Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Σύντομη αντιπαράθεση με τις γνωστές και βασικές θέσεις του κ. Γιανναρά επί τη βάσει της Ιστορίας, της Πολιτολογίας, της Εθνικής Οικονομίας και της Κοινωνιολογίας

1.Ο Διεθνισμός αφορά την αλληλεγγύη μεταξύ της εργατικής τάξης διαφορετικών εθνών.

2. Η Διεθνοποίηση υπήρχε ήδη στα τέλη του 19ου αι. με δύο εκφάνσεις :

α) Κατ αρχάς στενή συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων διαφορετικών εθνών και βαθμιαία δημιουργία μερικών διεθνών επιχειρήσεων (διεθνές καφάλαιο) .
β) Εμπέδωση διεθνών διακρατικών οργανισμών (Τηλεπικοινωνία κτλ.)

3. Η Ιδιαιτερότητα είναι πρωτίστως πολιτισμική και δεν «εξαφανίζεται» μέσω της παγκοσμιοποίησης.
Οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες, οι Ινδοί κτλ. συμμετέχουν στην παγκοσμιοποίηση χωρίς να
απωλέσουν την πολιτισμική ιδιαιτερότητά τους.

4. Ηθική της Αριστεράς» και Ανθρωπισμός :

α) Κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από (άλλον) άνθρωπο.
β) Απόλυτη κοινωνική ισότητα και απόλυτη δικαιοσύνη. Πρόκειται για ουτοπίες.

5. Η «ηθική» του καπιταλισμού έχει κάποια σημασία μόνον σε στενό συνδυασμό με το αστικό κράτος, τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και με τις βασικές ελευθερίες.
Οι αντίπαλοι του καπιταλισμού όπως ο κ. Γιανναράς και πρωτίστως τα κομμουνιστικά
και τα άκρως αριστερά κόμματα δεν βλέπουν αυτόν τον αυτονόητο συνδυασμό.

Είναι όμως γεγονός, ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα επί τη βάσει μίας ανεξέλεγκτης δραστηριότητας είναι σε θέση να μειώσει πρωτίστως τα οικονομικά και κοινωνικά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

6. Οι όροι Αριστερά και Δεξιά έχουν εμπεδωθεί ήδη προ της Γαλλικής Επανάστασης και χρησιμοποιούνται ακόμη διεθνώς. Είναι όμως στην πολιτική πράξη ενίοτε πολύ σχετικοί. Και όμως, δεν είναι ως termini scientifici της Πολιτολογίας περιττοί.

7. Ο Βιομηχανικός Καπιταλισμός (προϋπηρχε στην Ολλανδία ο Εμπορικός Καπιταλισμός) έχει επικρατήσει τον 19ο αι. πρώτα στην Αγγλία και έχει επεκταθεί με μεγίστη ταχύτητα σε όλον τον κόσμο, αλλά για περίπου 70 έτη ίσχυε σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου ο «Υπαρκτός σοσιαλισμός». Υστερα από την κατάρρευσή του επέστρεψαν οι πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες ολοταχώς στον
Καπιταλισμό.

Ο Καπιταλισμός δεν έχει ούτε εξαχθεί, ούτε εισαχθεί. Το σκεπτικό του κ. Γιανναρά έχει μείνει στην προκαπιταλιστική εποχή της Ελλάδας της καθυστερημένης γεωργίας, της πρωτόγονης κτηνοτροφίας, της παραδοσιακής αλιείας και
του εμπορίου.

8. Τα κύρια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι η ανεπαρκής παραγωγή ποιωτικών προϊόντων καταλλήλων για την εξαγωγή καθώς και το υπέρογκο χρέος.

9.Η απόρριψη του τουρισμού εκ μέρους του κ. Γιανναρά αγγίζει τα όρια της παράνοιας και της αυτοκτονικής διάθεσης, γιατί ακριβώς ο τουρισμός είναι ο μοναδικός κλάδος της οικονομίας που εργάζεται επιτυχώς.
Πέραν τούτου, το ελληνικό τοπίο δεν «καταστρέφεται», αλλά αξιοποιείται κατάλληλα.
Αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες.

10. Ούτε ο Ελληνισμός, ούτε το ελληνικό έθνος, ούτε η ελληνική κουλτούρα εξαφανίζονται.
Εδώ αντιμετωπίζουμε μία πολύ επιζήμια και σχεδόν τριτοκοσμική κινδυνολογία που είναι διαδεδομένη κυρίως στους ανεγκέφαλους Ελληναράδες.

11. Γιατί έχει καταρρεύσει (όχι ο Μαρξισμός), αλλά ο «Υπαρκτός Σοσιαλισμός» , στηριζόμενος κυρίως στον Λενινισμό, την περαιτέρω εξέλιξη του Μαρξισμού ; Δεν ήταν μόνον «η ανεπάρκεια να ανταποκριθεί σε ζωτικές ανθρώπινες ανάγκες».

Αναφέρω τους παρακάτω λόγους :

α) Η παραγωγικότητα στις «σοσιαλιστικές»
χώρες ήταν πολύ χαμηλή (25 % της παραγωγικότητας στις δυτικές χώρες) .
Δηλαδή το οικονομικό παιγνίδι ήταν για τον «Σοσιαλισμό» a priori χαμένο.

β) Το καταναλωτικό στοιχείο του βιοτικού επιπέδου ήταν όντως ανεπαρκές.

γ) Στα πλαίσια του ολοκληρωτικού συστήματος επικρατούσε έλλειψη βασικών ελευθεριών και βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

δ) Χαμηλή δημιουργικότητα ιδιαιτέρως στις υψηλές τεχνολογίες . Μόνον στον σύγχρονο εξοπλισμό και στην διαστημική έρευνα κατόρθωσε να αναδείξει η Σοβιετική Ενωση σχετικά μεγάλες επιτυχίες.

12. Ο Φιλελευθερισμός έχει εμφανισθεί πρώτα στην Αγγλία ήδη τον 18ο αι., εξελίχθηκε στις αρχές του 20. αι. στον σύγχρονο οικονομικό Φιλελευθερισμό, αλλά ο σύγχρονος Νεοφιλευθερισμός είναι ένα νεότερο φαινόμενο (70χρονα του περασμένου αιώνα, αν και ο όρος ήταν γνωστός ήδη 40 χρόνια πρωτύτερα).

13. Ο Καπιταλισμός δεν θα καταρρεύσει ούτε »νομοτελειακά» που στην Φιλοσοφία σημαίνει αντικειμενικά, ούτε βιαίως. Η κατάρρευση του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» έχει en passant ως συνέπεια την ενδυνάμωση του Καπιταλισμού.
Ωρίμασε όμως ο χρόνος να δαμαστεί ο Νεοφιλελευθερισμός.

14. Τυχόν απόψεις περί κοινοκτημοσύνης ανήκουν στις αιώνιες ουτοπίες.

Ιδέ παρακάτω :

α) Ο Ινδουισμός έχει τον δικό του ιδιαίτερο „Μύθο της Χρυσής Εποχής“, αλλά ονομάζεται „Εποχή της Αλήθειας „ ( „satya yuga“ ) με το εξής περιεχόμενο : Οι άνθρωποι δεν είχαν αρρώστιες και δεν είχαν επιθυμίες. Επίσης δεν ήταν ανάγκη να εργάζονται σκληρά. Ζούσαν ειρηνικά, απλά και με αρετή. Αλλά
ξαφνικά δημιουργήθηκε απληστία και οι άνθρωποι συσσώρευαν συνεχώς ιδιοκτησία (!).

β) Ο μεγαλύτερος θεωρητικός του κράτους και φιλόσοφος της αρχαίας Κίνας Κονφούκιος διατύπωσε την άποψη , ότι στην εποχή των „αγίων“ βασιλέων Yao και Shun και των τριών δυναστιών Yü , Tang και Wu „επικρατούσε στον κόσμο κοινοκτημοσύνη…
Ολοι έλεγαν την αλήθεια και ζούσαν μονιασμένοι…Δεν υπήρχαν κλέφτες, ληστές,
δολοφόνοι και εγκληματίες. Γι αυτό δεν έκλειναν τις εισόδους (των Πόλεων). Αυτή ήταν η εποχή της μεγάλης κοινωνίας“.
Και ο μεγάλος αντίπαλος του Κονφούκιου , ο φιλόσοφος Mo zi έγραψε κάτι το
παρόμοιο.

Παρατήρηση : Αυτή η μικρή αντιπαράθεση δεν έχει ως σκοπό τη μείωση του αξιόλογου έργου του κ. Γιανναρά. Αντικείμενο είναι μόνον οι διατυπωθείσες συγκεκριμένες απόψεις του εδώ στην επιφυλλίδα.

Καθημερινή (10.4.16)

———————————————————————————-

Αλλο Χρήστος και άλλο Χριστός

-Χριστός (από το ρήμα χρίω). Παλαιότατη σημασία : “αλειμμένος με μύρο ή αλοιφή” (Ευριπ. Ιππόλ.516 : “πότερα δε χριστόν ή ποτόν το φάρμακον”).
Από την Παλαιά Διαθήκη, Λευτ. 4,16 : ” και εισοίσει ο ιερεύς ο χριστός από του αίματος του μόσχου εις την σκηνήν του μαρτυρίου”. Από τη Καινή Διαθήκη , Ιωανν. 1,41 : “ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστίν μεθερμηνευόμενον Χριστός “.
Αυτά δεν έχουν ουδεμία σχέση με το όνομα Χρήστος και τα Χριστούγεννα ως ονομαστική εορτή.

-Χρήστος. Μέσω αναβιβασμού του τονισμού από το επίθετο χρηστός (ρήμα χρήζω ) που σημαίνει ενάρετος, ΧΡΗΣΙΜΟΣ, ΩΦΕΛΙΜΟΣ, κατάλληλος, αποτελεσματικός. Πλάτων. Κρατ. 386d : “ουδέ γαρ ον ούτως είεν οι μεν χρηστοί, οι δε πονηροί, εί ομοίως όπασι και αεί αρετή τε και κακία είη”. Ξενοφ.Απομνημ. 2.4.5. : “ποίος γαρ ίππος ή ποίον ζεύγος ούτω χρήσιμον ώσπερ ο χρηστός φίλος”;
Ας υπενθυμίσουμε, ότι ο Θεολόγος, Φιλόσοφος και επιφυλλιδογράφοος κ. Χρήστος Γιανναράς είναι μέγας πολέμιος του δυτικού “ωφελιμισμού” και της ¨”χρησιμοθηρίας”.

Πηγή : Γ. Μπαμπινιώτη, Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, ISBN 978-960-89751-8-7, Αθήνα 2010, s. 1612 (Χριστός), σ. 1611 (χρηστός). Καθημερινή (26.12.16)

——————————————————————————–

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Ολοκληρωτισμός new style

Μεταξύ άλλων :

«Ετσι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μεγάλης ευρωπαϊκής Δύναμης, μπορεί να «ανακοινώνει» άνετα στον εντολοδόχο της λαϊκής βούλησης (εντολέας είναι το 65% των ψηφοφόρων) ότι: Τον υπουργό Οικονομικών που προβλέπει για την κυβέρνησή του ο επικείμενος πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα τον ορκίσει, διότι «δεν τον εγκρίνουν οι Αγορές»!

Η προεδρική παρέμβαση του Ματαρέλα αυτονοήτως δεν έχει

σχέση με τον ολοκληρωτισμό (ιταλικός φασισμός, γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός, ρωσικός “σοσιαλισμός” -σταλινισμός, κινεζικός “κόκκινος κονφουκιανισμός”) ούτε με τον αυταρχισμό (Πούτιν, Ερντογκάν, Ορμπαν), γιατί στηρίζεται στο σύνταγμα.

Το θέμα ανήκει στο Συνταγματικό Δίκαιο και στην ΠΟΛΙΤΟΛΟΓΙΑ (Πολιτική Επιστήμη) και όχι στην Θεολογία ή στην Φιλοσοφία που είναι πανεπιστημιακοί κλάδοι του κ. Γιανναρά. Αλλο απλή διατύπωση γνώμης εκ μέρους ενός μη ειδικού και άλλο άρθρο σε περίοπτη θέση στην Καθημερινή
Διεθνώς καθιερωμένοι επιστημονικοί όροι (termini scientifici) δεν είναι κατάλληλοι για γλωσσικά παιγνίδια που ούτως ή άλλως ενδυναμώνουν το υφιστάμενο εννοιολογικό χάος.
Η υποτίμηση του ρόλου των αγορών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι λίαν ακατανόητη και επιβεβαιώνει την έλλειψη σοβαρών γνώσεων περί την παγκόσμια οικονομία.
Συμπέρασμα : μεγάλο δημοσιογραφικό ατόπημα με μαζοχιστικές τάσεις.Καθημερινή(10.6.18)