Εικόνα του Ανθρώπου-Κοσμοαντίληψη (Δύση , Ισλάμ, Κονφουκιανισμός, Ολοκληρωτισμός, Ορθοδοξία

Εικόνα του Ανθρώπου-Κοσμοαντίληψη (Δύση , Ισλάμ, Κονφουκιανισμός, Ολοκληρωτισμός, Ορθοδοξία

Κοσμοαντίληψη και Εικόνα του Ανθρώπου

Θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιούμε τους επιστημονικά καθιερωμένους όρους ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗ και ΕΙΚΟΝΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ με τα συστατικά τους στοιχεία.

Σήμερα έχει σε γενικές γραμμές κάθε κύκλος πολιτισμού ( Ο Δυτικός, Ο Κονφουκιανικός, ο Ισλαμικός και ο Ινδουϊστικός Κύκλος Πολιτισμού) την δική του Κοσμοαντίληψη και την δική του Εικόνα του ανθρώπου.

Οι μεγαλύτερες διαφορές σημειώνονται μεταξύ του ανθρωποκεντρισμού (Δύση) και του θεοκεντρισμού (Ισλάμ) καθώς και μεταξύ της δημοκρατίας και του αυταρχισμού ή και του οκληρωτισμού.

Καθημερινή (15.11.1

—————————- ————————

Δύση (Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού) και Ισλάμ (Ισλαμικός Κύκλος
Πολιτισμού), Διαφορά σε Κοσμοαντίληψη και σε Εικόνα του Ανθρώπου
(κάθε φαινόμενο έχει τον πυρήνα του : punctum quaestionis))

α) Κοσμοαντίληψη

Δύση

Δημοκρατία, παρλαμενταρισμός, βασικές ελευθερίες και βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος του δικαίου, διάκριση των εξουσιών, προτεραιότητα του λόγου (λογική σκέψη) προ των συναισθημάτων (ratio vs emotio ιδιαιτέρως από την εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού).
Αυτό όμως ισχύει στις χώρες με ορθόδοξη παράδοση μόνον εν μέρει.

Ισλαμικές χώρες

Θεοκεντρισμός, αυταρχικά, δεσποτικά (εδώ και 5 χιλιάδες έτη χωρίς διακοπή) και δικτατορικά συστήματα, εν μέρει ολοκληρωτισμός , ακόμη και κληρικοφασιστικά (Hamad Abdel-Samad, Der islamische Faschismus, Eine Analyse, Droemer Verlag, München, 2014, ISBN 978-3-426-30075-6), προτεραιότητα της φυλής , του γένους , της οικογένειας, προτεραιότητα των συναισθημάτων προ του λόγου (emotio vs ratio ήδη απο τον 11ο αι. Al Ghasali).

β) Εικόνα του Ανθρώπου

Δύση

Ανθρωποκεντρισμός, ατομοκεντρισμός (όχι ατομικιστικά, οι ορθόδοξοι Θεολόγοι μπερδεύουν σκοπίμως διαστρεβλώνοντας τις διαφορετικές έννοιες ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ( γερμ. Individualität) και ατομικισμό ( γερμ. Individualismus), δημιουργικότητα, πολίτης (citoyen), βασικές πολιτικές ελευθερίες, βασικά ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, δημιουργικότητα, κριτική σκέψη.

Ισλαμικές χώρες

Μάζα, οικογένεια, γένος, τελείως άγνωστα το άτομο και ο πολίτης, ούτε
ελευθερίες, ούτε ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε δημιουργικότητα, ούτε κριτική σκέψη.

Κατά τα άλλα συνιστώ σε αυτούς που ενδιαφέρονται για σοβαρές γνώσεις το εξής καταπληκτικό βιβλίο, στο οποίο θίγονται μερικά από τα παραπάνω θέματα : Ian Buruma, Avishai Margalit, Occidentalism , The West in the Eyes of Its Enemies , Penguin Press, New York , 2004, ISBN 3-446-20614-0 ( Επίσης στα Γερμανικά : Okzidentalismus, Der Westen in den Augen seiner Feinde, Carl Hanser Verlag, München-Zürich, 2005 )

Σε αυτό το σύγγραμμα αναφέρονται οι πιο μεγάλοι εχθροί του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού πρωτοστατούντων των Ρώσων (Εκκλησία και Θεολόγοι) μαζί με τους Ιταλούς Φασίστες, τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές, τους Ιάπωνες ούλτραεθνικιστές και φυσικά τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές και γίνεται επίσης κατανοητό το ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΜΙΣΟΣ της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και των Θεολόγων της κατά της κοσμοαντίληψης και της Εικόνας του Ανθρώπου του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού.

Δημοσιευθέν συχνά στον ελληνικό ηλεκτρονικό τύπο, τελευταία στην Καθημερινή (22.11.15)

—————————————————

Εικόνα το Ανθρώπου, Καπιταλισμός (Ευρωπαϊκός, Κονφουκιανικός), Ευρωπαϊκό Κράτος, Ατομικότητα στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα

1. Η Εικόνα του Ανθρώπου είναι πρωτίστως ένα ΣΥΝΘΕΤΟ φαινόμενο (κλιματικές συνθήκες δεκάδων χιλιάδων ετών , εθνολογία, παράδοση, θρησκεία, ιστορία, πολιτικό σύστημα ).
Ομως όλα είναι μεταβλητά (προσδίδεται στον Ηράκλειτο : “Τα πάντα ρει”).

2. Ο Καπιταλισμός στην Ευρώπη είναι προϊόν της Βιομηχανικής Επανάστασης (Αγγλία). Υπό τον φακό της Φιλοσοφίας της Οικονομίας αποτελεί ο Καπιταλισμός ένα προϊόν του συνδιασμού των παραγωγικών δυνάμεων με την προτεσταντική ηθική ΑΡΧΗ της ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και με την καλβινιστική ΑΡΧΗ της ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ.

Ο Καπιταλισμός της Κίνας και άλλων χωρών-μελών του Πολιτιστικού Κύκλου του Κονφουκιανισμού ένα αποτέλεσμα του συνδιασμού του Κονφουκιανισμού ( πρωτίστως ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ) με τις υψηλές τεχνολογίες.

3. Ευρωπαϊκό Κράτος :

α) Στο απώτερο μέλλον θα αντικατασταθούν τα πολλά ευρωπαϊκά κράτη με ένα πανευρωπαϊκό κρατικό μόρφωμα, τις “Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης”.
β) Ομως άλλα δυτικά κράτη όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία κλπ. καθώς και η αυταρχική, πολιτιστικά και οικονομικά καθυστερημένη Ρωσία να συνεχίσουν να υφίστανται.

4. Ατομικότητα ως προϋπόθεση του αργότερου ατομοκεντρισμού είναι theoria (Thomas de Aquin) cum praxi ( στις πόλεις ως κέντρα του πολιτισμού, των επιστημών, της οικονομίας, των τεχνών και του εμπορίου) προϊόν του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, ενώ ο citoyen (Πολίτης) έχει εμπεδωθεί μέσω της ΑΣΤΙΚΗΣ Επανάστασης.

Αλλά στο Βυζάντιο δεν έχουν συντελεσθεί παρόμοιες εξελίξεις !

Iefimerida (9.12.15)

—————————————————

Εικόνα του Ανθρώπου  (Διεθνώς)

-Δύση : Ανθρωπος-Ατομο (Ατομικότητα, όχι Ατομικισμός) -Πολίτης.
-Ισλάμ : Αλλάχ-Οικογένεια , Γένος, Φυλή- όχι Ατομο, αλλά ο Ενας ως Υπήκοος. Απόλυτη προτεραιότητα της Οικογένειας, του Γένους και της Φυλής έναντι του Ενός.
-Κονφουκιανισμός : Απόλυτη προτεραιότητα της ολοκληρωτικής Κοινωνίας, ανυπαρξία του Ατόμου, ο Ενας ως υπήκοος.
- Ευρωπαϊκά ολοκληρωτικά συστήματα :

Ιταλικός Φασισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σοβιετικός “Σοσιαλισμός” : Ανθρωπος, ανυπαρξία του Ατόμου, απόλυτη προτεραιότητα της Κοινωνίας (στην Γερμανία “Νationalsozialistische Volksgemeinschaft” : ” Εθνικοσοσιαλιστική Κοινωνία του Λαού”, “sozialistische Menschengemeinschft”: “Σοσιαλιστική Κοινωνία των Ανθρώπων” ) έναντι του ενός ως υπήκοου.

Καθημερινή (5.3.17)

——————————————————

Ορθοδοξία, Εικόνα του Ανθρώπου

1. Η Εικόνα του Ανθρώπου της Ορθοδοξίας είναι μεσαιωνική , δεν ανταποκρίνεται στην σύγχρονη εποχή.
2. Η Ορθοδοξία μπερδεύει την ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ με τον ατομικισμό.
3. Η Ορθοδοξία προσδίδει στην πίστη προτεραιότητα έναντι του Λόγου. Το ίδιο κάνει και η ισλαμική θρησκεία ήδη από τον 11. αι. (Al Ghasali, θεολόγος και φιλόσοφος).
4. Στην Ορθοδοξία δεν παίζει η ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ουδένα ρόλο.
5. Υπερεκτίμηση του παρελθόντος και της Δευτέρας Παρουσίας και υποτίμηση του παρόντος.

Καθημερινή (8.1.16)

Ανθρωπος-Διαστάσεις, Ανθρωπος-Ατομον-Πολίτης, Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομο-Κοινωνία, Πολίτης-Κράτος (Βορράς-Νότος Ευρώπης)

Ανθρωπος-Διαστάσεις, Ανθρωπος-Ατομον-Πολίτης, Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομο-Κοινωνία, Πολίτης-Κράτος (Βορράς-Νότος Ευρώπης)

Αξιολόγηση και διατύπωση ιδίας γνώμης

Αφετηρία και βάση της διατύπωσης μίας ιδίας άποψης είναι η θεώρηση του ανθρώπου ως genus humanum (ανθρώπινο είδος) με τα συστατικά του στοιχεία, τα οποία λογω χώρου αναφέρονται χωρίς παραπομπές στις πηγές, αλλά οι επιστημονικά καταρτισμένοι τις γνωρίζουν καλά. Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα αναδεικνύει ο άνθρωπος τις εξής βασικές εκφάνσεις :

α) Ο άνθρωπος είναι πρωτίστως ένα βιολογικό όν. Αν και αυτό είναι αυτονόητο,  ο μαρξισμός στις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες έως τα τέλη της δεκαετίας του 70 έχει απορρίψει αυτή την ανθρώπινη ιδιότητα με τα ακόλουθα επιχειρήματα:
(1) Η εγκληματικότητα των ανθρώπων στον καπιταλισμό έχει αποκλειστικά κοινωνικές ρίζες. Επειδή όμως και στο »σοσιαλισμό» έχει διαπιστωθεί εγκληματικότητα και όχι λίγη, αναγκάσθηκε το κράτος να ανακηρύξει όλα τα στοιχεία περί της εγκληματικότητας σε κρατικά μυστικά !

(2) Οι πόλεμοι έχουν ως κύρια αιτία επίσης αποκλειστικά τον καπιταλισμό, αλλά στην πραγματικότητα έχουν γίνει πόλεμοι και μεταξύ σοσιαλιστικών χωρών (π.χ. μεταξύ Κίνας και Βιετνάμ και σφοδρές μάχες στα σύνορα μεταξύ της τότε Σοβιετικής Ενωσης και Κίνας κοντά στον ποταμό Αμούρ). Αφάνταστη υποκρισία σε ανώτατο κρατικό επίπεδο, αν και οι κομμουνιστές δήθεν είχαν το απόλυτο μονοπώλιο για την απόλυτη αλήθεια και την ηθική.

Οι νευρώνες ανήκουν μέσω του εγκεφάλου σε αυτήν τη έκφανση και αποτελούν στο σύνολό τους ένα οντολογικό σύστημα μέσω των τρισεκατομμυρίων συνάψεων μεγίστης κινητικότητας. Ο εγκέφαλος στο σύνολό του είναι αυτονοήτως το πιό σύνθετο, πολύπλοκο και τέλειο δημιούργημα της αώνιας ενέργειας ή δύναμης, στην οποία στηρίζονται το σύμπαν καθώς και ο άνθρωπος.
Στον εγκέφαλο του άνθρώπου και όχι σε άλλο όργανο του  ανθρωπίνου σώματος γεννιούνται τόσο η λογική σκέψη, όσο και τα αισθήματα μεταξύ αυτών και η πίστη. Αλλά η πίστη ως προϊόν του ανθρώπινου εγκεφάλου υπόκειται επιρροών κοινωνικού, πολιτικού, και πολιτισμικού χαρακτήρα.

β) Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικόν  ον, μεταξύ του οποίου και της κοινωνίας υφίσταται μία διαλεκτική αλληλοεπίδραση. Ο μαρξισμός αναγνωρίζει αυτή την έκφανση ως την
πρυτανεύουσα και υπογραμμίζει εντόνως και μονόπλευρα την οικονομική διάσταση.

γ) Ο άνθρωπος είναι πολιτικός όν  (Αριστοτέλης : “ζώον πολιτικόν”), μεταξύ του οποίου υπό την ιδιότητα του ατόμου και του πολίτου αφ ενός και του κράτους αφ εταίρου μέρος σημειώνεται τουλάχιστον θεωρητικά επίσης μία διαλεκτική αλληλουχία. Ο Νεοέλληνας είναι ένα θεωρητικά όν υπερπολιτικόν.

δ) Ο άνθρωπος είναι ένα πολιτισμικόν  ον που σημαίνει, ότι στη ζωή του ανήκει ως κάτι το τελείως απαραίτητο και η κουλτούρα.

Οι προαναφερθείσες εκφάνσεις του ανθρώπου αποτελούν υπό τον πρίσμα  της συστημικής θεωρίας ένα γνωσιολογικό σύστημα, του οποίου τα στοιχεία είναι μεταξύ τους στενότατα συνδεδεμένα (το καθένα με όλα τα άλλα).
Τοιουτοτρόπως δημιουργείται μία ποιοτικά ανώτερη οντότητα και αναπτύσσει μία μεγάλη δυναμικότητα που σημαίνει, ότι σταδιακά στο χρόνο διαδραματίζονται μεταλλάξεις, οι οποίες ανταποκρίνονται σε μίαν ιδιαίτερη μορφή του εξελικτικού νόμου. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου με τους 100 δισεκατομμύρια Νευρώνες και τα δύο τρισεκατομμύρια συνάψεις στο σύνολο του ως κεντρικό όργανο του ανθρώπου υπό την ιδιότητα του βιοψυχολογικού όντος
διατηρεί αενάως δυναμικές αλληλοσχέσεις με τις άλλες εκφάνσεις του ανθρώπου.

Aλλες εκφράσεις όπως homo economikus (οικονομικός άνθρωπος: ο άνθρωπος που σκέπτεται πρωτίστως την οικονομία), homo consumens (ο άνθρωπος που σκέπτεται ιδιαιτέρως την κατανάλωση όπως π.χ. ο πρωτογονικός καταναλωτισμός  και HOMO VIOLENS (ο βιαιοπραγής άνθρωπος) είναι μάλλον δημοσιογραφικές, το πολύ κοινωνιολογικές, αλλά δεν έχουν ακόμη την ποιότητα επιστημονικών όρων (termini scientifici). Καθημερινή (10.5.17, 7.4.20)

————————————————————————

Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός

Η προσέγγιση είναι φιλοσοφική και στηρίζεται στην Εικόνα του Ανθρώπου του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού που είναι στενά συνυφασμένη με τα ατομικά (υποκειμενικά) δικαιώματα του ανθρώπου. Η προσέγγιση δεν μπορεί να είναι θεολογική, αν και γνωστή, γιατί υπάρχουν πολλές θρησκείες με την εκάστοτε θεολογία και την εκάστοτε Εικόνα του Ανθρώπου.

Ο ανθρωποκεντρισμός έχει δημιουργηθεί στην αρχαία Ελλάδα. Ο σοφιστής Πρωταγόρας έχει διατυπώσει την ακόλουθη κοσμοϊστορική άποψη: „Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος“.

Δική μου ερμηνεία (από σύγγραμμά μου στην Ολλανδία, 1990):

(1) Αντικατάσταση του θεοκεντρικού με ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα.
(2) Ο άνθρωπος είναι ένα ενεργόν ον, το οποίο μεταβάλλει το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον του.
(3) Μεταξύ του περιβάλλοντος και του ανθρώπου υπάρχει αλληλοεπίδραση.
(4) Ο άνθρωπος κατακτά το περιβάλλον του και εξελίσσεται σε μέτρον του.
(5) Ο άνθρωπος είναι το μέτρον, με το οποίο αξιολογούνται η κοινωνία, οι κανόνες, οι νόμοι και οι συνήθειες.
(6) Το απόφθεγμα εκφράζει κριτική τοποθέτηση έναντι της θρησκείας.
(7) Διευκρινίζεται, ότι οι νομικοί κανόνες του κράτους και οι ηθικοί κανόνες της κοινωνίας είναι σχετικοί.

Ο Στωϊκός Φιλόσοφος Ποσειδώνιος πήγε πιό πέρα: „Όπως το κορμί μας υψώνεται ευθέως και προς τον ουρανό, έτσι είναι και το πνεύμα μας, το οποίο δύναται να θέαται ό,τι θέλει, η φύση τον έκανε έτσι, ώστε να θέλει το ίδιο όπως οι θεοί, με την προϋπόθεση, ότι χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του… „ ( δική μου μετάφραση από τα αρχαία Ελληνικά ).

Ερμηνεία :

(1) Να μη σέρνεσαι σαν τα ζώα, αλλά να περπατάς με υψωμένο κεφάλι.
(2) Να συμπεριφέρεσαι αξιοπρεπώς και με αυτοπεποίθηση.
(3) Μην επιτρέπεις σε κανένα να σε προσβάλλει και να σε ταπεινώσει.
(4) Να μην υποκύπτεις σε ουδεμία πίεση.
(5) Να απαιτείς και να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά σου.
(6) Να έχεις συνείδηση της δικιάς σου δύναμης και των δικών σου δυνατοτήτων προόδου.
(7) Να υπερασπισθείς την αυτεξουσία (αυτονομία) σου. Να μην επιτρέψεις ποτέ ετερονομία από άλλους , ούτε από θεούς ούτε από ανθρώπους.

Σπουδαστές μου (φοιτητές, μεταπτυχιακοί, δοκτορά ) από αραβικές χώρες τρόμαζαν, όταν στα πλαίσια μίας ειδικής πανεπιστημιακής διάλεξης άκουγαν τέτοιες “βλασφημίες “.
Μου γνωστοποίησαν, ότι αν ο Πρωταγόρας και ο Ποσειδώνιος ζούσαν σε μίαν ισλαμική χώρα θα τους αποκεφάλιζαν αμέσως, δηλαδή άνευ δίκης.
Αυτή είναι η τεράστια πολιτισμική διαφορά μεταξύ του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού αφ ενός και του Ισλαμικού Κύκλου Πολιτισμού (Θεοκεντρισμός και εν μέρει Θεοκρατία) αφ εταίρου.

Ο Ρωμαίος ποιητής Lucretius Carus εξυμνεί στο φιλοσοφικό του ποίημα “De rerum natura”  το ερευνητικό πνεύμα του Ανθρώπου:

…“Χάμω σερνόταν, μπρος στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας, που απ’ τα ουράνια πρόβαλε την τρομερή της όψη και απειλούσε τους θνητούς. Τότε, πρώτος ένας Έλληνας, τόλμησε να υψώσει το βλέμμα του καταπάνω της, και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν μήτε οι μύθοι για τους θεούς, μήτε οι κεραυνοί, μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού. Ίσα ίσα που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και πνεύμα. Και μάς ξανάρθε νικητής για να μας πει τι είναι δυνατόν να γίνει και τι όχι. Και ακόμη πως τα σκοτάδια τα πνευματικά δεν τα σκορπίζουν οι αχτίδες του ήλιου, μήτε τα φωτεινά βέλη της μέρας, μα η ενατένιση της φύσης και ο ορθός λογισμός”.

Ο Ανθρωποκεντρισμός έχει δημιουργήσει στην εξελιγμένη Ευρώπη το Άτομο και τον Πολίτη (citoyen), τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Αλλά γενικά ο άνθρωπος δεν είναι μόνον homo homini lupus (Ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος, Δημόφιλος, Plautus) ) ούτε μόνον homo res sacra homini (Ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο κάτι το άγιο, Seneca ).

Το Ατομο έχει μεταξύ άλλων κοινωνική συνείδηση (commune bonum: συμφέρον του συνόλου), ενώ ο πολίτης διαθέτει και νομική συνείδηση: πρωτίστως αναγνώριση της διαλεκτικής αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (στα Βαλκάνια τελείως άγνωστο).

Η Ατομικότητά του εκφράζεται στην προσωπικότητα και στην ιδιαιτερότητά του.
Ο Ατομικισμός αποδέχεται την προτεραιότητα του ατόμου έναντι της κοινωνίας. Και όμως, στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία γίνεται σκοπίμως μία ανεπίτρεπτη σύγχυση των εννοιών Ατομικότητα και Ατομικισμός.
Ο Ατομικισμός εστιάζει το συμφέρον του ατόμου στο επίκεντρο της κοινωνίας. Αυτό αναφέρεται ήδη στην κωμωδία του Ρωμαίου Terentius „Andria“: „Proximus sum egomet mihi“ („Ο καθένας σκέπτεται (μόνον) τον εαυτό του“).
Το ίδιο έχει αναφερθεί ήδη προ αυτού στον „Αίαντα“ του Σοφοκλή και στην „Μήδεια“ του Ευριπίδη.

Μία παραλλαγή του εγωϊσμού είναι ο Ναρκισσισμός. Ο εγωισμός σημαίνει πρωτίστως την πραγματοποίηση των ιδίων συμφερόντων με θεμιτά η και με αθέμιτα μέσα ακόμη και κατά των συνανθρώπων.

Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής σαν σχόλιο κάτω από το άρθρο ου Χ. Γιανναρά ( 9.3.14 ).

——————————————————-

Ατομικότητα και Ατομικισμός (Individualität und Individualismus)

Με την πάροδο του χρόνου η ατομικότητα έχει στενά συνδυασθεί με την κοινωνία μέσω της αλληλουχίας των δικαιωμάτων και των καθηκόντων του ατόμου έναντι της κοινωνίας και του κράτους.

Ηδη ο Δημόκριτος, εμπεδωτής του αρχαίου ελληνικού Υλισμού και φιλοσοφικός αντίπαλος του Πλάτων, έχει υπογραμμίσει αυτή την αλληλουχία.
Η ατομικότητα διαφέρει πολύ από τον ατομικισμό που είναι στην ουσία εγωϊσμός. Καθημερινή (2.2.20)

__________________________________________________________

Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη βορείως των Αλπεων.

Μία συστηματική, νηφάλια, εμπεριστατωμένη και εκλαϊκευμένη επιστημονική θεώρηση

Αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι

Υστερα από τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (τέλος του 6ου αι. ) και τη δημοκρατικοποίηση του πολιτικού βίου στην Αθήνα η Πόλις έχει εξελιχθεί  σε κέντρο των απόψεων περί των κοινωνικών και ηθικών αξιών. Η δημοκρατική κοινότητα προσπαθούσε να εμπεδώσει μία συνείδηση περί του συνόλου και ως εκ τούτου απαιτούσε από κάθε πολίτη ως αρετή το όφελος για την κοινότητα. Αυτή η κοινωνική Αρχή της ωφελημότητας είναι το καθοριστικό κριτήριο για την αξιολόγηση κάθε πολίτου και όχι πλέον η καταγωγή του.

Με αυτόν τον τρόπο έχει δημιουργηθεί βαθμιαία το πρότυπο του δημοκρατικού πολίτου, ο οποίος κατείχε την συνείδηση της υπευθυνότητας για το κοινωνικό σύνολο. Κάθε πολίτης θεωρούσε τον εαυτό του ως μέρος ενός ενιαίου οργανισμού, της Πόλεως. Σε γενικές γραμμές επικρατούσε μία ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων του συνόλου και των οικονομικών συμφερόντων του ατόμου.

Οι Σοφιστές ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι θεωρούσαν το συμφέρον του συνόλου ως ιδιαίτερη ηθική αρχή για κάθε πολίτη. Οι Κυνικοί φιλόσοφοι ήταν ως εκπρόσωποι των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων σε θέση να δουν τις υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις και προσπαθούσαν να επιτύχουν μία πραγματική κοινωνική απελευθέρωση των ανθρώπων.

Πρωτίστως ο Επίκουρος και οι Κυνικοί φιλόσοφοι θεωρούσαν στην εποχή της κρίσης της Πόλεως τον άνθρωπο ως ένα ατομικιστικό όν. Ο Επίκουρος έχει πρεσβεύσει την άποψη, ότι δεν υπάρχει μία κοινωνία, γι αυτό πρέπει ο καθένας να φροντίσει για τον εαυτό του και έχει διατυπώσει το περίφημο „λάθε βιώσας”. Αυτό όμως σήμαινε απόρριψη της συμμετοχής στον κοινωνικό και πολιτικό βίο της Πόλεως και ήταν αντίθετο με το ιδανικό πρότυπο του πολίτου. Δηλαδή ο άνθρωπος δεν ήταν κατά τη γνώμη του ένα „ζώον πολιτικόν” (Αριστοτέλης), αλλά ένα ον με εγωιστικές τάσεις.
Ο Επίκουρος έχει παραλάβει την ατομική διδασκαλία του Δημοκρίτου και την έχει εφαρμόσει επί των κοινωνικών σχέσεων. Θεωρούσε το άτομον του Δημοκρίτου ως μίαν εικόνα του μεμονωμένου ατόμου στην κοινωνία με την αυτοπεποίθηση του Ενός.

Ο Ατομικισμός και ο Εγωισμός ήταν για τον Επίκουρο η κυρία κινητήρια δύναμη για τις ενέργειες κάθε ανθρώπου. Ακριβώς 2300 έτη προ του Ελβετού φιλόσοφου J.J.Rousseau („contrat social“: „Κοινωνικό Συμβόλαιο»)  ο αιώνιος Επίκουρος έχει εμπεδώσει τη θεωρία της «Συνθήκης¨»(Κοινωνικό Συμβόλαιο) καθώς και την Θεωρία του συμφέροντος: Σύγκλιση των διαφορετικών συμφερόντων των ατόμων προς δημιουργία του κοινωνικού συμβολαίου που σημαίνει συγκεκριμένα του συντάγματος.

Αυτός διαπιστώνοντας τα υπάρχοντα κοινωνικά και ταξικά προβλήματα, έχει τελείως απελπιστεί. Αλλά δεν έφθασε στο σημείο να βγάλει ένα πιό συνεπές συμπέρασμα και δη την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού status quo μέσω του αγώνα. Προτίμησε την υλοποίηση της „ατομικής ευδαιμονίας“ από κοινού με ομοϊδεάτες. Η θεωρητική προüπόθεση ήταν για τον Επίκουρο η αυτονομία του ατόμου ως μία κυρία ηθική αρχή.

Ευρωπαίοι φιλόσοφοι

Ακριβώς αυτή η ατομικιστική ηθική του Επικούρου έχει επηρεάσει πάρα πολύ στον 18ο αι. τον αστικό διαφωτισμό στη Γαλλία και στην Αγγλία (Rousseau, La Mettrie, Helvetius, Holbach, Hobbes, Hutcheson, Hume ). Τους άρεσε ιδιαιτέρως η άποψη του Επικούρου, ότι ο Εγωϊσμός είναι η πιό ισχυρή κινητήρια δύναμη του ανθρώπου μεν, αλλά προσπαθούσαν να τον κάνουν χρήσιμο και για την κοινωνία.

Και οι δύο πιό σημαντικοί εκπρόσωποι του αγγλικού Ουτιλιταρισμού J.Bentham και J. Mill προσπάθησαν να εμπεδώσουν επί των εγωϊστικών προüποθέσεων του ατομικιστικού ηδονισμού έναν κοινωνικό ευδαιμονισμό („την πιό μεγάλη ευτυχία για τον μεγαλύτερο αριθμό“, δηλαδή να είναι μέσω του ατομικιστικού ηδονισμού όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη της κοινωνίας ευτυχείς.

Ο Ατομικισμός των εκπροσώπων του αρχαίου „προλεταριάτου“, των Κυνικών φιλόσοφων ήταν πιό ισχυρός, γιατί είχε βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Τον 4ο αι. έχει συντελεσθεί μία μεταλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων μέσω της όξυνσης των διαφορών μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών πολιτών. Αυτή η μεταλλαγή είχε ως συνέπεια νέες φιλοσοφικές τοποθετήσεις, όπως την αντικατάσταση του όρου Πολίτης με τον όρο Ανθρωπος. Οι Κυνικοί φιλόσοφοι προσπαθούσαν να πείσουν τα μέλη του Δήμου να επιτύχουν μέσω της διαπαιδαγώγησης και της αυτοδιαπαιδαγώγησης μίαν ατομικιστική μεταλλαγή της συνείδησης.

Σκοπίμως έχουν δημιουργήσει με τον κυνικό Ατομικισμό ένα αντίβαρο κατά της επικρατούσας αρχής του καλού του συνόλου, η οποία έχασε ήδη για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα την αξία της. Οι Κυνικοί φιλόσοφοι όμως δεν θεωρούσαν την κοινωνία, αλλά το κράτος ως εχθρό, υπερασπιζόνταν τα δικαιώματα και την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς τους εναντίον του κράτους (Πόλις) και απαιτούσαν απελευθέρωση από τους νόμους, τις υποχρεώσεις, τις συνήθειες, τη δυσειδαιμονία, τις θρησκευτικές λειτουργίες και την παράδοση.

Ετσι έχει διαιρεθεί η κοινωνία της πόλεως στην κανονική „κοινωνία των πολιτών“ και στην κοινότητα των φτωχών ως μία συλλογική κοινωνική δύναμη. Βαθμιαία ωρίμαζε η συνείδηση της αξίας του ατόμου, αλλά δεν υπήρχε μία οργάνωση για να διεκδικήσουν τα φτωχά άτομα τα δίκαιά τους. Τοιουτοτρόπως έχουν εφεύρει ένα ψυχολογικό μέσο και δη τον Ατομικισμό.

Από πολιτική άποψη επρόκειτο για ένα κίνημα διαμαρτυρίας, το οποίο είχε τον 18ο αι. μεγάλη επίδραση επί των ευρωπαϊκών αντιλήψεων περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμη και σήμερα μπορεί κανείς να διαπιστώσει στα σύγχρονα συντάγματα σκέψεις των Κυνικών φιλόσοφων, τους οποίους το κατεστημένο τους συκοφαντούσε, γι αυτό και το προσβλητικό Κυνικοί φιλόσοφοι (Σκυλοφιλόσοφοι).

Ενώ η Δύση έχει προοδεύσει αξιοποιώντας το αρχαίο ελληνικό πνεύμα (όχι μόνο τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη !) οι θεολόγοι και οι φιλόσοφοι του Βυζαντίου έθεσαν στο επίκεντρο της θεώρησής των   τα επουράνια, κάτι που δυστυχώς ακόμη και στο παρόν συνεχίζεται.

Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής (
την τελευταία φορά στην 1.2.2014 ).

—————————————————————————–

Ατομον

Ο όρος του συγχρόνου ΑΤΟΜΟΥ έχει εμπεδωθεί από τον  Ιταλό  Φιλόσοφο και Θεολόγο Thoma Aquin  (Aquinas, 13ος αι.).

Τα χαρακτηριστικά του στοιχεία είναι σήμερα τα εξής: αυτονομία, ιδία βούληση, ελευθερία των επιλογών, αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, φιλοπονία (εργατικότητα), φιλομάθεια, αυτοπειθαρχία, συνείδηση της ευθύνης (δεν είναι οι άλλοι υπαίτιοι για τις προσωπικές αποτυχίες), κοινωνική συνείδηση,  διαλεκτική αλληλεξάρτηση μεταξύ των δικαίων και των υποχρεώσεων.

Ακριβώς αυτό το άτομο ήταν και είναι περαιτέρω η προϋπόθεση και βάση για τον σύγχρονο πολίτη (citoyen), προϊόν του ευρωπαϊκού διαφωτισμού  και  ιδιαιτέρως της Γαλλικής (Αστικής) Επανάστασης.

Ο πολίτης με την Κρατική, τη Νομική και τη Φορολογική συνείδηση αποτελεί το φονταμέντο του σύγχρονου κράτους.  Μάλλον δεν ισχύουν αυτά για τα Βαλκάνια, γι αυτό αυτά δεν  προοδεύουν.

Δημοσιευθέν συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο, τελευταία φορά στην Καθημερινή (21.1.17)

————————————————————-

Ατομικότητα, Δημιουργικότητα

Ομόφωνη γνώμη των Ευρωπαίων ειδικών ιστορικών :
Η ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ήταν ένα από τα “μυστικά” για τις κοσμοϊστορικές πολύπλευρες επιτεύξεις των αρχαίων Ελλήνων.

Είναι και τώρα μία από τις καθοριστικές προϋποθέσεις για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ (π.χ. συγκλονιστικές επιτεύξεις των Αμερικανών ερευνητών στις υψηλές τεχνολογίες).

Στην Ελλάδα γίνεται σύγχιση μεταξύ της Ατομικότητας και του Ατομικισμού (Εγωϊσμού).

Οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ατομικότητας είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Θεολόγοι της καθώς και το ΚΚΕ.
Διεθνώς μισούν την Ατομικότητα ο Καθολικισμός (όχι όμως ο Προτεσταντισμός), Ο Κονφουκιανισμός και ιδιαιτέρως το Ισλάμ. Καθημερινή (4.5.16)

———————————————————-

Ατομο, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, κρατική, νομική και φορολογική συνείδηση

Σύμφωνα με τη δυτική (όχι την κονφουκιανική, την ινδουιστική ή την εβραϊκή) πολιτική και τη νομική επιστήμη αποτελούν η κρατική και η νομική συνείδηση τη conditio sine qua non για κάθε κράτος.
Και οι δύο καθιερωμένοι όροι (termini scientifici) δεν σημειώνονται στην ελληνική γλώσσα. Αντ αυτών χρησιμοποιείται η έκφραση “αίσθημα δικαίου “, κάτι που ο καθείς (μη πολίτης) ερμηνεύει κατά το δοκούν, δηλαδή σύμφωνα με το δικό του συμφέρον.
Και οι δύο όροι είναι συστατικά στοιχεία του citoyen (πολίτου), ο οποίος στην Ελλάδα υπάρχει μόνον προ φόρμα. Ο ΠΟΛΙΤΗΣ στηρίζεται στο ΑΤΟΜΟ.

Σύμφωνα με την πολιτική, τη νομική και την κοινωνιολογική επιστήμη είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία του σύγχρονου ΑΤΟΜΟΥ τα εξής: αυτονομία, ιδία βούληση, ελευθερία των επιλογών, αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση, φιλοπονία (εργατικότητα), φιλομάθεια, αυτοπειθαρχία, συνείδηση της ευθύνης (δεν είναι οι άλλοι υπαίτιοι για τις προσωπικές αποτυχίες), κοινωνική συνείδηση, διαλεκτική αλληλεξάρτηση μεταξύ των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων.

Ακριβώς αυτό το άτομο ήταν και είναι περαιτέρω η προϋπόθεση και βάση για τον σύγχρονο πολίτη (citoyen).
Ο συνδετικός κρίκος των ατόμων και της κοινωνίας είναι η συνθήκη (Επίκουρος) η σύγχρονα το Contrat social (Jean-Jacques Rousseau).

Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πολίτου είναι τα ακόλουθα: κρατική συνείδηση, νομική συνείδηση, φορολογική συνείδηση,  ή διαλεκτική αλληλεξάρτηση δικαίων και καθηκόντων και το κοινόν καλόν (Αριστοτέλης) ή  το συμφέρον του συνόλου (Δημόκριτος).

Φυσικά σημειώνονται και άλλες απόψεις γύρω από το άτομο και την κοινωνία πρωτίστως εκ μέρους ρωμαιοκαθολικών και ορθόδοξων θεολόγων που έχουν μερικά κοινά γνωρίσματα όπως την εξωπραγματικότητα, την ηθικολογία, την αοριστολογία, την αγνοια, την μεσαιωνολατρεία και μία μαζοχιστική θρησκευτική ομφαλοσκόπηση.

Καθημερινή (18.9.16, 16.7.17)

Πρώτα ο άνθρωπος και ύστερα ο πολιτικός προσδιορισμός

Ηδη στην εποχή του Εμφυλίου και μετέπειτα μου έκανε εντύπωση, ότι κάποιος της “Αριστεράς” η της “Δεξιάς¨ έχει θεωρηθεί ως”δικός μας” , “΄καλό παιδί”, “κονωνικός άνθρωπος” ,”καλός πατριώτης” και παράδειγμα για τους άλλους, ας ήταν και τεμπέλαρος , αμόρφωτος , βλάκας και από κάθε άποψη άχρηστος και επικίνδυνος.
Αυτή η ηλίθια θεώρηση συνεχίζεται και σήμερα : Ο “Αριστερός” θεωρείται καλός, ο “Δεξιός” κακός, ο πατριδοκάπηλος μέγας πατριώτης,  ο λογικά σκεπτόμενος πατριώτης εθνομηδενιστής, ο επιχειρηματίας είναι κατάπτυστος εκμεταλλευτής, ενώ ο εργάτης ή πιό εύστοχα το μέλος του ΚΚΕ ή ο συνδικαλιστής  είναι άγγελος και »θυσιάζεται» για το συμφέρον του «λαoυτσίκου» . Αυτό είναι παράνεια  par excellence.
Η λογική λέγει όμως κάτι άλλο : άνθρωπος, άτομο, πολίτης, κατόπιν η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Καθημερινή  (4.7.14)

—————————————————————————————————————–

Νεοελληνική Αυτοπεποίθηση

Ανεξάρτητα από την βασική ιδιότητα (άτομο, έθνος , κράτος)  η αυτοπεποίθηση εξαρτάται από πολυποίκιλες επιτεύξεις στη οικονομία, στην επιστήμη, στην διοίκηση κτλ. και όχι από θρύλους και παραμύθια, φαντασιώσεις, τσαμπουκά, επιπολαιότητα, μεγαλοστομία, υπερεξυπνακισμό και από κατά φαντασίαν ανωτερότητα. Καθημερινή (6.12.14)

————————————————————————————————-


Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν. Πρωταγόρας 
Άνθρωπος : ο αναθρών ά όπωπε.Πλάτωνμτφρ: Άνθρωπος: αυτός που αναλογίζεται και κρίνει όσα έχει δει. 
Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;Το αίνιγμα της Σφίγγας(το έλυσε ο Οιδίποδας· η απάντηση είναι φυσικά «ο άνθρωπος» σε διάφορες ηλικίες) 
 
Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς.Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών, Σκύθης ηγεμόνας & φιλόσοφοςμτφρ: ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος εαυτός του 
Άνθρωπον ζητώ.Διογένης
Μέμνησο ότι άνθρωπος εί.Υπενθύμιση προς τον εαυτό του που επέβαλε ο Φίλιππος Β’ 
Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.Μένανδρος 
Σκιάς όναρ άνθρωπος.Πίνδαροςμτφρ: ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς. 
Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει.Σοφοκλής Αντιγόνη 
Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.Ιπποκράτηςμτφρ: είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική, αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος
Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.Επίκουροςμτφρ: μια φορά γεννηθήκαμε άνθρωποι, δυο φορές όμως δεν είναι δυνατό να γίνουμε 
Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.Μένανδροςμτφρ: αφού γεννήθηκες θνητός άνθρωπε, μην έχεις μεγάλες ιδέες 
Πρώτον μεν γαρ τρία ην τα γένη τα των ανθρώπων, ουχ ώσπερ νυν δύο.Σωκράτηςμτφρ: στην αρχή τα γένη των ανθρώπων ήταν τρία, όχι δύο όπως τώρα(από το «Συμπόσιον» του Πλάτωνα) 
Άνθρωπος τελειωθείς βέλτιστον των ζώων, χωρισθέν δε νόμου και δίκης, χείριστον πάντων.Πλάτων

 

 

 

 

 

 



 


 

(Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστεροεθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός), Εννοιες

(Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστεροεθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός),

H έκφραση Εθνικοσοσιαλισμός (Εθνικοκοινωνισμός) είναι στην πραγματικότητα μετάφραση της  γερμανικής  έννοιας  Nationalsozialismus. Ο συνδυασμός του κοινωνικού με τον εθνικό παράγοντα οδηγεί στον Εθνικοκοινωνισμό  ή  τουλάχιστον στον Αριστεροεθνικισμό (Εθνικοαριστερισμό)  ο οποίος έχει εμπεδωθεί στην Λατινική Αμερική ( (Allende, Chaves, Maduro et alt.) Ο πιό νωστός Ελληνας αριστεροεθνικιστής ή εθνικοκομμουνιστής είναι ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.

Ο Εθνικοκομμουνισμός έχει εμπεδωθεί από τον ψυχοπαθή και ημιπολιτισμένο Στάλιν (Εθνικοσταλινισμός) στην πρώην Σοβιετική Ενωση και ύστερα από τον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο από τον Τίτο στην Γιουγκοσλαβία, από τον Χότσα στην Αλβανία, από τον Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, από τον  Μαο Τσε Τουνγ στην Κίνα, από τον Κιμ Ιλ Σουνγκ στην Βόρεια Κορέα, από τον Χο τσι Μινχ στο  Βόρειο Βιετναμ και από τον Κάστρο στην Κούβα. (patria o muerte, eviva el kommunismo).

Γενικά πρόκειται για ολοκληρωτικά ή ημιδικτατορικά καθεστώτα.

Καθημερινή (28.4.17)

Αλφάβητο Ελληνικό, Προέλευση, Ποντιακά, Συνωμοσιολογία,Λατινικό,

Αλφάβητο Ελληνικό, Προελευση, Ποντιακά, Συνωμοσιολογία,Λατινικό, Περί του ελληνικού αλφάβητου

Σε ένα ειδικό βιβλίο ( Carl Faulmann, Schriftzeichen und Alphabete aller Zeiten und Völker, Wien 1878) αναφέρονται όλα τα τοπικά αρχαία ελληνικά αλφάβητα που προϋπήρχαν του γνωστού τελικού αλφαβήτου στις εξής πόλεις : Αλικαρνασσός, Μίλητος, Θήρα, Μήλος, Αργος , Κόρινθος, Κέρκυρα, Ανακτόριον, Κρήτη, Αθήνα (αρχαιότερο, νεότερο), Εύβοια, Βοητία, Λοκρίς, Θεσσαλία, Λακωνία, Αρκαδία, Ελις και αχαϊκές αποκίες.
Διεπίστωσα πολλές διαφορές μεταξύ των τοπικών αλφαβήτων. Το Γ γραφόταν π.χ. έτσι στην Αλικαρνασσό, στην Μίλητο,στη Μήλο, Βοητία, ενμέρει στην Εύβοια, Λοκρίδα και Θεσσαλία.
Το Γ γραφόταν σαν C στην Κόρινθο, στο Ανακτόριον, ενμέρει στην Λοκρίδα, και στην Αρκαδία. Στην Αθήνα γαφόταν σαν Λ.
Το Δ γραφόταν σαν D ενμέρει στην Αθήνα, στο Αργος, στην Βοητία, στην Λακωνία, στην Αρκαδία και στις αχαϊκές αποικίες.
Τα Ε, Ρ, Ι, Λ, Σ και Υ γραφόνταν σε πολλές παραλλαγές.
Στην διεθνή γλωσσολογία είναι κοινός τόπος, ότι Ιωνες έμποροι από την Μίλητο έχουν παραλάβει από τους Φοίνικες και ακριβώς από την πόλη Ugarit το αλφάβητο κλπ. (γνωστά ). Αλλά στην Φοινικία διέθετε σχεδόν κάθε σημαντική πόλη το δικό της αλφάβητο !
Είσης είναι αναγνωρισμένη γνώση, ότι οι Φοίνικες έχουν στηριχθεί στα ιερογλυφικά της Αιγύπτου( απαρχή 3 χιλιάδες έτη π.Χ. ) και όχι στην σφηνωειδή γραφή των Βαβυλωνίων.
Καθημερινή (26.11.2014)

—————————————–

Περί του  ελληνικού Αλφαβήτου, Προέλευση, Μία προσθήκη

1.Οταν πρόκειται για επιστημονικά προβλήματα, ισχύει η αρχή  consensus generalis doctorum et professorum ( γενική ομοφωνία δοκτόρων και καθηγητών). Σε περίπτωση που συγγράφονται λεξικά , εγκυκλοπαίδειες και  εγχειρίδια, εφαρμόζεται αυτή  ή μεθοδική αρχή. Αυτό σημαίνει, ότι δεν είναι συνήθεια  να διατυπώνει κανείς τη γνώμη του, πράγμα που μπορεί να το κάνει σε μία μελέτη σε ένα επιστημονικό περιοδικό ή σε μία εξειδικευμένη μονογραφία. Οι αναφερθείσες πηγές γνώσεων είναι διεθνώς αναγνωρισμένες.

2. Σε κάθε επιστήμη υπάρχουν επιστήμονες που μερικές φορές ασχολούνται στην έρευνα επί δεκαετίες με ένα αντικείμενο. Δηλαδή είναι υπερεξειδικευμένοι. Αυτονοήτως σέβονται οι άλλοι επιστήμονες την γνώμη τους. Αλλά μη επιστήμονες δεν μπορούν να υποδύονται τον ρόλο των ειδικών. Φυσικά είναι δυνατό να γράφουν και να δημοσιεύουν ό,τι θέλουν.

Σημειώνονται πολλοί ερασιτέχνες ιστορικοί, αρχαιολόγοι, εθνολόγοι λωσσολόγοι κλπ. , αλλά σπάνια διαθέτουν επιστημονική  κατάρτηση, ανάλογες ειδικές γνώσεις στον τομέα  τους και στη μεθοδολογία του.  Εχω διαπιστώσει, ότι ιδιαιτέρως σε χώρες της Νότιας Ευρώπης παίζουν σχετικά πολλοί ερασιτέχνες , αλλά κσαι πολλοί τσαρλαστάνοι τον αρχαιολόγο, τον ιστορικό και τον γλωσσολόγο. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, αλλά όντως σημειώνονται στηνΕλλάδα πάμπολλοι φαντασιολόγοι.

3. Είναι ζήτημα μεθοδολογικής προσέγγισης να γνωρίζουμε,  ότι οι πρώτοι  πολιτισμού (γεωργία προ 11000, τα κράτη προ  5500, η γραφή προ 5000, οι νόμοι προ 4250 ετών κλπ.) έχουν εμφανισθεί στη Μέση Ανατολή. Περί αυτών των γνώσεων υφίσταται μία γενική ομοφωνία των ειδικών επιστημόνων σε όλον τον κόσμο. Οι πρώτες γραφές και τα πρώτα αλφάβητα έχουν δημιουργηθεί στην Αίγυπτο (ιερογλυφική γραφή ) και στην Σουμερία (σφηνωειδής γραφή).

4.Σε όλους τους φορείς επιστημονικών γνώσεων πρεσβέυεται η άποψη, ότι το ελληνικό αλφάβητο, όπως το γνωρίζουμε εδώ και 2900 έτη, βασίζεται στο φοινικικό αλφάβητο. Αυτό ήταν γνωστότατο σε επιφανείς λόγιους της Αρχαίας Ελλάδας. Είναι γνωστό , ότι προϋπήρχε μία πολύ δύσκολη και μη πρακτική γραφή.

Η φοινικική προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου επιβεβαιώνεται και μέσω της ονομασίας των ψηφίων του  στην φοινική γλώσσα.

Κατά σειρά είναι : Πρωτοσημιτικό,Ουγκαριτικό,Φοινικικό

Alep, alpa, alep : Βούς

Beth, beta, bet : οίκος

Gaml, gamla,gimel :ραβδί εκτόξευσης

Dalet, delta,dalet : Θύρα

Haw, ho,he :Παράθυρο

Waw, wo, waw : αγκίστρι

Zen, zeta,zahin : όπλο

Het, hota, het : σχοινί

Tet, tet,tet :ρόδα

Yad, yod, yod : χέρι

Kap, kap, kap: παλάμη

Lamd, lamda,lamel : ραβδί καλλιέργειας

Mem, mem,mem : ύδωρ

Nahsch, nun,nun : φίδι

Samek,samka,samek : στήριγμα

En, ain,ayin : οφθαλμός

Pu, pu,pe : στόμα

Sad, sade,sade : φυτό

Qup, qopa, poph : σχοινίον

Ras, rascha, resch : κεφαλή

Schin, schin, schin : δόντι

Taw, to, taw : οριοθέτηση

Πηγές (αναφέρω μόνο μερικές)

-Peter T. Daniels, William Bright (eds.), The World’s Writing Systems. (1996) ISBN 0-19-507993.
-David Diringer” History of the Alphabet, (1977) ISBN 0-905418-12-3.
-Stephen R. Fischer: A History of Writing. (2005) Reaktion Books CN 136481
-Joel M. Hoffman: In the Beginning: A Short History of the Hebrew Language. (2004) ISBN 0-8147-3654-8.
-Robert K. Logan: -Joseph Naveh: Early History of the Alphabet: an Introduction to West Semitic Epigraphy and Palaeography. (Magnes Press – Hebrew University, Jerusalem, 1982).

Το Βήμα (11.6.15)

——————————————

Ελληνικό Αλφάβητο, Νεολληνικά, Ποντιακά, Λατινικό Αλφάβητο

Το γνωστό ελληνικό Αλφάβητο εφαρμόζεται από τον 9ο αι. π.χ., δηλαδή έχει συνέχεια 2900 ετών. Τα αρχαιότερα, όπως η Γραμμική Α (ουδεμία σχέση με το ελληνικό αλφάβητο και άλλη γλώσσα) και η Γραμμική Β ( ελληνική γλώσσα της μυκηναϊκής εποχής, ηδη προ του φοινικικού αλφαβήτου μερικά ΕΛΛΗΝΙΚΑ στοιχεία) διαφέρουν από το γνωστό αλφάβητο.

Νομίζω , ότι η Νεοελληνική είναι κόρη της Κοινής και εγγονή της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αλλά στην τελευταία διαπιστώνουμε μεγάλες διαφορές
π.χ. μεταξύ των ομηρικών κειμένων και των κειμένων της κλασικής εποχής, στην οποία έχουν γραφεί τα αθάνατα φιλοσοφικά και θεατρικά έργα.

Τα Ποντιακά που είναι σύμφωνα και με τον Μπαμπινιώτη μία από τις νεοελληνικές διαλέκτους, εμπεριέχουν πάρα πολλές λέξεις και γραμματικά στοιχεία της Ιωνικής διαλέκτου. Περί αυτού υπάρχει ολόκληρη διδακτορική διατριβή, η οποία έχει υπερασπισθεί ήδη στα τέλη του 19ου αι. από έναν λόγιο Τραπεζούντιο στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Οταν την διάβασα, συγκινήθηκα και αισθάνθηκα υπερηφάνεια ως Πόντιος Τραπεζούντιος πολύ. Και αυτό είναι μία γλωσσική συνέχεια αιώνων φυσικά συνδιασμένη με παραλλαγές.

Τα Ιταλικά έχουν απομακρυνθεί πολύ από τα Λατινικά. Ως κόρη των Λατινικών θεωρούνται πρωτίστως τα Πορτογαλλικά ( στην γλωσσολογία τα ονομάζουν “εκβιασμένα Λατινικά”).

Κατά τα άλλα μπορεί ο λατινομαθής να μάθει σχετικά γρήγορα τις νεολατινικές ή ρωμανικές γλώσσες ( πρωτίστως τις προαναφερθείσες καθώς και τα Γαλλικά και τα Ρουμανικά ).
Η γλώσσα είναι συστατικό στοιχείο της εθνικής και πολιτιστικής μας ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ και της ιστορικής συνείδησης.

Καθημερινή ( 17.1.16 )

——————————————————–

Αλφάβητο, Γλωσσολόγοι, Συνωμοσιολογία

1. Το θέμα του Αλφαβήτου και γενικά της γλώσσας είναι αποκλειστικά επιστημονικό και δη γλωσσολογικό.
Πάνω από μισόν αιώνα μελετώ συστηματικά συγγράμματα περί τέτοιων θεμάτων και περί άλλων ινδοευρωπϊκών γλωσσών και σε ξένες γλώσσες.
Ποτέ δεν έχω διαπιστώσει, ότι υπάρχουν πληρωμένοι γλωσσολόγοι.

2.Αμφιβάλλω, ότι υπάρχουν διεθνώς “σκοτεινές δυνάμεις ” που δήθεν επιδιώκουν να καταστρέψουν τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Μάλλον πρόκειται για εκφάνσεις της συνωμοσιολογίας και κινδυνολογίας.
Εμείς οι ίδιοι τον καταστρέφουμε !
3..Εκτιμώ πολύ αυτούς που διψούν για μάθηση (“Γηράσκω αεί διδασκόμενος” και ” Υψίστη ευτυχία του ανθρώπου γνώσις εστί”.

Το Βήμα (13.6.15)

Μαρξισμός-Λενινισμός και “Υπαρκτός Σοσιαλισμός” , Μαρξ ως Οικογενειάρχης , Λενιν, Στάλιν

Υπαρκτός Σοσιαλισμός” , Μαρξ ως Οικογενειάρχης , Λενιν, ΣτάλινΥΤοποθετούμαι ως γνώστης του Μαρξισμού-Λενινισμού και του “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” theoria cum praxi

1. Είχα την δυνατότητα να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας μεταξύ άλλων συστηματικά και τον Μαρξισμό-Λενινισμό, την Μαρξιστική-Λενινιστική  Φιλοσοφία ( ιδιαιτέρως τον Διαλεκτικό και τον Ιστορικό Υλισμό ), την Πολιτική Οικονομία του Καπιταλισμού,  την Πολιτική Οικονομία του Σοσιαλισμού , την Ιστορία του Διεθνούς Εργατικού  Κινήματος, το Διεθνές Επαναστατικό Κίνημα, την Θεωρία της Επανάστασης και  και το Διεθνές Σοσιαλιστικό Σύστημα. Έχω περατώσει όλες τις εξετάσεις με άριστα.

Το 1981 μου πρότεινε το Πανεπιστήμιο  να με αναγορεύσει σε τακτικό καθηγητή του Μαρξισμού-Λενινισμού με έδρα αν και ήμουν διεθνολόγος , με την προοπτική να αναλάβω το αξίωμα του αντιπρύτανη για όλες τις κοινωνικές επιστήμες. Από πολλούς λόγους απέρριψα την πρόταση. Αυτό είχε για μένα αρνητικές συνέπειες. Πάντως είχα λόγο να είμουν ευτυχής που έχει καταρρεύσει αυτό το άχρηστο, ανελεύθερο, ανίκανο, υποκριτικότατο και απάνθρωπο οικονομικοπολιτικό  ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ σύστημα.

1.Συγκεκριμένα: Η Μαρξιστική -Λελινιστική Φιλοσοφία έχει παραλάβει την Γνωσιοθεωρία του Δημοκρίτου και την ονόμασε Θεωρία της Αντανάκλασης : Αντικατοπτρισμός της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή δεν έχει ποτέ εφαρμοσθεί σωστά.

2. Άλλο η ουτοπία περί της απόλυτης κοινωνικής δικαιοσύνης και άλλο η απογοητευτική  πραγματικότητα. Στην ιστορία της ανθρωπότητας ελάμβανε συνήθως χώραν μία ταχεία μεταλλαγή των ουτοποιών σε τυραννία.

Η δήθεν δικτατορία του προλεταριάτου π.χ. έχει μεταβληθεί σε δικτατορία του κομματικού μηχανισμού, κατόπιν σε δικτατορία της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ύστερα σε δικτατορία του Πολιτικού Γραφείου , αποτελούμενου από συντηρητικότατα άτομα και στο τέλος υπήρχε η δικτατορία του Γενικού Γραμματέα του Κόμματος και δη ανεξάρτητα, εάν αυτός ήταν ικανός η ήδη αποβλακωμένος. Ας υπενθυμίσουμε ότι η κατάπτωση του “Υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισε στην Πολωνία, όπου είχε ξεσηκωθεί η εργατική τάξη.

3. Οι κοινωνικοπολιτικές επαναστάσεις είναι απαραίτητες και επιτυχείς, μόνον όταν έχουν ήδη ωριμάσει οι αντικειμενικές συνθήκες, όπως στον 18ο αι. στη Γαλλία, όπου στα πλαίσια της φεουδαλικής απολυταρχίας είχαν βαθμιαία ωριμάσει οι οικονομικές συνθήκες και είχε δημιουργηθεί μία ριζική αντίθεση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των παραγωγικών σχέσεων. Η επανάσταση έλυσε ριζικά το πρόβλημα της αντίθεσης. Έτσι έχουν δημιουργηθεί το καπιταλιστικό σύστημα (πρώτα στην Αγγλία), η αστική δημοκρατία, το  κράτος δικαίου και έχουν εμπεδωθεί οι βασικές ατομικές ελευθερίες και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα κτλ.

Ανεξάρτητα , αν μας αρέσει αυτό το σύστημα,  είναι αντικειμενικά το πιό δυναμικό και επιτυχές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έχει συντελεσθεί μία εκρηξη των παραγωγικών δυνάμεων και των επιστημονικών εφευρέσεων επί τη βάσει της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ πρωτοβουλίας, της δημιουργικότητας του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ πολίτη και της ανταγωνιστικότητας.

4. Έχει ιστορικά περίτρανα αποδειχθεί, ότι οι μεγάλοι θεωρητικοί και πολιτικοί της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας Karl Kautsky, Eduard  Bernstein και August Bebel είχαν με την τοποθέτησή τους ( βασικές μεταρρυθμίσεις του καπιταλισμού, όχι βίαια επανάσταση ) δίκιο.

5. Σύμφωνα με την Μαρξιστική-Λενινιστική φιλοσοφία  η πράξις είναι κριτήριο για την  αλήθεια,  δηλαδή όχι οι θεωρίες και τα ιδεολογικά δόγματα.

Στον Υπαρκτό σοσιαλισμό”  γινόταν εκ μέρους του εκάστοτε Πολιτικού Γραφείου του κόμματος μία βολονταριστική και τεθλασμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας και πρωτίστως μία αντανάκλαση ιδεολογικών ονειρώσεων  και ψευδαισθήσεων.  Αυτή η εξωπραγματική προσέγγιση ήταν στην ουσία αντιυλιστική και αντιμαρξιστική. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το συντηρητικότατο, καθυστερημένο και εξωπραγματικό ΚΚΕ καθώς εν μέρει και με τον ΣΥΡΙΖΑ.

6. Ο Karl Marx έχει επανειλλημμένως  επισημάνει, ότι η οικονομία εξαρτάται από το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων . Αλλά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ήταν οι παραγωγικές δυνάμεις σε απίστευτο βαθμό χαμηλές. Η παραγωγή είναι όμως η προϋπόθεση για μία πλούσια διανομή καταναλωτικών αγαθών. Εν ολίγοις, η οικονομική κατάσταση σε αυτές τις χώρες ήταν στην ουσία της αντιμαρξιστική.

7. Ύστερα από την τελεία κατάρρευση του “σοσιαλιστικού” οικονομικού μοντέλου δεν είναι αυτό πλέον εναλλακτική λύση. Η μόνη δυνατότητα για τους εργαζόμενους είναι να αγωνισθούν μέσω των συνδικάτων για την βελτίωση των βιωτικών συνθηκών στα πλαίσια του παρόντος συστήματος και με πολιτισμένο τρόπο όπως στις χώρες βορείως των Άλπεων.

Δηλαδή ο εν μέρει ελληνικός τραμπουκοσυνδικαλισμός ( κράτος εν κράτει ) συγκεκριμένα ατόμων με συνήθως χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, αλλά παχυλότατους μισθούς και αργότερα με μεγάλες συντάξεις δεν ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα και συντελεί στην ολοσχερή καταστροφή της οικονομίας και του κράτους.

8. Στο τέλος ας υπενθυμίσουμε, ότι η Κίνα κατόρθωσε να φτάσει σε επίπεδο διεθνούς οικονομικής υπερδύναμης επί τη βάσει της ιδιωτικοποίησης των πεπαλαιωμένων και μη αποδοτικών κρατικών εργοστασίων.

Κοντολογίς : Χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επιτυχχάνεται  οικονομική ανάπτυξη ως στερεά βάση της πραγματικής, όχι της εικονικής  ευημερίας του λαού με δανεικά χρήματα.

Ακριβώς αυτό δεν έγινε ακόμη αντιληπτό από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρεί άκρως ιδεοληπτικά τους  επιχειρηματίες ως «ταξικούς « εχθρούς και εφαρμόζει έναν τελείως παρωχημένο οικονομικό ετατισμό.

Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο, τελευταία στην Καθημερινη (24.4.17).

efimerida (8.8.19)

———————————————————

Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός

Ο Marx έχει ασχοληθεί πρωτίστως με την οικονομία, αν και δεν έχει σπουδάσει οικονομία, αλλά νομικά, ενώ ο Engels έκανε την φιλοσοφία αντικείμενο μελετών, αν και δεν την έχει σπουδάσει συστηματικά.

Ο Διαλεκτικός Υλισμός έχει σαν βάση τον Υλισμό του Feuerbach και την Διαλεκτική του Hegel, η οποία θεωρείται ως καρδιά της Φιλοσοφίας.

Η Διαλεκτική άρχισε με τον Ηράκλειτο. Σήμερα είναι η Διαλεκτική του Hegel μία από τις βασεις της Γενικής Μεθοδολογίας των βασικών επιστημονικών ερευνών. Οποιος την κατέχει, είναι ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο επάγγελμά του, επιτυχέστερος από τους συνανθρώπους του. Μπορεί πέραν τούτου να στηριχθεί και στον εμπεδωτή του Υλισμού Δημόκριτο. Καθημερινή (19.4.15)

———————————————————————

Ο Κάρολος Μάρξ,  σποτυχημένος οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος

Ο Karl Marx ζούσε ως μικροαστός μεν  ,όχι όμως με δικά του έσοδα μέσω της εργασίας του ( δεν εργάσθηκε ποτέ !) αλλά απoκλειστικά με χρήματα του φίλου του μεγαλοεπιχειρηματία Friedrich Engels. Κατά τα άλλα δεν τον πολυενδιέφερε η οικογένεια του. Οι ιστορικοί τον θεωρούν ως αποτυχημένο και άχρηστο οικογενειάρχη.

Στην πραγματικότητα ήταν ένας πολύ καλός οικονομολόγος και κοινωνιολόγος και ως τέτοιος διδάσκεται ακόμη και σε αμερικανικά πανεπιστήμια. Η μέθοδός του στην ανάλυση του καπιταλισμού είναι μεν ενδιαφέρουσα, αλλά τα συμπεράσματά του αφορούν τον καπιταλισμό του 19ου αι. Σήμερα θεωρούνται παρωχημένα.

Το τί έχουν κάνει οι “μαρξιστές” με την διδασκαλία του και γενικά με αυτόν, είναι άλλη υπόθεση που έχει αγγίξει ήδη τα όρια της θρησκευτικής λατρείας, ολίγον τι και του μυστικισμού.Καθημερινή (6.9.15)

——————————————————

Ιλιτσ Λένιν

Ισως ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες περί τον Λένιν :
1. Ο παππούς του ήταν ρωσοεβραίος. 2. Σπούδασε νομικά με άριστα. 3. Εχει εμπεδώσει προ του Στάλιν την “επαναστατική τρομοκρατία”. 4. Δεν εκτιμούσε τον ημιπολιτισμένο και μοχθηρό Γεωργιανό Στάλιν, αλλά ήθελε σαν διάδοχο τον ικανότατο και πολύ μορφωμέδνο Ρωσοεβραίο Τρότσκι. 5. Πέθανε λόγω σύφιλης !

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εφαρμόσει την λενινιστική στρατηγική και τακτική. Οι γνώστες του μαρξισμού-λενινισμού διαπιστώνουν σχετικά εύκολα τις ανάλογες ολέθριες ιδεοληπτικές ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ, οι οποίες εμποδίζουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Καθημερινή ( 9.4.15)

—————————————————-

Στάλιν και σταλινικοί

1.”Σοσιαλισμός” σοβιετικού ( λενινιστικού ) τύπου ήταν αναμφιβόλως ένα ολοκληρωτικό σύστημα, το οποίο δεν αναγνώριζε ούτε το άτομο, ούτε τον πολίτη, ούτε τις βασικές ελευθερίες του πολίτη , ούτε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

2. Ο σταλινισμός ήταν το ειδεχθές αποκορύφωμα του ολοκληρωτικού συστήματος, γιατί στηριζόταν στον φόβο και στην τρομοκρατία. Δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε εδώ τα γνωστότατα εγκλήματα, τα οποία είχαν ήδη τα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας , αργότερα με τον Πολ Ποτ των “Κόκκινων
Κμερ”στην Καμπότσα.

3. Ενώ ο Λένιν κατείχε μόρφωση και πολιτισμό,  ο Στάλιν ήταν ένας ημιπολιτισμένος και ανεπαρκώς μορφωμένος άνθρωπος, στην πραγματικότητα ένα αθρωποειδές τέρας. Ο βασικός του κώδικας συμπεριφοράς ήταν ένα μείγμα πολιτισμικά καθυστερημένου καυκάσιου με μία μη χωνευμένη ιδεολογία.

Ο Σ. έμαθε στα κομματικά σχολεία μερικά πράγματα περί του μαρξισμού , χωρίς όμως να διεισδύσει στο punctum quaestionis (πυρήνα) του μαρξισμού, ο οποίος διακατεχόταν από το πνεύμα του ουμανισμού. Και όμως, η αντιμαρξιστική προσωπολατρεία τον αναβίβασε σε “Κλασσικό”του
μαρξισμού-λενινισμού ! Τα “εργα” του έχουν γραφεί από άλλους, ως επί το πλείστον γνώστες του μαρξισμού-Λενινισμού.

4. Ο Σ. ήταν υπαίτιος για τις αρχικές ήττες του “κόκκινου στρατού”, γιατί δεν αντιλήφθηκε τον χιτλερικό κίνδυνο και εκτός τούτου εξολόθρευσε το 1937 το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του στρατού. Δεν είχε ιδέα από στρατιωτικά ζητήματα. Γι αυτό έχει ανατεθεί η ηγεσία του στρατού στον ικανότατο στρατάρχη Ζούκοφ (“σοβιετικός Ναπολέων”), ο οποίος φυσικά μαζί με τους γενναίους μαχόμενους έσωσε την Σοβιετική Ένωση και όλη την Ευρώπη.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι οι ανοησίες που λεγόταν και εν μέρει ακόμη λέγονται περί τουΣτάλιν.

5. Αυτοί που τον τιμούν ή γενικά τον θαυμάζουν ακόμη, πάσχουν μάλλον από παράνεια ή τουλάχιστον από ιδεολογική αποβλάκωση και είναι περίπτωση για τον ψυχίατρο. Καθημερινή (10.2.17), Πρώτο Θέμα (2.2.22)

———————————————————————–

Προς ένα αδιόρθωτο εκπρόσωπο της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς :

1. Αλλο ο Σοσιαλισμός και τελείως άλλο Κομμουνισμός.
2. Ο Σοσιαλισμός σοβιετικής κοπής ήταν στενότατα συνδυασμένος με τρομοκρατία και εγκλήματα ήδη από την αρχή υπό Λένιν.
3. Εκανε ο Νικήτα Χρουστσόφ λάθος που το 1956 στο 20ο. Συνέδριο του ΚΚΣΕ έχει αποκαλύψει τα φρικτά εγκλήματα του ημιβάρβαρου “πατερούλη” Στάλιν ;
4. Δεν είναι αληθές, ότι ο Στάλιν, ο Μαο Τσε Τουνγκ και ιδιαιτέρως το τέρας Πολ Ποτ έχουν διαπράξει στο όνομα του “Σοσιαλισμού” αφάνταστα εγκλήματα κατά των λαών τους ;
5. Τί είστε άραγε εσείς οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ ; Κρυπτοκομμουνιστές ή κρυπτοσταλινικοί ; Πάντως σοσιαλιστές ευρωπαϊκής κοπής δεν είστε. Πολιτικοί του είδους σας σημειώνονται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης μόνον στην Ελλάδα.
6. Δεν ήταν μέγιστο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού ο εμφύλιος πόλεμος, για τον οποίο ήταν υπαίτιο το ΚΚΕ ; ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ THEORIA CUM PRAXI. Iefimerida (21.8.17)

——————————————————————————-

Ο Στάλιν το είπε : “χρήσιμοι ηλίθιοι”.

Εννοούσε τους οπαδούς του ειρηνιστικού κινήματος και τους αστούς διανοουμένους στην Δύση (π.χ. τον γερμανό συγγραφέα Thomas Mann κ.α). Πρόκειται για μια επαίσχυντη υπόθεση (Στάλιν) , αλλά και λίαν τραγική για του “ηλίθιους”, τους οποίους στην πραγματικότητα περιφρονούσε. Καθημερινή ( 10.4.15)

————————————————————————-

-Χάβελ “Ο κομμουνισμός είναι ο μακρύτερος δρόμος για να φτάσει κανείς στον καπιταλισμό”.

Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση, Πολιτικά Συνθήματα, Γνωμικά

Ισότητα

Ο σοφιστής Αντιφών έχει επεξεργασθεί ολόκληρη θεωρία της Ισότητας. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης έκαναν διάκριση μεταξύ της αριθμητικής (ποσοτικής) και της ποιοτικής Ισότητας.

-Die Konsequenz der natürlichen Gleichheit wäre dann die (juristische) Gleichheit. Es kann u. E. nicht angenommen werden, dass Antiphon weiter gehen wollte. Antiphon konkretisiert seine naturalistische bzw. naturrechtliche Argumentation: „Atmen wir doch alle insgesamt durch Mund und Nase in die Luft aus und essen wir doch alle mit Hilfe der Hände?… / („Αναπνέομεν τε γάρ είς τόν αέρα άπαντες κατά τό στόμα καί κατά τάς ρίνας καί αισθίομεν ερσίν άπαντες“).Der Sophist Alkidámas ( Αλκιδάμας ) argumentiert in einer Flugschrift religiös sowie naturalistisch: „Freigelassen hat Gott alle; keinen hat die Natur zum Sklaven gemacht“ (Scholion zu Aristoteles, Rhetorik I 13, 1371b 18).38 )

- «ενώ εθεωρείτο ότι υπάρχουν δύο ισότητες, και η μία αποδίδει το ίσο σε όλους, η δε άλλη το πρέπον στον καθένα, δεν αγνόησαν την χρησιμότερη ισότητα, αλλά αποδοκίμαζαν την ισότητα εκείνη, η οποία έκρινε άξιους των ιδίων αμοιβών και τιμών τους φαύλους, προτιμώντας εκείνη (την ισότητα) η οποία τιμά και τιμωρεί καθένα σύμφωνα με την αξία του.”, Ισοκράτης

Ο Αριστοτέλης  ( Οίον δοκεί ίσον το δίκαιον είναι, και έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ίσοις * και το άνισον δοκεί δίκαιον είναι, και γαρ έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ανίσοις.(Πολιτικά Γ, 9, 1280α, 10-13  και   ο νόμος συνθήκη και, καθάπερ έφη Λυκόφρων ο σοφιστής, εγγυητής αλλήλοις των δικαίων, αλλ’ ουχ οίος ποιείν αγαθούς και δικαίους τους πολίτας”.(ό.π. 1280β, 9, 10-13 ) έχει συνδυάσει την Ισότητα με την Δικαιοσύνη και δη ως εξής : Στην κοινωνία υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι όπως π.χ. πλούσιοι και φτωχοί, μικρές και μεγάλες οικογένειες. Εάν εφαρμοσθούν οι νόμοι έναντι αυτών σύμφωνα με τη νομική ισότητα, τότε θα είναι το αποτέλεμα άδικο. Η Δικαιοσύνη όμως απαιτεί να εφαρμοσθούν διαφορετικοί νόμοι επί διαφορετικών ανθρώπων για να είναι το αποτέλεσμα δίκαιο. Εν ολίγοις, το κράτος είναι υποχρεωμένο να βοηθά με ειδικούς νόμους τους φτωχούς και ανίσχυρους («δίκαιον διορθωτικόν», «δίκαιον συναλλάγμασι διορθωτικόν» και «δίκαιον διανεμητικόν»).Αυτή η σκέψη ανήκει αναμφιβόλως στις »αιώνιες αλήθειες» («aeternae veritates“).

Ακριβώς 1700 έτη αργότερα   ο θεολόγος, φιλόσοφος και άριστος γνώστης του τεράστιου έργου του Αριστοτέλη ο Thomas de Aquin (Ακινάτης) έχει επί τη βάσει της θεωρίας του Σταγειρίτη επεξεργασθεί την δική του θεωρία: „iustitia commutativa“, «iustitia distributiva“ και „iustitia legalis“. (όλα μεταφράσεις των ανάλογων εννοιών του Αριστοτέλη).

Ο Αγγλος φιλόσοφος και διαφωτιστής John Locke έχει διατυπώσει προ των Γάλλων διαφωτιστών την άποψη περί της Ισότητας όλων των ανθρώπων.

Αλλά η ιδέα της Ισότητας έχει εμπεδωθεί για πρώτη φορά στην Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας (United States Declaration of Independence (1776) και ύστερα έγινε το ίδιο στη Γαλλική Διακήρυξη περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη (DECLARATION DES DROITS DE L’HOMME ET DU CITOYEN, 1789).
Μία από τις επτά βασικές αρχές του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου είναι η Ισότητα των κυρίαρχων κρατών.
Ας επισημάνουμε ότι επρόκειτο μόνο για τη νομική ισότητα. Καθημερινή (2.4.17)

————————————————————

Αστική Επανάσταση στη Γαλλία : Liberte, Egalite, Fraternite (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα)

Οι Σοφιστές έχουν ασχοληθεί ως πρώτοι με το κοινωνικό φαινόμενο της ισότητας. Κατόπιν ήταν η νομική ισότης αντικείμενο ερευνών εκ μέρους του Cicero (Κικέρων). Οι Διαφωτιστές έχουν στηριχθεί σε αυτούς.

Η FRATERNITE προέρχεται από τους Μάσονες (Ελευθεροτεκτονιστές).
H LIBERTE έχει αρχαίες ελληνικές, ρωμαϊκές και μεσαιωνικές ρίζες (Libertas).

Η Αξιοπρέπεια (Dignitas) ως γενική βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
έχει μικτή προέλευση : Πλάτων, Κικέρων, Ρωμαιοκαθολισμός.

Παρατήρηση : Πρόκειται για αντικείμενα πανεπιστημιακών μου διαλέξεων επί δεκαετίες και μερικών επιστημονικών συγγραμμάτων. Καθημερινή (6.11.16)

————————————————————– —————————————————–

Αρχαία Γνωμικά

-Die Konsequenz der natürlichen Gleichheit wäre dann die (juristische) Gleichheit.Es kann u. E. nicht angenommen werden, dass Antiphon weiter gehen wollte. Antiphon konkretisiert seine naturalistische bzw. naturrechtliche Argumentation : „Atmen wir doch alle insgesamt durch Mund und Nase in die Luft aus und essen wir doch alle mit Hilfe der Hände?… / („Αναπνέομεν τε γάρ είς τόν αέρα άπαντες κατά τό στόμα καί κατά τάς ρίνας καί αισθίομεν ερσίν άπαντες“).Der Sophist Alkidámas ( Αλκιδάμας ) argumentiert in einer Flugschrift religiös sowie naturalistisch: „Freigelassen hat Gott alle; keinen hat die Natur zum Sklaven gemacht“ (Scholion zu Aristoteles, Rhetorik I 13, 1371b 18).38 )

- «ενώ εθεωρείτο ότι υπάρχουν δύο ισότητες, και η μία αποδίδει το ίσο σε όλους, η δε άλλη το πρέπον στον καθένα, δεν αγνόησαν την χρησιμότερη ισότητα, αλλά αποδοκίμαζαν την ισότητα εκείνη, η οποία έκρινε άξιους των ιδίων αμοιβών και τιμών τους φαύλους, προτιμώντας εκείνη (την ισότητα) η οποία τιμά και τιμωρεί καθένα σύμφωνα με την αξία του.”, Ισοκράτης

-Ισότης στάσιν ου ποιεί. Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης και φιλόσοφος (μτφρ: η ισότητα δεν προκαλεί επανάσταση)
-πόλεμον ου ποιεί.Αρχαιοελληνική Παροιμία
-Εκκλησιαστικά Ρητά
Ότι τον ήλιον Αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.κατά Ματθαίον
-Μία δε πάντων είσοδος εις τον βίον, έξοδός τε ίση.
Παλαιά Διαθήκη ‐ Σοφία Σολομώντος Ζ’ 5
(μτφρ: για όλους μία είναι η είσοδος στη ζωή, και η έξοδος ίδια [για όλους] είναι)

-Λατινικά Ρητά
-Omnia mors aequat
(: ο θάνατος εξισώνει τα πάντα)
-Sol omnibus lucet.
Γάιος Πετρώνιος, 1ος μ.Χ αιών, Ρωμαίος συγγραφέας
(ο ήλιος λάμπει για όλους)

-Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα.
“Liberte, Egalite, Fraternite”
Σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης
(το βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, 1789)

-Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος