Η Ουκρανία διεξάγει έναν ΑΓΩΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ενάντια σε μια βάρβαρη επίθεση που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Υποτίθεται ότι οι Ουκρανοί πρέπει να υποκύψουν στον βάναυσο απολυταρχικό δικτάτορα της Μόσχας; Πώς ήταν δυνατόν ο ουκρανικός στρατός να πολεμήσει ηρωικά και να καταστρέψει πολυάριθμα άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, αεροπλάνα και ελικόπτερα, έτσι ώστε οι προγραμματισμένες 2-3 ημέρες για την πλήρη κατάκτηση της Ουκρανίας να έχουν εν τω μεταξύ μετατραπεί σε σχεδόν πολλούς μήνες και ο υπερεκτιμημένος “ένδοξος” ρωσικός στρατός να έχει αποσυρθεί από μερικά εδάφη της Ουκρανίας;
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η συγκλονιστική εμπειρία του 1939 (“χειμερινός πόλεμος” κατά της Φινλανδίας) θα μπορούσε να επαναληφθεί, ιδίως από τη στιγμή που όπλα τελευταίας τεχνολογίας διατίθενται τώρα στο γενναίο ουκρανικό στρατό. Ο Πούτιν χρησιμοποιεί τη γνωστή ρωσική και σοβιετική τακτική της απόλυτης αριθμητικής υπεροχής(ποσότητα αντί ποιότητας). Φαίνεται ότι τα μαθήματα της Φινλανδίας και του Αφγανιστάν δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί. Σε αυτό προστίθεται και η παρανοϊκή απειλή με πυρηνικά όπλα.
Φυσικά, άλλοι παράγοντες όπως ο υγιής πατριωτισμός (σε αντίθεση με τον πρωτόγονο εθνοτικό ρωσικό σωβινισμό) και η θέληση για αυτοσυντήρηση ως έθνος και κράτος παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Σύμφωνα με τον πρώτο ιστορικό της Ευρώπης Θουκυδίδη (“Ο Πελοποννησιακός πόλεμος”: “Ο Πελοποννησιακός πόλεμος”), ο μεγαλύτερος άνδρας της αρχαιότητας Περικλής, στον περίφημο Επιτάφιο συγκρίνοντας την αθηναϊκή δημοκρατία με το αυταρχικό σύστημα της Σπάρτης είπε: είμαστε ελεύθεροι, αγαπάμε την παιδεία, τον πολιτισμό και την τέχνη, αλλά δεν μπορούμε να θεωρούμαστε δειλοί και θηλυπρεπείς, γιατί, όταν πρόκειται για κάτι τέτοιο, πολεμάμε καλύτερα από τους Σπαρτιάτες. Στο πλαίσιο αυτό, χρησιμοποίησε επίσης τη λέξη πολίτης, η οποία στην πραγματικότητα εξακολουθεί να διαπιστώνεται για διάφορους λόγους σπάνια στη ρωσική παράδοση. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι η πλειοψηφία των Ρώσων λατρεύει τον ημίθεο Πούτιν σαν κοπάδι αρνιών και εμπιστεύεται απόλυτα τα πρωτόγονα ψέμματά του. Κάτι παρόμοιο, όπως γνωρίζουμε, συνέβη και στην ολοκληρωτική Γερμανία μετά το 1933.
Συμπεράσματα
1. Στην Ουκρανία, λαμβάνει χώρα μια αντιπαράθεση μεταξύ της ρωσικού τύπου απολυταρχίας του Πούτιν και της δυτικής δημοκρατίας.
2. Οι Ουκρανοί ήρωες υπερασπίζονται την πατρίδα τους, την ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και τις αξίες της Δύσης.
3. Ο εγκληματίας Ρώσος δικτάτορας ζει στον κόσμο των ψευδοϊστορικά προσανατολισμένων φαντασιώσεων περί υπερδύναμης ή πάσχει από αυτοκρατορική παράνοια. Είτε κερδίσει αυτόν τον επιθετικό πόλεμο, ο οποίος είναι αντίθετος με το διεθνές δίκαιο και βαθιά εγκληματικός και επίσης βάρβαρος, είτε όχι, θα μείνει στην ευρωπαϊκή ιστορία ως εγκληματίας πολέμου.
δημοσ. στα Γερμανικά σε: Zeit, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Focus, Neue Zürcher Zeitung, Stern, Süddeutsche Zeitung, Wiener Zeitung (8.3.22,1.6.22)