της Andaloucia.  Το Βήμα (1912) και Καθημερινή (18.2.14)

————————————————————

Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις

Βιώνουμε την ενδυνάμωση και επιτάχυνση μίας διαδικασίας που άρχισε στην Ισπανία στην δεκαετία του  μέσω της παραχώρησης της αυτονομίας στις ισπανικές περιοχές Cataluna, Euzkadi (Χώρα των Βάσκων),Galicia και Andalucia.

Στην ουσία έγινε ηλίου φαεινότερον, ότι στην Ισπανία δεν υπάρχει ένα ενιαίο έθνος , αλλά τουλάχιστον πέντε έθνη.
Ήταν ζήτημα χρόνου να διατυπώσουν οι εθνότητες και άλλες απαιτήσεις, όπως π.χ. οι Βάσκοι επιθυμούν όχι μόνον μεγαλύτερη αυτονομία αλλά και αποσχισμό από τον ισπανικό κρατικό κορμό, και οι Καταλάνοι που βαθμιαία υψώνουν τον πήχυ των επιθυμιών τους όπως η αναγνώριση της γλώσσας τους ( Catalan ) ως δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Cataluna, χρησιμοποίηση διπλών ονομασιών των πόλεων, των χωριών και ιδιαιτέρως των οδών καθώς και μετάφραση όλων των νόμων από τα επίσημα ισπανικά (Castiliano) στην δική τους γλώσσα, πράγμα που έχει μεγάλο κόστος. Όλα αυτά έχουν ήδη πραγματοποιηθεί !
Τώρα όμως απαιτούν το ανώτατο επίπεδο της αυτονομίας η και τον αποσχισμό και την ίδρυση δικού τους κράτους. Γιατί ενεργούν οι Καταλάνοι με τέτοιον ακραίο τρόπο ;

α ) Γιατί είχαν από ανέκαθεν μίαν ισχυρή καταλανική εθνική συνείδηση.

β ) Γιατί έχουν μία τελείως διαφορετική εθνογένεση από τις άλλες ισπανικές εθνότητες : Είναι ένα κράμα από Κελτοίβηρες, Γότθους, προερχομένους τον 6ο αι.μ.Χ. από την Σουηδία  μέσω της Κριμαίας και από Αλάνες, συμμάχους των Γότθων , προερχομένους από τον Βόρειο Καύκασο.
Δεν είναι τυχαίο που η επίσημη ονομασία βασίζεται σε αυτούς τους δύο λαούς : Gothalania, Gotalunia , Catalania, CATALUNA), δηλαδή χώρα των Γότθων και των Αλάνων. Στον Καύκασο ονομάζονται σήμερα οι Αλάνες Οσσέτες , από τους οποίους ένα μέρος ζει στην Βόρεια ( Ρωσία ) και ένα άλλο στην Νότια( Γεωργία ) Οσσετία. Οι Οσσέτες και οι Αμπχάζοι απαιτούν με ρωσική ενίσχυση αποσχισμό απο την Γεωργία !

γ ) Γιατί το Catalan, μία νεολατινική γλώσσα , ήταν ιστορικά η πρώτη ισπανική λογοτεχνική γλώσσα, συγγενής με τα πορτογαλλικά και τα προβεντσαλικά ( Νότια Γαλλία ).

δ) Υπάρχουν και σημαντικοί οικονομικοί λόγοι, των οποίων ο ρόλος βαθμιαία ενδυναμώνεται.

Δημοσιευθέν από 2014 στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα, Πρώτο Θέμα και iefimerida).

———————————————————————–

. Η γλώσσα των Βάσκων

είναι πολύ αρχαιότερη από την Ελληνική, γιατί ανήκει , όπως και η Πελασγική (νεκρή γλώσσα) στις προϊνδοευρωπαϊκές γλώσσες.
Ειδικοί αρχαιογλωσσολόγοι έχουν αποδείξει, ότι η Βασκική έχει συγγένεια με την αρχαία Αιγυπτιακή και τις γλώσσες των προγόνων των Αλγερινών και των Τυνισίων. Επίσης η γενετική καταγράφει προέλευση των Βάσκων στη Νεολιθική Εποχή από την Βόρεια Αφρική (σήμερα Αλγερία, Τυνησία κτλ.). Καθημ. (18.1.18)

————————————————————————————————————————————-

UN-Vollversammlung fordert Abzug Russlands aus Transnistrien

Im jahrzehntealten Transnistrien-Konflikt hat die UNO den Abzug russischer Truppen aus der abgespaltenen Region gefordert. Vor allem Russland kritisiert die Forderung.
Quelle: ZEIT ONLINE,
Die Generalversammlung der Vereinten Nationen hat den Abzug der russischen Truppen aus der moldawischen Separatistenregion Transnistrien gefordert. Für denn Entschluss stimmten 64 Länder, 15 waren dagegen und 83 Länder enthielten sich. Die UN-Erklärung ist nicht bindend und fordert Russlandzu einem “geordneten, bedingungslosen und unverzüglichen Abzug seiner Truppen und Waffen” aus der Region auf.

Die ehemalige Sowjetrepublik Moldawien war 1991 nach der Auflösung der Sowjetunion unabhängig geworden. Allerdings sagten sich die russisch dominierten Gebiete im Osten des Landes in einem kurzen Krieg von Moldawien los und riefen eine “Republik Transnistrien” aus. Die dort seit Sowjetzeiten stationierten russischen Einheiten unterstützten die Autonomie und wurden nicht abgezogen. Die proklamierte Republik wird international von den meisten Ländern allerdings nicht anerkannt.

Der Vertreter der EU bei den UN sprach nach der Verabschiedung der Resolution von einem “historischen Tag” für die Moldawier. “Nach mehr als 26 Jahren erkennt die Generalversammlung an, dass die russische Präsenz illegal ist und enden muss”, sagte er. Russland kritisierte die Resolution: Vize-UN-Botschafter Dmitri Poljanski verwies auf die laufenden Vermittlungsbemühungen der OSZE im Transnistrien-Konflikt. Die Initiative der UN-Generalversammlung schade den Bemühungen der OSZE, warnte Poljanski.Eingebracht worden war die Erklärung der UN von Großbritannien, Kanada, Polen und acht weiteren Ländern. Zu den Unterstützern zählen Moldawien, die Ukraine, Georgien und die EU-Länder. Die Gegenstimmen kamen unter anderem von Russland, dem Iran, Syrien und Nordkorea.

Μέτρον άριστον, Μηδέν άγαν, Χρυσή τομή , Το Απόλυτο ως Ουτοπία

Posted on by
Reply

Μέτρον άριστον,Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas ) ή εφαρμογή των γνώσεων του Αριστοτέλη επί του ελληνικού πολιτικού σκηνικού

Εισαγωγική παρατήρηση:
Η κατανόηση και ερμηνεία αρχαίων αποφθεγμάτων και γενικά φιλοσοφικών κειμένων προϋποθέτουν ιστορικές, φιλοσοφικές και μεθοδοδολογικές γνώσεις, ειδάλλως υφίσταται ο κίνδυνος παρερμηνειών, ανούσιων μεμονομένων γνώσεων σε επίπεδο παπαγαλισμού καθώς και γελοίου παλιμπαιδισμού. Πέραν τούτου τίθεται το ερώτημα, εάν μία εφαρμογή των αποφθεγμάτων επί ζητημάτων της σημερινής εποχής είναι εφικτή.

1. Μεθοδολογική πτυχή

α) Διαπιστώνουμε, ότι τα αρχαία ελληνικά αποφθέγματα ως συμπυκνωμένη κοσμο- και ανθρωπαντίληψη των επτά σοφών έχουν αργότερα επιδράσει στις φιλοσοφικές αντιλήψεις των περισσότερων γνωστών φιλόσοφων της αρχαιότητας υπό το νόημα ότι αυτά ήταν η αφετηρία καθοριστικών φιλοσοφικών θεωριών.
β) Σημειώνεται εκτός τούτου, ότι μία σκέψη έχει διατυπωθεί από διαφορετικούς σοφούς επίσης με διαφορετικό τρόπο. Γι αυτό δέον να εφαρμόσουμε τη συγκριτική μέθοδο με σκοπό να διαπιστώσουμε τα κοινά γνωρίσματα.
γ) Ας υπενθυμίσουμε, ότι οι πολιτισμικά κατώτεροι Ρωμαίοι κατακτητές έχουν μεταξύ άλλων παραλάβει σχεδόν όλα τα αποφθέγματα και τα μετέφρασαν στα Λατινικά προσπαθώντας να αποδώσουν το κύριο περιεχόμενό τους.
δ) Μερικές φορές έχει αλλάξει κάπως η διατύπωση αποφθεγμάτων ή έχουν προσδοθεί σε έναν συγκεκριμένο φιλόσοφο λαμβάνοντας υπ όψη το βασικό νόημα των άλλων αποφθεγμάτων ή όλου του έργου του. Στη δεύτερη περίπτωση έχει κάτι τέτοιο συμβεί με το γνωστό απόφθεγμα «Πάντα ρεί») (ή και” Τα Πάντα ρεί»), το οποίο έχει προσδοθεί στον Ηράκλειτο. Κάτι το παρόμοιο επισημαίνεται και με το απόφθεγμα »Μέτρον άριστον» (ή »Παν Μέτρον άριστον»), το οποίο όμως έχει διατυπωθεί με διαφορετικές μορφές.
ε) Εχουμε διαπιστώσει εκτός τούτου, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αποφθέγματα και termini scientifici (επιστημονικοί όροι) έχουν τελικά σχεδόν το ίδιο περιεχόμενο. Αυτό ισχύει π.χ. για το » Μέτρον άριστον», το «Μηδέν άγαν» και την «Αρχή της Μεσότητος» ( «Aurea mediocritas“ = «Χρυσή τομή»).

2. Πηγές και μορφές διατύπωσης του αποφθέγματος « Μέτρον άριστον»:

«Μέτρον επί πάσιν άριστον» Πυθαγόρα, (Χρ. Επη, 38). «Το μέτριον άριστον και το μέσον» Αριστοτέλη (Πολιτικά, 1295b), »Μέτρο χρώ» Πιττακού (Ανθ. Στοβ. Γ, 79δ ). «Μέτρον άριστον» Κλεοβούλου (Διογ. Λαέρτ. Βίοι Φιλ. Ι, 93). «Mέτρα φυλάσσεσθαι» Ησιόδου (Εργα και Ημ. 694 ), «Πάντων μέτρον άριστον, υπερβασία δ αλγειναί» Φωκυλίδη (Γνώμαι, 36). « Εντεχνον δέ τό τήν μέσην εν άπασει τέμνειν «Πλουτάρχου (Ηθικά, 7β). «Καλόν εν παντί το ίσον, υπερβολή δέ καί έλλειψις ού μοι δοκέει» Δημοκρίτου (Απόσπ.102, Diels), „Οτι δεί το μέσον αιρείσθαι και μή την υπερβολήν μηδέ τήν έλλειψιν, τό δέ μέσον εστίν ώς ό λόγος ό ορθός λέγει» Αριστοτέλη (Ηθ. Νικομ. 1138b, 18-20). «Πάντων μεσ άριστα» Θέογνι (Ελεγ. 335, West). «Η μεσότης εν πάσιν ασφαλεστέρα» Τραγικών (Αδ. Απόσπ. 457, Nauck). «Εί τις υπερβάλλει το μέτριον τεπιτερπέστατα ατερπέστατα αν γίνοιτο» («Εάν κάποιος ξεπεράσει το μέτριο, τότε εκείνα που είναι πολύ ευχάριστα, θα γίνουν πολύ δυσάρεστα» Δημοκρίτου (Ανθ. Στοβ. ΙΖ, 39).
«Τα δ υπερβάλλοντ ουδένα καιρόν δύναται θνητοίς» (»Τα υπερβολικά δεν μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους» Ευριπίδη (Μήδεια, 127-128) . «Παιδός, ου ανδρός το αμέτρως επιθυμείν» («Είναι γνώρισμα παιδιού και όχι άνδρα οι επιθυμίες χωρίς μέτρο») Δημοκρίτου (Απόσπ. 70, Diels). «Αδικούσι γε τά μέγιστα διά τάς υπερβολάς , αλλ ού διά τά αναγκαία» («Τα πιό μεγάλα αδικήματα γίνονται από τις υπερβολικές επιθυμίες και όχι για την απόκτηση των αναγκαίων» Αριστοτέλη (Πολιτικά, 1267α ).»Ουδ υγιείης της περί σώμ αμέλειαν έχειν χρή, αλλά ποτού τε μέτρον καί σίτου γυμνασίων τε ποιείσθαι, μέτρον δέ λέγω τόδ ό μή σ ανιήσει» (Δεν πρέπει ν αμελείς την υγεία του σώματος, αλλά να κάνεις χρήση με μέτρο στο ποτό, στην τροφή και στη σωματική άσκηση, μέτρο εννοώ, αυτό που δε θα σε στενοχωρήσει» Πυθαγόρα (Χρυσά Επη, 32-34). »Σιτία ποτά, ύπνοι, αφροδίσια, πάντα μέτρια» («Φαγητό, ποτό, ύπνος, έρωτας σαρκικός, όλα με μέτρο» Ιπποκράτη (Ανθ. Στοβ. PA,22). «Μηδέν άγαν « («Μήν υπερβάλεις τίποτα») Χίλωνα (Διογ. Λαέρτ. Φιλ. Ι, 41).

 

Οι, ως γνωστόν, πρακτικοί Ρωμαίοι έχουν παραλάβει το «Μέτρον άριστον» και το μετέτρεψαν σε «αurea mediocritas“ = «Χρυσή τομή»(Horatius (Ode 2,10,5) και το «μηδέν άγαν» μεταφράζοντάς το στα Λατινικά =: «Ne quid nimis“ (Terentius , Andria, I i; V. 61 (Ιδέ Georges, Kleines Handwörterbuch, Lateinisch-Deutscher Teil, Leipzig, 1890, S. 1691).

3. Ο αιώνιος Αριστοτέλης έχει σε σύγκριση με όλους τους άλλους αρχαίους Ελληνες φιλόσοφους ασχοληθεί λεπτομερειακά με το πρόβλημα του μέτρου και της υπερβολής αφιερώνοντας σε αυτό σχεδόν όλο το κεφάλαιο Β (ιδιαιτέρως 1106α έως 1108β) και εμπεδώνοντας επί του Μέτρου τον „Κανόνα της Μεσότητος» (σε άλλες γλώσσες γνωστός ως Mesotes-Prinzip, διεθνώς φιλοσοφικός τerminus scientificus .

Εδώ αναφέρεται η γνώμη του μόνον  επιλεκτικά και αποσπασματικά: « Ούτω δή πάς επιστήμων την υπερβολήν μεν και την έλλειψιν φεύγει, το δέ μέσον ζητεί…», «»Εί δη πάσα επιστήμη ούτω το έργον εύ επιτελεί, προς το μέσον βλάπουσα…», «τό δ ότε δεί καί εφ οίς προς ούς καί ού ένεκα καί ως δεί, μέσον τε και άριστον, όπερ εστί της αρετής», «Η δ αρετή περί πάθη καί πράξεις εστίν, εν οίς ή μέν υπερβολή αμαρτάνεται και ή έλλειψις ψέγεται, τό δέ μέσον επαινούται και κατορθούται» (1106b, στο βιβλίο Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Βιβλιοθήκη Αρχαίας Ελλάδας, Αθήναι, 2011, σελ.36). «Μεσότης δέ δύο κακιών, της μέν καθ υπερβολήν της δέ κατ έλλειψιν», «έσται γάρ ούτω γε υπερβολής καί ελλείψεως μεσότης καί υπερβολής υπερβολή καί έλλειψις ελλείψεως « (1107a,1107b, σελ. 37) κτλ. Ο Αριστοτέλης βγάζει τελικά το συμπέρασμα, ότι ένας μέτριος τρόπος βίου «»μέσος βίος» είναι ο καλύτερος βίος (Πολιτ. Δ11. 1295a37-39).
Αλλά για την Πολιτική Επιστήμη είναι καθοριστική η άποψή του, διατυπωθείσα στο τέταρτο βιβλίο του μεγάλου συγγράμματός του Πολιτικά, όπου ο Αριστοτέλης κάνει διαχωρισμό μεταξύ της ολιγαρχίας καί της τυραννίας εκατέρωθεν στα άκρα και της δημοκρατίας στη (μέση), την οποία φυσικά επαινεί (1289a 19, στο βιβλίο Politik, Staat der Athener, Düsseldorf, 2006, S.121 ff.), αν και αυτή έχει μερικά προβλήματα.

4. Συμπεράσματα
α) Στο μέτρον προσδίδεται το επίθετο άριστον και αναβιβάζεται τοιουτοτρόπως σε μίαν αρχή υψίστου ποιοτικού επιπέδου.
β) Η άγνοια ή η απόρριψη του αρίστου μέτρου σε όλες τις εκφάνσεις του ανθρώπινου βίου προκαλεί μίαν τελεία παραλλαγή έως στο αντίθετο ενός φαινομένου.
γ) Το άριστον μέτρον αντιτίθεται στην υπερβολή που όντως σημαίνει Υβρι που συνεπιφέρει τη Νέμεσι.
δ) Το άριστον μέτρον ανταποκρίνεται στους νόμους της φύσης και στούς κανόνες της λογικής.
5. Εφαρμογή των γνώσεων επί τη βάσει του « Μέτρον άριστον» («Μηδέν άγαν», «Μεσότης», „aurea mediocritas“-”χρυσή τομή») επί της πολιτικής γενικά και ειδικά:
α) Στη δεκαετία του 30 του παρελθόντος αιώνα απόρριψη
των ακραίων ιδεολογών και δη της Ακρας Δεξιάς υπό τη μορφή του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και της Ακρας Αριστεράς υπό τη μορφή του ρωσικού σταλινισμού. Απόρριψη των άκρων κομμάτων στην Ελλάδα και δη της Ακρας Δεξιάς (Χρυσή Αυγή) και της Ακρας Αριστεράς (ΚΚΕ καθώς των λενινιστικών, τροτσκιστικών και μαοϊστικών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ), γιατί οι ακραίες τοποθετήσεις των αντιτίθενται στους κανόνες της λογικής. Τέτοιες πολιτικές οδηγούν συνήθως σε μεγάλες καταστροφές.
β) Προτίμηση των πολιτικών, οι οποίοι είναι σε γενικές γραμμές σύμφωνοι με το υπάρχον σύστημα (δημοκρατία, αστικό κράτος, καπιταλισμός, βασικές ελευθερίες και βασικά ανθρώπινα δικαιώματα). Αυτό δε σημαίνει αναγνώριση των εξάρσεων
του διεθνώς καταστροφικού νεοφιλελευθερισμού.
γ) Οι πολίτες να μην απαιτούν απόλυτα πράγματα, όπως π.χ. απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη, απόλυτη ισότητα απόλυτη ελευθερία, τέλειους ανθρώπους, ιδανικούς πολιτικούς. Το απόλυτο εστιάζεται μόνον σε ουτοπίες ή στην κίβδηλη ρητορική λαϊκιστών, λαοπλάνων ή εξωπραγματικών ονειροπόλων.
δ) Οι ψηφοφόροι να μήν αποφασίζουν επί τη βάσει του ολέθριου υπεραναπτυγμένου νεοελληνικού υπερσυναισθηματισμού και υπερσουρεαλισμού ως έκφραση τελείας
έλλειψης του μέτρου.
Δημοσιευθέν συχνά στην Καθημερινή από το 2014 έως το 2017 και στην efimerida ( 21.1.2018 )

——————————————————————-

Το ΑΠΟΛΥΤΟ είναι ανέφικτη ΟΥΤΟΠΙΑ

α) Το ΑΠΟΛΥΤΟ (απόλυτη αλήθεια, απόλυτη δικαιοσύνη, απόλυτη ελευθερία, απόλυτη δημοκρατία κτλ.) είναι στενά συνδεδεμένο με τα ολοκληρωτικά συστήματα (οχι μόνον ιδεολογικοπολιτικά, αλλά και θρησκευτικά) και με τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες τους.

β) Ο εμπεδωτής του ΑΠΟΛΥΤΟΥ στην Ευρώπη ήταν ο Πλάτων και στην Ασία ο Κονφούκιος.

γ) Ξέρω λόγω συστηματικών σπουδών προ μισού αιώνα , ότι ο Διαλεκτικός Υλισμός (ΔΥ) αναγνωρίζει την σχετικότητα και την ιστορικότητα της γνώσης και της αλήθειας.
Ο Λενινισμός και το εκάστοτε κομμουνιστικό κόμμα όμως έχουν αναβιβάσει τον Μαρξισμό (πρωτίστως τον Διαλεκτικό και τον Ιστορικό Υλισμό, ΙΥ) σε ύψιστη και απόλυτη γνώση και αλήθεια.

δ) Σήμερα έχουν ο Μαρξισμός και ιδιαιτέρως ο ΔΥ και ο ΙΥ μόνον μία σχετική μεθοδολογική σημασία. Καθημερινή (20.5.16)

Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Παρελάσεις ίσον Πατριωτισμός ;

Posted on by
Reply

Πατριωτισμός, Φιλοπατρία

Το λίαν ενδιαφέρον πολυσύνθετο θέμα (Πατριωτισμός, Φιλοπατρία) ήταν πολλάκις αντικείμενο πανεπιστημιακών διαλέξεων, πτυχιακών καθώς και διδακτορικών δατριβών υπό την επιστημονική μου εποπτεία.

Το θέμα εμπεριέχει τις εξής διαστάσεις : γλωσσολογική, ιστορική, εθνική, πολιτική, κοινωνική και εθνολογική.

1. Γλωσσολογική διάσταση (ετυμολογία, σημασιολογία)

Αφετηρία δεν είναι η λατινική λέξη Pater , Patris (γενική, εξ ου και Patria, γαλλικά Patrie), αλλά η ελληνική λέξη Πατήρ, Πατρός και εξ αυτού Πατρίς.
Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα δημιουργήθηκε η λέξη πατριώτης (καταγωγή από το ίδιο γένος) μετατράπηκε στα “απλά λατινικά” σε patriota (συμπατριώτης) και βραδύτερα στα γαλλικά patriote ( ΦΙΛΟΠΑΤΡΗΣ ).
Κάτι το παρόμοιο συνέβη και με το επίθετο πατριωτικός, μετατροπή σε patrioticus και σε patriotique. Σε αυτήν την βάση εμφανίσθηκε στα γαλλικά η έννοια patriotisme η οποία επέστρεψε στην πατρίδα της ως Πατριωτισμός.

Πατριωτισμός, σημασιολογικώς

Πρόκειται για την πολιτική τοποθέτηση επί τη βάσει μίας συναισθηματικής δέσμευσης στις αξίες, στην γλώσσα, στην παράδοση, στην θρησκεία και στον πολιτισμό ( τρόπος ζωής, λογοτεχνία, μουσική κτλ.) ενός έθνους. Πολλές φορές αυτή η τοποθέτηση είναι συνδυασμένη με υπερβολική υπερηφάνεια και αλαζονεία, γνωστό φαινόμενο στην Ελλάδα. Τον πιο ωραίο ορισμό της Πατρίδας έχει διατυπώσει ο σοφός Σωκράτης (Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β) : “Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι”.

2.Ιστορική διάσταση

Η Marseillaise καλεί όλα τα παιδιά της Πατρίδας , να την υπερασπισθούν ( “Allons enfants de la Patrie, Le jour de gloire est arrivé! Contre nous de la tyrannie, L’étendard sanglant est levé”). Πρότυπο ήταν , όπως φαίνεται, ο Παιᾶν των Σαλαμινομάχων (Αἰσχύλου, Πέρσαι : ” Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναἰκας, θεῶν τε πατρώων ἔδη, θῆκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών” ) .

Αν υπήρχε τότε η λέξη Ελλάς, οπωσδήποτε θα την χρησιμοποιούσαν.
Η αστική τάξη ήταν κατά την γνώμη της ηγεμών όλου του λαού εκτός από το Ancien Regime και εκπροσωπούσε την γενική θέληση ( volonte generale ) και τα συμφέροντα των πολιτών). Στην Ελλάδα όμως επρόκειτο πρωτίστως για έναν απελευθερωτικό αγώνα.

3. Εθνική διάσταση

Οι Γάλλοι υπερασπίσθηκαν την Πατρίδα τους κατά ξένων εισβολέων. Ο Πατριωτισμός τους ήταν στενά συνυφασμένος με το γαλλικό έθνος και αυτό πάλι ήταν συνδεδεμένο με την νέα κατάσταση πραγμάτων. Δημιουργήθηκε μία δυνατή εθνική συνείδηση .
Στην Ελλάδα υπήρχε επίσης μία ακραιφνής εθνική συνείδηση , δίχως σύνδεση όμως με τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του λαού. Επομένως λείπουν η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου το άρθρο “Εθνική, κρατική και κοινωνική συνείδηση” ).

4. Πολιτική διάσταση

Η Γαλλική Επανάσταση δημιούργησε ένα τελείως καινούργιο πολιτικό και πολιτειακό σύστημα , το οποίο βασιζόταν στον πολίτη με τα δικαιώματα καθώς και με τα καθήκοντά του ως κάτι το αυτονόηπο. Η αστική τάξη ήταν και είναι η καθοριστική . Ο πολίτης έχει κοινωνική, κρατική , νομική η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.
Σε σύγκριση με την Γαλλία στην Ελλάδα έπαιζαν στην ουσία οι κοτζαμπάσηδες τον πιό αποφασιστικό ρόλο.
Ακόμη και σήμερα δεν η ελληνική αστική τάξη δεν έχει ευρωπαϊκό επίπεδο ( Ιδέ και Π. Κονδύλης, Οι αιτίες της Παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας, Θεμέλιο, 2011).
Η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ανήκει στην κατηγορία του πολίτου. Δεν διαθέτει ούτε κοινωνική, ούτε κρατική, ούτε νομική, ούτε φορολογική, ούτε περιβαλλοντική συνείδηση και δεν αναγνωρίζει την αλληλουχία δικαιωμάτων και καθηκόντων.

Η εθνική συνείδηση δεν κοστίζει απολύτως τίποτα. Δεν συμπίμπτουν το εθνικό και το πολιτικό στοιχείο του πατριωτισμού. Αυτό θα πεί, ότι ο ελληνικός Πατριωτισμός στηρίζεται μόνον στην εθνική συνείδηση, δηλαδή δεν είναι ευρωπαϊκος, αλλά βαλκανικός. Είναι ένας ανέξοδος, εύκολος και λεκτικός πατριωτισμός. Εν τω μεταξύ ο πατριωτισμός αυτού του είδους έχει προσλάβει διαστάσεις μίας αφάνταστης παράνοιας : πατριωτισμός (η πλειοψηφία των Ελλήνων), υπερπατριωτισμός (Ελληναράς, Αν.Ελλ., Μίκης Θεοδωράκης), υπερυπερπατριωτισμός(Χρυσή Αυγή).

5. Κοινωνική διάσταση

Όταν λείπουν πρωτίστως η κρατική και η νομική συνείδηση (όχι το γενικό και ανέξοδο “αίσθημα δικαίου” με πάμπολες ερμηνείες) , δεν δύναται να λειτουργήσει ένα κράτος. Το συμφέρον του συνόλου παραγκωνίζεται από ατομικιστικά συμφέροντα ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ την μικρή μελέτη “Ατομο, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός” ), και αενάως επικρατεί ένα συγκρουσιακό κλίμα το οποίο αποκλείει τον γνήσιο πατριωτισμό, ο οποίος προϋποθέτει συναινετικό πνεύμα( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ το άρθρο “Συνεννόηση, Συγκρουσιασμός” ).

Η πραγματοποίηση του πατριωτισμού είναι μία διαδικασία, η οποία λαμβάνει χώραν εμπράκτως και μέσω έργων και ενός βασικού κώδικα συμπεριφοράς στον τομέα δράσης (εργασίας) ή γενικά στο πλαίσιο του κοινωνικού συνόλου κάθε ατόμου.

6. Εθνολογική διάσταση

Στο επίκεντρο τίθεται η νοοτροπία του Νεοέλληνα ο οποίος σε γενικές γραμμές είναι ένα κράμα από βαλκανική παμπονηριά και ανατολίτικο ραχάτι. Είναι πασίγνωστο, ότι η Ελλάδα δεν έζησε ούτε την Αναγέννηση, ούτε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ούτε την Αστική Επανάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε ό,τι αφορά την ιστορία της βρισκόταν κάτω από ξένη κατοχή ( έως τον 7ο αι., δηλαδή πάνω από 800 έτη η ρωμαϊκή κατοχή (Imperium Romanum) συν 400 έτη ο τούρκικος ζυγός. Πρόκειται για 1200 απολεσθέντα έτη, ενώ οι Ευρωπαίοι ζούσαν από εθνική άποψη σχετικά ελεύθερα και προόδευαν πάνω από 1400 έτη.

Το αποτέλεσμα είναι η διαμόρφωση μίας νοοτροπίας, η οποία παρεμποδίζει την εφαρμογή ενός γνήσιου και σύγχρονου Πατριωτισμού (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τα άρθρα «Ελληνάρας, Τσαμπουκισμός», »Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικού σουρεαλισμού», «Ελληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση» και την μελέτη «Deutsche und Griechen, Mentalität, Eine komparative Studie“). Τα προτερήματα μας είναι γνωστότατα, αλλά δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις «νέες Θερμοπύλες» ( παραγωγή, ανταγωνιστικότητα των προϊόντων, καθήκοντα απέναντι στο σύνολο κτλ.).

Λείπουν αξίες, όπως π.χ., η ιδέα του γενικού συμφέροντος, η αξιοπιστία , η αυτογνωσία, η αντοχή και η δυναμικότητα, τότε δεν υπάρχουν οι καθοριστικές προϋποθέσεις για τον εκμοντερνισμό, τον εξευρωπαϊσμό και τον εξορθολογισμό.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για κάθε Έλληνα πατριώτη. Ας θυμηθούμε από καμιά φορά τους προγόνους μας. Ο Ησίοδος είπε προ 2.600 ετών κάτι το πολύ ενδιαφέρον (τσιτάτο απο μνήμη) : “Οι αιώνιοι θεοί του Ολύμπου έθεσαν προ της επιτυχίας τον ιδρώτα”.
Ένας οκνηρός ή ένας διεφθαρμένος δεν δύναται ποτέ να είναι καλός πατριώτης. Αλλά αυτονοήτως αυτός είναι ένας πατριδοκάπηλος , δηλαδή ένα κοινωνικό κάθαρμα. Ο άμεσος συνδυασμός της εθνικής συνείδησης με τις παραπάνω κατηγορίες της συνείδησης είναι τελείως απαραίτητος.

Δημοσιευθέν επανειλλημμένα στον ηλεκτρονικό τύπο, ιδιαιτέρως στην Καθημερινή και στο Βήμα, τελευταία φορά στην Καθημερινή (26.3.17, 4.2.20), iefimerida (5.2.18).

____________________________________________________________

Οι όροι Patriotisme και Nationalisme

έχουν διατυπωθεί για πρώτη φορα στην Encyclopedie πρωτίστως του Diderot και κατόπιν την έχουν παραλάβει και αξιοποιήσει και άλλες γλώσσες. Καθημερινή (2.2.20)

____________________________________________________________________

Περί πατριωτισμού και Φιλοπατρίας

Κατά τη γνώμη μου μία μεθοδολογική προσέγγιση είναι
τελείως απαραίτητη. Αναφέρω τέσσερις κανόνες της μεθοδολογίας :

α) Ιστορικότητα : Πού ο όρος πατριωτισμός έχει διατυπωθεί ; Ηδη έχω αναφέρει, ότι αυτός ο όρος έχει διατυπωθεί στη Γαλλία και είναι μεν ελληνογενής, αλλά όχι ελληνικός. Το patriotisme έχει , όπως πολυάριθμες εληννογενείς λέξεις στις εξελιγμένες χώρες, μεταφερθεί στην ελληνική γλώσσα. Αυτό σημαίνει,ότι ό όρος πατριωτισμός δεν ήταν γνωστός στην αρχαία και στη νέα ελληνική γλώσσα.

Εχει διατυπωθεί για πρώτη φορά στην Encyclopedie, εκδοθείσα από τον Diderot και τον D`Alembert ωs εξής : „…L’auteur de l’Esprit des Lois était pénétré des sentiments de ce patriotisme universel. Il
avait puisé ces sentiments dans son cœur, et les avait trouvés établis dans une île voisine, où l’on en suit la pratique dans tous les pays de sa domination ; non pas seulement au milieu de la paix, mais après le sort heureux des victoires et des conquêtes.“ Διαπιστώνουμε ένα συνδυασμό του συναισθηματικού με το πρακτικό στοιχείο σε περίοδο ειρήνης αλλά και πολέμου. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η
έκφραση „patriotisme universel“(«οικουμενικός πατριωτισμός»). Πουθενά όμως δεν βρίσκω την έκφρaση amour de la patrie (φιλοπατρία). Η λέξη φιλοπατρία μάλλον θα προϋπήρχε στη νεοελληνική γλώσσα.

β) Ιστορικότητα : Οι λέξεις δημιουργούνται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες με καθορισμένο περιεχόμενο ανταποκρινόμενο σε κοινωνικές, πολιτικές ή αλλες αναγκαιότητες. Οταν ο όρος πατριωτισμός έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα , ανταποκρινόταν τότε στο απαραιτήτως ακραίο εθνικό συναίσθημα. Ουδείς συνδυασμός υπήρχε με άλλα στοιχεία, π.χ. με κοινωνικά.

γ) Συγκριτικότητα: Στην ισπανική γλώσσα ο ορισμός του
πατριωτισμού συμπεριλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο και την έκφραση „amor a la patria“ („el patriotismo es una historia de amor a la patria“ (φιλοπατρία) : Στη γερμανική γλώσσα σημειώνονται δύο όροι : Vaterland ( »χώρα του πατέρα « : πατρίδα) σε συνδυσμό με τον όρο Patriotismus και τη λέξη Heimat που σημαίνει τόπος γέννησης ή ευρύτερα περιοχή (π.χ. Σαξωνία). . Ετσι η έκφραση „ich liebe meine Heimat“ ( «αγαπώ την πατριδα μου»: φιλοπατρία) είναι πολύ διαδεδομένη. Κάποτε οι Γερμανοί έλεγαν „Ich kämpfe für mein Vaterland“ («αγωνίζομαι για την πατρίδα μου « (Πατριωτισμός).

δ) Εξέλιξη : Ο όρος πατριωτισμός έχει από τα μέσα του 19ου αι. έως
σήμερα εξελιχθεί περαιτέρω. Πατριωτισμός δεν σημαίνει αποκλειστικά τον αγώνα και τη θυσία για την πατρίδα. Στην πλειονότητά τους οι Νεοέλληνες έχουν ακόμη τον πατριωτισμό του 19ου αι.

Για μερικούς ισχύει το πολεμικό άσμα του Τυρταίου σε μετάφραση του Σπ. Τρικούπη : «Τί τιμή στο παλικάρι, όταν πρώτο στη φωτιά, σκοτωθεί για την πατρίδα με τη σπάθα στη δεξιά». Στα πλαίσια της πατριωτικής αγωγής στις δεκαετίες του σαράντα και του πενήντα μάθαμε το εξής ποίημα: «Ελλην είναι το όνομά μου υπερήφανο τρανό, μάνα την Ελλάδα έχω και γι αυτήν θα πολεμώ » (υπάρχει και άλλη εκδοχή : «Έλλην είναι το όνομά μου, υπερήφανο και τρανό, μάνα έχω την Ελλάδα και για κείνη θα πονώ». Γιατί όχι «και γι αυτή θα εργασθώ» είπα κάποτε σε ένα γνωστό μου στρατηγό. Δεν κατάλαβε την ερώτησή μου. Στην Ελλάδα ο ΑΝΕΞΟΔΟΣ, ή ο ΛΕΚΤΙΚΟΣ πατριωτισμός είνα πολύ διαδεδομένος.

Ακόμη και στην Ελλάδα μερικοί πολιτικοί έχουν συνδέσει τον πατριωτισμό με την συμμετοχή στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων. Αυτό όμως είναι μεγάλη εξαίρεση. Σε άλλες χώρες όπως στη Γερμανία γίνεται λόγος και για »συνταγματικό πατριωτισμό», για »δημοκρατικό πατριωτισμό» ή και για «οικονομικό πατριωτισμό».

Ο σύγχρονος πατριωτισμός προϋποθέτει ιδιαιτέρως σε περίοδο ειρήνης την κοινωνική συνείδηση (πρωτίστως συμμετοχή στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων), την κρατική συνείδηση ( αναγνώριση της αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων) , νομική συνείδηση (σεβασμός των νόμων), φορολογική και περιβαλλοντική συνείδηση.

Συμπέρασμα, σε ό,τι αφορά τη σχέση μεταξύ πατριωτισμού και φιλοπατρίας : Πρόκειται για συνώνυμα.

Καθημερινή (16.2.2020)

—————————————————————————————————————————————————

-Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής – Ιλιάδα Μ’ 243
(ρήση του Έκτορα)
Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι.
-Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
-Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους.
Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

-”Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσιν” : “Από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι πράγμα πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση”.Πλάτων: Κρίτων, 51β

-Δημόκριτος :Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή, ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος.

-Ω Παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε Πατρίδ’, ελευθερούτε δε Παίδας γυναικών, Θεών τε Πατρώων έδη θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων αγών (Ω, παιδιά της Ελλάδας, εμπρός για να ελευθερώσετε την πατρίδα, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους βωμούς των πατρώων θεών και τους τάφους των προγόνων σας. Τώρα είναι ο υπέρ πάντων αγών) [Παιάνας Σαλαμινομάχων] [[Αισχύλος [Πέρσαι 402-405]]

-Φίλει την Πατρίδα, καν άδικος ή (Να αγαπάς την πατρίδα σου και όταν ακόμη σε αδικεί) Πλάτων

-Ουδέν γλύκιον πατρίδος (Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα) Όμηρος

  • -Πάσα Γη Πατρίς των γενναίων (Για τους γενναίους που έπεσαν για την πατρίδα, όπου και εάν ταφούν είναι σαν να τάφηκαν στην πατρίδα) Ευριπίδης

-Ο τάφος των ηρώων είναι ολόκληρο το σύμπαν Περικλής

-Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης (Ένα μάντευμα είναι άριστο, το να αμύνεται κανείς για την πατρίδα του) [[Όμηρος [Ιλ. Μ 243]]

-Δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο από τη γη των πατέρων σου Ευριπίδης

-Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος (Των επιφανών ανδρών κάθε μέρος της Γης είναι τάφος) Θουκυδίδης

-Αν αληθεύει αυτό που λένε οι φιλόσοφοι, πως είμαστε όλοι τέκνα του Θεού, τότε πρέπει όλοι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωκράτη, κι όταν μας ρωτούν από πού είμαστε, να μη λέμε “είμαι Αθηναίος” ή “είμαι Κορίνθιος”, αλλά “είμαι πολίτης του κόσμου” Επίκτητος

-

————————————————————————————————————

Ορκος των Νέων Αθναίων, ότα γινόταν στρατιώτες

Οὐ καταισχυνῶ τά ὄπλα,

Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην[1] ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καὶ οὕστινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καὶ ἂν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. ἵστορες τούτων Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.

—

Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά,

ούτε θα εγκαταλείψω το συμμαχητή μου, με οποιονδήποτε κι αν ταχθώ στη γραμμή. θα αμυνθώ και για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ όση την παρέλαβα. και θα υπακούσω πρόθυμα σ΄αυτούς που δικάζουν κάθε φορά και Θα πολιτεύομαι σύμφωνα με τους καθιερωμένους θεσμούς και σύμφωνα με όσους άλλους ο λαός με κοινή απόφαση θα καθιερώσει. Και σε περίπτωση που κάποιος θα αποπειραθεί να καταλύσει τους θεσμούς ή να μην πειθαρχεί σ΄ αυτούς, δεν θα επιτρέψω, θα αμυνθώ και μόνος και μαζί με πολλούς. Και θα τιμήσω τα πατροπαράδοτα ιερά. Μάρτυρες μου γι αυτά ας είναι η Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζευς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη.

Λυκούργος Αθηνών, Κατά Λεωκράτους

—————————————————-

Παρελάσεις = Πατριωτισμός ;

Ανεξάρτητα από το εάν σήμερα οι παρελάσεις είναι απαραίτητες, πρόκειται για μίαν ιδιαίτερη έκφανση του (λεκτικού) πατριωτισμού και της (ανέξοδης) εθνικής συνείδησης, ενώ στην πραγματικότητα λείπουν η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση που είναι απαραίτητες για την ανοικοδόμηση ενός ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ (όχι βαλκανοανατολίτικου) κράτους και μίας επιτυχούς οικονομίας.

Εν κατακλείδι : Είναι εύκολο να λες : «Ελλην είναι τ όνομά μου υπερήφανο , τρανό, μάνα την Ελλάδα έχω και γι αυτή θα πολεμώ». Αυτό δεν κοστίζει τίποτα, αλλά το άλλο είναι στην Ελλάδα τελείως άγνωστο : «Ελλην…., και γι αυτή θα εργασθώ». Δηλαδή σημειώνεται μία ολέθρια συνειδησιακή διαστρέβλωση.

Κατά τα άλλα ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τα άρθρα και τις μελέτες «Συνείδηση, εθνική, κοινωνική, κρατική, νομική, φορολογική», « Πατριωτισμός, Φιλοπατρία», «Πατριωτισμός, Απόδημοι».

Το Βήμα (25.3.15), iefimerida (24.3.16)

——————————————————————————–

Πατριώτες, Ελληναράδες,  Πατριδοκάπηλοι, Εθναμύντορες

Παροξυσμός η διαβάθμιση του νεοελληνικού πατριωτισμού: Αυτονοήτως είναι ο κ. Σαμαράς Ελληνας πατριώτης. Επίσης είναι ο κ. Καμμένος αναμφισβήτητα μεν Ελληνας πατριώτης, αλλά κατά την γνώμη του μεγαλύτερος και καλύτερος πατριώτης από τον κ. Σαμαρά. Ο εθναμύντορας κ. Πολυδώρας παριστάνει τον υπερπατριώτη. Αλλά διαπιστώνουμε και κάτι άλλο παράφρονο : Οι Χρυσαυγίτες είναι οι κατά φαντασίαν υπέρτατοι πατριώτες και θεματοφύλακες της γνησιότητας του ελληνικού αίματος. Αλλά υπάρχει ευτυχώς και μία ρεαλιστική θέαση : Ο κ. Σαμαράς, πρώην επίσης υπερεθνικιστής, είναι τώρα κανονικός πατριώτης, ενώ όλοι οι άλλοι είναι εθνοκάπηλοι. Ο χειρότερος εθνοκάπηλος της σημερινής Ελλάδας είναι ο κ. Καμμένος, όχι οπωσδήποτε η προσωποποίηση του ελληνικού πνεύματος , αλλά αναμφιβόλως το crescendo της πολιτικής γελοιότητας. Κατόπιν έπεται ο κ. Ψωμιάδης. Το Βήμα 26.6.14

———————————————————————————————————

 

M.Max • a day ago

 

Αφιερωμένο στους Πατριδολάγνους, Πατριδοκλάστες και εν γένει “Πατριώτες” και μή…
…από τον Αριστοφάνη δια στόματος Ερμού στον “Πλούτο”:
…..
Καρίων > ἔπειτ᾽ ἀπολιπὼν τοὺς θεοὺς ἐνθάδε μενεῖς;
Ἑρμῆς > τὰ γὰρ παρ᾽ ὑμῖν ἐστι βελτίω πολύ.
Καρίων > τί δέ; ταὐτομολεῖν ἀστεῖον εἶναί σοι δοκεῖ; [1150]
Ἑρμῆς – ►πατρὶς γάρ ἐστι πᾶσ᾽ ἵν᾽ ἂν πράττῃ τις εὖ.◄
…..
Συνελόντι ειπείν: ►πατρὶς είναι εκεί όπου αισθάνεσαι καλά◄

Μία άλλη εκδοχή είναι του αυστρο-εβραίου συγγραφέως Hanns Chaim Mayer (a.k.a. Jean Améry, γραμμένη το 1977 :
►Πατρίδα είναι ο τόπος της παιδικής ηλικίας και της νιότης. `Οποιος την χάσει, παραμένει χαμένος, ακόμη και αν κάποια στιγμή μάθει να μην τρεκλίζει άλλο σαν μεθυσμένος ζώντας σε ξένους τόπους◄
…η οποία έγινε και γκραφίτι (ΝΑΙ! γκραφίτι και όχι “γκράφιτι”) στους Αθηναϊκούς τοίχους, απλοποιημένη σε: “Μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια”. (βλέπε φωτό στο τέλος)

- Όπως το θέτει ο Emil Michel Cioran (Aveux et anathèmes):
> Δεν κατοικείς μιά χώρα. Κατοικείς μία γλώσσα. Αυτό και τίποτ’άλλο είναι “πατρίδα”.
On n’habite pas un pays, on habite une langue. Une patrie, c’est cela et rien d’autre.
- Τό ίδιο λέει και ο Albert Camus διατυπώνοντας το λιγόλογα:
> Ναι, έχω μιά πατρίδα – την γαλλική γλώσσα
“Oui, j’ai une patrie : la langue française (Carnets)
- Επίσης και ο Andrée Maillet
> Η γλώσσα είναι η πραγματική πατρίδα μας
La langue c’est notre vraie race ; notre vraie patrie – (Les Montréalais)
…και ο Romain Guilleaumes
> Πατρίδα είναι ένας ισχυρός δεσμός στον οποίον προσκολλώμαι και υπερασπίζομαι. Έχω δύο τέτοιους δεσμούς… την γλώσσα μου και την Δύση…
La patrie est un puissant lien commun auquel on adhère et que l’on défend. J’en ai deux: ma langue et l’Occident. – Romain Guilleaumes (Errance)

Οι Γερμανοί όπως πάντα πιό “μπρουτάλ”, το θέτουν “αδιακόσμητα”:
> Το “Κράτος” αυτοαποκαλείται “Πατρίδα” πάντοτε όταν προετοιμάζεται να δολοφονήσει.
- Friedrich Dürrenmatt (Romulus der Große)
> Πατρίδα είναι εκεί όπου υποφέρεις – - Ulrich Wickert (Πώς να είσαι Γερμανός?)

Οι Γάλλοι κυνικοί εκ φύσεως, το κάνουν πιό ευκολόπεπτο αλλά λένε τα ίδια με τους Γερμανούς…
> Δεν υπάρχει πλέον Πατρίδα. Βλέπω μόνο τυρρανους και δούλους από το ένα άκρο στο άλλο… (Il n’y a plus de patrie ; je ne vois d’un pôle à l’autre que des tyrans et des esclaves. – Denis Diderot [Le Neveu de Rameau])
> Πατρίδα είναι το αίμα των άλλων
La patrie, c’est le sang des autres. – Francis Jeanson
> Ένα σύνολο προδεδικασμένων και οριοθετημένων ιδεών… Ιδού τι εστί πατρίς
Un ensemble de préjugés et d’idées bornées ; voilà la patrie. – Ernest Renan
> Πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για την Πατρίδα, αλλά πεθαίνουμε για τους βιομηχάνους
On croit mourir pour la patrie ; on meurt pour des industriels. – Anatole France
> Θέλωντας να σώσεις την πατρίδα με αντάλλαγμα την ψυχή, είναι το ιδίο με το να χασεις και τα δύο…
Vouloir sauver sa patrie au prix de l’âme, c’est les perdre toutes les deux.
- Yves Florenne (Ouvertures)
> Διαλέγεις την “πατρίδα” σου – την γή των προγόνων σου – τόσο, όσο διαλέγεις τον πατέρα και την μητέρα σου…
On ne choisit pas plus sa patrie – la terre de ses pères – que l’on ne choisit son père et sa mère – Charles Maurras (Mes idées politiques)
> Η πατρίδα ενός χοίρου είναι εκεί όπου υπάρχουν πολλά βελανίδια
La patrie d’un cochon se trouve partout où il y a du gland
- François de Salignac de la Mothe-Fénelon (Dialogue de morts)
> Μήπως έχουμε την πατρίδα στις σόλες του υποδημάτων μας;
Est-ce qu’on emporte la patrie à la semelle de ses souliers ?
- Georges Jacques Danton
> Κάποιος που έχει αυτοσεβασμό δεν έχει πατρίδα. Μιά πατρίδα δεν είναι παρά μία “κόλλα”
Un homme qui se respecte n’a pas de patrie. Une patrie,c’est de la glu.
- Emil Michel Cioran (L’Ecartèlement)

Ιδού και ένα πραγματικό “διαμάντι” ειλικρίνειας !
► Η πραγματική πατρίδα των ανθρώπων είναι οι πόθοι τους ◄
La vraie patrie des hommes, c’est leur désir. – Léon Bloy

Και έπονται πλείστοι άλλοι (οι οποίοι πληοψηφικά είναι Γάλλοι…;;;)
> Πατρίδα είναι ο τόπος όπου η ψυχή είναι αλυσοδεμένη
La patrie est aux lieux où l’âme est enchaînée
- Voltaire (Le fanatisme ou Mahomet le prophète)
> Υπηρετώντας την πατρίδα είναι το ήμισυ του καθήκοντος, υπήρετώντας την ανθρωπότητα είναι το άλλο ήμισυ
Servir la patrie est la moitié du devoir, servir l’humanité est l’autre moitié
- Victor Hugo (Mes fils)
> Είναι οι στάχτες των πεθαμένων που δημιούργησε την πατρίδα
C’est la cendre des morts qui créa la patrie.
- Alphonse de Lamartine (La Chute d’un ange)
> Η επιστήμη είναι η πατρίδα μου
La science n’a pas de patrie. – Louis Pasteur
> Η πραγματική πατρίδα είναι εκείνη όπου συναντούμε περισσότερους ανθρώπους που μας μοιάζουν
La vraie patrie est celle où l’on rencontre le plus de gens qui nous ressemblent.
- Henri Beyle, dit Stendhal (Rome, Naples, Florence)

,,,και φυσικά οι διεθνιστές και ιδεαλιστές….
> Ο πλανήτης είναι η πατρίδα μου και η ανθρωπότης η οικογένειά μου – Khalil Gibran

χωρίς να λείπουν οι “πραγματιστές”
> Η εξορία με πλούτη ςίναι μία πατρίδα αλλά η ψτώχεια στον τόπο σου είναι εξορία.
- Αραβική παροιμία !!!
Και αυτό είναι σήμερα η πατρίς Ελλάς ! ωιμέ…
…
Κι έλεες: Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από “τις δανεικές”;
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές,  Καθημερινή (28.10.18)

————————————————————————————————————-

 

Κύριε Θεοδωροπουλε : Ο Κωστής Παλαμας δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος ποιητής, αλλά και ένας οξύς παρατηρητής της ελληνικής πραγματικότητας. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ απόσπασμα από κείμενο του περί πατριωτισμού δημοσιευμένο το 1890 :
“Ο πατριωτισμός ειναι το ευγενέστερον των αισθημάτων, αλλά και το προχειροτερον είς εκμετσλλευσιν υπό των φωνασκων, των αγυρτων και των επιτηδειων παντός είδους,,, Η φιλοπατρία όχι μόνον δεν προσθέτει τι, αλλά και ασχήμιζει τους στίχους, όσακις λείπει έξ αυτών η τέχνη και η ποίησις, όπως και τα λόγια, χωρίς τα έργα, καθιστωσιν αφόρητους τους τιτλοφορουμενους πατριώτας. Αλλ’ υπάρχουν περιπτώσεις καθ’ ας η πατρις ειναι ανεξάντλητος πηγή της εμπνεύσεως και σχεδόν πληροί το ιδεώδες της ποιησεως. Τούτο συμβαίνει είς τα έθνη τα οποία δεν εξεπληρωσαν ακόμη τον προορισμόν των η ευρισκονται είς την αρχήν του σταδίου των” ( Απαντά, τόμος 2, 1962, σ. 74.–πηγή : Mario Vitti : Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, 1987, σ. 285 ).

Κινεζική Εξαλογία ( Γενικά περί του Κινεζικού Πολιτισμού ,Κονφουκιανισμός, Αρχαία επαναστατική παράδοση, Γκε Μινγκ ( δικαίωμα της εξέγερσης ) ,”Κόκκινος Κονφουκιανισμός ;”, Μελλοντικά κινήματα , Οικονομία ) , Ταϊβάν

Posted on by
Reply

Κινεζική Πενταλογία : Γενικά περί του κινεζικού Πολιτισμού, Κονφουκιανισμός, Αρχαία Επαναστατική Παράδοση, Γκε Μινγκ ( Δικαίωμα της Εξέγερσης ), Μελλοντικά κινήματα

Πρώτο Μέρος : Γενικά περί του Κινέζικου Πολιτισμού

Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πάσχουν απο ευρωκεντρισμό και σχεδόν όλοι οι Έλληνες πάσχουν από Ελληνοκεντρισμό συγχίζοντας τις μεγάλες πολιτιστικές και επιστημονικές επιτεύξεις των αρχαίων Ελλήνων με την σημερινή Ψωροκώσταινα που έχει γίνει όντως “πτυελοδοχείο και καρπαζοεισπράκτορας” (Δ. Δανίκας ) του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Εδώ και 200 χρόνια οι Νεοέλληνες κάνουν μίαν σχεδόν διαστροφική ομφαλοσκόπηση, ενώ ο κόσμος γύρω τους μεταλλάσσεται με υπερηχητική ταχύτητα. Εκτός τούτου η σχολική και η γυμνασιακή μόρφωση εμπεριέχουν και μία μεγάλη δόση υποτίμησης άλλων λαών και ιδιαιτέρως των ασιατικών πράγμα, που είναι όχι μόνον τελείως εσφαλμένο αλλά και παρανοϊκό.

Έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό στα τέλη της δεκαετίας του  50 ήμουν  και εγώ ελληνοκεντριστής και εθνικιστικά κάπως δηλητηριασμένος. Τότε η εθνικιστική πλύση εγκεφάλου ήταν τόσο ισχυρή, που κάναμε στο εξωτερικό μία γκάφα ύστερα από την άλλη. Η διαδικασία της εκδηλητηρίασης κράτησε περίπου τέσσερα χρόνια.

Επειδή σπούδαζα σε μία πόλη με μία από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου, άρχισα να μελετώ στα πλαίσια της ανώτερης εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης τον πολιτισμό, την ιστορία, την θρησκεία και την λογοτεχνία των πιό σπουδαίων εθνών του κόσμου. Τότε κατάλαβα, τι κακό έγινε στα ελληνικά σχολεία και γυμνάσια. Η ενασχόληση με την Κίνα ήταν ιδιαίτερα συστηματική. Η Κίνα είναι η μόνη χώρα του κόσμου που διαθέτει μίαν αδιάκοπη πολιτιστική ιστορία 4 χιλιάδων ετών ! Η Κίνα είχε ήδη προ 2.500 ετών μίαν εξελιγμένη φιλοσοφία με πολλές φιλοσοφικές σχολές. Είχε και αυτή ευφυέστατους φιλόσοφους και επιστήμονες, όπως τον μεγάλο Κονφούκιο, ο οποίος έχει διατυπώσει περίπου όμοιες απόψεις όπως ο Πλάτων με μία καθοριστική διαφορά : Η διδασκαλία του Κονφούκιου είναι εδώ και δυόμισι χιλιάδες έτη η πνευματική βάση του τεράστιου “Κύκλου Πολιτισμού του Κονφουκιανισμού”, στον οποίο ανήκουν η Κίνα , η Ιαπωνία, η Κορέα και όλες οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Έως τα τέλη του 18ου αι. η Κίνα προηγείτο σε όλους τους τομείς του πολιτισμού , της επιστήμης, της διοίκησης και των εφευρέσεων. Μέσω  του  Διαφωτισμό και την αστική επανάσταση άρχισε να προηγείται βαθμιαία η Ευρώπη.

Ενώ στο δεύτερο ήμισι του 19ου αι. η Ιαπωνία έκανε ριζικές μεταρρυθμίσεις και έστελνε δεκάδες χιλιάδες σπουδαστές στην Ευρώπη , ειδικά στην Γερμανία καθώς και στην Αμερική, οι Κινέζοι έκαναν σινοκεντρική ομφαλοσκόπηση και τελικά έμειναν πολύ πίσω και πάρα λίγο να γίνουν θύμα των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Αυτά όμως έρχουν παρέλθει εσαεί .

Οι Κινέζοι ξεπέρασαν μέσω μίας υπερεξελιγμένης ιστορικής συνείδησης και βασιζόμενοι στις ΚΟΝΦΟΥΚΙΑΝΙΚΕ ΑΡΕΤΕΣ (εργατικότητα, πειθαρχία και αυτοπειθαρχία, ανταγωνιστικότητα, οργανοτικότητα, αποτελεσματικότητα , πατριωτισμό, εφευρετικότητα κοκ.) τις ευρωπαϊκές μεγαλοδυνάμεις Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία, κατόπιν την τόσο κραταιά Ιαπωνία και σε λίγα χρόνια θα υπερφαλαγκίσουν και τις ΗΠΑ. Ήδη σήμερα η Κίνα είναι η δεύτερη υπερδύναμη που κόσμου.

Οι ειδικοί επιστήμονες πρεσβεύουν την άποψη, ότι μέσα σε δέκα χρόνια η Κίνα θα είναι η πρώτη υπερδύναμη του κόσμου. Οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ παρακολουθούν με αυξανόμενη ανησυχία την ραγδαία κινεζική πρόοδο και προσπαθούν να συσφίξουν τις οικονομικές σχέσεις με τον κινεζικό κολοσσό. Μεγάλες προσπάθειες σε αυτή την κατεύθυνση καταβάλλει ιδιαίτερα η Γερμανία. Και σε μιά τέτοια κατάσταση είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναγκασμένοι να ασχολούνται με τα αιώνια προβλήματα της μικροσκοπικής Ελλάδας.

Σύσταση στους Ελληναράδες : Μην λοιδορείτε τόσο επιπόλαια τους Κινέζους. Όποιος έχει τις δυνατότητες, να φροντίσει να μάθουν τα παιδιά του Κινέζικα. Και μία ιδιαίτερη πληροφορία. Η κινέζικη Ακαδημία των Καλών Τεχνών έχει ανακηρύξει τον μικρότερο αδελφό μου Θεόδωρο Τερζόπουλο (Αττις Θέατρο στην Αθήνα), παγκόσμια φημισμένο σκηνοθέτη θεάτρου σε επίτιμο διδάκτορα  της Θεατρολογίας. Αν και κατεχει πολύ καλά τρεις ξένες γλωσσες, θα μάθει και Κινέζικα. Μου είπε , ότι οι Κινέζοι θαυμάζουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. iefimerida  ( 17. 10. 12 ),  Καθημερινή .(10.6.14).

Δεύτερο Μέρος : Κονφουκιανισμός

Η Κίνα ανήκει στον Κύκλο Πολιτισμού του Κονφουκιανισμού, ο οποίος διαφέρει κατά πολύ από τον Δυτικό Κύκλο Πολιτισμού.

Ο Κονφουκιανισμός είναι κοσμοθεωρία καθώς και θεωρία της κοινωνίας και του κράτους και γενική βάση της καθημερινής ζωής των Κινέζων και άλλων λαών της Απω Ανατολής ( Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ κτλ.) και της Εικόνας του Ανθρώπου, όπως την έχει διαμορφώσει ο Κονφουκιανισμός στα παρελθόντα δυόμισι χιλιάδες έτη χωρίς διακοπές.

Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του Κονφουκιανισμού είναι τα ακόλουθα :

1. Αρμονία (Σταθερότητα) στην κοινωνία και στο κράτος.
Όποιος ενεργεί εναντίον της σταθερότητας πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Υπάρχει ένα παράδειγμα, σύμφωνα με το οποίο 600 φιλόσοφοι της αρχαίας Κίνας έχουν θαυτεί ζωντανοί , γιατί διετάραξαν μέσω  των  αντιλήψεών  τους “την Αρμονία κάτω από τον ουρανό”.

2. Ιεραρχίες στο κράτος, στην κοινωνία και στην οικογένεια.
Στις παρελθούσες εποχές  ο Αυτοκράτορας ήταν η υψίστη αρχή, τώρα είναι το Πολιτικό Γρφείο του “Κομμουνιστικού Κόμματος”. Στην οικογένεια  ο γηραιότερος είναι το πιό αξιοσέβαστο πρόσωπο.

3. Στην κινεζική παράδοση  το άτομο είναι άγνωστο και ανεπιθύμητο, ενώ στη Δύση κοινωνία και κράτος  βασίζονται στο άτομο. Η οικογένεια, η κοινωνία και το κράτος έχουν έναντι αυτού απόλυτη προτεραιότητα.

4. Επομένως δεν υφίσταται και ο πολίτης με τα υποκειμενικά του ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά η καινοτομεία (Δημιουργικότητα) προϋποθέτει το ΑΤΟΜΟ με ελευθερία της βούλησης και των επιλογών, η γενικά υποκειμενικά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες.
Η προσπάθεια ενός Κινέζου να πραγματοποιήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρείται από τις κρατικές αρχές ως αδιάντροπη πρόκληση και τιμωρείται αυστηρότατα.
Στην Κίνα επικρατεί μία τελείως διαφορετική άποψη περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη η αντικειμενική. Αυτό σημαίνει , ότι το κράτος έχει την απόλυτη δυνατότητα να παραχωρεί δικαιώματα και , αν το κρίνει σωστό, πάλι να τα αφαιρεί.Τα διακαιώματα των Κινέζων έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει, ότι το κράτος δίνει και όποτε θέλει πέρνει πίσω τα δικαιώματα.

Έτσι γίνεται κατανοητό, γιατί η κινεζική κυβέρνηση αντιδρά σε κριτική της Δύσης πολύ εκνευρισμένα,  ενίοτε και με οργή. Γενικά η Κίνα δεν είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει την δυτική κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής της Δύσης.

5. Η Εργατικότητα είναι μία από τις πιό υψηλές αρχές του Κονφουκιανισμού. Αυτή είναι η κυρία βάση της προόδου της Κίνας.

6. Η Ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνον ως κανόνας στην κοινωνία γνωστή, αλλά και εφαρμόζεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

7. Η Πειθαρχία και η Αυτοπειθαρχία ανήκουν στις προσδιοριστικές βάσεις του Κονφουκιανισμού.

Η Ιαπωνία αναγκάσθηκε ύστερα από την ολοσχερή και οδυνηρή ήττα να παραλάβει στοιχεία του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (π.χ. τον παρλαμενταρισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες κάνοντας ένα κράμα με την δική της παράδοση. Περίπου το ίδιο έχει συντελεσθεί αλλά οικειοθελώς στη Νότια Κορέα. Και το Βιετνάμ αρχίζει βαθμιαία και πολύ προσεκτικά να μεταλλάσσεται.

Πληροφορία :

Η Εικόνα του ανθρώπου του Κονφουκιανισμόυ καθώς και οι κινεζικές απόψεις περί δικαιοσύνης και νόμων είναι κεφάλαιο σε ένα μεγάλο σύγγραμμα, το οποίο θα εκδοθεί ως επιστημονικό βιβλίο στο εξωτερικό. Προς το παρόν μεταφράζεται από τα Γερμανικά στα Ισπανικά  εν μέρει και στα Αγγλικά ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου όλο το κείμενο : «Menschen- und Gesellschaftsbilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung“).

Τρίτο Μέρος  : Αρχαία επαναστατική παράδοση

Αρχαία επαναστατική παράδοση α ) Οι Κινέζοι έχουν μίαν υπεραναπτυγμένη ιστορική εθνική συνείδηση, η οποία αφορά μία συνεχή ιστορία πολιτισμού τεσσάρων χιλιάδων ετών. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι Κινέζοι είναι οι πρώτοι, οι οποίοι ανέπτυξαν μία πειστική θεωρητική βάση του δικαιώματος της εξέγερσης ( „Γκε- Μινγκ “). Στο „Βιβλίο της Ιστορίας („Σουντσινγκ“, 84 π.Χ.) προειδοποιεί ο εργαζόμενος λαός τον Αυτοκράτορα, ότι ο „Ουρανός“ αγαπά το λαό, γι αυτό ο Αυτοκράτορας πρέπει να κάνει αυτό που επιθυμεί ο „Oυρανός“, διαφορετικά θα τιμωρηθεί. Ο φιλόσοφος Μöng-Ds ( Μένκιος ) δημιούργησε τη θεωρία της „αφαίρεσης“ της εντολής του „ Ουρανού“ από τον Αυτοκράτορα, σε περίπτωση που αυτός καταδυναστεύει το λαό. Δύο φορές ( 84 και 184 μ.Χ. ) έλαβαν χώραν επαναστάσεις των κινέζων αγροτών αναφέροντας ως δικαιολογία την καταπάτηση της «Εντολής του Ουρανού“ ( „Κοινωνική Συνθήκη“α λα Κίνα) από τον Αυτοκράτορα, τον οποίο στη δεύτερη επανάσταση έχουν εκθρονήσει ( τέλος της δυναστείας Χαν ). β ) Χωρίς τέτοιες δικαιολογίες ξεσηκώθηκαν οι Κινέζοι υπό την καθοδήγηση του Μάο Τσε Τουνγκ και έθεσαν τις βάσεις για τη σημερινή Κίνα. γ ) Η Κίνα εξελίσσεται σε υπερδύναμη και κατέχει από οικονομική άποψη παγκοσμίως τη δεύτερη θέση μεν, αλλά ο λαός και ιδίως οι αγρότες ζουν πολύ φτωχικά, ενώ παράλληλα η Κίνα έχει τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους του κόσμου ! Αυτό σημαίνει όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, οι οποίες θα οδηγήσουν στο μέλλον νομοτελειακά σε αγώνες. δ) Η αυξάνουσα μεσαία τάξη απαιτεί ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία κατέχουν ήδη από δεκαετίες οι Κινέζοι στην Ταϊβάνη και στο Χονγκ Κονγκ (κατείχαν). ε ) Το διαδίκτυο διευκολύνει κοινωνικά και πολιτικά κινήματα . Η κινεζική κυβέρνηση φοβάται τώρα πρωτίστως πολιτικά κινήματα, γι αυτό ελέγχει το διαδίκτυο αυστηρότατα. Γκε Μινγκ ( Δικαίωμα της εξέγερσης ) Προ περίπου 4 χιλιάδων ετών έχει το „Βιβλίο της ιστορίας“ (Shudshing) αναφέρει, ότι ο Αυτοκράτορας δέον να συμπεριφέρεται καλά στον λαό, γιατί ο ουρανός τον προστατεύει ( φυσικό δίκαιο, ius naturalis ). Τον 3ο αι. π.Χ ο φιλόσοφος Möng-ds (Μένκιος) δημιούργησε την κινεζική θεωρία του „Συμβολαίου της εξουσίας “, το οποίο αναφέρει το Γκε-Μινγκ („Αφαίρεση της εντολής του Ουρανού „ από τον Αυτοκράτορα) ! Ήδη 260 έτη αργότερα έκανε ο λαός στηριζόμενος στο συμβόλαιο αυτό επανάσταση και έρριξε τον τυραννικό Αυτοκράτορα. Ο ειδικός για τη Θεωρία του κράτους Χαν Φέι –Τσε ( 2ος αι. π. Χ.) υπουργός των εσωτερικών, γνωστός ως ο κινεζικός Δράκων, έχει τονίσει στα συγγράματά του περί εξουσίας, ότι οι υπήκοοι είναι κακοί , γι αυτό η κυβέρνηση να μή τους έχει εμπιστοσύνη. Το μόνον που τους αξίζει είναι αυστηροί και τιμωρητικοί νόμοι. Αυτός έχει ιδρύσει την πρώτη κρατική ασφάλεια του κόσμου. Πέραν τούτου διέταξε να θάψουν ζωντανούς 600 διανοούμενους ( σχεδόν όλους τους φιλόσοφους ), γιατί „φλυαρούσαν“ πολύ και αναστάτωναν τον κόσμο κάτω από τον ουρανό ! Η στάση της σημερινής κινεζικής κυβέρνησης έναντι των διανοουμένων δεν είναι λοιπόν ούτε κάτι το καινούργιο ούτε τόσο παράλογη, έχει τουναντίον μεγάλη παράδοση. Οι Κινέζοι ηγέτες φοβούνται στην πραγματικότητα τον λαό. Μελλοντικά κινήματα Ενώ στις χώρες με χριστιανορθόδοξη παράδοση η Εικόνα του Ανθρώπου είναι στενά συνυφασμένη με τη Δευτέρα Παρουσία και την αιωνιότητα , η Εικόνα του Ανθρώπου του Κονφουκιανισμού είναι πραγματιστική, μια που οι Κινέζοι είναι ιστορικά τελείως αθεϊστές. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η επίγεια ζωή hic et nunc. Αυτή η εικόνα υπάρχει εδώ και 2500 χρόνια και είναι η βάση της ζωής όλων των Κινέζων. Οι Κινέζοι έχουν κάνει στην μακρά ιστορία τους μερικές δυναμικές κοινωνικές επαναστάσεις. Μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν, ότι η διαφορά μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών αυξάνει συνεχώς. Εκτός τούτου βλέπουν , ότι οι Ταϊβανέζοι (ζουν) και οι Κινέζοι στο Χονγκ Κονγκ ζούσαν σε ένα φιλελεύθερο καθεστώς και έχουν ένα πολύ ανώτερο βιοτικό επίπεδο. Είναι λοιπόν αυτονόητο να απαιτούν και αυτοί καλύτερες βιοτικές συνθήκες και ελευθερίες. Η ανώτατη ηγεσία δεν μπορεί αιωνίως να παίζει τον ρόλο του αυτοκράτορα. Βαθμιαία πρέπει να δώσει στον λαό ελευθερίες που σημαίνει ότι θα μειωθεί η επιρροή του κόμματος, το οποίο λέγεται μεν κομμουνιστικό, αλλά στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση έχει με τα κομμουνιστικά ιδεώδη που προσπάθησε να πραγματοποιήσει ο Μάο Τσε Τουνγκ. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό και άκρως αυταρχικό πολιτικό σύστημα.
-Panos Terz, Menschenbild und Recht in den alten Hochkulturen: Eine universalhistorische und komparative Betrachtung, ISBN: 978-620-0-27129-7, Saarbrücken 2019, 223 S.(Vollständiger Titel: Menschen- und Gesellschaftsbilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung);
-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.
Prof.Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.

Σην Ευρώπη έχει συντελεσθεί η εξής σύζευξη : Προτεσταντισμός-Καλβινισμός συν Βιομηχανική Επανάσταση = Καπιταλισμός.

Στην Κινα διαπιστώνουμε μίαν άλλη σύζευξη : Κονφουκιανισμός συν υψηλές τεχνολογίες = Κινέζικος Καπιταλισμός.
Η δήθεν μαρξιστική ιδεολογία ανταποκρίνεται σε ό,τι αφορά το επικρατούν ολοκληρωτικό σύστημα στην κονφουκιανική παράδοση, στην οποία η κοινωνικοπολιτική πολιτική σταθερότητα αποτελεί υψίστη αρχή.
Λοιπόν , το Πολιτικό Γραφείο τουΚόμματος αντικαθιστά τον κινέζο αυτοκράτορα και τα στελέχη του κόμματος αντικαθιστούν τους μανδαρίνους ( ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί).
Προ τριών ετών ο υπεύθυνος μίας κομματικής σχολής στο Πεκίνο είπε το εξής λίαν ενδιαφέρον : Τα κάνουμε όλα αυτά και από συνήθεια και γιατί έτσι έχουμε την σταθερότητα στην κοινωνία με σκοπό να επιτύχουμε την βελτίωση του επιπέδου του τεράστιου πληθυσμού μας.
Συμπέρασμα : Σήμερα η Κίνα είναι ήδη ένα καπιταλιστικό κράτος κονφουκιανικής κοπής.

Υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε , αν η κομματική ηγεσία παραδεχθεί την ύπαρξη του ατόμου και του πολίτου, πράγματα που είνα διαμετρικά αντίθετα με την κονφουκιανική παράδοση. Έχει αποδειχθεί επανειλλημμένα, ότι η κινεζική κυβέρνηση θεωρεί απαιτήσεις για ατομικά δικαιώματα ως πρόκληση.

Εν ολίγοις : Στην Κίνα οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ ενός σημαντικού τμήματος του λαού και της ηγεσίας. Συμπεράσματα :

α ) Στο μέλλον θα οξυνθούν οι πολιτικές αντιθέσεις περαιτέρω.
β ) Θα λάβουν χώραν κινήματα οικονομικού, πολιτικού , ακόμη και ταξικού χαρακτήρα.

Δημοσιευθέν τεμαχιακά συχνά στον  ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα , Καθημερινή ).

Εκτο Μέρος ΅Κίνα, Οικονομικός Κρατισμός , Ιδιωτικοποιήσεις

Ο οικονομικός κρατισμός έχει ήδη καταρρεύσει ( σοβιετική οικονομία, κινεζικη οικονομία προ των τεράστιων ιδιωτικοποιήσεων , το ίδιο στη Νότια Κορέα και στο Βιετνάμ, η αγγλική οικονομία προ Θάτσερ,εν μέρει η γαλλική οικονομία σήμερα.
Μέσω της ιδιωτικοποίησης της ξεχαρβαλωμένης αγροτικής οικονομίας δεν πεινούν πλέον οι Κινέζοι. Το ίδιο έχει συμβεί και στη Ρωσία.
Κριτήριο δεν είναι μόνον ο εξοπλισμός, αλλά πρωτίστως η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΤΟΤΗΤΑ της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ και Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ της επιστήμης.

Ιδέ και στην ιστορία της ανθρωπότητας :
Η πρώπη Επανάσταση των παραγωγικών δυνάμεων έλαβε χώραν στη Μέση Ανατολή ήδη προ 11 χιλιάδων ετών .
Η δεύτερη Επανάσταση των παραγωγικών δυνάμεων (Βιομηχανική Επανάσταση) έχει συντελεσθεί τον 18ο-19ο αι. στην Αγγλία με κινητήρια δύναμη τον ανερχόμενο καπιταλιστή.
Η τρίτη Επανάσταση έχει λάβει χώραν και συνεχίζεται στις ΗΠΑ , όπου πάλι πρωτοστατούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και το ΑΤΟΜΟΝ εφευρέτης (κυρίως νομπελίστες από ιδωτικά πανεπιστήμια).
Μόνον πολύ λίγο συμμετέχουν στην τρίτη Επανάσταση η Ιαπωνία, η Κίνα και η Νότια Κορέα.
Στην παγκόσμια ιστορία είναι γνωστό, ότι ο Κονφουκιανισμός δεν μπορεί να προωθήσει την δημιουργικότητα του ατόμου. Καθημερινή (15.10.17)

____________________________________________________________

Υφίσταται διεθνώς ένας consensus gereralis professorum et doctorum, οτι η Κίνα εξελίσσεται ταχέως σε δεύτερη υπερδύναμη του κόσμου και το αργότερο μέσα σε 10 έως 15 έτη θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ. Γίνεται λόγος για τον 21. αιώνα ως ΚΙΝΕΖΙΚΟ αιώνα επί τη βάσει της Σύνθεσης του Κονφουκιανισμού ( μεταξύ άλλων εργατικότητα, πειθαρχία, άμιλλα κτλ.) με τις υψηλές τεχνολογίες. Βλέπε λεπτομερώς
ISBN 978-620-0-44488-2. Καθημερινή (2.2.20)

—————————————————————————————-

Η κινεζική γλώσσα

είναι η πιο αρχαία : σε γραπτή μορφή εδώ και 3.600.
Στάδια
α) Shang Δυναστεία (16ος–11ος αι. π.Χ.).
β) Zhou-Δυναστεία (11ος αι π.Χ.–3ος αι. μ.Χ.). Σε γενικές γραμμές αυτή ονομάζεται Αρχαία κινεζική γλώσσα, η οποία έχει εξελιχθεί στα Κλασικά Κινεζικά που έχουν μείνει σε γραπτή μορφή έως σήμερα.
γ) Ηδη τον 2ο αι. π.Χ. άρχισαν τα ομιλούμενα ως γλώσα του λαού να απομακρύνονται από την Κλασική γλώσσα.
δ) Από τον 15ο αι. μ.Χ. γίνεται λόγος για μία Σύγχρονη κινεζική γλώσσα.
Συμπέρασμα : Οι Κινέζοι δεν μιλούν την Αρχαία κινεζική γλώσσα.

Πηγή : Bernhard Karlgren: Schrift und Sprache der Chinesen, ISBN .3-540-42138-6, Berlin 2001.

Γενικό συμπέρασμα : Η επιθυμία να χρησιμοποιούν οι Νεοέλληνες την Αρχαία ελληνική γλώσσα εκφράζει γλωσσικό ρομαντισμό, παλιμπαιδισμό και σουρεαλισμό.

———————————————————————————-

Ταϊβάν

Το 1973 βρήκα σε μία μουσική βιβλιοθήκη ένα δίσκο με μουσική και τραγούδια καθαρώς ταϊβανέζικα που σημαίνει στην γλώσσα του γηγενούς πληθυσμού, ο οποίος ιστορικά έχει προέλθει από την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες.
Υπέροχα τραγούδια που δεν έχουν σχέση με τα παραδοσιακά κινέζικα τραγούδια. Η Κίνα κατέκτησε τη νήσο που η Πορτογάλλοι έχουν ονομάσει Φορμόζα (Η Ωραία) και οι Κινέζοι Ταϊβάν πολύ αργά (αν θυμούμαι καλά τον 17ο αι.).
Η νήσος έχει κυριολεκτικά κινεζοποιηθεί ύστερα από τον εμφύλιο πόλεμο (1949). Σήμερα οι Κινέζοι αποτελούν την απόλυτη πλειονότητα του πληθυσμού (πάνω από 80 %).
Ο,τι και λένε, πρόκειται για Κινέζους. Είναι ζήτημα χρόνου πότε θα την καταβροχθίσει η Κίνα.
Κατά τα άλλα η Ταϊβάν είναι υπερεξελιγμένη σε όλα τα πεδία του βίου, της οικονομίας, των υψηλών τεχνολογιών , της ανωτάτης παιδείας κτλ. Ηταν επί δεκαετίες πρότυπο για τη μεγάλη Κίνα.
Στον στρατιωτικό τομέα είναι πολύ ισχυρή. Καθημ. (15.10.17)

——————————————————————————————–

Φαίδων  (σχολιαστής στην Καθημερινή, ηλεκτρονική έκδοση, 15.10.17)

Ασφαλώς ολοι εκείνοι που προσπαθούν να κατανοήσουν ποιοί παράγοντες προσδίδουν στην οικονομία της Κίνας αυτήν την δυναμική που δημιουργεί δέος, θά απορούν μήν δυνάμενοι ν ανακαλύψουν ανάλογες εξελίξεις οικονομιών σ ολην την υδρόγειο. Η εξέλιξη της νέας Κίνας που ξεκίνησε το 1978 με τον Deng Xiaoping, στηρίγθηκε εξ ολοκλήρου στα θεμέλια του 3500 ετων πολιτισμό της. Ο Deng Xiaoping γνώριζε καλύτερα απο τον Μαρξ και τον Μαο την δομή και αντοχή των πολιτισμικών θεμελίων της χώρας του. Την συνοχή και αντοχή των πολιτισμικών της θεμελίων οφειλει η Κίνα στους φιλοσόφους και οχι στους οικονομολόγους της. Ο σύγχρονος Κινέζος φιλόσοφος SHAOPING GAN, ηδη στην εισαγωγή του συνοπτικού συγράμματος του, «Η κινεζική φιλοσοφία» που εξεδώθει απο την
Wissenschaftliche Buchgesellschaft στο Darmstadt Γερμανίας: γράφει … «στην πραγματικότητα προσπαθεί αυτή η φιλοσοφία κυρίως(να αναδείξει) μία θεωρία με πρακτικές οδηγίες για την ζωή και δεν περιέχει ουτε σκοτεινές ουτε μυστηριώδεις συλλογισμούς.».Οι πρακτικές οδηγίες (Κονφουκιανισμός)π.χ. στοχεύουν στην ηθική διαμόρφωση των διατομικών σχέσεων σ αυτές ανήκουν μεταξύ των αλλων ηθικές δεοντολογικές προτάσεις οπως « σεβασμός στους γονείς/Ξιάο, σεβασμός στον μεγαλύτερο αδελφό/Τι, εμπιστοσύνη μεταξύ φίλων/Ξιν, αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ ανδρα και γυναικας/Γινγκ. Νομιμοφροσύνη απέναντι στον αυτοκράτορα/Ζχονγ. Οι οικογενιακοί δεσμοί συναποτέλεσαν και συναποτελούν τον συνεκτικό ιστό της κοινωνίας. Γενικά δημιουργήθηκε παρα τίς δυσκολίες των διαφορων κινεζικών φυλων, με την παροδο των αιώνωνν μία συμπαγής κοινωνία, μια κοινωνία σταθεροτερη απ οτι οι πολιτικές ηγεσίες που κατα καιρους κατεφευγαν στην τυρρανία (π.χ.ορισμένοι αυτοκράτορες).
Η κινεζικη ιστορία περιεχει πολλά παραδείγματα συγκρούσεων μεταξύ λαού και ηγεσίας κανένα ομως παράδειγμα λαικής αποπροσανατολισμού και παρακμής.
Τελευταία οταν η οικονομική ισχύς των περίπου 650 δισεκατομμυριούχων της Κινας, αρχισε να λανθανει τον ελεγχο της κεντρικής επιτροπής, αντέδρασε αυτή και εισήγαγε το σχέδιο ενός ευρυτέρου ελέγχου στα κέντρα ληψεως αποφάσεων ολων των ισχυρών οικον. παραγόντων της χώρας. Το κομμουνιστικό κόμμα ειναι ενα κομμα επιτελικών αποφάσεων, αυτό διαχωρίζει τον λαό από το κόμμα οπως αλλωτε από τον αυτοκράτορα, αλλά το συστημα διοικησης της Κινας φαινεται να ειναι αποτελεσματικότερο πολλών δυτικών χωρών και προ πάντων εκείνων που εχουν μεγαλους πληθυσμούς και ειναι υποχρεωμενα ν ακολουθούν δημοκρατικές μεν αλλά χρονοβόρες διαδικασίες. Χαριν ολων αυτών θά γίνει η Κινα πολυ συντομα η ισχυρότερη δυναμη στην ηφηλιο, ας ελπίσομεν και ηθικότερη της παλαιάς.

 

 

Ισλαμική Τετραλογία : Εικόνα του Ανθρώπου, Ισλάμ και Δημοκρατία, Τραγωδία των Γυναικών, Ισλάμ-Φιλόσοφοι του Μεσαίωνα

Posted on by
1

Ισλαμική Τετραλογία : Εικόνα του Ανθρώπου, Ισλάμ και Δημοκρατία, Τραγωδία των Γυναικών, Ισλάμ-Φιλόσοφοι του Μεσαίωνα

Πρώτο μέρος : Η ισλαμική Εικόνα του Ανθρώπου

Η γνώση της ισλαμικής Εικόνας του Ανθρώπου είναι η απαραίτητη προüπόθεση για να καταλάβουμε τους μωαμεθανούς . Πρόκειται από ιστορική άποψη και στην ουσία του φαινομένου για την συνέχιση και διαιώνιση της ανατολίτικης Εικόνας του Ανθρώπου και μετά του 7ο αι μ.Χ. ( Μωάμεθ ), η οποία βασικά  υφίσταται περίπου εδώ και πέντε χιλιάδες έτη.

Τα καθοριστικά στοιχεία της είναι τα εξής :

α ) Θεοκεντρισμός. Σε παραλλαγή του αποφθέγματος του Πρωταγόρα «Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος » : „Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν  ΑΛΛΑΧ “. Συμπεράσματα : Ο Αλλάχ είναι τα πάντα, ο άνθρωπος είναι μηδέν. Ο Αλλάχ τα αποφασίζει όλα. Αυτός δίνει και αυτός παίρνει την ζωή , την περιουσία, την ευτυχία. Αυτός αποφασίζει και για τους κυβερνώντες.

Από ιστορική άποψη  ο Αλλάχ είναι η συνέχεια των αρχαίων ανατολίτικων θεών (Πταχ, Αμων, Ισις, Ενλιλ, Μάρντουκ, Μπάαλ κτλ.). Ο Προφήτης Μωάμεθ είναι ως εκπρόσωπος του Αλλάχ στην Γη το ανώτατο ανθρώπινο ον. Είναι καθαγιασμένος και αιώνιο ταμπού. Οποιος τον προσβάλλει, πρέπει αμέσως να τιμωρηθεί αυστηρότητα. Ο Προφήτης έχει σχεδόν την ίδια θέση όπως στο παρελθόν οι ανατολίτες Φαραώ και δεσπότες.

β ) Πατριαρχαλισμός ( Ανδροκρατία, Φαλλοκρατία ). Αυτός υπάρχει ήδη κάπως παραλλαγμένη  από την 3η χιλιετηρίδα π.Χ. Ο άνδρας είναι στο σπίτι του  μικρός Αλλάχ και προφήτης. Η εξουσία του είναι σχεδόν απόλυτη. Η υψίστη ηθική αρχή είναι η τιμή του.Ταυτόχρονα έχει την υποχρέωση να προστατεύσει την τιμή των γυναικών της οικογένειας , του γένους του κτλ.
Ως μωαμεθανός έχει την αγία υποχρέωση να προστατεύσει την τιμή του Προφήτη πάντα και όπου ζει και αμέσως να τιμωρήσει τον προσβολέα ακόμη και με θάνατο.

γ ) Ανορθολογισμός ιδιαιτέρως ύστερα από τον 11ο αι., όταν στο Κάϊρο έχει απορριφθεί ο αριστοτελικός ορθολογισμός από τον φιλόσοφο και θεολόγο Al Ghasali .
Η πίστη πρυτανεύει απολύτως. Η πίστη απαγορεύει την κριτική σκέψη και εμποδίζει τον λογικό διάλογο. Μία από τις πολλές συνέπειες είναι η παπαγαλία σε όλη την εκπαίδευση . Η παπαγαλία είναι και στην Ελλάδα λίαν διαδεδομένη, οπου λείπει η κριτική σκέψη. Ποιός φταίει εδώ γι αυτό ;

δ ) Τελεία έλλειψη του ατόμου, του πολίτου και των υποκειμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μάζα τα σημαίνει όλα, ο Ένας είναι μηδέν και σκουπίδι. Οποιος επισημαίνει την ατομικότητά του, προσβάλλει τον Αλλάχ και τον Προφήτη, είναι άπιστος, κατάσκοπος της Δύσης και πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρότατα.

ε ) Καταπίεση της γυναίκας, η οποία θεωρείται ως ον δευτέρας κατηγορίας. Ήδη προ τριών χιλιαδων ετών ενδιαφερόταν ένας Ασσύριος βασιλιάς για την κατάσταση του Φαραώ διατυπώνοντας σε μίαν επίσημη επιστολή τις εξής ερωτήσεις : “Αδελφέ μου, πως πάνε οι γιοί σου, τα άλογά σου και οι γυναίκες σου ;”

Στην Νότια Αραβία είναι η λέξη “παντόφλα” συνώνυμη με την λέξη γυναίκα. Σημασία : Οπως πατάς κάθε μέρα τις παντόφλες σου, έτσι να πατάς ( καταπιέζεις ) κάθε μέρα την γυναίκα σου, μπας και σηκώσει κεφάλι. Αυτό μου το ανακοίνωσαν σπουδάστριες και σπουδαστές μου  από πολλές ισλαμικές χώρες.

ζ ) Υποανάπτυκτη δημιουργικότητα. Ολόκληρος ο Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού ( ένα δισ., 300 εκατομ. άνθρωποι ) κατόρθωσε να βγάλει μόνον δύο  Νομπελίστες, ο ένας από αυτούς όμως έχει σταδιoδρομήσει επιστημονικά στις ΗΠΑ, ενώ οι περισσότεροι Νομπελίστες του κόσμου είναι Αμερικανοεβραίοι με γερμανικά ονόματα (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τη μελέτη «Εβραίοι, Επιτεύξεις» ).

η ) Μοιρολατρεία (” Ινσαλλάχ” : “Εάν ο Αλλάχ θέλει” ) και κισμέτ ( μοίρα, πεπρωμένο ). Εν ολίγοις, έλλειψη δυναμικότητας, δημιουργικότητας και αντοχής.

θ ) Τελεία έλλειψη ατομικής υπευθυνότητας. Για όλες τις αποτυχίες τους θεωρούν οι μωαμεθανοί άλλους υπεύθυνους, π.χ. το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Κάτι το παρόμοιο συμβαίνει και στην Ελλάδα (υπεύθυνη είναι η Γερμανία, προ αυτής οι ΗΠΑ και προ αυτής η Αγγλία) ! Ποιός να φταίει άραγε γι αυτό ;
Παρατήρηση : Τα περισσότερα βασικά χαρακτηριστικά των Ανατολιτών ισχύουν και για τους Νεοέλληνες, γιατί η Ελλάδα ανήκει όχι μόνον ανεπιτυχώς στην Δύση, αλλά πρωτίστως στην Ανατολή ( Ιδέ  εδώ στο Μπλογκ τα άρθρα  “Ελλάς, Ανατολή, Δύση”, “Νεοέλληνας, Βαλκανοανατολίτης”, “Περί του Νεοελληνικού Σουρεαλισμού”).

Δεύτερο Μέρος : Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού και Δημοκρατία

Κατ αρχάς επισημαίνουμε, ότι στην σύγχρονη Θεωρία των διεθνών σχέσων χρησιμοποιείται η επιστημονική έκφραση ( Terminus scientificus ) Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού. Αναφέρουμε και άλλους σημαντικούς Κύκλους Πολιτισμού :

Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, Κονφουκιανικός Κύκλος Πολιτισμού και Ινδουϊστικός Κύκλος Πολιτισμού. Σύμφωνα με την συγκριτική αρχή ως κανόνα της Γενικής Μεθοδολογίας των επιστημονικών ερευνών (ένας από τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους) , διαπιστώνουμε τις εξής καθοριστικές διαφορές μεταξύ του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (Δύση) και του Ισλαμικού Κύκλου Πολιτισμού ( Ανατολή ).

α ) Στην Δύση επικρατεί ο ανθρωποκεντρισμός, ήδη γνωστός στην αρχαιότητα ( Πρωταγόρας : „ Πάντων χρημάτων μέτρων εστίν άνθρωπος “ ). Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων, ότι ο άνθρωπος εστιάζεται στο επίκεντρο του σύμπαντος και όχι ο θεός.

Στην Ανατολή επικρατεί εδώ και πέντε χιλιάδες έτη ο θεοκεντρισμός, ο οποίος σημαίνει ότι όπως η γή περιστρέφεται περί τον Ηλιο, έτσι  ο άνθρωπος περιστρέφεται περί τον θεό ( Ενλιλ , Μπάρντουκ, Μόλοχ και από τον 7οαι. ο Αλλάχ ). Ο εκπρόσωπός του στη γη είναι ο προφήτης Μωάμεθ.

β ) Στην Δύση σημειώνεται με πολλές διαβαθμίσεις και διαφορές μεταξύ των χωρών το άτομο. Αλλά ακόμη και σε μερικές νοτιοευρωπαϊκές χώρες λείπει το άτομο, το οποίο διακρίνουν  κανονικά τα παρακάτω χαρακτηριστικά : αξιοπρέπεια, ελευθερία, βούληση, αυτονομία, αυτοπεποίθηση, εγκράτεια, αυτοπειθαρχία, συνείδηση της ευθύνης και κοινωνική συνείδηση ( προτεραιότητα του συμφέροντος του συνόλου έναντι του ατομικού συμφέροντος ( σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, Ιδέ Στέλιος Ράμφος, ο Καημός του ενός, Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων,   ISBN 960-527-174-5, Αθήναι 2000.).

Στην Ανατολή το άτομο είναι σχεδόν άγνωστο. Ο ένας είναι μέλος της οικογένειας , του γένους κτλ., δηλαδή είναι ένας μεταξύ άλλων. Στα πλαίσια της εμπειρίας μου επί δεκαετίες με σπουδαστές ( πτυχιακούς, μεταπτυχιακούς, δοκτορά, διπλωμάτες ) από πολλές ισλασλαμικές χώρες είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω, ότι αυτοί είχαν την και στην Ελλάδα ( sic) γνωστή συνήθεια να λένε από ποιά και τί οικογένεια ή γενος κατάγονται και πόσο σημαντικές προσωπικότητες είναι οι συγγενείς ( θείος, εξάδελφος κtl.), δηλαδή έβλεπαν το συγγενολόϊ ως πηγή του δικού τους κύρους.

Σύμφωνα με την παράδοση και την κουλτούρα των μουσουλμάνων  η αναφορά στην ατομικότητα θεωρείται ως πρόκληση κατά του Αλλάχ. Ούτως ή άλλος δεν τους είναι γνωστή η διαφορά μεταξύ της ατομικότητας , του ατομικισμού και του εγωϊσμού.

Το ίδιο διαπιστώνουμε και στην Ελλάδα ( Ιδέ εδώ στο  Μπλογκ  „Ατομο , Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός“ ). Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι μουσουλμανικές χώρες δεν αποδέχονται τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες. Οποιος απαιτεί τέτοια δικαιώματα και τέτοιες ελευθερίες δέχεται προσβολές (π.χ. „εκδυτικοποιημένος“ , “προδότης”, ή και „κατάσκοπος της Δύσης“) και απειλές εκ μέρους των αρχών.

Αυτά τα άκρως δυσάρεστα φαινόμενα είναι γνωστά και στην Κίνα , όπου ως χώρα του Κονφουκιανικού Κύκλου Πολιτισμού απορρίπτεται το άτομο καθώς και στην Ρωσία με ορθόδοξη παράδοση.

Στις μωαμεθανικές χώρες  η οικογένεια, το γένος, η κοινωνία και η „φυλή“ κατέχουν απόλυτη προτεραιότητα έναντι του ατόμου. Εν ολίγοις : Παντού υφίστανται εμπόδια και δεσμά, τα οποία δεν επιτρέπουν την ελεύθερη σκέψη και πρωτίστως την δημιουργικότητα του ανθρώπου. Ετσι γίνεται κατανοητό, γιατί οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες έχουν σε όλλα τα πεδία καθυστερήσει.

Στην ουσία  ο Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμούκαταρρέει βαθμιαίως (Ιδέ λεπτομερειακά στο προφητικό Βιβλίο του Αιγύπτιου πολιτολόγου και ειδικού του Ισλάμ Hamed Abdel Samad, Der Untergang der islamischen Welt, Eine Prognose, ISBN: 9783426275443 , München, 2010).

γ ) Η Δύση βασίζεται στον πολίτη με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά γνωρίσματα : Αποδοχή της διαλεκτικής αλληλουχίας των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων, αναγνώριση της διαλεκτικής αλληλοσύνδεσης του ατομικού συμφέροντος και του συμφέροντος του συνόλου, κρατική συνείδηση ( κράτος των πολιτών ) και νομική συνείδηση, η οποία σημαίνει πρώτα απο όλα αυτοβούλως σεβασμός του συντάγματος και των νόμων.

Αυτό είναι στις χώρες με προτεσταντική παράδοση αυτονόητο , ενώ στον Νότο της Ευρώπης και ιδιαιτέρως στα Βαλκάνια διαπιστώνουμε σχεδόν ανυπέρβλητα προβλήματα ( σε ό,τι αφορά της Ελλάδα Ιδέ  στο Μπλογκ „Ατομο, Κοινωνία, Πολίτης, Ευρώπη, Ελλάδα“). Λείπουν ή είναι υποανάπτυκτες η κρατική και η νομική καθώς και η φορολογική συνείδηση, επομένως  δεν είναι υπερβολή να διατυπώσουμε την άποψη, ότι ένα κράτος έχει μόνον μίαν εικονική ύπαρξη ( μπάχαλο, ξεχαρβαλωμένο, στην ουσία ένα failed state).

Ο πολίτης ( citoyen ) είναι ένα προϊόν και μία κοσμοϊστορική επίτευξη της Δύσης. Αυτός δεν σημειώνεται στους άλλους αναφερθέντες Κύκλους Πολιτισμού και ιδιαιτέρως στις μουσουλμανικές χώρες. Είναι λογικό, ότι όταν δεν υπάρχει το άτομο, αυτόματα δεν υφίσταται και ο πολίτης.  Σε τέτοιες χώρες σημειώνεται όμως ο υπήκοος, ο οποίος φοβάται το κράτος όπως στην αρχαιότητα τον δεσπότη, αλλά από την άλλη μεριά το κράτος επίσης τον φοβάται.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος, που στις μουσουλμανικές χώρες οι νόμοι είναι αυστηρότατοι και η εφαρμογή τους σκληρότατη έως απάνθρωπη ακόμη και χωρίς την σαρία.

δ ) Στην Δύση εφαρμόζεται η Δημοκρατία, ένα δώρο των αρχαίων ημών στην ανθρωπότητα, αν και αυτή ούτε στην αρχαιότητα (στα πλαίσια του δουλοκτητικού συστήματος και μόνον για τους ελέυθερους, αποκλεισμός των γυναικών , όχι σε όλον τον ελληνισμό) ήταν , ούτε σήμερα είναι τέλεια (Ιδέ  εδώ στο Μπλογκ μου τη μελέτη Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός).

Επισημαίνουμε τεράστιες διαφορές σε ό,τι αφορά τους δημοκρατικούς θεσμούς ακόμη και μεταξύ των χωρών -μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ελλάδα επικρατεί μία προ -φόρμα η Δημοκρατία, η οποία εμπεριέχει πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της επαίσχυντης  οικογενειοκρατίας, της φαυλοκρατίας, της κλεπτοκρατίας και σε μερικές περιπτώσεις ιδίως στην περίοδο της Μεταπολίτευσης και της πολιτικής αλητοκρατίας (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου την μελέτη „Νεοέλλην  Ανήρ πολιτικός, αλήτης, κάθαρμα, μπάσταρδο“).

Στην Ανατολή υπήρχε η οριενταλιστική δεσποτία, την οποία  οι αρχαίοι Ελληνες λοιδορούσαν. Ακόμη και σήμερα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τους πολυάριθμους δικτάτορες στις μουσουλμάνικές χώρες ως μια κάποια συνέχεια της αρχαίας δεσποτίας κάτω από σύγχρονες συνθήκες. Ετσι είναι π.χ. τυπικά δυνατό,  αυτές οι χώρες μερικές να εφαρμόζουν αρχές του παρλαμενταρισμού, ονομάζοντας επιπόλαια την όλη διαδικασία Δημοκρατία.

Χωρίς υπερβολή, από τα προαναφερθέντα απορρέει, ότι η Δημοκρατία και ο Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού είνα κάτι το ακατανόητο , το αδιανόητο και ακόμη χειρότερα, μία contradictio in adiecto ( οξύμωρον).

Αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι δυνατόν να αυτοπεριχαρακωθούμε και να υλοποιούμε τους νόμους και τις ελευθερίες άκρως επιλεκτικά. Αν και γενικά εφαρμόζεται η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των κρατών διαφορετικών Κύκλων Πολιτισμού (δική μου θέση από το 2005 σε σύγγραμμα ) και αν και ισχύει στις διεθνείς σχέσεις η αρχή της αμοιβαιότητας ( στην Δύση κτίσιμο τζαμιών, στην Ανατολή κτίσιμο ναών) , απορρέει από τους δημοκρατικούς θεσμούς καθώς και από την πολιτισμική αυτοπεποίθηση των δυτικών χωρών, να επιτρέψουν το κτίσημο τζαμιών, φυσικά με έξοδα των πιστών μουσουλμάνων και με προσαρμογή στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική κτλ. που σημαίνει χωρίς προκλητικούς μιναρέδες και χωρίς μεγάφωνα για την προσευχή των μουεζίνηδων. Αλλά στην Ελλάδα σημειώνονται και ορθόδοξα μεγάφωνα ακόμη και σε τουριστικές περιοχές !

Ευκαιρίας δοθείσης το θεωρούμε αναγκαιότατο να παύσουν επί τέλους τα φονταμενταλιστικά μεγάφωνα στις ορθόδοξες εκκλησίες που βλάπτουν όχι μόνον την υγεία των ανθρώπων ( το δικαίωμα της υγείας είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα ! ), αλλά και τον ελληνικό τουρισμό.

Τρίτο Μέρος : Η Τραγωδία των Γυναικών

Προ της ίδρυσης των  κρατών στην Μέση Ανατολή προ περίπου 6000 ετών σε συνδυασμό με την ανδροκρατία, την δημιουργία κοινωνικών τάξεων και της ιδιοκτησίας υπήρχε σε γενικές γραμμές μία ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών.

Ειδικά στην  Αίγυπτο έχει αυτό διατηρηθεί και μεταξύ της 4ης και της 3ης χιλιετηρίδας. Οι γυναίκες κατείχαν π.Χ. βασικά τα ίδια δικαιώματα υπό το νόημα του τότε „αστικού δικαίου“.

Κατόπιν άλλαξε η κατάσταση για τις γυναίκες σε όλη την Μεση Ανατολή ριζικά. Η γενική θέση  στην κοινωνία έγινε πιό δυσχερής. Οι γυναίκες δεν είχαν ουδέν δικαίωμα και οι  άνδρες τις έβλεπαν ως ιδιοκτησία τους. Αυτό ισχύει και σήμερα.

Τότε έχει εισαχθεί και εφαρμοστεί η περιτομή των γεννητικών  οργάνων (όχι μόνον κλειτοριδεκτομή) των γυναικών για να μην έχουν πλέον την δυνατότητα της σεξουαλικής αυτοϊκανοποίησης και έτσι να είναι σεξουαλικά τελείως εξαρτημένες από τους άνδρες.

Μέσω  αυτού του  βάρβαρου τρόπο  οι άνδρες έδειχναν την ισχύ τους έναντι των γυναικών. Οι γυναίκες έχουν υποβιβασθεί σε αναπαραγωγικές μηχανές. Η κλειτοριδεκτομή και πιο χειρότερα έγινε στις ισλαμικές χώρες καθώς και σε ευρωπαϊκές χώρες (sic) π.χ. και στην Γερμανία, όπου ζουν μουσουλμάνοι πάλι της μόδας !

Και όμως, σε μερικές ισλαμικές χώρες (π.χ. στο Ιράν) σπουδάζουν περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες  και εκτός τούτου είναι επιτυχέστερες. Αυτό ισχύει σχεδόν ως κανόνας για τις μουσουλμάνες που ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες.

Δηλαδή πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ των ισλαμικών χωρών, π.χ. μεταξύ  του πολιτισμένου Ιράν, της εν μέρει εξευρωπαϊσμένης Τυνησίας από την μια μεριά και της μεσαιωνικής Σαουδαραβίας, του ημιπολιτισμένου και φανατικού Πακιστάν και του νεολιθικού και σχεδόν απολίτιστου Αφγανιστάν.
Διαχωρισμοί δέον να γίνουν επίσης μεταξύ των κατοίκων των μεγαλουπόλεων και των στην πλειονότητα αναλφάβητων γεωργικών πληθυσμών.

Στην αρχαιότητα υπήρχαν όμως και μεμονομένες περιπτώσεις γυναικών που κατόρθωσαν να παίξουν ένα σπουδαίο ρόλο , όπως π.χ. η δυναμική Φαραώ Χατσέπσουτ στην Αίγυπτο (1500 έτη π. Χ.) και η γενναία βασίλισσα Ξηνοβία ( Μπατ Σαμπαϊ ) στην Παλμύρα (3ος αι.μ.Χ.).

Αντιστοιχεί όμως στην ιστορική αλήθεια, ότι η ισλαμική  θρησκεία έχει κάπως καλλιτερεύσει σε σύγκριση με την ειδωλολατρική εποχή την θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Δηλαδή το ζήτημα είναι πολύ σχετικό.

Αν δεν απατώμαι, η αρχαία Ελλάδα δεν είχε μία βασίλισσα. Οι Αμαζώνες ανήκαν από ιστορική, όχι από μυθολογική άποψη στους πολεμικούς νομάδες των Κιμερίων, οι οποίοι κατέκτησαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα και τον Πόντο.

Και όμως  ο πολιτικός Ισλάμ την Σαουδική Αραβία έχοντας ως αφετηρία, έχει επιφέρει μίαν ολοσχερή επιδείνωση της θέσης της γυναίκας σε ούτως η άλλως καθυστερημένες χώρες στην Αραβική χερσόνησο καθώς και στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν.

—————————————————————————————–

Deuitsche Touristinnen in Marokko in der Provinz getötet, Die Welt (20.12.18)

Meine Einschätzung

Se wurden sicherlich nicht einfach getötet. Es  geht dem Wesen nach um das orientalisch-.islamische feindliche Frauenbild seit Jahrtausenden, was mir seit fast 60 Jahren wohlbekannt ist. Ich hatte aus zahlreichen islamischen Ländern viele Kommilitonen und später auch eigene Studenten und Doktoranden,  von denen ich Informationen über ihr Frauenbild erhalten konnte.

Nach Meinung der islamischen Studenten seien alle westlichen Frauen “Schlampen”, d.h. Nutten ohne Würde und Selbstachtung, da sie vor der Heirat Geschlechtsverkehr mit mehreren Männern hatten.  Infolgedessen könne sie jeder Mann, wenn nötig, auch mit Gewalt haben. Sie würden eine solche Frau niemals heiraten, denn sie und die Familie ohnehin würde sie verachten. .

Sie gehen davon aus, dass Frauen die ohne männliche Begleitung sich von den sicheren  Tourismusorten entfernen eben zu den  „Schlampen“ gehören , die sicherlich das sexuelle Abenteuer möchten. Sie würden ja die Männer regelrecht provozieren. Weigern sich jedoch die Frauen mitzumachen, dann werden sie  erst vergewaltigt und anschließend umgebracht. Mir sind solche Fälle bekannt. Es ist an der Zeit, der Wahrheit ins Gesicht zu sehen, als naiv zu sein und das eigene Leben so leichtfertig aufs Spiel zu setzen.

—————————————————————————————————————————————————-

(Τα δημόσια σχολεία της Σαουδικής Αραβίας θα ξεκινήσουν από την επόμενη σχολική χρονιά να παρέχουν στις μαθήτριες το μάθημα της φυσικής αγωγής, ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, κάνοντας ένα ακόμη βήμα προς την κοινωνική μεταρρύθμιση στο ισλαμικό, συντηρητικό βασίλειο.

Η γυμναστική για τις γυναίκες είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα στη Σαουδική Αραβία, καθώς οι συντηρητικοί την θεωρούν «ανήθικη» και κατά συνέπεια δεν είναι υποχρεωτικό μάθημα. Στα περισσότερα δημόσια σχολεία τα κορίτσια δεν γυμνάζονται, αλλά κάποια ιδιωτικά περιλαμβάνουν το μάθημα στο πρόγραμμά τους.

Η Σαουδική Αραβία εφαρμόζει μια πολύ αυστηρή εκδοχή του ισλαμικού νόμου και των εθίμων που απαιτούν από τις γυναίκες να έχουν έναν άνδρα κηδεμόνα σε όλη τη ζωή τους και να ντύνονται σεμνά. Μεταξύ άλλων, απαγορεύεται στις γυναίκες να οδηγούν.

Ωστόσο η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ορισμένα βήματα, εφαρμόζοντας σταδιακά μεταρρυθμίσεις για να δώσει κάποιες ευκαιρίες στις γυναίκες και να ενισχύσει τη συμμετοχή τους στην εργασία.

Η εισαγωγή της γυμναστικής στα σχολεία είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο της Σούρα το 2014 αλλά η απόφαση δεν εφαρμόστηκε επειδή αντέδρασαν έντονα πολλοί ιεροκήρυκες που θεωρούν τη φυσική αγωγή για τις γυναίκες «εκδυτισμό».

Νωρίτερα φέτος το Συμβούλιο έδωσε επίσης το πράσινο φως για την έκδοση αδειών για γυμναστήρια γυναικών, τα οποία μέχρι τώρα λειτουργούσαν σε νομικό κενό.

Η παχυσαρκία είναι σημαντικό πρόβλημα στη Σαουδική Αραβία και επιβαρύνει το σύστημα υγείας της χώρας. Το σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος περιλαμβάνει την διάδοση του αθλητισμού και των ψυχαγωγικών σπορ.  iefimerida(11.7.17)

—————————————————————————————————————————————————–

Τέταρτο Μέρος : Οι Ισλάμ-Φιλόσοφοι του Μεσαίωνα

Διερωτάται κανείς, ποιοί ήταν οι λόγοι που οι μουσουλμάνοι φιλόσοφοι γνώρισαν και ασπάσθηκαν μεν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αλλά κατόπιν εγκατέλειψαν τον Ελληνικό Λόγο.

Όταν  οι νικηφόρες στρατιές των Αράβων έφθασαν στην Συρία και στην Αίγυπτο  ο μορφωμένος αρχιστράτηγος και μεγάλος θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού Ομάρ εξέδωσε στους μαχητές την διαταγή να συλλέξουν , ακόμη και να αγοράσουν βιβλία των αρχαίων Ελλήνων ( Γιουνάνι : Ιώνων ) φιλόσοφων και επιστημόνων.

Αμέσως άρχισε η μαζική μετάφραση των βιβλίων στην Δαμασκό και κατόπιν ιδιαιτέρως στην Βαγδάτη. Ήδη τον 8ο αι. έχει λάβει χώραν η αραβική Αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ( στην Ευρώπη τον 15ο αι. ! ) και διήρκησε έως τον 11ο αι.

Σύντομα έχουν ιδρυθεί πολυποίκιλες φιλοσοφικές σχολές με πολυάριθμους φιλόσοφους, των οποίων η προσοχή εστιαζόταν στον ( ορθό ) Λόγο κα στον Διάλογο ( Καλάμ) και πρωτίστως στα έργα του Αριστοτέλη με τον σκοπό να συνδιάσουν την αριστοτελική λογική με την ισλαμική πίστη.

Πολύ επιτυχής ήταν η ορθολογιστική σχολή „Μουτατζίλα“:

α ) Απόρριψη της αιωνιότητας του λόγου (λέξεων) του Κορανίου.

β ) Το Κοράνιο είναι ένα ανθρώπινο έργο, επομένως δεν είναι απολύτως αληθές.
Ο καλίφης Αλ-Χαρούν ( 9ος αι.) ανακήρυξε αυτήν την θεολογική ερμηνεία σε κρατική ιδεολογία. Οι μετέπειτα καλίφηδες άλλαξαν όμως την τοποθέτηση έναντι της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.

Αξιοπρόσεκτος είναι και ο Tυνήσιος Φιλόσοφος Walī ad-Dīn ʿAbd ar-Rahmān ibn Muhammad Ibn Chaldūn al-Hadramī (1332-1406), ο οποίος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Φιλόσοφους του ισλαμικού κόσμου.
Ηταν γνώστης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ιδιαιτέρως του έργου του Αριστοτέλη.

Αυτός έχει εμπεδώσει την Θεωρία περί των νομοτελειών στην ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Απο αυτόν την έχει παραλάβει ο Γερμανός διανοητής Herder, καθηγητής του Hegel, ενός από τους δύο σημαντικότερους Φιλόσοφους της ανθρωπότητας ύστερα από το Μεσαίωνα και αργότερα έμμεσα από αυτόν την έχει παραλάβει ο Karl Marx, ο εμπεδωτής του Ιστορικού (και του Διαλεκτικού) Υλισμού, του οποίου η κυριότερη βάση είναι η Θεωρία του Ibn Chaldun. Στο Humboldt-Universität zu Berlin στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο έχει υπερασπισθεί μία διδακτορική διατριβή περί του φιλοσοφικού έργου του.

Ο Σύρος φιλόσοφος Al Farabι ( 873-950 ) , αρχηγός της «αραβικής Περιπατητικής Σχολής» έχει ερευνήσει εντατικότατα την σχέση μεταξύ της πίστης και του ( ορθού ) Λόγου. Κατ αρχάς προσέδωσε προτεραιότητα στον Λόγο, ύστερα όμως από μεγάλες πιέσεις και απειλές εκ μέρους του Καλίφη άλλαξε γνώμη και δίδασκε, ότι και τα δύο είναι απαραίτητα και ισότιμα. Και όμως οι πιέσεις δεν διεκόπηκαν.

Τελικά έχει προδώσει τις επιστημονικές πεποιθήσεις του και διετύπωσε την άποψη, ότι η πίστη είναι πιό σπουδαία από τον Λόγο. Αυτό θα ενδιέφερε κατά την ταπεινή μου γνώμη πολύ τους ιεράρχες της σημερινής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το χειρότερο έχει συμβεί στο Κάϊρο, όπου ο Αιγύπτιος φιλόσοφος Al Ghazali ( 1058-1111) έχει επιτεθεί μετωπικά κατά της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και ειδικά κατά του Λόγου , τον οποίο έχουν πρεσβεύσει κορυφαίοι φιλόσοφοι όπως ο Πέρσης Ibn Sina (Avicenna, 980-1037) και ο Βορειοαφρικανός Ιbn Rushd (Averroes, 1126-1198), ο οποίος έχει γράψει δύο μεγάλα σχόλια περί του έργου του Αριστοτέλη.

Ο Al Ghasali άρχισε την επίθεσή του με το σύγγραμμα ” Destructio Rationis ! (” Η καταστροφή του Λόγου” ) , ενώ ο Ibn Rushd έκανε δυναμική αντεπίθεση με το σύγγραμμα ” Destructio Destructionis Rationis” ( “Η Καταστροφή της καταστροφής του Λόγου”).

Αλλά ο αντίπαλός του, ο οποίος είχε άριστες σχέσεις με τον σουλτάνο, είπε δημόσια ( τσιτάτο από μνήμη ) το ιστορικό και ολέθριο : Δεν χρειαζόμαστε τις γνώσεις των Γιουνάνι ( Ίώνων, Ελλήνων). Το κοράνιο μας αρκεί, γιατί δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματά μας ! Αυτό μου θυμίζει κάτι.

Οι φανατισμένοι οπαδοί του Al Ghasali έκαψαν συστηματικά τα περισσότερα συγγράμματα ειδικά του Ibn Rushd στις κεντρικές πλατείες των αραβικών μεγαλουπόλεων.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι τον 5ο αι. έχουν φανατισμένοι χριστιανοί υπό την καθοδήγηση του δεσπότη της Αλεξάνδρειας , του “Αγίου” Κυρίλου πυρπολήσει την ιστορική βιβλιοθήκη με έργα των αρχαίων Ελλήνων και δολοφόνησαν άγρια (γδαρμός και διαμελισμός) την  διευθύντρια της βιβλιοθήκης , την μεγάλη φιλόσοφο και επιστήμονα Υπατία. Αυτή ανήκει στους μάρτυρες της επιστήμης και ο  τρισκατάρατος  εγκληματίας  Κύριλλος στους “αγίους” της Ορθοδοξίας.

Κατόπιν εισήγαγε τον μυστικισμό στην ισλαμική φιλοσοφία και δημιούργησε τις διανοητικές προϋποθέσεις για την θεολογική ορθοδοξία στο Ισλάμ και εν μέρει και για τον αργότερο ισλαμικό φονταμενταλισμό.

Προοδευτικοί μουσουλμάνοι φιλόσοφοι τον καταριώνται για το κακό που έκανε ( απομάκρυνση από την ΠΗΓΗ, από την ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη ) και έχουν διατυπώσει πολλάκις την γνώμη, ότι με αυτόν ξεκίνησαν η μεγάλη κρίση και η κατάπτωση του ισλαμικού πολιτισμού και ειδικά της ισλαμικής επιστήμης.

Τον 13. αι. έχει εμφανισθεί ακόμη ένας φανατικός εχθρός της Φιλοσοφίας και ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του σαλαφισμού, ο  Ibn As-Salah Ach Chahrazouri, ο οποίος είχε περιγράψει τη φιλοσοφία της εποχής ως «το αποκορύφωμα της τρέλας και της απογύμνωσης». Πίστευε ότι η φιλοσοφία προκαλεί αγωνία και περιπλάνηση, αίρεση και δυσπιστία.

Νομίζω , ότι έγινε τώρα κατανοητό, γιατί οι περισσότεροι μωαμεθανοί ανά τον κόσμο δεν είναι σε θέση να σκεφθούν ορθολογιστικά. Έχουν εσαεί αντικαταστήσει την λογική και κριτική σκέψη με την πίστη, την τσιτατολογία του Κορανίου, τον συναισθηματισμό και με τον φανατισμό.

Φυσικά υπάρχουν και σπάνιες εξαιρέσεις.
Είχα επί δεκαετίες Άραβες σπουδαστές ( πτυχιακούς , μεταπτυχιακούς και Δοκτορά ), αλλά  συνάντησα σπάνια  εξαιρέσεις. Στην Ευρώπη έμαθαν βαθμιαία και με πολλές δυσκολίες να σκέπτονται ορθολογιστικά και μεθοδικά.

Δημοσιευθέν τεμαχιακά στην ηλεκτρονική έκδοση των εφημερίδων Το Βήμα ( 2013 , 2014) ,Καθημερινή ( 2014,2015, 2016, 2017 ) και  Τα Νέα (2013, 2014 ) και στην iefimerida (27.12.16)

——————————————————–

Ibn Chaldun

Ο Tυνήσιος Φιλόσοφος Walī ad-Dīn ʿAbd ar-Rahmān ibn Muhammad Ibn Chaldūn al-Hadramī (8ος αι.) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Φιλόσοφους του ισλαμικού κόσμου.
Ηταν γνώστης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ιδιαιτέρως του έργου του Αριστοτέλη.

Στην παγκόσμια ιστορία θεωρείται η εποχή μεταξύ του 8ου και του 11ου αι. ως η ισλαμική Αναγέννηση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος περίπου 700 έτη προ της ευρωπαϊκής Αναγέννησης.

Αυτός έχει εμπεδώσει την Θεωρία περί των νομοτελειών στην ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας, η οποία έχει αξιοποιηθεί από Ευρωπαίους ( Herder, Hergel, Marx )

Απο αυτόν την έχει παραλάβει ο Γερμανός διανοητής Herder, καθηγητής του Hegel, ενός από τους δύο σημαντικότερους Φιλόσοφους της ανθρωπότητας ύστερα από το Μεαίωνα και από αυτόν την έχει παραλάβει ο Karl Marx, ο εμπεδωτής του Ιστορικού (και του Διαλεκτικού) Υλισμού, του οποίου η κυριότερη βάση είναι η Θεωρία του Ibn Chaldun.

Στο Humboldt-Universität zu Berlin στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο έχει υπερασπισθεί μία διδακτορική διατριβή περί του φιλοσοφικού έργου του. Καθημερινή (30.12.16)
————————————————————————————

Ο Σαλμάν Ρούσντι, ο οποίος ζει πάντα υπό την απειλή μιας φετφά (θρησκευτικό διάταγμα θανάτου), ανησυχεί με την άνοδο των σκοταδιστικών δυνάμεων.

«Πρέπει να σταματήσει η ανόητη τύφλωση» απέναντι στον τζιχαντισμό που συνίσταται στο να λέμε «αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ισλάμ», υποστηρίζει ο Βρετανός συγγραφέας Σαλμάν Ρούσντι (Salman Rushdie) σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται την Πέμπτη στο περιοδικό Nouvel Observateur με τίτλο «Τρομοκρατία, η ανόητη τύφλωσή μας».

«Διαφωνώ θεμελιωδώς με τους αριστερούς που κάνουν τα πάντα για να αποσυνδέσουν τον φονταμενταλισμό από το Ισλάμ», υποστηρίζει ο συγγραφέας των «Σατανικών Στίχων» που ζει υπό την απειλή των φανατικών μουσουλμάνων από το 1988.
«Εδώ και 50 χρόνια, το Ισλάμ έχει ριζοσπαστικοποιηθεί», υποστηρίζει ο μυθιστοριογράφος που ζει από τότε στη Νέα Υόρκη.«Υπάρχει βεβαίως η παράδοση του φωτισμένου Ισλάμ. Όμως δεν βρίσκεται στην εξουσία σήμερα», προσθέτει.«Από την πλευρά των σιιτών, ήταν ο ιμάμης Χομεϊνί και η ισλαμική επανάστασή του. Στον σουνιτικό κόσμο, ήταν η Σαουδική Αραβία η οποία χρησιμοποίησε τους τεράστιους πόρους της για να χρηματοδοτήσει τη διάδοση αυτού του φανατισμού που είναι ο ουαχαμπισμός. Όμως αυτή η ιστορική εξέλιξη έλαβε χώρα στους κόλπους του Ισλάμ και όχι στο εξωτερικό», επιμένει ο συγγραφέας.«Όταν οι άνδρες του Νταές ανατινάζονται, το κάνουν λέγοντας «Αλλαχού Άκμπαρ» [Ο Θεός είναι ο πιο μεγάλος], άρα πώς μπορεί να λέει κανείς ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ισλάμ;» διερωτάται.
Ο συγγραφέας λέει ότι «καταλαβαίνει» το φόβο του «στιγματισμού του Ισλάμ» αλλά, προσθέτει αμέσως, «για να αποφύγουμε αυτόν τον στιγματισμό, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να αναγνωρίσουμε τη φύση του προβλήματος και να την αντιμετωπίσουμε».
Ο συγγραφέας του «Δύο χρόνια, οκτώ μήνες και είκοσι οκτώ νύχτες» χαρακτηρίζει επίσης «ανησυχητικό» το ότι ακούει τη «Μαρίν Λεπέν να αναλύει τον ισλαμισμό με περισσότερη ακρίβεια από ό,τι η αριστερά».
«Η σταθερή προϋπόθεση της αριστεράς, είναι πως ο δυτικός κόσμος είναι κακός. Και άρα όλα περνάνε από την κρησάρα αυτής της ανάλυσης», λέει.
———————————————————————————
Η Σαουδική Αραβία ανοίγει το μάθημα της γυμναστικής και στα κορίτσια
Ένα μικρό βήμα προς την μεταρρύθμιση , Το Βήμα (11/07/2017)

Τα δημόσια σχολεία της Σαουδικής Αραβίας θα ξεκινήσουν από την επόμενη σχολική χρονιά να παρέχουν στις μαθήτριες το μάθημα της φυσικής αγωγής, ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας, κάνοντας ένα ακόμη βήμα προς την κοινωνική μεταρρύθμιση στο ισλαμικό, συντηρητικό βασίλειο.Η γυμναστική για τις γυναίκες είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα στη Σαουδική Αραβία, καθώς οι συντηρητικοί την θεωρούν «ανήθικη» και κατά συνέπεια δεν είναι υποχρεωτικό μάθημα. Στα περισσότερα δημόσια σχολεία τα κορίτσια δεν γυμνάζονται, αλλά κάποια ιδιωτικά περιλαμβάνουν το μάθημα στο πρόγραμμά τους.

Η Σαουδική Αραβία εφαρμόζει μια πολύ αυστηρή εκδοχή του ισλαμικού νόμου και των εθίμων που απαιτούν από τις γυναίκες να έχουν έναν άνδρα κηδεμόνα σε όλη τη ζωή τους και να ντύνονται σεμνά. Μεταξύ άλλων, απαγορεύεται στις γυναίκες να οδηγούν.
Ωστόσο η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ορισμένα βήματα, εφαρμόζοντας σταδιακά μεταρρυθμίσεις για να δώσει κάποιες ευκαιρίες στις γυναίκες και να ενισχύσει τη συμμετοχή τους στην εργασία.
Η εισαγωγή της γυμναστικής στα σχολεία είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο της Σούρα το 2014 αλλά η απόφαση δεν εφαρμόστηκε επειδή αντέδρασαν έντονα πολλοί ιεροκήρυκες που θεωρούν τη φυσική αγωγή για τις γυναίκες «εκδυτισμό».
Νωρίτερα φέτος το Συμβούλιο έδωσε επίσης το πράσινο φως για την έκδοση αδειών για γυμναστήρια γυναικών, τα οποία μέχρι τώρα λειτουργούσαν σε νομικό κενό.
Η παχυσαρκία είναι σημαντικό πρόβλημα στη Σαουδική Αραβία και επιβαρύνει το σύστημα υγείας της χώρας. Το σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος περιλαμβάνει την διάδοση του αθλητισμού και των ψυχαγωγικών σπορ.
————————————————————————-
Πηγή : Το Βήμα (23.11.17)
Την έντονη αγανάκτηση των επικριτών του έχει προκαλέσει ένα νομοσχέδιο το οποίο προτάθηκε από σιίτες βουλευτές στο Ιράκ και το οποίο προβλέπει τον γάμο κοριτσιών, ακόμη και πριν φτάσουν στην εφηβεία. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επικριτές του, ανοίγει ο δρόμος «για τον βιασμό παιδιών».
Στις 31 Οκτωβρίου συντηρητικοί σιίτες βουλευτές πρότειναν μια τροποποίηση του νόμου του 1959 για το προσωπικό καθεστώς που απαγόρευε τον γάμο πριν από την ηλικία των 18 ετών.
Ο νόμος αυτός, που υιοθετήθηκε μετά την πτώση της μοναρχίας στο Ιράκ, πήρε από τα χέρια των ιερωμένων το οικογενειακό δίκαιο το οποίο ανατέθηκε στα κρατικά δικαστήρια.
Αυτό το τμήμα του νόμου επιθυμούν να αλλάξει τώρα οι σιίτες βουλευτές. Η τροποποίηση προβλέπει «ότι ένας γάμος μπορεί να συναφθεί (…) από κάθε πρόσωπο που επιτρέπεται να παντρευτεί βάσει των αποφάσεων των νομικών του θρησκευτικού δόγματος (σιιτικού ή σουνιτικού) στο οποίο ανήκει».
Βάσει του νομοσχεδίου αυτού, όπως εξηγεί ο ανεξάρτητος βουλευτής Φάικ αλ Σέιχ, μέλος της νομοθετικής επιτροπής, «οι δικαστές θα δεσμεύονται από την απόφαση των σιιτών και σουνιτών ουλεμάδων».
Με αυτό τον τρόπο «στη διάρκεια της Ιστορίας έχουν παντρευτεί κορίτσια από την ηλικία των εννέα ετών και οι δικαστές θα είναι αναγκασμένοι να το επιτρέψουν», πρόσθεσε.
Για να επιτρέψουν τον γάμο κοριτσιών στην εφηβεία κάποιοι μουσουλμάνοι θεολόγοι βασίζονται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με την παράδοση, ο προφήτης Μωάμεθ παντρεύτηκε την Αΐσα όταν εκείνη ήταν εννέα ετών.
«Εννέα ετών», αυτή την ηλικία κράτησαν οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης που γέμισαν από μια βροχή επικρίσεων και σκίτσων που κυμαίνονταν από την ειλικρινή αγανάκτηση έως το μαύρο χιούμορ. Και στον δρόμο η οργή είναι η ίδια.
«Είναι ένας νόμος άξιος του Ισλαμικού Κράτους που δίνει νόμιμη κάλυψη στον βιασμό παιδιών», καταγγέλλει ο Χάντι Αμπάς, στρατιωτικός εν αποστρατεία.
«Δολοφονούμε αθώα παιδιά», εκτίμησε ο Άλι Λέφτα, ένας 40χρονος καθηγητής από τη Βασόρα.
Από την πλευρά του ο βουλευτής Άμαρ Τοάμα, επικεφαλής του σιιτικού ισλαμιστικού κόμματος Φαντίλα, που είχε την πρωτοβουλία για το νομοσχέδιο, απαντά ότι στόχος δεν είναι ο γάμος κοριτσιών.
Το νομοσχέδιο «δεν περιλαμβάνει όριο ηλικίας και προβλέπει ότι (η μελλοντική σύζυγος) πρέπει να βρίσκεται στην εφηβεία, σε κατάσταση να μπορεί να λάβει μόνη της αποφάσεις και να έχει προηγηθεί η σύμφωνη γνώμη του κηδεμόνα της και ενός δικαστή», εξήγησε ο Τοάμα.
Ωστόσο το νομοσχέδιο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από πολλές ξένες κυβερνήσεις αλλά και από την αποστολή του ΟΗΕ στο Ιράκ (UNAMI).
«Υπάρχει άμεση ανάγκη για νόμιμες και θεσμικές στρατηγικές προκειμένου να εξαλειφθούν οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και των κοριτσιών στο Ιράκ», τονίζει η UNAMI, η οποία υπενθυμίζει ότι ο ΟΗΕ και άλλες οργανώσεις «καταγγέλλουν τακτικά» τον νόμο για το προσωπικό καθεστώς.
Σύμφωνα με το ιρακινό σύνταγμα, οι πολίτες πρέπει να δηλώνουν το δόγμα στο οποίο ανήκουν, το οποίο ορίζει και τους κανόνες του οικογενειακού δικαίου.

Πολιτισμός και Κουλτούρα, Διαφορετικοί Οροι , Πολυπολιτισμικότητα, Πολιτισμένος Ανθρωπος , Επαρχιώτης

Posted on by
1

Πολιτισμός και Κουλτούρα, Διαφορετικοί Οροι , Πολυπολιτισμικότητα, Πολιτισμένος Ανθρωπος

Εννοιολογική σαφήνεια vs εννοιολογικού χάους

Συστηματικά, μεθοδικά, εμπεριστατωμένα, εκλαϊκευμένα επιστημονικά

Πολλές φορές έχουμε διαπιστώσει, ότι στα μίντια και στην πολιτική ρητορική υφίσταται μία επιπόλαια εννοιολογκή σύγχιση, κάτι που είναι στην προηγμένη Ευρώπη ακατανόητο και αδιανόητο, γιατί κάθε εθνική γλώσσα έχει κανόνες, οι οποίοι είναι στους μορφωμένους πολίτες γνωστοί και γενικά σεβαστοί.

Το εννοιολογικό χάος είναι τόσο μεγάλο που παρεμποδίζει μία λεκτική συνεννόηση, γιατί σχεδόν ο καθείς έχει επί τη βάσει της γνωστής νεοελληνικής γλωσσικής ασυδοσίας και του γνωστού και αφόρητου υπερεξυπνακισμού την δική του άποψη περί του περιεχομένου εννοιών και όρων. Τα γλωσσολογικά λεξικά  δεν τον ενδιαφέρουν ουδόλως.

Σημειώνεται και ένα άλλο γλωσσικό πρόβλημα, το οποίο έγκειται στην μετάφραση διεθνώς καθιερωμένων εννοιών και όρων στα Νεοελληνικά μεταβάλλοντας ακουσίως και παρεμπιπτόντως το βασικό τους νόημα. Σε περίπτωση που πρόκειται για πολιτικούς όρους, λαμβάνουν χώραν πολιτικές διενέξεις, γιατί μερικές φορές διαστρεβλώνεται το νόημά τους για πολιτικές σκοπιμότητες. Εδώ αναφέρουμε μόνον μερικά παραδείγματα : επιχειρηματική ή ιδιωτική πρωτοβουλία , φιλελευθερισμός , συμβιβασμός, γενοκτονία, δίκαιο, υποχρεώσεις , ελευθερία του λόγου, κατοχή (υπό την Τρόϊκα ! ) κοκ.

Διεθνώς είναι όλως αυτονόητο, σε περίπτωση που πρόκειται για δύσκολες έννοιες να συμβουλευθούμε τα έγκυρα λεξικά. Αλλά και σε αυτά δεν μπορεί κανείς να βασισθεί, γιατί είναι στην Ελλάδα πολλάκις γραμμένα με ρηχότητα και γι αυτό εμπεριέχουν πολλά λάθη ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου το σχόλιο „Μπαμπινιώτης, Διάλογος με το Ετυμολογικό Λεξικό“ ). Γλωσσικό λεξικό και λάθη, αυτό είναι στην προηγμενη Ευρώπη ένα οξύμωρον, ίσως γιατί εκεί ασχολείται ένας κορυφαίος γλωσσολόγος με μεγίστη αφοσίωση συνήθως με την επεξεργασία ενός , το πολύ δύο λεξικών σε όλη του την επιστημονική σταδιοδρομία και εκτός τούτου δεν ανακατεύεται ούτε με την πολιτική, ούτε με χρονοβόρα πανεπιστημιακά αξιώματα, όπως σε μερικές τριτοκοσμικές χώρες.

Στις ευρωπαϊκές γλώσσες χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές έννοιες και δη Πολιτισμός και Κουλτούρα, ενώ στην Νεοελληνική επικρατεί η έννοια Πολιτισμός και πέραν τούτου χρησιμοποιείται στα πλαίσια ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων η ανούσια λέξη „κουλτουριάρηδες“ της Αριστεράς.

Ο όρος Πολιτισμός

Από γλωσσολογική άποψη προέρχεται η λέξη Πολιτισμός από τον πολίτη, συγκεκριμένα από τον κάτοικο της πόλης, όπου επικρατεί σε σύγκριση με την επαρχία ήδη από την αρχαιότητα ένας πιό εξελιγμένος και εκλεπτυσμένος τρόπος ζωής.

Το Ετυμολογικό Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη ( Αθήνα 2010, σελ. 1132) αναφέρει δύο τσιτάτα, από τα οποία απορρέει το συμπέρασμα, ότι πρόκειται για καλούς τρόπους συμπεριφοράς ( Διογ. Λαέρτ. Βίοι φιλοσ. 4.39 : „το παν δή διέτριβεν εν τη Ακαδημεία τον πολιτισμόν εκτοπίζων“ και Ιωάνν. Χρυσόστ. Ομιλ. 63.121 : „γέλως γέγονε τα ημέτερα και πολιτισμός και αστειότης“). Κατόπιν κάνει παραπομπή στον Αδαμάντιο Κοραή, ο οποίος έχει αποδώσει την γαλλική λέξη civilisation επαναφέροντας την ελληνιστική λέξη Πολιτισμός, αλλά με την νέα σημασία ως εξής : „το σύνολο των πνευματικών και υλικών επιτευγμάτων του ανθρώπου „. Εν τούτοις, στο Λεξικό δεν γίνεται καμία σοβαρή προσπάθεια να δοθεί ένας πειστικός ορισμός της έννοιας Πολιτισμός.

Το Λεξικόν Νέας Ελληνικής Γλώσσης ( 2ος Τόμος, σελ.1980 ) εισέρχεται ο ορισμός κάπως στην ουσία της έννοιας : “Κατάστασις της κοινωνίας, καθ ην ο άνθρωπος έχει οπωσδήποτε αποσπασθή της αμέσου επιδράσεως της φύσεως και έχει αναπτύξει βίον ηθικόν, πνευματικόν και καλαισθητικόν ενσυνείδητον, κατ αντίθ. προς τους αγρίους και βαρβάρους“. Αυτός ο ορισμός είναι στην ουσία μάλλον αντίγραφο του χαρακτηρισμού εκ μέρους του Mirabeau : Η επίτευξη ενός γενικού επιπέδου βίου μέσω της επιστήμης και της τεχνικής κάτι που κάνει την σύγχρονη κοινωνία να διαφέρει από τις πρωτόγονες κοινωνίες.

Τα Γαλλικά ως μία ρωμανική ( νεολατινική ) γλώσσα προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν την έννοια Civilisation , η οποία έχει την ρίζα της στην λατινική λέξη civis ( πολίτης ), εξ ού και civitas ( κοινωνία ), στα Γαλλικά cite, από την οποία πάλι προέρχεται η βαρυσήμαντη έννοια citoyen ( πολίτης , στην ουσία αστός ) εξ ου και αστική επανάσταση.

Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι γλωσσολογικά υπάρχει μία σχέση μεταξύ του πολίτου ( civis ) και του πολιτισμού. Αυτό όμως ισχύει για την Ευρώπη, η οποία έχει ιστορικά εξελιχθεί πολύ αργότερα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής.

Ο απογαλακτισμός του ανθρωπίνου γένους από την μητέρα φύση έλαβε χώραν οκτώ έως ενιά χιλιάδες χρόνια π.Χ. ( στην Ευρώπη μεταξύ της 5ης και της 3ης χιλιετερίδας π.Χ. ) μέσω της Αγροτικής Επανάστασης που ήταν η πρώτη μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό ισχύει γενικά και για την γενική εξέλιξη του υλικού και ύστερα από 4.500 έτη και του πνευματικού πολιτισμού. Αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός ήταν η αφετηρία για τη Νεολιθική Εποχή.

Η γεωργία οδήγησε μέσω των παραγωγικών δυνάμεων σε μίαν ραγδαία βελτίωση μεν των βιωτικών συνθηκών και σε πολλαπλασιασμό του πληθυσμού, αλλά ήδη προέκυψαν μεγάλα προβλήματα κατάλληλου εδάφους για τις γεωργικές καλλιέργειες. Έτσι αναγκάσθηκαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να κινηθούν μέσω της Μικράς Ασίας προς τα δυτικά, προς την Ευρώπη. Οι αγρότες από την Μέση Ανατολή έφεραν μέσω της Μικράς Ασίας στην τελείως καθυστερημένη Ευρώπη γνώσεις περί της γεωργίας και της συστηματικής κτηνοτροφίας καθώς και υλικό πολιτισμό.

Οι λαοί της Μέσης Ανατολης έχουν ως πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας εγκαθιδρύσει ως ένδειξη προηγμένου πολιτισμού κράτη ( μεταξύ της 4ης και της 3ης χιλιετηρίδας π.Χ., στις Ινδίες την 3η χιλιετηρίδα π.Χ. ) και είχαν τους πρώτους νόμους ( Urukagina 2285 π.X. , Urnammu 2063 π.Χ., Codex Eshnuna 1950 π.Χ., Codex Hammurapi (1728 π.X.), ( Ιδέ Freydank et alt., Der Alte Orient in Stichworten, Leipzig, 1978, S. 358/359 ).

Δεν είναι δυνατόν εδώ να αναφέρουμε όλες τις επιτεύξεις αυτών των λαών στις επιστήμες, στην παιδεία και στην λογοτεχνία. Γενικά είναι γνωστό, ότι από τους Υψηλούς πολιτισμούς ( Terminus scientificus : επιστημονικός όρος , Ιδέ εδώ στο Μπλογκ το σχόλιο “Υψηλός Πολιτισμός”) της Μεσης Ανατολής έλαβαν αργότερα οι Ελληνες των ιστορικών χρόνων πάρα πολλές γνώσεις ( ιατρική, αρχιτεκτονική, μαθηματικά, γεωμετρία, αστρονομία, διοίκηση, νομοθέτηση ). Αλλά ήταν αποκλειστική επίτευξη των αρχαίων Ελλήνων να δημιουργήσουν μεταξύ άλλων την δημοκρατία, την φιλοσοφία, την θεωρία και την μεθοδολογία.

Συμπέρασμα

Ο Πολιτισμός ξεκίνησε ήδη μέσω της  Αγροτικής  Επανάστασης στην Μέση Ανατολή και όχι στην αρχαία Ελλάδα. Περί αυτού ισχύει η βασική μεθοδική αρχή των επιστημόνων σε διεθνές επίπεδο : Consensus generalis professorum et doctorum ( Γενική ομοφωνία των καθηγητών και των διδακτόρων ). Ολα τα άλλα ανήκουν στις γνωστές νεοελληνικές „ιδιαιτερότητες“ και φαντασιώσεις, οι οποίες έξω από την Ελλάδα δεν ενδιαφέρουν απολύτως  ουδένα.

Ο σύγχρονος όρος του Πολιτισμού ( Civilisation )

Ευθύς εξ αρχής επισημαίνουμε, ότι με τον ορισμό του Πολιτισμού έχουν ασχοληθεί από τον 18ο αι. και εδώθεν η Φιλοσοφία, η Θεωρία της κουλτούρας, η Κοινωνιολογία και η Εθνολογία. Εχουμε διαπιστώσει , ότι οι φιλοσοφικές απόψεις περί τον όρο Πολιτισμός είναι πολλαπλές και όχι τόσο σαφείς : Ταύτιση του Πολιτισμού με την Κουλτούρα, η Κουλτούρα είναι ευρύτερη από τον Πολιτισμό ή και αντίστροφα. Είναι γεγονός, ότι η διαφοροποίηση μεταξύ του Πολιτισμού και της Κουλτούρας έλαβε χώραν τον 19ο αι. στην Γερμανία .

Σε σύγκριση με την Φιλοσοφία προτείνει η Κοινωνιολογία μάλλον έναν πιό συγκεκριμένο ορισμό : Πολιτισμός είναι το σύνολο των γνώσεων και των επιδεξιοτήτων, τις οποίες απέκτεισε ο άνθρωπος στην διαδικασία της εξέλιξης, μέσω των οποίων μπορεί αυτός να επιλύσει με ειδικό τρόπο τα υπάρχοντα προβλήματα. Αναφέρονται πρωτίστως ο Τεχνικός Πολιτισμός, ο Οικονομικός Πολιτισμός και ο Επιστημονικός Πολιτισμός.

Σύμφωνα με αυτήν την νεότατη αντίληψη έχει η διαδικασία του Πολιτισμού παγκόσμιο χαρακτήρα και επιδρά επί της Κουλτούρας, η οποία εμπεριέχει πρωτίστως πολιτισμικά και πνευματικά στοιχεία (Ιδέ W. Fuchs-Heinritz et alt.( Edit.), Lexikon zur Soziologie, Opladen 1995, S.757 ).

Το ζήτημα στην παγκόσμια ιστορία δεν ήταν αποκλειστικά θεωρητικό, αλλά σε μεγάλο βαθμό λίαν πρακτικό και πολιτικό, γιατί ο όρος Πολιτισμός έχει ειδικά τον 19ο αι. εργαλειοποιηθεί από τις ευρωπαϊκές μεγαλοδυνάμεις προ και μετά την μετάβαση του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο , κάτι που τελικά οδήγησε σχεδόν με λογική συνέπεια στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από το 1648 έως το 1856 ίσχυε διεθνώς αποκλειστικά το «Ευρωπαϊκό Δημόσιο Δίκαιο» ( Ius Publicum Europaeum, Droit Public de l` Europe ) και μετά από αυτό το «Διεθνές Δίκαιο των χριστιανικών Εθνών” , το οποίο όμως έχει αντικατασταθεί με το «Διεθνές Δίκαιο των πολιτισμένωνΕθνών» ( Droit International de Nations civilisees ) , το οποίο ίσχυε από το 1856 έως το 1945. Τα ιμπεριαλιστικά κράτη έχουν λοιπόν αποφασίσει, ότι εκτός από αυτά ανήκουν ακόμη μερικά κράτη στα „πολιτισμένα έθνη“ και δη η Τουρκία, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Περσία και το Σίαμ ( Ταϊλάνδη ) !

Ο όρος Κουλτούρα

Και αυτός ο όρος αναδεικνύει μερικές διαστάσεις.
Κατ αρχάς αναφέρουμε την γλωσσολογική διάσταση, η οποία είναι χρήσιμη για την κατανόηση της έννοιας . Η λέξη cultura προέρχεται από το cultus και αυτό από το ρήμα colere με την αρχική σημασία της καλλιέργειας και περιποίησης του εδάφους και των φυτών ( Agricultura ) μεν, αλλά ήδη στην αρχαιότητα την χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι και για τους ανθρώπους υπό το νόημα του καλλιεργημένου και εξευγενισμένου ανθρώπου με εκλεπτυσμένους τρόπους συμπεριφοράς ( Ιδέ K.E. Georges, Latein-Deutsches Handwörterbuch, Leipzig 1890, S. 457, 640 ). Ιδιαιτέρως ο Cicero (Κικέρων) έχει εφαρμόσει μεταφορικά αυτήν την λέξη επί της ψυχής του ανθρώπου ( „cultura animi“ :“ καλλιέργεια της ψυχής“ μέσω της φιλοσοφίας ( Cicero, Tusc. II 13 ).

Εως τον 18ο αι. έχει ερμηνευθεί η έννοια Cultura ως διάπλαση των σωματικών, ψυχικών και πνευματικών ικανοτήτων και αρετών του ανθρώπου ( Ιδέ J. Mittelstraß ( Edit. ), Enzyklopädie Philosophie und Wissenschaftstheorie, Band 2, Stuttgart/ Weimar, 2004, S. 508 ). Ας υπενθυμίσουμε, ότι ήδη οι αρχαίοι Ελληνες έχουν χρησιμοποιήσει την σημαντικότατη έννοια ΠΑΙΔΕΙΑ  με ακριβώς αυτό το νόημα αν και διεθνώς έχει επικρατήσει η λατινική  έννοια.

Σε σύγκριση με αυτό έχει εστιάσει ο περίφημος Γάλλος διαφωτιστής Voltaire ( 17ος/18ος αι. ) το 1756 στο πόνημά του „Essais sur les moeurs et l esprit des nations“ στο επίκεντρο της μόρφωσης και της προόδου όλην την ανθρωπότητα. Στα Γαλλικά σημαίνει το επίθετο „cultural general“ γενική μόρφωση (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τη μικρή μελέτη « Γενική και εγκυκλοπαιδική Μόρφωση, Παιδεία, Παγκοσμιοποίηση» ).

Σε γενικές γραμμές  ο όρος Κουλτούρα σημαίνει „το σύνολο των πνευματικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων μίας κοινωνίας“ ( Ιδέ Duden, Das große Fremdwörterbuch, Leipzig et alt., 2000, S. 776 ). Προσθέτουμε και την Λογοτεχνία. Τέτοιες επιτεύξεις είχαν και έχουν αναμφιβόλως πρώτα από όλα από την αρχαιότητα και οι τέσσερεις Κύκλοι Πολιτισμού : Δυτικός, Ανατολίτικος/ Ισλαμικός, Κονφουκιανικός και Ινδουϊστικός.

Σε όλες τις αλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώνονται υπουργεία ή τμήματα πρεσβειών ή οργανισμοί οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την Κουλτούρα. Από ό,τι μας είναι γνωστό, μόνον στη νεοελληνικη γλώσσα υπάρχει μόνον η έννοια Πολιτισμός. Αυτός είναι ο λόγος που η έκφραση „Υπουργείο Πολιτισμού“ είναι όντως κάπως παράξενη και ακατανόητη. Ωρίμασε ήδη ο χρόνος να χρησιμοποιείται και στα Νεοελληνικά ο όρος Κουλτούρα. Το πρώτο βήμα έγινε ήδη, αλλά δυστυχώς στην εσφαλμένη κατεύθυνση : “κουλτουριάρηδες” με πολιτικό προσδιορισμό ( αριστεροί ).

Δημοσίευση συχνά στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής, (σχόλιο-μελέτη στο άρθρο του Χ.Γιανναρά “Αντιπαλεύοντας την ντροπή”.

—————————————

Πολυπολιτισμικότητα

Αν και από χρόνια ασχολούνται ειδικοί επιστήμονες, πρωτίστως Κοινωνιολόγοι  με την Π., δεν υπάρχει  ένας ενιαίος ορισμός του φαινομένου, το οποίο σημειώνεται και σε χώρες , οι οποίες δεν είχαν στο παρελθόν αποικίες. Σε γενικές γραμμές  δαπιστώνουμε τις εξής  κύριες απόψεις περί της Π. :

α) Πρόκειται για την ταυτόχρονη ύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών  σε μία χώρα χωρίς σχέσεις μεταζύ τους. β) Δίπλα στον κυρίαρχο πολιτισμό   υπάρχουν και άλλοι μή ισότιμοι πολιτισμοί. γ) Αλληλοεπίδραση των  υπαρχόντων ισότιμων πολιτισμών. δ) Βαθμιαία εθελοντική προσαρμογή των ξένων πολιτισμών στον εντόπιο πολισμό μεν αλλά μερικά στοιχεία της ιδίας κουλτούρας παραμένουν.

Στην Ευρώπη έχει διαπιστωθεί, επίσημα , ότι η Π. έχει αποτύχει, μια που π.χ. σε μερικές σημαντικές ευρωπαϊκές χώρες  παιδιά μουσουλμάνων της  τρίτης γενεάς έχουν αρνητική έως εχθρική τοποθέτηση έναντι της χώρας, στην οποία ζουν. Δηλαδή η υπόθεση εξελίσσεται άκρως αρνητικά  από ό,τι κυρίως αριστεροί  πολιτικοί και διανοούμενοι νόμιζαν.

Αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πιό ανησυχητικό, γιατί  ένα μεγάλο τμήμα των ξένων μουσουλμάνων  βρίσκεται  εδώ  παράνομα. Επομένως θα ήταν μή λογικό να εφαρμόσουμε την έννοια Π. στους παράνομους.  Πρόκειται όντως για μία πολιτική,  πολιτισμική και κοινωνική βόμβα. Για τέτοιους ξένους ισχύει ένα μίνιμουμ των ανθρωπίνων  δικαιωμάτων.  Το ό,τι και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να σέβονται τους ελληνικους νόμους είναι αυτονόητο.

Για τους άλλους υπάρχει η δυνατότητα να αναγνωρίσουν τον ισχύοντα ελληνικό πολιτισμό και ταυτόχρονα να διατηρήσουν απαραίτητα στοιχεία της δικής τους κουλτούρας, π.χ. ήθη και έθιμα.

Εν κατακλείδι : Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει στα σοβαρά από ένα Ελληνα να παρατήσει στη χώρα του τον ελληνικό πολιτισμό και να στραφεί στον Ισλαμικό Κύκλο Πολιτισμού. Αν το κάνει αυτό αυτοβούλως,  τότε πρόκειται για δική του υπόθεση. Επίσης δεν  είναι ούτε σωστό, ούτε αυτονόητο, να δημιουργούν  μέλη του Ισλαμικού Κυκλου Πολιτισμού πολιτισμικά γκέτο και να  κάνουν στο μέλλον κράτος εν κράτει (Ιδέ εδώ  στο  Μπλογκ τις  μελέτες «Πολυπολιτισμικότητα και νομιμότητα» και «Ρατσισμός, πρόσφυγας, μετανάστης, παράνομος»).

Διευκρίνιση: Οι περισσότερες πτυχές του παρόντος θέματος ήταν επί δεκαετίες αντικείμενο πανεπιστημιακών διαλέξεων  για μεταπτυχιακούς.

Επί πλέον πηγές

-Α. Mintzel, Multikultererelle Gesellschaften in Europa und Nordamerika, Passau, 1997.
-W. Kumlicka, Multikultur und Demokratie, Über Minderheiten in Staaten und Nationen, Hamburg, 1999.
-I. Leicht, Multikulturalismus auf dem Prüfstand, Berlin, 2000.
-B. Tibi, Europa ohne Identität ? Die Krise der multikulturellen Gesellschaft, München, 1998.
-B. Parekh, The Futur  of Multi-Ethnic Britain, London, 2000
Δημοσιευθέν από το 2015 συχνά πρωτίστως στην Καθημερινή.

———————————————————————

Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση

Μην ξεχνάτε, ότι στην Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο , στο Βέλγιο , στην Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώνονται μεγάλα προβλήματα σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση των μωαμεθανικών πληθυσμών. Δημιουργούνται “παράλληλες” και κλειστές κοινωνίες, όπου οι νομοί δεν εφαρμόζονται.

Η πολυπολιτισμικότητα έχει δυστυχώς παταγωδώς αποτύχει, γιατί οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών δεν έλαβαν υπ όψη την όχι μόνον διαφορετική, αλλά και διαμετρικά αντίθετη παράδοση και ψυχοσύνθεση των Τούρκων και Αράβων μωαμεθανών.

Ακόμη και ο περίφημος Γερμανός πρώην καγκελάριος Helmut Schmidt είπε προ του θανάτου του, κάναμε μεγάλο λάθος που επιτρέψαμε την εισροή μωαμεθανικων πληθυσμών πρωτίστως από την καθυστερημένη Ανατολική Τουρκία. Καθημερινή (8.7.18)

———————————————————-

Πολιτισμένος Ανθρωπος (2012)

Στα παρελθόντα χρόνια είχα πολλές φορές συζητήσεις με Έλληνες,με άλλους Ευρωπαίους καθώς και με μορφωμένους ανθρώπους από άλλους Κύκλους Πολιτισμού, π.χ. του Ισλαμικού, του Κονφουκιανικού και του Ινδουϊστικού.

Οι αντιλήψεις περί του πολιτισμένου ανθρώπου ήταν πολύ διαφορετικές, μόνο σε ένα σημείο , στην ευγενική συμπεριφορά υπήρχε μία βασική ομοφωνία.

Η Εικόνα του Ανθρώπου με τα συστατικά στοιχεία της, όπως π.χ. το άτομο, ο πολίτης , τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.ο.κ. δεν παίζει στους μη Ευρωπαίους κανένα ρόλο.
Αλλά ποιά να είναι άραγε τα καθοριστικά στοιχεία ενός πολιτισμένου Ευρωπαίου , υποτιθέσθω ότι και εμείς οι Έλληνες ανήκουμε πολιτισμικά στην Ευρώπη και γενικότερα στον Δυτικό Κύκλο Πολιτισμου ;
Ομολογώ, ότι έως τώρα δεν έχω ασχοληθεί με το δύσκολο θέμα του Πολιτισμένου Ανθρώπου. Και όμως θα προσπαθήσω να επεξεργασθώ τα κύρια χαρακτηριστικά του.

1. Ο Πολιτισμένος Ανθρωπος είναι πρωτίστως ΑΤΟΜΟ, δηλαδή έχει δική του βούληση, ελευθερία των επιλογών, αξιοπρέπεια, αυτονομία , αυτοπεποίθηση, εγκράτεια, φιλοπονία, φιλομάθεια, αυτοπειθαρχία, σεμνότητα και ιδιαιτέρως κοινωνική συνείδηση, η οποία σημαίνει ότι σέβεται την αξιοπρέπεια των συναθρώπων του, σκέπτεται το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, δεν είναι ατομικιστής και εγωϊστής και σέβεται τους γενικά αναγνωρισμένους πολιτισμένους κοινωνικούς κανόνες συμπεριφοράς

2. Ο Πολιτισμένος Ανθρωπος πρέπει να είναι Πολίτης με τα εξής κύρια χαρακτηριστικά : αναγνώριση της αλλλοσύνδεσης των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων απέναντι στο κράτος και στους συμπολίτες, έχει νομική συνείδηση , δηλαδή σέβεται τους νόμους και εκτός τούτου έχει φορολογική συνείδηση που θα πει ότι πληρώνει κανονικά και εκουσίως τους φόρους, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα κοινωνικό κράτος.

3. Πρέπει να έχει μόρφωση και παιδεία και να ενδιαφέρεται για τις καλές τέχνες και την μουσική.

Διευκρίνιση :
Τα αναφερθέντα καθοριστικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός κράτους, το οποίο δημιουργεί και προωθεί τον Πολιτισμένο Ανθρωπο.
Διερωτιέται όμως κανείς, αν κάτι τέτοιο είναι στην Ελλάδα αυτονόητο, γιατί αυτή , όπως λένε και Έλληνες επιστήμονες και διανοητές δεν έχει ακόμη πλήρως την ποιότητα ενός ευρωπαϊκού κράτους, αν και ιστορικά και γεωγραφικά ούτως η άλλως, ανήκει στην Ευρώπη.

Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή(συχνά από το 2014), Τα Νέα).

————————————————————————–

Επαρχιώτης, Εννοια

Και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται η έννοια επαρχιωτισμός πολύ υποτιμητικά.
Γι αυτό το γενικό φαινόμενο σημειώνονται οι εξής λόγοι :
α) Ο πολιτισμός έχει εμφανισθεί σε πόλεις, ενώ οι αγρότες στα χωριά ήταν καθυστερημένοι και άκρως συντηρητικοί. Το πιο αρχαίο έπος στην ιστορία της ανθρωπότητας το σουμεροακκαδικό Gilgamesh περιγράφει όχι μόνον την πολιτισμική διαφορά αλλά και την αντιπαλότητα μεταξύ του Gilgamesh και του χωριάτη Enkidu.
β) Ηδη στην εποχή του Μεσαίωνα ήταν οι πόλεις πιο εξελιγμένες , και οι κάτοικοί των είχαν μερικές ελευθερίες ( γερμανιστί : “Stadtluft macht frei”: “Ο αέρας της πόλης κάνει ελεύθερο”).
γ) Τον 17ο αι. έχει εμφανισθεί το φαινόμενο του Urbanismus ( αγράμματοι και ανεπαρκώς πολιτισμένοι γεωργοί εγκατέλειπαν για πάντα την επαρχία και πήγαιναν να ζήσουν στις πόλεις).Εχει εντατικοποιειθεί μέσω της εμπέδωσης του καπιταλισμού και της βιομηχανικής παραγωγής.
δ) Ακόμη και σήμερα διαπιστώνουμε πολιτισμικές διαφορές ( μόρφωση, τρόποι συμπεριφορές κτλ.) μεταξύ των επαρχιωτών και των κατοίκων των πόλεων. Στα Γερμανικά η έκφραση “είναι γεωργός” καθώς και η έννοια επαρχιώτης σημαίνουν όχι μόνον το επάγγελμα ή την προέλευση, αλλά συμβολικά και άξεστος, ακαλλιέργητος, χοντροκομμένος, πολιτισμικά καθυστερημένος. Καθ.12.7.17

———————————————————————–

Πολιτισμός, Διαβαθμίσεις

Στην ιστορική επιστήμη της Ευρώπης σημειώνονται διαβαθμίσεις των πολιτισμών.

Για τους καθοριστικούς μεγάλους  αρχαίους πολιτισμούς  έχει διατυπωθεί ο όρος (Υψηλός πολιτισμός).

Οταν πρόκειται για την Ευρώπη, αναφέρονται πρωτίστως ο ελληνικός, ο ρωμαϊκός και ύστερα από τον Μεσαίωνα, ο ιταλικός, ο γαλλικός, ο αγγλικός, ο γερμανικός (τα προβλήματα είναι γνωστά). Και άλλα έθνη-κράτη έχουν συμβάλλει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως π.χ. η Ισπανία,η Ολλανδία, η Αυστρία και η Ρωσία (λογοτεχνία, μουσική).

Εδώ πρόκειται για αντικειμενικές διαπιστώσεις και ουδόλως για ρατσισμό. Οι βαλκανικές χώρες έχασαν πάνω από 450 έτη τουρκοκρατίας, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες κατόρθωσαν να εξελιχθούν με υπερταχύτητα.

Εν ολίγοις, τα υποκειμενικά συμπλέγματα κατωτερότητας έχουν αντικειμενικές αιτίες. Ωρίμασεν όμως ο χρόνος  αυτά να εξαλειφθούν εσαεί. Καθημερινή (17.7.18)