Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα : Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία, Βιβλίο, Πρώτος Τόμος,Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος (Panos Terz)

Βιβλίο

Εγκυκλοπαιδική και Κοινωνική Μόρφωση, Εκλαϊκευμένα

Φιλοσοφία, Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτολογία

Πρώτος Τόμος

ISBN : 978-620-0-61337-0

Publ. House :  Globe Edit

Saarbrücken   2020

By (author): Παναγιώτης Δημητρίου Τερζόπουλος

Number of Pages: 300

In honorem illustris philosophi et theologi Graeci Christo Giannara

Αφιέρωμα στον έξοχο Ελληνα Φιλόσοφο και Θεολόγο Χρήστο Γιανναρά

Προοίμιον

Από το 2012 έως τις αρχές του 2020 έχω αναρτήσει πολυάριθμα ειδικά σχόλια στις κεντρικές ελληνικές εφημερίδες πρωτίστως στην Καθημερινή καθώς και στο Βήμα και στα Νέα. Ευθύς εξ αρχής είχα τον σκοπό, στο μέλλον να εκδόσω τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια ως επιστημονικά εκλαϊκευμένο βιβλίο. Αυτός ήταν ο λόγος που σχεδόν πάντα έχω αναφέρει και τις ως επί το πλείστον επιστημονικές πηγές σε μερικές γλώσσες. Αφετηρία του σκεπτικού μου είναι το ηθικό καθήκον κάθε πανεπιστημιακού, να διαθέσει με κατάλληλο τρόπο τις γνώσεις του και σε ενδιαφερόμενους μη ειδικούς. Οι σπουδές στα Νομικά και ιδιαιτέρως στο Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο (πρωτίστως Διεθνές Συμβατικό Δίκαιο, Διπλωματικό Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης και Ανθρώπινα Δικαιώματα) στην Θεωρία των διεθνών σχέσεων, στις Πολιτικές Επιστήμες και στην Φιλοσοφία είναι η κυρία Βάση των επιστημονικών μου γνώσεων. Το ιδιαίτερο του παρόντος βιβλίου έγκειται στο ό,τι δημοσιεύεται υπό το ελληνικό μου όνομα, ενώ στην διεθνή επιστημονική κοινότητα είμαι από δεκαετίες γνωστός ως Panos Terz.

 

Σκελετός

 

1.Φιλοσοφία. 14

1.1 Φιλοσοφία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 14

1.2 Επιστημολογία. 21

1.3. Ηράκλειτος, Επιγραμματικά. 21

1.4 Αρχαίοι Ελληνες και Αρχαίοι Ινδοί Φιλόσοφοι 22

1.5 Ερευνητές, Επιστήμονες, Ζηλώτες της Γνώσης. 23

1.6 „Κοινή Λογική“. 24

1.7 Kριτική Σκέψη, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 24

1.8 Παπαγαλία. 26

1.9 Ισότητα (Αριστοτέλης, Thomas Aquin, Locke, Γαλλική Επανάσταση) 27

1.10 Kοσμοϊστορικός Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και οι Εχθροί του, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  28

1.10.1 Προοίμιον. 28

1.10.2 Εννοια του Διαφωτισμού. 29

1.10.3 Ιστορικές Ρίζες και Βάσεις του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 29

1.10.4 Αγγλία, η Γενέτειρα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. 30

1.10.5 Γαλλικός Διαφωτισμός, Αποκορύφωμα και Υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού  33

1.11 Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός (Συνοπτικά) 39

1.12 Διάλογος με τον Επίσκοπο Πειραιώς Σεραφείμ. 40

1.13 Πλάτων και Αριστοτέλης, Ποιός από τους δύο είναι πιό Σπουδαίος; Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  42

1.13.1 Πλάτων. 43

1.13.2 Αριστοτέλης. 44

1.14 Δικαιοσύνη, Αρχαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 46

1.15 Διαλεκτικός Υλισμός, Ιστορικός Υλισμός ως Βάση της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 48

1.15.1 Διαλεκτικός Υλισμός. 48

1.15.2 Ιστορικός Υλισμός ως ο Σημαντικότερος Πυλώνας της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Φιλοσοφίας  49

1.16 Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 50

1.17 Ελληνικά Προβλήματα, Μεθοδολογική Θεώρηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 51

1.18 Εξεύρεση και Επίλυση Προβλημάτων. 56

1.18.1. Εξεύρεση. 56

1.18.2 Επίλυση. 57

1.19 Αλήθεια, Μεθοδολογικά Προβλήματα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 58

1.20 Θεωρίες-Αλήθεια-Πραγματικότητα. 60

1.21 Γενικά, Βασικά και Συστηματικά (Επίκαιρα Πολιτικά και Κοινωνικά Ζητήματα), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά (Χ.Γ.) 60

1.21.1 Προοίμιον. 60

1.21.2 Μεθοδικά. 61

1.21.3 Μεθοδολογικά. 62

1.22 Οντολογία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 66

1.23 Μεταφυσική, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 68

1.23.1 Η Εννοια της Αριστοτελικής Μεταφυσικής. 68

1.23.2 Εννοια και Ουσία της Μεταφυσικής. 69

1.23.3 Αντίπαλοι της Σχολαστικής Μεταφυσικής. 69

1.23.4 Μεταλλαγή της Μεταφυσικής. 70

1.24 Μυστικισμός (Αποκρυφισμός), Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 72

1.25 Βασική Εποικοδομητική Κριτική στον Χρήστο Γιανναρά. 78

1.26 Ελευθερία, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 80

1.27 Ελευθερία του Λόγου, Οχι Απόλυτη. 83

1.28 Λόγος (Ratio) και Συναίσθημα (Emotio) 86

1.29. Διάλογος με Μίκη Θεοδωράκη. 87

1.29.1 Μίκης Θεοδωράκης ως Μουσικοσυνθέτης. 87

1.29.2 Μίκης Θεοδωράκης ως Πολιτικός. 88

1.30 Εmotio vs Ratio, Διάλογος με Κώστα Γαβρά. 90

1.31 Aισιοδοξία και Aπαισιοδοξία. 91

1.31.1 Αισιοδοξία. 91

1.31.2 Απαισιοδοξία. 91

1.32 Κρίση, Μεθοδολογική Θεώρηση. 92

1.33 Αξίες. 95

1.33.1 Αξίες και Αξιοκρατία, Meritocracy, Μία Συστηματική Προσέγγιση στο Θέμα. 95

1.33.2 Αξίες, Απλουστεύσεις. 99

1.34 Μέτρον Αριστον, Μηδέν άγαν, Μεσότης (Aurea mediocritas) ή Εφαρμογή των Γνώσεων του Αριστοτέλη επί του Ελληνικού Πολιτικού Σκηνικού. 100

1.34.1 Μεθοδολογική Πτυχή. 100

1.34.2. Πηγές και Τρόπος Διατύπωσης του Αποφθέγματος „Μέτρον Αριστον“: 101

1.34.3 Συμπεράσματα. 102

1.35 Δικαιοσύνη, Σουμερία, Κίνα, Ελληνες, Φιλόσοφοι (Πλάτων, Αριστοτέλης), Κινέζοι Φιλόσοφοι, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 103

1.36 Συμφέρον, „Χησιμοθηρία“, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 107

1.36.1. Προοίμιον. 107

1.36.2. Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι και το Συμφέρον. 107

1.36.3 Γάλλοι και Αγγλοι Φιλόσοφοι 109

1.37 Κοινωνικό Συμβόλαιο, Αντιφών, Επίκουρος, Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι, Rousseau, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 110

1.37.1 Προοίμιον. 110

1.37.2 Κοινωνική Συνθήκη του Επικούρου. 111

1.37.3 Κοινωνική Συνθήκη των Ευρωπαίων φιλόσοφων. 112

1.38 Ανθρωπος-Διαστάσεις, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 113

1.39 Ανθρωποκεντρισμός, Ατομοκεντρισμός, Ατομικότητα, Ατομικισμός, Συμφεροντολογισμός, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 114

1.40 Ατομο και κοινωνία, Πολίτης και κράτος, Βορράς και Νότος της Ευρώπης ή η απωλεσθείσα αρχαία ελληνική επιστημονική κληρονομιά στην Ελλάδα και η αξιοποίησή της στην Ευρώπη. 117

1.40.1 Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι 117

1.40.2 Ευρωπαίοι Φιλόσοφοι 118

1.41 Ατομον, Πολίτης, Κοινωνία κράτος, Κοινωνική, Κρατική, Νομική και Φορολογική Συνείδηση, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 119

2. Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο. 120

2.1 Βona fides (Καλή πίστη), Pacta sunt servanda („Ειλλημμένες υποχρεώσεις δέον να τηρούνται“), Clausula rebus sic stantibus. 120

2.2 Αναξιοπιστία (Μονομερές Σβήσιμο Δανείων) 121

2.3. Αμοιβαιότητα υπό το πρίσμα του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Συμβατικού Δικαίου. 122

2.4. Αποτυχημένο Κράτος (failed state) 124

2.5 Γενοκτονία. 125

2.6 Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις. 126

2.7 Αλλοδαπός, Πολιτικοί Πρόσφυγες, Οικονομικοί Πρόσφυγες. 128

2.7.1 Εισαγωγικές Παρατηρήσεις. 128

2.7.2 Αλλοδαπός. 129

2.7.3 Πολιτικοί Πρόσφυγες. 129

2.7.4 Οικονομικοί Πρόσφυγες. 130

2.8 Πρόσφυγες στην Γερμανία, Η Γλώσσα των Αριθμών. 131

2.9 Μωαμεθανοί στην Ευρώπη, Ενσωμάτωση. 131

2.10 Ατομική Βόμβα, Σωστή η Χρησιμοποίηση της. 132

2.11 Το Κουρδικό Πρόβλημα (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία) 133

2.11.1 Εισαγωγή. 133

2.11.2 Εθνολογική και Γλωσσολογική Πτυχή. 133

2.11.3 Κουρδικοί Πληθυσμοί στη Δυτική Ασία. 134

2.11.4 Επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος. 135

2.12 Νταβούτογλου και οι Κούρδοι (όχι „Αποσχισμός“) 136

2.13 Συμφωνίες και Τρίτοι 137

2.14 Αποσχιστικές Τάσεις, Ευρωπαϊκά Κράτη. 138

2.15 Ισπανία, Βάσκοι, Καταλάνοι, Αποσχιστικές Τάσεις. 139

2.16 Καταλωνία και Ισπανία υπό το πρίσμα του Κρατικού Δικαίου, του Συνταγματικου Δικαίου και του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 140

2.17 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα ως Μέλος του ΟΗΕ.. 141

2.18 Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων υπό την Σκοπιά του Διεθνούς Δικαίου  142

2.19 Επιθετική Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.. 144

2.20 Υποχρέωση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει την Τουρκία στην Βόρεια Συρία. 146

2.21 Βενεζουέλα και η Αρχή της μη Ανάμειξης στις Εσωτερικές Υποθέσεις, Μία Αξιολόγηση υπο την Σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 147

2.22 Ιράκ, Θρησκευτική Συνείδηση και Συνείδηση των Φύλων, αλλά όχι Εθνική και Κρατική Συνείδηση, Μία Ομοσπονδία?. 148

2.23 Στενό του Κερτς, Αζοφική Θάλασσα, Διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, Θεώρηση υπό την σκοπιά του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου. 149

3. Διεθνείς Σχέσεις. 150

3.1.Υπερδύναμη, Μεγαλοδυνάμεις, Μεσοδυνάμεις. 150

3.2 Αλλαγή του Διεθνούς Σκηνικού, Ισορροπίες Υπερδυνάμεων. 151

3.3 Ισορροπία των Δυνάμεων. 151

3.4 Ισορροπία, Συμφέροντα, Διπλωματία, Μεσόγειος. 152

3.5 Σοβιετική Ενωση, Ρωσία, Καθεστώς, Ιστορία. 154

3.5.1 Καθεστώς. 154

3.5.2 Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση. 154

3.5.3 Σοβιετική Ενωση, Σύμφωνο με την Γερμανία, Νίκη μόνον του Κόκκινου Στρατού; Σύντομες Παρατηρήσεις. 155

3.6 Ελληνες και Τούρκοι, Διαλλακτικότητα. 156

3.7 Διεθνής Οργανισμός, Υπερεθνικός Οργανισμός (ΕΕ), „Παγκόσμιο Κράτος“, „Παγκόσμια Κυβέρνηση“  156

3.8 „Βαρβαρικός Μεσαίωνας“ στην Ευρώπη, Μοναστήρια και Πανεπιστήμια, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά  157

3.9 Ευρώπη, Ανατολή και Δύση, Προσπάθεια μιας Συστηματικής Προσέγγισης. 159

3.10 Pax Germanica και „Imperium Germanicum Politicum et Oeconomicum”? („Γερμανική Ειρήνη“ και Πολιτική και Οικονομική „Αυτοκρατορία“) 161

3.11 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μία Συστηματική και Νηφάλια Θεώρηση χωρίς Φθηνούς Συναισθηματισμούς  163

3.12 Ευρωπαϊκή Ενωση, Μεθοδολογικό Πρόβλημα, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 165

3.13 Ευρωσκεπτικισμός (ΕΣ), Επιγραμματικά. 167

3.14 Ευρωπαϊκή Ενωση, Σόρος ο Ψευτοπροφήτης. 168

3.15 Εχθρός της ΕΕ, Διάλογος με Χρήστο Γιανναρά. 170

3.16 Ευρωπαϊκή Ενωση, Αλληλεγγύη. 170

3.17 Παγκοσμιοποίηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάδα. 172

3.18 Ευρωπαϊκή Ενωση, Ελλάς, „Επεμβάσεις“. 173

3.19 Ευρωπαϊκή Ενωση και Εθνική – Κρατική Κυριαρχία. 174

3.20 Η Ελλάς Προτεκτοράτο; Οχι 175

3.21 Αξιοπρέπεια του Εθνους και του Κράτους, Εννοιολογικό Χάος. 177

3.22 Διεθνείς Διαπραγματεύσεις, Προϋποθέσεις, Συμβιβασμός. 178

3.23 Διαπραγματεύσεις, Προετοιμασία a la grec. 180

3.24. Ισραήλ και Αραβικά Κράτη, Στρατιωτικά. 180

3.25 Αγκελα Μέρκελ, Καγκελάριος της Γερμανίας. 181

4. Πολιτικά. 183

4.1 Δημοκρατία και Παρλαμενταρισμός (Κοινοβουλευτισμός) 184

4.1.1. Δημοκρατία (Δ.) 184

4.1.2 Παρλαμενταρισμός (Π.), Κοινοβουλευτισμός. 185

4.2 Ορισμός της Δημοκρατίας, Γερμανία, Αντιπαράθεση με Γιώργο Μαλούχο. 186

4.3 Ολοκληρωτικά Συστήματα: Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Κομμουνισμός. 188

4.4 Μαρξισμός / Λενινισμός και „Υπαρκτός Σοσιαλισμός“. 189

4.5 Marx, Engels και ο Διαλεκτικός Υλισμός. 191

4.6 Κάρολος Μάρξ, Αποτυχημένος Οικογενειάρχης, Καλός Κοινωνιολόγος και Οικονομολόγος  191

4.7 Στάλιν και Σταλινικοί 191

4.8 Φασισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Ορισμοί, Εννοιολογικό χάος. 192

4.8.1 Φασισμός (Ιταλία) 192

4.8.2 Εθνικοσοσιαλισμός (Γερμανία) 193

4.9 Χιτλερικός Χαιρετισμός. 193

4.10 Ρωσικός Κομμουνισμός, Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός, Σύγκριση. 194

4.11 (Εθνικοκοινωνισμός), Εθνικοκομμουνισμός, Αριστερο-εθνικισμός (Εθνικοαριστερισμός) 195

4.12 Καπιταλισμός, Φιλελευθερισμός και του Νεοφιλελε-υθερισμός ή Σαφήνεια vs του Νεοελληνικού Εννοιολογικού Χάους. 195

4.12.1 Καπιταλισμός. 195

4.12.2 Φιλελευθερισμός, Νεοφιλελευθερισμός. 196

4.13 Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. 196

4.14 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 197

4.15 Αναρχισμός, Τριτοκοσμικός Νεοελληνικός Αναρχισμός. 198

4.16 Επανάσταση. 201

4.17 Εμφύλιος Σπαραγμός. 203

4.18 Τρομοκρατία. 204

4.19 Tρομοκράτες ως Ηρωες ή το Νεοελληνικό Εννοιολογικό χάος. 209

4.20 Aνθρώπινα Δικαιωματα,Υποκειμενικά (Ατομικά), „Αντικειμενικά“. 211

4.21 „Λαϊκό Δικαίωμα“; Μεγάλο λάθος. 212

4.22 „Πελατειακό κράτος“, „Κομματική Πελατειοποίηση του Δημοσίου“ ή Κλιεντελισμός; 213

4.23 Οικογενειοκρατία Νεποτισμός a la grec. 216

4.24 ΣΥΡΙΖΑ και Νεποτισμός (Παραδείγματα) 219

4.25 Εθνος, Εθνική Συνείδηση, Εθνική Ταυτότητα. 219

4.26 Εθνική Συνείδηση ως Προϊόν του 19ου αι. 221

4.27 Πατριωτισμός, Φιλοπατρία, Mεθοδολογικά. 222

4.27.1 Γλωσσολογική διάσταση, Ετυμολογικώς. 222

4.27.2 Πατριωτισμός, Σημασιολογικώς. 222

4.27.3 Ιστορική διάσταση. 222

4.27.4 Εθνική Διάσταση. 223

4.27.5 Κοινωνική Διάσταση. 223

4.27.6 Εθνολογική Διάσταση. 224

4.27.7 Μεθοδολογικά. 224

4.28 Απόδημος Ελληνισμός. 226

4.29 Πατριωτισμός, Απόδημος Ελληνισμός. 228

4.30 Λαός, Οχλος. 229

4.31 Ελλάδα, Εθνος – Κράτος. 230

4.32 Κρίση, Ενοχοι, Συνένοχοι 230

4.33 Πολιτικό Κόμμα, Πολιτικό Κίνημα. 231

4.34 Εξωπραγματικότητα, Φαντασιώσεις, Παραλογισμοί, Νεοελληνικό Κράτος. 232

4.35 Ελλάς, μία „Περίκλειστη“ Χώρα. 233

4.36 Ελλάς, Απελπιστική Κατάσταση. 234

4.37 Ελλάς, Μίζα και Διαφθορά. 235

4.38 Ελλάς, Ελλειψη Περιβαλλοντικής Συνείδησης. 237

4.39 Αδράνεια, Εθνοψυχολογία. 238

4.40 Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Κεντροαριστερά, Προοδευτικός, Μία Θεώρηση υπό το πρίσμα της Πολιτολογίας (Πολιτική Επιστήμη) σύμφωνα με διεθνή Κριτήρια. 239

4.41 Πολιτικός Συντηρητισμός. 241

4.42 Ελληνοκεντρισμός και άλλοι Εθνοκεντρισμοί 242

4.43 Παγκοσμιοποίηση και Ορθόδοξοι Ελληναράδες. 243

4.44 Εθναμύντοτορες και Πατριδοκάπηλοι ή „Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες“, Νηφάλια Θεώρηση vs της Πατριδοκαπηλείας. 243

4.45 Λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.. 245

4.46 Αριστεροστρεφής Συνωμοσιολογία και Κινδυνολογία. 246

4.47 Αριστερά, Τριτοκοσμικός Παραλογισμός. 247

4.48 Ανορθολογισμός και Υπερεξυπνακισμός της Αριστεράς. 248

4.49 Συγκρουσιασμός και Διχασμός με Ιδεολογικές Ρίζες. 249

4.50 Ανορθολογικός Κρατισμός της Αριστεράς. 250

4.51 Κρατισμός και Ιδιωτική Πρωτοβουλία ή Οικονομικός Κρατισμός κατά των Παραγωγικών Δυνάμεων και της Προόδου. 250

4.52 „Αριστεροί“ Πολιτικοί και οι Γυναίκες τους. 251

4.53 Τσίπρας, Αλέξης, Πολιτικός, Προσωπικότητα. 252

4.54 Κρίση, Λαϊκισμός, Μεσσίας, Κίβδηλες Υποσχέσεις. 253

4.55 ΣΥΡΙΖΑ – Λατινοαμερικανοποίηση. 255

4.56 Τσίπρας, El Griego Chaves? (Ο Ελλην Τσάβες) 256

4.57 Βαρουφακιάδα: Πανεπιστημιακός ή Πολιτικός; Νοοτροπία, Ατομο. 258

4.57.1 Πανεπιστημιακός. 258

4.57.2 Βαρουφάκειος Σουρεαλισμός. 258

4.57.3 Νοοτροπία-Πολιτισμικό Πρόβλημα. 259

4.58 Πολιτική Δεξιά. 259

4.59 Αριστερά vs Αριστείας. 260

4. 60 Χρυσή Αυγή, Μία Προσωρινή Ανάλυση. 260

4.61 Λαϊκισμός, Περιεχόμενο και Καθοριστικά Συστατικά Στοιχεία. 262

4.62 Πολυδωρισμός, Μία από τις Νοελληνικές Κατάρες ή το Ακρων Αωτον της Πατριδοκαπηλείας  264

4.63 Νέα Δημοκρατία, Ριζική Μεταλλαγή, Επιγραμματικά. 266

4.64 Αξιολόγηση των Πολιτικών Θάτσερ και Ρήγκαν. 267

4.65 Νεοέλλην Ανήρ Πολιτικός, Αλήτης, Κάθαρμα, Μπάσταρδο. 267

4.65.1 Εισαγωγή. 267

4.65.2 Αλήτης. 269

4.65.3 Κάθαρμα. 272

4.65.4 Πολιτικό Μπάσταρδο. 273

4.65.5 Εφαρμογή της Συστημικής Θεωρίας και Συμπεράσματα. 275

4.66 Πολιτισμικό Πρόβλημα: Βαλκανοανατολίτες Πολιτικοί 276

4.67 Λουκάς Παπαδήμος, Πρωθυπουργός. 277

4.68 Μπουτάρης, ο Κατάλληλος Δήμαρχος για την Θεσσαλονίκη. 277

4.69 Ανευθυνότητα Ελλήνων Πολιτικών en general 279

4.70 Πολιτική Μαγεία. 279

4.71 Συνεννόηση (Εξαίρεση), Συγκρουσιασιασμός (Κανόνας) 280

4.72 Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική. 282

4.73 Τεχνοκρατία, Τεχνοκράτης. 282

4.74 Υπερεξειδικευμένοι Σύμβουλοι 283

4.75 Σύμβουλοι (Εμπειρογνώμονες) Κυβερνήσεων, Συγκροτημένοι Σχεδιασμοί 284

4.76 Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ελίτ, Οικονομικός Κρατισμός. 284

4.76.1 Αλλαγή. 284

4.76.2 Μεταρρύθμιση. 285

4.76.3 Ελίτ. 285

Πηγές όλες μαζί στο τέλος του Δεύτερου Τόμου

 

 

 

Πατριωτισμός, Εθνικισμός, Σωβινισμός, Ρατσισμός

Πατριωτισμός, Εθνικισμός, Σωβινισμός

Ευκαιρίας δοθείσης θα ασχοληθούμε με σημαντικές έννοιες , οι οποίες χρησιμοποιούνται δυστυχώς τελείως εσφαλμένα, φαινόμενο που έχει μερικές φορές δυσάρεστες συνέπειες. Οι έννοιες είναι επιστημονικοί όροι ( termini scientifici ) με ένα καθορισμένο περιεχόμενο , δηλαδή δεν επιτρέπεται να τις ερμηνεύσει κανείς υποκειμενικά ή βολονταριστικά.

α) Πατριωτισμός

Η γλωσσική αφετηρία του είναι η ελληνική λέξη Πατήρ (Γενική: Πατρός) και όχι η λατινική λέξη Pater (γενική: Patris ). Στο Μεσαίωνα εμφανίσθηκε η λέξη Πατριώτης  (κάποιος από το ίδιο γένος, συμπατριώτης) με μεσαιωνική λατινική Patriota και αργότερα με γαλλική προφορά Patriote. Παράλληλα παρουσιάσθηκε το επίθετο Πατριωτικός με τη λατινική Patrioticus και τη γαλλική προφορά Patriotique, πού έγινε η βάση για τη γαλλική λέξη με ελληνικές ρίζες Patriοtisme με την νεοελληνική προφορά Πατριωτισμός. Έτσι επέστρεψε η λέξη Πατριωτισμός στη γενέτειρά της.

Η έννοια αυτή σημαίνει την πολιτική τοποθέτηση ενός ατόμου που είναι συνυφασμένη με τον συναισθηματικό δεσμό με τις αξίες, την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό κλπ. της γενέτειράς του (Πατρίδα).Το κύριο νόημά της είναι η αγάπη προς την Πατρίδα. Μερικές φορές συνάδει όμως ο Πατριωτισμός με δυνατό συναίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας, εάν κάποιος είναι αμετροεπής.

Ο Πατριωτισμός είναι προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 και φορέας του είναι ο αστός (πολίτης, citoyen). Ένα από τα καθοριστικά γνωρίσματα του σύγχρονου πολίτου είναι η διαλεκτική αλληλουχία μεταξύ των δικαιωμάτων και των καθηκόντων. Αυτό είναι στις βαλκανικές χώρες άγνωστο.

β) Εθνικισμός

Υφίστανται δύο διαφορετικές ερμηνείες : Η γαλλική ερμηνεία είναι μάλλον ουδέτερη: Εννοεί τον πατριωτισμό, την αγάπη στο έθνος και την υπερηφάνεια γι αυτό.
Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί λαοί την έχουν αποδεχθεί. Σύμφωνα όμως με τη γερμανική ερμηνεία ο εθνικισμός έχει αρνητική σημασία: υπερβολική και μή ανεκτική εθνική συνείδηση, η οποία θεωρεί την ισχύ και το μεγαλείο του έθνους ως υψίστη αξία. Οι λαοί της Βόρειας και της Ανατολικής Ευρώπης αποδέχθηκαν αυτή την ερμηνεία.

Στη νεώτερη παγκόσμια ιστορία η έννοια εθνικισμός χρησιμοποιήθηκε λίαν θετικά και δη από τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα πρώτα στις αραβικές χώρες και κατόπιν σε όλες τις χώρες που ξεσηκώθηκαν κατά της αποικιοκρατίας. Επομένως πρέπει να κάνουμε μία διαφοροποίηση.

γ) Σωβινισμός
σημαίνει  πολύ δυνατό πατριωτισμό που στρέφεται κατά άλλων λαών (αδιαλλαξία, αντιπάθεια, μίσος).

Βήμα, Καθημερινή (τελευταία στις 16.2.18), Τα Νέα.

————————————————————————————————————————————————–

Πατριωτισμός, Εθνικισμός

Γνωμικά

Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής.
Αλμπέρ Καμύ, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957

Πατριωτισμός είναι η προθυμία να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για ασήμαντη αφορμή.
Μπέρτραντ Ράσελ, 1872-1970, Βρετανός φιλόσοφος

Πατριωτισμός είναι η πεποίθηση πως αυτή η χώρα είναι ανώτερη απ’ όλες τις άλλες, επειδή γεννήθηκες εσύ σ’ αυτή.
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων.
Σάμουελ Τζόνσον, 1709-1784, Άγγλος συγγραφέας
(Αυτό βρίσκει στην Ελλάδα την απόλυτη εφαρμογή)

Ο εθνικισμός είναι μια παιδική ασθένεια. Είναι η ιλαρά της ανθρωπότητας.
Αλβέρτος Αϊνστάιν, 1879-1955, Γερμανοεβραίος φυσικός

Ένα υγιές έθνος δεν έχει συνείδηση της εθνικότητάς του, όπως ένας υγιής άνθρωπος δεν έχει συνείδηση των οστών του.
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925

Ένα κράτος αρχίζει να αυτοαποκαλείται πατρίδα όταν ετοιμάζεται να διαπράξει φόνους
Φρήντριχ Ντύρενματ, 1921-1990, Ελβετός θεατρ. συγγραφέας

Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο απ’ όλα:
Είναι κρίμα που για να είσαι καλός πατριώτης πρέπει να γίνεις εχθρός της υπόλοιπης ανθρωπότητας.
Βολταίρος, 1694-1778, Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας

Ρατσισμός , Φυλετικές Διακρίσεις, Ράτσα

Ρατσισμός, Φυλετικές Διακρίσεις

Φυλή ή Ράτσα ;
Διεθνώς έχει καθιερωθεί η έννοια ράτσα, που είναι αραβογενής (ra`s : προέλευση) και την οποία έχει παραλάβει πρώτα η ισπανική γλώσσα ως νεολατινική (raza ; καθαρή, ανώτερη) και βαθμιαία έχινε γνωστή σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες ( γαλλ. και αγγλ. : rαce, ιταλ. : razzα , πορτογ. : raça.
Η λατινική γλώσσα είχε τν παρόμοια λέξη tribas (γεν. Tribadis), ενώ η αγγλική γλώσσα ξέρει και την έννοια breed.

Ση μαντικότερο είναι  ότι τα καθοριστικά  διεθνή ντοκουμέντα περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , όπως π.χ. η Γενική Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα απο 1948 (παράγρ. 2), η Διεθνής Σύμβαση για τα  αστικά  και τα πολιτικά δικαιώματα από 1966 (παράγρ.4) και η Διεθνής Σύμβαση για την έκλειψη όλων των μορφών της ρατσιστικής διάκρισης απο το 1965  έχουν ως αφετηρία την ύπαρξη ρατσών (φυλών  με άλλη σημασία) ως αντικειμενικό φαινόμενο.

Ο Αφρικανικός Χάρτης για τα δικαιώματα των ανθρώπων και των λαών από το 1981  χρησιμοποιεί τις έννοιες ράτσα, εθνοτικές ομάδες (για τους λατινομαθείς gentes), ΧΡΩΜΑ της ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑΣ και εθνική προέλευση με σκοπό να μην γίνονται διακρίσεις.

Συμπέρασμα : Δεν είναι ρατσιστικό, όταν αναφέρουμε την ύπαρξη των διαφορετικών ρατσών ως κάτι ο δεδομένο χωρίς φυσικά να κάνουμε φυλετικές διακρίσεις.

Από το 1966 υπάρχει μία διεθνής σύμβαση κατά των φυλετικών διακρίσεων. Από το 1969 ισχύει αυτή σχεδόν σε όλον τον κόσμο.
Ένας απο τους μεταπτυχιακούς μου έχει συγγράψει και επιτυχώς υπερασπίσει το δoκτοράτο του επί ειδικών πτυχών του προβλήματος, το οποίο είναι στα πλαίσια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντικείμενο πανεπιστημιακών διαλέξεων.

Ο ρατσισμός έχει δημιουργηθε τον 19ο αι. στην Γαλλία με τον σκοπό να διακαιολογηθεί η αποικιοκρατικοποίηση της Αλγερίας . Στην δεκαετία του 30 του παρελθόντος αιώνα την παρέλαβαν οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές και την έκαναν γενική βάση της ιδεολογίας τους, η οποία έχει οδηγήσει στις γνωστές βαρβαρότητες και κτηνωδίες.

Ο ρατσισμός είναι μία ιδεολογία, η οποία βγάζει από την αντικειμενική διαφορετικότητα των ανθρωπίνων φυλών συμπεράσματα υποτιμητικής αξιολόγησης, για να τους συμπεριφέρεται διαφορετικά ( φυλετική διάκριση ).

Μια τέτοια συμπεριφορά αντίθεται στα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτικού, οικονομκού και πολιτισμικού χαρακτήρα.
Σύμφωνα με το άρθρο 4(α) απαιτεί η Σύμβαση από τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων εθνών να τιμωρούν επί τη βάσει νόμου την διάδοση ρατσιστικών ιδεών. Σχεδόν όλα τα κράτη έχουν εκδόσει τέτοιους νόμους.
Το άρθρο (β) απαιτεί από τα κράτη να απαγορεύσουν όλες τις ρατσιστικές οργανώσεις.
Το άρθρο 7 υποχρεώνει τα κράτη να λάβουν άμεσα μέτρα στα πεδία της παιδείας, του πολιτισμού και της πληροφόρησης με σκοπό να παραγκωνισθούν δια παντός οι ρατσιστικές αντιλήψεις και να προωθειθούν η φιλία μεταξύ των φυλών και των λαών.
Ήδη η γενική βάση του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου, η  Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, απαγορεύει τον ρατσισμό.

Όταν έρχομαι το καλοκαίρι στην γενέτειρά μου για διακοπές ακούω τόσο πρωτόγονα ρατσιστικά σχόλια, που ανατριχιάζω. Αναγκάζομαι να συμμετάσχω στις “συζητήσεις” με σκοπό να αποδείξω , ότι οι ρατσιστικές αντιλήψεις είναι τελείως εσφαλμένες και άδικες.

Φυσικά εκπλάγονται οι συνομιλητές, όταν μαθαίνουν , ότι από τους πολυάριθμους πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς μου ένας Αφρικaνός υπεράσπισε την πτυχιακή διατριβή καθώς αργότερα και την διδακτορική διατριβή του με “Αριστα” (“Summa cum laude”). Αυτό έγινε στην επιστήμη του Διεθνούς Δημοσίου Δικαίου ύστερα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο σε ένα Πανεπιστήμιο με ιστορία 600 ετών και με πέντε βραβεία Νομπέλ κοκ. μόνον δυό φορές. Ύστερα από τέτοιες πληροφορίες γίνονται πολύ προσεκτικοί.

Το πρόβλημα όμως είναι, αν κάθε έκφραση γνώμης αποκτά την ποιότητα μίας ρατσιστικής τοποθέτησης, την οποία μπορεί κανείς να διαπιστώσει σε μεγάλη αφθονία ( πραγματικοί οχετοί ) στα Blogs των αποκλειστικά ηλεκτρονικών εφημερίδων στο διαδίκτυο. Το απίστευτο είναι, ότι τέτοια τερατώδη πράγματα δημοσιεύονται.

Έχω όμως επίσης διαπιστώσει, ότι στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης έχει δημιουργηθεί μία τελείως διαφορετική “Κουλτούρα” έκφρασης, της οποίας τα καθοριστικά χαρακτηριστικά είναι η αθυροστομία, η μεγαλοστομία, η επιπολαιότητα, η θρασύτητα, η ελαφρότητα, μία αμετροέπεια σε επίπεδο της αρχαίας Υβρεως και ένας παρανοϊκός υπερεξυπνακισμός : Ολοι τα ξέρουν όλα.

Μία ελληνίδα αθλήτρια που επρόκειτο να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι ένα από τα πολυάριθμα θύματα αυτής της νοοτροπίας. Μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει, ότι είπε κάτι το ρατσιστικό. Κατόπιν ζήτησε συγγνώμη μεν , αλλά ήταν πολύ αργά. Αλλά μία τέτοια τοποθέτηση αντιτίθεται στα ολυμπιακά ιδεώδη.

Από την άλλη μεριά δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια για τα πολυάριθμα εγκλήματα μερικών παράνομων μεταναστών. Εδώ πρόκειται όμως για ένα άλλο θέμα.

Δημοσιευθέν από το 2012  συχνά στον στον ηλεκτρονικό τύπο (Καθημερινή, Το Βήμα, Τα Νέα, Το Πρώτο  Θέμα  και στην  iefimerida). Καθημερινή (8.5.19)