Γιανναράς Χρήστος, Φιλόσοφος και Θεολόγος, Εποικοδομητική Κριτική, Προβληματικά Αρθρα, Ιδεαλιστκή Προσέγγιση , Υπαρξιακές Ανάγκες
Ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς, Φιλόσοφος και Θεολόγος ασχολείται ως επιφυλλιδογράφος της Καθημερινής με κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά προβλήματα μεν , αλλά διαπιστώνουμε μεγάλες ανεπάρκειες.
Δεν εκφράζουμε τη γνώμη μας επί του φιλοσοφικού και θεολογικού έργου του κ. Γιανναρά, αλλά αποκλειστικά επί των θιγομένων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων, τα οποία όμως προϋποθέτουν επιστημονικές σπουδές και γνώσεις της Πολιτολογίας , της Θεωρίας των διεθνών σχέσεων, της Ιστορίας, των Οικονομικών επιστημών, της Κοινωνιολογίας καθώς και της ανάλογης ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ.
Αλλοι τα έχουν αυτά σπουδάσει και εν μέρει ΔΙΔΑΞΕΙ !
Σε ό,τι αφορά την Φιλοσοφία υπάρχουν διεθνώς όχι μόνον η “Φιλοσοφία καθ ευτού”, αλλά ήδη και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, η ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (ύστερα απο1991 ιδιαίτερη έδρα στο Πανεπιστήμιό μας ) , η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ τοτ ΔΙΚΑΙΟΥ καθώς και ειδικά η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΑΚΑΙΟΥ.
Αμφιβάλλω, αν αυτές οι εξελίξεις είναι στην Ελλάδα γνωστές.
Η Θεολογία είναι ούτως ή άλλως τελείως ανεπαρκής ως βάση αξιολόγησης συγκεκριμένων κοινωνικοπολιτικών και οκονομικών φαινομένων. Το μόνο αποτέλεμα είναι μία βαρετή γενικολογική ηθικολογία, η οποία είναι ανέξοδη και εύκολη.
Η “Φιλοσοφία καθ εαυτού” οδηγεί επίσης σε αοριστολογίες και γενικολογίες ή το χειρότερο σε παράλογα συμπεράσματα τα παραδείγματα με τον Πούτιν ,τον Ερντογκάν και κυρίως με την εξιδανίκευση του ανίκανου και λαοπλάνου Τσίπρα).
Καθημερινή (25.12.15)
—————————————————————
Εποικοδομητική Κριτική
Βασική κριτική στον κ. Χρήστο Γιανναρά
Ο κ. Χρήστος Γιανναράς είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας και Θεολογίας, έχει εκδόση πάνω από 20 επιστημονικά βιβλία, δημοσίευσε πάμπολα δημοσιογραφικά άρθρα, ανήκει στους καταξιωμένους διανοητές και στους κορυφαίους δημοσιογραφούντες επιστήμονες της Ελλάδας και είναι γενικά μία επιβλητική προσωπικότητα της επιστήμης, των γραμμάτων, του πνεύματος και του πολιτισμού. Και όμως διαπιστώνουμε στα κείμενά του μερικές σημαντικές αδυναμίες. Παρακάτω αναφέρονται οι σπουδαιότερες.
1. Η προσέγγιση στα θέματα είναι άκρως ιδεαλιστική-θεολογική, ενώ η ζωή είναι μία σύνθεση υποκειμενικών ιδεών και αντικειμενικών πραγμάτων. Στα τελευταία ανήκουν πρωτίστως οι συγκεκριμένες συνθήκες βίου, ιδιαιτέρως η βάση τους και δη οι παραγωγικές δυνάμεις και σχέσεις. Η αποκλειστική ενασχόληση μόνον με τον αστερισμό των ιδεών οδηγεί με λογική συνέπεια σε μη πειστικά συμπεράσματα.
2. Οπως η διεθνοποίηση των οικονομικών και χρηματιστικών σχέσεων στο δεύτερο ήμιση του 19ου αι. είχε καθορισικές αντικειμενικές αιτίες, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με την παγκοσμιοποίηση. Τα μικρά έθνη πρέπει να ποσαρμοσθούν στις νέες διεθνείς συνθήκες, ειδάλλως θα καταποντισθούν. Είναι όμως εσφαλμένο να δαιμονοποιούμε συλλήβδην και ολίγον τι λαϊκιστικά την παγκοσμιοποίηση
3. Στο άρθρο διαπιστώνουμε μίαν ελαφρά τάση στην συνωμοσιολογία, η οποία εκφράζει αδυναμία κατανόησης των διεθνών πεπραγμένων καθώς και φόβο. Αλλά αυτό το φαινόμενο είναι μάλλον τριτοκοσμικό και ανατολίτικο. Η πολιτική των ακραίων κομμάτων στηρίζεται πρωτίστως στην συνωμοσιολογία και στην κινδυνολογία.
4. Ενα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των άρθρων του κ. Γιανναρά είναι η ελληνοκεντρική θέαση. Αλλά θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση παρόμοιων προβλημάτων να λάβουμε οπωσδήποτε υπ όψη και άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθώς και πέραν τούτου μερικά σημαντικά έθνη και άλλων Κύκλων Πολιτισμού ( π.χ. την Κίνα και τις Ινδίες ). Η συνηθισμένη ελληνοκεντρική ομφαλοσκόπηση παρεμποδίζει την πνευματική διαύγεια και την σύλληψη του πυρήνα των υπαρχόντων προβλημάτων.
5. Ενα άλλο καθοριστικό γνώρισμα των άρθρων του είναι η ροπή στο απόλυτο, π.χ. στην απόλυτη αλήθεια, στην απόλυτη δικαιοσύνη κτλ., ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για σχετικά φαινόμενα. Το απόλυτο εστιάζεται στην παγκόσμια ιστορία των ιδεών μόνον στις κοινωνικές ουτοπίες, στις οποίες ανήκουν και οι βασικές αντιλήψεις του Πλάτωνα. Το ό,τι ο κ. Γιανναράς είναι πλατωνικός, αλλά όχι νεοπλατωνικός , είναι εμφανές.
6. Ο κ. Γιανναράς κάνει μεν εν μέρει εύστοχες αναλύσεις συνήθως σε άρτια λογοτεχνική γλώσσα, αλλά δεν αναδεικνύει ποτέ λύσεις των διαπιστωθέντων προβλημάτων. Αλλά από επιστημονική άποψη ανήκουν η εξεύρεση και η επίλυση των προβλημάτων μαζί. «Negatio est determinatio“ ( „απόρριψη σημαίνει προσδιορισμός» : Οταν απορρίπτεις κάτι, κάνε δική σου πρόταση ( Baruch Spinoza).
7. Ποιό είναι άραγε το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα : Είναι τα Μνημόνια, είναι ο υπερδανεισμός η μάλλον το πολύ χαμηλό επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων και της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων ; Αλά εκτός τούτου υφίσταται και κάτι το καθοριστικό : Ποιός πολιτικός άραγε θεωρείται διεθνώς φερέγγυος για να δοθούν στην Ελλάδα τα σχεδόν υπαρξιακά δάνεια ;
Συμπέρασμα : Η εποικοδομική κριτική δεν σημαίνει , ότι αγνοείται η μεγάλη επίτευξη του κ. Γιανναρά στον σημαντικό αναβιβασμό της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Καθημερινή ( 23. 7. 13 ).
———————————————————–
Ιδεαλιστική και υλιστική θέαση, Χρήστος Γιανναράς, Θεολόγος, Φιλόσοφος και Δημοσιογραφος της Καθημερινής (Επιγραμματικά)
Στην ιστορία της Φιλοσοφίας αναφέρονται ο Πλάτων ως εμπεδωτής του Ιδεαλισμού και ο Δημόκριτος ως εμπεδωτής του Υλισμού.
Ο Karl Marx έχει παραλάβει τον Υλισμό από τον Feuerbach.
Ο ιδεαλιστής βλέπει μόνον τις ιδέες, ενώ ο υλιστής μόνον την ύλη (κοινωνικοπολιτικοοικονομική πραγματικότατα).
Και οι δύο προσεγγίσεις είναι μονοδιάστατες, ενώ η θεώρησηση επί τη βάσει της διαλεκτικής αλληλοεξάρτησης αμφοτέρων είναι πιο λογική και επιστημονική.
Η μεθοδολογική προσέγγιση του κ. Χ. Γιανναρά είναι αποκλειστικά ιδεαλιστική, πλατωνική, ηθικολογική και γενική. Το αντίθετο από αυτήν είναι η μονοδιάστατη υλιστική προσέγγιση.
Υφίσταται όμως και η πιο σωστή προσέγγιση, η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ και ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ, η οποία όμως σε ό,τι αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά αντικείμενα των άρθρων του Κ. Χ.Γ. προϋποθέτει σπουδές και γνώσεις τουλάχιστον στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Κοινωνιολογία. Καθημερινή (29.12.15)
———————————————————-
Ο κ. Γιανναράς αναφέρει τις “υπαρξιακές ανάγκες του ανθρώπου” ως ρίζες μιας “καινούργιας φιλοσοφίας και οπτικής”. (Καθημερινή,11.10.15)
Αυτό αποτελεί για μένα μίαν έκπληξη, γιατί χρησιμοποιεί υπό την ιδιότητα του καθηγητού της ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και της Φιλοσοφίας όχι μόνον εκφράσεις, αλλά πέραν τούτου και γνώσεις της Κοινωνιολογίας, ολίγον τι και του Ιστορικού Υλισμού.
Υφίσταται ολόκληρη θεωρία περί αυτού του προβληματισμού.
Συνοπτικότατα : Υπαρξιακές ΑΝΑΓΚΕΣ, στις οποίες εστιάζονται τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, τα οποία είναι η αφετηρία για την ΒΟΥΛΗΣΗ, η οποία είναι σε ένα κράτος η βάση των ΝΟΜΩΝ και στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις η βάση των ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ, μέσω των οποίων (νόμων και συμφωνιών) δημιουργούνται ΚΑΝΟΝΕΣ συμπεριφοράς που πρέπει να τηρούνται εκ μέρους των πολιτών και των κρατών (ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ), ειδάλλως θα τιμωρούνται (ΤΙΜΩΡΙΑ). Καθημερινή (11.10.15)