Μεθοδολογία Γενική,Ειδική, Κείμενα, Προβλήματα, Εφαρμογή επί της Ελληνικής Κρίσης, Επιστημονικοί Οροι

 

1. Προβλήματα (εξεύρεση)

Σύμφωνα με τους κανόνες της Λογικής  το πρώτο καθήκον του αναλυτού είναι να εξεύρει χωρίς πολυποίκιλες παρωπίδες τον πυρήνα ενός προβλήματος (punctum quaestionis). Η μεθοδική προσέγγιση εξαρτάται από το είδος του προβλήματος (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό κτλ).

Επειδή όμως τα περισσότερα προβλήματα έχουν σύνθετο χαρακτήρα, δέον να εφαρμοσθεί μία επίσης σύνθετη μέθοδος, η οποία όμως απαιτεί διακλαδικές ομάδες ερευνητών. Αλλά αυτό δεν είναι στην Ελλάδα ούτε γνωστό, ούτε επιθυμητό, ούτε εφαρμόσιμο. Επομένως  κάθε ερευνητής είναι υποχρεωμένος, να προσπαθήσει επί τη βάσει των γνώσεων και των εμπειριών του να επιτύχει την εξεύρεση ενός προβλήματος.Τα προβλήματα αποτελούν συγκεκριμένα φαινόμενα, επομένως πρέπει η προσέγγιση να είναι  σε αυτά επίσης συγκεκριμένη.

2. Προβλήματα (Επίλυση)

α) Αυτό σημαίνει κυρίως να εξετάσουμε, τί είναι hic et nunc απολύτως απαραίτητο, δηλαδή ποιό είναι και τί χαρακτήρα έχει το πρώτο βήμα. Αναμφιβόλως πρόκειται για ένα πολιτικό βήμα, το οποίο προϋποθέτει πολιτική βούληση (voluntas politica).

Η επίλυση των προβλημάτων αποτελεί μία πολύχρονη διαδικασία. In concreto αυτό σημαίνει  την εμπέδωση μιας κυβέρνησης της εθνικής Ανασυγκρότησης  με πρωθυπουργό έναν διεθνώς αναγνωρισμένο και έμπειρο τεχνοκράτη (π.χ. ο κ. Παπαδήμος). Το ίδιο δέον να ισχύει και για τον υπουργό των δημοσιονομικών.

Το κύριο καθήκον της κυβέρνησης πρέπει να είναι το δεύτερο βήμα, η επικέντρωση όλων των δυνάμεων στην δημιουργία των προϋποθέσεων
για την παραγωγή και εξαγωγή διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων. Τελικά  το οικονομικό πρόβλημα αποτελεί την conditio sine qua non για το ξεπέρασμα της μεγάλης κρίσης. Μόνον μέσω οικονομικών επιτυχιών  η Ελλάδα θα είναι σε θέση να επαναποκτήσει διεθνή φερεγγυότητα,αξιοπρέπεια, εκτίμηση και ακτινοβολία.

β) Σε περίπτωση που μία κυβέρνηση της εθνικής Ανασυγκρότησης  δεν είναι εφικτή, και πέραν τούτου σημειώνεται εθνικά και διεθνώς μία επικίνδυνη κατάσταση, προτείνω να ανατεθεί για μία μεταβατική περίοδο η διακυβέρνηση της χώρας σε
μίαν διεθνή επιτροπή/κυβέρνηση τεχνοκρατών από την Σουηδία, Ολλανδία, Αυστρία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ελβετία, αλλά ο πρωθυπουργός καθώς και ο υπουργός των δημοσιονομικών πρέπει οπωσδήποτε να είναι Ελληνες τεχνοκράτες (όπως παραπάνω). Εχει αποδειχθεί, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατέχουν τις απαραίτητες ικανότητες για να ξεπεράσουν την κρίση.

Είμαι μεν πεπεισμένος, ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να συμβάλλει στην επιτυχή επίλυση του πρυτανεύοντος προβλήματος και δη του ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, αλλά ας λαβουμε υπ όψη την αντίδραση των πατριδοκάπηλων Ελληναράδων και άλλων εξτρεμιστικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας. Καθημερινή (20.11.16)

——————————————————-

Μεθοδολογία, Γενική και Ειδική

Κύριε Γιανναρά, είμαι πεπεισμένος, ότι έχει ωριμάσει ο  χρόνος να αναβιβάσουμε το επίπεδο των σχόλιων ακόμη λίγο, γιατί μερικοί συσχολιαστές το έχουν παρακάνει με τις παράξενες αντιπαραθέσεις. Ευχαριστώ.

Κάθε επιστήμονας –ερευνητής  πρέπει να κατέχει  άρτια το περιεχόμενο των τριών εννοιών Μέθοδος, Μεθοδική και Μεθοδολογία. Και οι τρεις αφορούν πρώτα από όλα την εξεύρεση και την επίλυση προβλημάτων. Ιδιαίτερα η Μεθοδολογία  αποτελεί την διδασκαλία ή την επιστήμη περί των μεθόδων. Υπάρχει  μία  γενική  Μεθοδολογία, η οποία είναι σε γενικές γραμμές η βάση για την πιό συγκεκριμένη Μεθοδολογία των ειδικών επιστημών. Αυτό σημαίνει , ότι κάθε επιστήμη  πρέπει να έχει την δική της Μεθοδολογία.  Η ειδική Μεθοδολογία έχει από το μέρος της την δικιά της Θεωρία και την δικιά της Φιλοσοφία. Μόνον πεπειραμένοι πανεπιστημιακοί ερευνητές είναι σε θέση να επεξεργασθούν την γενική  Μεθοδολογία και τις ειδικές Μεθοδολογίες. Σε μερικά πανεπιστήμια της Ευρώπης υπήρχαν ειδικές έδρες  για βασικά  μεθοδολογικά  προβλήματα.

Σύμφωνα με την Θεωρία της αντανάκλασης (Δημόκριτος) αντικατοπτρίζουμε τα φαινόμενα, τα οποία είναι αντικειμενικά που σημαίνει ότι αυτά εστιάζονται έξω από τον εγκέφαλο του ανθρώπου μεν, αλλά αυτός πρέπει να τα εξετάσει με τον απώτερο σκοπό να διεισδύσει στο punctum quaestionis ( πυρήνας ενός ζητήματος ) και να διαπιστώσει τί είναι αυτό. Ακριβώς αυτό το Τί είναι ο πυρήνας της Θεωρίας ήδη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων φιλόσοφων. Σημειώνεται και το Διατί, αυτό είναι το βασικό ερώτημα της Φιλοσοφίας.

Αλλα πώς πραγματοποιείται μία τέτοια έρευνα ; Το Πώς είναι ο πυρήνας της Μεθοδολογίας ( Παρμενίδης, Ιδέ ιδιαιτέρως Karl R. Popper, The World of Parmenides- Essays on the Presocratic Enlightenment, New York, 1998. ).

Φαινόμενα, γεγονότα κλπ. μπορούν να ερμηνευθούν μεν, αλλά δεν επιτρέπεται μέσω ιδεοληψιών και επί τη βάσει του υποκειμενισμού ή και χειρότερα του βολονταρισμού να παρερμηνευθούν ή και εκουσίως να διαστρεβλωθούν. Αυτό συμβαίνει καθημερινώς στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο αιώνιος Αριστοτέλης έχει εφαρμόσει στα έργα του την εξής προσέγγιση : Πρώτα να θεωρούμε την φύση και την κοινωνία . Κατόπιν να διαβάσουμε, τί έγραψαν άλλοι περί αυτών. Και στο τέλος να βγάλουμε επί τη βάσει των κανόνων της Λογικής συμπεράσματα.

Οι σημαντικότεροι κανώνες της Γενικής Μεθοδολογίας των βασικών και προγνωστικών επιστημονικών     ερευνών είναι οι ακόλουθοι : Σύνθεση- Ανάλυση, Συνθετικότητα, Συστημικότητα, Σχετικότητα, Διαφοροποίηση, Συγκριτικότητα, Ιστορικότητα-Συγκεκριμενικότητα, Εξέλιξη και Μεταλλαγή, Αιτιολόγηση, Προγνωστικότητα. Υπάρχουν και άλλοι. Και η ιστορική επιστήμη  στηρίζεται σε αυτούς τους κανόνες μεν, αλλά έχει και τους ειδικούς της κανόνες.

Πληροφορία : Περί  πτυχών της Γενικής Μεθοδολογίας των βασικών και προγνωστικών επιστημονικών ερευνών έχω εκπαιδεύσει στα πλαίσια της επιμόρφωσης επιστήμονες  και εκτός τούτου έχω δημοσιεύσει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά συγγράμματα (Ιδέ στο  Internet  υπό  Panos Terz καθώς και μέσω της Ιστοσελίδας  μου στο Μπλογκ μου).

Ιδέ στο Internet υπό Panos Terz καθώς και εδώ στο Μπλογκ επίσης τις Μονογραφίες και τις μελέτες, όπου αναλύονται και εφαρμόζονται η Γενική και η εκάστοτε Ειδική Μεθοδολογία καθώς και η διαφορά μεταξύ της Μεθόδου, της Μεθοδικής και της Μεθοδολογίας :
“Μέθοδος, Μεθοδολογία, Αντιπαράθεση με Χρήστο Γιανναρά”,
“Menschen-und Gesellschaftsilder sowie Rechts- und Gerechtigkeitsvorstellungen in den Schriftdokumenten der alten Hochkulturen, Eine komparative philosophiehistorische Untersuchung”, (Monographie),
“Völkerrechtswissenschaft, Dimensionen” (Monographie), “Völkerrechtstheorie, Völkerrechtsphilosophie, Völkerrechtsmethodologie, Unterschiede” (Eine Studie), “Theorie, Philosophie und Methodologie des Völkerrechts, Unterschiede,
“Ελληνικά προβλήματα, Μεθοδολογική Θέαση”,
«Εφαρμογή των κανόνων της επιστημονικής Μεθοδολογίας επί της ελληνικής κρίσης».

__________________________________________

Αντιπαράθεση με τον κ. Χρήστο Γιανναρά

Ελληνικά προβλήματα, Μεθοδολογική θέαση

Ιδιαιτέρως στην Εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι σχεδόν όλες οι κοινωνίες και ειδικά οι οικονομίες άμεσα η έμμεσα μεταξύ τους συνδεδεμένες. Υφίστανται αλληλουχίες , αλληλοεξαρτήσεις και αλληλοεπιδράσεις. Η Ελλάδα είναι εκών ή άκων ένα στοιχείο του συστήματος των παρόντων διεθνών σχέσεων με διαφορετικές εκφάνσεις και δη οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές , διπλωματικές κ.ο.κ.

Εκτός τούτου η Ελλάδα είναι στοιχείο ενός πιό συγκεκριμένου συστήματος σχέσεων υπό την ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα πλαίσια της οποίας είναι μεν σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο όλα τα κράτη-μέλη ισότιμα, αλλά στην πραγματικότητα σημειώνονται πρωτίστως οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις, ενώ η Γερμανία αποτελεί αντικειμενικά στον οικονομικό και στον πολιτικό τομέα την περιφεριακή υπερδύναμη, για να μην χρησιμοποιήσουμε τον όρο ηγεμώνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πέραν τούτου η Ελλάδα ανήκει στο υποσύστημα της Ευρωζώνης, όπου λόγω της οικονομικής κατάπτωσης είναι ολοσχερώς εξαρτημένη από τις πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά και ιδιαιτέρως από την πανίσχυρη Γερμανία. Ετσι παίζει μόνον τον ρόλο του πάντα δανειολήπτη, δηλαδή ο ρόλος της είναι παθητικός.

Συμπέρασμα : Μία λύση των πρωτίστως οικονομικών και χρηματιστικών προβλημάτων της Ελλάδας μπορεί να εντοπισθεί μόνον στα πλαίσια των προαναφερθέντων συστημάτων, τα οποία έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι μία „ελληνική“ επίλυση των προβλημάτων είναι όντως ουτοπική και στην ουσία της άκρως βολονταριστική.

Θεώρηση σύμφωνα με την Γενική  Μεθοδολογία των βασικών και προγνωστικών επιστημονικών ερευνών

Εδώ εφαρμόζουμε μόνον μερικούς καθοριστικούς κανόνες αυτής της Μεθοδολογίας.
α ) Πολυσυνθετικότητα των προβλημάτων : Δέον να ερευνήσουμε κυρίως τις εξής πτυχές των προαναφερθέντων προβλημάτων : ιστορικές, πολιτισμικές, εθνολογικές ( νοοτροπία ), ψυχολογικές , κοινωνικές κοκ. Στο σύνολό τους  αυτές οι πτυχές αποτελούν επίσης ένα σύστημα.

β ) Εξέλιξη και μεταλλαγή των προβλημάτων ( Ηράκλειτος ( το ρητό προσδίδεται σε αυτόν): „Πάντα ρεί“ ) : Τα προβλήματα δεν έχουν εμφανισθεί ξαφνικά, αλλά εντός μίας διαδικασίας πολλών δεκαετιών. Ηδη αμέσως ύστερα από την δημιουργία του ελληνικού κρατικού μορφώματος άρχισαν να εμφανίζονται στοιχεία μερικών προβλημάτων, τα οποία έχουν βαθμιαία εξελιχθεί σε εγγενείς διαχρονικές παθογένειες μεν , αλλά έφθασαν στο αποκορύφωμά τους κατά στην διάρκεια της Μεταπολίτευσης , δηλαδή στην εποχή της επίπλαστης ευημερίας, της υλιστικής ευδαιμονίας και του πρωτόγονου και τριτοκοσμικού ηδονισμού. Η μεταλλαγή αφορά και τα πολιτικά κόμματα, σε μία περίπτωση  ( Χρυσή Αυγή ) σαν άκρως δυσάρεστη έκπληξη.

γ ) Αντικειμενικότητα της θεώρησης, η οποία σημαίνει αντικατοπτρισμός της πραγματικότητας που υπάρχει έξω από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά αυτή έχει ως αποτέλεσμα μίαν „σκοτεινή αλήθεια“ περί του αντικειμένου , γι αυτό είναι μία εμβάθυνση αναγκαία ( Δημόκριτος ) και επομένως προκύπτει το ερώτημα , πώς , με ποιά μέθοδο ( Παρμενίδης : „ μετά οδόν“) είναι αυτή δυνατή .

Η αντανάκλαση της ελληνικής πραγματικότητας πρέπει να συντελείται τελείως ουδέτερα και ελεύθερα που σημαίνει άνευ πολυποίκιλων ( ιδεολογικών, πολιτικών, κομματικών, υπερπατριωτικών κλπ. ) παρωπίδων και βολονταριστικών ερμηνειών και παρερμηνειών, ειδάλλως θα αντικατοπτρίζονται ονειρώσεις, ψευδαισθήσεις και μύθη (

δ ) Παγκοσμιοποίηση ως κανώνας της Μεθοδολογίας. Ηδη στις αρχές της δεκαετίας του 80του περασμένου αιώνα έχουμε δημοσιεύσει μερικές μελέτες έμμεσα ( Παγκοσμιοποίηση ) περί αυτού του κανόνα.

Κατ αρχάς  η Παγκοσμιοποίηση σημαίνει την διεύρυνση του μορφωτικού ορίζοντα ( Ιδέ εδώ στο Μπλογκ  την μελέτη „ Γενική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση, παιδεία, παγκοσμιοποίηση“) , κάτι όμως που προϋποθέτει την εγκατάλειψη της ελληνοκεντρικής πολιτισμικής ομφαλοσκόπησης, η οποία έχει ήδη ως ολέθρια συνέπεια την τελεία έλλειψη πολύτιμων γνώσεων και εμπειριών των άλλων χωρών του κόσμου.

Η γνώση της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς είναι τόσο αυτονόητη, ώστε δεν είναι ανάγκη να το επαναλαμβάνουμε αυτό συνεχώς, αλλά αυτή δεν είναι επαρκής για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο. Εκτός τούτου έχουμε πολλές φορές διαπιστώσει, ότι οι αρχαιολάτρες και οι Ελληναράδες στην πραγματικότητα έχουν μόνον μερικές φιλολογικές γνώσεις, οι περισσότεροι ξέρουν δυστυχώς μόνον μερικά αποφθέγματα, αλλά δεν έχουν ποτέ διεισδύσει στο κοσμοϊστορικό πνεύμα του αρχαίου ελληνικού  πολιτισμου.

Εγείρονται ερωτήματα όπως π.χ. τί μπορεί η Ελλάδα να παραλάβει από την Φιννλανδία, η οποία έχει τα πρωτεία στην Ευρώπη στο σημαντικότατο πεδίο της παιδείας, και τί θα ήταν δυνατό να μάθει από την Ολλανδία και την Γερμανία, σε ό,τι αφορά τις επιτυχείς μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στο Δημόσιο. Θα ήταν λίαν ενδιαφέρον να παρατήσουμε την ψευτουπερηφάνεια μας και να διερωτηθούμε, γιατί η Τουρκία εξελίσσεται ραγδαίως από μία περιφρονημένη χώρα σε περιφερειακή μεγαλοδύναμη και με εξαγωγές σχεδόν σε όλον τον κόσμο.

ε ) Ιστορικότητα. Η σημασία της έγκειται στο ό,τι κάθε φαινόμενο είναι ιστορικά συγκεκριμένο που θα πει, ότι αυτό έχει εμφανισθεί κάτω από ειδικές ιστορικές συνθήκες και υποβάλλεται σε εξέλιξη και σε μεταλλαγές επίσης κάτω από άλλες συγκεκριμένες συνθήκες. Επομένως πρέπει και οι αντιλήψεις περί των φαινομένων του ιστορικού παρελθόντος να μεταλλάσσονται και δη άνευ εξιδανικισμού του.

Πέραν τούτου θα ήταν μη ιστορικό και τελείως εσφαλμένο να εκφέρουμε από το πολιτισμικό και επιστημονικό αρχαίο ελληνικό παρελθόν συμπεράσματα για το παρόν των Νεοελλήνων ( „περιούσιος λαός“ και άλλα χαρίεντα ). Οποιος ζει σε εθνικιστικές φαντασιώσεις, δεν είναι διατεθειμένος να παραλάβει γνώσεις και εμπειρίες από άλλους λαούς. Επίσης θα ήταν αρκετό και λογικό να ασχοληθούμε πρωτίστως με τον σημερινό Ελληνισμό, μια που δεν είμαστε αντάξιοι των αρχαίων ημών. Αρκετά τους έχουμε ρεζιλέψει.

Είναι μεν επιτρεπτό να θεωρούμε σε γενικές γραμμές το ένδοξο παρελθόν ως πηγή έμπνευσης, αλλά θα ήταν προτιμότερο να βρούμε πρωτίστως στις σημερινές συνθήκες ζωής την απαραίτητη έμπνευση και τα ανταποκρινόμενα μέτρα για την επίλυση των πολυαρίθμων προβλημάτων.

ζ ) Συγκριτικότητα. Η εθνικιστική ομφαλοσκόπηση, ο υπερπατριωτικός ναρκισσισμός και εν τω μεταξύ και ο ανόητος ρατσισμός δεν διευκολύνουν την εξεύρεση της αλήθειας και του αυτοπροσδιορισμού σύμφωνα με τον κοινό νου. Αναμφιβόλως χρειαζόμαστε αυτογνωσία, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται και μέσω της ειλικρινούς σύγκρισης με άλλους λαούς. Δέον οπωσδήποτε να ξέρουμε,  και τί πραγματικά είμαστε. Συγκρίνοντας την Ελλάδα με τις Χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά , διαπιστώνουμε αντικειμενικά, ότι η Πατρίδα μας είναι σχεδόν σε όλα τα σημαντικά πεδία (οικονομία, κράτος, διοίκηση, παιδεία, πολιτικά κόμματα, νοοτροπία κοκ.) μία καθυστερημένη και πιό συγκεκριμένα μία βαλκανοανατολίτικη χώρα.

η ) Αιτιολόγηση ( Διατί ). Με αυτό το κοσμοϊστορικό και συγκλονιστικό ΔΙΑΤΙ ξεκίνησε προ 2600 ετών στην αρχαία Ιωνία η σύγχρονη φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη. Αυτή η λέξη απαιτεί απαντήσεις και επιχειρήματα επί τη βάσει των κανόνων της λογικής. Εάν όμως στα ελληνικά σχολεία η αποστήθιση είναι ο κανώνας , τότε ποτέ δεν θα μάθουν οι μαθητές την λογική και κριτική σκέψη. Από ό,τι έχουμε διαπιστώσει , συνεχίζεται αυτή η ολέθρια παπαγαλική συνήθεια και στα πανεπιστήμια.
θ)Συστηματικότητα.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί δεν είναι σε θέση να πείθουν με επιχειρήματα. Σημειώνονται τουναντίον γελοίες , επιθετικές και γενικά συγκρουσιακές αντιπαραθέσεις. Αλλά δεν έγινε συνήθεια να τίθεται το ευλογημένο ερώτημα Διατί. Ιδίως οι εκπρόσωποι των πολιτικών άκρων ούτε μπορούν, ούτε σκοπεύουν να απαντήσουν σε αυτό το Διατί. Καταφεύγουν σε κινδυνολογίες , υπόνειες και τριτοκοσμικές συνωμοσιολογίες. Αυτά όμως  ανταποκρίνονται στο βασικό γούστο του ελληνικού  λαού  στην πλειονότητά του.

Πολλά ερωτήματα περιμένουν πειστικές απαντήσεις. Εδώ αναφέρουμε μόνον μερικά :
Διατί  μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Ευρώπης στην οικονομία, στο Δημόσιο , στην παιδεία, στον χρηματιστικό τομέα και στην φορολογία υπάρχει μία τόσο μεγάλη διαφορά ; Διατί  οι χώρες του Βορρά είναι πιό πλούσιες και γενικά πιό εξελιγμένες από τις χώρες του Νότου ; Διατί ο Νότος έχει καταρρεύσει οικονομικά  ; Διατί η Ελλάδα δεν έχει κατορθώσει  στα παρελθόντα 200 ( διακόσια (sic) ) έτη να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος ; Το χειρότερο από όλα, γιαυτό κανείς δεν τολμά να το αναφέρει : Διατί η Ελλάδα δεν είναι  σε θέση να διαθρέψει χωρίς δανεικά τον πληθυσμό της ; Διατί  οι τελείως απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο , η conditio sine qua non ( τελείως απαραίτητη προϋπόθεση ) για γενικότερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στην παιδεία κ.ο.κ.δεν υλοποιούνται ; Διατί δεν τιμωρούνται οι υπαίτιοι της ολοσχερούς καταστροφής ;

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε μόνον την ερώτηση περί της διαφοράς μεταξύ του Βορρά και του Νότου ( Ιδέ στο Μπλογκ μου τη μελέτη “Ευρώπη, Βορράς, Νότος, Ιστορία, Σύγκριση” ). Ο Βορράς στηρίζεται στο άτομο (ατομοκεντρισμός, ατομικότητα και όχι ατομικισμός και εγωϊσμός ) και στον πολίτη με κρατική, νομική και φορολογική συνείδηση. Αυτά είναι στο Νότο μάλλον άγνωστα. Ο Βορράς διαθέτει υγιή οικονομία,  εξελιγμένη παιδεία και άρτιο Δημόσιο, Ο Βορράς έχει την  προτεσταντική και καλβινιστική παράδοση της εργατικότητας και των επιτεύξεων.

θ ) Σχετικότητα ως κανόνας. Η αλήθεια εκτός από τα αξιώματα ( βασικές αλήθειες ), η ελευθερία, η ευτυχία, η δικαιοσύνη κοκ. είναι από φιλοσοφική άποψη σχετικές. Και όμως ειδικά στην πολιτική ζωή της Ελλάδας επικρατεί το απόλυτο σε γλωσσικό και σε πολιτικό επίπεδο : „κατοχή“ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδιαιτέρως της Γερμανίας στην Ελλάδα, η κυβέρνηση αποτελείται δήθεν απο „εθνοπροδότες“, η Ελλάδα „πεινάει“ ή η απόλυτη ιδεολογική αλήθεια ( ΚΚΕ ), η απόλυτη δικαιοσύνη ( ΣΥΡΙΖΑ ), το απόλυτα γνήσιο ελληνικό έθνος ( Χρυσή Αυγή ) και τέτοια παράλογα.

Οι απόλυτες βεβαιότητες εστιάζονται κανονικά στα θρησκευτικά δόγματα, όπου πρόκειται για ζητήματα της πίστης. Οταν όμως ένα πολιτικό κόμμα δήθεν σκοπεύει να επιτύχει την απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη, τότε ψεύδεται σκοπίμως και εκ των προτέρων , γιατί ένας τέτοιος σκοπός ανήκει μάλλον στον αστερισμό γνωστότατων ψευτοαριστερών  φαντασιώσεων. Δηλαδή η απόλυτη δικαιοσύνη γίνεται εργαλείο για να επιτευχθούν πολιτικοί και μικροκομματικοί σκοποί.

ι ) Διαφοροποίηση . Αυτός ο κανόνας απαιτεί να λάβουμε υπ όψη τις αντικειμενικά υφιστάμενες διαφορές μεταξύ των φαινομένων και γενικά των αντικειμένων. Σε ό,τι  αφορά π.χ. την Ευρώπη , διαπιστώνουμε σήμερα μεταξύ του Βορρά και του Νότου πολυφασικές διαφορές, οι οποίες έχουν ήδη αναφερθεί. Αλλά και μεταξύ των χωρών του Νότου σημειώνονται διαφορές, οι οποίες ίσως να είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να επιτευχθει μία στενότερη συνεργασία μεταξύ τους.
Και όταν γίνεται λόγος για μία χώρα, π.χ. για την Γερμανία, τί ακριβώς εννοούμε ; Όλη την χώρα, όλον τον πληθυσμό, την κυβέρνηση η μόνον συγκεκριμένους πολιτικούς ;

Μεταξύ των κρατών–μελών της ΕΕ υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεν στην παραγωγικότητα, αλλά το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα με βάση την υπεραξία είναι το ίδιο. Επομένως αποκλείεται να εμπεδωθούν άλλες σχέσεις παραγωγής και ιδιοκτησίας που σημαίνει, ότι μόνον στα πλαίσια του επικρατούντος συστήματος εστιάζεται η εξεύρεση της επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας. Εχουμε πολλές φορές διαπιστώσει, ότι τα ελληνικά μίντια δεν κατέχουν τον μεθοδολογικό κανώνα της διαφοροποίησης. Αυτό ισχύει και για τους περισσότερους Ελληνες πολιτικούς.

κ ) Προγνωστικότητα ως σημαντικός μεθοδολογικός κανόνας. Και όμως, αυτός ο κανόνας δεν εφαρμόζεται ή πιό εύστοχα , δεν είναι στην Ελλάδα της επιπολαιότητας και ρηχότητας  γνωστός. Στη νεοελληνική νοοτροπία επικρατεί η παρελθοντολογία και σε ό,τι αφορά το παρόν, λείπουν η συστηματικότητα, η οργανοτικότητα και η μεθοδικότητα, ενώ με το μέλλον ασχολείται τουλάχιστον η Ορθόδοξη Εκκλησία, πράγμα το οποίο είναι από ψυχολογική άποψη απαραίτητο.

Αλλά το παρόν εστιάζεται μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος. Από το παρελθόν βγάζουμε διδακτικά συμπεράσματα για το παρόν, το οποίο πάλι είναι η αφετηρία για την συστηματική προετοιμασία του μέλλοντος, όπως αυτό όντως συντελείται στις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Ειδικές ομάδες επιστημόνων, διαλεγμένων σύμφωνα με αυστηρότητα αξιοκρατικά κριτήρια, ασχολούνται συστηματικά και επί πολλά έτη με προγνωστικές μελέτες , τις οποίες  οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν και δη ανεξάρτητα από κομματικά μικροσυμφέροντα, γιατί πρόκειται για το εθνικό συμφέρον. Ακόμη και αριστούχοι σπουδαστές εχουν την δυνατότητα μέσω των υπεύθυνων πανεπιστημιακών να συμβάλλουν με τις διπλωματικές και διδακτορικές διατριβές τους στην διοργάνωση των προγνωστικών μελετών. Η έναρξη των μελετών συντελείται τουλάχιστον πεντε έως δέκα και περισσότερα έτη προ των αναμενομένων εξελίξεων.
Από δική μας εμπειρία διαβεβαιώνουμε , ότι σε ιδιαίτερα σπουδαίες υποθέσεις αρχίζουν οι μελέτες 15 έως 20 έτη πριν.

Αυτό ισχύει πρωτίστως για πολύ δύσκολα θέματα των διεθνών σχέσεων . Στα πλαίσια των προγνωστικών μελετών προετοιμάζονται βαθμιαία εναλλακτικές λύσεις ( όχι μόνον αυτό το ανεπαρκέστατο και γελοίο  „Plan Β“, αλλά τουλάχιστον τέσσερες εκδοχές ). Ετσι εφαρμόζονται ειδικές μέθοδοι των διπλωματικών διαπραγματεύσεων .

Ας αναφέρουμε ενα σημαντικό παράδειγμα. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 του περασμένου αιώνα έχουν λάβει χώραν οξείες αντιπαραθέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας λόγω των „πετρελαίων „ του Βορείου Αιγαίου. Κανονικά θα έπρεπε ήδη τότε να αρχίσουν συστηματικές και πολυετείς έρευνες και για άλλα προβλήματα του Αιγαίου.

Εχουμε όμως την εντύπωση , ότι στην Ελλάδα γίνονται όλα τα σπουδαία πράγματα άκρως επιπόλαια και στα γρήγορα χωρίς προετοιμασία και σχεδιασμό, αλλά μεγαλόστομα και με τον συνηθισμένο νεοελληνικό υπερεξυπνακισμό. Οφθαλμοφανώς λείπουν μεταξύ άλλων η δυναμικότητα, η αντοχή, η υπομονή και η επιμονή.

λ ) Ρεαλιστικότητα ως κανόνας. Αυτός βασίζεται στην επίγνωση των ιδίων ικανοτήτων, αλλά ταυτόχρονα και των ατελειών και δεν επιτρέπει την ολέθρια σύγχιση  της πραγματικότητας  με τις επιθυμίες ή με τις ονειρώσεις ( π.χ. η Ελλάδα ως “Δανία του Νότου” ή ο δήθεν σκοπός μερικών πολιτικών να κάνουν “την Ελλάδα μεγάλη και δυνατή”).  Αυτό ισχύει για  τον ανθρωπο, το έθνος , την κυβέρνηση και για τον πολιτικό.

Από μία ρεαλιστική θέαση της  νεοελληνικής  νοοτροπίας απορρέει το συμπέρασμα, ότι το αντίθετο του ρεαλισμού και δη ο σουρεαλισμός αποτελεί ένα από τα καθοριστικά αρνητικά χαρακτηριστοικά γνωρίσματα ( Ιδέ στο Μπλογκ τα άρθρα: “Περί του νεοελληνικού σουρεαλισμού”, “Ευρωπαϊκή αντικειμενικότητα  vs ελληνικού σουρεαλισμού” ). Μία ιδιαίτερη έκφανση του  σουρεαλισμού είναι  η αμετροεπής υπεραυτοεκτίμηση και η τελεία υποτίμηση των άλλων ανθρώπων και εθνών ως αποκορύφωμα της νεοελληνικής παράνοιας.

———————————————————

Ερωτήματα
1. Ποιες είναι οι κύριες αιτίες για τον ξεπεσμό της Ελλάδας σχεδόν σε ένα failed state ?2. Ποιός φταίει για την πολυσύνθετη κρίση ; 3. Τί εννοούμε συγκεκριμένα με την έκφραση “από το εξωτερικό” ; τον Απόδημο Ελληνισμό ή την ΕΕ ή και τα δύο μαζί ;4. Εάν σκεφτόμαστε τον Απόδημο Ελληνισμό, ποιοί θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην πραγματοποίηση της “Αναγέννησης” ; Οι πολιτικοί ανά τον κόσμο ή οι επιχειρηματίες ή οι επιστήμονες ( οι εκπρόσωποι ποιών επιστημών ;)

5. Πώς  οι Ελληνες του εξωτερικού θα συμπράξουν ; ως πολιτικοί, ως μέλη κυβέρνησης, ως σύμβουλοι ή ως  πανεπιστημιακοί ;
6. Ποια ηλικία θα ήταν κατάλληλη ;

Κανονικά θα μπορούσε να συγγράψει κανείς ολόκληρη διδακτορική διατριβή η ένα μεγάλο δοκίμιο επί του θέματος.
Θα κάνουμε μια προσπάθεια να απαντήσουμε στα τεθέντα ερωτήματα αυτονοήτως στα πλαίσια ενός σχολίου σε εφημερίδα.

1. Η κρίση της Ελλάδας αναδεικνύει διαφορετικές διαστάσεις (οικονομική, πολιτική, ιδεολογική, εθνοψυχολογική, αξιακή (νοοτροπία) και ιστοριοπαραδοσιακή.

Δηλαδή πρόκειται για ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, το οποίο στην ουσία αποτελεί ένα σύστημα, στο οποίο τα αναφερθέντα στοιχεία είναι μέσω αλληλουχιών , αλληλοεπιδράσεων και αλληλοεξαρτήσεων μεταξύ τους στενά συνδεδεμένα.
Ακριβώς αυτό κάνει την κρίση δυσεπίλυτη , εν τω μεταξύ και επικίνδυνη.

Αλλά κάθε φαινόμενο εμπεριέχει έναν πυρήνα ( punctum quaestionis). Στην περίπτωσή μας αποτελούν η Κοσμοαντίληψη και η Εικόνα του Ανθρώπου της Ορθοδοξίας τον καθ εαυτού πυρήνα της κρίσης και γενικά εδώ και διακόσια έτη των διαχρονικών εθνικών παθογενειών. Και τα δύο προέρχονται από την ορθοδοξοβυζαντινή, δηλαδή από την ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ παράδοση και είναι τελείως παρωχημένα.

Αν και έχουν παρέλθει δύο αιώνες από την εμπέδωση του νεοελληνικού κράτους, παραμένει η Ελλάδα μία ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ή πιο σωστά, μία ΒΑΛΚΑΝΟΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ χώρα. Αυτό σημαίνει, ότι η σημερινή Ελλάδα δεν ανήκει ακόμη στην Ευρώπη του ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ, τον οποίο αντιμετωπίζουν ο ορθόδοξος κλήρος και οι θεολόγοι του με θανάσιμο μίσος.

Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτισμικά, πολιτικά, οικονομικά και τεχνολογικά καθυστερημένη ορθόδοξη Ρωσία καθώς και στις άλλες χώρες με ορθόδοξη παράδοση.

2. Για την κρίση ύστερα από την απομάκρυνση της στρατιωτικής χούντας από την την εξουσία είναι υπαίτιοι πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ λόγω της ολέθριας οικονομικής πολιτικής των υπέρογκων δανείων για μικροπολιτικούς σκοπούς και ιδιαιτέρως ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία ύστερα από την “ΠΑΣΟΚοποίησή” και ιδιαιτέρως ο Κώστας Καραμανλής που συνέχισε την πολιτική της επίπλαστης ευημερίας επί τη βάσει αστρονομικών δανείων.

3. Με την έκφραση “από το εξωτερικό” θα ήταν προτιμότερο να εννοουμε τον απόδημο Ελληνισμό σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Ενωση, εν μέρει και τις ΗΠΑ.
Και στο παρελθόν έπαιξε ένας παρόμοιος συνδυασμός καθοριστικό ρόλο ( Φιλική Εταιρεία και Ρωσία, Ναυμαχία του Ναυαρίνου και απελευθερωτικός αγώνας γενικά, Μεγάλες Δυνάμεις και Καποδίστριας). Οι ημιβάρβαροι των Βαλκανίων τον έχουν δολοφονήσει.
Σε μιαν άλλη περίπτωση έχουν οι τότε Ελληναράδες εκδιώξει τον Οθωνα και τους Βαυαρούς, οι οποίοι έχουν μεταξύ άλλων εμπεδώσει τις κρατικές δομές της Ελλάδας.

4. Πρωτεύοντα ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν επιτυχείς επιχειρηματίες με πολιτική εμπειρία ή πολιτικοί πρώην επιχειρηματίες που είναι οικονομικά ανεξάρτητοι.
Κατόπιν έπονται διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι διαθέτουν εμπειρία ως ειδικοί σύμβουλοι η ως ανώτεροι συνεργάτες κυβερνήσεων ή διεθνών οργανισμών.
Κατάλληλοι είναι πρωτίστως οι εκπρόσωποι των οικονομικών εν μέρει και των σύγχρονων πολιτικών επιστημών και οι ειδικοί γύρω από την διοίκηση.

5. Η conditio sine qua non είναι η μη εμπλοκή σε κομματικά ζητήματα που στην ελληνική παράδοση σημαίνουν πρωτίστως διαμάχες, συγκρουσιασμούς, ραδιουργίες και πολιτικά μίση.
Θα ήταν σε θέση να προσφέρουν υπό την ιδιότητα του ειδικού συμβούλου, μέσω γνωματεύσεων, ως μέλη κυβέρνησης, ως πρωθυπουργοί , στην ανωτάτη παιδεία, στην τοπική διοίκηση κλπ.

6. Οι ήδη συνταξιούχοι θα ήταν κατάλληλοι ως ειδικοί σύμβουλοι και ως πραγματογνώμονες. Αμφιβάλλουμε, εάν αυτοί θα ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν καθήκοντα σε καίρειες θέσεις.

7. Η βοήθεια από το “εξωτερικό” είναι εφικτή μόνον , εάν οι Ελλαδικοί από το ένα μέρος θέλουν πράγματι να βοηθηθούν ( δέον να υπερβούν τον περιβόητο υπερεξυπνακισμό) και ο Απόδημος Ελληνισμός από το άλλο μέρος είναι διατεθειμένος να παράσχει βοήθεια.

Το τελευταίο δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Ζούμε σε αξιοκρατικά συστήματα (αγάπη στην εργασία, κανώνας της επίτευξης κλπ. ως ύψιστες αξίες), ενώ στην Ελλάδα επικρατούν η ευνοιοκρατία, η φαυλοκρατία και η διαφθορά σε όλους τους τομείς της ζωής.
Μία επιστροφή θα σήμαινε για μας κατ αρχάς ένα ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ σόκ.

-  Προσθήκη : Γενικά θα λάβει χώραν η “Αναγέννηση” όταν ωριμάσουν οι εσωτερικές συνθήκες στην Ελλάδα (εξευρωπαϊσμός, εκσυγχρονισμός, εξορθολογισμός, ), και όταν διατηρηθεί στον Απόδημο Ελληνισμό η ελληνική εθνική συνείδηση. Καθημερινή (18.9.16)

———————————————————-

Μεθοδική, Μεθοδολογία (Διάλογος με κάποιον)

Η συγχρονη Μεθοδολογία έχει εμπεδωθεί στη Γερμανία (Kant, Hegel et alt.) και είναι διαδεδομένη κυρίως στις ΗΠΑ, στην Γερμανία, στην Σουηδία, στην Αυστρία και στην Ελβετία.

Στην γερμανική επιστημονική γλώσσα χρησιμοποιούνται οι εξής όροι : Μέθοδος, Μεθοδική, Μεθοδολογία. Εχω την εντύπωση, ότι εσείς εννοείτε μάλλον την Μεθοδική και όχι τη Μεθοδολογία. Η Μεθοδική μπορεί να υπάρχει και χωρίς τη Μεθοδολογία.

Εχω κάνει μερικές φορές την δυσάρεστη εμπειρία , ότι λόγω διαφορετικών γλωσσών προκύπτουν παρεξηγήσεις και με άλλους όρους, όπως π.χ. εθνικισμός. γνωσιοθεωρία , επιστημολογία κτλ. Καθημερινή (4.9.15)

————————————————-

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ανήκει στους καθοριστικούς κανόνες της Γενικής ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ των βασικών και προγνωστικών επιστημονικών ερευνών (ένας από τους πανεπιστημιακούς κλάδους μου) σχεδόν σε όλες τους επιστημονικούς κλάδους καθώς και στην πρακτική πολιτική, όπου αποκλείεται τελείως η επίλυση συνθέτων και πολυεπίπεδων προβλημάτων εν μία νυκτί και εν ριπή οφθαλμού.

Η εφαρμογή του κανώνα της Διαδικασίας προϋποθέτει πρωτίστως, εργατικότητα, οργανοτικότητα, υπομονή, επιμονή, μεθοδικότητα, συστηματικότητα και προγνωστικότητα.

Καθημερινή (10.3.16)

————————————————–

Εξέλιξη , Μία διαδικασία

Η εξέλιξη είναι όντως μία άκρως σύνθετη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ .
Δεν είναι τυχαίο που ο τίτλος του παρακάτω βιβλίου μου εμπεριέχει τον όρο διαδικασία : Cuestiones teoricas fundamentales del PROCESO de las normas internacionales, 1989, ISBN 958-96666-2-0.

Η καγκελάριος της Γερμανίας A. Merkel, επιστήμονας και πολιτικός, χρησιμοποιεί τέτοιους όρους συχνότατα. Ετσι είναι η πρώτη πολιτικός της Γερμανίας που έχει εισαγάγει επιστημονικούς όρους στην πολιτική. Καθημερινή (9.3.16)

——————————————————————————–

Ελλειψη επιστημονικής Μεθοδολογίας

Μία γενική παρατήρηση : Συχνά διαπιστώνω στα κείμενα σε ελληνικές εφημερίδες ακόμη και σε βιβλία έλλειψη της αυστηρής λογικής σκέψης και γενικά της επιστημονικής Μεθοδολογίας καθώς και σοβαρών γνώσεων περί του εκάστοτε αντικειμένου. Χωρίς όμως αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπορεί να γίνει ένας σωστός διάλογος.

Γι αυτό υπερτερούν η επιπολαιότητα, η ρηχότητα ο υποκειμενισμός -βολονταρισμός, ο γελοίος  υπερεξυπνακισμός και ο ολέθριος νεοελληνικός συγκρουσιασμός. To Βήμα (29.7.14.)

——————————————————————————————————————————————————-Εννοιες Επιστημονικοι Οροι

Σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους υπάρχουν ειδικοί που είναι σε θέση ύστερα από απαραίτητες μελέτες βάθους να προσδώσουν σε σχετικά νέα φαινόμενα έννοιες που αντικατοπτρίζουν το punctum quaestionis και ύστερα από την ανάλογη εμπέδωση και διεθνή αναγνώρτιση χρησιμοποιούνται ως termini scientifici και ειδικό επιστημονικό εργαλείο της επιστημονικής σκέψης και ιδιαιτέρως περαιτέρω βασικών επιστημονικών μελετών.Καθημερινή (22.7.18)

—————————————————————————-

Το  “Η αυτό ή εκείνο” δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πιό λογική και έξυπνη είναι η άποψη του μεγάλου κινέζου φιλόσοφου Κονφούκιου : “Και αυτό και εκείνο”, στην περίπτωσή μας “Και κέρδος και ενάρετος” ( ήδη σχεδόν το ίδιο από Ομηρο  (“άλλοτε μεν τε κακώ [...] άλλοτε δ’ εσθλώ”, και Σοφοκλή : “τοτέ μεν κακόν, άλλοτ’ επ’ εσθλόν έρπει”.