Геноцид з точки зору міжнародного права (Україна,Голодомор)

Posted on 30. November 2022 by panosterz

Геноцид з точки зору міжнародного права (Україна, Голодомор)

Конкретною правовою основою геноциду є “Конвенція про запобігання злочину геноциду і покарання за нього” від 9 грудня 1948 року (набула чинності 12 січня 1951 року). У цьому важливому документі, а точніше у ст. II, цей terminus scientificus міжнародного права чітко окреслений: “У цій Конвенції геноцид означає будь-яку з наведених нижче дій, вчинених з наміром знищити, повністю або частково, національну, етнічну, расову чи релігійну групу як таку; а) вбивство членів такої групи; б) заподіяння серйозних тілесних чи психічних ушкоджень членам такої групи; (c) умисне створення для групи таких умов життя, які розраховані на повне або часткове її фізичне знищення; (d) вжиття заходів, спрямованих на запобігання народженню дітей у такій групі; (e) насильницька передача дітей з однієї групи в іншу групу”.
У ст. III склади злочинів зафіксовані однаково детально: “Караються такі діяння: 1. геноцид; 2. змова з метою вчинення геноциду; 3. пряме і публічне підбурювання до вчинення геноциду; 4. замах на вчинення геноциду; 5. участь у вчиненні геноциду”.
Таким чином, визначення ставить існування геноциду expressis verbis в залежність від НАМІРУ. Чи мав намір Сталін знищити український народ або його частину (“куркулів”, представників інтелігенції)? Все вказує на те, що він хотів покарати саме їх, а отже, мав намір це зробити. Майже те ж саме стосується і дій Сталіна проти частини казахського народу. Зовсім не обов’язково брати до уваги загальний контекст, що державний терор був повсюдним у Радянській Росії того часу. “Чистки” 1930-х років ще раз підтвердили, що Сталін був готовий безжально принести на вівтар “комунізму” десятки тисяч людей. Для заблудлого, вкрай фанатичного і напівцивілізованого злочинця Сталіна такі варварства були дрібницями.
Фактично констатується, що тактика ведення війни (обстріли цивільних об’єктів, цілеспрямоване знищення критичної інфраструктури з катастрофічними наслідками для населення, особливо для людей похилого віку та дітей) російським агресором проти України є не лише тяжким воєнним злочином, але й злочином проти людяності.
Більше того, це особливо варварська форма державного терору. Починаючи приблизно з 1963 року, ООН було розроблено понад 13 міжнародних документів (конвенцій, декларацій) з питань тероризму. Деякі з них з того часу набули чинності. Неодноразово робилися спроби дати точне визначення терміну “терор”. Лише у 2001 році ООН вдалося виробити основні характеристики терміну “терор”: а) застосування серйозного насильства проти цивільного населення, цивільних або державних установ; б) створення атмосфери загального страху. в) Це також має продемонструвати нездатність влади захистити власних громадян. Хоча ООН має на увазі міжнародний терор, як, зокрема, відомий терор “Ісламської держави”, ці характеристики стосуються і застосування ракет проти цивільних об’єктів, головною метою якого є створення загальної атмосфери страху, щоб зламати волю українського народу до боротьби. З огляду на це, Росія в принципі може бути оцінена як терористична держава.
Більше того, у стратегії і тактиці російської армії агресії вже простежуються елементи геноциду.
Якщо коротко: Росія здійснює черговий геноцид проти українців з немислимою жорстокістю, аж до зоофілії. Це породжує морально-етичний обов’язок цивілізованого світу не допустити цього варварства. Дивіться детальніше:
-Panos Terz, Wissenschaft vom Völkerrecht: Theorie des Völkerrechts, Philosophie des Völkerrechts, Soziologie des Völkerrechts, Methodologie des Völkerrechts, ISBN: 978-620-0-67264-3, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, Quelques problèmes de droit international, Recueil d’écrits, ISBN: ‎ 978-620-4-10192-7, Saarbrücken 2021
-(Panos Terz), Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος, Επιστήμη του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου,ISBN: 978-620-0-63275-3, Saarbrücken 2022
Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., Міжнародне право, теорія міжнародних відносин, загальна методологія фундаментальних наукових досліджен опублікований в:Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22)

ΗΠΑ-Κίνα

Posted on 30. November 2022 by panosterz

ΗΠΑ-Κίνα
1 Οι ΗΠΑ, ως η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου, έχουν φυσικά αυτοκρατορικές έως ηγεμονικές αξιώσεις. Αυτό δημιουργεί επιπλοκές με την υπερδύναμη σε statu nascendi Κίνα. Έτσι, αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια ανησυχητική έως επικίνδυνη εξέλιξη του κράτους Imperium Americanum Supremum έναντι του Imperium Cinicum Supremum.
2. οι αυτοκρατορίες, όπως δείχνει η ιστορία, δεν είναι αιώνιες. Δηλαδή, η αμερικανική αυτοκρατορία δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Πολλά δείχνουν ότι η κινεζική αυτοκρατορία θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ και θα καταλάβει την πρώτη θέση το αργότερο μετά από 10-15 χρόνια. Είναι προφανές ότι η εξέλιξη αυτή έχει ήδη προκαλέσει μιαν έντονη κρίση ταυτότητας στην αμερικανική αυτοκρατορία. Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ, με βάση φυσικά τα αυτοκρατορικά τους συμφέροντα, προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμαχίες εναντίον της Κίνας.
3. Επομένως, οι πιθανές διαφορές ή διαφωνίες μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας είναι αμερικανικό ζήτημα που δεν θα έπρεπε να επηρεάζει καν τους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, εκτός αν πρόκειται για casus foederis σύμφωνα με το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ. In concreto, αυτό σημαίνει ότι μόνο σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας κατά των ΗΠΑ μπορεί να προκύψει περίπτωση βοήθειας από τη διάταξη αυτή. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν συνάψει διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες και συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας με άλλα κράτη, όπως με την Ταϊβάν, αυτό έχει σχέση με την περίπτωση βοήθειας του ΝΑΤΟ. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να εμπλακούν σε στρατιωτικές περιπέτειες των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν ήδη λάβει χώρα στο πρόσφατο παρελθόν.
4. Κάθε υπερδύναμη φαντάζεται τον εαυτό της ως ηγεμόνα, οπότε ο ηγεμόνας προσπαθεί φυσικά να επηρεάσει την εξωτερική και στρατιωτική πολιτική των συμμάχων στο πλαίσιο μιας συμμαχίας με βάση τα εγωιστικά συμφέροντα ασφαλείας του. Εξαρτάται τελικά από την αυτοπεποίθηση των συμμάχων, αν συνεχίζουν να θεωρούν τους εαυτούς τους κυρίαρχα κράτη ή αν έχουν γίνει υποτελείς και επιτρέπουν να τους κακομεταχειρίζονται ή αν είναι έτοιμοι να ματώσουν για τον ηγεμόνα. Βλέπε λεπτομερεικά:
-Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019,
-Panos Terz,Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.
Δημοσιεύθηκε στα Γερμανικά σε: Zeit (12.11.22)

Γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ) )

Posted on 30. November 2022 by panosterz

Η γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ)

Η συγκεκριμένη νομική βάση της γενοκτονίας είναι η “Σύμβαση για την πρόληψη και την τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας” της 9ης Δεκεμβρίου 1948 (τέθηκε σε ισχύ στις 12 Ιανουαρίου 1951). Σε αυτό το σημαντικό έγγραφο, πιο συγκεκριμένα στο άρθρο. II, αυτός ο terminus scientificus του διεθνούς δημοσίου δικαίου είναι επακριβώς περιγεγραμμένο: “Στην παρούσα Σύμβαση, ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφεί, εν συνόλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια: – α) να θανατωθούν τα μέλη μιας τέτοιας ομάδας,,- β) να προκληθεί σοβαρή σωματική ή ψυχική βλάβη στα μέλη μιας τέτοιας ομάδας, γ) δημιουργούν σκόπιμα τέτοιες συνθήκες ζωής για μια ομάδα που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν συνόλω ή εν μέρει,- δ) επιβάλλουν μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων εντός μιας τέτοιας ομάδας,- ε) μεταφέρουν με τη βία παιδιά από μια ομάδα σε μια άλλη ομάδα”.
Στην Art. III τα αδικήματα καθορίζονται με την ίδια λεπτομέρεια: “Οι ακόλουθες πράξεις τιμωρούνται: 1. η γενοκτονία, 2. η συνωμοσία για τη διάπραξη γενοκτονίας, 3.η άμεση και δημόσια υποκίνηση για τη διάπραξη γενοκτονίας, 4. η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας, 5. η συμμετοχή σε γενοκτονία”.
Ο ορισμός εξαρτά έτσι την ύπαρξη γενοκτονίας expressis verbis από την ΠΡΟΘΕΣΗ. Είχε ο Στάλιν την πρόθεση να καταστρέψει τον ουκρανικό λαό ή τμήματα αυτού (“κουλάκους”, μέλη της διανόησης); Όλα δείχνουν, ότι ήθελε να τους τιμωρήσει συγκεκριμένα και επομένως υπήρχε πρόθεση να το κάνει αυτό. Σχεδόν το ίδιο ισχύει και για τις ενέργειες του Στάλιν εναντίον τμημάτων του λαού του Καζακστάν. Είναι απαραίτητο, να ληφθεί υπόψη το συνολικό πλαίσιο, ότι η κρατική τρομοκρατία ήταν πανταχού παρούσα στη Σοβιετική Ρωσία εκείνης της εποχής. Οι “εκκαθαρίσεις” στη δεκαετία του 1930 επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά, ότι ο Στάλιν ήταν έτοιμος να θυσιάσει αδίστακτα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο βωμό του “κομμουνισμού”. Για τον διεστραμμένο, άκρως φανατικό και ημιπολιτισμένο εγκληματία Στάλιν, τέτοιες βαρβαρότητες ήταν ψίχουλα.
Διαπιστώνεται, ότι οι πολεμικές τακτικές (μη στρατιωτικοί στόχοι, σκοπίμως καταστροφή κρίσιμων υποδομών με καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό, ιδίως για τους ηλικιωμένους και τα παιδιά) του Ρώσου επιδρομέα εναντίον της Ουκρανίας συνιστούν όχι μόνο σοβαρά εγκλήματα πολέμου, αλλά επιπλέον έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Επιπλέον, πρόκειται για μιαν ιδιαίτερα βάρβαρη μορφή κρατικής τρομοκρατίας. Από το 1963 περίπου, περισσότερα από 13 διεθνή ντοκουμέντα (συμβάσεις, διακηρύξεις) περί την τρομοκρατία έχουν συνταχθεί από τον ΟΗΕ. Αρκετά από αυτά έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ. Έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες, να οριστεί με ακρίβεια ο όρος τρομοκρατία. Μόλις το 2001 ο ΟΗΕ μπόρεσε να προσδιορίσει τα βασικά χαρακτηριστικά του όρου τρομοκρατία: α) Χρήση βαρειάς βίας κατά αμάχων, πολιτών ή κρατικών θεσμών. β) Δημιουργία κλίματος γενικού φόβου. γ) Σκοπός είναι επίσης για να καταδείξει την ανικανότητα της κυβέρνησης, να προστατεύσει τους πολίτες της. Ενώ ο ΟΗΕ αναφέρεται στη διεθνή τρομοκρατία, όπως η γνωστή τρομοκρατία του “Ισλαμικού Κράτους”, μεταξύ άλλων, τα χαρακτηριστικά αυτά ισχύουν και για τη χρήση πυραύλων εναντίον μη στρατιωτικών αντικειμένων, με κύριο στόχο τη δημιουργία μιας γενικής ατμόσφαιρας φόβου, προκειμένου να καμφθεί η θέληση του ουκρανικού λαού να πολεμήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, η Ρωσία μπορεί σε γενικές γραμμές να αξιολογηθεί ως τρομοκρατικό κράτος.
Επιπλέον, στοιχεία γενοκτονίας μπορούν ήδη να εντοπιστούν στη στρατηγική και την τακτική του ρωσικού επιθετικού στρατού.
Εν ολίγοις: η Ρωσία βρίσκεται στη διαδικασία διάπραξης της επόμενης γενοκτονίας εναντίον των Ουκρανών με αφάνταστη βαρβαρότητα. Αυτό δημιουργεί ηθικό καθήκον για τον πολιτισμένο κόσμο, να αποτρέψει αυτή τη βαρβαρότητα. Βλέπε λεπτομερειακά:
-Panos Terz, Wissenschaft vom Völkerrecht: Theorie des Völkerrechts, Philosophie des Völkerrechts, Soziologie des Völkerrechts, Methodologie des Völkerrechts, ISBN: 978-620-0-67264-3, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021.
-Panos Terz, Quelques problèmes de droit international, Recueil d’écrits, ISBN: ‎ 978-620-4-10192-7, Saarbrücken 2021
-Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021
Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, Θεωρία των διεθνών σχέσεων, Γενική Μεθοδολογία των βασικών επιστημονικών ερευνών.
δημ. στα Γερμανικά επίσης σε: Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22)

Völkermord (Genozid) aus Sicht des Völkerrechts (Ukraine, HOLODOMOR)

Posted on 30. November 2022 by panosterz

Völkermord (Genozid) aus Sicht des Völkerrechts (Ukraine, HOLODOMOR)

Konkrete Rechtsgrundlage des Völkermordes ist die „Konvention über die Verhütung und Bestrafung des Verbrechens des Völkermordes“ vom 9. Dezember 1948 (in Kraft getreten am 12. Januar 1951). In diesem bedeutsamen Dokument, genauer im Art. II wird dieser terminus scientificus des Völkerrechts genau umschrieben: „In dieser Konvention bedeutet Völkermord eine der folgenden Handlungen, die in der Absicht begangen wird, eine nationale, ethnische, rassische oder religiöse Gruppe als solche ganz oder teilweise zu vernichten; a) Angehörige einer solchen Gruppe zu töten; b) Angehörige einer solchen Gruppe schweren körperlichen oder geistigen Schaden zuzufügen; c) vorsätzlich solche Lebensbedingungen für eine Gruppe zu schaffen, die darauf abzielen, ihre physische Vernichtung ganz oder teilweise herbeizuführen ; d) Maßnahmen zu verhängen, die auf eine Geburtenverhinderung innerhalb einer solchen Gruppe gerichtet sind; e) gewaltsam Kinder aus einer Gruppe in eine andere Gruppe zu überführen“.

Im Art. III werden die Straftatbestände ebenso ausführlich fixiert: “Die folgenden Handlungen sind zu bestrafen: 1. Völkermord, 2. Verschwörung zur Begehung von Völkermord, 3. unmittelbare und öffentliche Anreizung zur Begehung von Völkermord, 4. Versuch, Völkermord zu begehen, 5.Teilnahme am Völkermord.”

Die Definition macht also das Vorliegen des Genozids expressis verbis von der ABSICHT abhängig. Hatte Stalin die Absicht, das ukrainische Volk oder Teile von ihm (“Kulaken”, Angehörige der Intelligenz) zu vernichten? Alles deutet darauf hin, dass er sie gezielt bestrafen wollte und damit lag die Absicht vor, dies zu tun. Fast das Gleiche gilt auch für die Handlungen Stalins gegen Teile des kasachischen Volkes. Es ist ferner erforderlich, den Gesamtzusammenhang zu berücksichtigen, dass eben zu jener Zeit in Sowjetrussland der Staatsterror allgegenwärtig war. Die “Säuberungen” in den 30er- Jahren haben erneut bestätigt, dass Stalin bereit war, auf dem Altar des “Kommunismus” zig Tausende Menschen skrupellos zu opfern. Für den verblendeten, hoch fanatisierten und halb zivilisierten Verbrecher Stalin waren solche Barbareien Peanuts.

Es wird sachlich konstatiert, dass die Kriegstaktik (zivile Objekte, gezielte Zerstörung der kritischen Infrastruktur mit verhängnisvollen Folgen für die Bevölkerung, vor allem für ältere Menschen und für Kinder) des russischen Aggressors gegen die Ukraine stellt nicht nur schwerwiegende Kriegsverbrechen, sondern darüber hinaus auch ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit dar.

Außerdem geht es um eine besonders barbarische Form des Staatsterrors. Etwa seit 1963 sind von der UNO über 13 internationale Dokumente (Konventionen, Erklärungen) über den Terror verfasst worden. Etliche sind inzwischen in Kraft getreten. Es wurde immer wieder versucht, den Begriff Terror genau zu definieren. Erst 201 konnten im Rahmen der UNO die wesentlichen Merkmale des Begriffs Terror erarbeitet werden: a) Anwendung von schwerer Gewalt gegen Zivilisten, zivile oder staatliche Einrichtungen. b) Schaffung eines Klimas der allgemeinen Angst. c) Es soll ferner nachgewiesen werden, dass die Regierung nicht imstande ist, die eigenen Bürger zu schützen. Die UNO meint zwar den internationalen Terror, wie z.B. u.a. den bekannten Terror des “Islamischen Staates”, jedoch diese Merkmale treffen auch auf den Einsatz von Raketen gegen zivile Objekte zu, deren Hauptziel darin besteht, eine allgemeine Atmosphäre der Angst zu schaffen, um den Kampfeswillen des ukrainischen Volkes zu brechen. So gesehen, kann im Prinzip Russland als ein Terrorstaat eingeschätzt werden.

In der Strategie und Taktik der russischen Aggressionsarmee kann man ferner schon genozide Elemente feststellen.

Kurzum: Russland ist dabei, mit unvorstellbarer Brutalität, ja Bestialität, den nächsten Völkermord an den Ukrainern zu begehen. Hieraus ergibt sich für die zivilisierte Welt die moralisch-ethische Pflicht, diese Barbarei zu verhindern. Siehe ausführlich:

-Panos Terz, Wissenschaft vom Völkerrecht: Theorie des Völkerrechts, Philosophie des Völkerrechts, Soziologie des Völkerrechts, Methodologie des Völkerrechts, ISBN: 978-620-0-67264-3, Saarbrücken 2021.

-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021.

-Panos Terz, Quelques problèmes de droit international, Recueil d’écrits, ISBN: ‎ 978-620-4-10192-7, Saarbrücken 2021

-Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021

Prof.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., Völkerrecht, Theorie der internationalen Beziehungen, Allgemeine Methodologie der wissenschaftlichen Grundlagenforschung

veröff.in : Beliner Zeitung, taz, Focus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (30.11.22), Neue Zürcher Zeitung (2.12.22)

Россия и русские, Российская ментальность

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Россия и русские, Российская ментальность

Анализ с точки зрения истории, политической теории и этнологии

Россия – одна из тех европейских стран, которые не знали ни Возрождения, ни Просвещения (были только начала: Ломоносов), ни буржуазной революции, ни демократии, ни правового государства, ни личности, ни гражданина, ни гражданских свобод, ни прав человека, ни разделения властей. В частности, здесь нет демократических традиций и, как следствие, нет развитого и широко распространенного осознаниядемократии.

Россия пропустила целую эпоху европейской истории. Это исторически обусловленное отставание невозможно восполнить. Таким образом, с точки зрения цивилизации эта гигантская страна принадлежит к Европе лишь в ограниченной степени. Вы можете видеть это на каждом шагу. Это породило сильный комплекс неполноценности по отношению к более развитой Европе, который приходится компенсировать странным и почти нелепым самовосхвалением. Россия одновременно восхищается и ненавидит превосходящий ее Запад.

Уже во второй половине XIX века российские интеллектуалы грубо отвергли ratio (разум) европейского Просвещения. Они выдвинули следующие основные аргументы:

a) Западный образ мышления был неразвит (sic), потому что он полагался исключительно на соотношение и, следовательно, не мог помочь людям найти “правильный путь”. В отличие от Запада, “русская душа” (sic) предстает как мифическое и мистическое явление. Они считали рационалистическое благоразумие западной “болезнью”, а именно чистым благоразумием без мудрости, и в то же время подчеркивали нравственную необходимость, прославленную в известных романах Достоевского, таких как “Человек может быть мудрым, но для мудрого поступка благоразумия недостаточно.” Или: “То, что истинно для нас, чуждо Европе”!Противников Запада называли “славянофилами” (друг славян), среди которых был Петр Кириевский, который указал на огромную разницу между западным и “русским духом” следующим образом: западный дух ведет к индивидуализму (смешение индивидуальности с индивидуализмом) и не помогает человеку понять мир в его совокупности, тогда как “русский дух” (sic), основанный на христианской вере, способен постичь суть вещей в их совокупности Заметно, что такие взгляды больше соответствовали докапиталистическому периоду и фактически почти точно отражали российскую действительность. Их отсталость не может превзойти ничто.

Невероятно то, что таких взглядов в России придерживаются, прежде всего, богословы, а также политологи и некоторые философы. В первую очередь следует упомянуть Александра Гельевича-Дугина, которого принято считать влиятельным советником ведущих политиков, некоторые считают, что он также является советником Путина. Его основные тезисы таковы: а) Ценности Запада, такие как демократия, парламентаризм, свободы, права человека и т.д., не являются универсальными. б) “Российская цивилизация” сформирована православным христианством. в) “Русская цивилизация” превосходит западную. г) Следовательно, России не нужны западные ценности. д) Необходимо создать сакральную империю под руководством России в Евразии, т.е. от Лиссабона до Владивостока (sic).

Россия имела большое историческое несчастье перенять не основные элементы греко-римской культуры, а христианскую культуру Византийской империи (правильнее Восточной Римской империи) и, прежде всего, православную веру. Это породило образ общества и человечества с ярко выраженными средневековыми чертами, в котором мистицизм как неотъемлемый элемент православия играл и продолжает играть важную роль, несмотря на то, что в течение нескольких десятилетий господствовал атеистический режим. 3.

3 Существенными элементами этой концепции общества и человека являются следующие:

На протяжении веков не было возможности сформировать личность, скорее личность была и остается единым целым в массе. Таким образом, отсутствуют такие важные качества личности, как автономия (самоопределение), личная ответственность и воля к принятию решений. Человек привык к тому, что другие, например, до Октябрьской революции “царь-батюшка” или правительство, регулируют все за него. Вскользь следует упомянуть и о коммунистическом тоталитаризме, который в любом случае жестко отвергал свободную личность.

4. Поскольку личность отсутствует, не может возникнуть и не может возникнуть современный гражданин, который обычно начинается с взаимосвязи прав и обязанностей. Но это как раз и есть conditio sine qua non для существования государственного сознания. Однако в качестве компенсации недостатка государственного сознания было создано, особенно при Путине, национальное сознание выше среднего, почти патологическое национальное сознание в смысле панроссийскости.

Таким образом, существовали и существуют идеальные условия для абсолютистских, авторитарных и даже тоталитарных режимов. Поэтому неудивительно, что Путин пользуется явной популярностью у российского народа. По сути, Путин – это “царь-батюшка”. Таким образом, можно утверждать, что Путин является правильным лидером для России. Он полностью соответствует российскому народу. На самом деле, этот народ не может сделать многого с демократией, потому что для них это книга с семью печатями. Поэтому пока что Россией будут править авторитарные правители.

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Βeziehungen, ISBN: 978-620-0-44645-9, 2020;

-Panos Terz, Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021;

-(Panos Terz), Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος: Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα: Θρησκεία, Ιστορία, Εθνολογία, Πολιτισμός, Γλωσσολoγία: Religion, Geschichte, Ethnologie, Kultur, Linguistik, Band 2) Δεύτερος Τόμος, ISBN: 978-620-0-61339-4, Saarbrücken 2020. Prof.i.R., Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.

Ρωσία και Ρώσοι ή η Ρωσική νοοτροπία

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Ρωσία και Ρώσοι ή η Ρωσική νοοτροπία

Μια ανάλυση από τη σκοπιά της ιστορίας, της πολιτικής θεωρίας και της εθνολογίας

Η Ρωσία είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες που δεν γνώρισαν ούτε την Αναγέννηση ούτε τον Διαφωτισμό (υπήρχαν μόνο απαρχές: Λομονόσοφ), ούτε την αστική επανάσταση, ούτε τη δημοκρατία, ούτε το κράτος δικαίου, ούτε το άτομο, ούτε τον πολίτη, ούτε τις ατομικές ελευθερίες, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε τη διάκριση των εξουσιών. Ειδικότερα, δεν υπάρχει δημοκρατική παράδοση και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει αναπτυγμένη και διαδεδομένη συνείδηση της δημοκρατίας.

Η Ρωσία παρέλειψε μια ολόκληρη εποχή της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτή η ιστορικά εξαρτημένη υστέρηση δεν μπορεί να αναπληρωθεί. Έτσι, από πλευράς πολιτισμού, η γιγαντιαία αυτή χώρα ανήκει στην Ευρώπη μόνο σε περιορισμένο βαθμό. Μπορείτε να το δείτε από κάθε άποψη. Αυτό έχει οδηγήσει σε ένα ισχυρό σύμπλεγμα κατωτερότητας έναντι της πιο ανεπτυγμένης Ευρώπης, το οποίο πρέπει να αντισταθμιστεί με παράξενη και σχεδόν γελοία αυτοπροβολή. Η Ρωσία ταυτόχρονα θαυμάζει και μισεί την ανώτερη Δύση.

Ήδη από το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, οι Ρώσοι διανοούμενοι απέρριπταν κατηγορηματικά τη ratio (λογική) του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Προβάλλουν τα ακόλουθα κύρια επιχειρήματα:

α) Ο δυτικός τρόπος σκέψης είναι υπανάπτυκτος (sic) επειδή στηρίζεται αποκλειστικά στον ορθολογισμό και κατά συνέπεια δεν μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να βρουν τον”σωστό δρόμο”. Σε αντίθεση με τη Δύση, η “ρωσική ψυχή” (sic) θα παρουσιαζόταν ως ένα μυθικό και μυστικιστικό φαινόμενο. Θεωρούσαν την ορθολογιστική σύνεση ως μια δυτική “ασθένεια”, δηλαδή καθαρή σύνεση χωρίς σοφία, και ταυτόχρονα τόνιζαν την ηθική αναγκαιότητα, όπως δοξάζεται στα γνωστά μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι, όπως “Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι σοφός, αλλά για να ενεργήσει σοφά η σύνεση δεν αρκεί”. Ή η φράση: “Αυτό που είναι αληθινό για εμάς, είναι ξένο για την Ευρώπη”!

Οι αντίπαλοι της Δύσης ονομάζονταν “σλαβόφιλοι” (φίλοι των Σλάβων), μεταξύ των οποίων ήταν και ο Πέτρο Κιριέφσκι, ο οποίος επεσήμανε τη μεγάλη διαφορά μεταξύ του δυτικού και του “ρωσικού πνεύματος” ως εξής: το δυτικό πνεύμα οδηγεί στον ατομικισμό (σύγχυση της ατομικότητας με τον ατομικισμό) και δεν βοηθά τον άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο στην ολότητά του, ενώ το “ρωσικό πνεύμα” (sic) , βασισμένο στη χριστιανική πίστη, είναι σε θέση να συλλάβει την ουσία των πραγμάτων στην ολότητά τους!

Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι απόψεις αυτές αντιστοιχούσαν περισσότερο στην προκαπιταλιστική περίοδο και στην πραγματικότητα αντανακλούσαν σχεδόν πιστά τη ρωσική πραγματικότητα. Η καθυστέρησή τους δεν μπορεί να ξεπεραστεί από τίποτα.

Το αδιανόητο είναι ότι τέτοιες απόψεις υποστηρίζονται στη Ρωσία κυρίως από θεολόγους, αλλά και από πολιτικούς επιστήμονες και ορισμένους φιλοσόφους. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αναφερθεί ο Αλεξάντερ Γκελίεβιτς – Ντούγκιν, ο οποίος θεωρείται γενικά ως σύμβουλος με επιρροή σε κορυφαίους πολιτικούς, ενώ ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι επίσης σύμβουλος του Πούτιν. Οι βασικές θέσεις του είναι οι εξής: α) Οι αξίες της Δύσης, όπως η δημοκρατία, ο κοινοβουλευτισμός, οι ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.λ.π. δεν είναι οικουμενικές. β) Ο “ρωσικός πολιτισμός” διαμορφώνεται από τον ορθόδοξο χριστιανισμό. γ) Ο “ρωσικός πολιτισμός” είναι ανώτερος από τον δυτικό πολιτισμό. δ) Κατά συνέπεια, η Ρωσία δεν χρειάζεται τις δυτικές αξίες. ε) Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ιερή αυτοκρατορία υπό την ηγεσία της Ρωσίας στην Ευρασία, δηλαδή από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ (sic).

Η Ρωσία είχε τη μεγάλη ιστορική ατυχία να μην έχει υιοθετήσει βασικά στοιχεία του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, αλλά τον χριστιανικό πολιτισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (ορθότερα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) και κυρίως την ορθόδοξη πίστη. Αυτό δημιούργησε μια κοινωνική και ανθρώπινη εικόνα με έντονα μεσαιωνικά χαρακτηριστικά, όπου ο μυστικισμός ως βασικό στοιχείο της Ορθοδοξίας έπαιξε και συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο, παρά το γεγονός ότι για αρκετές δεκαετίες επικράτησε ένα άθεο καθεστώς.

3. Τα βασικά στοιχεία αυτής της αντίληψης για την κοινωνία και τον άνθρωπο είναι τα εξής:

Για αιώνες δεν μπορούσε να διαμορφωθεί κανένα άτομο, αλλά το άτομο ήταν και είναι ένα μέσα στη μάζα. Έτσι, απουσιάζουν οι βασικές ιδιότητες του ατόμου, όπως η αυτονομία (αυτοδιάθεση), η προσωπική ευθύνη και η βούληση για λήψη αποφάσεων. Το άτομο έχει συνηθίσει σε άλλους, π.χ. πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση τον “Πατέρα Τσάρο” ή την κυβέρνηση, να ρυθμίζουν τα πάντα γι’ αυτό. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ο κομμουνιστικός ολοκληρωτισμός, ο οποίος ούτως ή άλλως απέρριπτε αυστηρά το ελεύθερο άτομο.

4 Επειδή λείπει το άτομο, δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να προκύψει ένας σύγχρονος πολίτης, ο οποίος κανονικά ξεκινά από τη διασύνδεση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Αυτό όμως είναι ακριβώς η conditio sine qua non για την ύπαρξη μιας κρατικής συνείδησης. Ωστόσο, ως αντιστάθμισμα για την έλλειψη κρατικής συνείδησης, έχει δημιουργηθεί, ιδίως υπό τον Πούτιν, μια υπέρεξελιγμένη, σχεδόν παθολογική εθνική συνείδηση με την έννοια του πανρωσισμού.

Έτσι, υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για απολυταρχικά, αυταρχικά και ακόμη και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Δεν είναι επομένως περίεργο που ο Πούτιν είναι φανερά δημοφιλής στον ρωσικό λαό. Στην ουσία, ο Πούτιν είναι ο “πατέρας τσάρος”. Συνεπώς, μπορεί να δηλωθεί ότι ο Πούτιν είναι ο κατάλληλος ηγέτης για τη Ρωσία. Ανταποκρίνεται πλήρως στον ρωσικό λαό. Στην πραγματικότητα, αυτός ο λαός δε δύναται να εννοήσει τη δημοκρατία, επειδή γι’ αυτόν η δημοκρατία είναι ένα βιβλίο με επτά σφραγίδες. Προς το παρόν, λοιπόν, η Ρωσία θα κυβερνάται από αυταρχικούς ηγέτες.

Από: -Panos Terz, Διεθνές Δίκαιο και Διεθνείς σχέσεις, ISBN: 978-620-0-44645-9, 2020- -Panos Terz, Панос Терц, Отдельные προβλήματα διεθνούς δικαίου, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021

- (Panos Terz) Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος: Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα: Θρησκεία, Ιστορία, Εθνολογία, Πολιτισμός, Γλωσσολoγία: Θρησκεία, Ιστορία, Εθνολογία, Πολιτισμός, Γλωσσολογία, Δεύτερος Τόμος, ISBN: 978-620-0-61339-4, Saarbrücken 2020 (εδώ πιο λεπτομερώς ).

Αρχαία επαναστατική παράδοση στην Κίνα

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Αρχαία επαναστατική παράδοση στην Κϊνα

α ) Οι Κινέζοι έχουν μίαν υπεραναπτυγμένη ιστορική εθνική συνείδηση, η οποία αφορά μία συνεχή ιστορία πολιτισμού τεσσάρων χιλιάδων ετών. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι Κινέζοι είναι οι πρώτοι, οι οποίοι ανέπτυξαν μία πειστική θεωρητική βάση του δικαιώματος της εξέγερσης ( „Γκε- Μινγκ “).

Στο „Βιβλίο της Ιστορίας („Σουντσινγκ“, 84 π.Χ.) προειδοποιεί ο εργαζόμενος λαός τον Αυτοκράτορα, ότι ο „Ουρανός“ αγαπά το λαό, γι αυτό ο Αυτοκράτοραςπρέπει να κάνει αυτό που επιθυμεί ο „Oυρανός“, διαφορετικά θα τιμωρηθεί.

Ο φιλόσοφος Μöng-Ds ( Μένκιος ) δημιούργησε τη θεωρία της „αφαίρεσης“ της εντολής του „ Ουρανού“ από τον Αυτοκράτορα, σε περίπτωση που αυτός καταδυναστεύει το λαό.

Δύο φορές ( 84 και 184 μ.Χ. ) έλαβαν χώραν επαναστάσεις των κινέζων αγροτών αναφέροντας ως δικαιολογία την καταπάτηση της «Εντολής του Ουρανού“ ( „Κοινωνική Συνθήκη“α λα Κίνα) από τον Αυτοκράτορα, τον οποίο στη δεύτερη επανάσταση έχουν εκθρονήσει ( τέλος της δυναστείας Χαν ).

β ) Χωρίς τέτοιες δικαιολογίες ξεσηκώθηκαν οι Κινέζοι υπό την καθοδήγηση του Μάο Τσε Τουνγκ και έθεσαν τις βάσεις για τη σημερινή Κίνα.

γ ) Η Κίνα εξελίσσεται σε υπερδύναμη και κατέχει από οικονομική άποψη παγκοσμίως τη δεύτερη θέση μεν, αλλά ο λαός και ιδίως οι αγρότες ζουν πολύ φτωχικά, ενώ παράλληλα η Κίνα έχει τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους του κόσμου !

Αυτό σημαίνει όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, οι οποίες θα οδηγήσουν στο μέλλον νομοτελειακά σε αγώνες.

δ) Η αυξάνουσα μεσαία τάξη απαιτεί ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία κατέχουν ήδη από δεκαετίες οι Κινέζοι στην Ταϊβάνη και στο Χονγκ Κονγκ (κατείχαν).

ε ) Το διαδίκτυο διευκολύνει κοινωνικά και πολιτικά κινήματα . Η κινεζική κυβέρνηση φοβάται τώρα πρωτίστως πολιτικά κινήματα, γι αυτό ελέγχει το διαδίκτυο αυστηρότατα.

Γκε Μινγκ ( Δικαίωμα της εξέγερσης )

Προ περίπου 4 χιλιάδων ετών έχει το „Βιβλίο της ιστορίας“ (Shudshing) αναφέρει, ότι ο Αυτοκράτορας δέον να συμπεριφέρεται καλά στον λαό, γιατί ο ουρανός τον προστατεύει ( φυσικό δίκαιο, ius naturalis ). Τον 3ο αι. π.Χ ο φιλόσοφος Möng-ds (Μένκιος) δημιούργησε την κινεζική θεωρία του „Συμβολαίου της εξουσίας “, το οποίο αναφέρει το Γκε-Μινγκ („Αφαίρεση της εντολής του Ουρανού „ από τον Αυτοκράτορα) !

Ήδη 260 έτη αργότερα έκανε ο λαός στηριζόμενος στο συμβόλαιο αυτό επανάσταση και έρριξε τον τυραννικό Αυτοκράτορα.

Ο ειδικός για τη Θεωρία του κράτους Χαν Φέι –Τσε ( 2ος αι. π. Χ.) υπουργός των εσωτερικών, γνωστός ως ο κινεζικός Δράκων, έχει τονίσει στα συγγράματά του περί εξουσίας, ότι οι υπήκοοι είναι κακοί , γι αυτό η κυβέρνηση να μή τους έχει εμπιστοσύνη. Το μόνον που τους αξίζει είναι αυστηροί και τιμωρητικοί νόμοι.

Αυτός έχει ιδρύσει την πρώτη κρατική ασφάλεια του κόσμου. Πέραν τούτου διέταξε να θάψουν ζωντανούς 600 διανοούμενους ( σχεδόν όλους τους φιλόσοφους ), γιατί „φλυαρούσαν“ πολύ και αναστάτωναν τον κόσμο κάτω από τον ουρανό !

Η στάση της σημερινής κινεζικής κυβέρνησης έναντι των διανοουμένων δεν είναι λοιπόν ούτε κάτι το καινούργιο ούτε τόσο παράλογη, έχει τουναντίον μεγάλη παράδοση. Οι Κινέζοι ηγέτες φοβούνται στην πραγματικότητα τον λαό.

Μελλοντικά κινήματα

Ενώ στις χώρες με χριστιανορθόδοξη παράδοση η Εικόνα του Ανθρώπου είναι στενά συνυφασμένη με τη Δευτέρα Παρουσία και την αιωνιότητα , η Εικόνα του Ανθρώπου του Κονφουκιανισμού είναι πραγματιστική, μια που οι Κινέζοι είναι ιστορικά τελείως αθεϊστές. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η επίγεια ζωή hic et nunc. Αυτή η εικόνα υπάρχει εδώ και 2500 χρόνια και είναι η βάση της ζωής όλων των Κινέζων.

Οι Κινέζοι έχουν κάνει στην μακρά ιστορία τους μερικές δυναμικές κοινωνικές επαναστάσεις. Μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν, ότι η διαφορά μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών αυξάνει συνεχώς. Εκτός τούτου βλέπουν , ότι οι Ταϊβανέζοι (ζουν) και οι Κινέζοι στο Χονγκ Κονγκ ζούσαν σε ένα φιλελεύθερο καθεστώς και έχουν ένα πολύ ανώτερο βιοτικό επίπεδο. Είναι λοιπόν αυτονόητο να απαιτούν και αυτοί καλύτερες βιοτικές συνθήκες και ελευθερίες.

Η ανώτατη ηγεσία δεν μπορεί αιωνίως να παίζει τον ρόλο του αυτοκράτορα. Βαθμιαία πρέπει να δώσει στον λαό ελευθερίες που σημαίνει ότι θα μειωθεί η επιρροή του κόμματος, το οποίο λέγεται μεν κομμουνιστικό, αλλά στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση έχει με τα κομμουνιστικά ιδεώδη που προσπάθησε να πραγματοποιήσει ο Μάο Τσε Τουνγκ. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό και άκρως αυταρχικό πολιτικό σύστημα.

-Panos Terz, Menschenbild und Recht in den alten Hochkulturen: Eine universalhistorische und komparative Betrachtung, ISBN: 978-620-0-27129-7, Saarbrücken 2019, 223 S.(Vollständiger Titel: Menschen- und Gesellschaftsbilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung);

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.

επίσης σε: Berliner Zeitung, Neue Zürcher Zeitung, Stern (28.11.22)

Κονφουκιανισμός

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Κονφουκιανισμός

Η Κίνα ανήκει στον Κύκλο Πολιτισμού του Κονφουκιανισμού, ο οποίος διαφέρει κατά πολύ από τον Δυτικό Κύκλο Πολιτισμού.

Ο Κονφουκιανισμός είναι κοσμοθεωρία καθώς και θεωρία της κοινωνίας και του κράτους και γενική βάση της καθημερινής ζωής των Κινέζων και άλλων λαών της Απω Ανατολής (Ιαπωνία, Κορέα, Βιετνάμ κτλ.) και της Εικόνας του Ανθρώπου, όπως την έχει διαμορφώσει ο Κονφουκιανισμός στα παρελθόντα δυόμισι χιλιάδες έτη χωρίς διακοπές.

Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του Κονφουκιανισμού είναι τα ακόλουθα:

1. Αρμονία (Σταθερότητα) στην κοινωνία και στο κράτος.

Όποιος ενεργεί εναντίον της σταθερότητας πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Υπάρχει ένα παράδειγμα, σύμφωνα με το οποίο 600 φιλόσοφοι της αρχαίας Κίνας έχουν θαυτεί ζωντανοί, γιατί διατάραξαν μέσω των αντιλήψεών τους “την Αρμονία κάτω από τον ουρανό”.

2. Ιεραρχίες στο κράτος, στην κοινωνία και στην οικογένεια.

Στις παρελθούσες εποχές ο Αυτοκράτορας ήταν η υψίστη αρχή, τώρα είναι το Πολιτικό Γραφείο του “Κομμουνιστικού Κόμματος”. Στην οικογένεια ο γηραιότερος είναι το πιό αξιοσέβαστο πρόσωπο.

3. Στην κινεζική παράδοση το άτομο είναι άγνωστο και ανεπιθύμητο, ενώ στη Δύση κοινωνία και κράτος βασίζονται στο άτομο. Η οικογένεια, η κοινωνία και το κράτος έχουν έναντι αυτού απόλυτη προτεραιότητα.

4. Επομένως δεν υφίσταται και ο πολίτης με τα υποκειμενικά του ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά η καινοτομεία (Δημιουργικότητα) προϋποθέτει το ΑΤΟΜΟ με ελευθερία της βούλησης και των επιλογών, η γενικά υποκειμενικά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες.

Η προσπάθεια ενός Κινέζου να πραγματοποιήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα θεωρείται από τις κρατικές αρχές ως αδιάντροπη πρόκληση και τιμωρείται αυστηρότατα.

Στην Κίνα επικρατεί μία τελείως διαφορετική άποψη περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη η αντικειμενική. Αυτό σημαίνει, ότι το κράτος έχει την απόλυτη δυνατότητα να παραχωρεί δικαιώματα και , αν το κρίνει σωστό, πάλι να τα αφαιρεί.Τα διακαιώματα των Κινέζων έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει, ότι το κράτος δίνει και όποτε θέλει πέρνει πίσω τα δικαιώματα.

Έτσι γίνεται κατανοητό, γιατί η κινεζική κυβέρνηση αντιδρά σε κριτική της Δύσης πολύ εκνευρισμένα, ενίοτε και με οργή. Γενικά η Κίνα δεν είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει τη δυτική κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής της Δύσης.

5. Η Εργατικότητα είναι μία από τις πιό υψηλές αρχές του Κονφουκιανισμού. Αυτή είναι η κυρία βάση της προόδου της Κίνας.

6. Η Ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνον ως κανόνας στην κοινωνία γνωστή, αλλά και εφαρμόζεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

7. Η Πειθαρχία και η Αυτοπειθαρχία ανήκουν στις προσδιοριστικές βάσεις του Κονφουκιανισμού.

Η Ιαπωνία αναγκάσθηκε ύστερα από την ολοσχερή και οδυνηρή ήττα να παραλάβει στοιχεία του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (π.χ. τον παρλαμενταρισμό (κοινοβουλευτισμό), τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του πολίτου δημιουργώντας ένα κράμα με τη δική της παράδοση. Περίπου το ίδιο έχει συντελεσθεί αλλά οικειοθελώς στη Νότια Κορέα. Και το Βιετνάμ αρχίζει βαθμιαία και πολύ προσεκτικά να μεταλλάσσεται.

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.

Δημ. επίσης σε:Berliner Zeitung, Neue Zürcher Zeitung, Stern (28.11.22)

Imagen afgana del hombre y la sociedad (elementos esenciales)

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Imagen afgana del hombre y la sociedad (elementos esenciales)

1. Prevalecen las estructuras económicas, sociales y de pensamiento arcaicas.

2. Prevalece la típica irracionalidad oriental-islámica.

3. En Afganistán se ha desarrollado una forma de islamismo especialmente atrasada.

ElIslam se ha establecido con un teocentrismo absoluto (Alá es establecido en el centro).

4. La maldad irrestricta y el patriarcado altamente tóxico como base de la sociedad y el estado. El hombre lo es todo, la mujer no es nada.

5. Por supuesto, no hay democracia, ni individuo ni ciudadano, ni derechos humanos ni libertades fundamentales.

6. Opresión de las mujeres de tipo medieval. La mujer es la

propiedad personal del hombre. 7. el “honor” del hombre es

omnipotente.

8. Intolerancia asesina mezclada con fanatismo primitivo y mortal hacia otras religiones.

9. Lo peor de todo es el uso de la violencia brutal como medio normal de hacer valer los intereses y las opiniones.

10. Sólo los afganos con educacion consiguen integrarse en Occidente.

P.D. Tuve alumnos afganos durante mucho tiempo. Eran inteligentes y trabajadores. Casi todos ellos fueron asesinados por los talibanes.

Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020; auch in: Berliner Zeitung (29.11.22)

L’immagine afghana dell’uomo e della società (elementi essenziali)

Posted on 29. November 2022 by panosterz

L’immagine afghana dell’uomo e della società (elementi essenziali)

1. Prevalgono strutture economiche, sociali e di pensiero arcaiche.

2. Prevale l’irrazionalità tipicamente orientale-islamica.

3. In Afghanistan si è sviluppata una forma di Islam particolarmente arretrata. L’Islam si è affermato con un teocentrismo assoluto (Allah è il centro).

4.Un patriarcato vizioso e altamente tossico senza limiti come base della società e dello Stato. L’uomo è tutto, la donna è niente.

5. Naturalmente, nessuna democrazia, nessun individuo e nessun cittadino, nessun diritto umano e nessuna libertà fondamentale.

6. Oppressione medievale delle donne. La donna è il

proprietà personale dell’uomo.

7. l’”onore” dell’uomo è onnipotente.

8. Intolleranza omicida mista a fanatismo primitivo e mortale verso le altre religioni.

9. La cosa peggiore è l’uso della violenza brutale come mezzo normale per affermare interessi e opinioni.

10. Solo gli afghani istruiti riescono a integrarsi in Occidente.

P.S. Ho avuto studenti afghani per molto tempo. Erano intelligenti e laboriosi. Quasi tutti sono stati uccisi dai Talebani.

Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020; auch in: Berliner Zeitung (29.11.22)

Афганский образ человека и общества (основные элементы)

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Афганский образ человека и общества (основные элементы)

1. преобладают архаичные экономические, социальные и мыслительные структуры.

2. преобладает типичная восточно-исламская иррациональность.

3. в Афганистане развилась особо отсталая форма ислама.

Ислам утвердился с абсолютным теоцентризмом (Аллах – центр). установленный.

4. неограниченный порочный и высокотоксичный патриархат как основа общества и государства. Мужчина – все, женщина – ничто.

5. конечно, никакой демократии, никакой личности и никакого гражданина, никаких прав человека и никаких основных свобод.

6. угнетение женщин в средневековом стиле. Женщина – это личная собственность человека.

7. “Честь” человека – это всемогущий.

8. убийственная нетерпимость, смешанная с примитивным и смертоносным фанатизмом по отношению к другим религиям.

9. самое худшее – использование грубого насилия как нормального средства отстаивания интересов и мнений.

10. Только образованным афганцам удается интегрироваться на Западе.

P.S. У меня очень долгое время были афганские студенты. Они были умными и трудолюбивыми. Почти все они были убиты талибами.

Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020; Berliner Zeitung (29.11.22)

Αφγανική εικόνα του ανθρώπου και της κοινωνίας (βασικά στοιχεία)

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Αφγανική εικόνα του ανθρώπου και της κοινωνίας (βασικά στοιχεία)

1. Επικρατούν αρχαϊκές οικονομικές, κοινωνικές και νοητικές δομές.

2. Eπικρατεί ο τυπικός ανατολικός-ισλαμικός ανορθολογισμός.

3. Στο Αφγανιστάν έχει αναπτυχθεί μια ιδιαιτέρως καθυστερημένη μορφή του Ισλάμ. Το Ισλάμ έχει καθιερωθεί με έναν απόλυτο θεοκεντρισμό (ο Αλλάχ εστιάζεται στο κέντρο).

4.Απεριόριστα κακή και άκρως τοξική πατριαρχία ως βάση της κοινωνίας και του κράτους. Ο άνδρας είναι τα πάντα, η γυναίκα είναι τίποτα.

5. Φυσικά, καμία δημοκρατία, κανένα άτομο και κανένας πολίτης, κανένα ανθρώπινο δικαίωμα και καμία θεμελιώδης ελευθερία.

6. Μεσαιωνική καταπίεση των γυναικών. Η γυναίκα είναι η

προσωπική ιδιοκτησία του άνδρα.

7. Η “τιμή” του άνδρα είναι πανίσχυρη.

8. Δολοφονική μισαλλοδοξία αναμεμειγμένη με πρωτόγονο και θανατηφόρο φανατισμό απέναντι σε άλλες θρησκείες.

9. Το χειρότερο όλων, είναι η χρήση ωμής βίας ως κανονικό μέσο διεκδίκησης συμφερόντων και απόψεων.

10. Μόνο οι μορφωμένοι Αφγανοί καταφέρνουν να ενσωματωθούν στη Δύση.

Υ.Γ. Είχα Αφγανούς μαθητές για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ήταν έξυπνοι και εργατικοί. Σχεδόν όλοι τους δολοφονήθηκαν από τους Ταλιμπάν.

Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020; επίσης σε: Berliner Zeitung (29.11.22)

Conception afghane de l’homme et de la société (éléments essentiels)

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Conception afghane de l’homme et de la société (éléments essentiels)

1) Les structures économiques, sociales et mentales sont archaïques.

2) l’irrationalité typiquement orientale et islamique prédomine.

3) En Afghanistan, une forme particulièrement arriérée de l’islam s’est développée. Islam avec un théocentrisme absolu (Allah est au centre).

s’est établi.

4) Un patriarcat malveillant et hautement toxique sans restriction comme base de la société et de l’État. L’homme est tout, la femme n’est rien.

5) Bien sûr, pas de démocratie, pas d’individu ni de citoyen, pas de droits de l’homme ni de libertés fondamentales.

6) Oppression médiévale des femmes. La femme est la

propriété personnelle de l’homme.

7) L’”honneur” de l’homme est omnipotent.

Intolérance meurtrière, mêlée à un fanatisme primitif et mortel à l’égard des autres religions.

9) Le pire: l’utilisation de la force brutale comme moyen normal d’imposer ses intérêts et ses opinions.

10) Seuls les Afghans éduqués parviennent à s’intégrer en Occident.

P.S. J’ai eu des étudiants afghans pendant très longtemps. Ils étaient intelligents et travailleurs. Presque tous ont été assassinés par les talibans.

Voir plus en détail: Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020; Berliner Zeitung (29.11.22)

Afghan conception of man and society

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Afghan conception of man and society (essential elements)

1) archaic economic, social and thought structures prevail.

2) The typical oriental-Islamic irrationality prevails.

3) a particularly backward form of Islam has developed in Afghanistan.

Islam with an absolute theocentrism (Allah is the center of attention) has

established.

4) unrestricted evil and highly toxic patriarchy as the basis of society and the state. Man is everything, woman is nothing.

5) of course no democracy, no individual and no citoyen, no human rights and no basic freedoms.

6) medieval-like oppression of women. The woman is the

personal property of the man. 7. the “honor” of the man is

omnipotent.

murderous intolerance mixed with primitive and deadly fanaticism towards other religions.

9) worst of all, the use of brutal violence as a normal means of asserting interests and opinions.

10) only educated Afghans succeed in integrating in the West.

P.S. I had Afghan students for a very long time. They were intelligent and hardworking. Almost all of them were murdered by the Taliban. Berliner Zeitung (29.11.22)

Αξίες και συμφέροντα στις διεθνείς σχέσεις

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Σχέση μεταξύ αξιών και συμφερόντων στις διεθνείς σχέσεις

Η γενική βάση της στάσης των κυρίαρχων κρατών στα προβλήματα των διεθνών σχέσεων είναι τα νόμιμα συμφέροντά τους στην πολυπλοκότητά τους (παράλληλα, κοινά, διασταυρούμενα, ζωτικής σημασίας κλπ.). Εδώ αναφέρεται η γνώμη του μεγάλου φιλόσοφου Χέγκελ (Hegel): Τα συμφέροντα καθορίζουν τις ενέργειες των ανθρώπων και των λαών. Κάτι το παρόμοιο είχε καταδείξει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Επίκουρος ήδη προ 2.400 ετών. Η συγκεκριμένη νομική βάση

αυτών των σχέσεων είναι οι επτά θεμελιώδεις

αρχές του διεθνούς δημοσίου δικαίου, που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτές με τη σειρά τους εμπεριέχουν ήδη σημαντικά ηθικά και δεοντολογικά στοιχεία. Δηλαδή,

α) οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν βασίζονται σε γενικές αρχές (π.χ. εξωτερική πολιτική “βασισμένη σε αξίες” ή “βασισμένη σε κανόνες”), κάτι που αποτελεί κατά τη γνώμη μου στην εξωτερική πολιτική μιαν επικίνδυνη χίμαιρα ).

β) Λόγω της ύπαρξης εντελώς διαφορετικών πολιτισμικών και νομικών κύκλων σε διεθνές επίπεδο υφίστανται όχι μόνο διαφορετικές, αλλά και αντικρουόμενες αξίες, π.χ. περί τη δημοκρατία, το σύστημα διακυβέρνησης, το τη διάκριση των εξουσιών, τη νομική θέση των γυναικών, τη σχέση κράτους και εκκλησίας κλπ.

Επομένως, είναι απαράδεκτο, η Δύση να προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να επιβάλει τις αξίες της σε άλλους λαούς. Αντίθετα, στο διεθνές δημόσιο δίκαιο ισχύει η Αρχή της απαγόρευσης της ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών, εκτός εάν υπάρχουν μαζικές, συστηματικές και κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των πολιτών καθώς και η γενοκτονία. Σε μια τέτοια περίπτωση, το ζήτημα δεν είναι εσωτερικό, αλλά ΔΙΕΘΝΕΣ.

γ) Μεταξύ κρατών με διαφορετικό πολιτισμικό και νομικό υπόβαθρο ισχύει η νέα Ειρηνική Συνύπαρξη και in concreto κυρίως οι ήδη αναφερθείσες επτά θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δημοσίου δικαίου που εμπεριέχονται ήδη στο Χάρτη του ΟΗΕ. Σε αυτές ανήκει και η Αρχή της ειρηνικής

διεθνούς συνεργασίας. Υπάρχει λόγος, να διερωτηθούμε δικαιολογημένα διατί ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Καγκελάριος και η Υπουργός Εξωτερικών δεν χρησιμοποιούν τη φράση “αρχές του διεθνούς δικαίου”.

Δεν έχουν συμβούλους ειδικούς επί του διεθνούς δημοσίου δικαίου;

Δείτε πιο λεπτομερειακά:

-Panos Terz, Interessentheorie, Eine Abhandlung im Koordinatensystem von Philosophie, Epistemologie, Völkerrechtssoziologie und Theorie der

internationalen Beziehungen, In : Papel Politico , No. 1, Vol. 14, 2009, pp. 223-274, Universidad Pontificia JAVERIANA, Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales;

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020;

-Panos Terz, La science du droit international, ISBN: 978-620-3-97857-5, Saarbrücken 2021;

-Панос Терц, Международное договорное право,

ISBN-13: 978-620-4-10708-0, Saarbrücken 2021.

Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.,

Völkerrecht, Theorie der internationalen Beziehungen, Allgemeine

Methodologie der wissenschaftlichen Grundlagenforschung

Δημοσιευθέν επίσης σε: Zeit, Süddeutsche Zeitung (29.11.22)

Prof.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.,

Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, Θεωρία Διεθνών Σχέσεων, Γενική

Μεθοδολογία των βασικών επιστημονικών ερευνών

Relación entre valores e intereses en las relaciones internacionales

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Relación entre valores e intereses en las relaciones internacionales

La base general de la actitud de los Estados soberanos ante los problemas de relaciones internacionales son sus intereses legítimos en la complejidad (paralelo, común, intersección, vital, etc.). Es recordar a Hegel: Los intereses determinan las acciones de las personas y pueblos. Algo parecido demostró el antiguo filósofo griego Epikouro algo similar hace 2.400 años.

El derecho concreto base de estas relaciones son los siete fundamentos principios del derecho internacional, consagrados en la Carta de la ONU. A su vez, aportan

un mínimo de elementos morales y éticos. Es decir,

a) Las relaciones internacionales entre los Estados no se basan en general principios (por ejemplo, política exterior “basada en valores” o “basada en normas”).

La política exterior “basada en reglas” es una quimera peligrosa en mi opinión).

b) Debido a la existencia de ámbitos culturales y jurídicos muy diferentes, hay no sólo diferentes, sino también contradictorias valores, por ejemplo, sobre la democracia, el sistema de gobierno, la separación de sistema de gobierno, la separación de poderes, el estatuto jurídico de la mujer, la relación entre el Estado y la Iglesia, etc.

Por tanto, es inadmisible que Occidente intente, por las buenas o por las malas, para imponer sus valores a otros pueblos. Más bien, en el principios del intergubernamentalismo internacional, la se aplica el principio de prohibición de injerencia en los asuntos internos de otros Estados, a menos que se produzcan violaciones masivas, sistemáticas y graves de los derechos humanos.

y las libertades fundamentales así como el genocidio están involucrados. En este caso, la cuestión no es interna sino INTERNACIONAL.

c) Entre Estados de diferentes orígenes culturales y jurídicos la nueva Convivencia Pacífica y en concreto principalmente la ya los siete principios fundamentales del derecho internacional ya mencionados en la Carta de la ONU.

Principios del derecho internacional, entre ellos el principio de la paz la cooperación internacional. A veces se puede justificar que el Canciller Federal alemán y el Ministro de Asuntos Exteriores no utilizan la expresión “principios del derecho internacional”¿ No tienen asesores en derecho internacional¿

Vea con más detalle:

-Panos Terz, Interessentheorie, Eine Abhandlung im Koordinatensystem von Philosophie, Epistemologie, Völkerrechtssoziologie und Theorie der

internationalen Beziehungen, In : Papel Politico , No. 1, Vol. 14, 2009, pp. 223-274, Universidad Pontificia JAVERIANA, Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales;

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020;

-Panos Terz, La science du droit international, ISBN: 978-620-3-97857-5, Saarbrücken 2021;

-Панос Терц, Международное договорное право,

ISBN-13: 978-620-4-10708-0, Saarbrücken 2021.

Professor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.,

Völkerrecht, Theorie der internationalen Beziehungen, Allgemeine

Methodologie der wissenschaftlichen Grundlagenforschung

Δημοσιευθέν επίσης σε: Zeit, Süddeutsche Zeitung (29.11.22)

Prof.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.,

¿No tienen asesores en derecho internacional?

Véase con más detalle:-Panos Terz, Teoría de los intereses, un tratado en el sistema de coordenadas de la filosofía, la epistemología, la sociología del derecho internacional y la teoría de las relaciones internacionales.

relaciones internacionales, En : Papel Politico , No. 1, Vol. 14, 2009, pp. 223-274, Universidad Pontificia JAVERIANA, Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales;

-Panos Terz, Derecho Internacional y Relaciones Internacionales, Ciencia Popular, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020;

-Panos Terz, La science du droit international, ISBN: 978-620-3-97857-5, Saarbrücken 2021;

-Панос Терц, Международное договорное право,

ISBN-13: 978-620-4-10708-0, Saarbrücken 2021.

Profesor.i.R.,Dr.,Dr.sc.,Dr.habil.,

Derecho Internacional, Teoría de las Relaciones Internacionales, General Metodología general de la investigaciónes científicas básicas,

publc. tambien en: Zeit, Süddeutsche Zeitung (29.11.22).

Relation entre les valeurs et les intérêts dans les relations internationales

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Relation entre les valeurs et les intérêts dans les relations internationales

L’attitude des États souverains face aux problèmes des relations internationales est fondée sur leurs intérêts légitimes dans leur complexité (parallèles, communs, croisés, vitaux, etc.). Il convient de

rappelons Hegel : Les intérêts déterminent l’action des hommes et des les peuples. Le philosophe grec de l’Antiquité Epikouros a démontré quelque chose de similaire déjà il y a 2.400 ans. Lefondement juridique concret fondement de ces relations sont les sept principes fondamentaux principes du droit international, ancrés dans la Charte des Nations unies. Ils apportent à leur tour expriment un minimum d’éléments moraux et éthiques. C’est-à-dire ,

a) les relations internationales entre États ne se fondent pas sur des principes moraux généraux (par exemple, la politique étrangère “fondée sur des valeurs” ou

politique étrangère “basée sur des règles”, à mon avis une dangereuse chimère).

b) en raison de l’existence de cultures et de droits très différents, il existe des non seulement des valeurs différentes, mais aussi des valeurs opposées valeurs fondamentales, par exemple en ce qui concerne la démocratie, le système de pouvoir, la séparation des pouvoirs, le statut juridique de la femme, les relations entre l’État et l’Église, etc.

C’est pourquoi il est inadmissible que l’Occident tente à tout prix d’imposer ses valeurs à d’autres pays, d’imposer ses valeurs à d’autres peuples. Au contraire, dans les principes internationaux interétatiques le principe fondamental

principe d’interdiction d’ingérence dans les affaires intérieures d’autres pays.

États, à moins qu’il n’y ait des violations massives, systématiques et de graves violations des droits de l’homme et des libertés fondamentales ainsi que le génocide. Dans un tel cas, il ne s’agit pas d’affaires internes, mais d’affaires INTERNATIONALES.

c) entre les Etats de cultures et de droits différents, la nouvelle coexistence pacifique s’applique.

nouvelle coexistence pacifique et, in concreto, en premier lieu, les principes déjà sept principes fondamentaux du droit international public fixés dans la Charte de l’ONU.

Principes du droit international, dont celui de la coopération pacifique internationale. On peut parfois s’étonner à juste titre s’étonner que le chancelier fédéral allemand et la ministre des Affaires étrangères ministre des Affaires étrangères ne prononcent pas l’expression principes du droit international.

N’ont-ils pas de conseillers en droit international ?

Voir pour plus de détails:

-Panos Terz, Interessentheorie, Eine Abhandlung im Koordinatensystem von Philosophie, Epistemologie, Völkerrechtssoziologie und Theorie der

internationalen Beziehungen, in : Papel Politico , No. 1, Vol. 14, 2009, pp. 223-274, Universidad Pontificia JAVERIANA, Facultad de Ciencias Politicas y Relaciones Internacionales;

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020;

-Panos Terz, La science du droit international, ISBN: 978-620-3-97857-5, Saarbrücken 2021;

-Панос Терц, Международное договорное право,

ISBN-13: 978-620-4-10708-0, Saarbrücken 2021.

Professeur retraité, docteur, docteur en sciences, docteur habilité,

Droit international public, Théorie des relations internationales, Méthodologie général de la recherche scientifique fondamentale

publ. aussi en: Zeit, Süddeutsche Zeitung (29.11.22)

Separatist aspirations, a consideration of international law and constitutional law

Posted on 29. November 2022 by panosterz

Separatist aspirations, a consideration of international law and constitutional law

Every nation has the right to self-determination, which is enshrined in the fundamental principle of the same name in international law or the UN Charter. Generally, the realisation of this right takes place through the establishment of a separate state on an ethnic or religious basis (Pakistan, India, Bagladesh).

2. in the case of federal states, the realization of this right tends to take place on the basis of a) the broadest possible autonomy (economic, regional – constitutional, administrative, judicial, etc.) of the ethnic group or national minority or b) within the framework of the basic human rights and freedoms guaranteed in the central constitution).

Only in the case of massive, systematic and gross violations of human rights and fundamental freedoms on the part of the central government could be accepted as grounds for separation.

From the perspective of constitutional law, the central constitution applies without restriction to the entire people of the state and guarantees the unity of the polity. Under certain circumstances, however, a contradiction could arise between the right of self-determination of the people and specifically the already enforced right of self-determination and the sovereignty of the state, which, incidentally, is also fixed in the UN Charter as the sovereign equality of states and is a fundamental principle of international law. The resolution of this contradiction could take place between the central state on the one hand and the constituent state on the other by mutual agreement on the basis of a treaty, or the central state could also release the constituent state from the federation.

Under international law, it is customary for the entire people of the state to decide on secession. Consequently, the central government of Spain draws attention to this fact vis-à-vis the separatists in Catalonia. The British government is also right to do the same vis-à-vis the Scottish regional government. Conclusion: Regardless of how the Scots or the Catalans decide with their referendums, the result is not binding on the U.K. as a whole, but the political significance should not be underestimated. 5.

5 A unilateral declaration of separation could solve the above-mentioned contradiction, but this would possibly lead to a war of separation. It is hardly likely that the Scots and the Catalans would take such a risk. Kosovo – Separation

The Kosovars long enjoyed the widest possible autonomy, including their Albanian language throughout the school system. Miloshevitz abolished it, violating their rights as an ethnic group. The subsequent oppression and crimes against them, up to and including genocide, justified their aspirations to fight, even armed, for the creation of an independent state. It is generally accepted that the massive, systematic and serious violation of the rights of an ethnic group can lead to separation. See in detail: Panos Terz, Völkerrechtswissenschaft: Völkerrechtstheorie Völkerrechtsphilosophie Völkerrechtssoziologie Völkerrechtsmethodologie, ISBN: 978-620-0-27090-0, Saarbrücken 2019; Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021;Panos Terz, Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021, Prof.i.R., Dr.,Dr.sc.,Dr.habil., International Law, Theory of International Relations, General Methodology of Basic Scientific Research. Berliner Zeitung (23.11.22)

Российские военные преступления на Украине

Posted on 24. November 2022 by panosterz

Российские военные преступления на Украине

Даже в агрессивной войне должно соблюдаться международное гуманитарное право (более ранние термины: jus in bello, право войны, законы и обычаи войны). Данный закон в основном основан на Гаагской конвенции о сухопутной войне 1907 года и следующих Женевских конвенциях 1949 года: Женевская конвенция (I) об улучшении участи раненых и больных в действующих армиях; Женевская конвенция (II) об улучшении участи раненых, больных и лиц,потерпевших кораблекрушение в действующих армиях на море; Женевская конвенция (III) об обращении с военнопленными; Женевская конвенция (IV) о защите гражданского населения во время войны. Также имеются три дополнительных документа.

HLKO был серьезно нарушен во время Второй мировой войны, в первую очередь нацистской Германией и милитаристской Японией. Кстати, британские ВВС также совершали военные преступления. Красная Армия также частично совершала военные преступления (изнасилования). После Второй мировой войны США массово нарушали международное гуманитарное право в некоторых странах (Северная Корея с бактериологическим оружием и Вьетнам с химическим оружием). Им предшествовала Франция (напалмовые бомбы во Вьетнаме и в Алжире).

Далее будут упомянуты только те положения, о которых идет речь в случае российской агрессивной войны: Ст. 51 Дополнительного протокола к Женевским конвенциям от 12.

августа 1949 года о защите жертв международных вооруженных конфликтов (Протокол I) от 10 июня 1977 года (Защита гражданского населения), пункт 4, лит. c: “Неизбирательные нападения запрещены”. Неизбирательные атаки – это: “применяющие боевые методы или средства, последствия которых не могут быть ограничены, как того требует настоящий Протокол, и которые, следовательно, имеют такой характер, что могут без различия поражать военные цели и гражданских лиц или гражданские объекты”. Это относится к большинству российских ракет, особенно к “гиперзвуковым ракетам”, которые быстры, но не точны. Иногда они отклоняются от реальной цели на 50 и даже более 100 метров. То же самое относится и к обычно неточным бомбардировкам. Пункт 5, буквы a и b: Помимо прочего, неизбирательными считаются следующие виды нападения: “бомбовый налет …, при котором ряд четко разделенных и различимых военных целей, расположенных в городе … рассматривается как единая военная цель, и нападение, в результате которого можно ожидать также жертв среди гражданского населения и жертв среди гражданского населения, которые были бы непропорциональны ожидаемому конкретному и прямому военному преимуществу”. Это происходит ежедневно, что является prima facie. То же самое произошло со стороны российской армии, особенно ВВС, в Грозном в Чечне, а также в Алеппо в Сирии, которые были превращены в руины, причем речь шла не о случайности, а о полном намерении уничтожить. Все указывает на то, что такая же тактика была использована и в Мариуполе. Ст. 27 HLKO: “Во время осады и обстрела должны быть приняты все необходимые меры предосторожности для защиты зданий, предназначенных для богослужения, искусства, науки и благотворительности, исторических памятников, больниц.

и пункты сбора больных и раненых, должны быть максимально щадящими, при условии, что они не будут одновременно использоваться для военных целей”. Российские ВВС разбомбили исторический мемориал Бабий Яр, где в 1941 году немецкие оккупанты убили 33 000 еврейских женщин, мужчин и детей. Однако это военное преступление противоречит якобы поставленной Россией цели “денацификации” Киева. В Мариуполе российские ВВС разбомбили театр, где нашли убежище сотни людей, в том числе много детей. Были многочисленные жертвы.

Berliner Zeitung (23.11.22), Stern (7.3.23)

Λατινοαμερικανική Νοοτροπία

Posted on 24. November 2022 by panosterz

Λατινοαμερικάνικη νοοτροπία, κύρια χαρακτηριστικά, μια συστηματική θεώρηση

Για την καλύτερη κατανόηση των λαών της Λατινικής Αμερικής, είναι απαραίτητο να φωτιστεί το ιστορικό, εθνολογικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που εκφράζει μια σειρά από κοινά σημεία σε όλη τη Λατινική Αμερική:

1. Αυτά τα τεράστια εδάφη κατακτήθηκαν με μεγάλη βιαιότητα από τους Ισπανούς Conquistadores (κατακτητές) και κυριολεκτικά εκμεταλλεύτηκαν επί αιώνες.

2. οι γυναίκες των ιθαγενώνπληθυσμών βιάστηκαν μαζικά (ακόμη και σήμερα ο βιασμός θεωρείται peccadillo), δημιουργώντας έναν μικτό πληθυσμό. Σε αυτό προστέθηκαν οι Αφρικανοί σκλάβοι, οι οποίοι επίσης αναμείχθηκαν με τους ιθαγενείς, τους λευκούς και τους mestizos. Έτσι, στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, εκτός από τους ιθαγενείς, τους λευκούς και τους Αφρικανούς εκπροσώπους, μπορούμε να βρούμε μιγάδες, mestizos (μείγμα ιθαγενών και λευκών), μιγάδες (μείγμα λευκών και Αφρικανών) και διάφορες προσμίξεις μεταξύ των διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σταδιακά κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων.

Στην ανεπίσημη, αλλά πραγματική κοινωνική πυραμίδα, οι λευκοί βρίσκονται στην κορυφή, ακολουθούμενοι από τους μιγάδες, μετά από τους mestizos και στην τελευταία θέση οι απόγονοι των ιθαγενών. Μόνο στο Μεξικό οι mestizos κατατάσσονται πάνω από τους Αφρικανούς. Από αυτή την κοινωνική πυραμίδα μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι, από εθνολογική άποψη, η κοινωνία είναι διαιρεμένη εδώ και αιώνες.

Υπάρχει ένας άλλος διαχωρισμός που είναι ακόμη μεγαλύτερος και πιο καταστροφικός: μεταξύ της πλειοψηφίας των φτωχών ανθρώπων, ιδίως των campesinos (αγροτών), από τη μία πλευρά, και της ολιγαρχίας, που αποτελείται κυρίως από latifundistas (μεγαλογαιοκτήμονες), μεγαλοεμπόρους, ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους και αξιωματούχους, και σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Βραζιλία, βιομηχάνους, από την άλλη. Η μεσαία τάξη είναι σχετικά αδύναμη ή και ανύπαρκτη. Κατά τα άλλα προσπαθεί να ενταχθεί στην ολιγαρχία.

4. Τα εδάφη της Λατινικής Αμερικής δεν αποικίστηκαν ακριβώς από τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες (Ισπανία και Πορτογαλία), οι οποίες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. En passant, θα πρέπει να αναφερθεί ότι και οι δύο χώρες κυβερνήθηκαν από δικτατορίες για δεκαετίες. Αντίθετα, η Βόρεια Αμερική ενίοτε αποικίστηκε από τις ευρωπαϊκές ελίτ, οι οποίες μάλιστα δημιούργησαν τη σημερινή υπερδύναμη, τις ΗΠΑ.

5. Η καθολική εκδοχή του χριστιανισμού επιβλήθηκε με τη βία στους αυτόχθονες πληθυσμούς, αλλά βασικές ηθικές αρχές όπως η αγάπη για την εργασία και η αρχή της επίτευξης δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στον καθολικισμό. Ακριβώς αυτές οι ηθικές και θρησκευτικές αρχές αποτελούν τη σταθερή γενική βάση για την ταχεία ανάπτυξη των ΗΠΑ, οι οποίες λειτουργούν ως μαγνήτης για τους Λατινοαμερικανούς.

6. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής δεν έχουν βιώσει την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό (ατομική, ελεύθερη, λογική και κυρίως κριτική σκέψη, απελευθέρωση από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες) και κυρίως την αστική επανάσταση με τα κοσμοϊστορικά επιτεύγματά της, όπως ο citoyen (πολίτης), η δημοκρατία, το σύγχρονο κράτος, οι ελευθερίες των πολιτών και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου, η κρατική συνείδηση και η νομική συνείδηση των πολιτών.

Οι Λατινοαμερικανοί απελευθερώθηκαν από την ισπανική αποικιοκρατία σε έναν καθαρά εθνικό αγώνα για ανεξαρτησία υπό την ηγεσία του Βενεζολανό Σιμόν Μπολίβαρ (σημειώστε το πλήρες όνομα : Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Ponte Palacios y Blanco) που ονομαζόταν σε όλη τη Λατινική Αμερική “El Libertador” (“Ο Απελευθερωτής”), ήταν, παρεμπιπτόντως, μεγαλογαιοκτήμονας και ιδεολογικά υποστηρικτής της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά η προτίμησή του ήταν κυρίως στον τεκτονισμό, δηλαδή αφηρημένη δικαιοσύνη, όχι συγκεκριμένη κοινωνική δικαιοσύνη. Τα ανεξάρτητα κράτη που προέκυψαν πριν από περίπου διακόσια χρόνια αντέγραψαν επιμελώς το γαλλικό σύνταγμα και τους νόμους, αλλά δεν υπήρχε η παραμικρή πολιτική, κοινωνική και, κυρίως, οικονομική βάση γι’ αυτό. Εν ολίγοις, η βάση δεν αντιστοιχούσε στην εποικοδόμημα. Το αδιανόητο είναι ότι αυτές οι χώρες έχουν τα πιο εκτενή συντάγματα στον κόσμο, τα οποία όμως δεν υλοποιούνται.

7. Δεν είναι επομένως τυχαίο ότι οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν έχουν σωστά λειτουργικά κράτη και δικαστήρια και, στο σύνολό τους, δεν έχουν αναπτυγμένη δημοκρατία. Κυβερνώνται από δικτάτορες ή από αυταρχικά καθεστώτα. Η διαφθορά είναι ένα “γενετικό ελάττωμα” στο DNA αυτών των κρατικών δομών.

8. Υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες στην πολυπλοκότητά τους, έχει προκύψει ένα ιδιόμορφο βασικό πρότυπο συμπεριφοράς (νοοτροπία), το οποίο έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

α) Αίσθημα προ της λογικής, κάτι το διεθνώς γνωστό ως “surrealismo latinoamericano” (“λατινοαμερικανικός συναισθηματισμός”), δηλαδή έντονη σύγχυση των ευσεβών ονείρων με την πραγματικότητα. Αυτό εκφράζεται εύστοχα στο μιούζικαλ “Evita”: “Son ilusiones νo son soluciones” : “είναι ψευδαισθήσεις, δεν είναι επιλύσεις”.

β) Πολλά λόγια και λίγες πράξεις, επειδή τα λόγια θεωρούνται σχεδόν αυτοσκοπός.

γ) Έλλειψη πειθαρχίας και αυτοπειθαρχίας, σύγχυση της ελευθερίας με την αναρχία.

δ) Απολαμβάνοντας τη ζωή και, αν είναι δυνατόν, με ελάχιστη εργασία και μηδαμινή προσπάθεια. Υπενθυμίζεται ότι μετά από λίγα μόλις χρόνια “σοσιαλισμού”, ο Φιντέλ Κάστρο αισθάνθηκε υποχρεωμένος να ψηφίσει νόμο περί την καταναγκαστική εργασία.

ε) Ανεπαρκώς ανεπτυγμένες ιδιότητες, όπως οργανωτικό ταλέντο, συστηματικότητα, μεθοδολογία, δυναμικότητα,αποτελεσματικότητα, βούληση, υπομονή και, πάνω απ’ όλα, επιμονή.

στ) Έλλειψη δημόσιου πνεύματος και ευθύνης απέναντι στην κοινωνία. Οι άλλοι κατηγορούνται για τις δικές τους αποτυχίες.

ζ) Υποανάπτυκτο αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά υπερεξελιγμένο “αίσθημα δικαιοσύνης”, το οποίο αυτονοήτως ερμηνεύεται εξαιρετικά υποκειμενικά και σχεδόν βολονταριστικά.

Αλλά όταν οι Λατινοαμερικανοί σπουδάζουν σε χώρες με προτεσταντική παράδοση, προσαρμόζονται εκεί και είναι σε θέση να αποδώσουν άριστα. Είχαμε εξαιρετικές εμπειρίες από αυτή την άποψη.

Αυτή η νοοτροπία μπορεί να είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Λατινοαμερικανοί ήταν, και ίσως εξακολουθούν να είναι, εύκολη λεία για τους πραγματιστές και δυναμικούς Βορειοαμερικανούς εδώ και δεκαετίες.

9. Μέχρι τον πρόεδρο Κλίντον, οι ΗΠΑ θεωρούσαν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής ως προαύλιο και σφαίρα επιρροής (π.χ. Δόγμα Μονρόε). Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες οργάνωναν πραξικοπήματα (“επαναστάσεις”), εναντίον δυσάρεστων κυβερνήσεων και ακόμη και κατά τη διάρκεια εσωτερικών συγκρούσεων η αμερικανική κυβέρνηση ζητούσε βοήθεια από τους “εξεγερμένους” και στη συνέχεια έθετε τους “πεζοναύτες” εν κινήσει.

10. Στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι στρατιωτικοί ηγέτες συχνά κυβερνούσαν, ανέβαιναν πραξικοπηματικά στην εξουσία, αλλά δεν ήταν ούτε πρόθυμοι ούτε ικανοί να λύσουν τα πολυάριθμα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Διαφορετικά, οι αριστεροί λαϊκιστές εναλλάσσονται με τους δεξιούς λαϊκιστές, οι οποίοι έχουν κάποια κοινά στοιχεία: Surrealismo latinoamaricano, αδυναμία συμβολής στην επίλυση προβλημάτων και έλλειψη ικανότητας σωστής οργάνωσης της οικονομίας.

Prof.i.R., Dr., Dr.sc., Dr.habil, Panos Terz, Leipzig, Cali, Prof. Dr. Eduardo Pastrtana, Cali, Bogota, Dr. Mario Arroyave, Cali, Frankfurt

Αναδημοσίευση απο: Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020,

Zeit (8.6.20, 5.7.21), Berliner Zeitung (8.8.22), Neue Zürcher Zeitung (23.11.22)

Indien und der Westen,India and the West,L’Inde et l’Occident,India y Occidente, Индия и Запад,Η Ινδία και η Δύση

Posted on 24. November 2022 by panosterz

Indien und der Westen
Der Westen hat in der Vergangenheit den Kardinalfehler begangen, in China massiv zu investieren und zugleich Indien vernachlässigt, obwohl Indien eine Demokratie ist, während in China der Totalitarismus herrscht. Normalerweise sollte Indien ideologisch-politisch zum Westen gehören. Es ist also an der Zeit, Indien für den Westen zu gewinnen (Intensivierung der Wirtschafts- und Handelsbeziehungen, Zusammenarbeit auf den Gebieten der Wissenschaft und der Hochtechnologien, umfangreiche Investitionen in Indien etc.).                                                                                                                                        Alles deutet darauf hin, dass Indien sich in der Zukunft zu der dritten Supermacht entwickeln wird. In der Perspektive wird hiermit eine Tripolarität existieren (USA, China, Indien). Siehe auch: Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019. Neue Zürcher Zeitung (24.11.22)
India and the West
In the past, the West has made the cardinal mistake of investing massively in China while neglecting India, even though India is a democracy while totalitarianism reigns in China. Normally, India should belong to the West ideologically-politically. So it is time to win India for the West (intensification of economic and trade relations, cooperation in the fields of science and high technologies, large-scale investments in India, etc.).                                                                                                                                      Everything indicates that India will become the third superpower in the future. In perspective, a tripolarity will exist with it (USA, China, India). See also: Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019. Neue Zürcher Zeitung (24.11.22).
-L’Inde et l’Occident
Par le passé, l’Occident a commis l’erreur cardinale d’investir massivement en Chine tout en négligeant l’Inde, bien que l’Inde soit une démocratie alors que le totalitarisme règne en Chine. Normalement, l’Inde devrait appartenir à l’Occident sur le plan idéologique et politique. Il est donc temps de gagner l’Inde à l’Occident (intensification des relations économiques et commerciales, coopération dans les domaines de la science et des hautes technologies, investissements importants en Inde, etc.)                                                                                                                                       Tout laisse à penser que l’Inde deviendra à l’avenir la troisième superpuissance. Dans cette perspective, il existera une tripolarité (Etats-Unis, Chine, Inde). Voir aussi : Panos Terz, Théorie de l’équilibre : histoire, présent, prévisions, ISBN : 978-620-0-44488-2, Sarrebruck 2019. Neuee Zürcher Zeitung (24.11.22)
-India y Occidente
Occidente ha cometido en el pasado el error cardinal de invertir masivamente en China y descuidar la India, a pesar de que ésta es una democracia mientras que en China reina el totalitarismo. Normalmente, India debería pertenecer ideológicamente a Occidente. Así pues, ha llegado el momento de ganar a la India para Occidente (intensificación de las relaciones económicas y comerciales, cooperación en los campos de la ciencia y las altas tecnologías, amplias inversiones en la India, etc.).                                                                                                                                        Todo apunta a que India se convertirá en la tercera superpotencia en el futuro. En perspectiva, con esto existirá una tripolaridad (EEUU, China, India). Véase también: Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019. Neue Zürcher Zeitung (24.11.22)
-Индия и Запад
В прошлом Запад совершил кардинальную ошибку, инвестируя огромные средства в Китай и пренебрегая Индией, несмотря на то, что Индия является демократическим государством, в то время как в Китае царит тоталитаризм. Обычно Индия идеологически-политически должна принадлежать Западу. Поэтому настало время завоевать Индию для Запада (интенсификация экономических и торговых отношений, сотрудничество в области науки и высоких технологий, обширные инвестиции в Индию и т.д.).                                                                                                                                        Все указывает на то, что в будущем Индия станет третьей сверхдержавой. В перспективе при этом будет существовать триполярность (США, Китай, Индия). См. также: Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019. Neue Zürcher Zeitung (24.11.22)
-Η Ινδία και η Δύση
Η Δύση έχει κάνει το σοβαρό λάθος στο παρελθόν,να επενδύει μαζικά στην Κίνα και να παραμελεί την Ινδία, παρόλο που η Ινδία είναι μία δημοκρατία, ενώ στην Κίνα επικρατεί ο ολοκληρωτισμός. Κανονικά, η Ινδία θα έπρεπε να ανήκει ιδεολογικοπολιτικά στη Δύση. Ήρθε λοιπόν η ώρα να κερδίσουμε την Ινδία για τη Δύση (εντατικοποίηση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων, συνεργασία στους τομείς της επιστήμης και των υψηλών τεχνολογιών, εκτεταμένες επενδύσεις στην Ινδία κ.λπ.).                                                                                                                                        Όλα δείχνουν ότι η Ινδία θα γίνει στο μέλλον η τρίτη υπερδύναμη. Στην προοπτική,θα υπάρξει τριπολικότητα (ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία). Βλέπε επίσης: Panos Terz, Gleichgewichtstheorie: Geschichte, Gegenwart, Prognose, ISBN: 978-620-0-44488-2, Saarbrücken 2019. Neue Zürcher Zeitung (24.11.22).

Российские военные преступления

Posted on 23. November 2022 by panosterz

Даже в агрессивной войне должно соблюдаться международное гуманитарное право (более ранние термины: jus in bello, право войны, законы и обычаи войны). Данный закон в основном основан на Гаагской конвенции о сухопутной войне 1907 года и следующих Женевских конвенциях 1949 года: Женевская конвенция (I) об улучшении участи раненых и больных в действующих армиях; Женевская конвенция (II) об улучшении участи раненых, больных и лиц, потерпевших кораблекрушение в действующих армиях на море; Женевская конвенция (III) об обращении с военнопленными; Женевская конвенция (IV) о защите гражданского населения во время войны. Также имеются три дополнительных документа.
HLKO был серьезно нарушен во время Второй мировой войны, в первую очередь нацистской Германией и милитаристской Японией. Кстати, британские ВВС также совершали военные преступления. Красная Армия также частично совершала военные преступления (изнасилования). После Второй мировой войны США массово нарушали международное гуманитарное право в некоторых странах (Северная Корея с бактериологическим оружием и Вьетнам с химическим оружием). Им предшествовала Франция (напалмовые бомбы во Вьетнаме и в Алжире).
Далее будут упомянуты только те положения, о которых идет речь в случае российской агрессивной войны: Ст. 51 Дополнительного протокола к Женевским конвенциям от 12.
августа 1949 года о защите жертв международных вооруженных конфликтов (Протокол I) от 10 июня 1977 года (Защита гражданского населения), пункт 4, лит. c: “Неизбирательные нападения запрещены”. Неизбирательные атаки – это: “применяющие боевые методы или средства, последствия которых не могут быть ограничены, как того требует настоящий Протокол, и которые, следовательно, имеют такой характер, что могут без различия поражать военные цели и гражданских лиц или гражданские объекты”. Это относится к большинству российских ракет, особенно к “гиперзвуковым ракетам”, которые быстры, но не точны. Иногда они отклоняются от реальной цели на 50 и даже более 100 метров. То же самое относится и к обычно неточным бомбардировкам. Пункт 5, буквы a и b: Помимо прочего, неизбирательными считаются следующие виды нападения: “бомбовый налет …, при котором ряд четко разделенных и различимых военных целей, расположенных в городе … рассматривается как единая военная цель, и нападение, в результате которого можно ожидать также жертв среди гражданского населения и жертв среди гражданского населения, которые были бы непропорциональны ожидаемому конкретному и прямому военному преимуществу”. Это происходит ежедневно, что является prima facie. То же самое произошло со стороны российской армии, особенно ВВС, в Грозном в Чечне, а также в Алеппо в Сирии, которые были превращены в руины, причем речь шла не о случайности, а о полном намерении уничтожить. Все указывает на то, что такая же тактика была использована и в Мариуполе. Ст. 27 HLKO: “Во время осады и обстрела должны быть приняты все необходимые меры предосторожности для защиты зданий, предназначенных для богослужения, искусства, науки и благотворительности, исторических памятников, больниц.
и пункты сбора больных и раненых, должны быть максимально щадящими, при условии, что они не будут одновременно использоваться для военных целей”. Российские ВВС разбомбили исторический мемориал Бабий Яр, где в 1941 году немецкие оккупанты убили 33 000 еврейских женщин, мужчин и детей. Однако это военное преступление противоречит якобы поставленной Россией цели “денацификации” Киева. В Мариуполе российские ВВС разбомбили театр, где нашли убежище сотни людей, в том числе много детей. Были многочисленные жертвы. смотреть подробно:
-Panos Terz, The science of international law, ISBN: 978-620-3-97855-1, Saarbrücken 2021
-Panos Terz, La science du droit international, ISBN: 978-620-3-97857-5, Saarbrücken 2021; -Panos Terz, Problemas seleccionados de derecho internacional, ISBN: 978-620-4-10191-0, Saarbrücken 2021
-Panos Terz, Панос Терц, Отдельные проблемы международного права, ISBN-13: 978-620-4-10170-5, Saarbrücken 2021;-Panos Terz, Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος, Επιστήμη του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, ISBN: 978-620-0-63275-3, Saarbrücken 2022.
Prof .i. R., Dr.,D.sc.,Dr.habil., Völkerrechtler

Zeit, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Focus, Neue Zürcher Zeitung, Stern, Wiener Zeitung (20.4.22), NZZ (11.5.22), Berliner Zeitung (14.5.22, 27.6.22, 13.7.22, 23.11.22)), FAZ (4.6.22), Zeit (15.7.22), Süddeutsche Zeitung (11.8.22)

Mentalidade Latino Americana

Posted on 23. November 2022 by panosterz

Mentalidade Latino Americana, Principais Características,

Uma Visão Sistemática

A fim de melhor compreender os povos latino-americanos, é essencial iluminar o quadro histórico, etnológico, económico, social e político que exprime uma série de pontos comuns em toda a América Latina:
1. estes vastos territórios foram conquistados com grande brutalidade pelos conquistadores espanhóis e literalmente explorados durante séculos.
2. as mulheres dos povos indígenas foram violadas em massa (ainda hoje a violação é considerada um peccadillo), criando uma população mista. A isto se juntaram os escravos africanos, que também se misturaram com os indígenas, os brancos e os mestiços. Assim, na maioria dos países da América Latina, além dos representantes indígenas, brancos e africanos, podemos encontrar mestiços (uma mistura de indígenas e brancos), mulatos (uma mistura de brancos e africanos) e várias misturas entre os diferentes grupos populacionais, o que tem vindo a acontecer gradualmente ao longo dos últimos séculos.
Na pirâmide social não oficial mas real, os brancos estão no topo, seguidos pelos mulatos, depois pelos mestiços e em último lugar os descendentes dos povos indígenas. Só no México é que os mestiços estão acima dos africanos. A partir desta pirâmide social, pode concluir-se que, etnologicamente falando, a sociedade tem estado dividida há séculos.
Há outra divisão ainda maior e mais devastadora: entre a maioria dos pobres, especialmente os camponeses, por um lado, e a oligarquia, constituída principalmente por latifundistas (grandes proprietários de terras), grossistas, funcionários públicos superiores e oficiais, e em países desenvolvidos como o Brasil, industriais, por outro. A classe média é relativamente fraca, ou mesmo inexistente. Eles estão a tentar juntar-se à oligarquia.
4. os territórios da América Latina não foram exactamente colonizados pelos países europeus mais desenvolvidos (Espanha e Portugal), que ainda enfrentam grandes problemas económicos e sociais. En passant, deve ser mencionado que ambos os países foram governados por ditaduras durante décadas. Em contraste, a América do Norte foi por vezes colonizada por elites europeias, o que deu mesmo origem à actual superpotência, os EUA. 5.
5 A versão católica do cristianismo foi imposta à força aos povos indígenas, mas os princípios éticos fundamentais como o amor ao trabalho e o princípio da realização não estão particularmente difundidos no catolicismo. São precisamente estes princípios éticos e religiosos que constituem a sólida base geral para o rápido desenvolvimento dos EUA, que actuam como um íman para os latino-americanos.
6. os povos latino-americanos não experimentaram um renascimento e esclarecimento (o indivíduo, o pensamento livre, lógico e sobretudo crítico, a libertação da superstição religiosa) e sobretudo uma revolução burguesa com as suas conquistas históricas mundiais tais como o citoyen, a democracia, o Estado moderno, as liberdades dos cidadãos e os direitos humanos básicos, o Estado de direito, a consciência de Estado e a consciência legal dos cidadãos.
Os latino-americanos libertaram-se do domínio colonial espanhol numa pura luta nacional pela independência sob a liderança do venezuelano Simon Bolivar (note-se o nome completo: Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Ponte Palacios y Blanco) chamado em toda a América Latina “El Libertador” (“O Libertador”), era, por acaso, um Latifundista e ideologicamente um apoiante da Revolução Francesa, mas a sua preferência era principalmente pela Maçonaria, ou seja, pela Maçonaria. justiça abstracta, não justiça social concreta. Os Estados independentes que emergiram há cerca de duzentos anos copiaram diligentemente a constituição e as leis francesas, mas não havia a mínima base política, social e, sobretudo, económica para tal. Em suma, a base não correspondia à superestrutura. O inconcebível é que estes países tenham as constituições mais completas do mundo, mas não podem ser eficazes.
7 Não é portanto por acaso que a maioria dos países latino-americanos não têm Estados e tribunais em bom funcionamento e, de um modo geral, nenhuma democracia desenvolvida; são governados por ditadores ou por regimes autoritários. A corrupção é um “defeito de nascença” no ADN destas estruturas estatais.
8. Sob as condições acima mencionadas na sua complexidade, surgiu um peculiar padrão básico de comportamento (mentalidade), que tem as seguintes características
a) Emotio before Ratio, também conhecido internacionalmente como surrealismo latinoamericano, ou seja, forte confusão de sonhos desejosos com a realidade. Isto está adequadamente expresso no musical “Evita”: “Son ilusiones No son soluciones” : “You are illusions, you are not solutions”. b) Muitas palavras e poucos actos, porque as palavras são quase consideradas um fim em si mesmas. c) Falta de disciplina e autodisciplina, confundindo liberdade com anarquia. d) Desfrutar da vida e, se possível, com pouco trabalho e o mínimo esforço. É preciso lembrar que após apenas alguns anos de “socialismo”, Fidel Castro sentiu-se obrigado a aprovar uma lei do trabalho forçado. e) Qualidades insuficientemente desenvolvidas, tais como talento organizacional, sistematização, metodologia, dinamismo, determinação, força de vontade, paciência e, sobretudo, perseverança. f) Falta de espírito público e de responsabilidade para com a sociedade. Outros são culpados pelos seus próprios fracassos. g) Um sentido de justiça subdesenvolvido, mas um sentido de justiça acima da média, que é, evidentemente, interpretado de forma extremamente subjectiva e quase voluntarista.
Mas quando os latino-americanos estudam em países com uma tradição protestante, adaptam-se lá e são capazes de ter um desempenho excelente. Tivemos grandes experiências a este respeito.Esta mentalidade pode ser a principal razão pela qual os latino-americanos foram, e talvez ainda sejam, presas fáceis para os pragmáticos e dinâmicos norte-americanos durante décadas.
9. Até ao Presidente Clinton, os EUA consideravam os países da América Latina como um quintal e uma esfera de influência (por exemplo, a Doutrina Monroe). Os serviços secretos americanos organizaram golpes (“revoluções”), contra governos desagradáveis e mesmo durante os conflitos internos, o governo americano foi solicitado a ajuda dos “rebeldes” e depois pôs os pescoços de couro em marcha.
10 Na maioria dos países da América Latina, os líderes militares governaram muitas vezes, couberam ao poder, mas não estavam dispostos nem eram capazes de resolver os problemas socioeconómicos. Caso contrário, os populistas de esquerda alternam com os populistas de direita, que têm algumas coisas em comum: Surrealismo latinoamaricano, incapacidade de contribuir para a resolução de problemas, incapacidade de organizar correctamente a economia.
Prof.Dr., Dr.sc., Dr.habil, Panos Terz, Leipzig, Prof. Dr. Eduardo Pastrtana, Bogotá, Dr. Mario Arroyave, Frankfurt.
Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020
Zeit (8.6.20, 5.7.21), Berliner Zeitung (8.8.22), Neue Zürcher Zeitung (23.11.22)

Wirtschaftsbeziehungen mit China und das Völkerrecht

Posted on 4. November 2022 by panosterz

Wirtschafts- und Handelsbeziehungen mit China aus Sicht des Völkerrechts

Prämisse meiner meiner Position ist die Beachtung der Tatsache, dass es gegenwärtig unterschiedliche Kulturkreise mit ebenso unterschiedlichen, teilweise entgegengesetzten Gesellschafts- und Menschenbildern, gibt.

Genannt seien hier nur der Kulturkreis des Westens (Anthropozentrismus, Individuum, Bürger, Demokratie, Menschenrechte und Grundfreiheiten, Gleichberechtigung der Geschlechter, Rechtsstaat, Gewaltenteilung) und der konfuzianisch-kommunistische Kulturkreis (kein Individuum, kein Citoyen, Priorität der Gesellschaft vor dem Einzelnen und des Staates vor dem Untertan, Priorität der Familie gegenüber dem Einzelnen, nicht Individual- sondern objektive Rechte und Freiheiten, keine Demokratie, keine Gewaltenteilung, starke totalitaristische Tendenzen) erwähnt.

In den Beziehungen der zu diesen Kulturkreisen gehörenden Staaten zueinander gilt die internationale Rechtsordnung und zwar das völkerrechtliche grundlegende Prinzip der friedlichen internationalen Zusammenarbeit unter Beachtung der gegenseitigen Interessen, speziell des gegenseitigen Vorteils. Natürlich können die Staaten, sich auf internationale Menschenrechtskonventionen berufend, schwerwiegende Verletzungen dieser Rechte anprangern.
Dabei ist es nicht unbedingt nötig, die Wirtschafts- und die Handelsbeziehungen mit eigenen Wertvorstellungen, also mit Ideologien zu belasten, weil eben für sie andere Kriterien gelten. Es gibt zahlreiche Beispiele dieser pragmatischen Art.
Es drängt sich ohnehin die Frage auf, wie viel Staaten denn international als echt demokratisch zu betrachten sind. Siehe ausführlich: Panos Terz, Völkerrechtswissenschaft: Völkerrechtstheorie Völkerrechtsphilosophie Völkerrechtssoziologie Völkerrechtsmethodologie, ISBN: 978-620-0-27090-0, Saarbrücken 2019; Panos Terz, Internationales Vertragsrecht, Spezialprobleme, ISBN: 978 – 620 – 0 – 44713 – 5, Lehrbuch, Saarbrücken 2021; Panos Terz, Selected problems of international law, Collected writings, ISBN: ‎978-620-4-10172-9, Saarbrücken 2021. Zeit, BZ, FAZ, NZZ, WZ (4.11.22)

Pano's Terz blog

Professor Dipl.jur.Dr.,Dr.sc./Dr.habil.(DSc) Panos Terz

Monthly Archives: November 2022

Геноцид з точки зору міжнародного права (Україна,Голодомор)

ΗΠΑ-Κίνα

Γενοκτονία υπό τη σκοπιά του διεθνούς δημοσίου δικαίου (Ουκρανία, Γκολοντόμορ) )

Völkermord (Genozid) aus Sicht des Völkerrechts (Ukraine, HOLODOMOR)

Россия и русские, Российская ментальность

Ρωσία και Ρώσοι ή η Ρωσική νοοτροπία

Αρχαία επαναστατική παράδοση στην Κίνα

Κονφουκιανισμός

Imagen afgana del hombre y la sociedad (elementos esenciales)

L’immagine afghana dell’uomo e della società (elementi essenziali)

Афганский образ человека и общества (основные элементы)

Αφγανική εικόνα του ανθρώπου και της κοινωνίας (βασικά στοιχεία)

Conception afghane de l’homme et de la société (éléments essentiels)

Afghan conception of man and society

Αξίες και συμφέροντα στις διεθνείς σχέσεις

Relación entre valores e intereses en las relaciones internacionales

Relation entre les valeurs et les intérêts dans les relations internationales

Separatist aspirations, a consideration of international law and constitutional law

Российские военные преступления на Украине

Λατινοαμερικανική Νοοτροπία

Indien und der Westen,India and the West,L’Inde et l’Occident,India y Occidente, Индия и Запад,Η Ινδία και η Δύση

Российские военные преступления

Mentalidade Latino Americana

Wirtschaftsbeziehungen mit China und das Völkerrecht