Tag Archives: φιλοπατρία

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Posted on by
Reply

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Παρελάσεις ίσον Πατριωτισμός ;

Posted on by
Reply

Πατριωτισμός, Φιλοπατρία

Το λίαν ενδιαφέρον πολυσύνθετο θέμα (Πατριωτισμός, Φιλοπατρία) ήταν πολλάκις αντικείμενο πανεπιστημιακών διαλέξεων, πτυχιακών καθώς και διδακτορικών δατριβών υπό την επιστημονική μου εποπτεία.

Το θέμα εμπεριέχει τις εξής διαστάσεις : γλωσσολογική, ιστορική, εθνική, πολιτική, κοινωνική και εθνολογική.

1. Γλωσσολογική διάσταση (ετυμολογία, σημασιολογία)

Αφετηρία δεν είναι η λατινική λέξη Pater , Patris (γενική, εξ ου και Patria, γαλλικά Patrie), αλλά η ελληνική λέξη Πατήρ, Πατρός και εξ αυτού Πατρίς.
Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα δημιουργήθηκε η λέξη πατριώτης (καταγωγή από το ίδιο γένος) μετατράπηκε στα “απλά λατινικά” σε patriota (συμπατριώτης) και βραδύτερα στα γαλλικά patriote ( ΦΙΛΟΠΑΤΡΗΣ ).
Κάτι το παρόμοιο συνέβη και με το επίθετο πατριωτικός, μετατροπή σε patrioticus και σε patriotique. Σε αυτήν την βάση εμφανίσθηκε στα γαλλικά η έννοια patriotisme η οποία επέστρεψε στην πατρίδα της ως Πατριωτισμός.

Πατριωτισμός, σημασιολογικώς

Πρόκειται για την πολιτική τοποθέτηση επί τη βάσει μίας συναισθηματικής δέσμευσης στις αξίες, στην γλώσσα, στην παράδοση, στην θρησκεία και στον πολιτισμό ( τρόπος ζωής, λογοτεχνία, μουσική κτλ.) ενός έθνους. Πολλές φορές αυτή η τοποθέτηση είναι συνδυασμένη με υπερβολική υπερηφάνεια και αλαζονεία, γνωστό φαινόμενο στην Ελλάδα. Τον πιο ωραίο ορισμό της Πατρίδας έχει διατυπώσει ο σοφός Σωκράτης (Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β) : “Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι”.

2.Ιστορική διάσταση

Η Marseillaise καλεί όλα τα παιδιά της Πατρίδας , να την υπερασπισθούν ( “Allons enfants de la Patrie, Le jour de gloire est arrivé! Contre nous de la tyrannie, L’étendard sanglant est levé”). Πρότυπο ήταν , όπως φαίνεται, ο Παιᾶν των Σαλαμινομάχων (Αἰσχύλου, Πέρσαι : ” Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναἰκας, θεῶν τε πατρώων ἔδη, θῆκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών” ) .

Αν υπήρχε τότε η λέξη Ελλάς, οπωσδήποτε θα την χρησιμοποιούσαν.
Η αστική τάξη ήταν κατά την γνώμη της ηγεμών όλου του λαού εκτός από το Ancien Regime και εκπροσωπούσε την γενική θέληση ( volonte generale ) και τα συμφέροντα των πολιτών). Στην Ελλάδα όμως επρόκειτο πρωτίστως για έναν απελευθερωτικό αγώνα.

3. Εθνική διάσταση

Οι Γάλλοι υπερασπίσθηκαν την Πατρίδα τους κατά ξένων εισβολέων. Ο Πατριωτισμός τους ήταν στενά συνυφασμένος με το γαλλικό έθνος και αυτό πάλι ήταν συνδεδεμένο με την νέα κατάσταση πραγμάτων. Δημιουργήθηκε μία δυνατή εθνική συνείδηση .
Στην Ελλάδα υπήρχε επίσης μία ακραιφνής εθνική συνείδηση , δίχως σύνδεση όμως με τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του λαού. Επομένως λείπουν η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου το άρθρο “Εθνική, κρατική και κοινωνική συνείδηση” ).

4. Πολιτική διάσταση

Η Γαλλική Επανάσταση δημιούργησε ένα τελείως καινούργιο πολιτικό και πολιτειακό σύστημα , το οποίο βασιζόταν στον πολίτη με τα δικαιώματα καθώς και με τα καθήκοντά του ως κάτι το αυτονόηπο. Η αστική τάξη ήταν και είναι η καθοριστική . Ο πολίτης έχει κοινωνική, κρατική , νομική η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.
Σε σύγκριση με την Γαλλία στην Ελλάδα έπαιζαν στην ουσία οι κοτζαμπάσηδες τον πιό αποφασιστικό ρόλο.
Ακόμη και σήμερα δεν η ελληνική αστική τάξη δεν έχει ευρωπαϊκό επίπεδο ( Ιδέ και Π. Κονδύλης, Οι αιτίες της Παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας, Θεμέλιο, 2011).
Η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ανήκει στην κατηγορία του πολίτου. Δεν διαθέτει ούτε κοινωνική, ούτε κρατική, ούτε νομική, ούτε φορολογική, ούτε περιβαλλοντική συνείδηση και δεν αναγνωρίζει την αλληλουχία δικαιωμάτων και καθηκόντων.

Η εθνική συνείδηση δεν κοστίζει απολύτως τίποτα. Δεν συμπίμπτουν το εθνικό και το πολιτικό στοιχείο του πατριωτισμού. Αυτό θα πεί, ότι ο ελληνικός Πατριωτισμός στηρίζεται μόνον στην εθνική συνείδηση, δηλαδή δεν είναι ευρωπαϊκος, αλλά βαλκανικός. Είναι ένας ανέξοδος, εύκολος και λεκτικός πατριωτισμός. Εν τω μεταξύ ο πατριωτισμός αυτού του είδους έχει προσλάβει διαστάσεις μίας αφάνταστης παράνοιας : πατριωτισμός (η πλειοψηφία των Ελλήνων), υπερπατριωτισμός (Ελληναράς, Αν.Ελλ., Μίκης Θεοδωράκης), υπερυπερπατριωτισμός(Χρυσή Αυγή).

5. Κοινωνική διάσταση

Όταν λείπουν πρωτίστως η κρατική και η νομική συνείδηση (όχι το γενικό και ανέξοδο “αίσθημα δικαίου” με πάμπολες ερμηνείες) , δεν δύναται να λειτουργήσει ένα κράτος. Το συμφέρον του συνόλου παραγκωνίζεται από ατομικιστικά συμφέροντα ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ την μικρή μελέτη “Ατομο, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Εγωϊσμός, Φιλοτομαρισμός” ), και αενάως επικρατεί ένα συγκρουσιακό κλίμα το οποίο αποκλείει τον γνήσιο πατριωτισμό, ο οποίος προϋποθέτει συναινετικό πνεύμα( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ το άρθρο “Συνεννόηση, Συγκρουσιασμός” ).

Η πραγματοποίηση του πατριωτισμού είναι μία διαδικασία, η οποία λαμβάνει χώραν εμπράκτως και μέσω έργων και ενός βασικού κώδικα συμπεριφοράς στον τομέα δράσης (εργασίας) ή γενικά στο πλαίσιο του κοινωνικού συνόλου κάθε ατόμου.

6. Εθνολογική διάσταση

Στο επίκεντρο τίθεται η νοοτροπία του Νεοέλληνα ο οποίος σε γενικές γραμμές είναι ένα κράμα από βαλκανική παμπονηριά και ανατολίτικο ραχάτι. Είναι πασίγνωστο, ότι η Ελλάδα δεν έζησε ούτε την Αναγέννηση, ούτε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ούτε την Αστική Επανάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε ό,τι αφορά την ιστορία της βρισκόταν κάτω από ξένη κατοχή ( έως τον 7ο αι., δηλαδή πάνω από 800 έτη η ρωμαϊκή κατοχή (Imperium Romanum) συν 400 έτη ο τούρκικος ζυγός. Πρόκειται για 1200 απολεσθέντα έτη, ενώ οι Ευρωπαίοι ζούσαν από εθνική άποψη σχετικά ελεύθερα και προόδευαν πάνω από 1400 έτη.

Το αποτέλεσμα είναι η διαμόρφωση μίας νοοτροπίας, η οποία παρεμποδίζει την εφαρμογή ενός γνήσιου και σύγχρονου Πατριωτισμού (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ τα άρθρα «Ελληνάρας, Τσαμπουκισμός», »Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικού σουρεαλισμού», «Ελληνες και Γερμανοί, Εθνολογική Σύγκριση» και την μελέτη «Deutsche und Griechen, Mentalität, Eine komparative Studie“). Τα προτερήματα μας είναι γνωστότατα, αλλά δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις «νέες Θερμοπύλες» ( παραγωγή, ανταγωνιστικότητα των προϊόντων, καθήκοντα απέναντι στο σύνολο κτλ.).

Λείπουν αξίες, όπως π.χ., η ιδέα του γενικού συμφέροντος, η αξιοπιστία , η αυτογνωσία, η αντοχή και η δυναμικότητα, τότε δεν υπάρχουν οι καθοριστικές προϋποθέσεις για τον εκμοντερνισμό, τον εξευρωπαϊσμό και τον εξορθολογισμό.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για κάθε Έλληνα πατριώτη. Ας θυμηθούμε από καμιά φορά τους προγόνους μας. Ο Ησίοδος είπε προ 2.600 ετών κάτι το πολύ ενδιαφέρον (τσιτάτο απο μνήμη) : “Οι αιώνιοι θεοί του Ολύμπου έθεσαν προ της επιτυχίας τον ιδρώτα”.
Ένας οκνηρός ή ένας διεφθαρμένος δεν δύναται ποτέ να είναι καλός πατριώτης. Αλλά αυτονοήτως αυτός είναι ένας πατριδοκάπηλος , δηλαδή ένα κοινωνικό κάθαρμα. Ο άμεσος συνδυασμός της εθνικής συνείδησης με τις παραπάνω κατηγορίες της συνείδησης είναι τελείως απαραίτητος.

Δημοσιευθέν επανειλλημμένα στον ηλεκτρονικό τύπο, ιδιαιτέρως στην Καθημερινή και στο Βήμα, τελευταία φορά στην Καθημερινή (26.3.17, 4.2.20), iefimerida (5.2.18).

____________________________________________________________

Οι όροι Patriotisme και Nationalisme

έχουν διατυπωθεί για πρώτη φορα στην Encyclopedie πρωτίστως του Diderot και κατόπιν την έχουν παραλάβει και αξιοποιήσει και άλλες γλώσσες. Καθημερινή (2.2.20)

____________________________________________________________________

Περί πατριωτισμού και Φιλοπατρίας

Κατά τη γνώμη μου μία μεθοδολογική προσέγγιση είναι
τελείως απαραίτητη. Αναφέρω τέσσερις κανόνες της μεθοδολογίας :

α) Ιστορικότητα : Πού ο όρος πατριωτισμός έχει διατυπωθεί ; Ηδη έχω αναφέρει, ότι αυτός ο όρος έχει διατυπωθεί στη Γαλλία και είναι μεν ελληνογενής, αλλά όχι ελληνικός. Το patriotisme έχει , όπως πολυάριθμες εληννογενείς λέξεις στις εξελιγμένες χώρες, μεταφερθεί στην ελληνική γλώσσα. Αυτό σημαίνει,ότι ό όρος πατριωτισμός δεν ήταν γνωστός στην αρχαία και στη νέα ελληνική γλώσσα.

Εχει διατυπωθεί για πρώτη φορά στην Encyclopedie, εκδοθείσα από τον Diderot και τον D`Alembert ωs εξής : „…L’auteur de l’Esprit des Lois était pénétré des sentiments de ce patriotisme universel. Il
avait puisé ces sentiments dans son cœur, et les avait trouvés établis dans une île voisine, où l’on en suit la pratique dans tous les pays de sa domination ; non pas seulement au milieu de la paix, mais après le sort heureux des victoires et des conquêtes.“ Διαπιστώνουμε ένα συνδυασμό του συναισθηματικού με το πρακτικό στοιχείο σε περίοδο ειρήνης αλλά και πολέμου. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η
έκφραση „patriotisme universel“(«οικουμενικός πατριωτισμός»). Πουθενά όμως δεν βρίσκω την έκφρaση amour de la patrie (φιλοπατρία). Η λέξη φιλοπατρία μάλλον θα προϋπήρχε στη νεοελληνική γλώσσα.

β) Ιστορικότητα : Οι λέξεις δημιουργούνται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες με καθορισμένο περιεχόμενο ανταποκρινόμενο σε κοινωνικές, πολιτικές ή αλλες αναγκαιότητες. Οταν ο όρος πατριωτισμός έχει μεταφερθεί στην Ελλάδα , ανταποκρινόταν τότε στο απαραιτήτως ακραίο εθνικό συναίσθημα. Ουδείς συνδυασμός υπήρχε με άλλα στοιχεία, π.χ. με κοινωνικά.

γ) Συγκριτικότητα: Στην ισπανική γλώσσα ο ορισμός του
πατριωτισμού συμπεριλαμβάνει ως συστατικό στοιχείο και την έκφραση „amor a la patria“ („el patriotismo es una historia de amor a la patria“ (φιλοπατρία) : Στη γερμανική γλώσσα σημειώνονται δύο όροι : Vaterland ( »χώρα του πατέρα « : πατρίδα) σε συνδυσμό με τον όρο Patriotismus και τη λέξη Heimat που σημαίνει τόπος γέννησης ή ευρύτερα περιοχή (π.χ. Σαξωνία). . Ετσι η έκφραση „ich liebe meine Heimat“ ( «αγαπώ την πατριδα μου»: φιλοπατρία) είναι πολύ διαδεδομένη. Κάποτε οι Γερμανοί έλεγαν „Ich kämpfe für mein Vaterland“ («αγωνίζομαι για την πατρίδα μου « (Πατριωτισμός).

δ) Εξέλιξη : Ο όρος πατριωτισμός έχει από τα μέσα του 19ου αι. έως
σήμερα εξελιχθεί περαιτέρω. Πατριωτισμός δεν σημαίνει αποκλειστικά τον αγώνα και τη θυσία για την πατρίδα. Στην πλειονότητά τους οι Νεοέλληνες έχουν ακόμη τον πατριωτισμό του 19ου αι.

Για μερικούς ισχύει το πολεμικό άσμα του Τυρταίου σε μετάφραση του Σπ. Τρικούπη : «Τί τιμή στο παλικάρι, όταν πρώτο στη φωτιά, σκοτωθεί για την πατρίδα με τη σπάθα στη δεξιά». Στα πλαίσια της πατριωτικής αγωγής στις δεκαετίες του σαράντα και του πενήντα μάθαμε το εξής ποίημα: «Ελλην είναι το όνομά μου υπερήφανο τρανό, μάνα την Ελλάδα έχω και γι αυτήν θα πολεμώ » (υπάρχει και άλλη εκδοχή : «Έλλην είναι το όνομά μου, υπερήφανο και τρανό, μάνα έχω την Ελλάδα και για κείνη θα πονώ». Γιατί όχι «και γι αυτή θα εργασθώ» είπα κάποτε σε ένα γνωστό μου στρατηγό. Δεν κατάλαβε την ερώτησή μου. Στην Ελλάδα ο ΑΝΕΞΟΔΟΣ, ή ο ΛΕΚΤΙΚΟΣ πατριωτισμός είνα πολύ διαδεδομένος.

Ακόμη και στην Ελλάδα μερικοί πολιτικοί έχουν συνδέσει τον πατριωτισμό με την συμμετοχή στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων. Αυτό όμως είναι μεγάλη εξαίρεση. Σε άλλες χώρες όπως στη Γερμανία γίνεται λόγος και για »συνταγματικό πατριωτισμό», για »δημοκρατικό πατριωτισμό» ή και για «οικονομικό πατριωτισμό».

Ο σύγχρονος πατριωτισμός προϋποθέτει ιδιαιτέρως σε περίοδο ειρήνης την κοινωνική συνείδηση (πρωτίστως συμμετοχή στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων), την κρατική συνείδηση ( αναγνώριση της αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων) , νομική συνείδηση (σεβασμός των νόμων), φορολογική και περιβαλλοντική συνείδηση.

Συμπέρασμα, σε ό,τι αφορά τη σχέση μεταξύ πατριωτισμού και φιλοπατρίας : Πρόκειται για συνώνυμα.

Καθημερινή (16.2.2020)

—————————————————————————————————————————————————

-Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής – Ιλιάδα Μ’ 243
(ρήση του Έκτορα)
Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι.
-Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος
-Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους.
Ξενοφών, 430-355 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

-”Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσιν” : “Από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι πράγμα πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση”.Πλάτων: Κρίτων, 51β

-Δημόκριτος :Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή, ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος.

-Ω Παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε Πατρίδ’, ελευθερούτε δε Παίδας γυναικών, Θεών τε Πατρώων έδη θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων αγών (Ω, παιδιά της Ελλάδας, εμπρός για να ελευθερώσετε την πατρίδα, τα παιδιά, τις γυναίκες, τους βωμούς των πατρώων θεών και τους τάφους των προγόνων σας. Τώρα είναι ο υπέρ πάντων αγών) [Παιάνας Σαλαμινομάχων] [[Αισχύλος [Πέρσαι 402-405]]

-Φίλει την Πατρίδα, καν άδικος ή (Να αγαπάς την πατρίδα σου και όταν ακόμη σε αδικεί) Πλάτων

-Ουδέν γλύκιον πατρίδος (Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο από την πατρίδα) Όμηρος

  • -Πάσα Γη Πατρίς των γενναίων (Για τους γενναίους που έπεσαν για την πατρίδα, όπου και εάν ταφούν είναι σαν να τάφηκαν στην πατρίδα) Ευριπίδης

-Ο τάφος των ηρώων είναι ολόκληρο το σύμπαν Περικλής

-Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης (Ένα μάντευμα είναι άριστο, το να αμύνεται κανείς για την πατρίδα του) [[Όμηρος [Ιλ. Μ 243]]

-Δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο από τη γη των πατέρων σου Ευριπίδης

-Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος (Των επιφανών ανδρών κάθε μέρος της Γης είναι τάφος) Θουκυδίδης

-Αν αληθεύει αυτό που λένε οι φιλόσοφοι, πως είμαστε όλοι τέκνα του Θεού, τότε πρέπει όλοι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Σωκράτη, κι όταν μας ρωτούν από πού είμαστε, να μη λέμε “είμαι Αθηναίος” ή “είμαι Κορίνθιος”, αλλά “είμαι πολίτης του κόσμου” Επίκτητος

-

————————————————————————————————————

Ορκος των Νέων Αθναίων, ότα γινόταν στρατιώτες

Οὐ καταισχυνῶ τά ὄπλα,

Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην[1] ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως καὶ τοῖς θεσμοῖς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καὶ οὕστινας ἂν ἄλλους τὸ πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καὶ ἂν τις ἀναιρῇ τοὺς θεσμοὺς ἢ μὴ πείθηται οὐκ ἐπιτρέψω, ἀμυνῶ δὲ καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ ἱερὰ τὰ πάτρια τιμήσω. ἵστορες τούτων Ἄγλαυρος, Ἐνυάλιος, Ἄρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη.

—

Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά,

ούτε θα εγκαταλείψω το συμμαχητή μου, με οποιονδήποτε κι αν ταχθώ στη γραμμή. θα αμυνθώ και για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ όση την παρέλαβα. και θα υπακούσω πρόθυμα σ΄αυτούς που δικάζουν κάθε φορά και Θα πολιτεύομαι σύμφωνα με τους καθιερωμένους θεσμούς και σύμφωνα με όσους άλλους ο λαός με κοινή απόφαση θα καθιερώσει. Και σε περίπτωση που κάποιος θα αποπειραθεί να καταλύσει τους θεσμούς ή να μην πειθαρχεί σ΄ αυτούς, δεν θα επιτρέψω, θα αμυνθώ και μόνος και μαζί με πολλούς. Και θα τιμήσω τα πατροπαράδοτα ιερά. Μάρτυρες μου γι αυτά ας είναι η Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζευς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη.

Λυκούργος Αθηνών, Κατά Λεωκράτους

—————————————————-

Παρελάσεις = Πατριωτισμός ;

Ανεξάρτητα από το εάν σήμερα οι παρελάσεις είναι απαραίτητες, πρόκειται για μίαν ιδιαίτερη έκφανση του (λεκτικού) πατριωτισμού και της (ανέξοδης) εθνικής συνείδησης, ενώ στην πραγματικότητα λείπουν η κοινωνική, η κρατική, η νομική, η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση που είναι απαραίτητες για την ανοικοδόμηση ενός ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ (όχι βαλκανοανατολίτικου) κράτους και μίας επιτυχούς οικονομίας.

Εν κατακλείδι : Είναι εύκολο να λες : «Ελλην είναι τ όνομά μου υπερήφανο , τρανό, μάνα την Ελλάδα έχω και γι αυτή θα πολεμώ». Αυτό δεν κοστίζει τίποτα, αλλά το άλλο είναι στην Ελλάδα τελείως άγνωστο : «Ελλην…., και γι αυτή θα εργασθώ». Δηλαδή σημειώνεται μία ολέθρια συνειδησιακή διαστρέβλωση.

Κατά τα άλλα ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου τα άρθρα και τις μελέτες «Συνείδηση, εθνική, κοινωνική, κρατική, νομική, φορολογική», « Πατριωτισμός, Φιλοπατρία», «Πατριωτισμός, Απόδημοι».

Το Βήμα (25.3.15), iefimerida (24.3.16)

——————————————————————————–

Πατριώτες, Ελληναράδες,  Πατριδοκάπηλοι, Εθναμύντορες

Παροξυσμός η διαβάθμιση του νεοελληνικού πατριωτισμού: Αυτονοήτως είναι ο κ. Σαμαράς Ελληνας πατριώτης. Επίσης είναι ο κ. Καμμένος αναμφισβήτητα μεν Ελληνας πατριώτης, αλλά κατά την γνώμη του μεγαλύτερος και καλύτερος πατριώτης από τον κ. Σαμαρά. Ο εθναμύντορας κ. Πολυδώρας παριστάνει τον υπερπατριώτη. Αλλά διαπιστώνουμε και κάτι άλλο παράφρονο : Οι Χρυσαυγίτες είναι οι κατά φαντασίαν υπέρτατοι πατριώτες και θεματοφύλακες της γνησιότητας του ελληνικού αίματος. Αλλά υπάρχει ευτυχώς και μία ρεαλιστική θέαση : Ο κ. Σαμαράς, πρώην επίσης υπερεθνικιστής, είναι τώρα κανονικός πατριώτης, ενώ όλοι οι άλλοι είναι εθνοκάπηλοι. Ο χειρότερος εθνοκάπηλος της σημερινής Ελλάδας είναι ο κ. Καμμένος, όχι οπωσδήποτε η προσωποποίηση του ελληνικού πνεύματος , αλλά αναμφιβόλως το crescendo της πολιτικής γελοιότητας. Κατόπιν έπεται ο κ. Ψωμιάδης. Το Βήμα 26.6.14

———————————————————————————————————

 

M.Max • a day ago

 

Αφιερωμένο στους Πατριδολάγνους, Πατριδοκλάστες και εν γένει “Πατριώτες” και μή…
…από τον Αριστοφάνη δια στόματος Ερμού στον “Πλούτο”:
…..
Καρίων > ἔπειτ᾽ ἀπολιπὼν τοὺς θεοὺς ἐνθάδε μενεῖς;
Ἑρμῆς > τὰ γὰρ παρ᾽ ὑμῖν ἐστι βελτίω πολύ.
Καρίων > τί δέ; ταὐτομολεῖν ἀστεῖον εἶναί σοι δοκεῖ; [1150]
Ἑρμῆς – ►πατρὶς γάρ ἐστι πᾶσ᾽ ἵν᾽ ἂν πράττῃ τις εὖ.◄
…..
Συνελόντι ειπείν: ►πατρὶς είναι εκεί όπου αισθάνεσαι καλά◄

Μία άλλη εκδοχή είναι του αυστρο-εβραίου συγγραφέως Hanns Chaim Mayer (a.k.a. Jean Améry, γραμμένη το 1977 :
►Πατρίδα είναι ο τόπος της παιδικής ηλικίας και της νιότης. `Οποιος την χάσει, παραμένει χαμένος, ακόμη και αν κάποια στιγμή μάθει να μην τρεκλίζει άλλο σαν μεθυσμένος ζώντας σε ξένους τόπους◄
…η οποία έγινε και γκραφίτι (ΝΑΙ! γκραφίτι και όχι “γκράφιτι”) στους Αθηναϊκούς τοίχους, απλοποιημένη σε: “Μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια”. (βλέπε φωτό στο τέλος)

- Όπως το θέτει ο Emil Michel Cioran (Aveux et anathèmes):
> Δεν κατοικείς μιά χώρα. Κατοικείς μία γλώσσα. Αυτό και τίποτ’άλλο είναι “πατρίδα”.
On n’habite pas un pays, on habite une langue. Une patrie, c’est cela et rien d’autre.
- Τό ίδιο λέει και ο Albert Camus διατυπώνοντας το λιγόλογα:
> Ναι, έχω μιά πατρίδα – την γαλλική γλώσσα
“Oui, j’ai une patrie : la langue française (Carnets)
- Επίσης και ο Andrée Maillet
> Η γλώσσα είναι η πραγματική πατρίδα μας
La langue c’est notre vraie race ; notre vraie patrie – (Les Montréalais)
…και ο Romain Guilleaumes
> Πατρίδα είναι ένας ισχυρός δεσμός στον οποίον προσκολλώμαι και υπερασπίζομαι. Έχω δύο τέτοιους δεσμούς… την γλώσσα μου και την Δύση…
La patrie est un puissant lien commun auquel on adhère et que l’on défend. J’en ai deux: ma langue et l’Occident. – Romain Guilleaumes (Errance)

Οι Γερμανοί όπως πάντα πιό “μπρουτάλ”, το θέτουν “αδιακόσμητα”:
> Το “Κράτος” αυτοαποκαλείται “Πατρίδα” πάντοτε όταν προετοιμάζεται να δολοφονήσει.
- Friedrich Dürrenmatt (Romulus der Große)
> Πατρίδα είναι εκεί όπου υποφέρεις – - Ulrich Wickert (Πώς να είσαι Γερμανός?)

Οι Γάλλοι κυνικοί εκ φύσεως, το κάνουν πιό ευκολόπεπτο αλλά λένε τα ίδια με τους Γερμανούς…
> Δεν υπάρχει πλέον Πατρίδα. Βλέπω μόνο τυρρανους και δούλους από το ένα άκρο στο άλλο… (Il n’y a plus de patrie ; je ne vois d’un pôle à l’autre que des tyrans et des esclaves. – Denis Diderot [Le Neveu de Rameau])
> Πατρίδα είναι το αίμα των άλλων
La patrie, c’est le sang des autres. – Francis Jeanson
> Ένα σύνολο προδεδικασμένων και οριοθετημένων ιδεών… Ιδού τι εστί πατρίς
Un ensemble de préjugés et d’idées bornées ; voilà la patrie. – Ernest Renan
> Πιστεύουμε ότι πεθαίνουμε για την Πατρίδα, αλλά πεθαίνουμε για τους βιομηχάνους
On croit mourir pour la patrie ; on meurt pour des industriels. – Anatole France
> Θέλωντας να σώσεις την πατρίδα με αντάλλαγμα την ψυχή, είναι το ιδίο με το να χασεις και τα δύο…
Vouloir sauver sa patrie au prix de l’âme, c’est les perdre toutes les deux.
- Yves Florenne (Ouvertures)
> Διαλέγεις την “πατρίδα” σου – την γή των προγόνων σου – τόσο, όσο διαλέγεις τον πατέρα και την μητέρα σου…
On ne choisit pas plus sa patrie – la terre de ses pères – que l’on ne choisit son père et sa mère – Charles Maurras (Mes idées politiques)
> Η πατρίδα ενός χοίρου είναι εκεί όπου υπάρχουν πολλά βελανίδια
La patrie d’un cochon se trouve partout où il y a du gland
- François de Salignac de la Mothe-Fénelon (Dialogue de morts)
> Μήπως έχουμε την πατρίδα στις σόλες του υποδημάτων μας;
Est-ce qu’on emporte la patrie à la semelle de ses souliers ?
- Georges Jacques Danton
> Κάποιος που έχει αυτοσεβασμό δεν έχει πατρίδα. Μιά πατρίδα δεν είναι παρά μία “κόλλα”
Un homme qui se respecte n’a pas de patrie. Une patrie,c’est de la glu.
- Emil Michel Cioran (L’Ecartèlement)

Ιδού και ένα πραγματικό “διαμάντι” ειλικρίνειας !
► Η πραγματική πατρίδα των ανθρώπων είναι οι πόθοι τους ◄
La vraie patrie des hommes, c’est leur désir. – Léon Bloy

Και έπονται πλείστοι άλλοι (οι οποίοι πληοψηφικά είναι Γάλλοι…;;;)
> Πατρίδα είναι ο τόπος όπου η ψυχή είναι αλυσοδεμένη
La patrie est aux lieux où l’âme est enchaînée
- Voltaire (Le fanatisme ou Mahomet le prophète)
> Υπηρετώντας την πατρίδα είναι το ήμισυ του καθήκοντος, υπήρετώντας την ανθρωπότητα είναι το άλλο ήμισυ
Servir la patrie est la moitié du devoir, servir l’humanité est l’autre moitié
- Victor Hugo (Mes fils)
> Είναι οι στάχτες των πεθαμένων που δημιούργησε την πατρίδα
C’est la cendre des morts qui créa la patrie.
- Alphonse de Lamartine (La Chute d’un ange)
> Η επιστήμη είναι η πατρίδα μου
La science n’a pas de patrie. – Louis Pasteur
> Η πραγματική πατρίδα είναι εκείνη όπου συναντούμε περισσότερους ανθρώπους που μας μοιάζουν
La vraie patrie est celle où l’on rencontre le plus de gens qui nous ressemblent.
- Henri Beyle, dit Stendhal (Rome, Naples, Florence)

,,,και φυσικά οι διεθνιστές και ιδεαλιστές….
> Ο πλανήτης είναι η πατρίδα μου και η ανθρωπότης η οικογένειά μου – Khalil Gibran

χωρίς να λείπουν οι “πραγματιστές”
> Η εξορία με πλούτη ςίναι μία πατρίδα αλλά η ψτώχεια στον τόπο σου είναι εξορία.
- Αραβική παροιμία !!!
Και αυτό είναι σήμερα η πατρίς Ελλάς ! ωιμέ…
…
Κι έλεες: Πότε, α, πότε βγάνω
το κεφάλι από “τις δανεικές”;
Και αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές,  Καθημερινή (28.10.18)

————————————————————————————————————-

 

Κύριε Θεοδωροπουλε : Ο Κωστής Παλαμας δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος ποιητής, αλλά και ένας οξύς παρατηρητής της ελληνικής πραγματικότητας. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ απόσπασμα από κείμενο του περί πατριωτισμού δημοσιευμένο το 1890 :
“Ο πατριωτισμός ειναι το ευγενέστερον των αισθημάτων, αλλά και το προχειροτερον είς εκμετσλλευσιν υπό των φωνασκων, των αγυρτων και των επιτηδειων παντός είδους,,, Η φιλοπατρία όχι μόνον δεν προσθέτει τι, αλλά και ασχήμιζει τους στίχους, όσακις λείπει έξ αυτών η τέχνη και η ποίησις, όπως και τα λόγια, χωρίς τα έργα, καθιστωσιν αφόρητους τους τιτλοφορουμενους πατριώτας. Αλλ’ υπάρχουν περιπτώσεις καθ’ ας η πατρις ειναι ανεξάντλητος πηγή της εμπνεύσεως και σχεδόν πληροί το ιδεώδες της ποιησεως. Τούτο συμβαίνει είς τα έθνη τα οποία δεν εξεπληρωσαν ακόμη τον προορισμόν των η ευρισκονται είς την αρχήν του σταδίου των” ( Απαντά, τόμος 2, 1962, σ. 74.–πηγή : Mario Vitti : Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, 1987, σ. 285 ).