Προέλευση Ευρωπαϊκών Λαών, Προέλευση Ελλήνων

Εισαγωγικές παρατηρήσεις

α ) Σύμφωνα με την Γνωσεολογία που είναι ένα ειδικό τμήμα της Φιλοσοφίας, δέον να βασίζεται η γνώση στην αντανάκλαση και εμβάθυνση της αντικειμενικής πραγματικότητας ( Δημόκριτος ). Και όμως, όταν πρόκειται για την προέλευση και ειδικά για την εθνογένεση των Ευρωπαίων, διαπιστώνουμε το λίαν δυσάρεστο φαινόμενο της τεθλασμένης αντανάκλασης της πραγματικότητας που σημαίνει στην ουσία την διαστρέβλωσή της. Δηλαδή οι εθνικοί θρύλοι και τα παραμύθια αντικαθιστούν συνήθως την αντικειμενική αλήθεια. Μία τέτοια τοποθέτηση επικρατούσε επίσημα στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με τις γνωστές συνέπειες και στο παρόν σημειώνεται ιδιαιτέρως σε μερικές βαλκανικές χώρες και στην Τουρκία.

β ) Η ενασχόλησή μου με αυτό το αντικείμενο ανήκει στην ανώτερη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και άρχισε προ 55 ετών.

Αλλά ήδη στα παιδικά μου χρόνια διεπίστωνα διαφορετικές φυσιογνωμίες και συμπεριφορές μεταξύ των κατοίκων στην γενέτειρά μου, όπου ζούσαν Πόντιοι από διάφορα μέρη του Πόντου και επομένως τελείως διαφορετικές φυσιογνωμίες ( ελληνικές, καυκάσιες, κουρδικές,τουρκμενικές κλπ.) και συμπεριφορές, Εντόπιοι, Βλάχοι, Μικρασιάτες, Αρμένοι, Θρακιώτες και Νησιώτες από το Αιγαίο Πέλαγος. Στο Γυμνάσιο της Κατερίνης προστέθηκαν και Κωνσταντινουπολίτες, Στερεοελλαδίτες, Πελοποννήσιοι, Σαρακατσαναίοι, Αλβανοί, Σλάβοι και Καραγκούνηδες.

Γενικά δεν υπήρχαν μεν προβλήματα, αλλά σε ό,τι αφορά την βασική συμπεριφορά, ήταν η διαφορά μεταξύ των βουνήσιων ( Πιέρια, Όλυμπος ) Βλάχων και των Ποντίων μεγάλη, έως αντίθετη. Σημειώνεται ακόμη μία γλωσσική διαφορά : Οι Βλάχοι μιλούσαν στο σπίτι μία νεολατινική γλώσσα και γι αυτό ήταν η εκμάθηση των Λατινικών ευκολότερη, ενώ οι Πόντιοι συνεννοούνταν στα πλαίσια της οικογένειας στα Ποντιακά και τοιουτοτρόπως ήταν σε θέση να μαθαίνουν τα Αρχαία Ελληνικά με ευχέρεια.

Αργότερα είχα ως σπουδαστής και κατόπιν πρωτίστως ως επιστήμονας και πανεπιστημιακός την ευκαιρία να συνεχίσω τις εθνολογικές παρατηρήσεις και μελέτες πιό συστηματικά, γιατί οι σπουδαστές μου προερχόταν σχεδόν από 70 χώρες του κόσμου ανεξαιρέτως από όλες τις ράτσες και τις ηπείρους. Βαθμιαία έβλεπα τις μεγάλες φυσιογνωμικές διαφορές μεταξύ των Ευρωπαίων, μεταξύ των Ασιατών, μεταξύ των Αράβων καθώς και μεταξύ των πολυάριθμων αφρικανικών φύλων και λαών. Στα παρελθόντα 55 έτη μπόρεσα να ασχοληθώ με τους Γερμανούς ( γερμανικές, σλαβικές και κελτικές φυσιογνωμίες ) συστηματικότατα. Όλα αυτά που έβλεπα με προβλημάτισαν βαθειά και εντατικά.

Είναι αυτονόητο, ότι οι γνώσεις μου στηρίζονται σε πολυάριθμα επιστημονικά βιβλία ειδικών επιστημόνων στους κλάδους Αρχαιολογία, Ιστορία , Εθνολογία, Θρησκεία και Μυθολογία καθώς και στα δημοσιευθέντα αποτελέσματα ερευνών της Γενετικής ( DNA ). Εδώ αναφέρονται μόνον οι επιστημονικές απόψεις, περί των οποίων από μεθοδική άποψη υφίσταται γενική ομοφωνία ( consensus generalis professorum et doctorum ) .

γ ) Φυσικά περνούν οι ειδικές γνώσεις από το αυστηρό φίλτρο της Γενικής Μεθοδολογίας των Βασικών και Προγνωστικών Επιστημονικών Ερευνών ( ένας από τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους ). Έχουν ειδικά εφαρμοσθεί οι αρχές της Εξέλιξης ( Μεταλλαγής ) και της Σύγκρισης.

δ ) Η μελέτη  άρθρο αντιτίθεται στον ανέξοδο υπερεθνικισμό, στον γελοίο σωβινισμό και στον ολέθριο και απάνθρωπο ρατσισμό και διακατέχεται έτσι από το πνεύμα του ουμανισμού ( ανθρωπισμού ) και της διαλλακτικότητας έναντι άλλων εθνών.

ε ) Η προέλευση των Ευρωπαίων είναι ένα σύνθετο θέμα , γιατί συνδέεται πρωτίστως με μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών ήδη στην προϊστορική εποχή καθώς και με την εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτή η βασική διαπίστωση ασκεί καθοριστική επιρροή επί της προσέγγισης στο θεμα.

1. Μετακινήσεις και συγχωνεύσεις πληθυσμών στην προϊστορική περίοδο της Ευρώπης

Μετακινήσεις στην Παλαιολιθική και στην Μεσολιθική Εποχή

Ομόφωνα πρεσβεύουν οι ειδικοί αρχαιολόγοι την άποψη, ότι ο Homo sapiens sapiens ( “σκεπτόμενος άνθρωπος” – στα τελευταία έτη έχουν οι επιστήμονες αναγνωρίσει και τον Homo Neanderthalensis ως Homo sapiens- έφθασε στην Ευρώπη προερχόμενος από την Αφρική μέσω της Μέσης Ανατολής προ 42 χιλιάδων , στην Κίνα προ 60 έως 70 και στην Αυστραλία προ 45 ( μερικοί ειδικοί γράφουν προ 50 έως 60 ) χιλιάδων ετών.

Πρώτα εποίκησε την Νότια Ευρώπη και κατόπιν άρχισε βαθμιαία να κινείται προς τον Βορρά, όπου όμως επικρατούσαν έως προ 11 χιλιάδων ετών οι παγετώνες. Ύστερα από την υποχώρηση των παγετώνων και την βαθμιαία δημιουργία κατάλληλου κλίματος και κάπως κανονικών συνθηκών ζωής εξαπλώθηκε ο σύγχρονος άνθρωπος σε όλη την Ευρώπη.

Τα κύρια μέσα επιβίωσης σε όλη την διάρκεια της Παλαιολιθικής Εποχής ( τελείωσε περίπου 8000 π.Χ. ) και της Μεσολιθικής Εποχής ( 8000 έως 5.500 /5000 π. Χ. ) ηταν η θήρα ( Κυνηγοί), η αλιεία ( αλιείς ) και η συλλογή άγριων φυτών και καρπών ( τροφοσυλλέκτες). Ακριβώς αυτός ο τρόπος διαβίωσης ανάγκασε τους “Πρωτοευρωπαίους” ( terminus scientificus ) να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο έλαβαν χώραν επιμειξίες μεταξύ των Ευρωπαίων των διαφορετικών περιοχών.

Μετακινήσεις στην Νεολιθική Εποχή , Ινδοευρωπαίοι

Η Νεολιθική Εποχή ( περίπου 5.500/5000 έως περίπου 3000 π.Χ. ) ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την “Αγροτική Επανάσταση”, την πρώτη μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στην Μέση Ανατολή όμως έχει προηγηθεί η Νεολιθική Εποχή κατά πολύ ( σύμφωνα με τις νεώτερες ανακαλύψεις συνέβει αυτό 8000 έως 9000 π.Χ. ! ). Αυτό ισχύει γενικά και για την γενική εξέλιξη του υλικού και ύστερα από 4.500 έτη και του πνευματικού πολιτισμού.

Η γεωργία οδήγησε μέσω των παραγωγικών δυνάμεων σε μία κοσμοϊστορική βελτίωση μεν των βιωτικών συνθηκών και σε πολλαπλασιασμό του πληθυσμού, αλλά ήδη προέκυψαν μεγάλα προβλήματα κατάλληλου εδάφους για τις γεωργικές καλλιέργειες, Έτσι αναγκάσθηκαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να κινηθούν προς τα δυτικά.

Πρώτα ξεχύθηκαν στις περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου έχει επαναληφθεί λόγω των ευνοϊκότερων συνθηκών ζωής το φαινόμενο του πολλαπλασιασμού του πληθυσμού. Προ περίπου 8 χιλιάδων ετών άρχισε πάλι η εξάπλωση των πληθυσμών ακόμη πιό δυτικά και έφθασε έως την Βουλγαρία και την Ελλάδα. Ακολουθώντας τον ποταμό Δούναβη έφθασαν οι γεωργοί έως την Κεντρική Ευρώπη και από εκει άρχισε ο εποικισμός της Βόρειας Ευρώπης.

Άλλοι αγροτικοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν την Βόρεια Αφρική και εποίκησαν την Ιβηρική Χερσόνησο , στην οποία όμως λόγω της αφθονίας ψαριών και οστράκων παραμελήθηκε η καλλιέργεια της γης και έτσι υστέρησε στην εξέλιξη της γεωργίας.

Οι αγρότες από την Μέση Ανατολή έφεραν μέσω της Μικράς Ασίας στην καθυστερημένη Ευρώπη γνώσεις περί την γεωργία και την συστηματική κτηνοτροφία καθώς και υλικό πολιτισμό. Ειδικοί επιστήμονες της Γενετικής, ένας στην Γερμανία και ένας στην Τσεχία, κατόρθωσαν προ μερικών ετών να αποδείξουν με DNA-έρευνες πειστικά, ότι τα σημερινά βοϊδή της Ευρώπης προέρχονται ιστορικά από την Μέση Ανατολή .

Εκτός τούτου έχει αποδειχθεί, ότι ήδη 5500 (στην Ελλάδα ήδη 6000 ) π.Χ. επικράτησε η γεωργία στην Κεντρική Ευρώπη. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι, μεταξύ αυτών και οι μακρινοί πρόγονοι των σημερινών Γερμανών κατοικούσαν ήδη τότε σε σπίτια και όχι “επάνω στα δένδρα ! ” και έτρωγαν ψωμί και όχι βελανίδια, όπως συχνά και παρανοϊκά ισχυρίζονται κάποιοι ανιστόριτοι και υπερεξυπνάκηδες Ελληναράδες.

Οι πρώτοι γεωργοί έμειναν μόνιμα στις πιό εύφορες περιοχές της Ευρώπης με σκοπό να καλλιεργήσουν την γη. Αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία μιας απαραίτητης κοινωνικής οργάνωσης και του πρώτου αγροτικού πολιτισμού σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά οι λαοί της Μέσης Ανατολής προηγούντο σε όλα τα επίπεδα επί περίπου 4000 έτη. Είναι ευκατανόητο, ότι αυτοί οι λαοί ( Σουμέριοι , Αιγύπτιοι, Ακκάδες, Βαβυλώνιοι ) ίδρυσαν κράτη προ 5 και συστηματικούς νόμους προ 4250 ετών και γενικά έθεσαν τις βάσεις για τους πρώτους πολιτισμούς της ανθρωπότητας ( Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ μου τη μελέτη “Πολιτισμός και Κουλτούρα” ).

Οι πολυάριθμες μετακινήσεις στην Ευρώπη οδήγησαν βαθμιαία σε επίσης πολυάριθμες συγχωνεύσεις των πληθυσμιακών ομάδων και σε αλληλοεπιδράσεις των τότε ευρωπαϊκών γλωσσών. Με αυτόν τον τρόπο έχει συντελεσθεί η διαδικασία της διαφοροποίησης των αυτόχθονων πληθυσμών και των γλωσσών τους. Οι τελείως διαφορετικές κλιματικές συνθήκες συνέβαλαν και στην διαφοροποίηση των νοοτροποιών των Νοτίων και των Βορείων Ευρωπαίων , η οποία όμως στην ουσία άρχίσε ήδη προ 42 χιλιάδων ετών. Η προϊστορική Αρχαιολογία τους αξιολόγησε ως φιλήσυχους γεωργικούς πληθυσμούς, οι οποίοι είχαν λόγω της παραγωγικότητας της γης πρωτίστως θηλυκές θεότητες.

Αλλά στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς. Αυτοί προήλθαν από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.

Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.

Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί . Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπ όψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.

Στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς.

Αυτοί προήλθαν σύμφωνα με την έως τώρα επικρατούσα άποψη των ειδικών επιστημόνων από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.

Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.

Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί .

Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπόψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.

Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ. έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν αργόοτερα προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική.

Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και ως Ινδοάριοι.

Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστο

Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ.( αλλοι  γράφουν προ 3000 ετών) έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική. Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και σαν Ινδοάριοι.

Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστος και ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με την φαντασιοπληξία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών , οι οποίοι μπέρδεψαν η σκοπίμως διαστρέβλωσαν τις έννοιες αυτοονομαζόμενοι “Αριοι”. Και οί Ινδοάριοι κατόρθωσαν να επικρατήσουν με την θρησκεία και την γλώσσα τους ( Σανσκριτική ).

Στην Κεντρική Ασία έμειναν ακόμη μερικές χιλιετηρίδες Ινδοευρωπαίοι, όπως οι πρόγονοι των ιστορικών Κιμερίων , Σκυθών και Τοχάρων. Αργότερα εκτοπίσθηκαν πρώτα από τους μογγολικούς Σαρμάτες και βαθμιαία από άλλους μογγολικούς λαούς, των οποίων οι απόγονοι κατοικούν σήμερα σε όλην την Κεντρική Ασία.

Το λίαν ενδιαφέρον έγκειται στο ό,τι οι αγώνες μεταξύ των επιθετικών Ινδοευρωπαίων κτηνοτρόφων νομάδων και των ειρηνικών αυτόχθονων αγροτικών πληθυσμών αντανακλώνται στην μυθολογία των λαών που προήλθαν από την συγχώνευση των κατακτητών με τους κατακτημένους με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Το ινδικό έπος Ramayana περιγράφει π.χ. τον αγώνα μεταξύ των “καλών” λευκών πιθήκων ( Ινδοάριοι ) και των “κακών” μαύρων πιθήκων ( αυτόχθονοι Dravidas ) .

Κάτι το παρόμοιο διαπιστώνουμε και στην ελληνική μυθολογία. Η Τιτανομαχία τελείωσε με την ολοσχερή νίκη των θεών των Ινδοευρωπαίων κατά των θεών του γηγενούς πληθυσμού, ως επί το πλείστον των Πελασγών. Όπως φαίνεται, όχι μόνον η Ιστορία, αλλά και η Μυθολογία γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.

Στην επίσης ενδιαφέρουσα μυθολογία των Γερμανών ήταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ( Asen ) από του γεωργούς και ( Wanen ) από τους Ινδοευρωπαίους εξ ίσου ισχυρές , γι αυτό αναγκάσθηκαν να συμβιβαστούν. Αυτός είναι ο λόγος, που ο ανώτατος θεός των πολυάριθμων αρχαίων γερμανικών φύλων και λαών είχε τα δύο ονόματα Odin και Woda. Γερμανοί ειδικοί επιστήμονες πρεσβεύουν την άποψη , ότι αυτή η σύνθεση ( ειρηνόφιλοι αγρότες και επιθετικοί κηνοτρόφοι Ινδοευρωπαίοι ) έχει επηρεάσει για πάντα τον διπλό χαρακτήρα της γερμανικής νοοτροπίας.

Από την συγχώνευση των Ινδοευρωπαίων και των ευρωπαϊκών αγροτικών πληθυσμών προήλθαν οι ευρωπαϊκοί λαοί , των οποίων οι γλώσσες είναι συγγενικές και ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών , περί των οποίων πρόκειται να δημοσιευθεί στο Blog ειδική μελέτη, η οποία προετοιμάζεται συστηματικά εδώ και μισόν αιώνα. Οι γλώσσες των γηγενών πληθυσμών εξαφανίσθηκαν. Μόνο τα Βασκικά ( προέρχονται σύμφωνα με DNA-έρευνες όπως και οι Βάσκοι από την Βόρεια Αφρική ) , τα Ουγγαρέζικα ( αυτά είναι όπως και οι καθ εαυτού Ούγγροι ασιατικής προέλευσης) , τα Φινλανδέζικα και τα Εσθονικά ( και τα δύο είναι συγγενικά και σιβηρικής προέλευσης ) και τα Τούρκικα που προέρχονται όπως και οι καθ εαυτού, οι μογγολικοί Τούρκοι από την Κεντρικοανατολική Ασία (Ουράλια) και δεν ανήκουν σε αυτήν την γλωσσική οικογένεια.

Μετακινήσεις στην Εποχή του Ορείχαλκου/Χαλκού ( 3000-1250 π. Χ. )

Οι Ινδοευρωπαίοι έζησαν μαζί μερικές εκατοντάδες έτη στην Κεντρική Ευρώπη. Από οικονομικούς και πληθυσμιακούς λόγους άρχισαν να εγκαταλείπουν αυτήν την περιοχή κινούμενοι προς όλες τις κατευθύνσεις : Οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων , των Ιλλυρίων και των Θρακών προς τα Βαλκάνια, των αρχαίων Κελτών διαδοχικά προς τα Δυτικά, οι πρόγονοι των αρχαίων Γερμανών προς τον Βορρά, όπου προ 4 χιλιάδων ετών έχει πραγματοποιηθεί η γένεσή τους και των Βαλτικών πληθυσμών προς την Βορειο-Ανατολική Ευρώπη.

Σε εκείνη την εποχή δεν μπορούσε ακόμη να γίνει λόγος για προγόνους των Σλαβικών φύλων. Όπου και να πήγαιναν οι Ινδοευρωπαίοι γινόταν συγχώνευση με τους αγροτικούς πληθυσμούς. Ταυτόχρονα επικρατούσαν οι ως επί το πλείστον αρσενικοί θεοί και η γλώσσα τους φυσικά με πολλά στοιχεία των μη ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Κατ αυτόν τον τρόπο διαφοροποιήθηκαν ήδη τότε οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.

Στην περίοδο της Εποχής του Ορειχάλκου έχει συντελεσθεί 1200 π.Χ. μία δυναμική μετακίνηση ευρωπαϊκών λαών, τους οποίους η Αρχαιολογία ονόμασε “Θαλάσσιους Λαούς” . Η αφετηρία τους ήταν τα Βαλκάνια, πέρασαν στην Μικρά Ασία, κατέστρεψαν τον ακμαίο χιττικό πολιτισμό, αλλά στην Αίγυπτο νικήθηκαν από τον Φαραώ Ραμψή Γ. Και αυτό το γεγονός οδήγησε στην περαιτέρω επιμειξία μερικών ευρωπαϊκών λαών.

( “Θαλάσσιοι Λαοί :” Lukka (rkw,) : Λύκιοι , Sherden (š3rdn) : Σάρδες, Shekelesh (š3krš3) : Σικελοί, Akawasha (jḳ3w3š3), Αχαιοί , Denyen (d3jnjw): Δαναοί ,Tjekker (ṯ3k3r): Τεύκροι Pholosté (prwsṯ) : Φιλισταίοι. Πηγές : -Colleen Manassa, The Great Karnak Inscription of Merenptah: Grand Strateg,  Yale University, New Haven 2003. – Heike Sternberg-el Hotabi,  Der Kampf der Seevölker gegen Pharao Ramses III., Rahden (Westfalen) 2012. -Edward Noort, Die Seevölker in Palästina, Kampen 1994. – Eliezer D. Oren, The sea peoples and their world, University Museum, Philadelphia 2000 ).

Μετακινήσεις στην Εποχή του Σιδήρου

Κατά την διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου έλαβαν χώραν στην Ευρώπη οι εξής σημαντικές μετακινήσεις και ταυτόχρονα συγχωνεύσεις λαών και φύλων :

Ελληνες