Tag Archives: Αλλαγή

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Posted on by
Reply

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Μεταρρύθμιση, Αλλαγή, Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης, Οικονομικός Κρατισμός

Posted on by
2

Μεταρρύθμιση, Αλλαγή, Πρόοδος, Ελίτ, Τεχνοκράτης, Οικονομικός Κρατισμός

ΑΛΛΑΓΗ

Αλλαγή σημαίνει από φιλοσοφική άποψη  μεταβολή, η οποία είναι συνυφασμένη με κίνηση ( Αριστοτέλης, ΓΙ,3.200β9-202β29 ) και αφορά σύμφωνα με την σύγχρονη φιλοσοφική αντίληψη την ποιοτική ουσία ενός φαινομένου. Σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες η αλλαγή μπορεί να αφορά την μεταβολή του οικονομικού , πολιτικού και κοινωνικού συστήματος και την αντικατάσταση με ένα άλλο, πράγμα που συντελείται με επανάσταση. Υπάρχει όμως και η εκδοχή να έχει ως αντικείμενα μόνον την οικονομία ή την πολιτική ή πιό συγκεκριμένα μόνον τον διοικητικό  μηχανισμό ( Δημόσιο ). Δηλαδή η σημασία της έννοιας εξαρτάται από την συγκεκριμένη περίπτωση.

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Μεταρρύθμιση σημαίνει μία βαθμιαία και ειρηνική μεταβολή και βελτίωση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του ισχύοντος συντάγματος ή μόνον του διοικητικού μηχανισμού, κάτι  που είναι στην Ελλάδα απολύτως απαραίτητο. Κάποιος ειδικός έχει αναφέρει στις 10.3.15 στο Βήμα   τους πιό σημαντικούς  τομείς  για μεταρρύθμιση : μείωση δημοσίου (εξορθολογισμός, αποτελεσματικότητα, πολιτική ουδετερότητα), ιδιωτικοποιήσεις ( εδώ δεν πρόκειται να γίνει λόγω ιδεοληψιών ουδεμία ιδιωτικοποίηση), πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Φυσικά υφίστανται και άλλα πεδία μελλοντικών μεταρρυθμίσεων.  Γενικά δεν επιτρέπεται  να επιφέρουν οι μεταρρυθμίσεις αλλαγές του καπιταλιστικού χαρακτήρα του οικονομικού και  του αστικού χαρακτήρα του κρατικού συστήματος.

ΠΡΟΟΔΟΣ ( προοδευτικός ) : Κατ αρχάς επισημαίνουμε, ότι δεν υπάρχει ούτε λογική σχέση ούτε ταύτιση των εννοιών  προοδευτικός  και αριστερός, ο οποίος είναι πολλές φορές άκρως συντηρητικός, όπως τα ηγετικά κομματικά στελέχη στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες.

Επί τη βάσει των  συγχρόνων φιλοσοφικών απόψεων ο όρος πρόοδος σημαίνει αλλαγή των συνθηκών ζωής με σκοπό την βελτίωση  του βιοτικού επιπέδου του λαού. Οι ιδεολογίες δεν πολυενδιαφέρουν, γιατί δεν είναι σε θέση  να αυξήσουν την παραγωγικότητα, η οποία επιτυγχάνεται  πρωτίστως μέσω των  συγχρόνων υψηλών τεχνολογιών, με εργατικότητα, οργανοτικότητα, μεθοδικότητα, συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα (όλα αυτά είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον κινέζικα) και όχι με ιδεολογική μεγαλοστομία και ”ψευτοεπαναστατικά οράματα” της κακιάς ώρας.

ΕΛΙΤ

Σύμφωνα με την άποψη συγχρόνων Κοινωνιολόγων υπάρχουν πολλών ειδών της „Ελίτ“ : οικονομική ( ολιγάρχες με καθοριστικό ρόλο σε όλην την κοινωνία), πολιτική ( ανώτατοι φορείς της εξουσίας ), διοικητική ( ιθύνοντες του δημοσίου μηχανισμού), πολιτισμική ( διανοητές, επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες ), δημοσιογραφική ( πρυτανεύοντες στα ΜΜΕ, διαμορφωτές της κοινής γνώμης ) και πατριαρχική ( οικογενειοκρατία ) μάλλον σε τριτοκοσμικές χώρες, στην Ευρώπη μόνον στην Ελλάδα Παπανδρέοι, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, μερικές φορές και στις ΗΠΑ.

Κατά την γνώμη μου  η πατριαρχική μοιάζει κάπως με την δυναστική „Ελίτ“, γιατί και στις δύο παίζουν το αίμα , ο συγγενικός κρίκος και όχι οι απαραίτητες ικανότητες καθοριστικό ρόλο.Έτσι έχει ήδη συμβεί να γίνουν πρωθυπουργοί δύο διανοητικά υστερημένοι  και ως προσωπικότητες υποανάπτυκτοι “διάδοχοι” με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα. Κατάπτυστοι είναι οι ψευτοπολιτικοί που τους έδωσαν το “δαχτυλίδι”.

Υστερα από την κατάρρευση της πασοκικής δυναστείας  έχει η ΝΔ την μοναδική ευκαιρία να ξεφορτωθεί   τις δύο πολιτικές δυναστείες και να  παραδώσει την αρχηγία σε νέους, δυναμικούς και άφθαρτους πολιτικούς.

ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ

Στην Κοινωνιολογία και στην Πολιτολογία υφίστανται οι εξής ερμηνείες της ελληνογενούς έννοιας „Τεχνοκρατία“, εξ ού και „Τεχνοκράτης „ :

α ) Προτεραιότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας στίς κοινωνίες των υπεραναπτυγμένων χωρών.

β )  Βαθμιαία αυξανόμενη επιρροή επιστημόνων και τεχνολόγων , οι οποίοι αναλαμβάνουν ιθύνουσες θέσεις στους βασικούς τομείς της κοινωνικής , οικονομικής και πολιτικής ζωής  ( π.χ. η Α.Μerkel στην Γερμανία, ο Η. Kissinger στις ΗΠΑ και ο Α. Νταβούτογλου στην Τουρκία ).

γ ) Προετοιμασία και πραγματοποίηση καθοριστικών αποφάσεων και μέτρων με επιστημονικότητα, συστηματικότητα, μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα ( π.χ. οι προσωπικότητες υπό  β), δηλαδή όχι νεοελληνικά επιπόλαια και τσαπατσούλικα με πολύ θόρυβο και θριαμβολογία.

Στην Ελλάδα διαπιστώνουμε πρωτίστως εκ μέρους των αριστερών κομμάτων μίαν ακατανόητη υποτίμηση των Τεχνοκρατών, ακόμη και μίσος έναντι αυτών, τους οποίους  μάλλον θεωρούν  ανίκανους να σκέπτονται  και  κοινωνικά, γιατί οι Αριστεροί έχουν την πεποίθηση, ότι  έχουν καπαρώσει την απόλυτη αλήθεια και πέραν τούτου  τον ανθρωπισμό και την δικαιοσύνη αιωνίως.

Πηγές σε Ελίτ

Πηγές
-Lexikon zur Soziologie,Hrsg. W.Fuchs-Heinritz, R. Lautmann et alt., Opladen 1994, S. 163-164.-Kleines Lexikon der Politik,  Hrsg. D. Nohlen, F. Grotz, München 20015, S. 123-124.

Δημοσιευθέν από το 2013 συχνά συχνά (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida)

——————————————————————

Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου

Σύντομη θέαση χωρίς ιδεοληπτικές παρωπίδες.
Στο επίκεντρο των καθημερινών διενέξεων μεταξύ της κυβέρνησης και (στην ουσία) της Τρόϊκας εστιάζονται δύο βασικά θέματα και δη το δημόσιο  και οι ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται όμως λόγω ιδεολογικών παρωπίδων για ιερότατες αγελάδες του ΣΥΡΙΖΑ.

Κριτήριο για την αλήθεια κοσμοεθωριών και ιδεολογιών είναι η πράξη. Ο κρατισμός παντός είδους, δηλαδή ο “σοσιαλιστικός”, ο καπιταλιστικός και ο τριτοκοσμικός έχουν καταρρεύσει παταγωδώς, γιατί δεν ήταν σε θέση να εξελίξει τις παραγωγικές δυνάμεις και να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Ας αναφέρουμε μόνον δύο παραδείγματα : Η σοβιετκή βιομηχανία έφθασε μόνον στα 25% της αμερικανικής βιομηχανίας. Τώρα έφθασε σύμφωνα με τον Πούτιν στα 30% ! Ενας Ολλανδός αγρότης παρήγαγε όσο 50 κολχός-αγρότες !

2. Σκοπίμως αναφέρω τον Μαρξ, γιατί τον έχω στα νειάτα μου σπουδάσει συστηματικότατα. Αυτό δεν σημαίνει, ότι είμαι μαρξιστής, αλλά η κοινωνιολογική μέθοδός του είναι  έν μέρει ακόμη ενθιαφέρουσα. Ο Karl Marx έχει συγγράψει όχι μόνον το Kapital (Κεφάλαιο), αλλά και άλλες μελέτες, στις οποίες διεπίστωσε ότι δύο από τους λόγους για τις κοσμοϊστορικές επιτυχίες των αρχαίων Ελλήνων ήταν το ΑΤΟΜΙΚΟ συμφέρον και η ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και όμως , στις πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν αυτά αποσιωποιηθεί. Ούτως ή άλλως έχει αυτός συστηματικά διαστρευλωθεί.

3. Ο καπιταλισμός μαζί με το αστικό κράτος, την δημοκρατία και τα δικαιώματα του ΑΤΟΜΟΥ και ΠΟΛΙΤΗ έχει αποδειχθεί ως το ισχυρότερο και ανώτερο πολιτικοκοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Αυτονοήτως δεν είναι τέλειος και παραδεισιακός, όπως οι έως τώρα τελείως αποτυχημένες πολιτικές και κοινωνικές ουτοπίες . Αυτό δεν σημαίνει, ότι αποκλείονται μεταρρυθμίσεις και περαιτέρω εξελίξεις.

4. Ο σημερινός εργάτης και ο σημερινός καπιταλισμός διαφέρουν φυσικά από εκείνους του 19ου αι., όταν ο Karl Marx έκανε τις γνωστές του αναλύσεις.

5. Στα τελευταία χρόνια στηρίζονται οι παραγωγικές δυνάμεις όχι στην βαρειά βιομηχανία, αλλά σε υψηλές τεχνολογίες, οι οποίες , πράγμα που είναι γνωστό, έχουν εφευρεθεί πρωτίστως στις ΗΠΑ από δημιουργικά άτομα και όχι σε κρατικά εργοστάσια .

6. Ο νεαρός Zuckerberg  ( Ζαχαρόβουνο, Αμερικανοεβραίος γερμανικής καταγωγής) π.χ. εφεύρε στο σημαντικό πεδίο της επικοινωνιακής το Facebook και με υπερταχύτητα έγινε δισεκατομμυριούχος. Προ αυτού πρωτοστάτησαν οι εφευρέτες του Internet, συνέβαλαν στην ραγδαία εξέλιξη των υψηλών τεχνολογιών και ταυτόχρονα απέκτεισαν πλούτη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ !

7. Ο οικονομικός κρατισμός παράγει αενάως οκνηρία και διαφθορά, δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις ικανότητες των εργαζομένων, αλλά αποτελεί τον ιδανικό βιοτόπο ίσως και τον παράδεισο  για τους συνδικαλιστές. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, που πρώην “σοσιαλιστικές” χώρες έχουν επιστρέψει ολοταχώς στον ιδιωτικό οικονομικό τομέα, στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και γενικά στον καπιταλισμό.

Ιδιαιτέρως οι χώρες με κονφουκιανική παράδοση ( εργατικότητα, πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα) όπως π.χ.  η Κίνα και το Βιετνάμ εξελίσσονται ύστερα από μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις ραγδαίως και ιδιαιτέρως η Κίνα   έχει αποκτήσει την θέση μίας οικονομικής υπερδύναμης. Επίσης και η Τουρκία κατόρθωσε μέσα σε δέκα χρόνια να αναδείξει εντυπωσιακές επιτυχίες σε διεθνή κλίμακα μέσω παρόμοιων μεταρρυθμίσεων. Το ίδιο ισχύει και για την Βραζιλία.

Τρεις από τις πολλές πηγές :

-C. Lenz, N. Ruchlak, Kleines Politik-Lexikon, ISBN 3-486-25110-4, München, Wien, 2001.
-Enzyklopädie, Philosophie und Wissenschaftstheorie, 4 Bände, J. Mittelstaß, ( Hrsg. ), ISBN 3-476-02012-6, Mannheim, 2004.
-Lexikon zur Soziologie, hrsg. von W. Fuchs-Heinritz et alt., ISBN 3-531-11417-4, Opladen 1995.

Δημοσιευθέν από τις 18.3.2013 επανειλλημμένα στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή. Το Βήμα, Τα Νέα, iefimerida), τελευταία φορά Καθημερινή (5.3.17).