Tag Archives: Αισιοδοξία

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Posted on by
Reply

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Αισιοδοξία, Απαισιοδοξία, Κρίση, Μεθοδολογία ( Κανόνες )

Posted on by
Reply

Αισιοδοξία, Απαισιοδοξία, Κρίση, Μεθοδολογικά Προβλήματα (Κανόνες)

Αφετηρία της  προσέγγισης  δέον να είναι μία εννοιολογική σαφήνεια των εννοιών Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία.

Αισιοδοξία

Σε γενικές γραμμές  η έννοια Αισιοδοξία σημαίνει μίαν θετική τοποθέτηση έναντι των υπαρχόντων και μελλοντικών φαινομένων. Ο Γερμανός  φιλόσοφος Leibniz την έχει χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά ως optimismus ( Λατινικά ) στα μέσα του 18ου αι. στα πλαίσια της Μεταφυσικής του. Η ευρωπαϊκή φιλοσοφία γνωρίζει τρεις διαφορετικές κατηγορίες της αισιοδοξίας :

α ) Μεταφυσική ή κοσμολογική αισιοδοξία : Αυτή βασίζεται στην κοσμοαντίληψη, ότι υφίσταται μία φυσική τάξη του κόσμου καθώς και μία φυσική ανωτερότητα του καλού έναντι του κακού. Το αποκορύφωμα αυτής της αντίληψης είναι η ύπαρξη του πιό καλού από όλους τους ενδεχόμενους κόσμους.

β ) Ηθική αισιοδοξία : Κάθε άνθρωπος κατέχει την φυσική τάση να ζει ηθικά και με σωφροσύνη. Και η αισιοδοξία αυτού του είδους στηρίζεται στην φυσική ανωτερότητα του καλού έναντι του κακού.

γ ) Γνωσιοθεωρητική αισιοδοξία : Αυτή βασίζεται στην γενική παντοδυναμία και απόλυτη βεβαιότητα της γνώσης. Το αντίθετο από αυτήν είναι ο σκεπτικισμός.

Απαισιοδοξία

Η απαισιοδοξία έχει ως γενική βάση την αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ του καλού και του κακού, το οποίο θεωρείται ισχυρότερο από το καλό.

Σε ατομικό επίπεδο σημειώνεται ένα πιό συγκεκριμένο περιεχόμενο των δύο εννοιών.
Υπό αυτόν τον φακό η αισιοδοξία είναι μία βασική άποψη ζωής των θετικών προσδοκιών , δηλαδή το θεωρείν μόνον των θετικών πλευρών της ζωής. Ετσι είναι η αισιοδοξία συνυφασένη με φαιδρότητα, ευθυμία και θάρρος ενώ η απαισιοδοξία είναι μία βασική αντίληψη περί της ζωής, αλλά αυτή αφορά αποκλειστικά αρνητικές προσδοκίες ( Ιδέ  Duden, Das große Fremdwörterbuch, Mannheim, Leipzig et alt., 2000, S. 92  και 1029 ).

Ενώ η αισιοδοξία συμβάλλει πολύ σε μία δημιουργική διάθεση και κατόπιν σε επιτυχίες, μπορεί η απαισιοδοξία να καταστρέψει κάθε βούληση, δυναμικότητα και δημιουργικότητα. Επαυξημένη απαισιοδοξία προκαλεί συνήθως κατάθλιψη με ολέθρια αποτελέσματα.

Θα προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε αυτές τις απαραίτητες φιλοσοφικές και φιλολογικές γνώσεις επί της σημερινής κατάστασης, αλλά όχι σε στυλ εκθέσεως ιδεών ή ρηχών και συχνά  επιπόλαιων δημοσιογραφικών άρθρων ή επί τη παλιμπαιδιστικεί βάσει  αποφθεγμάτων.

Κατ αρχάς θέλουμε να επισημάνουμε, ότι πρέπει να στηριχθούμε στην Γενική Μεθοδολογία των βασικών  επιστημονικών ερευνών και δη στις αρχές Αντικειμενικότητα, Συγκεκριμενικότητα, Ρεαλιστικότητα, Σχετικότητα, Συγκριτικότητα και Διαφοροποίηση.

Αντικειμενικότητα

Διαπιστώνουμε χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές και κομματικές παρωπίδες μίαν δραματική όξυνση των πολυποίκιλων αντιξοοτήτων , οι οποίες βαθμιαία οδηγούν σε κοινωνικοψυχολογικά αδιέξοδα πρωτίστως στα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Ένα από τα μεγαλύτερα και πιό εκρηκτικά προβλήματα είναι η ανεργία της ελληνικής νεολαίας, η οποία δεν βλέπει στον ορίζοντα μέλλον. Αυτή έχει λόγο να θεωρεί την ζωή μόνον από την αρνητική πλευρά της. Γενικά η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από εξωτερικά δάνεια, δηλαδή τα δικά της έσοδα δεν επαρκούν για την διατροφή του πληθυσμού της. Γενική εκτίμηση : Η κατάσταση αξιολογείται ως καταστροφική.

Συγκεκριμενικότητα

Η Ελλάδα είναι μία μικρή, καταχρεωμένη και στις διεθνείς σχέσεις μία ασήμαντη χώρα. Το λαμπρό πολιτιστικό παρελθόν δεν πολυενδιαφέρει τον κόσμο hic et nunc. Η σημερινή Ελλάδα ανήκει μεν γεωγραφικά και ιστορικά στην Ευρώπη, αλλά πρέπει να καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για να φθάσει στο απώτερο μέλλον στο επίπεδο των προηγμένων χωρών. Οι πιό σπουδαίες προϋποθέσεις για την επίτευξη αυτού του ευγενούς σκοπού είναι ο εξευρωπαϊσμός, ο εκμοντερνισμός και ο εξορθολογισμός. Εάν αυτές δεν υλοποιηθούν, θα υπάρχει περαιτέρω λόγος για τους Ελληνες να έχουν μίαν αρνητική αντίληψη περί της ζωής τους.

Ρεαλιστικότητα

Εχει ήδη ωριμάσει ο χρόνος να αποχαιρετισθούμε επί τέλους από τις εθνικιστικές αυταπάτες ( „περιούσιος λαός” , „ελληνικό δαιμόνιο“ και άλλα παράξενα ) και να γίνουμε ρεαλιστές. Αυτό σημαίνει στην περίπτωσή μας, ότι η Ελλάδα δύναται να επιτύχει μίαν επίλυση των πολυαρίθμων προβλημάτων της μόνον με την βοήθεια και την σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα πλαίσια της οποίας εστιάζεται η Γερμανία ως ευρωπαϊκή οικονομική υπερδύναμη. Επομένως είναι απαίτηση του κοινού νου να διατηρουμε καλές σχέσεις με όλα τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ και ιδιαιτέρως με την Γερμανία. Οι γνωστές συνωμοσιολογίες μπορούν να χαρακτηρισθούν ως ένδειξη υπολλειμμάτων του ανατολίτικου τρόπου της θεώρησης των πραγμάτων.

Σχετικότητα

Ηδη στα παιδικά μου χρόνια στην δεκαετία του  40 είχα πολλές φορές ευκαιρία να διαπιστώσω εθνικιστικές, πολιτικές και άλλες υπερβολές και εξάρσεις. Εν ολίγοις ο εθισμός στην υπερβολή ανήκει στις εγγενείς διαχρονικές παθογένειες του Νεοέλληνα, ο οποίος θέλει πάντα το απόλυτο, π.χ. την απόλυτη ελευθερία, την απόλυτη δικαιοσύνη, την απόλυτη αλήθεια, τον άρτιο πολιτικό, τον εθνάρχη πολιτικό κ.ο.κ. Επιθυμεί να πετά, αλλά ακόμη δεν έμαθε να περπατά. Και όμως, μερικά πολιτικά κόμματα διακηρύττουν την απόλυτη δικαιοσύνη , η οποία τελικά συνεπάγεται την απόλυτη αδικία α λα Cicero : „summum ius summa iniuria“ („μέγιστο δίκαιο, μεγίστη αδικία“).

Από αυτήν την διαπίστωση απορρέει το συμπέρασμα, ότι ουδεμία επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων δεν θα είναι απόλυτη, αλλά σχετική. Επομένως και η απαισιοδοξία δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Τουναντίον θα είναι σχετική υπό το νόημα των πολλών διαβαθμίσεων ακόμη και των συναισθημάτων.

Διαφοροποίηση

Για την κατανόηση του προβλήματος της απαισιοδοξίας είναι απαραίτητη η εφαρμογή της αρχής της Διαφοροποίησης. Αυτή αφορά πρώτα από όλα τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Αμφιβάλλουμε, αν οι εύποροι Ελληνες έχουν λόγο να είναι απαισιόδοξοι.  Αλλοι, όπως οι άνεργοι και πρωτίστως οι νέοι, είναι όντως απαισιόδοξοι. Δεν είναι τυχαίο, ότι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων εγκαταλείπουν κατά δεκάδες χιλιάδες την Ελλάδα , γιατί εδώ έχουν ήδη απελπισθεί . Δηλαδή το συναίσθημα της απαισιοδοξίας έχει βαθμιαίως καταστρέψει την κατά τα άλλα ένλογη ελπίδα. Η ελληνική ιστορία της επαγγελματικής μετανάστασης έδειξε ότι οι περισσότεροι θα μείνουν και θα προοδεύσουν στις προηγμένες χώρες.

Από εθνική και ψυχολογική άποψη βιώνουμε μίαν δημογραφική καταστροφή. Επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να διαθρέψει τον πληθυσμό της, οι νέοι αναγκάζονται , το μέλλον κάθε χώρας, να εγκαταλείψουν βαθειά πικραμένοι την Πατρίδα τους. Εχουμε δυστυχώς πείρα περί αυτού.

Εφαρμόζοντας την αρχή της διαφοροποίησης σε οικογένειες, ιδίως στις πολύτεκνες, γίνεται πιό εκδηλη η καταστροφική κατάσταση τέτοιων οικογειών. Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει ιδιαιτέρως τις πολύτεκνες οικογένειες.

Συγκριτικότητα

Σημειώνονται διαφορετικά επίπεδα της σύγκρισης :
α ) Σύγκριση της Ελλάδας με άλλες χώρες, οι οποίες βιώνουν από χρόνια φτώχεια και δυστυχία ( π.χ. Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία ) ή έχουν γενικά ένα κατώτερο βιοτικό επίπεδο ( π.χ. Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία ).

β ) Σε ό,τι αφορά τους υπαλλήλους, γίνεται σύγκριση μεταξύ του ιδιωτικού ( απολύσεις ως κάτι το αυτονόητο) και του δημοσίου τομέα, όπου καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε έως τώρα να υλοποιήσει τις αναγκαιότατες δομικές μεταρρυθμίσεις που σημαίνει να απολύσει πρώτα δημοσίους υπαλλήλους. Ενώ λοιπόν οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα διακατέχονται από το συναίσθημα της απαισιοδοξίας, δεν έχουν οι απάλληλοι του Δημοσίου λόγο να μην είναι αισιόδοξοι. Αλλά αυτό δεν αποκλείεται να αλλάξει.

γ ) Σύγκριση μεταξύ της εποχής της επίπλαστης καταναλωτικής ευημερίας επί τη βάσει δανεικών και της σημερινής φτώχειας επίσης βασιζόμενη σε δάνεια. Η κρίση έχει επιφέρει συγκλονιστικές και τραγικές αλλαγές, τις οποίες θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε με την εκδίωξη από τον βιβλικό παράδεισο. Πράγματι επικρατούσαν πάνω από τριάντα χρόνια παραδεισιακές συνθήκες ζωής , όμως επί τη βάσει κολοσσιαίων δανεικών και του νεοελληνικού contrat social ( κοινωνικού συμβολαίου ) της ολέθριας αμοιβαίας διαφθοροποίησης μεταξύ του λαού και των πολιτικών.

Είναι αυτονόητο, ότι αυτή η ξαφνική αλλαγή από την ανέμελη και πλούσια ζωή στην σεμνότητα και ανεπάρκεια ,δημιουργεί μεγάλα , καταστροφικά και πολιτικοκοινωνικά  επικίνδυνα ψυχικά προβλήματα, τα οποία εμφανίζονται ενίοτε και ως κρίση της ατομικής ταυτότητας και της αυτοπεποίθησης κάθε Νεοέλληνα.

Οι περισσότεροι ασχολούνται τόσο εντατικά με την σημερινή μιζέρια, η οποία σε σύγκριση με την σχετική πολυτέλεια του παρελθόντος μεγενθύνεται έτσι , ώστε δεν λαμβάνουν υπ όψει μερικά αυτονόητα πράγματα. Σε αυτά ανήκει π.χ. το γεγονός, ότι για τους μισθούς και τις συντάξεις σε επίπεδο πλουσίων χωρών δεν υπήρχε στην εποχή της εικονικής ευημερίας η οικονομική βάση.

Μία επιστροφή στο τότε υψηλό βιοτικό επίπεδο είναι μία χίμαιρα. Τελικά θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις σε σύγκριση με εκείνες προ της κρίσης τουλάχιστον κατά 50%. Αλλά οι πολιτικοί, οι οποίοι γνωρίζουν αυτήν την όντως πικρή αλήθεια, δεν την εκστομούν από δειλία, από φαυλότητα  ή από μικροκομματικούς λόγους.

Πηγές

-Enzyklopädie Philosophie und Wissenschaftstheorie, hrsg, von Jürgen Mittelstraß, (40 Autoren),  Band 2  (S.1086-1087), Band 3 ( S.98-99), ISBN 3-476-02012-6,  Stuttgart, 2004.
-P. Faggiotto, Ottimismo, Enc. filos. IV (1967), p.1243-1244).
-L.E. Loemker, Pessimism and optimism in Philosophy, Enc. Ph. VI (1967), P. 114-121.
-H. Diels, Der antike Pessimismus, Berlin, 1921.
-E. v. Hartmann, Zur Geschichte und Begründung des Pessimismus, Leipzig,1880.
-O. Plümacher, Der Pessimismus in Vergangenheit und Gegenwart. Geschichtliches und Kritisches, Heidelberg, 1884.

Δημοσιευθέν από το2013 συχνά (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα)