Tag Archives: Κομμουνισμός

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Posted on by
Reply

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Σοσιαλισμός, Σοσιαλδημοκρατία, Κομμουνισμός, Σοσιαλιστική και Αστική Κοινωνία

Posted on by
Reply

Σοσιαλισμός-Σοσιαλδημοκρατία-Κομμουνισμός,Σοσιαλιστική και Αστική Κοινωνία
Διαφορές (συνοπτικότατα), Επαναδημοσίευση

1.Σοσιαλισμός :

Ασχολούμενοι πρωτίστως με την εργατική τάξη έχουν αστοί διανοούμενοι αναπτύξει στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. κυρίως στην Γερμανία σκέψεις περί τως βελτίωσης των βιοτικών συνθηκών αυτής της τάξης στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Οι αντίπαλοί τους τους έχουν επισήμως ονομάσει σοσιαλιστές (π.χ. Sozialistengesetz του Bismarck).

Σε μεμονομένες περιπτώσεις πρότειναν διανοητές στην Γαλλία αλλαγή όλου του συστήματος και αντικατάστση με ένα σύστημα της κοινοκτημοσύνης.

2.Υστερα από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει λάβει στην Ρωσία χώραν η “Μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση” με σκοπό στο μέλλον να εγκαθιδρύσει ένα κομμουνιστικό σύστημα. Αγότερα έχει εμπεδωθεί το “Διεθνές Σοσιαλιστικό Σύστημα”, το οποίο όμως έχει ονομασθεί από τις καπιταλιστικές χώρες ως κομμουνιστικό σύστημα.

Στις πρώην ανατολικές χώρες απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο κομμουνιστικό σύστημα ή κομμουνιστική κοινωνία με την αιτιολόγηση, ότι ακόμη δεν ωρίμασε ο χρόνος. Σε μερικές χώρες ίσχυε το επίθετο κομμουνιστικό μόνον για το εκάστοτε κόμμα.

Στην Γερμανία προσπάθησαν οι κομμουνιστές Liebknecht και Luxemburg να κάνουν το ίδιο όπως στη Ρωσία, αλλά απέτυχαν οικτρά. Εχουν διασπασθεί από το σοσιαλιστικό κίνημα και ίδρυσαν ένα ριζοσπαστικό, το κομμoυνιστικό κίνημα.

3. Στα πλαίσια σκληρών αντιπαραθέσεων με το κομμουνιστικό  κίνημα μεταλλάχθηκε το σοσιαλιστικό επίσημα σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, το οποίο ακόμη υφίσταται. Η Σοσιαλδημοκρατία είναι ισχυρή και στις σκανδιναβικές χώρες. Η κυρία επιδίωξή του είναι ακριβώς όπως η αρχική
(Ιδέ 1.).

4. Σε μερικές χώρες της Νότιας Ευρώπης και σε αραβικές χώρες προτίμησαν στο παρελθόν τον όρο Σοσιαλισμός (στην ουσία τριτοκοσμικός) για να δείξουν, ότι δεν πρόκειται για ασήμαντες αλλαγές στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, αλλά για κάτι το καινούργιο ( π.χ. Μπάαθ-”Σοσιαλισμός” στη Συρία και στο Ιράκ), ΠΑΣΟΚ -”Σοσιαλισμός” στην Ελλάδα κτλ.).

5. Εχει δημιουργηθεί μία διεθνής οργάνωση των σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών και εργατικών κινημάτων και κομμάτων. Πρόεδροι ήταν μεταξύ άλλων σοσιαλδημοκράτες (W. Brand) η “σοσιαλιστές” (Γ.Α. Παπανδρέου).

Συμπέρασμα : Ο Σοσιαλισμός εστιάζεται σήμερα στην ουσία μεταξύ της Σοσιαλδημοκρατίας και του Κομμουνισμού και δη ανεξάρτητα από την επίσημη ονομασία των κινημάτων και των κομμάτων.

Καθημερινή (29.11.15,6.8.17)

———————————————————

Αστική και Σοσιαλιστική Κοινωνία, Διαφορά

Η αστική κοινωνία από το 1789 είναι ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, ενώ η “σοσιαλιστική κοινωνία” είναι στα λόγια ΜΑΖΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, στην πραγματικότητα ΚΟΜΜΑΤΟΣΤΕΛΕΧΟΚΕΝΤΡΙΚΗ, στην οποία δεν υφίστανται ούτε βασικές ΑΤΟΜΙΚΕΣ ελευθερίες ούτε βασικά ΑΤΟΜΙΚΑ ανθρώπινα δικαιώματα.

Επομένως δεν σημειώνεται η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ του ατόμου.
Γι αυτό τον λόγο  η κατάπτωση του”Σοσιαλισμού” ήταν νομοτελειακή. Καθημερινή (17.10.15)

Ολοκληρωτικά Συστήματα (όρος) : Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός (Στάλιν-Ηίτλερ, Διαφορές)

Posted on by
Reply

Ολοκληρωτικά Συστήματα (όρος) : Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός (Στάλιν-Ηίτλερ, Διαφορές)

Ολοκληρωτικά κοινωνικοπολιτικό συστήματα ,
τα οποία αναδεικνύουν έως τώρα τις εξής εκφάνσεις :
ιταλικός Φασισμός, γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, ρωσικός Κομμουνισμός-Σταλινισμός, κινέζικος Κονφουκιανισμός-Σοσιαλισμός, Ισλαμικός Κληρικοφασισμός. Τάσεις σε ολοκληρωτισμό έχουν μερικά αυταρχικά συστήματα όπως στην Τουρκία και στην Ρωσία.

Στα πλαίσια της ελληνικής Ριζοσπαστικής (Ακρας) Αριστεράς σημειώνονται σε μερικές περιπτώσεις ελαφρές τάσεις σε ολοκληρωτικές σκέψεις και ενέργειες υπό τον μανδύα της νομιμότητας (Κωνσταντοπούλου) και της Γνήσιας Ακροαριστεράς (Λαφαζάνης).

Τα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα όλων των ολοκληρωτικών συστημάτων είναι τα ακόλουθα : απόρριψη του ατόμου και του πολίτου, απόρριψη της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και των ελευθεριών, επικράτηση μόνον μίας ιδεολογίας σχεδόν με γνωρίσματα μίας θρησκείας (στον Ισλάμ δεδομένη), ιεραρχική οικοδόμηση της κοινωνίας και του κράτους με δικτάτορες ως ηγέτες-μεσσίες, προσωπολατρεία του εκάστοτε ηγέτη (ο ηγέτης ως παντοδύναμος, παντογνώστης: πολιτικός, φιλόσοφος, οικονομολόγος, ποιητής κλπ.), οικονομικός κρατισμός, παντοδύναμη μυστική ασφάλεια, εκτεταμένος χαφιεδισμός,. ισχυρό και αυταρχικό Δημόσιο, συνδιασμός κοινωνικών και εθνικιστικών στοιχείων, ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ.

Καθημερινή (6.8.15, 3.3.17)

————————————————————-

Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί

Εννοιολογικό χάος
Πολυάριθμες φορές έχω διαπιστώσει, ότι στην Ελλάδα λαμβάνει χώραν μία επιπόλαια και βολονταριστική χρησιμοποίηση εννοιών με διεθνώς συγκεκριμένο και καθορισμένο περιεχόμενο.
Ισως να παίζουν γνωστές πτυχές της νεοελληνικής νοοτροπίας, όπως η οκνηρία και η επιπολαιότητα ένα προσδιοριστικό ρόλο. Χρειάστηκα πολλά χρόνια για την εξεύρεση των αιτιών αυτού του παράξενου, ανατριχιαστικού και στην Ευρώπη μοναδικού φαινομένου.

Η κυρία αιτία έγκειται στην σχεδόν γενική επικράτηση της Αριστεράς στον δημόσιο πολιτισμικό τομέα στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Λόγω ιδεολογίας έχει η Αριστερά καπαρώσει και διαστρεβλώσει συστηματικά σημαντικές και αναμφισβήτητες έννοιες ( π.χ. λαός, καπιταλιστής, ιδιωτική πρωτοβουλία, επιχειρηματικότητα, φιλελευθερισμός, φασισμός, κομμουνισμός, παγκοσμιοποίηση κτλ. ), οι οποίες χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα από τον αριστερό όλων των αποχρώσεων chacun a sa facon (σύμφωνα με το γούστο του ).
Ούτως η άλλως πιστεύει η Αριστερά, ότι κατέχει μόνη και εσαεί την „απόλυτη” και “αιώνια” αλήθεια.

Αυτό είναι για μένα λόγος, να εξηγήσω τς έννοιες “Φασισμός” και “Εθνικοσοσιαλισμός”, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί σε εγχειρίδια και λεξικά των πολιτικών επιστημών και διδάσκονται διεθνώς σε  πανεπιστήμια.
Περί αυτών των termini scientifici (επιστημονικοί όροι) υφίσταται ένας consensus generalis professorum et doctorum (γενική ομοφωνία των καθηγητών και δοκτόρων).
Πέραν αυτής της ομοφωνίας επικρατούν η γλωσσολογική ασυδοσία , το εννοιολογικό χάος, ο πολιτικός καθώς και ο δημοσιογραφικός υπερεξυπνακισμός και ο επιδερμισμός.

Φασισμός (Ιταλία)
Ο Φασισμός είναι μία γενική έννοια εθνικιστικού, αντιδημοκρατικού, αντιφιλελεύθερου και αντιμαρξιστικού προσδιορισμού με τα εξής καθοριστικά χαρακτηριστικά :
ολοκληρωτισμός, ιμπεριαλισμός, μιλιταρισμός, κανόνας του αρχηγού ( Duce ), ιεραρχική οικοδόμηση της κοινωνίας και του κράτους. Η βάση του ήταν τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, από τα οποία έχουν προέλθει και τα περισσότερα ηγετικά στελέχη.

Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία)

Ο Εθνικοσοσιαλισμός παρέλαβε πολλά στοιχεία του φασισμού , εισήγαγε όμως και άλλα.
Γενικά τον χαρακτηρίζουν τα ακόλουθα γνωρίσματα : κανόνας του παντογνώστη και πανίσχυρου αρχηγού (Führer), φυλετική “ανωτερότητα” των Γερμανών ως των γνήσιων «Αρίων» ( σημαίνει γλωσσολογικά στην Σανσκριτική και στην αρχαία Ιρανική «Οι ευγενείς», Ιράν :»Χώρα των Αρίων», δηλαδή ουδεμία σχέση με τα γερμανικά φύλα ) και ταυτόχρονα κατωτερότητα των άλλων λαών, στην Ευρώπη ιδιαιτέρως των σλαβικών , δεξιός εξτρεμισμός, αντισημιτισμός, αυταρχισμός, τρομοκρατία κατά των πολιτικών αντιπάλων και το πιό απαίσιο, η βιομηχανική μαζική εξόντωση των Εβραίων, των Ρόμα και Σίντι, των ομοφυλόφιλων και των διανοητικά και σωματικά ανάπηρων.

Πρόκειται για κοινωνικοπολιτικά ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ολοκληρωτικού χαρακτήρα . Αν και ιδεολογικά διαφορετικά ήταν και ο Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός όχι μόνον στην έκφανση του Σταλινισμού ένα ολοκληρωτικό σύστημα, γι αυτό και απέτυχε παταγωδώς. Οπερ εστί φαεινότερον του ηλίου.

Δεν είναι λοιπόν σωστό να αποκαλούμε κάθε ενέργεια που δεν μας αρέσει φασισμό. Το πολύ θα ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί το επίθετο “φασίζον” ( π.χ. «φασίζουσα συμπεριφορά”, φασίζουσες αντιλήψεις» κ.ο.κ. ). Επίσης δεν ευσταθεί να γίνεται λόγος για “κόκκινο φασισμό”, για “κληρικοφασισμό” η για “ισλαμοφασισμό”.

Έννοιες και το περιεχόμενό τους είναι συγκεκριμένα ιστορικά δεδομένα. Επομένως δεν είναι από λογική άποψη επιτρεπτό να εφαρμόζονται αυτές σε νέα φαινόμενα, τα οποία δεν εκπληρώνουν τις εννοιολογικές απαιτήσεις ήδη διατυπωθέντων όρων. Η ερμηνεία είναι υποκειμενική . Γι αυτό δεν μπορεί αυτή να αντικαταστήσει ένα αντικειμενικά υφιστάμενο φαινόμενο.

Δημοσιευθέν από το 2012 επανειλλημμένως στον ηλεκτρονικό τύπο όλων των κεντρικών εφημερίδων (Το Βήμα, Τα Νέα, Καθημερινή, iefimerida, Πρώτο Θέμα ( το νεότατο στην Καθημερινή (3.12.14, 3.3.17, 7.5.17) iefimerida (3.8.19)

—————————————————————

Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός

Κοινά χαρακτηρισικά : ολοκληρωτισμός ( επικράτηση μόνον μίας κοσμοθεωρίας), έλλειψη δημοκρατίας,  του citoyen  (πολίτης, αντ αυτού η αγέλη), προσωπικών αστικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων , απόλυτη διτατορία.

Διαφορές :

α) Ο Χίτλερ έχει ελεύθερα εκλεχθεί από τον γερμανικό λαό, ενώ ο Λένιν και ο Στάλιν έχουν αρπάξει την εξουσία μέσω βίαιας επανάστασης.

β) Ο Ρωσικός Κομμουνισμός έχει εξοντώσει μέρος του δικού του πληθυσμού, ενώ ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει επιδιώξει την εξόντωση άλλων ευρωπαϊκών εθνών, ιδιαιτέρως των σλαβικών.

γ) Ο Κομμουνισμός δεν ήταν εντόνως ρατσιστικός, ενώ ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν άκρως ρατσιστικός και έχει διαπράξει το μεγάλο έγκλημα του Ολοκαυτώματος κατά των Εβραίων.

δ) Ο Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός ήταν επιθετικός, κατακτητικός και καταστρεπτικός, ενώ ο ρωσικός κομμουνισμός ήταν κατ αρχάς αμυντικός και πέραν τούτου έχει συμβάλει σημαντικά στην στρατιωτική νίκη επί του χιτλερισμού, αλλά ύστερα από τον 2ο Παγκόσιο Πόλεμο έχει επιβάλει βιαίως τον Κομμουνισμο σε όλη την Ανατολική και εν μέρει στη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη.

ε) Ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει εξουδετερωθεί από ξένες δυνάμεις, ενώ ο Κομμουνισμός έχει καταρρεύσει χωρίς παγκόσμιο και χωρίς εμφύλιο πολεμο, δηλαδή μπατίρισε.Τα Νέα (11.4.2015)

————————————————————————-

Χιτλερικός χαιρετισμός»

Σοκ στο συλλαλητήριο: Ο πρόεδρος των Παραολυμπιονικών χαιρέτησε ναζιστικά -Δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη

Ουδεμία σχέση με την αρχαία ελληνική ιστορία.

Σε ό,τι αφορά την Αρχαία Ρώμη, υπάρχει στην πραγματικότητα μόνο μία αναπαράσταση στον « Κίονα του
(καίσαρα) Τραγιανού» από το 113 π.Χ. με λεγεωνάριους που σηκώνουν το δεξί χέρι ίσως προς χαιρετισμό.

Ο Γάλλος ζωγράφος Jacques-Louis David (1784) δείχνει στο «Ορκο των Ορατίων» Ρωμαίους λεγεωνάριους να δίνουν όρκο με ανεβασμένο το δεξιό χέρι σε ξίφη που σηκώνει προς τα πάνω ένα από αυτούς.

Ο εμπεδωτής του ιταλικού φασισμού και μέγας αρχαιολάτρης Benito Mussolini το έχει παραλάβει και αναβιβάσει στον γνωστό „Saluto Romano“ ( «Ρωμαϊκός Χαιρετισμός»), δήθεν p.x. “Ave Caesar”( “Χαίρε Καίσαρ”).

Ο εμπεδωτής του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού Adolf Hitler παρέλαβε μεταξύ άλλων και τον «Ρωμαϊκό Χαιρετισμό», ό οποίος κατ αρχάς έχει ονομασθεί «Χιτλερικός Χαιρετισμός» που ύστερα από το 1933 έχει δια νόμου ανακηρυχθεί σε «Γερμανικό Χαιρετισμό» σε συνδυασμό με τις λεξεις „Heil Hitler“ (Χαίρε Χίτλερ) .
Εχω διαπιστώσει , ότι συντελείται μία μεγάλη σύγχιση μεταξύ των «ιστορικών» φιλμ και της ιστορικής πραγματικότητας.
Ο δυστυχώς ανεγκέφαλος και αφελής συμπόντιος δείχνει αναμφιβόλως τον χιτλερικό χαιρετισμό.

Πηγές (επιστημονικές)
- Francis Haskell, Die Geschichte und ihre Bilder. Die Kunst und die Deutung der Vergangenheit. München 1995.
-Hans-Jürgen Hillen (Hrsg.), Titus Livius,Römische Geschichte. Buch I-III, München/ Zürich 1987.
-Elmar Stolpe, Klassizismus und Krieg. Über den Historienmaler Jacques-Louis David.Frankfurt am Main/ New York 1985.
-Rolf Toman (Hrsg.), Klassizismus und Romantik. Köln 2000.
iefimerida (5.2.18)

____________________________________________________

Το κοινό στοχείο μεταξύ του λενινισμού ή του “ϋπαρκτού σοσιαλισμού” ή του κομμουνισμού (όχι του μαρξισμού) και του φασισμού-εθνικοσοσιαλισμού είναι ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ.

Ολοκληρωτικά καθεστώτα υφίστανται ακόμη ( κομμουνιστκά: Βόρεια Κορέα, Κίνα, Βιετνάμ, Κούβα κτλ. καθώς και ισλαμικά : Ιράν, Σαουδική Αραβία, Πακιστάν, Αίγυπτος κτλ. ). Καθημερινή(23.2.20)