Γαλλία και Γερμανία , Μία σύντομη σύγκριση υπό τον φακό ης Θεωρίας των διεθνών σχέσεων
1. Τον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο η Γαλλία έχει ταπεινωθεί στρατιωτικά, αν και είχε στη διάθεσή της πιό μοντέρνα όπλα από την Γερμανία. Η Γαλλία, η Grande Nation, είχε λόγω αυτού επί δεκαετίες ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα.
2. Η συμμετοχή της Γαλλίας στην κατατρόπωση της φασιστικής Γερμανίας έχει παίξει έναν ασήμαντο ρόλο. Έτσι η συμβολή των Ρώσων , των Αμερικανών και των Άγγλων στηνίκη επί της Γερμανίας ήταν καθοριστική . Τελικά Εδωσαν και στην Γαλλία μία ζώνη κατοχής λόγω εθνικού γοήτρου.
3. Οι σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας από το ένα μέρος, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ από το άλλο μέρος ήταν πολύ προβληματικές. Η Γαλλία υπογράμμιζε συχνά την „ εθνική κυριαρχία „ της και προσπαθούσε ανεπιτυχώς να παίξει στη Ευρώπη έναν ηγετικό ρόλο. Μόνο στον στρατιωτικό τομέα έλαβε χώραν με την απόκτηση της ατομικής βόμβας μία αισθητή αναβάθμιση της Γαλλίας.
4. Η Γερμανία δεν μπορούσε ούτε ήθελε να παίξει αποφασιστικό ή ηγετικό ρόλο στην ματαπολεμική Ευρώπη. Έθεσε στο επίκεντρο των προσπαθειών της την βιομηχανία και γενικά την προώθηση της οικονομίας και τις μεταρρυθμίσεις με μεγίστη επιτυχία.
5. Η Γερμανία αποδέχθηκε την γαλλική πρόταση για την δημιουργία μίας νέας τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη επί τη βάσει της ίδρυσης κοινών ευρωπαϊκών οργανισμών. Η Γαλλία έχει όμως πολλάκις εκμεταλλευθεί οικονομικά την πολιτικά αδύναμη θέση της Γερμανίας και εκτός τούτου το έδειχνε σχεδόν παθολογικά ( compensation ) , ότι πολιτικά είναι ανώτερη και πιό σημαντική από την Γερμανία. Mου είναι γνωστό, οτι αυτή η κατάσταση ήταν άκρως ταπεινωτική για την Γερμανία, η οποία έχει στο παρελθόν προσεγγίσει και γι αυτόν τον λόγο πολύ τις ΗΠΑ. Ύστερα από την επανένωση της Γερμανίας ο καθοριστικός πολιτικός ρόλος της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πλέον εσαεί περατωθεί, κάτι που προκαλεί στους Γάλλους τεράστιους ψυχολογικούς κλυδωνισμούς.
6. Η Γερμανία προτιμά την πολιτική ένωση, ενώ η Γαλλία δεν θα αποδεχθεί ποτέ την εκχώρηση κυριαρχικών εξουσιών σε όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ας υπενθυμίσουμε, ότι στην Γαλλία έχει γεννηθεί η θεωρία της κυριαρχίας των κρατών ( Jean Bodin, 15oς αι. ). Η „Grande Nation“ ενδιαφέρεται πρωτίστως για την οικονομική συμμετοχή της Γερμανίας, δηλαδή έχει συμφέρον να αρμέγει περαιτέρω την γερμανική αγελάδα.
7. Η Γαλλία ζεί γενικά με το ένδοξο παρελθόν , παραμελεί πολύ το παρόν και έως τον Μακρόν δεν σκέφτονταν ιδιαιτέρως το μέλλον. Eίναι αυτονόητο που οι Γάλλοι αισθάνονται δέος έναντι των δυναμικότατων και επιτυχέστατων Γερμανών. Αυτός είναι πρωτίστως ο λόγος που η Γερμανία είναι σε θέματα ηγεμονίας στην ΕΕ πολύ προσεκτική, ακόμη και στην ενδιαφέρουσα περίπτωση που ο τότε πρόεδρος Sarkozy έχει επίσημα προτείνει στην Γερμανία να αναλάβει στην ΕΕ την ηγεμονία. Το ίδιο έκανε και ο Πολωνός πρωθυπουργός Τουσκ ! Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν απορρίψει αυτές τις προτάσεις, αλλά στην Ελλάδα υπάρχουν πολιτικοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) και μερικοί δημοσιογράφοι , οι οποίοι είναι πεπεισμένοι, ότι η Γερμανία επιδιώκει μια τέτοια τρέλα.
Στα παρελθόντα 15 χρόνια έχω ρωτήσει συχνά Γερμανούς από όλα τα κοινωνικά στρώματα και διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου, εάν επιθυμούν η χώρα τους να αναλάβει φυσικά με ειρηνικά μέσα στη Ευρώπη την ηγεμονία. Ταχέως έχω λάβει από όλους την ίδια απάντηση : „Wir sind doch nicht verrückt geworden „ («Ασφαλώς δεν τρελαθήκαμε» !
8. Στην Γαλλία έχουν προκύψει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, γιατί στο παρελθόν δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι απαραίτητες
δομικές μεταρρυθμίσεις. Ετσι τα γαλλικά βιομηχανικά προϊόντα είναι λόγω
του υψηλού κόστους παραγωγής μέσω των υψηλών αποδοχών των εργαζομένων πολύ ακριβά. Εκτός τούτου αυτά δεν ανταποκρίνονται σε όλες τις
περιπτώσεις στις υψηλές τεχνολογίες. Εν ολίγοις, τα γαλλικά προϊόντα δεν
κατέχουν στις διεθνείς αγορές την απαραίτητη ανταγωνιστικότητα. Προ
μερικών ετών ο τότε Γάλλος πρόεδρος Ολάντ γνωστοποίησε μεγαλόστομα και με πάθος το πρόγραμμά του για μεταρρυθμίσεις και παραγωγικότητα. Στην πραγματικότητα δεν έχει πραγματοποιηθεί το φιλόδοξο πρόγραμμά του.
Η Γερμανία όμως έχει υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις έγκαιρα, ταχέως, συστηματικά, μεθοδικά και άκρως αποτελεσματικά επί τη βάσει μίας πολιτικής της ομοφωνίας ( consensus politicus ) μεταξύ των δύο κυρίαρχων κυβερνητικών κομμάτων, του Χριστιανοδημοκρατικού και του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (αυτό ξεκίνησε με τις μεταρρυθμίσεις !!), τα οποία για δεύτερη φορά έχουν συγκυβερνήσει.
Μία τέτοια ομοφωνία είναι δυστυχώς στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας λόγω
του παντοδύναμου και καταστροφικού συγκρουσιακού πνεύματος και του γελοίου νεοελληνικού υπερεξυπνακισμού δυστυχώς τελείως ακατανόητη και αδιανόητη.
9. Εν τω μεταξύ η Γερμανία έχει εξελιχθεί διεθνώς σε μίαν οικονομική και
πολιτική μεγαλοδύναμη και είναι η οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης
(γνώμη του αμερικανού νομπελίστα των οικονομικών επιστημών Krugman,
Potentia Oeconomica Germanica Maxima Europae ).
10. Ύστερα από την αποκατάσταση του ενιαίου γερμανικού κράτους Γερμανία έχει αποκτήσει μεγίστη αυτοπεποίθηση. Είναι λίαν ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε, ότι αυτή η διαδικασία είχε την αφετηρία της στην πολιτική του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Schröder και του πράσινου αντικαγκελάριου και επιτυχέστατου υπουργού των εξωτερικών Fischer και όχι την πολιτική του επιτυχέστατου χριστιανοδημοκράτη καγκελάριου Kohl.
Το επισημαίνω εντόνως : Με έναν σοσιαλδημοκράτη και έναν πράσινο πολιτικό έχει ξεκινήσει η διεθνής πολιτική και διπλωματική άνοδος της νέας Γερμανίας.
11. Το πρώην γερμανικό Μάρκο, ένα από τα πιό ισχυρά νομίσματα του κόσμου, είναι η κυρία βάση του Ευρώ. Σε περίπτωση οικονομικών δυσχεριών της Γερμανίας υφίσταται ο μεγάλος κινδυνος να πάει το Ευρώ στα τάρταρα. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί η γερμανική κυβέρνηση είναι σε οικονομικά και χρηματιστικά
ζητήματα πολύ προσεκτική. Αλλά μία εξασθένηση του ευρωπαϊκού νομίσματος
δεν συνεπάγεται αυτόματα την διάλυση της ΕΕ, η οποία ως γνωστόν
προüπήρχε του Ευρώ. Εδώ είναι η κινδυνολογία εκ μέρους του ευρωπαϊκού Νότου άσχετη, περιττή και κάπως επικίνδυνη.
Μερικά κράτη , όπως οι ΗΠΑ , η Γαλλία και (ακόμη) το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και όχι
και τόσο σημαντικά κράτη όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλλία
έχουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα αναπροσαρμογής στα νέα ευρωπαϊκά
δεδομένα. Ιδιαιτέρως υπερεθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις σε νότιες
ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν συχνά να πλήξουν τους σημερινούς Γερμανούς αναφέρωντας τα όντως μεγάλα εγκλήματα των προγόνων τους.
12. Η σημερινή Γερμανία έχει την πολιτική πρόθεση ( intentio politica ) και
την δυνατή πολιτική βούληση (voluntas politica ) να σφυρηλατήσει μίαν
οικονομικά, βιομηχανικά και επιστημονικά ισχυρότατη Ευρώπη , η οποία θα
μπορούσε στο μέλλον να υπερφαλλαγγίσει τις ΗΠΑ και έτσι να
εξελιχθεί σε παγκόσμια οικονομική και διπλωματική υπερδύναμη. Ο προαναφερθείς Αμερικανός νομπελίστας την έχει ήδη αξιολογήσει ως οικονομική υπερδύναμη.
Η Γερμανία είναι πεπεισμένη, ότι αυτός ο ανώτερος και απώτερος σκοπός μπορεί να
επιτευχθεί μόνον με υψηλή παραγωγικότητα, με αρίστη ποιότητα των
προϊόντων ιδίως των υψηλών τεχνολογιών και μέσω της ανταγωνιστικότητας
καθώς και με μεγίστη ευθύνη σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα.
Κατανοούμε, τί σημαίνει αυτό για τον ευρωπαϊκό Νότο και ιδιαιτέρως για
την Ελλάδα (έλειψη της πολιτικής θέλησης για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις κτλ.).Το πρόβλημα των νοτίων Ευρωπαίων έγκειται στο εάν αυτοί είναι αντικειμενικά σε θέση και υποκειμενικά λόγω της διαμετρικά αντίθετης νοοτροπίας διατεθειμένοι να συμπράξουν.
13. Σήμερα που ο Γάλλος πρόεδρος θεωρεί την Γερμανία αναμφιβόλως ως φιλικό κράτος και πέραν τούτου σε πολλά πεδία πρότυπο ωρίμασαν οι συνθήκες να συμπράξουν η Γαλλία και η Γερμανία προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο (Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή (τελευταία φορά στις 3.9.17 19.3.19)
————————————————————————————-
Μέρκελ Ολανδε , Διαφορά (αναδημοσίευση από το Βήμα ( 23.6.14)
Η κυβέρνηση στη Γαλλία αποτελείται από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, 25 υπουργούς και 9 υφυπουργούς. Συνολικά από 36 πρόσωπα. Στη Γερμανία, αντίστοιχα, είναι η καγκελάριος και 8 υπουργοί. Συνολικά 9 πρόσωπα.
Αργά το απόγευμα και όταν τελειώσει “η δουλειά της ημέρας” ο Γάλλος πρωθυπουργός αποσύρεται στα διαμέρισμα του στο Ματινιόν (310 τετρ. μέτρα) και οι υπουργοί του φεύγουν με τις κρατικές λιμουζίνες για τα πολυτελή (κρατικά) διαμερίσματα που θέτει στη διάθεση τους η κυβέρνηση.
Στη Γερμανία η κυρία Μέρκελ πηγαίνει στο διαμέρισμα της πολυκατοικίας της για το οποίο η ίδια πληρώνει το ενοίκιο, νερό, ηλεκτρικό, κοινόχρηστα κτλ.
Στη Γαλλία για τον πρόεδρο εργάζονται 906 πρόσωπα. Στη Γερμανία για την καγκελαρία περίπου 300. Στο γκαράζ της γαλλικής Προεδρίας, στο Ελιζέ, υπάρχουν 121 αυτοκίνητα. Στης καγκελαρίας του Βερολίνου μόνο 37. Ο γάλλος πρόεδρος και η κυβέρνηση του έχουν στη διάθεση τους ένα αεροπλάνο Airbuss Α330-200, 2 Falcon 7X, 2 Falcon 900, 2 Falcon 50, 3 ελικόπτερα Super Puma κ.α. Στη Γερμανία, η καγκελάριος και οι υπουργοί στις μετακινήσεις τους χρησιμοποιούν τα αεροπλάνα της γραμμής και ταξιδεύουν με το τρενο.
Ο μισθός του γάλλου πρόεδρου είναι 21.026 ευρω. Της καγκελαρίου 15.830. Ο προϋπολογισμός του προεδρικού μεγάρου στο Παρίσι είναι 113 εκατ. ευρω. Της καγκελαρίας στο Βερολίνο ούτε το ένα τρίτο -36.4 εκατ. ευρω.
Το Βήμα,23.6.14