Κυβέρνηση Νέα, Υποχρεώσεις από Διεθνείς Συμφωνίες

Γράφω αυτό το κείμενο σαν πανεπιστημιακός ειδικός του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου ιδιαιτέρως στον εξαιρετικά δύσκολο τομέα του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. Ακριβώς το 1975 υπεράσπισα την Hailitation (Υφηγεσία ) με θέμα, σε γενικές γραμμές, “Η σχέση μεταξύ της Pacta sunt servanda (“Συμφωνίες δέον να τηρούνται”) και της Clausula rebus sic standibus ( “Ριζική αλλαγή των συνθηκών μιας συμφωνίας” ).

Τότε συνειδητοποίησα , ότι η Αρχή της τήρησης εκουσίως ειλλημμένων υποχρεώσεων είναι ειδικά στις χώρες με προτεσταντική παράδοση καθαγιασμένη. Της έχουν πράγματι προσδώσει το επίθετο “αγία. Όποιος δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του, παραβιάζει μία καθοριστικήν Αρχή του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου , πέραν τούτου , λίγο διαφορετικά προφερομένη, μίαν Αρχή και του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου κα διαπράττει μεγάλο αμάρτημα.

Στην παράδοση των προηγμένων χωρών του “Δυτικού Κύκλου Πολιτισμού” θεωρείται η Αρχή της υλοποίησης των υποχρεώσεων σαν καθοριστικό γνώρισμα ενός πολιτισμένου λαού. Κράτος που καταπατεί στις διεθνείς διασυμβατικές σχέσεις πρέπει σύμφωνα με το Διεθνες Δίκαιο κατά κάποιον τρόπο να τιμωρείται.

Και όμως, στην Ελλάδα σημειώνονται επίσημες και ανεπίσημες συμπεριφορές που αντιτίθενται στην παραπάνω Αρχή. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απέστειλλε π.χ. τον περασμένο χρόνο μίαν επιστολή σε όργανα της ΕΕ επισημαίνοντας, ότι μία αλλη ελληνική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να σεβασθεί τις δεσμεύσεις της τωρινής κυβέρνησης ( “δεν δεσμεύουν τον λαό” !) . Τώρα επαναλαμβάνει πάλι αυτήν την άκρως τριτοκοσμική και άκρως τσαμπουκάδικη άποψη για πολιτικά ηλιθίους και κορόϊδα.
Αμφιβάλλω , αν αυτός ξέρει μεταξύ άλλων την γνώμη που έχει διατυπώσει ο Αριστοτέλης ήδη προ 2.400 ετών : Οι συνθήκες μεταξύ των πόλεων (κρατών) δεσμεύουν αυτονοήτως και μία καινούργια κυβέρνηση.

Αυτό ανήκει εν τω μεταξύ στις πολυάριθμες Αρχές του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. Τα κράτη είναι στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις σαν υποκείμενα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου φορείς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και όχι αυτεξουσίως οι κυβερνήσεις, oι οποίες λειτουργούν στις διεθνείς σχέσεις στο όνομα του κράτους.

Επομένως ισχύουν οι διεθνείς συμφωνίες για το κράτος και δη ανεξάρτητα από τις επιθυμίες και απόψεις της νέας κυβέρνησης. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί ένα κράτος να επιδιώξει  επανεξέταση των συμφωνιών, αλλά  δεν είναι δυνατόν  να τις ακυρώσει μονομερώς (Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, άρθρο 62 (Ριζική αλλαγή των συνθηκών μίας συμφωνίας : clausula rebus sic stantibus“) της Συνθήκης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συμφωνιών από το 1969.

Αν τολμήσει ο κ.Τσίπρας που ούτως ή άλλως έχει μορφωτικά προβλήματα , να ακυρώσει τις δεσμεύσεις  των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, θα καταστρέψει ολοσχερώς την Ελλάδα και τελικά και τον εαυτό του ( Ιδέ εδώ στο Μπλογγ επίσης τα άθρα “bona fides ( Αξιοπιστία ), “Pacta sunt servanda ,Διεθνείς υποχρεώσεις”, “Διαχρονική Ελλειψη φερεγγυότητας”, “Αμοιβαιότητα”).

Δημοσιευθέν συχνά στις κεντρικές εφημερίδες (ηλεκτρονική έκδοση), την τελευταία φορά στην Καθημερινή (3.12.15).

——————————————————————————————————————————–

Πότε μη εκπλήρωση προηγούμενων υποχρεώσεων ;

α) Συμφωνίες περί στρατιωτικών εγκαταστάσεων (π.χ. αεροδρόμια, λιμάνια) ξένων κρατών.
β) Συμφωνίες περί αγοράς εξοπλισμών με σκοπό την καταπίεση του ιδίου λαού.
δ) Συμφωνίες των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων εις βάρος των λαών. Τέτοιες συμφωνίες παραβιάζουν την βασική αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και είναι ex tung που σημαίνει ήδη τότε άκυρες.

ε) Συμφωνίες που έχουν συναφθεί μέσω βίας είναι ab initio άσχετες που σημαίνει , ότι ευθύς εξ αρχής δεν δεσμεύουν το κράτος.
Υπάρχει και μία άλλη νομική βάση η Συνθήκη περί των Συμφωνιών (International treaty Law, 1969 ) ή γενικά Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο όχι για ακύρωση της συμφωνίας, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση σε περίπτωση “ριζικών μεταβολώ” των συνθηκών της συμφωνίας. Πρέπει όμως το ενδιαφερόμενο κράτος να αποδείξει την ύπαρξη των “ριζικών μεταβολών”. Τελικά αποφασίζει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και ποτέ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ μία κυβέρνηση.
Συμπέρασμα : Τα περί μονομερούς ακύρωσης των διεθνών συμφωνιών εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης (π.χ. “θα σχίσουμε τα μνημόνια”) αποτελούν μεγάλη απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού. iefimerida (25.8.18)