Η προσέγγισή μου στο έργο του Γ. Μπαμπινιώτη βασίζεται στις εξής αφετηρίες :
α) Απόλυτος σεβασμος της αξιοπρέπειας του Γ. Μπαμπινιώτη που είναι γιακάθε άνθρωπο η γενική βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του.
β )Εκτίμηση των επιστημονικών γνώσεών του. Ως πανεπιστημιακός ,αν και όχι επαγγελματικά γλωσσολόγος αλλά πολύγλωττος , δύναμαι να τις αξιολογήσω και δη θετικώς.
γ ) Σύμφωνα με τις μεθοδολογικές Αρχές της
διάκρισης, της σχετικότητας και της συγκεκριμενοποίησης η αξιολόγηση αφορά μόνον το Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (2010).
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση εστιάζεται η κριτική μου εστιάζεται ιδιαιτέρως στα εθνωνύμια , τα οποία εμπεριέχουν τόσα λάθη , που βγάζω το συμπέρασμα , ότι δεν έχει ελέγξει καλά τους επιστημονικούς βοηθούς του. Παρόμοια εμπειρία έχει κάθε πανεπιστημιακός.
Αλλά σημειώνεται εν μέρει επιπολαιότητα και σε σημαντικούς όρους των κοινωνιολογικών και πολιτικών επιστημών . Εδώ αναφέρουμε λόγω χώρου μόνον μερικές : διαφθορά, τρομοκρατία, αλήτης, κάθαρμα κτλ.
δ ) Λόγω της επιστημονικής δεοντολογίας δεν είναι
πρόθεσή μου να μειώσω το επιστημονικό έργο του Γ. Μπαμπινιώτη , αλλά να κάνω εποικοδομική κριτική , αν και ξέρω , ότι ο Νεοέλληνας σε γενικές γραμμές δεν αποδέχεται κριτική. Ο νηφάλιος και εμπεριστατωμένος διάλογος επί τη βάσει της λογικής έχει δυστυχώς αντικατασταθεί εδώ και πολλά χρόνια με έναν παράλογο υπερεξυπνακισμό και καταστροφικό συγκρουσιασμό.
ε ) Η ετυμολογία των εθνωνύμιων, τοπωνύμιων και υδρωνύμιων της Ευρώπης ανήκει εδώ και 45 έτη στους κυρίους πυλώνες της εγκυκλοπαιδικής μου μόρφωσης και βασίζεται αποκλειστικά σε επιστημονικά συγγράμματα ως έκφραση της διεθνούς ομοφωνίας των δοκτόρων και καθηγητών ( consensus universalis doctorum et professorum ) και όχι σε υποπροϊόντα τσαρλατάνων, οι οποίοι αλωνίζουν κυριολεκτικά στις βαλκανικές χώρες και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα.
1. ΔΡΥΣ . Οχι γενικά δένδρο, αλλά βελανιδιά , το άγιο δένδρο των Κελτών και των Γερμανών και έκφραση τεράστιας ισχύος.
Ακόμη και σήμερα έχουν ειδικά οι Γερμανοί απέναντι στην βελανιδιά μία συναισθηματική και κάπως θρησκευτική σχέση. Σε ό,τι αφορά την ισχύ της , αναφέρεται η βελανιδιά και σε παροιμιώδης εφράσεις , όπως μιά περί του πρώην καγκελαρίου Helmut Kohl : “Er steht wie eine deutsche Eiche” (” Στέκεται σαν μιά γερμανική βελανιδιά”).
Μόνον κάτω από βελανιδιές συγκεντρώνονταν οι αρχαίοι Γερμανοί για να αποφασίσουν για τις κοινές υποθέσεις.
2. ΔΡΗΙΔΗΣ. α ) Δεν έχει σχέση με το wido= βλέπω. β ) Λείπει το μαγικό χορτάρι που ευδοκιμούσε μόνον στον κορμό της βελανιδιάς ( Δρυς) και από το οποίο οι ιερείς παρασκεύαζαν το μαγικό ποτό” ( (Asterix !).
3. ΔΩΡΙΕΥΣ. Από δορυφόρος=δόρυ φέρειν, δηλαδή “αυτός που κρατά δόρυ από ξύλο βελανιδιάς” ( με αιχμή από σίδερο , εποχή του σιδήρου).
4. ΑΓΓΛΟΙ (Angeln). Όχι από την Κεντρική Ευρώπη ( σημερινή Σαξωνία), αλλά από την απώτερη βόρεια περιοχή της Γερμανίας (Niedersachsen).
5. ΣΑΞΟΝΕΣ ( Sachsen). α ) Όχι φύλα, αλλά ένα φύλο ματαξύ πολλών γερμανικών φύλων. β ) Όχι “ίσως από το πολεμικό μαχαίρι”, αλλά οπωσδήποτε από την σπάθη sachs .
5α. ΓΕΡΜΑΝΟΙ (Germanen). Εδώ έχουν γίνει τρομερά λάθη .
Δεν έδωσαν οι Κέλτες το όνομα Γερμανοί στους γείτονές τους . Στην εποχή εκείνη έδιδαν μόνον οι πιό πολιτισμένοι λαοί, όπως οι Έλληνες- αυτοί έπλασαν το γενικό εθνωνύμιο Κέλτες- και οι Ρωμαίοι στους περιφρονημένους βαρβάρους ονόματα.
Η λέξη Germanus ( Γερμανός) ανήκει στην κλασσική λατινική γλώσσα και σημαίνει “ο γνήσιος” , ” ο σωστός”, δηλαδή ένα επίθετο έχει ουσιαστικοποιηθεί .
Οι Ρωμαίοι επικράτησαν στην Gallia, πέρασαν στην απέναντι όχθη του ποταμού Ρήνου (Rhein) και συνάντησαν λαούς πιό δυναμικούς και καλύτερους πολεμιστές , αλλά και πολιτισμικά πιό καθυστερημένους και νόμισαν , ότι πρόκειται για διαφορετικά κελτικά φύλα και τους ονόμασαν Germani. Εννοούσαν “οι γνήσιοι ” ( Κέλτες ).
Το όνομα Γερμανός είναι γνωστό και σε Αρχιερείς της Ορθόδοξης Εκκλησίας ( ιδιαιτέρως ελληνική και ρωσική), οι οποίοι ονομάζονται συχνά Γερμανός που σημαίνει “ο γνήσιος’” , “ο σωστός ” Χριστιανός.
6. Η λέξη της σημερινής ιρλανδικής (Gälish= Νεοκελτικά στην Ουαλία, Ιρλανδία και Σκωτία) maon ( λαός ) δεν ισχύει για την εποχή προ δύο χιλιάδων ετών.
Γερμανοί, Κέλτες και Ιλλύριοι είχαν μία κοινή ινδοευρωπαϊκή λέξη που σήμαινε λαός : TEUTA -DEUTSCH-DEUTSCHLAND. Οι ληστρικοί Ιλλύριοι στην σημερινή περιοχή του Μαυροβουνίου και της Βόρειας Αλβανίας πολέμησαν υπό την βασίλισσά τους Τεούτα και νικήθηκαν από τον Ρωμαίο στρατηλάτη Pompeius.
a ) Μετά από την λέξη Τeuta έχει δημιουργηθεί για το λαός η λέξη thiot ( thiad στα αρχαία Σαξωνικά), που ήταν η βάση για το επίθετο thiudisc ( theodisc= γερμανικός (8/9oς αι.) , που χρησιμοποιούσαν όμως μόνον για τη γλώσσα τους.
β ) Κατά την διαρκεια του Μεσαίωνα οι Γερμανοί έκαναν με διάφορα εθνωνύμια επιδρομές στην Βόρεια Ιταλία καταστρέφοντας και ληστεύοντας. Οι αγανακτισμένοι Ιταλοί θυμήθηκαν, ότι αυτοί συμπεριφέρονταν ως ένας προγονικός λαός, οι Teutones (Tεύτονες) προ 2200 ετών, οι οποίοι ήταν η ενσάρκωση της βαρβαρότητας δηλαδή Τεύτονας= βάρβαρος και τους απέδωσαν το εθνωνύμιο tedesco= Deutscher . Αυτό το εθνωνύμιο παρουσιάζει κάποια ιδιαιτερότητα , γιατί είναι με πρόθεση βρισιά και προσβολή (sic). Η λέξη Τeuta είναι γνωστή στα αρχαία Γερμανικά, στα Ιλλυρικά και στα Κελτικά.
7. ΕΥΡΩΠΗ. Είναι αναμφιβόλως η δυτικο-σημιτική λέξη Βρπ (Βρεπ) και σημαίνει δύση καθώς και δειλινό . Το ίδιο έκαναν βραδύτερα οι Αρχαίοι Έλληνες, ονομάζοντας την Δυτική Ευρώπη Εσπερία.Η άλλη ερμηνεία έχουν εμπεδωθεί πολύ αργότερα.
8. ΓΑΛΛΟΙ-ΓΑΛΛΙΑ. Οι Ρωμαίοι κατακτητές διεπίστωσαν , ότι όλα τα πολυάριθμα κελτικά φύλα με ξεχωριστά εθνωνύμια είχαν κοινή θρησκεία και το ίδιο σύμβολο ως τοτέμ, τον πετεινό, στα Λατινικά Gallus. Έτσι ονόμασαν τη χώρα Gallia, που σημαίνει “Χώρα των πετεινών” και τους κατοίκους της Galli.
Οι Αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν τα ονόματα Γαλλία και Γάλλοι από τους Ρωμαίους , αλλά οι αυτοονομασία της χώρας αυτής είναι ως γνωστόν France, από το κραταιότερο αρχαίο γερμανικό φύλο Franken ( “Οι Ελεύθεροι”). Στην Γαλλία παριστάνει “ο γαλλικός πετεινός ” εθνική υπερηφάνεια.
9. ΑΙΓΥΠΤΟΣ. Γιατί η ακκαδική λέξη Hutkaptah και όχι το αιγυπτιακό τοπωνύμιο Hykuptah ( Οίκος ( ή ναός ) του θεού Ptah;
10. ΑΛΒΑΝΙΑ. Ο τεμέτερον ( ποντιακά: δικός μας) πόντιος Στράβων ζούσε στην εποχή των Ρωμαίων, που είχαν κυριεύσει ήδη την Asia Minor ( ελληνική μετάφραση σε Μικρά Ασία) και ονόμασαν μία περιοχή του Καυκάσου Albania που σημαίνει κατά λέξη λευκή (albus=λευκός), αλλά στην ουσία “Χιονισμένη” χώρα.
Στο Ετυμολογικό Λεξικό όμως, ω φεύ , λείπουν η ετυμολογία και η σημασιολογία !
11. ΑΛΠΕΙΣ. Όταν οι Ρωμαίοι ήταν ακόμη στρατιωτικά αδύνατοι και στην Βόρεια Ιταλία κατοικούσαν Κέλτες, λεγόταν αυτή η περιοχή Gallia cisalpina ( Γαλλία ενδώθεν των Άλπεων ) και η χώρα βορείως των Άλπεων Gallia transalpina ( Γαλλία εκείθεν των Αλπεων ).
Είναι πασίγνωστο στην ιστορία της Κεντρικής Ευρώπης, ότι όλα τα πρώτα τοπωνύμια και υδρωνύμια ( ποταμοί ) κατάγονται από Κέλτες. Η λέξη Alpus είναι κελτική, την παρέλαβαν οι Ρωμαίοι και σημαίνει απλώς βουνό.
Η λέξη Τeuta είναι γνωστή στα αρχαία Γερμανικά, στα Ιλλυρικά και στα Κελτικά.
12. ΒΑΡΒΑΡΟΣ. Πρόκειται για χιττική λέξη , που την παρέλαβαν οι Αρχαίοι Έλληνες από τους κατά πολύ αρχαιότερους Χιττίτες. Την βρήκα σε ενα λεξικό της χιττικής γλώσσας, η οποία ορθότατα θεωρείται ως η πανάρχαια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Μελέτησα και την γραμματική της καθώς και το εθνικό έπος ULIKUMI.
13. ΒΟΡΡΑΣ είναι μία ιλλυρική λέξη ( Αυστριακή Ακαδημία των Επιστημών).
14. ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ. Η λέξη Αθίγγανος (Ανέγγιχτος ) είναι η πιστή μετάφραση της σανσκριτικής λέξης Παρίας ( Parya ), (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ λεπτομερειακά «Παρίας, Τσιγγάνος, Γύφτος, Σίντι, Ρομ»).
15. ROMANICE στη λέξη ρομάντσο είναι γαλλική και όχι λατινική (romanita =ρωμαϊκός τρόπος ξωής , ενώ στα ελληνικά σημαίνει Ρωμιοσύνη στην ουσία ελληνικός τρόπος ζωής.
16. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Γιατί δεν αναφέρεται ο ορισμός της Διεθνούς Συμβάσεως περί της απαγόρευσης της Γενοκτονίας από το 1948 ; Τί κρίμα ( Ιδέ λεπτομερειακά εδώ στο Μπλογκ την μελέτη “Περί της Γενοκτονίας των Ποντίων”).
17. ΒΛΑΧΟΙ. Δήθεν από το λατινικό εθνωνύμιο volcae, που όμως αφορά ένα κελτικό φύλο το οποίο ζούσε στην Νότια Γαλλία !
18. ΚΑΡΔΑΜΟΝ. α ) Το βότανο είναι ινδικής προέλευσης. β ) Στην Σανσκριτική ονομάζεται η καρδιά Κάρδα, στα Λατινικά Cor , στην Γενική Cordis και στα Γερμανικά Herz. Η γλωσσική συγγένεια των αναφερθέντων ινδοευρωπαϊκών γλωσσών είναι οφθαλμοφανής.
Διευκρίνιση : Τυχαία βρήκα αυτά και πολλά άλλα λάθη. Κατόπιν απελπίστηκα και τα παράτησα. Το Λεξικό πρέπει να διορθωθεί ριζικά.
Και όμως συγχαίρω τον Γ. Μπαμπινιώτη για το έργο του. Είναι ο πρώτος Έλληνας γλωσσολόγος , ο οποίος ξεπέρασε τον ελληνοκεντρισμό και αναφέρει συστηματικά και συγκριτικά παραδείγματα όχι μόνον από άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες , αλλά και από την Σανσκριτική. Θα ήταν επίσης επιθυμιτό να αναφέρει και την Χιττιτική γλώσσα, η οποία θεωρείται ως η πιό αρχαία ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.
Δημοσίευση στην ηλεκτρονική έκδοση των εφημερίδων Βήμα ( 2012 ) και Νέα ( 2014 ).
Προσθήκη : Μου έχει ανακοινωθεί, ότι τα προαναφερέντα λάθη έχουν σε νεότερη έκδοση εξαλειφθεί. Δεν μπορώ να το κρίνω αυτό, γιατί δεν είμαι διατεθειμένος να αγοράσω απο εδώ στο εξωτερικό κάθε έκδοση ενός (ακριβού) βιβλίου. Π.Τ.