Tag Archives: Οικογενειοκρατία

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Posted on by
Reply

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Οικογενειοκρατία, Νεποτισμός a la grec , Αριστερά επίσης

Posted on by
2

Οικογενειοκρατία  Νεποτισμός a la grec, ΑΡΙΣΤΕΡΑ !

Οταν το 2012 είχα  συνειδητοποιήσει τον νεποτισμό και την οικογενειοκρατία, άρχισα να ασχολούμαι πιό συστηματικά  με αυτό το θέμα. Mόνον η ύπαρξη της οικογενειοκρατίας θα αρκούσε να συμπεράνει κανείς, ότι η Ελλάδα δεν ανήκει πολιτισμικά στην Ευρώπη, αλλά στη Μέση Ανατολή.

Υπάρχει λόγος να εμβαθύνουμε σε αυτό το μεσαιωνικό και μεσοανατολίτικο λίαν προβληματικό φαινόμενο. Κατ αρχάς τίθεται το θεωρητικό ερώτημα, τί είναι η οικογενειοκρατία ή ευρύτερα ο νεποτισμός a la grec.

Γενικά υφίστανται δύο κατηγορίες της οικογενειοκρατίας. Η πρώτη αφορά την κομματική ηγεσία και κατόπιν την πρωθυπουργία και έχει τον χαρακτήρα μίας σχετικά πολύχρονης διαδικασίας.Το πρώτο βήμα είναι η ίδρυση ενός κόμματος, το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με το πρόσωπο του ιδρυτού. Αυτός έχει στην ουσία μόνον μίαν επιδίωξη, να καταλάβει το πρωθυπουργικό αξίωμα.

Ένα από τα πρώτα καθήκοντά του νεποτιστικά σκεπτόμενου πολιτικού έγκειται στο να κάνει ύστερα από την επίτευξη του σκοπού του ταχέως τον γιό του ή την κόρη του υφυπουργό και ύστερα από λίγον καιρό υπουργό που συνήθως αλλάζει τα υπουργεία, δηλαδή ο πατέρας του τον προετοιμάζει συστηματικά για το πρωθυπουργικό αξίωμα στο μέλλον.

Στην ουσία πρόκειται ιδιαιτέρως στο εν τω μεταξύ  θνήσκον ΠΑΣΟΚ για μία δυναστική κληρονομιά, γιατί η επίσημη πολιτική ενός κράτους μεταβάλλεται βαθμιαία σε οικογενειακή υπόθεση. Στην Ελλάδα δε διακόπτεται το επαίσχυντο και βαθέως αντιδημοκρατικό παιγνίδι στην δεύτερη γενεά, αλλά έχει συνεχισθεί χωρίς αιδώ και αυτονοήτως και στην τρίτη γενεά ! (Παπανδρέοι). Το κακό είναι, ότι από τον κομματικό ηγέτη εξαρτώνται στρατιές πολιτικών και εκτος τούτων και γλοιωδών και εμετικών “κολλητών” και τερατωδών αδηφάγων τρωκτικών.

Σε μίαν άλλη περίπτωση δεν έλαβε χώραν μία συστηματική προετοιμασία , αλλά συγγενείς του ιδρυτού και ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας, πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της Δημοκρατίας φρόντισαν να μείνει η ηγεσία στο “σόϊ” Καραμανλή, δηλαδή ανέλαβε τα ηνία ένας nepus (ανεψιός, εξ ού και νεποτισμός). Και αυτό έχει συμβεί τελείως αυτονοήτως , γιατί οι πολυάριθμοι “κολλητοί” και εδώ τα αδηφάγα τρωκτικά συνήθισαν στα προνόμια.

Υστερα από συστηματική προετοιμασία  εκ μέρους του πατέρα του Αχιλλέα έχει εμφανισθεί  προ ημερών επίσημα για πρώτη φορά ο επόμενος Κωνσταντίνος  Καραμανλής (sic). Αν και πανεπιστημιακός, όταν διάβασα στον τύπο αυτήν την επαίσχυντη είδηση πάρα λίγο να κάνω εμετό. Aυτοί οι Βαλκάνιοι  δεν έχουν ούτε αιδώ, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε αυτογνωσία   Είναι το παιδάριο τόσο πεπεισμένο για τις «ικανότητές» του; Αυτό είναι το άκρον άωτον της θρασύτητας, του επαρχιωτισμού  των ψευτοδυναστειών αλλά και της αποβλάκωσης αυτών  που τους ψηφίζουν. Εδώ έχει από καιρό συντελεσθεί μία συστηματική  και πολυεπίπεδη αποβλάκωση ενός μεγάλου τμήματος του νεοελληνικού λαού. Ούτε στην Τουρκία σημειώνονται τέτοια εμετικά, επαίσχυντα και γενικά μεσαιωνικά φαινόμενα. Και στις δύο περιπτώσεις έχει αναμφιβόλως αποδειχθεί, ότι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί ελέω αίματος, εκπρόσωποι των προαναφερθέντων δυναστειών, ήταν τελείως ακατάλληλοι για ένα τέτοιο αξίωμα, γιατί έλλειπαν πρωτίστως οι νοητικές και ατομικές  προϋποθέσεις.

Η πολιτική δυναστεία των Μητσοτάκηδων αναδεικνύει μίαν πιό συστηματική προετοιμασία και προώθηση των μελών της σε ανώτερα  αξιώματα. Διαθέτει το σπάνιο πλεονέκτημα να ζει ακόμη ο αρχηγός του “τζακιού”, ο οποίος επεμβαίνει σκοπίμως και ευστόχως στα πολιτικά δρώμενα με εξυπνότατες δηλώσεις πάντα έμμεσα για το συμφέρον της δυναστείας του.

Παρακολουθώ τη μέθοδο και τη στρατηγική του από χρόνια και έχω διαπιστώσει την εξής τακτική: Πρώτα διατυπώνει τη γνώμη του ο αρχηγός περί ενός πολιτικού προβλήματος και κατόπιν έπονται δηλώσεις της κόρης του, του γιού του και από καμιά φορά και του εγγονού του ! Σε μερικές περιπτώσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν για το θεαθήναι την εντύπωση, ότι υπάρχουν μεταξύ τους και “διαφωνίες” !

Εν τω μεταξύ εμφανίζεται με μεγάλη καθυστέρηση και η οικογενειοκρατία  «κόκκινης» απόχρωσης στην ουσία πρωτίστως  αριστεριζόντων μικροαστών, οι οποίοι υποδύονται κατά τα άλλα έως τώρα με επιτυχία τον ρόλο του ρητορικού επαναστάτη. Στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε μερικά υπουργεία σύζυγοι, σε ανώτερες θέσεις γιοι και θυγατέρες, ανεψιοί και ανεψιές. Εχει ήδη αρχίσει και σε αυτούς η γνωστότατη νεοελληνική μεγάλη  μάσα.

Υφίσταται και μία άλλη μορφή του νεοελληνικού νεποτισμού, η οποία αφορά ως επί το πλείστον το βουλευτικό αξίωμα, το οποίο έχει μεταβληθεί σε κομματικό και οικογενειακό φέουδο. Σε μερικές περιπτώσεις  ήταν  στο ίδιο συντηρητικό κόμμα τρία μέλη μίας οικογένειας (πατήρ 50 έτη στη Βουλή !), υιός και κόρη από την Κρήτη) ή συνήθως πατέρας και γιός ή ξαδέρφια ταυτόχρονα μέλη του Κοινοβουλίου.

Εφαρμόζοντας τη συγκριτική μέθοδο διαπιστώνουμε, ότι η οικογενειοκρατία δεν είναι γνωστή στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δηλαδή πρόκειται για μία καθαρώς ελληνική “ιδιαιτερότητα”, αλλά είναι διαδεδομένη στις ΗΠΑ (Kennedy, Busch). Εγείρεται το εύλογο ερώτημα, γιατί υπάρχει αυτό το επαίσχυντο φαινόμενο στην Ελλάδα, για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι οι Ελληνες. Εδώ λείπουν το άτομο και ο συνειδητός πολίτης, γιατί η Ελλάδα δεν βίωσε ούτε την Αναγέννηση, ούτε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ο οποίος έχει μεταλλάξει εκ των βάθρων την Ευρώπη.

Αλλά ήδη στην εποχή του Μεσαίωνα, ακριβώς τον 12ο αι. έχει διατυπωθεί από τον μεγάλο θεολόγο και φιλόσοφο Thomas de Aquin (Θωμάς Ακινάτης) η άποψη περί του ατόμου, η οποία έχει βαθμιαία επικρατήσει, ενώ δυστυχώς οι θεολόγοι και φιλόσοφοι της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προσπάθησαν μάταια να δημιουργήσουν μίαν παρόμοια αντίληψη. Ετσι έχουν διαμορφωθεί δύο τελείως διαφορετικές εικόνες του ανθρώπου στην Ευρώπη και στην καθυστερημένη Ορθόδοξη Ανατολή.

Τα καθοριστικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ατόμου είναι σε γενικές γραμμές τα εξής : αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, αυτοπεποίθηση, αυτογνωσία, αυτονομία της θέλησης και ελευθερία των επιλογών σε όλους τους καθοριστικούς τομείς της ζωής. Στην ιδανική περίπτωση αποτελείται μία κοινωνία από τέτοια άτομα, αλλά όχι ακόμη η ελληνική κοινωνία. Λείπουν τα αναφερθέντα χαρακτηριστικά, τότε είναι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος μόνον ένας ανάμεσα σε άλλους, οι οποίοι αποτελούν τη μάζα (Ιδέ εκτενέστατα και εμβριθέστατα Στέλιος Ράμφος, Ο καημός του ενός, Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων, Αθήνα, 2002) και αυτός είναι το ιδανικό θύμα των λαϊκιστών διαφορετικών αποχρώσεων, ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ και των γελοίων ΑΝΕΛ. Η οικογένεια ή το σόϊ του κατέχουν προτεραιότητα. Από αυτήν την ιδιαίτερη σχέση σε καθυστερημένες κοινωνίες απορρέουν όμως και πλεονεκτήματα για πολλούς, όπως η οικογενειοκρατία στον πολιτικό βίο της Ελλάδας. Η προέλευση, το γένος και το όνομα είναι προσδιοριστικές προϋποθέσεις για μία πολιτική σταδιοδρομία και όχι οι πραγματικές ικανότητες.

Επειδή το άτομο είναι στην Ελλάδα σχεδόν ανύπαρκτο, λείπει αυτόματα η απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη του πολίτου, τον οποίο διακρίνουν στις εξελιγμένες χώρες τα ακόλουθα γνωρίσματα: αναγνώριση της αλληλουχίας των δικαιωμάτων και των καθηκόντων, νομοταγία, εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων, αναγνώριση της απόλυτης προτεραιότητας του συμφέροντος του συνόλου απέναντι στο ατομικό συμφέρον κτλ. Από τα προαναφερθέντα απορρέει  το συμπέρασμα, ότι στην Ελλάδα λείπουν το άτομο (με κοινωνική συνείδηση) και ο πολίτης (με κρατική συνείδηση).

Αυτή είναι η κυρία αιτία για το γεγονός, ότι μερικές οικογένειες πολιτικών κατορθώνουν να κοροϊδεύουν τον λαό και να ασχολούνται επαγγελματικά με λίαν προσοδοφόρο τρόπο με την πολιτική. Η οικογενειοκρατία είναι μία από τις μεγαλύτερες κατάρες που έπεσαν επάνω στον ελληνικό λαό.

Συμπέρασμα : Πρόκειται για μία κάστα επαγγελματιών πολιτικών  η οποία  καταφέρνει  να κοροϊδεύει και να εκμεταλλεύεται από κάθε άποψη τον ελληνικό λαό, ο οποίος δυστυχώς ακόμη κοιμάται.

Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα,  iefimerida, To Πρώτο Θέμα).

—————————————————————–

ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα)

“Έτσι όπως διάβασα στον Βηματοδότη και αντιγράφω , πέραν του υπουργικού ζευγαριού του αναπληρωτή υπουργού Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα και της συζύγου του, αναπληρώτριας υπουργού Μετανάστευσης Τασίας Χριστοδουλοπούλου υπάρχει και άλλο ανδρόγυνο στον κρατικό μηχανισμό. Ο Κ. Παπαϊωάννου είναι γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Δικαιοσύνης. Η σύζυγός του, η Κλειώ Παπαπανταλέων, έχει τοποθετηθεί σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου, τη σύντροφο του οποίου, Ιφιγένεια Καμτσίδου, φρόντισε ο Γ. Κατρούγκαλος να την τοποθετήσει πρόεδρο στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης.

Και αρχίζει τώρα ένα ντόμινο διορισμών συγγενών: ο υπουργός Πολιτισμού Ν. Ξυδάκης τοποθέτησε ως σύμβουλό του τον αδελφό της Ρένας Δούρου Π. Δούρο. Ο σύντροφος της περιφερειάρχου Ρένας Δούρου Δ. Μπενίσης έχει ρόλο συντονιστή στην Περιφέρεια Αττικής, εκεί δηλαδή όπου προΐσταται η σύντροφός του. Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς τοποθέτησε τον πρώτο εξάδελφο του Πρωθυπουργού Γ. Τσίπρα ως σύμβουλό του ενώ η αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού Έλενα Κουντουρά έχει ως σύμβουλο τον αδελφό της Νίκο Κουντουρά.

Ακόμη ,ο διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Ευ. Καλπαδάκης είναι ανιψιός της συζύγου του υπουργού Εσωτερικών Ν. Βούτση. O έτερος αδελφός Καλπαδάκη Γ. Καλπαδάκης είναι επικεφαλής του γραφείου του αντιπροέδρου Ι. Δραγασάκη!

Πηγή: Νότης Παπαδόπουλος, Οπισθεν ολοταχώς, Το Βήμα (8.4.15).