ΗΠΑ-Κίνα
1 Οι ΗΠΑ, ως η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου, έχουν φυσικά αυτοκρατορικές έως ηγεμονικές αξιώσεις. Αυτό δημιουργεί επιπλοκές με την υπερδύναμη σε statu nascendi Κίνα. Έτσι, αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια ανησυχητική έως επικίνδυνη εξέλιξη του κράτους Imperium Americanum Supremum έναντι του Imperium Cinicum Supremum.
2. οι αυτοκρατορίες, όπως δείχνει η ιστορία, δεν είναι αιώνιες. Δηλαδή, η αμερικανική αυτοκρατορία δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Πολλά δείχνουν ότι η κινεζική αυτοκρατορία θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ και θα καταλάβει την πρώτη θέση το αργότερο μετά από 10-15 χρόνια. Είναι προφανές ότι η εξέλιξη αυτή έχει ήδη προκαλέσει μιαν έντονη κρίση ταυτότητας στην αμερικανική αυτοκρατορία. Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ, με βάση φυσικά τα αυτοκρατορικά τους συμφέροντα, προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμαχίες εναντίον της Κίνας.
3. Επομένως, οι πιθανές διαφορές ή διαφωνίες μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας είναι αμερικανικό ζήτημα που δεν θα έπρεπε να επηρεάζει καν τους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, εκτός αν πρόκειται για casus foederis σύμφωνα με το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ. In concreto, αυτό σημαίνει ότι μόνο σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας κατά των ΗΠΑ μπορεί να προκύψει περίπτωση βοήθειας από τη διάταξη αυτή. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν συνάψει διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες και συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας με άλλα κράτη, όπως με την Ταϊβάν, αυτό έχει σχέση με την περίπτωση βοήθειας του ΝΑΤΟ. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να εμπλακούν σε στρατιωτικές περιπέτειες των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν ήδη λάβει χώρα στο πρόσφατο παρελθόν.
4. Κάθε υπερδύναμη φαντάζεται τον εαυτό της ως ηγεμόνα, οπότε ο ηγεμόνας προσπαθεί φυσικά να επηρεάσει την εξωτερική και στρατιωτική πολιτική των συμμάχων στο πλαίσιο μιας συμμαχίας με βάση τα εγωιστικά συμφέροντα ασφαλείας του. Εξαρτάται τελικά από την αυτοπεποίθηση των συμμάχων, αν συνεχίζουν να θεωρούν τους εαυτούς τους κυρίαρχα κράτη ή αν έχουν γίνει υποτελείς και επιτρέπουν να τους κακομεταχειρίζονται ή αν είναι έτοιμοι να ματώσουν για τον ηγεμόνα. Βλέπε λεπτομερεικά:
-Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019,
-Panos Terz,Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.
Δημοσιεύθηκε στα Γερμανικά σε: Zeit (12.11.22)
Monthly Archives: November 2022
Γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ) )
Η γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ)
Η συγκεκριμένη νομική βάση της γενοκτονίας είναι η “Σύμβαση για την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας” της 9ης Δεκεμβρίου 1948 (τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιανουαρίου 1951). Σε αυτό το σημαντικό έγγραφο, πιο συγκεκριμένα στο άρθρο. II, αυτός ο terminus scientificus του διεθνούς δημοσίου δικαίου είναι επακριβώς περιγεγραμμένο: “Στην παρούσα Σύμβαση, ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφεί, εν συνόλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια: – α) να θανατωθούν τα μέλη μιας τέτοιας ομάδας,,- β) να προκληθεί σοβαρή σωματική ή ψυχική βλάβη στα μέλη μιας τέτοιας ομάδας, γ) δημιουργούν σκόπιμα τέτοιες συνθήκες ζωής για μια ομάδα που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν συνόλω ή εν μέρει,- δ) επιβάλλουν μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων εντός μιας τέτοιας ομάδας,- ε) μεταφέρουν με τη βία παιδιά από μια ομάδα σε μια άλλη ομάδα”.
Στην Art. III τα αδικήματα καθορίζονται με την ίδια λεπτομέρεια: “Οι ακόλουθες πράξεις τιμωρούνται: 1. η γενοκτονία, 2. η συνωμοσία για τη διάπραξη γενοκτονίας, 3.η άμεση και δημόσια υποκίνηση για τη διάπραξη γενοκτονίας, 4. η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας, 5. η συμμετοχή σε γενοκτονία”.
Ο ορισμός εξαρτά έτσι την ύπαρξη γενοκτονίας expressis verbis από την ΠΡΟΘΕΣΗ. Είχε ο Στάλιν την πρόθεση να καταστρέψει τον ουκρανικό λαό ή τμήματα αυτού (“κουλάκους”, μέλη της διανόησης); Όλα δείχνουν, ότι ήθελε να τους τιμωρήσει συγκεκριμένα και επομένως υπήρχε πρόθεση να το κάνει αυτό. Σχεδόν το ίδιο ισχύει και για τις ενέργειες του Στάλιν εναντίον τμημάτων του λαού του Καζακστάν. Είναι απαραίτητο, να ληφθεί υπόψη το συνολικό πλαίσιο, ότι η κρατική τρομοκρατία ήταν πανταχού παρούσα στη Σοβιετική Ρωσία εκείνης της εποχής. Οι “εκκαθαρίσεις” στη δεκαετία του 1930 επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά, ότι ο Στάλιν ήταν έτοιμος να θυσιάσει αδίστακτα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο βωμό του “κομμουνισμού”. Για τον διεστραμμένο, άκρως φανατικό και ημιπολιτισμένο εγκληματία Στάλιν, τέτοιες βαρβαρότητες ήταν ψίχουλα.
Διαπιστώνεται, ότι οι πολεμικές τακτικές (μη στρατιωτικοί στόχοι, σκοπίμως καταστροφή κρίσιμων υποδομών με καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό, ιδίως για τους ηλικιωμένους και τα παιδιά) του Ρώσου επιδρομέα εναντίον της Ουκρανίας συνιστούν όχι μόνο σοβαρά εγκλήματα πολέμου, αλλά επιπλέον έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Επιπλέον, πρόκειται για μιαν ιδιαίτερα βάρβαρη μορφή κρατικής τρομοκρατίας. Από το 1963 περίπου, περισσότερα από 13 διεθνή ντοκουμέντα (συμβάσεις, διακηρύξεις) περί την τρομοκρατία έχουν συνταχθεί από τον ΟΗΕ. Αρκετά από αυτά έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ. Έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες, να οριστεί με ακρίβεια ο όρος τρομοκρατία. Μόλις το 2001 ο ΟΗΕ μπόρεσε να προσδιορίσει τα βασικά χαρακτηριστικά του όρου τρομοκρατία: α) Χρήση βαρειάς βίας κατά αμάχων, πολιτών ή κρατικών θεσμών. β) Δημιουργία κλίματος γενικού φόβου. γ) Σκοπός είναι επίσης για να καταδείξει την ανικανότητα της κυβέρνησης, να προστατεύσει τους πολίτες της. Ενώ ο ΟΗΕ αναφέρεται στη διεθνή τρομοκρατία, όπως η γνωστή τρομοκρατία του “Ισλαμικού Κράτους”, μεταξύ άλλων, τα χαρακτηριστικά αυτά ισχύουν και για τη χρήση πυραύλων εναντίον μη στρατιωτικών αντικειμένων, με κύριο στόχο τη δημιουργία μιας γενικής ατμόσφαιρας φόβου, προκειμένου να καμφθεί η θέληση του ουκρανικού λαού να πολεμήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, η Ρωσία μπορεί σε γενικές γραμμές να αξιολογηθεί ως τρομοκρατικό κράτος.
Επιπλέον, στοιχεία γενοκτονίας μπορούν ήδη να εντοπιστούν στη στρατηγική και την τακτική του ρωσικού επιθετικού στρατού.
Εν ολίγοις: η Ρωσία βρίσκεται στη διαδικασία διάπραξης της επόμενης γενοκτονίας εναντίον των Ουκρανών με αφάνταστη βαρβαρότητα. Αυτό δημιουργεί ηθικό καθήκον για τον πολιτισμένο κόσμο, να αποτρέψει αυτή τη βαρβαρότητα. Βλέπε λεπτομερειακά:
-Panos Terz, Wissenschaft vom Völkerrecht: Theorie des Völkerrechts, Philosophie des Völkerrechts, Soziologie des Völkerrechts, Methodologie des Völkerrechts, ISBN: 978-620-0-67264-3, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, Quelques problèmes de droit international, Recueil d’écrits, ISBN: 978-620-4-10192-7, Saarbrücken 2021
-Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021
Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, Θεωρία των διεθνών σχέσεων, Γενική Μεθοδολογία των βασικών επιστημονικών ερευνών.
δημ. στα Γερμανικά επίσης σε: Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22)
Völkermord (Genozid) aus Sicht des Völkerrechts (Ukraine, HOLODOMOR)
veröff.in : Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22), Neue Zürcher Zeitung (2.12.22)
Ρωσία και Ρώσοι ή η Ρωσική νοοτροπία
Αρχαία επαναστατική παράδοση στην Κίνα
Κονφουκιανισμός
Αφγανική εικόνα του ανθρώπου και της κοινωνίας (βασικά στοιχεία)
Αξίες και συμφέροντα στις διεθνείς σχέσεις
Λατινοαμερικανική Νοοτροπία
Wirtschaftsbeziehungen mit China und das Völkerrecht
Wirtschafts- und Handelsbeziehungen mit China aus Sicht des Völkerrechts
Prämisse meiner meiner Position ist die Beachtung der Tatsache, dass es gegenwärtig unterschiedliche Kulturkreise mit ebenso unterschiedlichen, teilweise entgegengesetzten Gesellschafts- und Menschenbildern, gibt.
Genannt seien hier nur der Kulturkreis des Westens (Anthropozentrismus, Individuum, Bürger, Demokratie, Menschenrechte und Grundfreiheiten, Gleichberechtigung der Geschlechter, Rechtsstaat, Gewaltenteilung) und der konfuzianisch-kommunistische Kulturkreis (kein Individuum, kein Citoyen, Priorität der Gesellschaft vor dem Einzelnen und des Staates vor dem Untertan, Priorität der Familie gegenüber dem Einzelnen, nicht Individual- sondern objektive Rechte und Freiheiten, keine Demokratie, keine Gewaltenteilung, starke totalitaristische Tendenzen) erwähnt.
In den Beziehungen der zu diesen Kulturkreisen gehörenden Staaten zueinander gilt die internationale Rechtsordnung und zwar das völkerrechtliche grundlegende Prinzip der friedlichen internationalen Zusammenarbeit unter Beachtung der gegenseitigen Interessen, speziell des gegenseitigen Vorteils. Natürlich können die Staaten, sich auf internationale Menschenrechtskonventionen berufend, schwerwiegende Verletzungen dieser Rechte anprangern.
Dabei ist es nicht unbedingt nötig, die Wirtschafts- und die Handelsbeziehungen mit eigenen Wertvorstellungen, also mit Ideologien zu belasten, weil eben für sie andere Kriterien gelten. Es gibt zahlreiche Beispiele dieser pragmatischen Art.
Es drängt sich ohnehin die Frage auf, wie viel Staaten denn international als echt demokratisch zu betrachten sind. Siehe ausführlich: Panos Terz, Völkerrechtswissenschaft: Völkerrechtstheorie Völkerrechtsphilosophie Völkerrechtssoziologie Völkerrechtsmethodologie, ISBN: 978-620-0-27090-0, Saarbrücken 2019; Panos Terz, Internationales Vertragsrecht, Spezialprobleme, ISBN: 978 – 620 – 0 – 44713 – 5, Lehrbuch, Saarbrücken 2021; Panos Terz, Selected problems of international law, Collected writings, ISBN: 978-620-4-10172-9, Saarbrücken 2021. Zeit, BZ, FAZ, NZZ, WZ (4.11.22)
____________________________
Volksrepublik Eingriffe in die globale Ordnung, gegen das Völkerrecht
Unter Partei- und Staatschef Xi Jinping tritt China immer selbstbewusster als Weltmacht auf. Bislang weniger beachtet ist dabei, dass Alleinherrscher Xi seine wachsende Macht mit Recht und Gesetz sichert. Was im Inland längst Praxis ist, soll künftig auch im Ausland gelten. Diese Woche hat der Ständige Ausschuss des Nationalen Volkskongresses ein Gesetz zu Chinas Außenbeziehungen erlassen. Und das betrifft uns alle.
Das neue Gesetz ist deshalb so brisant, weil die Volksrepublik darin ihren Anspruch auf eine Rolle als Weltmacht formuliert und die Umgestaltung der globalen Ordnung definiert. Trotz wohltönender Formulierungen werden die harten Prioritäten der Führung schnell deutlich: Gleich an erster Stelle steht für die Kommunistische Partei (KP) der Schutz der eigenen Souveränität, Sicherheit und Entwicklungsinteressen, die künftig noch aktiver auch im Ausland vertreten werden sollen.
Dabei wird deutlich: Die KP sichert sich eindeutig die Führungsrolle über auswärtige Beziehungen aller Art, stellt die eigene Staatsverfassung über das Völkerrecht und propagiert seine Lesart der Menschenrechte. Diese gelten nach chinesischer Auslegung nicht uneingeschränkt universell, sondern sollten von jedem Land selbst interpretiert werden. Focus (1.7.23)