About panosterz

Siehe ausführlich meine Home Page : http://panosterz.de . Meine Beiträge werden in zwei Sprachen veröffentlicht und zwar die rein wissenschaftlichen sowie einige populärwissenschaftliche in Deutsch und die populärwissenschaftlichen sowie Artikel allgmeinen Charakters in Griechisch. Die wissenschaftlichen beziehen sich auf die Wissenschaftsgebiete Völkerrecht, Theorie der Internationalen Beziehungen, Theorie, Philosophie und Soziologie des Rechts, Allgemeine Methodologie der wissenschaftlichen und prognostischen Grundlagenforschung. Die populärwissenschaftlichen Artikel berühren Fragen der Außenpolitik, der Philosophie, der Geschichte, der Mythologie, der Ethnologie (Ethnogenese und Völkermentalität) , der Menschenbilder der wichtigsten Kulturkreise und der Etymologie. Hierbei handelt es sich um systematische Interessengebiete seit fast einem halben Jahrhundert. Mein Hauptziel besteht darin, mein Wissen Interessenten, vor allem Studenten und Schülern zur Verfügung zu stellen und zugleich mit anderen Kollegen in Dialog und Meinungsaustausch zu treten. Ich bin dankbar vor allem für konstruktive Kritik.

“Βαρβαρικός Μεσαίωνας” ( Χ. Γιανναράς ), Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Βάρβαρος Ορος

“Βαρβαρικός Μεσαίωνας” ( Χ. Γιανναράς ), Μοναστήρια και Πανεπιστήμια

Ο γνωστός αρθρογράφος καθηγητής της Φιλοσοφίας και της Θεολογίας κ. Χρήστος Γιανναράς έχει έως τα μέσα του 2013 επιτεθεί επανειλλημμένα την Δύση, έως ότου αναγκάσθηκα να κάνω νηφάλια αντιπαράθεση. Παρακάτω ένα από τα κείμενά μου, φυσικά ως περίληψη.

Γίνεται λόγος για τον “ατομοκεντρισμό της μεσαιωνικής βαρβαρικής θρησκοληψίας”. Εδώ εγείρονται μερικά ερωτήματα.
α ) Έως τον κορυφαίο Φιλόσοφο και Θεολόγο της Δύσης  Thomas de Aquin ( Ακινάτης,13ος αι.) επικρατούσε στην καθολική Ευρώπη ο θεοκεντρισμός ως κάτι το τελείως αυτονόητο. Η άποψη του Thomas de Αquin άρχισε βαθμιαία να αναγνωρίζεται μεν, αλλά δεν ήταν ακόμη σε θέση να ανταγωνίζεται το θεοκεντρικό σύστημα ( γενικά Ιδέ : Aaron J. Gurjewitsch, Das individuum im europäischen Mittelalter (Το άτομο στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα ), μετάφραση από τα Ρωσικά, München, 1994 και Jaques Le Goff (Edit.), L Uomo Mediavale, Roma 1987 ).

β ) Δεν έχουμε ουδεμία κατανόηση για την χρησιμοποίηση του επιθέτου «βαρβαρική», κάτι που είναι σύνηθες στην Ελλάδα. Και δη ιδιαιτέρως σε εκπροσώπους της Ορθοδοξίας. Δηλαδή πολλοί ισχυρίζονται , ότι στην καθολική Ευρώπη επικρατούσε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μεγάλη βαρβαρότητα. Αυτό είναι μία εσφαλμένη αντίληψη. Οι ειδικοί ιστορικοί για τον Μεσαίωνα έχουν πειστικά αποδείξει , ότι υπήρχε κουλτούρα και εκτός αυτής και Φιλοσοφία.

Αναφέρουμε μόνον τους πιo γνωστούς φιλόσοφους, όπως π.χ. τον Φιλόσοφο και Θελόγο Augustinus, τον Boethius, τον Anselm de Canterbury, τον Petrus Abaelard, τον Roger Bacon, τον Albert Magnus (“Doctor universalis” ), πρωτίστως τον Thomas de Aquin, τον J. Duns Scotus και τον John Wyclif ( Ιδέ λεπτομερειακά : Geschichte der mittelalterlichen Philosophie, Berlin , 1989 ).

Ας αναφέρουμε και την αγγλική Magna Charta Libertatum (Μεγάλη Χάρτα των Ελευθεριών) από το 1215, η οποία θεωρείται ως αφετηρία των ανθρωπίνων ελευθεριών.

Γενικά πρεσβεύεται η άποψη, ότι στα σπλάχνα του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα έχουν βαθμιαία προετοιμασθεί οι αργότερες κοσμοϊστορικές εξελίξεις στην Ευρώπη.

γ ) Η αλήθεια είναι ιστορικά συγκεκριμένη, που σημαίνει, ότι δεν είναι σωστό να κρίνουμε φαινόμενα του παρελθόντος με σημερινά κριτήρια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε , γιατί υπήρχε τότε μεγάλη θρησκοληψία. Σήμερα σημειώνονται θρησκοληψία και φανατισμός πρωτίστως στους κόλπους του Ισλάμ. Καθημερινή ( 29. 4. 2013 , 9.7.17).

———————————————————————————-

Μοναστήρια και πανεπιστήμια στην Ευρώπη του Μεσαίωνα

Κέντρα της γνώσης ήταν τα μοναστήρια και οι θεολογικές σχολές, οι οποίες προοριζόνταν και για άλλους ενδιαφέροντες. Υπήρχαν ήδη τον 8ο και τον 9ο αι. στις πόλεις Tours, St. Gallen, Fulda, Lüttich, Paris , γνωστές ως scholae publicae. Hδη τον 11ο και τον 12ο αι. άρχισαν να εμφανίζονται δάσκαλοι (Magister), και ο Αυτοκράτωρ έδει δώσει επίσημη άδεια (authentica habita) για την εμπέδωση οργανωμένων σχολίων δημοσίου χαρακτήρα , αλλά πάντα υπό την εποπτεία της εκκλησίας.
Τον 11ο αι. έχουν ιδρυθεί μεν τα πρώτα πανεπιστήμια, αυτά είχαν όμως μόνον λίγες σχολές.
Πρωτίστως παιδιά των ευγενών είχαν την δυνατότητα να σπουδάσουν εκκλησιαστικό δίκαιο, κοσμικό δίκαιο και ιατρική.

Τα πρώτα πανεπιστήμια έχουν ιδρυθεί στην Bologna (1088) , η ιατρική σχολή στο Salerno, στο Παρίσι (1150) , στην Οξφόρδη (1167), στο Cambridge (1209), στην Salamanca (1218) και στο Montpellier (1220). Γενικά ήταν η Θεολογία και το Δίκαιο τα πιο σημαντικά μαθήματα. Αργότερα έχει προστεθεί και η Φιλοσοφία, η οποία έπαυσε πλέον να είναι η υπηρέτρια της Θεολογίας. Και όμως έως τον 15ο αι. (Αναγέννηση) είχε η εκκλησία το δικαίωμα να ελέγχει τα πανεπιστήμια.

Βαθμιαία έχουν μέσω της εμπέδωσης και άλλων σχολών (π.χ. Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία κτλ.) εξελιχθεί τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια σε Universitas Litterarum (όλες οι επιστήμες) και έχουν συμβάλλει στην πολύπλευρη πρόοδο της Ευρώπης, ενώ τα Βαλκάνια έχουν αποκοπεί από αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις.

Καθημερινή (25.6.17, 9.7.17)

————————————————————————-

Βάρβαρος , Ορος

Εως τώρα έχουμε ασχοληθεί με τη λέξη βάρβαρος στηριζόμενοι σε μίαν αποκλειστικά ελληνοκεντρική προσέγγιση στο θέμα ( Βάρβαρος : μη ελληνικά ομιλών, δηλαδή όχι με την τωρινή σημασία ).
Αλλά σημειώνεται διεθνώς στην παγκοσμιοποιημένη κοινότητα επίσης μία διεθνής θεώρηση.

α) Οι Κινέζοι θεωρούσαν πολύ υποτιμητικά και περιφρονητικά τους άλλους λαούς δυτικά καιβόρεια των συνόρων της τεράστιας αυτοκρατορίας τους (σημ ερινή Κεντρική και Βόρεια Ασία καθώς και όλους τους Ευρωπαίους) ως βαρβάρους. Ακόμη και
στα τέλη υου 18ου αι. ονόμαζαν τους Αγγλους και τους Αμερικανούς  βαρβάρους.

β) ΟΙ Ινδοί ονόμαζαν όλους τους λαούς πέραν των βορείων και των ανατολικών συνόρων “αγρίους” , για τους οποίους δεν ίσχυαν οι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας ανθρωπιστικοί κανώνες πολέμου του Βιβλίου Μανού ( βλέπε Mahabharata και ιδιαιτέρως Bhagavadgita).
Αυτοί οι κανώνες απαγόρευαν μεταξύ άλλων την χρησιμοποίηση δηλητηριασμένων
βελών, την θανάτωση των αιχμαλώτων καθώς και την θανάτωση γέρων , γυναικών και παδιών.

γ) Οι Ισπανοί Conquistadores θεωρούσαν επίσηςς τους Indios ( Indigenas : Ιθαγενείς) στην Κεντρική και Νότια Αμερική ως “αγρίους”, τους οποίους μπορούσαν κατά το δοκούν να σφάζουν. Καθημερινή  (4.9.16)

Clausula rebus sic stantibus ( in polnischer Sprache )

Titel des Beitrages : Niestosowanie klauzuli rebus sic stantibus i sukcesji panstw w odniesieniu  do ukladow granicznych

( Nichtanwendung der Clausula rebus sic stantibus und der Staatennachfolge auf Grenzverträge )

Quelle : Przeglad Stosunkow Miedzynarodowych, Edit. Instytut  Slaski w Opolou ,  1978 /3/75, S. 49-54.

Wenn technisch möglich, folgt demnächst der deutsche Urtext.

Clausula rebus polnisch

 

Ευρώπη, Εννοια, Προϊστορία, Ποιοι ανήκουν στην Ευρώπη ;

Ευρώπη, Εννοια, Προϊστορία, Ποιοι ανήκουν στην Ευρώπη ;

Προϊστορία

Ήδη προ 25χιλ. (γυναικεία είδωλα ίσως θεοτήτων ) και μία φλογέρα, προ 18χιλιάδων ετών (ζωγραφιές) έχουν συντελεσθεί στην Ευρώπη στην
Παλαιολιθική Εποχή (700χιλ-8χιλ. π.Χ.) μερικές πολιτισμικές επιτεύξεις.
Με την Νεολιθική Εποχή ( 5.500-2.500 π.Χ. ) έλαβε χώραν η „Γεωργική Επανάσταση“ και έχει αρχίσει ο συστηματικός εκπολιτισμός των Ευρωπαίων (
οικισμοί, καλλιέργεια δημητριακών , καταμερισμός εργασίας, κεραμική ( 5χιλ. π.Χ.) και αστεροσκοπείο (Stonehenge, 3χιλ. π.Χ.).

Οι πρώτοι αγρότες έχουν προέλθει από την περιοχή μεταξύ της Ανατολικής Μικράς Ασίας, της Συρίας και του Ιράκ ( DNA ! ) . Εκεί έχει εφευρεθεί 9 χιλιάδες έτη π.Χ. η γεωργία .

Η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη είχαν γεωργικό πολιτισμό ήδη μεταξύ του 5.500 και του 4.500 π.Χ. Μερικές επιτεύξεις των Ευρωπαίων είναι πολύ
αρχαιότερες και από τις αιγυπτιακές πυραμίδες ! Και όμως, πολλοί αφελείς και αδαέστατοι Ελληναράδες νομίζουν , ότι οι Βόρειοι Ευρωπαίοι ζούσαν επάνω στα δένδρα και είχαν τα βελανίδια σαν διατροφή. Αυτό είναι το αποκορύφωμα της αμορφωσιάς , της άγνοιας και της μορφωτικής αυτοπεριχαράκωσης.Καθημερινή (28.8.16)

—————————————— —————-

Ευρώπη, Εννοια

1. Γλωσσολογικά  : H λέξη Ευρώπη  είναι η ελληνική εκδοχή (προφορά) της φοινικικής λέξης ΒΡΠ (μόνο σύμφωνα !) και σημαίνει η Δύση.
Μερικούς αιώνες αργότερα  έχουν ονομάσει και οι αρχαίοι Ελληνες όλες τις περιοχές δυτικά από την Ελλάδα Δύση (Εσπερία).
Η λέξη Ευρώπη ερμηνεύεται ακόμη και σε επίσημα λεξικά εσφαλμένα ως «ευρύα όψη».
2. Μυθολογικά
Η ωραία Ευρώπη ήταν κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγένορα. Ο Δίας με  μορφή του  ταύρου την απήγαγε και την έφερε στην Κρήτη, όπου γέννησε τρία αγόρια : τον Μίνωα, τον Ραδαμάνθη και τον Κάδμο κλπ.
3. Ιστορικά
Η Μέση Ανατολή  έχει προγηθεί της Ευρώπης  στις παραγωγικές δυνάμεις  (εμπέδωση της γεωργίας ήδη 9 χιλιάδες έτη π. Χ. στην δημιουργία κρατών 3 χιλ. έτη π. Χ., στην νομοθεσία (πρώτοι κώδικες 2.240 έτη π.Χ., πρώτα αλφάβητα περίπου 3 χιλ. έτη π.Χ. (το ελληνικό αλφάβητο έχει παρθεί τον 9ο αι. από τους Φοίνικες κλπ. Από τον 6 αι. π.Χ. άρχισαν να σπουδάζουν Ελληνες στις χώρες με πολύ αρχαιότερους πολιτισμούς ιατρική, νομοθεσία, διοικητικά συστήματα, αρχιτεκτονική και γεωμετρία (Αίγυπτος), μαθηματικά και αστρονομία (Βαβυλωνία).
Ακόμη και η  θεά Αφροδίτη προέρχεται από την Ανατολή και δη μέσω  Συρίας (Aschterut, Αστάρτη) από την Βαβυλωνία (Ischtar).
Πρώτο Θέμα (1.6.15)

———————————-

Ευρώπη, ποιοί ανήκουν σ αυτήν ;

α) Στην Ευρώπη ανήκουν γεωγραφικά όλες οι χώρες μεταξύ της Πορτογαλλίας και της Ρωσίας και μεταξύ της Σκανδιναβικής και της Ελλάδας.
β) Στην Ευρώπη ανήκουν πολιτισμικά η Νότια ( στα Βαλκάνια μόνον η Ελλάδα λόγω της ιστορίας) , η Δυτική, η Κεντρική, η Βόρεια, και η Ανατολική Ευρώπη (η Ρωσία, η Λευκορωσία, η Ουκρανία και η Μολδαβία μόνον εν μέρει).
γ) Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ευρώπης είναι ο Διαφωτισμός theoria cum praxi.
δ) Ηδη προ 26 ετών έχω στις διαλέξεις μου πρεσβεύσει την άποψη περί της Ευρώπης των δύο ταχυτήτων. Αυτή η αντίληψη έχει όμως τότε θεωρηθεί ως υπουτιμητική για τις χώρες του ευρωπαίκού Νότου.
Καθημερινή (3.2.17)

“Χρυσή τομή”, “Σοσιαλιστική-Καπιταλιστική Δημοκρατία” ; Σοσιαλδημοκρατία

“Χρυσή τομή”, “Σοσιαλιστική-Καπιταλιστική Δημοκρατία” ; Σοσιαλδημοκρατία

-Πολιτική και Οικονομία, Σχέση (Αντιπαράθεση με τον κ. Ψυχάρη,Το Βήμα : Προτεραιότητα της Πολιτικής έναντι της Οικονομίας)

Η άποψή σας είναι απόλυτη, λείπει η διαφοροποίηση και η συγκεκριμενοποίηση.Πότε, κάτω από ποιές συνθήκες και με ποιά επιδίωξη μπορεί να προέχει η πολιτική ;

Πέραν τούτου η πολιτική είναι συχνότατα στενά συνδεδεμένη με τον βολονταρισμό (βουλησιαρχία) όπως π.χ. όλη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η οικονομία βασίζεται πρωτίστως στον ιδιωτικό επιχειρηματία (ατομική πρωτοβουλία) και εκτός τούτου η παραγωγικότητα παίζει σε μίαν κοινωνία καθοριστικό ρόλο.

Ας υπενθυμίσουμε, ότι η υψηλή παραγωγικότητα καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν οι προϋποθέσεις για την ιστορική συντριβή του “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” εκ μέρους του Καπιταλισμού και του αστικού κράτους.
Το Βήμα (11.5.15)

-Αγαπητέ κ. Κωνσταντινίδη (αξιόλογος σχολιαστής ), σήμερα τα μπερδέψατε κάπως .

1. Περί της “Χρυσής Τομής” :

α) Στην Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού γίνεται λόγος για “Χρυσούς Κανόνες”. Υπάρχουν σε όλους τους Κύκλους Πολιτισμού πολλοί. Το “Μέτρον Αριστον” είναι ένας από αυτούς, τον γνωρίζει και ο Βουδδισμός.
β) Στην Φιλοσοφία είναι επί τη βάση του “Αρίστου Μέτρου” η γενική “Αρχή του Μεσότη”(αποφυγή των άκρων,σήμερα της Ακρας Αριστεράς !) του Αριστοτέλη που έχουν μεταφράσει οι Ρωμαίοι σε “Aurea Mediocritas” (“Χρυσή Μέση Τομή” ή κάπως απλοποιημένα “Χρυσή Τομή”).

2. Μείγμα “Σοσιαλιστική-Καπιταλιστική Δημοκρατία”

Αυτά που προτείνετε, ταιριάζουν στην Σοσιαλδημοκρατία.
Κανονικά θα έπρεπε να αναρτήσω περί αυτού του λίαν ενδιαφέροντος θέματος ολόκληρη διατριβή, αλλά υφίσταται μεθοδικά και κάποιος σύντομος τρόπος: Πρόκειται στην ουσία για Σοσιαλδημοκρατία, της οποίας οι βασικές εφαρμόζονται με επιτυχία εδώ και δεκαετίες στις σκανδιναβικές χώρες, στην Γερμανία, στην Δανία, στην Ολλανδία και στην Ελβετία (προτεσταντικές χώρες).

3. Επί του Ιστορικού Υλισμού
( μαζί με τον Διαλεκτικό Υλισμό η γενική βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας) δεν τοποθετούμαι, γιατί το έχω κάνει σε αυτήν την σελίδα ματαίως πολλάκις.
4 .Η “Σοσιαλιστική-Καπιταλιστική Δημοκρατία” αποτελεί υπό τον φακό της Πολιτικής Φιλοσοφίας (αναγνωρισμένος επιστημονικός κλάδος) μάλλον ένα τερατούργημα.
Σας εκτιμώ, γι αυτό δεν θέλω να διατυπώσω περί αυτού την γνώμη μου.

Καθημερινή ( 10.5.15)

Αποζημιώσεις Πολεμικές , Ελλάς-Γερμανία, Μία ειδική Αξιολόγηση

Αποζημιώσεις Πολεμικές , Ελλάς-Γερμανία, Μία ειδική Αξιολόγηση

Πρόκειται για ένα από επιστημονική (Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο , ¨Δίκαιο του Πολέμου”) καθώς και από πρακτική άποψη πολύ δύσκολο θέμα. Εδώ διατυπώνω την δική μου άποψη σαν ειδικός (πανεπιστημιακές διαλέξεις, ενμέρει συγγράμματα) και ιδιαιτέρως σαν πρώην εμπειρογνώμων(γνωμοδοτήσεις) σε ό, τι αφορά την προετοιμασία του σημαντικού ντοκουμέντου “Zwei -plus -Vier-Vertrag” (“Δύο-συν -Τέσσερα-Συμφωνία”) μεταξύ των τεσσάρων νικητήριων δυνάμεων και των δύο γερμανικών κρατών (Ιδέ στην Ιστότοπό μου την στήλη “Wissenschaftliche Gutachten”(“Επιστημονικές γνωμοδοτήσεις”, νούμερα 1-4 και , ιδιαιτέρως 16, “Friedensvertrag mit Deutschland, Entwurf” (“Συμφωνία Ειρήνης με την Γερμανία, Σχέδιο”).

Λόγω χώρου δεν είναι δυνατό να αναφέρω όλα τα ντοκουμέντα περί του ζητήματος των αποζημιώσεων λεπτομερώς. Το 1946 έχει υπογραφεί μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων στο Παρίσι η “Συμφωνία περί των αποζημιώσεων”, η οπoία ήταν η γενική νομική βάση για τις πράγματι τεράστιες αποζημιώσεις.

Το 1953 έχει συντελεσθεί στο Λονδίνο η “Συμφωνία περί των χρεών” της Γερμανίας. Εκεί συμφώνησαν ότι άλλα προβλήματα αποζημιώσεων θα επιλυθούν “τελικά” μέσω ιδιαιτέρου ντοκουμέντου. Εννοούσαν μέσω της Συμφωνίας Ειρήνης (Friedensvertrag ). Αλλά το 1960 έχει πληρώσει η Γερμανία στην Ελλαδα 115 εκατομμύρια Μάρκα και άλλα 27 εκατομμύρια δολλάρια και το 2003 ακόμη 20 εκατομμύρια  Ευρώ  Υπάρχουν ενδείξεις, ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί όλων των ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ !

Όταν προετοιμαζόταν πυρετωδώς η «Συνθήκη από τις 12 Σεπτεμβρίου 1990 περί της τελικής διευθέτησης σχετικά με την Γερμανία» δεν έθιξε κανένα εμπλεκόμενο ή κάποιο άλλο κράτος το θέμα των αποζημιώσεων και των χρεών της Γερμανίας. Στις 15. Μαρτίου 1991 (ημερομηνία ισχύως) επί τη βάση της επίσημης συμφωνίας έχουν περατωθεί δια παντώς όλλα τα “υπόλοιπα” του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν ολίγοις, το θέμα των αποζημιώσεων έκλεισε.Εγείρονται ερωτήματα :

α) Τί έχει συμφωνήσει ο τότε Έλλην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον τότε Γερμανό ομότιμό του ;
β) Διατί δεν έχει η Ελλάδα διατυπώσει αιτήματα προ της τελικής Συμφωνίας με την Γερμανία (η ελληνική πρεσβεία έθιξε το θέμα μόνον του κατοχικού δανείου εκ των υστέρων το 1995 !) ;
γ) Διατί δεν έχει η ελληνική κυβέρνηση διατυπώσει την αντίρρησή της σε ό,τι αφορά την «τελική διευθέτηση» ;
δ) Διατί  εγείρει μόνον η Ελλάδα σαν κράτος τέτοια αιτήματα ;
ε) Διατί θυμάται η Ελλάδα σαν κράτος τις αποζημειώσεις πολέμου, όταν οξύνονται τα οικονομικά της προβλήματα ;
ζ) Διατί αναθερμαίνεται αυτή η υπόθεση σε ακατάλληλη συγκυρία ; Δεν κατέχουν οι υπεύθυνοι τους διπλωματικούς κανόνες ;
Αλλά εγείρονται όντως ακόμη δύο σοβαρά ζητήματα :
α)  Μάλλον δέον να γίνει διαχωρισμός μεταξύ των πολεμικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
β) Το Διεθνές  Συμβατικό Δίκαιο δεν επιτρέπει συμφωνίες εις βάρος τρίτων κρατών, εκτός εάν αυτά δώσουν εκ των υστέρων την συγκατάθεσή τους (άρθρα 34 και 35 της  Vienna Convention  of  the Law on Treaties  1969 , Συνθήκη της Βιέννης περί του Δικαίου των Συμφωνιών). Είναι γεγονός  ότι η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει την Συνθήκη 2 συν 4. Εάν δεν έχει δώσει εκ των υστέρων την συγκατάθεσή της, υπάρχει για την Γερμανία όντως ένα σοβαρό πρόβλημα.

Δημοσιευθέν σε κεντρικές  ηλεκτρονικές εφημερίδες 2012, 2013, 2015 τελευταία φορά στο Βήμα και στα Νέα (13.3,15).

Διαπραγματεύσεις Διεθνείς, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός , Ερμηνεία Συμφωνιών

Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός

Για διεθνείς διαπραγματεύσεις είναι κατάλληλοι μόνον αυτοί που εκπληρώνουν τουλάχιστον τις εξής προϋποθέσεις :

α) Κατέχουν τις απαραίτητες γνώσεις περί του συγκεκριμένου αντικειμένου της διαπραγμάτευσης.

β) Κατέχουν την Μέθοδο της εφαρμογής αυτών
των γνώσεων στην πράξη. Ενας πανεπιστημιακός που δεν έχει εφαρμόσει ποτέ τις θεωρητικές γνώσεις του στην πράξη είναι ακατάλληλος για την διεκπεραίωση επιτυχών διαπραγματεύσεων.

γ) Κατέχουν την Θεωρία της διαπραγμάτευσης που είναι
ολόκληρη επιστήμη. Η Θεωρία των παιγνιδιών προορίζεται για άλλα πεδία.
δ)Κατέχουν την Θεωρία της συνθήκης που είναι επίσης μία επιστήμη.

ε) Γνωρίζουν καλά την νοοτροπία (εθνοψυχολογία ) της άλλης πλευράς. Αυτό είναι μία από τις προσδιοριστικές προϋποθέσεις, ιδιαιτέρως όταν η άλλη πλευρά αποτελείται από προτεστάντες.Ειδάλλως συμβαίνει αυτό που έπαθε ο πρώην υπουργός κ. Χρυσοχοϊδης υπό τον πρωθυπουργό Παπαδήμο , όταν διαδραματιζόνταν σημαντικότατες διαπραγματεύσεις με τον Γερμανό υπουργό Rößler. Αλλα έλεγε ο Γερμανοβιετναμέζος και άλλα καταλάβαινε ο Χ.

ζ) Συστηματική προετοιμασία μέσω όχι μόνον αυτών των
γελοίων, επιπόλαιων και τσαπατσούλικων “προτάσεων”,
αλλά τουλάχιστον μέσω τριών ή τεσσάρων εκδοχών.Αυτά
πραγματοποιούνται με ατσαλένια θέληση, γρανιτένια εργατικότητα, επιμονή από γρανίτη και με συστηματική προετοιμασία .

η) Οι εκδοχές αποτελούν κρατικά ή κυβερνητικά μυστικά. Τέτοια
πράγματα δεν προορίζονται για τα τηλεοπτικά παράθυρα ή για τα λαϊκά παζάρια  (βαλκανοανατολίτικος λαϊκισμός).Ο ναρκισσισμός του κ. Βαρουφάκη έχει εκλάβει ήδη μαζοχιστικές διαστάσεις : παντού και πάντα τα λέει όλα. Ημαρτον. Αούτος επαλαβώθεν, λέμε εμείς οι Πόντιοι.Συνήθως προσπαθούν οι μυστικές υπηρεσίες των
ενδιαφερομένων κρατών να αποκτήσουν πληροφορίες περί των top secret πραγμάτων.Σε περίπτωση που τα καταφέρουν , έχασε ο αντίπαλος το παιγνίδι ήδη προ της έναρξης των διαπραγματεύσεων δηλαδή είναι αξιολύπητος.

Η έκφραση “εμπιστευτικές διαπραγματεύσεις” αποτελεί έναν καθιερωμένο όρο (terminus technicus) της Διπλωματίας.
θ) Είναι αυτονόητο, ότι κάθε συνθήκη σαν αποτέλεσμα σοβαρών διαπραγματεύσεων περατώνεται με έναν συμβιβασμό επί τη βάση αμοιβαίων υποχωρήσεων.

Η έννοια ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ( compromise, compromis, compromiso ) είναι σύμφωνα με το επίσημο τεράστιο σχόλιο της International Law Commission του ΟΗΕ επί της
Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών ( Vienna Convention of International Law on Treaties) από το 1969 ( άρθρο 2)
καθώς και επί της Vienna Convention of the International Law on Treaties between the International Organisations από το 1986 ( εδώ είχα την τιμή επί 12 έτη να συγγράψω υπό την ιδιότητα του ειδικού
εμπειρογνώμονα για τον ΟΗΕ πολλές γνωματεύσεις) με το όρο ΣΥΜΦΩΝΟ, ΣΥΝΘΗΚΗ κλπ.

Επομένως είναι η αριστερόστρεφες και εθνικιστικόστρεφες (ΑΝΕΛ)
εκφράσεις «δεν κάνουμε συμβιβασμούς» ή δεν «κάνουμε πίσω» καθαρώς εξωπραγματικές και αποτελούν συνήθως  ιδεοληψίες με λενινιστικές καταβολές, αλλά ακόμη και ο Λένιν έκανε στις διεθνείς σχέσεις υποχωρήσεις (Συμφωνία Μπρεστ-Λιτόφσκ).

Μου είναι γνωστό , οτι ειδικά οι κομμουνιστές απεχθάνονται
τους συμβιβαστές σχεδόν σαν προδότες ! Σε λίγες ημέρες θα βιώσουμε το θέατρο του ιδεολογικοπολιτικού παραλόγου με πρωταγωνιστές τους φανατικούς και εξωπραγματικούς εκπροσώπους της νεοκομμουνιστικής και νεολενινιστικής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλλον σε λίγο θα αρχίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ που στην πραγματικότητα δεν είναι κόμμα αλλά ένα παρδαλό ιδεολογικοπολιτικό κίνημα, οι αποσχισμοί, κάτι που είναι στα ακροαριστερά κινήματα ανά τον κόσμο νομοτελειακό.

Καθημερινή (6./8.2.15 και 3.3.15)  , Το Βήμα (7./8.15) Τα Νέα (

——————————————

Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec

Οι προετοιμασίες (travaux preparatoires : προπαρασκευαστικές εργασίες)) σημαντικών διεθνών διαπραγματεύσεων πρέπει να είναι έως σε ένα σημείο κρατικό μυστικό. Σ αυτά ανήκουν όχι μόνον το γελοίο πλαν Β του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για κάθε πρόβλημα τουλάχιστον με πέντε εκδοχές. Οσο πιό καλύτερες είναι οι προετοιμασίες, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα επιτυχίας.
Συνήθως οι εκατέρωθεν μυστικές υπηρεσίες καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες να μάθουν τέτοια μυστικά.
Στην Ελλάδα όμως λαμβάνει χώραν μία λίαν επικίνδυνη σύγχιση μεταξύ σοβαρών υποθέσεων και ενός ποδοσφαιρικού αγώνα η και ενός θεάτρου του παραλόγου με τσαμπουκά, εξυπνάδες και άκρως αντιδιπλωματικά. Στην περίπτωση της τωρινής κυβέρνησης δαπιστώνουμε μία πρωτοφανή και επιζήμια τσαπατσουλιά και επιπολαιότητα. Ας ελπίσουμε να σοβαρευτούν ύστερα από την προδιαγεγραμμένη παταγώδη αποτυχία του ανίδεου  κ. Βαρουφάκη στο  πεδίο διεθνών διαπραγματεύσεων (Θεωρία των Διαπραγματεύσεων, Θεωρία  της Συνθήκης, Διπλωματία κλπ.). Καθημερινή 22.7.15

—————————————————————————————–

Διαπραγματεύσεις, Συμβιβασμός
Είναι προτιμότεο να μην θριαμβολογείτε (Σκουρλέτης, ΣΥΡΙΖΑ) τόσο σύντομα. Οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν αρχίσει ακόμη.
Σύμφωνα με την Θεωρία των διαπραγματεύσεωνως  ιδιαίτερο τμήμα της Θεωρίας των διεθνών σχέσεων επιτυγχάνεται μία συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων ΠΑΝΤΑ επί τη βάση ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ (αμοιβαίων υποχωρήσεων).
Οι αριστεροί ομως με μαρξιστικές -λενινιστικές καταβολές απορρίπτουν συλλήβδην τον συμβιβασμό, δηλαδή υφίστανται ιδεολογικές παρωπίδες.Ιδωμεν. Νέα (1.2.15)

————————————————

Χωρίς συμβιβασμούς ;

Ο κ. Τσίπρας έχει επισημάνει , ότι δεν θα κάνει συμβιβασμούς στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.

Σύμφωνα με την Θεωρία της Συνθήκης στα πλαίσια του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου είναι ο όρος συμβιβασμός ΣΥΝΩΝΥΜΟΣ με τον όρο συνθήκη !
Πρόκειται για βάσεις της σκέψης του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού και όχι για ιδεολογική θέαση του Λενινισμού .Ο Λένιν είπε : Δεν κάνουμε συμβιβασμούς ! Και όμως έγινε η Συμφωνία στο Μπρεστ-Λιτόβσκ επί τη βάση μεγάλων συμβιβασμών.
Δεν έχει ακόμη αντιληφθεί, ότι οι ιθύνοντες ευρωπαίοι πολιτικοί χρησιμοποιούν συχνότατα τον terminus technicus ; Ηδη άρχισαν οι μεγάλες γκάφες .

Διερωτώμαι, δεν έχει ο κ. Τσίπρας τους σωστούς ειδικούς συμβούλους ή δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του τις επιζήμιες λενινιστικές αγκυλώσεις ; Το Βήμα ( 28.1. 15 )

——————————————————————————–

Ερμηνεία κειμένων διακρατικών συμφωνιών

Προ ολίγων ημερών  ο κ. Βαρουφάκης έχει χρησιμοποιείσει την έκφραση « εκούσιες ασάφειες» σε ό,τι αφορά το κείμενο τηςσυμφωνίας απο την  20 του Φεβρουαρίου. Συχνά προκύπτουν προβληματα ερμηνείας συμφωνιών της Ελλάδας με άλλα κράτη. Γι αυτό θα προσπαθήσω παρακάτω να διευκρινίσω  υπό το πρίσμα του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου την και ειδικά της Θεωρίας των διεθνών συμφωνιών τις μεθόδους  της ερμηνείας  κειμένων διακρατικών συμφωνιών :

α) Λεκτικά : Νόημα των λέξεων στο πλαίσιο μίας σειράς.

β) Ιστορικά :Εξέλιξη της διαδικασίας  επεξεργασίας του κειμένου λαμβάνοντας υπ όψη τις συγκεκριμένες συνθήκες.

γ) Λογικά-συστηματικά : Νόημα των λέξεων στο πλαίσιο του συνόλου του κειμένου.

Η άποψη του κ. Βαρουφάκη  προορίζεται για τους αδαέστατατους και είναι τουλάχιστον γελοία και πέραν τούτου είναι ένδειξη τελείας άγνοιας της θεωρίας και πράξης των διεθνών συμφωνιών (προετοιμασία, διαπραγμάτευση,  επικύρωση, υλοποίηση).

Αλλά και γενικά σημειώνεται μία  σχεδόν ολέθρια άγνοια ή και περιφρόνηση των ΚΑΝΟΝΩΝ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης εκ μέρους της Ακρας Αριστεράς. Ετσι  γίνονται πιό κατανοητά τα πολλά προβλήματα της κυβέρνησης με τους εταίρους. Στην ουσία πρόκειται πρωτίστως για εθνολογικά και ιδεολογικά ζητήματα. Το Βήμα (20.18.17)

——————————————————————————-

Νικητής-Ηττημένος, Μεσαιωνική νοοτροπία

Πάνω από μισόν αιώνα ζω στο εξωτερικό και ασχολούμαι επαγγελματικά με την Θεωρία των διεθνών σχέσων, με την Διλωματία και ιδιατέρως με το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο.

Εχω διαπιστώσει, .οτι μόνον στην Ελλάδα (πολιτικοί, δημοσιογράφοι) έχουν μια παράξενη, ακατανόητη ίσως και πρωτόγονη θεώρηση γεγονότων των θεθνών σχέσεων ,σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα : νικητήςκαι – ηττημένος. Οπως φαίνεται δεν ξεπεράσθηκε ακόμη η μεσαιωνική νοοτροπία. Το Βήμα (17.2.15)

 

Ελληνορωμαϊκός Πολιτισμός, Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, Ποιοι ανήκουν σε αυτόν; Αρχαία Ελληνικά και Μορφωμένοι Ρωμαίοι

Ελληνορωμαϊκός Πολιτισμός, ; Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού, Ποιοι ανήκουν σε αυτόν ; Αρχαία Ελληνικά και Μορφωμένοι Ρωμαίοι

ο  καθιερωμένος όρος ελληνορωμαϊκός πολιτισμός στις εξελιγμένες ευρωπαϊκές χώρες έχει ως βάση όχι μόνο τις όντως αξιοθαύμαστες επιτεύξεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αλλά και  αξιόλογες και παγκοσμίως σημαντικές επιτεύξεις του ρωμαϊκού πολιτισμού. Κάτωθι αναφέρω τις πιο σπουδαίες :

1. Δημιουργία της  res publica, η οποία έχει επιδράσει στα πολιτικά συστήματα της Ευρώπης. 2. Αρχιτεκτονική  με τεράστια επιρροή στην μετέπειτα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. 3. Τέλειο Διοικητικό σύστημα, το οποίο ήταν η βάση και του Imperium Romanum Orientalis (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία). 4.  Μοναδικό νομικό σύστημα επί τη βάση του jus romanum, το οποίο  έχει εξελιχθεί σε βάση όλων των νομικών κωδίκων του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ( π.χ.  Code Napoleon και του γερμανικκού  Bürgerliches Gesetzbuch που έχουν αξιοποιήσει ευρωπαϊκές και εξωευρωπαϊκές χώρες ), του Jus Publicum Europaeum και αργότερα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, του Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου, του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης κτλ. Ολοι οι διεθνείς όροι αυτών των νομικών συστημάτων είναι λατινικοί. 5. Λατινική γλώσσα , όχι μόνον μητέρα δεκαπέντε  νέων γλωσσών (βλέπε G. Holtes et alt., Lexikon der Romanistischen Linguistik, Bände I-VIII , Tübingen 2005) μεταξύ των οποίων τρεις (  Γαλλικά, Ισπανικά και Πορτογαλλικά)  έγιναν διεθνείς, αλλά  και επίσημη γλώσα της Διπλωματίας, της διοίκησης, όλων των επιστημών  στη Δύση έως τον 19. αι. καθώς και στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έως τα μέσα του 6ου αι μ. Χ. 6. Σε σύγκριση με τις Ελληνίδες, είχαν οι γυναίκες στην Αρχαία Ρώμη αστικά δικαιώματα. 7. Το  Imperium Romanum  έχει συμβάλλει στον εκπολιτισμό όλων τν πολυάριθμων κελτικών   και των περισσότερων γερμανικών φύλων. 8. Mέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έχει εμπεδωθεί και εξελιχθεί η αυτοκρατορική ιδέα, η οποία  έχει παίξει καθοριστικό   ρόλο στις μετέπειτα ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες.  9. Σε συνδυασμό  με την αχανή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχουν εξελιχθεί οι τεχνικές επιστήμες, και έχει εμπεδωθεί ένα στην ιστορία της ανθρωπότητας πρωτοφανές και άρτιο οδικό σύστημα από τη Μέση Ανατολή έως την Κεντρική Μεγάλη Βρετανία.

Καθημερινή (23.2.20)

Σε όλον τον Δυτικό Κύκλο Πολιτισμού και πέραν αυτού και ειδικά σε όλα τα λεξικά γενικής μόρφωσης, τα ειδικά λεξικά της ιστορίας , της φιλολογίας, της λογοτεχνίας και της κουλτούρας καθώς και στα ανάλογα πανεπιστημιακά εγχειρίδια χρησιμοποιείται ο standard- τerminus technicus (καθιερωμένος επιστημονικός όρος ) ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Περί αυτού υφίσταται ένας consensus generalis professorum et doctorum (γενική ομοφωνία των καθηγητών και δοκτόρων). Ολα τα άλλα ανήκουν, όπως φαίνεται στις παράξενες νεοελληνικές “ιδιαιτερότητες”. Η έννοια “ελληνοχριστιανικός πολιτισμός” είναι στην Ευρώπη ακατανόητη και απαράδεχτη. Ούτως ή άλλως πρόκειται για μία contradictio in adiecto (οξύμωρον). Εμπεδωτής αυτής της μάλλον εθνικιστικής, μεγαλοϊδεατικής και θεολογικής έννοιας ήταν ο ιστορικός Παπαρηγόπουλος.

Εν τω μεταξύ παραγκωνίζει ο επιστημονικός όρος Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού τον ασαφή όρο Δύση. Αυτό δεν έγινε ακόμη στην Ελλάδα αντιληπτό.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους επιστημονικούς όρους Αναγέννηση και Διαφωτισμός. Περί αυτών προετοιμάζω επί τη βάση πανευρωπαϊκών επιστημονικών συγγραμμάτων δύο συστηματικές μελέτες προς δημοσίευση στην Καθημερινή.

Καθημερινή (18.1.15, 21.1.15)

——————————————————

Ελληνο-Ρωμαϊκός πολιτισμός

Πρόκειται για έναν καθιερωμένο terminus  scientificus ( επιστημονικός όρος) της ιστορίας του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Μόνον στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιείται τόσο συχνά, γιατί αμέσως οι “εθναμύντορες’ και γενικά οι εκπρόσωποι του ανέξοδου υπερπατριωτισμού. αντιδρούν  εντόνως.

Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες γνωρίζουν την ασύγκριτη υπεροχή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ( στην πολιτική η εφεύρεση τη δημοκρατίας, στην επιστήμη (πρωτίστως θεωρία, φιλοσοφία και μεθοδολογία και γενικά ο λόγος) αλλά λαμβάνουν υπόψη

α) ότι η νομική σκέψη όχι μόνον του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού, αλλά σχεδόν σε όλον τον κόσμο βασίζεται στο ius romanum ( ρωμαϊκό δίκαιο ), κάτι που είναι οφθαλμοφανές ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δίκαιο ( Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο και Διεθνές Ιδιωτικό Δίκαιο ) και στο Αστικό Δίκαιο ανα τον κόσμο (ουσία και όροι) και

β) ότι οι Ρωμαίοι μετέφρασαν σχεδόν όλα τα έργα των αρχαίων ημών προγόνων στα “βαρβαρικά” ( Plautus , “Arsinaria”), δηλαδή στα Λατινικά, τα οποία ήταν η Lingua Franca στην επιστήμη , στον κλήρο, στα δικαστήρια και στην διπλωματία έως τον 18ο αι. στην Ευρώπη . Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τα Λατινικά έως τον 7οαι. ήταν η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, οπότε έχουν  αντικατασταθεί με τα Ελληνικά, τα οποία όμως ήταν  αναμφιβόλως και προ αυτού η γλώσσα της θρησκείας, της επιστήμης και της λογοτεχνίας.

2. Έως τα μέσα του 19ου αι. το κοινωνικό κύρος αυτών, που κατείχαν τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά ήταν μέγιστο. Επρόκειτο όμως για τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής ελίτ (Bildungsbürgertum). Ακόμη και έως τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλες τις χώρεςτου Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού και οι δύο γλώσσες ήταν υποχρεωτικά μαθήματα στα γυμνάσια και τα λύκεια.

Η επιτευχθείσα δημοκρατικοποίηση των κοινωνικών μαζών σε συνδυασμό  με την ενδυνάμωση των φυσικών και ιδίως των τεχνικών και τεχνολογικών επιστημών καθώς και με την επιτάχυνση της διεθνοποίησης και εν τω μεταξύ και της παγκοσμιοποίησης, άρχισαν και οι δύο γλώσσες να χάνουν μεν επίσημα τον πρυτανεύοντα ρόλο για τον πολιτισμό, αλλά στην ουσία έχουν γίνει αναπόσπαστο τμήμα της ζωής των ανθρώπων.

Εν ολίγοις το αρχαίο ελληνικό πνεύμα είναι ζωντανό, αν και τα Αρχαία Ελληνικά δεν διδάσκονται σε όλα τα γυμνάσια και τα λύκεια (στην Τουρκία διδάσκονται !!!). Ευχαριστώ τον Δία που έχω μάθει ήδη στο γυμνάσιο στην Ελλάδα και τις δύο γλώσσες, ειδάλλως δεν θα μπορούσα να γίνω στο εξωτερικό πανεπιστημιακός.

3. Οι πραγματικοί συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πνεύματος πρωτίστως στην Πολιτική (Δημοκρατία), στον Πολιτισμό και στην Επιστήμη είναι οι εξελιγμένοι λαοί της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, ενώ η σημερινή Ελλάδα ουδόλως  ανταποκρίνεται  στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Δημοσιευθέν στο Βήμα (ηλεκτρονική έκδοση), 3.4.2013.

———————————————————–

Δύση, Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού

Υπό ποίο πρίσμα θεωρούμε την έννοια „Δύση“ ;
Ιστορικά, γεωγραφικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά, πολιτικά ; Χρησιμοποιείται η έννοια σε επιστημονικό η σε δημοσιογραφικό επίπεδο ; Είναι γενικά δυνατή μία λογική και συστηματική διείσδυση στον καθοριστικό πυρήνα μίας έννοιας επί τη βάσει του πρωτίστως χαοτικού, αυθαίρετου, εξυπνακίστικου, επιπόλαιου και ανορθολογικού τρόπου σκέψης του μέσου Νεοέλληνα ;

Η ενασχόληση με βαρυσύμαντες έννοιες πρέπει οπωσδήποτε να βασίζεται σε αρχές της Γενικής Μεθοδολογίας Ερευνών, όπως π.χ. Ιστορικότητα, Συνθετικότητα, Συγκριτικότητα και Διαφοροποίηση.

1. Η έννοια „Δύση“ είχε στην εποχή της ύπαρξης των δύο γνωστών πολιτικοκοινωνικών συστημάτων ιδεολογικοπολιτική απόχρωση.
Υπό το πρίσμα αυτό ανήκαν στη „Δύση“ πρωτίστως τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ ( ευρωπαϊκά κράτη καθώς και οι ΗΠΑ και ο Καναδάς) και της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Ύστερα όμως από την ειρηνική κατάρρευση του „σοσιαλιστικού“ συστήματος και την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης άρχισε να χρησιμοποιείται ειδικά στην Θεωρία των Διεθνών σχέσεων η επιστημονική έκφραση „ Δυτικός Κύκλος Πολιτισμού“.
Εκτός από αυτόν υπάρχουν και άλλοι επίσης σπουδαίοι κύκλοι πολιτισμού, όπως π.χ. ο „ Κονφουκιανικός Κύκλος Πολιτισμού“, ο „ Ισλαμικός Κύκλος Πολιτισμού“ και ο „Ινδουϊστικός Κύκλος Πολιτισμού”.

Ο κάθε κύκλος πολιτισμού έχει την δική του εικόνα του ανθρώπου με πολυάριθμες συνέπειες ιδιαιτέρως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αστικών ελευθεριών.

2. Στον „Δυτικό Κύκλο Πολιτισμού“ ανήκουν αντικειμενικά όλες οι ευρωπαϊκές χώρες ( γεωγραφικά δυτικές και ανατολικές) η Βόρεια Αμερική, Αυστραλία , η Νέα Ζηλανδία και το Ισραήλ καθώς και έμμεσα οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, η Γεωργία και η Αρμενία.
Η Τουρκία ανήκει σε δύο Κύκλους Πολιτισμού, στον Ισλαμικό και στον Δυτικό, πράγμα από το οποίο απορρέουν γι αυτήν τεράστια γεωπολιτικά πλεονεκτήματα.
Δημοσιευθέν στο Βήμα και αργότερα στην Καθημερινή.

————————————————

Αρχαία Ελληνικά και Ρωμαίοι
(Απάντηση σε κάποιον χρήστη)

1. Κατ αρχάς σας ευχαριστώ για την πληροφορία περί των τα Ελληνικά ομιλούντων Ρωμαίων λεγεωνάριων. Μέσω του ανεβασμένου διαλόγου υφίσταται όντως η δυνατότητα διεύρυνσης του μορφωτικού ορίζοντα.

2.Υπάρχει λόγος να πρεσβεύσουμε την άποψη , ότι οι λεγεωνάριοι ή ήταν Ελληνες , ή ένα κράμα Κελτών και Ελλήνων ή Κελτες από την Gallia Grαeca (Ελληνική Γαλλία) , περιοχή της Μασσαλίας.

3. Οποιος στη Ρώμη κατείχε τα κλασσικά, όχι τόσο την Κοινή, θεωρείτο υπερμορφωμένος. Γι αυτό προσπαθούσαν οι πλούσιοι Ρωμαίοι να μάθουν τα παιδιάτους Ελληνικά, τα οποία αργότερα χρησιμοποιούσαν μερικές φορές ακόμη και μέσα στη Σύγκλητο για να δείξουν την μορφωτική τους ανωτερότητα.

Ετσι συνέβει, όπως γράφουν υπερεξειδικευμένοι πανεπιστημιακοί στα Αρχαία Ελληνικά και στα Λατινικά, να κατέχουν αριστοκράτες Ρωμαίοι και στον 5ο αι. τα κλασσικά Ελληνικά, ενώ οι μορφωμενοι Ελληνες μιλούσαν μόνον την Κοινή.

4. Αυτονοήτως έχουν επιβληθεί τα Λατινικά σαν αυτοκρατορική γλώσσα σε όλην την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μεταξύ αυτών και στην Gallia Graeca καθώς και στην Magna Graecia (Μεγάλη Ελλάδα).

Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μιλούσαν οι μορφωμένοι λόγω της ανωτερότητας του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας περαιτέρω τα Ελληνικά, ώστε οι αυτοκράτορες αναγκάσθηκαν να ανακηρύξουν τα Ελληνικά σε αυτοκρατορική γλώσσα. Αυτό που συνέβει ήταν κοσμοϊστορικό, γιατί στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχουν σχεδόν εξαφανισθεί οι γλώσσες των εντόπιων πληθυσμών, οι οποίοι έχουν εκλατινισθεί.

5. Στην Συρία και στην Ιουδαία ήταν σύνηθες να δίδουν οι μορφωμένοι στα παιδιά τους ελληνικά ονόματα η να ελληνοποιούν τα λατινικά ονόματα π.χ. από Marcus σε Μάρκο, από lulius σε Ιούλιο κλπ. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι πρόκειται για Ελληνες.

Κάτι το παρόμοιο έχει συμβεί και με τα αραβικά ονόματα, τα οποία έχουν διαδοθεί μαζί με την ισλαμική θρησκεία σε πολυποίκιλους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής.

6. Το πιό σημαντικό έγκειται στο αδιαμβισβήτητο γεγονός, ότι όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες , στηρίζονται σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό και τις επιστήμες στην αρχαία ελληνική γλώσσα καθώς και στα Λατινικά.
Οποιος είχε την τύχη να μάθει κάποτε τα υπέροχα Αρχαία Ελληνικά, ήταν στις σπουδές σε ευνοϊκότατη θεση για να σπουδάσει επιτυχώς και να διαπρέψει ως επιστήμων στο εξωτερικό. Καθημερινή ( 21.7.15 )

——————————————————————————-

Ρώμη και Ελληνες Ιστορικοί

Tο πρώτο ρωμαϊκό ιστορικό σύγγραμμα έχει εκδοθεί  στα Ελληνικά όντως από τον  Quintus Fabius Pictor (τέλος του 2ου αι. ), αλλά λίγο αργότερα  έχει  ο Marcus Porcius Cato Censorius συγγράψει στα Λατινικά το έργο  Origenes. Επίσης οι παρακάτω Ρωμαίοι (αναφέρω τους πιο γνωστούς) έχουν συγγράψει τα έργα τους στα Λατινικά : Sempronius Asellio, Gaius Sallustius Crispus, Titus Livius, Iulius Caesar, Velleius Paterculus, Quintus Curtius Rufus, Cornelius Tacitus, Gaius Suetonius Tranquillus, Gaius Asinius Pollio, Cornelius Sisenna και Ammianus Marcellinus.

Πηγές

-Andreas Mehl, Römische Geschichtsschreibung: Grundlagen und Entwicklungen. Eine Einführung,  Stuttgart u. a. 2001.

-John Marincola (Edit.), A Companion to Greek and Roman Historiography. 2 tom. , Oxford u.a. 2007.  Καθημερινή (27.3.17)

 

Τουρκία υπό τον Ερντογκάν,Türkei ( Klein-Asien ), Wertvolle kulturhistorische Kenntnisse für Kultur-Touristen

Τουρκία υπό τον Ερντογκάν

Τουρκία υπό τον Ερντογκάν (2013)

Εγείρεται το εύλογο ερώτημα, διατί οι Τούρκοι υποστηρίζουν τον Ερντογκάν. Οταν έγινε το στρατιωτικό πραξικόπημα, πολλοί Τούρκοι ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν πέφτοντας μπροστά τα τανκς ακόμη και την ζωή τους για να τον σώσουν.

Ερμηνεία των πληροφοριών κα αξιολόγηση των γεγονότων επί τη βάσει αντικειμενικών κριτηρίων που σημαίνει χωρίς παρωπίδες, διαστρεβλώσεις και συναισθηματισμούς.

Επί δεκαετίες έχω διδάξει ιδιαιτέρως στους ειδικούς μεταπτυχιακούς που προετοιμαζόταν για ανώτεροι διπλωμάτες να μην υπερεκτιμούν την χώρα τους και να μην υποτιμούν ποτέ αντίπαλες ή και εχθρικές χώρες, αλλά να αντικατοπτρίζουν την αντικειμενική πραγματικότητα, ειδάλλως θα έχουν να αντιμετωπίσουν στο μέλλον λίαν δυσάρεστες εκπλήξεις.

1.Η Τουρκία πήρε υπό τον Ερντογκάν με δυναμικότητα μία πολυφασική και πολυεπίπεδη ανιούσα. Ήδη σήμερα η Τουρκία είναι στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή και πέραν τούτου έως την Κεντρική Ασία και τις Ινδίες η δεσπόζουσα οικονομική μεγαλοδύναμη με εξαγωγές σε όλον τον κόσμο και ιδιαιτέρως σε όλες τις ισλαμικές χώρες.
Ο Ερντογκάν έχει συνειδητοποιήσει, ότι η γενική πρόοδος μίας χώρας εξαρτάται πρωτίστως από την οικονομία, ενώ ο Πούτιν έχει θέσει στο ερίκεντρο της πολιτικής του τον στρατιωτικό παράγοντα, αντί να εκσυγχρονίσει την καθυστερημένη ρωσική οικονομία.
.Από στρατιωτική άποψη η Τουρκία έχει ίσως με εξαίρεση το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή τα πρωτεία.
Έχουν πέραν τούτου υλοποιηθεί ριζικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα της παιδείας. Έξυπνα παιδιά από φτωχές οικογένειες π.χ. προωθούνται ιδιαιτέρως.
2. Η Τουρκία στηρίζεται εθνικά και διεθνώς σε συστηματικότητα, μεθοδικότητα και μακρόπνοο σχεδιασμό. Αυτά τα έουν μάθει από τους Γερμανούς. Ακριβώς αυτά λείπουν στην Ελλάδα.
3. Οι επιτεύξεις της Τουρκίας είναι έκφραση αυξάνουσας αυτοπεποίθησης και εθνικής υπερηφάνειας και είναι η βάση για απαιτήσεις στις διεθνείς σχέσεις. Σε περίπτωση π.χ. που στο μέλλον ίσως γίνει η Τουρκία μέλος της ΕΕ, θα αλλάξουν οι ισορροπίες όχιμόνον στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά πέραν τούτου και σε όλην την Ευρώπη.
4. Αλλά το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας είναι αυταρχικό και δεν αποκλείεται να εξελιχθεί στο μέλλον σε ισλαμοεθνικιστική δικτατορία. Είναι φαεινότερον του ηλίου, ότι η σημερινή Τουρκία απαμακρύνεται βαθμιαίως από τις αξίες της Δύσης.
5. Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο μία δυνατότητα να παίξει τουλάχιστον ένα μκρό ρόλο στην Ευρώπη : εξευρωπαίσμός, εκμοντερνισμός και εξορθολογισμός σε όλα τα πεδία.

Ιδέ επίσης στο Μπλογκ μου (http://panosterz.de) :”Τουρκία, Προέλευση, εθνογένεση, και κληρονομιά”, «Ισλαμική Τετραλογία» :”Ο Νταβούτογλου και οι μωαμεθανοί φιλόσοφοι “, “Ισλάμ, εικόνα του ανθρώπου”,”Ισλάμ, η τραγωδία των γυναικών”.

Δημοσιευθέν από το 2013 επεξεργασένο συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο, τελευταία στην Καθημερινή (15.3.17, 2.9.18).

__________________________________________________

Ερντογκαν

Ετσι είναι στα αυταρχικά και δικτατορικά, όχι όμως στα δημοκρατικά συστήματα. Ο Ερντογκάν είναι πρόεδρος όλων των Τούρκων και όχι μόνον των πολιτικών οπαδών του. Δεν επιτρέπεται να αναμιγνύαται σε τοπικές εκλογές. Είναι ο γνωστός ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ ηγέτης. Ουδεμία σχέση με την Ευρώπη.
iefimerida (19.6.199)

________________________________________________________

Erdogan , kein Demokrat

Sowenig “aus einer gebratenen Katze eine Hasenpastetet wird” (Hegel), sowenig wird aus dem Orientalen Erdogan ein Demokrat. Die Haltung Erdogans zu den Wahlen in Istanbul ist als niederträchtig, haarsträubend und brandgefährlich einzuschätzen. Münchner Merkur (19.6.19)

 

Δημοκρατία και Κοινοβουλευτισμός ( Παρλαμενταρισμός), Δημοκρατία (Γερμανία) και Ατομο-Πολίτης

Δημοκρατία (Παρλαμενταρισμός) , Δημοκρατία (Γερμανία) και Ατομο-Πολίτης

Περί της Δημοκρατίας και του Παρλαμενταρισμού (Κοινοβουλευτισμού)

Η Δημοκρατία (Δ.) και ο Παρλαμενταρισμός (Π.) ανήκουν στα πρυτανεύοντα αντικείμενα της Πολιτικής Φιλοσοφίας , των Πολιτικών, εν μέρει και των Νομικών  Επιστημών. Περί του περιεχομένου κτλ.  αμφοτέρων των  εννοιών επικρατεί  στα πλαίσια του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού (Δύση) μία γενική ομοφωνία των ειδικών επιστημόνων (Consensus generalis  Professorum  et Doctorum  ).

Φορείς  των   επιστημονικών γνώσεων είναι πρωτίστως τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια και τα λεξικά. Σε σύγκριση με αυτά δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί η  Wikipedia  πηγή σοβαρών γνώσεων ιδιαιτέρως  όταν μη ειδικοί επιστήμονες την χρησιμοποιούν .

Τοιουτοτρόπως δημιουργείται ένα αφάντατο εννοιολογικό χάος, το οποίο ενδυναμώνεται μέσω μίας νεοελληνικής ιδιαιτερότητας να απορρίπτει η Αριστερά τις «αστικές γνώσεις» ως μη επιστημονικές και να χρησιμοποιεί με μεγίστη αυτοπεποίθηση δικές της ιδεοληψίες ως τις μοναδικές «επιστημονικές» γνώσεις. Αυτό ισχύει σχεδόν για όλες τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες.

Περί της Δημοκρατίας

Λόγω χώρου δεν αναφέρονται οι γλωσσικές και ιστορικές πτυχές του όρου της Δ. Στην ουσία αποτελεί η Δ. έναν  τρόπο εξουσίας με τα εξής χαρακτηριστικά στοιχεία :

1. Κυριαρχία του λαού ( μετάφραση από τα Γαλλικά : souverainete du peuple ήδη στην εποχή της Γαλλικής Αστικής Επανάστασης , 1789) που σημαίνει, ότι η ανώτατη εξουσία σε ένα κράτος προέρχεται από τον λαό ( τότε όχι από την φεουδαλική αριστοκρατία).

2. Η πολιτική ισότητα που στην πραγματικότητα σημαίνει θεωρητικά ισότιμη συμμετοχή ΟΛΩΝ των πολιτών στην διαδικασία της πολιτική διαμόρφωσης της βούλησης και την λήψη των απαραιτήτων αποφάσεων.

3. Ελευθερία και βασικά δικαιώματα ΟΛΩΝ των πολιτών, δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται υπό την προστασία του κράτους του δικαίου.

4. Πολυποίκιλες δυνατότητες συμμετοχής ΟΛΩΝ των πολιτών μέσω του δικαιώματος των εκλογών, της διαφάνειας  στην διαμόρφωση των αντιλήψεων , χρονικά περιορισμένων  αποφάσεων και  μέσω της προστασίας των δικαιωμάτων της αντιπολίτευσης.

5. Εμπέδωση ενός μίνιμουμ ισότητας και δικαιοσύνης ως προϋπόθεση της ενεργούς συμμετοχής ΟΛΩΝ των πολιτών στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Η Δημοκρατία δεν είναι τέλεια, αλλά έως σήμερα δεν έχει αποδειχθεί, ότι άλλα πολιτικά συστήματα είναι καλύτερα.Ο Αρισττοτέλης  έχει αναλύσειΣτο περίφημο έργο του Πολιτικά (ΑΡΙΣΤ Πολ 1279a22–1281a10: Τα είδη των πολιτευμάτων) τα πολιτικά συστήματα καθώς και τους πέντε διαφορετικούς τύπους της Δημοκρατίας. Απορρέει το συμπάρασμα , ότι η Δημοκρατία είναι σχετική.

Και ο ρήτορας Ισοκράτης εκφράζει μερικές επιφυλάξεις : “Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν τὴν τοσούτων μὲν κακῶν αἰτίαν πρότερον γενομένην, νῦν δὲ καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον φερομένην; πῶς δ’ οὐ χρὴ δεδιέναι μὴ τοιαύτης ἐπιδόσεως γιγνομένης τελευτῶντες εἰς τραχύτερα πράγματα τῶν τότε γενομένων ἐξοκείλωμεν” ( “Πως γίνεται να επαινούμε και να ευνοούμε αυτό το πολίτευμα που έγινε η αιτία τόσων κακών και σήμερα φαίνεται να πηγαίνει προς το χειρότερο; Πως γίνεται να μην φοβόμαστε ότι, αφού η κατάσταση πάει προς το χειρότερο, δεν θα καταντήσουμε σε κατάσταση ακόμα πιο άσχημη από την εποχή εκείνη ;”
Οι βασικοί πυλώνες της δημοκρατίας είναι  κυριαρχία του λαού, η ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα  και η ισότητα όλων των πολιτών.
Σε γενικές γραμμές σημειώνονται δύο είδη της  Δ. :

α) Η άμεση Δ., στην οποία ο λαός αποφασίζει μέσω δημοψηφισμάτων (π.χ. στην Ελβετία επιτυχέστατα) περί σημαντικών πολιτικών υποθέσεων.

β) Η αντιπροσωπευτική Δ., στην οποία η εξουσία της λήψης αποφάσεων ανατίθεται σε εκλεγμένους αντιπροσώπους. Σε αυτήν ανήκει ο σύγχρονος Κοινοβουλευτισμός (Παρλαμενταρισμός).

Στην πολιτική πράξη διαπιστώνονται δύο βασικές μορφές της Δ. :

α) Η φιλελεύθερη Δ. στην οποία η γενική δημοκρατική διαδικασία εξυπηρετεί την εξεύρεση επίλυσης του  μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού  προβλήματος διαφορετικών ή και αντιθέτων συμφερόντων επί τη βάσει αμοιβαίων συμβιβασμών (παρανοϊκό κόκκινο πανί στην αριστερή ορολογία).

β) Η ρεπουμπλικανική Δ., η οποία δεν χρησιμοποιεί τις δημοκρατικές διαδικασίες ως μέσο διευθέτησης  συγκρουομένων συμφερόντων , αλλά πρωτίστως ως ευκαιρία και δυνατότητα να δημιουργήσει κοινές αξίες και επιδιώξεις.  Στα τελευταία χρόνια διαδραματίζονται σε μερικά εξελιγμένα κράτη προσπάθειες δημιουργίας ενός κράματος των προαναφερθέντων μορφών της Δ. Συγκεκριμένα καταβάλλονται προσπάθειες πραγματοποίησης  μίας γενικής συνεννόησης ίσως και συμφωνίας  ακόμη κα σε περίπτωση αποφάσεων εκ μέρους της πλειοψηφίας.

Ο απώτερος σκοπός είναι η δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων για την πραγματοποίηση των ληφθεισών αποφάσεων  και με την συγκατάθεση της μειοψηφίας. Αλλά η κυβέρνηση από το ένα μέρος και η αντιπολίτευση από το άλλο μέρος δεν ενεργούν ως πολιτικοί εχθροί. Ετσι είναι εφικτό, να εμπεδώνεται μία κυβέρνηση της ¨Μεγάλης Συμμαχίας»  όπως π.χ. στην Γερμανία η επιτυχέστατη κυβέρνηση μεταξύ των Χιστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών επί έτη.

Υπό τον φακό της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας του ατέρμονου συγκρουσιασμού , μερικές φορές και της παροξυστικής σχεδόν εμφυλιοπολεμικής διάθεσης πρόκειται εδώ για εξελίξεις σε έναν άλλον αστερισμό.

Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός)

Ο Π. (εμπέδωση για πρώτη φορά στην Αγγλία) ορίζεται ως πολιτικό σύστημα, στα πλαίσια του οποίου  το κοινοβούλιο ως  αντιπρόσωπος ενός μέρους του λαού έχει την δυνατότητα ενεργούς συμμετοχής σε πολιτικές αποφάσεις. Στην ουσία πρόκειται για ένα κοινοβουλευτικό κυβερνητικό σύστημα, στο οποίο το κοινοβούλιο προσδίδει στα κρατικά όργανα και ιδιαιτέρως στην κυβέρνηση την απαραίτητη πολιτική νομιμότητα, μια που τα μέλη της κυβέρνησης ψηφίζονται από αυτό.

Συνοπτικά αναδεικνύει αυτό το κυβερνητικό σύστημα τα εξής βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα :

α) Οι υπουργοί προέρχονται λόγω νομιμότητας στην πλειονότητά  τους από το κοινοβούλιο.

β) Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για το έργο της έναντι του κοινοβουλίου, έτσι ώστε  αυτό έχει υπό ορισμένων προϋποθέσεων το δικαίωμα να απολύσει την κυβέρνηση.

γ) Στενή συνεργασία μεταξύ της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου, κάτι που επιδρά μάλλον αρνητικά στον διαχωρισμό μεταξύ της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό όμως ισοφαρίζεται μέσω του πραγματικού αναβιβασμού του ρόλου της αντιπολίτευσης μέσα στο κοινοβούλιο.

Εν ολίγοις, η αντιπολίτευση ελέγχει τις ενέργειες της κυβέρνησης. Σχήμα, τρόπος και ουσία του ελέγχου είναι συνήθως ένδειξη της πολιτικής ωριμότητας και της κοινωνικής συνείδησης των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης.

Το αντίθετο της Δ. αποτελούν τα ολοκληρωτικά ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΑ καθεστώτα. Αυτό άς το λάβουν υπ όψη όσοι ανεύθυνα, επιπόλαια και άδικα απορρίπτουν την Δημοκρατία, η οποία όπως όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα δεν μπορεί να είναι τέλεια, ιδανική και απόλυτη.

Μερικές πηγές

-D. Nohlen/F. Groetz, Kleiners Lexikon der Poltik, München 2015 ( πρόκειται για πανεπιστημιακό λεξικό 800 πυκνογραμμένων σελίδων ).
-C. Lenz / N.Ruchlak, Kleines Politik – Lexikon, München / Wien / Oldenbourg , 2001, S.35/36, 162-164.
-Duden, Das große Fremdwörterbuch, Herkunft und Bedeutung der Fremdwörter, Mannheim /Leipzig / Wien / Zürich, 2000, S.310, 999.
-Philosophisches Wörterbuch, hrsg. von G. Klaus / M. Buhr, Band 1,Leipzig, 1969, S.224-/225
-P.Nolte”,Was ist Demokratie? Geschichte und Gegenwart, München 2012.
-H. Vorländer, Demokratie. Geschichte, Formen, Theorien , München, 2010.

Καθημερινή (27.12.14).

——————————————————

Ορισμός της Δημοκρατίας

( Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο, „Που γεννήθηκε ή που πέθανε η δημοκρατία ;“, Βήμα ( ηλεκτρονική έκδοση, 21.11.2013 )
Συστηματικά, νηφάλια και πολιτισμένα χωρίς υπερεθνικιστικές εξάρσεις, ψευτοπατριωτικές ανέξοδες κορώνες και νεοελληνικό υπερεξυπνακισμό.

Ο κ.Roman Herzog ήταν καθηγητής πανεπιστημίου σε Κρατικό Δίκαιο και Πολιτική, έχει ασκήσει τα αξιώματα του κοσμήτωρα και του πρύτανη, ήταν δικαστής και απο το 1987 έως το 1994 πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου και έχρησε πρόεδρος του κράτους από το 1994 έως το 1999. Εχει τοποθετεθεί πολυάριθμες φορές σε πολύπλοκα προβλήματα γενικά της Δημοκρατίας και ειδικά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Οι μορφωμένοι Γερμανοί θεωρούν αυτονοήτως την Ελλάδα ως Geburtsland der Demokratie (Γεννήτρια χώρα της Δημοκρατίας) . Ταυτόχρονα κάνουν διαχωρισμό μεταξύ της αρχαίας και της νέας Ελλάδας. Γενικά αισθάνονται θαυμασμό και σχεδόν λατρεία για τους αρχαίους Ελληνες και εν μέρει περιφρόνηση για τους Νεοέλληνες τους οποίους θεωρούν τελείως ανάξιους των αρχαίων Ελλήνων.

Οταν όμως γίνονται επιστημονικές συζητήσεις, αναφέρονται, σε ό,τι αφορά την εποχή ύστερα από τον Μεσαίωνα σε θέματα Δημοκρατίας, πρωτίστως η Αγγλία, η Ελβετία,η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Σε τέτοια περίπτωση γίνεται λόγος περί της Αγγλίας και της Ελβετίας ως γεννήτριες της σύγχρονης Δημοκρατίας. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, των οποίων η γεννήτρια χώρα είναι μεν η Αγγλία, αλλά είναι πασίγνωστο, ότι από ιστορική άποψη έχουν αυτοί εφευρεθεί από τους αρχαίους Ελληνες . Αυτό δεν το αμφιβάλλει ουδείς.

Αφετηρία για μίαν σωστή και δίκαιη αξιολόγηση των δημοκρατικών θεσμών είναι η τοποθέτηση, ότι από την μια μεριά η Δημοκρατία είναι σε παγκόσμια κλίμακα το πιό εξελιγμένο πολιτικό σύστημα, αλλά από την άλλη μεριά δεν έχει αποκτήσει ποτέ την ποιότητα του απόλυτου, πράγμα που ούτως ή άλλως δεν μπορεί να επιτευχθεί στην πραγματικότητα ποτέ. Και όμως σημειώνονται μεγάλες διαφορές στην εφαρμογή των δημοκρατικών θεσμών μεταξύ των χωρών, οι οποίες αυτονομάζονται δημοκρατικές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη κατέχει όντως η Ελβετία παγκοσμίως την πρώτη θέση.

Κατόπιν ακολουθούν οι χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης καθώς και της Βόρειας Αμερικής, οι χώρες της Νότιας Ευρώπης , ενώ οι χώρες της Ανατολικής και οι περισσότερες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης καθώς και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής ειναι στην ουσία μάλλον καρικατούρες της Δημοκρατίας. Αυτές έχουν παραλάβει μόνον τα σχήματα των αστικών συνταγμάτων και πολλών νόμων από τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη , αλλά εκλείπει το ανάλογο περιεχόμενο.

Η Δημοκρατία στηρίζεται στο Ατομο και στον Πολίτη. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα έχει το άτομο στα πλαίσια του Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού ( terminus scientificus : επιστημονικός όρος) τα εξής βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα :

αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, βούληση, ελευθερία των επιλογών, αυτονομία ( αυτεξουσία ), αυτογνωσία, αυτοπειθαρχία, αυτοκριτική, εργατικότητα, συνείδηση της ευθύνης και πρωτίστως κοινωνική συνείδηση, η οποία σημαίνει κυρίως αποδοχή της προτεραιότητας του γενικού προ του ατομικού συμφέροντος.

Τα βασικά γνωρίσματα του πολίτου είναι τα εξής : κρατική συνείδηση ( διαλεκτική αλληλοσύνδεση πολίτου και κράτους ), νομική συνείδηση ( σεβασμός των νόμων και όχι “αντιεξουσιαστικός” νομομηδενισμός ), αναγνώριση και εφαρμογή της διαλεκτικής αλληλουχίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, φορολογική συνείδηση, υπεράσπιση του κράτους προ εξωτερικών κινδύνων.

Η Γερμανία είναι πράγματι μία ειδική περίπτωση, γιατί αυτή έχει καθυστερήσει σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη στην πολιτιστική και πολιτική εξέλιξη πάρα πολύ. Στην Γερμανία άρχισαν να εξελίσσονται το άτομο και ο πολίτης στην „Δημοκρατία της Βαϊμάρης“ (Weimarer Republik, 1919-1933 !). Εως αυτήν δεν υπήρχαν ούτε το άτομο , ούτε ο πολίτης, αλλά ο Untertan ( υποτεταγμένος ) ως μέλος της τεράστιας και όπως έχει αποδειχθεί γερμανικής αγέλης ( Herde ), επάνω στην οποία στηρίχθηκαν ο Αυτοκράτορας (Kaiser ) και ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες σε όλην την ιστορία της ανθρωπότητας, ο τρισκατάρατος Hitler. Υστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έμαθαν οι ηττημένοι Γερμανοί πρωτίστως από τις ΗΠΑ και από την Μεγάλη Βρεττανία να εισαγάγουν και να εφαρμόζουν δημοκρατικούς θεσμούς.

Σημερα όμως αξιολογείται γενικά η Γερμανία ως μία δημοκρατική χώρα, στην οποία λειτουργεί τυπικά η Δημοκρατία με επιτυχία, αλλά έχω στα παρελθόντα 55 έτη επίσης διαπιστώσει , ότι σε ό,τι αφορά την δημοκρατική συνείδηση του πληθυσμού, υφίστανται ακόμη μερικά προβλήματα ιδιαιτέρως στην πρώην Ανατολική Γερμανία.

Συνήθως δεν λαμβάνουμε υπ όψη, ότι οι Ανατολικογερμανοί έχουν βιώσει την αστική Δημοκρατία μόνον 25 έτη Οι πρόγονοί τους έζησαν στο αυταρχικό καθεστώς του Αυτοκράτορα, μόνο 14 έτη μίαν υποανάπτυκτη Δημοκρατία, 12 έτη την φασιστική δικτατορία και 45 έτη την κομμουνιστική δικτατορία. Επομένως διαρκεί η διαδικασία της εξέλιξης μίας δημοκρατικής συνείδησης ακόμη πολύν καιρό.
Και όμως, δύο Ανατολικογερμανοί ασκούν τα ανώτερα αξιώματα του Γερμανικού κράτους : Η πρώην επιστημονικός συνεργάτης των φυσικών επιστημών στην Ακαδημία Επιστημών Angela Merkel επί πάνω απο μία δεκαετία  ως καγκελάριος και ο πρώην προτεστάντης ιερέας J. Gauck ως πρόεδρος . Καθημερινή και Το Βήμα, συχνά δημοσιευθέν από το 2014.

——————————————————————————————————————–

Δημοκρατία, Αποφθέγματα , Γνωμικά, Αφορισμοί

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία, Ισοκράτης

 


Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται ,  (αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός) , Θουκυδίδης 
Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον.Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ., Εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος 
Ακρισία δήμου τον χείριστον εις αρχήν προΐστατο.Μέγας Βασίλειος, 330-379, Πατέρας της Εκκλησίας  ( η έλλειψη κρίσης του λαού, ανέδειξε στην εξουσία τον χειρότερο ). 
Δημοκρατία κρείτον τυρρανίδος, Περίανδρος, 668-584 π.Χ., Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών 


Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας 
Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας, Charles Bukowski, 1920-1994, Αμερικανός συγγραφέας 
Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα.Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953 
Το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με το μέσο ψηφοφόρο, Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953 
Ψήφισε αυτόν που υπόσχεται λιγότερα. Θα είναι ο λιγότερο απογοητευτικός.Bernard Baruch, 1870-1965, Αμερικανός επιχειρηματίας & πολιτικός 
Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες, Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος 
Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός, Ελευθέριος Βενιζέλος, 1864-1936, Έλληνας ηγέτης 

Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός, Αναρχικοί “Σπουδαστές”

Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός, Αναρχικοί “Σπουδαστές”

Περί του αναρχισμού

Ευκαιρίας δοθείσης είναι όντως απαραίτητο να ασχοληθούμε κάπως με τον αναρχισμό και δη με μερικές πτυχές του για να κατανοήσουμε
καλύτερα, με ποιό τρόπο σκέπτονται οι αναρχικοί.  Θα αναφέρουμε μόνον τις βασικές τοποθετήσεις των πιό γνωστών  εκπροσώπων του διεθνούς
αναρχισμού.

Αλλά κατ αρχάς θα διατυπώσουμε έναν ορισμό αυτού του κοινωνικοπολιτικού φαινομένου :

Πρόκειται για μίαν ουτοπική μικροαστική ψευτοεπαναστατική ιδεολογία, η οποία
αποκρούει τον οργανωμένο πολιτικό και ταξικό αγώνα, την πειθαρχία,  και  την εξουσία και επιδιώκει την «απόλυτη  ελευθερία» , την «απόλυτη
δικαιοσύνη» , την «απόλυτη  ισότητα»  καθώς και την εξουδετέρωση όλων των κρατικών οργανισμών και των  μέσων καταστολής.

Ο αναρχισμός έχει εμφανισθεί στην εποχή της μετάβασης του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο (19ος-20ος αι.) στις πιό εξελιγμένες βιομηχανικές χώρες. Στην ουσία του οαναρχισμός αποτελεί μίαν ιδιαίτερη μορφή της αστικής ιδεολογίας. Απορρίπτει τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης , τον “ηγετικό ρόλο” του κομμουνιστικού κόμματος, την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και την
“δικτατορία του προλεταριάτου”.

Αντ αυτού απαιτεί τον «άμεσο κοινωνικό αγώνα» την γενική απεργία εθνικά και διεθνώς  με τον σκοπό μέσω μίας αυθόρμητης βίαιας  επαναστατικής πράξης  όλων των  αντιεξουσιαστικών δυνάμεων να καταστρέψει  όλες τις δομές του καπιταλιστικού κράτους και να εγκαθιδρύσει τον σοσιαλισμό όμως χωρίς  κρατική διοργάνωση. Προσπαθεί να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του μέσω  μίας ριζοσπαστικής, ψευτοεπαναστατικής ρητορείας και τρομοκρατικών μεθόδων.

Είνα  λίαν ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε, ότι  οι αρχιερείς της σοσιαλιστικής κοσμοαντίληψης έχουν αποκρούσει δριμύτατα  όλες τις εκφάνσεις του αναρχισμού.  Αναφέρουμε ως  παράδειγμα τον Λένιν («Αναρχισμός και Σοσιαλισμός»), ο οποίος έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής  : «Ο αναρχισμός είναι ένα προϊόν της απελπισίας. Εκφράζει τηνιδιοσυγκρασία του ανεπιτυχούς διανοουμένου ή του λούμπεν προλετάριου , αλλά όχι του κανονικού προλετάριου» και “O κοσμος μας δεν αλλαξε απ’ το κόμμα που έβαζε βόμβες αλλα απ’ το κόμμα που είχε σαν σημαία του τον διαλεκτικό υλισμο.”

Ο Λένιν έχει επισημάνει και το εξής, εννοώντας τον τρομοκράτη  κατά του τσάρου αδελφό του : “O κόσμος μας δεν αλλαξε απ’ το κόμμα που έβαζε βόμβες αλλά  απ’ το κόμμα που είχε ως σημαία του τον διαλεκτικό υλισμό”. Και όμως ας υπενθυμίσουμε ότι ο Λένιν έχει εισαγάγει και εφαρμόσει την ΚΡΑΤΙΚΗ τρομοκρατία, την οποία ο διαδοχός του, ο ημιπολιτισμένος καυκάσιος Στάλιν έχει εξελίξει ως κύριο μέσον εξουσίας και βάρβαρης καταπίεσης.

Η κοινωνική βάση του αναρχισμού  ήταν κατ αρχάς η παραγωγή προϊόντων εκ μέρους μεμονομένων μικροπαραγωγών καθώς και η αντιφατική οικονομικοκοινωνική  θέση και κατάσταση του μικροπαραγωγού, ο οποίος αισθανόταν τελείως ανίσχυρος  λόγω του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αυτός ήταν  ο λόγος να αντιτίθεται
στον ισχυρό καπιταλισμό των μεγαλοεπιχειρηματιών  και να επιδιώκει αενάως την καταστροφή του. Από το άλλο μέρος όμως καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να αυξάνει εγωϊστικά την δική του ιδιοκτησία.
Ταυτόχρονα ο Αναρχισμός στρέφεται εναντίον του αστικού κράτους, το οποίο είναι κατά τη γνώμη του υπηρέτης και προστάτης των μεγαλοκαπιταλιστών. Ο μικροπαραγωγός είναι πέραν τούτου και εχθρός ενός  σοσιαλιστικού κράτους, γιατί  αυτό θέτει σε κίνδυνο την ιδιοκτησία του.  Ετσι βρίσκεται σε μίαν δύσκολη θέση  υπερασπίζοντας τα εγωϊστικά του συμφέροντα  ταυτόχρονα προ των δεξιών και των αριστερών κινημάτων.
Το ιδανικό του είναι μία κοινωνία  χωρίς κρατικές δομές, στην οποία έχει την δυνατότητα να αχολείται ανεξάρτητα από κοινωνικές και πολιτικές δεσμεύσεις αποκλειστικά με την περιουσία του

Παρακάτω θα παρουσιάσουμε  συνοπτικά  τις σπουδαιότερες αντιλήψεις  των εμπεδωτών του διεθνούς αναρχισμού :

-William Godwinn (Αγγλος) , «Enquiry concerning Political Justice», εκπρόσωπος των Αγγλων μικροεπιχειρηματιών :  Η (μεγάλη) ατομική ιδιοκτησία και  η κρατική εξουσία είναι η αιτία όλων των κακών φαινομένων, όπως π.χ. της αδικίας,  της ανισότητας, των πολέμων και του μίσους μεταξύ των εθνών.
Επομένως πρέπει να παραμερισθούν και τα δύο όχι  μέσω βίας αλλά μέσω της διαφώτισης, της αγωγής και της παιδείας.

-Pierre Josef Proudhon (Γάλλος ), «Τί είναι η ιδιοκτησία», «Σύστημα των οικονομικών αντιξοοτήτων ή  Φιλοσοφία της δυστυχίας», εκπρόσωπος των Γάλλων μικροεπιχειρηματιών :Μέσω της δικαιοσύνης , της αμοιβαιότητας,
δανείων χωρίς τόκους και μίας «Λαϊκής τράπεζας» ,της μεταλλαγής όλων των εργατών σε μικροπαραγωγούς θα ήταν δυνατό να αλλάξει  ο καπιταλισμός ειρηνικά και γενικά να εξαλειφθεί  η εκμετάλευση του ανθρώπου από άλλον  άνθρωπο. Ο πολιτικός αγώνας με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας  δεν είναι αναγκαίος. Επίσης και ο οικονομικός αγώνας των συνδικάτων είναι περιττός.

-Μax Stirner (Γερμανός), «Der Einzige und sein Eigentum», εκπρόσωπος των Γερμανών μικροαστών και διανοουμένων  : υπερυποκειμενισμός , ατομικισμός, εγωϊσμός , εχθρός του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, αντιεξουσιαστικός αναρχισμός.

-Μπακούνιν (Ρώσος), μεγάλος εχθρός του Μαρξισμού, του εργατικού επαναστατικού κινήματος, του αστικού κράτους και της “δικτατορίας του προλεταριάτου”,  γεωργοί και λούμπεν προλετάριοι ως κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, πραγματοποίηση των αναρχικών επιδιώξεων  πρωτίστως μέσω της τρομοκρατίας.

Τελικά αναφέρουμε και το φαινόμενο του
αναρχοσυνδικαλισμού,το οποίο έχει εμφανισθεί  στα τέλη του 19ου αι. στην Γαλλία , έχει εξαπλωθεί κυρίως στην Λατινική Αμερική και στην Ελλάδα,
αποτελεί  μία μικροαστική και  αναρχική  έκφανση  του εργατικού κινήματος, τίθεται εναντίον του πολιτικού αγώνα της εργατικής τάξης και της “δικτατορίας του προλεταριάτου” και θεωρεί τα συνδικάτα ως την πιό σημαντική πολιτική δύναμη κατά του καπιταλισμού.

Ο νεοελληνικός αναρχισμός αναδεικνύει όπως και ο λατινοαμερικανικός  επί πλέον τα εξής  πολιτιστικά και εθνοψυχολογικά  χαρακτηριστικά στοιχεία : υπερεξελιγμένος ναρκισσισμός, μέγιστος αυτοαναβιβασμός, αυτοηρωοποίηση, σουρεαλισμός,  ολίγον τι και ρομαντισμός.

Ιδέ επίσης εδώ στο Μπλογκ μου τις εξής μελέτες σε συναφή θέματα : «Τρομοκρατία», « Επανάσταση και Τρομοκρατία», «Τρομοκράτες ως ήρωες ή το νεοελληνικό χάος, Μία συστηματική θέαση».

Πηγές
-Klaus, G., /Buhr, M., Philosophisches Wörterbuch, Band 1, Leipzig, 1969, S. 68-71.
-Lenz, C. / Ruchlak, N., Kleines Politisches Lexikon, München, Wien, 2001, S.7.
-Mittelstraß, J., Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, Band 1, Stuttgart 2014, S. 107-109.
Δημοσιευθέν συχνά στον κεντρικό ελληνικό ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, iefimerida)

————————————-

Η κατάρα των αναρχοψευτοφοιτητών

Πρόκειται για σχόλιο-απάντηση σε κάποιον συσχολιαστή, ο οποίος διαπιστώνει μια σχέση μεταξύ των αναρχικών  και «επαναστατικών» φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια από το ένα μέρος και του εμφυλίου πολέμου από το άλλο μέρος.

Τα έχω βιώσει στα 40χρονα, έβλεπα και εβγαζα συμπεράσματα, τα οποία πολύ αργότερα στο εξωτερικό ύστερα από πολυποίκιλες σπουδές  και πολλά βιώματα με βοήθησαν για να κατανοήσω, τί ακριβώς έχει συμβεί.

Ο πρώτος γύρος ήταν πατριωτικός και αντιφασιστικός, ο δεύτερος ιδεολογικός (κομμουνιστικός). Οι περισσότεροι μαχητές του δεύτερου γύρου ήταν αντικειμενικά θύματα. Στην γενέτειρά μου έχει θυσιασθεί μία ολόκληρη γενιά (μεταξύ αυτών πολλοί στενοί συγγενείς μου).

Σε ό,τι αφορά τους αναρχικούς “φοιτητές” , πρόκειται για ένα τριτοσμικό (λατινοαμερικανικό : eviva la revolucion) μείγμα αποτελούμενο από ψευτοεπαναστατικό ρομαντισμό, ιδεολογικό μεσσιανισμό, πολιτικό σουρεαλισμό, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ κοσμοαντίληψη (εν μέρει φασίζουσες συμπεριφορές), καταστρεπτικό μένος, κοινωνική ανωριμότητα και πρωτοφανή ανευθυνότητα, πρωτόγονο φανατισμό, “ταξικό” μίσος , έλλειψη λογικής σκέψης, υπομονής, διαλλακτικότητας , πολιτιστική καθυστέρηση, τεμπελιά και εξυπνακισμό.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μίαν ιδεολογική και πολιτική κατάρα.

Δημοσιευθέν ως σχόλιο στην Καθημερινή , 3.12.14. Κατόπιν συχνά.

“Πελατειακό Κράτος” ή “Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου” ή Κλιεντελισμός, Μία γλωσσολογική, κοινωνιολογική και εθνολογική έρευνα

Πελατειακό κράτος», „ Κομματική πελατειοποίηση του Δημοσίου» ή  Κλιεντελισμός ;

Εδώ πρόκειται για  μία γλωσσολογική , κοινωνιολογική και εθνολογική έρευνα μίας πτυχής του βαλκανοανατολίτικου που σημαίνει υποανάπτυκτου ελληνικού κομματικού συστήματος.

Είναι γενικά γνωστό, ότι  ύστερα από την Αστική Επανάσταση στην Γαλλία  το 1789, την επικράτηση του αστικού κράτους, την  ραγδαία εξέλιξη των επιστημών και την εμπέδωση  νεωτεριστικών  εννοιών και όρων  επί τη βάσει  αρχαίων  ελληνικών και λατινικών  λέξεων,  άρχισαν  όλοι οι λαοί της Ευρώπης να τις χρησιμοποιούν κατ ευθείαν στην γαλλική γλώσσα ή να τις μεταφράζουν στην εκάστοτε εθνική γλώσσα. Μεταξύ άλλων έγιναν διεθνώς γνωστές πολυάριθμες έννοιες με την κατάληξη  -ism (π.χ. patriotism, nationalism  etc.). Εν τω μεταξύ συμβαίνει  ύστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο  κάτι το παρόμοιο με την αγγλική γλώσσα μεν, αλλά στην ουσία στηρίζονται και οι δύο γλώσσες στα αρχαία Ελληνικά και στα Λατινικά. Επομένως πρέπει να πάμε  ad fontes (στις ρίζες) για να κατανοήσουμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται, γιατί υπάρχει όντως μεγάλος κίνδυνος της σύγχισης  των εννοιών, όπως έχει αποδειχθεί σε πολυάριθμα  σχόλια από 2012 έως  σήμερα.

Σην  αρχαία ελληνική γλώσσα δσημειώνεται η λέξη πελάτης από το ρήμα πελάζω με την σημασία «ο πλησιάζων» (Ιδέ Langescheidts Taschenwörterbuch, Altgriechisch,   Berlin et alt., 1990, S.340 ) ή ένα άτομο είναι εξαρτημένο από άλλο άτομο ( Ιδέ Benselers Griechisch-Deutsches Wörtersbuch, Leipzig, 1981, S. 613 ).  Αυτή η ερμηνεία είναι οπωσδήποτε  δανεισμένη από τον Πλάτωνα : «ο αντι τροφών υπηρετών και προσπελάζων , από του πέλας ήτοι εγγύς  εκαλείτο ο δι ένδειαν  προσιών  μίσθιος δε υπηρετών « (Ιδέ Γ. Μπαμπινιώτη, Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας,  Αθήνα, 2010, σ. 1074). Το Λεξικόν της Νέας Ελληνικής Γλώσσης, Πρωίας ( Αθήναι, χωρίς έτος, δεύτερος τόμος, σ. 1893 ) ερμηνεύει την λέξη πελάτης ως εξής : «ο πλησιάζων  και δη όπως ζητήση προστασίαν , προστατευόμενος, υποτακτικός».

Και όμως  έχει επικρατήσει  μάλλον η λατινική γλώσσα αρχικά με την λέξη  cliens ( Γεν. clientis), η οποία είναι στην περίπτωση αυτή  ευρύτερη αναδεικνύοντας τις εξής  ερμηνείες : προστατευόμενος, υποτακτικός, ο  patronus είχε την υποχρέωση να προστατεύσει τον  clientem , ενώ αυτός είχε έναντι του προστάτη  υποχρεώσεις και  μεταξύ τους υπήρχε  μια κάποια σχέση  αμοιβαιότητας  (clientula), ( Ιδέ K.E. Georges, Kleines Lateinisch-Deutsches  Handwörterbuch, Leipzig, 1890, S.434. Αυτό το  «μικρό» Λεξικό έχει 2700 πυκνογραμμένες σελίδες ! ). Εχω συγκρίνει μερικά  Λεξικά νεολατινικών γλωσσών (Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Πορτογαλλικά) καθώς και ένα της αγγλικής γλώσσας και διεπίστωσα, ότι μόνον ένα  Λεξικό της ισπανικολατινοαμερικανικής  γλώσσας   αναφέρει την λέξη  cliente με την σημασία του προστατευόμενου.

Μόνον μέσω γκουγκλαρίσματος κατόρθωσα να βρω  λίγα  κοινωνιολογικά και εθνολογικά  άρθρα περί του φαινομένου του clientelism  μεν, όμως  τα παραδείγματα δεν αφορούν  ουδεμία ευρωπαϊκή χώρα, αλλά κυρίως αφρικανικές και λατινοαμερικανικές χώρες  (sic) ! Πέραν τούτου έχω διαπιστώσει, ότι  πρωτίστως Αμερικανοί και Αγγλοι Κοινωνιολόγοι και Εθνολόγοι έχουν ερευνήσει  το ενδιαφέρον φαινόμενο του Κλιεντελισμού. Σημειώνονται και μερικές προσπάθειες ερμηνείας εκ μέρους Ισπανών, Ιταλών και Βραζιλιανών. Υπάρχει και μία μικρή ελληνική προσπάθεια , η οποία αγγίζει το ελληνικό πρόβλημα του «πελατειακού κράτους». Διαπιστώνουμε , ότι ο μη επιστημονικός αλλά μόνον πολιτικός  και  δημοσιογραφικός όρος του «Πελατειακού κράτους» είναι μία μετάφραση του όρου των Πολιτικών επιστημών, της Κοινωνιολογίας και της Εθνολογίας clientelism(us)  στην ελληνική γλώσσα. Δηλαδή  είναι μερικές φορές  ωφέλιμο και σκόπιμο να μεταφράσουμε πίσω σχεδόν καθιερωμένες εκφράσεις  από τα Ελληνικά στην αρχική γλώσσα. Μέσω αυτού του  τρόπου είμαστε σε θέση να διεισδύσουμε στον  πυρήνα ενός φαινομένου (punctum quaestionis).

Το πρόβλημα όμως είναι πιό πολύπλοκο , γιατί σημειώνεται και το φαινόμενο της «κομματικής πελατείας» ή σωστότερα του «πελατειακού κόμματος». Ακριβώς τώρα που το γράφω αυτό θυμήθηκα, ότι η έκφραση «πελατειακό κόμμα» , χρησιμοποιείται συχνά στην Ευρώπη  και αφορά δυστυχώς μόνον τα πολιτικά κόμματα  στην Ελλάδα ! Αυτό σημαίνει, ότι τα κόμματα αυτά εκτός από το ΚΚΕ (δεν είμαι οπαδός του) δεν έχουν πραγματικά  πολιτικά προγράμματα, ούτε σωστούς μηχανισμούς και εξαρτώνται από σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, οι οποίες επιβάλλονται και σε μερικές περιπτώσεις μεταβάλλουν το λεγόμενο κόμμα σε οικογενειακή υπόθεση ( Παπανδρέοι, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες  ). Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μία στενή σχέση μεταξύ του Κλιεντελισμού και της οικογενειοκρατίας (νεποτισμός).

Να δούμε, τι γράφουν οι ειδικοί επιστήμονες : «Clientelism is definide as transactions  between politicians and citizens where be material favors are offered in return for political  support at the polls“ (L. Wantschekon, Clientelism and voting behavior Evidence from a Field Experiment in Benin , in : World Politics, 55/2003 , p.400, εφιστώ την προσοχή των συσχολιαστών επί του ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΥ παραδείγματος).

Λίαν ενδιαφέρων είναι ο ορισμός σε ένα λατινοαμερικανικό άρθρο  : Clientelismo : „relaciones  INTERPERSONALES en el sistema politico ha incluido con frecuencias“.  Εδώ επισημαίνονται δύο πτυχές του φαινομένου : Σχέσεις μεταξύ ατόμων και επανάληψη. Το βραζιλιανό  Λεξικό αναφέρει άλλες πτυχές  : «sub-sistema de relacao politica- em general ligado ao coronelismo „ : Πρόκειται για ένα πολιτικό υποσύστημα , το οποίο επικρατούσε όντως τον 19ο αι. και εμπεριείχε υπολλείμματα του φεουδαρχισμού ! Ενα ιταλικό Λεξικό επισημαίνει εντονότατα το αμοιβαίο συμφέρον, το αμοιβαίο όφελος και την ανταλλαγή ως χαρακτηριστικά  στοιχεία του Κλιεντελισμού : «La practica del clientelismo  tende a garantire il reciproco interesse o il mutuo vantaggio tra chi fornisse i benefici e chi ne ottiene il controcambio“.

Ο ορισμός του Κλιεντελισμού  σε ένα ειδικό  Λεξικό στα Γερμανικά είναι πιό στρογγυλός και αναφέρει και ομάδες, δηλαδή όχι μόνον άτομα  και τονίζει την άνιση ισχύ μεταξύ τους και επομένως  την εξάρτηση  καθώς και την βοήθεια, προϋποτιθέσθω, οτι  θα υπάρξει φερεγγυότητα του αδύναμου έναντι του ισχυρού. Και εδώ επισημαίνεται η αμοιβαιότητα της δημιουργηθείσας σχέσης : »Verhältnis zwischen Gruppen  oder Personen mit ungleichen Machtpositionen , wobei die eine Seite (Patron)  der anderen  (Klientel) Unterstützung  bietet, wenn diese ihre Loyalität zusichert“ (C. Lenz und N. Ruchlak, Kleines Politisches Lexikon,  München, Wien, Oldenbourg, 2001, S.111).

Συμπεράσματα

1. Η δημοσιογραφική και το πολύ πολιτική έκφραση »Πελατειακό κράτος» είναι άστοχη και επιπόλαια μετάφραση   του ευρωπαϊκού  καθιερωμένου όρου (terminus scientificus) της Κοινωνιολογίας , των Πολιτικών Επιστημών  και της Εθνολογίας Clientelism(us). Συνέχεια

2.  Πρόκειται για σχέση  μεταξύ ατόμων ή σε σπάνιες περιπτώσεις μεταξύ  ενός ατόμου και μίας ομάδας.

3. Τα άτομα είνα σχετικά με την θέση στην κοινωνία και στο κράτος άνισα ( προστάτης-προστατευόμενος).

4. Ο πολίτης ως ανίσχυρος αναλαμβάνει συνήθως την πρωτοβουλία και αποτείνεται σε ένα πολιτικό λόγω μίας εξυπηρέτησης.

5. Ο πολιτικός υπόσχεται  να εξυπηρετήσει τον πολίτη (π.χ. διορισμός , προσέχετε, όχι στην   ανύπαρκτη επιχείρηση του πολιτικού, αλλά στο ΔΗΜΟΣΙΟ). Ετσι προκύπτει για την οικογένεια του πολίτη με την τακτοποίηση του παιδιού της ένα τεράστιο όφελος, αλλά για τα ίσως καταλληλότερα «παιδιά» μία επίσης τεράστια αδικία.

6. Ο πολίτης εκπληρώνει την υπόσχεσή του, ψηφίζοντας τον πολιτικό, ο οποίος θα γίνει βουλευτής, ίσως  κάποτε και υπουργός, εν ολίγοις αυτός οικονομικά μπορεί για πολύν καιρό να τακτοποιηθεί .

7. Η αμοιβαιότητα  είναι δυνατόν να συνεχισθεί , γιατί από το ένα μέρος ο πολίτης έχει και άλλα παιδιά, ανεψιούς, γαμπρούς κτλ. που πρέπει και αυτοί να τακτοποιηθούν συνήθως εις βάρος του συνόλου. Ετσι εξαπλώνεται η αναξιοκρατία ως καρκίνωμα σε όλην την κοινωνία. Από το άλλο μέρος ο   πολιτικός συνήθησε να ζεί σχετικά πλούσια και θέλει να συνεχισθεί αυτή η παραδεισιακή ζωή ( π.χ. κάποιος Καλογγιάννης από την Κρήτη ήταν 50 (πενήντα χρόνια) μέλος της  Βουλής ).

8. Μεταξύ του πολίτη και του πολιτικού (όχι του δημοσίου υπαλλήλου) εστιάζεται το Δημόσιο ως κρατικό εργαλείο και ως  κυρία βάση του Κλιεντελισμού. Αντιμετωπίζουμε λοιπόν όχι το «Πελατειακό κράτος», αλλά το «Πελατειακό κόμμα» και επομένως την «Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου», την νεοελληνική εκδοχή του Κλιεντελισμού.

9. Επικρατεί όμως όπως πολύ συχνά  ένα εννοιολογικό χάος. Γι αυτό προτείνουμε εδώ  να χρησιμοποιηθεί ο terminus scientificus generalis Κλιεντελισμός και όχι οι εκφράσεις «Πελατειακό κράτος» ή «Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου».

10. Ο Κλιεντελισμός είναι συνήθως ένα τριτοκοσμικό φαινόμενο , όπως και η Οικογενειοκρατία.  Και όμως στην Ελλάδα διαπιστώνουμε και τα δύο υπολλείμματα του Φεουδαλισμού.

11. Το φαινόμενο του Κλιεντελισμού είναι ένδειξη υποανάπτυκτων  παραγωγικών δυνάμεων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην διατίθεται εργασία για όλους. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο που αυτό είναι ευρέως διαδεδομένο σε τριτοκοσμικές χώρες και στην Ελλάδα.

12.  Ο Κλιεντελισμός συνοδεύει την ελληνική κοινωνία  ως μίασμα απο την  εμπέδωση του νεοελληνικού κράτους και ανήκει   από εθνολογική άποψη στις διαχρονικές εθνικές παθογένειες  ως κάτι το αυτονόητο.

13. Ο Κλιεντελισμός  επικρατεί  σε ο,τι αφορά την Ευρώπη , κυρίως στην Ελλάδα, γιατί εδώ  διαπιστώνουμε ένα κρατικό μόρφωμα χωρίς την  conditio sine qua non (τελείως απαραίτητητη προϋπόθεση) ενός κράτους, την ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πολιτών, την οποία δεν βρήκα  έως τώρα ως όρο σε κανένα νεοελληνικό Λεξικό. Ο μεσαίος Νεοέλληνας θεωρεί το κράτος σχεδόν εχθρό του. Το κακό έγκειται στο  ό,τι δεν υφίσταται ούτε ο όρος ΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ  των πολιτών , αλλά αυτό το παράξενο «αίσθημα του Δικαίου», το οποίο μπορεί  ο κάθε παμπόνηρος να ερμηνεύσει σύμφωνα με το δικό  του εγωϊστικό συμφέρον. Αδιανόητα φαινόμενα στη προηγμένη  Ευρώπη. Και οι δύο όροι κρατική συνείδηση και νομική συνείδηση είναι  στη νεοελληνική γλώσσα σχεδόν άγνωστοι.

14. Εγείρεται στα σοβαρά  το βασικό ερώτημα, εάν η Πατρίδα μας ίσως να είναι ένα  failed state (αποτυχημένο κράτος), όπως μερικά αφρικανικά κράτη. Τί ντροπή ιστορικών διαστάσεων !

Ιδέ επίσης  εδώ  στο Μπλογκ μου το αρθρο  “Κοινωνική Συμφωνία  a la grec της αμοιβαίας Διαφθοροποίησης”, «Nεοέλλην , Ανήρ Πολιτικός,  Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο».

Δημοσιευθέν από το 2014 συχνά στον κεντρικό ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, Ελληνική Γνώμη (25.7.17)

Nah-Ost, Methodologische Aspekte

Nah-Ost, Methodologische Aspekte

Es gibt ohne Zweifel  ein Problem der Methodologie : Annäherung an ein Thema (Auseinandersetzung mit einem anderen Kommentator)

Diesbezüglich gilt die “Allgemeine Methodologie der wissenschaftlichen Grundlagen- und Perspektivforschung” mit ihren Grundsätzen.

Ich werde versuchen, unter Berufung auf Aristoteles, Demokritos und Parmenides das eigentliche Wesen dieser Methodologie knapp zu formulieren :

a) Genaues Betrachten der Phänomene in der Natur und in der Gesellschaf (Beginn der Soziologie).

b) Studieren, was andere bisher darüber geschrieben haben. (Aristoteles: Schon die Alten Ägypter sagten, daß es in der Gesellschaft Klassen und Schichten gib).

c) Auf der Grundlage der Gesetze der Logik die richtigen Schlußfolgerungen daraus ziehen.

All dies setzt allerdings ein Minimum an Neutralität des Betrachters voraus, weil die einseitige Parteinahme zwangsläufig zu einer Sicht-Verengung, zur verzerten Widerspiegelung der Realität und schließlich zu falschen Schlußfolgerungen führt.

Ist nun der Betrachter ein Regierungsberater, dann hat eine verzerrte Widerspiegelung der objektiven Realität katastrophale Folgen, wie z.B. in der Außenpolitik der USA unter Busch jn., als die Vertreter der political sciences und insbesondee der Theory of international relations die träumerische Auffassung vertreten haben, daß es durchaus möglich wäre, den islamischen Völkern die Demokratie beizubringen, obwohl es klar sein dürfte, dass islamischer Kulturkreis und Demokratie eine contradictio in i( Widerspuch in sich ) dastellen.

Veröffentlicht in : Der Tagesspiegel (9.8.14), (elektronische Ausgabe).

Islamischer Kulturkreis im Abstieg

Islamischer Kulturkreis im Abstieg, Kurze Einschätzung

Aus den folgenden Gründen befindet sich der islamische Kulturkreis in einem Abstiegsprozeß :

a) Er hat die Moderne schon längst verpasst und bewegt sich mit hoher Geschwindigkeit zurück ins Mittelalter.

b) Absoluter Vorrang des Glaubens vor der Vernunft. (schon im 11 Jh. so endschieden, Al Ghasali, Kairo).

c) Vernachläßigung der Produktivkräfte und Konzentration auf die Religion . Man träumt von einem universellen Gottesstaat ! Es ist sogar im 21. Jh. in Irak/Syrien ein “Kalifat” ausgerufen worden !

d) Zunahme des Surrealismus und der Illusionen. Sie sprechen von Siegen des Islam, weil der  freiheitliche Westliche Kulturkreis ihnen gestattet, haufenweise Moscheen zu bauen und zugleich verfolgen sie in ihren Ländern die Christen brutal . Diese Rechnung geht nicht auf, denn es fehlt total die Gegenseitigkeit zwischen den beiden Kulturkreisen. Es ist nunmehr an der Zeit, darauf hinzuweisen,

e) Fehlen der Demokratie, der Rechtsstaatlichkeit, der Menschenrechte, des Individuums und vor allem des Staatsbürgers.

All dies wird sukzessive zu einer Katastrophe führen. Sie hat schon angefangen.

Veröffentlicht als Kurz-Kommentsar in : Spiegel (1.8.14), Focus (9.8.14),  Die Zeit (12.8.14), Berliner Zeitung (12.8.14), Wiener Zeitung (12.8.14) , (alle elektronische Ausgabe).

Islam Menschenbild

Orientalisch – Islamisches Gesellschafts- und Menschenbild, Eine historische und kulturelle Betrachtungsweise

Ohne ernsthafte Kenntnisse über das Orientalisch-Islamische Gesellschafts- und Menschenbild ist es ausgeschlossen, in den Kern der zahlreichen kulturellen, politischen und sozialökonomischen Probleme des Orients einzudringen. Meistens ist es so, dass man aus lauter Bäumen den Wald nicht sieht. Aus meinen jahrzehntelangen zahlreichen Kontakten zu Studierenden (Studenten, Doktoranden) aus islamischen Ländern weiß ich, dass die folgenden Ausführungen nicht als Beleidigung empfunden werden.

1. In dieser Region sind zwar die ersten Staaten (vor 5500 Jahren!), die ersten Kodices (vor 4250 Jahren !), die ersten Wissenschaften entstanden und später zwischen dem 8. und dem 11. Jh.nach Chr.  erfolgte eine Art Renaissance des altgriechischen Geistes vorwiegend in Damaskus und in Bagdad (Al Farabi, Ibn Sina (Avicenna), Ibn Ruschd (Averroes), Ibn Haldun et alt.), aber man hat später die Moderne regelrecht verpasst.

2. Es ist fast unvorstellbar, jedoch bittere Realität, dass dem Wesen nach das orientalische Gesellschafts – und Menschenbild seit fast fünftausend Jahren sich nicht wesentlich verändert hat. Der Islam konnte zwar ab dem 6./7. Jh. einige kleinere Veränderungen herbeiführen, jedoch die prägenden Merkmale dieses Bildes sind bis heute geblieben. Es sind die folgenden:

a) Theozentrismus und teilweise auch Theokratie, die hochaktuell geworden ist. Im Grunde geht es darum, dass im Mittelpunkt des Menschenlebens der Gott steht. Es sei daran erinnert, dass im Antiken Hellas der Anthropozentrismus (Protagoras: „Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος εστί», „Panton chrematon metron anthropos esti“, „Der Mensch ist das Maß aller Dinge“,) sich durchsetzen konnte, was zu einer bis dahin unbekannten Emanzipation des Menschen, zur Entwicklung der Wissenschaften führte und die Grundlagen der westlichen Zivilisation führte.

b) Gerade auf den so verstandenen Menschen konnte sich das Individuum (Ατομον, Atomon) und auf ihn der antike Polisbürger (Πολίτης, Polites) stützen. In der Zeit der europäischen Aufklärung wurden diese bahnbrechenden Gedanken aufgegriffen und in Verbindung mit der bürgerlichen Revolution wurde der Citoyen (Bürger) geboren. Und so stehen sich gegenüber der selbstbewusste Bürger des westlichen Kulturkreises, zu dem selbstverständlich auch Israel gehört, und die Masse oder höchstens der Einzelne im Orientalisch-Islamischen Kulturkreis, der weder Individuum, noch Staatsbürger ist. Deswegen ist es relativ leicht, ihn zu fanatisieren.

c) Von Anfang an herrschten Pharaonen, gottähnliche Könige, Satrapen, Autokraten, Diktatoren etc. absolut und uneingeschränkt, während bereits vor 2500 Jahren im alten Griechenland die Demokratie erfunden wurde.
Gerade dieses System verleiht dem Westen eine große politische Überlegenheit gegenüber der orientalisch-islamischen Welt. Die Diktatoren in den islamischen Staaten sind in gewisser Hinsicht die heutigen Pharaonen, gottähnliche Könige, Despoten und Satrapen. Das diktatorische Regime entspricht der Natur der orientalisch-islamischen Welt, während die Demokratie ihm wesensfremd ist. Noch schlimmer: Islam und Demokratie stellen eine contradictio in adiecto (Widerspruch in sich) dar.
Ich habe nie verstanden, wie unwissend und träumerisch jene “Experten“ und „Wissenschaftler“ aber auch Politiker und einige Staatsmänner waren, die im Ernst angenommen haben, dass es möglich wäre, die westliche Demokratie-Erfindung den Moslems im Orient aufzuzwingen.

d) Während der westliche Kulturkreis die wunderbaren Menschenrechte und allgemein den Rechtsstaat geschaffen hat, ist dies in den islamischen Ländern eine Chimäre und daher  völlig ausgeschlossen. Dass die Frauen in der Realität keine Rechte besitzen, ist kaum zu bestreiten.Sie werden zu Gebärmaschinen degradiert. Keine einzige meiner Studentinnen aus islamischen Ländern durfte zu Hause wegen der ” Ehre” ihres Gatten arbeiten. So war das ganze Studium für die Katz.

e) Gestützt auf das altgriechische Kultur- und Wissenschaftserbe konnte sich im Westen das jus rationis (Vernunft, logisches und kritisches Denken) durchsetzen und führt zu einer Explosion aller Wissenschaften, während der Orient im spekulativen Denken erstickt und daher nichts Kreatives hervorbringt.

f) Die islamische Welt ist in der Tat hoffnungslos zurückgeblieben. Und vielleicht deswegen schafft ständig irgendwelche Ungeheuer (Al Kaida, Taliban, Fanatiker etc.). Der vortreffliche Philosoph Al Farabi in Bagdad (9. Jh.) machte sich, gestützt auf Aristoteles Gedanken über das Verhältnis von Logos (Ratio, Vernunft) und Glauben. Am Anfang gab er der Vernunft den Vorrang, bis er von der Obrigkeit gezwungen wurde, die Vernunft über Bord zu werfen und die Priorität des Glaubens anzuerkennen.Den größten Schaden hat aber der islamische Theologe und erklärte Feind der griechischen Philosophie Al Ghasali in Kairo (11.Jh.) angerichtet, der als Erster im Orient meinte, man brauche nicht das Wissen der heidnischen Griechen (Junani), denn das heilige Buch der Muslime, der Koran, enthalte Antworten auf alle Fragen des Lebens.Danach fing man im Orient damit an, die Schriften der Griechen sowie der aufgeklärten Philosophen des Orients öffentlich zu verbrennen. Damit begann der unaufhaltsame Niedergang der islamischen Hochkultur und zugleich tauchte schon damals der islamische Fundamentalismus auf. Hieraus ergibt sich, dass dieser Niedergang jahrhundertelang gedauert hat.

g) Das streng logische und systematisch- methodische Denken, auch eine Erfindung des Kulturkreises des Westens bereits vor 2500 Jahren, ist im heutigen Orient weitestgehend unbekannt. Im gesamten Schulsystem überwiegen das Auswendiglernen und die Autoritäts-Zitate.
Als Hochschullehrer konnte ich jahrzehntelang dies bei zahlreichen Studenten und Doktoranden aus dem Orient feststellen. Wenn sie es aber gelernt haben, dann konnte sie mit sehr guten Leistungen glänzen (mehrere magna cum laude bei den Doktorarbeiten).

Literatur

-Abdel-Samad. H., Mohammed, Eine Abrechnung, München 2015.

-Adel-Th.Khury, Der Glaube des Islam, Leipzig 1981.

-Blume, M., Islam in der Krise, Eine Weltreligion zwischen Radikalisierung und stillem Rückzug, Ostfildern 2017.

-Essad Bey, „Allah ist gross“, Niedergang und Aufstieg der islamischen Welt, München 2002.

-Seibert, I., Die Frau im Alten Orient, Leipzig 1973.

-Panos Terz, Völkerrecht und Internationale Beziehungen, Populärwissenschaftlich, ISBN: 978-620-0-44645-9, Saarbrücken 2020.

Veröffentlicht oft in zentralen Zeitungen: Die Süddeutsche Zeitung (25./26. 7. 14.),  Neue Zürcher Zeitung (27.7.14, 6.12.23), Wiener Zeitung (9.8.14.), Berliner Zeitung (12.8.14, 1.8.23), Frankfurter Allgemeine Zeitung, Die Welt,  Tagesspiegel (14.8.14), Leipziger Volkszeitung (27.11.18) , Frankfurter Allgemeine Zeitung (7.1.19), Welt  (7.1.19), FAZ (2.4.22)

——————————————————————————————-

-Pakistan
Kurze Bemerkungen: 1. Pakistan ist zweifelsohne ein failed state (gescheiterter Staat). 2. In diesem Land herrscht eine besonders rückständige Ausprägung des Islam mit folgenden Merkmalen: a) Theozentrismus, b) absolutes Patriarchat wie vor Jahrhunderten c) keine richtige Demokratie, d) Unterdrückung der Frau, e) keine Menschenrechte und Grundfreiheiten, f) kein Individuum und kein citoyen, g) Intoleranz vermischt mit primitivem und tödlichem Fanatismus gegenüber anderen Religionen. Frankfurter Rundschau (31.10.18)

-In Pakistan ist eine hochexplosive Mischung von archaischem Denken, bösartigem Patriarchat, ökonomischer, politischer und kultureller Rückständigkeit, religiösem Fanatismus, psychologischer Paranoia, mörderischer Intoleranz und orientalischer Irrationalität festzustellen. Ausgerechnet dieser Staat verfügt über Atomwaffen. Frankfurter Allgemeine Zeitung (3.10.18)

——————————————————————————————————

Mitte der 80er- Jahre fragte ich meinen palästinensischen Doktorand S.M., warum gibt es denn keine Geburtenregelung ? Antwort: Sie ist gegen den Islam. Zweite Frage: Wie und wer soll sie ernähren ? Antwort: Allah!. Dritte Frage: Die Kinder werden krank und schließlich werden sie wegen der Ernährung sterben. Antwort: Allah gibt sie, Allah nimmt sie. Ich war entsetzt.
Es sei darauf verwiesen, dass er schon neun Jahre in Deutschland gelebt hat. Man kann sich vorstellen, wie die einfachen (und Analphabeten) Muslime denken.

Noch bis Mitte der 80er- Jahre ist die Überbevölkerung speziell in den “Entwicklungsländern” in zahlreichen UNO -Resolutionen als ein globales Problem der Menschheit eingeschätzt worden. Heute würden einige sagen, dies sei rassistisch.
Wenn das so weiter geht, werden die Länder mit islamischer Tradition kollaborieren, weil auf der einen Seite die Bevölkerung regelrecht explodiert , jedoch auf der anderen Seite die ökonomische Entwicklung fast auf der Stelle tritt. NZZ (22.5.19)

Die Bevölkerungsentwicklung in einigen islamischen Ländern :
-Ägypten: 1951: 21 Mill. ; 1980: 43 Mill. ; 2919: ca. 99 Mill.
-Algerien: 1951: 9 Mill.; 1980: 20 Mill.; 2018: 42 Mill.
-Indonesien: 1960: 88 Mill.; 1980: 148 ; 2019: 272 Mill.
-Marokko: 1951: 9 Mill.; 1980: 20 Mill.; 2018: ca. 36 Mill.
-Nigeria: 1951: 38 Mill.; 1980: 73 Mill. ; 2018: ca. 195 Mill.
-Pakistan: 1951; 38 Mill. ; 1980: 77 Mill., 2019: 200 Mill.
-Türkei: 1951: 22 Mill. ; 1980: 43 Mill.; 2019: ca. 84 Mill. NZZ (22.5.19)

 

Völkermord, Holocaust, Shoah

Genozid (Völkermord), Holocaust, Shoah

Der Begriff Holocaust ist kein wissenschaflicher Terminus technicus, sondern besitzt rein politischen und einen negativ-ethischen Charakter. Er stammt aus dem Griechischen ( Oλοκαύτωμα : vollständiges Verbrennen) und wird aus linguistischer Sicht grundfalsch benutzt, weil er , angewandt auf Menschen a priori das freiwillige Element impliziert, was bei der Vernichtung der europäischen Juden nicht zutrifft, denn sie waren Opfer.

Daher ist es zutreffender, den Begriff Shoah ( unerwartete Vernichtung ) aus dem Hebräischen zu verwenden. Hierbei handelt es sich um eine historisch einmalige Verbrechensart, sozusagen um das crescendo der Barbarei und der Bestialität. Es wäre deshalb unlogisch und fast unethisch, jedes Verbrechen gegen ethnische und religiöse Minderheiten als Holocaust oder als Shoah zu qualifizieren.
Es drängt sich die Frage auf, ob Israel das Verbrechen des Völkermordes an den Palästinensern im Gaza-Streifen begeht oder nicht.

An dieser Stelle möchte ich klarstellen , hier ausschließlich als Völkerrechtler und damit völlig neutral Stellung zu beziehen. Natürlich lässt mich das tragische Schicksal der palästinensischen Zivilisten nicht unberührt, aber dies ist eine andere Frage.

Folgend steht im Mittelpunkt der Untersuchung die völkerrechtliche Bestimmung des Tatbestandes des Völkermordes, wie er in der „Konvention über die Verhütung und Bestrafung des Verbrechens des Völkermordes“ vom 9. Dezember 1948 ( In Kraft getreten am 12. Januar 1951) formuliert worden ist.

Artikel II

„In dieser Konvention bedeutet Völkermord eine der folgenden Handlungen, die in der Absicht begangen wird, eine nationale, ethnische, rassische oder religiöse Gruppe als solche ganz oder teilweise zu vernichten :
a) Angehörige einer solchen Gruppe zu töten;

b)Angehörige einer solchen Gruppe schweren körperlichen oder geistigen Schaden zuzufügen;

c) vorsätzlich solche Lebensbedingungen für eine Gruppe zu schaffen, die darauf abzielen, ihre physische Vernichtung ganz oder teilweise herbeizuführen ;

d) Maßnahmen zu verhängen , die auf eine Geburtenverhinderung innerhalb einer solchen Gruppe gerichtet sind;

e) gewaltsam Kinder aus einer Gruppe in eine andere Gruppe zu überführen“.

Die folgenden Fälle des Völkermordes sind im Allgemeinen bekannt : der Völkermord der Türkei an den Armeniern, der Völkermord des Irak unter Sadam Hussein an den Kurden, der Völkermord in Uganda unter Idi Amin an einem ganzen Stamm und der Völkermord der Huttu an den Tutsi in Ruanda.

Es kann festgestellt werden, dass die Völkermord-Definition auf die Handlungen Israels gegenüber den Palästinensern im Gaza -Streifen nicht angewandt werden kann, in keinem Falle die Absicht Israels als die conditio sine qua non für das Vorliegen des Tatbestandes des Völkermordens nachgewiesen werden kann. Auch ansonsten wird das palästinensische Volk im Gaza-Streifen nicht vernichtet.

Dies aber schließt nicht aus, dass Menschenrechts – sowie kriegsrechtliche Dokumente verletzt werden, was jedoch eine andere Fragestellung ist und außerdem exakt an Hand der geltenden Bestimmungen nachzuweisen wäre. Diese Problematik soll Gegenstand eines anderen völkerrechtlichen Kommentars sein.

Veröffentlicht als Fach-Kommentar in

: Frankfurter Allgemeine Zeitung, Focus , Die Welt (22.7.14) und Wiener Zeitung (28.7.14), Berliner Zeitung (15.12.22)

Ukraine, Einheitsstaat oder Bundesstaat ? Ουκρανία και Κριμαία, Ουκρανική Ορθοδοξία

Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία που υπαγόταν στο Πατριαρχείο της Μόσχας ανακοίνωσε την Παρασκευή (27/5) ότι διακόπτει τη σχέση της με τη Ρωσία.

Η απόφαση αυτή έρχεται εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία και διακήρυξε την «πλήρη ανεξαρτησία της» από τις ρωσικές Πνευματικές Αρχές.
«Δεν συμφωνούμε με τον πατριάρχη της Μόσχας Κύριλλο (…) σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία» ανέφερε στην ανακοίνωσή της γι’ αυτήν την ιστορική πρωτοβουλία της η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας, αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της συνόδου που ήταν αφιερωμένη στη ρωσική «επιθετικότητα». Κατά τη διάρκεια της συνόδου διακήρυξε «την πλήρη ανεξαρτησία και αυτονομία της».
Μέχρι σήμερα, η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Μόσχας υπαγόταν στον Ρώσο Πατριάρχη Κύριλλο, ο οποίος έχει εκφράσει τη στήριξή του στον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας.
«Η σύγκλητος καταδικάζει τον πόλεμο, που συνιστά παραβίαση της εντολής του Θεού ”Ου φονεύσεις” και εκφράζει τα συλλυπητήριά της σε όλους εκείνους που υποφέρουν εξαιτίας του πολέμου», προστίθεται στην ανακοίνωση.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, την οποία μεταφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Πατριαρχείο Μόσχας ήταν «περίπλοκες έως ανύπαρκτες» από τη στιγμή που κηρύχθηκε ο στρατιωτικός νόμος στην Ουκρανία.
Η πρωτοβουλία αυτή είναι το δεύτερο σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας μέσα σε λίγα χρόνια. Εκατοντάδες ιερείς υπέγραψαν πρόσφατα μια ανοιχτή επιστολή ζητώντας να δικαστεί ο Κύριλλος από εκκλησιαστικό δικαστήριο, επειδή πήρε θέση στον πόλεμο.
iefimerida (28.5.22)
________________________________

-Ukraine, Einheits- oder Bundesstaat ? Ουκρανία και Κριμαία

Hierbei geht es um das punctum quaestionis (Kern der Frage) des gegenwärtigen ukrainischen Problems. Aus verschiedenen wohlbekannten Gründen wie z.B. unterschiedliche Konfession und Sprache, allgemein kulturelle Tradition zwischen der West- und der Ost-Ukraine , aber auch aus praktischen Gründen, hat sich die Form des ukrainischen Einheitsstaates als mißlungener Versuch erwiesen.

Normalerweise hätte man bereits vor dem Beginn der Separationsbestrebungen mit militärischen Mitteln die Möglichkeit der Gewährung eines angemessenen Autonomie-Status an die russischsprachige Ost-Ukraine in Betracht ziehen müssen. Diese Lösung scheint wohl nicht mehr aktuell zu sein, obwohl die nationalistischen Kräfte sogar auch dies ablehnen würden.

Die beste Lösung wäre natürlich auf der Grundlage einer neuen Verfassung eine völlig neue staatliche Struktur im Sinne einer Föderation (Bundesstaat), wie dies allerdings in Staaten mit demokratischer Tradition übrig ist.

Zuerst ist jedoch das Zurückdrängen des verhängnisvollen Einflusses der faschistoiden und ultranationalistischen Kräfte in der Wet-Ukraine die conditio sine qua non für diese dem Wesen nach endgültige Lösung des ukrainischen Staatsproblems. Völkerrechtler

Frankfurter Allgemeine Zeitung ( , 7.7.14. ),  Neue Zürcher Zeitung (29.7.14. ) und Tagesspiegel (6.8.14), Die Zeit (12.8.14), (alle elektronische Ausgabe).

-Ουκρανία και Κριμαία από εθνολογική άποψη
Ουκρανία : Η περιοχή της σημερινής Ουκρανίας έχει εποικισθεί προ περίπου 7500 ετών από γεωργούς προερχόμενους από την την Μικρά Ασία. Το έδαφός της ήταν και είναι ακόμη ιδανικό για την καλλιέργεια σιτηρών. Μεταξύ της 3ης και 4ης χιλιετερίδας έλαβε χώραν η κάθοδος των δυτικών ινδοευρωπαϊκών (Χάτεμ) βαλτικών φύλων. Τον 8ο αι. π.Χ. έχει εποικισθεί από τους ανατολικούς Ινδοευρωπαίους (Σάτεμ) , τους πολεμικούς νομάδες Κιμέριους ( οι Αμαζόνες ανήκουν σε αυτούς ), 200 χρόνια αργότερα κατεύθασαν οι Σκύθες, οι οποίοι ανήκαν επίσης στους ανατολικούς Ινδοευρωπαίους και ήταν ενμέρει νομάδες ( αυτονομασία «οι βασιλικοί»), αλλά και επιτυχείς γεωργοί. Από αυτούς εισήγαγαν στην ιστορική εποχή οι αρχαίοι Ελληνες σιτάρι και εξήγαγαν κεραμεικά προϊόντα, κρασί και λάδι. Επίσης οι περισσότεροι αστυνομικοί στην αρχαία Αθήνα ήταν Σκύθες δούλοι από την Ουκρανία (Σκυθία). Περίπου τον 3οαι. π.Χ. κατέκτησαν την περιοχή οι ποιό δυναμικοί και μαχητικοί μογγολικοί Σαυρομάτες. Μεταξύ του 6ου και του 5ου αι. π.Χ. έφθασαν Ελληνες άποικοι φέρνοντας τον κατά πολύ ανώτερο ελληνικό πολιτισμό. Μεταξύ του 5ου. και του 6ου αι. μ.Χ. έχει συντελεσθεί η κάθοδος σλαβικών φύλων , τον 8οαι. εμφανίσθηκαν οι πρώτοι Βαρέγγοι κατ αρχάς σαν ειρηνική έμποροι και κατόπιν σαν δεινοί πολεμιστές (γνωστοί στην Ευρώπη σαν Νορμάνοι) προερχόμενοι από την Σουηδία, οι οποίοι ίδρυσαν το πρώτο ανατολικό σλαβικό κράτος με πρωτεύουσα το Κίεβο, ανέλαβαν την διακυβέρνηση του κράτους και βαθμιαία αναμείχθηκαν με τους Σλάβους. Το εθνωνύμιο Ρώσος είναι σκανδιναβικής προέλευσης. Οι «Ρώσοι του Κιέβου» ( επιστημονικός όρος ) ήταν γενικά οι πρώτοι Ρώσοι, οι οποίοι παρέλαβαν από τους Ελληνοβυζαντινούς την θρησκεία, τον πολιτισμό και πολλά ελληνικά ονόματα. Οι πρώτοι ιερείς και επίσκοποι ήταν Ελληνες. Αλλά από ιστορικούς λόγους έχει επικρατήσει στην εποχή του Μεσαίωνα στην Δυτική Ουκρανία ο Ρωμαιοκαθολικισμός Τον Μεσαίωνα έφθασαν Ελληνες από την Πελοπόννησο και από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αι. μετοίκησαν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων από τον Πόντο ( μεταξύ πολλών η περίφημη ποντιακή οικογένεια των Υψηλάντηδων). Κάθε επισκέπτης του Κιέβου μπορεί να διαπιστώσει στις φυσιογνωμίες των κατοίκων, ότι οι σημερινοί Ουκρανοί είναι από εθνολογική άποψη ένα μεγάλο κράμα εθνών και φύλων.
Κριμαία : Σχεδόν όπως παραπάνω με μερικές διαφορές : Οι Ελληνες την εποίκησαν προερχόμεοι από τον Πόντο ήδη προ 2600 ετών, δηλαδή 1100 χρόνια προ των Σλάβων ! Τον 5οαι. κάθοδος των σουηδικών Γότθων, τον 12οαι. Τάταροι (κράμα από Μογγόλους, Βούλγαρους του Βόλγα, Κουμάνους και Πετσενέγους, αλλά μιλούν τούρκικα) σαν κατακτηκές, λίγο αργότερα κατέκτησαν οι οσμανλήδες Τούρκοι την περιοχή. Υπό την αυτοκράτειρα Αικατερίνη (18ος αι.) έγινε η κατάκτηση από την Ρωσία. Η Κριμαία έμεινε ρωσική, ώσπου ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης Νικήτα Χρουστσόφ (Ουκρανός) την παρεχώρησε στην Ουκρανία, που τότε ανήκε στην Σοβιετική Ενωση !
Στην Ουκρανία ζουν περίπου 140 χιλ. Ελληνες, οι οποίοι μιλούν ποντιακά, νεοελληνικά, ρωσικά και ουκρανικά.
.Πηγές : E. Lips et alt., Völkerkunde für jedermann, Leipzig, 1966 ; J. Guter, Das große Lexikon der Völker, Köln ; M. Gibutas, Die Balten, München, 2008 ; R. Schmoeckel, Die Indoeropäer, Bergisch Gladbach, 1999 .

-Ουκρανία και Κριμαία, Ιστορικά Εθνολογικά

Η περιοχή της σημερινής Ουκρανίας έχει εποικισθεί προ περίπου 7500 ετών από γεωργούς προερχόμενους από την την Μικρά Ασία. Το έδαφός της ήταν και είναι ακόμη ιδανικό για την καλλιέργεια σιτηρών.
Μεταξύ της 3ης και 4ης χιλιετερίδας έλαβε χώραν η κάθοδος των δυτικών ινδοευρωπαϊκών ( Χάτεμ ) βαλτικών φύλων.
Τον 8ο αι. π.Χ. έχει εποικισθεί από τους ανατολικούς Ινδοευρωπαίους ( Σάτεμ ) , τους πολεμικούς νομάδες Κιμέριους ( οι Αμαζόνες ανήκουν σε αυτούς ), 200 χρόνια αργότερα κατεύθασαν οι Σκύθες, οι οποίοι ανήκαν επίσης στους ανατολικούς Ινδοευρωπαίους και ήταν εν μέρει νομάδες ( αυτονομασία «οι βασιλικοί» ), αλλά και επιτυχείς γεωργοί. Από αυτούς εισήγαγαν στην ιστορική εποχή οι αρχαίοι Ελληνες σιτάρι και εξήγαγαν κεραμεικά προϊόντα, κρασί και λάδι. Επίσης οι περισσότεροι αστυνομικοί στην αρχαία Αθήνα ήταν Σκύθες δούλοι από την Ουκρανία ( Σκυθία ).
Περίπου τον 3οαι. π.Χ. κατέκτησαν την περιοχή οι πιό δυναμικοί και μαχητικοί μογγολικοί Σαυρομάτες (άλλοι τους κατατάσσουν στα ιρανικά φύλα).
Μεταξύ του 6ου και του 5ου αι. π.Χ. έφθασαν Ελληνες άποικοι φέρνοντας τον κατά πολύ ανώτερο ελληνικό πολιτισμό.

Μεταξύ του 5ου. και του 6ου αι. μ.Χ. έχει συντελεσθεί η κάθοδος σλαβικών φύλων , τον 8οαι. εμφανίσθηκαν οι πρώτοι Βαρέγγοι κατ αρχάς ως ειρηνική έμποροι και κατόπιν ως δεινοί πολεμιστές ( γνωστοί στην Δυτική Ευρώπη ως Νορμάνοι ) προερχόμενοι από την Σουηδία, οι οποίοι ίδρυσαν το πρώτο ανατολικό σλαβικό κράτος με πρωτεύουσα το Κίεβο, ανέλαβαν την διακυβέρνηση του κράτους και βαθμιαία αναμείχθηκαν με τους Σλάβους. Το εθνωνύμιο Ρώσος είναι σκανδιναβικής προέλευσης.

Οι «Ρώσοι του Κιέβου» ( terminus scientificus : επιστημονικός όρος ) ήταν γενικά οι πρώτοι Ρώσοι, οι οποίοι παρέλαβαν από τους Ελληνοβυζαντινούς την θρησκεία, τον πολιτισμό και πολλά ελληνικά ονόματα. Οι πρώτοι ιερείς και επίσκοποι ήταν Ελληνες. Αλλά από ιστορικούς λόγους έχει επικρατήσει στην εποχή του Μεσαίωνα στην Δυτική Ουκρανία ο Ρωμαιοκαθολικισμός.

Το Μεσαίωνα έφθασαν Ελληνες από την Πελοπόννησο και από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αι. μετοίκησαν δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων από τον Πόντο ( μεταξύ πολλών η περίφημη ποντιακή οικογένεια των Υψηλάντηδων ).

Κάθε επισκέπτης του Κιέβου μπορεί να διαπιστώσει στις φυσιογνωμίες των κατοίκων, ότι οι σημερινοί Ουκρανοί είναι από εθνολογική άποψη ένα μεγάλο κράμα εθνών και φύλων.

Κριμαία

Σχεδόν όπως παραπάνω με μερικές διαφορές : Οι Ελληνες την εποίκησαν προερχόμεοι από τον Πόντο ήδη προ 2500 ετών, δηλαδή 1000 χρόνια προ των Σλάβων !
Τον 5οαι. κάθοδος των Γότθων από την Σουηδία, τον 12οαι. εγκαταστάθηκαν εκεί Τάταροι ( κράμα από Μογγόλους, Βούλγαρους του Βόλγα, Κουμάνους και Πετσενέγους, αλλά μιλούν τούρκικα ), λίγο αργότερα κατέκτησαν οι οσμανλήδες Τούρκοι την περιοχή.

Υπό την αυτοκράτειρα Αικατερίνη ( 18ος αι.) έλαβε χώραν η κατάκτηση εκ μέρους της την Ρωσίας. Η Κριμαία έμεινε ρωσική, ώσπου ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης Νικήτα Χρουστσόφ (Ουκρανός) την παρεχώρησε στην Ουκρανία, που τότε ανήκε στην Σοβιετική Ενωση.
Στην Ουκρανία ζουν περίπου 140 χιλ. Ελληνες, οι οποίοι μιλούν ποντιακά, νεοελληνικά, ρωσικά και ουκρανικά.

Μόνον μερικές πηγές

-E. Lips et alt., Völkerkunde für jedermann, Leipzig 1966 ;
-J. Guter, Das große Lexikon der Völker, Köln ;
-H. Haarmann, Kleines Lexikon der Völker, München 2004.
-M. Gibutas, Die Balten, München 2008 ;
-R. Schmoeckel, Die Indoeropäer, Bergisch Gladbach 1999 .

Το Βήμα ( 27.2.14 )

Menschenbild im Orient und im Okzident, knapp

 

Menschenbild im Orient und im Okzident, Überblick

Menschen- und  Gesellschaftsbild, Unterschiede zwischen dem Kulturkreis des Westens (Westen) und dem Orientalisch Islamischen Kulturkreis (Orient-Islam) .
1.Anthropozentrismus bereits in der Antike (Protagoras :“Der Mensch ist das Maß aller Dinge“, “) im Westen. Theozentrismus (Gott ist das Maß aller Dinge) im Orient Islam.
2. Demokratie schon in der Antike  im Westen.- Alleinherrscher, Despoten. autoritäre Regime, Diktatoren  seit fast 5 tausend Jahren ohne Unterbrechung im Orient-I.
3. Individuum (Individualität ) im Westen.- Familie und Sippe im Orient-Islam.
4. Citoyen (Staatsbürger)   im Westen .-Masse im Orient-Islam .
5. Rechtsstaat im Westen.-Vorwiegend Scharia im Orient-Islam.
6. Individuelle Menschenrechte und Freiheiten im Westen .- Unfreiheit, Unterdrückung im Orient-Islam.
7. Vernunft und Logik im Westen.- Glaube und Spekulation im Orient-Islam. Vom 8. bis zum 11. Jh. sah es hoffnungsvoll aus.
8. Prinzipiell Gleichberechtigung der Geschlechter im Westen . Patriarchalismus und Fallokratie im Orient-Islam.
9. Im Bildungswesen kritisch-kreatives Denken im Westen .- Auswendig lernen im Orient-Islam.
10. Kreativität im Westen (Erfindungen, Hochtechnologien, Nobelpreisträger  ) –Geistige und wissenschaftliche  Agonie im Orient-Islam.
11. Im Westen explodieren die Produktivkräfte, während der Orient-Islam  auf diesem entscheidenden Gebiet hoffnungsvoll zurückgeblieben ist.
12. Im Orient explodiert die Bevölkerung, für die aber keine Arbeitsplätze geschaffen werden, während im Westen die Bevölkerung stagniert oder abnimmt.
13. Insgesamt, schreitet der Kulturkreis des Westens dynamisch vorwärts und unaufhaltsam, gefolgt vom Konfuzianischen sowie teilweise vom Hinduistischen Kulturkreis, während der Orientalisch-Islamische Kulturkreis nicht nur auf der Stelle tritt, sondern teilweise zurück ins Mittelalter marschiert. Es ist nicht übertrieben die Behauptung aufzustellen, dass von diesem Kulturkreis mitunter große Gefahren für de Menschheit ausgehen werden.

Veröffentlicht in der elektronischen Presse (2.7.14), Die Zeit (13.12.18)

Surrealismo Italiano, Italienische Mentalität

Surrealismo italiano, Italienische Mentalität
Die Kenntnis den Mentalität der Völker ist die conditio sine qua non , um sie richtig einschätzen zu können. Nach unserer Meinung weist die italienische Variante des südeuropäischen Surrealismus die folgenden Merkmale auf

a) Die verzerrte Widerspiegelung der Realität, die außerhalb unseres Bewusstseins existiert und somit objektiven Charakter besitzt. Hierdurch erfolgt eine Verwechselung von Wunschträumen mit der größtenteils unangenehmen Realität. Kurzum man macht sich gerne etwas vor.

b ) Ein weiteres Merkmal ist das Lebensprinzig, das Leben zu genießen , was im Allgemeinen nicht schlecht ist, allerdings zuerst muß man wohl die notwendigen Vorraussetzungen dafür schaffen.

c) Zu nennen ist auch das Lebensprinzip der geringsten Anstrengung, wodurch nicht unbedingt große Leistungen vollbracht werden können.

d) Erwähnenswert ist desweiteren die große Neigung zu der Selbstüberschätzung und zugleich zu der nicht gebührenden Beachtung des Schwierigkeitsgrades der zu lösenden Aufgaben.

e) Die starke Neigung ziemlich oft die Taten durch heroische Formulierungen zu ersetzen, darf nicht unerwähnt bleiben. Meistens bleibt es bei den Worten.

f) Im Falle des Scheiterns wird man vergeblich auf die normalerweise notwendige Selbstkritik warten, weil sie im Süden Europas so gut wie unbekannt ist. Vielmehr wird man anderswo nach Schuldigen suchen. Die jüngste Erfahrung zeigt, dass in ester Linie Deutschland für die zahlreichen Probleme des Südens verantwortlich gemacht wird.

g) Abschließend seien weitere prägende Merkmale erwähnt und zwar das Fehlen der Dynamik, der Methodik, der Systematik, des Organisationstalents und vor allem der Ausdauer. Information : Der Inhalt war natürlich in gehobener Form, Gegenstand von Universitätsvorlesungen.

Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης

Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης

Έχω διαπιστώσει προ πολλού καιρού, ότι οι ελληνικές „ιδιαιτερότητες» έχουν επεκταθεί και σε βασικές έννοιες με συγκεκριμένο περιεχόμενο, οι οποίες είναι διεθνώς γνωστότατες, στην Ελλάδα όμως χρησιμοποιούνται πολύ επιπόλαια. Οι συνέπειες είναι στον πολιτικό βίο αρνητικές, όπως ήδη έχει αποδειχθεί στην περίπτωση του κ. Παπαδήμου , ενώ στην προηγμένη Ιταλία ο τεχνοκράτης Μόντι εργάζεται επιτυχέστατα ως πρωθυπουργός. Εκπρόσωποι όλων των κομμάτων όρμησαν να τον κατασπαράξουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες έννοιες, οι οποίες έχουν ιδιαίτερα στην περίοδο της Μεταπολίτευσης στην κυριολεξία τόσο διαστρεβλωθεί, που έχασαν περιεχόμενο και σημασία, όπως π.χ. το  Εθνος, η Πατρίδα, η ιδιωτική πρωτοβουλία κτλ.

Βαθμιαία έχω την εντύπωση, ότι αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο είναι έργο του ιδεολογικού βολονταρισμού της αριστεράς „Intelligenzija“, η οποία απεχθάνεται μεταξύ άλλων και τους τεχνοκράτες υποβιβάζοτας τις ικανότητές τους σε επίπεδο μηχανικού, ο οποίος είναι κοινωνικά υποανάπτυκτος και διανοητικά „τενεκές“, ενώ αυτοί είναι “φωστήρες” που έφαγαν τη γνώση με χρυσά κουτάλια

Στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτολογία υφίστανται οι εξής ερμηνείες της ελληνεγενούς έννοιας „Τεχνοκρατία“, εξ ου και „Τεχνοκράτης „ από τα Αγγλικά „ Technocracy“ και „ Technocrat“:

α) Προτεραιότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας στίς κοινωνίες των υπεραναπτυγμένων χωρών.

β) Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής.

γ) Προετοιμασία και πραγματοποίηση καθοριστικών αποφάσεων και μέτρων με επιστημονικότητα, μεθοδικότητα ,συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα.

δ) Στο μέλλον θα αναλάβουν οι τεχνοκράτες τόσο εντατικά την ηγεσία σε κοινωνία και κράτος, ώστε θα δημιουργηθεί ένας „επιστημονικός και τεχνολογικός πολιτισμός“. Τοιουτοτρόπως θα εκλείψει το φαινόμενο του επαγγελματία πολιτικού. Στην εξελιγμένη Ευρώπη έχει ήδη συντελεσθεί ένα επιτυχέστατο κράμα από πολιτικό και τεχνοκράτη ( Αγκελα Μέρκελ, ήδη 12 έτη καγκελάριος της οικονομικής μεγαλοδύναμης Γερμανίας ).

Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα ( 2. 7. 12 ) και Καθημερινή (12.3.17)

“Ιδιαιτερότητα” Νεοελληνική , Ελληνική Ταυτότητα, Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός, Εθνική και Κρατική συνείδηση

“Ιδιαιτερότητα” Νεοελληνική , Ελληνική Ταυτότητα, Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός, Εθνική και Κρατική συνείδηση

Ευκαιρίας δοθείσης έρριξα εκ νέου μια ματιά στο βιβλίο του εξέχοντα διανοητή Κορνέλιου Καστοριάδη «Η ελληνική ιδιαιτερότητα, Απο τον Ομηρο στον Ηράκλειτο», έκδοση Αθήνα, 2007). Το βιβλίο είναι μεν πολύ ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς διακατέχεται με το πνεύμα του ελληνοκεντρισμού. Ο κυριότερος λόγος γι αυτή την αξιολόγηση έγκειται στο ό,τι ο συγγραφέας αγνοεί τελείως τις πολιτιστικές, πολιτισμικές και κυρίως τις επιστημονικές επιτεύξεις των άλλων πολύ αρχαιότερων πολιτισμών και γενικά των άλλων Κύκλων Πολιτισμού, με τους οποίους έχω ασχοληθεί συστηματικά στον παρελθόντα μισόν αιώνα με σκοπό να μάθω χωρίς εθνικιστικές μυωπικές αυτοπεριχαρακώσεις επί τέλους την αντικειμενική αλήθεια. Από μεθοδολογική άποψη είναι η εξεύρεση της αντικειμενικής αλήθειας χωρίς σύγκριση μάλλον ανέφικτη ή το πολύ μονόπλευρη και εθνικιστική.

Σε γενικές γραμμές σημαίνει η ιδιαιτερότητα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κάνουν ένα πράμα να ξεχωρίζει από άλλα πράματα. Αν και άλλοι λαοί επισημαίνουν το ιδιαίτεροο τους ( π.χ. “αγγλικές ιδιαιτερότητες”, “γερμανική ιδιαίτερη πορεία, “αμερικανικός εξαιρετισμός”, “γαλλική ιδιαιτερότητα”), το υπερυπογραμμίζειν της ελληνικής «ιδιαιτερότητας» είναι ίσως μία από τις πολλές αιτίες του νεοελληνικού υπερσουρεαλισμού και της ροπής του Νεοέλληνα να πετά, προτού μάθει να περπατά θεωρώντας τον εαυτό του ως «περιούσιο» και λοιδορώντας τους προηγμένους Ευρωπαίους ως «Κουτόφραγκους» ( Ιδέ εδώ στο Μπλογk μου το άρθρο «Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικoύ σουρεαλισμoύ»

Περί την αλληλοεπίδραση μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών έκανα προ μερικών ετών στην Γερμανία ( Bad Homburg ) μία διάλεξη προ 600 ακροατών ( μαθητές γυμνασίων, λυκείων, καθηγητές και δάσκαλοι ). Εν τω μεταξύ βρίσκεται σε έναν εκδοτικό οίκο στο εξωτερικό ένα σύγγραμμά μου, το οποίο προετοιμάζεται για έκδοση. Οι γερμανομαθείς μπορούν κάλλιστα να το διαβάσουν στο Μπλογκ μου : „Menschen- und Gesellschaftsbilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung“.

Οι πρώτοι μεγάλοι πολιτισμοί της ανθρωπότητας ( κράτη προ 5500 ετών !) γραφή ( προ 5000 ετών ! ) επιστήμες, νόμοι ( ακριβώς προ 4240 ετών ! ), διοίκηση, ιατρική, μαθηματικά, γεωμετρία, αστρονομία, σχολεία, βιβλιοθήκες κλπ.) έχουν δημιουργηθεί στην Σουμερία ( Νότιο Ιράκ ), στην Αίγυπτο, στην Ακκαδία και στην Βαβυλωνία ( Νότιο και Κεντρικό Ιράκ ).

Αυτοί οι λαοί ήταν δάσκαλοι των αρχαίων ημών, οι οποίοι το ήξεραν αυτό ( μεταξύ άλλων : «Ελληνες αεί παίδες εστέ» του Αιγυπτίου σοφού προς τον Σόλωνα τον 6ο αι. π. Χ.).
Είχα πολούς σπουδαστές από αυτήν την εκπληκτική περιοχή, αλλά ποτέ δεν άκουσα να υπογραμμίζουν τις επιτεύξεις των όντως προγόνων τους ή να μιλούν για ανωτερότητα ή για μοναδικότητά τους. Εχουν όμως επισημάνει πολλές φορές την σημερινή καθυστέρησή των. Δηλαδή ήταν πολύ ρεαλιστές.

Οι Σουμέριοι, οι αρχαίοι Ινδοάριοι προ του Ινδουϊσμού, οι Χεττίτες και ιδιαιτέρως οι αρχαίοι Κινέζοι δεν ήταν ούτε μυστικοπαθείς ούτε περίκλειστοι, αλλά κατείχαν ήδη την λογική σκέψη και είχαν επιτεύξεις στην φιλοσοφία ( Κινέζοι ). Εκτός τούτου οι Κινέζοι είναι αθεϊστές . Οι Βουδδιστές λατρεύουν τον Βούδδα ως προφήτη και όχι ως θεό. ! Αυτό ισχύει και σήμερα για όλον τον “Κονφουκιανικό Κύκλο Πολιτισμού”. Δηλαδή πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότεους πολιτισμούς της ανθρωπότητας που ήταν και είναι μεν αθεϊστικός, αλλά έχει τους δικούς του ηθικούς κανόνες ( Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ  την μελέτη «Κινεζική Τετραλογία» ).

Είναι αυτονόητο, ότι οι νέοι πολιτισμοί παραλαμβάνουν επιτεύξεις παλαιότερων πολιτισμών, τις αναπροσαρμόζουν δημιουργικά στην δική τους πραγματικότητα και επί τη βάσει αυτή πραγματοποιούν δικές τους επιτεύξεις, όπως οι αρχαίοι Ελληνες . Αναφέρω μόνον αυτά που ανήκουν στο „common heritage of mankind“ («Κοινή Κληρονομία της Ανθρωπότητας» ) : Δημοκρατία, ελευθερία, άτομον, θεωρία, φιλοσοφία, μεθοδολογία κτλ.

Αυτά όμως υποχρεώνουν τους Νεοέλληνες να ανήκουν στο επιστημονικό ελίτ του κόσμου. Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική, γιατί πρωτοστατούν οι Αμερικανοεβραίοι ( βραβεία Νομπέλ ) και όχι οι Ελληνες επιστήμονες.
Διερωτώμαι, ποιό είναι άραγε το πρόβλημα, εάν οι Νεοέλληνες παραλάβουν επιτεύξεις και εμπειρίες της προηγμένης Δύσης και όχι μόνον τα σχήματα και τις έννοιες χωρίς περιεχόμενο. Αλλά η διάθεση και η ικανότητα να μάθουμε από άλλους λαούς, προϋποθέτουν πρωτίστως ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, η οποία δυστυχώς λείπει τελείως.

Δημοσιευθέν στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ( 10.2.14 ).

———————————————-

Ελληνική Ταυτότητα

Κατ αρχάς μερικές ενδιαφέρουσες συγκριτικές διαπιστώσεις : Σπουδαστές από τις μωαμεθανικές χώρες και σε ό,τι αφορά την Ευρώπη μόνον από την Ελλάδα ισχυρίζονταν  σε περίπτωση αποτυχίας στις εξετάσεις, ότι οι καθηγητές τους αδίκησαν. Κάτι τέτοιο έχω ακούσει και από γονείς Ελλήνων σπουδαστών, οι οποίοι με παρακάλεσαν να βοηθήσω τα παιδιά τους που κατά την γνώμη τους έχουν “αδικηθεί” . Αυτό ήταν σε σπουδαστές από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ιδίως από χώρες με προτεσταντική παράδοση κάτι το άγνωστο. Το πολύ χρησιμοποιούσαν σπουδαστές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες την λέξη ατυχία, ενώ οι σπουδαστές από  προτεσταντικές χώρες έκαναν αυτοκριτική, ότι όπως φαίνεται δεν έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά.

Σε περίπτωση επιτυχίας υπήρχαν επίσης διαφορετικές αντιδράσεις. Οι Έλληνες σπουδαστές ήταν οι μόνοι που τόνιζαν το ξύπνιο μυαλό τους ή το “ελληνικό δαιμόνιο” η τα ελληνικά γονίδια και άλλα χαρίεντα.

Κατά την γνώμη μου υπάρχουν γι αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο οι εξής λόγοι :

α ) Ευθύς εξ αρχής από την συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους έχουμε διαπαιδαγωγηθεί στο πνεύμα μιας υποθετικής γενετικής ( ρατσιστικής ) ιδιαιτερότητας και ανωτερότητας.  Ακόμη και έτσι γινόμαστε γελοίοι.

β ) Σημειώνεται μεγάλη έλλειψη της ορθολογιστικής σκέψης. Ο λογικά σκεπτόμενος προσπαθεί να εξεύρει τις πραγματικές αιτίες για τα προβλήματά του. Ας υπενθυμίσουμε, ότι ακριβώς προ 2600 ετών έχει διατυπωθεί στην Ιωνία το για την επιστήμη κοσμοϊστορικό ερώτημα Διατί. Με αυτό έχει γεννηθεί η Φιλοσοφία ( Ιδέ Αndre Pichot, La naissance  de la science, Paris 1991 (Die Geburt der Wissenschaft, ISBN 3-88059-978-5, Köln 2000).

γ ) Είμαστε συμπλεγματικοί, μας λείπει η για ένα εξελιγμένο άτομο απαραίτητη γνήσια αυτοπεποίθηση. Όποιος διαθέτει δυνατή αυτοπεποίθηση δεν μιλάει ούτε για DNA , ούτε για μοίρα ή για κισμέτ, αλλά εργάζεται , παράγει και δημιουργεί χωρίς γελοίες φανφάρες.

δ ) Ήδη στην παιδική μου ηλικία στην δεκαετία του  4Ο άκουγα από μερικούς “αριστερούς” την γνώμη , ότι σχεδόν για όλα φταίει το “σύστημα” , δηλαδή ο καπιταλισμός. Ακόμη και τώρα είναι αυτό το “επιχείρημα” κάτι το σύνηθες. Εάν λοιπόν η ρίζα για όλα τα πάθη του κόσμου είναι ο καπιταλισμός , τότε θα είχαμε με την αλλαγή του συστήματους εν ριπή οφθαλμού τον σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό παράδεισο.

Το ίδιο θα ίσχυε και για τα μνημόνια. Επιφέρουμε πολιτικές αλλαγές, πετάμε τσαμπουκάδικα τα μνημόνια στην κάλαθο των αχρήστων και αστραπιαίως, εν μία νυκτί , δηλαδή χωρίς εργασία και ιδρώτα επιλύονται όλα τα οικονομικά προβλήματα.

Επομένως δεν είναι ανάγκη να παιδευόμαστε με τέτοια «περιττά» και ενοχλητικά «μικροπράγματα», όπως με επιχειρηματική πρωτοβουλία, με παραγωγικότητα και με ανταγωνιστικότητα που δεν υφίστανται στο λεξιλόγιο της Αριστεράς ανεξαιρέτως κάθε απόχρωσης. Σε ό,τι αφορά ειδικές πτυχές της νεοελληνικής νοοτροπίας, ιδέ εδώ και στο Μπλογκ μου”Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα vs Ελληνικού σουρεαλισμού”.

στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ( 27. 4. 2013 ).

————————————————————

Νεοελληνικός Εθνοκεντρισμός
Εθνική συνείδηση-Κρατική συνείδηση

Στην Ευρώπη έχουν βαθμιαία δημιουργηθεί επί τη βάσει διαφορετικών πληθυσμιακών ομάδων , συχνά και μίας ενιαίας θρησκείας έθνη.

Τα έθνη έχουν ιδρύσει κράτη, των οποίων η ιθαγένεια στηρίζεται στις αρχές Ius soli ( Δίκαιο του τόπου) η /και Ius sanguinis ( Δίκαιο του αίματος ). Η εθνική συνείδηση ήταν η προϋπόθεση για την κρατική συνείδηση.

Στην Ελλάδα έχει η εθνική συνείδηση παραγκωνίσει ευθύς εξ αρχής την κρατική  , η οποία όμως είναι ακρως συγκεκριμένη ,γιατί βασίζεται στην διαλεκτική αλληλοεξάρτηση μεταξύ του κράτους και του πολίτου. Από την κρατική συνείδηση απορρέουν μεταξύ άλλων η νομική,  η φορολογική και η περιβαλλοντική συνείδηση.

Ο νεοελληνικός εθνοκεντρισμός στηρίζεται στην επίσημη άποψη, ότι όλοι οι Νεοέλληνες είναι καθαροί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και επομένως δήθεν έχουν ανώτερα γονίδια („περιούσιος λαός“).

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης  η κρατική συνείδησηπαίζει έναν σημαντικότερο ρόλο από την εθνική συνείδηση , γιατί λαμβάνουν χώραν πολυάριθμες αλλαγές της ιθαγένειας και δημιουργούνται νέα ενδιαφέροντα κράματα διαφορετικών εθνών ( π.χ. Αφροβρεταννοί, Αφρογερμανοί, Ινδοάγγλοι, Ιρανογερμανοί, Ελληνογερμανοί κτλ.).

Ειδικά στην Ευρώπη εδώ και 42 χιλιάδες έτη από την άφιξει του Homo sapiens sapiens, πράγματι δύο φορές ) έχουν συντελεσθεί καθοριστικές συγχωνεύσεις πολλών φύλων, π.χ. οι πρώτοι γεωργοί προερχόμενοι απο την Μέση Ανατολή και την Μικρά Ασία ( προ περίπου 7.500 ετών), η μετακίνηση των „Ινδοευρωπαίων“ ( 4000 έως 2000 π Χ., στην Ελλάδα προ 4250 ετών) και ανάμειξη με τους γεωργικούς πληθυσμούς, τον 5ο αι. π Χ. η πανευρωπαϊκή μετακίνηση των Κελτών, τον 5ο αι. μ.Χ. η μεγάλη μετακίνηαη των Γερμανών και τον 6ο αι. η επίσης σημαντική μετακίνηση των Σλάβων ( στην Ελλάδα στα μέσα του 7ου αι. μ.Χ.).

ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι κράματα κραμάτων. Κανένας δεν μπορεί να πεί , ότι ένας σημερινός λαός κατάγεται 100% από αυτούς που κατοικούσαν προ χιλιάδων ετών στον τόπο του. Από την άλλη μεριά εχει μέσω DNA-αναλύσεων αποδειχθεί , ότι πολλοί έχουν τα γονίδια των προγόνων.

Αμφιβάλλουμε όμως, εάν αυτή η διαπίστωση είναι πράγματι για την σημερινή ζωή ενός έθνους ιδιαιτέρως σημαντική, αν και σε γενικές γραμμές δεν έχουμε τάση υποεκτίμησης της εθνικής ταυτότητας. Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο.

________________________________________________________________

Νεοελληνική “Ιδιαιτερότητα”

Ευκαιρίας δοθείσης έρριξα εκ νέου
μια ματιά στο βιβλίο του εξέχοντα διανοητή Κορνέλιου Καστοριάδη «Η ελληνική
ιδιαιτερότητα, Απο τον Ομηρο στον Ηράκλειτο», έκδοση Αθήνα, 2007). Το βιβλίο είναι μεν πολύ ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς διακατέχεται με το πνεύμα του ελληνοκεντρισμού. Ο κυριότερος λόγος γι αυτή την αξιολόγηση έγκειται στο ό,τι ο συγγραφέας αγνοεί τελείως τις πολιτιστικές, πολιτισμικές και κυρίως τις
επιστημονικές επιτεύξεις των άλλων πολύ αρχαιότερων πολιτισμών και γενικά των άλλων Κύκλων Πολιτισμού, με τους οποίους έχω ασχοληθεί συστηματικά στον παρελθόντα μισόν αιώνα με σκοπό να μάθω χωρίς εθνικιστικές μυωπικές
αυτοπεριχαρακώσεις επί τέλους την αντικειμενική αλήθεια. Από μεθοδολογική άποψη είναι η εξεύρεση της αντικειμενικής αλήθειας χωρίς σύγκριση μάλλον ανέφικτη ή το πολύ μονόπλευρη και εθνικιστική.

Σε γενικές γραμμές η “ιδιαιτερότητα” σημαίνει τα χαρακτηριστικά στοιχεία που κάνουν ένα πράμα να ξεχωρίζει από άλλα πράματα. Αν και άλλοι λαοί επισημαίνουν το ιδιαίτερό τους ( π.χ. “αγγλικές ιδιαιτερότητες”, “γερμανική ιδιαίτερη πορεία, “αμερικανικός εξαιρετισμός”, “γαλλική ιδιαιτερότητα”), το
υπερυπογραμμίζειν της ελληνικής «ιδιαιτερότητας» είναι ίσως μία από τις πολλές αιτίες του νεοελληνικού υπερσουρεαλισμού και της ροπής του Νεοέλληνα να πετά, προτού μάθει να περπατά θεωρώντας τον εαυτό του ως «περιούσιο» και λοιδορώντας τους προηγμένους Ευρωπαίους ως «Κουτόφραγκους».

Λόγω συγκεκριμένων κριτηρίων (ιστορία, παράδοση, νοοτροπία, κλιματικές συνθήκες ) ένας λαός διαφέρει από άλλους. Αλλά αυτή η αντικειμενική διαφορά δεν δικαιολογεί ψευδοθεωρήματα περι μία φαντασιακή ανωτερότητα του ελληνικού έθνους με το συμπέρασμα, ότι δεν χρειαζόμαστε της γνώσεις της «καταραμένης» Δύσης , όπερ εστί η γνωστή εσφαλμένη
και άκρως επιζήμια τοποθέτηση της Ορθοδοξίας (κληρικοί και θεολόγοι). Καθημερινή ( 28.7.19)

Επανάσταση (Ορισμός),Τρομοκρατία (Ορισμός), Πραξικόπημα, Επανάσταση και Τρομοκρατία, Βία

Επανάσταση (Ορισμός),Τρομοκρατία (Ορισμός), Επανάσταση και Τρομοκρατία

Επανάσταση, Επιστημονικός Ορισμός

Το θέμα είναι άκρως πολύπλοκο, πολυσύνθετο και απαιτητικό, γι αυτό θα είναι και η τοποθέτησή μου κάπως λεπτομερειακή.

Οταν το 1975 έλαβα στο εξωτερικό την κυβερνητική εντολή να συγγράψω μίαν επιστημονική γνωμάτευση για τα Ηνωμένα Εθνη περί της τύχης των διεθνών υποχρεώσεων των κρατών σε περίπτωση μίας κοινωνικοπολιτικής επανάστασης, διαπίστωσα, ότι οι γνώσεις μου περί του περιεχομένου μιας τέτοιας επανάστασης ήταν ανεπαρκείς. Ετσι ήταν απολύτως απαραίτητο πρώτα να μελετήσω επιστημονικά βιβλία της Πολιτικής Φιλοσοφίας και των Πολιτικών Επιστημών περί του θέματος. Τώρα ευκαιρίας δοθείσης μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το υλικό καθώς και μερικά επιστημονικά λεξικά του παρόντως για να διεισδύσω στο punctum quaestionis, στον πυρήνα της κοινωνικοπολιτικής επανάστασης φυσικά στα επιτρεπτά πλαίσια ενός σχόλιου σε καθημερινή εφημερίδα.

Ευθύς εξ αρχής επισημαίνουμε το γλωσσικό πρόβλημα, το οποίο έγκειται στο ότι διεθνώς είναι σε όλες τις σπουδαίες γλώσσες ο μεσαιωνικός όρος revolutio ( R.) στα Λατινικά διαδεδομένος και όχι η ελληνική έννοια επανάσταση (Ε), γνωστή ήδη στα αρχαία Ελληνικά ως στάσις, αλλά με περιορισμένη σημασία. Από αυτήν την διαπίστωση απορρέει το συμπέρασμα, ότι ο όρος Ρ. είναι πιό κατάλληλος ως βάση της παρούσας ανάλυσης από την έννοια Ε.

Η λέξη Ρ. προέρχεται από το ρήμα revolvere και σημαίνει (ριζική) αλλαγή του ισχύοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος ( Ιδέ Duden, Das große Fremdwörterbuch, Leipzig,Wien et alt., 2000, S. 1175 ). Δηλαδή λαμβάνει χώραν μία βασική ποιοτική αλλαγή των δομών μίας κοινωνίας. Αυτός ο ορισμός στηρίζεται στην εμπέδωση του όρου της»κοινωνικής Ε.» από τη Γαλλική Επανάσταση (Revolution Francaise 1789). Σύμφωνα με αυτόν το όρο πραγματοποιείται η κοινωνική Ε. μέσω ριζικών πολιτικών αλλαγών, οι οποίες είναι στην ουσία τους μία μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος ((Ιδέ J. Mittelstraß (Edit.),. Enzyklopädie Philosophie und Wissenschaftstheorie,Tome 3, Stuttgart, 2004, S. 607/608).
Αυτό έχει υλοποιηθεί μέσω της αντικατάστασης του φεουδαλικού απολυταρχικού συστήματος («Ancien regime“) με το νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα των bourgeois.

Αλλά σημειώνεται και μία άλλη, πιό πειστική θεώρηση: Μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων (bourgeois) και των παραγωγικών σχέσεων (Ancien regime) που σημαίνει μεταξύ της οικονομικής και της πολιτικής ισχύος επικρατούσε μία αντίθεση, η οποία έχει εξουδετερωθεί μέσω της Ε. Εν ολίγοις, η ανερχόμενη κοινωνική τάξη των καπιταλιστών ήταν οικονομικά πιό ισχυρή από το παλαιό σύστημα, το οποίο ήδη εμπόδιζε με την πολιτική του την περαιτέρω εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτός είναι ο λόγος που η αστική τάξη επιθυμούσε πολιτικά (ανθρώπινα) και όχι οικονομικοκοινωνικά δικαιώματα. Ετσι έχει αποδειχθεί, ότι τα πολιτικά δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου έχουν μεν ανακηρυχθεί ως παναθρώπινα δικαιώματα, αλλά στην ουσία τους είχαν ταξικό χαρακτήρα. Εως τη Γαλλική Ε. αποτελούσε το ισχύον κοινωνικό σύστημα ένα αναπόσπαστο στοιχείο ενός θεϊκού συστήματος του κόσμου. Δηλαδή το «θεϊκό» σύστημα ήταν η γενική ιδεολογική βάση και το εργαλείο του απολυταρχικού συστήματος για την καταπίεση και της νέας κοινωνικής τάξης των αστών. Η Γαλλική Ε. έχει λοιπόν όντως επιφέρει τη ριζική μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος. Η μετάλλαξη έχει συντελεσθεί ξαφνικά και βίαια. Εδώ πρόκειται για χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνικής Ε.

Κάτι το παρόμοιο έχει συμβεί και με τη Μεγάλη Επανάσταση του Οκτωβρίου στη Ρωσσία το 1917 κάτω από τελείως διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες (π.χ. 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και οικονομική εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων) . Ο Λένιν έχει διατυπώσει το 1922 την παράγραφο 58 του Ποινικού Δικαίου και ο Στάλιν την έχει το 1927  κάνει πιο αυστηρή. Επρόκειται για την “σοσιαλιστική τρομοκρατία κατά όλων των αντιφρονούντων. Οι Μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν την«σοσιαλιστική» Ε. σε μία καθυστερημένη χώρα, η οποία δεν βίωσε την αστική Ε. Η «σοσιαλιστική» Ε. αποτελούσε μεν εν μέρει μία μετάλλαξη του ιστορικού παραδείγματος, αλλά δεν διήρκησε το νέο κοινωνικοπολιτικό σύστημα πολύν καιρό και τελικά κατέρρευσε παταγωδώς χωρίς γενικό ή εμφύλιο πόλεμο.
Τοιουτοτρόπως έχει περίτρανα αποδειχθεί, ότι η αστική Ε. ήταν πιό επιτυχής και εκτός τούτου το καπιταλιστικό σύστημα με το αστικό κράτος, τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ρεαλιστικά το ανώτερο από τα ανάλογα συστήματα των παρελθόντων αιώνων, αν και φυσικά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί τέλειο, όμως τέλεια , άψογα και ιδανικά συστήματα εστιάζονται αποκλειστικά στον αστερισμό των κοινωνικών ουτοπιών.

Απο την κοινωνική Ε. διαφέρει η εθνική Ε., η οποία όμως είναι στην ουσία απελευθερωτικός αγώνας, όπως στην Ελλάδα στις αρχές του 19 ου αι. και είναι στενά συνυφασμένη με την ισχυρότατη ελληνική εθνική συνείδηση. Επειδή όμως δεν έχει συντελεσθεί ποτέ η αστική Ε., σημειώνεται η έλλειψη της κοινωνικής, της κρατικής και της νομικής συνείδησης. Επομένως δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Ελλάδα ως σύγχρονο αστικό κράτος αλλά το πολύ ένα κρατικό μόρφωμα βαλκανοανατολίτικου τύπου. Αυτή η νεολληνική «ιδιαιτερότητα» εκφράζεται πρωτίστως στα γνωστά οικονομικά προβλήματα από την εμπέδωση του κράτους έως σήμερα καθώς και στην ύπαρξη αναρχικών και τρομοκρατικών ομάδων, τα μέλη των οποίων ζουν στον αστερισμό του ρομαντικού και παρωχημένου επαναστατισμού συγχίζοντας τη βία στα πλαίσια της σπάνιας κοινωνικής Ε. με την τρομοκρατία, η οποία δε δικαιολογείται με τίποτα. Αλλο η Ε. και τελείως άλλο η τρομοκρατία. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο και δη το ΚΚΕ, το οποίο ακόμη και ύστερα από την ολοσχερή κατάρρευση του «σοσιαλισμού» περιμένει την πολυπόθητη »επαναστατική κατάσταση» για να κάνει τη δική της Ε. a la grec, δηλαδή της κακιάς ώρας.

Kυρίως στις νοτιοαμερικανικές, στις αφρικανικές και σε μερικές αραβικές χώρες ήταν και εν μέρει είναι ακόμη η σκόπιμη σύγχυσή στρατιωτικών κινημάτων (Coup d` Etat, Επανάσταση του παλατιού», «Επανάσταση Οπερέτας», εξέγερση κτλ.) πολύ διαδεδομένη. Στις δεκαετίες του  70 και του 80 έχουν τέτοια κινήματα εργαλειοποιηθεί από την εκάστοτε νέα κυβέρνη για να κηρύξει άκυρες τις διεθνείς συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης με τον απώτερο σκοπό να μην ξεπληρωθούν τα τεράστια κρατικά χρέη. Αμέσως ύστερα από την εξέγερση δήλωναν, ότι υφίσταται η περίπτωση της κοινωνικής Ε. !
Διεθνώς έχουν οι δύο συμφωνίες („Vienna Convention on Succession of States in Respekt of State Property, Archives and Debts of 8 April 1983“ και η „Vienna Convention on Succession of States in Respect of Treaties of 23 August 1978 ) περατώσει δια παντός αυτές τις αναξιοπρεπείς συμπεριφορές.

Συμπέρασμα για την Ελλάδα : Σε περίπτωση που αναλάβει το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ φυσικά ύστερα από νικητήρια εκλογική αναμέτρηση, τα ηνία της εξουσίας δεν θα μπορέσει μονομερώς να ακυρώσει τις συμφωνίες περί των δανείων. Γι αυτό συνιστούμε στους ειδικούς σύμβουλους του Τσίπρα να ρίξουν μια ματιά στα προαναφερθέντα ντοκουμέντα, προτού συμβεί ένα μεγάλο κακό για την Ελλάδα. Η διεθνής σκακιέρα δεν ανέχεται βαλκανοβλάχικες κουτοπονηριές. Η εποχή των «κουτόφραγκων» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Δημοσιευθέν από το 2014 συχνά στον ελληνικό τύπο (Το Βήμα, Καθημερινή (τελευταία φορα στις 19.7.17),

———————————————————————————-

Ελληνική Επανάσταση 1821

Ηταν εθνική επανάσταση , στην οποία έχει παραμεληθεί το κοινωνικό στοιχείο. Αυτός είναι ο λόγος που ο μέσος Νεοέλληνας διαθέτει εθνική συνείδηση , αλλά ούτε καν ξέρει , τί είναι η κοινωνική και η κρατική συνείδηση.
Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες βαλκανικές χώρες, στις οποίες υπήρχε μία υποτυπώδης “αστική τάξη”.
Η Αυτοδιάθεση των εθνών και των Λαών είναι ένα προϊόν του Γαλλικού Διαφωτισμού, από το 1945 αποτελεί μίαν από τις επτά βασικές αρχές της Χάρτας του ΟΗΕ καθώς και του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Δικαίου και πέραν τούτου έχει διατυπωθεί στην διεθνή Σύμβαση περί των πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ως συλλογικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Σε αυτήν την αρχή έχουν πρωτίστως αφρικανικοί λαοί (όχι ακόμη έθνη) στηριχθεί στην εποχή του αντιαποικιοκρατικού αγώνα. Καθημερινή (27.3.18)

———————————————————————————-

Ταξικός Αγώνας

Ο ταξικός αγώνας προϋποθέτει την εξελιγμένη κοινωνική τάξη με την ταξική της συνείδηση. Εδώ πρόκειται για κοινωνικά στρώματα μίας πολιτισμικά και οικονομικά καθυστερημένης κοινωνίας , ενώ στην Ευρώπη (Γαλλία , 1789 ) έλαβε χώραν η ΑΣΤΙΚΗ Επανάσταση, δηλαδή η επανάσταση της οικονομικά εξελιγμένης αστικής τάξης κατά του φεουδαλισμού (Ancien Regime) με σκοπό την απόκτηση πολιτικών και ΑΣΤΙΚΩΝ δικαιωμάτων.
Η Κoμμούνα του Παρισιού ( Commune de Paris) το 1871 ήταν όντως ένας αγώνας του προλεταριάτου κατά την αστική τάξη, δηλαδή ταξικός αγώνας par excellence.

Καθημερινή (25.3.18)

—————————————————————————————————

Η έννοια Coup d` etat (Πραξικόπημα) σημαίνει

ξαφνικό και βίαιο σφετερισμό της εξουσίας εκ μέρους στρατιωτικών ή πολιτικών,οι οποίοι ήδη ανήκαν άμεσα ή έμμεσα στην εξουσία με σκοπό να εγκαθιδρύσουν μία

στρατιωτική δικτατορία ή μία   αυταρχική  κυβερνητική εξουσία χωρίς να αλλάξουν το κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό σύστημα (Βλέπε μεταξύ άλλων W.Theimer. Lexikon der Politik, Bern 1961, S. 673).Καθημ., 15.10.17

—————————————————————–

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μία νηφάλια, συστηματική και εκλαϊκευμένη επιστημονική θεώρηση

Κατ αρχάς θα ασχοληθούμε με την έννοια Τρομοκρατία, η οποία είναι
απλά μετάφραση της γαλλικής λέξης terrorisme, προερχόμενη από την λέξη terreur  Ιδέ Duden, Das große Fremdwörterbuch, Leipzig, Wien et alt., 2000, S. 1336) η οπoία πάλι έχει ως απαρχή το λατινικό ουσιαστικό terror (κάτι που προκαλεί τρόμο) από το ρήμα terrere (διάδοση τρόμου μέσω βιαίων πράξεων).

Ο Ρωμαίος ιστορικός Livius χρησιμοποιεί π.χ. τις εκφράσεις «terror servilis“ («τρόμος (προερχόμενος) από τους σκλάβους» και „terrorem habere ab alga re“ ( υφίσταται τρόμος από κάτι»), (Ιδέ το Standard Latein-Deutsches Handwörterbuch, K.E.Georges, Leipzig, 1890, S. 2523 . Πληροφορία: Το λεξικό αποτελείται από 3000 πυκνότατα γραμμένες σελίδες ). Ο όρος Τρομοκρατία ανήκει στην Πολιτική
Φιλοσοφία (υπάρχουν στην προηγμένη Δύση επίσης Θεωρητική, η Κοινωνική, η
Πολιτισμική, η Ηθική,νη Κρατική,  η Οικονομική, η Πρακτική φιλοσοφία καθώς και η Φιλοσοφία του Δικαίου με τις ανάλογες έδρες στα πανεπιστήμια) και στις πολιτικές επιστήμες.

Αν και υπήρχε ήδη στην αρχαία Ελλάδα το φαινόμενο της πολιτικής
τρομοκρατίας, π.χ. το πρόβλημα της δικαιολογημένης θανάτωσης τυράννων, έχει δημιουργηθεί ο όρος της τρομοκρατίας μέσω της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία είχε κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Για πρώτη φορά έχουν οι Ιακωβίνοι εισαγάγει και χρησιμοποιήσει την τρομερή έκφραση «regime de terreur“ («καθεστώς τρομοκρατίας»), αλλά κατά τη γνώμη τους ως κάτι το θετικό. Αυτό έχει συμβεί στις 5. του ΣΕπτέμβρη του 1793, όταν η Εθνική Συνέλευση  έχει εκδώσει το περιβόητο ντοκουμέντο ” Τρομοκρατικά μέτρα για την καταστολή αντεπαναστατικών πράξεων” που έγινε  βάση για τη δολοφονία  40 χιλιάδων ατόμων  μέσα σε οχτώ μήνες. Αυτή η ιδιαίτερη μορφή της εξουσίας των Ιακωβίνων έχει διαρκέσει από το 1793 έως το 1794.

Ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Hegel έχει ασχοληθεί με τον τρομοκρατικό τρόπο εξουσίας των Γάλλων επαναστατών του τελευταίου σταδίου της Επανάστασης και έχει διατυπώσει την άποψη, ότι μία επαναστατική κατάσταση , η οποία έχει ως σκοπό την εμπέδωση της ελευθερίας , μπορεί σε περίπτωση μην υπαρχόντων κρατικών θεσμών για την προστασία της ελευθερίας να μεταλλαχθεί βαθμιαία σε τρομοκρατία . Ετσι δημιουργείται μία πολιτική κατάσταση, στην οποία κυβερνάει η «υποκειμενική αρετή» μέσω του πολιτικού φρονήματος, κάτι που συνεπιφέρει την πιό φοβερή Τρομοκρατία  (Ιδέ Vorlesungen Philosophie Geschichte, Sämtliche Werke, Band XI, S. 561). Ιδιαιτέρως μεταξύ των δεκαετιών του 70 και του  90 έχουν ασχοληθεί ειδικοί επιστήμονες της Ευρώπης και των ΗΠΑ με το πολύπλευρο φαινόμενο της Τρομοκρατίας. Θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε τις πιό σημαντικές απόψεις.

Μία άποψη προσδιορίζει τον πυρήνα της Τρομοκρατίας έχοντας ως στόχο τη διάδοση τρόμου. Μια άλλη αντίληψη επισημαίνει τη σχέση μεταξύ του σκοπού και των μέσων προς επίτευξή του.

Πρόκειται τελικά για την άσκηση βίας κατά ανθρώπων και πραγμάτων λόγω της επίτευξης πολιτικών ή «ηθικών» στόχων. Η άσκηση βίας σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους μέσω κρατικών οργάνων δεν ανήκει σε μία τέτοια περίπτωση, εκτός εάν η βία αντιτίθεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η κρατική Τρομοκρατία (π.χ. στη Βόρεια Κορέα ή ήδη στην εποχή του Στάλιν, εν μέρει και του Λένιν ή στη Νότια Αφρική μέσω του συστήματος της Apartheid). Σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της βίας, είναι αυτή από νομική άποψη εγκληματική μεν, αλλά διαφέρει σε γενικές γραμμές από άλλες εγκληματικές πράξεις. Τοιουτοτρόπως διαφέρει η Τρομοκρατία από την άσκηση βίας στα πλαίσια πολέμων, εμφυλίων πολέμων και του αντάρτικου αγώνα.

Επισημαίνουμε και μίαν άλλη διαφορά και δη μεταξύ των κυρίων και των δευτερευόντων σκοπών της βίας . Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν πολιτικά όργανα, εναντίων των οποίων στρέφεται η βία. Στη δεύτερη περίπτωση είναι αντικείμενο της βίας άνθρωποι ή κρατικές εγκαταστάσεις με σκοπό να αναγκασθεί μία κυβέρνηση να κάνει αυτό που επιδιώκουν οι τρομοκράτες.

Σε ό,τι αφορά τη δικαιολογία, διαπιστώνουμε μία διαφορά μεταξύ της κρατικής και της «Επαναστατικής Τρομοκρατίας». Στην πρώτη περίπτωση ασκείται βία κατά του πληθυσμού και δεν ισχύει ουδεμία ηθική δικαιολογία. Η πιό ενδιαφέρουσα «επαναστατική Τρομοκρατία» έχει ως κύριο σκοπό να αποσταθεροποιήσει την
κρατική τάξη ή να επιφέρει αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Μια τέτοια βία έχει ως βάση όχι θεσμούς, αλλά την αυτεξουσιοδότηση λόγων ιδίων πολιτικών σκοπών.

Αλλά και στην περίπτωση δικαιολογίας της “Επαναστατικής Τρομοκρατίας” πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός.

α) Εάν εξυπηρετούνται ανήθικοι σκοποί, όπως π.χ. πραγματοποίηση
ρατσιστικών αντιλήψεων. Εδώ δεν ισχύει ουδεμία ηθική δικαιολογία.

β) Αλλά και στην περίπτωση της υλοποίησης ηθικών σκοπών, όπως π.χ. την εμπέδωση της ισότητας και της δικαιοσύνης δεν μπορεί κάτω από κανονικές συνθήκες να δικαιολογηθεί η βία (Ιδέ την Standard Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, J. Mittelstraß et alt. (Edit.),4 Bände, Band 4, Stuttgart, 2004, S.237).

Τι σημαίνει λοιπόν η έννοια Τρομοκρατία (Terror); Ποιός είναι σε θέση να δώσει έναν πειστικό ορισμό; Οπωσδήποτε ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι, αλλά οι ειδικοί επιστήμονες, στους οποίους ανήκουν, όπως ήδη αναφέραμε, οι εκπρόσωποι της πολιτικής φιλοσοφίας, πέραν τούτου των πολιτικών επιστημών, οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι.

Αλλά πρώτα ενδιαφέρουν τα ελληνικά λεξικά. Το Λεξικόν νέας ελληνικής γλώσσης (Γ. Ζευγώλη κ.α.,Αθήναι , 2ος τόμος, σ. 2424) δίδει τον εξής ορισμό : »Η δια του τρόπου
επικράτησης ή επιβουλή της εξουσίας υπό κοινωνικής τινος τάξεως δια
σκληρών μέτρων βίας : «λευκή τρομοκρατία», η ασκουμένη υπό της κρατούσης αστικής τάξεως, «ερυθρά τρομοκρατία», η χρησιμοποιουμένη υπό των επαναστατών εναντίον της αστικής». Αυτός ο ορισμός συγχίζει αναμφιβόλως τις κοινωνικές επαναστάσεις με το φαινόμενο της τρομοκρατίας  και είναι επομένως απορριπτέος .

Ο ορισμός στο «Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας ελληνικής γλώσσας», Αθήνα, 2010, σ. 1456/57 του Γ. Μπαμπινιώτη είναι σε αφάνταστο βαθμό επιπόλαιος και επιδερμικός : «Με την ίδια ελληνική λέξη κατονομάστηκαν ο περίοδοι της Γαλλικής Επανάστασης που χαρακτηρίστηκαν από μαζικές εκτελέσεις και οχλοκρατία..»

O ορισμός των κοινωνιολόγων θεωρεί την Τρομοκρατία ως «μέθοδο μέσω άσκησης φυσικής και ψυχικής βίας ακόμη και της φυσικής καταστροφής για να δημιουργήσει μία
ομάδα συστηματικά τρόμο με τον στόχο να πραγματοποιήσει τη δική της
αξίωση για εξουσία έναντι των άλλων ομάδων» (Ιδέ W. Fuchs-Heinritz et
alt. (Edit.), Lexikon zur Soziologie, Opladen, 1995, S. 674 . Αλλά και αυτός ο ορισμός δεν πείθει πλήρως.

Σε διεθνή κλίμακα έχει ο ΟΗΕ καταβάλλει από τις αρχές της δεκαετίας του 70 επανειλημμένως μεγάλες προσπάθειες για να επεξεργασθεί μία σύμβαση περί της απαγόρευσης και τιμωρίας της Τρομοκρατίας, αλλά τα διαφορετικά κράτη δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν περί του ορισμού της.

Υπάρχουν αντίθετες ερμηνείες, ενώ π.χ. οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές θεωρούνται σε πολλές χώρες αγωνιστές για την ελευθερία, αλλά άλλες χώρε  τους ονομάζουν, το Ισραήλ ούτως ή άλλως, τρομοκράτες.

Ηδη το 1972 έγιναν προτάσεις να προσδιορισθεί η Τρομοκρατία ως προσχεδιασμένη χρήση θανατηφόρας βίας κατά αμάχων πολιτών λόγω πολιτικών σκοπών.  Περί αυτού έχουν συγγράψει και υπερασπίσει τρεις ειδικοί σπουδαστές υπό την επιστημονική εποπτεία μου στη δεκαετία του  70 τη διπλωματική διατριβή τους.

Το 1992 έχει  η απόφαση 731 του ΟΗΕ, επισημάνει ότι η Τρομοκρατία είναι κίνδυνος για την παγκόσμιο ειρήνη και δη ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις. Το 2001 έχει διατυπωθεί ο πιό πειστικός ορισμός : «Τρομοκρατία είναι κάθε πράξη, η οποία μπορεί να
προκαλέσει τον θάνατο ή βαρείς τραυματισμούς σε αμάχους πολίτες…, εάν αυτή έχει ως κίνητρο να φοβίσει τον πληθυσμό ή μία κυβέρνηση»» για να ενεργήσουν, όπως επιθυμούν οι τρομοκράτες.

Περί της τρομοκρατίας κατά της διεθνούς αεροπορικής συγκοινωνίας υφίσταται ήδη από το 1970 η «Διεθνής Σύμβαση για την αντιμετώπιση της παράνομης κατάληψης αεροσκαφών» (hijacking) . Ειδικά περί αυτού ένας Σουδανέζος διπλωμάτης έχει συγγράψει και υπερασπίσει  υπό την επιστημονική μου εποπτεία το 1978 την διδακτορική του διατριβή με magna cum laude.

Είναι λίαν ενδιαφέρον να αναφέρουμε τη μεγάλη μεταλλαγή της επίσημης τοποθέτησης της τότε Σοβιετικής Ενωσης στο τότε καυτό θέμα του hijacking.

Επί χρόνια αξιολογούσε η Σοβιετική Ενωση τις ενέργειες πρωτίστως Νοτιοαμερικανών απαγωγέων αεροπλάνων ως ιδιαίτερη μορφή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Οταν όμως έχει  ένας αντιεξουσιαστής σοβιετικός πολίτης απαγάγει ένα αεροπλάνο, αμέσως άλλαξε η τότε κραταιά χώρα την πολιτική στάση της και άρχισε να καταδικάζει και γενικά καθώς και στα πλαίσια του ΟΗΕ το hijacking.

Από μεθοδική άποψη θα ήταν προτιμότερο να γίνει μία σύνθεση των προαναφερθέντων ορισμών της Τρομοκρατίας και δη με τα εξής χαρακτηριστικά γνωρίσματα :

α) Χρήση βαρειάς βίας κατά αμάχων πολιτών, πολιτικών ή κρατικών εγκαταστάσεων.

β) Δημιουργία ενός κλίματος διάχυτου τρόμου.

γ) Σκοπός να αποδειχθεί, ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους τρομοκράτες.

δ) Το πιό σημαντικό κινητήριο είναι η πραγματοποίηση άκρων ιδεολογικών και πολιτικών επιδιώξεων, όπως π.χ. η αντικατάσταση μίας κυβέρνησης με μίαν άλλη ή ενός κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος με ένα άλλο.

ε) Τρομοκρατικές πράξεις δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά ή θρησκευτικά (π.χ. Al Kaida, “Ισλαμικό Κράτος”), γιατί στην ουσία τους είναι εγκληματικές.

Υστερα απο την παταγώδη αποτυχία και κατάρρευση του «Υπαρκτού σοσιαλισμού» διερωτάται κανείς, τι πράγματι επιδιώκουν οι τρομοκράτες ψευτοεπαναστάτες. Ισως να πρόκειται για ψυχικά αρρωστημένους ανθρώπους, οι οποίοι χρειάζονται κατεπειγόντως ψυχιατρική περίθαλψη. Αυτό ισχύει και για γονείς κτλ., οι οποίοι εκφράζουν δημοσίως την υπερηφάνεια τους για τα «ηρωϊκά» βλαστάρια τους (π.χ. ένοπλη ληστεία σε μία τράπεζα στον Βελβεντό το 2013).

Συμπεράσματα :

α) Οι Ελληνες τρομοκράτες αναβιβάζουν τις δικιές τους πολιτικές αντιλήψεις σε μοναδική αρχή και σε κριτήριο για το τί είναι στην κοινωνία σωστό, ηθικό και δίκαιο. Διακατέχονται από υπερσουρεαλισμό , γιατί είναι πεπεισμένοι, ότι μέσω τρομοκρατικών ενεργειών θα μπορούσαν να αναλάβουν σε μίαν ευρωπαϊκή χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης την εξουσία με σκοπό να εμπεδώσουν ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα ίσως α λα Πολ Ποτ (Κambodscha) ο οποίος έχει εξοντώσει ένα τρίτο του πληθυσμού στο όνομα του  “γνήσιου κομμουνισμού».

Ακριβώς τώρα θυμήθηκα, ότι στις αρχές της δεκαετίας του 50 μου είπε κάποιος που επέστρεψε μερικές ημέρες πρωτύτερα από την εξορία στη Μακρόνησο, ότι έπρεπε να «το κάνουν όπως είπε ο Τρότζκι». Οταν τον ρώτησα, τί εννοούσε, μου έδωσε την εξής τρομερή απάντηση, που δεν θα την ξεχάσω ποτέ : «Να καθαρίζαμε τουλάχιστον 20 τοις εκατόν του πληθυσμού !«. Διερωτώμαι, αν ακόμη και τώρα υπάρχουν φανατισμένοι και τρελοί που σκέφτονται εμφυλιοπολεμικά. Αυτοί είναι οπωσδήποτε για δέσιμο.

β) Οι τρομοκράτες προσδίδουν την εξουσία στον εαυτό τους (αυτεξουσιοδότηση) και ενεργούν ταυτόχρονα ως αστυνομικός, ως εισαγγελέας, ως δικαστής και ως
εκτελεστής, αν και η θανάτωση ανθρώπων δεν είναι σύμφωνα με διεθνές , με ευρωπαϊκό καθώς και με εθνικό δίκαιο επιτρεπτή. Αυτή η απαγόρευση είναι αναμφιβόλως ένδειξη ανώτερου πολιτισμού.

γ) Οι πράξεις των τρομοκρατών αποτελούν σύμφωνα μα τα προαναφερθέντα συστήματα δικαίου ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που σημαίνει ότι αυτοί είναι εγκληματικά στοιχεία. Η οποιαδήποτε ιδεολογία δεν αποτελεί ουδεμία δικαιολογία για τα εγκλήματά τους. Ο δήθεν ρομαντικός επαναστατισμός τους είναι αναμφιβόλως εγκληματικός.

δ) Δέον να τιμωρηθούν παραδειγματικά επί τη βάσει του ποινικού δικαίου ή πιό απλά : Να σπάσουν τηραχοκοκαλιά των καθαρμάτων και πολιτικών αλητών. Επάνω στον ελληνικό λαό έπεσαν τόσες κατάρες. Τώρα αυτοί του έλλειπαν.

ε) Κόμματα με τρομοκρατικές συνιστώσες που και εκτός τούτου δεν καταδικάζουν την «πολιτική» τρομοκρατία ως εγκληματική πράξη είναι λίαν ακατάλληλα να αναλάβουν την εξουσία σε μίαν ευρωπαϊκή χώρα.

Διευκρίνιση : Είμαι πολιτικά και κομματικά τελείως ουδέτερος, αλλά λογικά και ψύχραιμα σκεπτόμενος. Ευκαιρίας δοθείσης θα ήθελα να επισημάνω, ότι εβίωσα τον τρομερό εμφύλιο με τις θηριωδίες εκατέρωθεν.

Δημοσιευθέν συχνά στον ηλεκτρονικό τύπο ( Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή, τελευταία φορά στις 19.7.17)

—————————————————————

Πρώτα ο άνθρωπος και ύστερα ο πολιτικός προσδιορισμός

Ηδη στην εποχή του Εμφυλίου και μετέπειτα μου έκανε εντύπωση, ότι κάποιος της “Αριστεράς” η της “Δεξιάς¨ έχει θεωρηθεί ως”δικός μας” , “΄καλό παιδί”, “κονωνικός άνθρωπος” ,”καλός πατριώτης” και παράδειγμα για τους άλλους, ας ήταν και τεμπέλαρος , αμόρφωτος , βλάκας και από κάθε άποψη άχρηστος και επικίνδυνος.
Αυτή η ηλίθια θεώρηση συνεχίζεται και σήμερα : Ο “Αριστερός” θεωρείται καλός, ο “Δεξιός” κακός, ο πατριδοκάπηλος μέγας πατριώτης,  ο λογικά σκεπτόμενος πατριώτης εθνομηδενιστής, ο επιχειρηματίας είναι κατάπτυστος εκμεταλλευτής, ενώ ο εργάτης ή πιό εύστοχα το μέλος του ΚΚΕ ή ο συνδικαλιστής  είναι άγγελος και »θυσιάζεται» για το συμφέρον του «λαoυτσίκου» . Αυτό είναι παράνεια  par excellence.
Η λογική λέγει όμως κάτι άλλο : άνθρωπος, άτομο, πολίτης, κατόπιν η ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση. Καθημερινή  (4.7.14).

—————————————————————–

Αρχαία Γνωμικά

Όπου βία πάρεστι, ουδέν ισχύει νόμος., Μένανδρος 

Εκκλησιαστικά Ρητά

Αρχαία Γνωμικά

Στάσις πάντων πολέμων χαλεπώτατος.Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Ιστορικές φράσεις

Ελευθερία ή ΘάνατοςΤο σύνθημα της Επανάστασης του Εικοσιένα και σύμβολο του Ελληνισμού
Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα.“Liberte, Egalite, Fraternite”Σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης(το βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, 1789)

Αφορισμοί

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
 
Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος.Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει.Τσε Γκεβάρα, 1928-1967, Αργεντινός επαναστάτης
Τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν οι πεινασμένοι, αλλά οι χορτάτοι που δεν έφαγαν τρεις μέρες.Ανώνυμος
Όταν ο λαός δεν θα ‘χει τίποτα πια να φάει, θα φάει τους πλούσιους.Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος
Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε.Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική.George Orwell, 1903-1950, Βρετανός συγγραφέας
Προλετάριοι όλων των λαών, ενωθείτε!Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος(από το κομμουνιστικό μανιφέστο [1848])
Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφοςάρεσε σε 119
Τις επαναστάσεις τις προετοιμάζουν οι μεγαλοφυείς, τις πραγματοποιούν οι φανατικοί, αλλά τις εκμεταλλεύονται τα αποβράσματα της κοινωνίαςΌττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος
Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους.Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Επαναστατώ άρα υπάρχω.Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957
Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική δράση.Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, 1870-1924, Σοβιετικός ηγέτης
Κάθε αναρχικός κρύβει μέσα του έναν αποτυχημένο δικτάτορα.Μπενίτο Μουσσολίνι, 1883-1945, Ιταλός δικτάτορας
Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957
Η φτώχεια οδηγεί στην επανάσταση, η επανάσταση στη φτώχεια.Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
Στις επαναστάσεις υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: εκείνοι που τις κάνουν κι εκείνοι που επωφελούνται.Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, Γάλλος ηγέτης
Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Ο αντάρτης είναι ο ιησουίτης του πολέμου.Τσε Γκεβάρα, 1928-1967, Αργεντινός επαναστάτης
Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί.Henry Ford, 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος
Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας.Franz Kafka, 1883-1924, Τσέχος συγγραφέας
Όποιος κάνει σχέδια για μετά την επανάσταση είναι αντιδραστικός.Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το
και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.
Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας
Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Οι καταπιεσμένοι που επαναστάτησαν δεν μπόρεσαν ποτέ να ιδρύσουν μια κοινωνία μη καταπιεστική.Simone Weil, 1909-1943, Γαλλίδα φιλόσοφος
Αυτοί που καθιστούν μια ειρηνική επανάσταση αδύνατη, κάνουν μια βίαιη επανάσταση αναπόφευκτη.Τζων Κέννεντυ, 1917-1963, Αμερικανός πρόεδρος [1961-1963]
Εάν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα – κατά το αισχύλειο- που θα επιθυμούσα να χαραχτεί στον τάφο μου, θα ήταν: «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».Μίκης Θεοδωράκης, 1925-, Συνθέτης και πολιτικός

 

Αρχαία Γνωμικά

Στάσις πάντων πολέμων χαλεπώτατος.Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Ιστορικές φράσεις

Ελευθερία ή ΘάνατοςΤο σύνθημα της Επανάστασης του Εικοσιένα και σύμβολο του Ελληνισμού
Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα.“Liberte, Egalite, Fraternite”Σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης(το βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, 1789)

Αφορισμοί

Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
Ας τρέμει η κυρίαρχη τάξη από την κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος
 
Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος.Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει.Τσε Γκεβάρα, 1928-1967, Αργεντινός επαναστάτης
Τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν οι πεινασμένοι, αλλά οι χορτάτοι που δεν έφαγαν τρεις μέρες.Ανώνυμος
Όταν ο λαός δεν θα ‘χει τίποτα πια να φάει, θα φάει τους πλούσιους.Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, 1712-1778, Γαλλοελβετός φιλόσοφος
Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε.Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική.George Orwell, 1903-1950, Βρετανός συγγραφέας
Προλετάριοι όλων των λαών, ενωθείτε!Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφος(από το κομμουνιστικό μανιφέστο [1848])
Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας.Καρλ Μαρξ, 1818-1883, Γερμανός φιλόσοφοςάρεσε σε 119
Τις επαναστάσεις τις προετοιμάζουν οι μεγαλοφυείς, τις πραγματοποιούν οι φανατικοί, αλλά τις εκμεταλλεύονται τα αποβράσματα της κοινωνίαςΌττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος
Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους.Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1770-1843, Ήρωας του Εικοσιένα
Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Επαναστατώ άρα υπάρχω.Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957
Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική δράση.Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, 1870-1924, Σοβιετικός ηγέτης
Κάθε αναρχικός κρύβει μέσα του έναν αποτυχημένο δικτάτορα.Μπενίτο Μουσσολίνι, 1883-1945, Ιταλός δικτάτορας
Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα.Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957
Η φτώχεια οδηγεί στην επανάσταση, η επανάσταση στη φτώχεια.Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
Στις επαναστάσεις υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: εκείνοι που τις κάνουν κι εκείνοι που επωφελούνται.Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, Γάλλος ηγέτης
Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Ο αντάρτης είναι ο ιησουίτης του πολέμου.Τσε Γκεβάρα, 1928-1967, Αργεντινός επαναστάτης
Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί.Henry Ford, 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος
Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας.Franz Kafka, 1883-1924, Τσέχος συγγραφέας
Όποιος κάνει σχέδια για μετά την επανάσταση είναι αντιδραστικός.Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το
και πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.
Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας
Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν.Φιντέλ Κάστρο, 1926-2016, Κουβανός ηγέτης
Οι καταπιεσμένοι που επαναστάτησαν δεν μπόρεσαν ποτέ να ιδρύσουν μια κοινωνία μη καταπιεστική.Simone Weil, 1909-1943, Γαλλίδα φιλόσοφος
Αυτοί που καθιστούν μια ειρηνική επανάσταση αδύνατη, κάνουν μια βίαιη επανάσταση αναπόφευκτη.Τζων Κέννεντυ, 1917-1963, Αμερικανός πρόεδρος [1961-1963]
Εάν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα – κατά το αισχύλειο- που θα επιθυμούσα να χαραχτεί στον τάφο μου, θα ήταν: «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».Μίκης Θεοδωράκης, 1925-, Συνθέτης και πολιτικός” Δεν επιβαλλεις Δικτατορία για να προστατεύσεις την Επανάσταση αλλά κάνεις Επανάσταση για να επιβάλλεις δικτατορία ” ! ( G. Orwell ).

 

Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρῃ απολούνται. κατά Ματθαίον ‐ κς’ 52 (αποδιδόμενο και ως: Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις.) 

 

Προέλευση Ευρωπαϊκών Λαών, Προέλευση Ελλήνων, Ελληνες στη Μεγάλη Ελλάδα

Προέλευση Ευρωπαϊκών Λαών, Προέλευση Ελλήνων

Εισαγωγικές παρατηρήσεις

α ) Σύμφωνα με την Γνωσεολογία που είναι ένα ειδικό τμήμα της Φιλοσοφίας, δέον να βασίζεται η γνώση στην αντανάκλαση και εμβάθυνση της αντικειμενικής πραγματικότητας ( Δημόκριτος ). Και όμως, όταν πρόκειται για την προέλευση και ειδικά για την εθνογένεση των Ευρωπαίων, διαπιστώνουμε το λίαν δυσάρεστο φαινόμενο της τεθλασμένης αντανάκλασης της πραγματικότητας που σημαίνει στην ουσία την διαστρέβλωσή της. Δηλαδή οι εθνικοί θρύλοι και τα παραμύθια αντικαθιστούν συνήθως την αντικειμενική αλήθεια. Μία τέτοια τοποθέτηση επικρατούσε επίσημα στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία με τις γνωστές συνέπειες και στο παρόν σημειώνεται ιδιαιτέρως σε μερικές βαλκανικές χώρες και στην Τουρκία.

β ) Η ενασχόλησή μου με αυτό το αντικείμενο ανήκει στην ανώτερη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και άρχισε προ 55 ετών.

Αλλά ήδη στα παιδικά μου χρόνια διεπίστωνα διαφορετικές φυσιογνωμίες και συμπεριφορές μεταξύ των κατοίκων στην γενέτειρά μου, όπου ζούσαν Πόντιοι από διάφορα μέρη του Πόντου και επομένως τελείως διαφορετικές φυσιογνωμίες ( ελληνικές, καυκάσιες, κουρδικές,τουρκμενικές κλπ.) και συμπεριφορές, Εντόπιοι, Βλάχοι, Μικρασιάτες, Αρμένοι, Θρακιώτες και Νησιώτες από το Αιγαίο Πέλαγος. Στο Γυμνάσιο της Κατερίνης προστέθηκαν και Κωνσταντινουπολίτες, Στερεοελλαδίτες, Πελοποννήσιοι, Σαρακατσαναίοι, Αλβανοί, Σλάβοι και Καραγκούνηδες.

Γενικά δεν υπήρχαν μεν προβλήματα, αλλά σε ό,τι αφορά την βασική συμπεριφορά, ήταν η διαφορά μεταξύ των βουνήσιων ( Πιέρια, Όλυμπος ) Βλάχων και των Ποντίων μεγάλη, έως αντίθετη. Σημειώνεται ακόμη μία γλωσσική διαφορά : Οι Βλάχοι μιλούσαν στο σπίτι μία νεολατινική γλώσσα και γι αυτό ήταν η εκμάθηση των Λατινικών ευκολότερη, ενώ οι Πόντιοι συνεννοούνταν στα πλαίσια της οικογένειας στα Ποντιακά και τοιουτοτρόπως ήταν σε θέση να μαθαίνουν τα Αρχαία Ελληνικά με ευχέρεια.

Αργότερα είχα ως σπουδαστής και κατόπιν πρωτίστως ως επιστήμονας και πανεπιστημιακός την ευκαιρία να συνεχίσω τις εθνολογικές παρατηρήσεις και μελέτες πιό συστηματικά, γιατί οι σπουδαστές μου προερχόταν σχεδόν από 70 χώρες του κόσμου ανεξαιρέτως από όλες τις ράτσες και τις ηπείρους. Βαθμιαία έβλεπα τις μεγάλες φυσιογνωμικές διαφορές μεταξύ των Ευρωπαίων, μεταξύ των Ασιατών, μεταξύ των Αράβων καθώς και μεταξύ των πολυάριθμων αφρικανικών φύλων και λαών. Στα παρελθόντα 55 έτη μπόρεσα να ασχοληθώ με τους Γερμανούς ( γερμανικές, σλαβικές και κελτικές φυσιογνωμίες ) συστηματικότατα. Όλα αυτά που έβλεπα με προβλημάτισαν βαθειά και εντατικά.

Είναι αυτονόητο, ότι οι γνώσεις μου στηρίζονται σε πολυάριθμα επιστημονικά βιβλία ειδικών επιστημόνων στους κλάδους Αρχαιολογία, Ιστορία , Εθνολογία, Θρησκεία και Μυθολογία καθώς και στα δημοσιευθέντα αποτελέσματα ερευνών της Γενετικής ( DNA ). Εδώ αναφέρονται μόνον οι επιστημονικές απόψεις, περί των οποίων από μεθοδική άποψη υφίσταται γενική ομοφωνία ( consensus generalis professorum et doctorum ) .

γ ) Φυσικά περνούν οι ειδικές γνώσεις από το αυστηρό φίλτρο της Γενικής Μεθοδολογίας των Βασικών και Προγνωστικών Επιστημονικών Ερευνών ( ένας από τους πανεπιστημιακούς μου κλάδους ). Έχουν ειδικά εφαρμοσθεί οι αρχές της Εξέλιξης ( Μεταλλαγής ) και της Σύγκρισης.

δ ) Η μελέτη  άρθρο αντιτίθεται στον ανέξοδο υπερεθνικισμό, στον γελοίο σωβινισμό και στον ολέθριο και απάνθρωπο ρατσισμό και διακατέχεται έτσι από το πνεύμα του ουμανισμού ( ανθρωπισμού ) και της διαλλακτικότητας έναντι άλλων εθνών.

ε ) Η προέλευση των Ευρωπαίων είναι ένα σύνθετο θέμα , γιατί συνδέεται πρωτίστως με μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών ήδη στην προϊστορική εποχή καθώς και με την εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτή η βασική διαπίστωση ασκεί καθοριστική επιρροή επί της προσέγγισης στο θεμα.

1. Μετακινήσεις και συγχωνεύσεις πληθυσμών στην προϊστορική περίοδο της Ευρώπης

Μετακινήσεις στην Παλαιολιθική και στην Μεσολιθική Εποχή

Ομόφωνα πρεσβεύουν οι ειδικοί αρχαιολόγοι την άποψη, ότι ο Homo sapiens sapiens ( “σκεπτόμενος άνθρωπος” – στα τελευταία έτη έχουν οι επιστήμονες αναγνωρίσει και τον Homo Neanderthalensis ως Homo sapiens- έφθασε στην Ευρώπη προερχόμενος από την Αφρική μέσω της Μέσης Ανατολής προ 42 χιλιάδων , στην Κίνα προ 60 έως 70 και στην Αυστραλία προ 45 ( μερικοί ειδικοί γράφουν προ 50 έως 60 ) χιλιάδων ετών.

Πρώτα εποίκησε την Νότια Ευρώπη και κατόπιν άρχισε βαθμιαία να κινείται προς τον Βορρά, όπου όμως επικρατούσαν έως προ 11 χιλιάδων ετών οι παγετώνες. Ύστερα από την υποχώρηση των παγετώνων και την βαθμιαία δημιουργία κατάλληλου κλίματος και κάπως κανονικών συνθηκών ζωής εξαπλώθηκε ο σύγχρονος άνθρωπος σε όλη την Ευρώπη.

Τα κύρια μέσα επιβίωσης σε όλη την διάρκεια της Παλαιολιθικής Εποχής ( τελείωσε περίπου 8000 π.Χ. ) και της Μεσολιθικής Εποχής ( 8000 έως 5.500 /5000 π. Χ. ) ηταν η θήρα ( Κυνηγοί), η αλιεία ( αλιείς ) και η συλλογή άγριων φυτών και καρπών ( τροφοσυλλέκτες). Ακριβώς αυτός ο τρόπος διαβίωσης ανάγκασε τους “Πρωτοευρωπαίους” ( terminus scientificus ) να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο έλαβαν χώραν επιμειξίες μεταξύ των Ευρωπαίων των διαφορετικών περιοχών.

Μετακινήσεις στην Νεολιθική Εποχή , Ινδοευρωπαίοι

Η Νεολιθική Εποχή ( περίπου 5.500/5000 έως περίπου 3000 π.Χ. ) ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την “Αγροτική Επανάσταση”, την πρώτη μεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στην Μέση Ανατολή όμως έχει προηγηθεί η Νεολιθική Εποχή κατά πολύ ( σύμφωνα με τις νεώτερες ανακαλύψεις συνέβει αυτό 8000 έως 9000 π.Χ. ! ). Αυτό ισχύει γενικά και για την γενική εξέλιξη του υλικού και ύστερα από 4.500 έτη και του πνευματικού πολιτισμού.

Η γεωργία οδήγησε μέσω των παραγωγικών δυνάμεων σε μία κοσμοϊστορική βελτίωση μεν των βιωτικών συνθηκών και σε πολλαπλασιασμό του πληθυσμού, αλλά ήδη προέκυψαν μεγάλα προβλήματα κατάλληλου εδάφους για τις γεωργικές καλλιέργειες, Έτσι αναγκάσθηκαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους και να κινηθούν προς τα δυτικά.

Πρώτα ξεχύθηκαν στις περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου έχει επαναληφθεί λόγω των ευνοϊκότερων συνθηκών ζωής το φαινόμενο του πολλαπλασιασμού του πληθυσμού. Προ περίπου 8 χιλιάδων ετών άρχισε πάλι η εξάπλωση των πληθυσμών ακόμη πιό δυτικά και έφθασε έως την Βουλγαρία και την Ελλάδα. Ακολουθώντας τον ποταμό Δούναβη έφθασαν οι γεωργοί έως την Κεντρική Ευρώπη και από εκει άρχισε ο εποικισμός της Βόρειας Ευρώπης.

Άλλοι αγροτικοί πληθυσμοί εγκατέλειψαν την Βόρεια Αφρική και εποίκησαν την Ιβηρική Χερσόνησο , στην οποία όμως λόγω της αφθονίας ψαριών και οστράκων παραμελήθηκε η καλλιέργεια της γης και έτσι υστέρησε στην εξέλιξη της γεωργίας.

Οι αγρότες από την Μέση Ανατολή έφεραν μέσω της Μικράς Ασίας στην καθυστερημένη Ευρώπη γνώσεις περί την γεωργία και την συστηματική κτηνοτροφία καθώς και υλικό πολιτισμό. Ειδικοί επιστήμονες της Γενετικής, ένας στην Γερμανία και ένας στην Τσεχία, κατόρθωσαν προ μερικών ετών να αποδείξουν με DNA-έρευνες πειστικά, ότι τα σημερινά βοϊδή της Ευρώπης προέρχονται ιστορικά από την Μέση Ανατολή .

Εκτός τούτου έχει αποδειχθεί, ότι ήδη 5500 (στην Ελλάδα ήδη 6000 ) π.Χ. επικράτησε η γεωργία στην Κεντρική Ευρώπη. Δηλαδή οι Ευρωπαίοι, μεταξύ αυτών και οι μακρινοί πρόγονοι των σημερινών Γερμανών κατοικούσαν ήδη τότε σε σπίτια και όχι “επάνω στα δένδρα ! ” και έτρωγαν ψωμί και όχι βελανίδια, όπως συχνά και παρανοϊκά ισχυρίζονται κάποιοι ανιστόριτοι και υπερεξυπνάκηδες Ελληναράδες.

Οι πρώτοι γεωργοί έμειναν μόνιμα στις πιό εύφορες περιοχές της Ευρώπης με σκοπό να καλλιεργήσουν την γη. Αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία μιας απαραίτητης κοινωνικής οργάνωσης και του πρώτου αγροτικού πολιτισμού σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά οι λαοί της Μέσης Ανατολής προηγούντο σε όλα τα επίπεδα επί περίπου 4000 έτη. Είναι ευκατανόητο, ότι αυτοί οι λαοί ( Σουμέριοι , Αιγύπτιοι, Ακκάδες, Βαβυλώνιοι ) ίδρυσαν κράτη προ 5 και συστηματικούς νόμους προ 4250 ετών και γενικά έθεσαν τις βάσεις για τους πρώτους πολιτισμούς της ανθρωπότητας ( Ιδέ εδώ  στο Μπλογκ μου τη μελέτη “Πολιτισμός και Κουλτούρα” ).

Οι πολυάριθμες μετακινήσεις στην Ευρώπη οδήγησαν βαθμιαία σε επίσης πολυάριθμες συγχωνεύσεις των πληθυσμιακών ομάδων και σε αλληλοεπιδράσεις των τότε ευρωπαϊκών γλωσσών. Με αυτόν τον τρόπο έχει συντελεσθεί η διαδικασία της διαφοροποίησης των αυτόχθονων πληθυσμών και των γλωσσών τους. Οι τελείως διαφορετικές κλιματικές συνθήκες συνέβαλαν και στην διαφοροποίηση των νοοτροποιών των Νοτίων και των Βορείων Ευρωπαίων , η οποία όμως στην ουσία άρχίσε ήδη προ 42 χιλιάδων ετών. Η προϊστορική Αρχαιολογία τους αξιολόγησε ως φιλήσυχους γεωργικούς πληθυσμούς, οι οποίοι είχαν λόγω της παραγωγικότητας της γης πρωτίστως θηλυκές θεότητες.

Αλλά στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς. Αυτοί προήλθαν από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.

Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.

Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί . Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπ όψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.

Στα μέσα της Νεολιθικής Εποχής έλαβε χώραν μία μεγάλη μετακίνηση νομαδικών πληθυσμών κτηνοτρόφων που ήταν πολύ δυναμικοί και γενικά επιθετικοί. Σε αυτούς χρωστούν οι σημερινοί ευρωπαϊκοί λαοί την δυναμικότητά τους. Γι αυτό κατόρθωσαν να νικήσουν σχετικά εύκολα τους ειρηνικούς αγροτικούς πληθυσμούς και να επιβάλλουν την γλώσσα και τους δικούς τους ως επί το πλείστον αρσενικούς θεούς.

Αυτοί προήλθαν σύμφωνα με την έως τώρα επικρατούσα άποψη των ειδικών επιστημόνων από τις περιοχές μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας.

Αυτό εχει επαναληφθεί αργότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία πολλές φορές. Η τελευταία μετακίνηση λαών σημειώνεται στον 9ο αι., όταν οι νομαδικοί, πολεμικοί και ληστρικοί Μαγγυάροι , προερχόμενοι από την Ασία, εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη, την οποία κατέλαβαν εν μέρει , επέβαλαν την ασιατική γλώσσα τους και έμειναν για πάντα. Και αυτοί ανήκουν στους προγόνους των σημερινών Ούγγρων.

Η επιστήμη ονόμασε τους πολεμικούς νομάδες της Νεολιθικής Εποχής Ινδοευρωπαίους. Έως προ ολίγων δεκαετιών είχαν την ονομασία Ινδογερμανοί, ενώ μόνον στην Ελλάδα είναι γνωστοί ως Ιαπετικοί .

Εάν στα τέλη του 19ου αι. οι ιστορικοί και εθνολόγοι γνώριζαν περισσότερα περί των Κελτών, θα τους ονόμαζαν Ινδοκέλτες. Το νόημα της ονομασίας έγκειται στο ό,τι οι επιστήμονες έλαβαν υπόψη τους πιό ανατολικούς ( Ινδούς, κανονικά Ινδοάριους ) και τους πιό δυτικούς ( Γερμανούς ) συγγενικούς πληθυσμούς.

Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ. έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν αργόοτερα προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική.

Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και ως Ινδοάριοι.

Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστο

Περίπου 4000 έως 3.500 π. Χ.( αλλοι  γράφουν προ 3000 ετών) έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η μορφολογία του εδάφους έμοιαζε πολύ με την μορφολογία της πρώην πατρίδας τους. Η επιστήμη τους ονόμασε Χάτεμ-Ινδοευρωπαίους από τον αριθμό (Χ)εκατόν (100) στα Αρχαία Ελληνικά. Άλλοι Ινδοευρωπαίοι κινήθηκαν προς το Κουρδιστάν, το Ιράκ και το Ιράν και την Βόρεια Ινδία και λόγω της δυναμικότητας και της στρατιωτικής υπεροχής τους κατέκτησαν ταχέως περιοχές, στις οποίες ζούσαν εδώ και χιλιετηρίδες υπερπολιτισμενοι λαοί , όπως π.χ. οι Σουμέριοι, οι Ακκάδες και οι Βαβυλώνιοι. Αυτοί ονομάσθηκαν Σάτεμ-Ινδοευρωπαίοι από τον αριθμό εκατόν ( Σάτεμ ) στην Σανσκριτική. Αυτοί που κατέκτησαν και έμειναν στην τεράστια Βόρεια Ινδία είναι γνωστοί και σαν Ινδοάριοι.

Υπάρχει λόγος να τονίσουμε, ότι η λέξη Άριος ( Arya ) σημαίνει ο ευγενής και έχει την ίδια ινδοευρωπαίκή γλωσσική ρίζα με την ελληνική λέξη Άριστος και ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με την φαντασιοπληξία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών , οι οποίοι μπέρδεψαν η σκοπίμως διαστρέβλωσαν τις έννοιες αυτοονομαζόμενοι “Αριοι”. Και οί Ινδοάριοι κατόρθωσαν να επικρατήσουν με την θρησκεία και την γλώσσα τους ( Σανσκριτική ).

Στην Κεντρική Ασία έμειναν ακόμη μερικές χιλιετηρίδες Ινδοευρωπαίοι, όπως οι πρόγονοι των ιστορικών Κιμερίων , Σκυθών και Τοχάρων. Αργότερα εκτοπίσθηκαν πρώτα από τους μογγολικούς Σαρμάτες και βαθμιαία από άλλους μογγολικούς λαούς, των οποίων οι απόγονοι κατοικούν σήμερα σε όλην την Κεντρική Ασία.

Το λίαν ενδιαφέρον έγκειται στο ό,τι οι αγώνες μεταξύ των επιθετικών Ινδοευρωπαίων κτηνοτρόφων νομάδων και των ειρηνικών αυτόχθονων αγροτικών πληθυσμών αντανακλώνται στην μυθολογία των λαών που προήλθαν από την συγχώνευση των κατακτητών με τους κατακτημένους με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο. Το ινδικό έπος Ramayana περιγράφει π.χ. τον αγώνα μεταξύ των “καλών” λευκών πιθήκων ( Ινδοάριοι ) και των “κακών” μαύρων πιθήκων ( αυτόχθονοι Dravidas ) .

Κάτι το παρόμοιο διαπιστώνουμε και στην ελληνική μυθολογία. Η Τιτανομαχία τελείωσε με την ολοσχερή νίκη των θεών των Ινδοευρωπαίων κατά των θεών του γηγενούς πληθυσμού, ως επί το πλείστον των Πελασγών. Όπως φαίνεται, όχι μόνον η Ιστορία, αλλά και η Μυθολογία γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.

Στην επίσης ενδιαφέρουσα μυθολογία των Γερμανών ήταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ( Asen ) από του γεωργούς και ( Wanen ) από τους Ινδοευρωπαίους εξ ίσου ισχυρές , γι αυτό αναγκάσθηκαν να συμβιβαστούν. Αυτός είναι ο λόγος, που ο ανώτατος θεός των πολυάριθμων αρχαίων γερμανικών φύλων και λαών είχε τα δύο ονόματα Odin και Woda. Γερμανοί ειδικοί επιστήμονες πρεσβεύουν την άποψη , ότι αυτή η σύνθεση ( ειρηνόφιλοι αγρότες και επιθετικοί κηνοτρόφοι Ινδοευρωπαίοι ) έχει επηρεάσει για πάντα τον διπλό χαρακτήρα της γερμανικής νοοτροπίας.

Από την συγχώνευση των Ινδοευρωπαίων και των ευρωπαϊκών αγροτικών πληθυσμών προήλθαν οι ευρωπαϊκοί λαοί , των οποίων οι γλώσσες είναι συγγενικές και ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών , περί των οποίων πρόκειται να δημοσιευθεί στο Blog ειδική μελέτη, η οποία προετοιμάζεται συστηματικά εδώ και μισόν αιώνα. Οι γλώσσες των γηγενών πληθυσμών εξαφανίσθηκαν. Μόνο τα Βασκικά ( προέρχονται σύμφωνα με DNA-έρευνες όπως και οι Βάσκοι από την Βόρεια Αφρική ) , τα Ουγγαρέζικα ( αυτά είναι όπως και οι καθ εαυτού Ούγγροι ασιατικής προέλευσης) , τα Φινλανδέζικα και τα Εσθονικά ( και τα δύο είναι συγγενικά και σιβηρικής προέλευσης ) και τα Τούρκικα που προέρχονται όπως και οι καθ εαυτού, οι μογγολικοί Τούρκοι από την Κεντρικοανατολική Ασία (Ουράλια) και δεν ανήκουν σε αυτήν την γλωσσική οικογένεια.

Μετακινήσεις στην Εποχή του Ορείχαλκου/Χαλκού ( 3000-1250 π. Χ. )

Οι Ινδοευρωπαίοι έζησαν μαζί μερικές εκατοντάδες έτη στην Κεντρική Ευρώπη. Από οικονομικούς και πληθυσμιακούς λόγους άρχισαν να εγκαταλείπουν αυτήν την περιοχή κινούμενοι προς όλες τις κατευθύνσεις : Οι πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων , των Ιλλυρίων και των Θρακών προς τα Βαλκάνια, των αρχαίων Κελτών διαδοχικά προς τα Δυτικά, οι πρόγονοι των αρχαίων Γερμανών προς τον Βορρά, όπου προ 4 χιλιάδων ετών έχει πραγματοποιηθεί η γένεσή τους και των Βαλτικών πληθυσμών προς την Βορειο-Ανατολική Ευρώπη.

Σε εκείνη την εποχή δεν μπορούσε ακόμη να γίνει λόγος για προγόνους των Σλαβικών φύλων. Όπου και να πήγαιναν οι Ινδοευρωπαίοι γινόταν συγχώνευση με τους αγροτικούς πληθυσμούς. Ταυτόχρονα επικρατούσαν οι ως επί το πλείστον αρσενικοί θεοί και η γλώσσα τους φυσικά με πολλά στοιχεία των μη ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Κατ αυτόν τον τρόπο διαφοροποιήθηκαν ήδη τότε οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.

Στην περίοδο της Εποχής του Ορειχάλκου έχει συντελεσθεί 1200 π.Χ. μία δυναμική μετακίνηση ευρωπαϊκών λαών, τους οποίους η Αρχαιολογία ονόμασε “Θαλάσσιους Λαούς” . Η αφετηρία τους ήταν τα Βαλκάνια, πέρασαν στην Μικρά Ασία, κατέστρεψαν τον ακμαίο χιττικό πολιτισμό, αλλά στην Αίγυπτο νικήθηκαν από τον Φαραώ Ραμψή Γ. Και αυτό το γεγονός οδήγησε στην περαιτέρω επιμειξία μερικών ευρωπαϊκών λαών.

( “Θαλάσσιοι Λαοί :” Lukka (rkw,) : Λύκιοι , Sherden (š3rdn) : Σάρδες, Shekelesh (š3krš3) : Σικελοί, Akawasha (jḳ3w3š3), Αχαιοί , Denyen (d3jnjw): Δαναοί ,Tjekker (3k3r): Τεύκροι Pholosté (prwsṯ) : Φιλισταίοι. Πηγές : -Colleen Manassa, The Great Karnak Inscription of Merenptah: Grand Strateg,  Yale University, New Haven 2003. – Heike Sternberg-el Hotabi,  Der Kampf der Seevölker gegen Pharao Ramses III., Rahden (Westfalen) 2012. -Edward Noort, Die Seevölker in Palästina, Kampen 1994. – Eliezer D. Oren, The sea peoples and their world, University Museum, Philadelphia 2000 ).

Μετακινήσεις στην Εποχή του Σιδήρου

Κατά την διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου έλαβαν χώραν στην Ευρώπη οι εξής σημαντικές μετακινήσεις και ταυτόχρονα συγχωνεύσεις λαών και φύλων :

Ελληνες

Οι αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στην Ιταλία και τη Σικελία – 37,5 % το ελληνικό DNA στους Σικελούς!