Συνειδητοποίηση, Πολιτική, Κοινωνική

Η πολιτική και κοινωνική συνειδητοποίηση προϋποθέτει πολλά πράγματα :
α) Μία πλατειά σύγχρονη μόρφωση που δεν είναι αποκλειστικά ελληνοκεντρική, ούτε μόνον ευρωποκεντρική , αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης διεθνής. Ειδάλλως δεν είναι ο πολίτης σε θέση να κατανοήσει τις διεθνείς διαστάσεις της λειτουργίας του κράτους του (Ιδέ εδώ στο στο Μπλογκ μου το άρθρο « Γενική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση, παιδεία, παγκοσμιοποίηση). Η εποχή της υπερεθνικιστικής ομφαλοσκόπησης έχει παρέλθει εσαεί.
β) Μία λογική σκέψη που στην Ελλάδα σημαίνει πρωτίστως μία σκέψη χωρίς πολυποίκιλες παρωπίδες σαν αποτέλεσμα ιδεολογικής και πολιτικής (λαϊκισμός) πλύσης εγκεφάλου. Απλά : 1 και 1 κάνουν δύο. Αλλά στην άκρα Αριστερά κάνουν δέκα και στην άκρα δεξιά 100. Πρόκειται για το γνωστότατο φαινόμενο του νεοελληνικού σουρεαλισμού αλλά πολλαπλασιασμένο.

γ) Μία κριτική σκέψη, η οποία είναι στην ελληνική παράδοση σπάνια. Οι περισσότεροι πολίτες έχουν σαν αφετηρία των πολιτικών επιλογών αποκλειστικά το ιδιωτικό τους συμφέρον, ενώ το «συμφέρον του συνόλου» (Δημόκριτος) ή το «κοινόν καλόν» (Αριστοτέλης) είναι σχεδόν άγνωστο (Ιδέ εδώ στο Μπλογκ μου μου το άρθρο «Περί της κριτικής σκέψης»).

Λείπουν αυτές οι προϋποθέσεις, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για συνειδητοποίηση , ούτως ή άλλως όχι για «ακαταμάχητη δυναμική των συνειδητοποιήσεων». Γενικά πρόκειται για βασικά ζητήματα παιδείας και μόρφωσης.
Παρόμοια προβλήματα υπάρχουν και στις ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι πολίτες διαθέτουν γενικά μίαν ανώτερη και ποιό σύγχρονη μόρφωση. Λύση του προβλήματος : εκσυγχρονισμός και εξευρωπαϊσμός όλης της παιδείας. Καθημερινή (2015, 2017